ความคิดเห็นที่ 1 อย่าไปสนใจครับ ถ้ามีฝีมือซะอย่าง ย่อมต้องมีคนเห็นอย่างแน่นอน คำวิจารณ์นั้นอาจถูกหัวเราะเยอะลับหลังด้วยซ้ำไป ถ้าคนที่รู้คุณค่าของงานเรามองเห็น คนเก่งยังไงก็คือคนเก่ง ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม จากคุณ : ผู้เฒ่าไม่ยอมแก่ - [ 19 มิ.ย. 50 21:41:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ก็ต้องพิสูจน์ตัวเองสิครับ  ว่าสิ่งที่เราทำมันไม่ใช่อย่างที่เขาคิด หรือเขาพูด จากคุณ : IT_sale_man - [ 19 มิ.ย. 50 21:56:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นผมคงรับฟังคำวิจารณ์นั้น และเก็บแต่สิ่งที่คิดว่ามีประโยชน์กับผม ไม่ว่าจะด้านไหนก็ตาม ส่วนความเห็นด้านลบที่เหลือก็ไม่เอามาใส่ใจอีกต่อไป และ คงทำใจสบายๆ ไม่กังวลกับอนาคตที่ "เหมือนกับว่า" ผู้ยิ่งใหญ่คนนั้นจะกำหนดได้ ถ้าสิ่งที่เค้าวิจารณ์เรา ไม่เป็นความจริงที่ สักวัน ความจริงมันจะปรากฎเอง อีกด้านหนึ่งก็คิดได้ว่า โลกเรากว้างใหญ่ แล้วผู้มีอิทธิพลนั่น จะใหญ่ได้ สักแค่ไหนเชียว มันต้องมีที่ยืนสำหรับคนที่ไม่ยอมแพ้อย่างเราอยู่แล้ว จากคุณ : กะต่อ - [ 19 มิ.ย. 50 23:00:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ดูๆไปแล้วคงน่าอึดอัดครับที่ต้องรับคำวิจารณ์จากคนที่ไม่ได้วิจารณ์ด้วยองค์ความรู้จริงๆ จนบางทีนึกอยากจะเถียงกลับด้วยซ้ำ แต่มาลองๆคิดดู สิ่งต่างๆในโลกที่พัฒนามาได้ก็ล้วนพัฒนาด้วยคำวิจารณ์จากความรู้สึกทั้งสิ้น เช่น โทรศัพท์มือถือ สมัยแรกๆก็ถูกวิจารณ์ว่าหนา หนัก บางคนก็แซวกันไปว่าเป็นกระติกน้ำ ถึงกับมีการมาทำเป็นกระติกน้ำเลียนแบบโทรศัพท์มือถือรุ่นนั้นกันไปเลย ถ้าผู้ผลิตคิดค้นงานชิ้นนั้น "หงุดหงิด"และ"เสียกำลังใจ"ในการสร้างสรรค์งานต่อไปด้วยความคิดว่า คนวิจารณ์ไม่เคยรู้หรอกว่า มันต้องใช้อุปกรณ์อย่างไรบ้าง มันก็เลยต้องหนาอย่างนี้ ต้องหนักอย่างนี้ แม้คอมพิวเตอร์ก็เหมือนกันครับ ถ้าไม่ผ่านการคิดวิจัยเพื่อชนะคำวิจารณ์เราก็คงไม่ได้ใช้คอมพิวเตอร์เบาๆกะทัดรัดกันถึงทุกวันนี้ ฉะนั้นผมเชื่อเป็นอย่างยิ่งครับ กับการรับมือคำวิจารณ์ไม่มีสิ่งใดดีเท่า เปิดใจให้กว้าง รับฟังแม้ไร้เหตุผล แต่ไม่ไร้ความรู้สึกแน่นอนครับ เพราะคนวิจารณ์วิจารณ์ด้วยความรู้สึก เราก็ต้องจับประเด็นตรงนั้น มองแง่ดีแล้วพัฒนาต่อ ทำอย่างไรให้งานดีตามองค์ความรู้ และดีในความรู้สึกด้วย จากคุณ : ทองมณีรัตนะ - [ 19 มิ.ย. 50 23:15:00 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาลงชื่อค่า อืม เอาเป็นว่า ติเพื่อก่อ ดีไหมคะ เราว่ากรณีคนวิจารณ์ด้วยความรู้สึก อาจให้ภาพอีกแบบนึงก็ได้ เพราะเห็นว่าโจทย์เป็นสถาปนิก ทีนี้คนวิจารณ์ก้อแค่อาจบอกได้ว่าเอ๊ อันนี้ไม่สวย ทำไมไม่เป้นแบบรี้ เพราะเค้าอาจเห็นมามากกว่า แต่ไม่ได้มีความรู้ด้านนี้มาโดยตรง มารอคำตอบ จากคุณ : @Nana-cute@ - [ 19 มิ.ย. 50 23:30:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คําวิจารณ์ไหนที่เราคิดว่าเราผิดจริงก็เก็บมาแก้นอกนั้นก็โยนลงถังขยะครับ จากคุณ : Drace - [ 19 มิ.ย. 50 23:33:22 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เอาผลงานตบหน้า จากคุณ : แพ้เป็นพระ ชนะเป็นแชมป์ - [ 20 มิ.ย. 50 02:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เคยแต่วิจารณ์เขาน่ะครับ.... จากคุณ : Dman - [ 20 มิ.ย. 50 04:37:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ก่อนหน้านี้ที่เจอกับคำวิจารณ์แรง ๆ ก็น้อยใจนะคะ เพราะการที่เราทำงานเสร็จออกมาชิ้นนึงแล้ว เราก็ต้องใช้ความพยายามค่อนข้างมาก บางทีก็คิดว่าเค้าไม่ได้ทำ แล้วเค้าจะมาตัดสินได้ยังไง แต่ตอนนี้ เริ่มจะคิดได้แล้วค่ะ ว่าเอาเวลามาพยายามพัฒนาตัวเองดีกว่า ทำให้กล้าที่จะถามเค้ากลับไปว่า จุดไหนยังไม่ดีที่ต้องแก้ไข ขอคำแนะนำหน่อย อะไรอย่างนี้น่ะค่ะ ก็ทำให้เป็นคนมองโลกในแง่ดีขึ้นด้วยน่ะค่ะ แต่ถ้าคนที่ยังไม่รู้อะไรเลย แล้วมาว่าเราอย่างเดียว นี่มันก็ต้องมีเฮหน่อยล่ะค่ะ อ่ะล้อเล่น~ จากคุณ : endimian - [ 20 มิ.ย. 50 09:38:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คนดีชอบแก้ไข คะ รับคำวิจารณ์มาแก้ไขคะ ถามกลับว่ายังไง แก้อย่างไร ขอคำแนะนำเขากลับไปเลย บางทีคนที่ไม่รู้เรื่องที่วิจารณ์เลย เค้าอาจมีแนวคิด ในแง่มุมที่คนในวงการ มองไม่เห็นก็ได้ มองโลกแง่ดี (ไปหรือป่าว) จากคุณ : เฒ่าเจ้าอุบาย - [ 20 มิ.ย. 50 09:47:31 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ลุงแอ็ด ลงอย่างนี้ทุกวันมีหวังผมบนหัวผมขาวหมดแหงๆ 5555 ถ้าไม่ได้ออกความคิดเห็นทุกหัวข้อก็อย่าว่ากันนะครับ บางช่วงผมก็ไม่มีเวลาจะมาวิเคราะห์ร่วมนะครับ... ---------- คำวิจารณ์ว่าไปแล้ว ก็เป็นเพียง ลมที่ออกจากปาก มันก็เหมือนกับอากาศที่อยู่รอบๆตัวเรา ความเป็นจริงตามสภาวะแล้ว มันเป็นของธรรมชาติ มันก็เหมือนคำพูดที่สรรเสริญเยินยอ มันก็เหมือนคำพูดที่ชื่นชมชอบ และ มันก็เหมือนกับคำพูดที่เราคุยเล่นกันธรรมดาๆ แต่ เหตุเพราะว่า คำวิจารณ์เหล่านั้น มันมีผลกับสิ่งที่เราทำขึ้นมา อันเป็นเพราะเรานั้นยึดติดว่า สิ่งที่เราทำนั้น ก็คือของของเรา จิตระลึกว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นของเราแล้ว มันเลยทำให้ความรู้สึกว่า คำวิจารณ์เหล่านั้น มีผลกับสิ่งที่เราทำขึ้น หรือ มีผลกับตัวเราขึ้นมา เมื่อสรุปโดยรวมแล้ว ก็เกิดขึ้นเพราะ ตัวเรายึดมั่นถือมั่นในตนเองทั้งนั้น วิธีรับมือกับคำวิจารณ์นั้น ก็ต้องรับมือกับความคิดของตนเองให้ได้เสียก่อน ต้องมองสิ่งที่เราทำขึ้น ให้เป็นกลางๆ ถ้าสิ่งที่เราทำขึ้นเพื่อที่จะทำให้ส่วนรวมมีผลทีดีขึ้น ก็ต้องเชื่อมั่นว่าสิ่งเหล่านั้น ควรจะทำให้ดีขึ้นได้อีก แต่ถ้าสิ่งต่างๆที่เราทำขึ้นนั้นเป็นสิ่งที่ต้องการสนองความต้องการของตนเอง เป็นหลัก เช่น ต้องการที่จะสร้างชื่อเสียง หรือ ต้องการที่จะแสดงตนว่าตนนั้นเป็นคนเก่งกาจสามารถ การที่เขาวิจารณ์บ้างก็จะเป็นสิ่งดีสำหรับตัวคุณเองด้วย เพื่อจะได้ให้คุณคิดในอีกแง่มุมหนึ่ง และ เพื่อลดทิฐิของตนเองลงด้วย เป็นการให้คนอื่นมากำหราบความอยากของตนเองด้วยไปในตัว มันเป็นผลดีกับคนโดนถูกวิจารณ์ด้วยซ้ำครับ ผลงานที่ดี เกิดจากความรู้สึกของคนทั่วไปที่มีความรู้สึกดีกับผลงานนั้นๆ ซึ่งคำวิจารณ์ที่สื่อออกมาว่า มันไม่ดีนั้น อาจจะเกิดจาก มุมมองที่แตกต่างกัน ดังนั้น ถ้าไม่ต้องการที่จะฟังคำวิจารณ์ในทางไม่ดีอีก ก็ควรที่จะมองในมุมของคนหลากหลายได้ อย่าลืมว่า คนทุกคนมีความรู้ความเข้าใจไม่เหมือนกัน ประสบการณ์ของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน มุมมองของแต่ละคนก็จะแตกต่างกันไปด้วย ดังนั้น ไม่ว่าผลงานใด ก็ย่อมมีข้อติ เสมอ ไม่มีอะไรที่ไม่มีจุดอ่อน ไม่มีผลงานใดที่สมบูรณ์แบบจนไม่มีที่ติ ดังนั้น การทำความเข้าใจ กับผลงานของเรา การทำความเข้าใจผู้วิจารณ์ และ การทำความเข้าใจกับผู้ใช้ผลงานนั้น จึงจำเป็นอย่างยิ่ง เพื่อสร้างผลงานที่ดีกว่าที่สร้างมา ปรับปรุงจุดอ่อน และ ปรับปรุงในส่วนที่คิดว่าควรจะปรับปรุงให้เพิ่มมากขึ้น เพื่อพัฒนาผลงานของเราให้มากขึ้น การไปคิดน้อยใจ หงุดหงิด และ เสียกำลังใจนั้น เป็นความคิดของคนที่ อ่อนแอ มองโลกในแง่ร้าย และ ไม่พัฒนาตนเอง "ไม่มีใคร และ ไม่มีสิ่งใด ที่สมบูรณ์แบบ100%" จากคุณ : wbj - [ 20 มิ.ย. 50 10:58:20 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ลักษณะของคนเมื่อถูกวิจารณ์แล้วสูญเสียกำลังใจ เป็นคนที่ลักษณะสุดโต่ง มี 2 ลักษณะ คือ 1.เป็นคนที่เชื่อมั่นในตนเองสูง เมื่อทำอะไรไม่เคยผิดพลาด หรือ ถูกต้องเสมอ เมื่อมีคนชี้ให้เห็นว่า การกระทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ของเขานั้น ผิดพลาด ทำให้เกิดความคิดขัดแย้งใจใน เมื่อยิ่งคิดถึงคำพูดของคนวิจารณ์แล้ว ก็ยิ่งทำให้ขาดกำลังใจไปเรื่อยๆ ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด เพราะความขัดแย้งในใจว่า สิ่งที่เราทำนั้นดีเลิศแล้ว กับคำที่มีคนวิจารณ์ว่าไม่ดี เลยทำให้ความขัดแย้งเกิดขึ้น คนในกลุ่มนี้ จะเกิดความขัดแย้งที่รุนแรง และ ยิ่งระบายออกไม่ได้ หรือ ไม่สามารถที่จะแก้ตัวกับเรื่องที่เกิดขึ้นได้ ก็ยิ่งที่ให้เกิดความคับแค้นมากยิ่งขึ้นด้วย คนกลุ่มนี้จึงต้องฝึกการปล่อยวางให้มาก เพื่อลดทิฐิของตนเองลง 2.เป็นคนที่ขาดความเชื่อมั่นในตนเอง ทำให้ไม่สามารถรับฟังคำวิจารณ์ใดๆได้ เพราะตนเองคิดว่า สิ่งต่างๆ ที่ทำนั้นดีแล้ว แต่กลับเห็นว่ามันไม่ดี แต่ตนเองก็ยังไม่เชื่อมั่นในตนเองว่า ตนจะทำได้ดีตามความรู้สึก ดังนั้นคนกลุ่มนี้ จะเชื่อคำวิจารณ์เหล่านั้นไปเสียทั้งหมดก็มี ทำให้เกิดการปรับปรุงผลงานผิดพลาดก็มี คำวิจารณ์บางคำก็ทำให้คนกลุ่มนี้ เกิดอาการกลัวคนอื่นจะรู้ว่าตนเองไม่เชี่ยวชาญทางด้านนี้ก็มี ซึ่งจะมีผล ที่เกิดขึ้นหลากหลาย ดังนั้น คนกลุ่มนี้จึงต้องฝึกการวิเคราห์พิจารณาในเรื่องต่างๆให้มองเห็นสภาพความเป็นจริง และ เสริมสร้างความรู้ของตน เชื่อมั่นในความรู้ของตนให้มากขึ้น จากคุณ : wbj - [ 20 มิ.ย. 50 10:59:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 การรับกับคำวิจารณ์ ให้ได้ดีนั้น ควรมีองค์ประกอบดังนี้ 1. เมื่อมีคำวิจารณ์เกิดขึ้น ก็ให้มองย้อนกลับมาถึงผลงานของเราว่า คำวิจารณ์เหล่านั้น เป็นจริงตามสภาวะของ คนๆนั้นกล่าววิจารณ์หรือไม่ ถ้าเราสามารถเรียนรู้ถึงหลักการให้คำวิจารณ์จากคนๆนั้นว่า เขาใช้หลักการณ์ใดใน การวิจารณ์ เราจะเห็นว่า เขาใช้มุมมองในจุดใดในการวิจารณ์ ซึ่งสภาวะของผู้วิจารณ์นั้น จะบ่งบอกถึงพื้นฐาน แนวความคิดของเขา เมื่อทราบถึงพื้นฐานแนวความคิด เราก็จะสามารถนำเอาพื้นฐานเหล่านั้นมาเป็นมุมมอง ในการปรับปรุงผลงานของเราให้ดีขึ้นได้ และ ผลงานเราจะได้เป็นประโยชน์เพิ่มมากขึ้นกับหมู่ชนด้วย 2. เคารพในคำวิจารณ์นั้นๆ โดยไม่มุ่งหมายที่จะหักล้างคำวิจารณ์ แต่ให้มุ่งหมายในข้อดีของคำวิจารณ์นั้นๆ ถ้าสิ่งที่เขาวิจารณ์เป็นจริง เราก็นำเอาคำวิจารณ์เหล่านั้นมาปรับปรุงแก้ไขผลงานของเราให้ดีขึ้น แต่ถ้าคำวิจารณ์ เหล่านั้นไม่มีมูลเหตุ หรือ มีประโยชน์อันใด ก็ไม่ต้องใส่ใจ การที่จะพยายามไปหักล้างคำวิจารณ์เหล่าน้น เปรียบเสมือน การเอาน้ำน้อยไปราดบนกองไฟ น้ำเหล่านั้น จะละเหยไปจากการเผาไหม้ของไฟ และ ไฟก็จะเริ่มเผาไหม้เพิ่มมากขึ้น เรื่อยๆ ยิ่งถ้าคำวิจารณ์เหล่านั้นเป็นเรื่องจริงด้วย น้ำที่เรานำเอาไปราดก็น้อยตามไปด้วย ถึงแม้นคำวิจารณ์เหล่านั้นไม่ใช่ เรื่องจริง แต่เป็นสิ่งที่ซึ่งโน้มน้าวจิตใจคนได้ ก็อย่าได้เอาน้ำมาราดในตอนที่ไฟกำลังโหมอย่างรุนแรง เพราะมันจะไม่ได้ เกิดประโยชน์อันใด ถึงแม้นเหตุผลเรามีมาก แต่ฝูงชนที่เชื่อตามคำวิจารณ์นั้นมีมาก เราก็ไม่สามารถแสดงเหตุผลของเรา ได้ทั้งหมด ซึ่งถ้าอยู่ในเหตุการณ์ทั้งสองอย่างนี้  ต้องวางอุเบกขา อย่าแสดงออก อย่าต่อล้อต่อเถียง หรือ แสดงอาการอันใด ที่จะส่งผลให้เขารับรู้ได้ว่า เรามีผลกระทบกับเรื่องนั้นๆ เมื่อเรานิ่ง ผู้วิจารณ์เองที่จะเดือดร้อนเพราะไม่สามารถทำอะไร กับเราได้ และเมื่อเขาพยายามมากขึ้น ผลของการกระทำที่ไม่ดีของเขานั้น จะส่งผลถึงตัวเขาเอง ซึ่งเราไม่จำเป็นต้องไป ทำอะไร คนรอบข้างจะมองเห็นเองถึงความไม่ซื่อตรงกับการวิจารณ์เหล่านั้น 3. เชื่อมั่นในสิ่งที่ทำว่า ทำได้ถูกต้อง และ ทำได้ดีแล้ว ต้องระลึกเสมอว่า ไม่มีผลงานใดสมบูรณ์100% ดังนั้น ในช่วงเวลาที่เราทำนั้น เราได้ทำในสภาพแวดล้อมเช่นนั้นได้ดีที่สุดแล้ว ไม่ว่าคำวิจารณ์เหล่านั้น จะถูกต้องหรือไม่ ผู้วิจารณ์อาจจะไม่ได้อยู่ในสภาวะเช่นเรา ดังนั้น ความคิดของเขาอาจจะแตกต่างจากเราไปบ้าง ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดา ให้คิดเสียว่า ถ้าเขาอยู่ในสภาวะเช่นเรา เขาก็อาจจะคิดเช่นเราก็ได้ เมื่อคิดเช่นนี้ก็จะทำให้ใจเราไม่รุ่มร้อนมากเกินควร 4. เราต้องใช้ความเป็นจริงตามสภาวะของงานของเรา มาอธิบายกับผู้ที่เกี่ยวข้อง ไม่จำเป็นต้องอธิบายให้กับคนทั่วไป ให้รับรู้  เพราะผลงานที่สร้างขึ้นไม่ได้ใช้โดยทั่วไปทุกคน จะมีเพียงบางกลุ่มคนที่จะใช้ผลงานเหล่านี้ การให้การอธิบาย เฉพาะบุคคลจะเป็นการดีกว่า และ ได้ประโยชน์สูงสุดด้วย คำวิจารณ์ที่เกิดจากบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้อง หรือ เกิดจากบุคคลอื่น ที่ไม่ใช่บุคคลที่ใช้งานผลงานเรานั้น ย่อมมีขึ้นอยู่บ่อยๆ ถ้าเราไปอธิบายให้กับคนทั่วไป ก็เหมือนกับการแก้ตัวเสียมากกว่า เพราะคนบางคนที่ไม่ได้ใช้ผลงาน เขาไม่รู้ความจริง ไม่มีความรู้ความสามารถทางด้านนั้นๆโดยตรง เขาก็จะถูกชักจูงได้ง่าย ไม่ว่าจะอธิบายอย่างไร ถ้าได้ฟังคำวิจารณ์มากเข้าๆ ก็จะเชื่อในคำวิจารณ์นั้นๆ ไปด้วย ด้งนั้น ควรจะมุ่งไปที่ผู้ใช้ และ ผู้ที่เกี่ยวข้องกับผลงานโดยตรงจะดีที่สุด อธิบายให้เขาเข้าใจ โดยไม่ลำเอียงใดๆ 5. ปรับปรุงผลงานของเราให้เหมาะกับทุกๆประเภทของคน ไม่ว่าคนผู้นั้นจะเข้าใจในหลักการณ์หรือไม่ก็ตาม ซึ่งการปรับปรุง ให้เข้ากับทุกคนก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ย่อมต้องมีการแก้ไข ปรับปรุงอยู่บ่อยครั้ง แต่ให้พึงระลึกเสมอว่า ผลงานในช่วงเวลานั้นของเรา ดีที่สุดในช่วงเวลานั้นแล้ว การปรับปรุงตามคำวิจารณ์นั้น ให้ปรับปรุงในคราวต่อไปแทน แล้วนำเอาคำแนะนำเหล่านั้นเพื่อทำให้ เกิดประโยชน์ส่วนรวม และ เข้าได้กับทุกๆประเภทของคนต่อไป ทั้งนี้ทั้งนั้น การวิจารณ์ที่ดีก็ควรจะนำมาปรับปรุงผลงานของเราให้ดีขึ้น แต่คำวิจารณ์ที่เราวิเคราะห์แล้วไม่ดี หรือ ไม่มีประโยชน์ก็ให้ปล่อยผ่านเลยไป อย่าเอามาเป็นอารมณ์ ทั้งนี้ ก็ต้องขึ้นอยู่กับสภาวะจิตของผู้ฟังคำวิจารณ์ว่า จะสามารถแยกแยะได้มากน้อยเพียงใดด้วย จากคุณ : wbj - [ 20 มิ.ย. 50 11:00:21 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คนเรามักจะยึดมั่นในตัวตนของตัวเอง มี รัก โลภ โกรธ หลง ต้องการ ลาภ ยศ สรรเสริญ การที่ใครทำให้เรารู้ เสียลาภ เสียยศ เสียคำสรรเสริญ ด้วยคำวิพากษ์วิจารณ์ เป็นธรรมดาของคนที่ต้องรู้สึกเสียใจและ เปลี่ยนใจตัวเองให้มีโมหะจริตเข้าครอบงำจิตใจ แต่หากเมื่อเราหัดปล่อยวาง นิ่งเฉย ต่อสิ่งที่เราต้องการในลาภ ยศ สรรเสริญ แล้วไซร้ เราจะสามารถคัดแยกเพชรนิลจินดาและเศษมูลในคำวิพากษ์วิจารณ์นั้นได้ เพื่อนำไปพัฒนาปรับปรุงเนื้องานของตนเองต่อๆไป จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 20 มิ.ย. 50 12:07:09 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณ wbj ตอบไปหมดแล้วง่ะ เอาเป็นว่าเห็นด้วยตามนั้นเลยค่ะ ขอโทษนะคะที่ไม่ได้เขียนยาวๆ จากคุณ : แม่ค้าหน้าแป้น - [ 20 มิ.ย. 50 13:12:14 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผมก็เจอครับแบบนี้ฮ่ะ วิธีการรับมือของผมก็คือ ฟังครับ และเราก็ได้รู้ว่าคนที่พูดเป็นอย่างไรครับ เป็นการดูคนที่ดีอย่างนึงเลยครับ ผมเชื่อว่าเรามีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำครับ และมองเห็น งานที่เราทำเป็นที่ยอมรับ แต่ก็ต้องเข้าใจครับว่ามีคนอีกจำนวนนึง ไม่ค่อยเห็นด้วยกับเราเท่าไหร่ครับ อาจจะมองในแง่ดีได้ว่า คนที่อยู่คนละสายกับเรามองงานเราอย่างไร ฮ่ะ จากคุณ : oboro (oboro) - [ 20 มิ.ย. 50 14:10:05 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าเราทำถูกต้องหรือคิดว่าดีต่อส่วนรวม หากเจอคำวิจารณ์อะไรที่ไม่เข้าหู ก็ทำเฉยๆ เถิดครับ ผมก็เจออยู่ พยายามทำตามกติกาทุกอย่าง จนกลุ่มหนึ่งที่ชอบละเมิดกฎ พยายามจ้องใส่ร้ายว่าผมหมกงาน... แน้ะ จากคุณ : freestyler - [ 20 มิ.ย. 50 15:51:16 ]

ความคิดเห็นที่ 18 Case by Case If your boss wants you to change even you think it is good, you must change. Some lecturers critique the business plans of the students without the knowledge since they strongly believe in their own idea. Then there is no choice to fight. Just take the benefit or know what you are doing. That is enough. Knowing and Expressing are not the same thing. (In reality) จากคุณ : Fah Lan - [ 20 มิ.ย. 50 17:37:10 A:172.17.70.108 X:129.78.64.105 TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ก็ดีนี่คะ เมื่อเป็นการติเพื่อก่อ เราต้องขอบคุณที่ช่วยมาชี้แนะให้ แต่ถ้าเป็นการติแบบพาลหาเรื่อง ก็ช่างศรีษะเขา ลองเอาไปให้คนที่เก่งจริงๆในสายงานนี้ หรือคนอื่นที่เป็นที่นับถือของคนทั่วไปวิจารณ์ดูบ้าง ถ้าเค้าชมว่างานเราออกมาดี คำพูดของคนพาลแบบนั้นย่อมไม่มีความหมายใดๆ จากคุณ : denebty (denebt00) - [ 20 มิ.ย. 50 19:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ต้องถามกลับครับว่า "แล้วทำไมเขาจะวิจารณ์คุณไม่ได้?" การได้รับคำวิพากษ์วิจารณ์ คือการมีผลงานให้คนอื่นเห็น มันไม่พ้นข้อตำหนิติเตียน จากบุคคลรอบข้างอยู่แล้ว แล้วที่คิดว่าตัวเองรู้ดี ต้องถามกลับว่า "มันรู้หมดแล้วเหรอไง" ในเมื่อการเรียนหนังสือคุณยังต้องพึ่งอาจารย์ แปลว่าทักษะความสามารถที่มี อาจจะยังพร่องยังขาดอยู่ เมื่อมีคนวิจารณ์ แม้ว่าเขาไม่ได้มีความรู้ใบปริญญา แบบเดียวกับคุณ ก็ไม่ได้แปลว่า เขาจะไม่รู้เรื่องในสิ่งที่คุณทำทุกอย่างเลยนี่? ผู้รับเหมาทำโครงการเป็นร้อยโครงการ ก็ไม่ได้ออกแบบเก่งกว่าคนออกแบบ แต่ในฐานะนายจ้าง เจ้าของเงิน และคนรับผิดชอบงาน เขาย่อมแสดงความคิด เห็นต่อสิ่งที่เขากำลังสร้างมันขึ้นได้ไม่ใช่เหรอ? ลองย้อนกลับไปมองตัวเองในวันวาน ไอ้เรานั้นก็ไม่ใช่เทวดารู้แจ้งมาจากไหน ทำไมถึงรับคำวิจารณ์พวกนั้นไม่ได้เสียแล้วหละ? จากคุณ : Ace striker - [ 20 มิ.ย. 50 20:36:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คงจะทำท่ารับทราบค่ะ  ฟังบ้างหากมีส่วนที่เกี่ยวข้องกับงานจริๆ  แต่ถ้าไม่เกี่ยวเลย ก็ทำ(เหมือน)รับฟังต่อไปมั้งคะ จากคุณ : amataman - [ 20 มิ.ย. 50 21:20:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 วิสัชนา เราจะยอมรับนับถือถ้อยคำใดๆ ว่าเป็น “คำวิจารณ์”  ก็ต่อเมื่อถ้อยคำนั้นๆ เกิดจากการวิพากษ์วิจารณ์ด้วยการใช้ “วิจารณญาณ”  มาแล้วเป็นอย่างดี   (เพราะคำว่า  วิจารณ์  นี้  หมายถึงการใช้ปัญญาวิเคราะห์อย่างมีเหตุผล  ไม่ ใช่การใช้อารมณ์)  และคนที่จะใช้วิจารณญาณได้เป็นอย่างดี  อย่างน้อยก็ ต้องมี  “องค์ความรู้”  ในเรื่องที่ตนวิจารณ์นั้นมากพอสมควร  หรือมากที่สุด ในวงการนั้นก็ได้ ถ้าตาสีตาสามาบอกว่างานของคุณเป็นงานที่เยี่ยมมาก  คุณก็ไม่ควรดีใจ   หลงระเริง  เพราะนั่นเป็นการแสดงความเห็นจากพื้นฐานของอารมณ์  ซึ่งไม่ มีมาตรฐานอะไรเลย  ทั้งยังไม่ใช่เสียงก้องที่สางอยู่บนพื้นฐานขององค์ ความรู้  ไม่ใช่จากความเชี่ยวชาญ  ถ้าเราไปหลงเพลินกับคนเหล่านี้  จะทำ ให้เราไม่เก่งจริง  ไม่ดีจริง  ไม่รู้จักศักยภาพที่แท้จริงของตนเอง  คำชมจาก คนที่ไม่รู้จริงนั้นเป็นเพียงสายลมเย็นที่ไม่มีตัวตนอะไรเลย  เอาเป็นแก่นสาร สาระอะไรไม่ได้  เช่นเดียวกัน  ถ้าตาสีตาสามาบอกว่างานของคุณห่วยหรือ แย่มาก  คุณก็ไม่ควรหมดกำลังใจ ทั้งนี้ก็ด้วยเหตุผลเดียวกันอย่างที่กล่าวมาแล้ว  ดูเหมือนอาจารย์นิธิ  เอียวศรี วงศ์  นักคิดนอกคอกที่คนในคอกไม่ค่อยโปรดปรานนัก จะเคยเขียนไว้ว่า   ท่านไม่เคยรู้สึกภูมิใจหรือตื่นเต้นเลย  ซึ่งมีฝรั่งที่อ่านภาษาไทยไม่ออกและ แต่งกลอนสุภาพก็ไม่เป็น  มายกย่องสุนทรภู่ว่าเป็นยอด “กวีเอก” ของโลก เพราะคนที่จะวินิจฉัยว่าสุนทรภู่เป็น “กวีเอก” ของโลกได้  อย่างน้อยควรจะ เก่งกว่าหรือเก่งพอๆ กันสุนทรภู่  และต้องอ่านภาษาที่สุนทรภู่ใช้เป็นเครื่อง มือในการสร้างงานออกด้วย  ไม่ใช่ใครก็ไม่รู้ซึ่งอ่านภาษาไทยไม่ออก  แต่ กลับมายกย่องยอดนักใช้ภาษาไทย  กวีนิพนธ์ไทย แต่นิสัยคนไทยมักตื่นเต้นยินดีกับอะไรก็ตามที่กลวงๆ เขื่องๆ แต่ดูดีอย่างนี้ เสมอ คำยอย่องหรือคำวิจารณ์จากคนที่ “ไม่รู้จริง” ก็เช่นกัน  เราๆไม่ควรถือเอา เป็นประมาณมากนัก (ไม่ได้หมายความว่าไม่ให้ฟัง  ฟังไว้ก็ดีเหมือนกัน แต่ อย่าเสียเวลาให้ความสำคัญมากเกินไป)  ถ้อยคำของคนเหล่านั้น  ที่จริงก็ เป็นได้แค่ “ความเห็น”    เป็น “ความคิดเห็น” ยังไม่ได้เลย  เพราะเขาไม่ เคย “คิด” (จะคิดต้องมีวิธีคิด  มีหลักวิชา  ไม่ใช่มีปากก็สักแต่ว่ากล่าวออก ไป  ใครมาถามอะไร  ให้ความคิดเห็นได้หมด  ทั้งๆ ที่ยังไม่เคยได้ศึกษา เรื่องนั้นมาก่อน)   เขาเพียงแต่ “เห็น” ว่า  มันน่าจะเป็นอย่างนั้น  มัน น่าจะเป็นอย่างนี้  แล้วก็ “โผล่ง” ออกไปตามที่ตา เห็นหรือตามอารมณ์ที่รู้สึก  ก็เท่านั้น  ถ้าเรามัวแต่ไปเงี่ยหู ฟังคนเหล่านี้ไปเสียทุกเรื่อง  ชีวิตนี้ก็คงสะดุดครั้งแล้วครั้ง เล่า  เพราะเขาจะแสดงความเห็นของเขาไม่หยุด  ซึ่งเจ้า “ความเห็น”  (อันไม่เกี่ยวกับความรู้) นี้   ถ้าไปถาม เด็กห้าหกขวบ  พวกเขาก็คงแสดงความเห็นได้เหมือนกัน   การออกความเห็นนั้นง่ายกว่าการกดรีโมทเสีย อีก ถ้าได้ยิน  ได้ฟังถ้อยคำอันเป็นความเห็น (ไม่ถึงขั้นวิจารณ์)  จากคนเหล่านี้   ขอให้ถือคติเหมือนที่อาจารย์ ม.ร.ว. คึกฤทธ์  ปราโมช  ท่านถืออยู่ก็ได้   ท่านบอกกับนักข่าวที่ไปถามว่า  ตัวท่านเองรู้สึกอย่างไรกับเสียงวิจารณ์ ต่างๆ   ท่านตอบว่า  “หมาเยี่ยวรดภูเขาทอง  ภูเขาทองไม่หวั่นไหวหรอก”   (ถ้าจำ “คำ” มาผิดก็ขออภัย  แค่ “ความ” นั้นไม่ผิดแน่)  หรือจะเอาอย่าง ท่านพุทธทาสภิกขุก็ได้  เมื่อมีคนกล่าวหาท่านมากๆ ด้วยสารพัดข้อหา   เช่น  บางคนหาว่าท่านเป็นพระบ้า  พระนอกรีต  เดียรถีย์  คอมมิวนิสต์ ฯลฯ เมื่อมีคนไปถามว่า  ทำไมไม่ตอบโต้เสียงวิพากษ์วิจารณ์จากคนเหล่านั้นเสีย บ้าง  ท่านก็หัวเราอย่างอารมณ์ดีก่อนตอบว่า “เรื่องของหมาเห่าตีนช้างน่ะ   อย่าไปสนใจมันนักเลย” ลองคิดว่าตัวเองเป็นภูเขาทองหรือเป็นช้างดูสิ  บางทีแทนที่เราจะเครียด   อาจทำให้เห็นว่าเป็นเรื่องน่าขำขึ้นมาก็เป็นได้ มาดูท่าทีหรือวิธีการรับมือกับคำวิจารณ์จากพระพุทธเจ้ากันดูบ้าง  พระ พุทธเจ้าเคยถูกกล่าวหา  เคยถูกนินทา (ติ-ชม) เคยถูกคนนับพันตั้งม็อบด่า เป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืนมาแล้ว  แต่พระองค์ก็ทรงผ่านมาได้ด้วยดี  ไม่มี สะดุด  วิธีรับมือกับคำวิจารณ์ตามหลักพระพุทธศาสนานั้น  ไม่ยุ่งยาก  ไม่ ซับซ้อน  สรุปเป็นสูตรได้ว่า   1. ควรรู้เท่าทันว่า “คำติ-ชม” (นินทา – วิจารณ์ – สรรเสริญ)   เป็น  “โลกธรรม”  ที่มีอยู่แล้วประจำโลก  ไม่มีใครเลี่ยงโลกธรรมชนิดนี้พ้น   เหมือนคนที่เดินอยู่กลางฝน  ถึงอย่างไรก็ต้องเปียก  ไม่เปียกมากก็เปียก น้อย  ถ้าเราแข็งแรงพอ  สายฝนก็ไม่อาจจะทำให้เราละลายได้  แต่ถ้าเรา อ่อนไหวไปตามสายฝนแห่งคำวิจารณ์  เราอาจจะเป็นหวัดหรือบางทีอาจล้ม หมอนนอนเสื่อได้เหมือนกัน  มีพระพุทธพจน์ตรัสไว้ให้สังวรว่า  “นัตถิ  โล เก อะนินทิโต”  แปลว่า  “คนไม่ถูกนินทาในโลกไม่มี”  เราเกิดมาในโลก   ถึงอย่างไรก็ต้องถูกนินทา (ติ-ชม) อยู่แล้ว  ไม่เร็วก็ช้า  ไม่วันใดก็วันหนึ่ง   มันมาถึงตัวเราแน่  รู้ให้เท่าทันสัจธรรมข้อนี่ไว้เถิด 2. พระพุทธองค์ทรงเปรียบตัวท่านเองว่าเป็นเหมือน “พญาคชสาร ก้าวลงสู่สงคราม”  หมายความว่า  ธรรมดาช้างศึกเมื่อก้าวลงสู่สงคราม  ย่อม ทำใจเตรียมไว้ล่วงหน้าว่า  จะมีหอกดาบแหลนหลาวพุ่งมาจากจาตุรทิศ  จะ หลีกเลี่ยงให้พ้นจากศัตราวุธเหล่านี้เป็นเรื่องสุดวิสัย  ทางที่ดีที่สุด  เมื่อ ไหนๆ ลงมาอยู่กลางสมรภูมิแล้ว  เราต้องโดนศัตราวุธอย่างใดอย่างหนึ่งเป็น แน่  เพราะฉะนั้น  เราต้องฝึก “อดทน”  ต่อศัตราวุธเหล่านั้นให้ได้  ในภาษา บาลีท่านเปรียบ  “ปากคน”  ว่าเป็นเหมือน “ปลายหอก”  เพราะปากคนนั้น   ทิ่มแทงใจคนได้พอๆ กับหอกที่ทิ่มแทงร่างกาย  แต่ถ้าเรามีน้ำอดน้ำทน  ไม่ ใจเสาะเสียก่อน  เราต้องเอาตัวรอดผ่านสมรภูมิจนได้  เหมือนคนป่วยบ่อยๆ ร่างกายจะสร้างภูมิต้านทานโรคขึ้นมาโดยอัตโนมัติ  ขอให้คติไว้ข้อหนึ่ง ว่า  “ความอดทนทำให้คนเป็นคนดี  อดทนถึงที่ได้ดีทุกคน” 3. คราวหนึ่งมีพราหมณ์ตามไปด่าพระพุทธองค์ถึงวัด  ทรงปล่อย ให้เขาด่าสนสาแก่ใจ  เมื่อเขาหมดแรงด่าแล้ว  จึงทรงแย้มพระสรวลด้วย พระเมตตาแล้วทรงเล่านิทานปรัชญาให้เขาฟังเรื่องหนึ่ง  ทรงเล่าว่า  หากมี ใครก็ตามมาเยี่ยมเยือนเราถึงบ้าน  เรายกสำรับกับข้าวออกไปต้อนรับ  แล้ว ถ้าแขกคนนั้นเขาไม่รับประทานอะไรเลย  ปฏิเสธว่าเขารับประทานเรียบร้อย มาก่อนแล้ว  เมื่อแขกลากลับไป  สำรับข้างนั้นจะตกเป็นของใคร  พราหมณ์ เผลอตอบว่า  สำรับกับข้าวนั้นก็ต้องตกเป็นของเจ้าของบ้านน่ะสิ  ทรงสรุป ว่า  พระองค์ก็เช่นเดียวกัน  ทรงเป็นเหมือนแขกคนนั้น  ที่ไม่ยอมรับประทาน กับข้าวของเจ้าของบ้าน  เพราะฉะนั้น  “พราหมณ์เอย  เชิยท่านยกสำรับของ ท่านคืนไปเถิด” เมื่อเราไม่  “รับ”  เสียอย่าง  ของที่เขามายื่นมาก็ตกเป็นของเขาอยู่วันยังค่ำ 4. ควรหัดมองโลกในแง่ดี  คิดว่าคนที่เสียสละวิจารณ์เรานั้น  เขา เป็น “ครู” ผู้ชี้ขุมทรัพย์ให้แก่เรา  ลองเงี่ยหูฟังให้ดีเถิด  ในถ้อยคำของเขา บางทีก็มีเพชรพลอยทางปัญญาซ่อนอยู่เหมือนกัน  ควรนึกอนุโมทนา/ขอบ คุณที่เขาอุตส่าห์เสียสละมาสนใจงานของเรา  ถ้างานของเราไม่มีอะไรเด่น หรือท้าทายจริงๆ แล้ว  ใครต่อใคร  คงไม่เสียเวลามาพูดถึง ว.วชิรเมธี *************************************************************** ตอนต่อไป  :  ทิ้งเปลือกเลือกแก่น *************************************************************** จากหนังสือ  “ธรรมะทำไม”  ของ  ว.วชิรเมธี amorntvm@anet.net.th http://lungadd.pantown.com จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 22 มิ.ย. 50 23:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามาให้กำลังใจลุงแอ็ดนะคะ และมาช่วยทำ Link กระทู้ "การทำงานร่วมกับ.....คน" ให้ลุงแอ็ดค่า (เริ่มตั้งแต่กระทู้แรกเลยล่ะกัน) การทำงานร่วมกับ.....คน – ตอนที่ 1 คนคัดค้านการเปลี่ยนแปลง http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/04/B5341375/B5341375.html การทำงานร่วมกับ.....คน – ตอนที่ 2 คนมองโลกในแง่ร้าย http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/04/B5344192/B5344192.html การทำงานร่วมกับ.....คน – ตอนที่ 3 คนย่ำอยู่กับที่ http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/04/B5348064/B5348064.html การทำงานร่วมกับ.....คน – ตอนที่ 4 คนชอบเก่งคนเดียว http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/04/B5352029/B5352029.html การทำงานร่วมกับ.....คน – ตอนที่ 5  คนมีปัญหาส่วนตัว http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/04/B5354603/B5354603.html การทำงานร่วมกับ.....คน – ตอนที่ 6 คนเกียจคร้าน http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/04/B5357718/B5357718.html การทำงานร่วมกับ.....คน – ตอนที่ 7 คนไม่กล้าทำ http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5367569/B5367569.html การทำงานร่วมกับ.....คน – ตอนที่ 8 คนขาดความคิดริเริ่ม http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5371181/B5371181.html การทำงานร่วมกับ.....คน – ตอนที่ 9 คนฉาบฉวย http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5374337/B5374337.html การทำงานร่วมกับ.....คน – ตอนที่ 10 คนโมโหฉุนเฉียว http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5382451/B5382451.html การทำงานร่วมกับ.....คน – ตอนที่ 11 คนปัดความรับผิดชอบ http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5386116/B5386116.html การทำงานร่วมกับ.....คน – ตอนที่ 12 คนขาดมนุษย์สัมพันธ์ http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5389550/B5389550.html การทำงานร่วมกับ.....คน ตอนที่ 13 – เพื่อนร่วมงาน ไม่ยอมสอนงาน ทำไงดี? http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5393712/B5393712.html การทำงานร่วมกับ.....คน ตอนที่ 14 – โดนหาว่าเป็นเต่า หดหัวอยู่แต่ในกระดอง http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5397438/B5397438.html การทำงานร่วมกับ.....คน  ตอนที่ 15 -   มี Work Team  แต่ไม่มี  Teamwork http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5400866/B5400866.html การทำงานร่วมกับ.....คน ตอนที่ 16 - หัวหน้าไม่ยอมสอนงาน ทำไงดี? http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5403928/B5403928.html การทำงานร่วมกับ.....คน ตอนที่ 17 - เป็นลูกน้อง จะแนะนำหัวหน้าได้ไหม? http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5408621/B5408621.html การทำงานร่วมกับ.....คน ตอนที่ 18 – หัวหน้าเราเก่งจริงหรือเปล่า? http://www.pantown.com/board.php?id=7268&area=1&name=board43&topic=18&action=view การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 19 คุณเป็นเจ้านายจู้จี้ขี้บ่นหรือเปล่า? http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5413314/B5413314.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 20 จะทำอย่างไรดี เพื่อนร่วมงานพูดจาไม่ดี? http://www.pantown.com/board.php?id=7268&area=1&name=board43&topic=20&action=view การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 21 จะทำงานกับคนชอบจับผิดคนอื่นอย่างไร? http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5421174/B5421174.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 22 ทำอย่างไรถึงจะปรับทัศนคติของผู้บริหารกับพนักงานให้ตรงกันได้? http://www.pantown.com/board.php?id=7268&area=1&name=board43&topic=22&action=view การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 23 เบื่อเพื่อนร่วมงานที่ไม่ค่อยจะทำงาน..... http://www.pantown.com/board.php?id=7268&area=1&name=board43&topic=23&action=view การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 24 มีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน แต่เขาเงียบมาตลอด.... http://www.pantown.com/board.php?id=7268&area=1&name=board43&topic=24&action=view การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 25 ขอข้อแนะนำในการแก้ปัญหาเพื่อนร่วมงาน ที่เพิ่งเข้ามาทำงานไม่มีความเกรงใจ http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5440213/B5440213.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 26 ขอวิธีแก้ปัญหาพนักงานถูกบริษัทของคู่แข่งซื้อตัว http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5442371/B5442371.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 27 ขอคำแนะนำวิธีลดอีโก้พวกพนักงานอาวุโส http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5443837/B5443837.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 28 เมื่อต้องทำงานร่วมกับลูกน้องที่มีอายุสูงกว่า http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2007/05/B5448664/B5448664.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 29 วิธีการจัดการกับพนักงานที่ส่อเค้าว่าทุจริต http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5451135/B5451135.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 30 ลูกน้องไม่พอใจการขึ้นเงินเดือนและโบนัส http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5454617/B5454617.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 31 จะตัดสินเลือกลูกน้องอย่างไรระหว่าง “คนเก่ง” กับ “คนดี” http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5456685/B5456685.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 32 วิธีปราบพยศปริญญาโท http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5460823/B5460823.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 33 ลูกน้องที่ไม่มีความภาคภูมิใจในงานขาย http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5464261/B5464261.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 34 ลูกน้องที่มีแต่ข้อแก้ตัว http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5467990/B5467990.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 35 ลูกน้องที่เอาแต่วิพากษ์วิจารณ์บริษัท http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5470929/B5470929.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 36 ลูกน้องที่มุ่งทำงานล่วงเวลา เพื่อหวังเพิ่มรายได้ให้ตัวเอง http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5475910/B5475910.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 37 ลูกน้องที่ย้ายมาจากบริษัทอื่น และไม่พอใจบริษัทใหม่ http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5479575/B5479575.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 38 ลูกน้องที่ปฏิเสธการทำงานล่วงเวลา และการทำงานในวันหยุด http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5483086/B5483086.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 39 พนักงานขายที่เถรตรงจนเกินไป http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5485564/B5485564.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 40 ลูกน้องประเภทชอบกังวลกับอนาคตของบริษัท http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5489282/B5489282.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 41 เจ้านายในฝัน http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5494439/B5494439.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 42 "เคล็ดลับการสนทนา..." http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5492095/B5492095.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 43 ทำอย่างไร...จึงจะได้ชื่อว่า “ใช้โทรศัพท์เป็น” http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5498938/B5498938.html ---- การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 44 การบริการ.....หัวใจของงานทุกรูปแบบ http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5507205/B5507205.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 45 “หัวใจ” และ “น้ำใจ” ของการบริการ http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5516599/B5516599.html การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 46 วิธีอยู่กับคนที่เราเกลียด http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5523043/B5523043.html ตอนต่อไปค่ะ.... การทำงานร่วมกับ.....คน - ตอนที่ 48 ทิ้งเปลือกเลือกแก่น http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B5544818/B5544818.html จากคุณ : แมงปอในไร่ส้ม - [ 25 มิ.ย. 50 13:38:58 ]