PANTIP.COM : B5743938 สิ่งที่ปราถนาที่สุดในชีวิตของคุณ []

ความคิดเห็นที่ 27

ขอตอบตามตรงว่าสิ่งที่ผม ต้องการไม่ใช่เงินครับ ผมต้องการคำว่า ศักดิ์ศรี เเละความภาคภูมิใจที่ผมคิดว่ามันควรจะเป็นของผม ตั้งเเต่ตอนจบ ป.ตรี ศักด์ศรีที่ผมคิดว่าเป็นเเล้วผมพอใจเเละมีความภาคภูมิใจครับ จริงครับมีอีกหลายอย่างที่ดีกว่าการจบวิศวะเงินดีกว่าด้วย เเละมีคนนับหน้าถือตามากกว่าเเต่ผมขอเเค่นี้ผมก็ภาคภูมิใจเเล้ว ผมมีอดีตกับวิทยาครับ เเต่ผมต้องถูกบังคับให้เรียน เเม้ผมจะทิ้งมันไปเเล้วตั้งเเต่ปี 1(ปล่อยเกรด ไม่อ่านหนังสือไปสอบ cal 1 จนได้ F เเละผมตั้งใจจะไปเเน่นอน เเต่ทางบ้านบอกว่าถ้าผมไม่ติดต้องไปรามนะ เเละไม่ส่งไปเอกชนด้วย เพราะว่าผมได้อยู่จุฬาฯเเล้ว เเล้วทำไมต้องไปเอ็นใหม่อีกเขาไม่คิดว่าจุฬาฯมันก็มีคณะธรรมดาเเละคณะดีๆๆๆ คิดดูซิครับผมคิดว่าจะไปเเน่นอนปล่อยเกรดให้ติดโปร เเละเอ็นใหม่เเน่นอน ตอนนั้นความคิดของเด็ก 17-18 นะครับ ถ้าตัดสินใจผิดพลาดเเล้วมันจะรับไม่ไหวเพียงเเค่ต้องการคนเข้าใจเเละคอยหนุนเวลาถ้าผมผิดพลาดไปซึ่งผมจะทำให้สุดความสามารถ (อ่านหนังสือใหม่) เเละทางบ้านผมไม่ฟังอะไรทั้งสิ้นถ้าจะไปต้องติด กลับไม่ได้เเล้วติดโปรกลับมาทายเเน่นอน เพราะว่าต้องทิ้งของปี 1 เเละเอาเวลาไปอ่านหนังสือเอนใหม่ ผมต้องจำใจเรียนมันเเละเข็นเกรดจาก 1.75 จนจบนะ คิดดูซิครับทางบ้านที่เข้าใจน่าที่จะทำเเบบว่าให้โอกาสผมเอ้นใหม่ให้ผมเลือกในสิ่งที่ผมชอบ ทำจนเต็มที่เเต่ถ้าไม่ได้ก็ให้โอกาสไปเรียนเอกชนหรือที่ผมอยากไปนะครับ ผมจะต้องรับความเสี่ยงไว้เเต่เพียงคนเดียว ถ้าไปต้องไปให้ได้กลับมาโดนทายเเน่ๆๆๆเเละผมไม่เลือกวิทยารองไว้เเน่อ่านหนังสือเอ็นใหม่ทั้งทีมากเเละหนักจะรองวิทยาไว้ทำไมกันผมจะต้องเลือกที่สูงกว่าวิทยาไว้ทั้งหมดเเละตัวผมก็ไม่อยากเป็นวิทยาด้วยผมรู้ว่างานเเคบเเละถึงได้ก็ไปไม่ไกลเท่าวิศวะ ผมดอนนั้นด้วยหัวใจที่อยากอ่านหนังสือให้มากอย่างเต็มเปี่ยมเเพลนไว้ว่าต้องอ่านมากๆๆๆๆจริง ตั้งใจอ่านอย่างมาก (ผมลืมบอกไปผมเอ็นติดวิทยาใช้ความตั้งใจเเค่ 50-60 % เท่านั้นจริงๆๆการเตรียมตัวไม่มากเท่าไหร่เรียกว่าน้อยก็ว่าได้ ผมอยากทำอย่างเต็มที่อีกครั้งเเบบว่า90 % ขึ้น) เเละจะต้องเอ็นวิศวะให้ได้ ด้วยเหตุนี้มันจึงเป็นปมในใจของผมมาตลอดเวลาว่าผมเรียนได้เเละเรียนจบวิศวะเเน่ถ้าผมได้เรียนเเละให้โอกาสผมได้สอบลองดูได้หรือไม่ได้ก็มีอะไรมา support ผม ผมไม่ได้ดูถูกเเม่ค้านะเเต่เเค่อยากเปรียบเทียบให้ฟังว่าการหาเงินมันได้หลายวิธี ไม่ต้องทำอะไรยากๆๆก็หาเงินได้มากๆๆๆๆ เเละผมไม่ได้เป็นคนที่โลกเเคบด้วยผมเเค่ต้องการสิ่งที่ผมควรจะได้เเละเป็นเเล้วภาคภูมิใจในความคิดของผม เท่าที่ผมหวังไว้เท่านั้น การพูดอะไรมันอาจดู อีโก้เเรงเเละ เหมือนจะดูถูกคนอาชีพอื่นๆๆว่าไม่ดีเท่าวิศวะ ผมไม่ต้องการเงินมากๆๆๆถ้าได้ทำอาชีพนี้ จบโทให้ผม 22000 ผมยังทำเลยเเละทำอย่างภาคภูมิใจด้วยอย่างมากๆๆๆๆ จะทำงานที่เเท่นหรือโรงกลั่นน้ำมันด้วยผมก็รับอัตรานี้ ผมก็พอใจมากๆๆเเล้ว ผมต้องการคำว่าวิศวะติดตัวเท่านั้นความภาคภูมิใจติดตัวเท่านั้น เเต่สิ่งที่ผมภาคภูมิใจมันเป็นอาชีพต้นๆๆของอาชีพของคนทำงานนั้นเอง ถ้าเป็นคนอื่นอาจเป็น บัญชี เศรษศาสตร์ หรืออะไรก็เเล้วเเต่ที่เขาอยากทำเเละทำเเล้วภาคภูมิใจ

ปล.ผมต้องการอาชีพที่ผมควรจะได้มันมาเท่านั้น จะเรียกว่ายึดติดก็ได้ทำไมไม่ทำอาชีพอื่นไปตอนจบมาเเล้ว เเต่ใจผมมันยังต้องการอาชีพนี้อยู่เเม้จะผ่านไปนานเท่าใดก็ตาม จะ 30-35 ก็ตามถ้า อ.ยังให้ผมเรียนได้ผมก็จะเรียนให้ได้เป็นวิศวะกรติดตัวไปเท่านั้นเอง เงินเดือนที่ได้ไม่ว่าจะ 20000-22000 เท่าใดผมก็จะทำผมได้ความภาคภูมิใจในตัวของผมเเล้ว ผมก็จะไม่ขออะไรอีก ไม่ว่าบ้านรถหรืออะไรทั้งนั้น ผมคิดว่าสิ่งเหล่านั้นถ้าได้มันมาผมก็ยังมีอะไรค้างคาในใจอีก

จากคุณ : ฮัมมะ (Egist) - [ 24 ส.ค. 50 16:50:54 ]

ความคิดเห็นที่ 33

ที่จริงการที่คนเราแย่งกันไปเรียนในที่ดีๆ แท้จริงก็หว้งว่ามันจะเป็น Tool ที่นำไปสู่การได้ประสบความสำเร็จในอนาคตต่างหาก การได้เรียนกับอาจารย์ดีๆ การได้เครดิตจากสถาบันซึ่งก็มีประโยชน์มาก

แต่คนที่ติดกับ Tool ติดกับสิ่งที่เป็นเพียงเครื่องมือ เหมือนกับว่าได้เครื่องมือดีๆแล้วจบ ไม่ได้เอา Tool นั้นไปทำอะไรต่อ หรือหวังจะสร้างสิ่งสำคัญจาก Tool นั้น มันก็ไร้ความหมาย สิ่งสำคัญที่จะสร้างคุณค่าให้กับตัวคนคือ Output ไม่ใช่ Input คือเขาได้สร้าง Productivity อะไรไว้บ้าง การหลงติดกับ Tool ที่สวยงามหรือหายากจึงเป็นการหลงทาง ยอดฝีมือไม่อวดดาบวิเศษของตน เพราะความวิเศษอยู่ที่ "ฝีมือ" ไม่ใช่ดาบ(Tool) ยอดฝีมือแม้ใช้ไม้ไผ่ ก็กลายเป็นอาวุธยอดเยี่ยมได้

จะยกตัวอย่างบางอย่างให้ดูเล่นๆ

Bill Gates คนสำคัญของโลกเจ้าของบริษัทไมโครซอฟท์ และผู้สร้างระบบวินโดว์ที่เราใช้ๆ กันอยู่ เขาเคยเรียนอยู่ที่ มหาวิทยาลัยฮาวาร์ด มหาวิทยาลัยที่ดีและเป็นที่ยอมรับที่สุดในโลก เน้นย้ำ "มหาวิทยาลัยที่ดีและเป็นที่ยอมรับที่สุดในโลก" แต่เขาก็เลือกที่จะออกมาทำธุรกิจเสียกลางคัน ทำไมเขาไม่เลือกเรียนให้จบเพื่อจะได้ความภาคภูมิใจล่ะ มีไม่มีคนที่มีโอกาสได้เรียนที่นี่(ถ้าเทียบกับคนทั้งโลก) และวันนี้เขาไม่ต้องอาศัยเครดิตฮาวาร์ดเลยสักนิด เขามีเครดิตของตัวเขาเองที่เกิดจากการสร้างของเขาเอง

เพราะอัจฉริยะ รู้ว่าการเรียนและสถาบันคือ Tool สิ่งที่คนเหล่านี้หลงไหล คือการ"สร้าง" ต่างหาก พวกเขาต้องการสร้าง Output ที่สุดยอดออกมาเยอะๆ และพวกเขารู้ว่า คุณค่าจะมาจาก Productivity ที่พวกเขาสร้าง "หลังจากจบออกจากสถาบัน" คนเรียนจบคณะเดียวกัน รุ่นเดียวกันก็มีจำนวนหนึ่ง แต่บางคนกลายเป็น Somebody เพราะเขามีผลงาน ในขณะที่บางคนกลายเป็น Nobody เพราะไม่ได้สร้างอะไรต่อเลย โลกที่แท้จริงจึงอยู่ภายนอกสถาบัน จุดสูงสุดของชีวิตคน(โดยเฉพาะผู้ชายที่ต้องการสร้างตัวตน) จะอยู่ที่ประมาณ50-70 ไม่ใช่ 20 กว่าๆ ถ้ามีจุดสูงสุดของชีวิตที่ 20 กว่าๆ แล้วชีวิตที่เหลือจะเอาไปทำอะไร

ไม่ว่าคณะไหน สถาบันไหน ถ้าให้แต่ Intelligent แต่ไม่ให้ Wisdom มันก็ลำบาก มหาลัยจะเหมือนเพียงโรงงานสร้างคอมพิวเตอร์ ที่ให้แต่ความรู้ แต่ไม่ได้ให้ปัญญาเลย อาจารย์สอนอะไรกันอยู่ (นี่พูดในฐานะที่ผมก็เคยเป็นอาจารย์พิเศษอยู่ระยะหนึ่ง ผมรักการสอน และก็ยังหวังจะหาโอกาสกลับไปสอนอีก แม้จะไม่ได้สอนในมหาวิทยาลัยของรัฐอันดับหนึ่งอะไรนั่น แต่ผมค่อนข้างเศร้าใจถ้าสถาบันในเมืองไทยทำให้เด็กที่จบออกมาภูมิใจกับ Input มากว่า Output หรือภูมิใจแค่ว่าได้"เป็น"อะไรมากกว่าได้"ทำ"อะไร)

ที่กล่าวมานี่มองแบบวัตถุนิยมหน่อยๆ นะ แต่ถ้ามองแบบสัจธรรม คุณEgistก็อาจไม่ได้เหนือกว่าแม้ค้าสัมตำหน้าบ้าน เพราะยังงัยเขามีสิ่งที่คุณไม่มี และคุณก็อาจมีสิ่งที่เขาไม่มี คนที่รู้จักตัวเองไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับคนอื่นให้มากมายว่า"เหนือกว่า"ตรงไหน และคนที่ป่าวประกาศมากๆ ก็คนที่กลัวคนอื่นจะไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง ลองสังเกตดูว่าเราบอกหรือพยายามแสดงให้คนอื่นรู้มากแค่ไหนว่าเราจบจาก....... ยิ่งมากมันก็แสดงให้เห็นความไม่มั่นใจ และในโลกของผู้ใหญ่ เขาจะไม่บอกหรอกว่าเขาจบจากที่ไหน เขาจะบอกว่าเขามีตำแหน่งอะไร ทำอะไรอยู่ต่างหาก คงไม่น่ามีใครที่คิดจารึกหน้าหลุมศพหรอกว่า เขาจบจากที่ไหน... แต่อาจมียศ ตำแหน่งหน้าที่สุดท้ายอยู่ตรงนั้น

นกดื่มชา
แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 50 07:02:25

จากคุณ : Jimmy Walker - [ 25 ส.ค. 50 06:58:37 ]