ความคิดเห็นที่ 19
-เริ่มทำธุรกิจส่วนตัวเมื่ออายุเท่าไหร่
27 ปีครับ
-เหตุผลที่ต้องมาทำธุรกิจส่วนตัว
ผมเป็นผู้บริหารในโรงงานอุตสาหกรรมมา 2 ที่ บางครั้งมีความรู้สึกว่า ทำไมผู้บริหารเค้าไม่ทำอย่างที่เราคิดว่าน่าจะทำนะ ก็เลยคิดว่าอยากหาอะไรทำเพื่อเป็นทางเลือก เลยลองเขียนโครงการดูเล่น ๆ ปรากฎว่าช่วงนั้นเศรษฐกิจดี (ปี 2538) มีคนพร้อมจะลงทุนกับผม เค้าจริงจังขนาดสร้างโรงงานให้เราเช่าเลย ตอนแรกตั้งใจว่าจะให้เพื่อนออกมาทำ ส่วนผมมาช่วยดูช่วงหลังเลิกงาน พอตอนจะเปิด เพื่อผมเค้าบอกว่าเค้าไม่กล้าออกมา กลัวออกมาแล้วไม่นานบริษัทปิดไป เค้าจะลำบากเพราะอายุมากแล้ว (เกือบ 40) และมีครอบครัวแล้ว ตอนนั้นลงทุนกันไปประมาณ 5 ล้านบาทแล้ว ผมก็ตัดสินใจลาออกจากงานประจำมาบริหารเอง
-ทำมาทั้งหมดกี่ธุรกิจถึงประสบความสำเร็จ
คือที่ทำเป็นกิจการส่วนตัวทำมาอย่างเดียว แต่หลังจากนั้นได้ไปทำงานทั้งเป็นกรรมการบริหารให้บริษัทอื่น ๆ บ้าง เป็นที่ปรึกษาหรือรับงานจ้างเป็น Job ระยะสั้นบ้าง ปัจจุบันก็คือบริษัทตัวเอง กับเป็น Board ให้อีก 2 บริษัท
ประสบปัญหาหนักที่สุดอย่างไร ผ่านมันไปได้อย่างไร
เปิดโรงงานปี 2539 มียอดสั่งซื้อต่อเดือนหลัก 3-5 แสน บาท พอปี 2540 ฟองสบู่แตก คำสั่งซื้อหายไป เหลือแค่ 1 ส่วน 10 หาลูกค้าใหม่ก็ได้แค่ยอดเล็กน้อย บางเดือนต้องไม่รับเงินเดือนแถมเอาเงินส่วนตัวมาจ่ายเงินเดือนให้พนักงานด้วย เงินตัวเองไม่พอใช้จ่าย ครั้งหนึ่งเคยโทรให้ที่บ้านส่งเงินมาให้จ่ายเงินเดือนพนักงาน ตอนนั้นหุ้นส่วนทุกคนก็ลำบากหมด (เพราะทุกคนก็ทำกิจการตัวเอง) ผมต้องออกไปรับ Job นอกแล้วเอารายได้ตรงนั้นมาให้บริษัทใช้อยู่ประมาณ 1 ปี จนเศรษฐกิจเริ่มกลับมาฟื้นอีกครั้งหนึ่ง (ไม่เคยปลดพนักงานเลย แต่ของผมพนักงานไม่แยะ ไม่ถึง 10 คน ก็ตกลงกันว่าวันไหนไม่มีงาน ให้เงินเดือนแค่ครึ่งเดียว)
ตอนนี้ธุรกิจที่ทำเป็นอย่างไร
ก็ค่อนข้างอยู่ตัวแล้วนะครับ เพราะเปิดมา 10กว่าปี ตอนเปิดใหม่ ๆ ลูกค้าไม่รู้จักเรา มันก็ลำบากเพราะลูกค้าเป็นโรงงานอุตสาหกรรม ตอนนี้มีลูกค้ามากรายขึ้น มันก็กระจายความเสี่ยงเวลาคำสั่งซื้อของรายใดรายหนึ่งหายไป บางทีลูกค้าก็แนะนำลูกค้ามาให้เราอีกที แต่ผมไม่ได้คิดขยาย กลัวเหมือนตอนฟองสบู่แตกอีก กิจการก็ไม่ได้เติบโตมาก คำสั่งซื้อก็ 3-5 แสนบาทต่อเดือน (แต่พวกค่าเสื่อมราคาเครื่องจักรมันหมดแล้ว ก็มีกำไร แต่คงไม่ได้ถึงขนาดร่ำรวย)
มีเคล็ดลับ, คติอะไร
คือผมทำตอนแรกเพราะอยากรู้ว่าถ้าผมบริหารเองมันจะอยู่ได้ไหม ไม่ได้ทำเพราะอยากอิสระหรือหวังร่ำรวย ขอบอกว่าช่วงแรก ๆ ลำบากมากนะครับ เพราะเดิมผมเป็นผู้จัดการในโรงงานขนาดใหญ่ บริหารแค่หน่วยงานตัวเอง (แต่ก็มีลูกน้องเป็นหลักร้อย) แต่เราดูเรื่องเดียว ออกมาทำเองต้องรู้ทุกเรื่อง กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับบริษัท,โรงงาน บัญชี ภาษี สั่งของ ส่งของ ติดต่อลูกค้า, หาลูกค้า ทำทุกอย่าง แถมยังต้องดูเรื่องบริหารคน บริหารเงินด้วย ใครคิดว่าสบายไม่จริงครับ ยกเว้นคุณมาสืบทอดกิจการของครอบครัวซึ่งอาจอยู่ตัวแล้ว เศรษฐกิจอย่างนี้ด้วย ตอนเริ่มต้นผมขับรถส่งของเอง ยกของเอง วัตถุดิบมาไม่ทันก็ขับไปรับเอง ตื่นหกโมงเช้า เลิกดึก
แต่ตอนนี้มันก็กลับมาเป็นข้อดีคือ เรารู้ทุกอย่าง ทำเองได้หมด รู้มุมมองว่าเจ้าของกิจการเค้าคิดยังไง ทำให้พอเราไปทำงานกลุ่มที่เป็นลูกจ้าง (Director ผมก็ถือว่าเป็นลูกจ้างนะครับ) หรือที่ปรึกษาก็ได้ผลสำเร็จที่ดี (กลุ่มนี้ผมผ่านมาทั้งกิจการที่มีทรัพย์สินหรือการลงทุนหลักร้อยล้านจนถึงขนาดใหญ่เป็นหลายหมื่นล้าน)
ผมให้ความสำคัญเป็นพิเศษกับเรื่องคนนะครับ ไม่เคยคิดว่าเค้าเป็นลูกจ้าง เราเหนือกว่า คิดเสมอว่าเราอยู่ได้หรือเราสำเร็จเพราะเค้า นอกจากนี้ผมให้ความสำคัญกับการรักษาสัญญากับคนรอบข้าง ลูกค้า เจ้านาย คู่ค้า เพื่อนร่วมงาน งานเราสำเร็จได้เพราะเค้า
อยากฝากคนที่คิดว่าออกมาทำเองแล้วอิสระ ก็จริงครับ แต่ไม่ได้แปลว่าทำอะไรได้ตามใจ เป็นลูกจ้างทำงานตามเวลา ได้ผลงานพอประมาณ เลิกงานแล้วไม่ต้องคิดอะไร เจ้าของกิจการต้องรับผิดชอบทุกอย่าง อีกอย่างคนที่คิดทำกิจการตนเอง ให้เลือกทำให้สิ่งที่ตนเองรู้จริง, ถนัด (ควบคุมเองได้แม้ลูกจ้างจะลาออกไป) และทำให้สิ่งที่รัก อันนี้สำคัญครับ เพราะถ้าคุณเป็นพนักงาน ไม่ชอบก็ลาออกได้ แต่หากคุณไม่รักในกิจการที่ทำ การเลิกนี้มีผลกระทบมากกว่านะครับ บางคนไม่กล้ากลับไปเป็นลูกจ้างอีก กลัวเสียหน้า
เป็นลูกจ้างคุณต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เจ้านายคุณมอบหมาย แต่เป็นเจ้าของ คุณต้องรับผิดชอบต่อลูกค้า หุ้นส่วน เจ้าหนี้ พนักงาน หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง (กระทรวงพาณิชย์ สรรพากร ฯลฯ) ลูกจ้าง พวกนี้เป็นแส้ที่มองไม่เห็นที่คอยฟาดโบยคุณให้ต้องตื่นเช้าเลิกดึกและไม่อิสระอยู่ดี
จากคุณ :
jerry (jerry-t) 
- [
28 ก.ย. 50 16:49:53
]
|
|
|
