Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    “จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี” ตอนที่ 5 ดร.ที่ลุงแอ็ดตามหามาทั่วโลก

    “จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี” ตอนที่ 5 ดร.ที่ลุงแอ็ดตามหามา

    ทั่วโลก




    เราจะไปหามืออาชีพที่รู้เรื่องคอมพิวเตอร์จริงๆ ได้ที่ไหน

    หว่า  ถ้าเป็นดอกเตอร์ พีเอชดี แล้วต้องเป็นอาจารย์  และ

    มหาวิทยาลัยที่มีคอมพิวเตอร์ใช้อยู่แห่งเดียวในขณะนั้น

    คือ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย




    ลุงก็เผ่นไปที่นั่นก่อน  ถามหาแผนกวิศวะไฟฟ้า  เขาก็แนะ

    นำให้รู้จัก อาจารย์ดร.สวัสดิ์  แสงบางปลา  ก็ไปเล่าวัตถุ

    ประสงค์ให้อาจารย์สวัสดิ์ฟัง  ท่านอาจารย์ก็บอกไม่ค่อย

    ถนัดในเรื่องอย่างนี้ ขอถอยดีกว่า  




    ไปหา อาจารย์อิทธิพล ที่แม่โขงโปรเจ็ค  ท่านพอจะคุ้นกับ

    งานคอนซัลแทนอยู่บ้าง แต่พอบอกว่าเป็นคอมพิวเตอร์

    ยี่ห้อ “เบอร์โร่ส์” ท่านก็บอกไม่รู้จัก ท่านรู้จักแต่ไอบีเอ็ม




    อันว่าคอมพิวเตอร์สมัยโบราณนั้น  แต่ละเครื่องก็มี

    Design ของตนเองทั้งทาง Hardware และ Software  

    ซึ่งต่างคนต่างออกแบบ  ลักษณะของ Operating

    System ก็ต่างกัน  Job Control Language ก็ต่างกัน  ดัง

    นั้น ใครที่เรียนมาด้วยเครื่องอะไร ก็จะถนัดในเรื่องของรุ่น

    นั้นๆ ไม่สามารถจะไปถนัดในเครื่องยี่ห้อต่างกันได้ แต่อาจ

    จะดีขึ้นตรงที่รู้ศัพท์เทคนิคต่างๆ ซึ่งก็ใช้เหมือนๆ กัน




    ลุงกว้านหาพีเอชดี ดอกเตอร์ที่พอจะมีความรู้ทาง

    คอมพิวเตอร์ขณะนั้น เรียกว่าเกือบทุกท่าน เกือบหมดเมือง

    ไทย ไม่ว่า อาจารย์สมชาย ทะยานยง  อาจารย์อนุมงคล  

    อาจารย์นิยม ปุราคำ     ฯลฯ บางครั้งก็เอาตำราไปให้ท่านลองอ่านดู

    เล่นๆ  




    บางท่านก็ปฏิเสธ  บางท่านก็ส่ายหัว เพราะทุกท่านล้วน

    เรียนมากับเครื่องยี่ห้อ “ไอบีเอ็ม” ทั้งนั้น  




    แต่เรากำลังจะไปขายแข่งกะไอบีเอ็ม จำเป็นต้องผู้รู้ด้าน

    เครื่องยี่ห้อ “เบอร์โรส์”  แล้วเราจะไปหาดอกเตอร์ที่จบ

    จากเบอร์โร่ส์ที่ไหนกัน  ลุงอ่อนใจทุกครั้งที่ไปคุยกับท่าน

    พีเอชดีเหล่านี้




    นี่แหละผลพลอยได้ของการที่ไอบีเอ็มยอมขายเครื่อง

    คอมพิวเตอร์ให้มหาวิทยาลัยต่างๆ ในสหรัฐอเมริกาใน

    ราคาต้นทุน  บางมหาวิทยาลัยก็มอบให้ไปเลยฟรี ก็เพราะ

    จะได้โอกาสสร้างผู้รู้ให้ออกไปอยู่ในวงการต่างๆ ทุกคน

    รู้จักแต่ไอบีเอ็ม  ยี่ห้อเบอร์โร่ส์ เคยได้ยินแต่ชื่อ แต่ไม่

    เคยใช้ ไม่เคยเรียน เลยไม่รู้ว่าดีอย่างไร




    แต่ลุงนึกขึ้นมาได้ว่า ไอ้เจ้าเบอร์โร่ส์มันไม่น่าโง่ให้ไอบี

    เอ็มขายมหาวิทยาลัยอยู่ยี่ห้อเดี่ยว  ฝรั่งมันคงคิดได้

    เหมือนกันว่าจะเป็นประโยชน์ต่อชื่อเสียงของตนเองใน

    อนาคต  




    เมื่อคิดขึ้นมาได้ แล้วก็ให้คุณธวัชรีบเทลเลกไปถามสำนัก

    งานใหญ่ที่เบอร์โร่ส์ว่าได้ขายระบบ B4700 ให้ที่

    มหาวิทยาลัยไหนบ้าง




    ก็ได้รับคำตอบว่าสองสามมหาวิทยาลัยว่ามีเครื่อง

    เบอร์โร่ส์ใช้อยู่  




    ก็อาศัยคุณธวัชซึ่งเป็นนักเรียนนอก  พูด เขียนภาษาฝรั่ง

    ได้ดีกว่าภาษาไทยของเราเองอยู่แล้ว  เขียนไปถาม

    มหาวิทยาลัยเหล่านั้นว่ามี




    มีนักเรียนไทยคนใดที่เรียนจบมาด้วยระบบคอมพิวเตอร์

    ของเบอร์โร่ส์”     บ้าง  




    หลังจากการติดต่ออยู่หลายอาทิตย์ลุงก็ได้คำตอบที่ต้อง

    การ  มีนักเรียนไทยคนหนึ่ง จากมหาวิทยาลัยจอเจียร์เทค

    ทำพีเอชดี หรือดอกเตอร์โดยใช้ระบบเครื่องเบอร์โร่ส์

    B6700     ซึ่งเป็นเครื่องขนาดใหญ่กว่าที่เราต้องการ แต่ก็เป็น

    การดี ที่ท่านได้เล่นกับเครื่องที่ใหญ่กว่า จึงไม่น่าจะเป็น

    ปัญหาแต่ประการใด  




    ถามไปอีกทีว่าจะติดต่อท่านได้ที่ไหน ทางมหาวิทยาลัยก็

    ตอบกลับมาว่าไม่รู้ เขาจบพีเอชดีจากมหาวิทยาลัยไปสอง

    สามปีแล้ว




    เอาแล้วซิ  แล้วจะไปตามตัวท่านได้ที่ไหน  ลุงลองเสี่ยงดู

    โดยให้คุณธวัชซึ่งเป็นสมาชิกใน "สมาคมนักเรียนเก่า

    อเมริกา"     ถามไปที่มหาวิทยาลัยแห่งนั้นว่ามีสมาชิกที่เป็น “พี

    เอชอี  และจบจากจอเจียร์เทค”     มาเป็นสมาชิกสมาคมนัก

    เรียนไทยในสหรัฐอเมริกาอยู่หรือไม่  




    ในที่สุดก็ได้ชื่อได้เสียงมาครบครันมา.........................




    ก็ถามไปอีกที่สมาคมนักเรียนไทยในอเมริกา  พอจะทราบ

    ที่อยู่  พอจะติดต่อได้ไหม  ก็บอกมาว่ากลับมาเมืองไทย

    แล้วแต่ติดต่อไม่ได้ ไม่รู้ว่าไปทำงานที่ไหน




    คุณเอ๋ย  กว่าจะควานหาตัวท่านได้เจอ  ลุงก็มานั่งนึกว่า

    ดอกเตอร์…..อี..กลับมาแล้ว…..อี..จะไปทำงานที่ไหน  

    ปรากฏว่าเอกชนไม่ต้องพูดถึง ไม่มีใครจ้างดอกเตอร์เข้า

    มาทำงานในสมัยนั้น  ก็มหาวิทยาลัยอีกนั้นแหละ  




    คราวนี้รู้จักชื่อ นามสกุลท่านแล้วก็ง่ายเข้าหน่อย พอจะเช็ค

    ได้ไม่ยากว่ามีดอกเตอร์ท่านนี้เป็นอาจารย์อยู่ใน

    มหาวิทยาลัยที่ไหนบ้าง




    ในที่สุดก็ทราบว่า ท่านมาเป็นอาจารย์พิเศษอยู่ที่

    จุฬาลงกรณ์ คณะวิศวะไฟฟ้า  แต่เดี๋ยวนี้ท่านไปอยู่ที่

    กอรมน.  ชื่อว่า  “ดอกเตอร์ปัญญา  เปรมปรีดิ์”  (ขอ

    อนุญาตเอ่ยนามของท่าน ซึ่งท่านมีพระคุณกับลุงแอ็ด

    อย่างล้นเหลือ ที่ทำให้ลุงแอ็ดอยู่ในวงการคอมพิวเตอร์มา

    จนถึง 30 กว่าปี)   มีที่ทำงานอยู่ที่ถนนเสือป่า




    คุณเอ๋ย…..ขอคุณรู้เสียเถิดว่า  การเป็นเซลส์มันก็ต้องทำ

    อย่างนี้แหละขอรับ…..ต้องกัดไม่ปล่อย……อยากรู้อะไร  

    ต้องรู้ให้ได้…..




    ลุงกว่าจะได้ชื่อ “ดอกเตอร์ปัญญา  เปรมปรีดิ์” มาก็หือขึ้น

    คอ




    ตอนที่ลุงไปหาดอกเตอร์ปัญญาครั้งแรกที่สนามเสือป่า พอ

    เขาชี้ให้ดูว่า นั่นไง คนนั้นไง




    “ดอกเตอร์ปัญญา เปรมปรีด์”  




    ลุงถึงกับขนลุกซู่ด้วยความดีใจ  ลุงเข้าไปยกมือไหว้ท่าน

    และแนะนำตัวเองว่า  






    “ผมชื่อ อมร  ถาวรมาศ มาจาก บริษัทยิบอินซอย ครับ  

    และผมก็ตามตัวอาจารย์มาทั่วโลก วันนี้เป็นวันที่ผมดีใจที่

    สุดในโลกเลยครับ ซึ่งผมได้พบตัวท่านอาจารย์แล้ว”




    อาจารย์ปัญญาท่านก็เงยหน้าขึ้นมองลุงด้วยความ

    ประหลาดใจ   พลางถามลุงว่า




    “ผมไปทำอะไรให้คุณต้องตามหาผมเสียทั่วโลกอย่างคุณ

    ว่า”




    และหลังจากนั้น เราก็ได้คุยกันถึงเป้าหมายที่ลุงได้รับมอบ

    หมายจากบริษัทให้มาเชิญท่านไปเป็นที่ปรึกษา  ซึ่งท่านก็

    ให้ความกรุณารับเป็นที่ปรึกษาให้เป็นอย่างดีนับตั้งแต่นาที

    นั้นเป็นต้นมา………………………………………




    amorntvm@anet.net.th




    amorntvm@hotmail.com

    จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 28 ต.ค. 50 22:00:57 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom