เพราะอะไร... เงินเพียง 57 เซนต์จากเด็กคนหนึ่ง จึงช่วยเหลือเด็กและผู้คนได้อย่างมากมาย...


ที่หน้าโบสถ์แห่งหนึ่ง ในเมืองฟิลาเดเฟีย เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนร้องไห้อยู่
เธอถูกยามห้ามไม่ให้เข้าไปในโรงเรียนของโบสถ์เพราะว่ามีคนแน่นแล้ว
ไม่มีที่นั่งเหลือสำหรับเธอ

"ฉันเข้าไปเรียนข้างในไม่ได้"
เธอเดินสะอื้นมาใกล้ๆ

บาทหลวงองค์หนึ่ง บาทหลวงองค์นั้นเห็นเธอเนื้อตัวมอมแมม
ผมเผ้าไม่ได้สระ ก็พอจะเดาออกว่า
"เธอร้องไห้เพราะอะไร"
จึงพาเด็กผู้หญิงเข้าไปข้างใน หาที่ให้นั่ง เพื่อให้เธอได้เรียน

คืนวันนั้น เธอกลับไปยังห้องเช่าของครอบครัวของเธอพลางพูดกับตัวเองว่า
"วันนี้ เป็นวันที่ฉันมีความสุขมากที่สุดในชีวิต"
ก่อนเข้านอนเธอก็ยังนึกถึงเด็กคนอื่นๆ ที่ไม่มีโอกาสได้เรียน…

หลังจากนั้นประมาณสองปี เธอได้เสียชีวิตลง
บาทหลวงคนที่เคยช่วยเหลือเธอก็มาช่วยจัดงานศพให้ที่ห้องเช่า
ในขณะที่เคลื่อนศพก็พบกระเป๋าสตางค์เก่าๆ ใบหนึ่งตกอยู่
ข้างในนั้นมีเงินอยู่ 57 เซนต์
แล้วก็มีเศษกระดาษอยู่ชิ้นหนึ่งเขียนด้วยลายมือแบบเด็กๆ ว่า


"เงินสำหรับช่วยสร้างโรงเรียนให้ใหญ่ขึ้น เพื่อให้เด็กคนอื่น มีโอกาสเรียนด้วย"


เป็นเวลาสองปีเต็มๆ ที่เด็กผู้หญิงพยายามเก็บสะสมเงินที่เธอหามาได้ เพื่อให้เด็กคนอื่นๆ ได้มีที่เรียนเหมือนเธอ


เมื่อบาทหลวงได้อ่านกระดาษแผ่นนั้น ก็รู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอันมาก
และรู้ทันทีว่าจะต้องทำอะไรต่อไป เขาได้นำเรื่องราว การเสียสละ
และความไม่เห็นแก่ตัวของเธอไปเทศน์ในโบสถ์
และพยายามที่จะรวบรวมเงินบริจาคให้มากพอที่จะสร้างตึกให้ใหญ่ขึ้นได้



แต่เรื่องไม่ได้จบแค่นั้น หนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งได้ตีพิมพ์เรื่องนี้
แล้วก็มีเศรษฐีที่ดินคนหนึ่งเสนอที่จะแบ่งขายที่ดินให้

แต่พอรู้ว่าทางโบสถ์ไม่มีเงินพอที่จะซื้อได้ เศรษฐีจึงบอกบาทหลวงว่า
"ผมอยากขายที่ดินให้ในราคา 57 เซนต์"
จากนั้นก็มีผู้คนมากมายมาร่วมบริจาค

ในระยะเวลา 5 ปี จากความตั้งใจของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ เงินเพียง 57 เซนต์
เพิ่มขึ้นเป็น 250,000 เหรียญ ความเสียสละอันยิ่งใหญ่ของเธอผลิดอกออกผลมากมาย

เมื่อคุณเข้าไปในเมืองฟิลาเดเฟีย คุณจะได้เห็นโบสถ์ มหาวิทยาลัย และ
โรงพยาบาลที่คิดค่ารักษาพยาบาลในราคาถูก และโรงเรียนสำหรับเด็กยากจนตั้งแต่นั้นมา
เด็กทุกคนก็มีโอกาสเล่าเรียนตามใจปรารถนา

ทุกคนที่ได้มีโอกาสมาเยี่ยมโรงเรียนแห่งนี้
จะเห็นรูปของเด็กผู้หญิงซึ่งเป็นเจ้าของเงิน 57 เซ็นต์
อันเป็นแบบอย่างแห่งการเสียสละที่ทำให้เกิดเรื่องราวอันน่าทึ่งนี้

ใกล้ๆ กันนั้น ก็มีรูปของบาทหลวงผู้ใจดี ดอกเตอร์ รัสเซล เอช. คอนเวล
ผู้แต่งหนังสือเรื่อง "Acres of Diamonds"



เรื่องแบบนี้ ถึงจะเคยอ่านแล้วได้อ่านอีกครั้งก็คงไม่เป็นไรเนอะ


จากจดหมายข่าว มูลนิธิก้าวหน้า ปีที่ 2 ฉบับที่1/2544
ขอขอบคุณ คุณเหมือนนาอิน ที่ส่งเรื่องประทับใจมากๆนี้มาให้พวกเราได้อ่านกัน  


http://www.carefor.org/content/view/878/151/

แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 50 17:34:00

แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 50 17:33:27