PANTIP.COM : B6072388 “จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี” ตอนที่ 14 ทาคาชิโฮ เบอร์โร่ส์ []

“จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี” ตอนที่ 14 ทาคาชิโฮ เบอร์โร่ส์

“จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี” ตอนที่ 14 ทาคาชิโฮ เบอร์โร่ส์

ขณะที่พวกฝรั่งจากไซ่ฮ่อนเดินทางเข้าออกมาประชุมอยู่

กับพวกเราในเมืองไทยนั้น ทางเมืองเวียดนามใต้ใกล้จะ

แตกเต็มทน จนในที่สุด เวียดนามใต้ก็ทนการบุกจาก

เวียดกงไม่ไหว

ตอนที่สหรัฐล่าถอยขึ้นเรือที่มาลอยลำรับอยู่ที่น่านน้ำ

ไซ่ง่อนนั้น ลุงเพิ่งได้สำนึกเป็นครั้งแรกว่าสาวๆ ชาว

เวียดนามที่ว่าที่เข้มแข็ง ทั้งดุ ทั้งสวยนั้นเป็นอย่างไร

พวกเธอขณะนั้นอยู่ที่เมืองไทย แต่สามีชาวฝรั่งทั้งหลาย

ยังอยู่ที่ไซ่ง่อน พวกเธอก็ขออนุญาตมาประชุมกันที่

บริษัท ในที่สุดก็ตัดสินใจเดินทางไปรับสามีชาวฝรั่งทั้งๆ ที่

ไฟสงครามกำลังโหมพัดอย่างรุนแรงอยู่ในขณะนั้น

พวกเธอออกเดินทางกันอย่างไรก็ไม่ทราบ แต่ก็ได้ช่วย

พวกฝรั่งซึ่งเป็นสามีขึ้นเรือได้อย่างหวุดหวิดหมดทุกคน

และเดินทางมาถึงเมืองไทยสวัสดิภาพ มาถึง คุณธวัชก็

เลี้ยงต้อนรับพวกเขาเป็นการใหญ่ และชมเชยว่าพวกเธอ

เป็นผู้หญิงที่กล้าหาญชาญชัยมาก

ดังนั้น ใครมีเมียเป็นชาวเวียดนามนี่ต้องระวังให้ดี เธอไม่

อ่อนให้เหมือนผู้หญิงไทยหรอก ขนาดเจ๊ระเบียบที่ว่าแน่ๆ

ต้องชิดซ้ายไปเลยละครับ

ในขณะที่เรากำลังติดต่อกับพวกฝรั่งอยู่นั้น ทาง

Burroughs ก็แนะนำ Takashiho Burroughs ในญี่ปุ่นให้

พวกเรารู้จัก

Takashiho Burroughs เป็นบริษัท Joint Venture

ระหว่าง Burroughs สหรัฐอเมริกา กับ บริษัท

Takashiho ของญี่ปุ่น ซึ่งเขาทำการค้าขายระบบ

คอมพิวเตอร์กันมานานแล้ว

ตอนนั้นพวกเราไม่ใคร่ได้รู้เครื่องคอมพิวเตอร์ของ

Burroughs ในญี่ปุ่นเท่าไหร่ โดยเฉพาะ คอมพิวเตอร์

ยี่ห้อ ฮิตาชิ มิชชูบิชิ เอนอีซีอย่างนี้ เรานึกว่าญี่ปุ่นทำแต่

พัดลมไฟฟ้า ตู้เย็น หรือไม่ก็หม้อหุงข้าว แต่พอไปดูงาน

จริงๆ ที่ญี่ปุ่นเข้า ก็ต้องตกตะลึงจนแทบไม่เชื่อตาของตน

เองว่า ความก้าวหน้าทางด้านของคอมพิวเตอร์ของญี่ปุ่นได้

พัฒนาไปอย่างมากมายไกลกว่าประเทศไหนๆ ในเอเซีย

ไม่รู้กี่สิบเท่า

ตอนแรกเราก็เทลเล็กซ์แนะนำตัว แนะนำกันไป แนะนำกัน

มา ทำความรู้จักกัน โดยมี Mr. Retra เป็นตัวเชื่อม ญี่ปุ่น

ก็อยากเข้ามาทำ Market ในประเทศไทย เพราะตอนนั้น

ยังมีไม่ระบบให้การบริการที่เป็นเครื่องคอมพิวเตอร์ที่เป็น

ของญี่ปุ่นอยู่เลย

ญี่ปุ่นคงคิดสาระตะแล้วว่า ในเมืองไทยมีบริษัทห้างร้านที่

ประกอบการค้าโดยญี่ปุ่นมากมาย แค่เอางานบัญชีของ

บริษัทมาเข้าที่ศูนย์คอมพิวเตอร์ประเทศไทยได้เท่านั้นก็

รวยไม่รู้เรื่องแล้วๆ

ไอ้เราก็มีความคิดเดียวกัน นอกจากนั้นยังคิดไกลไปอีกว่า

ถ้าฝรั่งจากไซ่ง่อนมันเบี้ยว เราจะมีชาวญี่ปุ่นเป็นทีม Back

up เราอยู่อีกที เพื่อบริการทางด้านเทคนิคให้กับลูกค้าและ

เป็นหน่วยงานที่ช่วยสนับสนุนการขายให้แก่เรา

ก็ขอเล่าอย่างคร่าวว่า Takashiho Burroughs มีความ

สำคัญแค่ไหนกับ Burroughs ที่อเมริกา เรื่องยอดขายไม่

ต้องพูดถึง เขาขายเครื่องของ Burroughs ได้มากกว่าทั้ง

อาเซียขายรวมกันหลายสิบเท่า ขายทุกรุ่น หลากหลาย

มีทีมงานขายและทีมงานซับปอร์ตหลายพันคน

และที่สำคัญที่สุด ญี่ปุ่นถึงกับไปตั้งสำนักงานสาขาของตน

เองอยู่ใกล้ๆ ของ Burroughs Head Office ที่อเมริกา

เพื่อเป็นตัวประสานงาน เมื่อไหร่ที่มีชาวญี่ปุ่นจะไปดูงาน

ในอเมริกา ก็จะมีทีมชาวญี่ปุ่นทั้งเซลส์และนักเทคนิคเป็น

คนต้อนรับ ไม่ใช่เป็นแต่ล่ามเฉยนะครับ มีหน้าที่เข้าร่วม

ประชุมกับฝรั่งตั้งแต่ Design ผลิตภัณฑ์ออก Release

ออกสู่ท้องตลาดถึง ช่วย Test ระบบ ช่วยในการผลิตแค

ตตาล๊อค ตำรา แมนนวล ทุกอย่างออกมาเป็นภาษาญี่ปุ่น

ทั้งหมดก่อนที่จะประกาศขายเครื่องในประเทศญี่ปุ่น

ดังนั้น พอ Burroughs ประกาศขายเครื่องในอเมริกา

อาทิตย์ต่อมาญี่ปุ่นก็ประกาศขายเครื่องรุ่นนั้นในประเทศ

ญี่ปุ่น โดยมีเซลส์แมน มีนักเทคนิค นายช่าง และเครื่อง

สำหรับ Demonstrate พร้อมที่จะการทำตลาดได้อย่าง

ทันที

มันเทียบกันไม่ได้เลยกับของเรา ซึ่งอเมริกาประกาศ

เครื่องอะไรออกมาเป็นปีสองปีแล้ว เรายังไม่รู้เรื่องเลย

บางที บางบริษัทสั่งเครื่องเข้ามาแล้ว จะสั่งอะไหล่เข้ามา

ซ่อมอย่างไรยังสั่งไม่ถูกเลย ลุงจึงพูดได้ว่ามัน ล้าหลังกัน

เทียบไม่ติด

และการที่ลุงได้ความคิดจากการทำงานเป็นระบบของ

ญี่ปุ่น ทำให้ลุงนำมาเข้ามาปรับปรุงในงานขายบริหารระบบ

คอมพิวเตอร์ของลุงในตอนหลัง

หลังจากติดต่อกันทางเทลเล็กซ์อยู่ซักพัก พอดีก็มีงาน

Exhibition ทางด้านคอมพิวเตอร์ที่เมืองโอซากา …..อย่า

ลืมนะครับ ตอนนั้น ธนาคารตกลงซื้อเครื่องของเราแล้ว

เพียงแต่รอการทำสัญญาซึ่งเป็นหน้าที่ของทนายความที่

ปรึกษาทั้งของฝ่ายทำหน้าที่เจรจากัน

ในตอนนั้น เรายังไม่เคยเห็นเลยว่าหน้าตาจริงของเจ้า

เครื่อง B3700 ที่เราขายให้ธนาคารไปนั้นหน้าตาเป็นอย่าง

ไร สวยงามผุดผ่องแค่ไหน และที่ Exhibition ที่โอซากา

Burroughs ออกไปออก Booth ด้วย ในขณะเดียวกัน ก็

ถือโอกาสไปเยี่ยม Takashiho Burroughs ที่ติดต่อกันมา

ตั้งนานเสียที

เราสองคนหมายถึงลุงกับคุณธวัชก็จองตัวเครื่องบินไปลงที่

โอซากา ดูงานแสดงสินค้าที่นั่นเสียของสามวัน แล้วก็

จองบูเล็ทเทรน หรือรถไฟลูกกระสุน จาก โอซากาไปหา

Takashiho Burroughs ที่โตเกียว

ในงานแสดงสินค้าที่เมืองโอซากานั้น มีเนื้อที่หลายพัน

ตารางเมตร มีเครื่องตั้งแต่ระบบเล็กสุดที่ใช้ในร้านของชำ

หรือที่เรียกกันว่า Point of Sales (POS) จนถึง

คอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่สุด แต่ละระบบนำมาออกแสดง

กันอย่างมากมาย และที่นี่เอง ที่ลุงเพิ่งถึงบ้างอ้อว่า พวก

เอนอีซี มิซูบิชิ ฮิตาชิ ฯลฯ

ยี่ห้อเครื่องไฟฟ้าดังๆ ที่เรารู้จักดีกันในเรื่องของตู้เย็น หม้อ

หุงข้าว เขาก็ทำระบบเครื่องคอมพิวเตอร์ออกมาจำหน่าย

เหมือนกัน และมีความสามารถทุกขนาดเสียด้วย และ

ประการที่สองที่รู้สึกทึ่งเอามากๆ ก็คือ ในประเทศญี่ปุ่น

Takashiho Burroughs หรือ IBM ที่ลุงว่าแน่ๆ ยอดขาย

เครื่องในประเทศญี่ปุ่นได้มากกว่าขายได้ในเอเซียนับเป็น

สิบเท่านั้น ยังมียอดขายไม่ถึง 5% ของระบบเครื่อง

คอมพิวเตอร์ทั้งหมดที่ใช้กันในประเทศญี่ปุ่น

ดังนั้น การใช้งานของคอมพิวเตอร์ในญี่ปุ่นจึงก้าวหน้ากว่า

บ้านเราไม่ติดฝุ่น ในขณะที่บ้านเราเพิ่งจะมีธนาคารแห่งที่

สองที่เปลี่ยนจากเครื่องบัญชีเป็นระบบคอมพิวเตอร์

ธนาคารที่เหลือนับสิบๆ แห่งก็ยังใช้เครื่องจักรทำบัญชีกัน

อยู่ ในญี่ปุ่นพ่อเล่นระดับเครื่องคอมพิวเตอร์ออนไลน์กัน

หมดแล้ว

การตกแต่งบูทแสดงเครื่องก็วิวิดสมาหลาเหมือนกับการ

มอเตอร์โชว์ในบ้านเรา คือมีสาวๆ นุ่งสั้น หรือที่เรียกว่า

“พริตตี้ เกิลส์” มายืนเชียร์แขก โอ้ย… ขอโทษ มายืน

อธิบายให้ลูกค้าฟังเป็นภาษาญี่ปุ่นเสียงหวานแจ๋วดังลั่นไป

หมดทั้งงาน

ดังนั้น งานโชว์ของรีด เทรดเด็ก ที่พวกเราว่าแน่ๆ แล้ว

เมืองเทียบกับของญี่ปุ่น เมื่อ 30 ปีก่อน ก็กลายเป็นของ

เด็กเล่นไป

เสียอยู่อย่างเดียว ทุกอย่างเป็นภาษาญี่ปุ่นหมด เราเดิน

ตามหาบูทของ Burroughs กันจนเหนื่อยอ่อน พอพบ

แล้ว จะถามใครที่ประจำในบูทแสดงสินค้าของ

Burroughs ก็หาคนพูดภาษาอังกฤษไม่ได้สักคน ต้อง

ตามหาคนกันให้มั่วไปหมด

ในที่สุดคุณธวัชก็ใช้วิธีสอบถามทางโทรศัพท์ไปยังสำนัก

งานในโอซากาเพื่อให้คนที่พูดภาษาอังกฤษได้ มา

อธิบายข้อที่เราอยากจะรู้ให้ฟัง

นั้นก็แสดงว่า ชาวญี่ปุ่นเขามีเลือดรักชาติแรงยิ่งกว่าพวก

เรามากมายนัก พวกเราเคยฟังสาวๆ คนทาย ที่มาประกวด

นางงามในนามมิสสสสไทแลนด์เวิลด์พูดภาษาไทยไหม

ครับ

ฟังแล้วมันน่าจะไปอ๊อก…..ที่ไหนสักแห่งว่าเดี๋ยวนี้คนไทย

ยยยยเขาพูดกันอย่างนี้แล้วหรือ

ไว้ตอนหน้าจะมาเล่าเรื่องไปเจรจาความกับชาวญี่ปุ่นต่อ

ว่าเขามีขนบธรรมเนียมประเพณีอย่างไร ซึ่งบางอย่างก็

คล้ายของเรา บางอย่างต่างกันโดยสิ้นเชิงครับ

amorntvm@hotmail.com

จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 28 พ.ย. 50 14:09:11 ]