Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    "เลขาฯ ตัวแสบ!" ตอน.....วันที่ฉันถูกเลิกจ้าง !!!

    วันนี้ฉันมาทำงานแต่เช้าตามปกติ    

    แต่แปลกจัง?

    ทำไมวันนี้เลขาคนสวยและนายฝรั่งยังไม่เข้ามาทำงาน
    หรือว่าเช้านี้เธอมีนัดสัมภาษณ์งานใหม่ที่ไหน  
    แต่ปกติเธอจะแจ้งฉันล่วงหน้า  
    ฉันคอยเธอจนเลยเวลาเข้างานไปเกือบชั่วโมง    
    แล้วเธอก็เข้ามา…..ด้วยสีหน้าเศร้า  
    ฉันตกใจถามว่าเกิดอะไรขึ้น  
    เธอตอบด้วยน้ำเสียงเศร้า ๆ ว่า  
    รู้สึกเบื่อ!  ไม่อยากมาทำงานเลย  
    ฉันก็ถามต่อว่ามีอะไรหรือ  
    เธอก็ทำท่าถอนหายใจและบอกไม่มีอะไรหรอก  
    แต่แปลกแฮะ…..แววตาเธอฉายประกายแวววาว…..
    ไม่เหมือนกับน้ำเสียงที่แสดงความเศร้า  
    ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก  และไม่กล้าซักแต่ก้มหน้าทำงานต่อ

    ขณะที่ฉันกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่ในห้อง Computer  
    นายฝรั่งซึ่งตามหลังเธอเข้ามาเพียง 2-3 นาทีตะโกนด้วยเสียงดังฟังชัดขณะเดินเข้าไปนั่งในห้องทำงานที่อยู่ติดกันว่า

    “Good Morning….DestinyHurtsMe!”

    ฉันทักทายตอบด้วยเสียงใส  หัวใจพองโต  
    อะไรจะน่ารักปานนี้…
    ถ้ามีคนเห็นหน้าฉันตอนนี้คงอิจฉาฉันเป็นแน่    
    เพราะหน้าฉันบานเป็นกระโร่ก็ไม่ปาน!

    เวลาผ่านไปประมาณ 2 ชั่วโมง  ว่าทีภรรยานายฝรั่งบอกฉันว่านายเชิญฉันไปพบที่ห้อง   มีเรื่องจะคุยด้วย  

    ฉันก็เดินเข้าไปพบในห้อง  
    นายบอกให้ฉันปิดประตูห้องด้วย    ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ทำตาม  
    ปิดประตูเสร็จฉันก็เดินตรงไปหน้าโต๊ะทำงานนายฝรั่ง  
    เขาเชิญให้ฉันนั่งลง    
    ฉันนั่งลงตามคำเชื้อเชิญ   ยิ้มน้อย ๆ  
    แต่ในตาฉันเต็มไปด้วยคำถาม    

    เขาเริ่มประโยคที่ว่า    
    “I hate….”
    เปล่า… .เขาไม่ได้บอกว่าเกลียดฉันหรอกนะ    
    แต่เขาบอกว่าเขาเกลียดที่จะต้องพูดว่า  
    “เขาจำเป็นต้องเลิกจ้างฉัน!”

    ช๊อก!  

    ฉันรู้สึกเหมือนหัวหมุนติ้ว  ตัวแข็ง  พูดไม่ออก  
    เขาหยุดพูดชั่วอึดใจช่วงที่เห็นหน้าฉันซีดเผือด   แล้วก็พูดต่อว่า    

    “เขารู้สึกเสียใจที่อาจทำให้ฉันเข้าใจผิดตั้งแต่วันที่สัมภาษณ์ว่า   การใช้ Computer ไม่ใช่สิ่งสำคัญ”  
    “แต่หลายวันมานี้เขาเห็นว่าฉันไม่มีความชำนาญในการใช้ Computer เอาเสียเลย!”

    ให้ตายเถอะ!  

    ถ้าเขาให้เหตุผลว่าฉันพูดภาษาไม่คล่องเหมือนที่เขาคาดหวัง   ฉันก็จะก้มหน้ารับคำพิพากษาแต่โดยดี  
    แต่ถึงแม้เขาใช้เหตุผลเรื่องภาษาที่ฉันคิดว่าฉันด้วยกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับว่าที่ภรรยาเขา   ก็จะเท่ากับกลืนน้ำลายตัวเอง  
    เพราะหากเราคุยกันไม่รู้เรื่องจริง ๆ ในวันสัมภาษณ์   เขาก็คงไม่ตกลงจ้างฉันด้วยเงินเดือนสูงลิ่วขนาดนี้  

    แต่มาถึงขั้นนี้แล้วฉันก็ไม่มีอะไรจะเสียมากกว่านี้แล้ว  ฉันก็คิดว่ายอมเสียฟอร์มขอร้องเขาหน่อยคงไม่เสียหาย   ฉันกล่าวขอร้องให้เขาให้โอกาส  ให้เวลาฉันอีกสักหน่อยเพราะเขามาตัดสินฉันด้วยเวลาเพียงไม่ถึง 2 สัปดาห์  
    ดูเหมือนจะไม่ยุติธรรมสำหรับฉันเสียเลย  

    คำตอบของเขาทำให้ฉันอึ้งพูดไม่ออก   เพราะเขาตอบว่า

    “เวลาสำหรับ You หมดลงแล้ว  
    และ I ไม่อยากเสียเวลากับ You อีก  
    I รู้สึกว่าสมองของ You ขึ้นสนิม!”  

    ใช่แล้ว…. เขาหมายถึงการร้างราจากการทำงานมานานทำให้ฉันเหมือนมีดที่ขึ้นสนิม  
    ไม่ได้นำออกมาลับให้คมเพื่อใช้งาน  
    ฉันหมดหนทางพูดอ้อนวอนหรือคุยสรรพคุณอะไรเพื่อให้เขาเปลี่ยนใจได้อีก    
    ได้แต่นั่งหน้าเศร้านิ่งอยู่ในความเงียบอึดใจใหญ่มากทีเดียว    
    และแล้วฉันก็สู้เขาไม่ได้   เพราะฉันหมดความอดทนที่จะนั่งนิ่งต่อหน้าเขาต่อไปอีก  

    ฉันรวบรวมสติ  เงยหน้าขึ้นสบตาเขา   และก่อนจะลุกจากเก้าอี้เดินออกจากห้องเขาไป   ฉันพูดทิ้งท้ายกับเขาว่า  
    “ฉันจะเคารพความคิดและการตัดสินใจของคุณ   ฉันจะไปเก็บข้าวของและกลับเดี๋ยวนี้เลย   แต่หากคุณยังหาคนใหม่มาแทนฉันไม่ได้   และเปลี่ยนใจอยากให้โอกาสฉันอีก   ฉันพร้อมที่จะกลับมาเสมอ“

    พอออกจากห้องนายฉันก็พบว่าที่ภรรยานายนั่งทำหน้าเศร้าอยู่บนโต๊ะทำงาน  
    แต่ฉันเห็นแววตาของเธอเปล่งประกายสดใส  ไม่ได้เศร้าเหมือนหน้าที่เธอพยายามทำ     ฉันฝืนยิ้มเพราะไม่รู้จะพูดอะไร  
    เหมือนมีอะไรติดอยู่ที่คอ
    เธอบอกให้ฉันคอยถึงเที่ยงค่อยกลับก็ได้นะ  
    ฉันบอก “ไม่ล่ะ”  
    เก็บของเสร็จฉันคงกลับเลย    แต่ฉันก็อดที่จะถามเธอไม่ได้ว่าแล้วเธอจะหาคนมาแทนฉันก่อนเธอออกสิ้นเดือนนี้ได้ทันหรือ  
    เธอบอก “ทัน”  เพราะได้ติดต่อเพื่อนมาทำแทนแล้ว!

    ฉันใช้เวลาไม่ถึง 5 นาทีเก็บข้าวของเพราะไม่มีสัมภาระอะไร  
    มีเพียง Dictionary หนึ่งเล่มและกระเป๋าเครื่องสำอางค์ใบเล็กหนึ่งใบ  
    เธอถามว่าฉันจะรับเงินเดือนเป็นเช็คเงินสดหรือจะให้เธอโอนเงินเข้าบัญชีที่เพิ่งมาเปิดในวันเริ่มงาน  
    ฉันบอกเธอให้โอนเข้าบัญชีก็แล้วกัน  
    พูดจบฉันก็บอกลา   และเดินผ่านห้องนายฝรั่งกล่าวคำอำลาอีกครั้ง  
    เธอเดินตามฉันไปห้องนาย  
    ฉันยกมือไหว้ทั้งคู่พร้อมกล่าวคำขอบคุณและเดินออกจากที่ทำงาน

    ด้วยหัวใจสลาย…….        

    @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

    หากต้องการติดตามตอนต่อไป
    เพื่อให้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอผู้นี้
    และเธอจัดการกับความล้มเหลวและมรสุมชีวิตที่เกิดขึ้นต่อไปอย่างไร
    โปรดเข้ามายืนยันความประสงค์ที่จะติดตามต่อ

    แค่เสียงเดียวก็เป็นแรงบันดาลใจได้แล้ว
    แล้วจะแฉให้อ่านกันอย่างละเอียดยิบ
    และถ้ามีเวลาจะมาเล่าให้อ่านกันทุกวันสุดสัปดาห์
    ห้ามกระพริบตา!!!

    จากคุณ : Destinyhurtsme - [ 1 ธ.ค. 50 11:21:42 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom