ความคิดเห็นที่ 1 ยังไม่ถึงกับไม่มีเงินซื้อข้าวกิน แต่เคยต้องประหยัดขนาดซื้อข้าวมากินคลุกกับมาม่าวันละมื้อ ทำอยู่เป็นปี จากคุณ : thaihypno.com - [ 19 ธ.ค. 50 18:14:10 A:124.120.76.47 X: TicketID:128760 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เคยค่ะ ช่วงหนึ่งในชีวิต พ่อไปขัดขาคนใหญ่คนโต โดนย้ายไปต่างจังหวัด เราและน้องยังเรียน น้องชายออกไปทำงานนอกบ้านแล้วติดหญิง ไม่สนใจทางบ้านเลย นาน ๆ พ่อกลับบ้านได้อาทิตย์ละครั้ง เพื่อมาดูแลว่ามีข้าวกินกันไหม เพราะต้องประหยัดค่าเดินทางไว้เป็นค่าข้าว ก๋วยเตี๋ยวชามหนึ่ง แบ่งกัน 3 คนแม่ลูก พอถึงเวลา แม่ทำกับข้าวเผื่อให้พ่อไปกินที่ต่างจังหวัด โค๊กขวดหนึ่งยังต้องคิดแล้วคิดอีก แต่ตอนนี้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะ ปัญหามันทำให้เรารักกันมากขึ้นนะ จากคุณ : halo+ - [ 19 ธ.ค. 50 18:26:22 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนเด็กๆ  ครอบครัวเราฐานะดีมาก เราเห็นยายเรากินข้าวเสร็จทุกครั้ง จะเอาน้ำเปล่าเทลงบนจาน  หมุนจานเพื่อให้น้ำชะล้าง  แล้วดื่ม เรามองตาโต ตะลึงงง แม่บอกว่า  ตอนแม่เด็กๆ  คุณตามีเมียเยอะ แม้ยายเป็นเมียหลวง  แต่พวกเมียน้อยมันยึดไปหมด ยายต้องทนอด  ให้ลูกๆ 7คนได้กินข้าว   แล้วเทน้ำใส่จานลูกๆทุกคน ล้างเพื่อกินอย่างนี้ทุกครั้ง  ไม่ให้เสียเปล่าเลย เราขนลุกแล้วร้องไห้  ไปกราบยาย ที่เลี้ยงแม่เรามาจนแม่เก่งขนาดนี้ แม่เราเป็นลูกคนกลาง ที่เรียนเก่งมากได้ที่1ของโรงเรียนตลอด  แม่อยากเป็นหมอ   แต่ตอนป.6 คุณตาตาย  แม่ต้องออกมาเพื่อฟ้องร้องต่อสู้ เพื่อให้ได้สืบทอดกิจการของตาต่อไป   ต้องทำงานเลี้ยงพี่ๆน้องๆ  ส่งน้องๆ เรียนหมอ เรียนวิศวะจบต่างประเทศทุกคน จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 19 ธ.ค. 50 18:42:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนนี้ไง หางานอยู่ หาไม่ได้สักที จากคุณ : on - [ 19 ธ.ค. 50 19:14:22 A:58.8.143.170 X: TicketID:147369 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เคยถามแฟนตอนตั้งร้านขายของที่ตลาดนัด ประมาณ 4 โมงเย็น มีตังค์ป่าวจะกินข้าวไข่เจียว 10 บาท คำตอบคือ ไม่มี เราไม่เชื่อ หยิบตะกร้าเงินทอนมาดู จริงง่ะ เหลือไม่ถึง 10 บาท จริงๆ ต้องรอขายของได้ก่อน ประมาณ 5 โมง ความรู้สึก... สุดจะบรรยาย...มองไม่เห็นทางรอดเลย แต่วันนี้สบายแล้วล่ะ ยังไงก็จะไม่ลืมความลำบากที่ผ่านมา รอดมาได้ เพราะอดทน ขยัน และสู้ตาย ไงล่ะ... จากคุณ : afood (afood) - [ 19 ธ.ค. 50 21:00:00 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เคยบ่อยๆ จากคุณ : ทรรศนะวิจารณ์ - [ 19 ธ.ค. 50 21:23:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนเด็กบ้านจนมาก ๆ ค่ะ พ่อทำงานคนเดียวเลี้ยงหลายปากหลายท้อง วัยกำลังกินกำลังเรียน แต่ไม่ถึงกับต้องอด มากที่สุดคือต้องกินข้าวคลุกน้ำปลา แต่ไม่ได้รู้สึกรันทดเพราะยังเด็กอยู่ เคยตามพ่อไปทำงานด้วยค่ะ ภาพที่เห็นยังติดตาจนทุกวันนี้ สิ่งที่ทำได้ก็คือ ให้ทำอะไรก็ได้เพื่อพ่อ ให้ตายแทนยังได้เลยค่ะ จากคุณ : papa mama love u - [ 19 ธ.ค. 50 22:11:11 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เคยตอนมัธยม พ่อก็ไม่แล แม่ก็ไม่สน อยู่หอพักคนเดียว ตังค์ก็ไม่ค่อยมี กินข้าวกับน้ำพริกเผาทุกวันอ่ะ ฮือๆๆๆ จากคุณ : aoyjai (Thanika_1) - [ 19 ธ.ค. 50 22:22:33 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยังไม่ถึงกับไม่มีรายกินนะแต่คิดว่าลำบากสุดๆ เพราะว่าคุณพ่อคุณแม่เสียหมดทั้งคู่ ตอนที่พึงขึ้นมหาลัยปี1 รายได้ไม่พอค่ากินค่าใช้สำหรับสามคน ขายรถ ขายบ้าน ขายที่ ขายทุกอย่างที่เป็นเงิน เอามาพยุงการเงินที่บ้าน ให้มีพอมีพอกินพออยุ่ได้ นำเงินไปหมุน เกือบต้องโดนแยกกันกับน้องสาวอยู่คนล่ะบ้านให้ญาติๆบ้างคนเลี้ยง เพือตัวค่าใช้จ่าย เคยเงินเหลือติดกระเป๋า5บาทต้มมาม่าห่อเดียวกินกันสามคนพี่น้อง จากไม่เคยสนใจอะไรก็ต้องรับผิดชอบมากขึ้นเพราะเป็นพี่คนโตดูกิจการอู่แท็กซี่ที่เหลืออยู่เพียง5คัน ไม่มีคำว่าทำไม่ได้เลยนะตอนนั้น ต้องทำให้ได้ เพราะถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ได้อยู่กับน้องโดยแยกกันอยู่ เพราะไม่มีเงิน สู้เท่านั้นไม่สู้ตาย เพือครอบครัวของผม น้องสาวของผม ต้องคิดอย่างมีสติเสมอ ตอนนี้ทุกอย่างดีขึ้นมากๆไม่ขัดสนที่อู่มีกำไรทุกเดือน ตอนนี้จะเรียนจบแล้วถึงจะช้าไป1ปีก็ตาม จากคุณ : BEST (Pinktyz) - [ 19 ธ.ค. 50 22:47:57 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ชื่นชมทุกคนนะคะ และขอเป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ คิดถึงยุคสงครามโลก  พ่อแม่พวกเราเคยลำบากมาก่อน จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 19 ธ.ค. 50 23:53:45 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านบางความเห็นเกือบร้องไห้เลย ทำให้มีกำลังใจสู้ต่อไป จากคุณ : let it be - [ 20 ธ.ค. 50 08:38:07 A:61.7.145.27 X: TicketID:020960 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อดทน และ ทนอด คือวิถีทางแห่งความสำเร็จค่ะ เป็นกำลังใจให้ตัวเองและทุกคนค่ะ จากคุณ : Wintour (VivaDiva) - [ 20 ธ.ค. 50 09:21:32 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านความเห็นที่ 2 แล้วน้ำตาจะไหล ขอชื่นชมคุณยายและคุณแม่ของคุณอย่างมากค่ะ คุณโชคดีแล้วที่มีท่านทั้งสองเป็นตัวอย่างที่ดีของการอดทนและต่อสู้กับความยากลำบาก จากคุณ : ต้นอ้อน้อยๆ (ต้นอ้อน้อยๆ) - [ 20 ธ.ค. 50 09:40:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณยาย #3 สุดยอดมากกก เราเคยไม่มีตังค์นะ แต่เป็นเพราะทำตัวเองเองแหละ คงไม่จัดว่าลำบาก ตอนสมัยเรียน กะไว้ว่าพรุ่งนี้แม่จะโอนตังค์มาให้ วันนี้เลยใช้ๆๆๆ ซะหมด - -' พอวันรุ่งขึ้น แม่โอนให้ไม่ได้ เหลือตังค์สิบบาท ต้องซื้อ มาม่า 5 บาท มาต้มกินอะ เอาให้อืดดดที่สุด แล้วซื้อข้าวอีก 5 บาทใส่ลงไป กินสองมื้ออีกต่างหาก - -* แล้วก็เคยกรณีคล้ายๆ เดิม ตังค์หมด แต่ไม่กล้าโทร.ไปขอแม่ก่อนกำหนด (เดี๋ยวโดนด่า) จะยืมเพื่อนก็ไม่กล้าอีก เลยเอาโทรศัพท์ไปตั้งโต๊ะให้โทร.นาทีละ 2 บาท ยอมขาดทุน 555+ (ตอนนั้นโทรศัพท์เรานาทีละ 2.50 อะ) ได้มาเกือบร้อยไปซื้อข้าวกิน จากคุณ : // - [ 20 ธ.ค. 50 10:06:57 A:202.142.193.2 X: TicketID:161315 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เคยเมื่อสองสามวันก่อน มีเงินสดติดตัวประมาณหมื่นนึง เงินในแบงค์สองหมื่น สมุดบัญชีอยู่ที่บ้านที่นน อยู่ดีๆพี่สาวโทรมาบอกให้ซื้อคอมเซทให้หน่อย เดี๋ยวโอนเงินมาให้ก็เลยเอาเงินสดซื้อไปให้ แปดพัน เติมน้ำมันรถยนต์พันนึง มอไซด์สามร้อย แป๊บเดียวเหลือเงินเจ็ดร้อยซื้อของเข้าห้องหกร้อยบาท เหลือแค่ร้อยเดียวกำลังไปกดตัง วันเสาร์ ATM ถูกตู้กิน เหลือตังร้อยเดียว สมุดบัญชีอยู่ที่บ้านนน ต้องโทรไปบอกให้เค้าส่ง ไปรษณีย์มาให้ พึ่งมาถึงเมื่อวันอังคาร สี่วันใช้เงินร้อยเดียว กินวันล่ะมื้อ แบบว่าสุดๆ ไม่อยากยืมตังเพื่อนกินข้าวด้วย จากคุณ : Jump.Jr - [ 20 ธ.ค. 50 10:18:28 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เคยครับ แม่บอกจะโอนมาให้ แต่เลทไปสามวัน ต้องเขม็ดแขม่ กินบะหมี่คลุกข้าวอยู่สองวัน บะหมี่คลุกข้าว อร่อยนะเออ..! จากคุณ : Culture - [ 20 ธ.ค. 50 11:16:31 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อุบัติเหตุเรื่องเศรษฐกิจเกิดขึ้นได้บางจังหวะของชีวิตเนอะ จากคุณ : let it be - [ 20 ธ.ค. 50 11:40:31 A:61.7.145.27 X: TicketID:020960 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เคยเหมือนกันครับ 2 วันกินข้าวมื้อเดียว เป็นเวลา 6 เดือนครับ เพราะไม่มีตังค์ จากคุณ : ผู้เฒ่าไม่ยอมแก่ - [ 20 ธ.ค. 50 12:25:04 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ที่บ้านเดิมที่ไม่ได้จน แต่เพียงเพราะผีการพนันทำให้ครอบครัวเราหมดตัว พ่อติดหนี้แก้ไขด้วยการ โกงเงินลูกค้า และหนีไปส่งเงินมาให้ แม่และพี่น้องและผมใช้ ท้ายสุดเวรกรรมมีจริงพ่อถูกจับและรับโทษของผลที่ทำไว้ ลูกๆและแม่ไม่โกรธพ่อเลยเพราะพ่อทำเพื่อพวกเรา...และต่อไปพวกเราจะทำเพื่อท่านทั้งสอง....มาวันนี้ผมกำลำงจะหลานให้ท่านอุ้ม..เพราะท่านสองคน ผมและพี่น้องสั่งให้พักอยู่กับบ้านเลี้ยงหมา ปลูกต้นไม้กัน สองคน....แต่เหมือนชะตากำลังจะแกล้งพวกเราต่อน้องชายกำลังโดนหัวหน้ากลั่นแกล้งอาจจะให้อดถูกโปรโมตให้ตำแหน่งและรายไดสูงขึ้น ส่วนผมอีกสองเดือนจะมีลูก แต่เจ้านายก็กำลังหาวิธีให้ผมออกจากบริษัท..เพียงเพราะผมบอกว่ากฎบริษัทมันไม่ถูกต้องตามกฎหมายแรงงานน่ะครับ..เท่านั้น!!! เอง จากคุณ : ตช - [ 20 ธ.ค. 50 13:58:28 A:124.120.166.53 X: TicketID:102000 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สมัยเรียนเคยครับ พ่อแม่โดนโกงโดยญาติพี่น้อง ต้องอดมื้อกินมื้อ ทำงานเป็นเด็กเสริฟตามเทคตามผับ ส่งตัวเองเรียน บังเอิญได้แฟนมีอันจะกินหน่อย ตอนนี้อายุ26แล้ว เพิ่งจบวิศวะเงินเดือนหมื่นกว่าบาทและกำลังมองหาที่เรียนต่อ ป.โท........ เอาความทุกข์ในอดีตมาเติมแรงใจครับ จากคุณ : khon-loi - [ 20 ธ.ค. 50 14:01:50 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ก็ตอนนี้แหละ แต่ไม่ถึงกับต้องอดขนาดนั้นนะ ดีที่มีเพื่อนดีให้คอยยืมตังค์ มาหมุน ตังค์ออกก็คืนเพื่อน ตอนนี้ทำงานเป็นพนักงานออฟฟิตธรรมดา ต้องส่งเสียยายที่เลี้ยงเรามา (รักยายที่สุด) ส่งตัวเองเรียน ป.โท ส่งน้องเรียนพิเศษภาษาอังกฤษ บางเดือนช๊อตมากก... จากคนที่เคยใช้เงินไม่เคยคิด เดี๋ยวนี้คิดแล้วคิดอีก ประหยัดขึ้นเยอะ เพราะจะนึกถึงวันที่เหลือตังค์ในกระเป๋าไม่ถึง 20 บาท แต่ได้แฟน และเพื่อนที่ดีคอยช่วยเหลือ ส่วนตัวไม่คิดว่าลำบากมาก (จริง ๆ ก็ลำบากแหละ) เพราะเราทำเพื่อคนที่เรารัก และเพื่ออนาคตของเราเอง อยากให้ทุกคนมีกำลังใจ สู้ต่อไป สักวัน ต้องมีวันของเรา สู้สู้ จากคุณ : imartuun - [ 20 ธ.ค. 50 16:44:39 ]

ความคิดเห็นที่ 22 #3 นับถือครับ หากท่านยังอยู่ รักท่านให้มาก ๆ เลยนะครับ เด็ก ๆ ผมทานประจำเลย เอาข้าวเปล่าคลุกกับซอสปรุงรสแล้วก็กิน จริง ๆ ไม่ได้ยากจนขนาดนั้น แต่ทำไมผมชอบกินหว่า มิน่าโตมาหัวเลยโต - -''' จากคุณ : cookiecompany - [ 20 ธ.ค. 50 23:53:28 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สมัยเรียนครับ ทางบ้านยังไม่ส่งเงินมา ไม่อยากรบกวน หุงข้าวกินกลับน้ำปลาพริก บางครั้งต้องไปหากินข้าวที่วัด จากคุณ : pukkhom - [ 21 ธ.ค. 50 01:22:09 ]

ความคิดเห็นที่ 24 บ่อย เป็นประจำเลย เรื่องไม่มีเงินเนี่ย ไม่มีเงินซื้อข้าวกิน ก็กินน้ำเปล่า 1 บาท ไม่ก็ซื้อผักในตลาด มาราดซอส ข้าว 2 บาท คลุกน้ำปลา ข้าวไข่เจียว 10 บาท มาม่าซองละ 5 บาท บ่อยแค่ไหนก็ตั้งแต่ประถม ยัน ปัจจุบัน ก็มีมาเรื่อยๆ เกือบทุกอาทิตย์ หลายครั้งที่บอกเพื่อนว่า ไม่มีเงินแม้แต่จะกินข้าว เพื่อนผมในมหาลัยมักจะพูดว่า ผมขี้โม้ ไม่เชื่อกันสักคน ส่วนใหญ่เพื่อนผมก็รวยๆ เป็นเจ้าของธุรกิจ ขับรถเบนซ์มาเรียนกันตั้งแต่วันแรก มองไปที่จอดรถมีรถเบนซ์ รถ BMW ทั้งนั้น หารถแบบเก่าๆ หรือแบบถูกๆ ไม่ได้เลย มีแต่แบบแพงๆ หลายคนบ้านมีเป็นไร่ เรียกว่า คฤหาสถ์ เป็นร้อยล้าน ไปดูบ้านเพื่อนราคาบ้านน่าจะหลายสิบล้าน แต่เขาบอกว่า บ้านเขาธรรมดามาก ถูกๆ จ้างเขาทำ แต่สำหรับเราบ้านเรานี้เรียกว่ารังหนูกับพระราชวังเลยที่เดียว ที่บ้านตอนเด็ก เคย รวยมาก ไปนอกเป็นประจำ เรายังอยู่อนุบาลอยู่เลยกับช่วงประถมนิดๆมั่ง คือเราจำความไม่ค่อยได้แต่เรามักจะเอารูปเรามาดูอะว่า เราได้ไปเที่ยวเมืองนอก ได้อยู่หรูหรา เข้าภัตตาคาร ไปเที่ยวบ่อย ได้เล่นของเล่นราคาแพง เป็นครอบครัวที่รวยที่สุดในละแวกนั้น แต่สุดท้าย ครอบครัว น่าจะโดนโกง เราไม่รู้รายละเอียดมากนักหรอก เพราะเรื่องไม่ดีพ่อแม่ไม่อยากให้รู้ รู้แต่ แม่พูดถึง เจ้าหนี้ พูดถึงโดนโกง พูดถึงโดนริบทรัพย์สิน ขึ้นศาลเหตุที่เกิดเพราะว่าไปเซ็นค้ำประกันให้คนอื่น ซึ่งฝังใจเรามาตลอด โตขึ้นมาหน่อยก็ไปเก็บขวดกับแม่ ไปพับถุงขาย ไปตลาดตระเวณขายของในบ้านที่เหลืออยู่ ขายๆไป แม่มักบอกบ่อยๆ ว่า ไม่มีข้าวกิน ข้าวสารหมด ไม่มีเงินซื้อ แต่เราก็ไม่รู้เรื่องอะไรมาก เพราะเด็ก รู้แต่ว่าแม่บอกให้เราตั้งใจเรียน เราก็เรียน คือ อย่างเดียวที่ดีที่สุดในชีวิต ทุกอย่างในตอนนั้นเลวร้ายเป็นที่สุด การได้เกรดดีๆ เป็นเพียงความสุขเพียงสิ่งเดียวที่แม่ เราหาได้ นอกนั้น ดูเหมือนจะเป็นทุกข์ทรมารไปหมด สุดท้ายทุกอย่างก็ยั่งย่ำแย่ หนี้ในธนาคารพุ่งอย่างรวดเร็วหลายล้าน ทำให้ต้องขายบ้านไปเกือบหมดตอนนั้นมีเนื้อที่สำหรับสร้างบ้านได้ ราวประมาณ 7-8 หลังมีบ้านที่สร้างประมาณ 6 หลัง แต่ก็ขายไปหมดไม่ว่าที่ดินหรือว่าบ้าน ปัจจุบันก็มีบ้านเล็กเท่ารังหนูเหลืออยู่หลังเดียว แต่หลังจากการขายก็ดีขึ้นมาปลดหนี้ได้ จึงค่อยๆสร้างฐานะเริ่มต้นจากศูนย์ แทนที่จะติดลบหลายล้านและพุ่งขึ้นแบบไม่หยุด เพราะไม่มีปัญญาส่งดอกเบี้ยและใช้หนี้ ตอนนี้ไม่ถึงขนาดนั้นแล้ว แต่ยังอดมื้อกินมื้ออยู่บ่อยๆ แต่ก็เฉยๆ เพราะชิน น้ำเปล่า เนี่ยเป็นอาหารชั้นเลิศเลย หิวเมื่อไหร่ก็ดื่นน้ำประทังความหิวไปเรื่อยๆ ถึงตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเรียนๆ แล้วก็หาเงินมา แล้วก็ใช้ความรู้ทางการศึกษามาหาเงิน ทำให้เรารู้ว่าสิ่งเดียวที่ทำให้หลุดพ้นจากความยากจนค้นแค้น ได้อย่างรวดเร็วที่สุดคือการศึกษา แล้วใช้ความรู้เหล่านั้นทำงาน สิ่งทำได้ตอนนี้ คือ เรียนๆ สะสมความรู้เอามาใช้ทำงาน เช่น สอนพิเศษ เพราะว่าความรู้นั้น ไม่ต้องลงทุนอะไรเลย ไปยืมหนังสือจากห้องสมุดมาฟรีๆ แล้วก็ศึกษาๆ แล้วก็ไปสอนพิเศษ ได้ชั่วโมงละหลายร้อย ไม่ต้องลงทุนอะไรเลย ลงแรงเพียงอย่างเดียว แล้วก็ตั้งใจเรียนไปเรื่อยๆ มองอนาคต สะสมความรู้ไปเรื่อง ใช้ความรู้เหล่านั้นทำงาน เราไม่ต้องลงทุนอะไรเลย แค่ลงแรง เราก็จะหลุดพ้นจากความยากลำบากได้อย่างง่ายดาย แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 50 02:06:34 แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 50 01:57:40 จากคุณ : the_puppylove - [ 21 ธ.ค. 50 01:52:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ถ้าเคยเข้าห้องสีลม ตอนที่มีกระทู้แนะนำ เรื่อง อวดความลำเค็ญของชีวิต ตอนนั้นยอดกระทู้ประมาณ 700ๆกว่ามั่งครับ น่าจะมีใครเซพเก็บไว้บ้างนะครับ ตอนน้ำน้ำตาท่วมจอคอมไปหนหนึ่งแล้วครับ จากคุณ : แว่นน้ำ(ยืมล็อคอินหลาน) (บูมกุ้ง) - [ 21 ธ.ค. 50 05:06:01 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มีครับมีอยู่ช่วงนึง (ขอไม่บอกนะตอนไหน) มีสินค้าหน้าร้านยอดหลักล้านอัพ แต่เงินสดในร้านและเงินสดในบัญชีมีไม่ถึงพันบาท เพราะขายของไม่ได้เลย ก็เลยไม่มีเงินสดมาหมุน เงินค่าบัตรCR ค้างเป็นหางว่าว T_T   ความรู้สึกตอนนั้นท้อแท้ที่สุดในชีวิต จากคุณ : muk_22 - [ 21 ธ.ค. 50 12:50:31 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เรื่องของบางท่านนี่ คล้ายๆในนิยายเลยนะเนี่ย สู้ต่อไป จากคุณ : let it be - [ 21 ธ.ค. 50 14:39:27 A:61.7.145.27 X: TicketID:020960 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านแล้วอดตอบไม่ได้ค่ะ รู้สึกเหมือนมีเพื่อนหัวอกเดียวกัน และได้กำลังใจจากกระทู้นี้ เราเองตอนเด็กๆ ค่ะ พ่อเป็นคนเลี้ยงดูลูก 3 คนหลังจากแยกทางกับแม่ กลางวันพ่อทำงานปกติ กลางคืนพ่อทำงานพิเศษ เลิกเช้าได้นอนแค่ประมาณ 1 ชั่วโมง เวลาไปงานที่เขามีเลี้ยงข้าว พ่อก็จะเก็บกระดูกไก่ที่เหลือแล้ว บอกชาวบ้านว่าจะเอาไปให้หมาที่บ้านกิน แต่จริงๆ พ่อกลับมา ก็เอามาลวนใหม่ ให้ลูกๆ กิน มีครั้งนึง ไม่มีเงิน และไม่มีงานเลี้ยงที่ไหน พ่อเลยซื้อไข่มา 1 ฟอง กับน้ำปลา หุงข้าว แล้วแบ่งกันกิน 4 คนพ่อลูก ทุกวันนี้ ดีขึ้นมาก มีงานทำ กลับไปตอบแทนพ่อได้บ้างตามอัตภาพ คิดถึงเรื่องนี้ทีไร ก็น้ำตาพาลจะไหล เสียงมันจะสั่นไปโดยปริยาย ขอบคุณนะคะพ่อ :) จากคุณ : beproud - [ 21 ธ.ค. 50 14:40:32 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ม่ายมีอ่า ชีวิตมีความสุข บรื้นนนนนนน * รีบเผ่นจากกระทู้ไปอย่างรวดเร็ว จากคุณ : ธีรภัทร์2 - [ 21 ธ.ค. 50 17:28:35 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เหอเหอ   สมัยผมเด็กๆนะ  ที่บ้าน พี่น้อง 3 คนลำบากมาก แต่ตลกก็คือ  ผมยังเด็กจนไม่รู้ว่านั่นคือความลำบากนะ อยู่ในหมู่บ้านที่เป็นที่ดินจัดสรร  บ้านไม้ โกโรโกโส ปลูกกลางที่ดินที่ไม่ได้ถม  ดังนั้น ด้านล่างจึงเป็นน้ำ เหมือนสลัมเลยนะ  แต่จริงๆ มันเป็นบ้านบนที่ดินเราเอง ตอนนั้น ไม่มีเตาไฟฟ้า  ไม่มีเตาแก๊ส   หุงข้าวต้องก่อไฟหุงด้วยเตาถ่านทุกวัน 3 พี่น้อง  พี่สาวคนโตก็ประถมปลายเองนะ ทุกวันที่ไปเรียน ต้องเดินประมาณ 1-2 โล ตอนนั้นเราเด็กๆรู้สึกว่าไกลมาก จักรยานที่บ้านก็ไม่มี มุ้งลวดไม่มี ใช้กางมุ้งสี่หูเอา  ยุงเยอะสุดๆ   จำได้ว่า ตอนได้ย้ายมาอยู่แฟลตดีใจที่สุดก็คือ ได้นอนมุ้งลวด เพราะมันไม่มียุง แต่นึกย้อนกลับไปทีไร ผมกลับรู้สึกว่า  มันสนุกดีเหมือนกันนะ  ลำบากโดยที่ไม่รู้ว่านั่นคือความลำบาก  พอโตมา  เลยไม่ค่อยรู้สึกว่าอยู่ยากในสถานการณ์ย่ำแย่เท่าไหร่นัก ยังดีที่พี่น้อง 3 คน หัวดีหมด  พี่สาว พี่ชายจบหมอทั้งคู่  ผมเองจบวิศวะ โท MBA ตอนนี้ สบายแระ อยากบอกว่า ท่านๆที่ลำบาก มีโอกาสก็ทำบุญให้ทานบ้างนะครับ เล็กๆน้อยๆก็ยังดีครับ  ทำด้วยใจศรัทธาจริงๆนะครับ  ให้เงินขอทานก็ได้  ผมทำสม่ำเสมอและพบว่าชีวิต  เงินทอง  ความมั่งมี มันเพิ่มขึ้นจริงๆ จากคุณ : ป้อม (Bgate) - [ 21 ธ.ค. 50 21:40:28 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ก็เคยนะ ตกงาน ขายของตลาดนัด ถ้าขายใด้ชิ้นหนึ่งจะใด้ซื้อน้ำ ถ้าขายใด้ชิ้นที่สองจะซื้อข้าวไข่เจียว (สิบบาท) สำหรับมื้อเช้า เที่ยง เย็น แฟนโทรมาถาม ทานรัยยัง (ตอบไป ทานแล้ว) มีเงินติดตัวไหม  (ตอบไป ยังมีอยู่) ไม่อยากให้เขาต้องเป็นห่วงเรา แหละแล้ววันนั้นก็ใด้ชิมข้าวใข่เจียว น้ำ แถมยังมีเงินเติมน้ำมันสำหรับมอไซค์คู่ชีพ เพื่อขนของที่เหลือกลับบ้านและออกมาขายวันต่อต่อไป คุณเชื่อใหม กำไรบาทสองบาท มันมีความหมายกับพ่อค้ามากเลยนะ เพราะฉนั้น อย่าต่อเยอะเลยนะครับ อิอิ จากคุณ : 2.0 Q VVTI - [ 22 ธ.ค. 50 08:20:21 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เคยแต่ที่ไม่มีเงินซื้อของฟุ่มเฟือยที่ซื้อประจำ แต่ขนาดไม่มีเงินซื้อข้าวเนี่ยไม่เป็นครับ แต่ช่วงนี้ชีวิตตกต่ำเงินที่ควรจะได้หายไปทุกเดือนๆ เลยเซ็งๆ นิดๆ เพราะอยากซื้อเสื้อ กางเกง น้ำหอม ก็ทำไม่ได้ละ เพราะรายรับมันไม่เหมือนเดิมแล้ว จากคุณ : Blancpain - [ 22 ธ.ค. 50 09:42:13 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เด็กๆราวๆ 7 ขวบจำได้ว่าที่บ้านรวยมากจนส่งเรา 3 คนพี่น้องมาเรียนที่กรุงเทพฯ จากนั้นไม่เท่าไรรู้แค่ว่าแม่โดนปล้นระหว่างทาง(ขายเพชร+พลอยเมื่อปีราวๆ 2525) จากนั้นรถป้ายแดงก็โดนขโมย แม่พากลับบ้านที่ชลบุรีตอนปิดเทอม  ไรว้า..จากบ้านที่คิดว่าทำไมมันกว้างจังราวๆ2ไร่กว่าๆกลายเป็นบ้านเช่าเก่าๆ 1 หลัง จากนั้นชีวิตก็แย่ลง  แม่ไปทำงานที่ฮ่องกง..โดนเค้าหลอกอีก น้องๆกระเด็นไปอยู่กับญาติ น้าสาวเอาเราไปเลี้ยงเพราะว่าเราเรียนเก่งกว่าใคร สุดท้ายแม่ไปทำงานที่เยอรมันนีใครๆก็เม้าท์ว่าไปขายตัวจนญาติๆไม่มีใครอยากเลี้ยงเรา เรื่องญาติๆหนีไปเที่ยวโดยทิ้งให้เราเฝ้าบ้านเลี้ยงหมาโดนจนชิน..สุดท้ายเอนท์ไม่ติดเพราะโง่มั้งเลยขอแม่ไปอยู่เยอรมันนีด้วย  แม่บอกว่ามาได้แต่ต้องอดทนนะ  ก็ไปกัน 3 คนพี่น้องและเราถึงรู้ว่าแม่ทำงานเป็นพยาบาลถึงไม่ได้มีเงินถุงถังให้เราถลุงเหมือนพวกที่แม่เค้าไปขายของ...งานแรกในชีวิตคือล้างห้องน้ำกับทำความสะอาดบ้านคน  พร้อมทั้งเรียนหนังสือไปด้วย  เสื้อผ้าก็มีคนบริจาคมาให้ใส่ก่อน  ก็ชินหน่ะเพราะอยู่เมืองไทยก็เป็นอย่างนี้มาตลอด  จนหลังๆภาษาดีขึ้นก็พัฒนาระดับการทำงานดีขึ้นจนเลี้ยงตัวเองได้อย่างสบายๆและเรียนจบปริญญาด้วยตัวเองจากมหาวิทยาลัยอันดับ 10 ของประเทศในปี 1999 สาวไทยในรอบหลายสิบปีด้วยนะ..ทุกวันนี้มองกลับไปก็ขำชีวิต  ไปทำเวรกรรมอะไรไว้นะ..ถึงได้ลำบากในวัยนั้น..ตอนนี้อยากมีอะไรก็ได้ดังใจครบทุกอย่างแล้ว  บ้าน/คอนโด/ที่ดินปลอดหนี้  เหลือผ่อนรถเดือนละเกือบ 90000 บาทต่อเดือน  ไม่เคยได้หายเหนื่อยเลยแต่ประสบการณืที่ผ่านมาสอนว่าคนล้มอย่าข้ามและจงอดทน  อย่าอายทำกินและอย่าหมิ่นเงินน้อย  คอยวาสนาได้แต่ต้องสู้เพื่อมันด้วย  อยากให้มันมาเร็วๆต้องขยัน+มุมานะอย่าอยู่เฉยๆ ทุกวันนี้ก็ดีอย่างที่หากต้องกลับไปลำบากอีกก็คงทนได้แต่เพราะรู้รสชาติแล้วมันทำให้เราไม่อยากกลับไปจุดนั้นและมุมานะมากกว่าเดิมค่ะ แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 50 15:11:42 จากคุณ : ninamama - [ 25 ธ.ค. 50 15:09:34 ]

ความคิดเห็นที่ 34 โดนฟองสบู่แตกปี37 ไม่ได้กินข้าวเช้า ข้าวกลางวัน ข้าวเย็นกลับไปกินบ้าน เดินไปเรียน เดินกลับบ้าน แม่ถามมีตังไปเรียนมั้ย บอกว่ามี เพราะรู้ว่าแม่ลำบาก ตอนนี้ซื้อบ้านให้แม่อยู่ได้แระ รักแม่ครับ จากคุณ : I'm available !!! - [ 26 ธ.ค. 50 03:00:34 ]

ความคิดเห็นที่ 35 คุณยายของคุณมิมิแพนด้าน่ะ ยอดเยี่ยมมากเลยนะคะ อ่านแล้วนึกถึงยายเราเลย ตอนเด็กๆ ไม่มีกับข้าวจะกิน ยายก็เอาข้าวเหนียวมาปั้นนึงใหญ่ๆ แล้วพาเราไปเก็บมะขามฝักที่สุกๆ มาแกะเปลือกทิ้งเอาแต่เนื้อมะขาม เอาเืนื้อมะขามใส่ลงไปในข้าวเหนียว โรยเกลือลงไป แล้วเอาเนื้อข้าวเหนียวปิดมะขามให้หมด แล้วบีบๆ ให้เนื้อมะขามมันยุ่ยออกมาติดกับข้าวเหนียว แล้วก็กินข้าวที่มีเนื้อมะขามติดอยู่ หรือไม่ก็เอาข้าวเหนียวมาปิ้งไฟ คนอีสานเรียกว่าข้าวจี่ โรยเกลือนิดนึง เราเด็กมากจนไม่รู้ว่านั่นคือความไม่มีจะกิน ตอนนั้นเราคิดว่ายายทำข้าวแบบโบราณที่ยายเคยกินตอนยายยังเด็กให้เรากิน ยายเราใช้ชีวิตแบบพอเพียงที่เริ่มต้นจากความขาดแคลน บ้านเราไม่มีเงิน แต่บ้านเรามีข้าวที่มาจากนาที่เราปลูกเอง บ้านเรามีข้าวกิน เพราะยายกับน้องสาวยายทำนากันสองคน ยายเคยบอกว่า ถึงไม่มีกับข้าว ก็ขอให้มีข้าวกินก็อยู่ได้ เราเลยต้องทำนากันมาตลอด จะได้มีข้าวกินทั้งปีไม่ต้องซื้อ เพราะไม่มีเงิน เรามีเกลือสินเธาว์ที่ยายไปขุดดินเค็มมาต้มทำเกลือ ยายสอนเราเสมอว่า มีข้าวกับเกลือ เราก็อยู่กันได้ทั้งปี เกลือใช้กินกับข้าวก็ได้ ใช้ทำปลาร้าก็ได้ ใช้แปรงฟันก็ได้ ทำให้ฟันแข็งแรง ยายเราอายุ 79 แล้ว ฟันยังเต็มปากเลย นอกเรื่องไปเยอะเลยนะนี่ อยากเล่าเรื่องยาย เราภูมิใจที่สุดที่เกิดเป็นหลานยาย จากคุณ : kate_rocks - [ วันสิ้นปี 00:54:25 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณทุกๆความเห็นนะคะ อ่านแล้วดีจัง ตัวเองกำลังจะซื้อกระเป๋าแบรนเนม ราคาเป็นหมื่นเพื่อเป็นรางวัลให้ตัวเองแต่อ่านความเห็นของทุกคนแล้วไม่ซื้อดีกว่าของเก่าก็เพิ่งซื้อมาได้ปีเดียวเอง ยังใช้ได้อยู่ เอาเงินไปทำบุญหรือทำอย่างอื่นดีกว่า จากคุณ : thanyporn - [ 1 ม.ค. 51 18:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เป็นกระทู้ที่ดีจริงๆด้วย ทำให้มองโลกกว้างขึ้นอีก เราก็เป็นคนนึงที่ชีวิตผกผันอย่างกับละคร ตอนนี้พยายามทำให้ชีวิตกลับมาดีเหมือนเดิมอยู่ค่ะ อยากให้อุทาหรว่า ชีวิตคือความไม่แน่นอน อย่าประมาท ตัวเราชีวิตวัยเด็กจนถึงเรียนมหาลัย ที่บ้านฐานะค่อนข้างดี เราเรียนโรงเรียนเอกชนชื่อดัง ไปเรียนซัมเมอร์เมืองนอกบ่อยๆ ไปเที่ยวต่างประเทศบ่อยมาก ขับรถไปเรียนหนังสือ ทานอาหารในโรงแรมบ่อยๆ แต่เราเป็นเด็กที่ไม่ได้ใช้เงินเปลืองอะไรอยู่แล้ว กระเป๋าแบรนเนมส์แพงๆเราก็ไม่ค่อยใช้  อาจจะโชคดีที่เราเป็นคนติดดินเป็นนิสัย เพื่อนที่มหาลัยก็น่ารัก ส่วนมากจะติดดินกันทั้งนั้น อาจจะเพราะเราเรียนมหาลัยรัฐบาลแถวสามย่าน เพื่อนๆเลยมาจากหลากหลายที่ หลายสังคม บางคนมาจากต่างจังหวัด ทำให้เรารู้สึกว่า ชีวิตเราสบายแล้วนะ สบายกว่าหลายๆคน พอเราเรียนจบ ทางบ้านมีปัญหาด้านธุรกิจอย่างรุนแรง พ่อแม่เราเอาเงินทั้งหมดเสี่ยงไปกับการลงทุน แล้วผลปรากฏว่าหมดแล้วหมดเลย จนกลายเป็นคนที่บ้านไม่มีธุรกิจใดๆ พ่อแม่กลายเป็นเหมือนคนตกงาน(แต่แม่เราเป็นคนเก่ง ท่านก็ยังพยายามจะฟื้นฟูกิจการให้ได้ ตอนนี้ท่านกำลังพยายามอยู่ เราก็ต้องพยายามส่วนของเรา)จากคนที่เคยมีมากๆ แล้วไม่เคยเผื่อใจเลยว่าซักวันจะกลายเป็นศูนย์ได้ มันก็ดูเลวร้ายพอสมควร จากที่เรียนจบแล้ว เดี๋ยวก็ต้องไปเรียนต่อเมืองนอกแน่ๆ กลายเป็นอดไป แต่เราโชคดี ที่มีงานทำที่ดี เงินเดือนค่อนข้างดี แต่ถึงเราจะเงินเดือนสูงยังไง มันก็ไม่ได้พอที่จะให้ครอบครัวเรากลับไปใช้ชีวิตที่มีความสุขเหมือนเดิม อาจเป็นเพราะเมื่อก่อนมีชีวิตที่ฟุ่มเฟือยเกินไป ทุกวันนี้ อยากให้ท่านได้ไปทานอาหารดีๆ อยากพาท่านไปเที่ยวต่างประเทศ แต่ว่า ลำพังเรา ยังทำไม่ได้ขนาดนั้น ที่บ้านยังมีหนี้สินมากมาย แต่ว่าพ่อแม่เราและตัวเราตอนนี้ ก็จะพยายามทำให้ชีวิตกลับมาดีเหมือนเดิมให้ได้ เพื่อนเราเคยถามว่า ทำไมเราดูไม่เศร้าเลย ซึงดูจากสถานการณ์มันน่าจะรันทดมาก เพราะเพื่อนรุ่นเดียวกับเราหลายคนยังใช้ชีวิตสนุกสนาน ไปเรียนเมืองนอก ยังขอเงินพ่อแม่ใช้กันอยู่ แต่เราต้องมีภาระดูแลคนที่บ้านด้วย บางทีอยากได้อะไรก็ต้องอดทนไว้ก่อน เราคิดว่า อาจจะเป็นเพราะเรายังมีความหวัง ว่าชีวิตเราจะดีขึ้น เรายังมีความรู้ความสามารถ มีงานที่ดี มีพ่อแม่ที่สุขภาพยังแข็งแรงอยู่ข้างๆ เพื่อนเราก็เข้าใจเรา นิสัยดีกันหมด ชีวิตเราตอนนี้ แค่ขาดปัจจัยฟุ่มเฟือยเท่านั้นเอง เราก็ยังมีข้าวกินทุกมื้อ มีรถขับ(สมบัติเก่า แม้จะเก่ามาก แต่ก็ดีนี่นา) มันก็มีบ้าง ที่รู้สึกเซ็งกับชะตาชีวิต เพราะไม่เคยเผื่อใจไว้เลยว่า ชีวิตจะต้องยืนด้วยลำแข้งตัวเองจริงๆ เมื่อก่อนคิดแต่ว่า ยังไงก็มีที่บ้าน สุดท้ายก็จะมารับช่วงต่อกิจการที่บ้าน ไม่เคยเผื่อใจไว้เลย แต่ยังไงก็สู้ต่อไปนะ จากคุณ : kimzu - [ 14 ม.ค. 51 00:25:36 ]