PANTIP.COM : B6186536 “จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี” ตอนที่ 22 เยี่ยมอเมริกา []

“จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี” ตอนที่ 22 เยี่ยมอเมริกา

“จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี” ตอนที่ 22 เยี่ยมอเมริกา

หลังจากกลับจากตระเวนยุโรปแล้ว ลุงก็เข้าเรียนต่อใน

อังกฤษจนครบคอส 3 เดือน พอมีวิชาความรู้ในเรื่องขาย

คอมพิวเตอร์พอจะไปทำมาหากินได้แล้ว ทางบริษัทเขาก็

ส่งไปดูงานต่อที่อเมริกา

ก่อนที่จะไปอเมริกาก็มีการเลี้ยงส่งเพื่อนรักกันเสียหน่อย

ก็ “ติ๋มกับเอี่ย” นั่นแหละ ในฐานะที่ให้การอุปถัมป์ค้ำจุน

ตลอดเวลาที่อยู่กรุงลอนดอนไม่ให้อับจนเหงาปากและใจ

ก็พากันไปกินเลี้ยงที่ร้านอาหารฝรั่งเศส เป็นครั้งแรกที่ได้

ลองชิม “แล้มป์ชอบ” หรือซี่โครงแกะ ซึ่งเขาสั่งตรงจาก

ออสเตรเลียเข้ามา

อันเนื้อแกะนั้น เขาบอกว่าถ้าคนกินไม่เป็น หรือคนทำ ทำ

ไม่เป็น มันจะไม่อร่อย จะมีกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ในการ

รับประทาน แต่โดนพรรคพวกเชียร์ว่าที่ร้านนี้เขาอร่อย

จริง จะไม่ผิดหวังก็เลยสั่ง “ซี่โครงแกะอบ” มาทานกับ

ขนมปังกระเทียม

แม่เจ้าโว้ย…..มันช่างนุ่มปากเสียจริงๆ รสชาดก็อร่อยด้วย

น้ำเกรวี่ผสมกับกลิ่นตุๆ ของเนื้อแกะ มันช่างเหมาะสมกันดี

พิลึก ลุงก็เลยสั่งไวร์แดง ขวดที่แพงระเบิดในขณะนั้น คือ

ประมาณ พันกว่าบาทมาแกล้ม ตกลงมื้อนั้นหมดไปเกือบ

หกพัน ก็เป็นอิ่มเอมสมอุรา ต้องกลับมาใช้หนี้กันหัวโต

เพราะบริษัทเขาให้เบี้ยเลี้ยงวันละ 25 บาทสหรัฐเท่านั้น

เอง

หลังจากที่สั่งเสียกันจนน้ำตาหยดแหมะๆ ที่แอร์พอร์ต

แล้ว คุณกุมโชคก็แยกกลับเมืองไทย เพราะเป็นห่วงลูก

เต็มแก่ว่าจะคลอดแหล่มิคลอดแหล่

ส่วนตัวลุงเองก็เลาะน่านฟ้าไปเหยียบเมืองอเมริกา เป็น

ครั้งแรกที่ได้ไปเมืองที่เราเรียกว่าศิวิไลซ์ที่สุดในโลก

เมืองแรกที่ไปคือเมืองนิ้วโยก หรือนิวยอร์ค มีเพื่อนคน

ไทยที่เคยสนิทสนมกันตอนอยู่เมืองไทยมารับที่แอร์พอร์ต

อเมริกาสำหรับคนเคยไปครั้งแรกที่มันช่างใหญ่โตมโหฬาร

เสียเหลือเกิน รถแต่ละคันก็ใหญ่โตยังกะตึก รถแท็กซี่ก็

คันเบ้อเริ่มเทิ่ม ก๋วยเตี๋ยวก็ชามมหึมา ไม่มีอะไรเล็กสัก

อย่างในอเมริกา

ในใจก็พาทำให้นึกถึง “เจ้าพี๊ด” เซลส์แมนหนุ่มบ้านนอก

จากเบลเยี่ยมที่เคยไปเข้าคลาสด้วยกันที่อังกฤษ เขาเล่า

เรื่องตลกให้ฟังว่า

มีเซลส์แมนหนุ่มชาวเบลเยี่ยมคนหนึ่ง เดินทางไปถึง

อเมริกาเป็นครั้งแรก เนื่องจากไม่ค่อยมีสตางค์เหมือนกับ

ลุงกระมัง เลยบอกให้ยามที่สนามบินไปเรียกแท็กซี่ให้

แต่กระซิบบอกให้เอาแท็กซี่คันเล็กๆ นะ เพราะคันใหญ่ๆ

มันจะแพง

ยามก็ไปเรียกแท็กซี่สีเหลืองคันเท่ายักษ์มาให้คันหนึ่ง

เจ้าหนุ่มเบลเยี่ยมเห็นแท็กซี่คันเท่ายักษ์ ก็ตกใจ ถามว่า

แท็กซี่ว่า คันเล็กๆ กว่านี้ไม่มีหรือ แท็กซี่ชาวอเมริกันบอก

ว่า

“Every thing in America is big, no small taxi sir.

ก็จำเป็นต้องขึ้นแท็กซี่คันนั้น และบอกให้ไปส่งโรงแรม

เล็กๆ จะได้ค่าที่พักถูกหน่อย

แท็กซี่ก็พาไปจอดที่เชอราตัน โรงแรมใหญ่เบ้อเร่อ หนุ่ม

เบลเยี่ยมเห็นแล้วก็ตกใจ บอกว่าให้ไปส่งที่โรงแรมเล็กๆ

ทำไมพามาที่นี่ เจ้าแท็กซี่ก็บอกว่า

“Every hotel in America is big, no small hotel sir.

เจ้าหนุ่มเซลแมนส์เบลเยี่ยมเลยต้องพัก ขณะที่เช็คอิน ก็

บอกกับเจ้าหน้าที่ว่า ต้องการห้องที่เล็กที่สุดในโรงแรม

เพื่อจะได้ค่าที่พักถูกๆ ทางโรงแรมก็บอกว่า

“Every room in this hotel is a big room, we don’t

have small room sir.

เจ้าหนุ่มเซลแมนเบลเยี่ยมเลยต้องพักที่นั่น พอเข้าไปห้อง

พัก ก็ต้องตกใจ เพราะมันยิ่งใหญ่ปานท้องพระโรงของพระ

มหาราชาในเบลเยี่ยมก็ไม่ปาน

ความที่ต้องอิดหนาระอาใจกับการหาสิ่งเล็กๆ ในอเมริกามา

หลายครั้งแล้ว ก็ไม่สมหวัง พอลงไปรับประทานอาหาร

เย็นที่ห้องดินเนอร์ก็สั่งบ๋อยว่าเอาแต่สลัดอย่างเดียว พร้อม

กับเบียร์ขนาดเล็กๆ หนึ่งขวด

พอบ๋อยมาเสริพ เจ้าหนุ่มก็ต้องตกตะลึงอีกครั้งหนึ่งซึ่งเจอ

จานผักสลัดอันใหญ่โตประหนึ่งกะละมังซักผ้าของคนไทย

และเบียร์ขวดเท่ายักษ์

เจ้าหนุ่มก็เลยต้องจำใจรับประทานทานมันเข้าไปด้วยความ

ขมขื่น กว่าจะดวดเบียร์ขวดนั้นหมด เจ้าหนุ่มเซลแมนส์ก็

โซซัดโซเซยืนแทบไม่ไหว……ก็รู้สึกปวดฉี่เป็นกำลัง ก็

ถามบ๋อยว่าห้องน้ำไปทางไหน.................................

บ๋อยก็ชี้ทางไปห้องน้ำให้ เจ้าหนุ่มก็เดินโซซัดโซเซจาก

ห้องอาหารจะไปห้องน้ำซึ่งต้องผ่านสระว่ายน้ำขนาดใหญ่

ของโรงแรม

ความที่เจ้าหนุ่มเบลเยียมกำลังมึนงงกับความยิ่งใหญ่

ของอเมริกาบวกกับความเมาเบียร์ขวดยักษ์ ก็นึกว่าสระ

ว่ายน้ำนั้นเป็นโถส้วม ก็เลยฉี่ลงไปในสระน้ำนั้น.....

ขณะที่กำลังโยกหน้าโยกหลังอยู่นั้น ทันใดนั้น เจ้าหนุ่ม

เบลเยี่ยมก็พลาดท่าหัวคะมำลงไปในสระน้ำ เจ้าหนุ่ม

ตะโกนลั่นด้วยความตกใจ...........................

“DON’T FLUSHHHHHHHHHHH !!!!!!!!

…………………………………………………...................

ลุงไปถึงอเมริกาครั้งแรก ก็นึกถึงโจ๊กที่เรานำมาเล่ากันใน

ตอนหยุดพักเรียนตอนเที่ยงขึ้นมาอย่างจับใจ และพอไป

เห็นชาวเมริกันเขากินดินเน่อร์กัน ก็เป็นจริงดังคำเล่าขาน

นั้น

แม้กระทั่งเด็กผู้หญิงไทยตัวเล็กนิดเดียว พอไปอยู่

อเมริกาก็สั่งก๋วยเตี๋ยวชามเบ้อเริ่ม ยังคิดว่า เขาจะกินหมด

ไหมนี่.........

แต่พอเห็นเขาสั่งมาทาน และทานหมดอย่างรวดเร็ว ก็

แปลกใจ

เขาก็เล่าให้ฟังว่า ตอนหนูมาอยู่ใหม่ๆ ก็คิดอย่างพี่นี่แหละ

คะ แต่อยู่ไปอยู่ไป อยู่ก็ทานเก่งขึ้น ฟาดเสียไม่เหลือ

เหมือนกัน ลุงจึงถึงบางอ้อ…ด้วยความประหลาดใจ

ประเดี๋ยวจะพาไปเที่ยวเมืองอเมริกาสมัยเมื่อ 30 ปีที่แล้ว

ต่อครับ.............................................................

amorntvm@hotmail.com

จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 30 ธ.ค. 50 19:18:12 ]