ความคิดเห็นที่ 1 เจ้าของกิจการ เจ้าของกิจการ ก็จะพยายามหารายได้เข้ากิจการให้มากขึ้น และ ยิ่งสังคมกว้างขึ้นเท่าไหร่ เจ้าของกิจการก็จะพบว่า ตนเองนั้น ยังได้รายได้ไม่เท่ากับเพื่อนท่านอื่นๆ ก็เลยพยายามที่จะ ส่งเสริมธุรกิจของตนเอง เปิดสาขา เปิดกิจการใหม่ๆ ทั้งนี้ ก็ขึ้นกับความสามารถของแต่ละบุคคล ผู้อำนวยการ ผู้บริหารระดับสูงต่างๆ ก็อยากที่จะเป็นเจ้าของกิจการ เพราะเห็นว่า เจ้าของกิจการนั้น ได้รับผลประโยชน์ ได้รับเงินมากกว่าตนเอง ซึ่งไม่ว่าจะทำไปมากน้อยเพียงใด ตนก็ได้รับเงินเดือนเพียงเศษเสี้ยวของกิจการเท่านั้น ถึงแม้นจะมีหุ้นอยู่ ก็ไม่ได้บอกว่า เป็นรายได้ที่เต็มเม็ดเต็มหน่วยสักเท่าไหร่ ก็จะเริ่มคิดหาหนทางเปิดกิจการแข่งก็มี หรือ เปิดกิจการอื่นก็มี หรือบางครั้งก็พยายามทำให้ตนเอง ได้เป็นเจ้าของกิจการนั้น ก็มี ผู้จัดการ ผู้บริหารระดับกลางก็จะมองว่า ตนเองได้เงินเดือน น้อยกว่า ผู้อำนวยการ มากมาย เขาอาจจะพบว่า ผู้อำนวยการ ได้รับสิทธิประโยชน์มากมาย ทั้งรถ ทั้งที่อยู่อาศัย ค่าน้ำมันก็เบิกได้ แถมเอาบิลค่าน้ำมันของภรรยามาเบิกรวมเสียอีก ยิ่งมีตำแหน่งใหญ่ขึ้นก็ยิ่งได้ผลประโยชน์ ผู้จัดการจึงพบว่า ตนเองยังต่ำต้อยนักเมื่อเทียบกับ ผู้อำนวยการ ก็จะพยายามถีบตนเองให้ผ่านไปถึงขั้นนั้นให้ได้ ทั้งๆที่เงินเดือนและสวัสดิการ ก็พอสำหรับการใช้ไปในแต่ละเดือนอยู่แล้วก็ตาม อาจจะมีเหลือเก็บด้วยซ้ำไป จากคุณ : wbj - [ 5 ก.พ. 51 10:49:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หัวหน้างาน ผู้บริหารระดับต่ำ ก็เห็นว่าตัวเองนั้น มีรายได้แค่พอใช้ไปวันๆ ไม่สามารถซื้อสิ่งนั้น สิ่งนี้ได้ อยากได้รถ อยากได้บ้าน อยากได้เงินเดือนสูงๆ อย่างผู้จัดการ อยากได้ไปหมด ทั้งนี้ เมื่อเทียบกับ คนที่อยู่สูงขึ้นไป มีสิ่งต่างๆ เพรียบพร้อม ทำอย่างไรเขาจึงจะได้อย่างนั้น ทำอย่างไร เขาจึงได้เงินเดือนมากขึ้น และ เพื่อรักษาหน้า ก็ต้องหามาทั้งๆที่ ต้องกู้ยืมเขาก็ตาม ความสดวกสบายก็อยากได้ ถึงแม้นทำงานหนัก ก็อยากจะพักผ่อน ซื้อของสิ่งนั้น สิ่งนี้มาเพื่อคิดว่า สิ่งเหล่านั้นจะช่วยในการพักผ่อนของเขา ผลสรุปคือ เงินก็ติดขัด เงินเก็บก็ไม่มี ยิ่งทำให้อยากได้เงินเดือนสูงๆขึ้นไป... และ จะสบถ อยู่เสมอว่า ทำไมเราทำงานหนักกว่าพวกเดินไปเดินมา แล้ว ทำไมเราถึงได้เพียงแค่เงินเดือนเพียงเล็กน้อย ทั้งๆที่เราทำงานหนัก บริษัทฯไม่ยุติธรรม องค์กรไม่ยุติธรรม ระบบไม่ยุติธรรม และ ก็จะโทษสิ่งนั้น สิ่งนี้ว่า ทำให้เขาไม่ได้ก้าวไปถึงไหน บางคนก็โทษว่า เพราะเราไม่ได้ปริญญาโทฯ ก็ไปเสียเงินเรียน เพียงเพื่อหวังว่า เรียนจบจะได้ตำแหน่งสูงขึ้น และ คิดว่า สิ่งนี้เป็นการลงทุน สำหรับอนาคตของตนเอง ก็มีมากมาย พนักงาน พนักงานทั่วไปที่ทำงาน ได้รับเงินเดือน เขาสั่งทำงานก็ทำงานกันไป เราได้เงินแค่ไหนก็ทำงานแค่นั้น เป็นแนวคิดของคนทำงานส่วนใหญ่ อยากให้ทำงานมากขึ้น ก็เพิ่มเงินเดือนให้ซิ อะไรทำนองนี้ พวกหัวหน้างานทำงานสบายๆ สั่งๆๆๆๆ อย่างเดียว ยังได้เงินตั้งมากมายก่ายกอง เราได้แค่เงินมาซื้อข้าวกิน มีเงินมาทำงาน ก็นับว่าดีแล้ว อีกหลายคนต่างก็เป็นหนี้เป็นสิน บางคนเป็นหนี้ถึงขนาดไม่มีคนยอมปล่อยให้กู้เงินเสียด้วยซ้ำ ก็ต้องไปกู้เงินกับดอกเบี้ย แพงๆ ร้อยละ 2 ร้อยละ 3 ต่อเดือน พวกตั้งแต่หัวหน้างานขึ้นไป หน้าเลือด ไม่เห็นมาช่วยเหลืออะไรกับพนักงานธรรมดาๆ อย่างเราๆ เลย แถมบางคนก็เป็น คนปล่อยกู้เสียเอง โดยเฉพาะเจ้าของกิจการ ปล่อยกู้ให้กับพนักงาน คิดดอกแพง จะออกจากงานก็ไม่ได้ เอาจุดนี้มาเป็นตัวควบคุม เงินก็ได้น้อย แถมยังถูกกดขี่ข่มเหงต่างๆนานาๆ ชีวิตอยู่อย่างไร้ค่า จะมองหาบ้านสักหลังก็เป็นไปได้ยาก ต้องเช่าเขาอยู่ ไม่จ่ายค่าเช่าก็จะโดนทวง โดนไล่ไม่ให้อยู่ ชีวิตช่างลำเค็ญ แสนเข็น พวกมีเงิน มีรายได้พอเพียง เคยเห็นใจพวกพนักงานอย่างเราๆ บ้างไม๊  คิดแต่จะเอา คิดแต่จะได้ เพียงฝ่ายเดียว แต่ก็มากดขี่ข่มเหงพนักงานตาดำๆ อย่างไร ช่างไร้มนุษยธรรมเสียจริงๆ... คนตกงานไม่มีงานทำ และ คนตกงาน หรือ คนไม่มีงานทำ ก็มองว่า คนที่ทำงานอยู่ช่างโชคดีเสียกระไร เราอยากได้โอกาสทำงานกับเขาบ้าง อยู่อย่างไร้ค่า ขอเงินพ่อแม่ใช้ไปวันๆ บางคนก็เป็นหนี้ หาเงินมาประทังชีวิตก็มี ทั้งนี้ เขามองว่า ขอแค่ได้ทำงาน เถอะ มีเงินมาจ่ายค่าเช่าห้อง มีเงินมาจ่ายค่ากินอยู่ก็พอใจแล้ว ข้าวมื้อละจานก็ดีถมเถไปแล้ว... ฯลฯ จากคุณ : wbj - [ 5 ก.พ. 51 10:49:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สิ่งที่ผมกล่าวมานั้น มันก็เป็นเพียง ลักษณะ แนวความคิด ของคนบางคนในกลุ่มต่างๆ ซึ่งถ้าคุณสังเกตุดีๆ จะพบว่า สิ่งหนึ่งของทุกกลุ่มคือ การเปรียบเทียบกับคนที่ดีกว่า... ซึ่งเป็นพฤติกรรมปกติของมนุษย์ และ สิ่งนี้เอง ที่ทำให้เกิดกระทู้นี้ขึ้น อันเนื่องจากว่า แต่ละคน ต้องการในสิ่งที่ดีกว่าที่ตนเองได้รับในปัจจุบัน โดยเฉพาะ เงิน เพราะ เป็นตัวที่จะสามารถซื้อสิ่งของที่ต้องการได้ เพราะสามารถตอบสนองความต้องการพื้นฐานได้ ดังนั้น เมื่อคนเรา เริ่มจากความต้องการขั้นพื้นฐาน เงิน จึงเป็นปัจจัยตัวแรกของชีวิต ที่ทำให้คนเรานั้น แสวงหา เพิ่ม เพื่อที่จะได้สิ่งของพื้นฐานตามความต้องการ  และเมื่อเริ่มจากเงิน มุมมองของคน เลยมุ่งไปที่ตัวเงิน สิ่งของภายนอก เสียส่วนใหญ่ และ ใช้สิ่งเหล่านี้ เป็นตัววัดว่า เราจะมีความสุข มีสิ่งที่ต้องการ ก็เพราะ ตัวเงิน ตัวรายได้ โดยไม่ได้มองสิ่งอื่นๆ รอบข้างอีก และ ความต้องการเหล่านี้ มันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถตอบสนองให้เต็มได้ เพราะ เมื่อสภาพแวดล้อมของตนเองเปลี่ยนไป ก็จะมีความต้องการเปลี่ยนไปตลอดเวลา ผมยกตัวอย่างจริง เรื่องหนึ่งคือ สมมุติว่าชื่อ นายก คนไม่จบป.ตรีท่านหนึ่ง เข้าไปทำเป็นโปรแกรมเมอร์ ในบริษัทฯเล็กๆแห่งหนึ่ง ได้เงินเดือน 7000 บาท เขาคิดว่า เขาเป็นผู้โชคดีที่มีโอกาส ได้เงินพออยู่พอกิน มีงานทำที่ดีทั้งๆที่ยังไม่จบป.ตรีเสียด้วยซ้ำ แต่เมื่อเขาทำงานไป บริษัทฯรับพนักงานใหม๋ จบป.ตรี มาให้เขาสอนงาน ซึ่งเราบังเอิญรับรู้ว่าเพื่อนร่วมงานคนใหม่นั้น ได้เงินเดือนถึง 12000 บาท แต่ก็ต้องให้เขามาสอนงาน ต้องใช้เครื่องมือที่เขาสร้างขึ้น ต้องเรียนรู้งานจากเขา ต้องให้เขาวิเคราะห์งานต่างๆให้ ต้องมาปรึกษาเขา ทั้งๆที่คนนั้นจบ ป.ตรี แค่นั้นเอง ความสามารถอะไรก็ไม่มี ซึ่งแน่นอนว่า นายก ก็ต้องคิดมากเปรียบเทียบ และไม่พอใจบริษัทฯ ที่กดขี่คนที่ไม่มีปริญญา ถึงแม้นไปพูดกับผู้จัดการ เขาก็ไม่สามารถเพิ่มเงินให้เขาได้ และ อ้างว่าเขาไม่มีวุฒิ ทำให้เขาก้มหน้าทำงานต่อไป หางานใหม่ และ องค์กรก็ขาดโปรแกรมเมอร์ฝีมือดีไป ขาดคนประสานงานไป แต่ได้พนักงานจบ ป.ตรี ที่ขาดคุณสมบัติมาทำงานแทน (หลังจากนั้น 2 ปี บริษัทฯ ก็ปิดตัวลง เพราะไม่สามารถปิดงานใดๆได้เลย) จากตัวอย่างข้างต้น นายก เปลี่ยนจากคนตกงาน และ เป็นคนที่แทบจะไม่มีโอกาสดีๆอันสังคมที่เอาเปรียบ ได้เลย เปลี่ยนจากคนเคยภูมิใจในงานที่ทำ กลายเป็นคนมีปัญหา ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ล้วนแต่เกิดจากการเปรียบเทียบทั้งนั้น องค์กรและหัวหน้างาน ก็เอาการเปรียบเทียบ จากปริญญา ที่ไม่สามารถรับรองได้เลยว่า จบออกมาจะเป็นคนที่ทำงานได้หรือไม่ มาเป็นตัวเปรียบเทียบ มาเป็นตัวกำหนดว่า ใครที่ควรจะได้รับรายได้มากน้อยกว่ากัน ทั้งๆที่การทำงานในความเป็นจริง คนที่มีความสามารถน่าจะได้ผลตอบแทนมากกว่าคนที่ไม่มีความสามารถ จึงทำให้เกิดสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ที่เกิดจากการเปรียบเทียบอย่างไร้เหตุผล ซึ่งองค์กรในไทยส่วนใหญ่เป็นเช่นนี้ อย่าว่าแต่องค์กรเลย คนโดยทั่วไปก็ยังเป็นเช่นนี้กันอยู่ เอาสิ่งที่พอจะรับรองได้มาเปรียบเทียบกัน แต่ไม่ได้ใช้ความเป็นจริงมาเปรียบเทียบ เพราะ คนไทยเรานั้นไม่ชอบความยุ่งยาก ไม่ชอบที่จะสังเกตุ ก็เลยเป็นปัญหาของสังคมมาจนทุกวันนี้... จากคุณ : wbj - [ 5 ก.พ. 51 10:50:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมกำลังชี้ประเด็นให้เห็นว่า พื้นฐานของคนเรานั้น สิ่งที่ทำให้คนเราไม่พอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ คือการที่ คนเรานั้น เปรียบเทียบสภาพแวดล้อมของเรา กับบุคคลอื่น ซึ่งการเปรียบเทียบ มันก็จะมีทั้งข้อดี และ ข้อเสียคือ ข้อดี: 1. การเปรียบเทียบ ทำให้สามารถตั้งเป้าหมาย เพื่อที่จะไปให้ถึงได้ 2. การเปรียบเทียบ ทำให้เรารู้ว่าสิ่งที่เราต้องทำต่อไปคืออะไร เพื่อทำให้บรรลุเป้าหมายนั้นๆ 3. การเปรียบเทียบ ทำให้เกิดความภาคภูมิใจ (ระยะสั้นๆ) 4. การเปรียบเทียบ ทำให้เป็นแรงผลักให้ทำให้ตนเองก้าวหน้า ข้อเสีย: 1. การเปรียบเทียบ ทำให้เกิดความไม่พอใจตนเอง ทำให้เกิดความน้อยเนื้อต่ำใจ หดหู่ 2. การเปรียบเทียบ ทำให้ลดความตั้งใจในการทำงานไป เหมือน นายก ที่มองเห็นว่า ตนเองทำงานมากไป ได้เงินน้อยกว่า ก็เลยทำงานน้อยลงเป็นต้น 3. การเปรียบเทียบ ทำให้เกิดการเอาอย่าง โดยไม่ได้ไตร่ตรอง เช่น การที่เห็นว่าเขามีรถ มีบ้านก็อยากมีบ้าง ก็พยายามไปซื้อ ไปหา กู้หนี้ ยืมสิน จนอาจจะไม่สามารถชำระหนี้คืนได้ ก็จะสร้างปัญหาให้กับตนเองมากขึ้น จากคุณ : wbj - [ 5 ก.พ. 51 10:50:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 การใช้จ่าย เงินเก็บ และ ความสุข ทั้ง 3 เรื่องนี้ จะว่าเป็นเรื่องเดียวกันก็ไม่ใช่ จะเป็นคนละเรื่องก็ไม่เชิง ดังนั้น เลยนำมาคุยกันเลยทีเดียวดีกว่า... ทั้ง 3 เรื่อง เป็น 3 เส้า ที่มีผลต่อเนื่องกัน - ถ้ามีการจ่ายเงินมากขึ้น อาจจะได้ความสุขมากขึ้น แต่เงินเก็บก็น้อยลงหรือไม่มีเลย   - ถ้าใช้จ่ายน้อยลง ความสุขก็อาจจะน้อยลง หรือ เท่าเดิม แต่เงินเก็บก็จะมากขึ้น - ถ้าใช้จ่ายคงที่ ความสุขก็อาจจะผันแปรด้วยสิ่งแวดล้อมอื่นๆ และ เงินเก็บก็อาจจะมากขึ้นเล็กน้อย หรือ อาจจะไม่มีเลย ทั้งนี้เรื่องทั้งหมด มันเกิดขึ้นแตกต่างกัน ตามสภาพแวดล้อม นิสัย ของผุ้ที่มองใน 3 เรื่องนี้ จากการดูความเปลี่ยนแปลงข้างต้น คนที่มีความสุขนั้น ไม่ได้มาจากเงินตราเพียงอย่างเดียว ยังมีองค์ประกอบอื่นๆ แต่ เงิน หรือ รายได้นั้น ก็มีส่วนที่จะทำให้มีความสุขเช่นเดียวกัน อันนี้ เป็นเรื่องที่ยอมรับกันทั่วโลก เงิน ซื้อ อาหาร เสื้อผ้า ยารักษาโรค ทีอยู่อาสัยได้ แต่ปั้จจัย 4 เหล่านี้ของคนหนึ่ง อาจจะไม่เหมือนกับอีกคนหนึ่ง มันขึ้นกับว่า คนๆนั้น มีความพอใจ มีความพอเพียงกับการดำเนินชีวิตอย่างไร และ ก็ขึ้นกับความต้องการของแต่ละบุคคลอย่างไร ลองดูคนที่มีทั้งรายได้น้อย และ รายได้มากว่า พวกเขาจะมีความสุข หรือมีความทุกข์ มันเป็นอย่างไร... จากคุณ : wbj - [ 5 ก.พ. 51 10:50:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 - คนมีรายได้น้อย อยู่อย่างพอเพียง ไม่มีหนี้ ไม่มีเงินเก็บ พอใจกับความเป็นอยู่ ก็มีความสุขจากสิ่งรอบข้าง - คนมีรายได้น้อย อยู่อย่างพอเพียง ไม่มีหนี้ มีเงินเก็บ พอใจกับความเป็นอยู่ ก็มีความสุขจากสิ่งรอบข้างและเงินที่พอใช้จ่าย - คนมีรายได้น้อย อยู่อย่างพอเพียง ไม่มีหนี้ ไม่มีเงินเก็บ ไม่พอใจกับความเป็นอยู่ ก็มีความทุกข์ - คนมีรายได้น้อย อยู่อย่างพอเพียง มีหนี้ ไม่มีเงินเก็บ พอใจกับความเป็นอยู่ ก็มีความทุกข์เพราะหามาได้ก็จ่ายหนี้เสียหมด - คนมีรายได้น้อย อยู่อย่างไม่พอเพียง ไม่มีหนี้ ไม่มีเงินเก็บ ไม่พอใจกับความเป็นอยู่ ก็มีความทุกข์เพราะมีความอยากอยู่ตลอดเวลา ทุกข์ใจเสียส่วนใหญ๋ - คนมีรายได้น้อย อยู่อย่างไม่พอเพียง มีหนี้ ไม่มีเงินเก็บ ไม่พอใจกับความเป็นอยู่ ก็มีความทุกข์มาก ปัญหาเยอะ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ คนที่มีรายได้แต่ละคนก็มีแตกต่างกัน จะยึดเอาสภาพแวดล้อมของใครคนใดคนหนึ่งมาตัดสินคนส่วนใหญ่ไม่ได้ และ ปัญหาคือ คนเหล่านี้ มักไม่ยอมรับว่า ตนเองนั้น อยู่อย่างไม่พอเพียง ตนเองนั้นใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย ตนเองนั้นแหละ ที่สร้างปัญหาทั้งหมด แล้วก็จะโทษคนอื่นๆ เสมอๆ ทั้งนี้ การพิจารณาของคนโดยทั่วไป จึงมักเข้าข้างตนเองว่า ปัญหาจริงๆ เกิดจากมีรายได้น้อยเป็นหลัก เพราะเป็นเรื่องที่เห็นชัด จับต้องได้ และ ไม่ได้เป็นการโทษตนเองว่าผิดด้วย... จากคุณ : wbj - [ 5 ก.พ. 51 10:51:20 ]

ความคิดเห็นที่ 7 - คนมีรายได้มาก อยู่อย่างพอเพียง ไม่มีหนี้ ไม่มีเงินเก็บ พอใจกับความเป็นอยู่ ก็มีความสุข ได้ใช้จ่ายเงินที่หาได้ตามที่เขาต้องการ - คนมีรายได้มาก อยู่อย่างพอเพียง ไม่มีหนี้ มีเงินเก็บ พอใจกับความเป็นอยู่ ก็มีความสุขเพราะมีสิ่งที่รับประกันในอนาคตว่าจะปลอดภัยจากสภาพแวดล้อม - คนมีรายได้มาก อยู่อย่างพอเพียง ไม่มีหนี้ ไม่มีเงินเก็บ ไม่พอใจกับความเป็นอยู่ ก็มีความทุกข์ - คนมีรายได้มาก อยู่อย่างพอเพียง มีหนี้ ไม่มีเงินเก็บ พอใจกับความเป็นอยู่ ก็มีความทุกข์เพราะหามาได้ก็จ่ายหนี้เสียหมด - คนมีรายได้มาก อยู่อย่างไม่พอเพียง ไม่มีหนี้ ไม่มีเงินเก็บ ไม่พอใจกับความเป็นอยู่ ก็มีความทุกข์เพราะมีความอยากอยู่ตลอดเวลา ทุกข์ใจเสียส่วนใหญ๋ - คนมีรายได้มาก อยู่อย่างไม่พอเพียง มีหนี้ ไม่มีเงินเก็บ ไม่พอใจกับความเป็นอยู่ ก็มีความทุกข์มาก ปัญหาเยอะ ทั้งนี้ คนมีรายได้มาก ก็มีปัญหาเช่นเดียวกับคนที่มีรายได้น้อย ลักษณะความต้องการพื้นฐานเหมือนกัน แทบจะไม่มีอะไรที่แตกต่าง จากคุณ : wbj - [ 5 ก.พ. 51 11:10:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ดังนั้น จะพบสิ่งที่น่าสังเกตุอย่างหนึ่งคือ การที่คนเราจะมีความสุข จริงๆได้นั้น มันไม่ใช่มาจากการได้รับ รายได้มากน้อย หรือ การที่มีเงินเก็บมาก หรือ เงินเก็บน้อย เพราะ ไม่ว่าจะได้รับรายได้มาก หรือ น้อย ต่างก็มีปัญหาทางด้านอื่นๆมากระทบทำให้เกิดความสุข และ ความทุกข์ได้เช่นกัน แต่ทั้งนี้ จะเห็นว่า การอยู่อย่างพอเพียงในสภาพแวดล้อมของตน การไม่มีหนี้สิน และ ความพึงพอใจกับสภาพความเป็นอยู่ของตนนั้น ต่างหาก ที่เป็นผลชี้วัดว่า ใครจะมีความสุข หรือ ทุกข์มากกว่ากัน ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ ก็คือความคิด วิธีการดำเนินชีวิต ของแต่ละคนทั้งสิ้น จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 5 ก.พ. 51 11:12:49 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นแบบนั้นเลยคุณจุง ทำไมหน้อ สวัสดิการต่างๆ ของเรา ไม่ได้เท่าคนที่เหนือกว่าเรา 555 จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 5 ก.พ. 51 11:40:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อันนี้ น้องหนูสะดิ้งน้อย ไปบอกว่า ทำไมไม่ตั้งในห้องสีลม.. จริงๆ มันก็แค่ การตอบคำถาม จาก กระทู้นี้ครับ... http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6260795/B6260795.html อยากให้ตั้ง ก็ตั้งครับ ไม่มีปัญหา เผื่อว่ายังไม่มีคนได้อ่าน... ต้องขอขอบคุณ น้องหนูสะดิ้งน้อย ด้วยนะครับ... จากคุณ : wbj - [ 5 ก.พ. 51 11:48:19 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามาอ่านเพิ่มเติมความรู้ครับ จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 5 ก.พ. 51 11:55:55 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ^^ อ่านแล้วให้แง่คิด ขอบคุณค่ะ จากคุณ : Iceclover - [ 5 ก.พ. 51 12:34:50 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เข้ามาอ่านครับ จากคุณ : maxijojo123 - [ 5 ก.พ. 51 13:10:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณครับ จากคุณ : aj (superAJ) - [ 5 ก.พ. 51 13:36:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG - [ 5 ก.พ. 51 13:36:37 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แวะมาทักทายค่ะ พี่จุง จากคุณ : snowymamy (snowymamy) - [ 5 ก.พ. 51 14:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีครับ พี่จุง เขาถึงว่า คนเรามันบ้า เราอยู่ของเราดีๆ ก็มีคนทำให้เราบ้าครับ .... การเปรียบเทียบกับคนรอบข้าง มักมองว่า คนอื่นทำงานน้อยกว่า พูดเก่งกว่า ประจบเก่งกว่า แต่ได้เงินเยอะกว่า การเก็บคำพูดเล็กๆ น้อยๆ จากคนรอบข้างไปคิด เช่น ภรรยาบอกว่า เมื่อไหร่จะรวย จะได้สบายๆ ไม่ต้องทำงาน (จริงๆก็สบายอยู่แล้ว แต่พูดมาก) หรือ แม่ยายบอกว่า บ้านโน้นเขาโชคดี ได้แฟนรวย (เออ งง) คนเราบางทีก็ต้องละเลยคำพูดเล็กๆ น้อยๆ ไปบ้าง ไปหาจุดยืนของตัวเองในการใช้ชีวิตให้มีความสุขจริงๆ ดีกว่า ... บางครั้ง ผมต้องเปรียบเทียบว่า ในสถาณการณ์ คนเงินเดือน 4 หมื่น เพิ่มเป็น 6 หมื่น ดีใจมาก คนเงินเดือน 8 หมื่น ลดเหลือ 6 หมื่น ด่ากราดไป สามวันแปดวัน บ่นไปอีกเป็นเดือน ทั้งๆ ที่จำนวนเงินเท่ากันนะ ค่าใช้จ่ายก็พอๆ กัน เราอยากเป็นแบบไหน จากคุณ : KENG76 - [ 5 ก.พ. 51 16:23:01 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณที่นำมาให้อ่านค่ะ จากคุณ : Annisth - [ 5 ก.พ. 51 18:02:13 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณค่ะ จริงๆความสุขมันขึ้นอยู่กับความพอใจสินะคะ แต่อย่างว่า คนเรามักชอบเปรียบเทียบเสมอค่ะ ฮ่า.... จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ 5 ก.พ. 51 22:11:21 ]

ความคิดเห็นที่ 20 i think you totally miss the point. true, humans are not introactively self maximizing, they have tendencies to exhibit relative behaviour such has inequality aversion, which you have described here. (see http://en.wikipedia.org/wiki/Inequity_aversion) but to say that all of our motivations can be described simply by such desires are simplistic to say the least, and just plain inaccurate at worst. from the most basic, humans need the minimum resources for the sustenance of life, and further resources above the bare minimum for the sustenance of life at a higher standard. basic necessities must be met. to augment from that, it is more than mere jealousy that men and women strive. it is for a certain sort of ideal life that one strives to, not one that is relative, but one that is absolute in its definition, which is idiosyncratic to each individual. it is not merely a life that has to be better than thy neighbour, but a life that one envisions as fitting one's preference--call it 'dreams', 'hopes', or 'goals' if you will. further than that, it is a self actualizing motivation (as much as i hate quoting something as pedestrian as maslow). it is, in fact, what drives most rich people. it is not that they invest for tax purposes (it's quite a ridiculous statement), but it is simply that they do not view their wealth as money, or their venture as just an invesmtent, but they are pitching their own potentiality against the world to truly realize what they are capable of doing. what you are doing is simply reducing ambition to jealousy. you are reducing the very core of human beings--the striving for fulfilling your potentiality--to a hateful human emotion that is jealousy and vanity. i think this is a really Thai trait. it disgusts me how Thais can so paradoxically worship money but at the same time despise those who earn it. even worse, they despise those who legitimately accumulate wealth and worship the dirty bastards who, by merit of their dirtiness, benefit themselves. essentially you are saying that success is worthless, as it is just the need to compare yourself with someone else. no matter you like it or not, money is a guage for success. and by accumulating wealth, you are also accumulating success (except, of course, in the field where monetary compensation might be contrary to accomplishment, such as in many forms of art). you are reducing hopes, dreams, and ambitions to just jealousy, and you are trying to remove these very incentives from the lives. even worse, to equate a disincentivized life to a self sufficiency economy is the blandest mistake one can make, and one that fits a propaganda for the conservatives and those who despise change, growth, and evolution (or revolution). i believe your intent is good--to warn those that striving for success should not be merely based by jealousy and joining the rat race, or by comparing yourself with your friends and complaining without ever doing anything to improveyourself, etc. However, making such sweeping generalization such as this is just plain WRONG. there are plenty of noble motives for the pursuit of an ambitious life. those should be the goal of everyone if thailand is to move forward, and spiteful comments such as these, where ambition is equated to jealousy, SHOULD BE DISMISSED. thailand is lazy enough as it is. i hate these kind of mentality, it even breeds more laziness. จากคุณ : .. (! o_o !) - [ 6 ก.พ. 51 00:28:14 ]

ความคิดเห็นที่ 21 แง่ว.. เอาภาษาอังกฤษมา คนจบ ป.4 อย่างผม จะอ่านออกหรือเปล่าเนี่ย...(แซวเล่น อย่าโกรธนะ...) Game Theory เป็นผล 1 ใน 3 จากยุค Modernism เท่านั้น ซึ่งใช้ประสาทสัมผัสมองเห็นได้ และ สังเกตุสิ่งนอกตัว ผมว่ามันก็อธิบายได้นะครับ เพียงแต่ในนี้ถ้าใช้ทฤษฎี มาคุยกัน ผมคิดว่าคนธรรมดาสามัญอาจจะไม่เข้าใจ แต่ในความรู้สึก ผมว่า Modernism สามารถอธิบายในช่วงแรกได้ แต่ไม่สามารถเจาะลึกเข้าไปในความรู้สึกจริงๆ เหมือน Postmodernism ไม่ได้ แต่ทั้งนี้ ถ้าจะใช้ก็น่าจะใช้ทั้ง 2 ส่วนครับ แต่น่าเสียดายที่ กระดาษเอก และ กระดาษโท กว่าจะได้แต่ก่อน อยู่ในกรอบของ Modernism คนที่จะให้กระดาษเอก กระดาษโท ปัจจุบันมีน้อยรายที่มุ่งเน้น Postmodernism และ กลุ่มคน Modernism ก็ไม่เข้าใจว่าคน Postmodernism เขาคิดกันอย่างไร ก็เลยมีพฤติกรรมกีดกันขึ้นครับ ... อันนี้แค่เป็นความคิดที่ผุดขึ้นหลังจากที่ไปอ่านตาม link ที่ให้มาครับ... กระดาษเอก กระดาษโท ต้องเข้าเวปนี้ เพื่อไปหาข้อมูลอยู่แล้วครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : wbj - [ 6 ก.พ. 51 09:48:40 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เราว่าความตั้งใจดีทั้งคู่ (จขกท. กับ คห. 21)อ่ะ เราเป็นพนักงานเล็กๆ ที่ก็ยังอิจฉาเพื่อน แอบอิจฉานาย แต่ไม่ให้ร้ายใครนา แต่คุณคห. 21 ก็เกินไปนิดนึง เราว่าคนไทยไม่ขี้เกียจขนาดนั้นสักหน่อย แต่ความพอเพียงของคนเราไม่เท่ากันนิ มองต่างมุมน่ะค่ะ บางทีคนเราก็อาจพอแล้ว พอใจที่จะทำงานแค่นี้ แบบนี้ เงินเดือนแค่นี้ ความฝันเค้าอาจไม่ได้ต้องการเป็น CEO ความฝันเค้าอาจแค่มีครอบครัวที่เป็นสุข นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่ทะเยอทะยาน ไม่มี ambition ซะหน่อยนี่นา ปล. คุณ 21 เขียนเหมือน argument statement เวลาทำพวก toefl ielts เลยอ่ะค่ะ เราชอบอ่าน อิอิ จากคุณ : @Nana-cute@ - [ 6 ก.พ. 51 21:32:58 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อันนี้ดูมาจากทีวีสาธารณะช่องใหม่ "หญ้าแฝกนี่ลำต้นส่วนที่โผล่พ้นดินไม่สูงเท่าไหร่ แต่รากนี่ลึกมากๆ" จากคุณ : Mythica88 - [ 6 ก.พ. 51 23:33:44 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มาเก็บเกี่ยวความสุขครับ จากคุณ : pukkhom - [ 7 ก.พ. 51 00:32:06 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ................................ ผมไม่ค่อยเห็นด้วยแนวคิดนี้ 1. แล้วพ่อ-แม่ ล่ะคับ เวลาไม่สบายเข้า ร.พจะให้ใช้ประกันสังคม/30บาท รึ??นั่งรอเรื่อยๆผมคงไม่อยากให้คนพ่อ-แม่มานั่งทุกข์หรอกคับถ้าผมรวยจะให้เข้า รพ.ที่ดีๆที่สุดบริการดีๆ จ่ายยาดีๆ ดูแลอย่างดีเหมือนพ่อแม่เค้าเอง 2. แล้วเวลาเดินทางล่ะ คนอายุมากๆต้องมาขึ้นเมล์สองแถว มินิบัส อันตรายมากๆๆๆทั้งควันพิษ รถกระชากไปมา ไหนเสี่ยงโดนจี้ปล้น ถ้าผมรวยผมจะซื้อรถขับให้พ่อ-แม่ นั้งสบายครับ ไหนจะเมีย-ลูกอีก อันตรายหลายอย่างในสังคมไทย .................... เงินเท่านั้น ครับ ทำให้ชีวิตดีขึ้น จากคุณ : 00.0 (postit1) - [ 7 ก.พ. 51 21:01:25 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คห. 20 เหมือน argument essay จริงๆด้วย 55+ จากคุณ : taptango - [ 18 ก.พ. 51 00:12:41 ]