PANTIP.COM : B6322683 “จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี” ตอนที่ 31 คุณเทียนชัย ลายเลิศ []

“จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี” ตอนที่ 31 คุณเทียนชัย ลายเลิศ

“จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี” ตอนที่ 31 คุณเทียนชัย ลายเลิศ

ถ้าลุงเอ่ยถึง บริษัท ยิบอินซอย จำกัด แล้วไม่ได้เอ่ยนาม

นี้ ก็เป็นอันว่าไม่ครบ จบบทบาท อันยิ่งใหญ่ของบริษัท

ยิบอินซอย จำกัด

นามสกุล “ลายเลิศ” เป็นนามสกุลที่ยิ่งใหญ่ พอกัน

กับ “ยิบอินซอย”

เพราะต้นตระกูล คือ “คุณฉันท์ ลายเลิศ” ก็คือน้องชาย

ของคุณมีเซียม ยิบอินซอย ซึ่งเป็นแม่ของคุณธวัช ยิบ

อินซอย

ดังนั้น “คุณเทียนชัย ลายเลิศ” ก็คือ ลูกพี่ลูกน้อง ของ

คุณธวัช ยิบอินซอย ซึ่งคุณเทียนชัยเรียกคุณธวัชว่า “พี่

หวุ่น”

คุณเทียนชัย ลายเลิศ……นามนี้ประทับอยู่ในดวงจิตของ

ลุงเกือบครึ่งชีวิต…….เราเพื่อนกัน เป็นคู่ตุนาหงันกัน เห็น

คุณเทียนชัยที่ไหน เป็นต้องเห็นคุณลุงแอ็ดที่นั่น ถ้าเป็น

สมัยนี้ เขาเรียกตามประสาวัยรุ่นว่าเป็น “กิ๊ก” กัน

ครั้งหนึ่งลุงแอ็ดเคยเป็นเจ้านายของคุณเทียนชัย อยู่ต่อ

มา คุณเทียนชัยเกิดเป็น “เจ้านาย” ของลุงแอ็ด เป็นผู้ที่

อุปถัมภ์ค้ำจุนลุงแอ็ดตลอดมา แต่รู้สึกว่า คุณเทียนชัย

เป็นผู้ที่อุปถัมภ์ลุงแอ็ดเสียมากกว่า ตลอดเวลาที่เราคบกัน

มา

ตั้งแต่แกเข้ามาสมัครงานโดยไม่มีใครรู้เนื้อรู้ตัว หรือ

แผนก HR เข้ารู้แล้ว แต่ก็ไม่บอกลุง ปล่อยให้ลุงทดสอบ

แก (รู้สึกจะให้แกทำข้อสอบเหมือนกับพนักงานทั่วไปด้วย

กระมัง เพราะไม่มีใครรู้ว่าแกเป็นใคร) และสัมภาษณ์แก

อย่างหน้าตาเฉย

แกก็มานั่งรอเข้าแถว ทำข้อสอบ รอสัมภาษณ์เหมือนคน

อื่นๆ ที่มาสมัครงานกับเขาเหมือนกัน

ลุงพอเห็นว่าแกจบปริญญาโทจากประเทศนิวซีแลนด์ และ

เป็นอาจารย์สอนวิชาไฟฟ้าอยู่ที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น ก็

ลงนาม Recommended Approved ในใบสมัครงานของ

แกทันที (ทั้งๆ ที่เขาเชิญให้แกเข้ามาทำงานตั้งแต่อยู่ใน

มุ้งแล้ว)

นึกถึงเรื่องนี้ทีไร…ลุงเป็นต้องขำ ในความเซ่อซ่าของตัว

เองทุกที………………………………………….

แกลงมาคลุกคลีจับด้ามไขควง มีเตอร์ มุดเข้าใต้

คอมพิวเตอร์เสมอเหมือนพนักงานคนอื่นมิได้ขาด แกเข้า

มาทำงานได้ปีกว่า (ถ้าจำไม่ผิด) บอร์ดก็แต่งตั้งให้แกขึ้น

เป็น Director ของบริษัท และอีกไม่นานนัก….

คุณเทียนชัยก็ได้สวมบทบาท Managing Director ของ

บริษัทยิบอินซอย และกลายเป็นเจ้านายของลุงในที่

สุด…………………………………………………

คุณเทียนชัย เป็นคนหนึ่งซึ่งลุงมักจะยกตัวอย่างของ

บุคคล 4 ประเภท ซึ่งแน่ชัดได้ว่า แกคงอยู่ใน Amiable

Style ในหลักสูตร Social Style ของฝรั่ง

คือมีบุคลิกเรียบร้อย ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยแสดงข้อขัดแย้ง

กับใคร ถ้ามีข้อขัดแย้ง มักจะเลี่ยง ไม่พูดถึง

เป็นคนที่มีนิสัยให้เกียรติผู้อื่นเป็นอย่างมาก แม้กระทั่ง

ประตูห้อง แกยังต้องมาเปิดประตูรับแขกที่จะมาเยือนเอง

แต่บุคคลประเภทนี้ จะเริ่มต้นด้วยความอบอุ่น เข้าพบอย่าง

ฉันมิตร และต้องมีความจริงใจอย่างยิ่งยวด

แกเป็นคนที่ค่อนข้างขี้เกรงใจคน ดังนั้น หากลูกน้องมีข้อ

ขัดแย้งหรือไม่เอาด้วยกับไอเดียของเรา ก็ต้องขายให้ตัว

ลูกน้องเขายอมรับให้ได้เสียก่อน ก่อนจะเข้าไปถึงคุณ

เทียนชัย และถ้ากรณีจำเป็น ก็เอาลูกน้องที่มีความเห็น

แตกต่างมา Convince กันซึ่งๆ หน้าซึ่งจะได้ประโยชน์กว่า

แต่ก็เป็นคนที่เด็ดขาด อะไรถ้าเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว แก

เป็นไม่ยอมเป็นอันขาด ต้องสู้กันจนถึงที่สุด

คุณเทียนชัย ต่างกับคุณธวัช ตรงที่คุณเทียนชัยคิด

มากกว่า รอบคอบกว่า และต้องแน่ใจแล้วจึงทำ ไม่มี

นิสัยโผงผางแบบคุณธวัช การทำงานจึงคนละสไตล์

ลุงมาเป็นลูกน้องคุณเทียนชัยใหม่ๆ ก็ต้องปรับตัวเหมือน

กัน แต่ความที่เราสนิทกันมาก่อน รู้ใจกันมาก่อน คุณ

ธวัชในช่วงหลังๆ นี้จะให้คุณเทียนชัยเข้ามารับรู้เกี่ยวกับ

การตัดสินใจในเรื่องของแผนกแทบทุกเรื่อง

เราเดินทางไปฝรั่งเศสด้วยกัน เพื่อทำ Proposal ให้สำนัก

งบประมาณ (ถ้าจำไม่ผิด) ได้มีโอกาสดื่มเบียร์กันอย่าง

หนัก เมากันหัวทิ่มบ่อไปหลายครั้งหลายหน จนในที่สุด

คุณเทียนชัยก็เลิกดื่มก่อนลุง

ที่ลุงเอามาเล่าให้ฟังนี้คือบุคลิกของคุณเทียนชัย ลายเลิศ

ในตำราของฝรั่ง ซึ่งคนที่ใกล้ชิดสนิทสนมก็ฟังเอาเองก็

แล้วกันว่าเห็นด้วยหรือไม่

คุณเทียนชัย เคยเป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น

ตอนที่เราตั้งแผนกคอมพิวเตอร์ขึ้นมาใหม่ๆทุกคนเลยเรียก

แกว่า “อาจารย์เทียนชัย”

ซึ่งอาจารย์เทียนชัย ยังมีเรื่องที่ผูกพันกับลุงแอ็ดอันยาว

นาน….นับตั้งแต่ลุงทำงานอยู่ภายใต้การนำของอาจารย์

เทียนชัย ซึ่งเข้ามาแทนที่คุณธวัช จนหลังจากที่ลุงแอ็ด

ได้ออกไปอยู่ซัมมิท คอมพิวเตอร์ เราก็กลายมาเป็นคู่

แข่งกัน

ในที่สุดลุงก็ออกมาทำกิจการส่วนตัวเอง ก็ยังตามไป

ปรึกษาและรบกวนคุณเทียนชัยเรื่องการเงินและเรื่อง

งานอยู่เป็นประจำ…….ดังนั้น รายละเอียดเรื่องเกี่ยวกับ

คุณเทียนชัย ก็ค่อยว่ากันเป็นฉากๆ ไป เมื่อถึงเวลาอัน

สมควร

………………………………………………………

จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 11 ก.พ. 51 15:08:12 ]

ความคิดเห็นที่ 1

ขอย้อนกลับมาในช่วงปี สองปีแรก เป็นปีแห่งการก่อตั้งแผนกใหม่ของ

บริษัท ซึ่งมีแผนกระบบมินิคอมพิวเตอร์เดิมอยู่ เครื่องคำนวณเลขก็ยัง

ขายอยู่ จึงกลายเป็นแผนกใหญ่ มีบุคลากรเกือบ 80 คน ซึ่งเป็นแผนกที่

ใหญ่เป็นที่สองรองจากแผนก Air Condition

ลุงแอ็ดได้เรียนรู้ในเรื่องเกี่ยวกับการปกครองคนมากมาย โดยเฉพาะคนที่

ทำงานทางด้านเทคนิค และมีความรู้สูงๆ ทั้งที่ตนเองมีความรู้ด้อยกว่าเขา ไม่

มีอะไรที่นอกเหนือและเป็นเครื่องมือวิเศษที่เรียกว่า “ความจริงใจ”

ตอนนั้น ลุงมีความรู้สึกผูกพันกับลูกน้องทุกคนเหมือน “ลูกและน้อง” จริงๆ

(ไม่รู้ไปเอาความคิดนี้มาจากไหน)

คิดว่าทุกคนเป็นญาติของตัว ทำอะไร ถ้าส่งเสริมได้ ส่งเสริม ถ้าปกป้องได้

จะปกป้อง ถ้าตักเตือนได้ก็จะตักเตือน แต่ “ความจริงใจ” นี้ต้องใช้พลังจิต

และพลังใจอย่างแรง

ต้องใช้เวลาให้คนอื่นเขาเห็น ดังนั้น ตราบใดที่เขาไม่เห็น ตราบนั้น มันก็ยัง

ไม่แสดงผล จึงจำเป็นต้องรอเวลา รอเวลาให้เขาเห็น ให้เขาเข้าใจ ใน

ขณะเดียวกันก็แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อน

ลุงเคยโดนลูกน้องที่ไม่เชื่อฟังแอนตี เคยมีเรื่องกันอย่างรุนแรง

………………………………………

มีคนหนึ่งซึ่งเป็น Account Manager ขายระบบคอมพิวเตอร์เหมือนกัน จบ

ปริญญาโทมาจากเมืองนอก ตอนสัมภาษณ์ก็มีภาพลักษณ์ที่สุภาพ เรียบ

ร้อยดี แต่พออยู่เข้านานๆ ลายก็ชักออก

คือเขาเป็นคนดื่มมากตลอดเวลา ลุงก็เป็นคนดื่มมากคนหนึ่ง แต่เขา

มากกว่า แม้กระทั่งในเวลางานก็ไม่เว้น ทุกเที่ยงเวลาเดินเข้าบริษัทจะมีกลิ่น

เหล้าฟุ้ง เวลาถามเขาก็จะบอกทุกทีว่าไปดื่มกับลูกค้ามา แต่ในที่สุดบริษัท

ก็จับได้ว่า เขาดื่มจนเป็นนิสัย

ลุงก็ตักเตือนเขาด้วยความสุภาพให้เขาลดลงบ้าง เพื่ออนาคตของเขาเอง

แต่เหตุการณ์ก็เป็นอยู่อย่างเดิม

จนลุงต้องทำเป็นหนังสือเตือนเขาถึงสองครั้ง ในที่สุดเมื่อแก้ไขอะไรไม่ได้

ลุงก็ต้องเอาจริงโดยดิสมิสเขาออก ในวันที่ลุงยืนซองขาวให้เขา ดูเขาตกใจ

มากเพราะไม่นึกว่าลุงจะเอาจริง เขาโกรธจนหน้าตาเขียว

ลุงให้เขาไปเก็บเอกสารที่โต๊ะเดี๋ยวนั้น แล้วให้เอาแต่ของส่วนตัวไป และห้าม

เข้าบริษัทอีก เพื่อตัดไฟแต่ต้นลม เขาก็ไปเก็บของที่โต๊ะด้วยความจำใจ

โดยมีลุงยืนคุมอยู่ห่างๆ เขาจึงได้ออกจากบริษัทไป

พอตอนบ่ายก็มาทุบประตูปังๆ เพราะประตูของลุงทุกบานเป็นประตู

Security ไม่สามารถเข้ามาได้ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากข้างใน

เลขานุการหน้าห้องก็ส่งเสียงร้องว่า จะให้ทำอย่างไรเขามาทุบประตูอยู่ จะ

เข้าไปให้ได้

ลุงต้องเปิดประตูออกไปพูดกับเขา ให้เขากลับไปแต่โดยดี มิฉะนั้น เรื่องจะ

ต้องถึงตำรวจแน่อน แต่แทนที่เขาจะยอมกลับ เขากลับจับคอเสื้อลุง จะ

ชก…. ก็อาจจะเห็นปืนที่ลุงต้องพกอยู่เป็นประจำจึงไม่กล้า

ลุงก็พูดกับเขาดีๆ อีกครั้งหนึ่ง ให้เขากลับไปเสีย พลางบอก

ว่า……………………………………

“คุณครับ…..เราอย่ามามีเวรและกรรมซึ่งกันและกันเลย ผมก็ทำตามหน้าที่

ซึ่งในเมื่อผมเตือนคุณแล้ว คุณก็ยังไม่ปฏิบัติตาม คุณเองเป็นคนบังคับให้

ผมต้องทำแบบนี้……คุณไปหางานทำที่อื่นเถิด…..คุณเป็นคนมีความรู้ จบ

ปริญญาโทจากเมืองนอก….คงจะหางานได้ไม่ยาก…..มันจะไม่เป็นการเสีย

เวลา เสียอนาคตทั้งคุณและบริษัท”

ดังนั้น “ความจริงใจก็ต้องมี ความดีก็ต้องปรากฏ” แต่ในที่สุด ถ้ามันจำ

เป็น เราก็ต้องเด็ดขาด และเอาจริงมิฉะนั้นมันก็ปกครองกันไม่

ได้………………………

ลุงก็กำลังสนุกสนานกับงาน ซึ่งตอนนั้น เรามีทีมเวอร์คที่ดีมาก โดยลุงเป็น

คนคุมฝ่ายขายเอง คุณเทียนชัยคุมฝ่ายช่างและเทคนิค เราบุกตะลุยไปทุก

แหล่งที่จะมีการซื้อหรือให้เช่าคอมพิวเตอร์ระบบเมนเฟรม

เราบุกไปขายธนาคารกรุงไทย เข้าไปเสนอขายให้แก่การไฟฟ้าฝ่ายผลิต

ซึ่งในขณะนั้นใช้ระบบเมนเฟรมของ “ยูนิแวค” อยู่ โดยอาจารย์ปัญญา ซึ่ง

เป็นเพื่อนกับ ดร. วัลลภ วิมลวาณิช ซึ่งเป็นผู้อำนวยการกองอยู่ที่การไฟฟ้า

ฝ่ายผลิตเป็นผู้แนะนำให้

ต่อมา ดร.วัลลภ ได้ออกจากการไฟฟ้าฝ่ายผลิต เพื่อมาเป็นผู้ก่อตั้งระบบ

คอมพิวเตอร์ให้แก่ธนาคารแห่งประเทศไทย โดยมีคุณสุเมธารัตน์ ซึ่งเป็น

ลูกน้องเก่าของลุงจากยิบอินซอย ได้ลาออกไปทำงานที่นั่น

ลุงกับอาจารย์เทียนชัย ก็ได้ไปเสนอตัวกับ ดร.วัลลภ ว่าจะเสนอตัวเข้าแข่ง

ขันด้วย ลุงยังจำได้แม่นยำในสิ่งที่ ดร.วัลลภพูดกับลุงและอาจารย์เทียนชัย

“ผมคิดว่า คุณคงมีคู่แข่งอยู่รายเดียว คือ IBM ถ้าคุณชนะ IBM ได้ ก็มี

สิทธิ เพราะคู่แข่งอื่นๆ ก็ไม่เห็นมีใคร…..CDC ก็ขายอยู่แค่สนาม

ม้า…..NCR ก็ยังไม่ได้มี Reference อะไร…ส่วน UNIVAC ยิ่งไม่ต้องห่วง

ใหญ่…..เขาคงไปไม่รอด แค่เอาตัวให้รอดที่การไฟฟ้าฯ ก็คงจะยากเสีย

แล้ว ผมมาจากการไฟฟ้า จึงรู้จักเขาดี…..นี่ได้ยินว่ากำธรก็เพิ่งลาออก

(คุณกำธร ทองอุไร….เป็นผู้จัดการของ บริษัท ซัมมิทคอมพิวเตอร์ จำกัด

ซึ่งเพิ่งตั้งขึ้นมาใหม่ๆ) คุณเอาให้ดีก็แล้วกัน…..”

ลุงกับอาจารย์เทียนชัยยิ้มแป้นกลับบริษัท จากการสนทนากับดร. วัลลภ ผู้

อำนวยการฝ่ายระบบประมวลผลของธนาคารแห่งประเทศไทย ที่จัดตั้งขึ้น

หมาดๆ เพื่อออกสเป็คประกวดราคาระบบคอมพิวเตอร์

เราจะต้องเอาชนะ IBM ให้ได้อย่างเคย…..ซึ่งคงจะไม่ยากเย็นอะไรนัก….ใน

เมื่อเรามีอาวุธลับอยู่ในกำมือ ลุงกับอาจารย์เทียนชัยมองหน้ากัน แล้วยิ้มให้

กันเสมือนหนึ่งเราได้ออเดอร์นี้แล้วอยู่ในกำมือ

แต่ใครจะรู้ว่า โชคชะตามันเล่นตลกกับลุง มันพลิกผันอย่างไม่น่าเชื่อ จน

ทำให้ลุงต้องกลายมาเป็นคู่แข่งของอาจารย์เทียนชัยอย่างไม่นึกไม่ฝัน

เมื่อวันหนึ่ง ลุงแอ็ดได้รับโทรศัพท์จากคุณสุเมธารัตน์ว่า………………………

“คุณอมร สนใจไหม มีบริษัทหนึ่งเขาจะรับผู้จัดการใหญ่ ให้เข้าไปบริหาร

บริษัทที่จำหน่ายระบบคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่…..ผมคิดว่าไม่มีใครเหมาะ

เท่าคุณ ถ้าสนใจ เจอกันพรุ่งนี้เที่ยงที่ร้านอาหารเวียดนามข้างๆ บริษัท

ซัมมิท อินดัสเตรียล ถนนสีลม”

และนั่นเป็นจุดแห่งการเปลี่ยนแปลงอีกจุดหนึ่งในชีวิตของลุง…..ที่ก้าว

กระโดดจากผู้จัดการแผนกขึ้นสู่ตำแหน่ง “กรรมการผู้จัดการ” บริษัทฯ ที่

ใหญ่ยิ่งแห่งหนึ่งในวงการคอมพิวเตอร์ของประเทศไทยเมื่อ วันที่ 1

สิงหาคม 2521 นั่นคือเหตุการณ์เมื่อ 30 ปีก่อนในขณะที่ลุงอายุได้ 33 ขวบ

พอดิบพอดี

ก็ค่อยๆ ติดตามอ่านกันต่อไปนะครับ….ว่าชีวิตนี้มันจะไปจบลงตอนไหน

amorntvm@hotmail.com

จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 11 ก.พ. 51 15:16:05 ]