ความคิดเห็นที่ 1 --------------------------------- อันนี้ความคิดผมนะครับ -ผมเคยคิดเล่นๆ ทำยังไงไม่ให้คนตจว.จากท้องถิ่นมาทำงานแออัดในเมือง เป็นผมเป็นรัฐบาล ผมจะออกนโยบายออกมาว่า คนในพื้นที่หากเรียนเพื่อนำมาทำงาน ใช้ประโยชน์แก่ชุมชน และ ภูมิภาค เรียนฟรี (ไม่จำเป็นต้องเรียนที่บ้านเกิดก็ได้ แต่ต้องนำความรู้มาใช้ในบ้านเกิด) เช่น คนใต้ ก็เรียนประมงทางทะเล อุตสาหกรรมยางพารา ประมาณนั้น เรียนจบมาภาครัฐมีงานรองรับในท้องถิ่นเลย แต่ถ้าเรียนวิศวะ เรียนแพทย์ เรียนนิติ ก็ออกเองละกัน ไม่มีทุนให้ เพื่อคนจบมามาพัฒนาท้องถิ่นของตัวเองแบบยั่งยืน มีงานทำแน่นอน และเป็นการพัฒนาแบบกระจายไปทั่วไม่ใช่กระจุกอยู่ในเมือง -อันนี้ผมคิดเล่นๆเหมือนกัน คนเราเกิดมาก็มีศักยภาพแตกต่างกันแล้ว ผมเคยอ่านหนังสือ "อัจฉริยะสร้างได้" ผมว่าไม่ยุติธรรมนะ ถ้าเกิดเด็กคนนึงใครๆก็ว่าเป็นเด็กไม่ฉลาดของห้องคิดช้าเรียนช้า แต่เขาเล่นบาสเก่ง ถ้าพัฒนาต่อยอดให้ถูกทางอาจเก่งแบบเหยา หมิง หรือ จอร์แดน 2 แต่เพราะค่านิยม เล่นบาสจะทำมาหากินอะไร ทำเงินไม่ได้ ถ้าเด็กคนนี้เกิดในอเมริกาเขาคือเพชร แต่มาเกิดเมืองไทยเขาเป็นก้อนดินดีๆนี่เอง เด็กที่เก่งและไปไกลได้กว่าคนอื่นคือคนที่เก่งตรรกะไม่ก็ภาษาการสื่อสาร ตอนเด็กๆผม ชอบแกะเพลง แกะจนเทปยาน แกะเพลงของ Deep Purple ฝันอยากเก่งเหมือน ริชชี่ แบล็คมอร์ แต่ความฝันไม่สานต่อได้เนื่องจากค่านิยม ก็แค่เล่นไปเล่นๆ ไม่มีใครสนับสนุน -เกิดปัญหาชนชั้นอย่างที่บทความกล่าวมา ช่องว่างมากขึ้น คนที่ไม่เก่งเรียนอะไรมาพื้นๆก็อยู่แบบพื้นๆ ต้องเข้าใจนะ บางคนเขาพยายามสุดๆแล้ว แต่เขาไม่เก่งเรียนวิชาการ ขนาดจบมหาลัยคณะเดียวกันเหมือนกัน แค่ต่างสถาบันความแตกต่างก็มีมากแล้ว จากคุณ : map - [ 17 ก.พ. 51 01:43:47 A:58.9.222.213 X: TicketID:118525 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปัญญาและจริยธรรมเชิงสาธารณะของคนไทยยังไม่เพียงพอครับ ต้องใช้เวลาหล่อหลอม ถักทอ และสร้างระบบที่ดีรวมถึงภาวะความเป็นผู้นำของคนไทยให้มากพอยิ่งกว่านี้ หากไม่สายเกินไป จากคุณ : ขามเรียง - [ 17 ก.พ. 51 16:16:13 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่เห็นด้วยกับบทความในหลายๆประเด็นครับ ส่วนตัวคิดว่าคนเขียนบทความนี้ออกแนวสังคมนิยมสุดโต่งเกินไป ซึ่งผมเห็นว่า ทุนนิยมมันก็ไม่ได้เลวร้าย อย่างน้อยมันก็ได้พิสูจน์แล้วว่า ใช้ได้ผล ต่างกับคอมมิวนิสต์ที่ก็พิสูจน์ตัวเองแล้วเหมือนกันว่าไม่ได้ผล ประชาชนไม่เป็นสุข หรือรัฐสวัสดิการแบบพวกสแกนดิเนเวีย ผมก็ว่าเรายังห่างไกลที่จะทำตาม ขอแย้งประเด็นที่ไม่เห็นด้วยด้วยความรู้อันน้อยนิดเป็นข้อๆละกัน 1. มหาวิทยาลัยที่เป็นเสมือนองค์กรแห่งธรรม จะถูกแบ่งแยกเป็นสองโฉมหน้าอย่างชัดเจนขึ้น ด้านหนึ่งคือสถาบันความรู้ที่บ่มเพาะศาสตร์วิชาและจริยธรรมเพื่อการดำรงชิวิตอยู่ร่วมกันในสังคม แต่อีกด้านหนึ่งเหมือนกลับเป็นบริษัท นักศึกษาคือลูกค้า มีผลประโยชน์ กำไร-ต้นทุนต่อการผลิตบัณฑิตแต่ละคนเพื่อตนเองไม่ไช่เพื่อสังคมอย่างชัดเจน ดูจากคณะ -สาขาวิชาที่เรียน คณะใดอุ้มชู-จรรโลงและตอบแทนผลต่อสังคมน้อยแต่ตอบแทนผลประโยชน์ต่อตนเองสูงเมื่อเรียนจบออกมาค่าเล่าเรียนย่อมแพง เช่น คณะวิศวกรรมศาสตร์ คณะแพทย์ศาสตร์ เช่นกัน คณะวิชาใดมีผลต่อสังคมมากแต่ตอบแทนผลประโยชน์ส่วนตนต่ำ ค่าเล่าเรียนก็ย่อมถูกตาม เช่น คณะมนุษย์ศาสตร์ คณะศิลปศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ เป็นต้น --- ตรงนี้ไม่เห็นด้วยอย่างแรง เพราะว่ากันตามตรง คณะวิศวกรรมศาสตร์ คณะแพทย์ศาสตร์ ต้นทุนที่ใช้ในการผลิตบัณฑิตก็สูงกว่าอยู่แล้ว เพราะต้องใช้แล็บ ใช้เครื่องมือ บางทีเครื่องละหลายล้านบาท ต่างกับคณะสายมนุษย์ศาสตร์ที่ไม่จำเป็นต้องใช้อุปกรณ์อะไรมากนัก ค่าเล่าเรียนต่างกันมันก็ถูกแล้ว จริงๆไม่ได้เกี่ยวอะไรกับสังคมเลย เพราะทุกสาขาวิชาก็มีคุณค่าต่อสังคมเท่ากัน ยิ่งไปกว่านั้นมหาวิทยาลัยที่ของรัฐที่ยังไม่ได้ออกนอกระบบ ก็เก็บค่าเล่าเรียนสายวิทยาศาสตร์แพงกว่าสายมนุษย์ศาสตร์อยู่แล้ว เพราะการจะใช้เงินภาษีเพิ่มขึ้นเพื่อมาโปะส่วนที่ต้องซื้อหาอุปกรณ์มันคงไม่เหมาะแน่นอน แค่นี้ก็จ่ายเยอะอยู่แล้ว และถ้าจะว่ากันจริงๆด้วยอคติเล็กน้อยของผม มีหมอหนึ่งคนผมว่าทำประโยชน์ต่อสังคมได้มากกว่ามีบัณฑิตอักษรศาสตร์หนึ่งคนด้วยซ้ำ 2 .การศึกษาที่แยกคนออกห่างจากสังคม เพื่อมารับใช้กลไกตลาด ผลิตบัณฑิตเพื่อเป็น น็อตหรือชิ้นส่วนชิ้นหนึ่ง ที่จะไปเป็นกลไกในเครื่องจักรกล หรือตลาดแรงงาน ที่ดูเหมือนมีคนวางไว้แล้วว่าในเครื่องจักรกลนี้ควรมีชิ้นส่วนตัวไหนบ้าง และสุดท้ายก็ไปขับเคลื่อนให้เครื่องจักรทำงานซึ่งผลประโยชน์กลับตกอยู่กับคนอีกกลุ่มหนึ่งที่เป็นเจ้าของเครื่องจักรอย่างแท้จริง มหาวิทยาลัยตกเป็นเครื่องมือผลิตบุคลากรของเอกชนไปแล้ว ในมหาวิทยาลัยจึงมีแต่คณะวิชาที่อิงกับกลไกตลาด เช่นคณะเศรษฐศาสตร์กระแสหลัก คณะพานิชยศาสตร์และการบัญชี เป็นต้น ซึ่งถ้าคณะไหนเป็นที่ต้องการและตลาดงานเรียกร้อง เช่นครั้งหนึ่งที่กระแส คณะการบริหารธุรกิจ มาแรงก็จะมีคนไปเรียนคณะนั้นมาก ทั้งหมดนี้ชี้ให้เห็นถึงมหาวิทยาลัยที่ขึ้น -ลงตามผลประโยชน์กระแสทุน ไม่ใช่ขึ้น-ลงเพราะสังคมต้องการอย่างแท้จริง --- นิสิตที่จะเข้ามาเรียนก็เป็นคนนะครับ ต้องกินต้องใช้ ถ้าตลาดต้องการก็แสดงว่ามีโอกาสหางานได้สูง แต่ถ้าสังคมต้องการมันไม่ได้แปลว่าจะต้องหางานได้นะครับ แล้วใครจะให้เงินเขากินเขาใช้เล่าในเมื่อเขาไม่มีงานทำ แน่นอนว่ามหาวิทยาลัยก็ควรที่จะผลิต ผู้ประกอบการ มากกว่าลูกจ้าง แต่ลองดูไปในต่างประเทศ แม้แต่ในญี่ปุ่นหรืออเมริกา ก็ผลิต ลูกจ้าง เป็นส่วนมากเช่นกัน สาเหตุก็เพราะว่า การจะเป็นผู้ประกอบการจำเป็นต้องมีความพร้อมหลายอย่าง ทั้งทุนและประสบการณ์ และยังต้องมีนิสัยส่วนตัวที่จะทำให้ประสบความสำเร็จ มันจึงเป็นแค่อุดมคติเท่านั้นที่จะบอกว่าให้มหาวิทยาลัยผลิตผู้ประกอบการ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อคุณพูดถึงความต้องการของสังคมและชุมชน ผมไม่เถียง แต่ว่า เราไม่ใช่คอมมิวนิสต์ที่จะบีบคอให้คนไปเรียนในสิ่งที่สังคมต้องการ นักศึกษามีสิทธิ์ เลือก เรียนในสิ่งที่เขาต้องการ ซึ่งมันจะเป็นสิ่งที่สังคมต้องการหรือไม่ก็ได้ นั่นหมายถึง มันไม่ใช่เรื่องที่จะโทษมหาวิทยาลัย แต่ต้องไปปลูกฝังที่ ผู้เลือกเรียน ว่าต้องให้รู้จักคิดถึงสังคม ซึ่งมันก็เป็นอุดมคติอีกเช่นกัน เพราะต่อให้มหาวิทยาลัยสนับสนุน แต่ถ้าจบมาแล้วมันไม่รู้จะทำอะไร อุดมการณ์มันก็กินไม่ได้นะครับ กินได้แต่แกลบ 3. มหาวิทยาลัยเป็นหน่วยงานที่สร้างความขัดแย้ง เพราะเน้นผลิตคนให้มีความรู้เฉพาะด้านแต่เพียงอย่างเดียวไม่ได้สร้างองค์ความรู้ที่ครอบคลุม มองเห็นสังคมแล้วเข้าใจอย่างรอบด้านและเป็นระบบ เช่น ผลิตบัณฑิตคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่สอนให้สร้างเขื่อนว่ารูปแบบเป็นอย่างไร ค่าทางฟิสิกส์ต่างๆเท่าไหร่ ไม่ได้สอนว่าผลของการเปลี่ยนแปลงทางสังคมคืออะไร ผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมเป็นอย่างไร --- อุดมคติและอคติอย่างรุนแรง ส่วนนี้เห็นด้วยว่าก็จำเป็นต้องสอนเรื่องจริยธรรมและผลกระทบทางสังคม แต่มองมุมกลับ โดยส่วนตัวผมซึ่งเรียนวิศวะและทำงานเป็นวิศวกร ออกจะต่อต้านพวก NGO ที่ขัดขวางเขื่อน หรือโรงไฟฟ้ามากๆ เนื่องจากผมมองในมุมของวิศวกร แล้วเห็นถึงความจำเป็น แต่มีบางคนมองมุมอื่น แน่นอนว่าอาจารย์ก็มีส่วนสำคัญที่จะปลูกฝังความคิดเหล่านี้เ แต่เมื่อมองถึงความเป็นจริงแม้จะเห็นด้วยว่าระบบการศึกษาควรจะปรับปรุง แต่การจะไปบังคับให้อาจารย์ต้องมาปลูกฝังเรื่องพวกนี้ด้วย ก็ออกจะเกินไป อย่าว่าแต่อาจารย์แต่ละท่านก็มีความเห็นไม่เหมือนกัน ดังที่ผมบอกว่าผมชอบเขื่อนชอบโรงไฟฟ้า แต่บางคนไม่ชอบ เรื่องที่ไม่มีข้อยุติเช่นนี้คงนำมาไว้ในหลักสูตรไม่ได้ และออกจะไม่เกี่ยวข้องกับวิศวกรอยู่มาก เพราะคนอนุมัติสร้างเขื่อนเป็นนักการเมือง ไม่ใช่วิศวกร 4. มหาวิทยาลัยสร้างความรุนแรง เหตุเพราะไม่มีการวางเกณฑ์การศึกษาให้สมดุลย์กัน ทั้งตำราการสอนในหลายสถาบันก็มีมาตรฐานไม่เหมือนกัน ซึ่งปฏิเสธไม่ได้ว่าเป็นต้นเหตุแห่งความขัดแย้ง นักเรียนหลายคนฆ่าตัวตายเพราะสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ตนเองชอบไม่ได้ หลายคนพยายามทุกวิถีทางแม้ต้องคดโกงเพื่อที่จะได้สวมชุดนิสิตของจุฬาฯ นี่คือความรุนแรงที่โหดร้ายไม่ต่างไปจากความรุนแรงทางทารุณกรรมร่างกาย ทำนองเดียวกันกับปัญหาความยากจนที่เป็นต้นเหตุก่อให้เกิดความรุนแรงในรูปแบบอื่นมากมาย --- นี่ก็ใช้คำรุนแรงเกินเหตุเพื่อให้งานของตัวเองน่าอ่าน ผมว่าพูดเกินไปมากๆ เพราะแม้แต่ในอเมริกาที่มาตรฐานของมหาวิทยาลัยใกล้เคียงกันมากๆ ยังเป็นตัวตั้งตัวตีในการจัดอันดับ(แม้จะเพื่อการตลาดก็เถอะ) แต่ผมจะบอกว่า แม้แต่ในประเทศที่เรียนที่ไหนก็ไม่ต่างกันในแง่ของความรู้ คนทั่วประเทศหรือทั่วโลกก็ยังแย่งกันเข้ายูระดับท็อปอย่าง ฮาวาร์ด สแตนฟอร์ด หรือ MIT อยู่ดี เพราะแน่นอนว่า ค่านิยมเรื่องชื่อเสียงมหาวิทยาลัยเป็นกันทั่วโลก และคงไม่มีทางจางหายไปได้ง่ายๆ แม้แต่ในอเมริกาซึ่งเป็นดินแดนเสรีและมีการเหยียดเรื่องไร้สาระกันน้อยมาก แต่ชื่อเสียงมหาวิทยาลัยก็ยังมีผล ดังนั้นต้องยอมรับก่อนว่าเหตุมันเป็นเช่นนี้ ดังนั้นการที่จะแย่งกันเข้ามหาวิทยาลัยระดับท็อป ไม่ใช่เรื่องเสียหาย ผมว่าดีซะอีก จะได้มีมหาวิทยาลัยที่ดีจริงๆ อย่างญี่ปุ่นหรือเกาหลี เค้าก็มีแ่บ่งเกรดชัดเจน เช่น โตไดคือสุดยอด แล้วเค้าก็ทำให้มันสุดยอดจริงๆ ทุ่มเทการสนับสนุนกับมหาวิทยาลัยระดับท็อปของเค้า เพื่อให้ผลิตงานทางวิชาการและบัณฑิตคุณภาพ แต่สิ่งที่ต้องไม่ทิ้งคือต้องมีที่ให้คนที่ไม่ถนัดทางการเรียนให้ยืนในสังคม ซึ่งอันนี้ผมเห็นด้วยกับ คห.1 แต่คนที่ถนัดทางวิชาการก็ต้องสนับสนุนให้เต็มที่ แต่ของไทยนี่นักวิชาการที่คับแคบอย่างท่านที่เขียนนี่ชอบแต่จะให้มหาวิทยาลัยมัน คุณภาพเท่ากัน ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ในทางปฏิบัติ ส่ิงที่ต้องทำไม่ใช่ให้มันห่วยเท่ากัน แต่เป็น ให้มีที่สำหรับทุกคน คนเก่งวิชาการก็ควรมีมหาวิทยาลัยที่ดีจริงๆ ซึ่งมีแต่บุคลากรและเพื่อนร่วมชั้นคุณภาพดีรองรับ ส่วนคนไม่ถนัดก็ควรสนับสนุนทางด้านอื่น เช่น กีฬาหรือวิชาชีพเป็นต้น 5. มหาวิทยาลัยสร้างสายสัมพันธ์ที่โดดเดี่ยวและสร้างความแปลกแยกจากสังคม เพราะไม่ได้เอาสังคมเป็นศูนย์กลางการศึกษาแต่กลับเอารัฐเป็นศูนย์กลางการศึกษาซึ่งรัฐถูกครอบงำจากระบบทุนนิยมหรือความคิดเสรีนิยมอีกทอดหนึ่ง ในวิถีชีวิตการเรียนรู้แต่ละวันที่มุ่งการแข่งขันทำให้หลายคนถูกแยกอยู่อย่างโดดเดี่ยวในโลกแห่งการศึกษา และยืนอยู่อย่างว้าเหว่ ไม่ต่างจากหุ่นยนต์ จึงไม่แปลกที่มีการจัดหาความอบอุ่นขึ้นในมหาวิทยาลัย เช่น การรวมกลุ่มรวมรุ่นต่างๆ ที่ทดแทนช่องห่างของสังคม ---โอยจะบ้าตาย นี่แกคอมมิวนิสต์เต็มขั้น เป็นเมื่อสามสิบปีก่อนโดนจับแน่ๆ แล้วจะให้ไปเรียนกันในป่าในทุ่งหรือไร ผมก็เรียนในเมืองไม่เห็นจะว้าเหว่ มันก็มีการรวมกลุ่มรวมรุ่นซึ่งผู้เขียนพูดเหมือนเป็นสิ่งผิด แต่ในความคิดผมมันก็ไม่ต่างจากชนบท ก็แค่บ้านไม่ได้ติดกันเท่านั้น ในเมื่อเมืองเป็นแบบนี้มันพัฒนามาแล้วจะให้มันกลับไปเหมือนเดิมได้อย่างไร ช่วยบอกที เอาวิธีจริงๆไม่ใช่อุดมคติ ผมอ่านแล้วรู้สึกเลยว่า ประเทศไม่พัฒนาเพราะอะไร เพราะนักวิชาเกินแบบนี้นี่แหละ ดีแต่โทษลมโทษแล้ง เอะอะก็สังคมๆ แต่ตัวเองไม่เห็นทำอะไร คับแคบแต่ดันอีโก้สูง จะดีกว่าก็แค่พวกนักการเมืองเท่านั้น นี่ไม่ได้ว่านะ แต่พวกนักวิชาเกินสายสังคม โดยเฉพาะเศรษฐศาสตร์นี่เป็นอย่างนี้ซะมาก คิดว่าศาสตร์ของตัวเองยิ่งใหญ่สูงส่ง มันเป็นสุดยอด มันคือพลัง แต่ในความเป็นจริงขอพูดเถอะ โลกนี้ไม่มีนักเศรษฐศาสตร์มนุษย์ก็ยังอยู่กันได้ แต่ถ้าลองขาดหมอ ขาดวิศวะเมื่อไร อยู่กันไม่ได้แน่ ลองจินตนาการเอาละกันว่าวันนึงหมอหายไปไปโรงพยาบาลเจอแต่นักเศรษฐศาสตร์จะเป็นอย่างไร แต่ถ้านักเศรษศาสตร์หายไปกลายเป็นหมอนี่ ถึงจะวุ่นวายแต่ผมว่าก็ยังไม่ถึงขั้นตายแน่ๆ่ จากคุณ : Varga - [ 18 ก.พ. 51 02:15:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ดิฉันเองกลับเห็นด้วยกับบทความ และเจ้าของกระทู้เต็มที่คะ อาจจะเป็นเพราะว่าตัวเองได้เรียนจากหลักสูตรที่เน้นทุนนิยมมาแล้ว และได้มีโอกาสมาอยู่ในประเทศที่เอนไปทางสังคมนิยม (สแกนดิเนเวีย)การศึกษาที่เน้นการคืนทุนให้แก่สังคม เห็นชัดว่าคุณภาพชีวิต ความเป็นอยู่ ทัศนคติ ทั้งสองอย่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ส่วนตัวรู้สึกว่าที่นี่ ทุกอย่างมันแฟร์ อย่างทุนนิยมคุณว่าใครอยากทำอะไรก็ได้ทำ แต่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับอำนาจของเงินนะคะ อยากเรียนก็ต้องมีตังค์ อยากเ้ข้าเรียนที่ดีๆ ก็ต้องมีตังค์เยอะหน่อย ที่นี่อยากเรียนก็ได้เรียน อยากเรียนที่ดีๆ ก็ต้องเก่ง เพราะเรียนที่ไหนมันก็ฟรี ไม่อยากเรียนก็ไม่ต้องเรียน อยากไปทำงาน จบอะไรก็มีงานรองรับทั้งนั้นคะ ตามความรู้ความสามารถที่มี อยากเป็นวิศวกร ไม่ต้องจบปริญญาตรีก็ได้ จบ ปวช ปวส ก็เป็นวิศวกรได้ เงินเดือนเท่ากับวิศวกรปริญญาตรี จะจบมหาลัยดัง มหาลัยไม่ดัง ไม่มีความสำคัญเลย (อันนี้แค่เรื่องการศึกษานะ ไม่อยากไปเรื่องอื่น มันกว้างมากเกินไปคะ) ความเห็นของคุณ Varga เป็นความเห็นที่ดี ที่ยิ่งชี้ให้เห็นถึงความแตกต่างของทั้งสองระบบอย่างชัดเจน แต่เท่าที่ตัวเองได้มีโอกาสสัมผัสมาทั้งสองแบบ ขอเลือกแบบเจ้าของกระทู้คะ แล้วก็เห็นด้วยกับความเห็นในความเห็นที่ 1 มาก ถ้าตัวเองมีลูก ก็คิดเหมือนกันว่าคงทำอย่างคุณว่า ไม่แคร์กับระบบการศึกษาอีกต่อไป แต่สนใจศักยภาพของเด็กมากกว่าคะ จากคุณ : นานา - [ 18 ก.พ. 51 19:15:57 A:62.142.196.125 X: TicketID:159640 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมไม่ได้บอกว่า ความแฟร์ แบบสแกนดิเนเวียไม่ดีนะครับ ถ้าประเทศไทยทำได้ผมก็อยากให้ทำเช่นกัน แต่ก่อนอื่นต้องพัฒนาหลายๆอย่าง อย่างแรกเลยคือทำรัฐสวัสดิการอย่างไรไม่ให้เป็นประชานิยม ซึ่งพูดไปมันจะยาว และในทางปฏิบัติสำหรับประเทศไทยก็ไม่ใช่เรื่องง่าย และจริงๆมันก็ขึ้นอยู่กับจิตสำนึกของคนในประเทศด้วย ที่ผมสนับสนุนมากๆเลยคือ มีที่ให้ทุกคนได้ยืนในสังคม อย่างที่คุณบอก ไม่อยากเรียนก็ไม่ต้องเรียน อยากไปทำงาน จบอะไรก็มีงานรองรับทั้งนั้นคะ ตามความรู้ความสามารถที่มี อยากเป็นวิศวกร ไม่ต้องจบปริญญาตรีก็ได้ จบ ปวช ปวส ก็เป็นวิศวกรได้ เงินเดือนเท่ากับวิศวกรปริญญาตรี จะจบมหาลัยดัง มหาลัยไม่ดัง ไม่มีความสำคัญเลย จริงๆไม่ต้องถึงกับพวกสแกนดิเนเวีย แค่ให้รายได้ของแต่ละอาชีพมันไม่ห่างกันมาก เช่นในอเมริกาหรือญี่ปุ่นที่เด็กทำงานพิเศษก็สามารถเก็บเงินไปซื้อของได้ (ถ้าเป็นเมืองไทยได้ชั่วโมงละ 28 บาทไม่ไหวแน่ๆ) ซึ่งมันเป็นตัวอย่างของทุนนิยมที่ดี คือ เขาไม่ได้จำกัดการใช้จ่าย เพียงแต่ ต้องหาเงินมาเองถ้าคิดจะใช้ และต้องมีช่องทางให้คนหาเงินมาใช้จ่ายได้ซึ่งมันจะกระตุ้นเศรษฐกิจทั้งระบบโดยรวม ไม่ใช่ว่าเอะอะก็ไม่ใช้ๆ งี้ทำของออกมาก็ไม่รู้จะขายใคร สุดท้ายก็เจ๊งทั้งระบบ จากคุณ : Varga' (Varga) - [ 18 ก.พ. 51 22:26:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ Varga กลไกของการจะทำให้รายได้ของแต่ละอาชีพไม่ต่างกันมาก ก็คือกลไกด้านภาษีซึ่งเป็นทางฝั่งของสังคมนิยมคะ เด็กที่นี่เองก็ทำงานพิเศษ ทำงานในโรงงานโนเกีย (ประกอบโทรศัพท์)เดือนนึงถ้าทำเต็มที่ ได้ประมาณ 100,000 บาท เท่าๆกับ ในขณะเดียวกัน ก็ได้รับเงินสนับสนุนจากรัฐบาลทุกเดือนด้วย (ค่าขนม) คนที่ทำงานใน office ทั่วๆไปคะ คนขับรถแทรกเตอร์ ได้เดือนละ 2500 ยูโร ในขณะที่วิศวกรไฟฟ้า (ปกติ) ได้เดือนละ 3000 ยูโร ทำให้ทั้งเด็กและผุ้ใหญ ทั้งคนแก่ คนตกงาน ก็ยัง่มีความเป็นอยู่ที่ดีคะ เอาตามจริงนะคะ จริงๆมันก็เป็นแค่ ideal ละคะ มันต่างกันมากจริงๆ จะเอามาใช้กับบ้านเรานี่ คงได้แค่ฝันกลางวันเลย ไม่รู้ต้องไปแก้ตรงไหนก่อนดี เรื่องจำนวนประชากรก็หนึ่ง เขาคนน้อย จะทำอะไรก็ได้ ประเทศเรานี่ทั้งเยอะ ทั้งขาดคุณภาพ ทั้ง gap ที่ต่างกันมากมาย ทำไม่ได้แน่ๆ ส่วนตัว anti ทั้งทุนนิยม ทั้งประชาธิปไตย ทั้ง propaganda แหละคะ เลยเลือกไม่ไปอเมริกา ฮา ฮา เดี๋ยวจะเป็นแกะดำ แต่อยู่ที่นี่ก็กลมกลืนดีคะ ความคิดทัศนคติค่อนข้างคล้ายกับคนที่นี่ จากคุณ : นานา - [ 19 ก.พ. 51 04:19:51 A:62.142.196.125 X: TicketID:159640 ]