ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 11    เพิ่มโปรดักส์   เพิ่มยอด ร้านโจ๊กแฟรนไชส็ของเรา  เริ่มขาย 2 มิถุนายน   แน่นอน สินค้าหลักคือโจ๊ก การเพิ่มโปรดักส์ของเรา  เริ่มขึ้นที่ “น้ำชง”.... ขายวันแรก  29 มิย 50 จากที่เคยเล่าให้ฟังว่า   เริ่มแรกของการตั้งร้านใหม่   เรายังไม่มีความรู้เรื่องน้ำชง เราจึงลดความยุ่งยาก   ด้วยการสั่งน้ำชงขวด “โกปี้ (นามสมมุติ)” ซึ่งมีหลายอย่าง แต่ลูกค้าไม่นิยม   เราจึงติดต่อคืนของ (รวมมูลค่าน้ำชงขวดใช้ไปหนึ่งเดือนแค่ 670บาทเอง) อุปกรณ์ที่ลงทุนเพิ่ม  มีเพียง หม้อ 2ใบ@230bt,  เหยือก 4ใบ@25bt, ที่กรองชา 2 อัน@20bt   รวมลงทุนเพิ่มเพียง 600บาท แล้วเริ่มชงตามสูตรที่ให้ไว้    มีขายห้าอย่างคือ  ชาดำเย็น  โอเลี้ยง และเก๊กฮวย   (ต้นทุน 1.5บาท  ขาย10บาท) และชาเย็น กับกาแฟเย็น (แค่ใส่นมเพิ่ม –ต้นทุน 3บาท ขาย 12บาท) ยอดขายแค่ปานกลาง  ราว 20 ถ้วยต่อวันเท่านั้น (แต่ควรมีขายเพิ่มทางเลือก +กำไรดีมาก) โดยมีพนักงานผับสองอันข้างๆ แวะมาซื้อใส่แก้วพลาสติกเป็นลูกค้าหลัก และเด็กในร้านกินเองเป็นส่วนใหญ่ เราเดาว่า   คนที่มาทานตอนดึก  ไม่ต้องการชากาแฟ  และเราแจกน้ำแข็งเปล่าฟรีอยุ่แล้ว ปล.  น้ำอัดลมเองก้อขายไม่ดีค่ะ   เฉลี่ยขายเพียงวันละ 10 ขวด@10bt เท่านั้น ซื้อมา 6.5 บาท  มัดจำขวด 5 บาท (เฉลี่ยแตก 1-2ขวด/เดือน)  ไม่รวมค่าแช่... (ค่าไฟตู้แช่เดือนละ 1500 ขายได้ 300ขวด...ไม่คุ้มค่ะ  แต่ตู้ไว้แช่เย็นอย่างอื่นด้วยได้) จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 09:55:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สินค้าเสริมตัวต่อมาคือ  “ติ๋มซำแฟรนไชส์”  เริ่มขายศุกร์ 6 กค 50 จุดเริ่มต้นความคิดอยู่ที่ว่า  “เมื่อเริ่มโปรโมชั่นแล้ว  กลางเดือนมิถุนายน ลูกค้าเข้ามาซื้อในราคาครึ่งนึง    เราน่ามีโปรดักส์เสริม  ที่ไม่ได้ลดราคา และสามารถกินร่วมกันได้กับสินค้าหลัก    จะได้ช่วยให้กระเตี้องยอดขายให้คงเดิมไว้ได้ ซึ่งทางแฟรนไชส์มีคำตอบอยู่แล้ว   คือ ติ๋มซำ ราคาขายให้เรานั้น  เข่งละ 11บาท  ให้เราขายราคาเดียว 18 บาท ต้นทุนค่าแช่แข็ง  แล้วมาอุ่น  น่าจะ 1-2 บาท   พอมีกำไร   และเพิ่มทางเลือกให้ลูกค้า เราจึงให้ทางแฟรนไชส์จัดเตรียมอุปกรณ์มาให้ อุปกรณ์หลัก  คือเตานึ่ง (หม้อใหญ่มาก  ขนาด 50 ลิตรได้)   ทางแฟรนไชส์ให้ยืม ส่วนอุปกรณ์อื่นๆ  เช่น  เข่งไม้ไผ่, ตะแกรงรูนึ่ง, ตะเกียบ, ถ้วยน้ำจิ้ม, เมนู รวมเป็นเงินลงทุน 4000บาท (เราไม่รู้ราคา  แต่คิดว่า น่าจะแพงกว่าท้องตลาด) ณ เวลานั้น  การลงทุนแค่นี้  ไม่อยากเสียเวลาตัวเอง  ให้เขาเหมามาเลย การขายช่วงแรกๆนั้น   ใช้เตานึ่งยักษ์ของเขา   เหมือนขี่ช้างจับตั้กแตน ลูกค้ามาสั่งเพียง 1-2 เข่ง  แต่ต้องใช้แก๊สต้มน้ำ 50 ลิตรให้เดือดราว 30นาที แล้วอ่อนไฟทิ้งไว้   รอลูกค้ามาสั่งจึงเปิดไฟแรงเพื่อให้เดือดสำหรับนึ่งอีกครั้ง แม้จะค่อยๆลดปริมาณน้ำในเตาให้น้อยลงเรื่อยๆ   ก้อยังใช้เวลานึ่งเกิน 10นาที จนลูกค้ารอไม่ไหว   บ้างก้อยกเลิก  สร้างผลเสียหายทางอารมณ์แทน การแก้ปัญหาแรกๆ คือ  ลองนำติ๋มซำสัก 5-10เข่งนึ่งไว้ก่อน ผลคือ  การนึ่งนานทำให้รสชาดเสีย  และหม้อไหม้เหม็น   ติ๋มซำกินไม่ได้เลย แรกเรานึกถึง  ตู้นึ่งติ๋มซำในเซเว่น   เราจึงไปถามเด็กในเซเว่นดูว่า  มันใช้งานยังไง เด็กบอก “ต้องนึ่งล่วงหน้า 45 นาทีจึงกินได้,   เก็บในตู้ได้ 2ชั่วโมง ถ้าเกินจะเละเสีย” (เวลาจำแน่ชัดไม่ได้นะ ..ถามนานแล้ว) และราคาตู้ราว 14,500 แพงเกินไป เนื่องจากคาดคะเนลูกค้าไม่ได้  และราคาตู้แพง   เราไม่สามารถใช้วิธีการนี้ได้ วิธีสุดท้าย คือ   เราซื้อเตานึ่งไฟฟ้าสีแดง ที่ใช้กันทั่วไป   อันละ 720บาท การใช้งานง่ายมาก  ...  ใส่น้ำเล็กน้อย  เปิดสวิตซ์ไฟแรงสุด   แล้วรอ... ใช้เวลานึ่งแน่นอน 5นาที , ประหยัดที่สุด และรองรับการสั่ง 1-10เข่งได้สบาย ยอดสั่งซื้อติ๋มซำ  ตลอดที่ขาย 7 เดือนนั้น  คือ 18-20 เข่งต่อวัน รวมที่ขายและกินเอง ( ปล.  ติ๋มซำน่าจะขายจริง 11 เข่ง  แล้วเด็กกินเอง 9 เข่ง   รวมเฉลี่ยขายจริง 200/วัน)   เราคิดว่า  ที่ขายได้น้อยนั้น  เพราะลูกค้าโจ๊กส่วนมากซื้อกลับบ้านค่ะ  ราว 70% มีลูกค้านั่งที่ร้านเพียง 30%  เพราะโจ๊กเก็บไว้ข้ามคืน ก้อยังกินได้อร่อย   ไม่เหมือนก๋วยเตี๊ยวที่เส้นจะเกาะกันแข็ง  หรือข้าวที่จะแห้งไป นอกจากนี้  แม้เราจะแบ่งให้เด็กเข่งละ 0.50 บาท   แต่ก้อไม่พอจูงใจให้เขาเชียร์ขายค่ะ ส่วนนึงเพราะเขาพูดไทยลำบาก  เลยไม่อยากเชียร์ขายมั้งคะ จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 09:57:35 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สินค้าตัวต่อมา  คือ  ไอติมพอลล์(นามสมมุติ)  (เริ่ม 28 กค) เนื่องจากลูกค้าที่มาทานที่ร้าน   เขาถามถึงของหวานเย็นๆหลายคน เราไม่อยากยุ่งยากทำขนมหวานเอง  เพราะลูกค้านั่งทานน้อย  ประเมินยอดทำยาก จึงเหลือขนมหวานที่เก็บรักษาง่ายๆ    พวกน้ำแข็งไสตัดออก  เพราะเครื่องโรยหน้าเก็บยาก ตอนแรกมองพวกไอติมกะทิสด    แต่คุยไม่ลงตัว  เพราะต้องลงทุนซื้อตู้แช่หรือถังแช่เอง จึงมาจบลงที่ไอติมสองแบรนดใหญ่ เวสลี่(นามสมมุติ)  กับพอลล์  เราเลือกที่นิยมกว่า ขั้นต่อมาต้องคิดว่า จะขายแบบไอติมสำเร็จ  หรือไอติมตักดี ไอติมตัก  จะต้องลงทุนถ้วยสวยๆ และอุปกรณ์เอง และยัง ต้องแต่งหน้าเอง  ซึ่งต้องไปอบรม และเสียเวลาทีละถ้วย  อีกทั้งต้องรักษามาตรฐาน แต่ไอติมตัก  ข้อดีคือ  กำไรดีกว่ามาก   มีมาร์จิ้น50% up เราเลือกไอติมสำเร็จ  เพราะมีหลากหลายให้เลือก  พร้อมขาย  ไม่มีอุปกรณ์อื่น   และคิดว่า  ลูกค้าที่ซื้อกลับบ้าน  อาจซื้อไอติมกิน ระหว่างรอได้ด้วย ไอติมสำเร็จนี้  มีมาร์จิ้นเพียง 20% ราคาขายเท่านั้น ทางพอลล์ให้ยืมตู้ฟรี  บอกค่าไฟเดือนละ  300 ( แต่จริงๆ 1200 บาท) เมื่อนำมาลองขาย   แค่เดือนแรกก้อรู้ผล   ยอดขายไม่ดีเลยค่ะ คงเพราะว่า  เราขายตอนกลางคืน  อากาศไม่ร้อน  (ไอติมคนนิยมกินตอนกลางวันค่ะ) เราเริ่มขายเสาร์ 28 กค - 24 พย50  ราว 120 วัน   สั่งซื้อไอติมมา 11,000 บาท บวกค่าไฟฟ้าราว 5000 บาท   ตอนนั้นโดนยัดของ   จึงยอมขายลดราคาไป   ดีกว่าเสียของ และเสียค่าไฟนานกว่านี้ งานนี้ขาดทุนแน่นอนค่ะ   แต่เท่าไรไม่รุ้   เพราะยอดขายมันรวมๆกัน  แยกไม่ออกค่ะ (จริงๆทุกโปรดักส์  ได้โปรแกรมข้อมูลแยกกันในเครื่องคิดเงินนะคะ เช่น  โจ๊ก กด 1  ,น้ำกด 2 ,  ติ๋มซำ กด 3,  ไอติม กด 4,  .....      แต่เด็กมั่วค่ะ) จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 09:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สินค้าตัวต่อมาคือ “ ต้มเลือดหมู”     เริ่มจันทร์ 27 สิงหาคม 50 จากการสังเกตลักษณะลูกค้าที่มาทาน   ไม่เคยเห็นผู้ใช้แรงงาน เช่น แรงงานก่อสร้าง,คนขับแท๊กซี่,รถบรรทุก  มาซื้อเลย ทั้งๆที่  บนถนนมีอู่แท๊กซี่หลายแห่ง  และมีการก่อสร้างคอนโด  ในบริเวณใกล้ๆ จึงตั้งสมมุติฐานว่า   โจ๊กเบาเกินไป  ไม่อิ่มท้องสำหรับกลุ่มแรงงาน อีกทั้ง  ลูกค้าประจำหลายคนบ่นว่า  ทานโจ๊กทุกวัน  ลองทำต้มเลือดหมูสิ   เครื่องคล้ายๆกัน  เตรียมเพิ่มไม่ยาก  แต่กินกับข้าวสวย   อิ่มกว่า,เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง เราสอบถามแฟรนไชส์ไป   เขาอนุญาตให้ขาย  พร้อมให้สูตรมาด้วย   บอกว่า  ในแฟรนไชส์ 200 สาขาของเขา  มีอยู่ 3-4 สาขาที่ทำต้มเลือดหมูขายด้วย เราจึงเริ่มทดลองขายดู    การลงทุนซื้อเตา 900 หม้อเตี๋ยวสองช่อง 800 ตู้กระจกเล็ก 500, โถเครื่องในและอื่นๆ 600 ,ชาม 300 และหม้อหุงข้าว 1300 ป้ายผ้า,  ป้ายพลาสติกและจิปาถะ อีก 600 โดยรวมรอบนี้  ลงทุนเว่อร์ไปหน่อย (ซื้อเองหมด)  ราว 5,000 บาท เราขายชามละ 25 เท่าร้านอื่น  ข้าวสวย 5 บาท    มาร์จิ้น 50%ราคาขาย การทำอาหารที่คิดว่า  ไม่ยุ่งยาก   จริงๆแล้ว  ลำบากมาก ตำลึงต้องมาเด็ดทีละใบ ,กำนึงเหลือนิดเดียว เลือดหมู และเซี่ยงจี้  ต้องสั่งใหม่ทุกวัน,  ข้ามวันจะเหม็นมาก เครื่องใน  และหมูสับ ใช้เหมือนโจ๊ก    แต่ต้องหุงข้าวสวยด้วย ความวุ่นวายในการบริหารของสด   เทียบกับยอดขาย 10-20ชาม/วัน และสินค้านี้  ไม่ได้ดึงลูกค้าใหม่เข้ามา   แต่กลับเบียดลูกค้าเก่าให้ย้ายมากินเท่านั้น ทำให้เราตัดสินใจขายเพียงแค่ 3สัปดาห์เอง  ก้อเลิกโปรดักส์ไป ปล.ไม่ต้องห่วงว่าอุปกรณ์จะเสียของ ...เดี๊ยวเอาไปใช้ใหม่ในบทต่อไป.... จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 09:59:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เพิ่มเติมเรื่องโปรดักส์     ระหว่างช่วงเวลาดังกล่าว  ยังมีอีกสองอย่างที่คิดไว้คือ ข้าวเหนียวหมูย่าง....ความคิดเริ่มจากทฤษฎีที่ว่า... สินค้านั้น  ต้องดึงดูดให้ครบทั้งรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส โจ๊กนั้น  แม้เราจัดเมนูและรูปมาติดโชว์ “รูปลักษณ์”ให้น่ากินขึ้น รสชาด  เป็นสูตรมาตรฐาน  ที่เราคิดว่า อร่อยใช้ได้อยู่แล้ว (เอาพริกผัดมาเสริมเผ็ด) เราเปิด mp3  เพื่อให้เสียงในร้านรื่นรมย์ขึ้น (คงไม่สามารถเคาะกะทะเรียกแขก) สัมผัส..ในชามนึงมีความลื่นของโจ๊ก, เด้งของหมู,หยุ่นของเครื่องในและกรอบของปาท่องโก๋ แต่กลิ่นนี่สิ...มันทำออกมาไม่ได้ เราจึงคิดจะย่างหมูปิ้ง  ให้หอมกระจายไป  เรียกแขก    เพิ่มยอดขาย แต่เนื่องจากทำเลร้านเรา   แทบไม่มีคนเดิน   มีแต่คนขับรถผ่าน เราจึงคิดว่า   การต้องนึ่งข้าวเหนียว  ย่างหมูรอไว้ ....มันอาจไม่คุ้ม ส่วนเรื่อง “ข้าวขาหมู”   เราให้เด็กมาสอนคนนึง...แต่ยังไม่อร่อย..เลยไม่ทำค่ะ เพิ่มเติมอีกอย่างนึง     เดิมเราจัดร้าน  โดยวางเคาท์เตอร์แบบหันข้างให้ถนน แต่มีลูกค้าท่านนึง   ขับรถวกกลับมา   แล้วบอกว่า   ขับผ่านบ่อยๆ..ร้านเราเหมือนปิดร้านแล้ว เราจึงหมุนกลับเคาท์เตอร์ให้หันหน้ามองออกไปที่ถนน,  ติดไฟนีออนเพิ่ม 3ดวง, ซื้อตู้กระจกโชว์ของในแนวตั้ง  แทนที่จะวางเรียงแนวราบบนเคาท์เตอร์ ลงทุนตู้ 1100 ไฟ 1000 และป้ายพลาสติกอื่นๆ  รวม 3000บาท ผลลัพธ์เห็นได้อย่างชัดเจนทันที   เราเริ่มเปลี่ยน 31 สค (ทั้งที่เปิดได้ 3เดือนแล้ว) การปรับเลย์เอาท์   ทำให้เกิดกลุ่มลูกค้าใหม่เข้ามาลองทันที   จากเดิม  เขาขับรถผ่านทุกวัน..แต่เพิ่งเห็นร้านเราหลังปรับเลย์เอาท์ค่ะ จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 10:01:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เพื่อนๆจะเห็นว่า  ยอดขายแต่ละอันนั้น  มันช่างจิ๊บจ๊อยเหลือเกิน (น้ำอัดลม 100/วัน,  น้ำชง 200/วัน, ไอติม 100/วัน , ติ๋มซำ 200/วัน,  ต้มเลือดหมู 350/วัน) เราก้อคิดอย่างนั้นแหล่ะ     ถ้าเราอยู่ร้านเอง ทำเอง  เราไม่เอาหรอก แต่เราแค่วางไอเดีย  เริ่มวันแรกๆ  แล้วให้เด็กทำต่อเอง  ก้อเลยลองไปเรื่อยๆ สินค้าแต่ละอย่าง  ดูเหมือนไม่คุ้มแรง,เวลาและเงิน ...จริงๆมันก้อเป็นอย่างนั้น เราคงมองในแง่คุ้มประสบการณ์.....และถ้ามันสำเร็จ..จะนำเงินมากมายมาให้ได้ เมื่อเรามีร้านนึงขึ้นมา...เราก้ออยากลองผิดลองถูกให้รู้แนวทางไปเลย การลงทุนแต่ละอย่าง  จะเห็นว่า  ไม่เกิน 5000 (น้อยกว่ารอบแรกมาก) ความเสี่ยงในการลงทุน  เริ่มมีความรอบคอบมากขึ้น...ไม่สุรุ่ยสุร่ายเหมือนก่อน อย่างไรก้อตาม  เราคิดว่า  ร้านอาหารอื่นๆ  ก้อต้องมีโปรดักส์รองรับหลายอย่าง เก็บเล็กผสมน้อย  เพื่อให้ได้ยอดขายรวมที่เพียงพอต่อความอยุ่รอดค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 51 10:06:00 จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 10:04:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอเชิญอ่านบทก่อนหน้านี้   ได้ตามลิ้งค์ค่ะ [บทนำ] http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6271302/B6271302.html บทที่1 "เสี้ยนนี้มีมาอย่างไร"   http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6277143/B6277143.html บทที่ 2 ดำเนินการเปิดร้าน ความลำบากของคนไม่เคย   http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6283496/B6283496.html บทที่ 3 ตื่นเต้นจัง เมื่อเปิดร้านจริงจะเป็นยังไงหนอ บทที่ 4 เริ่มเล่าเรื่องด้วย P ตัวแรก  Promotion http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6293461/B6293461.html บทที่ 5 เรื่อง P ตัวที่ 5 -Personel   << จริงๆ แล้วเป็นบทที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6306343/B6306343.html บทที่ 6 เรื่องของซัพพลายเออร์ - ทั้งโกรธ ทั้งขอบคุณ http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6313188/B6313188.html บทที่ 7 อาชญากรรมในร้าน- เรื่องจริงที่ไม่น่าเชื่อ http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6323712/B6323712.html บทที่ 8 คนข้างบ้าน-ระวังให้ดี บทที่ 9 คนมีสี - เล่าเรื่องนี้ต้องระวัง http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6334403/B6334403.html จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 10:08:09 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จองคนแรก ค๊าบ จากคุณ : ppp - [ 20 ก.พ. 51 10:20:44 A:203.121.185.2 X: TicketID:164460 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีค่ะคุณมิมิฯ มาคนแรกรึปล่าวคะเนี่ย จากคุณ : ธนิสรา - [ 20 ก.พ. 51 10:20:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 บทสิบหายยยย จากคุณ : AmyKo - [ 20 ก.พ. 51 10:25:43 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาลงทะเบียนอ่านครับผม ว่าแต่ ตอน 10 หายไปไหนอ่ะครับ แล้วก็ อย่าเพิ่งหยุดเขียนนะครับ ผมรออ่านอยู่ สู้ ๆ ครับ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 51 10:41:14 แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 51 10:27:09 จากคุณ : pavitchat - [ 20 ก.พ. 51 10:26:30 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ยกนิ้วให้กับความสามารถในการบริหารกิจการ จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 20 ก.พ. 51 10:30:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณครับสำหรับประสบการณ์ชีวิต จากคุณ : muk_22 - [ 20 ก.พ. 51 10:43:48 ]

ความคิดเห็นที่ 14 (บท 10 เรื่องรั่วไหล...ดองไว้ก่อน  ยังไม่มีอารมณ์ค่ะ) - คุณมิมิบอกไว้แบบนี้อะ เราว่าที่น้ำอัดลมขายไม่ได้  เพราะมันกินแล้วไม่เข้ากันกับโจ๊กน่ะค่ะ  ถ้าเป็นพวกน้ำถุง หรือพวกเก็กฮวย ชาร้อน จะเข้ากันมากกว่าเจ้า จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 20 ก.พ. 51 11:03:40 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่อย่าหยุดเขียนเลยน๊า   นู่เป็นกำลังใจให้น๊า                                                                จุ๊บ    จุ๊บ จากคุณ : รักนะแต่ไม่แสดงออก - [ 20 ก.พ. 51 11:04:37 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ทำอีกรอบ เปลี่ยนทำเลใหม่ดูดิครับ ผมว่ารุ่งแน่เลยงวดนี้ จากคุณ : Mr.OB1 - [ 20 ก.พ. 51 11:04:59 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ทำเลดี ๆ งวดใหม่ เพราะทำได้หมดแล้วนี่ครับ ขาดทำเลอย่างเดียวเอง แต่ประสบการณ์ดูทำเลก็เหนือกว่าเดิมด้วย ส่วนเรื่องหาคน รอบใหม่น่าจะดีกว่าเดิมน่ะ โปรเจค x ร้านมิมิแพนด้า เช้า ข้าวเหนียวหมูย่าง +ต้มเลือดหมู เย็น โจ๊ก + ข้าวต้มปลา เชียร์น้ำเก็กฮวยไว้แยะ ๆ น้ำกระเจี๊ยบ น้ำอ้อย และอื่น ๆ   เอาแบบมีคนเดินหน่อยนะครับ เช่าแพงหน่อยแต่ดี งวดนี้ออกหนังสือแล้ว ตั้งแบรนด์เองเลยครับ ชื่อ ร้านมิมิแพนด้า นี่แหล่ะครับ ถ้าอร่อย เดี๋ยวระดมชาว ก้นครัว ไปชิมกันฮะ ปี 52 ก็ มิมิแพนด้า สาขา 2 เปิดแล้วจ้า ปี 2555 ก็ ครบ 10 สาขาแล้ว เย้ ๆๆ ฟุ้ง ๆ ไปหน่อย แต่ก็ขอช่วยฝันแล้วกันนะครับ **** แถวบ้านผม เช้า ข้าวมันไก่ ค่ำ ข้าวต้มปลา ฮะ *** จากคุณ : Mr.OB1 - [ 20 ก.พ. 51 11:13:10 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ฮ่าๆๆ   เพื่อนๆ ตอบสนองเร็วจัง ถ้าอย่างนั้น  เดี๊ยวเราลงให้อีกบทเลยละกัน เผื่อว่า  เรื่องนี้จะจบทัน  ต้นเดือนมีนาคมไปเลย บทที่ 12   เมื่อยอดขายดีแล้ว  ก้อต้องต่อยอด บทที่ 12 นี้  เป็นตัวอย่างของความมั่วค่ะ   เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนะค การคิดเร่งรีบมั่วซั่วเป็นที่สุด...ส่วนผลลัพธ์เป็นยังไง  รออ่านตอนต่อไปค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 51 11:24:41 จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 11:15:28 ]

ความคิดเห็นที่ 19 บทที่ 12  เมื่อยอดขายดีแล้ว   ก้อต่อยอด   จากความเดิมใน บทที่ 3   ช่วงครึ่งเดือนแรก.....   เรามีเด็ก 3 คน  ให้ทำงาน 16-22 น. และเช้า 6-9 น. เวลาทำงาน 9 ชั่วโมง  ยังไม่ได้ตัดเวลาเตรียมร้าน,เก็บร้าน  เก็บล้าง โดยประมาณดังนี้ ช่วงเตรียมอาหารและตั้งร้าน  ราว 60นาทีจะขายได้,  เก็บร้านอีก 20 นาที ตอนเช้าเปิดร้านอีก 20 นาที และเก็บร้านอีก 20 นาที   รวมเสียเวลาขายไปวันละ 2 ชั่วโมง (เราถึงอยากเปิดร้านรวดเดียว  ไม่ต้องเสียเวลาเก็บเข้าขนออก) เหลือเวลาที่ขายจริงแค่ 7 ชั่วโมง   ช่วง2สัปดาห์แรกนั้น  มียอดขายเฉลี่ยเพียง 1800 บาท ก่อนหน้าโปรโมชั่นเริ่มขึ้น   เราได้เด็กผู้ชายมาเพิ่มอีก 2 คน   จึงแบ่งเด็กเป็นสองกะ และได้เพิ่มเวลาขายเป็น 16 - 9น.  รวม 17 ชั่วโมง ระยะเวลาที่ยาวขึ้น   ทำให้ตัวเลขสัปดาห์ที่ 3 เพิ่มเป็น  2500 บาท  รอไว้แล้ว โปรโมชั่นเริ่มปลายสัปดาห์ 3   ซึ่งตัวเลขขายจริงยังไม่เปลี่ยนแปลง จนสัปดาห์ที่ 5   ผลของ word of mouths  ทำให้ยอดขายเริ่มเพิ่มขี้นเรื่อยๆ สิ้นสุดโปรโมชั่น   สัปดาห์ที่ 8  ยอดขายวันธรรมดา 5500, วันโปรฯ7000 บาท ปล. ช่วงโปรฯ เราได้ลงน้ำอัดลม 100/วัน,  น้ำชง 200/วัน กะติ๋มซำ 200/วัน แล้ว ( แต่ยังไม่ได้ลงไอติม 100/วัน  กะต้มเลือดหมู 350/วัน นะ) จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 11:17:19 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แต่ความสุขไม่เคยอยู่นาน....โลกแห่งการค้าขายหมุนเปลี่ยนไปเสมอๆ เมื่อเริ่มเดือนสิงหา  (ภายหลังโปรโมชั่น)   ผลลัพธ์ต่อมานั้น ...ไม่ดีเท่าที่ควรเลย ยอดขายลดลงอย่างฮวบฮาบ  ด้วยสมมุติฐานว่า....... คนเร่งทานโจ๊กในสองเดือนนั้นมาก...มากซะจนเบื่อและตัดสินใจหยุดทานสักระยะนึง หรืออาจเพราะ โปรโมชั่นนั้น ...กระตุ้นผู้ต้องการของถูกเท่านั้น... ซึ่งกลุ่มนี้ไม่ใช่ลูกค้าที่แท้จริงของโจ๊ก..จึงไม่ใช่ลูกค้าที่ยั่งยืน... หรืออาจเพราะ  ดาวรุ่งประจำร้าน  แสงลาออกไปชงเหล้า  และนนท์ลากลับไปทำบัตร ทำให้แรงดึงดูดสาวๆน้อยลง หรืออาจเพราะแรงงานที่ขาด  ทำให้ต้องปรับเวลาขายเพียง 17 น. – ตี 4 หรือเหตุร้านมอไซด์ข้างบ้าน  อาละวาดบ่อย  จนลูกค้าหนีไปหมด หรืออะไรก้อไม่รู้  ทำให้ยอดขายต้นสิงหา(สัปดาห์ที่ 9) เหลือเพียง 4500 และลดต่อไปเรื่อยๆ จนเหลือเฉลี่ยเพียง 3500 ในสัปดาห์ที่ 12 ( ยอดขายนี้ได้รวมไอติม 100/วัน ซึ่งเริ่มขายปลายเดือนกรกฏาคมแล้ว) ดังนั้นปลายเดือน เราจึงเริ่มขายต้มเลือดหมูเพิ่ม   เพื่อหวังดึงลูกค้ากลุ่มใหม่(แรงงาน,แท๊กซี่) และได้ปรับเปลี่ยนเลย์เอาท์หน้าร้าน   โดยหมุนเคาท์เตอร์ และวางตู้กระจก พร้อมไฟสว่าง จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 11:19:04 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เดือนกันยายน  “การหมุนเคาท์เตอร์ ”ทำให้ลูกค้าสังเกตเห็นเพิ่มขี้นมาก มีลูกค้าหน้าใหม่แวะเวียนเข้ามา....ยอดขายกระเตื้องขั้นอย่างเห็นได้ชัด (ต้มเลือดหมู  ไม่ได้เพิ่มยอดขาย  เพราะเพียงทำให้ลูกค้าโจ๊กเดิม เปลี่ยนมากินเท่านั้น) ยอดขายดีขึ้น...จนทำให้ 5 กันยา มีเด็กวัยรุ่นมาตีกันในร้าน...จำได้ไหมคะ สัปดาห์ที่ 13  ยอดขายกลับมาเป็น 4500 ทันที และเพิ่มเป็น 5500 ในสัปดาห์ 14, 15 และ16(ตลอดกันยา) ได้อย่างคงตัว 15 กย 50  จากปัญหาเด็กใหม่ (บีและฝน) ไม่เก่งทำอาหาร   เราจึงรับนาง(เด็กเก่าซึ่งทำอาหารเก่ง) และเพื่อนชื่อ ดา  เข้ามาทำเพิ่ม เด็กห้าคน  ซึ่งมากเกินไปสำหรับขายโจ๊ก  17 ชั่วโมง ซึ่งเคยใช้แค่ 3 คน   ทำให้เราคิดว่า..... “ถึงเวลาที่เราจะขาย 24 ชั่วโมงแล้ว” ด้วยความที่ได้เด็กเก่ากลับมาอย่างกะทันหัน  จึงไม่ได้เตรียมการณ์ไว้ เราจึงให้นางและดา  ขายโจ๊กรอบกลางวันต่อไปอีก 8 ชั่วโมงไปก่อน (แค่ 2วัน) เนื่องจากไม่ได้โปรโมตไว้ก่อน    สองวันนั้น..ยอดขายกลางวัน แทบไม่ได้ค่ะ จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 11:20:53 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ช่วงเวลาสองวันนั้น    เราจำเป็นต้องรีบคิดโปรดักส์ใหม่มารองรับแรงงานเกินส่วนนี้ สิ่งที่ใกล้มือที่สุด   แน่นอน  เจ้าของแฟรนไชส์นั่นเอง เขายังมีอีกโปรดักส์นึง (ซึ่งเขาบอกว่า  ไม่สำเร็จเลย)   คือ “บะหมี่หมูแดง” เราไม่เคยชิมเลย   โดยส่วนตัว  ไม่กินบะหมี่ และไม่กินหมูแดง แต่มีเวลาสองวัน   เอามันมาลงก่อนค่ะ   ต้นทุนยังไม่ได้คิดเลยค่ะ การลงทุนนั้น  มีแค่ของจิปาถะ,  เมนู, รูปภาพ    รวมแล้วแค่ 1,000บาทค่ะ ส่วนเตา, หม้อเตี๋ยว, ชามช้อนตะเกียบ   ทางเรามีอยู่แล้ว...ตอนขายต้มเลือดหมูไงคะ ทางแฟรนไชส์  เขาให้เรายืมรถเข็น  อันเบ้อเริ่ม  ขวางหน้าร้านมาก เราติดต่อให้ส่งวัตถุดิบ  คือ หมูแดงและหมูตุ๋นแช่แข็งมาให้   พร้อมส่งเทรนเนอร์มาสอนเราที่ร้าน..... แล้วขายเลยวันนั้นโดยไม่ได้โปรโมตเลยค่ะ เริ่มขายราว 17 กย. วันแรกขายได้ 12 ชาม จากคนแถวๆนั้น วันต่อๆมา  ก้อขายได้แค่นี้ค่ะ 10-15ชามไม่มากไปกว่านี้ค่ะ เราขายเพียงแค่ 7 วัน  คือ 17-23 กันยายนค่ะ  ก้อเลิกขายไปเลยค่ะ เวลานั้น  เรามองปัญหาขายไม่ได้  มาจากการไม่ได้โปรโมต,  สินค้าไม่โดนใจ   และความสกปรกอย่างมากของร้านค่ะ   (เด็กเอาแต่ดูทีวี,  ไม่เช็ดล้างอุปกรณ์ใดๆ   ปล่อยให้มดขึ้นเต็มร้านเลยค่ะ น่ารังเกียจ แม้สอน แม้เตือน แม้ทำตัวอย่างให้ดูทั้งวัน   แต่ก้อไม่ซึมซาบความมีระเบียบเข้าไปได้เลย ) สำหรับบะหมี่หมูแดง  เราไม่ได้คาดหวังอะไร   แค่เปิดรอเวลาที่จะหาโปรดักส์ตัวจริงค่ะ..... จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 11:21:58 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มาลงชื่อรออ่านต่อครับ จากคุณ : erty - [ 20 ก.พ. 51 11:22:41 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านบทนี้ ให้ความรู้สึก คิด และลงมือทำดีครับ (ถึงแม้บางไอเดียยังรู้สึกว่าแหม่งๆก็ตาม   แต่ก็ยังดีกว่าไม่ลองจิงๆคับ) ตามอ่านมาตั้งแต่ภาคแรก ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์ที่มีประโยชน์มากเรยครับ ถ้าวันนึงเป็นหนังสือจะขออณุญาตอุดหนุนหนึ่งจึ๊กนะคับ ------------------------- เอ้อ แต่ขอบอกเพื่อนๆที่อ่านนิดนึงนะคับ การลองผิดลองถูกได้ต้องมีต้นทุนในการลองผิด พอดีจขกท.ท่าทางจะมีตังก์และการทำธุรกิจตรงนี้ไม่กระทบเงินก้อนหลัก การคิดบางทียังคิดแบบคนมีตังก์  และเกี่ยวกับลูกค้ายังมีลักษณะคิดเอาเองอยู่บ้าง ดังนั้นถ้าใครมีกำลังทรัพย์น้อย ก็ขอให้ใช้กำลังสติปัญญา กำลังกาย กำลังใจเข้ามาชดเชยนะครับ และที่สำคัญที่สุด เรียนรู้จากประสบการณ์ผู้อื่น (ที่คุณจขกทมาแชร์ให้)  นี่ถ้าคิดเป็นเงินก็ต้องลองบวกๆ ที่จขกทลงทุนไปในแต่ละอัน (นี่แหล่ะครับที่เห็นว่า ประโยชน์จากซีรีของคุณจขกทมีประโยชน์แค่ไหน) ขอบคุณอีกทีและเอาใจช่วยให้ธุรกิจใหม่เฮงๆนะคับ (แก้ไข   ขออนุญาตเพิ่ม..ตั้งแต่เอ้อ ลงมาไว้ตรงนี้  เพราะเห็นกำลังอัพบท12 ต่อ  ไม่อยากแทรกให้ขัดจังหวะคับ) แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 51 11:35:26 จากคุณ : วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก - [ 20 ก.พ. 51 11:23:17 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เนื่องด้วยเราวางแผนจะลงโปรดักส์จริง  ต้นตุลาคม  เราจึงมีเวลาคิดวางแผนเพียง 12 วัน เราขับรถสังเกตดูบริเวณแถวนั้น   ว่ามีร้านไหนที่ขายดีตอนกลางวันบ้าง ส่วนมาก  ลูกค้าจะเฉลี่ยกันไป ในแต่ละร้าน   ยกเว้นอยู่สองร้าน  ที่มีคนยืนรอคิวกัน  คือ ร้านก๋วยเตี๋ยวเรือน้ำข้น   เป็นเพิงริมทาง  ทั้งร้อนทั้งเลอะค่ะ อีกร้านคือ ร้านก๋วยเตี๊ยวเป็ดน้ำข้น  ซึ่งเป็นร้านห้องแถวเปิดใหม่ สวยงามไม่แพ้ร้านเราค่ะ แรกเริ่ม  เราอยากขายก๋วยเตี๊ยวเป็ดค่ะ    เพราะพื้นที่นั้น  มีอิสลามเยอะทีเดียว เราไปติดต่อขอซื้อเป็ดพะโล้/เป็ดตุ๋นจากร้านอร่อยหลายๆจ้าว   เพื่อขอซื้อส่ง   แล้วเรามาสับขายเป็นก๋วยเตี๊ยวเป็ดค่ะ    แต่ไม่มีร้านไหนยอมขายค่ะ เมื่อเจรจาไม่ได้   จึงเปลี่ยนใจมาแข่งกับก๋วยเตี๊ยวเรือแทนค่ะ ด้วยคิดว่า  ร้านเราสวยกว่า  นั่งไม่ร้อน    ถ้าทำอร่อย  โปรโมตดีๆ  น่าจะฉลุยค่ะ เราเริ่มมองหาแฟรนไชส์ก๋วยเตี๋ยวเรือ    แล้วโทรไปคุยทีละราย บางรายพูดจาไม่ดี   บางรายกั๊กข้อมูลเหลือเกิน   ในที่สุด  ก้อเจอรายที่พอคุยรู้เรื่อง ซึ่งบังเอิญเราเพิ่งเคยกินเมื่อสัปดาห์ก่อน.....แพงแต่อร่อยค่ะ..... นี่คือ  ต้นกำเนิดของแฟรนไชส์ตัวที่สอง..... “เตี๋ยวเรือแฟรนไชส์” จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 11:23:21 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามาแว๊ว สองบทเลย กระทู้นี้ จากคุณ : drof - [ 20 ก.พ. 51 11:34:40 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เยี่ยมจริงๆ   ข้อมูลตัวเลขทางการเงินและการวิเคราะห์แน่นสมกับเรียนวิศวมาชอบเรื่องที่เขียนครับ ไม่ต้องปีนบันไดอ่าน จากคุณ : Yagio - [ 20 ก.พ. 51 11:37:44 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มารออ่านต่อค่ะ จากคุณ : AmyKo - [ 20 ก.พ. 51 11:59:54 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอขอบคุณ อาจารย์มิมิมากนะครับ ที่อุตสาห์นำประสบการณ์ตรงมาเล่าสู่กันฟัง ป.ล. รออ่านบทต่อไปอยู่นะครับ จากคุณ : Aouxto - [ 20 ก.พ. 51 12:33:47 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตั้งมิมิแพนด้าแฟรนไชส์เลยครับ ผมว่าทำเป็นหลายโปรดักส์แล้ว ถ้าเลิกแบบลาขาดเลย น่าเสียดายนะครับ เส้นชัยอยู่เห็น ๆ เลยนะเนี่ย ได้อ่านแล้วค่อยหายลงแดง (จากการไม่ได้อ่าน มันลุ้นอ่ะ) แล้วครับ ขอบคุณมาก *_* จากคุณ : Mr.OB1 - [ 20 ก.พ. 51 12:36:05 ]

ความคิดเห็นที่ 31 จ้าวแห่งโปรเจค จริงๆๆ ทำทุกอย่าง จากคุณ : muk_22 - [ 20 ก.พ. 51 12:46:26 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตามมาอ่าน  เป็นกำลังใจให้เขียนต่อครับ จากคุณ : rs (ruangt) - [ 20 ก.พ. 51 12:53:31 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอโต้ดค้าบบบ ลงทะเบียนช้าอีกแระ เห็นด้วยกะ คห.17 คุณMr.OB1 ค่ะ ถ้าเช้ากลางวันและเย็นขายได้ตามนั้น รุ่งแหงมๆ จุใจหลังจากไม่ได้อ่านมาซะหลายวัน รออ่านต่อนะคะ ^_^ จากคุณ : mpl2004 (mpl2004) - [ 20 ก.พ. 51 13:30:02 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เห็นด้วยกับความเห็น 24 คุณ วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก นะครับ คุณ มิมิ เงินเยอะนะครับ ลองผิด ลองถูกได้เรื่อยๆ ลองมีงบแค่โจ๊กอย่างเดียว คงไม่ต้องไปปวดหัวเรื่อง อย่างอื่น จากคุณ : Kiama - [ 20 ก.พ. 51 13:59:45 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เข้ามาจ่ายค่าหน่วยกิตแล้วนะครับ 1 GB จากคุณ : soniasio (soniasio) - [ 20 ก.พ. 51 14:58:51 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านแล้วมันส์ครับ จะเสียดายมาก หากคุณจะหยุดทุกสิ่งเพียงแค่นี้ ผมว่าคุณเกือบจะวินแล้วนะ ประสบการณ์สอนคุณทุกอย่างแล้ว อยากให้คุณลุกขึ้นมาทำอะไรอีกครั้ง (ถ้าหากพลาดอีก เราคงได้อ่านอะไรมันส์ๆ อีกหลายตอน) ล้อเล่นน่ะครับ จากคุณ : BearBearBear - [ 20 ก.พ. 51 15:21:10 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เข้ามาอ่านค่ะ รู้สึกว่า จขกท ขายของหลายอย่างมากๆๆๆ จากคุณ : กระต่ายน้อยหลงรักหมูหยอง - [ 20 ก.พ. 51 15:41:15 ]

ความคิดเห็นที่ 38 กรรม  เตี๋ยวเรือต้องใช้แฟรนไชน์ด้วยหรือคุณมิมิ -_-'  เราว่าเงินจมกับค่าแฟรนไชน์เยอะพอดูนะคะเนี่ย จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 20 ก.พ. 51 15:41:46 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อ่านบทที่ 11 แล้วหิวเลย 55555 ของกินแยะเลย จากคุณ : nabiris - [ 20 ก.พ. 51 16:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เรียนคุณกุ่ย  คห.38   เราต้องใช้แฟรนไชส์  เพราะเราทำอาหารไม่เป็น  ไม่ต้องการลองผิดลองถูก  เสียเวลาอีกนาน และต้องการทำเร็ว   ต้องการคนมาไกด์เสร็จสรรพ  (รสชาดเขาดีจริงๆนะ) และเราไม่ได้จ่ายค่าแฟรนไชส์ค่ะ (รายละเอียดรออ่านบทต่อไป) นอกจากนี้  เราเคยคิดจะทำแฟรนไชส์อาหารของเราเองด้วย  ... เลยเน้นซื้อแฟรนไชส์คนอื่นมาเพื่อศึกษาปัญหาและข้อเด่น ส่วนเรื่องที่เพื่อนๆบอกว่าอย่าหยุดนั้น the show must go on อยู่แล้ว... เราอาจไม่ได้ทำธุรกิจอาหารต่อ แต่ยังไงประสบการณ์เหล่านี้  ได้ใช้แน่นอนอยุ่แล้ว... เรื่องราวเหล่านี้   ทำให้การลงทุนครั้งหน้า..รอบคอบขึ้น..ถามใจตัวเองชัดขึ้น อนาคตทำอะไร  ไม่รู้   แต่คงไม่ได้กลับไปทำงานประจำแน่ ต้องลองผิดลองถูก...ทำบ้าทำบอ..ต่อไปอีกนาน...จนตังค์หมดมั๊ง ส่วนเรื่องซีรีย์นี้   จากบทนำ...เราเขียนเพื่อเป็นอุทาหรณ์แก่เพื่อนๆ อย่างที่บอก   บางคนหากทำแบบเรา...อาจเจ็บปางตายได้ (เราเองก้อเจ็บหนักค่ะ) จึงเขียนให้อ่าน   เพื่อประเมินสถานการณ์ และเผื่อใจด้านร้ายไว้ด้วย เราไม่อยากให้คนอีกมาก   เดินทางผิดพลาดซ้ำรอยเดิมของเรา ค่าวิชาครั้งนี้   เราเสียไปแล้ว   อยากให้เป็นประโยชน์มากที่สุด  จึงเผื่อไปยังคนอื่นด้วย " เรื่องนี้  ถือเป็นวิทยาทาน  แก่ผู้ที่เริ่มทำธุรกิจใหม่    เพื่อให้มองกว้างและลึกขึ้นก่อนทำค่ะ" แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 51 18:01:16 จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 20 ก.พ. 51 17:55:17 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เข้ามาแอบอ่าน รู้สึกเหมือนอยู่ใกล้ ๆ ตัวเลย  ร้านโจ๊กนี้ เคยผ่านบ่อยมากค่ะ จากคุณ : หลิว (siriwan_asia) - [ 20 ก.พ. 51 18:49:33 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อืม กำลังสนุก และได้ประโยชน์มากครับ จากคุณ : dangerous - [ 20 ก.พ. 51 20:48:32 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เราต้องใช้แฟรนไชส์  เพราะเราทำอาหารไม่เป็น   - อ้อ  เข้าใจแล้วเจ้า  รออ่านบทต่อไป @^ 0 ^@ หนุก ๆ ๆ ถ้าทำเป็นซีรีย์ตั้งชื่อไรดีเจ้า  สงครามนางโจ๊กดีไหม (ชื่อที่เราตั้งทำไมประหลาดจัง -_-' ) จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 20 ก.พ. 51 21:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ดี ครับ จากคุณ : SEA - [ 20 ก.พ. 51 23:14:35 A:124.120.75.174 X: TicketID:107202 ]

ความคิดเห็นที่ 45 มาลงชื่อเข้าเรียนครับผม ^^ จากคุณ : monboy01 - [ 21 ก.พ. 51 00:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อื มมม เราเลือกทำอะไร ที่เราทำได้เอง งานสอน เรา ต้องพลิกแพลง คิดโปรแกรม ลุกเล่นเนื้อหา ตรงนี้ ทำให้เรา กำไร และ คืนทุนตั้งแต่ ลูกค้ารุ่นแรก แต่ อาจมาเจอ   บททดสอบแรก ' Nuisance clients ' สอนให้รู้ว่า ต้องเลือกลูกค้า  . . . วินาศสันตะโร มาเยือนไม่เคยเตือนล่วงหน้า ยกต่อไป เราเลยต้องการเวลา retreat คิด พัฒนา ปรับปรุง หาแขน ขา  และ ช่วงพักยก ซะหน่อย . . . จากคุณ : kuddle - [ 21 ก.พ. 51 01:26:31 ]

ความคิดเห็นที่ 47 กำลังสนุกเลยครับ มาลงชื่อรออ่านคุณมินิแพนดาตอนต่อไปครับ จากคุณ : jerry (jerry-t) - [ 21 ก.พ. 51 09:17:34 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อ่านแล้ว ขอบคุณครับ จากคุณ : ประชาชนคนเดินดิน - [ 21 ก.พ. 51 10:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ยอดเยี่ยมจริง ๆ จากคุณ : juninho - [ 21 ก.พ. 51 10:34:48 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เข้ามาแล้วค่ะ.  เป็นกำลังใจให้ค่ะ. จากคุณ : ดอกหญ้าบนเขา - [ 21 ก.พ. 51 11:44:45 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 21 ก.พ. 51 11:48:07 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการแบ่งปันประสบการณ์อันมีค่าครับ จากคุณ : Old Guy - [ 21 ก.พ. 51 12:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 53 มาลงเรียนค่า ยังติดตามประสบการณ์ที่มีค่าของคุณมิมิแพนด้า ตลอดเลยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ ^o^ จากคุณ : bonyna (bonyna) - [ 21 ก.พ. 51 13:40:13 ]

ความคิดเห็นที่ 54 มันส์ พะยะค่ะ รอตอนต่อไปนะค่ะ จากคุณ : mama ice - [ 21 ก.พ. 51 14:17:37 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : เล่าปี่ - [ 21 ก.พ. 51 14:24:54 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ตามเข้ามาดูจ้า จากคุณ : saengchot - [ 21 ก.พ. 51 16:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ลงชื่อขอรับ จากคุณ : Jiang wei - [ 21 ก.พ. 51 17:36:47 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ขยันคิดดีจังค่ะ จากคุณ : Pan Kong - [ 21 ก.พ. 51 17:46:50 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ขอบคุณครับสำหรับบทความดีๆ จากคุณ : punfree - [ 21 ก.พ. 51 20:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ลงชื่อ เป็นกำลังใจให้เขียนต่อ และเป็นกำลังใจในธุรกิจต่อ ๆ ไปนะคะ จากคุณ : nuntamon - [ 21 ก.พ. 51 23:37:41 ]

ความคิดเห็นที่ 61 แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 51 02:21:28 จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 22 ก.พ. 51 00:53:47 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ข้อมูลของคุณ มิมิแพนด้า มีประโยชย์มากครับ สำหรับ self-employed ขอบคุณครับ ส่วนพวกท้ายๆ ใน rep. 61... GO GET A LIFE MAN... จากคุณ : I like Your Attitude - [ 22 ก.พ. 51 01:14:04 A:76.175.237.80 X: TicketID:108411 ]

ความคิดเห็นที่ 63 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 51 05:12:55 จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 22 ก.พ. 51 03:10:00 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เรียนทุกท่าน จะโพสหรือหลังไมค์อะไร ก็ระวังให้ดีหน่อยนะครับ เพราะการพิมพ์ลงบนเว็บบอร์ดนั้น มันแสดงอารมณ์ สีหน้า ไม่ได้ ผู้รับสารตอนนั้นจะอารมณ์เสียมาจากไหน หรือได้รับประสบการณ์อันเลวร้ายในชีวิตมามากแค่ไหน ผู้ส่งสารไม่สามารถรู้ได้ ถ้าพิมพ์อะไรกำกวมไปหน่อย อาจถูกตีความในแง่ลบ แล้วถูกด่ากลับมาได้ เท่านั้นยังไม่พอ ยังเอามาโพสด่าลงเว็บอีก ผมอ่านคห.61 ที่โพสเมื่อเวลา - [ 22 ก.พ. 51 00:53:47 ] แล้ว ไม่อธิบายไม่ได้แล้ว เพราะดูเวลาแล้ว คุณมิมิแพนด้า ด่ากราดผมแน่นอน จะว่าเป็นคนอื่น ก็ดูจะบังเอิญเกินไป ดังตัวอย่างต่อไปนี้ ซึ่งเป็นความผิดผมเอง ที่ไม่ได้ระวัง เวลา [21 กุมภาพันธ์ 2551 23:12] ผมโพสหาคุณ มิมิแพนด้า ไปว่า ร้านโจ๊กอยู่แถวย่านไหนน่ะครับ ผมจะได้ไม่ไปเดินแถวนั้น คุณๆตีความ 2 บรรทัดข้างบนกันว่าอย่างไรบ้างเอ่ย ผมไม่รู้คุณตีความกันว่าอย่างไร แต่คุณแพนด้าตีความ 2 บรรทัดนี้ ได้ออกมาเป็นราว 20 บรรทัดของคห.61 ที่เขียนอยู่ในกระทู้นี้ [22 กุมภาพันธ์ 2551 01:01] มิมิแพนด้า โพสกลับมาว่า อ๋อ มันอยู่บนโลกนี่แหล่ะ อย่ามาแถวโลกเลย..ช่วยไปสู่สวรรค์เถอะ พ่อมหาจำเริญ คุณคงคิดว่าผมโดนอย่างนี้เหมาะสมแล้ว เอ่อ ลองอ่านต่อ ผมเพิ่งอ่านกระทู้  ซีรีย์"ประสบการณ์ เสี้ยนฯ" บทที่ 7 อาชญากรรมในร้าน- เรื่องจริงที่ไม่น่าเชื่อ ลองอ่านดูครับ มีแต่วัยรุ่นยิงกัน ตบกันสลบ ฟันแขน ข่มขืน ฯลฯ กันรายเดือน แล้วผมก็คลิ๊กที่อมยิ้มของผู้เขียน เพื่อจะสื่อสาร ปนล้อเล่นไปว่า ย่านที่คุณอยู่น่ะ มันอยู่ตรงไหน ดูอันตรายเหลือเกิน ผมจะได้ไม่ไปเดิน เพราะกลัวความปลอดภัยของชีวิตผม จริงๆผมก็ไม่อยากรู้นักหรอกครับว่ามันอยู่ตรงไหน แต่ผมเห็นคนเขียนบทความน่าอ่าน ก็อยากคุยเล่นๆทำความรู้จักกับคนเขียนดูนิดหน่อย ตามประสา จริงๆอยู่ผมผิดเองที่เขียนอะไรกำกวม แต่ต้องเข้าใจว่าวันๆ พิมพ์ดีดเป็นพันคำ โพสก็เยอะ นิ้วก็เจ็บอีก เลยไม่ได้บรรยายเต็มๆให้มันกระจ่างลงไป กับทุกข้อความ ผมหวังว่า คุณแพนด้า คงไม่ได้โดนแค่ 2 บรรทัด นี้ของผม >>>>"ร้านโจ๊กอยู่แถวย่านไหนน่ะครับ ผมจะได้ไม่ไปเดินแถวนั้น"<<<<< แล้วมาปรอทแตก มาโพสด่าแบบในคห.61 นะครับ เพราะนั่นหมายความว่า คุณจุดเดือดต่ำมากๆเลย คุณคงโดนคนอื่นในเว็บนี้โพสเหน็บแนมมาเยอะแล้วล่ะ เหมือนไอน้ำที่มันสะสม แล้วมาแตกเพล๊ะตรงผมพอดี เพื่อนร่วมโลกทั้งหลาย อย่าทำอะไรสะเพร่า ผิดพลาดแบบผมนะครับ ตัวอย่างที่ไม่ดีเลย จากคุณ : ธีรภัทร์2 - [ 22 ก.พ. 51 05:12:58 ]

ความคิดเห็นที่ 65 อยากรู้จริงๆ นะว่าคุณแพนด้า โดนอะไรไปบ้างจากคนในเว็บนี้ ถึงได้เดือดขนาดนี้ คงไม่ใช่แค่ 2 บรรทัดของผมหรอกมั้ง คุณแพนด้าคงไม่ได้ขี้โมโหง่ายขนาดนั้น ดูจากที่คุณบรรยายมาในคห.61 เหมือนจะคับแค้นใจมาก อยากรู้ว่าชาวเว็บจะหาเรื่องติคุณแพนด้าอย่างไรบ้าง ดูแล้วมันก็ไม่น่ามีเรื่องให้ติเท่าไหร่? แล้วอีกอย่าง เดี๋ยวนี้เขานิยมด่ากันหลังไมค์เหรอ? ไม่เห็นมีเหตุผลให้ใครต้องทำอย่างนั้นเลย ผมอยู่หลังไมค์ ผมสุภาพกว่าหน้าไมค์ด้วยซ้ำ ผมก็โพสกระทู้อ่อนไหวตั้งเยอะ เถียงกับคนตั้งมากมาย ไม่เห็นมีใครหลังไมค์มาด่าผมซักคน จากคุณ : ธีรภัทร์2 - [ 22 ก.พ. 51 05:30:15 ]

ความคิดเห็นที่ 66 มาลงชื่อก่อน เดี๋ยวมาอ่านครับ จากคุณ : รักลูกรักครอบครัว - [ 22 ก.พ. 51 11:05:10 ]

ความคิดเห็นที่ 67 อย่าให้กระทู้เป็นสังเวียนตีกันเลยนะคะ เข้าใจว่าคุณมิมิฯเครียดอยู่แล้วจากการทำธุรกิจที่ครั้งนี้ล้มเหลว (เพราะเงินแสนไม่ใช่แค่ขนหน้าแข้งร่วง ที่เกา 2 ทีแล้วจะหายเจ็บ)เลยอยากแชร์ประสบการณ์ให้ผู้อื่นบ้าง แต่อยากให้ใจเย็นอีกนิดนะคะ เพราะคนไทยชอบรู้เรื่องร้ายมากกว่าเรื่องดี นินทามากกว่าชื่นชม .. หรือเปล่า แต่ส่วนตัวมองว่า คุณมิมิฯผ่านจุดนั้นมาได้แล้ว น่าจะเข้มแข็งขึ้นมากจากปากคนนะคะ ใครที่เค้าว่าหรือแขวะมานั่นแสดงว่าเค้ายังไม่เคยล้มเหลวกับชีวิตเลยแม้แต่ครั้งเดียว ก็ให้สงสารเค้าเถอะค่ะ ว่าชีวิตเค้ายังรู้จักโลกนี้น้อยกว่าคุณมิมิฯเยอะเลย ขอชื่นชมคุณคห.64 ธีรภัทร์2 นะคะ อย่างน้อยคุณก็แสดงสปิริตของชายชาติแมนแดนสยามค่ะ ที่กล้ายอมรับและแก้ข้อเข้าใจผิด ซึ่งท่านอื่นที่กระทำสิ่งไม่ดีน่าจะเอาเป็นตัวอย่างนะคะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คุณมิมิฯเหมือนเดิมเน้ออออ... ปล.ชาวพันทิปส่วนใหญ่มีใจและทัศนคติกว้างพอกับการแสดงความเห็นใช่มั้ยคะ ^_^ จากคุณ : สู้ต่อไป .. ไอ้มดแดง (mpl2004) - [ 22 ก.พ. 51 11:30:12 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เข้ามาเป็นกำลังใจให้คุณมิมิแพนด้า.. ข้อความจาก คห. 61 ของคุณมิมิแพนด้า: "ท่านรู้ไหม..ว่าการเขียนแต่ละบทนั้น  ใช้เวลามากขนาดไหน คนทุกคน มีภาระรับผิดชอบ   มีงานมีการต้องทำ  มีครอบครัว มีสันทนาการ ยังต้องเจียดเวลา  มาเขียนบทความ...มาระลึกชาติ...เล่าเรื่อง" เป็นอย่างนั้นจริง ๆ! ส่วนตัวแล้วมีความเข้าใจถึงความรู้สึกและสถานการณ์จริง ๆ และอยากจะขอขอบคุณที่สละเวลานำประสบการณ์ที่มีค่ามาแบ่งปันให้กับเพื่อน ๆ ในห้องนี้ ที่จริง "เลขาฯ ตัวแสบ!" เองก็เคยมีแฟนคลับท่านหนึ่ง ส่งข้อความไปตัดพ้อหลังไมค์ด้วยความกังวลว่าได้ตอบความเห็นของเธอแบบไม่พอใจ เนื่องจากการเขียนไม่สามารถแสดงสีหน้าให้เห็นจึงมีโอกาสเข้าใจผิด เหมือนที่คุณ : ธีรภัทร์2 ว่าไว้ในความคิดเห็นที่ 64 ว่า   "เรียนทุกท่าน จะโพสหรือหลังไมค์อะไร ก็ระวังให้ดีหน่อยนะครับ เพราะการพิมพ์ลงบนเว็บบอร์ดนั้น มันแสดงอารมณ์ สีหน้า ไม่ได้" ในกรณีของ "เลขาฯ ตัวแสบ!"  จึงได้นำข้อความของแฟนคลับท่านนั้น ไป post ในกระทู้ของตัวเองพร้อมอธิบายเสียยืดยาวว่าเป็นแค่การแซวเล่น ไม่ได้ตอบแบบใช้อารมณ์หรือโกรธเคืองแต่ประการใด ขออนุญาตคุณมิมิแพนด้าและแฟนคลับที่กล่าวถึงนำ link มาให้อ่านดูใน คห. ที่ 36 & 38 http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6313744/B6313744.html ตอนนี้เราเข้าใจกันและรักกันดีแล้ว.. หวังว่าเรื่องข้างต้นของคุณมิมิแพนด้าก็อาจจะเกิดจากความเข้าใจผิดเช่นเดียวกัน และถ้ามีการอธิบายและชี้แจงกันก็จะเกิดความเข้าใจที่ดีได้... ขอขอบคุณอีกครั้งและขอเป็นกำลังใจให้เขียนบทความดี ๆ เช่นนี้ให้พวกเราชาวสีลมอ่านเป็นวิทยาทานต่อไป.. จากคุณ : "เลขาฯ ตัวแสบ!" (Destinyhurtsme) - [ 22 ก.พ. 51 12:59:38 ]

ความคิดเห็นที่ 69 อืม..ถือว่าไม่เจตนา อภัยให้กันก็แล้วกันนะ จากคุณ : หญิงใหญ่ - [ 22 ก.พ. 51 13:18:31 A:58.8.99.120 X: TicketID:153692 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณค่ะ  เห็นตัวเลขชัดๆ ได้ประโยชน์มากๆ เลย จากคุณ : jI@ng jIng zhEn - [ 22 ก.พ. 51 16:25:30 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เป็นประโยชน์มากเลยค่ะ รออ่านค่ะ จากคุณ : เอม - [ 22 ก.พ. 51 17:29:16 A:124.121.164.251 X: TicketID:122615 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ขออภัยคุณธีรภัทร 2 ด้วยค่ะ   เราเห็นข้อความคุณ  เรายอมรับว่ากำกวม  แต่เรากลับไปดูในบทนำ ความคิดเห็นที่ 81   ขายโจ๊กเจ๊ง แต่อาจรวยได้เพราะขายหนังสือ อิๆ เขียนให้อ่านฟรีๆสัก 10 ตอนก่อนดิ ^_^ จากคุณ : ธีรภัทร์2  - [ 27 ม.ค. 51 12:48:27 ]   ซึ่งมันก้อดูกำกวมเหมือนกัน.... อย่างไรก้อตาม  ขออภัยค่ะที่วีนออกไป แต่ที่หนักๆ  ไม่ใช่คุณหรอกค่ะ   มันมีมาเรื่อยๆ  และบางคนไม่ยอมหยุด ที่เวลามันพ้องกัน  เพราะเราเปิดเน็ตมาดูตอนนั้น   เลยตอบหลังไมค์แก่คนที่ส่งมาทั้งหมด พร้อมๆกัน  ทั้งดีและร้าย การวีนนั้น ไม่เกี่ยวกับการทำสำเร็จหรือล้มเหลวของร้านโจ๊กหรอกค่ะ แต่จะเห็นเหตุการณ์แบบนี้ประจำในเวปสาธารณะ พวกเกรียน  พวกคั่วไก่ ที่เข้ามาป่วนเว็ป   ไม่ใช่เห็นแตกต่างไม่ได้   แต่บางคน ไม่มองโลกในมุมคนอื่นบ้างเลย ขออภัยที่ทำให้บรรยากาศไม่ดีค่ะ ปล. พวกด่าหลังไมค์มีเยอะค่ะ  เราเคยอ่านเจอหลายกระทู้ค่ะ เช่น  กระทู้ ด่าโรงแรมดุสิตธานี  ที่ตนเองไปกรี๊ดจีวอน ดูตั้งแต่ คห. 29  จะเริ่มโดนด่าหลังไมค์ลงไป http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6324376/B6324376.html กระทู้เรื่องคั่วไก่   กระทู้เรื่องเกรียน ก้อมีด่าหลังไมค์เยอะค่ะ ขออภัยที่วีน  ทำให้บรรยากาศเสีย..เหนื่อยค่ะช่วงนี้  โดนเขี้ยวเยอะ จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 22 ก.พ. 51 19:06:08 ]

ความคิดเห็นที่ 73 อ่อเข้าใจแล้ว มันมีคห.81 นั้นด้วย ผมเพิ่งนึกได้ เพิ่งสังเกตว่าจขกท.คนเดียวกัน ก็มันเกือบเดือนแล้ว <<<<<<< ขายโจ๊กเจ๊ง แต่อาจรวยได้เพราะขายหนังสือ อิๆ เขียนให้อ่านฟรีๆสัก 10 ตอนก่อนดิ ^_^ <<<<<<< ผมหมายความแบบนี้จริงๆ (ห้ามตีความในแง่ลบ) เพราะว่าของมันขายได้ ทำไมไม่เอาไปลงพ็อคเก็ตบุ๊ค ------------ อันนี้ความเห็นส่วนตัว การที่บางคนเอาต้นฉบับบางส่วนมาpost ในพันธ์ทิพย์ แล้ว ให้ไปซื้ออ่านต่อเอาเองที่ร้านหนังสือ เนี่ยผมว่ามันไม่ผิดอะไร เพราะได้ประโยชน์ทั้งสามฝ่าย 1. เจ้าของเว็บ มีคนเข้าเว็บ ได้ค่าโฆษณา 2. คนอ่าน ได้อ่านส่วนหนึ่งฟรีๆ 3. คนเขียน อันนี้ไม่ต้องบอก เพราะว่าได้ตัง ซึ่งอดีตมันมีคนทำแบบนี้จริงๆ เรื่องผัวเป็นเกย์อะไรนั่น ซึ่งผมก็ยังไม่ได้อ่านตอนจบเลย (ขายดีหมดสต๊อก) แต่คุณแพนด้าจะเขียนเล่นๆ ให้คนอ่าน ไม่ทำเป็นธุรกิจ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร จากคุณ : ธีรภัทร์2 - [ 23 ก.พ. 51 09:22:06 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เห็นใจคุณมิมิแพนด้าเจ้าของกระทู้นะครับ แต่เราก็หลีกเลี่ยงพวกเกรียนทั้งหลายได้ยากครับ อ่านความคิดเห็นที่ 61 และ 72 สมควรแล้วครับที่ต้องตอบกลับไปอย่างนั้น ..............พูดจากำกวมล้อเล่นไม่รู้กาละเทศะ ก็น่าจะโดนอยู่ น่าจะโดนมากกว่านั้นด้วยซ้ำไป ที่คุณมิมิแพนด้าโพสตอบไป ผมว่าเบามากๆ เลยนะนั่น อ่านคำแก้ตัว ความคิดเห็นที่ 64 แล้วยังไงๆ อยู่นะครับ "วันๆ พิมพ์ดีดเป็นพันคำ โพสก็เยอะ นิ้วก็เจ็บอีก เลยไม่ได้บรรยายเต็มๆให้มันกระจ่างลงไป กับทุกข้อความ" คนอ่านคงจะตัดสินใจได้นะครับว่า จะเห็นใจใครดี........ระหว่างคนพิมพ์เรื่องดีๆ ให้คนอื่นอ่านอย่างคุณมิมิแพนด้า ..........กับคนที่ต้องพิมพ์ล้อเล่นกับคนอื่นๆ เป็นพันๆ คำ ทุกวัน ถ้าวีนแล้วสบายใจขึ้น.........ก็วีนเถอะครับ แต่มันอาจจะเข้าทางไอ้พวกโรคจิตพวกนี้ก็ได้เพราะมันต้องการความสนใจอยู่แล้ว การทุ่มเทเวลาระลึกอดีตเพื่อเขียนเรื่องราวให้คนทั้งหลายอ่านมาทั้ง 10 ตอนนี้ ........ผมว่าเป็นการทำบุญอย่างใหญ่หลวงนะ ช่วยให้คนที่คิดจะลงมือทำธุรกิจจริงๆ ได้มีโอกาสเห็นสิ่งที่ควรระวังและปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นได้ ...........โดยเรียนรู้จากประสบการณ์ของคุณมิมิแพนด้า เรื่องค้าขายไม่น่าอายหรอกครับ ผมเห็นคนจบปริญญาดีๆ เยอะแยะไปที่มาขายอาหาร อย่างเช่นพ่อครัว(เจ้าของ)ร้านไตรพรตรงวัดเสมียนนารีก็จบวิศวะ จุฬาฯ เพื่อนผมจบปริญญาเอกยังขายเครื่องเขียนเลย ผมกลับมองว่าการลงมือทำธุรกิจจริงๆ โดยที่ไม่มีประสบการณ์ในด้านนั้น หรือมีเพียงเล็กน้อย .............ต้องอาศัยความกล้าหาญมากกว่าคนทั่วๆ ไปเยอะครับ คนทั่วๆ ไปได้แต่คิดๆๆๆ อยากทำธุรกิจ แต่หาน้อยครับที่คิดแล้วลงมือทำจริงๆ ขอให้คุณมิมิแพนด้าภูมิใจเถอะครับว่า คุณกล้าหาญกว่าคนทั่วๆ ไปเยอะ ................มากกว่าไอ้พวกเกรียนไร้สาระทั้งหลายที่ดีแต่เรียกร้องความสนใจ จากคุณ : academician - [ 23 ก.พ. 51 09:53:35 A:130.18.158.60 X: TicketID:075095 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ความคิดเห็นที่ 64 และ 73 ครับ เค้าเรียกว่า "แถ" ครับ เรียกว่าแก้ตัวยังน้อยไป เจ้าของกระทู้ก็พิมพ์ดีดเป็นพันคำครับ โพสก็เยอะ (คาดว่า)นิ้วก็คงเจ็บด้วย ที่สำคัญ ต้อง"ใช้สมองในการกลั่นกรองเรื่องราว" ด้วยครับ น่าเห็นใจมากกว่าคนที่พิมพ์เป็นพันคำ (แถมยัง)เจ็บนิ้ว เฉยๆ ฝากไว้หน่อยครับ ถ้าคิดจะดูแต่ตา วาจาอย่าเป็นเซียน ด้วยความเคารพ จากคุณ : เห็นแล้วทนไม่ได้ - [ 23 ก.พ. 51 11:15:58 A:58.8.169.76 X: ]

ความคิดเห็นที่ 76 เป็นกำลังใจให้คุณมิมิแพนด้าค่ะ  เราชอบไอเดียของคุณมิมิแพนด้าค่ะ  ที่ไม่ยอมที่จะหยุดอยู่กับที่ เพราะคนเรามีสมอง จากคุณ : คำเภา - [ 23 ก.พ. 51 11:17:34 ]

ความคิดเห็นที่ 77 "วันๆ พิมพ์ดีดเป็นพันคำ โพสก็เยอะ นิ้วก็เจ็บอีก เลยไม่ได้บรรยายเต็มๆให้มันกระจ่างลงไป กับทุกข้อความ" ^ ^ คุณธีรภัทร์2 คะ อันนี้ใครเขาจะไปทราบคะ ว่าคุณ พิมพ์ดีดมาก หรือไม่มาก เขาดูกันที่เนื้อหาข้อความค่ะ คุณมิมิแพนด้า เธอจะรู้สึกในด้านลบบ้าง จากคุณ : . (แมงเม่ามือใหม่) - [ 23 ก.พ. 51 14:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ตามมาอ่านครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : nuk9999 - [ 23 ก.พ. 51 14:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เรามิได้เคืองคุณธีรภัทร 2 นะคะ ขออภัยคุณธีรภัทร 2 นะคะ  โดนวีนไปด้วย แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 51 20:27:15 จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 23 ก.พ. 51 21:12:33 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ผมไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไรกันนะแต่ว่าอย่าทะเลาะกันให้เสียบรรยากาศเลย มาเข้าประเด็นต่อกันดีกว่า มาช้ากว่าใครเค้าตามเคยงั้นขอปิดงานแล้วกันอาจจะยาวหน่อยไม่ว่ากันนะครับถือว่าช่วยคุณมินิแพนด้าเพิ่มเติมแง่คิดให้เพื่อนๆชาวห้องสีลมแล้วกัน... พูดถึงการทำธุระกิจนี่บางครั้งผมมองว่ามันอยู่ที่จังหวะและโอกาสนะ เงินทุนก็มีส่วนแต่คงไม่ทั้งหมดหรอก เห็นกิจการหลายรายที่ต้องปิดตัวลงไปทั้งๆที่มีเงินทุนมากมายเพราะไปอยู่ในจุดที่ไม่ถูกที่ถูกเวลา คือการค้าบางอย่างมันควรจะในจุดที่ที่มันควรจะอยู่ ตัวอย่างเช่นคุณเปิดร้านอาหารกึ่งผับ ร้านคาราโอเกะ หรือร้านเกมส์อินเตอร์เนต แต่ดันไปอยู่ใกล้วัด สถาบันการศึกษา หรือขายของหาบเร่แผงลอยแต่ไปอยู่ใกล้สถานที่ราชการ เดี๋ยวปัญหาจิปาถะต้องตามมาอีกนับไม่ถ้วนหนักเข้าอาจถูกแบนและปิดตัวไปในที่สุด กิจการที่จะอยู่ได้ทุกวันนี้ต้องอาศัยปัจจัยหลายด้าน 1. ทำเลที่ตั้งเป็นสำคัญอันนี้ผมให้มาเป็นอันดับ1เลย(คนจีนสมัยก่อนเค้ายึดถือเรื่องนี้มาก) ไม่เจ็บตัวกับเรื่องค่าเช่ามากเกินไปถ้าเป็นไปได้ควรเลือกไว้เป็นสถานที่พักอาศัยไปในตัวด้วยเลยเป็นการประหยัดค่าที่พักไปในตัว(Save X 2) แต่ถ้าเลือกไม่ได้จริงๆก็ต้องยอมจ่ายกับทำเลที่ตั้งนั้นถ้ามันดีจริงๆ ต้องเลือกที่ๆติดแหล่งชุมชนมีคนเดินผ่านตลอดการคมนาคมการจราจรสะดวก มีร้านขายข้าวแกงอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง(เป็นร้านที่ให้พนักงานทานโดยเฉพาะ) หมายความว่าพนักงานทุกคนจะต้องทานที่นี่เท่านั้นจะออกไปทานข้างนอกหรือที่อื่นไม่ได้เพราะมันเป็นกฎระเบียบเขา ซึ่งเป็นรายรับที่ข้อนข้างแน่นอนทีเดียวไม่ต้องไปเสี่ยงรอลุ้นว่าจะขายได้หรือไม่ได้ถ้าManagementได้เป็นอันผ่าน (อันนี้ต้องเข้าไปประมูลซองประกวดราคากับเค้านะถึงจะได้แต่สายป่านทางธุรกิจของคุณต้องยาวหน่อยนะ) รสชาดก็งั้นๆแม่ผมทำที่บ้านยังอร่อยกว่าหลายเท่าแต่เค้าอยู่ในจุดคุ้มทุนแล้วคือต่อให้ทำห่วยแตกแค่ไหนก็ต้องมีคนเข้ามาซื้อทานเพราะถูกบังคับทานไปในตัว 2. ถ้าต้องอยู่ในสถานที่ๆมีการแข่งขันสูงอันนี้ก็มาวัดกันที่ฝีมือ รสชาด และบริการแล้วต้องทำให้ดีให้อร่อย มีสินค้าให้เลือกหลากหลาย(มากกว่าคู่แข่ง)ถึงจะมีลูกค้าประจำ 3.ราคาต้องไม่ถูกหรือแพงจนเกินไปถ้าจะขายแพงคุณภาพในวัตถุดิบของสินค้านั้นๆจะต้องสมเหตุสมผลกับราคา แต่จะหาคนบริโภคระดับนี้คงยากสักหน่อย เพราะคนส่วนใหญ่เป็นมนุษย์เงินเดือนราคาถูกต้องมาก่อนแต่จะใช้วิธีลดสัดส่วนของสินค้าลงน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า 4. ควรมีโปรโมชั่นต่างๆในแต่ละเดือนเอาไว้มัดใจลูกค้า เช่นซื้อ1แถม1/ซื้อชิ้นนั้นแถมชิ้นนี้/ ซื้อครบเท่านี้จ่ายแค่นี้/ซื้อครบกี่บาทแลกซื้อสินค้านี้ได้เป็นต้น 5.ขายของกินก็ดีเพราะคนเราต้องกินต้องใช้ทุกวันแต่ปัญหาก็คือControlยากต้องรู้จักปริมาณการสั่งของว่าต้องสั่งเท่านี้ทำเท่านี้เพื่อขายให้หมดไม่ให้เหลือในแต่ละวัน ต้องรู้แหล่งที่มาของวัตถุดิบเพื่อจะได้ของถูกจริงๆ ต้องบริหารรุ้จักการแปรรูปไม่ให้ของเน่าเสียและต้องใช้ช่วงเวลาในการจัดทำมาก ค่าใช้จ่ายไม่แน่นอนตายตัวอยู่ที่ราคาวัตถุดิบว่าช่วงนั้นถูกหรือแพง 6.สำรวจพฤติกรรมการบริโภคของลูกค้าคือการมองหาสินค้าตามตลาดก็ดีหมายถึงว่าช่วงนั้นเป็นเทศกาลอะไร,เค้าฮิต,เทรนอะไรมาแรงก็นำสินค้ามาขายให้แมตกับช่วงเวลานั้นๆและต้องเปลี่ยนสินค้าไปเรื่อยๆตามยุคตามสมัยนิยม 7. การขายสินค้าที่ไม่เหมือนคนอื่นก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่งแต่เหมือนดาบสองคมคือถ้าสินค้านั้นเป็นที่นิยมหรือคนชมชอบก็อาจขายดีเป็นเทน้ำเทท่าไปเลย(เพราะไม่มีคู่แข่ง,ไม่มีตัวเลือก)แต่ถ้าสินค้าคนไม่นิยมชมชอบไม่ติดตลาดก็อาจม้วนเสื่อกลับบ้านได้ในเวลาอันรวดเร็วเช่นกัน ที่บรรยายมาซะยืดยาวทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพราะว่าผมเป็นManegerหรือนักวิเคราะห์ตลาดสายอะไรหรอกแต่เรียนรู้ได้จากความรู้สึก ลงไปสัมผัส การช่างสังเกดุและประสบการณ์ เพราะบางครั้งการค้าขายสำหรับธุรกิจขนาดย่อมแล้วเงินทุนมากๆอาจไม่ใช่ปัจจัยหลักเสมอไปแต่ต้องอาศัยประสบการณ์,ความชำนาญ,ศึกษา,คลุกคลีอยู่กับมันนานๆ,สร้างสมบารมีเรื่องที่ดินเอาไว้เยอะๆเหมือนกับคนจีนสมัยโบราณคุณคิดว่าเค้าจบปริญญาเรียนManagemenมาหรือจบจากOxfordที่กรุงLondonมาหรือย่อมเป็นไปไม่ได้แน่แต่เขาอาศัยทุกอย่างที่กล่าวมาสร้างธุรกิจให้เข้มแข็งพัฒนาให้ก้าวหน้าและสืบทอดกันมาจวบจนรุ่นลูกรุ่นหลานผมมองการค้าขายในปัจจุบันที่จะอยู่รอดได้ส่วนใหญ่น่าจะมาจากปัจจัยข้างต้นนี้ ป.ล.เมื่อครั้งอดีตกาลเคยขายรองเท้าที่สวนจตุจักรกับเพื่อนแล้วเจ๊งจ่ายค่าเช่าเกือบทั้งชีวิตนั้นแหละ! เหมือนเล่นสนุกเกอร์แล้วเสร็จเจ้าของโต๊ะหมดไม่มีใครได้หรอกถอนทุนคืนได้ก็บุญแล้วเปรียบเทียบให้ฟังนะครับ ร้าน นโปเลียน + รัฐศาสตร์บัณฑิต รุ่นที่28จงเจริญ............ จากคุณ : AC Milan - [ 23 ก.พ. 51 21:41:21 A:125.24.69.157 X: ]

ความคิดเห็นที่ 81 มาลงชื่อครับ ...อยากถาม จขกท. หน่อย จขกท. เขียนไว้นิดนึงว่า  ถ้ายอดขายได้ 20,000 ต่อเดือน คงไม่ไหวที่จะทำต่อ  แต่ถ้า 50,000 ก็อยากเสี่ยงอยู่ ซึ่งเรื่องที่ จขกท. เสี่ยงก็เป็นเรื่องอันตรายถึงชีวิต/พัวพันกับคนมีสี/อาชญากรรม  ตามที่ จขกท. ได้เล่ามา ผมว่าเรื่องยอดกำไรสูง เนี่ยมันไม่น่าจะมาแลกกับคุณภาพชีวิตของ จขกท. ได้เลยนะครับ ทำธุรกิจที่ไม่ต้องพัวพันกับเรื่องแย่แย่แบบนี้ จะมีไหมครับ จากคุณ : numsainoi - [ 23 ก.พ. 51 21:53:23 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เราตั้งใจว่า  จะเขียนชี้ประเด็นความผิดพลาดของเรา และข้อเสนอแนะ  ว่าครั้งหน้า  หรือคนอื่น ควรทำอย่างนี้มากกว่า เดี๊ยวจะเขียนเป็นข้อๆนะคะ   จริงๆเนื้อหาวิจารณ์ปัญหา  ตั้งใจจะวางในบท วิเคราะห์แบบ MBA  กับ บทส่งท้ายค่ะ (ขอแว๊ปไปดู x-man ก่อน) บท1 เสี้ยนนี้มีมาอย่างไร เราเริ่มเรื่องด้วยการพูดถึง  การวิจารณ์ร้านอื่นๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต การวิจารณ์นั้น  เราได้เห็นเหตุเห็นผลลัพธ์ของเขาในเคสจริงๆ(แต่ไม่รู้ลึกๆ) แล้ววิจารณ์เป็นกลาง  โดยไม่มีผลได้ผลเสียกับเขา ต่อมาเราแนะนำเพื่อนๆว่า  ควรไปศึกษากิจการที่เซ้ง  ว่าปัญหาคืออะไร ปัจจัยสำเร็จคืออะไร   วางแผนยังไง   งบประมาณเท่าไร กิจการที่เราสนใจศึกษา  ล้วนมาจากความชอบส่วนตัว... แต่อาหารไม่เคยชอบทำเลย...ธุรกิจอาหาร  ไม่เคยอยู่ในความคิดเลย ทุกอย่างมีขั้นตอนไกด์ไลน์ความคิด ที่เราแนะนำเองไว้แล้ว   แต่.... เมื่อเรากินโจ๊กแล้วป่วย.....คอนเซปต์ทั้งหมด...ไม่อยู่ในหัวเราเลย เราคิดจะเปิดเล็กๆไว้กินเอง.....แต่หลงคารม...เปิดซะเป็นเรื่องเป็นราว ขึ้นหลังเสือแล้วลงไม่ได้.....คิดแต่จะเอาจะทำให้ได้...เร็วที่สุด ปัญหา :   เราลืมขั้นตอนการประเมินความเสี่ยงทั้งหมด  และเลือกทำกิจการที่ตนไม่ได้ชอบเป็นส่วนตัว แก้ไข :  ครั้งหน้า จะเลือกสิ่งที่ตนชอบจริงๆก่อน  แล้วศึกษาความเป็นไปได้ ในหลายๆเคส  ใช้เวลาสักช่วง เพื่อวัดใจจริงของตนเองด้วย บทที่ 2  เตรียมร้าน..ความลำบากของคนไม่เคย เราคุยกับทางแฟรนไชส์  โดนชักจูงโดยไม่มีเวลากลับมาตรวจสอบความจริง จากเดิมที่สำรวจไว้แล้วอีกพื้นที่นึง   และตั้งใจจะเปิดร้านเล็กๆ แต่วันนั้นกลับเชื่อเขาสนิท  และกลับมาหาสถานที่เลย   การเปิดร้านใหม่   การเลือกเช่าห้องแถวทั้งหลัง  เป็นความคิดที่ไม่ถูกต้อง ควรลองตลาดด้วยการขายแบบแผงหรือรถเข็นก่อน    ถ้าขายดีค่อยขยายร้าน การเลือกทำเล   ควรเลือกตั้งในที่จอแจ  ให้คนหมุนเวียนมาเยอะ   แล้วแวะซื้อไปลองสักถุง   เพื่อเป็นลูกค้าประจำต่อไปในอนาคต ดังคำว่า  "ย้ายร้านไปในที่จอแจ   ง่ายกว่าพาความจอแจมาที่ร้าน" แต่เราเลือกร้านที่ห่างไกลออกมา   คนกินต้องตั้งใจมากิน   ตอนนั้นคิดว่า  ไม่มีคู่แข่ง  จอดรถง่ายกว่า......ซึ่งคิดผิด อาหารและแบรนด์นี้   ไม่มีแรงดึงดูดมากพอ..แบบ MK หรือฟูจิ หรือส้มตำเจ๋งๆ การดูสถานที่นั้น  เนื่องจากใจร้อนจะเอาให้ได้   จึงเลือกจากร้านที่เปิดเช่าน้อยตึก ซึ่งทำเลไม่ดีเพืยงพอ และถึงแม้ว่าจะเลือกเช่าตึกนี้   ก้อควรแค่ทำความสะอาด ซ่อมน้ำไฟ  งบแค่10,000 ก้อพอ ไม่ควรลงมือปรับปรุงตึกมากมาย ทั้งที่ยังไม่รุ้ขนาดตลาดจริง สิ่งที่ลูกค้าต้องการ  คือ โปรดักส์   ส่วนการตกแต่ง เป็นประโยชน์ที่ผุ้บริโภคไม่ได้คาดหวัง (เหมือน รถฟอร์ด อัลวีโอ้...รถเทรนดี้สำหรับคนรุ่นใหม่...ไม่ต้องการกระจกกันกระสุน) การปรับปรุงตึกไปร่วมแสนนึง...กลายเป็นประโยชน์ต่อเจ้าของตึก ซึ่งเขี้ยวไร้ความปราณี และเป็นภาระต่อผู้ลงทุน  แบบที่เอาคืนมาไม่ได้ เมื่อย้าย หรือเลิกกิจการ ทำให้การคุ้มทุนนั้น ห่างไกลออกไป     สร้างแรงกดดันอย่างมาก ส่วนเรื่องพนักงาน...เราคิดว่า   ถ้าวันหน้าทำใหม่  ก้อคงยากที่จะแก้ไข เพราะแรงงานต่างด้าวนี้  แก้ไขไม่ได้จริงๆ    ไม่มีคนไทยมาสมัคร การจะรอหาคนไทยได้   แล้วค่อยเปิด   คงจะไม่ได้เปิดจนป่านนี้ค่ะ นั่นทำให้เราหลีกเลี่ยง  true convergence ทั้งชุดไม่ได้ ต้นทุนเน็ต  มัดจำ 2000 ติดตั้ง 500,  ต้นทุนทีวีดาวเทียม 2000 มัดจำ ติดตั้ง 500 ต้นทุนวงจรปิด  ซื้อ 5900 ค่าโทร 800/เดือน  ค่าทรูมูฟ 300  ค่าเน็ต 641/ด  กลายเป็นเรื่องจำเป็นไป..แต่ตรงนี้ไม่เสียดาย ปล. ครั้งหน้าจะเลือกทำกิจการ  ที่ไม่มีปัญหาแรงงาน  จะไม่ใช้ต่างด้าว ปล. จริงๆเราประทับใจต่างด้าวที่มาทำงานกับเรานะ..เกือบทุกคนซื่อสัตย์..ขยันดี เขาต่างกับเรา  แค่ด้อยโอกาสกว่าเราเท่านั้น....แต่ความเป็นคน  เขาดีกว่าพวกเราหลายคนซะอีก ส่วนบทอื่นๆ  เดี๊ยวจะวิจารณ์อีก ปล. คห80 คุณ AC Milan  เราไม่ใช่ไม่เห็นด้วยนะ  แต่เราว่ามันทฤษฎีเกินไป ถ้าจะให้ร่าย  เดี๊ยวจะร่ายสองแบบ...แบบแรก  แบบMBA ในบท 15 แบบสอง  แบบมวยวัดใช้เซ้นท์  ในบทส่งท้าย  คือแบบที่เขียนใน ความเห็ฯ 82 นี้ไง แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 51 00:06:02 แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 51 23:59:51 จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 23 ก.พ. 51 22:01:58 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่นำมาแชร์ครับ จากคุณ : comix (COMIX) - [ 24 ก.พ. 51 13:16:31 ]

ความคิดเห็นที่ 84 บทต่อไปมาหรือยังคะ ตามอ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : green cup - [ 24 ก.พ. 51 13:36:56 ]

ความคิดเห็นที่ 85 เย็นไว้โยม  เย็นไว้  เป็นกำลังใจให้คุณมิมินะคะ  อย่าไปสนใจพวกโรคจิตเลยค่ะ เราเองก็เจอค่ะ  ตามด่าเรามาข้ามปีแล้ว  พอทำไรเราไม่ได้  หลังบ้านไปด่าเพื่อนๆเราอีกแหนะ -_-'  ทำใจกะมันแล้วเนี่ย -_-' จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 24 ก.พ. 51 18:10:56 ]

ความคิดเห็นที่ 86 รออ่านต่อค่ะ ชอบที่ได้ความรู้แบบไม่ใช่พูดแต่ theory จากคุณ : WinStar - [ 24 ก.พ. 51 21:41:43 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ดีครับ!อืม...อยากรู้เหมือนกันMBAคืออะไร ผมจะดูว่าระหว่างธุรกิจขายโจ๊กแฟรนส์ไชน์ตึกแถวใหญ่ๆเงินทุนมากๆจะมีแนวคิด กลยุทธการทำร้านได้ไกล้เคียงกับล็อคเช่าขายของเล็กๆใน J.J.รึเปล่าเมื่อนำมาเปรียบเทียบกัน แต่ยังไงก็ยังเสียดายกับโอกาสและเงินทุนของคุณอยู่ดี ถ้าเป็นผม? ผมคิดว่าถ้าอยู่ในจุดและสถานการณ์อย่างนั้นน่าจะประคองตัว เอาตัวรอดเพื่อไม่ให้เจ็บตัวกับทุนมากมายที่ต้องจมลงไปกับสิ่งต่างๆตามสถานการณ์ที่คุณเจอ อันนี้ผมมองภาพรวมน่ะ คือไม่อยากบอกเป็นตัวเลข(เพราะไม่ค่อยแม่นเท่าไหร่) เหมือนที่คุณบอกถ้าร่ายเป็นระบบบัญชีแล้วหน้าเว็บบอร์ดนึงคงไม่พอ จากคุณ : AC Milan - [ 24 ก.พ. 51 21:50:02 A:125.24.81.15 X: ]

ความคิดเห็นที่ 88 รออ่นบทต่อไปด้วยคนครับ ตอนนี้เบื่อที่จะเป็นลูกจ้างจัง มีแต่โดนโขกสับ แถมทำงานในสิ่งที่เราไม่ชอบ แต่ต้องทำเพราะเดี๋ยวไม่มีกิน จากคุณ : answer - [ 24 ก.พ. 51 22:59:05 A:125.26.123.125 X: TicketID:168952 ]

ความคิดเห็นที่ 89 เรียน  ผู้อ่านทุกท่าน ผู้อ่านทุกท่าน  อาจมีหลายความเห็น  เช่น   เราน่าจะอดทนมากกว่านี้ เราน่าจะเอาตัวรอดได้  ในสถานการณ์แค่นี้ เราน่าจะคลุกคลีมากกว่านี้  ไม่น่าปล่อยเด็กทำ เราน่าจะพักอาศัยที่นั่นเลย  จะได้ดูละเอียดกว่านี้ เราน่าจะทำต่อ..ไม่น่าเซ้ง...   ฯลฯ คงเพราะเพื่อนๆ  ไม่ได้คิดถึงข้อสำคัญที่ว่า 1>เรามองว่า ธุรกิจนี้ไม่ใช่งานเลี้ยงชีพเรา    แต่เป็นประสบการณ์ 2>งานนี้ไม่ใช่รายได้หลัก....เราจึงไม่ไปพักอาศัยที่นั่น   ไม่ไปทุ่มเทสุดตัวที่นั่น เรามีบ้านสวยๆ  มีครอบครัวน่ารัก   เราต้องการงานที่ซัพพอร์ตครอบครัว  ไม่ใช่แยกเราออก 3>งานนี้ไม่ใช้งานที่เราถนัดหรือเคยทำ...มันเป็นประสบการณ์ครั้งแรก... จะให้เราตรัสรู้มากมาย ณวันนั้น  มันยังไม่ใช่ ตอนที่จมในปัญหา   มักมองไม่ออก   คนนอก หรือตอนนี้มองกลับไป เห็นชัดกว่า 4>งานนี้ไม่ใช่งานที่เราชอบ..จะให้เราไปคลุกคลีมาก...ก้อไม่ใช่ตัวเรา 5>เงินก้อนนี้  ไม่ทำให้เราฆ่าตัวตาย   หรือพาเราเข้าไปเสี่ยงยามดึก หรือลุยงานเอง 6>เราไม่เคยทำงานหนัก...ไม่เคยทำงานบ้านเอง...เป็นคนเหยี่ยบขี้ไก่ไม่ฝ่อเท่าไรนัก 7>แม้กำหนดนโยบายใดๆ   ไม่ใช่ว่า แรงงาน(ยิ่งต่างด้าว)จะทำตามได้ 8>ข้อสุดท้าย   มนุษย์มีอารมณ์ขึ้นๆลงๆค่ะ...เราไม่ใช่กลุ่มคนปีนเอเวอร์เรส..ภูกระดึงยังไม่ยอมไปเลยค่ะ ส่วนไอ้คำว่า MBA มันไม่ได้วิเศษวิโสอะไรหรอกค่ะ   แค่มีทฤษฎีจากกูรู  ให้ลำดับความคิด   เขียนไอเดียให้สวยหรู  ไว้กู้เงินได้ การทำธุรกิจ   จริงๆแล้ว  มันใช้ทั้งสัญชาตญาณ  จิตวิญญาณส่วนตัว   และองค์ประกอบอีกเยอะค่ะ(เช่น เงิน  ความรู้  ประสบการณ์  เพื่อน  รีเลชั่น  โอกาส  ดวง ....) ขอให้เพื่อนๆ  รับประสบการณ์ความล้มเหลวครั้งนี้  เพื่อไปประสบความสำเร็จกว่าเรานะคะ จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 25 ก.พ. 51 00:40:40 ]

ความคิดเห็นที่ 90 บอกตามตรง...รู้สึกไม่อยากเขียนต่อเลยค่ะ ไม่มีแรงบันดาลใจเท่าไร.. มีแต่เหนื่อยใจ... แต่ก้อจะพยายาม โดยเฉพาะช่วงบทหลังๆนี้  มีแต่เรื่องอัปยศของเรา ปล.นี่คือ สตอรี่เรื่องความล้มเหลว   เป็นบทเรียนที่อย่าซ้ำรอยค่ะ เชิญอ่านตอนต่อไปได้แล้วค่ะ... บทที่ 13 ทำเลกลางคืน  อาจไม่ใช่ทำเลกลางวัน http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6363693/B6363693.html จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 25 ก.พ. 51 02:01:11 ]

ความคิดเห็นที่ 91 มาให้กำลังใจครับ คุณมิมิแพนด้า ไหนๆ ก็เขียนมาใกล้จะจบแล้ว  สู้ๆนะครับ แฟนๆ รออ่านอยู่เยอะ    ถือว่าเป็นวิทยาทาน ทำบุญ แบ่งปันประสบการณ์นะครับ อย่าพึ่งหนีไปไหนนะ... จากคุณ : close2heaven - [ 25 ก.พ. 51 16:03:43 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ให้กำลังใจ มิมิแพนด้า  ครับ ผมเป็นคนกลุ่มเล็กที่ติดตามอ่านอยู่ จากคุณ : Kiama - [ 25 ก.พ. 51 16:38:38 ]

ความคิดเห็นที่ 93 จิ้มโหวตไปให้กำลังใจครับ จากคุณ : ไนท์นะ - [ 25 ก.พ. 51 17:28:57 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ใจเย็นๆค่ะ คุณมินิแพนด้า.. มาเป็นกำลังใจค่ะ บางครั้งอาจมีเพื่อนๆบางท่านใส่ความคิดเห็นของตัวเองลงไป นั้นเป็นเพราะเค้า อินกับเรื่องราวคุณ มินิแพนด้าไปด้วยนะค่ะ และเข้าใจว่า หลายๆท่าน คงคิดแก้ปัญหา หรือเห็นจุดบอดในการทำงานคุณ มินิแพนด้า ในทัศนะคติ แง่มุมของเค้าเลยเขียนลงไปเหมือนเป็นการวิจารณ์การทำงานคุณมินิแพนด้าไปด้วย.. คุณมินิแพนด้า อย่าเพิ่งหมดกำลังใจเลยนะค่ะ.. ไหนๆก็มาแชร์ความรู้ประสบการณ์ทำงานด้วยกัน ..คนอื่นอาจเป็นกระจกเงาให้เราเป็นอย่างดีก็ได้ค่ะ.. สู้สู้ค่ะ.. จากคุณ : Phychexxx - [ 25 ก.พ. 51 20:18:13 ]

ความคิดเห็นที่ 95 เรียน คุณPhychexxx ไม่ได้เหนื่อยใจกับคอมเมนต์หรอกค่ะ แต่บทหลังๆ  ล้วนเป็นความอัปยศทั้งนั้นค่ะ (แอบกลัวเหมือนกันค่ะ  ว่าเขียนแล้วจะโดนสับโขกจมดิน) และการจะเขียนแต่ละบท  มันเหนื่อยกว่าที่คิดมาก ตอนนี้ โรคมือเท้าปากระบาด  โรงเรียนอนุบาลสั่งปิดเทอมเฉยเลย ต้องเลี้ยงลูกเต็มเวลา   ใครที่ต้องรบกับเด็ก 5 ขวบ 24 ชั่วโมงคงเข้าใจ งานก้อต้องทำ   กวดวิชาลูกเองให้เข้า ป.1  วางแผนแพคเกจทัวร์ ฯลฯ ปล.อย่างไรก้อตาม  รู้สึกว่าเขียนซีรีย์นี้ ตนเองไม่ได้อะไรเลย  แต่ต้องเสียหลายอย่าง   และรู้สึกว่า เขียนกระทู้  อาจมีศัตรุเพิ่มโดยไม่รู้ตัว เพราะไม่ใช่คนใจเย็นและอารมณ์แปรปรวนตามฮอร์โมน บ่อยครั้งคิดว่า  อยู่เฉยๆดีกว่า   เนื้อไม่ได้กิน  หนังไม่ได้รองนั่ง  เอากระดูกแขวนคอ อุดมการณ์มันกินไม่ได้.. แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 51 00:15:14 จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 26 ก.พ. 51 00:00:23 ]

ความคิดเห็นที่ 96 เคารพ ในความคิด เคารพ ในการกระทำ เคารพ ในสิ่งที่เขียน คุณ ไม่มีวันแพ้ หรอกครับ คุณ คือเปลวเทียน ที่เผาผลาญตัวเอง เพื่อความไสวสว่าง ให้อย่างน้อยก็ คนที่ยังมองไม่เห็น หรือคนที่ผ่านประสบการณ์ มาบ้างฯ เพียงน้อยนิด แต่คุณ ก็พร้อมมอบแสงสว่าง นั้น แก่คนทั่วไป แม้ตัวเองจะหมดสิ้นไป ด้วยแรงไฟแห่งความร้อน และแรงลมแห่งความรุ่นแรง แต่ แสงสว่างแห่งเปลวเทียนของคุณ...ไม่สิ้นสูญหรอกครับ ยังมีคนอีกหลายคนนักที่ได้ประโยชน์จาก แสงจากเทียนที่คุณจุดให้แสงสว่าง มองทางไปข้างหน้า ย่อมดีกว่าเดินไปด้วยความมืดมิด ด้วยใจจริง nickfair1@hotmail.com จากคุณ : nick - [ 26 ก.พ. 51 10:56:22 A:211.30.109.24 X: TicketID:103487 ]

ความคิดเห็นที่ 97 รู้สึกจะโดนลิ่วล้อ+แฟนคลับของคุณมิมิ กัดเอาแฮะ จากคุณ : ธีรภัทร์2 - [ 27 ก.พ. 51 02:30:08 ]

ความคิดเห็นที่ 98 คุณ ธีรภัทร์2   ข้อความที่ลงไว้ไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่เลยนะค่ะ  เสียมารยาทมาก นอกจากจะไม่สร้างสรรค์แล้ว ยัง ทำให้ความคิดเห็นที่ 97 ของคุณ รกพื้นที่กระทู้อีก ผู้ชายที่แมนเค้าไม่ใช้ถ้อยคำพูด เสียดสี เหมือนผู้หญิงหรอกนะคะ จากคุณ : Phychexxx - [ 27 ก.พ. 51 08:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 99 เห็นด้วยกับ คห.ที่ 98 สงสัยคุณ ธีรภัทร์ จะว่างจัดอะค่ะ จากคุณ : najar - [ 28 ก.พ. 51 13:49:09 ]