PANTIP.COM : B6439721 ขายของก็ยากแล้วต้องมาเจอมิจฉาชีพอีก.... กลุ้มค่ะ [การตลาด]

ขายของก็ยากแล้วต้องมาเจอมิจฉาชีพอีก.... กลุ้มค่ะ

เปิดร้านขายของมาได้สองเดือน
ทำคนเดียวค่ะ เป็นตึกแถวเช่าเฉพาะชั้นล่าง
เริ่มจากการขายของมือสอง เลยแต่งร้านดูสวย
เพราะเป็นของแต่งบ้าน กระจุกกระจิก และหน้าร้านริมถนนก็หาขนมพวกเบเกอรี่ ข้าวเกรียบ มาวางขายบ้าง
เพราะขายของมือสอง มันออกช้า
เลยหาของกินมาเสริม
ซึ่งช่วงแรกก็ได้รับการตอบรับดี ลูกค้ามาซื้อขนมและชมว่าร้านสวย ก็จะเข้ามาชมสินค้าภายในร้าน
แต่ตัวเองขายคนเดียว เลยเกิดปัญหาว่าไหนจะขายขนมหน้าร้าน ไหนต้องดูลูกค้าในร้าน
จริงๆ แล้วของในร้านเป็นของเก่า ดูจากภายนอกเหมือนจะเป็นของมีค่ามาก (ตุ๊กตาเด็กเล่น หนังสือ เซรามิกชิ้นเล็กชิ้นน้อย กระเป๋าเก่า) รวมๆ แล้วไม่เป็นชิ้นเป็นอันหรอกค่ะ
เจอมิจฉาชีพคนแรก ตอนประมาณทุ่มนึง เป็นผู้ชาย ถือเงินเป็นแบงก์ห้าร้อยแบงก์ร้อยหลายใบ ขี่มอเตอร์ไซค์มา หน้าร้านเป็นป้ายรถเมล์และมีสะพานลอยคนเดินข้ามสามารถจอดรถได้
บอกว่าจะเหมาข้าวเกรียบถุงใหญ่ เราก็บอกว่าไม่มี มีแต่ถุงเล็ก เขาก็บอกให้หาถุงใหญ่มาใส่ จริงๆ สงสัยว่าจะเหมาไปทำไม เพราะดูเหมือนแมสเซนเจอร์ แล้วก็มาคนเดียวจะขี่มอไซค์ไปได้ไง
แต่ก็อยากขายนะ เลยเดินเข้าร้านไปหาถุง มาเอะใจที่เขาเดินตามมาในร้านด้วย ปกติจะปิดประตูกระจกไว้ ไม่ให้ลูกค้าเข้าร้าน เพราะดูไม่ทัน ตานี้มีลูกค้าโจรคนเดียวเลยคิดว่าเขาอยากดูของในร้าน ก็ไม่ว่าอะไร
เขาก็หยิบของจากชั้นบนมั่ง ถามว่าขายมั้ย เดี๋ยวก็หยิบจากพื้นมั่ง ถามว่าขายหรือเปล่า แล้วปากก็พูดว่าจะเหมาขนมอันนั้นอันนี้หมดเลย เราก็ชักเอะใจ เพราะลูกค้าจริงๆ ที่ซื้อของจะไม่มีพฤติกรรมแบบนี้ แล้วเขาก็เดินไปถึงหลังร้านเลย เราเห็นท่าไม่ดีเลยโทรหาพี่สาวบอกว่าให้เอาถุงใหญ่มาให้หน่อย แล้วรีบเดินพาเขาออกมาจากร้าน บอกเขาว่าไม่มีถุงใหญ่ คุณไปหากล่องมาใส่แล้วกัน (เขาบอกว่าเขามีกล่องค่ะ) แล้วเขาก็จากไปไม่มาอีกเลย
ดีที่เขาไม่ทุบหัวเราตอนอยู่ในร้านนะเนี่ย
สำรวจในร้านแล้ว ไม่รู้ว่ามีของหายหรือเปล่า คือของมันเยอะมาก แล้วเขาก็พูดว่ามีแต่ของเก่า
เลยคิดว่า พวกนี้มาหากระป๋องใส่เงินมากกว่าค่ะ เพราะมองจากการกระทำพยายามหยิบของมาถามแล้วหาลิ้นชักเงิน โชคดีที่ไม่มี เพราะเก็บไว้กับตัว
คนที่สองก็เป็นผู้ชาย มาเวลาทุ่มครึ่ง และเป็นคนสุดท้ายเหมือนคนแรก เพิ่งเจอสดๆเมื่อวานนี้
มาถึงก็ทำทีจับกระเป๋าหน้าร้าน ไม่พูดอะไรด้วย เรากำลังทอนเงินค่าขนมให้ลูกค้าผู้หญิงหน้าร้านอยู่ เราบอกว่ากระเป๋าใบละ 29 บาท แต่เขาก็โยนลงตะกร้า
วินาทีนั้นรู้สึกว่าไม่ชอบมาพากล เขาเดินจะเข้าไปในร้านแล้วค่ะ ดีที่ปิดประตูไว้ แต่ในร้านเปิดไฟสว่างดูสวยมากค่ะ เขายืนดูอยู่ตั้งนาน ไม่พูดอะไร แล้วก็หันหลังกลับออกไปจากร้านเลย
เป็นผู้หญิงขายของคนเดียว ลำบากจังค่ะ ไม่ได้จ้างเด็กไว้นะคะ เพราะงบไม่พอ
ตอนนี้ปิดล๊อคประตูไม่ขายของในร้านแล้วค่ะ
จะขายอะไรก็ขนออกมาขายนอกร้าน
เหนื่อยค่ะ ขนของเข้าออกทุกวัน
กลัวโดนจี้ในร้าน แล้วไม่มีใครช่วยค่ะ
ขนาดร้านอยู่ริมถนนเป็นป้ายรถเมล์ เพื่อนบ้านมีค่ะแต่จะตะโกนเรียกไม่ได้ยิน
ลูกค้าผู้หญิงจะขอเข้าดูของในร้านก็ไม่ให้ด้วยค่ะ เพราะดู
ไม่ทันหน้าร้าน รายได้ลดลง เพราะขายขนมซบเซามากตั้งแต่ของขึ้นราคา

ขอคำแนะนำด้วยค่ะ

จากคุณ : สุภาพสตรี - [ 20 มี.ค. 51 07:49:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4

ค้าขายเหมือนกัน แต่ไม่ได้เปิดร้านเป็นที่ประจำ เพราะขายตามตลาดนัด ขายพวกชุดชั้นใน ซึ่งส่วนใหญ่พวกเสื้อในจะเป็นแบบถอดสายได้ วันก่อนไปขายตลาดนัด มีวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง หน้าตาดีด้วย ดัดฟันตามสมัยนิยม แต่งตัวน่ารัก พูดจาดี ไม่มีภาษาพ่อขุนรามฯ มาดูเสื้อใน แต่เราสังเกตุเห็นคนอื่นก็ดูกัน เลือกกัน แต่มีคนหนึ่งในกลุ่มที่เพื่อน ๆ จะเอาตัวบังไว้แบบเฉียง ๆ ก็ขายไป ปรายตามองไป พบว่าน้องคนนั้นกำลังถอดสายเสื้อในออกทั้ง 2 สาย แล้วเก็บไว้ในกระเป่าเสื้อ พอปลดเรียบร้อยแล้ว เหมือนจะส่งซิกกันว่าได้แล้ว ก็บอกว่าเดี๋ยวไปซื้อกับข้าวแล้วจะมาดูใหม่ แต่ทีนี้เราจับได้ไง ก็เลยบอกว่าอย่าเพิ่งไปไหนนะ น้องคนที่ใส่เสื้อสีเขียวน่ะ ( คนที่ถอดสายเสื้อใน ) อย่าเอาไปแต่สายเสื้อในเลย เอาตัวมันไปด้วย เดี๋ยวมันจะเหงา เพราะสายไปแล้ว ตัวเสื้อในยังอยู่ แล้วจ่ายพี่มาด้วย 39 บาท ( ขายตัวละ 39 บาท 3 ตัว 100 ) ก็ปฏิเสธใหญ่เลยว่า หนูไม่ถูกใจอ่ะพี่ สายเสื้อในอะไรกัน ก็บอกแล้วว่าเดี๋ยวไปคุยกับเพื่อน ๆ ระหว่างไปซื้อกับข้าวแล้วจะมาดูใหม่ว่าลายไหนสวย เราเลยบอกว่า แล้วสายเสื้อในที่อยู่ในกระเป๋าของหนูน่ะ ที่หนูถอดไป จะปฏิเสธไหมว่านำมันมาจากบ้าน พี่แน่ใจว่าเป็นของร้านพี่ ทั้งกลุ่มอึ้งกันไปหมด แต่จะไม่ยอมจ่าย และปฏิเสธลูกเดียว เราก็เลยบอกว่าจะให้เจ้าหน้าที่ของตลาดมาดูและจะแจ้งตำรวจ เพราะป้อมตำรวจอยู่ห่างไปแค่ 300 เมตร ถ้าไม่จ่าย 39 บาท ตำรวจมาพี่จะปรับหนู 10 เท่า ยื้อกันอยู่นานค่ะ แต่สุดท้ายก็ยอมจ่าย 39 บาท เพื่อนแม่ค้าก็พากันมาดูหลายคน จากนั้นมาไปตลาดนั้นอีก ก็ไม่เคยเจอน้อง ๆ กลุ่มนี้เลย ไม่น่าเลยอายุยังน้อย ๆ อยู่ ของมีมูลค่าไม่มาก แต่ก็ยังขโมย

ขายของทุกวันนี้ก็ยากมากแล้ว ช่วงกลางเดือนไม่ค่อยมีลูกค้าที่จะจับจ่าย ซื้อหา นอกจากอาหารการกิน บางวันไปตลาดนัด ยังเจอการกีดกันทางการค้าอีกจากแม่ค้าที่ขายของประเภทเดียวกัน ไปตลาดนัดที่ใกล้บ้าน กำลังซื้อค่อนข้างดี เสียค่าที่ประจำปีไปแล้ว ไม่มีปัญหา เมื่อตลาดนัดเปิดวันเพิ่มอีก ก็ไปจองที่ แต่ผลที่ได้คือ ไม่อยากให้ลง เพราะคนที่จัดตลาดโซนนั้นภรรยาเค้าก็ขายของประเภทเดียวกัน แต่มีมากกว่าเราหลายเท่า เราไปแชร์เค้าวันหนึ่งแล้ว ทำให้ยอดขายเค้าตกลง แต่ร้านเราจะอยู่ในมุมอับ ถ้าลูกค้าไม่เดินเข้ามาข้างในก็จะไม่เจอร้านเรา แต่ร้านเราก็ขายได้เรื่อย ๆ ดีบ้าง เงียบบ้าง ก็เป็นเรี่องธรรมดา ขายของก็ไม่ได้ตัดราคาร้านอื่น บางชนิดขายแพงกว่าคนอื่นด้วย แต่ก็ขายได้ และมีลูกค้าประจำค่อนข้างเยอะจากการไปขายได้เดือนกว่า ๆ สาเหตุนี้ทำให้เราเจอการกีดกัน เพราะจะมีเสียงเข้าหูเรื่อย ๆ ว่ายอดขายเค้าตกลง บางทีก็ทำให้เบื่อและท้อแท้มาก เพราะไม่ได้ไปสร้างปัญหากับใคร ไม่มีเรื่องทะเลาะกันกับใคร ต่างคนต่างขาย ตอนนี้เจ้าของตลาดว่าจะคุยให้ ถ้าเราไปอีกคงจะได้ที่ ๆ ไม่หันหน้าชนกันหรือว่าไปแถวถัดไป เราก็ไม่ว่า

จากคุณ : แม่ค้าใหม่ - [ 20 มี.ค. 51 11:44:29 A:124.120.72.36 X: TicketID:161500 ]