Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    “จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี” ตอนที่ 37 คนใต้บ้านเรา

    “จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี” ตอนที่ 37 คนใต้บ้านเรา




    ลุงออกจากบ้านตั้งแต่เช้า ไปรอที่สนามบินดอนเมือง ไม่

    รู้สึกตื่นเต้นอะไร เพราะเคยไปเมืองนอกมาหลายครั้ง

    แล้ว ตั้งแต่อยู่ยิบอินซอย




    แต่ที่ลุงครุ่นคิดก็คือ “ทำอย่างไรจึงจะเอาหัวใจของคุณพร

    เทพมาอยู่ในกำมือให้ได้.....”




    รออีกสักครู่ คุณนงลักษณ์ก็มา และตามมาด้วยคุณพร

    เทพ ... เราทักทายกันพอสมควร แล้วก็ขึ้นเครื่องบิน รอ

    สักครู่ เครื่องบินก็เริ่มเทกอ๊อฟ.......




    ลุงขอคุณนงลักษณ์นั่งใกล้คุณพรเทพ ด้วยเจตนาอะไรสัก

    อย่าง




    ตลอดเวลา ลุงพยายามคุยกับคุณพรเทพ ถามเรื่องโน้น

    เรื่องนี้ ถามว่าที่ซัมมิทเป็นอย่างไรบ้าง มีอะไรที่พอจะ

    บอกลุงได้ไหม ลุงอาจจะปรับปรุงให้ดีขึ้นได้




    คุณพรเทพก็เอาแต่บ่น เรื่องความไม่เอาไหนของบริษัท

    ซัมมิท ทั้งบริษัทเล็ก บริษัทใหญ่ แกอยู่มาจะ 10 ปีนี่เข้า

    แล้ว ไม่เคยได้ขึ้นเงินเกิน 500 บาท เงินเดือนก็ต่ำ งานก็

    ไม่มีอะไรจะให้ทำ เขาทำอะไรกันก็ไม่รู้เรื่อง คุณเข้ามาก็

    ดีแล้ว ต้องมาปรับปรุงเรื่องนั้น เรื่องนี้.....ลุงก็นั่งฟังแก

    ฝอยหงึกหงักอยู่อย่างนั้น




    แต่ลุงมาตะลึงเอามาแกเล่าให้ฟังว่า ตั้งแต่ออกจากปาก

    พนัง จังหวัดนครศรีธรรมราชมา ขึ้นมาเรียนมัธยม 6

    (สมัยนั้น) ที่กรุงเทพ รุ่นเดียวกับพันเอกสุรยุทธ์ จุลา

    นนท์ (ก็คือพลเอกสุรยุทธ์ จุลานนท์ อดีตนายกรัฐมนตรี

    ของไทย) แกก็ไปเข้าทำงานที่ซัมมิทเลย........ก็แสดงว่า

    คุณพรเทพเป็นคนปักษ์ใต้เหมือนกับลุง




    ลุงไม่รอช้า รีบเปลี่ยนสำเนียงเป็นคนปักษ์ใต้ทันที




    “อ้าว พรเทพ ไม่รู้ว่าสูเป็นคนใต้....” ลุงเอ่ยขึ้นด้วย

    ความตื่นเต้น




    “อ้าว คุณอมร เป็นใต้เหมือนกันเหรอ อยู่ที่ไหนละ....”

    ดูๆ คุณพรเทพแกจะตื่นเต้นยิ่งกว่าลุงเสียอีก เพราะตลอด

    เวลาที่เราคุยกัน ต่างคนต่างไม่รู้กันเลยว่า เราเป็น “คน

    ใต้”     ด้วยกัน




    ขอเล่าเรื่องคนใต้ให้ฟังสักหน่อย




    ลุงเป็นคนใต้ คนเดียวในครอบครัวที่พูดภาษาปักษ์ใต้ได้

    อ้อ...มีคุณพ่อและคุณแม่อีก 2 คน รวมเป็น 3 คน แต่

    น้องๆ อีก 5 คน พูดภาษาปักษ์ใต้ไม่ได้เลย พูดก็ออกเป็น

    ภาษาทองแดงหมด ก็เพราะคุณยายเป็นคนเมืองนนท์ ซึ่ง

    ตามไปเลี้ยงน้องๆ มาตั้งแต่ออกจากท้องแม่มาทุกคน

    ยายก็พูดกับน้องเป็นภาษากรุงเทพฯ น้องๆ เลยไม่ได้พูด

    ใต้ แต่ลุงพูดใต้ได้ชัดเจน และลุงฝึกพูดอยู่เป็นประจำ

    โดยทุกครั้งที่คุยกับคุณพ่อคุณแม่ ก็คุยภาษาปักษ์ใต้




    ตอนที่มาอยู่กรุงเทพฯ ใหม่ ลุงก็โดนล้อเลียนว่า ไอ้เด็ก

    บ้านนอก ได้เด็กใต้ ที่เห็นแก่ตัว รักแต่พวกพ้องของตัว

    เอง พอเจอคนใต้เข้าเท่านั้น ก็ “แหลง” ใต้กันโขมง

    โฉงเฉงไม่เกรงใจใคร ลุงยอมรับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง

    เพราะลุงมีความรู้สึกว่า“คนใต้” ไปที่ไหนก็ยังเป็นคนใต้

    ยังเป็นมนุษย์บ้านนอก โดนดูถูกดูหมิ่นเหยียดหยามจาก

    คนกรุงเทพ เพราะสำเนียงของเราจะฟังออก “ทองแดง”

    และรู้ได้ทันทีว่าเป็นคนใต้ ซึ่งตอนแรก ตอนขึ้นมา

    กรุงเทพฯใหม่ ลุงก็เป็นเหมือนคนอื่นเขา แต่พอคนเขาล้อ

    เลียนกันมากๆ และลุงต้องออกไปขายของอยู่เป็นประจำ

    มันก็ทำให้เสียบุคลิกในการพูด ลุงเลยพยายามปรับตัว

    ปรับปรุงให้การพูด ตลอดจนสำเนียงให้เหมือนภาษา

    กรุงเทพฯให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ และเมื่อฝึกนานๆ

    เข้า ภาษามันก็จะเข้าฝักไปเองโดยที่ลุงไม่ต้องไปบังคับ

    หรือทำอะไรกับมัน




    “คนใต้ เมื่อเจอ คนใต้ ถ้าเราไม่พูดคนภาษาปักษ์ใต้

    คนนั้นก็ไม่ใช่คนใต้”




    ไม่รู้ลุงจำวลีนี้มากจากใคร แต่ลุงก็ได้ปฏิบัติมันอย่างเต็ม

    ใจ และสม่ำเสมอ ลุงไม่เคยน้อยใจ ลุงไม่เคยขายหน้า

    เพราะลุงเลือกเกิดไม่ได้ ไม่รู้ใครบังคับให้ลุงต้องไปเกิดที่

    นครศรีธรรมราช และตามคุณพ่อไปโตที่อำเภอกันตัง จน

    ได้มากรุงเทพฯ ดังนั้น ลุงเป็นคนใต้ 100% ดังนั้น เมื่อ

    ลุงเจอคนปักษ์ใต้ในต่างถิ่น ลุงก็ดีใจเหมือนคนป่าที่พูด

    ภาษาเดียวกัน ได้มาเจอกัน เหมือนคนไทย ที่ได้ไปเจอ

    กับคนไทยในอเมริกา ในอังกฤษ ในฝรั่งเศส ใน

    เยอรมัน เราก็ต้องดีใจ และพูดภาษาแม่ของเราเป็นภาษา

    ไทย แล้วมันผิดตรงไหน......และมันไม่เท่านั้น ความเป็น

    คนใต้ด้วยกัน ทำมันให้เกิดความสนิท และรู้ถึงน้ำใจของ

    คนใต้ด้วยกัน ดังนั้น คนกรุงเทพฯ จึงหาว่าคนใต้ มักจะ

    รักพวกพ้อง และสู้เพื่อคนใต้ด้วยกัน




    ลุงกับคุณพรเทพก็มีอาการที่ว่านี้เช่นเดียวกัน




    พอลุงส่งภาษากับคุณพรเทพดังลั่นเครื่องบิน (เพราะคน

    ใต้ชอบพูดเสียดัง) คุณนงลักษณ์ก็เห็นมามองด้วยความ

    แปลกใจ ที่เจ้าสองคนนี้มันพูดภาษาอะไรกัน เมื่อกี้ก็ยัง

    พูดภาษกรุงเทพกันอยู่หยกๆ ตอนนี้มาคุยภาษาใต้กันเสีย

    ดังลั่น จนคุณนงลักษณ์ต้องหันมากระซิบว่า




    “เบาๆ หน่อย คุณอมร คนเขามองกันทั้งเครื่องบิน....”




    พอเครื่องแลนดิ้งที่สิงคโปร์ คุณอมรกับคุณพรเทพ ก็

    เดินเกี่ยวก้อยคุยภาษาปักษ์ใต้กันเฉยโดยไม่แคร์ใคร




    ตอนนี้ ลุงชักแน่ใจแล้ว่า ลุงจะเอาลูกเสือออกจากถ้ำได้

    อย่างไร...............................................................




    amorntvm@hotmail.com

    จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 23 มี.ค. 51 19:56:18 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom