Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 39 เริ่มงานที่ ซัมมิท คอมพิวเตอร์ จำกัด

    จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 39 เริ่มงานที่ ซัมมิท

    คอมพิวเตอร์ จำกัด




    พอลุงกลับจากสิงคโปร์  ว่าจะนั่ง นอนพักสักสองสามวัน  

    คุณนงลักษณ์ก็โทรมาตามถึงที่บ้าน




    “คุณอมร  อีแก็ตเขาทวงเรื่องพริ้นเตอร์  บอกว่าสั่งมาตั้ง

    นานแล้ว  ไม่เห็นมีข่าวคราวเลยว่าจะได้เมื่อไหร่  ไม่งั้นเขา

    จะยกเลิกออร์เดอร์แล้วนะ”       เสียงคุณนงลักษณ์พูดด้วย

    น้ำเสียงตื่นเต้น




    ดังที่ลุงเคยเล่าแล้วว่า ซัมมิทเค้าขายระบบคอมพิวเตอร์

    ระบบเมนเฟรมให้อีแก็ต หรือ การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่ง

    ประเทศไทย หรือ ที่เรียกเรียกกันสั้นๆ ว่า EGAT ไว้เครื่อง

    หนึ่ง  สมัยที่ลุงยังอยู่ยิบอินซอย




    “คุณก็....ตามหาออร์เดอร์ให้เจอ แล้วดูใบสั่งซื้อที่เราสั่งไป

    ทางยูนิแวค  ดู Status ว่ามีการติดต่ออะไรกับทาง

    Univac บ้าง....”




    “คุณอมร  เข้ามาดูให้หน่อยซิ  นงลักษณ์ก็ทำไม่ค่อยเป็น

    เรื่องอย่างนี้  ในสมัยก่อนคุณกำธรเขาทำอยู่คนเดียว”




    ก็น่าเห็นใจคุณนงลักษณ์แกเหมือนกัน ที่อยู่ๆ คุณกำธรซึ่ง

    บริหาร สั่งการ และ “ทำ” อยู่คนเดียว  ไม่มี Admin  ไม่มี

    เซลส์  ไม่มีเลขา  ไม่มีใครทั้งสิ้น  พอคุณกำธรลาออก

    ไป  งานทุกอย่างจึงมาลงที่คุณนงลักษณ์ซึ่งเขาแต่งตั้งให้

    เป็นรองกรรมการผู้จัดการเท่านั้น




    “ครับ  ครับ  งั้นผมจะเข้าไปดูให้”...............................




    ลุงใช้เวลาอยู่ครึ่งค่อนวัน  ค่อยๆ หาแฟ้มที่มีเรื่องของ “อี

    แก็ต”     มานั่นอ่านเอกสารทุกแฟ้ม  เอกสารส่วนใหญ่จะ

    เป็น Telex โต้ตอบกันระหว่างคุณกำธรกับ ยูนิแวคที่

    ฮ่องกง ซึ่งเป็นสำนักงานใหญ่ของเซ้าอีสเอเซีย  ซึ่งดูและ

    ประเทศไทยอีกทีหนึ่ง




    ใน Telex โต้ตอบระหว่างคุณกำธรกับยูนิแวค ก็ดูๆ คล้าย

    กับจะทะเลาะเรื่องอะไรกันสักอย่างหนึ่ง  ฝ่ายนี้ไม่ยอม

    จ่ายเงินที่ยังค้างชำระให้ฝ่ายโน้น  ฝ่ายนี้อ้างว่า  ฝ่ายโน้น

    ทำผิดสัญญา  ยูนิแวคก็บอกว่า  ได้เคลียร์เรื่องกับ ซี เจ

    ฮวงแล้ว  แกบอกให้ดำเนินการค้าขายต่อได้  ฝ่ายนี้ ก็

    บอกว่ายังไม่เห็นคำสั่ง.............




    จากแฟ้มของอีแก็ตก็บานปลายไปสู่แฟ้มอื่นๆ ที่อ้างกันไป

    อ้างกันมาใน Telex โต้ตอบ  ....  ตกลง  ลุงนั่งไล่อ่านไป

    เกือบสิบแฟ้มแล้วก็ยังไม่เจอ ออร์เดอร์ที่เราสั่งไปทางยูนิ

    แวค  และที่สำคัญก็คือ  เราไม่เห็นออร์เดอร์ที่ทางฝ่ายอี

    แก็ตบอกว่าได้จัดส่งให้ซัมมิทตั้งแต่ปีมะโว้เแล้ว......เอา

    ใหม่  เอาแฟ้ม อีแก็ตมาดูใหม่  ก็เห็นมีแต่ใบเสนอราคา

    เครื่องพริ้นเตอร์  เมมโมรี่  และตู้เทป ที่ซัมมิทสนใจจะ

    ขายให้แก่อีแก็ต  แต่ไม่มีหนังสือโต้ตอบจากอีแก็ตว่าได้

    ตอบสนองราคาที่เสนอไว้หรือไม่




    นี่เป็นความปวดหัว ปวดกบาลอย่างมากสำหรับคนใหม่ ที่

    เข้าไปรับงานต่อจากคนเก่า โดยไม่รู้เรื่องอะไรเลย  และก็

    ไม่มีใครรับรู้เรื่องอะไรด้วย  .......




    จากการที่ได้คุยกับคุณนงลักษณ์  ปรากฏว่า  ในสมัยก่อน

    คุณนงลักษณ์คุมอยู่แต่ข้างล่าง  คือ  ยูนิแวคที่ชั้นหนึ่งของ

    อาคาร  ซึ่งเป็นศูนย์บริการที่ให้การบริการแก่บริษัท

    ซัมมิท น้ำมันและบริษัทในเครือ  สำหรับชั้นสิบซึ่งไปที่อยู่

    ของคุณกำธรนั้น  แกก็มีอยู่ห้องหนึ่ง  และห้องของแผนก

    ช่างอีกห้องหนึ่ง  ซึ่งลุงเคยขึ้นไปคุยกับคุณพรเทพนั่น

    แหละ




    เออ...คุณพรเทพ  ใช่ซินะ  หลังจากกลับจากสิงคโปร์

    แล้ว  ลุงยังไม่ได้เจอคุณพรเทพเลย  ลุงรีบโทรศัพท์หา

    คุณพรเทพ  และคุยภาษาใต้กับแกทันที




    “คุณพรเทพ....ปรือ  บายดีหม้าย”




    “บายดี คุณอมร  เห็นมาที่ออฟฟิต  มาทำไหรเรอะ?”




    “มาหาออร์เดอร์ของอีแก็ต  เขาบอกเขาสั่งพริ้นเตอร์กับเรา

    มาหนึ่งตัว  คุณพออีรู้ม้างหม้าย?”




    “อ้อ.....ออเดอร์อีแก็ตเรอะ  เรากำลังทำภาษาไทยอยู่  

    แค่แซทแล้ว......”




    เสียงของคุณพรเทพ  เหมือนเสียงสวรรค์มาโปรด  มีคนรู้

    เรื่องหนึ่งคนแล้ว  แล้วก็คือ คุณพรเทพนี่เอง....




    “เดียวผมไปหานะ.....”




    ลุงรีบชวนคุณนงลักษณ์ออกไปหาคุณพรเทพที่ห้องทันที




    จากข้อมูลที่ได้จากคุณพรเทพ  เราได้รับออร์เดอร์จากอี

    แก็ตจริง  แต่นานมาแล้ว  เมื่อไหร่ก็จำไม่ได้  แล้วคุณ

    กำธรก็มาสั่งให้แผนกช่างซึ่งคุณพรเทพเป็นผู้ดูแลอยู่  

    ติดต่อกับทางโรงงานสำหรับทำภาษาไทย  เพราะเป็น

    เครื่องที่ใช้พริ้นแบนด์คนละรุ่นกับที่อีแก็ตใช้อยู่เดิม  ซึ่ง

    ทางฝ่ายช่างของยูนิแวคก็ได้ติดต่อโรงงานตลอดมา  โดย

    การส่งแบบตัวอักษรไปให้ และทางโรงงานก็ทำตัวอย่าง

    พริ้นแบนด์มาให้ทางเมืองไทยตรวจสอบ  ตอนนี้  

    พริ้นแบนด์อันใหม่ได้ถูกแก้ไขไปเรียบร้อย และส่งกลับไป

    โรงงาน  คาดว่า คงจะได้รับตัวอย่างเป็นครั้งสุดท้ายภายใน

    เดือนนี้  และหลังจากนั้น  เราก็จะอนุมัติให้โรงงานทำ

    พริ้นแบนด์สำหรับเครื่องพิมพ์ใหม่นี้ได้




    ลุงนั่งฟังคุณพรเพท เล่าเรื่อง “พริ้นแบนด์” และการติดต่อ

    กับโรงงานอย่างทึ่งๆ  ในขณะที่ฝ่ายช่างดำเนินการไปตาม

    ระบบ  แต่ฝ่ายเซลส์กลับไม่มีเรคคอดอะไรเลย  ใบสั่งซื้อ

    จากลูกค้าก็ไม่เห็นมี  การโต้ตอบต่างๆ ก็มีอยู่แต่ใบเสนอ

    ราคาแผ่นเดียว  ตกลงอีแก็ตสั่งซื้อเครื่องเมื่อไหร่  สั่งซื้อ

    จำนวนกี่เครื่อง  เป็นเงินเท่าไหร่  เราสั่งเครื่องไปที่โรงงาน

    เมื่อไหร่  โรงงานตอบรับมาว่าอย่างไร  จะสั่งให้ได้เมื่อ

    ไหร่  และเราเปิดแอลซีไปอย่างไร  .....  ไม่มีใครรู้เรื่อง

    ทั้งสิ้น




    “กริ้ง...กริ้ง....”  เสียงโทรศัพท์ในห้องของคุณพรเทพดัง

    ขั้น  เสียงคุณพรเทพยกหูขึ้นรับ




    “อยู่.....เดี๋ยวนะ...”  แล้วก็โอนสายให้คุณนงลักษณ์




    “นงลักษณ์พูดคะ.....”  เสียงคุณนงลักษณ์ตอบไปทาง

    โทรศัพท์




    “อ๋อ....คุณดนัยหรือค๊ะ  ค่ะ...ค่ะ  เรากำลังติดตามเรื่องให้

    อยู่คะ...งั้นเหรอคะ  ตอนนี้เรามีเอ็มดีคนใหม่แล้วนะคะ  

    กรุณาพูดกับเอ็มดีคนใหม่นะคะ....”      แล้วคุณนงลักษณ์ก็

    โยนหูโทรศัพท์มาให้ลุงพูด




    “ใคร....”  ลุงถาม  ในขณะเดียวกันก็ปิดหูโทรศัพท์เสีย

    แน่น




    “คุณดนัย.....หัวหน้ากองคอมพิวเตอร์จากอีแก็ต  โทรมา

    ตามเรื่องพริ้นเตอร์  แกบอกว่า  จะเอาเข้าที่ประชุมมะรืน

    นี้  ถ้าไม่ได้เรื่องก็จะแคนเซิ้นออร์เดอร์.....คุณพูดกับแก

    หน่อยซิ.....”




    “...แล้วจะให้ผมพูดว่าไง....”  ลุงก็คิดไม่ออกเหมือน

    กัน  ....ลุงดูเหมือนกับเป็นคนอัดอั้นตันใจขึ้นมาอย่างนั้น

    แหละ  เกิดมาก็ยังไม่เคยเป็นอย่างนี้เลย  เป็นคำถามจาก

    ลูกค้าเรายังไม่รู้คำตอบ  ยังมืดมน  ยังตั้งตัวไม่ติด  ยังไม่รู้

    เรื่องอะไรเลย.....แต่  หันมามองหน้าคุณนงลักษณ์

    เห็นสายตาที่เพลียละห้อย  แล้วก็ต้องเห็นใจ  เขาให้

    มาทำหน้าที่ “แมดด๊อก”  แล้วนี่....จะเกิดอะไรมันก็ต้อง

    เกิด  ชีวิตก็ต้องสู้ไป




    “สวัสดีครับ  พี่ดะ  ผมอมรพูด”




    “เฮ้ย.....คุณอมร  คุณไปอยู่ที่นั่นได้อย่างไร?”




    “พี่ดะครับ  ผมลาออกจะยิบอินซอยแล้วครับ  และมารับ

    ตำแหน่งผู้จัดการของซัมมิทแทน....มีอะไรให้ผมรับใช้

    ครับ”




    ลุงทำใจดีสู้เสือ....ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้  ตอบพี่ดะ  ซึ่งรู้จักกับ

    ลุงดีอยู่แล้ว ตอนลุงเข้าประกวดราคาแข่งกับยูนิแวค สมัย

    อยู่ยิบอินซอย และแพ้ให้ ยูนิแวคจากซัมมิท




    “คุณอมร  ดีแล้ว  ผมกำลังปวดหัวปวดกบาลกับซัมมิท  

    ถามอะไร  ไม่มีใครรู้เรื่องเลย  นี่คุณรู้เรื่องพริ้นเตอร์บ้าง

    ไหม  เราสั่งไปตั้งนานแล้ว  จนจะครบกำหนดส่งเครื่องอยู่

    แล้ว  แต่ก็ไม่มีใครให้คำตอบได้  คุณกำธรก็ติดต่อไม่ได้  

    แล้วนี่ผมต้องรายงานให้ฝ่ายทราบมะรืนนี้.....คุณช่วย

    หน่อยได้ไหมคุณอมร  ช่วยตามเรื่องให้หน่อย......”




    “พี่ดะสั่งมาเมื่อไหร่ครับ...พอดีผมเข้ามาเอาเอกสาร

    บางอย่างที่ออฟฟิต  เดี๋ยวจะติดตามเรื่องให้”




    “เอกสารมันเยอะ....คุณอมร  ถ้าคุณมีเวลาว่าง  ช่วยเข้ามา

    ดูที่ออฟฟิตผมหน่อย  คุณจะมาได้เมื่อไหร่”




    “พรุ่งนี้เหรอ  เออ  ผมกำลังว่าพอดี  ใจร้อนมาก  อยากให้

    เรื่องนี้จบเร็วๆ  คุณช่วยหน่อยนะ...”




    เสียงพี่ดะพูด  พร้อมกับวางหูไป




    เอาละซิ......งานของ ยูนิแวค เริ่มขึ้นแล้ว  เริ่มตั้งแต่วันที่

    ลุงยังไม่ได้ถึงกำหนดที่จะทำงาน  ลุงตั้งใจไว้ว่า  เมื่อกลับ

    จากอบรมที่สิงคโปร์แล้ว  อยากจะปลีกตัวสักหนึ่งอาทิตย์  

    เพื่อจะไปนอนกินลม ชมวิวที่ไหนสักแห่งให้มันฉ่ำปอด

    ก่อนที่จะมาเริ่มงานใหม่   แต่ทำไมชีวิตมันลิขิตมาอย่าง

    นี้  ...  พอออกจากยิบอินซอยปั๊บ  งานก็มีรออยู่แล้วที่

    ซัมมิท  และเป็นงานที่ต้องให้คำตอบลูกค้ารายใหญ่ของ

    ซัมมิทอย่างเร่งด่วนเสียด้วย




    วันนั้น  ลุงเลยต้องอยู่ที่ซัมมิทจนมืดค่ำ  ทำงานกับคุณ

    นงลักษณ์และคุณพรเทพ โดยถามไปทางยูนิแวคที่

    ฮ่องกง...กว่าจะพูดกันรู้เรื่อง  ก็เสียเวลาไปทั้งบ่าย  ก็พอ

    จะได้เรื่องมาบ้างว่า  เครื่องได้รอ Ship อยู่ที่เรื่องในนิ

    วยอรค์แล้วตั้งครึ่งเดือนมาแล้ว  และทางยูนิแวคก็กำลังรอ

    แอลซีจากซัมมิทอยู่  การติดต่อกับซัมมิทได้ขาดหายไป

    ประมาณเกือบเดือนมาแล้ว  Telex มาตามก็ไม่มีคำ

    ตอบ....ตอนนี้เราติดต่อไปก็ดีแล้ว  จะได้เดินเรื่องต่อไป

    ได้




    พรุ่งนี้  ต้องมาเดินเรื่องต่อเรื่องแอลซีว่า  ใครเป็นผู้เปิด  

    ใครเป็นผู้อนุมัติ  ใช้แบ็งค์อะไรเปิด  และมีไลน์อยู่บ้างหรือ

    ยัง  มีวิธีการดำเนินอย่างไร  ตอนบ่ายจะได้ไปประชุมกับอี

    แก็ตได้  นัดกับคุณนงลักษณ์และคุณพรเทพไว้พร้อมแล้ว

    ว่า  ขอแรงไปช่วยกันอธิบายเรื่องต่างๆ ให้อีแก็ตฟัง

    พร้อมๆ กัน  ไม่งั้นลุงตกม้าตายอยู่คนเดียวแน่นอน




    หลานๆ จะเห็นได้ว่า  การเป็น MD หรือ แมดด๊อก  มันไม่

    ใช่ง่าย  ต้องรู้เรื่องทุกอย่าง  ไม่ว่าการติดต่อกับทางเมือง

    นอก  การเปิดแอลซี  การติดต่อกับธนาคาร  การเก็บ

    รักษาเอกสารให้เป็นระบบ  และการทำงานเป็นทีม ซึ่งจะ

    ต้องให้ผู้อื่นรับรู้ว่าอะไรกำลังดำเนินอยู่ในขั้นตอนไหน  

    อะไรจะต้องทำก่อนทำหลัง......นี่ถ้าลุงไม่ได้ดำเนินการ

    ด้วยตนเองในขณะที่อยู่ที่ยิบอินซอย  ไม่ได้สั่งเครื่องเอง  

    ไม่ได้เคยเปิดแอลซีเอง    ลุงก็คงจะไม่มีประสบการณ์ใน

    การ “ถาม” เพื่อจะค้นหาสิ่งที่เราต้องการได้ถึงขนาดนี้




    ถ้าลุง “ขาย” เป็นอยู่เพียงอย่างเดียว.....ซี เจ ฮวงเขาคง

    ไม่รับลุงไว้เป็น “เอ็มดี” หรอก.....ใช่ไหม?




    amorntvm@hotmail.com

    จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 7 เม.ย. 51 19:43:01 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom