Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 40 EGAT

    จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 40 EGAT




    วันรุ่งขึ้น  ลุงเดินทางมาซัมมิทตั้งแต่เช้า  ซึ่งวันนี้  น่าจะ

    เป็นวันที่นอนอุตุให้สมอยากที่ไม่ได้พักงานมางาน




    เข้าไปถึง ก็รีบประชุมกับคุณนงลักษณ์เลยทีเดียว  ประการ

    แรกคือหาออร์เดอร์ของอีแกตให้เจอ  ซึ่งพี่ดะได้ยืนยันว่า

    ได้ให้คุณกำธรรับไปกับมือแล้ว  ดังนั้น  มันต้องอยู่ที่แฟ้ม

    ไหนสักแฟ้มหนึ่ง  ซึ่งแฟ้มของยูนิแวคก็ดูแล้ว  แฟ้มของ

    การไฟฟ้าฝ่ายผลิตก็ไม่มี....ขณะนั้นเองลุงก็นึกขึ้นมาได้

    ว่า  มันจะต้องเป็นหลักฐานแนบไปในการเปิดแอลซี  ถึงยู

    นิแวคจะยืนยันว่า  กำลังรอแอลซีอยู่ก็ตาม  ใครเป็นผู้

    จัดการเรื่องนี้




    “คุณนงลักษณ์ ครับ  ใครเป็นคนจัดการเรื่องแอลซีใน

    บริษัทนี้ครับ”




    “ไม่มีหรอกค่ะ  ถ้ามีการสั่งของจากยูนิแวค  ก็จะต้องส่งไป

    ฟากกระโน้น  ให้เขาจัดการให้”




    “ฟากกระโน้นไหนครับ”  ลุงถามขึ้นมาอีกครั้ง




    “คือฟากซัมมิทออยส์....ซึ่งอยู่ชั้นเดียวกับเรานี่แหละค่ะ  

    แต่อยู่คนละฟากกัน”




    “เราไปที่นั่นกัน  ลองไปหาดูว่าใครเป็นคนจัดการเกี่ยวกับ

    แอลซีให้บริษัทซัมมิทคอมพิวเตอร์"




    “แต่ยูนิแวคบอกว่า  ยังไม่ได้รับแอลซีจากเรานี่ค๊ะ”




    “ใช่ครับ  แต่อาจจะเป็นแนวทางให้เราหาออเดอร์ของอีแก

    ตให้เจอได้”




    “คุณคิดว่า  ใครที่เราควรจะไปหาที่สุดในฝากกระโน้น”  ลุง

    ถามให้แน่ใจก่อน




    “พี่ตั๋นคะ  พี่ตั๋น  เลขาฯของซี เจนะคะ  ส่วนมากเธอจะรู้

    เรื่องของซัมมิทเพราะมีอะไร ซี เจ ก็มักจะใช้เธออยู่เสมอ”




    “อ๋อ  พี่ตั๋น  คนที่ผมไปรับใบเข้าทำงานใช้ไหมครับ”




    น้องๆ เชื่อไหมครับ  จากพี่ตั๋น  เราก็จับจุดถูกแล้ว  พี่ตั๋น

    เอาแฟ้มโต้ตอบกับยูนิแวคมาให้เราทั้งแฟ้ม  ซึ่งในเอกสาร

    เหล่านั้น  ก็มีใบทวงให้ซัมมิทเปิดแอลซีกับยูนิแวคค่า

    เครื่องพริ้นเตอร์เป็นเงินสองหมื่นกว่าเหรียญหลายครั้ง

    หลายหน  แต่ทางซัมมิทก็ไม่ได้ทำอะไร  เราค้นไปอีก

    หน่อยก็เจอใบสั่งของอีแก็ตหรา  เป็นเงิน  เกือบแปดแสน

    บาท  ซึ่งเป็นค่าเครื่องพิมพ์ความเร็วสูง 0770 รุ่นใหม่ของยู

    นิแวค




    ลุงยิ้มด้วยความดีใจ  ดูสีหน้าคุณนงลักษณ์มีอาการ

    ตื่นเต้น  ที่เห็นใบสั่งซื้อของอีแกตซึ่งคุณนงลักษณ์ไม่เคย

    เห็นมาก่อน  ......




    ลุงถามพี่ตั๋นว่า ซี เจ อยู่หรือเปล่า  พี่ตั๋นบอกว่า ซี เจ ไป

    ไต้หวัน  จะกลับก็อาทิตย์หน้า  




    ลุงนั่งตรองดูแล้ว  ถ้าเราเจอใบสั่งแล้ว  ไม่ทำอะไร  เดี๋ยว

    ก็เกิดเป็นเรื่องขึ้นมาอีก  และหากเรารีบจัดการอะไรให้มัน

    เสร็จไป  ก็จะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้อีกต่อไป  




    “พี่ตั๋นครับ  ถ้าผมต้องการเปิดแอลซีฉบับนี้  ผมจะต้องไป

    ติดต่อใคร  และใครคือผู้ลงนามอนุมัติครับ”




    “ได้คะ  คุณต้องการเปิด แอลซีใช่ไหม  เดี๋ยวพี่ตั๋นทำให้”




    “เดี๋ยวครับ...พี่ตั๋น  ผมยังไม่มีอำนาจลงนามนะครับ  เพราะ

    ยังไม่ถึงวันเข้าทำงานจริงตามจดหมายของซี เจที่ให้

    ไว้....”




    “ก็พี่จะให้คุณเซ็นที่ไหนล๊ะ  พี่เพียงแต่เตรียมเอกสารให้

    เท่านั้น  ซึ่งคุณต้องไปให้นาย ซี เค จาง เซ็นอีกทีหนึ่ง  ใน

    กรณีที่ ซี เจ ไม่อยู่  ซี เค จะรับผิดชอบเซ็นเอกสารแทน

    ซี เจ ทั้งหมดค่ะ”




    พี่ตั๋นเล่นเอาลุงปวดหัวไปอีกรอบหนึ่งกับชื่อของผู้บริหารใน

    บริษัทนี้ซึ่งมีทั้งซี เจ ฮวง  มี  ซี เค จาง  และยังมี เค ซี

    อะไรอื่นๆ อีกก็ไม่ทราบ  ซึ่งลุงก็ไม่เคยชินกับการเรียกชื่อ

    อย่างนี้ซะด้วย  อยู่ยิบอินซอยก็มีแต่ชื่อไทยๆ เช่น คุณ

    เทียนชัย  คุณธวัช  คุณฤทธิ์ ฯลฯ  แต่เอาละ  จะ ซี เค

    อะไรก็ตาม ขอให้เปิด แอลซี ก่อนเที่ยงวันนี้ให้ได้ก็แล้ว

    กัน  เพราะทางยูนิแวครออยู่  ถ้าได้แอลซี  ก็จะ Ship

    เครื่องพิมพ์ทันที  เราจะได้ไม่โดนปรับ




    ก่อนเที่ยงเล็กน้อย  เรา  ลุงหมายถึงคุณนงลักษณ์กับลุง  

    ก็เดินออกมาจากห้องของ ซี เค จาง  ซึ่งต่อไปนี้  ลุงจะ

    เรียกว่า “นาย”  เพราะต่อไป  หลังจากที่ซี เจ ฮวงได้เดิน

    ทางหลบภัยออกไปนอกประเทศแล้ว  การดูแลกิจการ

    ทุกอย่างของซัมมิทฯ รวมทั้งซัมมิทคอมพิวเตอร์ ก็อยู่ใน

    ความดูแลของ ซี เค จาง ทั้งหมด




    ซี เค ได้กล่าวต้อนรับลุง  และชมลุงว่า  ได้เข้ามาช่วยงาน

    ก่อนที่จะถึงเวลา  ซึ่งเป็นงานที่คั่งค้างอยู่มากมาย  ท่าน

    เองก็ไม่ทราบว่าอะไรอยู่ที่ไหน  เพราะมีคนทำอยู่คน

    เดียว  พอเขาออกไป  การบริหารงานทุกอย่างก็หยุด

    หมด  ไม่สามารถต่อไปได้เลย  ซี เค ทำท่าว่าจะชวนลุงไป

    ทานข้าวเที่ยง  แต่ลุงต้องขอตัว  เพราะเดี๋ยวต้องไปประชุม

    ที่อีแกตอีก  ก็ได้แค่คุยกันคร่าวๆ




    การเปิดแอลซี  ก็เปิดกันง่ายๆ ที่แบ็งค์กวางตุ้ง สำนักงาน

    ใหญ่ ซึ่งอยู่ที่อาคารสีลมนั่นเอง  โดยใช้ Line ของซัมมิ

    ทออยส์ที่มีเหลือเฟือ  ให้นายจาง เซ็นแกร๊กเดียว ก็ออก

    Telex ไปบอกยูนิแวคว่าเราเปิดแอลซีเรียบร้อย  และของ

    ให้ ship ของทันที  ทางมิสเตอร์เลาน์ ซึ่งเป็น Admin ของ

    ยูนิแวคฮ่องกงก็ประมาณการให้เราได้ว่า  เราจะได้รับของ

    เมื่อไหร่  ซึ่งก็เป็นที่พอใจของเรา




    บ่ายวันนั้น  การประชุมระหว่างลุง ในฐานะตัวแทนของ

    ซัมมิท  กับคณะซึ่งมีคุณนงลักษณ์ และคุณพรเทพกับเจ้า

    หน้าที่ฝ่ายพัสดุของอีแกต  กับพี่ดะและเจ้าหน้าที่ระดับ

    ต่างๆ ของอีแกตก็เป็นไปได้ด้วยดี  ....




    ซึ่งคุณดนัยหรือพี่ดะ  แอบกระซิบกับลุงว่า  เกือบไปแล้ว  

    ถ้าไม่ได้เรื่องวันนี้  ก็คงหัวโตกันแน่  เพราะถามซัมมิทไป

    ตั้งหลายครั้งแล้ว  ซัมมิทก็เอาแต่เฉย  ทั้งๆ ที่เราเช่าเครื่อง

    ของซัมมิท  เดือนหนึ่งก็หลายล้านบาท  ..... ซึ่งลุงก็ไม่รู้

    จะบอกพี่ดะได้อย่างไรว่า  “ลุงก็เพิ่งโดนเรียกตัวมาเมื่อวาน

    นี้เอง....และเรื่องทั้งหมดก็เพิ่งจัดการไปเมื่อเช้านี้  ก่อน

    เข้าประชุมกับอีแกตนี่แหละ....”      เพราะขืนบอกไปอย่าง

    นั้น  ความเชื่อมั่นที่ลูกค้ามีให้ต่อซัมมิทคงจะลดน้อยลงแน่

    นอน และ  อีกเช่นเคย  มันเป็นภาระของ MD คนใหม่ที่เข้า

    มาจัดการอีกตามเคย




    หลังจากประชุมกันเสร็จแล้ว  ลุงก็ขออนุญาตไปดูเครื่อง

    Univac  1106  ซึ่งเป็นเครื่องเมนเฟรมขนาดใหญ่เครื่อง

    แรกของยูนิแวคในประเทศไทย      ซึ่งถูกติดตั้งโดยนายช่าง

    ชาวฮ่องกงทั้งทีม




    ในห้องคอมพิวเตอร์ซึ่งใหญ่โตมโหฬาร  และมีอากาศเย็น

    เฉียบ  ลุงได้พบกับ “คุณโกศล”  นายช่างของยูนิแวคอีก

    คนหนึ่ง  ซึ่งคนนี้จะมีบทบาทที่สำคัญในสมัยที่ลุงอยู่ที่ยูนิ

    แวคในอนาคต




    ลุงคุยกับคุณโกศลเล็กน้อย  ได้ทราบว่า  แกไม่ค่อยได้

    กลับบ้าน  เพราะต้องนอนค้างที่อีแกต  ที่อีแกต  เขาทำ

    งาน 24 ชั่วโมง  7 วันต่ออาทิตย์ไม่มีวันหยุด  วันลา  ดัง

    นั้น  ช่างจะต้องสแตนบายอยู่ตลอดเวลา  ซึ่งเวลาที่นับจาก

    เครื่องเสีย  และเจ้าหน้าที่ประจำเครื่องได้โทรศัพท์แจ้งให้

    บริษัททราบ  หลังจากนั้นนาฬิกาก็จะเดินไปเรื่อยๆ  จนถึง

    ซ่อมเครื่องเสร็จใช้การได้  เป็นเวลาอยู่ภายในกี่ชั่วโมงก็ว่า

    ไป  ดังนั้น  การที่ช่างต้องไปสแตนบายอยู่ที่ไซด์งานเลยก็

    เพราะบางที เครื่องมีอาการเสีย  เป็นเวลาค่ำคืน  ดึกดื่น  

    ซึ่งช่างทุกคนจะถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาจากที่นอน  และรีบจับ

    แท็กซี่ หรือขับรถออกจากบ้านอย่างเร่งด่วนเพื่อไปถึงอีแก

    ต ที่อยู่บางกรวยให้เร็วที่สุด  และซ่อมเครื่องให้เร็วที่สุด  มิ

    ฉะนั้นอาจถูกปรับได้




    ดังนั้น  คุณโกศลที่มีบ้านพักอยู่แถวมีนบุรี  ถ้าหากจะขับรถ

    ไปบางกรวยในสมัยนั้น  ก็ไม่หนีครึ่งชั่วโมงเพราะไม่ได้มี

    ทางด่วนอะไร  และที่สำคัญ  คือ  ลูกและเมียของคุณ

    โกศล  ซึ่งต้องอยู่บ้านคนเดียว  เคยมีอยู่ครั้งหนึ่ง  ซึ่งคุณ

    โกศลเคยออกมาซ่อมเครื่องที่อีแกต  แล้วขโมยเกิดขึ้น

    บ้านในขณะที่คุณโกศลไม่อยู่  ทำเอาภรรยาของคุณโกศล

    เป็นโรคหวาดระแวงตั้งแต่นั้นมา  ดังนั้น  เมื่อคุณโกศลโดน

    เวรว่าอาทิตย์นี้จะต้องเข้าเวรที่อีแกต  คุณโกศลเลยต้อง

    หอบลูกเมีย ไปอยู่กินที่อีแกตไปในตัว  .....  นี่คือชีวิต

    ของช่างซ่อมระบบคอมพิวเตอร์ที่น่าเห็นใจเป็นอย่างยิ่ง  

    และไม่ค่อยมีใครเข้าใจในสภาพความเป็นอยู่ของเขา ...

    ลุงได้รับปากกับคุณโกศลว่า  ถ้าว่างๆ ให้เข้าไปคุยในออ

    ฟฟิต  ลุงอยากคุยด้วยถึงปัญหาต่างๆ ของซัมมิทที่กำลัง

    เผชิญอยู่  ซึ่งดูๆ แล้วก็ไม่ใช่การ “ขายคอมพิวเตอร์”

    เพียงอย่างเดียวเท่านั้นซะแล้ว...แต่เป็นปัญหาที่ MD ทุก

    คนจะต้องเจอ  นั่นคือ  ปัญหาเรื่องคน  คน  และคน




    ก่อนกลับ  ลุงได้เข้าไปที่ห้องทำงานของคุณดนัยอีกครั้ง

    หนึ่ง เพื่อขอลากลับบริษัท ซึ่งคุณดนัยกำลังมีแขกอยู่




    แต่คุณดนัยเรียกให้ลุงเข้าไปพบ




    “มา..มา  คุณอมร  ผมอยากแนะนำให้รู้จักเจ้าด้อง....คุณ

    ภัทรินทร์  กาญจนวดี  ด้อง ...  นี่คุณอมร  เอ็มดีคนใหม่

    ของซัมมิท”




    คุณภัทรินทร์ หรือที่พี่ดะเรียกว่า “เจ้าด้อง”  หันมายกมือ

    ไหว้ลุงอย่างนอบน้อม




    ลุงรีบรับไหว้  และกล่าวทักทาย




    “ยินดีที่รู้จักครับ  คุณ..”




    “เรียกผมว่าด้องก็ได้ครับพี่....ผมเคยได้ยินชื่อเสียงของพี่

    มานานแล้ว  ยินดีที่ได้รู้จักครับ”




    ......มันทำให้ลุงต้องนั่งลงที่โต๊ะพี่ดะอีกครั้งหนึ่ง   คุณ

    ภัทรินทร์จบปริญญาโทจากพระจอมเกล้า  ลาดกระบัง  

    ตอนนี้เป็นเจ้าหน้าที่ของบริษัทขายคอมพิวเตอร์แห่งหนึ่ง  

    ซึ่งมีลูกค้าเป็นอีแกตเหมือนกัน




    วันนั้น  เจ้าด้องเข้ามาติดตามงานบางอย่าง




    .....บุคลิกของคุณภัทรินทรฺ์  ประทับใจลุงมาก  ความเป็น

    หนุ่ม  สดใส  ยิ้มระรื่น  และขณะเดียวกัน  ยังจบปริญญา

    โทจากมหาวิทยาลัยพระจอมเกล้าจากลาดกระบัง  ทำให้

    ลุงชักติดใจ  เสียแต่คุณพรเทพ และคุณนงลักษณ์กำลังรอ

    อยู่  เราจะต้องกลับพร้อมกัน  ลุงเลยขอนัดคุณภัทรินทร์

    มาคุยอีกรอบหนึ่งที่ออฟฟิตในอาทิตย์หน้า  เราจะได้คุย

    กันยาวๆ




    ตกลง....ลุงก็มีงานเต็มมือ  นับตั้งแต่วันนั้นไป  นี่ถ้าหวน

    เวลาคืนได้  ลุงก็มานั่งหัวเราะกับความขยันขันแข็งของตัว

    เอง  ว่าทำไปได้อย่างไรครับนี่  งานก็ยังได้ถึงกำหนดจะ

    ไปทำงานให้เขา  ตัวเองก็อยู่ในช่วงพักร้อน  แต่ต้องเข้าไป

    จัดการอะไรต่อมิอะไรให้ยุ่งไปเสียหมด




    ชีวิตของคนทำงาน  มันก็เป็นฉะนี้แหละขอรับ




    amorntvm@hotmail.com

    จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ วันเนา (14) 08:08:02 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom