Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 41 ขยะกองใหญ่

    จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 41  ขยะกองใหญ่




    หลังจากกลับจากอีแกตตั้งแต่วันนั้นมา  ลุงก็ต้องเข้าออฟ

    ฟิตที่ซัมมิทเป็นประจำ  เพราะรู้ว่า  งานกองใหญ่  กำลังรอ

    ให้เคลียร์อยู่เบื้องหน้า  และทางสตาฟฟ์ทุกคนก็ทราบแล้ว

    ว่า  บริษัทได้จีเอ็มคนใหม่แล้ว




    ก็คงมีคนอยู่หลายประเภท  บางประเภทก็อยากดูหน้า ดู

    ฝีมือว่าจะซักเท่าไหร่เชียว....  บางคนก็เฉยๆ  ไม่สนใจใคร

    จะไปจะมา ข้าไม่รู้.....  รู้แต่วันทำงานของข้าไปให้เสร็จ

    วันๆ




    ลุงเข้าไปวันแรกๆ ก็ไม่มีโต๊ะจะนั่ง  คุณนงลักษณ์เลยให้ไป

    นั่งห้องของแกซึ่งอยู่ที่ชั้นหนึ่งไปพลางๆ ก่อน  ส่วนคุณ

    นงลักษณ์ก็เดินไปเดินมา  สั่งงานอยู่แถวๆ นั้น  บางทีก็

    ออกข้างนอกเพื่อติดต่องาน..............




    ลุงนั่งอยู่ในห้องคุณนงลักษณ์  ใส่สูทโก้หราอยู่คนเดียว  

    คนอื่นก็เดินผ่านไปผ่านมา  ซึ่งลุงก็ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร

    บ้าง  จะเป็นสตาฟฟ์ของซัมมิท  หรือจะเป็นลูกค้า  หรือจะ

    เป็นสตาฟฟ์ของซัมมิทใหญ่ที่เข้ามาใช้เครื่อง

    คอมพิวเตอร์ฯลฯ  เห็นมีคนเดินเข้าออกอยู่ตลอดเวลา  

    บางทีลุงก็เงยหน้าไปสบตาเขาเหล่านั้น  แต่ทุกคนก็แสดง

    ความเงียบเฉย  เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  มีบางคนที่จ้อง

    มองด้วยความประหลาดใจว่า  เอ...สมัยก่อนมันเป็นห้องที่

    มีผู้หญิงนั่งอยู่นี่หว่า  นี่ทำไมกลายเป็นผู้ชายใส่สูทมานั่ง

    ทำอะไรอยู่คนเดียว




    ลุงก็สั่งให้เอาแฟ้มที่ลุงดูอย่างลวกๆ ของอีแกตลงมาข้าง

    ล่าง  และขออนุญาตคุณนงลักษณ์ ขอแบ่งตู้สี่ลิ้นชักมาให้

    สักชั้นหนึ่งเพื่อเก็บเอกสาร




    ลุงเริ่มไปขอแฟ้มของยูนิแวคที่พี่ตั๋นเอามานั่งแกะ Telex ที่

    ละอันสองอัน  อ่านมันอย่างละเอียด  พร้อมด้วยคำเครื่อง

    หมายต่างๆ ที่ไม่เข้าใจ   ภาษาธุรกิจของแต่บริษัทก็แตก

    ต่างกัน  ลุงอยู่ที่ยิบอินซอย  ติดต่อกับเบอร์โร่ส์ก็ใช้ภาษา

    อย่างหนึ่ง  มาพออยู่ที่ซัมมิท  ภาษาที่ใช้ก็แตกต่างกัน

    ออกไป      สั้นๆ ห้วนๆ อย่างไรก็ไม่รู้  แต่ก็กะทัดรัด และได้

    ใจความดี




    ลุงนั่งอ่าน Telex จนเพลินไป ไม่รู้ตัว....เงยหน้าขึ้นมาอีก

    ที  คนหายไปไหนกันหมด  อ๋อ  เที่ยงสิบห้าแล้วนี่  คนเลย

    หายหน้ากันไป  เรานั่งซื่อบื้ออยู่คนเดียว  ท่ามกลางความ

    เงียบเหงา  ไม่มีผู้ใดมาทัก  มาทาย  มาชวนไปกินข้าว

    เหมือนที่เคยอยู่ที่ยิบอินซอย......




    นี่แหละ  สภาพของคนใหม่  ไม่ว่าตำแหน่งอะไร ก็เป็น

    อย่างนี้เหมือนกันหมดทุกคน      ไม่มีคนสนใจ  ไม่มีคน

    ทักทาย  ไม่มีคนชวนไปทานข้าวด้วย  อาจจะเป็นเพราะ

    ความไม่สนใจว่า “คุณเป็นใคร”  หรือ  “ทำไมต้องไป

    สนใจ”      หรืออาจจะไม่กล้าไปทัก  หรือ  หรือ....

    สารพัดที่เป็นไปได้




    หรือจะเป็นวัฒนธรรมของที่นี่  ต่างคนต่างกิน  ต่างคนต่าง

    ทำงาน  ต่างคนต่างอยู่  ตัวใครตัวมัน...............




    ลุงสลัดหัว  ทิ้งความคิดที่ระดมเข้าท่ามกลางบรรยากาศ

    แปลกใหม่เหล่านี้ทิ้งไป  จะคิดมันไปทำไม  ไม่มี

    ประโยชน์  เพราะอย่างไร  เราก็ได้ตัดสินใจเดินทางมาถึง

    จุดนี้นี่แล้ว........เอาสูทมาใส่  แล้วเดินออกไปข้างนอก  

    เลี้ยวซ้าย  ผ่านไปสองสามคูหา  ก็เจอร้านที่น่านั่งเข้าร้าน

    หนึ่ง  ติดแอร์  มีคนแน่นพอสมควร  ลุงเข้าไปนั่งอยู่คน

    เดียว  ก็ที่ร้าน “คาลตัน” นั่นแหละ  




    เสียงดนตรีและเพลงของแนทคิงโคล ดังคุ้นหู  ลุงมองไปที่

    เวที  เห็นนักดนตรีวัยเดียวกันกับลุง  กำลังเล่นเพลงช้าๆ

    นิ่มๆ  มีกีต้าห์  เบส  กลอง  คีย์บอด  ฯลฯ  เพลงที่นำมา

    ร้องก็เป็นเพลงที่ลุงรู้จัก และเป็นที่นิยมสมัยที่ลุงยังเล่น

    ดนตรีอยู่ทั้งนั้น  .....มองหน้าคนเล่นดนตรี  ก็รู้สึกคุ้นหน้า

    อยู่คนเดียว  นอกนั้นก็ไม่รู้จักใคร




    พอดี เวทเตอร์เขาเดินมารับออเดอร์  ลุงก็สั่งซีซ่าสลัด

    และพ็อกช๊อบมาทาน  เพราะยังไม่รู้ว่ามีอะไรอร่อยบ้าง  

    นั่งทาน  นั่งไปเพลงไปคนเดียวด้วยอารมณ์ที่แปลก  ซึ่งลุง

    ไม่รู้ว่ามันเป็นอารมณ์อะไร  มันแปลกที่  หรือมันแปลก

    บรรยากาศ  หรือมัน.....ลุงก็ไม่รู้




    แต่อีก สิบปีต่อมา  ลุงจึงรู้จักมันเป็นอย่างดี  จนเป็นเพื่อน

    กันอย่างสนิทใจ  เพราะมันไม่ใช่สิ่งแปลกหน้าสำหรับลุง

    อีกต่อไป  จะเรียกมันว่าเพื่อนสนิทของลุงทีเดียวเลย

    ละ.....มันคือ “ความเหงา”  ไงละ




    บ่ายกว่าๆ ลุงกลับไปนั่งที่ห้องเดิม  ผู้คนก็พลุกพล่าน

    เหมือนก่อนเที่ยง  ลุงตัดสินใจเงยหน้าขึ้นจากกอง Telex

    ที่กองอยู่ข้างหน้า  ตัดสินใจเดินออกจากห้องไปทักคุณ

    ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่หน้าห้อง ใกล้ๆ กับห้องที่ลุงนั่งอยู่




    “รับกาแฟไหมคะ  คุณอมร”




    .....ลุงแปลกใจ  เอ....มีคนรู้จักเราด้วย




    “ขอบคุณครับ  ถ้าได้ก็ดีครับ”




    “เดี๋ยวหนูเอาไปให้นะคะ”




    ....มันทำให้ลุงต้องเข้ามานั่งรอกาแฟที่เด็กผู้หญิงคนนั้นจะ

    ยกมาเสริฟให้




    พอยกกาแฟมาเสร็จ  เธอก็เตรียมตัวจะถอยออกไป  แต่

    ลุงเรียกเธอไว้ก่อน




    “นั่งลงก่อนซีครับ  ทำไมคุณรู้จักชื่อผมละครับ”  ลุงถาม




    “ใครๆ เขาก็รู้จักกันทั้งนั้นแหละค่ะ...”  เธอนั่งลง  พร้อม

    กับเอ่ยขึ้นเบาๆ




    “อ้อ.....รู้ว่าอย่างไรครับ”  ลุงแกล้งซัก




    “ก็รู้ว่า คุณอมรจะมาเป็นเอ็มดีที่นี่นะซิคะ”




    “อืม....ก็แปลกดี  ตอนนี้ผมยังไม่ได้มาเต็มตัวนะครับ  

    เดือนหน้าถึงจะเริ่มงาน  ตอนนี้ก็เข้ามาดูเอกสารเร่งด่วน

    บางอันก่อน....ขอโทษ  คุณทำอะไรที่นี่หรือครับ”




    “อ๋อ  หนูอยู่ฝ่ายแอดมินคะ  พี่แดงสั่งให้หนูดูแลคุณนะ

    ค่ะ...”




    “อ๋อ  พี่แดงสั่งเหรอ..”  พี่แดงก็คือคุณนงลักษณ์นั่นเอง  




    “ค่ะ  พี่แดงสั่งว่า  ถ้าคุณต้องการอะไรให้บอกหนู  และให้

    หนูคอยช่วยคุณอมรค่ะ”




    “แต่เอ๊ะ  ทำไมพี่แดงไม่เห็นบอกผม  และคุณก็ไม่เห็นเข้า

    มาถามว่าผมต้องการอะไรบ้าง”




    “หนูไม่กล้านะค่ะ  เห็นคุณอมรกำลังยุ่งๆ นั่งอ่านเอกสาร

    อยู่  หนูเลยไม่กล้ามารบกวนค่ะ...”




    “อ๋อ  ดีแล้วครับ  ต่อไปนี้  ผมจะมาทุกตอนเช้า  ผมชอบ

    ดื่มกาแฟนะครับ  ถ้าเป็นไปได้  ขอกาแฟผมสักแก้ว  ดำ

    นะครับ  ใส่น้ำตาลช้อนครึ่ง  ....  และถ้าผมต้องการ

    อะไร  ต่อไปนี้ผมจะบอกคุณนะครับ.....”




    “เดี๋ยวครับ  คุณชื่ออะไรครับ”  ลุงถาม  เมื่อเห็นเธอขยับ

    ตัวจะลุกขึ้น




    “ติ๋วค่ะ”   แล้วเธอก็เดินออกจากห้องไป....................




    การทำความรู้จักกับคนใหม่ๆ  ก็เหมือนเราไปอยู่บ้านคนอื่น

    เขา  มันมีสภาพไม่ต่างกับที่เราออกไปอยู่ต่างจังหวัดเลย  

    ต้องค่อยๆ ทำความรู้จัก  ไม่ให้เขาตื่น  ลุงไม่แปลกใจ

    เลย  ที่วันนั้น  ได้ไปนั่งอยู่ที่ซัมมิททั้งวัน  ได้คุยกับผู้หญิง

    ที่ชื่อ “ติ๋ว” เพียงคนเดียวเท่านั้น......คนอื่นเขาคงไม่กล้า  

    หรือไม่ก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับเรา  ถ้าเราไม่เรียกให้เข้าพบ

    หรือเรียกใช้งาน  เขาก็คงจะไม่กล้า.........................




    เออ.....แล้ว  HR  หายไปไหน..................................




    HR  ทำไมไม่ทำหน้าที่แนะนำให้เรารู้จักกับใครต่อใคร  มัน

    เป็นหน้าที่ของ HR ใช่ไหม.........




    คุณนงลักษณ์กลับมาตอนจะเลิกงานอยู่แล้ว  ลุงเลยชวน

    คุยต่อ  ลุงเล่าให้ฟังเรื่องคุณติ๋ว  คุณนงลักษณ์ก็ขอโทษที่

    ลืมแนะนำให้คุณอมรรู้จัก  แต่ได้สั่งไว้ว่าถ้าคุณอมรต้อง

    การอะไร ให้คุณติ๋วจัดหาให้




    ลุงถามถึง HR  คุณนงลักษณ์ทำหน้าแปลกใจ.......ลุงก็

    บอกว่าหมายถึง คนที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการรับคน  ใหม่    

    อธิบายสิ่งต่างให้คนใหม่รู้จัก  โดยไม่ต้องเซ่อเที่ยวตามหา

    เอาเอง




    ก็ได้รับความรู้จากคุณนงลักษณ์ว่า  ที่ ซัมมิทคอมพิวเตอร์

    ยังไม่เคยมี HR  เคยเห็นพี่แก่ๆ คนหนึ่งที่ทำหน้าที่คล้ายๆ

    กับหน้าที่นี้  แต่ก็อยู่ “ฝั่งกระโน้น”  ไม่ได้มายุ่งอะไรกับ

    ทางนี้




    ถามว่า  แล้วคนจะรับเข้ามาใหม่  จะทำอย่างไร.....เธอก็

    บอกว่า ที่ซัมมิทยังไม่เคยรับใครเข้ามาใหม่  เขาก็รอ “เอ็ม

    ดี”      เข้ามาจัดการ




    ถามว่า  “แล้วคนจะลาออก”  ต้องไปลาที่ใคร  ก็ได้รับคำ

    ตอบว่า  “ธรรมดา  ต้องยื่นใบลาออกกับเอ็มดี  แต่นี่เราก็

    ได้เอ็มดีมาแล้ว  มีคนจะลาออกเดือนนี้หลายคน  จะให้

    ดิฉันเรียกเข้ามาคุยไหมคะ”    ..................




    ลุงรีบบอกว่า  รอก่อน  อย่าเพิ่ง....."แล้วเซลส์มีกี่คน"




    "ไม่มีค่ะ...รอเอ็มดี....."




    "ซับปอร์ต  หมายถึงผู้ที่ทำหน้าที่ดูลูกค้าและระบบนะ? "




    "อ๋อ...มีอยู่หนึ่งคนค่ะ  ช่วยดูแลระบบที่ซัมมิทใช้อยู่เป็น

    ส่วนใหญ่  แต่ถ้าเป็นซับปอร์ตให้ลูกค้าเช่นอีแกต  ...  ก็ยัง

    ไม่มีค่ะ.......รอเอ็มดี"




    "...แล้วขณะนี้มีลูกค้าอยู่กี่ราย...."




    "ที่ใหญ่ๆ ก็มีอีแกต  ที่คุณอมรไปมาเมื่อวานนี้นะคะ   แล้วก็

    มีที่รถไฟ  แล้วก็มีที่กระทรวงการคลัง  เท่าที่ทราบก็มีแค่นี้

    แหละคะ  อ๋อ  มีที่ดาต้าแมทอีกหนึ่งเครื่อง  นอกนั้น  เป็น

    เครื่อง Key Punch ให้เช่าสักยี่สิบสามสิบเครื่อง  .........."




    "เออ....คุณนงลักษณ์  แล้วเราจะขายกันปีละกี่เครื่อง"  ลุง

    แกล้งถาม




    ก็ไม่ทราบซีคะ  แล้วแต่เอ็มดี.....เห็นนายห้างต้องการให้

    ทำ Budget ไม่ใช่หรือคะ  และส่งให้นายห้าง Approve  

    ถ้านายห้างเห็นชอบ  ก็ดำเนินการตามที่ทำ budget ได้ค่ะ




    นั่นเป็นความรู้ที่ได้จากคุณนงลักษณ์ในเย็นวันนั้น




    ใช่....ลุงก็จำได้  ซี เจ เคยบอกลุงก่อนที่จะตกลงรับลุงเข้า

    มาว่า  ให้ลุงต้องทำ budget  เมื่อเสร็จแล้ว  เอาไปให้แก

    ดู  ถ้าแก Approve ก็ดำเนินการได้




    ก่อนทำ Budget  เราต้องรู้อะไรก่อน




    รู้นโยบาย  ใช่...นโยบาย  แต่จะไปถามใคร  ไม่เห็นมีคน

    ให้นโยบาย  เอ้า  เราก็ตั้งนโยบายขึ้นเองก็ได้ว๊ะ




    ต้องรู้ว่า  ที่นี่มีอะไร  และไม่มีอะไรที่จำเป็น................

    จะไปถามใคร   ก็ไม่รู้จะถามใคร  เอา  รื้อเอาเองก็ได้วะ  

    เอาจากกองขยะนี่แหละ




    “คุณนงลักษณ์ครับ  ถ้าเป็นไปได้  ผมอยากทราบเรื่อง

    บัญชีทั้งหมดของซัมมิทคอมพิวเตอร์”      ลุงเอ่ยขึ้นหลังจาก

    เห็นว่าเย็นมากแล้ว




    “ได้ค่ะ  ทางเราเป็นคนรันให้ซัมมิทเอง  แยกเป็นแผนกอยู่

    แล้ว  ตอนนี้ยังไม่ได้มีสมุหบัญชี  เอาของซัมมิท แผนกยู

    นิแวคเดิมได้ไหมคะ”




    “ได้ครับ  เอาของยูนิแวคเดิมนั่นแหละ  ย้อนหลังสามปีได้

    ไหมครับ”




    “ได้ค่ะ  พรุ่งนี้จะรันเครื่องมาให้นะคะ”




    “อ้อ....คุณนงลักษณ์  ผมอยากจะให้คุณมาดูบัญชีกับผม  

    เราจะได้เดินไปด้วยกัน  มีอะไรที่ผมไม่รู้  เราจะได้สืบค้น

    ด้วยกัน”




    “เราจะต้องทำ Budget ให้เสร็จก่อนที่ ซี เจ จะกลับจาก

    ไต้หวันต้นเดือนหน้านี้  เพราะแกก็พูดเรื่องนี้ไว้เหมือนกัน”




    “แต่....ดิฉันขอถามหน่อยนะคะ  ว่าทำไมคุณอมรต้องการ

    ดูบัญชี.....”




    “บัญชีเป็นสิ่งสำคัญมากที่เดียวครับ  เพราะมันจะบ่งบอกถึง

    นโยบายของผู้บริหารเดิมว่าได้ทำอะไร  และไม่ได้ทำ

    อะไร  แล้วผมจะอธิบายให้คุณทราบพรุ่งนี้  วันนี้ขอแค่นี้

    ก่อน  เอาละครับ  กลับไปพักผ่อนเถอะครับ....”




    แล้วลุงก็นั่งรถ  ซึ่งเป็นรถของยิบอินซอย  ซึ่งยิบอิน

    ซอยกรุณาให้ยืมใช้ จนกว่าลุงจะมีรถประจำตำแหน่งคัน

    ใหม่  พร้อมด้วยคนขับคนประจำตำแหน่งคนเดิม  ที่ยิบอิน

    ซอยให้ยืมมาขับให้ก่อน  แล้วจะอยู่กับใครก็ค่อยว่ากันอีก

    ที  เพราะตอนนี้เขายังกินเงินเดือนที่ยิบอินซอยอยู่  เพราะ

    คุณอมรอยู่ในสถานะที่ลาพักร้อน




    เห็นไหม.....พรุ่งนี้  “ลุงจะบอกว่า  แล้วเราจะดูบัญชีกันไป

    ทำไม  ทำไมทำ Budget ต้องเอาบัญชีเก่ามาดู”




    ต้องติดตามพรุ่งนี้ (ขอโทษที....อาทิตย์หน้า) นะครับ




    amorntvm@hotmail.com

    จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 21 เม.ย. 51 10:58:36 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom