ความคิดเห็นที่ 1 อยากให้มองมุมผมบ้าง มันชิน ทำอะไร ต้องทำให้ดีที่สุด และคาดหวัง ซึ่งบางที ผมก็ไม่รู้ จะมาคาดหวังอะไรใน Internet เพราะในโลกแห่งความจริง ชีวิตผม Ok ไปได้เรื่อย ๆ อยู่แล้ว ไม่รู้เหมือนกัน ว่าอะไรกันมากมาย ก็อยากจะขอโทษ และอย่าถือสา เพราะผมก็ไม่ Perfect ตั้งใจนะครับว่า จะพยายามสนองความอยากของตัวเอง ความเป็นตัวตนของตัวเองให้น้อยลง (เขียนตามใจฉัน) และหันไปมองถึงความต้องการของผู้อ่านจริง ๆ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 20:59:11 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Into the English language เรียนภาษาอังกฤษผ่านประโยคและสำนวนภาษาอังกฤษ Note: tonmelb ยังจะรวมเรื่องที่หลากหลาย แนวเกร็ดความรู้ นะครับ เพราะคนอ่านมีหลายกลุ่ม หลายระดับความรู้ทางภาษาอังกฤษ และเพราะมันใช้เวลาเขียนไม่มาก ผมอยากแนะให้ดูสิ่งเหล่านี้ 1. Parts of Speech 2. Tenses 3. Vocabulary and expressions 4. Pronunciation- intonation and stress 5. Etc เช่น Structure/Pattern ต่างใน formal/informal writing/use , cultural and social dimensions @@@@ ประโยคสำเร็จรูปที่จะอธิบาย บรรยาย พูดคุย ให้ความคิดเห็นในมุมมองของผม ทั้งที่มาจากหนังสือ+ประสบการณ์ส่วนตัวครับ เช่น ยกมา 1 ประโยคหรือ Paragraph ก็จะยกมาอธิบายพอสังเขป เข่น อาจจะมาคุยเรื่อง Tense หรือเรื่องศัพท์ หรือ คุย parts of speech เป็นฉาก ๆ ไป เช่น เรื่อง gerund, to and without to infinitive or participle or modal verbs จะเขียนเป็นเรื่อง ๆ ให้จบแบบในตอน/พอสังเขป ยกเว้นข้อ 4 ครับ เรื่องการออกเสียง ผมเคยเรียนเสนอไปแล้ว+แนะนำหนังสือเกี่ยวกับ English pronunciation แล้วนะครับ @@@@@@@ จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:03:54 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาดูตัวอย่างจดหมายถึงผู้ปกครอง(บางส่วน) ของโรงเรียนนานาชาติที่หนึ่งครับ Dear Parents, . We would therefore like to celebrate all the different Nationalities and Cultures of the children in Year Today, your children are bringing home a piece of card to fill with information about their home country. It would be wonderful if your children could make a simple display on the card to share with us in School. This may include photographs of members of the family, their flag, money and possibly stamps, a small map, places of interest and landmarks and anything else that they would like to include. It is not intended that many hours are spend on this project; it is an activity that we would like them to enjoy and get as much as possible as they are writing, drawing, cutting and sticking things that are special to them from home. We look forward to seeing them on Tuesday . August- it will be fantastic to share the displays the children have made. Please get in touch if you need any more information. Yours sincerely, The Year Team จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:05:36 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมละและเปลี่ยนข้อมูลนิด ๆ หน่อย ๆ ครับ 1. การใช้ would, could and may VS is, are and will be อย่าไปติดว่า Would, could เป็นอดีต ถึงแม้ ในปัจจุบัน ผู้เรียนหลายคนเข้าใจว่า would and could ไม่ใช่ อดีต แต่ แต่ หลายคนก็ไม่ค่อยมั่นใจ ว่าจะใช้อย่างไร ผล: ก็เลยหลีกเลี่ยงที่จะใช้ would, could หรือแม้แต่ may จะใช้แต่ Verb ช่อง 1+ s, es หรือ Verb in the past ไปเลย ซึ่งในความจริงนั้น การใช้ Would or could ไม่ยาก Would and could มันเป็น Modal verbs นะครับ ใช้แบบ tentative = สุภาพ ไว้ร้องขอ Requesting ครับ เพราะ 2 คำนี้ เมื่อใช้ รูป Past form มันอ่อนลง สุภาพ น่าฟังขึ้นครับ ใน Dictionary เขาเขียนอย่างนี้ เช่น Could – Requesting: Spoken used to make a polite request: Could you help me with these boxes? Possibility อาจเกิดขึ้นได้ ไม่แน่ แค่มี % เกิดขึ้นได้ เช่น If you are not careful, you could get into even worse trouble. Suggesting ไว้แนะ เช่น Maybe we could get together sometime next week? ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:07:09 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เช่น ในจดหมาย It would be wonderful if your children could make a simple display on the card to share with us in School. This may include จะดีมาก จะเยี่ยมเลย แนะ อาจจะรวม ต่างกับ Today, your children are bringing . It is not intended that many hours . We look forward to seeing them on Tuesday . August- it will be fantastic to share the displays the children have made. ใช้ Verb ตามสถานการณ์จริง ผมใช้คำว่า -------------------------สถานการณ์จริงและความรู้สึกนะครับ----------- ไม่ใช่ เรื่องเวลา Tense and time are two different things ครับ tonmelb ขอยกตัวอย่าง เช่น Today, your children are bringing . .ใช้ Present Continuous/ Progressive Tense ไม่ใช่หมายถึง สิ่งที่พูด กำลังเกิดขึ้น ณ ขณะที่พูด (เขียน) แต่หมายถึงว่า สิ่งที่นักเรียนจะกำลังนำกลับบ้านวันนี้ = กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคตข้างหน้า ที่ผู้เจียนมั่นใจว่าจะเกิด ใช้ Present Continuous/ Progressive Tense ครับ หรือ It is not intended that many hours . ใช้ Verb in the Present Tense เพราะประโยคไปในแนว คำสั่ง/ความตั้งใจจริง ๆ ที่ต้องการให้เกิดขึ้น ให้เป็นแบบนี้นะ และ Simple Future ใน it will be fantastic to share the displays the children have made. คาดหวังไว้เช่นนั้น ในอนาคต ไม่ใช้ Would ถึงไม่ผิด แต่เพราะไม่เหมาะสม ไม่ตรง ไม่ใช่ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:08:25 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมมีเรื่องสั้นภาษาอังกฤษแสนรักมาฝากครับ เคย Post ไว้เมื่อหลายปีก่อนครับ ผมเขียนเมื่อปี 1993 เมื่อครั้งเรียน High School ที่ Melbourne ครับ Love story นะครับ Before I begin my story, I would like to ask you how many of you believe in past lives. The answer could be “no one” or “some” or “many”. If you do not believe in past lives, then you may end up changing your mind after reading my story. The incidents in the story might convince you that people do have past lives that they can sometimes recall. This story takes place in my homeland, Thailand. It is about a young man who happened to recall his past life in a dream. Sakon Nakorn Province is in the Northeast of Thailand. This province is like other places in the country being rich in temples and customs. However, this area is different from other parts of Thailand because the people of Sakon Nakorn Province hold strong Buddhist beliefs; beliefs much stronger than other people from other parts of the country. The reason for this is that people up there have developed a strong relationship with those from the neighbouring countries of Laos and Cambodia. Consequently, they hold the same beliefs and have exchanged their customs for over a hundred years. Photizila was a remote village in the province. The people there were mostly farmers and poor but they were rich in soul. They were good-natured, generous and independent. They usually helped each other even when there were not any disasters. The village has a temple called Ban Tham Temple. Each Buddhist holy day the people went to temple to do good for the sake of their life. Nathavut had lived in that temple for most of his life. He was a young man of 20 years of age. He came to live there because he had no relatives. His parents had died when he was so young that he could not remember what his parents had died of. Nathavut was beloved by people both of the village and the temple because he had always helped people. At the temple, he worked hard. Each day he got up early to tend the garden. This man was very happy and peace of mind which came from living at the temple. After finishing his gardening, he liked to sit on a bench in an arbour he had himself erected. He often said to himself, “I like it here. I don’t know why. I think because the garden has a friendly atmosphere.” He vowed that he would never leave the temple to live somewhere else although he had earned a little from looking after the garden. Living here was more than enough because his mind and heart were at peace. @@@@@@@@@@@@@ จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:11:05 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 7 One day, after he had finished sweeping the ground, Nathavut lay on the bench to take a short nap. He had a dream. . He dreamt that while he was sitting on his bench one day, he heard people’s voices nearby. When he emerged from the arbour to investigate the noise, the garden had disappeared around him and all he could see was a beautiful young lady, a house and two girls who, he supposed, were the lady’s servants because they were dressed like peasants in dull coloured garments. The lady was dressed in a different coloured phaung (a Thai garment consisting of a wide strip of cloth with one end and twisted and hitched between the legs) and a different coloured shawl. Although Nathavut could see every minute detail of her garments, strangely enough, he could not see her face clearly. But she saw him and walked over to talk to him. “I have been waiting for you for a long time> Come and stay with me,” she pleaded. Nathavut was confused for he did not know who the lady was. “What is going on? Who are you? I don’t know you at all!” he admitted. “Yes, you do! Please come with me,” she insisted, with tears in her eyes. Nathavut felt indignation rise in him. “No, I do not want to come with you! I do not know you.” The lady’s voice became harsh and she spoke loudly. “You must come with me. I have been waiting for you for too long. I do not want to wait any more.” She moved towards him, arms outstretched, pleading. “No no!” shouted Nathavut. He turned away and began to run. Panic gripped his heart and he ran and ran @@@@@@ จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:12:27 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 8 “Nathavut Nathavut,” a monk who lived at the temple woke him. This monk had raised Nathavut. The monk was an abbot and his name was Piti. “Oh, One’s Father. Have you got something for me to do? ,” asked Nathavut relieved at the sight of the monk. (One’s Father is used as a “title” for an old priest. Thai people usually call a very old priest One’s Great-grandfather or Grandfather and a young priest One’s Elder or One’s Younger). “No, not at all. I saw you sleeping. Are you all right?” replied One’s Father. “I think so,” Nathavut answered. They passed the time in idle conversations but before the monk was about to leave him, Nathavut asked One’s Father about his dream. “One’s Father, while I was sleeping, I had a dream about a lady. She urged me to stay with her but I resisted. This was not the first time I keep dreaming about this lady. I thought it was not just a dream.” The monk understood more than Natavut could have hoped. One’s Father smiled and replied: “It was about your past life. Someone like you can recall it, but others cannot. It depends on one’s soul-power. If your soul in the powerful state, you can recall but your soul is weak, you cannot.” “I would like to access my past life. I just want to know about it. What should I do, One’s Father?” The monk advised Nathavut to make his soul pure and apart from the secular world. “How?” Nathavut was confused, although he had tired to understand what the monk meant. The monk smiled and replied, “Meditate, my boy, each night before you go to bed. Then your mind is pure. You will be able to know your past life. I have to go now. The villagers will be expecting me.” จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:15:08 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 9 Nathavut bowed low as the monk left. He thought to follow the monk’s advice from now on. From that day, he meditated each night before he went to bed. His first meditation lasted only five minutes. His mind was still agitated but he kept trying. After three months, Nathavut could meditate for about one hour. He now felt that his mind was at peace. In the meantime, he wondered why he did not dream about that during lady during the three-month period. Then he though to himself, “Perhaps, it was a dream.” One night, after meditating he had gone to bed and when he had fallen asleep, he dreamt about her again. This time she was dressed like an old woman. She had a blue shawl and a grey phaung. She had a small, shining, purple diamond ring on the third finger of her left hand. She had gold and diamond bracelets on her right wrist. Nathavut got up off the bed to face her. The lady walked towards him. She was beautiful, tall and slender, with milk-white skin and thick, long black hair that shone in the moonlight. Her hair was loose- no pin or ribbon tied it back. He was not afraid of her, but he was shaken by her great beauty. “Come with me, my daring. Here is not our house. Ours is not far from here,” she pleaded sadly with him. “Who are you? I do not know you madam. Besides, I do not have a house. I have lived here at the temple for most of my life.” “Yes, you do. You are my husband. Please come home with me!” She seemed about to cry again. Nathavut stared at her apprehensively at first then tried to calm down and to recall everything about his past life. His three-month meditation and his soul-power assisted him in remembering everything จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:16:49 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 10 This lady was his wife. His house was once located near this temple. The temple had not been built yet as it was two hundred years ago. Nathavut was a commander-in-chief. He was really skilled and the King and his men put their trust in Nathavut. One day, Nathavut had to go the border to drive the enemy off from his motherland. No one expected that Commander Nathavut could make a slip because every time he went to war, he would bring victory back home. He asked Ploy (his wife) to look after the house and their children while he was away. Ploy, with a sad smile, replied, “Yes, I will do this. Please Buddha be with you.” Nathavut kissed his wife before leaving and, as he did so, he was startled by the thought that he would never come back home again. However, he did not pay much attention to this at that time. So, Nathavut went to war. He led his troops into violent battle; many soldiers on both side died. Nathavut fought bravely but was stabbed from behind by an enemy solider and died before he even fell to the ground. Then the troops were routed. The news of his death was delivered within five days by one of Nathavut’s trusted men. The King and his people deeply regretted the news. Ploy grieved terribly. From that day on she isolated to speak to everyone, including her children. It was said that she could be heard crying day and night. She pined away to her death จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:18:14 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 11 After Nathavut came out of his mediation he looked at Ploy more sympathetically. “Ploy!” cried Nathavut in recognition. They hugged. The lady cried happily and attempted to convince him to stay with her. Somehow he had lost heart after seeing his past life. Although he now understood her pain, his answer remained “No”. “Sorry, my daring, I cannot come with you, although I still love you very much.” “But why?” asked Ploy, surprised. “I just cannot. We are now in different worlds. And you are a spirit, but I am alive. We just cannot live together,” Nathavut explained. More important, I am so happy now as I have peace of mind and heart.” The lady was now angry. Her voice became harsh again. “You must come with me. I love you. If you do not come, I will take you!” “No. Please don’t do that, Ploy. I still love you but I just cannot go back with you,” said Nathavut. Ploy moved towards him. Nathavut this time stood still; his legs just could not move. He thought he must do something or anything at all to stop this happen. จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:20:19 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 12 But he was confused and indecisive. This woman was his faithful wife, after all. “What should I do now? I do not want to betray her. She loves me and has been waiting for me for a long time,” thought Nathavut. Nathavut knew deep down that he still loved her. Yet he believed that this was impossible. He must make her realise that living together was impossible. “Time to go, my dear,” smiled Ploy. She took him by the hand. “Wait, Ploy,” shouted he. “Listen to me, Ploy. I love to come with you but now is not my time yet. I love you and I do want to spend time with you. If you really love me, please wait for me,” explained Nathavut. “When will be your time?,” Ploy asked sadly. “I don’t know. In fact, nobody knows. If you still insist, you can take me now but please realise that you are committing a sin by taking one’s life.” “When it’s time, we will live together happily once again. Please trust me.” Ploy then let Nathavut’s hand go. “I will be waiting for you. Always.” “Goodbye,” Ploy said reluctantly. Tears just kept rolling her face. Before she turned her back and was about to leave, Nathavut moved towards her to hug her. “I love you. Please wait for me.” Both hugged for the last time จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:21:43 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 13 Nathavut woke up and looked around the room. She was not in the room any more. He was thinking about her. Nathavut thought that tomorrow he would talk to One’s Father about this. He closed his eyes again, but sleep refused to return easily. He got up at about six o’clock. Nathavut cleaned up the garden as usual. The monk came to him. “Up early today, Nathavut?” greeted the monk. “Yes, One’s Father,” he answered. Then he told the monk about what had happened the night before. “What can I do about her, One’s Father?” asked Nathavut anxiously. I very much sympathise with her. I do not want her spirit go around like this. I want her soul to find peace.” “You should do as much good as you can when you are alive. Share the wages of your good deeds with her. Her soul will find peace because of the power of your good deeds. Then she will be reborn in her next life,” explained One’s Father. “Will she come to visit me again?” “No, she will not,” continued One’s Father. “When you do a good deed, your mind will be strengthened. Therefore she cannot visit you because your mind has power over her spirit.” จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:24:25 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 14 Nathavut nodded and bowed to the monk. One’s Father left to receive food from the villagers (This is a custom where people will make merits by giving food to monks. Nether are not people forced nor the monk beg for the food). After the monk was of sight, Nathavut vowed to do good deeds for the rest of his life. Somehow he felt relief that he could now no longer worry about Ploy. His past life was well and truly in the past. He was quite satisfied with his present life. He walked towards his bench sat, and felt peaceful. “Goodbye my dear Ploy,” Nathavut whispered. “I would love to spend my next life with you again, but now I seek peace.” Nathavut then left the bench to resume his daily work. @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:26:04 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 15 65 years later 1 January 2600 Nathavut is now an old man of 85 years of age. Nonetheless, he remains healthy for he has been always active for the rest of his life. He still lives alone at the same house. “Got to go to bed early tonight,” thinks he. He is rather spent as he has helped the monks and villagers at the temple during the day. Yes, today is New Year’s Day. Around 1:30 AM He dreams again. He dreams that he hears someone calling him outside the house. Nathavut then gets up and walks out of the room to investigate the noise. Down there he meets Ploy. Ploy gives him a complete artless smile. She says, “Time to go, dearest.” No resistance from Nathavut. He does not understand why. Nathavut walks towards her. On touching Ploy’s hand again, he turns a young man of 20 years of age again. Nathavut pulls Ploy into a hug. Both smile happily. “Yes, you are right. It’s time to go,” agrees he. Nathavut and Ploy then disappear @@@@@@@ THE END @@@@@@@ จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:28:00 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 16 @@@@@@ A promise @@@@ Even if/even though the earth, ocean and I no longer Exist Love and harmony die not Under the heavens, under the waters I were Wishing/desiring to meet/see you always The ocean [if] you were A fish I wish I were Water-lily/lotus [if] you were A bee I wish I were Admiring you, my absolute treasure A magnificent cave [if] you were A hansa (swan) I wish I were Gliding (down) to the ground To be together Wherever you will be I follow after you Be your man Loving you In every life @@@@@@@@@ จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:29:48 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ลงทะเบียนเรียนครับ จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 26 เม.ย. 51 21:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 18 Come Mun Sun Yah Teung Muay Din Sin Fah Maha Samut Mai Sin Soot Kwarm Ruk Samuk Samarn Mae Yu Nai Tai Lah Sut Tah Tarn Kau Pob Parn Pitsaward Mai Klahd Klah Mae Neur Yen Penh Huang Mahunhnop Pi Kau Pob Sri Sawas Pen Mudcha Mae Pen Bua Tao Pi Pen Poom Mara Chur-ie Pha Ga Go Soom Mae Penh Tum Um Pai Krai Penh Hong Ja Ron Long Sing Su Pen Coo Song Kau Tid Tarm Sarm Sanguan Nuan Laong Penh Coo Krong Pitsaward Took Chat Pai @@@@@@@@ Good nite ครับ กลอนภาษาอังกฤษเพิ่งมาเเต่งเพิ่มเมื่อ 5 ปีที่เเล้ว อาจไม่ดีนัก เพราะเเต่งไป เเล้วหยุดไปเสริฟอาหาร ถ้าใครมี Version ใหม่ Post ได้เลยนะครับ จำได้ว่า พี่ลิลี่เมญืเเห่งรวมพลนักเเปล เคยเเต่งให้ใหม่ จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:34:03 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณครับคุณลุงเเอ๊ด เวลาตรงกันเป๊ะเลยครับ จากคุณ : tonmelb - [ 26 เม.ย. 51 21:40:15 A:61.91.193.154 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาลง....ต่อลุงแอ็ดคะ จากคุณ : เด็กหล่มสัก - [ 26 เม.ย. 51 21:48:44 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อย่าถือสาผมเลยวันนี้ ไม่รู้มันเป็นอะไร ๆ เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ท้อยังไง บอกไม่ถูกครับ http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6549655/B6549655.html ==== ===>เย็นนี้ได้เขียน comment ในกระทู้ข้างต้นของอาจารย์หัวดื้อ..เอ๊ย...คุณ tonmelb กลับเข้ามาห้องสีลมอีกทีมีกระทู้ใหม่มาแล้วววววววววววววววววววววววว.... ดูหมดแล้ว ดูผ่าน ๆ ไม่ได้อ่านแบบเจาะลึก เพราะ... เป็นเหมือนคนไทยส่วนใหญ่ ที่ขี้เกียจอ่านหนังสือ ปีหนึ่งอ่านหนังสือไม่ถึง 8 บรรทัด!! แต่ดูผ่าน ๆ แล้วคิดตามไปด้วย อืมมม... กระทู้ที่ดีมีประโยชน์เช่นนี้ ทำไมคนไทยไม่ยอมอ่านกันนะ ไม่อยากเก่งภาษาอังกฤษกันหรืออย่างไร?? คิดแล้วก็พยายามหาคำตอบให้กับตัวเองเหมือนกัน ที่จริงไม่ใช่เพิ่งจะคิด แต่คิดมานานแล้วตั้งแต่เห็นกระทู้ของคุณใหม่ ๆ ในช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมา แต่ไม่สามารถตอบคำถามตัวเองได้ วันนี้ได้อ่านกระทู้ข้างต้นของคุณก็แล้ว ได้แสดงความเห็นก็แล้ว ก็ยังไม่ได้คำตอบกับตัวเองอยู่ดี...แต่.. Eureka!!! I found it! คิดว่าได้คำตอบให้กับตัวเองแล้ว...!! คนที่จะอ่านเนื้อเรื่องที่คุณนำมามอบให้ตั้งแต่ในความเห็นที่ 3 จะต้องเป็นผู้ที่มีความรู้ภาษาอังกฤษขั้น "เซียน" แล้วจึงจะสามารถอ่านได้เข้าใจ แต่คนที่เป็นเซียนแล้วก็คงจะไม่มีเวลาหรือไม่มีความจำเป็นต้องเข้ามาศึกษาความรู้ตรงนี้อีก สำหรับคนที่กำลังอยู่ในระหว่างการฝึกฝนและเรียนรู้ภาษาอังกฤษ สิ่งที่คุณกำลังนำเสนอและมอบให้นั้น ยากเกินไป... ความทุ่มเทที่คุณพยายามใส่เข้าไปในเนื้อหาแต่ละตอนในกระทู้ ที่ทำอย่างต่อเนื่องมาถึง  8 ปีเพื่อเป็นวิทยาทานให้กับผู้อ่าน จึงอาจถูกมองข้ามจนถึงขั้นไม่ได้ผลอย่างน่าเสียดาย วิจารณ์อย่างเดียวได้ไง? ก็ต้องเสนอแนวทางเพื่อให้พิจารณานะซิ.. ว่าแล้วก็ขอเสนอความเห็นเพื่อพิจารณาปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ใหม่ 3 ข้อดังนี้ 1.  ตั้งชื่อกระทู้ที่เป็นเอกลักษณ์ที่เหมือนกันทุกกระทู้และเปลี่ยนเฉพาะชื่อตอน เช่น "Into The English Language" ตอนที่ 1, 2, 3, 4... "ภาษาอังกฤษอาทิตย์ละเรื่อง" ตอนที่ 1, 2, 3, 4... หรือ "English Made Easy" ตอนที่ 1, 2, 3, 4... การสร้างเอกลักษณ์เช่นนี้จะทำให้ผู้อ่านจดจำและสามารถติดตามกระทู้ของคุณได้ง่าย 2.  นำเสนอครั้งละน้อยเพราะถ้ามากเกินไปต้องใช้เวลาอ่านมาก คงไม่มีใครมีเวลามานั่งอ่านนั่งศึกษาเรื่องยาก ๆ แบบนี้เป็นชั่วโมง ๆ เป็นแน่.. 3.  การนำเสนอที่น่าจะกระตุ้นความสนใจของผู้อ่านได้มากเช่นเนื้อเรื่องจากความคิดเห็นที่ 6 ซึ่งคุณเริ่มต้นได้น่าสนใจและน่าติดตามว่า...   **ผมมีเรื่องสั้นภาษาอังกฤษแสนรักมาฝากครับ เคย Post ไว้เมื่อหลายปีก่อนครับ ผมเขียนเมื่อปี 1993 เมื่อครั้งเรียน High School ที่ Melbourne ครับ Love story นะครับ+*** ===>แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวคุณสามารถสร้างเป็นกระทู้หนึ่งกระทู้ โดยการอธิบายความหมายของแต่ละประโยคและเลือกคำศัพท์ที่ยาก ๆ มาแปลและยกตัวอย่างการใช้ให้ได้เรียนรู้กันมากมายแล้ว ที่จริงชื่อกระทู้ในตอนนี้ของคุณบอกว่าเรียนภาษาอังกฤษผ่านประโยคและสำนวน แต่ไม่ได้ให้ความหมายของประโยคและสำนวนแบบประโยคต่อประโยคหรือสำนวนต่อสำนวน ซึ่งถ้าทำได้อย่างนี้น่าจะทำให้ทั้งคนที่เก่งภาษาอังกฤษอยู่แล้วสนใจอยากอ่านเพื่อความบันเทิง ส่วนคนที่ยังไม่เก่งแต่กำลังตั้งใจอยากจะศึกษาเพื่อเพิ่มความรู้ให้เก่งมากขึ้น จะสามารถเรียนรู้ได้ง่ายและได้รับความบันเทิงไปพร้อมกันด้วย... ==>หวังว่าความเห็นข้างต้นจะไม่กระทบแผนการนำเสนอความรู้ในรูปแบบที่คุณเคยชินจนทำให้เกิดความสับสนนะ แล้วท่านผู้อ่านท่านอื่น ๆ ว่าอย่างไรกันบ้างล่ะ? แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 51 22:58:23 จากคุณ : "เลขาฯ ตัวแสบ!" (Destinyhurtsme) - [ 26 เม.ย. 51 22:47:56 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณครับคุณ"เลขาฯ ตัวแสบ!" (Destinyhurtsme) ครับ สำหรับกลยุทธ์ เช่น 1. ตั้งชื่อกระทู้ที่เป็นเอกลักษณ์ที่เหมือนกันทุกกระทู้และเปลี่ยนเฉพาะชื่อตอน เช่น "Into The English Language" ตอนที่ 1, 2, 3, 4... "ภาษาอังกฤษอาทิตย์ละเรื่อง" ตอนที่ 1, 2, 3, 4... หรือ "English Made Easy" ตอนที่ 1, 2, 3, 4... การสร้างเอกลักษณ์เช่นนี้จะทำให้ผู้อ่านจดจำและสามารถติดตามกระทู้ของคุณได้ง่าย ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ คุณ"เลขาฯ ตัวแสบ!" (Destinyhurtsme)เเละท่านอื่น ๆ ช่วยผมหน่อยเถอะ ปัญหาคือ ผมพอจะรู้กลยุทธ์ เเต่... --------------------------- เเต่ผมทำไม่ได้ สมองผมสั่งงานให้เขียนง่าย ๆ ไม่เป็นเเล้ว ใจผมจะขาด+เวลาไม่ค่อยมี ผมคิดเร็ว คือ ระดับความคิดของผมพัฒนามากขึ้น เพราะอ่านหนังสือทุกวัน ไม่ได้โอ้อวดนะ การอ่านหนังสือทุกวัน มันทำให้ความคิดคุณพัฒนาทุกปีนะ ทำให้คุณกว้างขึ้นทุกปีนะครับ จากคุณ : tonmelb - [ 27 เม.ย. 51 00:17:49 A:61.91.160.64 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้าต้องมาอธิบายจาก Step 1 ไป 2 ไป 3 เเบบ English Made Easy มันช้า ไม่ทันใจผมเลย เหมือนผมชอบขับรถเร็ว เเรงเเละหนักหน่วง เเล้วมาเข้า Lane ซ้าย โห ใจจะขาด ช้า---------- ผมจะเป็นอย่างนี้ ตลอดเลย เช่น กำลังอธิบาย 1 เรื่อง ยังไม่ทันจบ ไปเรื่อง 2 เเล้ว เเต่ผมเข้าใจเรื่อง 1 เรื่อง 2 หมดเลยนะ ผมงงนะ ทำไม คนถึงตามไม่ทัน จะเหมือนท่าน Big จิ๋ว ไหมเนี่ย ที่สื่อบอกท่านคุยไม่รู้เรื่อง ผมก็ฟังท่านรู้เรื่องนะ ------------------------เเต่เรื่องติวเพื่อสอบ ผมเก่งนะ สูตรลัด ผมคิดขึ้นมาใหม่เพียบเลย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อสอบ TOEIC TOEFL Eng SAT A Net- O Net------------------------ เเต่ผมจะพยายามนะ ผมตั้งใจมากนะ ปีนี้ เห็นด้วยกับทางออกทางนี้ ------------------------ซึ่งถ้าทำได้อย่างนี้น่าจะทำให้ทั้งคนที่เก่งภาษาอังกฤษอยู่แล้วสนใจอยากอ่านเพื่อความบันเทิง ส่วนคนที่ยังไม่เก่งแต่กำลังตั้งใจอยากจะศึกษาเพื่อเพิ่มความรู้ให้เก่งมากขึ้น จะสามารถเรียนรู้ได้ง่ายและได้รับความบันเทิงไปพร้อมกันด้วย...----------------------- ช่วยผมหน่อยเถอะ เขียนมา 8 ปี เขียนเพื่ออ่านไม่กี่คน ตัวเองเก่งขึ้น เเต่คนที่อยากให้เก่ง คือ คนไทยครับ จากคุณ : tonmelb - [ 27 เม.ย. 51 00:18:41 A:61.91.160.64 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณครับคุณเด็กหล่มสัก จากคุณ : tonmelb - [ 27 เม.ย. 51 00:45:09 A:61.91.160.64 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 25 Thanks krap ! จากคุณ : libra-cat - [ 27 เม.ย. 51 02:02:28 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณค่ะ :-) จากคุณ : หมูหิมะ - [ 27 เม.ย. 51 02:31:01 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เห็นด้วยกับความเห็นที่ 21 ของคุณเลขาตัวแสบ ภาษาอังกฤษนี่เหมือนยาดำ เจอทีไรครั่นเนื้อครั่นตัวทุ๊กที ตั้งแต่เล็กจนจบมหาลัย ภาษาอังกฤษไม่ได้เรื่องเลย โดยเฉพาะการเขียน grammar เรียนมาไม่รู้เท่าไหร่ รู้นะรู้ แต่ผูกประโยคไม่ได้สละสสวยถูกต้องสักที ดูมันวุ่นวายยุ่งยาก past, present, future, แถมมี continuing, adverb, adjustive, conjunction, preprosition etc. เขียนทีไรต้องให้ภรรยาเกลาทุกที ไม่เอาแบบเรียนเพื่อสอบ Toefl Toeic ได้มั้ย เจอทีไรง่วงนอนทุ๊กที เอาแบบเขียน email กับตอบ correspondent ได้ ผมว่าในห้องนี้มีคนทำงานเยอะมากที่มีปัญหาเดียวกับผม และอยากรู้วิธีเขียน email ภาษาอังกฤษที่พอใช้ได้ เนื่องจากบริษัทใหญ่ๆ ทั้งๆที่คนในแผนกต่างๆร้อยละร้อยก็เป็นคนไทย หากินก็กับคนไทย แต่ดันเขียนอีเมล์เป็นภาษาอังกฤษ เอ๊ย Thinglish กันจะไม่เขียนก็ไม่ได้ ไม่อินเตอร์ ไม่เป็น white collar เฮ้อ หนักอกหนักใจมากกกก   ทีเวลาเขียนภาษาไทยไม่เห็นต้องวุ่นวายกับ grammar เลย พิมพ์ออกจากหัวได้เลย ทั้งๆที่จริงมันก็มี grammar แฝงอยู่ในคำ อีกอย่าง การสื่อสารด้วยการพิมพ์โต้ตอบกระทู้ในห้องนี้ คงสอนได้อย่างมากคือ วิธีการเขียน คงสอนการฟัง การพูดไม่ได้ ส่วนเรื่องการพูด ฟัง อ่าน พอเอาตัวรอดได้ครับ เนื่องจากฝึกทุกวันจาก UBC และภรรยาอเมริกัน แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 00:42:40 แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 00:40:54 จากคุณ : ปัญหาที่หาทางแก้มาชั่วชีวิต (กระบี่ไร้คม) - [ 27 เม.ย. 51 05:05:59 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาเช็คชื่อคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบ  :)) จากคุณ : มดแดง (mpl2004) - [ 27 เม.ย. 51 11:33:14 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นด้วยกับข้อเสนอของคุณ "เลขาฯ ตัวแสบ!" (Destinyhurtsme) กับความต้องการของคุณ ปัญหาที่หาทางแก้มาชั่วชีวิต (กระบี่ไร้คม) นะครับ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องภาษาอังกฤษสักเท่าไหร่ เพราะมีโอกาสใช้ภาษาอังกฤษในบริบททางธุรกิจจริงๆ ค่อนข้างจะประจำเพราะทำงานมากกว่า 11 ปีแล้วครับ (แม้อาจจะไม่เก่งเท่าเจ้าของกระทู้ครับ) จากคุณ : เด็กเรียน - [ 27 เม.ย. 51 17:49:40 A:58.136.73.214 X: TicketID:173596 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณครับทุกคน รับทราบเเละเห็นด้วยครับ English Made Easy หรือ etc คิดว่าท้าทายความสามารถ ผมเองก็ไม่รู้ ว่าเก่งจริงหรือเปล่า ไม่รุ่งซะทีครับ เเต่ขอบคุณที่ชมครับ คุณเด็กเรียน ตอนนี้คุณเข้าเรียน TEFL หรือ EIL หรือยังครับ อยากให้เล่าประสบการณ์ ถ้ามีเวลา ตั้งเเต่สมัคร-สอบสัมภาษณ์ etc ผมสนใจที่จะสมัครปีนี้ ถ้า Plan เวลาลงตัวครับ จากคุณ : tonmelb - [ 27 เม.ย. 51 22:56:02 A:61.91.193.30 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ได้กลับไปอ่านกระทู้ก่อนๆของคุณ ครูที่ดี ในความเห็นผมนะ ต้องสอนคนที่โง่สุดในห้องให้เข้าใจและสนุกได้ ลองศึกษาวิธีการสอนของบุคคลต่อไปนี้ พระพยอม ดร.สมชาย ภคภาคฯ ดร.วิษณุ เครืองาม อาจารย์อุ๊ อาจารย์ลิลลี่ ฝรั่ง อังกอร์ candidate บุช ทำเป็นหนังเรื่อง โลกร้อน อ้อ สำคัญ ต้องลืม "หลักกู" เสีย กูคิดเร็ว กูดื้อ กูรู้มาก กูยุ่ง งานเยอะ ไม่มีเวลา น่าจะเปลี่ยนเป็น "Child Center" แบบโรงเรียนนานาชาติดีกว่ามั้ย ป่วยการไปนั่งปลงกะนิสัยแบบไทยๆ ยังไงชาตินี้คุณก็หนีไม่พ้น แต่ฝรั่งร่วมกะคนไทยแห่กันตั้งโรงเรียนสอนภาษา โรงเรียนอินเตอร์โกยเงินคนไทยไปเยอะแยะ แย่งกันเอาเงินไปให้ บางที่มี waiting lists ยิ่งเรียนคนยิ่งเยอะ แปลว่า สินค้า หรือ หลักสูตรการเรียนการสอน เขา "โดน" ใครจะคิดว่า สอนภาษาไทยก็ดังได้ อาจารย์ลิลลี่ แสดงให้เห็นแล้ว ดังจนวันนี้ไปเล่นหนัง ในเชิงการตลาด สินค้าจะประสบความสำเร็จได้ ต้องโดนใจผู้บริโภค ไม่ใช่โดนใจคนผลิต แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 00:35:54 จากคุณ : หวังดี และประสงค์ดีด้วย (กระบี่ไร้คม) - [ 28 เม.ย. 51 00:29:32 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณครับ คงต้องไปไล่อ่านบทเรียนก่อนหน้าแล้วครับ ว่าแต่เขียนมานานหรือยังครับ เพิ่งจะเข้ามาอ่านครั้งแรกครับ จากคุณ : KyBlueSky - [ 28 เม.ย. 51 02:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณครับ ขอสมัครเป็นสมาชิกที่ติดตามอ่านด้วยคน ผมค่อนข้างอ่อนภาษาต่างด้าว แต่ปัจจุบันต้องใช้งาน คงต้องหาอ่านล่ะครับ มีกระทู้ดีๆๆ ขอชมด้วยใจจริงครับ จากคุณ : ภาษาต่างด้าวต้องใช้ (anwser9) - [ 28 เม.ย. 51 09:17:23 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ถึงคุณ tonmelb ครับ ผมยังตัดสินใจไม่ได้เลยครับว่าจะเรียน TEFL หรือ Linguistics ดี (ยังมีเวลาตัดสินใจถึงวันพุธนี้ครับ) แต่คงจะไปเข้าฟัง Linguistics Symposium ก่อนในวันพฤหัส-ศุกร์ที่ 1-2 พ.ค.นี้ ที่จัดโดย ภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะอักษรฯ จุฬา กับ Tokyo University อ่ะครับ เพราะได้รับเมล์จากอาจารย์หัวหน้าภาควิชาแจ้งให้นิสิตใหม่ระดับบัณฑิตศึกษาปี 51 ทุกคนเข้าร่วมอ่ะ แล้วจะมา update ให้ฟังอาทิตย์หน้านะครับ จากคุณ : เด็กเรียน - [ 28 เม.ย. 51 10:49:05 A:58.136.73.214 X: TicketID:173596 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ผมเพิ่งไปตอบอีกกระทู้หนึ่ง @@@@@@@@@@@@@ คุึณคาดหวังอยากให้คนอื่นเป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็๋น แต่พอเป็นเรื่องของตัวเอง ที่มีผู้มาเตือนด้วยความหวังดี คุณกลับยืนยันไม่เปลี่ยนอย่างเด็ดขาด เป็นคนแปลกดีนะคะ จากคุณ : สักวันหนึ่ง - [ 28 เม.ย. 51 00:47:48 ] ความคิดเห็นที่ 21 คุณสักวันหนึ่ง ต้องคาดหวังครับ ส่วนเขาจะทำไม่ทำเรื่องของเขา เพราะสิ่งที่ผมคาดหวัง คือ ให้คนลุกขึ้นมาสู้กับภาษาอังกฤษ อ่านหนังสือทุกวัน มุ่งมั่น research ด้วยตัวเอง ก่อน เเต่ผมไม่เคยโกรธนะ เพราะเข้าใจว่าคนไมเหมือนกัน เเต่ห้ามให้ตัวเองไม่ท้อในบางครั้ง ไม่ได้หรอกครับ ส่วนผมจะเเปลก ก็จริงครับ ยอมรับตัวเองครับ จากคุณ : tonmelb - [ 28 เม.ย. 51 12:15:25 A:61.91.193.179 X: TicketID:054700 ] @@@@@@@@@@@@@ เเละอยากขอบคุณคุณสักวันหนึ่ง ช่วงนี้ จะเป็นช่วงเปลี่ยนเเล้วล่ะ เเต่อาจจะทีละนิด อยากให้ติดตามงานผม ผมยอมรับนะ ว่าโคตรดื้อเลย เเฟนผมถึงได้จากไป(เศร้า) เเต่ที่น้องเขารักผม เพราะจิตใจ เเต่ผมก็เป็นไปอย่างนี้เเหละ เเต่อยากบอกว่า ผมไม่ได้เลวหรอกนะ ผมเเค่ดื้อเเละตะเเบงเเละทรนง+ไม่ค่อยจะฟังใครเท่านั้นเอง จากคุณ : tonmelb - [ 28 เม.ย. 51 12:23:33 A:61.91.193.179 X: TicketID:054700 ] จากคุณ : tonmelb - [ 28 เม.ย. 51 12:24:49 A:61.91.193.179 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เรื่องสอนข้างนอก ไม่มีปัญหานะครับคุณกระบี่ไร้คม เพราะไม่ต้องพิมพ์ พูดอธิบายได้เป็นชั่วโมงๆๆ ถูกจริตกับการคิดเร็วของผมมาก เเต่ผมก็พยายามตลอดนะ คือมันขี้เกียจพิมพ์ พิมพืช้ามาก ปวดนิ้วชี้ 2 ข้างนะ เเละผมก้เข้าใจประเด็น เเต่ผมถามหน่อยเถอะ เมืองไทย เก่งเเต่ขายหนังสือได้ คนอ่านดีขึ้นไหมครับ เช่น เรื่องภาษา? อ.ลิลลี่สอนดี เเละดัง หรืออาจารย์ที่สอน E ดัง ๆ สอนดี ถูกใจ ผมก็ทำอยู่นะ ข้างนอกเนท(ผมสอนติว) ถึงจะมี style ต่างกันบ้าง เพราะท้าย lesson ผมจะเน้นตลอด ว่าต้องอ่านเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เเละหาโอกาสใช้ เพราะที่หนูเรียนนะ มันเพื่อสอบ อาจารย์อยากให้หนูพุดเเละใช้ภาษาได้มากกว่า มากกว่าได้ Grade 4 เเต่ใช้ภาษาไม่ได้ เเละยังเเนะให้เข้ามาอ่านในนี้ เเต่น ร ผมไม่เคยเข้ามาอ่านเลย หรือเข้ามานิดนึง บอกว่าเยอะเเละยากด้วย ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ คือที่เขียนมาหมด ไม่ใช่ว่า ผมไม่เข้าใจเรื่องการตลาด หรือไม่เห็นประเด็นเเละความจริงใจของทุกท่านหรอก เข้าใจถ่องเเท้ เเต่จะทำได้เเค่ไหน ผมก็ไม่รู้ เเต่พยายามเปลี่ยนเเน่นอนครับ เเต่อยากให้เข้าใจว่า คนดื้อ มันก้ไม่อยากดื้อ เเต่ถึงผมจะดื้อ ผมก็พยายามนะที่จะเปลี่ยน เเละถึงผมจะดื้อ คอลัมน์ที่ผมเขียนมา ก็สะท้อนถึงจิตใจเเละความเป็นตัวตน[ในด้านดี]ของผมนะ ผมเชื่อ ลองอ่านดูก็ได้ เเล้วตัดสินว่า ด้านดีของผู้ชายคนนี้ คืออะไร VS ด้านนิสัยที่เสีย ที่เขาก็ยอมรับเเละก็พยายามปรับปรุงอยู่ ผมเชื่อว่า ผมน่าคบนะ เพื่อนผมบอก เพราะผมไม่ใช่คน------คดในข้อ งอในกระดูก หรือร้ายลึกเลย มันนิสัยเสีย มันยอมรับ มีดี มีเสีย ชัดเจน ไม่ได้บอกว่าดี เเต่พยายามอยู่ครับ จากคุณ : tonmelb - [ 28 เม.ย. 51 12:41:13 A:61.91.193.179 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านเรื่องสั้นนัฐวุฒิ  เพลินเลยครับ ( แปลไม่ออก แค่ประโยคเดียว ) อิ อิ อ่านมันง่ายกว่าเขียนนี่ จากคุณ : drof - [ 28 เม.ย. 51 16:34:39 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เข้ามาเรียนรู้ จากคุณ : ชาวบ้านไทย - [ 29 เม.ย. 51 00:08:57 A:58.9.95.137 X: TicketID:125394 ]