Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    แสบซ่าส์วาสนา “แจ๋ว”! ตอนที่ 5…ของกิ๋นบ้านเฮ่าแซ่บอีหลี

    …..“เด็ก ๆ จ๋า…ไหนบอกซิว่ารักพี่แจ๋วเพราะอะไร?”
    1. ทำอาหารอร่อย
    2. ใจดีมากตามใจเด็กทุกอย่าง
    3. เป็นวัยรุ่น (ซะไม่มี!)

    นี่คือคำตอบที่ได้รับเมื่อฉันถามลูก ๆ ให้บอกเหตุผล 3 ข้อว่าทำไมเด็ก ๆ จึงรักพี่แจ๋วของเขาเหลือเกิน

    การทำอาหารเป็นหนึ่งในหน้าที่หลักที่ทำให้นังแจ๋วเป็นที่รักของใครต่อใครในครอบครัว
    รวมทั้งบรรดาเพื่อนฝูงญาติพี่น้องของฉันแทบทั้งหมดเลยทีเดียว
    ดังนั้นในบรรดาคนในแวดวงครอบครัวของฉันจึงไม่มีใครที่ไม่รู้จักและไม่รักนังแจ๋ว

    เพราะนอกจากจะเป็นคนที่มีใจบริการเต็มร้อย
    มีอารมณ์ดียิ้มแย้มแจ่มใสและหัวเราะคริก ๆๆๆ อยู่เสมอแล้ว
    นังแจ๋วยังมีฝีมือการทำอาหารที่ขึ้นชื่อสามารถนำขึ้นเหลาได้สบายบรื๋ออออ
    เพราะอาหารแต่ละจานที่นังแจ๋วปรุงนั้นมันร่อยจั๋งหู๊…
    เอ๊ย…ไม่ใช่ซิ…หลงไปใช้สำนวนบ้านลุงแอ็ดได้ไงเนี่ย
    ต้องพูดว่า “แซ่บอีหลี” ถึงจะเข้ากับเนื้อเรื่อง..แม่นบ่?

    แต่จริง ๆ แล้วนังแจ๋วก็สามารถทำอาหารปักษ์ใต้ได้ไม่แพ้อาหารจานเด็ดอื่น ๆ
    ถ้าเป็นคนใต้จริงต้องรู้จักอาหารที่เรียกว่า “เถ่าคั๊ว” (ไม่แน่ใจชื่อและคำสะกด) และ “ข้าวยำปักษ์ใต้”
    รวมทั้งแกงเหลือและคั่วกลิ้งที่เป็นอาหารจานโปรดของที่บ้านและนังแจ๋วก็ทำได้ซู๊ดดดยอดดด!
    ที่จริงมีอาหารปักษ์ใต้เจ้าที่ “ร่อยจั๋งหู๊” เจ้าหนึ่งอยู่ซอยรามคำแหง 21 ชื่อประมาณว่าจันทร์หอม
    หากใครชอบอาหารรสเผ็ด ๆ ชนิดไฟแล่บก็ที่นี่เลยไม่ต้องไปหาที่ไหนแล้ว

    สรุปแล้วนังแจ๋วทำอาหารได้ทุกประเภททั้งไทย-จีน-ฝรั่ง-ญี่ปุ่น
    และที่ถนัดที่สุดก็แน่นอน…อาหารลาวถิ่นกำเนิดของนังแจ๋วนั่นเอง

    ด้วยเหตุที่นังแจ๋วมีฝีมือการทำอาหารที่ยอดเยี่ยมสุด ๆ เช่นนี้
    ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ แล้วสมาชิกในบ้านก็ไม่ค่อยอยากออกไปกินข้าวนอกบ้านกันสักเท่าไร
    และต้องกลับมาตายรัง…เอ๊ย…หิ้วท้องกลับมากินข้าวที่บ้านเสมอ

    แต่เพื่อเพิ่มสีสันให้กับชีวิตและทำให้นังแจ๋วได้มีโอกาสไปลิ้มรสฝีมือคนอื่นบ้าง
    แล้วจดจำเมนูแปลก ๆ กลับมาทำกินเองที่บ้าน
    เราก็จะพยายามจัดตารางออกไปกินข้าวข้างนอกอย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง
    ซึ่งปรากฏว่าบ่อยครั้งนังแจ๋วก็จะเลียนแบบอาหารที่ไปกินแล้วกลับมาทำเองได้ไม่ผิดหวัง

    แต่ไม่ว่าใครจะปลื้มนังแจ๋วขนาดไหนแต่มีฉันคนนึงล่ะที่คอยแอนตี้นังแจ๋วอยู่เสมอ ๆ
    เรื่องแรกก็คือความมือหนักของนังแจ๋วที่ครั้งหนึ่งทำให้ฉันกลายเป็นช้างน้ำ
    ที่ว่ามือหนักก็คือนังแจ๋วมักชอบทำอาหารครั้งละมาก ๆ ยังกับให้คนทั้งกองทัพกินก็ไม่ปาน
    และเนื่องจากฉันมีนิสัยเสียดายของและจะไม่ยอมให้มีการเทอาหารทิ้งเด็ดขาด
    จึงทำให้ฉันต้องเก็บเล็กเก็บน้อยอาหารที่เหลือเสมอ
    ทำให้มีอยู่ช่วงหนึ่งน้ำหนักขึ้นมากโดยไม่รู้ตัว!

    ถ้าวันไหนมื้อใดที่กำลังกินข้าวกันอยู่
    หากมีเพื่อนฝูงญาติพี่น้องโผล่มาแบบไม่ให้สุ่มไม่ให้เสียง
    ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีข้าวกิน
    ต่อให้มาเป็นกองทัพก็จะมีอาหารพอให้กินกัน

    หรือถ้าวันไหนไม่มีจริง ๆ ก็ขอให้บอก
    เดี๋ยวแจ๋วจัดการเอง..
    แค่ไข่เจียวทรงเครื่องกินกับข้าวร้อน ๆ ของนังแจ๋ว
    ก็อร่อยติดใจไม่รู้ลืมแล้ว

    เพราะฉะนั้นถ้ามีแขกมาช่วยกินอาหารก็จะหมด
    แต่ถ้าไม่มีแขกล่ะ?
    นิสัยเสียอย่างหนึ่งของฉันที่คนในบ้านชิน (ชา) แล้วก็คือ
    No Waste whatsoever!!

    แหะ  ๆๆๆ หมายฟามว่าข้าวสักเม็ดไม่ให้ทิ้ง
    หากเมื่อใดลูก ๆ กินข้าวเสร็จและกำลังจะเอาจานไปเก็บในอ่าง
    จะถูกฉันเรียกกลับมากินข้าวทุกเม็ดให้หมดแล้วจึงจะเอาจานไปเก็บได้
    ทำจนเป็นความเคยชินที่เด็ก ๆ จะเรียนรู้และต้องกินให้หมดก่อนจะถูกเบรค
    เพราะขี้เกียจต้องย้อนกลับไปเอาจานข้าวเดิมมาตักเศษเมล็ดข้าวที่ยังเหลือติดจานอีก
    เพื่อนำกลับมากินให้หมดตามคำสั่ง
    นิสัยเรื่องนี้ของฉันชาวนาอย่างนังแจ๋วจะเข้าใจความรู้สึกตรงนี้ดี

    เวลาออกไปกินข้าวกันข้างนอกก็เช่นกัน
    หากเป็นอาหารจานเดียวของใครของมันฉันมักจะไม่สั่งอะไรเลย
    ปล่อยให้สมาชิกคืนอื่น ๆ ในบ้านสั่งอาหารโปรดของตนเองกันตามอัธยาศัยรวมทั้งนังแจ๋ว
    ส่วนตัวฉันเองก็จะคอยเก็บตกของทุก ๆ คนโดยเฉพาะของเด็ก ๆ ที่ไม่ได้ถูกฝึกให้กินผัก
    และอื่น ๆ หลาย ๆ อย่างยกเว้นน้องแซนดี้ที่จะกินได้ทุกอย่าง

    ดังนั้นเพื่อไม่ให้จานอาหารของแต่ละคนต้องเหลืออาหารและทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ อย่างน่าเสียดาย
    และเป็นบาปกรรมเพราะยังมีคนอดอยากในโลกนี้อีกมากมาย
    ฉันจึงต้องทำหน้าที่เป็นถังขยะประจำบ้านคอยเก็บของที่คนนั้นคนนี้ไม่ชอบกินเพื่อไม่ให้เหลือทิ้ง
    หรือถ้าบางครั้งไม่อิ่มฉันก็จะแย่งนังแจ๋วกินเป็นประจำอยู่เสมอ ๆ เหมือนกัน

    นิสัยการกินอย่างหนึ่งที่นังแจ๋วนำเข้ามาเผยแพร่ในบ้านทำให้ภาพลักษณ์ส่วนตัว
    ที่ฉันพยายามสร้างเป็นอันต้องด่างพร้อยไปอย่างช่วยไม่ได้
    นั่นก็คือฝีมือตำส้มตำนังแจ๋วสุดยอดขนาดที่เคยคิดกันว่าถ้าต้องตกงานกันทั้งบ้าน
    เราจะเปิดร้านประมาณแบบ “อีสานคลาสิก” ซึ่งเคยโด่งดังมาในอดีต
    และให้นังแจ๋วเป็นแม่ครัวส่วนฉันและน้อง ๆ ก็เป็นลูกมือและให้เด็ก ๆ มาเป็นพนักงานเสริฟ

    ส้มตำที่นังแจ๋วตำได้แซ่บอีหลีสะใจก็แน่นอนประกอบด้วยสารพัดส้มตำเช่น
    ส้มตำไทย-ส้มตำปู-ตำแตง-ตำมั่วตำซั่วและสารพัดตำและที่สำคัญและแซ่บสุดฤทธิ์คือ “ตำปลาร้า”
    และไอ้เจ้าตำปลาร้านี่แหละที่เป็นตัวต้นเหตุทำให้ภาพลักษณ์ความเป็นสาวไฮโซของฉัน
    รวมทั้งเด็กวัยใสอย่างน้องแซนดี้ถูกทำลายไปหมดสิ้น

    เพราะเวลาไปกินกับเพื่อน ๆ ฉันก็จะไม่อยากสั่งอย่างอื่นนอกจากสส้มตำปลาร้านี่แหละแซ่บสุด
    ทำให้เพื่อนๆ สงสัยว่าฉันได้พยายามสร้างภาพไปอย่างนั้นเองแต่จริง ๆ แล้วก็เผยตัวตนที่แท้จริงออกมาแล้ว

    มีอีกรายการอาหารประจำบ้านที่นังแจ๋วทำแล้วไม่อยากไปกินที่อื่นเลย
    นั่นก็คือ “ก๊วยเตี๋ยว” ต่าง ๆ ทั้งก๊วยเตี๋ยวเนื้อ-ก๊วยเตี๋ยวเป็ด-ก๊วยเตี๋ยวไก่โดยเฉพาะก๊วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลา
    และเป็นเพราะความโอชาของก๊วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาฝีมือนังแจ๋วนี่แหละที่ทำให้ฉันภูมิใจเสนอ
    จนกลายเป็นเรื่องเป็นราวกับเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งขนาดเกือบจะไม่เผาผีกันเลยทีเดียว!!

     
     

    จากคุณ : Destinyhurtsme - [ วันฉัตรมงคล 15:22:14 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom