ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 1 - พื้นฐานชีวิต ใครคิดว่ามีโอกาส ทางบ้านผมเปิดร้านขายดอกไม้ในตลาดสดมาตั้งแต่รุ่น ย่า, ยาย เท่าที่ผมจำได้ รุ่นก่อนหน้านั้น เป็นเสืออยู่แถวๆ อ.ท่ายาง จ.เพชรบุรี แต่ผมไล่ไปไม่ถึง  ฐานะทางบ้านจัดได้ว่ามีฐานะ(ยากจน) เท่าที่จำความได้เสื้อนักเรียนตัวนึงผมต้องใส่ถึงสามปี และหนังสือเรียนของผมแน่นอน มาจากพี่อีกคน ผมได้เรียน ประถม และมัธยมต้น ในตัวจังหวัด แต่น่าเสียดาย ผมเรียนได้แค่ชั้น ม. 2 เทอม 2 ก็ต้องออกจากโรงเรียนมา เพราะตอนนั้นทางบ้านมีปัญหา และผมไม่มีสมาธิเรียนนัก ใจจดจ่ออยู่กับห้องสมุด และห้องคอมพิวเตอร์ (เครื่อง 486 Dx2) มากกว่าเครื่องพิมพ์ดีด และ การเรียนในห้อง แม้จะสอบได้ Top ของชั้นเสมอๆ ในวิชา วิทย์, อังกฤษ, สังคม แต่ผลการเรียนออกมาไม่ดีนัก (ได้ ร จุด มส) เนื่องจากไม่เข้าห้องและไม่ส่งงาน การกีฬาไม่เก่ง และ เข้าสังคมไม่เป็น  เป็นตัวประหลาดในชั้น ตอนอยู่ป.2 ก็สนใจเรื่องดาวหางฮัลเลย์, มนุษย์ต่างดาว, การสร้างโลกแล้ว (มีใครจำชัยพฤกษ์วิทยาศาสตร์ได้บ้าง ?) ไม่ต้องพูดถึงมัธยม ที่รู้สึกว่าการเรียนในห้องเป็นเรื่องน่าเบื่อ ห้องสมุดเป็นแหล่งขุมทรัพย์ของผมเลย ตอนหลังๆ อายุเริ่ม 14 ปี คุณแม่เลยจำใจเอาผมมาทำงานที่ร้านด้วย ก็เลยได้เริ่มต้นทำงานแรก กับคุณแม่ , ขายพวงมาลัย ว่างๆ ก็หลบไปหนังสือพิมพ์เรียงเบอร์ (ไม่รู้กรุงเทพเรียกอะไร) และในช่วงนี้เอง ที่เริ่มได้รู้จักเรื่องราวใน Bible เริ่มสนใจทฤษฏีการทรงสร้าง และเอามาเปรียบเทียบกับความรู้เรื่อง Big Bang จากคุณ : tanoy_delphi - [ 13 พ.ค. 51 12:02:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 [ตอนที่ 2 - งานใช้แรง] ทำงานกับที่บ้านได้สักพัก เริ่มรู้สึกอยากไปทำงานข้างนอกบ้าง ที่บ้านได้เงินน้อย และมีอิสระในการไปใหนมาใหนน้อย (ตอนนั้นได้เดือนละ 1,000 - 1,200 บาทถ้าจำไม่ผิด) ก็เลยเริ่มไปสมัครงานที่ร้านขายส่งขนมขบเคี้ยวข้างบ้าน หน้าที่แรกเลยคือ จัดเรียงของเข้า Shelf ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย เข็นน้ำอัดลมเป็นลังๆที่ลูกค้าสั่งไปส่งที่ท่าเรือ, ได้ทิปบ้าง ได้ค่าขนมบ้าง  เงินเดือนก็ไม่เกิน 2,000 จำได้ว่าดีใจมากที่มีเงินเดือนเป็นของตัวเอง ไม่ได้มาจากที่บ้าน จากคุณ : tanoy_delphi - [ 13 พ.ค. 51 12:03:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่ 3 - ภาษาอังกฤษนี้มีที่มา สักพัก เริ่มคิดเรื่อง ค่าแรงขั้นต่ำ สมัยนั้นวันละ 97 บาท รู้สึกว่าตัวเองน่าจะได้มากกว่านั้น จึงเริ่มไปสมัครงานที่อื่น อาศัยว่าเราเป็นคนมีใจบริการ และรู้ภาษาอังกฤษบ้างจากความรู้ ป.5 - ม.2 บ้าง (ประเภท How are you ?, May I help you ? น่ะแหละ) จึงไปสมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ร้านอาหาร บางครั้งก็มีลูกค้าเป็นชาวต่างชาติ จึงค่อยๆเรียนรู้ภาษาอังกฤษจากงานเสิร์ฟ  บางครั้งได้ทิปวันละ 100-200 บาท เงินเดือนอีก 2,500 บาท มีความรู้สึกว่าตัวเองรวยมากเลยตอนนั้น (สนุกดี)  แต่เพดานของการเป็นพนักงานเสริ์ฟ เริ่มไม่ทำให้เราตื่นเต้นแล้ว คิดว่าชีวิตน่าจะมีอะไรมากกว่านี้ มากกว่าในบ้าน มากกว่าในสุราษฎร์ ตอนนั้นยังไม่รู้ว่ากำลังหาอะไร คิดแต่ว่าน่าจะมีบางอย่างเติมเต็มในความต้องการเรามากกว่านี้ จึงเริ่มเดินทางอีกครั้ง .................... จากคุณ : tanoy_delphi - [ 13 พ.ค. 51 12:03:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่ 4 - งานระบบบริษัท ตอนหลังๆ ปีกกล้าขาแข็งขึ้น เริ่มมี Profile ในการทำงาน ตั้งสองสามที่ (ฮา) มีร้านสะดวกซื้อร้านแรกเข้ามาเปิดที่จังหวัด สุราษฏร์ ผมจึงลองหน้าด้านเอาวุฒิ ป. 6 ไปสมัครงาน   ที่นี่ ทำให้ผมได้เรียนรู้หลายอย่าง เช่น ระบบ Par Stock (Par 1-2-3), ระบบ First in -  First out (FIFO), ระบบ Pretty Cash, ระบบ POS (Point of Sales), Cash Drop ไม่นึกเลยว่า งานเหล่านี้ จะมีผลกับผมอย่างมากในอนาคต ตอนนั้น ชอบผลัดดึกที่สุด เพราะกลางวันได้เจอเพื่อนๆ กลางคืนลูกค้าน้อย ได้ทำโน่นทำนี่เยอะแยะ อ้อ ตอนนี้เงินเดือนผมเกือบ 4,000 บาทแล้วนะ :) ในระหว่างนั้น กลางวันก็ไปทำงานพาร์ทไทม์ที่ห้องแล็ปสีด้วย ที่นี่ได้เรียนรู้เรื่อง Computer Graphic เล็กน้อย สมัยนั้นห้องอัดยังเป็นห้องมืดอยู่ แต่ก็มีเครื่องอัดภาพที่เป็น Half Digital Processing แล้ว มีการ Adjust Brightness Contrass ได้จากคอมพิวเตอร์แล้ว ตอนนั้นคิดว่าตัวเองมีความสุขกับงานนะ แต่มันก็ยังไม่สามารถตอบคำถามที่ค้างในใจบางอย่างได้ จากคุณ : tanoy_delphi - [ 13 พ.ค. 51 12:04:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 [ตอนที่ 5 - มีโอกาสได้เข้ามาทำงานที่กรุงเทพ] ตอนนั้นเริ่มรู้สึกว่า การทำงานที่นั่นไม่สามารถตอบสนองความอยากรู้ของตัวเองได้แล้ว เพราะทำงานเสิร์ฟ ก็ได้เป็นกัปตัน ทำงานร้านสะดวกซื้อก็เรียนรู้ระบบงานทั้งร้านแล้ว เขาจะผลักให้เป็น Super ผลัดดึกอยู่แล้ว ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิด อายุเพิ่งจะย่าง 15-16 แต่ไปในตัวมันเยอะจริงๆ  รู้สึกว่าเราทำอะไรได้มากกว่านี้ รู้สึกว่าศักยภาพที่ถูกใส่ไว้ในตัวมันมีมาก แต่ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ยิ่งทำงานไปก็ยิ่งมั่นใจว่า เราเรียนรู้งานเร็วกว่าคนรุ่นเดียวกัน และ มักจะมีคนขอความคิดเห็นเสมอๆ วันที่ สวพ 91 เปิดรับสมัครเจ้าหน้าที่ควบคุมห้องส่ง สาขาสุรวงศ์ กรุงเทพ ผมจึงไม่ลังเลที่จะสมัครเลย.. ที่นี่ เป็นที่ๆผมตื่นตาตื่นใจมาก ในห้องอัดเล็กๆ ขนาด 4X4 มีแผ่นเสียงเก่าๆ ของ Chicago, The Eagle, Carpenter ซึ่งเป็นเพลงที่ผมคุ้นหูๆมากๆ หน้าที่วันๆก็ไม่มีอะไร ออกไปสมัภาษณ์ความคิดเห็นคนใช้รถใช้ถนน ดารฟท์เทปรายการ (สมัยนั้นยังไม่มี MP3 นะครับ) CD เป็นของหายาก อุปกรณ์ทันสมัยในตอนนั้นคือ เทป DAT  การตัดต่อรายการคือ การเอาเครื่องเล่นมาตั้งเรียงๆกัน หาเทป Reel มา 1 ตัว อัดทีละแทร็คจอนกว่าจะครบความยาวรายการ ทั้งโฆษณา ทั้งเสียงผู้ดำเนินรายการ ทั้งเพลง ผู้ดำเนินรายการมานั่งแค่ ครึ่งชั่วโมง แต่ผมต้องนั่งต่ออีก 5-6 ชั่วโมงจึงจะได้รายการความยาว 1:30 ชั่วโมงมา แต่ช่วงแรกๆสนุกจริงๆครับ ตื่นตาตื่นใจกับงานมาก ที่พักฟรี อาหารพอหากินได้ พี่ๆที่ออฟฟิศซื้อขนมมาให้กิน ก็พอประทังอยู่ได้ ตอนนั้น Joey Boy อัลบั้ม Fun Fun Fun เพิ่งออก ผมมีเวลาว่างเยอะ เลยพัฒนาตัวเองด้วยการแกะท่อนแร็พทั้งอัลบั้ม ร้องได้หมดเลย (5555) แต่ช่วงนี้ผมเริ่มมีความคิดที่ผิดพลาด คิดว่าตัวเองได้อยู่ในสถาณที่ที่ดี จึงปล่อยปละเรื่องความระวังรักษาใจ สิ่งยั่วยุต่างๆเข้ามามากมาย สุดท้าย ผมต้องออกจากบริษัทนี้ ด้วยความเสียดาย ไร้ที่อยู่ ตกงาน และต้องเผชิญกับสังคมกรุงเทพ ที่ไม่มีญาติ ไม่มีเงิน ไม่มีงาน และไม่กล้ากลับบ้าน เพราะปฏิญาณไว้ว่า ถ้าไม่จบปริญญาตรี จะไม่กลับบ้านเป็นอันขาด จากคุณ : tanoy_delphi - [ 13 พ.ค. 51 12:53:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนที่ 6. เริ่มงานที่ร้านอาหารฟาสต์ฟู๊ด   ตอนนั้น ก็กำลังทำใจ พอดีมีพี่คนนึงทำงานที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ก็ชวนเราไปทำ แต่วุฒิเราไม่ถึงม. 3 สมัครก็ไม่ได้  ลองส่งใบสมัครไป 5-6 ที่ ปฏิเสธหมด  รู้สึกเลยว่า กรุงเทพ ต่างกับ ตจว. จริงๆ ไม่มีวุฒิก็ยากมากที่จะได้งาน สุดท้าย เดินแบบหิวๆ ไปแถวๆลาดพร้าวซ. 1 เป็นที่ตั้งสำนักงานของบริษัททำโดนัทแห่งหนึ่ง  ผู้จัดการสาขาอยู่พอดี เลยกัดฟันเข้าไปสมัคร ปรากฏว่า ผู้จัดการเป็นคนใต้ เห็นเราคนบ้านเดียวกัน จึงรับเข้าทำงาน วุฒิไม่ดูเลย (เส้นมาจากเบื้องบนจริงๆ  สวรรค์มีตา) หลังจากวันนั้น ที่อพาร์ตเม้นท์ที่ไปพักกับพี่คนที่ทำร้านอาหารนั้น ก็เปลี่ยนจาก ไข่ต้มฟองเดียวกินสามคน เราก็มีเมนูแบบนี้ วันที่ 1 KFC วันที่ 2 Pizza Hut วันที่ 3 สลัดบาร์จาก longjohn Silver โดยมี Dunkin Donut เป็นอาหารทุกวัน ยังแซวกันเล่นๆเลยว่า น่าจะหาอีกคนมาแชร์ค่าหอ โดยคนนี้ต้องทำงานที่ MK จะได้มีซุปมาให้ซดบ้าง จากคุณ : tanoy_delphi - [ 13 พ.ค. 51 12:53:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนที่ 7. ไปเป็นเซลส์ขายอุกรณ์ไอทีครับ ช่วงประมาณ ปี 2538 - 2539  ผมเริ่มมีความมั่นใจในเรื่องการทำงานในก.ท.ม. มากขึ้น ไปทำงานเป็น Sales ที่ Pena House บ้าง เป้นครั้งแรกที่เงินเดือน เกิน 7,500 ได้ใช้และฝึกทักษะเรื่อง Stock ได้เรียนรู้เรื่องเสื้อผ้า, เรื่อง การบริหารยอดขายร้าน, การทำ Promotion การวางแผนการขาย และการเลือกสินค้ามาทำการตลาด รวมถึงการจัด Display ร้านด้วย เป็นอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจมากสำหรับผมในตอนนั้น  แล้วก็มีบริษัทด้านอุกรณ์ IT. เรียกผมไปสัมภาษณ์เป็นเซล์ ตอนนั้นเครื่องคอมพิวเตอร์วิ่งไปอยู่ที่ 233 MMX แล้ว Harddisk เริ่มมีความจุเกิน 1GB ใช้ windows 95  กันแล้ว แต่ความรู้ล่าสุดผมคือ 486 Dx2, HDD 100 MB window 3.1  ทำยังไงดีล่ะ วันที่เดินไปสัมภาษณ์นั้นตุ้มๆต่อมๆเป็นอย่างยิ่ง  นึกได้ว่าตัวเองจุดขายเรื่องเทคนิคแทบไม่มีเลย จึงพยามขายจุดเด่นเรื่องการเป็นนักขาย, มีพื้นฐานคอม, เรียนรู้เร็ว อะไรประมาณนั้น เจ้านาย(บริษัทเล็กๆ พนักงานไม่เกิน 10 คน) ก็ดีมาก ไม่ถามเรื่องวุฒิการศึกษาเลย (เขารับสมัครวุฒิ ม.6 ขึ้นไป) ผมจึงได้เริ่มงาน ณ.วันนั้นเลย เงินเดือน + com น่าจะเกือบๆหมื่น แต่ได้เรียนรู้งานที่ชอบก็โอเค  ต้องไปประจำตาม Shop ทุกๆวัน ได้เรียนรู้เส้นทางใน กทม. มันไปเลย จากคุณ : tanoy_delphi - [ 13 พ.ค. 51 13:05:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนที่ 8. เจ้านายใจดี สอนเรื่องการซ่อมคอม ในช่วงปลายๆปี 39 นั้น รัฐบาลเริ่มขาดเสถียรภาพ สินค้าเริ่มขายไม่ดี บริษัทข้างนอกเริ่มปลดพนักงานออก และในที่สุด ข่าวลือที่มีมานานก็เป็นจริง รัฐบาลประกาศลอยตัวค่าเงินบาท !! ธุรกิจคอมพิวเตอร์ ที่ทำสัญญาขายตอนที่ค่าเงิน 25 บาท ต่อ 1 US$ เมื่อของจากเมืองนอกมาส่ง เราต้องจ่ายค่าวัสดุอุปกรณ์ที่ 45 บาท ต่อ US$ พูดง่ายๆ  คอมพิวเตอร์ 1 เครื่อง ต้นทุนเคยอยู่ที่ 25,000 บาท ราคาขาย 29,000 บาท แต่ตอนนี้ วันที่เราจะส่งมอบลูกค้า ต้นทุนอยู่ที่ 45,000 บาท (และไปแตะ 59 บาท ต่อ 1 US$ ให้ตกใจเล่นอยู่ช่วงหนึ่งด้วย) จะผิดสัญญาส่งของ เพื่อโดนค่าปรับ หรือจะส่งของ เพื่อขาดทุนอัตราแลกเปลี่ยน ไม่ว่าทางใหน ก็เสียเงินทั้งนั้น บริษัทหยุดจ่ายเงินเดือนผม 1 เดือน... สองเดือน.... ผมจึงออกจากบริษัทโดยที่ไปหาตายเอาดาบหน้าดีกว่า  (ได้ตายจริงๆ ) ในระหว่างที่วิกฤติยังไม่ชัดนั้น รุ่นพี่ที่เป็นช่าง ได้สอนผมติดตั้งโปรแกรม, Format เครื่อง วิธีวิเคราะห์อาการเสีย เป็นรากฐานให้ผมได้ประกอบอาชีพตลอดมา (สมมัยนั้นเขาไม่ค่อยสอนกันครับ) ขอบคุณพี่ Big มากๆครับ  หวังว่าจะได้เจอกันอีก สัปดาห์หน้า โปรดติดตามตอนที่ 9 . เป็นเจ้าของกิจการแรก... การเรียนรู้เรื่อง หุ้นส่วน และวิกฤติปี 2540 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 51 13:34:17 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 51 13:17:26 จากคุณ : tanoy_delphi - [ 13 พ.ค. 51 13:16:33 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โห เล่าต่อๆ กำลังเพลิน จากคุณ : Suysak - [ 13 พ.ค. 51 13:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เยี่ยมเลยครับ มาเขียนต่อด้วยนะครับ จากคุณ : Arc_ - [ 13 พ.ค. 51 13:43:40 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ^ ^ มามอบช่อดอกไม้ให้กำลังใจก่อนเลยครับ ขอบคุณพี่ tanoy_delphi (จขกท) มากๆ นะครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Dinner สุดหรูที่ปารีส http://topicstock.pantip.com/blueplanet/topicstock/2007/09/E5777563/E5777563.html หวังว่าคงมีโอกาสได้เจอกันอีกนะครับ ขอให้พี่ประสบความสำเร็จในการดำเนินชีวิตทุกประการครับ จากคุณ : Coconut Dance : - [ 13 พ.ค. 51 14:12:46 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จากคุณ : Coconut Dance : - [ 13 พ.ค. 51 14:14:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณครับ คุณ tanoy_delphi จากคุณ : ศรัทธาพลัง - [ 13 พ.ค. 51 14:16:48 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เยี่ยมจริงๆครับ จากคุณ : ksk - [ 13 พ.ค. 51 14:30:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณคับสำหรับประสบการณ์ที่เอามา เล่าให้ฟังครับ จากคุณ : jerry03 (jojoja) - [ 13 พ.ค. 51 14:47:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 โหวตให้นะครับ อย่าลืมมาต่อละครับ จากคุณ : To die for - [ 13 พ.ค. 51 14:48:44 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาลงชื่อติดตามอ่านครับ ผมก็เริ่มกิจการตอนปี 38 ปี (โรงงานอุตสาหกรรม) ปี 39 กระทบแค่วัตถุดิบแพงขึ้นเพราะค่าเงินบาท แต่ปี 40 นี่ยอดขายของลูกค้าต่อรายลดลงเหลือแค่ 1 ส่วน 10 ของเดิมเลย กว่าจะผ่านมาได้แทบกระอักเหมือนกัน มารอฟังด้วยครับ จากคุณ : jerry (jerry-t) - [ 13 พ.ค. 51 15:19:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จะคอยติดตามต่อนะคะ จากคุณ : irene - [ 13 พ.ค. 51 15:23:07 A:117.47.105.67 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาบอกว่า จะคอยติดตามอ่านเช่นกันค่ะ จากคุณ : Dreams Catcher - [ 13 พ.ค. 51 17:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ฟังด้วยๆๆๆๆ จากคุณ : momojojo - [ 13 พ.ค. 51 17:12:37 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ดีค่ะ จากคุณ : Aisha - [ 13 พ.ค. 51 18:07:06 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณมากค่ะ และ...ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขอแสดงความนับถือด้วยค่ะ ปล.อดคิดไม่ได้ว่า  คนที่ได้ทำงานจากฐานราก ได้ทำหลายแห่ง จะมีประสบการณ์พื้นฐาน จากหลายธุรกิจจริงๆ ได้รู้ว่า  Operation พื้นฐาน ต้องทำไงบ้าง   มีปัญหาเฉพาะหน้ายังไง คนเหล่านี้  ถ้ามีวิสัยทัศน์  (ไม่ใช่ทำไปวันๆ) จะนำไปใช้ประโยชน์ต่อยอดได้เยอะเลย คนบางคน...ภูมิใจกับปริญญาตรี...เลือกงานได้(มั้ง)  จะทำงานออฟฟิศ ได้เรียนรู้แค่เสี้ยวหนึ่งในธุรกิจใหญ่ (ซึ่งยากจะทำเลียนแบบ) กลัวความไม่มั่นคง....ประสบการณ์น้อยกว่า...ไม่สู้งานเท่า.....จึงนั่งโต๊ะนั้นตลอดชีวิต นี่แค่ความรู้สึก ณ อ่านเรื่องนี้นะคะ  ไม่ได้ลบหลู่ใคร และยังคิดว่า   ไม่ว่ามาจากฐานรากใด   ถ้ามีวิสัยทัศน์และสู้   จะสำเร็จได้ ในทางที่ฝัน ทุกหนทาง นำไปสู่ความสำเร็จ ความสุขใจได้ค่ะ   ขอให้อย่าหยุดเดิน จากคุณ : มิมิแพนด้า - [ 13 พ.ค. 51 18:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ้าว.... อ่านได้แป๊บเดียวจบซะแล้ว รอตามตอนต่อไปนะคะ อยากอ่านเยอะๆ ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ค่ะ จากคุณ : น้องเขียบ บ้านนา - [ 13 พ.ค. 51 19:43:17 ]

ความคิดเห็นที่ 24 โอ้ ใจสู้สุดๆ แล้วเรื่องเรียนต่อเป็นยังไงบ้างล่ะครับในแต่ละช่วง ปล.ไม่ลืมที่จะโหวต และเก็บเข้าคลังครับ จากคุณ : saengchot - [ 13 พ.ค. 51 19:54:19 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านเพลินมากเลยรออ่านต่อน่าสนใจมากเลย จากคุณ : mengnoi - [ 13 พ.ค. 51 20:47:12 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอแสดงความยินดีด้วยครับ จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 13 พ.ค. 51 21:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สุดท้าย ผมต้องออกจากบริษัทนี้ ด้วยความเสียดาย - ตะนอยเล่าหน่อยจิ๊จ้า  อยากรู้ไว้เป็นประสบกาม เอ้ย การณ์  เผื่อคนอื่นที่กำลังหลงทางได้มาอ่านจะได้รู้ไว้บ้างว่าเป็นผลเสียยังไง @^ . ^@ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 13 พ.ค. 51 21:39:15 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ดี ครับ ของจริง คนจริง ประสบการณ์จริง ไม่ต้องเอารูปใบปริญญาบัตรมาโชว์ จากคุณ : SEA - [ 13 พ.ค. 51 22:22:53 A:124.120.85.146 X: TicketID:107202 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ซีรี่ห้องสีลมนี่นับวันคุณภาพยิ่งคับแก้ว.... จากคุณ : shadow_magic - [ 13 พ.ค. 51 22:40:31 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณครับ สำหรับบทความดีๆ จากคุณ : แกะแดง - [ 13 พ.ค. 51 22:47:20 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ติดตามครับ จากคุณ : เน็ตมันอืด (drof) - [ 13 พ.ค. 51 23:03:29 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อารมณ์ค้างง่า.... มาต่อเร็วๆ หน่อยค้าบ จากคุณ : ปฏิจจสมุปบาท (ปฏิจจสมุปบาท) - [ 13 พ.ค. 51 23:08:35 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านด้วยความยินดี และ ยอมรับนับถือในด้าน" ประสบการณ์ชีวิต " เป็นอย่างยิ่ง แต่.................................... อย่ารีบครับ อย่ารีบ........ เนื้อหาสาระขนาดนี้ ขยายความแต่ละบท ออกเป็นหนึ่งตอนยาวๆได้เลย มีรายละเอียดในระหว่างบรรทัด ที่น่าสนใจอย่างยิ่ง และ ต้องการการขยายความ ตัวอย่างเช่น... " ตอนอยู่ป.2 ก็สนใจเรื่องดาวหางฮัลเลย์, มนุษย์ต่างดาว, การสร้างโลกแล้ว " และยั่วให้คิดโดยไม่มีคำตอบว่า... " (มีใครจำชัยพฤกษ์วิทยาศาสตร์ได้บ้าง ?) " แค่เนี๊ยะ.... ขยายความได้อีกเยอะเลยครับ เป็นเรื่องไม่ธรรมดาสำหรับ"เด็ก ป. 2" นะครับ และ ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ ย้ำอีกครั้งว่า Content ที่มี ที่สะสมอยู่ในตัวคุณนั้น มีคุณค่า มีสาระสำหรับชาวสีลม จึงไม่รังเกียจเลยที่จะได้อ่านรายละเอียดปลีกย่อยที่คุณได้ผ่าน ได้พานพบมา ทีละตอนอย่างละเลียด... อย่ากลัวว่าจะยาวเกินไปครับ เรื่องดีๆแบบนี้ ต้องขยายความ ต้องขยายความ..... นับถือ นับถือ นับถือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....... จากคุณ : ครูต้อ - [ 13 พ.ค. 51 23:16:52 ]

ความคิดเห็นที่ 34 คนขยัน ไม่อดตาย จริงๆครับ จากคุณ : joe_micro - [ 14 พ.ค. 51 00:09:12 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สั้นๆแต่ได้ใจความ อ่านจบเร็วมาก มารอตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : [[babeberry]] - [ 14 พ.ค. 51 02:20:41 ]

ความคิดเห็นที่ 36 รีบเข้ามาร่วมอ่านและโหวต  รวมทั้งแสดงความนับถือในความพยายาม สู้ชีวิต  จนมีประสบการณ์ที่หลากหลาย  และสามารถประสบความสำเร็จ ได้ในวันนี้ แต่เห็นด้วยกับพี่ต้อครับ  ที่ว่า  แต่ละตอนมันดูเหมือนจะสั้นไปนิด เหมือนรีบ ๆ  (ซึ่งเข้าใจว่าอาจไม่ค่อยมีเวลามากนัก  บวกกับถูกทวงต้นฉบับ จึงปั่นอย่างเร่งด่วน) ตอนต่อๆ ไป อยากให้ค่อยๆ เล่าประสบการณ์อันมหาศาลแบบมีรายละเอียด มากขึ้นอีกนิดครับ  จะอ่านสนุกมากขึ้น  และผู้อ่านก็น่าจะได้เกร็ดความรู้ มากขึ้นด้วย เท่าที่อ่านชีวิตช่วงต้นแค่ 8 ตอนนี้  โดยส่วนตัวผมก็อยากให้กระทู้นี้เป็น กระทู้แห่งปีของห้องสีลม  และอยากให้คุณtanoy_delphi เป็นบุคคล แห่งปีในห้องนี้ด้วย  เพราะเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับหลาย ๆ คนในห้องนี้ โดยเฉพาะน้อง ๆ ที่กำลังอยู่ในช่วงเริ่มต้นและคิดว่าชีวิตของตนเองช่าง ลำบากเสียเหลือเกิน  และยังเป็นกำลังใจให้หลาย ๆ คนที่กำลังต่อสู้ อยู่กับช่วงเวลาแห่งความยากลำบาก  ได้มีกำลังใจ ขอนิยม ยกย่องอย่างจริงใจครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 14 พ.ค. 51 06:08:44 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณ สำหรับบทความดีๆครับ จากคุณ : JIRASAK1459 - [ 14 พ.ค. 51 08:55:25 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณครับ จากคุณ : marine blue - [ 14 พ.ค. 51 09:27:22 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณค่ะที่มาเล่าประสบการณ์ รอรอบต่อไปค่ะ จากคุณ : Hanachan - [ 14 พ.ค. 51 10:12:33 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ชัยพฤกษ์วิทยาศาสตร์ เป็นวารสารที่อยู่ในใจผมตลอดมา ผู้อ่านวารสารนี้รุ่นสุดท้ายของอายุหนังสือนี้อายุน่าจะไกล้ๆ 34 ปีขึ้นไป และหนังสือฉบับนี้เป็นแรงบรรดาลใจให้ผมศึกษาและเรียนอิเลคทรอนิส์ และงานด้านวิทยาศาตร์ ผู้เขียนหนังนี้มีการรวมตัวกันอยู่ครับ  เดี๋ยวค้นหาwebsit ก่อนครับเช่นคุณ ทัศนา เอื่ยมสะอาด เป็นต้น ผมชอบเรื่องของคุณแต่อยากให้เพิ่มรายละเอียดเข้าไปหน่อย หากพอมีเวลาครับ เช่นความรู้สึกตอนเดินเข้าไปสมัครงานขาย อาหารในที่ต่างๆ ความหิว ความลำบาก ผมนับถือความเป็นนักสู้ของคุณด้วยความจริงใจครับ จากคุณ : Yagio - [ 14 พ.ค. 51 10:24:43 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ตามมีติดๆ เกาะ ขอบจอค่ะ  เห็นด้วยว่าเป็นประโยชน์ นะคะ จากคุณ : samhow BFC - [ 14 พ.ค. 51 10:26:04 ]

ความคิดเห็นที่ 42 มาลงชื่อก่อนอ่านคับ :)) จากคุณ : สู้ต่อไป..ไอ้มดแดง (mpl2004) - [ 14 พ.ค. 51 11:43:47 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เพิ่งจะได้งานที่ใหม่ทำค่ะ ไม่รู้ว่าหมู่หรือ จ่า กระทู้นี้จะคอยอ่านนะค๊ะ เผื่อเอาไว้เป็นกำลังใจตัวเอง จากคุณ : นางมารร้ายไฉไล - [ 14 พ.ค. 51 12:20:03 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีๆที่เอามาแบ่งปันนะคะ จากคุณ : Mossard - [ 14 พ.ค. 51 13:03:55 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณครับ จะตามอ่านนะครับ จากคุณ : Knight of Tales - [ 14 พ.ค. 51 14:32:41 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สวัสดีคุณ Arc_ ครับ จะพยามทยอยๆลงนะครับ สวัสดีน้อง Coconut Dance   แฟนพี่ถามเอาจริงเอาจังเลยว่า ตกลงไปปารีสนี่ตั้งใจไปเจอน้องคนเดียวใช่ใหม ถึงยอมกลับเมืองไทยช้าไปสามวัน (ฮา!) พี่กลัวว่าถ้าพี่กลับมา ตุลาคมนี้ เจ้าสาวเขาจะยอมให้พี่แต่งหรือเปล่า ตอนงานหมั้นเพื่อนๆก็มาอำทีนึงละ หาว่าพี่แต่งงานบังหน้า (ฮาไม่ออก) ขอบคุณ คุณ ศรัทธาพลัง, คุณ ksk, คุณjerry03, คุณTo die for,คุณ irene, คุณDreams Catcher, คุณmomojojo, คุณ Aisha     ที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ สวัสดีคุณ jerry-t ครับ ตอน 40-41 นี่สนุกนะครับ ตาราคาของกันรายวันเลย  แต่ที่สนุกกว่านั้นคือ ผมลงทุนในภาคสินค้า แค่รายรับส่วนใหญ่ดันมาจากภาคบริการครับ เดี๋ยวมาเล่าต่อ อิอิ  เดี๋ยวจืด จากคุณ : tanoy_delphi - [ 14 พ.ค. 51 16:04:20 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สวัสดีคุณ มิมิแพนด้า  ที่แวะมาแสดงความคิดเห็นครับ จริงๆแล้วผมเห็นด้วยกับการเรียนนะครับ แต่การเรียนรู้ไม่ควรจะจบในห้องเรียนมากกว่า  และผมก็ยังพยามเรียนต่อเรื่อยๆครับ ติดตรงที่อยู่ไม่เป็นที่ เลยไม่ได้สอบ อยากฟังความคิดเห็นของคุณต่อนะครับ สวัสดีคุณ น้องเขียบ บ้านนา ด้วยครับ จะพยามลงให้ต่อเนื่องนะครับ จะมาตามเช็คลายเซ็นต์ด้วย สวัสดีคุณ saengchot ครับ แหะๆๆ  ผมลงเรียน กศน. ประมาณ 5 ครั้งในรอบ 10 ปีที่ผ่านมา เพิ่งจะจบม. 3 เมื่อเม.ย. นี้เองครับ ติดมากๆ  มีเวลาเรียน แต่ไม่ได้สอบบ้าง มีเวลามาสอบ แต่เวลาเรียนไม่พอบ้าง  อาจารย์แซวเล่นๆว่า รีบๆจบเถอะ จะได้ไปเป็นอาจารย์กะเขาบ้าง 5555 สวัสดี คุณ mengnoi และ ลุงแอ็ดครับ ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะครับ รอฟังคอมเม้นท์นะ สวัสดี กุยแก (หรือชื่อใหม่กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย ) เราเคยเจอกันเมื่อ Meeting สีลมครั้งแรก เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกันนะนี่ ถ้าให้เล่าละเอียดก็ประมาณถูกไล่ออก เพราะทำความเสียหายน่ะ เพราะทำเอกสารผิดพลาด แต่ถ้าละเอียดกว่านั้นอาจจะต้องแยกมาเป็นตอนพิเศษ ...  แต่หลังงจากผ่านบริษัทนี้ไป ก็มีความละเอียดรอบคอบเรื่องเอกสารขึ้นเยอะเลย แต่ถ้าวันนั้นไม่ตกงาน ก็ไม่มีวันนี้นะนี่ จากคุณ : tanoy_delphi - [ 14 พ.ค. 51 16:13:55 ]

ความคิดเห็นที่ 48 สวัสดีครับพี่ SEA เมื่อไหร่เราจะได้เจอตัวเป็นๆกันอีกครั้งครับพี่ งานนี้ โนสลิง โนสตั้นท์ครับ ป.ล. พี่กำลังหมายถึงกระทู้นั้นใช่ใหมครับ ผมก็อ่านเหมือนกัน ก็เลยเกิดเป็นแรงบันดาลใจให้เขียนกระทู้นี้ครับ เผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อคนอื่นๆ สวัสดีครับ คุณ shadow_magic, คุณแกะแดง, คุณdrof, คุณปฏิจจสมุปบาท   คนอ่านสีลมนับวันยิ่งคุณภาพล้นแก้วครับ ป.ล. ใจเย็นๆเน้อ เขียนเร็วเดี๋ยวผมหมดมุข อิอิ กราบนมัสการครูต้อครับ แหมพี่....เพราะเรื่องมันยาว เดี๋ยวจะไปไม่ถึงตอนทำธุรกิจ  พอดีเพื่อนๆโหวตอยากอ่านตอน 9-11 มาเยอะน่ะครับ แต่จะไม่เขียนถึงตอนที่ 1 - 8 ก็ไม่ได้เพราะว่าเป็นพื้นฐานที่ถ้าคนไม่รู้จะไม่เข้าใจเลยว่า เอาความรู้จากใหนมาหางานทำ เนื่องจากเป็นกระทู้สำหรับคนเริ่มต้นชีวิต หรือคนอยากทำธุรกิจด้วยแล้ว จึงโฟกัสไปเรื่องการบริหารงาน, การบริหารองค์กร, การเริ่มต้นธุรกิจมากกว่าที่จะเน้นเรื่องการต่อสู้ชีวิตน่ะครับ อย่างที่พี่บอก เลยดูรีบรวบรัด สั้นตัดใจความอยู่บ้าง แต่หากมีใครถามถึงชีวิตช่วงใหเป็นช่วงๆ จะพยามแทรกเป็นคำตอบนะครับ จะได้ไม่แตกประเด็นไปไกล ป.ล. ไม่งั้นเดี๋ยวใส่เรื่องแสวงหาชีวิตลงไปด้วยนะเออ กลายเป็นกระทู้ธรรมะไปอีก 555 นับถือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : tanoy_delphi - [ 14 พ.ค. 51 16:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 49 สวัสดีคุณ joe_micro ครับ อยู่วงไมโครจริงๆหรือเปล่าครับ ? ขยันอดตายได้เหมือนกันนะครับ หากใช้เงินผิดทาง  อยู่ในตอนที่ 20 ครับ  ติดตามอ่านเด้อ สวัสดีคุณ babeberry ครับ ตั้งใจให้สั้นครับ ไม่งั้นเดี๋ยวจะยาวเกินหน้าคำนำ (ฮา!!) สวัสดีครับพี่ Jimmy Walker โอ้ววว  ท่านยกยอข้าพเจ้าเกินไปแล้ว ในชีวิตนี่เหมือนพระเจ้าทดสอบ และให้รางวัลที่อดทนเป็นช่วงๆน่ะครับ บางครั้งก็ไม่ผ่านบททดสอบ ก็ต้องสอบใหม่เช่นกัน พอดีมีคนให้โอกาสน่ะครับ หากจะมีบุคคลแห่งปี น่าจะเป็นแหล่งความรู้ที่เราได้ไปต่อยอดมาน่ะแหละครับ นึกๆดู  ถ้าเราไม่มีบรรพบุรุษทางชีวิตอย่างคุณ ธนินทร์, คุณ ชาตรี ผมเองก็คงขาดความเชื่อที่จะต่อสู้ชีวิตล่ะครับ แต่เพราะว่ามีแบบอย่างที่เขาทำมาให้ดูแล้ว  ผมก็เลยสามารถต่อยอดทางความคิดได้เท่านั้นเอง เหมือนกับอีกหลายๆท่านในห้องสีลม และ สินธรนี่แหละครับ จากคุณ : tanoy_delphi - [ 14 พ.ค. 51 16:26:22 ]

ความคิดเห็นที่ 50 แวะมาทักทายคุณ JIRASAK1459, คุณ marine blue , คุณ Hanachan (มาจากการ์ตูนหรือเปล่าครับ) สวัสดีคุณYagio ครับ ดีใจจัง มีคนอ่านหนังสือเล่มเดียวกับผมด้วย หลังจากชัยพฤกษ์หายไป ก็มี Update เข้ามา ไม่รู้ยังอยู่หรือเปล่านะ ? อยากให้เขียนเรื่องความรู้สึกตอนเดินเข้าไปสมัครงานขายอาหารในที่ต่างๆ ความหิว ความลำบาก, อืม.... ถ้าเขียนจริงๆน้ำตาท่วมจอแน่เลยครับ 5555 ป.ล. ผมอายุ 28 ย่าง 29 ครับ ยังไม่ 34 -"- พอดีทำงานแต่เด็ก หน้าเลยแซงไปไกลครับ เดินกับแฟน มีแต่คนคิดว่าหลอกเด็ก 5555  จริงๆนะนี่ สวัสดีคุณ samhow BFC, คุณ mpl2004, คุณนางมารร้ายไฉไล, คุณMossard, คุณKnight of Tales ผมเองก็มาลงชื่อรอเขียนครับ จากคุณ : tanoy_delphi - [ 14 พ.ค. 51 16:33:17 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มีกบเพื่อนรักคอมเม้นท์หลังไมค์มาประมาณนี้ ลองตรวจสอบคำผิด ดีๆ นะ พิมพ์เร็วไปมั้ง pretty cash ต้อง petty cash (เงินทดรองจ่าย เงินสดย่อย) น้อมรับจ้าาาา..จะพยามระมัดระวังเรื่องการสะกดนะ ศัพท์เทคนิคเยอะไปหน่อย (ถ้าไม่คุ้นหู ไม่เข้าใจความหมาย ก็จะไม่รู้สึกว่ามันสำคัญ ถึงขนาดต้องเล่าเลยเหรอ?) น่าจะเขียนคำอธิบายนิดหน่อย(ไม่ยาว) หรือสรุปสั้นๆ เช่น ระบบขาย ระบบธุรกิจ ระบบ... อืม.....โอเค ถ้าอันใหนมีศัพท์เฉพาะทางจะมาอธิบายเพิ่มเติมเป็นเชิงอรรถนะครับ หรือไม่งั้นก็ต้องถามเป็นคำๆ ช่วงที่ 5 ยังไม่ peak บางช่วงเลยเฉยๆ (สุดท้าย น่าจะสรุปแนวๆว่า ปัจจุบัน มองย้อนไปแล้ว เข้าใจว่าเหตุการณ์นั้น เราได้สิ่งนี้ สิ่งนั้น เพิ่งมาเข้าใจ หลังจากยอมรับ/รู้...พระเจ้า..) อิอิ มีอยู่แล้ว.. แต่พอดีมันเป็นบท Intro น่ะ ยังกลัวยาวไปเลย บทถัดๆไปจะเริ่มเข้มข้นละ จะลงรายละเอียดมากขึ้น และจะขยายความมากขึ้นนะ ขอบคุณทุกๆท่านมากๆนะครับ ที่สละเวลามาคอมเม้นท์ทั้งหน้าไมค์และหลังไมค์ จะรับไปปรับปรุงจ้า แต่ต้องขออนุญาตนำบางส่วนมาเผยแพร่นะครับ เผื่อคนที่มีคำถามแบบเดียวกับจะได้รับคำตอบด้วย ป.ล. สงสัยต้องเขียนให้ Drama นิดๆ + Action หน่อยๆ จากคุณ : tanoy_delphi - [ 14 พ.ค. 51 17:16:39 ]

ความคิดเห็นที่ 52 แหม่ นาน ๆ มาเข้าห้องนี้ที เจอกระทู้นี้ แวะอ่าน ก็ไม่ผิดหวัง ชอบวิธีนำเสนอเรื่องราวมากคะ เพราะเป็นคนที่เห็นอะไรยาว ๆ แล้วไม่ค่อยชอบอ่าน (นิสัยเสีย)  แบ่งเรื่องราวเป็นตอน สั้น ๆ ได้ใจความ ได้ความรู้  มาอัพเดทไว ๆ นะคะ ^^ จากคุณ : Runcold - [ 14 พ.ค. 51 17:46:37 ]

ความคิดเห็นที่ 53 มาลงชื่ออ่านครับ :D จากคุณ : Jiang wei - [ 14 พ.ค. 51 18:06:25 ]

ความคิดเห็นที่ 54 แอบมาดูอีกที ^^ จากคุณ : น้องเขียบ บ้านนา - [ 14 พ.ค. 51 18:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 55 มารอ ฟังต่อครับ จากคุณ : เลิศศักดิ์ - [ 14 พ.ค. 51 19:06:16 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ยินดีที่ได้แบ่งปัน จากคุณ : Ken - [ 15 พ.ค. 51 00:48:14 ]

ความคิดเห็นที่ 57 มาลงทะเบียน...  เอ๊ย....  มา รออ่านครับ... ช่วงนี้อ่านอย่างเดียว...( สักครึ่งปีเห็นจะได้ ) ไม่ค่อยได้แสดง คห. ครับ ต้องขอขอบคุณล่วงหน้า สำหรับประสบการณ์ที่ผมอาจขอไปใช้บ้างนะครับ จากคุณ : Dman - [ 15 พ.ค. 51 02:51:07 ]

ความคิดเห็นที่ 58 บทแทรก ตอนที่ 1 ::: ขยายความ อันนี้สงสัยต้องขยายความตามความเข้าใจของผม  ช่วยๆกันเพิ่มเติมความคิดเห็นนะครับ บางอันก็นานมากแล้ว ไม่แน่ใจว่าจำผิดจำถูกหรือเปล่า Par Stock = Stock ฐานที่มี เช่น ถ้ามีสินค้าเป็นผ้าปูเตียง Par 1 คือมีหน้าร้าน = 1 ชุด, Par 2 คือมีหน้าร้าน 1 ชุด + หลังร้าน 1 ชุด เป็นต้น ในบางความหมายอาจจะไม่ได้หมายถึงจำนวน  Items แต่อาจจะหมายถึงจำนวนครั้งที่ Operate ได้หรือให้บริการได้ เช่น Par 3 ของโรงแรมในเรื่องห้องพัก อาจจะแปลว่า มีวัสดุที่สามารถให้บริการได้ 3 รอบการเข้าพัก โดยที่ไม่ต้องส่งซักหรือสั่งซื้อเพิ่ม (กรณีที่แขกเต็ม 100% จนไม่สามารถทำงานเสร็จตามเวลาที่กำหนด) เวลาเราเปิดธุรกิจเล็กๆ เรามักจะลืมคำนวน Par บางค่าเช่น 1. ต้องมีเงินสดสำรองกี่เดือนในช่วงก่อนเปิด และหลังเปิด Pre openning เช่น ถ้ายังไม่มีลูกค้าเลย เราน่าจะมีเงินรันธุรกิจก่อนเปิด/Pre opening 1 -3 เดือน(แล้วแต่ความเหมาะสม) เพื่อรับสมัครคน, ฝึกอบรม, พัฒนาสถานที่, วางระบบร้าน Opening หลังจากเปิด น่าจะมีเงิน รันธุรกิจอีกอย่างน้อย 1-3 เดือน (ถ้าเป็นโรงแรมอาจจะต้องคุยที่ 6 เดือน) เพื่อหากว่า กระแสเงินสดที่เกิดจากการทำธุรกิจ ยังไม่พอที่จะหมุนเวียนในการจ่ายค่าจ้าง ค่าการตลาด, ค่าสถานที่, ค่าน้ำ, ค่าไฟ, ค่าโทรศัพท์, วัสดุสิ้นเปลือง etc. ถ้าเรารู้วงจรธุรกิจของเรา การริหารสต็อกจะเป็นเรื่องสนุกครับ เพราะแต่ละธุรกิจ มี Life Circle ไม่เหมือนกัน จากคุณ : tanoy_delphi - [ 15 พ.ค. 51 09:38:34 ]

ความคิดเห็นที่ 59 First in First out - FIFO สำหรับคนที่ทำธุรกิจด้านอาหาร หรือ เครื่องบริโภคคงจะค่อนข้างคุ้นเคย (ในนี้น่าจะมีเซียน 7-Eleven หลายคนรวมถึง พี่มือเก่าด้วย) หลักการง่ายๆ อะไรมาก่อน ขายออกก่อน เครื่องกระป๋องคงไม่คอยมีปัญหา เพราะอายุของสินค้าค่อนข้างยาวเป็นหลักปี แต่อาหารจำพวก ขนมปัง, นมสด (Dairy ทั้งหลาย) มักจะมีอายุสั้น ตั้งแต่หลักวัน ถึงหลักสัปดาห์ หากการจัก Shelf อาหาร ไม่ได้ออกแบบเผื่อตรงนี้ จะกลายเป็นภาระหนักให้คนทำงาน หรือเจ้าของกิจการในการตรวจสอบ เป็นความชาญฉลาดของร้านค้าปลีก - ค้าส่งข้ามชาติ ที่ออกแบบให้การเติมสินค้า ต้องเติมจากด้านหลังตู้แช่ และลูกค้าหยิบสินค้าจากด้านหน้าตู้แช่ ทำให้สินค้าเก่ากว่า ออกขายก่อนโดยอัตโนมัติ สินค้าใหม่กว่า จะอยู่ด้านหลังโดยอัตโนมัติ ร้านก๋วยเตี๋ยว, ร้านอาหารทะเล มักจะมีปัญหาว่า ไม่แน่ใจว่าอันใหนใหม่กว่า น่าจะนำระบบนี้ไปใช้นะครับ จากคุณ : tanoy_delphi - [ 15 พ.ค. 51 09:38:56 ]

ความคิดเห็นที่ 60 POS - Point of Sale เครื่องขายเงินสดนั่นเอง.. สมัยก่อนเป็นเครื่อง Stand Alone สรุปรายงานอะไรค่อนข้างดูยาก ทำหน้าที่เก็บเงินอย่างเดียว ปัจจุบันนี้พัฒนาไปไกลมาก ขนาดที่ว่าสามารถดูข้อมูลย้อนหลังได้เป็นประเภท เช่น วันนี้ขายไวน์ราคาเกิน 4,500 ให้ลูกค้ากี่คนจากประเทศอะไร ช่วงเวลาใหนบ้าง ? ไวน์จากฝรั่งเศส อิตาลี หรือ ชิลี มีมากกว่า ถ้าจะทำโปรโมชั่น ไวน์ฝรั่งเศส คู่กับ ทีโบนเสต็ก จะสามารถส่งอีเมล์หาลูกค้าคนใดบ้างที่มีที่พักในละแวก สีลม, สาธร, บางรัก, สี่พระยา ที่สำคัญ หากวางระบบดีๆ ทุกๆครั้งที่มีการขายออกไป ระบบจะตัดสต็อคออกโดยอัตโนมัติ (สมัยก่อนต้องนำสรุปรายงานไปตัดสต็อคมืออีกครั้ง) วันรุ่งขึ้น พิมพ์รายการวิเคราะห์ยอดขายเพื่อสั่งซื้อวัตถุดิบเพิ่มเติมได้เลย แต่..... ปัญหาคือ ถ้า User ไม่กรอกรายละเอียดลูกค้า, ไม่กรอกน้ำหนักสินค้า, ไม่กรอกราคาทุน, ระบบดีแค่ใหนก็วิเคราะห์ไม่ออก ต้องมาวิเคราะห์ด้วยมืออยู่ดี  นี่คือจุดอ่อนของระบบ ที่ยังต้องพึ่งพามนุษย์อยู่ดี จากคุณ : tanoy_delphi - [ 15 พ.ค. 51 09:39:17 ]

ความคิดเห็นที่ 61 Petty Cash / Cash Drop น่าจะมีคนเบิกเงินสดย่อยกันประจำ คงไม่ต้องขยายความเยอะ (เดี๋ยวปล่อยไก่ให้กบจับ 5555) Cash Drop, เนื่องจากธุรกิจขายเงินสดมีความเสี่ยงสูงมาก  มีเงินสดเยอะๆในลิ้นชักไม่ใช่เรื่องสนุกนัก หากมีผู้ไม่ประสงค์ดีแวะมาเยี่ยมเยียน ทางร้านจึงกำหนดนโยบายว่า ทุกๆครั้งที่มีเงินสดในลิ้นชักเกินจากเงินทอน (เช่นมีเงินทอนรวม 2,000) หากมียอดเงินถึงจำนวนที่กำหนด เช่น 5,000  ให้นำจำนวนเงินที่เกิน Drop ลงตู้เซฟ เพื่อลดความเสี่ยงที่เงินจะหาย หรือ ถูกโปนจ้น เอ๊ย! โจรปล้น จากคุณ : tanoy_delphi - [ 15 พ.ค. 51 09:39:39 ]

ความคิดเห็นที่ 62 นี่จะทำกระทู้ประวัติศาสาตร์ของห้องสีลมอีกหรือเปล่าเนี่ย ของเก่าเป็นพันนะ อิอิ จากคุณ : wbj - [ 15 พ.ค. 51 11:43:20 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เข้ามาอ่านต่อครับ จากคุณ : ศรัทธาพลัง - [ 15 พ.ค. 51 13:11:26 ]

ความคิดเห็นที่ 64 (นั่งอยู่หลังห้องเงียบๆ) จากคุณ : merchant - [ 15 พ.ค. 51 15:34:42 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เกี่ยวความรู้เรียบร้อย และรอตอนต่อไปคับพ้ม :)) จากคุณ : สู้ต่อไป..ไอ้มดแดง (mpl2004) - [ 15 พ.ค. 51 16:32:07 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ชีวิตน่าตื่นเต้นดีจริงๆ  ดีจังที่ได้ใช้ชีวิตคุ้มขนาดนี้  แล้วจะมาตามอ่านต่อนะคะ จากคุณ : jintean - [ 15 พ.ค. 51 16:35:35 ]

ความคิดเห็นที่ 67 มาลงทะเบียนด้วยคนครับ ผมแค่เคยเรียน จากในหนังสือ มาเจอคนที่ทำให้เห็นภาพแล้ว มาติดตามครับ จากคุณ : นักเรียนโข่ง (นักเรียนโข่ง) - [ 15 พ.ค. 51 16:48:21 ]

ความคิดเห็นที่ 68 อืมม... ที่แท้ผ่านชีวิตมาเยอะงี้นี่เอง คุณเลย หน้าตาแก่กล้ากว่าผมไปแยะ.... 5555 แค่เล่ามาเท่านี้ก็เจ๋งสุดๆแล้ว..  ผมไม่ค่อยได้เข้ามาดูฝากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่เข้ามาอ่านบอยๆช่วยดูชื่อ ตะนอย แล้วโหวตด้วยครับ... อิอิ ผมจะได้ติดตามอ่านตอนต่อๆไป...ได้ง่ายๆ ผมว่าให้ใครๆที่ปัจจุบัน อยู่ในระดับและสถานะเดียวกับท่าน... มาอ่านเรื่องแล้วคงนับถือในความมั่นส์.... เพราะถึงจะเป็นจุดหมายเดียกันแต่เส้นทางที่มา มันสนุกโลดโผนตื่นเต้นดีจริงๆ.... รออ่านต่อครับ ปล.ดีใจจริงๆที่ได้อ่าน.. อิจฉาเส้นทางที่ท่านเดินมามาก เพราะแค่เริ่มต้นมันก็มันส์.. จริงๆ... จากคุณ : MESMERIC - [ 15 พ.ค. 51 23:55:57 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ปล2. ถ้า topic ในแต่ละตอนเป็นชื่อเหมือนๆกันก็ท่าจะเซริช์หาง่ายดี จากคุณ : MESMERIC - [ 15 พ.ค. 51 23:58:56 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ผ่านมา....จึงโหวตให้ แล้วจะกลับมาอ่านต่อ จากคุณ : ~!!!~ Romantic Blue ~!!!~ - [ 16 พ.ค. 51 11:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ขอบคุณครับที่นำเรื่องดีมาเล่าให้ฟัง จากคุณ : ชื่อคุณยังไม่ได้ลงทะเบียน - [ 16 พ.ค. 51 14:34:18 ]

ความคิดเห็นที่ 72 สนุกมากๆ ค่ะ รอติดตามอยู่นะ เป็นกำลังใจดีมากๆ เลย ขอบคุณที่ นำเรื่องชีวิตมาแบ่งปันนะคะ จากคุณ : giftkha - [ 16 พ.ค. 51 18:48:13 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เพิ่งเข้ามาอ่านครับ คงจะตามยาวๆครับ ขอบคุณที่นำสิ่งดีๆมาให้อ่านครับ จากคุณ : ชินจัง..ชักจะชินแล้ว - [ 16 พ.ค. 51 19:39:51 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ขอบคุณที่แชร์ความรู้ให้ผู้น้อยนะคะ จากคุณ : แกงเขียวหวานหมู - [ 16 พ.ค. 51 21:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 75 โอ้ววว กระทู้คุณภาพ คาราวะ 1 จอก  โหวตหนึ่งจึ๊ก จากคุณ : Y (yoyolandk) - [ 16 พ.ค. 51 21:20:50 ]

ความคิดเห็นที่ 76 หน้าตาแก่กล้ากว่าผมไปแยะ.... 5555 >> เต็มปากเต็มคำไปป่าวคะ คุณ MESMERIC  อิอิ แต่ก็เห็นด้วย 55555555 จำได้ตอนไปมีตติ้งสีลมครั้งแรกที่สวนลุมไนท์อ่ะ พี่ตะนอย เคยบอกอายุมา เราก็เอ๋อ ๆ งง ๆ แก่กว่าเราแค่ปีเดียวเอ๊งงง แต่บุคลิก คาแรกเตอร์ การพูดการจา ดูนิ่ง ๆ และสุขุม เป็นผุ้ใหญ่กว่ามาก  แต่วันนั้นจากที่คุยกัน ได้พูดอะไรให้แง่คิดดี ๆ กับเราพอสมควร ที่เจอกันก็นานแล้วนะ 5 ปีได้แล้วมั๊ง  ไม่เห็นชื่อในกระทู้มานานมากกกกกก มาอ่านอีกที โห .. อึ้งน่ะ ขอยาว ๆ นะ ยาว ๆ ชอบอ่านน่ะ จากคุณ : น้องหนูสะดิ้งน้อย - [ 16 พ.ค. 51 23:00:48 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เชียร์ !!! ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 17 พ.ค. 51 07:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คนเราเลือกเกิดไม่ได้ ครับ แต่ ... เลือกที่จะเป็นได้ .... จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 17 พ.ค. 51 07:25:37 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ดีมากค่ะ รออ่าน และ ขอเป็นสมาชิกด้วยคน :) จากคุณ : ไม้จอมเขา (ไม้จอมเขา) - [ 17 พ.ค. 51 09:54:22 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ได้ความรู้และแรงบันดาลที่ดีค่ะ ขอบคุณมากนะคะ จากคุณ : รถไฟฟ้า - [ วันวิสาขบูชา 07:50:03 ]

ความคิดเห็นที่ 81 รออ่านครับ จากคุณ : pound (tanabutr) - [ วันวิสาขบูชา 08:20:21 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เข้ามาอ่านครับผม. จากคุณ : ป๋าฉัตร เมืองสมุทร 59 - [ วันวิสาขบูชา 21:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ชอบอ่านมากค่ะ ได้ประโยชน์สุดๆ โหวตๆๆๆ จากคุณ : HappyHippo - [ วันวิสาขบูชา 22:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 84 แตกไปกระทู้ใหม่นะครับ //smile จากคุณ : tanoy_delphi - [ 20 พ.ค. 51 00:27:34 ]

ความคิดเห็นที่ 85 หายไปนานเลย เพิ่งกลับ มาจากไปเที่ยว เหอๆ แต่ก็ยัง ติดตามนะคะ ให้กำลังใจ เสมอ ค่ะ  เรื่องชีวิตแต่ละคนเนี้ย มีคุณค่าเสมอ ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ที่ทำให้มีความรู้เกี่ยวกับการทำธุรกิจเพิ่มเติม จากคุณ : samhow BFC - [ 20 พ.ค. 51 11:13:40 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ขออนุญาตลงชื่อไว้ที่กระทู้นี้ก่อนนะครับ และจะตามไปอ่านกระทู้ใหม่ต่อเดี๋ยวนี้ กำลังเก็บประสบการณ์แบบแห้งครับ ขอบคุณมากๆครับ จากคุณ : only 1 meter , เพียง ฉัน มีเธอ - [ 24 พ.ค. 51 02:04:03 ]

ความคิดเห็นที่ 88 จากคุณ : PiGsPy - [ 26 พ.ค. 51 07:20:00 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ... เชิญ click ไปกระทู้ใหม่กันนะครับ [ มีบทเรียนให้คิด จากชีวิตที่ผิดพลาด ตอนที่ #9 - คิดริทำธุรกิจ จากต้นทุนน้อยนิด{แตกประเด็นจาก B6603149} ] http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6622953/B6622953.html http://www.google.co.th/search?q=PANTIP.COM+B6622953 จากคุณ : Mr. Fusion - [ 27 พ.ค. 51 21:18:08 ]