ตอนที่ 1 ก้าวแรกในธุรจักร
http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6605419/B6605419.html
ตอนที่ 2 เวลางาน....ใครว่าแปดโมงเช้า ห้าโมงเย็น
http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6606893/B6606893.html
ซี่รี่ของ คนขับรถอันต่ำต้อย ตอนที่ 3 รถพี่แรงแค่ไหน ..... ก็เหยียบด้ายไม่เกินร้อยสิบ
http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B6614589/B6614589.html
สวัสดีครับ พี่ๆทุกๆท่าน หลังจากที่ผมได้ปั่นต้นฉบับไปได้ 3ตอน ก็มาถึงคราวประสบปัญหานักเขียนโดยทั่วไปมักจะประสบกันส่วนมากนั้นก็คือ หมดมุก ม่ายรู้ว่าจะเขียนอะไรต่อดี..???? งั่นขอจบซี่รี่ ของ คนขับรถอันแสนต่ำต้อยเพียงเท่านี้นะครับ สวัสดีคับ
.
. อ้าว ไงทำแบบนี้ล่ะเฟ๊ย อุตสาห์ติดตามอ่านมาเดี่ยวสหบาทาเลย จ๋ายเย็นๆคับ ล้อเล่น เรื่องแสบๆฮาๆยังมีอีกเยอะ งั่นวันนี้ขอนำเสนอ แตร่ๆๆๆ(เอาอีกแล้วมุกนี่ เบื่อแล้ว) เรื่อง เขลา เฮีย เลขา ของน้ากล้วยก็แล้วกันคับ
น้ากล้วยแกเป็นคนญี่ปุ่น ที่มาทำงานได้ 3 ปีได้แล้วครับ บริษัทที่แกเป็นลูกจ้าง ส่งแกมาประจำในประเทศไทย แต่ก็ยังมีสาขาที่อินโด มาเลเชีย สิงค์โปร์ เวียดนาม และที่อื่นๆอีกมากมาย(ม่ายรู้ว่าโม้หรือป่าว ไม่เห็นพาเราไปดูชักที หุหุ) ก่อนมาเมืองไทย น้ากล้วยแกก็เคยไปอยู่ที่อื่นมาก่อนนะครับ แต่ก็พาความเป็นหนุ่มบริสุทธิ์(หรือป่าวม่ายรู้)ที่อุตสาห์รักษามาแต่เกือบ ห้าสิบปี มาโดนฮิเดโกะเด็ดไปเชยชมจนด้าย (ไม่รู้ว่าซีนนี่ น้ากล้วยแกตื่นมาแล้วนอนเอาผ้าห่มปิดหน้าแล้วร้องไห้ โดยมีฮิเดโกะคอยปลอบใจอยู่หรือป่าว หุหุ)
อันนี่ก็น่าเห็นพี่ท่านนะคับ แกทำแต่งานตลอด เงยหน้ามาก็เจอแต่ฮิเดโกะ (ก็เป็นทั้งเลขาและล่ามนี่น่า) มองไปมองมานานๆ ส่งเอกสารมือโดนกัน มันต้องสะปาร์คกันบ้างล่ะ
ส่วนฮิเดโกะคงกัดฟัน บอกว่า เอาว่ะ ไหนๆก็ไหนแล้ว เรือล่มเป็นหนอง แล้วเราจะไปฉีดยาที่ไหน (ม่ายช่าย ) เรือล่มในหนอง ทองจะไปไหนเสีย น้ากล้วยเบิกเบี้ยเลี้ยง เงินเดือน ค่าเอนเทอเทรน ตกเบิกเท่าไร แม่รู้หมด (อันนี้ขอนอกเรื่องนิดหนึ่ง ~ มีครั้งหนึ่ง ผมเคยเล่าให้น้ากล้วยกับฮิเดโกะฟังว่า ภรรเมียผม เก็บATM ไว้ แล้วให้ผมใช้วันละ ห้าสิบบาท เท่านั้นล่ะ ฮิเดโกะรีบแปลให้น้ากล้วยฟังพร้อมกับบอกว่า เนี้ย
แว่นน้ำซังเขาเป็นสามีที่ดีนะให้ภรรยา ดูแลเรื่องค่าใช้จ่าย น้ากล้วยนี่แกนั่งเงียบกริบเลย แกคงนึกในใจแล้วมาเล่าให้เมียตรูฟังทำม่ายเฟ๊ย ซักพักแกก็บอกว่า .โฮ้ ผมเป็นหัวหน้าครอบครัว ต้องเป็นคนดูแลภรรยานะ ต้องเป็นคนให้เงินภรรยาดีกว่า คิดว่า น่าน ลื่นเป็นปลาไหลญี่ปุ่นทาโชยุเลยนะท่าน)
ในที่สุด การเซ็นสัญญาร่วมปรองดองกันก็มีขึ้นที่โรงแรมแห่งหนึ่งย่านถนนสาธร (มีการบินไปแต่งที่ญี่ปุ่นบ้านน้ากล้วยอีกรอบด้วย รับซองสองครั้งเลย ฉลาดจิงๆน้ากล้วยเรา ผมว่าถ้ามีเวลาแกคงตระเวนแต่งตามสาขาบริษัทของแต่ละประเทศแล้วล่ะ)
ตอนผมมาอยู่กับน้ากล้วย ฮิเดโกะแกก็เริ่มท้องอ่อนๆแล้วคับ น้ากล้วยท่านก็อยากให้ฮิเดโกะอยู่บ้านเฉยๆแล้วมีคนมาแบ่งเบาภาระไม่อยากให้ภรรยาลำบาก(รู้นะคิดอะไรอยู่ เรื่องงานนะ เรื่องงานอย่างเดียว) เลยอยากรับเลขามาแทนอีกคน ฮิเดโกะแกก็เห็นด้วย(ฉันจะได้เป็น โอ้คชังแล้ว ) เลยจัดแจงหาคนจากบริษัทจัดหางานนี่ล่ะ เขาก็ส่งคนมาให้สัมพาดประมาณ สอง สามคนมั่ง แต่หวยมาออก ที่นักศึกษาหญิงสาวจบมา สองปีแล้ว ทำงานผ่านมาสองแห่ง ผู้ที่มีใบหน้าเป็นอาวุธ นามตามท้องเรื่องว่า เข็ม
ถ้าใครได้ยินชื่อเจ้าหล่อนต้องนึกว่า รูปร่างหน้าตาจะต้องละม้ายคล้ายคลึงกับ เข็ม ตีสิบ แน่นอน แต่ช้าก่อนคับ คุณๆท่านๆกำลังโดนอิทธิพลของวงการ TV ครอบงำอยู่ เพราะสาว เข็มของน้ากล้วยนี่ ผมว่าคงเป็นเสาเข็มล่ะเหมาะกว่า แถมยังเป็นรุ่นที่หักกลางอีกต่างหาก (ถ้านึกไม่ออกนึกถึง โดเรมี นะล่ะ ~ ส่วนน้ากล้วยเป็น โดเรมอน หุหุ)
ส่วนหน้าตานั้น ก็มีความสวยงามตามแบบหญิงสาวทั่วไป(เอาความจิง) ถ้าไม่เมา หุหุ ผมว่า ฮิเดโกะแกคัดมาเพราะ รูปสมบัติแหงๆ (ม่ายช่ายคุณสมบัติ) แกกะว่า ถ้าฉันไม่อยู่ น้ากล้วยแกต้องเป็นสามีที่ดี ม่ายนอกลู่นอกทางแน่นอน เพราะเลขาคนใหม่นี่คัดหน้าตา (จัดว่าแย่ )มาแล้ว เพราะฉะนั้น ประวัติศาสตร์ไม่ซ้ำรอยแน่นอน
ผมว่าเรื่องนี่น่าจะมีส่วนจิงอยู่บ้างนะคับ เพราะหลังจากร่วมกันงานไปได้ชักระยะหนึ่งก็มี เสียงบ่นจากน้ากล้วยในรถเป็นระยะๆว่า ไม่เข้าใจ ทำม่าย ไม่รู้ ทำม่ายได้นะ น้าน แถมสำเหนียงภาษาญี่ปุ่นของเข็มซัง ยังนำพาซึ่งความปวดเศียรเวียนเกล้าแก่บรรดาญี่ปุ่นคนอื่นๆที่ เข็มซังติดต่องานด้วย ขนาดตัวผู้จัดการโรงงานที่เป็นญี่ปุ่นอีกคนยังออกปากบ่นกับผมเลยว่า เข็มซังพูดอะไรนะ ฟังไม่รู้เรื่องเลย ผมก็นึกในใจ แล้วตรูจะฟังรู้เรื่องได้ไง ภาษาญี่ปุ่นเนี้ย
ยังไม่หมดครับนอกจากเรื่องล่ามแล้ว เรื่องในไลน์การผลิตหรือเรื่องอื่นๆที่นอกขอบเขตโต๊ะทำงานของเจ้าหล่อนแล้ว เข็มซังจะไม่ยอมรับรู้อะไรเลย
มีอยู่คราวหนึ่ง ผมไปรับฮิเดโกะที่บ้านพร้อมกับเข็มซัง ไปสามคน เพื่อจะไปติดต่องานที่กระทรวงแห่งหนึ่ง
ฮิเดโกะ เข็มซัง ทำงานเป็นยังไงบ้าง
เข็มซัง ทำด้ายค่ะ
ฮิเดโกะ แล้วสินค้าตัวใหม่ที่จะส่งมาเลย์ นะเขามารับยัง
เข็มซัง มาเลย์????
ฮิเดโกะ เอกสารนี่ต้องเตรียมมาสองชุดนะ ที่ใช้ติดต่องานนะ
เข็มซัง สองชุด?????
ฮิเดโกะ แกคงนึกใจว่า แหม มีแต่รูปสมบัติจิงๆ แม่คุณ
แต่เห็นอย่างนี่ เข็มซัง ก็สามารถทำงานร่วมกับผมกับน้ากล้วยด้ายเกือบสองปีเชียวนะครับ ทำจนน้ากล้วยแกหมดสัญญาแล้วกลับญี่ปุ่นนะล่ะ สาเหตุที่คุณเธออยู่ได้นานนนน (เป็นซิมAIS) ขนาดนั้นเพราะน้ากล้วย แกทำเองหมด หุหุ
อ้าว แล้วเวลางานล่ะ ทำไง? บางท่านอาจจะสงสัย ไม่ต้องห่วงครับ ด้วยความที่น้ากล้วยผมเป็นญี่ปุ่นที่เก่งมาก(แถวบ้านเรียกว่า เก๋า) แกเลยจัดการเองเลย นัดลูกค้า ติดต่องาน เอง(เพราะใช้เลขาทำแล้วหล่อน เขลาตลอด) ถ้าเป็นบริษัทหรือโรงงานอื่นๆ ถ้าระหว่างวัน นายจะใช้รถไปไหน จะติดต่อผ่านล่ามหรือเลขา เพื่อที่จะมาบอกทางคนขับ เผื่อจะได้จัดคิวให้ถูกต้อง(และไม่หลงเนื่องจากการสื่อสารที่ผิดพลาด) แต่กับน้ากล้วยม่ายต้องครับ
ส่งเสร็จ แปดโมงเช้า ขึ้นไปเคลียร์งานบนออฟฟิศ เดินลงมาเก้าโมง เปิดประตูรถ ขึ้นมานั่ง บอกผมเสร็จว่า จะไปโรงงานอะไร บางทีเรากำลังนอนหลับอยู่ สะดุ้งตื่นนั่ง งงๆ อยู่กำลังนึกว่ามันอยู่ตรงมุมไหนของประเทศ..หว้า แกก็เอะอะเลย อะไร เคยไปมาแล้วนะ จำไม่ได้หรือ น้าน พี่ท่านเรียกเป็นแท็กซี่เลย ลูกค้าแกที่เคยติดต่ออยู่ เบ็ดเสร็จเกือบ 20 รายเชียวนะท่าน ขอเวลาผมคิดหน่อยชิ เดี่ยวก็พาวิ่งอ้อมชะเลย
พอน้ากล้วยออกจากโรงงานแล้วไม่มีหวนกลับครับ ไปแล้วไปเลย ที่นี้ เข็มซัง ก็โอลันลา ออฟฟิศทั้งชั้นเป็นของแม่นางคนเดียวแล้ว บางท่านอาจสงสัยต่อว่า(แหมขี้สงสัยจิงๆ) อ้าว แล้วจะจ้างทำม่ายเฟ๊ย ให้กลับไปอยู่บ้านดิ คือเข็มซังเคยบอกผมนะครับว่าตัวเธอนะไม่ค่อยมีงานให้ทำเพราะน้ากล้วยแกแย่งทำเองหมด(น้าน
ยังไม่รู้ตัว) แต่ที่เขายังจ้างอยู่เพราะกฎหมายแรงงานหรืออะไรพวกเนี้ยเขากำหนดให้มีญี่ปุ่นกี่คน ต้องจ้างล่ามหรือพนักงานกี่คนแบบนี้นะครับ ผมเองก็ไม่ได้ถามต่อด้วย
ส่วนเข็มซังนอกจากงานธรุการ พวกยื่นแบบภาษีต่างๆ จ่ายค่าน้ำค่าไฟแล้ว งานที่สำคัญอีกอย่างของเข็มซัง คือ การโหลดผลงานเพลงและMV ต่างๆของศิลปินญี่ปุ่นและเกาหลีผ่านทางคอมของบริษัทและ ติดตามผลงานคอนเสิรท์ของหนุ่มๆหน้าอ่อนเหล่านั้นด้วย พร้อมทั้งออนเอ็ม ตลอดเวลาทำงาน(น้าน พนักงานตัวอย่างจิงๆ)
บางท่านอาจจะเคยเจอหน้าตาของเข็มซังบ้างแล้วก็ด้าย เวลามีศิลปินเกาหลี ญี่ปุ่น มาเมืองไทยจะมีแฟนคลับกลุ่มหย่ายๆกลุ่มหนึ่งมารับที่สนามบินพร้อมทั้ง คอยเช่ารถตู้แห่ตามไป กริ้ดๆ นะล่ะครับ มีเข็มซังรวมอยู่ในนั้นด้วย ม่ายมีพลาดชักครั้งเดียว
ด้วยเหตุนี่เอง เข็มซังจึงมีมินชั่นที่สำคัญไม่อาจจะพลาดได้(ไม่อย่างนั้นเดี่ยวพาศิลปินเขาเข้าประเทศไม่ถูก) คือการขอลางานไป งานศพเพื่อนบ้าง ญาติบ้าง บางทีก็ลงหน่วยกิตเพิ่ม(ทำม่ายยังเรียนม่ายจบเฟ๊ย) เยื่ยมญาติ พ่อตาตาย แม่ยายป่วย ตลอด จนบ้างที่ ยังจะมาถามผมเลยว่าพี่แว่นน้ำ คราวนี้จะเขียนใบลาว่าอะไรดี ตงบังชิกิจะมาเมืองไทยอีกแล้วนะ ผมก็บอกว่าจะเขียนว่าลาไปทำอะไรก็เขียนเถอะ แต่อย่าลาไปงานศพป้าอีกนะ เพราะเดือนที่เพิ่งจะเผาไป เดี่ยวน้ากล้วยแกตกใจ นึกว่าป้าฟิ้นมาอีกรอบ.. 555
แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 51 21:09:11
ซี่รี่ของคนขับรถอันต่ำต้อย ตอนที่ 4 เลขา หรือ เขลา เอ
หรือ เข็ม(มา)ลา กันแน่นะ
