สาวออฟฟิสเมืองผู้ดี ตอน วันแย่ๆกับรถไฟห่วยๆของสาวออฟฟิสเมืองดี{แตกประเด็นจาก B6913678}

สาวออฟฟิสเมืองผู้ดี ตอน วันแย่ๆกับรถไฟห่วยๆของสาวออฟฟิสเมืองดี
Episode IX: Bad day…Bad tube

คุณอู๋เชื่อว่าทุกคนในโลกนี้เคยมีวันที่ดีด้วยกันทั้งนั้น อย่างเช่นว่า ตื่นเช้ามาไปแปรงฟันก็ได้ยินสถานีวิทยุเล่นเพลงที่กำลังอิน พอขับรถไปทำงานก็เจอแต่ไฟเขียวตลอดสาย แค่นั้นยังไม่พอ ไปถึงที่ทำงานปุ๊บก็เจอกิ๊กยิ้มหวานให้แต่เช้าเลย สรุปว่าวันนั้นทั้งวันเนี่ยยิ้มหน้าบานเลย แต่ก็นะคะ สัจธรรมโลก มีวันที่ดีก็ต้องมีวันแย่ๆค่ะ แล้วไอ้วันแย่ๆเนี่ยมัน (ดั๊น) มีมาบ่อยกว่าวันดีๆซะอีก สาวออฟฟิสเมืองผู้ดีอย่างคุณอู๋ก็หนีไม่พ้นสัจธรรมนี้ค่ะ เจอประจำเลยทีเดียว พอเจอบ่อยๆเข้าเริ่มสังเกตเห็นอะไรบางอย่างค่ะ คุณอู๋พบว่าวันแย่ๆเนี่ยมันมีแพทเทิร์นการเริ่มคล้ายๆกันเลย ถ้าไม่เชื่อลองสังเกตกันดูนะคะ

ตอนอยู่เมืองไทยวันแย่ๆของคนส่วนใหญ่จะเริ่มด้วยตื่นสายแล้วมาเจอกับรถติดค่ะ วันไหนเริ่มวันด้วยสองอย่างนี้ละก็สรุปได้เลยค่ะว่าวันนั้นน่ะเซ็งเรยยแน่ๆ พอคุณอู๋มาเป็นสาวออฟฟิสเมืองผู้ดีคุณอู๋ไม่มีรถขับค่ะใช้รถสาธารณะ ตอนแรกก็แอบดีใจสร้างวิมานในอากาศไว้ว่าชาตินี้ได้ร่ำลารถติดซะที แต่ที่ไหนได้ พอมาอยู่จริงๆ ปัดโธ่ เมืองไทยรึเมืองผู้ดีเนี่ยการคมนาคมแย่พอๆกันเลยเจ้าค้ะ

สองปีก่อนคุณอู๋พักอยู่แถวๆ Earl’s Court ใจกลางเมืองลอนดอน คุณป้าไวกิ้งบอกคุณอู๋ว่าย่านนี้คนส่วนใหญ่เป็นฝรั่งผิวขาวมีกะตังค์ คุณอู๋ก็เลยตัดใจทุ่มทุนจ่ายค่าเช่าแพงด้วยความหวังที่ว่าวันนึงเดินตามถนนอยู่ดีๆอาจจะมีสุภาพบุรุษหนุ่มหล่อรวยเมืองผู้ดีเหมือนมาร์ค ดาร์ซี่เรื่องบริดเจดส์ โจนส์มาขอเบอร์ก็ได้ แต่สุดท้ายก็พบว่าสองปีที่อยู่ย่านนั้น ไม่เค้ยไม่เคยมีหนุ่มหล่อ (รึไม่หล่อก็ตาม) มาขอเบอร์คุณอู๋เลย คุณแม่ญี่ปุ่นเพื่อนคุณอู๋เคยมาอยู่ที่นี่เดือนกว่าก็รับรองได้ค่ะว่าไม่มีคนมาขอเหมือนกัน สรุปค่ะว่าย่านนี้เนี่ยเหมาะกับการเป็นแม่ชีซะมากกว่า จะหาสาระมีคงยาก แต่ข้อดีของย่านนี้ก็คืออยู่กลางเมืองเดินทางไปทำงานสะดวก แต่ใช่ว่าอยู่ย่านนี้แล้วจะไม่มีเรื่องการคมนาคมมาให้กวนใจนะคะ ยังตามมาหลอกหลอนค่ะ ลองอ่านกันดูดีกว่า...

วันแย่ๆของสาวออฟฟิสเมืองผู้ดีอย่างคุณอู๋จะเริ่มจากการที่ตื่นมาแล้วเจอว่า ตายแล้น! พระเจ้าช่วย แปดโมงครึ่ง จากนั้นก็เด้งออกจากเตียงทันที วิ่งจู้ดไปเข้าห้องน้ำ แปรงฟันหนึ่งนาที บ้วนปากสองครั้ง แต่งตัวห้านาที แล้ววิ่งหน้าตั้งออกบ้านไปเลยค่ะ ผมเพ้าเนี่ยไม่ต้องได้หวีกันกระเซอะกระเซิงไปอย่างนั้นเลย กว่าจะไปถึงสถานีใต้ดินได้เนี่ยก็เหงื่อแตกพลั๊ก ดูแล้วไม่เหมือนคุณนางเอกในหนังฝรั่งที่เคยดูเอาซะเลย จะว่าไปดูตัวเองแล้วน่าจะละม้ายไปทางสาวเมืองป่าที่เพิ่งไปวิ่งไล่แรดมาซะมากกว่า พอไปถึงสถานีใต้ดินแล้วใช่ว่าสถานะการณ์จะดีขึ้นนะคะ กลับตาละปัดเลยล่ะ ที่นี่เองที่ทำให้วันที่ออกอาการแย่อยู่แล้วเนี่ย...แย่ลงไปอีกจมเลย

ประเด็นแรกคือรถใต้ดิน (รึทิ้วป์) ที่นี่ไม่ตรงเวลาอย่างแรงค่ะ โดยเฉพาะช่วงเวลาเร่งรีบ ยิ่งเรายิ่งรีบไอ้รถมันก็ยิ่งมาช้า เซ็งเรยยจริงๆ ถ้าไม่เชื่อลองขึ้นรถใต้ดินจากสถานี Earl’s Court ช่วงซักแปดโมงกว่าๆดูนะคะแล้วจะรู้ว่าฝันร้ายน่ะมีจริง คุณอู๋ใช้บริการสถานีนี้อยู่สองปีกว่าบางทีก็แบบอยากจะเผาสถานีทิ้ง หนึ่งก็เพราะคนมันเยอะมากๆค่ะ ต้องแก่งแย่งชิงดีกันขึ้นรถ ที่ร้ายกว่านั้นน่ะพอขึ้นรถไป โอย...อ้วกจะแตกค้ะ คุณพี่ฝรั่งคุณพี่แขกบางคนเนี่ยอนุรักษ์น้ำกันเหลือเกิน ไม่ยอมอาบน้ำกันเลย บางทีเบียดกันมากๆหน้าคุณอู๋เนี่ยแทบบแนบรักแร้คุณพี่ๆเค้า สะอิดสะเอียนจริงๆ อีกอย่างจะขึ้นรถไฟขบวนไหนเนี่ยก็ต้องใช้ดวงเข้าเล่นด้วย อย่าเพิ่งงงค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า สายที่คุณอู๋ใช้ประจำมันมีสองชานชลาสำหรับขาเข้าเมือง เพราะฉะนั้นบางทีมันก็มีรถไฟมาจอดเทียบสองขบวนพร้อมกัน แล้วปัญหามันก็อยู่ที่ว่า อ้าว แล้วขบวนไหนมันจะออกก่อนล่ะคะคุณเพ่! จริงๆแล้วมันก็มีป้ายบอกนะคะว่าอันไหนจะออกก่อน แต่ขอประทานโทษ ป้ายมันไม่เคยถูกเลยค่ะ เหตุนี้เองคุณอู๋ถึงบอกว่าขึ้นรถไฟทีเหมือนวัดดวงกันเลย

ประเด็นถัดมาคือคุณคนขับรถไฟเมืองผู้ดีเนี่ยใจเย็นกันสุดฤทธิ์เลยค่ะ รถใต้ดินที่นี่พอวิ่งไปถึงสถานีใหญ่ๆบางทีเค้าก็เปลี่ยนกะคนขับกัน แต่แหม คุณพี่คนขับบางคนเนี่ยก็เหลือเกิน กว่าจะเปลี่ยนกะกันได้เม้าท์พ่นน้ำลายแตกฟองกันเป็นนานสองนาน ไม่ได้เห็นใจคนรีบไปทำงานกันเลย บางทีมีแย่กว่านั้นอีกค่ะ ครั้งนึงคุณอู๋นั่งรถสายสีเหลืองไปถึงสถานีแห่งหนึ่ง ก็เอะใจ เอ๊ะ ทำไมรถมันไม่ออกวิ่งซักที ก็เริ่มแปลกใจค่ะว่าเกิดไรขึ้น (คิดในใจจะบอมม์รึเปล่าวะ) ทันใดนั้นเองก็มีเสียงประกาศขึ้นว่า “We apologise for the delay. Our train driver has gone to the toilet and will be back shortly” (แปลว่า ขออภัยกับการล่าช้านะคะ ขณะนี้พนักงานขับรถของเราไปเข้าห้องน้ำ อีกซักพักจะกลับมาค่ะ) เอ้ย! อย่างงี้ก็มีด้วยแฮะ

ประเด็นที่สามคือประกาศอัพเดทเซอร์วิสรถไฟที่นี่ ให้ตายเถอะโรบิ้น...เชื่อถือไม่ได้เลยค่ะ บางวันก่อนออกจากบ้านวิทยุประกาศว่าไม่มีรายงานปัญหารถใต้ดิน คุณอู๋ก็ดีใจมากมายเลยค่ะ พอไปถึงตัวสถานีมันก็ติดป้ายว่าวิ่งดีทุกสาย คุณอู๋ก็ ว้าว ดีใจคูณสอง พอขึ้นรถไฟปุ๊บมันก็ประกาศอีกค่ะว่า “There are no problems or delay reported on any of London underground lines. All London underground lines are running in good services.” (แปลว่า ไม่มีรายงานปัญหาหรือการล่าช้าในสายใดเลย ทุกสายวิ่งอย่างเป็นปกติสุข) คุณอู๋ก็ดีใจคูณสามเลยค่ะ แอบไชโย้เงียบๆคนเดียว แต่เอ๊ะ หนึ่งนาทีผ่านไป สองนาทีผ่านไป ห้านาทีผ่านไป เอ้ย! รถมันยังอยู่ที่เดิมเลย ไม่เข้าใจค่ะ ไหนบอกว่าไม่มีการล่าช้าไง รึว่านิยามคำว่าล่าช้าของคนเมืองผู้ดีเนี่ยมันต่างกับส่วนอื่นของโลกนะเนี๊ยะ เพราะฉะนั้นคุณอู๋ขอแนะนำค่ะว่าหากคุณนักอ่านมีโอกาสมาเที่ยวที่เมืองลอนดอนของพวกผู้ดีเค้าเนี่ย ถ้าเห็นป้ายอัพเดทเซอร์วิสรถไฟตามสถานีทั่วไปให้แปลดังข้างล่างนี้นะคะ คุณอู๋คิดว่ามันตรงกับความเป็นจริงมากกว่าที่เค้าเขียนอีกค่ะ

เห็นมั้ยคะว่าอยู่เมืองไทยรึเมืองผู้ดีเนี่ยก็หลบวันแย่ๆไม่พ้น เพราะงั้นถ้าวันไหนคุณนักอ่านมีวันแย่ๆก็อย่าคิดมากเลยนะคะ คิดซะว่ามีวันแย่เดี๋ยววันดีก็ตามมา ฉบับหน้าจะมาติดตามกันเรื่องเงินๆทองๆของสาวออฟฟิสเมืองผู้ดีนะคะ จะเร่งพิมพ์ค่ะ

คุณอู๋


ถามคุณอู๋ (Ask Nissy)
Q: ตอนนี้เป็นสาวโสดอยู่ในออฟฟิสคนเดียว รู้สึกเครียดค่ะ อยากรู้ว่าสถานะสาวออฟฟิสที่เมืองผู้ดีเป็นยังไง สาวโสดขึ้นคานในออฟฟิสมีเยอะเท่าเมืองไทยรึเปล่าคะ (จากโสดสนิท)

A: อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าพูดถึงคนกลุ่มไหนนะคะ ในออฟฟิสที่คุณอู๋ทำเนี่ยเด็กเข้าทำงานใหม่ช่วงยี่สิบต้นๆเนี่ย เห็นเป็นโสดกันเต็มไปหมดเลย แต่พอเลยเบญจเพศไปแล้วเนี่ย เอ๊ะ น่าแปลกใจมากๆค่ะ ยังกับว่าพอขึ้นยี่สิบห้าปุ๊บก็ได้ของขวัญวันเกิดเป็นแฟนปั๊บกันทุกคนเลย ถ้าให้ประมาณก็ 70% ที่ขายออกค่ะเหลือค้างขึ้นคานอยู่ 30%เอง คุณอู๋เองก็เครียดค่ะแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำใจ
ป.ล.ถ้าคุณนักอ่านคอลัมน์คนไหนมีคำถามอยากถามคุณอู๋เรื่องสาวออฟฟิสเมืองผู้ดีสามารถส่งอีเมล์มาได้ที่ ns_nissy@yahoo.com ได้นะคะ จะนำคำถามมาตอบเรื่อยๆค่ะ

จากคุณ : คุณอู๋ - [ 23 ส.ค. 51 17:11:28 A:86.138.128.87 X: TicketID:184548 ]