 |
กลืนไม่เข้าคายไม่ออก อึดอัดจัง
สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ พี่ ๆ ชาวสีลมที่น่ารักทุกคน มีเรื่องอยากระบายค่ะ ยาวหน่อยนะคะ หลังจากที่ จขกท ได้มาตั้งกระทู้เรื่องตกงานเมื่อหลายเดือนก่อน เราตกงานมา 5 เดือนเต็ม ๆ (ตั้งแต่เดือนมีนาคมถึงเดือนกรกฎาคม) ความรู้สึกของเราในตอนนั้นหดหู่ น้อยใจ เครียด เพราะตกงานเป็นเวลานาน อยู่มาวันนึงคนข้างบ้านที่รู้จักกันแนะนำว่ามีน้องสาวทำงานอยู่ที่บริษัทนึงให้ไปลองถามเค้าดูเผื่อว่าจะมีงานอะไรให้ทำบ้าง ตอนนั้นเราก็ไปนะ
ไปหาน้องสาวคนข้างบ้าน ขอสมมุติว่าเค้าชื่อ จ แล้วกันนะ พี่ จ ก็แนะนำงานให้เราทำ ตอนแรกเราคิดว่าจะได้ทำงานกะพี่เค้า แต่พี่ จ ส่งให้เราไปทำบริษัทอื่นที่เป็นเครือข่ายเดียวกันค่ะ พี่เค้าบอกว่าให้เราไปทำงานบัญชี (เราไม่ได้จบบัญชีมาค่ะ เราจบด้านภาษามา แต่ที่เราไม่ได้สมัครงานด้านภาษาก็เพราะว่าเราอ่อนภาษาอังกฤษไง
เราก็เลยลองสมัครงานด้านอื่นดูก่อน แต่ก็ไม่มีใครเรียกซักที เราก็เลยมาหาพี่ จ นี่แหละ) เราบอกตามตรงนะว่าเราไม่ได้ชอบทำงานบัญชีเลยอ่ะ แต่ตอนนั้นพี่ จ. เค้าแนะนำให้เราได้เข้าทำงานแล้วอ่ะ (เหมือนเป็นเด็กฝากเลย) พี่เค้าก็บอกว่าบางคนไม่ได้จบบัญชีมาก็ยังทำได้เลย หนูก็ต้องทำได้สิ ตอนนั้นไม่แน่ใจเลยว่าจะทำได้หรือเปล่า แค่ได้ยินว่าบัญชีเราก็รู้สึกไม่ชอบแล้วอ่ะ ที่ตอนนั้นเราไปหาพี่ จ ก็เพราะเราอยากได้งานทำ เราไม่อยากตกงานนาน ๆ พอทางครอบครัวรู้เข้า ทั้งแม่ พี่ และน้องไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเราเลย เค้าถามว่าทำอะไรไม่ปรึกษาก่อนเลย ก็ตอนนั้นเราอยากได้งานทำนี่นา เราไม่อยากตกงานค่ะ และแล้วเราก็ได้ทำงานที่พี่ จ แนะนำให้ค่ะ พี่ ๆ ก็สอนงานให้ค่ะ แต่เราเป็นคนหัวช้าเอามาก ๆ เลยนะ เราก็พยายามเรียนรู้นะ แต่ตอนนั้นใจเรามันไม่ได้จดจ่ออยู่กับงานเลย ใจลอย เบื่องาน แต่หัวหน้าก็ใจดีนะคะ เพื่อนร่วมงานก็ใช้ได้ แต่เราไม่มีประสบการณ์ในการทำงานมาก่อนเลยค่ะ แต่ต้องมารับผิดชอบกับงานใหญ่ ๆ ซะแล้ว บอกตามตรงว่าเรากลัวค่ะ กลัวทำไม่ได้ และตอนนี้เราก็ได้ทำงานเกือบ 2 เดือนแล้วแต่เรารู้สึกว่าเราไม่ได้พัฒนาอะไรขึ้นเลย รู้สึกแต่จะทำงานแย่ลง ๆ เรื่อย ๆ พี่ที่ทำงานเค้าบอกว่าเราเป็นเหมือนเด็กเอ๋อ เด็กปัญญาอ่อน หรือเด็กออทิสติก เนี่ยเหรอที่บอกว่าเรียนจบ ป ตรีมา ความรู้ยังไม่ได้เท่าเด็ก ม 3 เลย เราก็รู้สึกนะว่าเราเป็นแบบที่เค้าว่าจริง ๆ จำอะไรไม่ค่อยได้ ขี้ลืม เหมือนเด็กปัญญาอ่อนจริง ๆ นั่นแหละ เราก็มานั่งเครียดกับงานทุกวันจนเราผอมลงเรื่อย ๆ จนทางบ้านเป็นห่วงว่าจะเป็นไรหรือเปล่า ผอมลงไปตั้งหลายกิโล เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาเราก็มานั่งร้องไห้เพราะทำงานแล้วโดนด่าทุกวันเลย เค้าบอกว่าเรายังไม่ชินกับการทำงานอีกเหรอ ทำงานมาเกือบ 2 เดือนแล้วอ่ะ เป็นคนอื่นเค้าปรับตัวได้ตั้งนานแล้ว เฮ้อ เราก็ไม่รู้จะตอบยังไง เพราะเราเป็นเด็กเอ๋อ เด็กปัญญาอ่อน เด็กขี้ลืม พัฒนาการทางสมองช้ากว่าคนปกติทั่วไปค่ะมั้งคะ เราก็โทรไปหาพี่ที่ฝากเราเข้าทำงานว่าเราอยากจะลาออกเพราะเราทำงานไม่ได้เรื่องเลย และเราไม่ได้ชอบงานด้านบัญชีด้วย ทำงานเท่าไหร่มันก็ไม่เข้าใจสักที หรือว่าเราโง่ก็ไม่รู้นะ พี่ จ ก็บอกว่าลองอดทนทำงานที่นี่เอาประสบการณ์ไปก่อน แต่พี่เค้าพูดเหมือนจะให้เราทำงานที่นี่ตลอดชีวิตเลยอ่ะ และเค้าก็บอกอีกว่าถ้าหนูทำงานที่นี่ไม่ได้ หนูก็ทำงานที่อื่นไม่ได้เหมือนกัน ต้องผ่านด่านของบริษัทนี้ไปให้ได้ก่อน เฮ้อ
เราก็เลยคิดไม่ออกเลยว่าจะลาออกดีหรือเปล่า พอเราบอกทางบ้านว่าเราจะลาออกเค้าก็สนับสนุนกันใหญ่เลย แต่พอเราไปบอกพี่ จ พี่เค้าก็บอกให้อดทนไปก่อน กลุ้มใจจริง ๆ จะลาออกก็เกรงใจพี่ จ ที่เป็นคนฝากเราเข้าทำงาน แต่ครั้นจะไม่ลาออกก็ทรมานใจตัวเอง เพราะเบื่องานบัญชี ไม่ได้เป็นงานที่ถนัด หรือเป็นเพราะเราโง่เอง
หัวหน้าเราก็ดูถูกเราในใจ เค้าไม่พูดออกมาหรอก แต่ให้เรารู้สึกได้เอง เฮ้อ แล้วตกลงเราจะทำงานที่ไหนได้บ้างล่ะเนี่ย หรือว่าต้องเกาะครอบครัวกินไปตลอดชีวิตเลย บางครั้งเราอยากหลับไปตลอดโดยไม่ต้องตื่นมาอีกเลย
เครียด กลุ้มใจจริง ๆ เลย ไม่รู้จะหาทางออกยังไงดี
ปล. งานที่ทำเป็นงานบัญชี ทำงานตั้งแต่ จันทร์- เสาร์ 8.30-17.30 น.เงินเดือน 7,000 บาท หักประกันสังคมเหลือ 6,500 บาท
จากคุณ :
แค่อยากรู้
- [
14 ก.ย. 51 19:00:24
A:10.90.6.194 X:202.28.181.7
]
|
|
|
|
|
|
- [
14 ก.ย. 51 19:24:33
]
