ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนอื่น คิดว่าตัวเองมีดีซิจ๊ะ โอ้โห จบป.ตรี ดีกว่าคนอีกตั้งมากมายที่เค้าไม่มีโอกาสได้เรียน แถมพ่อแม่ยังส่งเสริมให้เรียน ป.โท อีก แต่ที่เรียนไม่ไหวอาจไม่ใช่สิงที่ถนัดก็ได้ เอางี้ซิ ลองหางานทำดู ลองไปสัมภาษณ์ การได้ไปสัมภาษณ์จะทำใรรู้ว่าเราอยากทำอะไร คนทุกคนมีปัญหา ต้องคิดว่าเราจะข้ามมันได้ ถ้าไม่เริ่มจะมีก้าวต่อไปไหม มันต้องยากก่อนง่ายเสมอ สู้เค้าค่ะ จากคุณ : ปัญหามีไว้แก้ (petiteoiseau) - [ 5 ต.ค. 51 14:22:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คิดว่าอนาคตอยากเป็นอะไร ก็ดีไซด์ถนนแห่งทางเดินไว้ซิ แล้วค่อยๆ หาทางเดินไปให้ถึง เมื่อวันก่อนพูดกับคนที่ทำงานว่า ทุกวันนี้ คนเราก็อยู่ได้ด้วยความฝันทั้งนั้นแหล่ะ แต่เค้าบอกเราว่าเพ้อเจ้อ ... แต่เราก็ไม่ว่าเค้านะ เพราะเค้าไม่มีความฝัน ทำให้เค้าจมปรักอยู่กับ ความไม่มีตัวตนของตนเองไม่รู้ว่าตัวเองจะเดินไปทางไหน อย่าท้อ ... หาความฝันตัวเองให้เจอ เป้าหมายของหลายคนที่เหมือนกัน แต่ทางเดินหรือการได้มา ไม่เหมือนกันก็มี แต่ถ้าสุดท้ายทำแล้วได้ให้มาซึ่งจุดหมายเหมือนกันก็ลองทำดู ถ้าอยากค้าขาย ทำไมไม่ลองไปเป็นลูกจ้างในที่ที่คุณอยากทำ อย่าไปอาย ว่าทำไปทำไม ทุกสิ่งคือการเรียนรู้ คนเราเริ่มต้นใหม่ได้เสมอนะ ขอให้โชคดีนะคะ จากคุณ : เจ้านายตัวเอง - [ 5 ต.ค. 51 15:31:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมว่า คุณเป็นคนขี้เกียจ และไม่มีความพยายาม ชีวิตมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ให้คุณเดินไปในทางที่ "ฉันพอใจ" หรอกนะครับ โต ๆ ได้แล้ว แล้วก็หางานทำ จะได้ไม่ต้องมีเวลาเอาไปคิดเรื่องฟุ้งซ่าน ถ้าไม่มีความสามารถ+กำลังทรัพย์ พอที่จะทำใน "สิ่งที่ชอบ" ก็จงชอบใน "สิ่งที่ควรทำ" ได้ซะที คุณยังไม่ได้ล้มหรอก เพราะคุณยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ด้วยความพยายามเลย คุณยังนั่งอืดอยู่ในใจของคุณต่างหาก อย่าหลงตัวเองว่ามี profile มัวแต่นั่งรอให้สังคม "เปิดโอกาส" แต่กลับไม่รู้จัก "สร้างโอกาส" *** หลังจากอ่าน Comment ของ จขกท ที่ขอชี้แจงว่า ไม่ใช่คนขี้เกียจหรือไม่พยายาม ใน #7 *** ถ้าคิดว่าแรงไป ขอเปลี่ยนเป็น คุณขาดความมุ่งมั่น และท้อแท้ง่ายไปหน่อย นะครับ *** ชีวิตจริงมันต้องสู้ ไม่มีอะไรง่าย ๆ หรอก คนเราถ้าไม่เจ็บและทน มันก็ไม่แกร่ง *** ถ้าเจ็บแล้วทำได้แค่นอนรอความตาย ชีวิตมันก็ไร้ค่า แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 51 22:22:07 แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 51 15:36:46 แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 51 15:35:34 จากคุณ : Morning Star - [ 5 ต.ค. 51 15:34:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โชคดีนะคะอุตส่าห์ได้เรียนป.โท เรายังต้องหาเงินอยู่เลย เลยไม่มีโอกาสได้เรียน แต่นะไม่จบก้ช่างมันก่อนค่อยไปใหม่น่า เรื่องของคุณก็คล้ายเรานะ  เราอยากทำธุรกิจส่วนตัว ตอนนั้นเราอุตส่าห์ทำงานกับฝรั่งเก็บเงินมาได้ก้อนกะจะเอาไปลงทุน คนข้างกายอยากได้รถเงินนั้นเลยกลายเป็นเงินดาวน์เปล่าประโยชน์แถมยังมานั่งผ่อนรถอีก เราเครียดเลย ทางบ้านเราก็เหมือนบ้านคุณ เพราะกินเงินเดือนเราก็มีเงินแน่นอนที่จะส่งให้เค้า และเราก็ไม่ต้องไปเบียดเบียนเค้าแน่ แต่ใจเราชอบธุรกิจส่วนตัวมากกว่า  ตอนนี้เราก็เลยอดทนทำงานไปก่อน เก็บเงินได้ รึว่าลงขันกะเพื่อนได้อาจจะเริ่มจากเล็กๆแล้วค่อยขยับขยาย คนเราบางทีมันก็ขึ้นอยู่กับจังหวะชีวิตนะ เมื่อก่อนเราเคยอยากทำงานมาก ตอนนั้นเรามีตัง 10 บาทมั้ง หิวก็หิว โทรศัพท์มีตัง 5 ยาท เรากลั้นใจโทรหาแม่ ขอยืมเงินมาใช้ก่อน แล้วสัญญาว่าจะไม่ทำให้แม่เดือดร้อนอีก แอบรูสึกแย่เลยนะ เราเรียนจบป.ตรีแม่ก็หวังว่าเราจะทำอะไรได้ แต่ชีวิตมันไม่ง่ายอย่างฝันไง ขอให้เธออดทน และสู้นะ อย่าท้อ ทุกวันนี้เราก็มีบ้างที่ท้อ แต่มองดูคนข้างหลัง เราบอกได้เลยว่าเราตายไม่ได้ ถ้าเราล้ม คนที่เจ็บกว่าคือพ่อแม่ เค้าฝากหวังไว้กะเราเยอะ และค้าก็เชื่อว่าลูกคนนี้ต้องมีชีวิตที่ดีสักวัน ต้องอดทนต้องสู้นะคะ แล้วเราก็เชื่ออย่างนึง เราเป็นคนดี ไม่เคยคิดคดโกงใคร ซื่อสัตย์ กตัญญู สักวันความดีต้องตอบแทนเรา เราเชื่อว่าสิ่งศักดิ์สิทธ์ต้องคุ้มครอง ถ้าคิดมากก็ลองไปบนพระพรหมนะ เพราะพระพรหมท่านจะให้พรตามที่คนขอเสมอ เราก็หมดแล้วหละคำแนะนำ แต่เราก็เชื่อนะว่าเธอมีคุณสมบัติแน่ สักวันต้องได้งาน ตอนเราจบใหม่งานเดือนละ หกพัน เราก็เอานะ อย่างน้อยไม่เป็นภาระให้แม่ก่อน ได้ที่ใหม่ที่ดีกว่าก็ไป เพราะเราทำงานแต่ละที่เราก็ต้องเสี่ยงอยู๋แล้วว่ามันจะดีไหม เค้าจะรับเราไหม เราจะปรับตัวได้ไหม เราจะเรียนงานทันไหม เพราะงั้น ต้องสูและอดทนนะจ๊ะ จากคุณ : hanawa - [ 5 ต.ค. 51 15:44:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ก่อนอื่นลองคิดดูนะคะ ว่าสิปปีข้างหน้า 1. อยากนั่งโต๊ะทำงาน ตำแหน่งสูง เงินเดือนสูง ความรับผิดชอบสูง 2. ทำธุรกิจของตัวเอง แต่ละทางกว่าจะเดินไปถึง ต้องเจออุปสรรคทั้งสิ้น แต่ต้องเลือกก่อนค่ะ ว่าอยากเดินไปทางไหน ลองคิดดูนะคะ จากคุณ : เคยเป็นคนสับสน (pakbung_jaa~) - [ 5 ต.ค. 51 15:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ในหลายๆ จุดของความคิดผม คล้ายๆ คห.ที่ 3 แต่ผมก็ไม่อยากออกความเห็นแรงๆ ใส่คุณ เพราะผมมองว่า nature ของคนที่ถูกเลี้ยงดูมาแบบคุณ จะเปราะบางและอ่อนแอมาก การถูกวิจารณ์แรงๆ อาจทำให้คุณคิดสั้น ทำร้ายตัวเอง แสดงพฤติกรรมเชิงประชดประชัน อันทำให้ชีวิตของคุณแย่ไปกว่าเดิม และอาจขมวด "ปม" ในใจคุณให้เขม็งเกลียวแน่นไปกว่าเดิม โดยไม่ได้ตั้งใจ สิ่งที่ผมมองเห็นในตัวคุณคือ คุณยังไม่มีจุดหมายของชีวิต ไม่มีแรงขับดัน ถ้าผมเปรียบคงเหมือน รถใหม่ๆ ที่ไม่เติมน้ำมัน ไม่มีทิศทาง จอดนิ่งๆ รอให้รถมันผุพังไปอย่างน่าเสียดาย ผมอดสงสัยไม่ได้ว่า ตลอดระยะเวลาราวปีกว่าๆ หลังจบปริญญาตรี คุณแบมือขอเงินคนอื่นใช้มาตลอดเลยหรือ ? ซ้ำร้าย คุณไม่ดิ้นรนหารายได้ เพื่ออยู่ด้วยลำแข้งตัวเองเลยเหรอครับ ? คุณเคยคิดในมุมกลับไหมครับ ว่าผู้ปกครองที่ส่งเสียคุณมาตลอด เค้าจะเป็นห่วง และผิดหวังกับคุณขนาดไหน ? ประโยคที่คุณพิมพ์ว่า "จะมีที่ไหนที่จะเปิดและให้โอกาสของคนอย่างเราบ้างหรือเปิดเวทีของการพิสูจน์ตัวเองอย่างคนprofileอย่างเรา " ถ้านั่นหมายถึงตำแหน่งระดับสูง ผมขอตอบเลยนะว่าถ้าไม่ใช่ลูกเจ้าของกิจการ หรือคนprofile ระดับ Elite รับรองไม่มีใครรับคนจบใหม่มาเป็นผู้บริหารหรอกครับ คุณจะหวังผลเลิศ โดยการนั่งรอให้ วันดีคืนดี มีคนมาชวนคุณเป็น CEO ? หรือ Director ที่ไหนเหรอครับ ? คำแนะนำของผมคือ คุณต้องเริ่มจากการตั้งเป้าหมายง่ายๆ ก่อน เช่น เริ่มจากการสามารถ support ค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันด้วยตัวเองให้ได้ ยืนด้วยลำแข้งให้ได้ก่อน หลังจากนั้นคุณค่อยเริ่มคิดถึงเป้าหมายต่อไป การสอบสัมภาษณ์ คุณก็บอกไปว่า คุณจบมาก็ไปเรียนต่อ แต่ค้นพบว่าตัวเองไม่เหมาะกับสาขาที่เรียน จึงลาออกแล้วเริ่มหางาน มั่นใจในตัวเองหน่อยครับ ผมเห็นว่าคุณใช้ internet เป็น พิมพ์งานเป็น (เพราะตั้งกระทู้เป็น และมีอีเมลล์ ) และจบปริญญาตรี แค่นี้ก็น่าจะหางานระดับเริ่มต้น ได้แล้วล่ะครับ ส่วนการเลือกงาน ถ้าในชีวิต คุณไม่เคยทำงานมาเลย คุณจะรู้ได้ยังไงครับ ว่าคุณชอบ หรือไม่ชอบ ถ้ามีโอกาสเสนอเข้ามา ก็ลองไปทำเถอะครับ ทุกอย่างในชีวิตทำงานคือประสบการณ์ทั้งนั้น แล้วการจะไปทำธุรกิจผมไม่แนะนำสำหรับคุณเลยครับ ด้วยภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ ไม่มีที่ว่างให้ มือสมัครเล่นที่จะรอหวังแต่โชคครับ ผมออกความเห็นบนพื้นฐานข้อมูลจากกระทู้ของคุณ หากตรงเกินไป หรือทำร้ายจิตใจคุณ ผมก็ขออภัยไว้ที่นี้ด้วยครับ และผมขอย้ำครับ คุณยังไม่ได้ล้มเหลว หรือมีอะไรต้องเครียดขนาดนั้นเลยครับ คุณแค่เป็นนกที่บินได้แล้ว แต่ยังไม่รู้ตัวว่าบินได้ แล้วก็ยังหลบอยู่ในรังเพราะกลัวความสูงเท่านั้นแหละครับ จากคุณ : Cecil - [ 5 ต.ค. 51 17:20:50 A:58.8.64.125 X: TicketID:097746 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ก่อนอื่นต้องบอกว่าขอบคุณทุกคห นะคะ แต่อ่านคห3แล้วอยากร้องไห้อ่า ดิฉันไม่ยอมรับว่า เป็นคนขี้เกียจและไม่มีความพยายามนะคะ ดิฉันจบปอตรีได้สามกว่า topfive ถ้าไม่ขยันและไม่พยายามคงทำไม่ได้ ดิฉันมั่นใจว่าดิฉันยังขยันและพยายามอยู่ ตอนนั้นดิฉันเป็นคนประเภทถ้าพยายามแล้วแต่ไม่สำเร็จและผลที่เกิดขึ้นไม่ดี ก็จะไม่รั้นทำต่อไปในสิ่งที่เราเลือกได้ และจะไม่ทำอะไรที่ทำแล้วไม่มีความสุขกับอนาคตของเราเพราะชีวิตเป็นของเราทั้งชีวิต ดิฉันได้แต่คิดๆๆๆในหัวทุกวันทุกคืน ทุกวันก็ไม่ได้ปล่อยเวลาให้ผ่านไปเฉยๆแต่พยามยามทำประโยชน์ให้เกิดขึ้นกับตัวเองมากที่สุดเหมือนกัน แต่บางทีทำบางอย่างมันก็รู้สึกว่า เบื่อๆ ไม่มีความสุข ก็ไม่รู้จำทำยังไงเหมือนกัน ท้อแท้ ตัวเองก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนอ่า อาจเป็นเพราะตัวเองเป็นคนวิตกกังวล คิดมากไป คิดในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น สมเพศตัวเองเหมือนกันแหละค่ะ และบางทีก็อาจจะเป็นเหมือนคุณคห6ที่บอก"คุณแค่เป็นนกที่บินได้แล้ว แต่ยังไม่รู้ตัวว่าบินได้ แล้วก็ยังหลบอยู่ในรังเพราะกลัวความสูงเท่านั้นแหละ"จริงๆค่ะ แต่ที่เราเขียนมาข้างต้นบอกว่าไม่พยายามตอนเรียนโท คิดว่าพยายามแล้วแต่พยายามไม่พอดีกว่าค่ะ...ถ้าย้อนกลับไปได้ก็คงไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอกค่ะ ไม่อยากให้เกิดจริงๆแต่เวลาคงย้อนกลับไปไม่ได้ ก็พยายามทำให้วันนี้ดีกว่าเมื่อวาน ดิฉันกำลังเตรียมความมั่นใจในตัวเองอยู่นะคะ อยากได้กำลังใจ คำแนะนำดีๆ ดิฉันเชื่อว่าคนเราทุกคนอยากประสบความสำเร็จกันด้วยทั้งนั้น ดิฉันก็เป็นคนนึงค่ะที่ไม่เคยก้าวพลาดแบบนี้มาก่อน คราวนี้เป็นบทเรียนที่งดงามมาก อยากได้โอกาสแก้ตัวเหมือนกันและจะพยายามให้มากขึ้นจริงๆ บางทีลองเปลี่ยนมุมมองดูมันก็อาจทำให้ชีวิตเรามีความสุขได้จริงๆ ก็พยายามตั้งคติไว้ว่า "ถอยเพื่อกระโดดให้ไกลกว่าเดิม" อีกอย่างเราอาจใช้คำผิดไปอ่ะที่ว่าprofileอย่างเราคือเราหมายถึงประวัติเสื่อมๆอย่างเราอ่ะค่ะ แต่ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำมากๆๆๆนะคะ แต่ไม่เอาคำติแบบคห3ได้ไหมอ่า แต่แบบคห6 เราอ่านแล้วได้คิดดี ได้ประโยชน์ด้วย จากคุณ : จขกท - [ 5 ต.ค. 51 19:15:13 A:202.28.62.245 X: TicketID:187463 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมว่าความเห็น 3 เค้าก็เขียนดีจะตาย มันไม่แรงขนาดที่น้องคิดหรอก ยังมีให้แรงกว่านี้ได้อีกเยอะ ยอมรับความจริงกันดีกว่า ^_^ จากคุณ : กะต่อ - [ 5 ต.ค. 51 19:54:13 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ค่ะยอมรับๆๆแล้ว แค่ไม่ชอบคำพูดที่ว่า"เป็นคนขี้เกียจและไม่มีความพยายาม"เท่านั้นเองค่ะ อย่าซ้ำเติมกันอีกเลย สงสารหนูเถอะพี่ๆ จากคุณ : จขกท - [ 5 ต.ค. 51 20:18:25 A:202.28.62.245 X: TicketID:187463 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คคห ที่ 3 ... ..โดนผมด้วยเต็ม ๆ ...แหะ ๆ ไอ้ความขี้เกียจนี้ไม่เข้าใครออกใคร ผมเป็นหนึ่งในนั้น ผมชอบความเรียบง่ายจนบางครั้งมันไม่กระตือรือร้น (Active) บางครั้งกลายเป็นความเฉื่อยช้า แต่ด้วยความเป็นคนอยากรู้ทุกเรื่องทำทุกเรื่องที่คนอื่นวานให้ทำ ทำให้ความเป็น Specialist ของผมมันไม่ต่อเนื่อง กลายเป็นกลัว ๆ กล้า ๆ รู้สึกอีกทีตูจะ 30 แล้วหรือนี้ ดังนั้นถ้าได้โอกาสจงรีบไขว่คว้าเก็บเกี่ยวปสก. ทำทุกอย่างที่เค้าอยากให้ทำ สุดท้ายก็เรานั่นแหล่ะเป็นคนได้ ผมก็หาตัวเองมานานเหมือนกันว่า ตัวเองต้องการอะไร อยากทำอะไร อยากเป็น"เต้ย"ด้านไหน ตอนนี้รู้แล้วว่าตัวเองต้องการอะไร แต่ว่าเราจะไปอยู่จุดน้นหรือเริ่มทำสิ่งนั้นได้มันต้องใช้เงินทองเป็นจำนวนมาก ยังไงก็ขอให้ได้งานครับ ผมก็หาตั้ง 4 เดือนกว่าจะได้ ยังไงก็สู้ ๆ ถึง 30 แต่หน้ายังอ่อนนะ ...555 จากคุณ : khunzola - [ 5 ต.ค. 51 20:25:34 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จขกท. นี่อายุเท่าไหร่เหรอครับ ที่ถาม เพราะไม่อยากจะคิดว่าคนที่เรียนจบปริญญาตรีจะคิดเรื่องแบบนี้อยู่อีก การที่คุณเรียนจบปริญญาตรีได้ ยิ่งบอกว่าได้เกรดสามกว่า Top Five แสดงว่าในแง่ของความสามารถ คุณไม่ได้ด้อยไปกว่าใครในบ้านนี้ เมืองนี้ แต่คำที่คุณแสดงออกมาให้เห็น แสดงให้เห็นถึงความอ่อนด้อย ในแง่ของวุฒิภาวะ ไม่อยากจะใช้คำแรงๆ แต่ผมก็เป็นคนหนึ่งที่เคยล้ม เคยผิดพลาดมา โดนรีไทร์จากมหาวิทยาลัย อันดับต้นๆ ของประเทศไทย แต่ทุกวันนี้ ผมกลับสามารถอยู่ในโลกนี้ได้อย่างมีความสุข แม้ว่าอะไรหลายๆอย่าง เมื่อเทียบกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน แล้วเราจะช้ากว่าเขาไปหลายปีก็ตาม เท่าที่อ่านๆ มา ยังไม่พบเลยครับ ว่าตรงไหนที่คุณเรียกว่า "ก้าวพลาด" ถ้าจะมองว่าเรื่องการเลิกเรียนปริญญาโท เป็นการก้าวพลาด ก็ขอให้คิดใหม่นะครับ น่ายินดีเสียอีก ที่คุณค้นพบว่าตนเองไม่เหมาะที่จะเรียนต่อไป จะได้ไม่ต้องมาเสียต้นทุนในการศึกษามากขึ้น เลิกเป็น "นกน้อย ในกรงทอง" แล้วออกมาเจอโลกแห่งความจริงบ้างเถอะครับ ผมเชื่อว่า ความสามารถคุณ จะทำอะไรก็ได้อยู่แล้ว แต่ประสบการณ์ชีวิต คุณต้องหาด้วยตัวเองครับ จะมาร้องถามเอาจากที่นี่ คงไม่มีประโยชน์อะไร นอกจากจะหลอกตัวเองไปวันๆ ว่าได้กำลังใจดีๆ จากเพื่อนๆ ในเว็บบอร์ดนี้ หนังจบแล้วครับ เดินออกไป ไปดูว่า "ข้างนอก" เค้ามีอะไรดีๆ รออยู่ อย่ามัว "คิด" อยู่เลยครับ เสียดายเวลา จากคุณ : Hirun (Hirun) - [ 5 ต.ค. 51 20:28:38 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่รู้ว่า คุณ จขกท จะสามารถ ทนสภาวะ กดดันในการทำงานได้หรือเปล่าหนอ ลองตั้งเป้าหมายสำหรับตัวเองในระยะอันใกล้นี้ก่อน หากตั้งใจที่จะไปสมัครงาน ก็ขอให้เตรียมตัวให้พร้อม ทั้งวิธีการสมัครงาน การเตรียมพร้อมสำหรับการสัมภาษณ์งาน แต่ถ้าทำแบบเหวี่ยงแห โอกาสที่จะได้งานคงยากหน่อย เพราะคนอื่นที่ตั้งใจสมัครงานในช่วงนี้ ยังไม่ค่อยได้งานเลย หรือบางคนกว่าจะได้งานก็ต้องรอนานหลายเดือน แต่ถ้าต้องการทำธุรกิจส่วนตัว ก็ต้องศึกษาลู่ทางให้แน่ชัด รู้ว่าต้องทำอะไร อย่างไร ทำแล้วจะได้รายได้มาโดยวิธีใด หาลูกค้าได้จากไหนบ้าง ต้องลงทุนเป็นเงินสักเท่าไร ถ้าเป็นไปได้ลองร่างแผนการคร่าว ๆ วิเคราะห์ความเป็นไปได้ มองว่ามีโอกาสประสบความสำเร็จกี่เปอร์เซนต์ ถ้ายังไม่รู้คำตอบ ก็คงเสี่ยงเกินไปที่จะเริ่มต้นทำธุรกิจส่วนตัว ว่าแต่ คุณ จขกท มีคนคอยให้คำปรึกษาบ้างหรือเปล่า หรือ ต้องขวนขวาย คิดเอง ตัดสินใจเองคนเดียว ถ้ายังไม่มีใคร ก็อยากจะแนะนำให้ลองปรึกษา คุณพ่อคุณแม่ หรือ ญาติ ๆ ดูก่อน เก็บเป็นข้อมูลตุนเอาไว้ แล้วค่อยตัดสินใจดูอีกที จากคุณ : ผู้น้อย..น้อยหน่อย - [ 5 ต.ค. 51 20:50:28 A:61.90.66.45 X: TicketID:172814 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มีคนอย่างนี้อยู่ทั่วไปครับ คนเราจะเปลี่ยนได้มี 2 อย่าง อ่านหนังสือดีๆที่ให้ข้อคิด และเปลี่ยนแปลงตัวเองตามนั้น ปรึกษาผู้รู้ที่สำเร็จแล้ว ถ้าไม่อยู่ในสองข้อนี้ ดูทีวี อ่านนิยาย อ่านการ์ตูน มีเพื่อนแย่ๆแบบเดียวกันที่ปรึกษาไม่ได้ ปรึกษาคนที่ไม่มีเป้าหมายเหมือนกันก็คงให้กำลังใจ แต่สุดท้ายชีวิตมีแต่ตกต่ำ จงยอมรับในข้อแนะนำจากผู้รู้ด้วยจิตใจที่เข้มแข็ง และนำกลับไปคิดว่าจะต้องปรับตัวอย่างไรแทนที่จะแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆแบบนั้น ถ้าอายที่จะถามในนี้หลังไมค์ได้นะครับ ยินดีในคำแนะนำ จากคุณ : scadee - [ 5 ต.ค. 51 21:03:00 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 5 ต.ค. 51 21:15:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จากที่อ่าน การตั้งกระทู้และตอบคำถาม คุณ เจ้าของกระทู้น่าจะเป็นเด็กเรียนและยังอยู่ใน"โลกแห่งความฝัน" โดยคุณยังไม่เคยเจอ"โลกแห่งความเป็นจริง" ตอนนี้คุณต้องการกำลังใจ ผมอยากให้คุณมองโลกในแง่บวก ซักซ้อมข้อเด่นในตัวคุณ สมัครงานโดยไม่เรียกร้องเงินเดือนได้เท่าไหร่ก็ตามที่บริษํทเสนอ ในวันที่เริ่มต้น คุณเรียกแต่เงินทอง คุณจะไม่ได้ประสบการณ์ แต่ถ้าคุณเรียกร้องประสบการณ์ เงินทองจะตามมาเอง ปัญหาของคุณในด้านเวลาที่หายไป คุณมีสิทธิเลือกที่จะตอบ 1.ตามจริง แบบนี้ง่ายเพราะโดนซักถามจะตอบได้เลย โอกาสคะแนนประเมินผลไม่ดีก็สูง 2.โกหกไปเรื่อย ถ้าเป็นมือใหม่ไม่แนะนำเพราะอาจจะพลาด 3.แต่งนิดหน่อยคงความจริงไว้ 80% แบบนี้คุณอาจจะตอบไปว่าคุณเรียนโทแล้วพบว่าไม่ตรงตามที่คิด เลยมาเตรียมพร้อมสำหรับสมัครงานโดยทบทวนวิชาความรู้แล้วจึงค่อยหางานในตอนนี้ ทุกอย่างอยู่ที่ใจเรากำหนด สู้ๆครับ จากคุณ : คิดบวก - [ 5 ต.ค. 51 21:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น้อง จขกท. อาจจะมีปัญหาส่วนตัวหรือเปล่า? ถึงดูไม่มีกำลังใจขนาดนี้ ลองทบทวนดูว่า สาเหตุอะไรที่ทำให้เราเป็นเช่นนี้ ก็จะรู้วิธีแก้ปัญหาได้ การเรียนไม่จบ ป.โท ไม่ใช่สิ่งร้ายแรง หรือความผิดพลาดในชีวิตหรอก สิ่งที่ผิดพลาดในชีวิตของ จขกท. คือไม่รู้จักสร้างแรงจูงใจให้กับตัวเอง รวมไปถึงความไม่มุ่งมั่น  ซึ่งทั้ง 2 อย่างนี้เป็นสิ่งที่สำคัญที่จะทำให้เรารู้สึกว่า ตัวเราเองมีคุณค่า เลิกเป็นคนวิตก กังวล หรือคิดถึงสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น อยู่กับปัจจุบัน คิดแล้วต้องลงมือทำ และทำให้สำเร็จ อดีต... ก็ควร ปล่อยให้ไว้ตามอดีต อนาคต... ก็ควรปล่อยไว้ตามกาลของมัน ปัจจุบันเท่านั้น... ที่จะทำสำเร็จประโยชน์ได้ ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : pohja - [ 5 ต.ค. 51 22:18:02 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จขกท ผมว่าสิ่งที่คุณต้องทำเป็นอันดับแรก ไม่ใช่การหางาน หรือคิดทำธุรกิจแล้วล่ะ แต่เป็นการปรับทัศนคติที่มีต่อตนเองมากกว่า 1. ทุกเช้าที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ลองส่องกระจกดู และตอบตัวเองซักข้อว่า สิ่งที่ดีที่สุดในตัวคุณคืออะไร 2. ลิสต์รายชื่อ "คนที่รักคุณ" แล้วคิดว่า ทำไมคนเหล่านั้นถึงรักคุณ คุณมีดีอะไร และจะตอบแทนคนเหล่านั้นอย่างไร 3. ก่อนออกจากบ้านไปทำอะไรในทุกวัน ถามตัวเองว่า สิ่งที่กำลังจะไปทำ สร้างคุณค่าอะไรให้ชีวิตคุณได้บ้าง 4. ลิสต์รายการสิ่งที่ทำผิดพลาดในอดีต แล้วค้นหาว่า คุณได้เรียนรู้อะไรจากสิ่งเหล่านั้น อย่างน้อย 1 สิ่งที่ผิดพลาด ต่อ 1 การเรียนรู้ 5. ค้นหาความสามารถพิเศษของตนเอง และดูว่า ความสามารถนั้น เป็นที่ต้องการของใคร บริษัทหรืออุตสาหกรรมไหน แล้วหางานทำซะ 6. สำคัญสุด กลับไปอ่านกระทู้นี้ใหม่ตั้งแต่ความเห็นที่ 1 แล้วตอบคำถามที่ว่า "แต่ละความเห็นช่วยให้ฉันพัฒนาตัวเองอย่างไร" คุณต้องเลือกที่จะ "มองหาโอกาส" ใน "วิกฤติ" หรือมองหาเรื่องดี ในสิ่งที่ร้าย นะครับ คิดบวกน่ะ คิดบวก เข้าใจเปล่า ขอให้โชคดีละกัน จากคุณ : Morning Star - [ 5 ต.ค. 51 22:44:31 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นจริงๆค่ะ ซาบซึ้งคห3,17มาก ขอบคุณที่ช่วยแก้ประโยคนั้นให้นะคะแต่รู้สึกว่าเห็นด้วยกับประโยคใหม่มากกว่าจริงๆค่ะ สักวันหนูต้องพัฒนาตัวเอง แก้ไขในจุดที่บกพร่องของตัวเองให้ดีขึ้นให้ได้ค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและคำสั่งสอนทุกๆคนเลยค่ะ หนูจะดึงประโยชน์จากกระทู้นี้ไปแนะแนวทางให้ชีวิตนะคะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : จขกท - [ 5 ต.ค. 51 22:54:09 A:202.28.62.245 X: TicketID:187463 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อยากให้เข้มแข็งอย่างน้องสไบทอง ..คนสู้ชีวิต เทียบแล้วคุณเป็นคนโชคดีมากๆ แล้วนะคะ ใช้โอกาสที่คุณมีให้เต็มที่ พยายามเข้าค่ะ จากคุณ : เจ้าหญิงอารมณ์ดี - [ 6 ต.ค. 51 02:20:29 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เพราะชีวิตมันไม่ง่าย น่ะสิคะคุณ จขกท. บางทีเราอาจต้องเดินไป บนทางที่มีแต่หมอกควัน เพื่อที่ว่า  อย่างน้อยเราก็ได้พยายามแล้ว แต่หากเรานั่งจมอยู่ที่เดิม  รอเวลาให้หมอกจางหายไปนั้น ก็ไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไร หมอกจึงจะจางหาย การค้นหาตัวตน  อาจใช้เวลา 1 ปี, 2 ปี หรือ 10-20 ปี และการทำธุรกิจส่วนตัวนั้น  ไม่ได้ใช้เพียงแค่ความรู้ที่ร่ำเรียนมาหรอกนะคะ ยังต้องใช้สังคม เส้นสาย เพื่อนฝูงรอบด้าน อีกทั้งเงินทุนและสายป่านทางการเงิน อีกด้วย ส่วนเรื่องการไปสมัครทำงานบริษัทนั้น  ถือเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในการค้นหา ความถนัด  หนทาง  และแวดวงของคุณ แต่ละบริษัท ไม่ได้เล็งคนที่ดีที่สุด หรอกค่ะ   เขาเพียงแค่มองหาคนที่ "เหมาะสมที่สุด" เท่านั้น บริษัทคงไม่รับ  นักบัญชี เกียรตินิยมเหรียญทอง ถ้าเขาต้องการช่างไฟ  จริงไหมคะ และไม่อยากให้คุณ "คาดหวัง" แต่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคุณ ก่อนที่คุณจะเริ่มทำอะไรสักอย่าง  คุณย่อมไม่รู้ว่า สิ่งนั้นดี หรือไม่ดีที่สุดสำหรับคุณอย่างไร ลองดูแล้วคุณจะรู้เอง   อย่าให้ความรู้ที่เรียนมา  เป็นกับดักต่อการเรียนรู้ "ชีวิต" ของคุณ ชีวิตย่อมดีกว่านี้ เมื่อคุณรู้ว่าล้ม แล้วเรียนรู้ที่จะลุกขึ้นสู้ ชีวิตเราอาจจะล้ม  อีกหลายครั้งในชีวิต แต่เราก็ไม่ต้องกลัวอีก  เพราะเรา"รู้" ว่าจะลุกขึ้นมาได้ยังไง เป็นกำลังใจให้ผ่านช่วง "เมฆหมอก" นี้ ไปให้ได้นะคะ จากคุณ : คัสซีโอเพย่า - [ 6 ต.ค. 51 13:38:13 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เจ้าของกระทู้ค่ะ แมงเม่ามือใหม่ขอเป็นกำลังใจ และขออวยพรให้คุณ มีความเข้มแข็งในจิตใจที่จะเผชิญหน้ากับโลกแห่งความจริงค่ะ ใจเย็นนะคะ ตอนนี้คุณอาจกำลังอ่อนแอทางจิตใจ เวลาและความตั้งใจดี จะช่วยคุณได้ค่ะ แมงเม่ามือใหม่เชื่ออย่างนั้น ปล.คุณเป็นคนเก่งนะ ดูจากผลการเรียน ป.ตรี ของคุณที่เล่ามา อย่างนี้คุณก็มีดีไม่น้อยกว่าคนอื่นค่ะ สู้สู้ ค่ะ ^_^ จากคุณ : แมงเม่ามือใหม่ - [ 6 ต.ค. 51 19:29:54 ]

ความคิดเห็นที่ 23 การค้นพบตัวตนของบางคนต้องใช้เวลานาน  โดยเฉพาะหากไม่มีคนแนะนำ วิธีคิด  ผมเองก็เคยเสียเวลาไปมากกับการเดินเส้นทางที่ไม่ใช่ตัวเอง เพราะไม่มีคนแนะนำเหมือนกัน  แต่สุดท้ายก็ค้นพบตัวเองในที่สุด  และรู้จัก ตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ (เชื่อเถอะว่า  ทุกคนยังไม่รู้จักตัวเองทั้งหมดหรอก จนกว่าจะมีเรื่องเข้ามาในชีวิตให้ต้องตัดสินใจ  เราจึงรู้จักตัวเองมากขึ้น เรื่อยๆ) เท่าที่อ่านดู น้องจขกท. เป็นคนไม่ค่อยมีแรงผลักดันในตัวเอง  อันเกิดจาก การเลี้ยงดูที่ไม่เดือดร้อนกับชีวิต  สบายๆ  ผมไม่คิดว่าคุณเป็นคนขี้เกียจ แต่เป็นคนที่เลือกที่จะทำงานที่ชอบมากกว่า  เพราะไม่มีแรงผลักดันด้าน ความจำเป็นเหมือนคนปากกัดตีนถีบ  แต่เผอิญว่าคุณก็ยังไม่รู้จักตัวเอง เสียอีก  ก็เลยไม่มีแรงพยายามที่จะทำอะไรอย่างจริงจัง โดยส่วนตัว  ผมอยากให้จขกท.คิดก่อนว่า  คนเรามีชีวิตไม่เหมือนกัน การตามหลังเพื่อนในขณะนี้  หรือขณะไหนก็ตาม  ไม่สามารถประเมินคุณค่า ของเราได้  ความถนัดของคนเราไม่เหมือนกัน  หรือบางคนก็อาจมาทีหลัง แต่ประสบความสำเร็จมากกว่าก็ได้  แค่นี้ยังถือว่าเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับ ประสบการณ์ความล้มเหลวของคนอื่น  แต่คุณค่อนข้างไม่เข้มแข็ง  ก็เลย เห็นเป็นเรื่องใหญ่   ผมไม่คิดว่าคุณจะทำอะไรได้ดี  จนกว่าจะค้นพบตัวเอง  แม้จะพยายาม อดทนในช่วงแรก  แต่สุดท้ายคุณจะเบื่อโดยง่าย  ลองค้นหาตัวตนอีกที จะดีที่สุด  ลองคิดกลับไปดูในอดีต  อะไรที่คุณทำแล้วรู้สึกสนุกทุกที อะไรคือสิ่งที่คุณใช้เวลาส่วนใหญ่ในการคิดถึงมันก่อนหน้านี้  (แน่นอนว่า เวลาคุณคิดถึงแต่การพิสูจน์ตัวเอง  ซึ่งไม่ใช่ตัวคุณที่แท้  แต่เกิดจากความ กดดันให้คิด)  การ"ชอบ"คิดถึงเรื่องอะไร  มันบอกตัวเราได้หมด  เราชื่นชม คนอย่างไร  ใครคือแบบอย่างที่เรานิยม   เมื่อพอได้เค้าลางของตัวตน  ให้เริ่มวางแผน  รวมทั้งสร้างแนวทางโอกาส ที่จะได้ทำงานในสายงานนั้น  (แน่นอนบางทีมันไม่ง่าย)  อย่ากดดันตัวเอง ถ้าไม่มีความจำเป็นทางการเงินหรือทางบ้าน  ค่อยๆ ทำ  ผมเชื่อว่าแบบนี้ มันใช่วิถีแบบตัวคุณมากกว่าการพยายามสักแต่ว่าอยากพิสูจน์คุณค่า  โดย การทำอะไรก็ได้(วิธีการแบบนี้มักทำให้ล้มเหลวมากกว่าสำเร็จ)  อย่า เปรียบเทียบตัวเองกับเพื่อนที่ล้ำหน้า(ผมรู้มันไม่ง่าย  แต่ให้มองคนที่ต่ำกว่า แล้วพยายามสร้างความเข้มแข็งในจิตใจของตัวเองก่อนอย่างอื่น) จขกท. อย่าเพิ่งคิดทำธุรกิจ  คุณยังไม่พร้อมด้วยประการทั้งปวง  และไม่ ควรเรียนต่อโทต่อไป  เพราะมันก็เท่านั้น  ถ้าคุณยังไม่รู้ว่าเรียนไปทำไม ใช้เวลาในการค้นหาตัวเองให้มาก  โดยปราศจากการกดดัน  เพราะการถูก กดดันจะทำให้เราตัดสินใจผิดๆ ได้ง่ายๆ ลองดูครับ  คนจำนวนมากในวัยอย่างคุณมักอ่อนแอมาก่อน  พอผ่านชีวิต มากขึ้นแล้วมักเข้มแข็งขึ้นเอง  พอมองกลับไป  มันก็มักเป็นอย่างนี้กัน เกือบทุกคนครับ  คุณอาจไม่ได้กระจอกอย่างที่คิด  เพียงยังค้นไม่พบว่า ตัวเองมีดีที่ตรงไหน  ซึ่งตามหลักของ Talent แล้ว  ทุกคนมีจุดเด่น จุดแข็ง ทั้งสิ้น จากคุณ : Jimmy Walker - [ 6 ต.ค. 51 20:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อดีตก็ผ่านไปแล้ว ปล่อยมันไปบ้างเถอะ คิดถึงทำไมให้เศร้าใจ เจ็บใจ ไม่เห็นมีประโยชน์เลย อนาคตก็เหมือนกัน เป็นเรื่องที่ยังมาไม่ถึงแท้ ๆ แถมยังไม่เคยได้ลองทำ แต่เธอก็ คิด ๆๆๆๆ จนกลุ้มใจได้ทุกวัน กลายเป็นความวิตกกังวลไปหมด พอเอาน้ำหนักของอดีต 40% บวกกับน้ำหนักของสิ่งที่ยังมาไม่ถึงอีก 40% มาแบกไว้ ปัจจุบันก็ไม่ต้องทำอะไรกันพอดี เพราะมีเวลาคิดถึงปัจจุบันเพียง 20 % ลองสังเกตตัวเองดี ๆ นะ พอเธอกำลังทำอะไรที่เป็นประโยชน์ให้กับตัวเอง สักพักจิตใจมันจะแว๊บไปคิดถึงเรื่องเก่า ๆ เรื่องเดิม ๆ หรือไม่ก็ใจลอยคิดถึงอนาคตในวันข้างหน้า กลัวว่าจะไม่ดี ไม่มีความสุขอย่างที่หวัง แล้วผลลัพธ์ที่ได้กลับมาคืออะไร ? .. ความช้ำใจ, เสียใจ, วิตกกังวล, รู้สึกผิด, สูญเสียความมั่นใจ, เสียดาย, ท้ิอแท้, เบื่อชีวิต เห็นไหม.. มีอะไรที่ดีบ้าง ? พอหนักเข้า สภาพจิตใจก็ย่ำแย่ ความเครียดเริ่มรุมเร้า พาลด่าตัวเอง โกรธตัวเอง สมเพชตัวเองซะอย่างงั้น ฉะนั้น.. เธอต้องเริ่มทำอะไรสักอย่างแล้ว เดี๋ยวนี้เลย ปัจจุบันคือ "เดี๋ยวนี้" ส่วนเรื่องเก่า ๆ กับความวิตกกังวล ก็วางไว้ตรงนั้นแหละ ให้ความสำคัญกับปัจจุบันได้แล้ว ! คงไม่มีอะไรเลวร้ายไปเสียทุกทางหรอก ถ้าจะยอมแพ้อ่ะ ให้แพ้เพราะได้ลองทำมาหมดทุกทางแล้วก่อนดีกว่านะ จากคุณ : เพื่อนของเธอ (ไซโค เสก) - [ 6 ต.ค. 51 20:45:15 ]

ความคิดเห็นที่ 25 พอดีไม่ได้อ่านที่ผ่านๆมานะครับ แต่อ่านข้อความของ จขกท แล้วอยากแชร์บ้าง จริงๆ แล้ว จขกท. ไม่ต้องซีเรียสกับ 1 ปี ที่เสียไปมากนักหรอกครับ เพราะ 1. คนที่นำหน้าคุณไป 1 ปี ไม่แน่ว่าจะได้ใช้เวลา 1 ปีของเขาไปอย่างมีคุณค่าทุกคนเสมอไป 2. เสียเวลา 1 ปีไปกับการค้นหาตัวเอง เป็นเรื่องเล็กครับ ถ้ามันจะทำให้คุณรู้คุณค่าของเวลาที่คุณเสียไป และกลับมาใช้เวลาอย่างทรงคุณค่า... 2-3 ปีที่กลับมา คุณก็สามารถแซงคนที่ใช้เวลาอย่างไม่มีประสิทธิภาพได้แล้วครับ... 3.คนในอาเซียนเท่านั้นแหล่ะครับ ที่คิดว่ารีบเรียนจบรีบทำงานหาเงิน ถ้าเป็นฝั่งยุโรป ญี่ปุ่น เกาหลี อเมริกา เค้าจะคิดคนละอย่างกับเรา คือเค้าจะใช้ชีวิตตอนเรียนและหลังเรียน ค้นหาตัวตนของตนเองสุดๆ บางคนใช้เวลาตรงนี้ 3-4 ปีก็มีครับ เพราะฉะนั้น 1 ปี ของคุณเรื่องเล็กครับ ขอแค่กลับมาแล้วทำอย่างเต็มที่ เอาใจช่วยครับ.. จากคุณ : um_exact - [ 6 ต.ค. 51 20:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ก่อนอื่นจะบอกให้ฟังนะครับ ชีวิตคุณยังโชคดีอีกมาก ถ้าได้ฟังเรื่องของผม ชีวิตผมโดนจงใจแกล้งจากเจ้าของแผ่นดินนี้ เหมือนมันอยู่ว่างๆๆ เลยมาแกล้งชีวิตผมเล่น แกล้งทุกวิธีทาง ตั้งแต่ทำเลว ทำให้กลายเป็นคนไม่พัฒนา ทำร้ายฐานความรู้ ไปเรียนก็จ้างอาจารย์มาสอนแบบงูๆๆปลาๆๆ ทั้งๆๆที่เป็นมหาลัยระดับ 1 ของประเทศแท้ๆๆ ปัจจุบันนี้อาจารย์คนนั้นยังคงลอยหน้าลอยตา และภาคภูมิใจกับคำว่าอาจารย์อยู่ เลิกเรียน 4 โมง ไปนั่งรถเมล์ โดนแกล้งเวียนเกือบข้ามทุ่งกลับ 3-4 ทุ่มตลอด หาเรื่องทำให้ชีวิตพังพินาศสารพัด ไปเรียนไปทำงาน โดนแกล้งตลอด เล่นแกล้งตลอด 24 ชั่วโมง ประมาณว่า หาเรื่องได้สารพัด ตั้งแต่ทำเสียงดังให้ไม่ได้หลับไม่ได้นอน เรียนเช้า 9 โมง ปลุกตี 5 ให้สมองเบลอจะได้ฟังอาจารย์สอนไม่รุเรื่อง ส่งเพื่อนร่วมห้องมาแกล้งบ้าง สะกดรอยตาม ดักฟังโทรศัพท์ กลั่นแกล้งสารพัดทุกรูปแบบวิธีที่จะทำได้ ส่งคนของเค้ามาล้อมรอบชีวิตผมทุกรูปแบบ ตั้งแต่ซื้อข้าว หาหมอ รักษาพยาบาล ค่าใช้จ่ายทุกอย่างถูกคิดเกินจริงหมด แพงกว่าเดิม ยังไม่พอต้องทนปวดหัวกับทุกๆๆที่ที่ผมอยู่อาศัย พอจะเริ่มอะไรก็โดนแบบนี้ตลอด จนอายุมากขึ้น ชีวิตเริ่มพังไปเรื่อยๆๆ สุดท้ายก็พังจริงๆๆ ปัจจุบันพังแล้วยังพังอีก ก่อกวนไม่เลิก เค้าบอกว่าเค้าเป็นตำรวจ และเป็นข้าราชการของแผ่นดินนี้ ผมก็ไม่อาจทราบได้ว่ามันทำงานให้ใครซักที กับเรื่องบ้าๆๆแบบนี้ บ้านแตกสาแหลกขาด ทำลูกกับแม่ทะเลาะกัน หาเรื่องคุกคามชีวิตผมได้ตลอดเวลา *ถ้าคุณดูข้อความของผมที่ผ่านมามีการลบด้วยซ้ำ พูดความจริงดีที่สุด สบายใจ จากคุณ : อยากจะขอลี้ภัยจริงๆหวะ - [ 6 ต.ค. 51 22:26:51 A:124.120.8.198 X: TicketID:147353 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่ต้องเครียดนะ เราจบสายคอมพิวเตอร์มา กว่าเราจะจบ ป.ตรี ก็ปาเข้าไป 24 แล้ว จบมหาลัยที่ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร จบแล้วเราก็เริ่มทำงานเลย เพราะเรารู้ตัวว่าช้ากว่าคนอื่นมาก งานที่ทำอยู่ตอนนี้ ถามว่าชอบไหม ก็ไม่นะงานเลขา แอดมิน จับฉ่ายมากๆ แต่มันดีตรงที่เราได้เก็บประสบการณ์ทำงาน หลังจากนั้น เราก็หวังว่าการหางานที่เราชอบมันจะง่ายขึ้น เพราะเราเรียนรู้ระบบการทำงานบ้างแล้ว อย่างน้อยๆ ก็ได้เรียนรู้การทำงานร่วมกับคนอื่น และหัดรับมือกับความกดดันในการทำงาน เราทำงานมาได้ 5 เดือนแล้ว ตอนนี้วางแผนจะไปล่าฝันที่ออสเตรเลีย กำลังติดต่อเรื่องไปเรียนต่อ cer ด้านคอมพิวเตอร์กราฟฟิคที่ตัวเองชอบ ความฝันน่ะทุกคนมีกันทั้งนั้นแหละ ฝันอยากจะเป็นนั่นเป็นนี่ ทำนั่นทำนี่ แต่มันจะไม่มีวันเป็นจริงหรอก ถ้าคุณยังนั่งอยู่ตรงนั้น โดยที่ไม่ลงมือทำอะไรเลย จากคุณ : TimePassBy - [ วันเกิด PANTIP.COM 13:58:58 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คนแข็งแกร่งที่สุด คือคนที่จะอยู่รอด คนที่แข็งแกร่งที่สุด ไม่ได้หมายถึง่คนที่เก่งกว่าคนอื่น หรือเหยียบย่ำคนอื่นให้ด้อยค่ากว่าเรา แต่ !! คนที่แข็งแกร่งที่สุด หมายถึง คนที่ยอมรับเรื่องแย่ๆที่ผ่านมาให้ชีวิต และทำใจให้ยอมรับสภาพนั้น จากนั้นค่อยหาทางแก้ไขค่ะ จากคุณ : . (ปังตออาบน้ำผึ้ง) - [ วันเกิด PANTIP.COM 14:29:09 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะที่ช่วยให้กำลังใจและแชร์ประสบการณ์ดีๆให้ฟังนะคะ จากคุณ : จขกท - [ วันเกิด PANTIP.COM 14:57:00 A:202.28.62.245 X: TicketID:187463 ]