ความคิดเห็นที่ 1 ดิชั้นก็เป็นเด็กบ้านนอกค่ะ ดีใจค่ะที่คุณเจ้าของกระทู้คิดได้แบบนี้ เสียใจค่ะโตจนป่านนี้ไม่เคยได้ทำประโยชน์ใดๆๆให้บ้านเกิด หรือแม้แต่สังคมส่วนรวมมากนัก ใช้ชีวิตที่เป็นแค่ภาพลวงตาในเมืองใหญ่มาแสนนาน ฉาบฉวย ไร้แก่นสาร ที่สุดแห่งมายา คิดอยู่เสมอค่ะ คิดถึงบ้าน คิดถึงคุณตา คุณยาย ญาติพี่น้อง เพื่อนบ้าน  กับชีวิตที่มีความสุขบนความพอเพียง เมื่อใดที่ มอง นึก ย้อน กลับ  ทุกๆๆ ครั้ง มีน้ำตาค่ะ เหนื่อยค่ะ ชีวิตที่เป็นอยู่ อยากกลับไปสู่สามัญแห่งวิถีพอเพียง จากคุณ : Rural Girl (VivaDiva) - [ 5 ต.ค. 51 22:44:07 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เยี่ยม!!! .. อีกไม่นาน..แล้วเจอกัน..ชนบท จากคุณ : khunzola - [ 5 ต.ค. 51 23:21:33 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ฟังแล้วเตือนสติดีมากๆครับ ผมอายุ 24 ปี เรียน ป.โท อยู่ เคยทำงานที่บ้านแล้ว 1 ปี ก็รู้สึกว่าอยู่กับพ่อแม่ช่างดีเหลือเกิน แล้วรู้สึกได้ว่าท่านก็มีความสุขที่มีเราอยู่ข้างๆ แต่การทำงานที่บ้านมันอึดอัด รู้สึกว่าตนเองไม่มี power ในองค์กร เป็นแค่ "ลูกเถ้าแก่" เลยออกมาต่อโท เพื่อเพิ่มพูนความรู้ แต่ว่าเมื่อมาเรียนต่อก็รู้สึกว่าอยากโบยบินอยู่ในเมืองใหญ่ (กทม.) อยากทำงานที่มีหน้ามีตา (พูดง่ายๆ ก็ลาภ ยศ สรรเสริญ) ผมรู้ดีว่ามันไม่อนิจจัง แต่มันเป็นความต้องการในจังหวะชีวิตตอนนี้ อยากรู้คุณค่าของตัวเองโดยการออกมาผจญภัยด้วยตัวเอง ซึ่งแลกกับการไม่ได้อยู่ใกล้ครอบครัว ทำให้ต้องตัดสินใจครั้งใหญ่ในชีวิตก่อนเรียนจบ เมษาหน้านี้ ตอนนี้อยู่บนทางสามแพร่งครับ 1.เรียนต่อต่างประเทศสายบริหาร (ตอนนี้วิศวะ) 2.ทำงานเป็นลูกจ้างบริษัทข้างนอก 3.ทำงานเป็นนายตัวเองโดยตั้งบริษัทเองโดยแตกไลน์กับธุรกิจครอบครัว(ให้พ่อเป็นนายทุนก่อน) ผมอยากแลกเปลี่ยนกับ จขกท.และท่านอื่นๆด้วยครับ ว่าถ้าเป็นตัวท่านท่านจะจะเลือกทางไหนครับ จากคุณ : กานต์ (kantarou) - [ 5 ต.ค. 51 23:46:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เลือกเป็นเจ้านายตัวเองค่ะ เพราะคิดเหมือน จขกท เช่นกัน ทำงานบริษัทใหญ่โต เงินเดือนสามสี่หมื่น แค่แม่โทรมายังรับไม่ได้เพราะติดสายลูกค้า นึกแล้วสะท้อนใจ ลาออกมาทำธุรกิจที่มั่นคง กำลังหาหุ้นส่วน ใครสนใจคุยกันนะคะ pakbung_cu@hotmail.com จากคุณ : Pakbung (pakbung_jaa~) - [ 6 ต.ค. 51 10:13:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สาธุกับ จขกท. ด้วยครับ คนเก่งได้กลับบ้านเกิดเมืองนอนบ้าง ถ้าเป็นผมมีอะไรที่บ้านให้ทำอย่างนั้น และได้อยู่ดูแลพ่อแม่ (พระอรหันต์ที่บ้าน) โดยที่พ่อแม่ก็อยากให้มาอยู่ด้วยแบบนี้.....ผมก็กลับเหมือนกันครับ ถ้าไม่ติดแสงสี สิ่งอำนวยความสะดวก รสชาติที่ถูกอายตนะทั้ง 6 แบบสังคมเมืองหลวง เหล่านี้ ก็กลับบ้านเถอะครับ ขอมีความสุขกันทั้งครอบครัวนะครับ จากคุณ : Genuine Article - [ 6 ต.ค. 51 10:20:41 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เราอยากทำแบบ จขกท.บ้าง.......แต่ยังทำไม่ได้ค่ะ คุณคิดถูกแล้วค่ะ...กลับไปอยู่กับท่านเถอะ ปล.เราอิจฉาคุณจิงๆค่ะ จากคุณ : น้องเถิน - [ 6 ต.ค. 51 12:00:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สาธุ.....คิดดี ทำดี ย่อมได้ผลดีทั้งต่อตัวเองและผู้อื่น...ที่แน่ ๆ คือได้แสดงกตัญญูต่อผู้ให้กำเนิด ต่อแผ่นดินถิ่นเกิด....สาธุ จากคุณ : ไม่ได้แก่ แค่เกิดก่อน - [ 6 ต.ค. 51 12:05:29 A:124.120.79.199 X: TicketID:186229 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คิดถึงบ้านครับ เห็นด้วยครับ จากคุณ : บ้านและการดินทาง - [ 6 ต.ค. 51 13:04:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 กระทู้นี้ได้ใจคนบ้านนอกมากๆครับ จากคุณ : seto16 - [ 6 ต.ค. 51 14:31:35 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอเล่าบ้างได้ใหมครับ ปัจจุบัน 27 ปี ทำงาน บริษัทเอกชน ตำแหน่ง ฝ่ายขาย ตอนเรียน ประถม เรียนโรงเรียนแถวบ้านในอ.ห่างใกลจากตัวเมืองสุราษฎร์ มัธยยมต้น เรียนโรงเรียนเอกชนในตัวจังหวัด กลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง มัธยมปลาย เรียนโรงเรียนประจำจังหวัด กลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง แต่มีเว้นบ้าง มหาลัย เรียนที่ มอ.หาดใหญ่ ปิดเทอมกลับบ้านที ซัมเมอร์ทุกปี ทำงาน ที่นครปฐม ตั้งแต่จบ คิดรวมเวลาที่ออกจากบ้านมา มัธยยมต้น 3 มัธยมปลาย 3 มหาลัย 4 ทำงาน 5 รวม 15 ปี อย่าถามเลยว่ากลับบ้านจริงๆกี่วัน เศร้าครับ อยากกลับเหมือนกันแต่กลัวจะอยู่ไม่ได้ ติดกับสังคมที่แสนจะฟุ้งเฟ้อ ติดแสงสี แต่ใจลึกๆก็อยากกลับครับ ท่านอื่นๆลองเล่าบ้างสิครับ จากคุณ : seto16 - [ 6 ต.ค. 51 14:45:05 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยครับ กลับบ้านแต่ละที เห็นพ่อแม่แก่ขึ้น ผมขาวขึ้นเยอะกว่าเดิม ใจหายยยยย....เลยครับ ผมว่าเด็กบ้านนอกส่วนใหญ่ที่อยู่ในบางกอก ผมร้อยละ 80-90 ที่ใจต้องการกลับบ้านนอกแต่ติดเงื่อนไขกันทุกคนครับ ถ้าบ้านมีธุรกิจส่วนตัวไม่ว่าจะสวน หรือร้าน ผมกก็กลับครับ แต่บางคนที่ไม่มีอะไรเลยก็จำใจต้องกัดฟันทำงานสู้กับชีวิตในเมืองหลวงต่อไปครับ แนวคิดจขกท.ผมว่าเด็กบ้านนอกอย่างผมและส่วนใหญ่คิดมาตลอดละครับ แต่ทำไงได้ ชีวิตมันลิขิตมาแบบนี้ และต้องทำหน้าที่คนดีและลูกกตัญญู ต่อไปครับ แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 51 14:46:13 จากคุณ : ตาชิโบ - [ 6 ต.ค. 51 14:45:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คนที่จากบ้านนอกมาทำงานในกรุงเทพ  มักจะมีแนวคิดนี้  ซึ่งรวมทั้งผมด้วย  แต่ขอบอกว่ามันไม่ง่ายนะครับ  ผมยกตัวอย่าง จขกท. ว่าจะกลับไปอยู่บ้านนอกเพื่อทำสวนและช่วยเหลือสังคม  วึ่งผมมองว่าใช้ทุนสูงนะครับ  มันจะแตกต่างจากกรุงเทพที่มีเงินใช้ทุกเดือน การติดสปริงเกอร์  การขุดบ่อ  การทำไฟฟ้า  เงินทั้งนั้นครับ  และเรื่องตลาดยิ่งยากมาก เพราะว่า อย่างชาวไร่เวลาถึงฤดูทำไร่ ไม่มีเงินก็ไปกู้เถ้าแก่มาซึ่งดอกแพง  เวลาขายก็ต้องขายให้กับเถ้าแก่ (เงินกู้จาก ธกส ไม่พอหรอกครับ) พูดง่ายๆคือแก้ปัญหาความยากจนเลยทีเดียว การเพิ่มผลผลิต เราต้องทำให้ได้ก่อนแล้วชาวบ้านถึงเชื่อ  ซึ่งมันก้ต้องมาจากเทคโนโลยี่ (เสียเงินอีกแล้ว)  และอย่าลืมว่าเรายังไม่เคยทำการเกษตร เราไปทำอย่างนี้ถือว่าเริ่มจากศูนย์เลยนะ ชาวบ้านเขาจะมองเราอีกอย่างนะ  คือมองว่าเรียนมาสูงแล้ว ยังกลับมาทำเกษตรอีก  (เอาตัวไม่รอด  ตรงนี้ผมมีประสบการณ์) ทำให้เราเสียความมั่นใจพอสมควร แล้วสังคมเพื่อนฝูง มีเพื่อนเป็นราชการ  ชาวบ้านเอาไปเปรียบเทียบอีกนะ  อีกคนเป็นราชการอีกคนกลับมาทำเกษตร   ฉนั้นอยากให้วางแผนให้ดีครับและพร้อมที่สุด  อย่างผม ผมกลับแน่และวางแผนค่อยเป้นค่อยไปครับ  ขั้นแรกผมต้องมีที่ก่อน ตอนนี้ผมให้พี่ชายหาซื้อ ได้ ๘๐ ไร่แล้ว  และลงยางพารา ไป ๒๕ ไร่  ที่เหลือจะลงในปีหน้า  ผมตั้งเป้าไว้ว่า ผมขอมีที่ดิน ที่ปลูกยาง ๒- ๓๐๐ ไร่ และยางต้องได้ผลผลิตแล้วเท่านั้น จึงจะกลับ  และหากจะช่วยเหลือสังคม ผมต้องลงสมัคร นายก อบต.ซึ่ง พ่อและพี่เขยเคยเป็นเมื่อสมัยที่ผ่านมา    ประสบการณ์ช่วงที่เรียนจบใหม่ๆแล้วตกงานอยู่ที่บ้านมันหลอนครับ  ทำให้ผมคิดอย่างนี้ จากคุณ : phongmms - [ 6 ต.ค. 51 15:54:45 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ก็อย่างที่หลายคนให้ความเห็นครับถ้าจะต้องกลับก็ต้องเมื่อพร้อม แต่คำว่าพร้อมนั้นจะเอาขั้นไหนเท่านั้นเอง พร้อมของผม60% ผมก็สู้แล้วครับ ทำงาน 7 ปี มีเงินจำนวนหนึ่ง มีกะบะ 1 คัน เก๋งเก่าๆ 1 คันบ้านหนึ่งหลังที่บ้านนอก มองแล้ว บวกลบคูณหาร ผมสามารถหาเงินได้ ต่อเดือนอาจะน้อยกว่าปัจจุบัน แต่รายจ่ายผมก็น้อยตามไปด้วย คุณ Rural Girl สักวันเมื่อมีโอกาส ครับ และต้องสร้างมันด้วย คุณ khunsola อ่านงานเขียนของคุณแล้วประทับใจครับ คุณกานต์ครับ ผมก็เป็นวิศวกรเหมือนกัน ผมเป็นคุณไม่ได้ ถ้าให้ผมเลือกตอนนี้ผมต้องกลับบ้านสิครับ มันก็แล้วแต่คุณทางไหนที่ท้าทาย ใจอยากทำ เมื่อก่อนผมก็ยากโบยบิน แต่ตอนนี้มันไม่ท้าทายแล้วครับ และทุกคนด้วยครับ ที่อ่าน คุณ Phong mms ลุกสาวน่ารักครับ ที่ 200-300 ไร่ผมคงไม่ได้กลับแน่ครับ เอาแค่พออยู่พอกิน ไม่จน ส่งลุกเรียนได้ พอครับสำหรับผม คิดจะใช้ชิวิตอีกแบบผมคงต้องปลงกับหลายๆเรื่องแล้วครับ เน้นพอเพียง อยุ่กับครอบครัว สำหรับช่วยชาวบ้านตอนแรกคงช่วยเท่าที่ช่วยได้ เช่น ออกแบบระบบ springer พรี ,หรือรับปรึกษาการติด กังหัน เรื่องตลาดหรือวิธีการปลุกผมขอเป็นแนวหน้าบุกก่อนแล้วค่อยแนะนำ จากคุณ : ชายอิสระ - [ 6 ต.ค. 51 21:26:49 A:58.147.57.247 X: TicketID:143744 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตลอด 3 เดือนผ่านมาผมวางแผนเรื่องการกลับทำงานที่บ้านมาตลอด แต่ ทุกอย่างใช้ทุนครับ ลองดูหน่อยไหม เพื่อจะเป็นประโยชน์กับตนที่คิดยากทำบ้าง ที่ดิน 1 เดือนที่แล้วชื้อที่ 20 ไร่ เพื่อจะทำการเกษตร ตอนนี้ขุดบ่อแล้ว แต่ยัง ไม่ได้วางสปริงเกอร์เพราะวางแผนอยู่ว่า จะเอาแบบไหนดี เพราะมันต้องตรง กับพืชที่เราจะปลูกด้วย ตอนนี้สรุปได้แล้ว อาจจะวางกลางเดือนนี้ 2 พ่อให้สวนลำไย อีก 10 ไร่มาทำและให้ดูแลให้ของพ่อด้วย อาชีพ โดยแบ่งเป็นระยะยาว กลาง สั้น สั้นมาก เพราะทุนเราไม่หนาพอ 1 ระยะกลาง ปลูกทุกอย่าง แต่ครั้งแรกจะลง ประมาณธันวา ปีนี้ เป็น พริก super hot และติดต่อตลาดไว้แล้ว (เป็นพี่ชายเพื่อน) ทั้งสิ้น 15 ไร่ รายละเอียด วิธีปลูก โรค ช่วงเวลาออกมากน้อย ราคา 5 ปีย้อนหลัง และดูสวนจริง ปัญหาแรงงานการเก็บพริก เพราะถ้าปลุกธันวานี้ช่วงเก็บจะชนกับลำไยในฤดุ 1 เดือนเต็มๆ แรงงานหายากมาก รวมทั้งปรึกษาท่านเกษตรอำเภอแล้ว น่าลอง โดยส่วนตัวเป็นเด็กจำความได้ก็ปลุกพริกมาตลอด ประสบการณ์ตรง 2 อีก 4 ไร่เป็นพืชระยะสั้น 1-2 เดือน (สงสัยยังติดกับเงินเดือน) เล็งไว้มี หลายอย่าง แตงกวา กับผักชี อย่างละ2 ไร่(ตอนนี้ราคาดีน่าดู น้ำท่วม) แต่อาจจะเปลี่ยนแปลงตามสถานการณ์ หมุนเวียนกันไป อันนี้ไม่มีประสบการณ์ตรง 3 อีก 1 ไร่ทำเห็ด เงินระยะสั้นมาก10-20 วัน ขั้นแรกเป็นเห็ดฟางก่อน(อบรมมาแล้วอาทิตย์ก่อน ร้อนวิชามาก ) เพื่อนทำอยู่ 4 ลำไยนอกฤดู 10 ไร่ ทำมาทุกปีจับทางได้ เพราะคุยกับแม่ทุกวัน และ เมื่อก่อนก็ทำอยู่ 5 ระยะยาว อาจเป็นยางพารา หรือ ไผ่ กำลังมองหาที่ดินอยู่ 6 เป็นขุนพลดูแลสวนลำไย กับมะม่วงให้พ่อแม่ ( เผื่อจะติบบ้าง) คงเหนื่อยเหมือนกันครับ เทคโนโลยีที่จะนำมาใช้ ก็ 1 สปริงเกอร์ ,หรือระบบน้ำหยดอย่างที่บอก ถ้าติดแล้วทำการเกษตรได้ตลอด 2 กังหันลมปั่นไฟ ทำเอง จากคุณ : ชายอิสระ - [ 6 ต.ค. 51 21:34:05 A:58.147.57.247 X: TicketID:143744 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ถ้าคุณชอบก็ไปเถอะครับ ทำงานมีเงินเก็บเยอะแล้ว มีเงินพอที่จะลงทุนก็ไปเถอะครับ เป็นเรื่องของคนมีเงินเยอะ คุณอาจจะสร้างเนื้อสร้างตัวได้แล้ว ชีวิตคุณประสบความสำเร็จทุกอย่าง จนพอใจแล้ว ก็ไปเถอะครับ มีเงินเก็บจากการทำงานอย่างมากมายมหาศาลเรียบร้อยแล้ว ไปซื้อที่ดินปลูกผัก สร้างบ้าน ทำไร่ ที่ไหนก็ไปเถอะครับ เชิญ แต่.... ถ้าคุณไม่มีเงินซักบาท ตกงาน ไม่มีเงิน แล้วจะกลับบ้านเพื่อไปนั่งแบมือขอเงินจากแม่คุณเลี้ยงคุณ โตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้ว หรือไปเป็นภาระสังคม ก็อย่าไปเลย อนาดใจเปล่าๆ อย่าถามความพอ กับคนตาบอด อย่าถามความพอจากคนที่ถูกคุกคามทางชีวิต อย่าถามความพอกับคนไม่มีอันจะกิน อย่าถามความพอกับคนที่ชีวิตพังพินาศเพราะน้ำมือใน.... ทุกวันนี้เค้าไม่ฆ่าเมิงทิ้งก็บุญตายแล้ว จากคุณ : พูดโง่ๆๆ - [ 6 ต.ค. 51 22:06:33 A:124.120.8.198 X: TicketID:147353 ]

ความคิดเห็นที่ 17 กังกันไฟฟ้าอย่าทำเลยครับ ถ้าไม่มีไฟฟ้าจริงลองติดต่อหน่วยงานบางหน่วยดูครับ เค้ามีแผงโซล่าเซลล์แจกครับ แต่ต้องเป็นที่ไม่มีไฟฟ้าเข้าถึง ไปเป็นชาวเกษตรต้องร่วมกลุ่มไว้นะครับ คนคนเดียวทำไม่ไหวแน่ ไหนจะปรับดิน ลงปุ๋ย ดูแลสวนต่อวัน นี้คือเรื่องภายในสวนนะครับ ถ้าต้องต่อยอดเช่นส่งออก ก็ต้องมาคัดพืชผล ดูเรื่องโลจีสติคอีก ยังไงก็ต้องหากลุ่มก้อน แต่... คนเราจบวิศวะ ถ้าทำอะไรก็ไม่ต้องกลัว ให้นึกไว้เรียนถึงวิศวะต้องทำได้หมด ขนาดไอ้ที่ไม่เห็นกับตา สัมผัสไม่ได้ยังทำกันมาแล้ว ท้อได้แต่อย่าถอยนะครับ จากคุณ : Nanolove - [ วันเกิด PANTIP.COM 00:34:58 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ด้วยความเคารพในความมุ่งมั่นของจขกท. จึงขอแชร์ไอเดีย.... " นำความรู้ที่ มี ไปทำการเกษตรแบบพอเพียง " ตามที่ผมเข้าใจ การเกษตรแบบพอเพียงนั้น  เริ่มต้นที่... การผลิตเพื่อตอบสนองความต้องการพื้นฐานของตัวเราเองและครอบครัวก่อนนะครับ " ปลูกทุกอย่างที่กิน กินทุกอย่างที่ปลูก " อย่าเริ่มต้นทำการเกษตรแบบพอเพียง โดยใช้แนวคิด " ผลิตเพื่อขาย " อย่ามั่นใจในสถิติ ตัวเลขเกินควร... เพราะอาชีพเกษตรกรรม เป็นอาชีพที่มีความเสี่ยงสูงสุด พยากรณ์อะไรล่วงหน้าได้ยากมาก ไม่ทราบว่าคุณเริ่มต้นนานแล้วหรือยัง ถ้าเป็นในช่วงแรกๆ อยากแนะนำว่า ค่อยทำค่อยไปเถอะครับ เจ็บตัวน้อย ไม่เสี่ยงมาก บรรษัทข้ามชาติ ที่มีข้อมูลด้านเทคนิคครบถ้วนรอบด้าน มีนักเกษตรประจำอยู่ทุกมุมโลก ยังมีหลักปฏิบัติวางเอาไว้สำหรับโครงการด้านการเกษตรใหม่ๆ ว่า.... ในปีแรก วางแผนปฏิบัติงานไม่เกิน 10% ของเป้าหมายรวม ปีที่สอง ทำได้ไม่เกินสองเท่า ของพื้นที่ๆทำได้ดีในปีแรก ปีที่สาม อยากทำเท่าไร เชิญ ! นั่นหมายความว่า...... เขาเคารพสภาพแวดล้อมมากกว่าเชื่อมั่นในประสบการณ์และองค์ความรู้ที่มี เขาจึงใช้เวลาในช่วง 2 ปีแรก ในการทำความรู้จัก ทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อม สภาพแวดล้อมที่ประกอบด้วยดิน ฟ้า อากาศ และ สภาพสังคมรอบๆโครงการ เมื่อเรียนรู้ เข้าใจ สภาพแวดล้อมพอควรแล้ว จึงค่อย"เร่งเครื่อง"ในช่วงหลังๆ อยากฝากไว้เป็นแนวคิดนะครับ................... จากคุณ : ครูต้อ - [ วันเกิด PANTIP.COM 03:09:31 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณคุณคุณ Nanolove และครูต้อครับที่แนะนำ และคุณพูดโง่ๆๆ ด้วยครับที่ comment แรงดี ใช่แล้วครับที่ครูต้อบอก นอกจากลำไยแล้ว อันอื่นเป็นแผนทั้งหมดเลยพึ่งเริ่มทำบางส่วน และถ้าคำนวนทุนแล้ว ผมอยู่ได้7-8เดือนครับ( หักค่าปุ๋ยค่ายา ) แต่ก็หวังค่าพืชผลระยะสั้น เห็ด และความเป็นคนไม่หยุดนี่ง จะช่วย ที่กล่าวมาทั้งหมดผมใช้ทุนเก็บ 80 % เลย อาจจะเยอะไปจริงๆ แต่ทุนหลักๆ มันอยู่ที่ที่ทำกินชึ่งได้ลงทุนไปแล้ว ที่เหลือคงต้องลงทุนปลูกครับและคงต้องศึกษากันต่อไป และด้วยความที่ชอบคิดวางแผน เลยออกมาประมาณนี้ ถ้าถามว่าเสี่ยงไหม เสี่ยงครับ มากด้วย หลายคนเตือนว่ารอให้เก็บเงินได้เยอะ หรือตอนแก่ตัวค่อยกลับ แต่ด้วยพ่อแม่ที่ ไม่รู้จะอยู่กับเรากี่ปี และคุยกับแฟนตลอดว่ายังไงก็จะปักฐานที่ บ้าน ก็คงต้องกลับ และกลับเมื่อยังมีแรง แต่แฟนอาจจะทำอีกสักพักค่อยกลับ ตลอดหลายปีที่ผ่าน รอโอกาสนี้มาตลอด ครั้งนี้มันใกล้มากแล้ว นี้เป็นการตัดสินใจครั้งสำคัญของผม..... ขอบคุณที่อ่าน และช่วยแชไอเดียครับ ลาแล้วครับ จากคุณ : ชายอิสระ - [ วันเกิด PANTIP.COM 05:15:05 A:58.147.57.247 X: TicketID:143744 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กลับมาอ่านอีกครั้งครับ  ขอบอกว่าถ้าตัดสินใจแล้ว  สู้อย่างเดียวครับ  ถือเสียว่า  งานหนักไม่เคยฆ่าคน  ผมเชื่อว่า คนที่จบวิศว คือคนที่คิดรอบด้านอยู่แล้ว  เป็นกำลังใจครับ จากคุณ : phongmms - [ วันเกิด PANTIP.COM 11:05:47 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมคิดถึงแม่ครับ จากคุณ : เบเบ (hakkai) - [ วันเกิด PANTIP.COM 15:54:56 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เอาใจช่วยค่ะ ขอให้สิ่งที่ จขกท คิดและตั้งใจ จงประสบความสำเร็จ เราก็เป็นคนนึง ที่อยากใช้ชีวิตแบบคุณ รอแต่คู่ชีวิต ว่าเค้าคิดยังไง สู้ต่อไปนะค่ะ จากคุณ : ทานตะวันบานเช้า (ทานตะวันบานเช้า) - [ วันเกิด PANTIP.COM 17:10:57 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เอาใจช่วยครับ ทำไป คิดไป ค้นไป หาไป ปรึกษาไป ศึกษาไป ปรับไป เดี๋ยวก็ลงตัวเองครับ แต่ต้องตั้งบนพื้นฐานของความ"ไม่ประมาท"นะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : purethai - [ 16 ต.ค. 51 00:22:17 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ถ้าได้ผลผลิตที่สามารถขายได้แล้ว ที่ำสำคัญอยากเตือนมากคือ ให้เก็บเงินสดทุกครั้งที่มีการซื้อขาย ถ้าเครดิตได้ ไม่ควรเกิน 1 งวด "สัจจะ หาได้ยากยิ่งนัก ในหมู่คนค้าขาย" ปล.ถ้าเป็นคนมีเมตตาสูง อย่าเสี่ยง จากคุณ : kittyty - [ 17 ต.ค. 51 14:47:24 ]

ความคิดเห็นที่ 25 กลับมาอ่านทุกความเห็น ขอบคูณมากๆ ครับ จากคุณ : ชายอิสระ - [ 18 ต.ค. 51 13:53:41 A:58.147.57.104 X: TicketID:143744 ]