 |
จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 54 ศุลกากรบุกบริษัทคอมพิวเตอร์
จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 54 ศุลกากรบุกบริษัทคอมพิวเตอร์
สายวันหนึ่ง ประมาณ 10 โมงเช้า ลุงเพิ่งเสร็จจากการประชุมพนักงานฝ่าย
ช่างและทีมงานขาย เพื่อสรุปปัญหาที่เกิดขึ้นที่อีแกตที่เพิ่งจะเสร็จสิ้นไป
หยกๆ
จู่ๆ คุณเล็ก ซึ่งเป็นเลขาฯ ของลุงก็หน้าตาตื่นเปิดห้องเข้ามา
คุณอมรคะ ตำรวจมาเต็มไปหมดบริษัทเลยค่ะ...เขาจะขอพบคุณอมรด้วย
คะ
คุณเล็ก รายงานด้วยความตื่นเต้น
มีอะไรกันหรือครับ.....
ลุงยังพูดไม่ทันจบ นายร้อยตำรวจเอกหนุ่มคนหนึ่ง แต่งเครื่องแบบเต็มยศ
ก็โผล่เข้ามาในห้องโดยที่เจ้าของห้องยังไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัว เขายกมือขึ้นวัน
ทยาหัดอย่างงดงาม พร้อมทั้งกล่าวว่า
ขออนุญาตตรวจค้นนะครับ ท่านผู้จัดการ นี่ครับหมายค้น.....
เขาพูดพลาง ยื่น หมายค้น มาให้ดูอย่างเคร่าๆ ลุงจะหยิบมาอ่านให้
ละเอียด แต่เพราะความตกใจ ประหลาดใจ และความตกตะลึงอะไรต่อมิ
อะไรอีกหลายอย่าง มันประดังเข้ามาจนทำให้ลุงลืมดูรายละเอียดไปเสียสิ้น
นี่มันเรื่องอะไรกันครับ....
ลุงถาม....ขณะนั้น ก็มีเจ้าหน้าที่แต่งตัวสีน้ำเงินเข้ม มียศซึ่งเป็นตำแหน่ง
อะไรก็ไม่รู้ รู้เพียงแต่เห็นความแตกต่างของขีดสีทองที่ประดับอยู่บนบ่าของ
แต่ละนาย ได้เข้ามาในห้องของลุงอีก 4 6 คน
ทันใดนั้น คุณนงลักษณ์ ผู้ช่วยของลุง ก็เดินแทรกผู้คนเข้ามารายงานว่า
คุณอมรคะ เจ้าหน้าที่ตำรวจ กับเจ้าหน้าที่ศุลกากรเขาขอหมายค้นมา.....
เขาบอกแดงว่า บริษัทเราอาจจะปฏิบัติอะไรไม่เรียบร้อยสักอย่าง เขาจะขอ
เอกสารต่างๆ ไปดู....จะให้เขาไปไหมคะ
.....ปฏิบัติอะไรไม่เรียบร้อย ปฏิบัติอะไรไม่ถูกกฎหมาย ทำอะไรไม่ถูก
ต้อง......เอ.....มันมีอะไรไม่ถูกต้องหว่า......ลุงนั่งนึกในใจ.....เอาละวะ.....
เกิดมาก็ไม่เคยโกงกิน ไม่เคยทำชั่ว ไม่เคยปฏิบัติอะไรผิดกฎหมาย ก็ไม่
เห็นจะต้องไปกลัวอะไร
คุณตำรวจครับ พอจะบอกได้ไหมครับว่าเรื่องอะไร.....
ลุงแกล้งถามนายร้อยตำรวจเอกคนนั้นดู....ก็ได้คำตอบดังที่คาดไว้คือ
กระผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ....ในหมายค้นนี้บอกแต่ว่าสงสัยจะปฏิบัติ
อะไรสักอย่างที่ไม่เรียบร้อย เดี๋ยวท่านผู้จัดการตามไปรับทราบเรื่องที่กรม
ศุลกากรเองก็แล้วกันครับ......เอาพวกเรา เก็บของลงกล่อง
ลุงไม่เคยเห็น ไม่เคยรับทราบว่า ผู้ที่ถูกหมายค้น จะต้องปฏิบัติตัวอย่าง
ไร ก็เลยทรุดตัวลงนั่งกับเก้าอี้ด้วยความงุนงง นั่งดูเจ้าหน้าที่ตำรวจและเจ้า
หน้าที่กรมศุลกากร เขาเอาแฟ้มเอกสารทุกแฟ้ม ในทุกชั้นของตู้เอกสารที่
เรียงรายอยู่เบื้องหน้า 4 5 ตู้ เก็บลงกล่องกระดาษที่เตรียมมาอย่างเรียบ
ร้อย
ขณะที่รอเขาเก็บเอกสารลงกล่องอยู่นั้น ลุงก็เดินออกไปดูข้างนอก ซึ่งเป็น
ห้องของคุณนงลักษณ์ ก็เห็นเจ้าหน้าที่อีกชุดหนึ่ง 2 3 คน ทยอยเก็บของ
ลงกล่องเช่นเดียวกัน
จะเดินไปที่ห้องของคุณพรเทพ......
คุณพรเทพกำลังเดินสวนมาหาลุง
คุณอมร รู้เรื่องแล้วใช่ไหม?
รู้เรื่องอะไร.... ลุงถามด้วยความไม่เข้าใจ
เจ้าหน้าที่กรมศุลกากรเขามาค้นเอาเอกสารไปหมดบริษัทเลย
.................................................................................................
พอเจ้าหน้าที่ต่างๆ เขาเก็บเอกสารเสร็จแล้ว ซึ่งบรรจุลงในกล่องเอกสาร
ขนาดใหญ่สัด 10 กว่ากล่องเห็นจะได้ เขาก็ให้เจ้าหน้าที่ของบริษัทติดรถ
กระบะของกรมศุลกากรที่ใช้บรรทุกเอกสารเหล่านั้นไปด้วย
ลุงได้ให้คุณสมชัย ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่าย Admin ของบริษัทไปกับเขาด้วย
พร้อมด้วยสั่งว่า ......
คุณสมชัย คุณไปกับเจ้าหน้าที่ก่อน เดี๋ยวผมไปรายงานให้นายทราบ
ก่อน ...แล้วจะรีบตามไป
ลุงเดินอย่างรีบเร่งไปที่ตึกอีกฟากหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ทำงานของ ซี เจ ฮวง เพื่อ
ที่จะรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ทราบ แต่ ซี เจ ไม่อยู่ อยู่แต่คุณจรัล
ลุงก็เลยเล่าให้คุณจรัลฟัง คุณจรัลฟังแล้วก็ทำหน้าเหรอหรา ไม่รู้ว่ามันเกิด
อะไรขึ้น แล้วก็เล่าให้ฟังว่า ห้องของพี่ตั๋น ซึ่งเป็นเลขาฯ ของ ซี เจ ก็โดน
ค้นเหมือนกัน แต่เห็นว่า เอาไปไม่กี่แฟ้ม เอาไปเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับยูนิ
แวค
คุณจรัลแนะนำให้ลุงรีบตามไปที่กรมศุลกากรด่วน และอย่าลืมกำชับว่า หาก
เขาต้องการอะไรให้รีบบอก จะได้หาพรรคพวกที่รู้จักไว้ให้ความช่วยเหลือ
ก่อนที่ลุงจะออกจากออฟฟิศ เพื่อตามไปที่กรมศุลกากร ก็ได้รับโทรศัพท์
จากคุณสมชัยว่า เจ้าหน้าที่กรมศุลฯ บอกให้เอาตรายางของบริษัทไป
ด้วย ลุงจึงพกตรายางของบริษัทติดตัวไปด้วย
การเข้าไปในกรมศุลกากรในสมัยนั้น ก็คงยังเหมือนกับสมัยนี้ เพราะยัง
พลุกพล่านไปด้วยผู้คน คนเดินกันยั้วเยี้ย บางคนนั่งยองๆ บนม้านั่งกระดาน
ตัวเล็ก เหมือนกับที่เขาเอาไว้ขูดมะพร้าว เขียนอะไรก็ไม่รู้ไปบนกอง
กระดาษพะเนินเทินทึก......ลุงใส่สูท เดินบ้าง กระโดดหลบกองกระดาษ
และผู้คนเหล่านั้นบ้าง เพื่อไปยังห้อง หน่วยปราบปราม... อะไรก็ไม่รู้ ซึ่ง
คุณสมชัยบอกให้ไปเจอกันที่นั่น
อ้อ....ผู้จัดการหรือครับ เอาตรายางมาด้วยหรือเปล่าครับ
เอามาครับ... ลุงตอบงงๆ
เริ่มประทับได้เลยครับ ประทับในเอกสารทุกใบที่เป็นของบริษัท ที่เจ้า
หน้าที่ได้ไปเอามาจากบริษัทของคุณเมื่อเช้านี้.....
ประทับทำไมครับ? ลุงถามเพราะงงจริงๆ ไม่ได้งงเล่นๆ
จะได้เป็นหลักฐานว่า เอกสารทุกชิ้น เป็นเอกสารของบริษัทที่ได้มา
จากบริษัทของคุณ....ประทับๆไปเถอะครับ อย่าเพิ่งถามเลย
หรือหากคุณเห็นว่าจะเสียเวลามาก ก็กรุณาลงนามตรงนี้สักนิด เพื่อมอบ
อำนาจให้คนของคุณประทับแทนคุณก็ได้.....แล้วเราจะติดต่อไปให้คุณทราบ
ว่าเรื่องอะไรภายในสองสามวันนี้ครับ................
เจ้าหน้าที่คุยเสียยืดยาว แล้วก็เอากระดาษฟอร์มแผ่นหนึ่งมาให้ลุงเซนต์
เป็นการมอบอำนาจให้คุณสมชัยประทับตราแทน ซึ่งลุงเองก็กะไม่ถูกว่า
แฟ้มจำนวน 10 กว่ากล่องนั้น มันจะมีเอกสารอยู่กี่แผ่น แต่หาคำนวณ
คร่าวๆ ว่า มาจากตู้เอกสารในห้องของลุง 5 ตู้ ของคุณนงลักษณ์ 3 ตู้ ของ
คุณพรเทพ 4 ตู้ จากของพี่ตั๋นอีก 1 ตู้ ก็คงประมาณ 13 15 ตู้ ตู้ละ 4
ลิ้นชัก ประมาณ 60 ลิ้นชัก.....โอย ลุงขอเป็นลมดีกว่ามานั่งประทับเอกสาร
เอง ปล่อยให้คุณสมชัยแกประทับไปคนเดียว......แล้วลุงก็บึ่งเข้าบริษัท
ลุงรีบโทรศัพท์ไปหาคุณดิลก เพื่อนรักของลุงในสมาคมคอมพิวเตอร์ ซึ่ง
เป็นทั้งคู่แข่ง และคู่ซี้
ลุงเล่ารายละเอียดให้คุณดิลกฟัง ซึ่งคุณดิลกก็บอกว่า เคยมีคนเล่าให้ฟัง
เหมือนกันว่า IBM ก็โดนค้นแบบนี้ แต่เขาปิดข่าวกันให้แซด ตอนแรก
คุณดิลกคิดว่าเป็นข่าวลือ แต่พอลุงโดนเข้าให้บ้าง คุณดิลกก็ร้อนตัว ว่ามัน
อาจจะเป็นเรื่องจริงเข้าให้แล้ว และนำแนะให้เรียกประชุมคณะกรรมการโดย
ด่วน ซึ่งลุงก็เห็นดีด้วย
ลุงเรียกประชุมสมาชิกกลุ่มผู้ค้าคอมพิวเตอร์ ซึ่งตอนนั้น ยังเป็นกลุ่มที่รวม
ตัวกันอย่างเหนียวแน่นอยู่ในสมาคมฯ และพรรคพวกเขาให้ลุงเป็นคน
จัดการเรียกประชุม หรือแจ้งข่าวสารไปให้ผู้ค้าในสมาคมฯ รับทราบเมื่อมี
เหตุจำเป็น หรือเร่งด่วน
ประมาณบ่ายสี่โมงเย็น ผู้ค้าตัวยักษ์ใหญ่ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกันในสมาคมฯ ก็
เดินทางมาพร้อมกันที่บริษัท ซัมมิท คอมพิวเตอร์ หัวมุมถนนสีลม มีคุณ
ดิลกจาก CDC, คุณมนู จาก Datamat, คุณประวิตร จาก IBM , คุณอนุวัฒ
น์ จากสนามม้า คุณสุธรรม จาก NCR และมีอีกสองสามคน
ลุงได้เล่าให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง ซึ่งลุงบอกว่า เราไม่ได้ทำผิดอะไร
ของที่สิ่งเข้ามาจากยูนิแวคก็เสียภาษีถูกต้อง ไม่เคยต้องจ่ายเงินจ่ายเงิน
จ่ายทอง ไม่ต้องเสียค่าปรับ ไม่เคยหลบภาษี การออกของก็ราบรื่นดี.....
เขาจะมาค้นหาอะไรจากเรา
ที่ประชุมต่างก็รับทราบกันด้วยความงุนงง บางคนก็โทรศัพท์ไปเช็คกับซิบ
ปิ้ง หรือแผนกบัญชีของบริษัท ว่าเคยเกิดปัญหาอะไรอย่างนี้บ้างไหม เห็น
คุณประวิตร โทรศัพท์คุยกับพรรคพวกเสียนาน แล้วกลับมาบอกว่า
ที่บริษัทบอกว่า ก็เคยมีปัญหาอย่างนี้ แต่อย่าให้ผมพูดมากเลย....เจ้า
หน้าที่ของ IBM แนะนำให้คุณปรึกษานักกฎหมายโดยด่วน..แล้วมีอะไรแจ้ง
ให้พวกเราทราบด้วยนะครับ
ในที่สุด วันนั้นก็แยกย้ายกันกลับไปโดยที่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น .... แต่
ได้ตกลงกันว่า ให้แต่ละบริษัทช่วยกันจัดทำพิกัดภาษีศุลกากรของ
คอมพิวเตอร์ที่สั่งเข้ามา มาดูกันว่า ทุกคนเสียภาษรพิกัดเดียวกันหรือไม่.....
และลุงก็คิดว่า คุณประวิตรรู้.....และเดาเหตุการณ์ได้ถูกต้องว่าเกิดอะไร
ขึ้น แต่ด้วยมารยาทอันเข้มข้นล้นเหลือจากสถาบันเลือดสีฟ้า ซึ่งจะไม่พูด
อะไรที่เกี่ยวกับงานในบริษัทของตนแม้กระทั่ง พ่อของเขาอยากจะรู้ ชาว
IBM ก็บอกไม่ได้ ซึ่งพวกเรารู้ดีกันทุกคน จึงไม่มีใครว่าอะไรคุณประวิตร
เย็นนั้น ลุงตั้งวงเหล้ายาปลาปิ้งกันในห้องทำงานของลุง ซึ่งมีแอร์พิเศษ
ไม่ต้องปิดแอร์ตามกำหนดของตึกใหญ่ พร้อมด้วยชีวาด และโซดา และ
สมุนคู่ใจอีกสองสามคน
ต่างคนต่างนั่งถกปัญหากันด้วยความคับข้องใจ ว่า ทำไมหนอ เราต้องมา
เจอเหตุการณ์เช่นนี้ ในขณะที่กำลังก่อร่างสร้างตัว
ลุงเปิดลิ้นชักที่โต๊ะทำงานออกมาดู ก็ใจหายวาบ เอกสารทุกชิ้นโดนเก็บไป
หมด เหลือแต่ปากกาดินสอ ที่เขาคงไม่ต้องการ
ลุงเดินไปที่ตู้เอกสาร เปิดออกมาทีละตู้ ที่ละลิ้นชัก ยิ่งใจหายวาบ..เหมือน
กุหลาบกลีบกระจายเข้าไปอีก เพราะเหลือแต่ความว่างเปล่า
ไม่มีแฟ้มอะไรเหลืออยู่เลยแม้แต่แฟ้มเดียว ทั้งแฟ้มใบเสนอราคาที่เก็บไว้
เป็นระเบียบ แฟ้มเทลเล็กซ์ แฟ้มการโต้ตอบเรื่องอีแกต แฟ้มพนักงาน
แฟ้มเอกสารการติดต่อจากลูกค้า ฯลฯ ล้วนแล้วแต่ความว่างเปล่าในทุกชั้น
ของทุกตู้เก็บเอกสาร
แล้วตูจะทำงานได้อย่างไรว๊ะนี่.....
ลุงอุทานขึ้นอย่างเหลืออด
เขาเอาเอกสารไปหมดแบบนี้ เราจะทำงานกันได้อย่างไร
เรายังต้องทำมาหากินกันต่อไป ทำอย่างนี้ มันตัดมือตัดตีนกันนี่
หว่า...........................................................................................
คุณอมรครับ กลับบ้านเถอะครับ ดึกแล้ว.....แล้วค่อยคิดหาทางดูกันใหม่
ในวันพรุ่งนี้ วันนี้ก็เครียดมาทั้งวันแล้ว......
เสียงลูกน้องคู่ใจ พูดพลางค่อยๆ พยุงร่างที่ซวนเซไปด้วยไปด้วยซีวาดซึ่ง
หมดขวดไปตั้งนานแล้ว ลงมาส่งที่รถ
พอลูกสมุนของลุงจับลุงยัดให้เข้าไปนั่งในรถได้สำเร็จ.....สติของลุงก็ดับวูบ
ลงไปโดยยังไม่ทันได้บอกให้คนขับรถทราบว่าจะไปไหน
แต่เขาจะต้องรู้ละครับ.....ว่าอาการสาหัสแบบนี้ คงเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่
แล้ว
อมร ถาวรมาศ
amorntvm@hotmail.com
จากคุณ :
ลุงแอ็ด  
- [
10 ต.ค. 51 21:38:42
]
|
|
|
|
|
|
... เข้ามาดู