PANTIP.COM : B7156071 (การเมื่องไม่เกี่ยว)ถามว่า ทำไมหุ้นคุณทักษิณที่ขายให้เทมาเส็กต้องเสียภาษีครับ [งานและทรัพยากรบุคคล]

ความคิดเห็นที่ 24

เรื่องภาษี น้องเอม กับ มหัศจรรย์ กฎ 180 วัน

หมอภาษี : มหัศจรรย์ กฎ 180 วัน

อมรศักดิ์ พงศ์พศุตม์ amornsak@tax-thai.com
กฎ ‘180 วัน’ โด่งดังเป็นพลุในวันที่ 24 มกราคม 2550 เมื่อ ‘น้องเอม’ (น.ส.พิณทองทา ชินวัตร) เดินทางเข้าให้ถ้อยคำต่อ คตส. กรณีซื้อขายหุ้นชินคอร์ป กับบริษัท Ample Rich Investment Limited (ARI) ซึ่งจดทะเบียนจัดตั้งที่หมู่เกาะ British Virgin Island

สื่อ มวลชนไทยแทบทุกแขนงต่างชูและซูฮก ‘กฎ 180 วัน’ ว่าถ้าปีใดผู้เสียภาษีอยู่ในเมืองไทยไม่ถึง 180 วัน ก็ไม่ต้องเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา!?

ข้อเขียนวันนี้ จึงขอร่วมวงเสวนาในประเด็น ‘กฎ 180 วัน’ เพื่อเป็นประโยชน์ต่อการวางแผน (การเสีย) ภาษีปี 2549 ของท่านผู้อ่าน ซึ่งกำลังจะครบกำหนดยื่นแบบภายในวันเสาร์ที่ 31 มีนาคม 2550 นี้ (จึงขยายเวลาไปเป็น 2 เมษายน 2550)

1. ‘กฎ 180 วัน’ ตามหลักกฎหมายภาษีไทย

ตามทฤษฎีภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ได้วางหลักเกณฑ์การจัดเก็บภาษีเงินได้ไว้ 2 หลักใหญ่ๆ คือ

หลักของแหล่งเงินได้ (Source Rule) คือ ใครมีเงินได้เกิดขึ้น ณ แหล่งใด ก็ให้ประเทศนั้นๆ (source country) มีสิทธิเก็บภาษีเงินได้

หลัก ของถิ่นที่อยู่ (Residence Rule) ซึ่งวางหลักเกณฑ์ให้ประเทศถิ่นที่อยู่ (Residence Country) มีสิทธิเก็บภาษีเงินได้จากคนชาตินั้นๆ ไม่ว่าจะมีเงินได้เกิดขึ้น ณ ที่แห่งใดในโลก (กรณีของอเมริกาจะเก็บภาษีตามหลักสัญชาติจากเงินได้ทั่วโลก)

กล่าว สำหรับประเทศไทย ได้บัญญัติหลักเกณฑ์ดังกล่าวไว้ในมาตรา 41 ความว่า “ผู้มีเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40 ในปีภาษีที่ล่วงมาแล้ว เนื่องจากหน้าที่งาน หรือกิจการที่ทำในประเทศไทย หรือเนื่องจากกิจการของนายจ้างในประเทศไทยหรือเนื่องจากทรัพย์สินที่อยู่ใน ประเทศไทย ต้องเสียภาษีตามบทบัญญัติในส่วนนี้ไม่ว่าเงินได้นั้นจะจ่ายในหรือนอกประเทศ

ผู้ อยู่ในประเทศไทย มีเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40 ในปีภาษีที่ล่วงมาแล้วเนื่องจากหน้าที่งานหรือกิจการที่ทำในต่างประเทศ หรือเนื่องจากทรัพย์สินที่อยู่ในต่างประเทศ ต้องเสียภาษีเงินได้ตามบทบัญญัติในส่วนนี้ เมื่อนำเงินได้พึงประเมินนั้นเข้ามาในประเทศไทย

ผู้ใดอยู่ในประเทศ ไทยชั่วระยะเวลาหนึ่งหรือหลายระยะ รวมเวลาทั้งหมดถึงหนึ่งร้อยแปดสิบวันในปีภาษีใด ให้ถือว่าผู้นั้นเป็นผู้อยู่ในประเทศไทย”

จากหลักกฎหมายดังกล่าว แปลความได้ดังนี้ครับ

(1) การกำหนดถิ่นที่อยู่ตามประมวลรัษฎากร ยึดหลักอยู่ในไทยถึง 180 วันในปีภาษีหนึ่งๆ ไม่ว่าจะอยู่ติดต่อกันหรือไม่ก็ได้ โดยไม่คำนึงถึงสัญชาติ เชื้อชาติ อายุ ความสามารถ (ม.41 วรรคสาม)

ตัวอย่างเช่น

๐ นายซิงค์ ชาวอินเดีย เข้ามาแบกถั่วขายทุกๆ วันอยู่ในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ตั้งแต่เมื่อครั้ง ผู้เขียนยังเป็นนักศึกษา เช่นนี้ย่อมถือว่านายซิงค์มีถิ่นที่อยู่ในไทย (ถือเป็น Thai residence ของกรมสรรพากร และไม่มีสิทธิใช้อนุสัญญาภาษีซ้อนไทย-อินเดีย)

๐ นายสมศักดิ์ พนักงานแบงก์กรุงเทพ ทำงานประจำตลอดปี 2549 ที่สาขาสิงคโปร์ ก็กลายเป็นผู้เสียภาษีสิงคโปเรียนไปซะแล้ว ทั้งๆ ที่มีสัญชาติไทย!

๐ ‘ทาทา ยัง’ เกิดฮอตฮิตติดลมด้วยการเดินสายแสดงคอนเสิร์ตไปทั่วโลกตลอดปี 2549…แฮ่ๆ แวะมาเยี่ยม ‘หนุ่มเปรม’ แค่ 56 วัน…ทาทา ก็จะมิใช่พลเมืองไทยตามกฎ 180 วันของกรมสรรพากรเช่นกัน!

(2) ผู้ใดมีเงินได้จากประเทศไทย ต้องมีหน้าที่เสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาให้แก่รัฐบาลไทย ทั้งนี้ไม่ว่าบุคคลดังกล่าวจะมีสัญชาติ เชื้อชาติ ภูมิลำเนา หรือมีถิ่นที่อยู่ในประเทศใด (มาตรา 41 วรรคหนึ่ง) ซึ่งก็คือการจัดเก็บภาษีตามหลักของแหล่งเงินได้ (source rule) นั่นเอง ซึ่งครอบคลุมรายได้ทั้ง 4 กรณีต่อไปนี้

(2.1) เงินได้เนื่องจากหน้าที่งานที่ทำในไทย เช่น ก.ได้รับเงินเดือนจากธนาคารกสิกรไทย สาขา สีลม หรือ ‘น้องเดียว’ ได้รับค่าจ้างจากการเป็นพรีเซ็นเตอร์ ‘ไมโล’ เป็นต้น

(2.2) เงินได้เนื่องจากกิจการที่ทำในไทย ตัวอย่างเช่น นายอุลริค โวล์ฟกัง ชาวเยอรมัน มีรายได้จากการเปิดผับที่พัทยา เป็นต้น

(2.3) เงินได้จากกิจการของนายจ้างในประเทศไทย กรณีนี้กรมสรรพากรวางบรรทัดฐานว่า หมายถึง กิจการในประเทศไทยของนายจ้างในประเทศไทย ดังนั้น การที่ Mr.A ชาวสิงคโปร์ เข้ามาทำงานเป็นผู้บริหารธนาคาร UOB จึงถือว่าเงินเดือนที่ A ได้รับ ย่อมเข้าลักษณะเงินได้ที่ต้องเสียภาษีแก่รัฐบาลไทยตามเกณฑ์ดังกล่าว

(2.4) เงินได้เนื่องจากทรัพย์สินที่อยู่ในประเทศไทย เช่น กรณีดอกเบี้ยจากเงินฝากประจำธนาคารกรุงเทพ สำนักงานใหญ่ (ถ้ามี) ของ ‘ฮวน ฟอนตาเนียล’ โค้ชมวยสมัครเล่นทีมชาติไทย ก็ต้องนำมาจ่ายภาษีแก่กรมสรรพากรไทย

(3) กรณีแหล่งเงินได้เกิดในต่างประเทศ มาตรา 41 วรรคสอง บัญญัติให้นำมาเสียภาษีเงินได้ในประเทศไทย ก็ต่อเมื่อเข้าเงื่อนไข 2 องค์ประกอบคือ ผู้มีเงินได้เป็นผู้อยู่ในประเทศไทย (180 วัน) ในปีภาษีนั้น และนำเงินได้ดังกล่าวเข้ามาในไทยในปีเดียวกันกับปีที่เกิดเงินได้ (ใช้หลักการจัดเก็บภาษีตามถิ่นที่อยู่ หรือ residence rule นั่นเอง)

ตัวอย่าง เช่น เงินรางวัลที่ ‘วิรดา นิราพาธพงศ์พร (โปรอุ๋ย)’ ได้รับจากการเดินสายไปล่ารางวัล แข่งขันกอล์ฟตลอดปี 2549 หากนำเงินดังกล่าวเข้ามาในไทยในปี 2549 ซึ่งเธออยู่ในไทยเกิน 180 วัน (สมมติ) กรณีก็อาจต้องถูกกรมสรรพากรของไทยเก็บภาษีเงินได้ซ้ำซ้อนอีกครั้ง (เว้นแต่จะเข้าเงื่อนไขยกเว้นภาษีตามอนุสัญญาภาษีซ้อนฯ) ช่องโหว่ของกฎหมายภาษี (tax loopholes) ก็คือให้ ‘น้องอุ๋ย’ ฝากเงินไว้ในธนาคารที่ต่างประเทศแล้วนำกลับมาไทยในปี 2550 ก็จะปลอดภาษีในไทยจ้า!

2. กฎ 180 วัน & อนุสัญญาภาษีซ้อน

อนุสัญญา ภาษีซ้อน (51 ประเทศ) มีวัตถุประสงค์เพื่อขจัดความซ้ำซ้อนของภาระภาษีกรณีบุคคลมีแหล่งเงินได้ใน ประเทศหนึ่งแต่กลับมีถิ่นที่อยู่ในอีกประเทศหนึ่ง (ถ้าไม่มีอนุสัญญาฯ บุคคลนั้นอาจต้องมีหน้าที่เสียภาษีเงินได้ซ้ำ 2 ครั้ง จากฐานเดียวกันใน 2 ประเทศ)

อนุสัญญาภาษีซ้อน กล่าวถึงข้อบท ‘ถิ่นที่อยู่’ ไว้ว่า

“เพื่อ ความมุ่งประสงค์แห่งอนุสัญญานี้ คำว่า ‘ผู้มีถิ่นที่อยู่ในรัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่ง’ หมายความว่า บุคคลใดๆ ผู้ซึ่งตามกฎหมายของรัฐนั้นจำต้องเสียภาษีในรัฐนั้น โดยเหตุผลแห่งการมีภูมิลำเนา ถิ่นที่อยู่ สถานจัดการ หรือโดยหลักเกณฑ์อื่นใดในทำนองเดียวกัน”

ข้อความดังกล่าวเขียนไว้ เปิดกว้างว่า ถิ่นที่อยู่พิจารณาจากภูมิลำเนา ถิ่นที่อยู่ สถานจัดการ หรือเกณฑ์อื่น ตามกฎหมายภายในของแต่ละประเทศที่เป็นคู่สัญญาทวิภาคี (bilateral agreement) นั้นๆ

ตัวอย่างเช่น Mr.อาโนเนะ ชาวอาทิตย์อุทัย เข้ามาให้บริการติดตั้งเครื่องจักรแก่บริษัทไทย เป็นเวลา 45 วัน กรณีดังกล่าว Mr.อาโนเนะ จะได้รับยกเว้นภาษีเงินได้ตามข้อบทว่าด้วย ‘บริการส่วนบุคคลที่ไม่เป็นอิสระ’ ถ้าเข้าเงื่อนไขดังต่อไปนี้

(1) บุคคลนั้น อยู่ในประเทศไทยชั่วระยะเวลาหนึ่งหรือหลายระยะเวลารวมกันไม่เกิน 180 วัน

(2) ค่าตอบแทนนั้นจ่ายโดยหรือในนามของบุคคลที่มิได้มีถิ่นที่อยู่ในประเทศไทย (ในกรณีนี้คือบริษัทนายจ้างในประเทศญี่ปุ่น)

(3) ค่าตอบแทนนั้นมิได้ตกเป็นภาระของสถานประกอบการถาวร ซึ่งบุคคลผู้จ่ายเงินค่าตอบแทนนั้น มีอยู่ในประเทศไทย (ในที่นี้ก็คือบริษัทญี่ปุ่นมิได้นำค่าจ้างดังกล่าวมาหักเป็นรายจ่ายใน ประเทศไทยนั่นเอง)

ดังนั้น กรณีของกรมสรรพากรไทยจึงต้องถือหลัก 180 วัน (กรณีบุคคลธรรมดา) และถือหลักการจดทะเบียนจัดตั้งบริษัท (ในกรณีของนิติบุคคล) เป็นเกณฑ์ในการกำหนดถิ่นที่อยู่นั่นเอง

3. น้องเอม & กฎ 180 วัน

กรณีการ ซื้อขายหุ้นชินคอร์ปเมื่อ 20 มกราคม 2549 ระหว่างบริษัท Ample Rich Investment Limited (ARI) (ผู้ขาย) กับนายพานทองแท้/น.ส.พิณทองทา ชินวัตร (ผู้ซื้อ) ในราคา par 1 บาท (ขณะที่ราคาตลาดเป็น 47-49 บาท) นั้น มีประเด็นว่า ผู้ซื้อ (คุณโอ๊ค/น้องเอม (พิณทองทา)) เกิดเงินได้พึงประเมินเท่ากับ ‘ส่วนต่าง’ ของราคาหุ้นหรือไม่ อย่างไรนั้น?

‘น้อง เอม’ ได้ให้ถ้อยคำว่า ในระหว่างปี 2549 เธอบินไปศึกษาต่อปริญญาโทที่ประเทศอังกฤษ โดยพำนักอยู่ในไทยเพียง 56 วันเท่านั้น (อยู่ในไทยไม่ถึง 180 วัน) และเป็นเงินได้ที่เกิดในต่างประเทศ ดังนั้น เธอย่อมไม่ต้องเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาในประเทศไทยในกรณีดังกล่าวตามนัย มาตรา 41 แห่งประมวลรัษฎากรแต่อย่างใด!?

แฮ่ๆ…หากข้อเท็จจริงยุติตาม ที่ ‘น้องเอม’ แจ้งไว้ กรณีก็ย่อมได้รับการยกเว้นภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาในประเทศไทย…รายละเอียดขอ โปรดติดตามเนื้อหาการวิเคราะห์เจาะลึกได้จาก pocket book ‘คดีภาษีหุ้นชินคอร์ป - Temasek (อภิมหาคดีภาษีแห่งประวัติศาสตร์ประเทศไทย)’ ซึ่งผู้เขียนจะนำเสนอเป็นกรณีศึกษาด้วยความเป็นกลาง (Journalist of Hope) ตามหลักวิชาการภาษีที่ถูกต้อง และในฐานะ ‘ผู้อำนวยการ - สถาบันภาษีแห่งประเทศไทย’…โปรดติดตามอ่านได้ในเร็วๆ นี้ครับ!

(ท่านผู้อ่านสามารถติดตามรายละเอียดที่เจาะลึกได้ที่นิตยสาร Tax & Business Review นะครับ!)

จากคุณ : VikingsX - [ 1 พ.ย. 51 15:05:46 ]

ความคิดเห็นที่ 25

ชี้แจ้ง ข้อกังขา "ทักษิณ" ... กรณี ขายหุ้นชินคอร์ป

*** กรณี ขายหุ้นชินคอร์ป ***

1. กรณีที่หนึ่ง ดร.ทักษิณและภรรยามีหุ้นชินคอร์ปฯ 49% ตั้งบริษัทเอง 22 ปีก่อน เข้าตลาดหุ้น 15 ปีก่อน หุ้นทั้งหมดนี้หากขายให้ลูก คือ พาน/พิณ ทั้งหมด 49% ในตลาดหุ้น จะไม่มีภาษี (เหมือนคนครึ่งล้านที่ลงทุนในตลาดหุ้นอยู่ทุกวัน) เมื่อพาน/พิณขายต่อให้ใคร ก็ไม่มีภาษีอีกเช่นกัน เพราะฉะนั้น เป็นสิทธิ์พื้นฐานที่มีอยู่แล้วของดร.ทักษิณและลูก คือนักลงทุนบุคคลไม่มีภาษีจากการขายหุ้นในตลาดหุ้น

* ดังนั้น ดร.ทักษิณไม่จำเป็นต้องทำอะไรซับซ้อนเพื่อเลี่ยงภาษี (เช่นแอมเพิลริช) เพราะไม่มีภาษีให้ลด

* ที่ดร.ทักษิณทำแอมเพิลริชในปี 42 เพราะจะเอาชินคอร์ปฯเข้าตลาดหุ้นสหรัฐ (ดู หนังสือถึงตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย ใน เอกสารประกอบ) ตอนหลังตลาดหุ้นสหรัฐตกมาก เลยหยุดแผน (ดู ข่าวชินคอร์ประงับเข้าตลาดแนสแดค ในเอกสารประกอบ) แต่หุ้นชินคอร์ปฯ 11% ก็อยู่ที่แอมเพิลริชไปเรื่อยๆ ปลายปี 43 ก่อนเป็นนายกฯ ดร. ทักษิณก็ขายโอนแอมเพิลริชให้ลูก

2. กรณีที่สอง ต้นปี 49 ที่จริงพาน/พิณสามารถขายแอมเพิลริช (ที่ถือหุ้นชินคอร์ปฯอยู่) ให้ผู้ซื้อในต่างประเทศได้เลย ไม่มีภาษี เป็นสิทธิพื้นฐานเช่นกัน แต่เงินจะอยู่นอกประเทศ (อาจโดนว่าเก็บเงินนอกประเทศ)

3. กรณีที่สาม ดังนั้น เพื่อจะขายให้เงินอยู่ในประเทศ พาน/พิณ ในฐานะเจ้าของแอมเพิลริช ทำการโอนหุ้นชินคอร์ปฯที่แอมเพิลริชถืออยู่ มาถือเองโดยตรง และเมื่อขายให้ผู้อื่นในตลาดหุ้น ทั้งส่วน 38% แรกที่ถือตรงอยู่แล้ว บวกกับอีก 11% ที่มาถือตอนหลังโอนมาจากแอมเพิลริช (คืนสู่เหย้า)รวม 49% ก็ไม่มีภาษี

* ปรากฏว่า ส่วนแอมเพิลริช 11% ถูกกล่าวหาว่าหนีภาษี ทั้งที่เป็นสิทธิ์แต่เดิมที่ไม่มีภาษี หากขายแอมเพิลริชในต่างประเทศเหมือนในกรณีที่สอง หรือหากถือตรงมาตลอดโดยไม่มีแอมเพิลริชเหมือนในกรณีที่หนึ่ง

--- สรุป ---

กรณีที่ 1
หาก พาน / พิณ ถือหุ้นชิน โดยตรง 49% มาตลอด(ไม่มีแอมเพิลริช) แล้วขายในตลาดหุ้นภาษี = 0 เป็นสิทธิ์พื้นฐาน

กรณีที่ 2
หาก พาน / พิณ ขายแอมเพิลริชในต่างประเทศเลย (หุ้นชินส่วน 11% ติดไป) ภาษี = 0 (แต่เงินจะอยู่นอกไทย)

กรณีที่ 3
พาน / พิณ ซื้อหุ้นชิน ส่วน 11% คืนกลับจากแอมเพิลริช (เจ้าของเดียวกัน) แล้วขายในตลาดหุ้นภาษี = 0 (เพื่อให้เงินอยู่ในไทย)

*** ไม่จำเป็นต้องเลือกเอากรณี ใดกรณีหนึ่ง เพื่อลดภาษีเพราะทั้ง 3 กรณีไม่มีภาษีอยู่แล้ว

4. ข้อกล่าวหาคือ การที่แอมเพิลริชโอนหุ้นชินคอร์ปฯให้ พาน/พิณ ที่ราคาพาร์ 1 บาท ทั้งคู่ต้องเสียภาษีเพราะมีเงินได้เพิ่ม (ได้มา 1 บาท ขาย 49 บาท เป็นกำไร 48 บาทที่ต้องเสียภาษี) หรือจะเป็นเหมือนกรณีบริษัทออกหุ้นจูงใจพนักงานในราคาถูกพิเศษ (สต็อกออปชั่น หรือ ESOP) ว่า ต้องเสียภาษีส่วนต่างระหว่างราคาหุ้นชินคอร์ปฯที่ ซื้อขายในตลาดกับราคาที่ได้มา (ได้มา 1 บาท ในวันที่หุ้นชินคอร์ปฯราคา 42 บาท เป็นกำไร 41 บาท ซึ่งหากจะเสียภาษีต้องจ่ายวันที่ซื้อ ไม่ใช่วันที่ขายที่ 49 บาทไม่มีภาษีเพราะได้เป็นเจ้าของหุ้นนั้นแล้ว)

5. ข้อกล่าวหานี้ เป็นการตีความคนละหลักการ

* เพราะทั้ง พาน/พิณ เป็นเจ้าของแอมเพิลริช ก็ถือว่าเป็นเจ้าของหุ้นชินคอร์ปฯ 11% นี้อยู่แล้ว เป็นบุคคลเดียวกันดังที่รายงานตลาดหุ้นมาตลอด ดังนั้น การที่แอมเพิลริชโอนหุ้นชินคอร์ปฯ 11% ที่ถืออยู่ ให้พาน/พิณ ถือเองโดยตรงในราคาพาร์ ไม่ทำให้ พาน/พิณ มีรายได้เพิ่ม เพราะเป็นหุ้นและต้นทุนของตนแต่เดิม

* เป็นคนละกรณีกับ นายจ้างจ่ายผลตอบแทนลูกจ้างด้วยการออกหุ้นใหม่ขายให้ในราคาพิเศษ หรือ การให้รางวัลจับสลาก หรือ การขายตั๋วสัญญาใช้เงินที่มีส่วนลดหน้าตั๋ว ล้วนทำให้ผู้ซื้อมีรายได้เพิ่ม ต้องเสียภาษี

* ประเด็นนี้หารือกับสรรพากรตั้งแต่กลางปีที่แล้ว สรรพากรก็ยืนยันว่าเรื่องนี้ถูกต้อง แต่ก็ไม่ฟังกัน กล่าวหาว่าลูก นายกฯ หนีภาษี นายกฯไม่มีจริยธรรม สรรพากร ผิดจรรยาบรรณ เพราะตีความเข้าข้างรับใช้นายกฯ

6. หากแคลงใจในแง่กฎหมาย ก็ควรให้ศาลเป็นผู้ตัดสิน ไม่ควรเอาเป็นประเด็นโจมตีทางการเมืองไปที่นายกฯ และ สรรพากร และเป็นสิทธิ์ของประชาชนตามกฎหมาย ที่มีหน้าที่เสียภาษีเท่าที่จำเป็น

หากเสียภาษีเกิน ยังไปเรียกคืนจากสรรพากรได้ ตามที่พวกเราทำยื่นแบบกันทุกปี (เปรียบเหมือนถนนข้างล่างว่างขับรถได้เร็วอยู่แล้ว แต่กลับถูกกล่าวหาว่าการไม่ขึ้นทางด่วนและเสียเงินค่าทางด่วน เป็นการหลีกเลี่ยง)

7. ตลาดหลักทรัพย์ตั้งใจส่งเสริมให้บุคคลธรรมดาที่ซื้อขายหุ้นในตลาดไม่มีภาษี จากกำไร เพราะไม่งั้นเสียเปรียบบริษัทนิติบุคคลที่สามารถทำงบกำไรขาดทุน ที่สามารถนำการขาดทุน การเสียภาษีเงินปันผล การเสียภาษีกำไรขายหุ้น ไปหักลบในงบกำไรขาดทุน ทำให้เสียภาษีเงินได้นิติบุคคลน้อยลง
* บุคคลธรรมดาทำงบไม่ได้ หากขาดทุน เสียภาษี หักลบอย่างอื่นไม่ได้เลย หากตลาดหลักทรัพย์ไม่ส่งเสริมเช่นนี้ นักลงทุน 500,000 คนต้องไปตั้งบริษัทกันหมด วุ่นวายกันใหญ่ ทั้งทำบัญชี สอบบัญชี

8. ทั้งตัว ดร.ทักษิณ ครอบครัว บริษัท และพนักงานกว่า 12,000 คน เสียภาษีทุกรูปแบบ ทั้งเงินได้จากเงินปันผล เงินได้บุคคลธรรมดาและนิติบุคคล รวมถึงค่าสัมปทานต่างๆ ทั้งมือถือ ดาวเทียม ฯลฯ ปีละหลายหมื่นล้านบาท สิบกว่าปีนี้หลายแสนล้านบาท เป็นผู้จ่ายภาษีรายใหญ่ที่สุดรายหนึ่งของประเทศไทย ร่วม 5% ของยอดจัดเก็บของสรรพกร ทำขนาดนี้ ทั้งผู้ก่อตั้งและตัวบริษัทเอง เป็นผู้เสียภาษีที่รักชาติไม่น้อยกว่าใครที่มาโจมตี (หลายปีก่อนตอนยังทำธุรกิจ ดร.ทักษิณเคยเป็นบุคคลที่เสียภาษีสูงสุดของไทยปีละหลายร้อนล้านบาทหลายปี)

9. กลุ่มบริษัทชินคอร์ปฯ ได้ชื่อว่า เป็นบริษัทดีเด่นของไทย มูลค่าทางตลาดรวมในตลาดหลักทรัพย์ (Market Capitalization) กว่า 350,000 ล้านบาท เท่ากับ 7% ของทั้งตลาดหุ้นไทย เป็นหนึ่งในสามบริษัทไทยที่ติด 500 อันดับแรกของบริษัทใหญ่ที่สุดในโลกจัดโดยฟอร์จูน (อีกสองบริษัทคือปูนซีเมนต์ไทยและปตท) ได้รับรางวัลจากตลาดหลักทรัพย์ไทยและสถาบันการเงินระหว่างประเทศจำนวนมาก ในความดีเด่นในแง่ผู้บริหาร การจัดการ ธรรมธิบาล การรายงานการเงิน ความเชื่อถือทางการเงิน (เครดิตทางการเงินของเอไอเอส ในเครือชินคอร์ปฯคอร์ป สูงกว่าของรัฐบาลไทย) ทำได้ขนาดนี้ ต้องมีความสามารถและจริยธรรมเพียงพอแน่นอน

เครดิต
โดย เสาวณิต อังคะทายาท

จากคุณ : VikingsX - [ 1 พ.ย. 51 15:06:29 ]