ความคิดเห็นที่ 1 เห็นกระทู้คุณแบมต้องรีบเข้ามาอ่านก่อนเลย เพราะนาน ๆ คุณแบมจะเข้ามาที จองแถวหน้า จากคุณ : ชาวบ้านไทย - [ 22 พ.ย. 51 15:37:12 A:61.90.66.67 X: TicketID:125394 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นึกถึงคุณแบม....ก็นึกถึงเรื่อง ลุงกวาดถนน ที่ทำหน้าที่ด้วยความรับผิดชอบ แล้วก็เรื่อง ผู้เชี่ยวชาญด้านการตลาดในหลาย ๆ ธุรกิจ สรุปเรื่องที่คุณแบมบอกมาก็คือ มิตรข้าง ๆ คือ มิตรต่างตอบแทน ต้องใช้พลังอย่างมากเพื่อเอาชนะใจก่อน แล้วถึงจะผสมเข้ากันได้เป็นเนื้อเดียว แต่ถ้าใช้พลังจนใกล้หมด ล้าเต็มที่ พอปลายปี ก็ไป ชาร์จพลังกลับมาใหม่ เพื่อสู้กับงานอีก และถ้าจะให้ดี เพิ่มคงประสิทธิภาพงานเหมือนเดิม ก็ต้องเปลี่ยน แบต ฯ ก้อนใหม่ ....แต่ปัญหาก็คือ ถ้าไม่มีปัจจัยมากพอที่จะไปจัดหามาใหม่ ก็เปลี่ยนไม่ได้ จำต้องยอมรับสภาพ ต้องทนใช้แบต ฯ เก่าไปก่อน ไม่ทราบว่าเข้าใจถูกหรือเปล่านะ จากคุณ : ชาวบ้านไทย - [ 22 พ.ย. 51 15:53:32 A:61.90.66.67 X: TicketID:125394 ]

ความคิดเห็นที่ 3 บังเอิญผ่านมาเจอเลยได้ตอบเป็นคนแรก ๆ ไม่เคยเจอกันมาก่อนในโลกไซเบอร์ แต่อาจจะได้พานพบกันแว๊บ ๆ บ้างในสังคมทั่วไปที่ไม่ได้กว้างใหญ่ไพศาลแต่อย่างใด.... ข้อเขียนดีจัง โปรดรับคำชมไปสามดอก อ่านแล้วหลับตานึกถึงบุคลิกของคนเขียนได้ความว่า ชัดเจน โผงผาง มีความฝันบนความเป็นจริง คงเป็นคนที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานอย่างแน่นอน เพราะเข้าใจปัญหา รู้วิธีแก้ปัญหา.... หลักการทำงาน หากผู้ใดสามารถกุมใจคนได้ ทั้งข้างบน ข้าง ๆ และข้างล่าง อย่างที่ จขกท. ระบุ แถมอีกหน่อย คนข้างหลัง...รับประกันตลอดชีวิตการทำงานว่าฉลุย... คนข้างหลัง สำหรับตัวเองแล้วสำคัญมากนัก เพราะทั้งคอยผลัก คอยดัน คอยชี้นำ คอยตำหนิ แต่ไม่ค่อยชมซักเท่าไหร่สงสัยจะกลัวเหลิง เป็นกำลังสำคัญที่จะขาดไปไม่ได้เลย...คนที่เราขอใช้นามสกุลเค้านะแหละจะเป็นใครไปได้... วิธีชาร์จแบตนะหรือ ง่าย ๆ แต่ได้พลังมหาศาล ไปออกกำลังกายในวันหยุดกับเพื่อนร่วมก๊วน ไปร้องเพลงอย่างเมามันในยามว่างกับเพื่อนร่วมแก๊ง ไปธรรมะฮาเฮตามเทศกาลต่าง ๆ และที่สุดคือมองเข้าไปในใจตน อะไรคือสุขแท้ อะไรคือสุขเทียม แยกให้ได้ ทำให้ถูก เท่านั้นแหละชีวิตก็จะสดใสซาบซ่าอย่างมีเหตุผล... โชคดีส่งท้ายปี 2008..... จากคุณ : ไม่ได้แก่ แค่เกิดก่อน - [ 22 พ.ย. 51 16:01:30 A:124.120.80.80 X: TicketID:186229 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ดีมากครับ คุณแบม จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 22 พ.ย. 51 17:31:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กำลังจะเริ่มทำงานที่ใหม่ ได้ข้อคิดดีๆไปเพียบเลยคะ ขอบคุณมากนะคะ จากคุณ : i_picnic - [ 22 พ.ย. 51 18:49:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 GOO........D much ๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : OIL FIELD - [ 22 พ.ย. 51 22:13:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีทุกคนค่ะ สวัสดีคุณชาวบ้านไทยค่ะ   ตกใจค่ะ  มีคนจำลุงกวาดถนนได้ด้วย   หลายปีมากๆ แล้ว  แบมว่าเกิน 5 ปีนะ  จำเก่งมากๆ   แบมเคยได้ฟอร์เวิร์ดเมล์เรื่องลุงกวาดถนนด้วย  ได้แล้วขำอ่ะ ทำไมคุ้นแฮะ  แต่แปลกที่ว่า  ปกติ แบมเขียนอะไร  มักจะติดเขียนชื่อตัวเองลงไปในบทความด้วย   แต่ลุงกวาดถนนเวอร์ชั่นฟอร์เวิร์ดเมล์   ตรงชื่อแบมได้กลายเป็นชื่อคนอื่นไปซะแล้วล่ะ 555   เออ หนอ คนเรา   คุณชาวบ้านไทยเข้าใจเรื่องเปลี่ยนแบตใหม่คลาดเคลื่อนไปเล็กน้อยค่ะ  สงสัยแบมอธิบายไม่ดี    แบมหมายถึง   การเทเรื่องแย่ๆ ที่สะสมมาตลอดปีออกจากตัวให้หมด  แล้วพาตัวเองไปอยู่ในสถานการณ์ที่ทำให้ใจกลับมาเต็มร้อยเหมือนเดิมค่ะ    สูตรของแบม  แน่นอน  กลับไปนอนตักแม่ 555   สวัสดี คุณไม่ได้แก่ แต่เกิดก่อน ค่ะ     เอ๊ย!  แบมลืมเอ่ยถึงคนข้างหลังได้อย่างไร  เอ๊ย! แบมแย่มาก  ขอบคุณค่ะ    เห็นด้วยอย่างรุนแรง   ไม่มีคนข้างหลังคู่นี้  แบมอยู่ตรงนี้ไม่ได้ค่ะ  และแบมก็เชื่อว่า  ถ้าคนเราจัดการดูแลครอบครัวไม่ได้  ก็เป็นผู้จัดการที่ดีไม่ได้   ถ้าคนเราบริหารบ้านให้เย็นไม่ได้  ก็เป็นผู้บริหารที่ดีไม่ได้  ถ้าคนเราเป็นเจ้าของใจคนในครอบครัวไม่ได้   ก็เป็นเจ้าของกิจการที่ดีไม่ได้  เช่นกันค่ะ สวัสดีคุณลุงแอ๊ด ค่ะ   ลุงแอ๊ดเป็นผู้ใหญ่ที่แบมเคารพรักเสมอ  และเป็นผู้หนึ่งที่ทำให้สีลม เป็นสีลมเสมอ   คิดถึงคุณลุงนะคะ สวัสดี และ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมเยือนกระทู้ค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 22 พ.ย. 51 22:40:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แหม น้องสาว เขียนได้ตรงใจมากเลย เปลี่ยนแบตเก่า แต่งวดนี้พี่เปลี่ยนเครื่องใหม่เลยดีว่าไม่ใช่เพียงเปลี่ยนแบต... มีผลสิ้นเดือน ม.ค. อิอิ.. และคงไปเก็บตัวเครียร์ตัวเองสักพักเหมือนกัน แบบว่า เขาบอกว่าปีหน้าเผาจริง ก็เลยอยากเผาๆไปแล้วขึ้นสวรรค์เร็วๆนะ อิอิ... เสริมนิด มิตรด้านข้างแต่ห่างไปอีกนิด ก็ยังมีกลุ่มพันธมิตร คู่ค้า หรือแม้นแต่ กลุ่มทรัพย์คอนแทกซ์ อิอิ บางทีอาจจะมองเป็น มิตรด้านล่างหรือเปล่าก็ไม่รู้ซิ เพราะบางคนก็ข้าง บางคนก็ล่าง สุดแล้วแต่ตำแหน่งอะนะ มิตรด้านบนที่ห่างไปอีกนิด ก็ยังมีกลุ่มลูกค้า แต่มิตรที่ไม่อยู่ในส่วนไหนเลย มันก็น่าจะมีอยู่นะ... วันนี้อับเดทฯ คุยเล่น พอหอมปากหอมคอนะ อิอิ จากคุณ : wbj - [ 22 พ.ย. 51 23:32:47 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เอ๊ย !  พี่จุงคะ  พูดจริงเหรอ?   สิ้น มค. จริงเหรอพี่   เชิญกินข้าวหน่อยค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 22 พ.ย. 51 23:36:22 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณแบมขา เชิญพี่จุงคนเดียวได้ไง.......แล้ว "ลุงแอ็ด" ละ   อย่าลืมนะ ! จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 23 พ.ย. 51 07:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โห  ถ้าแบมได้เจอคุณลุงแอ๊ดนี่ จะเป็นโอกาสอันดีเลยค่ะ   แบมมีเรื่องเรียนปรึกษามากมาย มากมายค่ะ   พี่จุง!  ซีเรียสนาเนี่ยยย    หม่ำข้าวกัน  จะได้เชิญคุณลุงแอ๊ดด้วยเนี่ย  น้องสาวใกล้แย่แล้ว มาเติมพลังหน่อย และไหนๆ กระทู้นี้ ก็ถูกซุกซ่อนในมุมเงียบๆ  ไม่ค่อยมีใครเห็นแล้ว  แบมก็คิดซะว่า  เป็นพื้นที่ให้แบมเติมพลังแล้วกัน  พล่ามต่อกันอีกซะหน่อย อันว่ากระทู้นี้มีที่มานะเออ  แน่นอน อย่างแรก มาจากการอ่านสีลมในช่วงปีหลังๆ แล้วให้รู้สึกว่า  การวิพากษ์ของคนเรา ที่มีต่อผู้อื่น และ องค์กร นั้น ทำไมมันมากมาย มากมาย  บริษัทนี้น่าทำงานไหมคะ  เงินเดือนเท่านี้น้อยไปไหมคะ  ไปสมัครงานที่ไหนดี   เจ้านายไม่เป็นธรรม   อยากลาออกเพราะผิดหวัง   ฯลฯ ประกอบกับ ขณะนี้ แบมได้รับโอกาสที่ดีเข้ามาร่วมองค์กรใหม่ๆ  ทีมงานใหม่ๆ  และกำลังทำตัวเป็นฟองน้ำ  รับฟังคำวิพากษ์จากคนในองค์กร   คนนี้แย่มาก  คนนี้คบไม่ได้   คนนี้ชอบต้อนฆ่าคนอื่นในห้องประชุม ฯลฯ เป็นที่น่าสังเกตว่า  ส่วนใหญ่ของการวิพากษ์นั้น  มักมีตัวเองเป็นศูนย์กลางทั้งสิ้น   ทั้งที่มันน่าตลกดี    คนเรามีสิทธิวิพากษ์สิ่งอื่นโดยใช้ตัวเองเป็นศูนย์กลางด้วยหรือ?   ถึงว่า สังคมเราจึงแตกแยกกันขนาดนี้ เรามักใช้เวลามากมายไปกับการวิพากษ์เรื่องอื่นโดยมีตัวเองเป็นศูนย์กลาง  จนหมดเวลาที่จะวิพากษ์ตัวเอง   กระทู้นี้จึงเป็นเรื่องวิพากษ์ตัวเองล้วนๆ  โดยมีผู้อื่นเป็นศูนย์กลางบ้าง   มันเป็นที่มาของคำว่า "มิตรต่างตอบแทน"   มันเป็นที่มาของความรู้สึกว่า  ก่อนการวิพากษ์ว่าใครควรให้อะไรกับเรา  เราควรวิพากษ์ตัวเองให้ได้ก่อน  ว่าเราควรให้อะไรกับใครบ้าง คล้ายวลีของ JFK ที่หยิบเอาคำพูดของ Khalil Gibran มาใช้ว่า "อย่าถามว่า ประเทศชาติให้อะไรแก่ท่าน แต่จงถามตัวท่านได้ให้อะไรกับประเทศชาติบ้าง" คำว่า "ขอพลังจงอยู่กับท่าน"  จึงเหมือนแบมพูดกับตัวเอง  พร้อมๆ กับ  พูดกับทุกท่านด้วย   แบมกำลังวิพากษ์สิ่งที่แบมควรต้องทำให้กับองค์กร   และตระหนักว่า  แบมต้องใช้พลังอย่างมหาศาลทีเดียว เพื่อการถนอมพลังไว้ใช้ในสิ่งที่ถูกที่ควร  แน่นอน  แบมไม่เลือกที่จะเสียพลังไปกับการวิพากษ์ผู้อื่นก่อนตัวเอง ในเวลาทำงานปกติ  แบมมักใช้เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับสิ่งที่ต้องทำจากการที่วิพากษ์ตนเอง  และรู้สึกหนักใจทุกครั้งที่ถูกผู้อื่นถามเพื่อให้แบมวิพากษ์ผู้อื่น    โดยมารยาท แบมยินดีนั่งฟังการวิพากษ์ผู้อื่น  ทั้งที่ในระหว่างนั่งฟังนั้น  แบมมักจะมองหน้าผู้พูดและคิดว่า   "คุณเคยวิพากษ์ตัวเองไหม?" ผู้ใหญ่คนหนึ่งเคยสอนไว้ และแบมจำจนถึงวันนี้ว่า  "ก่อนจะประเมินสิ่งที่ผู้ใดพูด  ให้ประเมินผู้พูดก่อน"   เรื่องนี้ แบมเห็นว่าจริง   แบมจึงมักไม่ค่อยรับสิ่งที่ผู้อื่นวิพากษ์เข้าตัวนัก   แต่มักจะนั่งคิดในระหว่างฟังว่า  ถ้าแบมอยู่ในสถานการณ์อย่างนั้น แบมจะทำอย่างไร มากกว่า ท่าทางแบมจะเป็นผู้ฟังที่ไม่ค่อยดีนัก  เพราะจิตมักไม่อยู่กับเรื่องที่รับฟัง 5555 พล่ามมายืดยาว สรุปว่า ลุงแอ๊ด กับพี่จุง โปรดไปหม่ำๆ กันเถอะ  แบมเชื่อว่าทั้งสองท่านมีประสบการณ์มากมาย ที่จะสอนแบมว่า  ในแต่ละสถานการณ์นั้น  แบมจะผ่านมันไปได้อย่างไร   ที่สำคัญ คัดมาแล้วว่าทั้งสองท่านไม่นิยมการวิพากษ์ผู้อื่นเช่นเดียวกัน จากคุณ : bam_ka@ - [ 23 พ.ย. 51 11:11:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คิดเก่งจัง จากคุณ : toffycoff - [ 23 พ.ย. 51 11:52:43 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอพลังจงอยู่กับคุณ"  bam_ka@ " เช่นกันครับ ด้วยความเป็นห่วง เพราะทราบว่าคู่แข่งกำลังจะแจ้งเกิดหนึ่งราย และมีแนวโน้มที่ยักษ์จะมาโผล่แถวๆ"สีแยกยุ่งเหยิง"อีกหนึ่งราย ปล. แม่หนูๆทั้งสามคน ปีนี้ขอหลบไปเรียนก่อน เห็นว่าเรียนหนักมาก ฝากบอกมาว่า ถ้าพอมีเวลา จะกลับมาช่วยงานอีก จากคุณ : ครูต้อ - [ 23 พ.ย. 51 12:55:45 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อาเมน  ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 23 พ.ย. 51 13:06:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ปล. สาธุ ก็ได้ครับ  ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 23 พ.ย. 51 13:07:03 ]

ความคิดเห็นที่ 16 กราบครูต้อค่ะ โครงการที่เคยดูแลนั้น เปลี่ยนมืออยู่ภายใต้การบริหารของผู้อื่นซักระยะแล้วค่ะ  อันเนื่องจากหลากหลายเหตุผลจากเบื้องบนค่ะ  การเปลี่ยนมือเป็นเรื่องปกติในโลกธุรกิจ  โดยเฉพาะการเปลี่ยนมือแบบ win-win  แบมก็ยินดีกับเจ้าของเดิมด้วยค่ะ    อย่างไรก็ตามแบมจากการที่ได้เห็นทิศทางของนโยบายใหม่ แบมเชื่อว่าจะเป็นผลดีกับการพัฒนาโครงการต่อในอนาคต  ค่ะ ตอนนี้แบมได้รับโอกาสกลับมาอยู่ในโลกที่คุ้นเคยและเชื่อมั่นที่จะเดินมากกว่าเดิมค่ะ  คิดถึงครูต้อ และ อยากพบค่ะ "สี่แยกยุ่งเหยิง"  555  แบมทราบข่าวเหมือนกันค่ะ  ยักษ์ใหญ่ยกหูมาบอกค่ะ  จริงๆ ก็ยินดีนะคะ  มาร่วมการส่งเม็ดเงินเย็นๆ ลงไปให้เศรษฐกิจคึกคักก็ดีค่ะ  คาดหวังจะเห็นการคึกคักค่ะ   แม่นู๋ทั้งสาม ฝากบอกให้ตั้งใจเรียนมากๆ นะคะ ประเทศนี้ ขาดแคลนอุดมการณ์ค่ะ  สะสมไว้เยอะๆ ทักทายคุณ ดร. ค่ะ happy sunday นะคะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 23 พ.ย. 51 13:14:52 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หวัดดีครับ แบม และทุกท่าน...... กระทู้ของแบมก็ยังรักษาความเป็นกระทู้คุณภาพนะ โดยเฉพาะกระทู้นี้ เป็นกระทู้ส่งท้ายปี 2551 ได้อย่างดี เพราะมีการอวยพรกันยังกะมาจากหนังสตาร์วอร์... การอยู่ร่วมกับคนอื่นโดยเฉพาะในที่ทำงานนั้น เป็นเรื่องของการปรับตัว โกยังจำวลีของนักปราชญ์คนหนึ่งที่ว่า "....เข้มงวดตนเอง กวดขันผู้อื่น.."เพราะคนเราส่วนใหญ่มักจะกวดขันผู้อื่นแต่ตนเองกลับปล่อยปละละเลย โดยเฉพาะหากเป็นผู้บริหารระดับหัวหน้าก็กลายเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี... การบริหารองค์กรนั้น หากต้องการให้องค์กรนั้นเจริญก้าวหน้า ผู้บริหารนอกจากจะต้องรู้ว่า อะไรควรติดตามใกล้ชิดแล้ว ก็ต้องรู้ว่าอะไรควรปล่อยวางบ้าง โดยเฉพาะ การแบ่งงานให้คนอื่น หรือการแบ่งความรับผิดชอบตามสายงานด้วย... หวังว่า แบมคงมีความสุขในองค์กรใหม่ สายงานใหม่ และที่สำคัญสามารถเป็นผู้นำที่ทำให้ผู้เกี่ยวข้องไม่ว่า ด้านบน ด้านข้าง ด้านล่าง และด้านหลัง ต่างก็ชื่นชมยินดีที่มีแบมเป็นผู้ถือหางเรือลำนี้....โกคอยเชียร์อยู่ข้างหลังนะ.. โกว่าธุรกิจก็เหมือนการเล่นกอล์ฟ มีปัจจัยอื่นๆมาส่งผลต่อการเล่นมากมาย ไม่ว่าจะเป็นกระแสลม เลย์เอาท์ จนถึงลายหญ้า โดยเฉพาะ ความไม่แน่...ฯลฯ แต่ในที่สุดก็คือผู้เล่นเองที่ต้องมีความชำนาญในการใช้เหล็กและวงตี ฉันใด การบริหารงานก็ฉันนั้น ผู้บริหารที่เก่งนอกจากจะต้องมีวิสัยทัศน์แล้วที่สำคัญจะต้องรู้จักวางแผนและสร้างระบบให้ทีมงานเกิดความเชื่อมั่น เกิดความมุ่งมั่น และเกิดความภาคภูมิใจ ในองค์กร ซึ่งหากทำได้เช่นนั้น องค์กรนั้นก็จะแข็งแกร่ง และเติบโตอย่างแน่นอน .... อิอิอิ...มาร่วมแจมแบบปูๆปลาๆ นะแบม... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 23 พ.ย. 51 19:24:59 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีครับคุณแบม ... เข้ามาอ่านแค่หัวข้อแล้วก็อาเมนแอนด์สาธุ ถือโอกาสทักทายกันไปในตัว ^_^ วันนี้มีโอกาสอ่านเนื้อกระทู้ ... ก็ชอบนะครับ น่ารักดีกับความคิดของคุณแบม การวิพากษ์ วิจารณ์ทั้งตนเองและผู้อื่นสำหรับผมแล้วเหมือนเป็นเลขคณิตคิดในใจนะครับ (ตอนเด็กๆชอบแข่งเลขคณิตคิดเร็ว ^_^) การทำงานกับคน หรือการอยู่ในสังคมจริงๆ ที่ไม่ใช่สังคมเสมือนเช่นเว็บบอร์ดแห่งนี้ปกติจะไม่วิพากษ์ หรือวิจารณ์ใคร ใครพูดอะไรให้ฟัง ใครวิจารณ์ใคร ก็นิ่งฟัง เผลอๆก็ยิ้มลูกเดียว แต่ถ้าเป็นการให้กำลังใจกัน นี่ถึงไหนถึงกันโดยเฉพาะกับ เพื่อนพ้องน้องพี่ถ้าพลาดขึ้นมาเราไม่ว่ากันให้กำลังใจกันลูกเดียว เพราะแท้จริงแล้วไม่มีใครอยากผิดหรืออยากพลาด แต่ที่พลาดเพราะไม่เห็น ไม่นึกแม้แต่ไม่ทันจะคิดว่ามันจะผิด จะพลาด อันนี้ไม่ว่ากันผิดเป็นครู หรือจริงๆแม้แต่เห็นว่าทำไปแล้วมันมีโอกาสจะผิดจะพลาดมีความเสี่ยง และบลาๆๆๆๆ แต่บางทีก็จำเป็นต้องตัดสินใจ อันนี้ก็ไม่ว่ากันเข้าใจ ผิดพลาดไม่เป็นไร ให้กำลังใจกันเชียร์กัน สู้ ๆ ^_^ สำหรับผมแล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ การเลือกคนเข้าสู่ทีม หรือการเลือกคบมิตร โดยนัยยะของคุณแบม ทั้งมิตรข้างบน มิตรข้างๆ รวมถึงมิตรข้างล่างนั่นแหละครับ แต่ก็นะครับเราไม่สามารถทำให้ทุกคนเป็นคนดีได้ แต่เราสามารถที่จะเลือกมองแต่สิ่งดีๆในตัวมิตรของเราได้ (และเรา"ต้อง"สามารถที่จะ Convince มิตรเราได้ >>  To bring by the use of argument or evidence to firm belief or a course of action ) เทกแคร์ครับ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 24 พ.ย. 51 09:29:28 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ได้เลยน้องสาว กำลังอยากหาคนคุยด้วยเหมือนกัน เดี๋ยวโทรไปคุยนะ... เรื่องที่บอก คือ เรื่องจริงที่จะเกิดขึ้นนะ ความรู้สึกแปลกๆพิลึก 15 ปีเต็มกับการอยู่ที่ๆเดียว ไม่นึกว่าจะอยู่ที่ไหนได้นานถึงขนาดนี้เลยนะเนี่ย...อิอิ ------------------------------- เพื่อไม่ให้กระทู้เสีย เลยต้องออกความคิดเห็นสักหน่อย อิอิ ------------------------------- ลองคิดเปรียบเทียบ คนแต่ละประเภทนี้ดูกันนะครับ ว่าแต่ละกลุ่มมีมากน้อยเพียงใดในสังคมของเรา... 1. กลุ่มคนที่มองตัวเองว่า ไม่ว่าอะไร ก็จะต้องไขว่คว้ามาเป็นของตัวเองก่อน ถ้าผลประโยชน์ ก็จะต้องเป็นผลประโยชน์ของตนเองก่อน กลุ่มคนนี้มีทั้ง กลุ่มคนที่แสดงอย่างเปิดเผย และ ปกปิดไม่ยอมให้ใครรู้ว่าตนเองเป็นเช่นนี้ แต่เราสามารถสังเกตุได้จากพฤติกรรม และ คำพูดที่แสดงออกมา ทั้งนี้ จากประสบการณ์ของผม ผมพบว่า คนในกลุ่มนี้มีเยอะจริงๆ 2. กลุ่มคนที่มองตัวเองว่า แน่... เจ๋ง... ซึ่งคนกลุ่มนี้ จะมองว่าความสามารถของตนเองนั้น เหนือกว่าคนอื่น มักกล่าวว่าผู้อื่นไม่มีความสามารถเทียบเท่าตน มักมองว่าคนอื่นต่ำต้อย มักมองว่าคนอื่นเทียบกับตนเองไม่ได้ มักมองว่า ถ้าขาดเขาไปองค์กรจะต้องรู้สึก ซึ่งคนกลุ่มนี้ก็มีมายมาก โดยเฉพาะคนที่มีความสำคัญในองค์กร หรือ คนที่อยู่มานานรู้เรื่องราวองค์กรมามาก ทั้งนี้ จะพบเห็นได้ทั่วไป แต่แท้ที่จริงแล้ว ไม่ใช่เป็นอย่างที่เขาคิดหรอก ไม่มีใครที่มีความสำคัญในองค์กรมากขนาดหาคนทดแทนไม่ได้ เพราะไม่อย่างนั้น เขาออกไปก็ถึงกับทำให้องค์กรล่มสลายเลยหรือ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ องค์กรต่างๆ ก็คงล่มสลายกันไปเป็นนับแสนๆ แล้วหละ 3. กลุ่มคนที่มองว่า เท่านี้คือเท่านี้.. ไม่เคยคิดที่จะไขว่คว้าหางานอื่นๆเพิ่มเติม หรือ ไม่พยายามทำงานเพิ่มเติม ไม่พัฒนาตนเอง ซึ่งคนกลุ่มนี้ก็ยังมีในสังคมคนทำงานอยู่ และ จะหาง่ายด้วยเพราะส่วนใหญ่ เป็นคนเก่า คนแก่ ที่มีอิทธิพล และอยู่ในตำแหน่งที่ไม่สุงมากนัก 4. กลุ่มคนที่มองว่า อะไรก็ได้ทำทั้งนั้น... กลุ่มนี้มีน้อยแต่ก็มันเป็นคนสำคัญขององค์กรต่างๆ ส่วนใหญ่โดนเอาเปรียบ และ เมื่อโดนเอาเปรียบ หรือ รับผิดชอบมากเข้า ก็จะเปลี่ยนแปลงตนเอง ไปเป็น 3 กลุ่มแรก โดยละทิ้งมุมมองนี้ไป 5. กลุ่มคนที่มองว่า อะไรก็ตามย่อมมีเหตุ มีผล ปัญหามีทางออกได้เสมอ ซึ่งคนกลุ่มนี้ มีแนวคิดที่พยายามทำให้ดี และ หาทางออกให้ได้รับผลประโยชน์มากที่สุด มันเป็นบุคคลสำคัญที่ไม่ค่อยอยากจะออกหน้าออกตาด้วยซิ ไม่เหมือนกับกลุ่มที่ 3 ทั้งนี้ จากการยกตัวอย่างกลุ่มคนให้เห็น ซึ่งอาจจะมีกลุ่มคนอื่นๆอีกมากกว่า นี้ ก็เพื่อให้เห็นว่า คนเรานั้นมีความแตกต่างทางความคิด แต่ทั้งนี้ ไม่ว่ากลุ่มคนใด ก็จะผลักดันให้องค์กรก้าวไปข้างหน้าได้ หากรู้จักใช้คนแต่ละกลุ่ม โดยใช้จุดอ่อนของแต่ละกลุ่มเป็นตัวขับเคลื่อน หรือ จะส่งเสริมจุดแข็งให้ดำเนินต่อไป ทั้งนี้ก็ขึ้นกับศิลปะการใช้คนของแต่ละบุคคลว่า จะสามารถ ประสานกลุ่มคนต่างๆ ได้ดีและ ประสานกันได้มากน้อยเพียงใด... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 24 พ.ย. 51 13:42:07 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ...อยู่สังคมไหน ก็มีไม้บรรทัดคนละอย่าง เอาไว้ขีดเอาไว้วัดไว้จัดวาง มาตรฐานแนวทางจึงต่างกัน ขอเพียงให้ตระหนักรู้จักใช้ เพื่อเป็นไปในวิธีที่สร้างสรรค์ ไม้บรรทัดอาจมีไว้หลายหลายอัน ที่สำคัญต้องมั่นใจ...ใช้ให้เป็น ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 24 พ.ย. 51 22:56:03 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดี ครับ เจ้ bam_ka@ คนสวย และกัลยาณมิตรทุกท่าน ช่วงนี้ยุ่งอยู่กับเรื่อง " Organization Development & Change " พอดี ประกอบกับ Obama ออกมาบอกว่า "Change" Wecan believe in. ก็เลยฮิตกันใหญ่ "งานเข้า" เยอะ พรรคพวกโดนไฟเศรษฐกิจลนจนร้อน ต้องกลับ มาเก็บกวาดภายในของแต่ละองค์กร กันยกใหญ่ เพื่อรับศึกข้างหน้า ทั้งๆที่เคยเตือนกันก่อนหน้านี้แล้ว ก็เฉยๆกัน การที่จะพัฒนาองค์กร(OD)หรือเปลี่ยนแปลง(Change)นั้น ก่อนที่จะไปเริ่มที่ทีมงาน คนอื่นหรือองค์กรนั้น น่าจะเริ่มจากตนเองหรือตัวเอง ก่อนเลย - "พลังกาย" ฟิตร่างกายให้สดชื่น แข็งแรง - "พลังใจ" ต้องมีและ สร้าง "ความเชื่อมั่น" มุ่งมั่น อดทน สู้ปัญหา - "พลังจิต" มีสติ สร้างปัญญา มีทักษะ ไม่ลุ่มหลงงมงาย บ้าปริญญา ใครชวนไปทำนาในกรุงฯก็ไป ใครชวนไปฟังโฟนอิน ก็ไป แยกแยะให้ ถูก จะทำอย่างไรช่วยกันให้สังคมและองค์กรอยู่รอด ลดการตกงาน ช่วยประเทศชาติให้ไม่ล่มจม อยู่อย่าง พอกิน พอใช้ พอเพียง นะครับ SEA&CSO จากคุณ : SEA - [ 25 พ.ย. 51 00:25:00 A:124.120.72.112 X: TicketID:107202 ]

ความคิดเห็นที่ 22 กระทู้นี้ถูกใจที่สุด ทั้งเนื้อหากระทู้และคำตอบ ขอบคุณจริงๆพี่ๆทั้งหลาย ขอให้ทุกคนมีเวลาเปลี่ยนแบตใหม่ทุกๆวัน คืนนี้หนูจะไปเปลี่ยนแล้ว ล้าจริงๆวันนี้ จากคุณ : BadbadGirl - [ 25 พ.ย. 51 00:37:38 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ... จากคุณ : mengnoi - [ 25 พ.ย. 51 08:00:38 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอขอบคุณ...คุณแบม ที่ได้ให้ความกรุณาชี้แจงแถลงไขให้ทราบ และต้องขออภัยที่ ได้แสดงความคิดเห็นไป โดยยังไม่ได้ตรวจทานการพิมพ์ที่ผิดพลาดในหลาย ๆ แห่ง ( สืบเนื่องมาจาก ความตื่นเต้นที่เห็นกระทู้ของคุณแบม เลยรีบเข้ามาอ่านและเขียนความคิดเห็นไป ) ซึ่งโดยความเป็นจริง มิตรข้างบน มิตรข้าง ๆ และ มิตรข้างล่าง ล้วนแล้วแต่เป็นมิตรต่างตอบแทน ซึ่งพบได้ทั่วไปในที่ทำงาน คุณแบม อีกทั้ง เพื่อน ๆ และ พี่ ๆในหลายความคิดเห็นข้างบนได้ให้ข้อแนะนำจากประสบการณ์ และ การตกผลึกทางความคิด และสามารถนำเอาไปปรับใช้ได้จริงในชีวิตการทำงาน แต่สำหรับอีกหลายคนที่ยังทำหน้าที่อยู่ด้านล่างสุด อาจจะไม่มีมิตรข้างล่าง เพราะยังไม่มีผู้ติดตาม หรือ ลูกทีม แต่ก็คงได้ประโยชน์ไม่น้อยที่จะคิดเรียนรู้ไว้ล่วงหน้า เพราะสักวันหนึ่ง อาจมีโอกาสได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นไปอยู่ในส่วนที่มีลูกทีมกับเขาบ้างเหมือนกัน ข้อคิดที่คุณแบมแนะนำมา คนที่ผ่านประสบการณ์มาแล้ว หรือ อยู่ในระดับผู้บริหารอยู่แล้ว ก็จะนึกอยู่ในใจว่า ใช่เลย ! เช่น ถ้าฉันเป็นหัวหน้า ฉันอยากมีลูกน้องที่ทำงานให้ได้แบบนี้ รู้ใจแบบนี้ จะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก แต่สำหรับคนที่ยังไม่มีประสบการณ์ ก็คงอยากได้ใครมาแนะนำ หรือ คอยเป็นพื่เลี้ยงให้สักระยะหนึ่ง เพราะการได้รับคำแนะนำ แปลงไปสู่การปฏิบัติจริง เป็นเรื่องที่ยากสำหรับหลาย ๆ คน เรื่องการเปลี่ยนแบตใหม่ คนทำงานบางคน ไม่มีปัจจัยพอจริง ๆ ที่จะหาวิธีในการเติมพลังได้ใหม่ จำต้องทำงานต่อเนื่องโดยมิได้หยุดพัก มัวสาละวนอยู่กับการหารายได้ อย่างกรณีคุณแบม โชคดีได้นอนหนุนตักคุณแม่ ก็ได้พลังกลับคืนมาเต็มเปี่ยม ( บางคนได้เที่ยว ได้พักผ่อน ได้ทำกิจกรรมที่ชอบ ) เท่าที่พบเห็นมา บางคนไม่มีใครเลย T T หรือบางคนอาจจะมี แต่อยู่ห่างไกล ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร การพักของเขาก็คือการนอนหลับ แล้วพอตื่นขึ้นมาก็ต้องรีบออกไปทำงานต่อ ถึงบอกว่าจำต้องทนใช้แบตเก่าไปก่อน ต่อเมื่อมีโอกาสที่ดี จึงจะสามารถเจียดเงินและเวลาไปเติมพลังหรือ เปลี่ยนใหม่ได้ ซึ่งก็มีเวลาไม่นานนัก อยากให้คุณแบมมีเวลาเขียนกระทู้ ดี ดี แบบนี้อีก เยอะ ๆ จากคุณ : ชาวบ้านไทย - [ 25 พ.ย. 51 22:02:13 A:58.9.235.103 X: TicketID:125394 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านแล้วเหมือนได้อ่านสรุปรวบยอดคั้นเอาแต่หัวกระทิจากหนังสือบริหารจัดการต่างๆที่เคยอ่านไม่รู้กี่สิบเล่ม.... คุณภาพคับแก้วเสมอต้นเสมอปลายจริงๆครับ จากคุณ : MESMERIC - [ 25 พ.ย. 51 22:40:24 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้วได้ความรู้ดีครับ   และนึกถึง  มิตรข้างนอก  อีกอัน เวลาทำงาน มิตร อีกกลุ่มที่ช่วยคุ้มครอง และช่วยเหลือให้ชีวิตการทำงานราบรื่นต่อไป คือ ลูกค้า  หรือ stakeholder ที่เกี่ยวข้องที่สำคัญของแต่ละคน ถ้าใครที่ได้สัมผัสหรือต้องสัมผัส และมีมิตรดังกล่าวจำนวนมาก จะตระหนักดีกว่านอกจากจะช่วยให้มีพลังแล้ว ยังช่วยให้อยู่รอดปลอดภัย คนที่ลูกค้ารักและเรียกหา   คนที่ซี้กับ regulator คนที่รู้จักคบหากับ supplier ต่างๆ   รู้จักเพื่อนฝูงที่อยู่ในบริษัทคู่แข่ง คนที่รู้จักสนิทกับผู้บริหารแบงก์ที่จะคอย facilitate  funding คนที่รู้จักในสรรพากร  กรมฯ  กระทรวงฯ  สมาคมฯ  ฯลฯ มิตรข้างนอกนี้  อาศัย  "ความกว้างขวาง"   "น้ำใจไปน้ำใจมา"  และ  "กาละฟ้า" คบมิตรเหล่านี้ไว้เป็นมิตรแท้  อยู่ที่ไหนก็ไม่อดตายครับ จากคุณ : วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก - [ 26 พ.ย. 51 01:28:36 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สวัสดีทุกท่านค่ะ แบมนั่งอ่านกระทู้นี้ แล้วก็คิดว่ามีข้อตระหนักสำหรับ ผู้คิดตั้งกระทู้ในสีลม  ให้นำไปคิดต่อนะคะ สีลมไม่เคยเปลี่ยนไปหรอกค่ะ   คนคุณภาพมากมายยังอยู่ตรงนี้  ยังอยู่ที่นี่ และพร้อมเสมอที่จะแบ่งปันความรู้และประสบการณ์ให้   แต่คุณจะได้มาหรือไม่นั้น  อยู่ที่ตัวคุณเอง สำหรับตัวแบม  การตั้งกระทู้ในห้องสีลม ไม่ใช่เรื่องขำๆ   ถ้าคุณคิดว่ามันเป็นเรื่องขำๆ  คุณจะได้แต่ความคิดเห็นขำๆ   ซึ่งอาจไม่มีส่วนให้ชีวิตจริงคุณขำได้ อาจเพราะแบมวนเวียนอยู่ตรงนี้มาหลายปี  ได้รู้ ได้พบ และได้สัมผัส สิ่งที่มีค่าให้แบมได้เรียนรู้หลากหลายอย่าง  แบมไม่พูดถึงสิ่งที่ตรงข้าม เพราะแบมจำไม่ได้       การจะตั้งกระทู้แต่ละครั้ง  แบมมักอยู่ในภาวะ ต้องการบอก และต้องการคำตอบ   และแบมมั่นใจเสมอว่า  จะได้รับคำตอบด้วย   เราอยู่ที่นี่กันมากี่ปีแล้วนี่?   แบมจำไม่ได้อ่ะ    จำได้แต่ว่าแบมเชื่อในความมีคุณภาพของคนสีลม  ตั้งแต่วันโน้นนน  ถึงวันนี้  5555  คงคุณภาพยิ่งกว่านมตราหมี อีก คนสีลม ยังอยู่ค่ะ  แต่เขาจะลุกขึ้นมาพูดกับคุณหรือไม่ ขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณพูดกับเค้า  มันเหลือช่องทางให้เค้าได้แบ่งปันประสบการณ์และความคิดหรือไม่   คนสีลมชอบเขียนคำตอบแบบอัตนัยที่ได้แลกเปลี่ยน และ เพิ่มพูนมุมมองทั้งของตัวเอง และ ผู้อื่นค่ะ   รู้จักใช้ประโยชน์จากพวกเราให้คุ้มค่า ทักทายสำหรับพี่น้องที่ยังไม่ได้ทักกันค่ะ โกเฒ่า :   แบมขอนินทาโกให้คนอื่นฟังหน่อยนะ  ห้ามอ่านนะโก   โกเป็นเหมือนสารตกผลึกนะคุณ  เป็นสารที่ผ่านหลายร้อนจัด หลายเย็นจัด จนตกผลึกแล้ว  ข้อเขียนของโกจะชิวมาก  ชิวไปหมด  ถ้าคุณไม่คุ้น  คุณจะอ่านผ่าน  แต่ถ้าคุณเรียนรู้ที่จะรู้จักสารตกผลึก คุณจะพบคุณค่ามากมายค่ะ  เวลาแบมจิตร้อน ถ้าคุยกับโก  โกก็จะชิวใส่  "โอ๊ยยย  ไม่เห็นมีอะไรเลยแบมมมม"  5555  ได้ยินแล้วชิวตาม  เหมือนไม่ได้สอน แต่ยิ่งกว่าสอน  ไม่ได้พูดอะไรเลย  แต่จิตหยุดร้อนได้  เป็นคำพูดที่แฝงทั้งธรรมะและคำสอน  เราจะผ่านทุกอย่างด้วยสติได้ค่ะ  ถ้าจิตหยุดร้อนและนิ่งพอ   ดูดิ บอกว่าธุรกิจเหมือนการเล่นกอล์ฟ  ชิว หรือ ไม่ชิว  คิดดู  แนะนำให้อ่านสิ่งที่โกเขียนด้วยจิตนิ่ง ทุกตัวอักษรค่ะ   คุณดีอาร์ : พูดถึงการ "เลือกคนเข้าสู่ทีม"   คำสั้นๆ 5 คำ  ที่มีความหมายกับแบมมากในช่วงนี้   และทำให้แบมตัดสินใจดำเนินการบางอย่าง อย่างมั่นใจมากขึ้น  ขอบคุณและเห็นด้วยที่สุดค่ะ พี่จุง wbj : พี่จุงเป็นคนมองอะไรเป็น systematic แต่ไม่มากไป  เป็นนักปฏิบัติคนหนึ่ง ที่จิตใจดี  ในมุมมองแบม พี่จุงเป็นคนที่เลือกแนวทางพัฒนาตัวเองได้สร้างสรรค์ที่สุด   การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ความรู้และประสบการณ์ของตนสู่ผู้อื่นอย่างสม่ำเสมอและไม่มีข้อแม้   นอกจากจะเป็นประโยชน์กับผู้รับแล้ว   ผู้ให้อย่างพี่จุงได้พัฒนาตนไปกว้างไกลมาก   ขอแนะนำให้คุณสร้างโจทย์ใหม่ๆ ให้พี่จุงต่อไปค่ะ เฮีย SEA : เฮียเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักและมีน้ำใจสูงมาก  มักแสดงตน low profile แต่จริงๆ High quality  สีลมคงเหมือนที่พักผ่อนของเฮีย SEA แต่คุณคงประเมินจากข้อเขียนของเฮีย SEA ได้ว่า ภาระและบทบาทหน้าที่ของเฮีย SEA นั้นหนักหนาและใช้พลังสูง   ในฐานะพี่น้องร่วมสีลมที่ดี  ขอแนะนำให้คุณเตรียมพื้นที่สงบสุขให้เฮีย SEA ได้พักผ่อน  เพลาๆ บรรยากาศขัดแย้งกันบ้าง  เฮีย SEA จะได้เข้ามาบ่อยๆ ค่ะ   อ้อ! แบมขออภัยเฮีย SEA ช่วงที่ผ่านมาไม่ได้รับสายเฮีย  เพราะเลิกใช้เบอร์ไปในช่วงเวลาเปลี่ยนถ่ายชีวิตค่ะ  ขออภัยมากๆ ค่ะ คุณชาวบ้านไทย   คะ    ไม่มีใคร ที่ไม่มีใคร  หรอกค่ะ   ในชีวิตเราไม่เคยขาดแคลนใครเลยค่ะ   ถ้าเราปรับองศาความคิดของเรา    แต่บางทีแบมก็เป็น  ที่ใช้การนอนเฉยๆ อยู่คนเดียวเป็นการชาร์จแบต    มักเป็นช่วงเวลาที่ยังคิดอะไรไม่จบ  จึงอยากไม่อยากแชร์ความคิดกับใคร   บางทีการอยู่คนเดียว ก็ทำให้ใจมีสมาธิ ไม่ฟุ้งกระเจิง     สำหรับเรื่องการตั้งกระทู้  ตอนนี้ ถึงแบมไม่มีเวลา ก็ต้องมาค่ะ  มีหลายสิ่งอย่างต้องการผู้ช่วยคิด ช่วยด่า ช่วยเตือน ค่ะ เจ้ากิ๊ก MESMERIC : น้องรักหนุ่มรุ่นใหม่  แบมคิดว่า อาการนิ่งและฟังเป็นส่วนใหญ่ของกิ๊ก   เป็น Tactic ในการพัฒนาตนที่ดี  ถ้าหมอดูคอนเฟิร์มบอกว่ากิ๊กจะประสบความสำเร็จ  แบมก็ไม่เถียงค่ะ คุณวิญญาณ ความรัก ความรู้สึก : "มิตรข้างนอก"  เป็นคำจำกัดความเหมาะๆ ที่แบมนึกไม่ออกตอนตั้งกระทู้  ขอบคุณมากค่ะ   มานั่งนึกแล้วก็จำได้ว่า  บนเส้นทางการทำงาน  หลายครั้งแบมก็ผ่านพ้นได้เพราะมิตรข้างนอก   ไม่ทราบว่า คำว่า "กาละฟ้า"  แปลว่าอะไรคะ?  วานบอก นอนตีสองมาสามคืนแล้ว  และคืนนี้จะเป็นคืนที่สี่    สงสัยเวรกรรมสนอง สัปดาห์ที่แล้ว  ดันสมองช็อตประชุมเสร็จหนีนายกลับบ้านตั้งแต่สี่โมงเย็น 5555 ไปเตรียมงานก่อนแล้วจ้า ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนมาเติมพลังกันค่ะ   แล้วพบกันค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 26 พ.ย. 51 22:36:55 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ยินดีมากมายค่ะ ที่ได้อ่านเจอกระทู้นี้ เรื่องมิตรต่างๆให้ข้อคิดที่ดีมากเลยค่ะ เพราะปกติจะเป็นคนไม่ชอบคบคนมาก จะเลือกแต่คนที่(คิดว่า)จริงใจ ไม่เคย นึกถึงเรื่องมิตรต่างตอบแทนมาก่อนเลย ถ้าเจอใครที่รู้สึกว่าไม่จริงใจ ก็จะเลิกเลย ค่ะ ซึ่งเป็นนิสัยที่ต้องปรับปรุงอย่างมาก ขอบคุณนะค่ะที่มาเขียนให้ข้อคิด จากคุณ : guayjeng - [ 27 พ.ย. 51 03:02:27 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เพิ่งรอดชีวิตออกมาจากการประชุมบอร์ด  อยู่สีลมเป็นเจ๊  อยู่ในที่ประชุมเมื่อกี๊เป็น ด.ญ.    โลกกว้างใหญ่  และเราเป็นเพียงจุดเล็กๆ ในโลก  ชอบจริงๆ เวลารู้สึกว่าตัวเล็กๆ สัปดาห์ที่แล้วประชุมทีมงานที่อยู่บรรทัดล่างสุดของผังองค์กร   เป็นเจ๊ อีกละวันนั้น  มีคำพูดของเด็กคนหนึ่งน่าสนใจ และ น่านำไปคิดต่อค่ะ     เนื่องจาก แบมเพิ่งมาร่วมงานกับองค์กรนี้ได้ซักพักเดียว   ภารกิจหลักเป็นประเด็นของการที่ต้องฉุดองค์กรให้ขึ้นมาจากโคลนดูด แล้วเดินต่อให้ได้   แบมก็ต้องสรรหาวิธีการแยกแยะคนกลุ่มต่างๆออกจากกัน  (เหมือนที่พี่จุงเขียนไว้)     เพื่อค้นหาวิธีการที่เหมาะกับแต่ละกลุ่มในการพัฒนา ผลักดันขึ้น หรือแม้กระทั่ง คัดออก(ซึ่งแน่นอนว่าไม่อยากทำ)   จนสุดท้ายแบมต้องกรองให้ได้ทีมงานที่มีประสิทธิภาพมากพอจะช่วยกันฉุดองค์กร  และ ขับเคลื่อนต่อไป   แบมต้องการทีมงานที่มีประสิทธิภาพเพราะแบมไม่ใช่เทวดา    และ แบรนด์ไม่ได้สร้างคน  แต่คนเป็นผู้สร้างแบรนด์ วิธีการเด็กๆ ที่แบมใช้กับทีมงาน คือ การให้การบ้านยากๆ ในที่ประชุม มันยากน่ะแหละ  แต่บังเอิญเป็นเรื่องที่ต้องทำโดยตำแหน่งงาน แต่ถูกละเลยมาตลอด   ขณะเฝ้ามองพฤติกรรมตอบสนองของแต่ละคนที่มีต่อการบ้านนั้น   แบมได้เห็นคนที่รับการบ้านไปและสอดเก็บในสมุดโดยไม่ได้อ่าน    ได้เห็นคนที่อ่านแล้วทำหน้าเบื่อหน่าย   ได้เห็นคนที่อ่านแล้วหันไปวิจารณ์กับเพื่อน ได้เห็นคนที่อ่านแล้วพูดบ่นออกมาดังๆ และได้พบคนประเภทที่แบมต้องการ    คือ   1) อ่านแล้วพยักหน้าเข้าใจและยิ้ม  ประเมินได้ว่า   เอ๊ะ เด็กคนนี้น่าจะมีแววพัฒนาได้ และ น่าจะมีทัศนคติที่ดีกับการทำงาน  อาการยิ้มสะท้อนความรู้สึกเห็นด้วย   2) อ่านแล้วเกิดคำถาม   คำถามนะคะ ไม่ใช่เงื่อนไข   ถามแบบหน้าเครียดเลย 555 น่ารักดีนะคะ   เค้าเครียดเพราะพยายามจะทำการบ้านให้ได้   ถามมา แบมก็ยินดีตอบ แล้วแบมก็ถามน้องว่า  เครียดอะไรนู๋  อย่าเครียดๆ   น้องตอบว่า  "เครียดสิคะ  เพราะนู๋คิดว่าชีวิตนี้นู๋จะทำงานที่นี่เป็นที่สุดท้ายแล้ว   ถ้านู๋ทำไม่ได้ แล้วพี่แบมไม่เอานู๋ไว้  นู๋จะทำไงคะ ! " เจ๋งอ่ะ !  ชอบแนวคิดเด็กคนนี้มากค่ะ    "ทำงานที่นี่เป็นที่สุดท้าย"   คุณเดาได้ใช่ไหมคะ ว่าทัศนคติเช่นนี้   จะสร้างพลังให้กับคนทำงานขนาดไหน   เหมือนฝรั่งชอบพูดว่า   ใช้ชีวิตทุกๆ วันให้เหมือนวันสุดท้ายของชีวิต  เลยนะคะ    เต็มที่ดี  ชอบ ชอบ เจ้าเด็กคนนี้  น่ารักดี   พี่ไม่รู้หรอก ว่าถึงวันกำหนดส่งการบ้านแล้ว  นู๋จะทำได้ทั้ง 100% หรือไม่   คนไม่เก่ง พี่ฝึกได้   แต่คนพลังเยอะ  พี่ชอบ ปล. วันนี้ข่าวหนาหู ว่าให้รีบกลับบ้านกันนะคะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 27 พ.ย. 51 16:36:43 ]

ความคิดเห็นที่ 31 หมายถึง  จังหวะ  โอกาส   วาสนา  ที่ฟ้ากำหนด ซึ่งเราต้องอ่านให้ออกและเข้าใจ  แล้วกระทำการสิ่งใดให้สำเร็จลุล่วง โดยไม่ฝืน กลับกันต้องนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ให้ได้ ตัวอย่างง่ายๆ เช่น คนทั่วไปอาจคิดว่า เวลาที่ regulator / auditor มาตรวจ /เวลาที่ออกกฏเกณฑ์ใหม่ๆที่ทำให้เพิ่ม cost/effort เป็นอุปสรรค หรือปัญหา แต่เราควรคิดว่า เป็นเวลาที่จะพบปะ ทำความเข้าใจ และสร้างความคุ้นเคย ครั้งนึงมี regulator มาตรวจ แล้วได้พูดคุย ทำความรู้จักกัน (แต่ปกติคนที่ตรงมักจะไม่ค่อยต้องการสนิทระดับเพื่อน เพราะเลี่ยงการเกิด conflict) แต่จากการที่ได้คุยก็ช่วยให้รู้ว่า  เค้าจะตรวจนั้นจะให้ความสำคัญกับอะไร  อะไรที่เราต้องพร้อม  หรืออะไรที่ผ่อนผันได้ เวลาที่คู่แข่ง  ลดราคาสินค้า  ตัดราคา   คนทั่วไปมองเป็นศัตรูคู่แค้น จะมีสักกี่คนที่เดินไปคุยกับคู่แข่ง  แล้วพูดคุย ทำความรู้จัก   และรวมตัวกันให้เกิดประโยชน์ ผมมีเพื่อนที่ำทำในธนาคารหลายแห่งมาก  พอเวลาผ่านไปกลับมาเจอกัน มักเห็นว่า เพื่อนเริ่มมีทัศนคติว่า  เพื่อนที่อยู่ธนาคารต่างกันเป็นคู่แข่ง ผมเคยได้เพื่อนคนนึงจากการไปใช้บริการธนาคารของคู่แข่ง ซึ่งระหว่างการใช้บริการ  เค้าชวนซื้อproductต่างๆ  ส่วนตัวผมได้ชวนคุย และถามถึง หน้าที่/ เป้า/ ฯลฯ จนท้ายสุดแนะนำให้ย้ายไปทำอีกที่นึง ที่รู้ว่า fare กว่า พอคนนั้นได้ไปทำในที่ที่แนะนำไป  เวลาเราขอข้อมูลอะไรก็ไม่เคยที่จะหวงกัน เพราะรู้ว่าเราหวังดีต่อกันจริงๆ เวลาที่มีสัมนา  สมาคมฯ  สภาหอการค้า กรมฯ กระทรวงฯ จัด เวลาที่เราพบผู้คนมากมาย   เราเลือกที่จะเริ่มทักทาย หรือทำความรู้จักกับใครก่อนหรือไม่ คนรอบตัวเราที่เป็นพนักงานบริษัทคู่แข่ง  อาจกลายเป็นเพื่อนที่ชวนเราเข้าไปทำงานก็ได้ supplier หน้าใหม่  อาจเป็นคนที่ supply  ให้คุณได้อย่างดี เป็นต้น โดยรวมแล้ว   เป็นเรื่องของการใช้ประโยชน์จาก  จังหวะ  โอกาส  วาสนา ที่เข้ามาในแต่ละเหตุการณ์ แต่ละ moment ของชีวิต ไม่ให้มันผ่านไปอย่างสูญเปล่า ตรงกันข้าม กลับไขว่คว้า ฉกฉวยมันไว้ใช้ให้เกิดประโยชน์ โดยอาศัย  น้ำใจไปน้ำใจมา  คือการเอาใจเข้าแลก  ใช้ความจริงใจ  เอื้อเฟื้อเกื้อกูล ใจเขาใจเรา ก่อให้เกิดเป็นความกว้างขวาง (connection)  สร้างเป็นสายสัมพันธ์ ก้าวแรกของการสร้าง มิตรข้างนอก จากคุณ : วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก - [ 27 พ.ย. 51 21:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 32 จังหวะ โอกาส วาสนา = กาละฟ้า   อธิบายได้เคลียร์ และไร้ข้อกังขาค่ะ   เอ..  แบมได้งานทำเพราะ "กาละฟ้า" สิเนี่ย 2-3 สัปดาห์ที่ผ่านมา  เวลาของแบมหมดไปกับ การเดินสายพบผู้คนหลากหลายหน่วยงาน ทั้งในองค์กร และ นอกองค์กร    ต้องใช้คำว่าเดินสาย เพราะมากจริงๆ    ไปเพื่อแนะนำตัว ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ และ ขอโทษสำหรับที่ผ่านมาถ้ามีเรื่องใดๆ ที่ทีมงานแบมทำให้เกิดความไม่สะดวก    และ  รับคำว่าแบมจะเร่งมือแก้ไขเพื่อให้สถานการณ์ดีขึ้น   ขอโทษเพราะอยากขอโทษจริงๆ    ใจเขาใจเรา  อย่างที่คุณวิญญาณ ความรัก ความรู้สึก ว่าไว้   ถ้าแบมเป็นผู้คนเหล่านั้น   การ error เพราะความไร้ระบบ และ วินัยของทีมงานเราที่ผ่านมา  ย่อมทำให้เกิดความหงุดหงิดหัวใจไม่มากก็น้อย         เวลาอันน้อยนิดที่เหลือจากการเดินสาย และทำงานหลักมากมาย   ก็เป็นอันว่า มีไว้สำหรับการโทรศัพท์ เพื่อทักทายเพื่อนร่วมวงการทั้งหลาย  นายเก่า ทีมงานเก่า  วงการแคบ โลกยิ่งแคบ   เราต้องมีโอกาสเกื้อกูลกันบ้าง ในวันใดวันหนึ่ง สภาพการณ์นี้ อาจเป็น "กาละฟ้า"  สำหรับโลกเล็กๆ ของแบม   แม้แต่การโผล่มาทักพี่น้องในสีลม  แบมก็ถือว่าเป็น "กาละฟ้า"  สำหรับแบมเช่นกัน  เพราะสีลมไม่เคยทำให้แบมรู้สึกสูญเปล่าเลย ขอบคุณสำหรับคำอธิบายค่า   ชอบมากค่ะ คำนี้  "กาละฟ้า" จากคุณ : bam_ka@ - [ 27 พ.ย. 51 23:18:07 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เข้าใจว่าอาจติดคำอะไรบางอย่างเลยโพสไม่ขึ้น จากคุณ : วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก - [ 28 พ.ย. 51 09:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 38 "ถ้าเปิดใจคนได้ อะไรก็ง่ายขึ้น..." คนเราแปลกอยู่อย่างหนึ่งคือ ความเชื่อและความรู้สึกของตนเอง จะเป็นประตูว่าจะสามารถยอมรับ หรือ เข้ากันได้กับอีกคนหรือไม่อย่างไร... ดังนั้น ถ้าเราเปิดประตูใจของเขาได้ เราก็จะสามารถที่จะโน้มน้าว หรือ ผลักดันให้เขาเหล่านั้นทำในสิ่งที่ถูกต้อง และ ดีสำหรับเขาได้เช่นกัน บางคนเปิดใจคนอื่นเก่ง แต่เอาความไว้วางใจของเขาไปใช้เพื่อก่อประโยชน์กับตนเอง ดังนั้น เมื่อเขาเปิดใจได้ เขาก็ปิดใจได้เช่นกัน แต่ถ้าต้องการให้การเปิดใจ สามารถยั่งยืนได้นาน เมื่อเปิดใจเขาได้แล้ว ต้องทำให้เขามองเห็นว่า การกระทำต่างๆของเขาที่เราบอกนั้น ก็เพื่อเขาไม่ใช่เพื่อเรา และ ถ้าเขารับรู้ว่า สิ่งที่เขาทำนั้น จะเป็นผลดีกับเขามากเท่าใด เขาก็จะยิ่งทำเพื่อตัวเขามากขึ้นเท่านั้น การใช้งานคนและทักษะการโน้มน้าวคนให้ทำงานขึ้นอยู่ที่ เราจะสอดแทรกผลประโยชน์ขององค์กร กับ ผลประโยชน์ของผู้ปฏิบัติ ได้สอดคล้องได้มากน้อยเพียงใด ซึ่งถ้าเราสามารถทำให้สอดคล้องเป็นไปอย่างธรรมชาติ และ จริงใจ ก็จะสามารถทำให้ทั้งสองเรื่องเป็นเรื่องเดียวกัน ซึ่งคนทำงานก็จะทำงานอย่างเต็มที่ ผลคือ ทั้งสองฝ่ายก็จะได้รับสิ่งที่ต้องการตอบแทนเสมอๆ ถ้าเปิดใจไม่ได้ ไม่ว่าจะเอาอะไรให้เขา เขาก็ไม่ทำ หรือ ทำก็เพราะเกรงกลัว หรือ เกรงใจ ทั้งนี้ เมื่อใจไม่ยอมรับ การกระทำที่ส่งออกมาก็จะไม่ยอมรับอยู่ดี แล้วคำถามที่จะตามมาก็คือ "เราจะเปิดใจคนอื่นได้อย่างไร?" คนไทยเป็นคนมีนิสัยโอบอ้อมอารีย์ นิสัยนี้มีทั้งข้อดีและข้อเสีย แต่ไม่ใช่ทุกคนเสมอไปที่จะมีนิสัยเช่นนี้ แต่เราจะพบเห็นบ่อยๆว่า คนที่มีความโอบอ้อมอารีย์นั้น จะมีพลังใจการเปิดใจคนอื่นได้มากกว่าคนทั่วไป... มีเรื่องในเมล์ที่ส่งมาให้ผมว่า มีวิทยากรท่านหนึ่ง เขาท้าทายให้คนรับการสัมมนา ว่าให้พยายามทำให้เขาจากกำมืออยู่ ให้แบบมือออก หลายต่อหลายคน พยายามง้าง แกะ แงะ ใช้แรงเพื่อให้ วิทยากรท่านนั้น แบบมือออก และ ไม่เป็นผลสำเร็จ แต่เมื่อท้ายสุด ก็มีท่านหนึ่งเดินเข้าไปและยกมือไหว้ ทำให้วิทยากรท่านนั้น รับไหว้...  ซึ่งจะเห็นว่า วิทยากรท่านนั้น ไม่ได้กำมืออีกแล้ว...  มันเป็นเรื่องที่อธิบายถึงการใช้ความอ่อนสยบความแข็งได้อย่างดี เราสามารถใช้ความโอบอ้อมอารีย์ของเราเพื่อใช้เปิดใจของอีกฝ่ายได้เสมอ การให้อย่างจริงใจ จึงเป็นสิ่งที่จะทำให้อีกฝ่าย เปิดรับได้ดี และ เปิดได้นานตราบเท่าที่เรายังให้อย่างจริงใจอยู่เสมอๆ ดังนั้น ถ้าต้องการให้เขาเปิดใจ การใช้อย่างจริงใจ ก็จะเป็นกุญแจที่มีพลังอย่างมากในการนำมาเปิดใจเขาเหล่านั้น.. การตอบสนอง การตอบสนองความต้องการของอีกฝ่าย ก็เป็นการให้ ที่มุ่งเน้นผู้รับเป็นสำคัญ ดังนั้น การศึกษาอีกฝ่ายว่าต้องการสิ่งใดจริงๆ และ ให้ความหวัง หรือ หาแนวทางเพื่อให้เขาบรรลุในสิ่งที่เขาหวังได้ ถึงแม้นจะยังไม่ได้ ณ เวลานี้ แต่ก็เห็นแนวทางในการได้รับการตอบสนองในสิ่งนั้น มันคือรอยหยักของกุญแจ ที่พอดีกับแม่กุญแจเพื่อใช้สำหรับเปิดใจ หวังว่า จะสามารถสร้างลูกกุญแจ ที่สามารถเปิดใจของทีมงาน และ ไขไปสู่ความสำเร็จ ทั้งทีมงาน และองค์กรไปได้พร้อมๆกันนะ... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 28 พ.ย. 51 14:17:19 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อ่านเรื่องการแบ่งคนออกเป็นกลุ่มๆ ของพี่จุงใน คคห. 19 แล้ว สำหรับผมก็จะใช้ลักษณะการแบ่งกลุ่มคน >>> เพื่อการพัฒนาทีมงานเหมือนกัน ครับ แต่จะแบ่งออกได้เป็น 4 กลุ่มใหญ่ คือ - Star - Work Horse - Problem Child - Dead Wood ในรายละเอียดของแต่ละกลุ่ม วิธีการวัด วิธีการประเมิน ตลอดจนแนวทางการพัฒนา และบริหารจัดการ.... ในโอกาสที่สะดวก จะมาร่วมแชร์ นะครับ จากประสบการณ์แล้วเท่าที่สัมผัสผู้ที่ประสบความสำเร็จ และอยู่ในตำแหน่ง ผู้บริหารระดับสูง ทั้งภาครัฐและเอกชน ทั้งในและต่างประเทศส่วนใหญ่เกือบทั้งหมดจะมีลักษณะร่วมของการเป็นบุคคลในกลุ่ม "Star" จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 28 พ.ย. 51 23:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 40 จาก #30 อยากบอกคุณแบมว่า ใจเย็นๆ ครับ ดูคนเหมือนดูม้า นั่นแหละครับ ในเมื่อระยะทางพิสูจน์ม้าได้ เราก็ต้องให้เวลาเพื่อการพิสูจน์คนนะครับ โดยอยู่บนพื้นฐานของเป้าหมายร่วมขององค์กร (ใช้คำว่าเป้าหมายร่วม เพราะอยากให้ทุกคนมีส่วนร่วมในการกำหนดเป้าหมาย) และมีวิธีการวัด การประเมินที่เหมาะสม (KPI ให้ใช้การวัด และ Competency ให้ใช้การประเมิน) >> ประยุกต์ใช้ BSC และ Competency  นะครับ ตัดเรื่อง Bias ความชอบไม่ชอบส่วนตัวออก การบริหารทีมโดยเฉพาะทีมขนาดใหญ่ทีมีสมาชิกจำนวนมาก เรื่องทัศนคติส่วนตัว ประเภทชะตาต้องกัน หรือในทางตรงข้ามประเภทศรศิลป์ไม่กินกันเห็นหน้าก็ไม่ชอบแล้ว พวกนี้ต้องหลีกเลี่ยง  แล้วไปดูกันที่คะแนน KPI หรือการประเมิน Competency นะครับ ปล. อาจเขียนสั้นๆรวบรัด เรียบเรียงไม่ดีนักเพราะง่วงแล้ว หากมีประเด็นไม่เห็นด้วย หรือไม่เคลียร์ ตรงจุดไหนไว้แลกเปลี่ยนกันนะครับ Good Night  ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 29 พ.ย. 51 00:13:51 ]

ความคิดเห็นที่ 41 หวัดดีตอนเช้า ทุกท่าน.... อากาศที่อุบลวันนี้เย็นสบาย แต่จิตใจกลับหมองเศร้าเพราะสถานการณ์บ้านเมือง... มองเห็นสภาพที่เกิดขึ้นกับคนทั้งประเทศ ด้วยความเศร้าใจ ทำไมต้องทำกับประเทศถึงขนาดนี้.... ขอบคุณกับคำชมของแบม...อย่างน้อยโกก็ภูมิใจลึกๆที่แบมชมแระ....อิอิอิ. โกมีเรื่องมาเล่าให้ฟัง..เมื่อวานนี้ฝ่ายบุคคลโกพึ่งให้คนออกเพราะไม่ผ่านโปรฯ ซึ่งนานๆจะมีสักทีในบริษัทโก แม้ว่าจะมีความรู้สึกสงสารเค้ามากๆแต่เสียงทางบุคคลยืนยันเพราะถ้าให้อยู่ต่อก็เป็นปัญหาในอนาคต... เลยอยากมาแจมว่า..ทำไมทำงานจึงไม่ผ่านโปรฯ....???เผื่อน้องๆที่อยู่นห้องสีลมจะได้นำไปเป็นข้อคิดเวลาเข้าไปทำงาน... การผ่านโปร ส่วนใหญ่จะนำมาใช้กับระดับบริหารที่เงินเดือนเยอะๆ แต่สำหรับระดับล่างๆจะนำมาใช้น้อยมากเพราะคิดว่ามาเริ่มฝึกงาน ดังนั้นการเริ่มงานด้วยการไต่เต้าจากล่างสู่บนจะปลอดภัยกว่า การที่เราเข้าไปแล้วได้ระดับสูงเลย เพราะถ้าทำงานไม่ได้ตามเป้าหมายที่ตกลงกันก็จะถูกพิจารณาว่าไม่ผ่านโปร...รวมทั้งอีกเรื่องแม้ว่าจะทำงานเก่งแต่ถ้าปรับตัวเข้ากับเพื่อนร่วมงานไม่ได้ก็มีสิทธิไม่ผ่านเช่นกัน.... ดังนั้นผู้ที่ทำงานมานานๆจนมีความมั่นใจตนเองมากๆแล้วเบื่องานเก่า อยากย้ายที่ทำงานพอไปได้งานใหม่จะต้องระวังเรื่องการปรับตัวด้วย ไม่งั้นหากโดนไม่ผ่านโปรฯก็เลยกลายเป็นว่า ลาออกงานเก่ามาตกงานใหม่..... คงไม่มียุคไหนที่คนไทยบอบช้ำเท่ายุคนี้อีกแล้ว ทั้งคนทำงาน เจ้าของธุรกิจ ย่ำแย่ไปตามๆกัน.....แต่ยังไงก็เอาใจช่วยทุกท่านนะขอให้ผ่านวิกฤตินี้ไปได้ด้วยดี......... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 29 พ.ย. 51 07:43:31 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอฝากด้วยนะคะ 200 เครือข่ายชวนเดินรณรงค์ต้านสงครามกลางเมือง เครือข่ายประชาชนต้านสงครามกลางเมืองไม่น้อยกว่า 200 องค์กร ขอเชิญชวนประชาชนร่วมเดินรณรงค์ "หยุดสงครามกลางเมือง และความรุนแรงที่กำลังเกิดขึ้นในประเทศไทย" เพื่อแสดงความปราถนาที่จะหยุดสงครามกลางเมืองและความรุนแรง โดยขอให้มารวมตัวกันบริเวณ ถนนหน้าอาคารศศนิเวศน์ จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย วันที่ 30 พ.ย. 2551 เวลา 10.30 น. จากคุณ : รักไทยเชื่อไทย - [ 29 พ.ย. 51 23:53:37 ]

ความคิดเห็นที่ 43 สวัสดีทุกท่านค่ะ หดหู่กับบ้านเมืองเช่นเดียวกัน แต่ชีวิตต้องเดินต่อไปค่ะ เฮ้อออ ตอบคุณดีอาร์ค่ะ  สงสัยเราเข้าใจกันคลาดเคลื่อนเล็กน้อยค่ะ    แบมกำลังอยู่ในภาวะทำใจให้เย็น  แม้ว่า time point ที่ได้รับนโยบายมาให้เกิดการเปลี่ยนแปลงนั้น  กำลังใกล้เข้ามาๆๆๆ  5555  แบมพยายามหาจุด compromise ระหว่างสิ่งที่องค์กรต้องการจากพนักงาน   กับ   สิ่งที่พนักงานเป็น ณ ปัจจุบันค่ะ     แน่นอน แบมไม่อยากสูญเสียใครค่ะ   ทุกครั้งที่สูญเสียก็เจ็บปวดทุกครั้ง   กลุ่มคนทุกประเภท ไม่ว่าจะแบ่งโดยพี่จุง  หรือ  คุณดีอาร์  ถือเป็นหน้าที่แบมในการหาทางพัฒนาและปรับปรุงแก้ไข   ถ้าทำไม่ได้  ก็เป็นตัวแบมที่ทำงานไม่ได้ตามที่องค์กรคาดหมายเองค่ะ    ดังนั้นทั้งหมดนั้น ไม่ใชกลุ่มคนที่แบมใช้คำว่า "คัดออก" ในช่วงเวลาอันสั้นนี้   กลุ่มเดียวที่แบมกาดาวแดงไว้ว่าจำเป็นต้อง "คัดออก"  คือ กลุ่มคนที่มีหลักฐานเรื่องความไม่ซื่อตรงด้านการเงิน ค่ะ       กลุ่มนี้มี reaction เฉพาะตัวเมื่อรับการบ้านที่แบมขอให้ทำค่ะ    และแบมกำลังรอรับการส่งการบ้านนั้น เพื่อคอนเฟิร์มหลักฐานค่ะ ธุรกิจที่ดูแลเป็นธุรกิจเงินสด  เรื่องอื่นแบมให้อภัยได้  แต่เรื่องนี้แบมให้อภัยไม่ได้   และถ้าแบมให้อภัย   แบมก็เชื่อว่า พนักงานดีดี ซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ขององค์กร  คงเสียความรู้สึกกับแบมและองค์กร ไม่มากก็น้อย สำหรับทิศทางความรู้สึกของพนักงาน ณ ปัจจุบัน  แบมได้เห็นความพยายามของพนักงานส่วนใหญ่ที่สนับสนุนให้เกิดการเปลี่ยนแปลงร่วมกัน  ขอขอบคุณผ่านหน้าจอมา ณ ที่นี้   เราจะผ่านมันไปด้วยกันให้ได้ค่ะ ประเด็นของโก  แบมกำลังเจออยู่ 1 กรณี  ซึ่งกำลังนั่ง งง ว่า  ทำไมจึงเกิดขึ้น  ไม่รู้ว่าเป็นเพราะ  "ทำงานไม่ได้ตามเป้าหมายที่ตกลงกันก็จะถูกพิจารณาว่าไม่ผ่านโปร"   หรือ  "ทำงานเก่งแต่ถ้าปรับตัวเข้ากับเพื่อนร่วมงานไม่ได้ก็มีสิทธิไม่ผ่านเช่นกัน"    แบมบอกตรงๆ ว่า ตัดสินใจคนๆ หนึ่งแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แค่นี้ไม่ได้   ที่กระทำไปแล้วคือ   ขอให้ยืดเวลาโปรฯ ออกไปอีกช่วงหนึ่ง "ทำงานไม่ได้ตามเป้าหมายที่ตกลงกันก็จะถูกพิจารณาว่าไม่ผ่านโปร"  อันนี้เป็นไปได้หลายสาเหตุใช่ไหมคะโก?   คนส่งโจทย์ไม่ชัด  หรือ คนรับโจทย์แปลโจทย์ไม่ได้  หรือ สร้างความรู้สึกร่วมของทีมงานให้ร่วมกันตอบโจทย์ไม่ได้  ฯลฯ "ทำงานเก่งแต่ถ้าปรับตัวเข้ากับเพื่อนร่วมงานไม่ได้ก็มีสิทธิไม่ผ่านเช่นกัน"  อันนี้ก็เป็นไปได้หลายสาเหตุใช่ไหมคะโก?   มีปัญหาด้านวุฒิภาวะ   หรือ  หักองศาการเดินของทีมด้วยวิธีรุนแรงเกินไป  หรือยังไง เรื่องนี้แบมควรตรวจสอบก่อนการตัดสินใจอย่างไร  รบกวนโกชี้แนะค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 30 พ.ย. 51 08:05:46 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สวัสดี แบม และทุกท่าน..... จริงๆแล้ว 2 ประเด็นการไม่ผ่านโปรฯ นี้ ค่อนข้างจะเป็นเหตุผลหลักในการพิจารณาการไม่ผ่านโปรฯ โดยเฉพาะข้อ 2 น่าจะเป็นข้อสำคัญที่สุด.... การฝึกงานโดยนิตินัยและพฤตินัย ส่วนใหญ่จะให้กัน 3 เดือน ซึ่งนับว่านานพอควร...คงไม่เป็นธรรมนักที่จะเอาแค่ 1 เดือนมาสรุปว่า คนๆนี้ไม่ผ่านโปรฯ... ในความคิดโกนะ..ประเด็นแรก..."ทำงานไม่ได้ตามเป้าหมายที่ตกลงกันก็จะถูกพิจารณาว่าไม่ผ่านโปร" อย่างที่ได้กล่าวในข้างต้นว่า การรับระดับบริหารนั้นจะถูกกำหนดงานชัดเจนว่า รับเข้ามาทำอะไร??? มีการมอบหมายชัดเจน และวางเป้าหมายในระยะที่กำหนดโดยยึดถือระยะการผ่านงานตามกฏหมายเป็นเบื้องต้น...หากทำงานจนมาระยะหนึ่งที่ต้องพิจารณาว่า สมควรรับบรรจุหรือไม่??คือ 3 เดือนแล้ว สิ่งที่ต้องเอามาคิดก็คือ การที่ไม่ถึงเป้าหมายเพราะ โจทย์ยากไปไม๊?? มีปัจจัยอื่นๆมารบกวนทำให้ไม่ถึงเป้าหมายไม๊?? หรือแม้แต่ระบบในองค์กรเอื้ออำนวยให้การทำงานนั้นเกิดปัญหาหรือไม่? หากเกิดมาจากปัญหาเหล่านี้ เราอาจจะเลื่อนเวลาการพิจารณาบรรจุไปได้อีกระยะหนึ่งโดยทำเป็นข้อตกลงกัน นั่นคือ การให้โอกาสเพื่อทำงานแก้ตัว โดยกำหนดระยะเวลาที่พอใจทั้ง 2 ฝ่าย... แต่อีกข้อหนึ่งที่สำคัญมาเป็นตัวกำหนดว่า ควรจะเลื่อนเวลาการพิจารณาอีกหรือไม่นั้น จะอยู่ที่ประเด็นที่ 2 คือ..."ทำงานเก่งแต่ถ้าปรับตัวเข้ากับเพื่อนร่วมงานไม่ได้ก็มีสิทธิไม่ผ่านเช่นกัน" เพราะเมื่องานไม่ถึงเป้าหมายแล้ว (หรือแม้แต่จะถึงเป้าหมายแล้วก็ตาม)สิ่งที่ผู้บริหารระดับสูงต้องเอามาคิดด้วยคือ สอบถามแผนกอื่นๆว่า คนๆนี้ทำงานเป็นอย่างไร?? เพราะสิ่งที่เราต้องเข้าใจคือ.....ทุกองค์กรต่างก็มีวัฒนธรรมของตนเอง...... พอดีโกมีธุระ ขอจบตรงนี้ก่อน เดืยวมาต่อนะ..... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 30 พ.ย. 51 09:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 45 กราบสวัสดีโก และ สวัสดี น้องๆ และ เพื่อนๆทุกท่าน ขอมองอีกมุมนะ... ในกรณีที่องค์กรให้ช่วงเวลาในการผ่านโปรน้อยกว่าปกติ เนื่องจากต้องการเค้นประสิทธิภาพของพนักงานว่า ถ้าอยู่ในสภาวะความเครียดอย่างนี้ จะสามารถทำอะไรได้บ้าง แล้วผู้มีส่วนในการตัดสินใจ จะดูว่าพนักงานใหม่ทุ่มเท และ มีแนวทางการจัดการกับความเครียด อย่างไรด้วย ทั้งนี้ มีน้อยองค์กรที่จะทำเช่นนี้ แต่พี่ก็ไม่รู้ว่าที่นั่นคิดอย่างไรเหมือนกัน ถ้าอีกกรณีหนึ่ง สิ่งที่น้องทำไปพี่ว่าเป็นไปตามขั้นตอนของผู้บริหาร และ มุมมองของน้อง ก็เป็นไปตามหลักการดำเนินการจากพื้นฐานแล้ว แต่มุมมองของการบริหารระดับสูง เขาอาจจะลืมคิดว่าไป การปรับปรุงพื้นฐานเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับการพัฒนาระยะยาว แต่ถ้าคิดว่า การตลาดกับการบริหาร ใช้เวลาเพียง 1 เดือนก็สามารถเห็นผลได้ พี่คิดว่า ถ้าอยู่องค์กรลักษณะนี้ต่อไป มันจะมีปัญหาใหญ่ๆ อื่นๆ ตามมาอีกมากมาย เพราะ ผู้บริหารระดับสูงขาดมุมมองทางด้านองค์รวมไป อย่าเครียดมากแต่ก็ทำให้ดีกว่าดีที่สุด พี่คิดว่า เรื่องผ่านโปรหรือไม่ มันเป็นเพียงข้อพิสูจน์ที่สามารถเบี่ยงเบนจากความคิด ความรู้สึกของผู้ประเมิน แต่ความรู้สึกของเรา ที่เราได้ทำอย่างเต็มที่และ ทำอย่างทุ่มเทไปแล้ว มันสำคัญกับเรามากกว่า การตัดสินคนอย่างไร้เหตุผลนะ... พี่คิดว่า ถึงแม้นไม่ได้ทำงานต่อ มันก็ยังภาคภูมิใจว่าเราได้ทำได้ดีที่สุดในช่วงระยะเวลาที่น้อยที่สุดแล้วนะ ส่วนคำตอบ ณ ตอนนี้ ในภาวะอย่างนี้ พี่ว่า ทิ้งสิงห์โตตัวผู้ เข้าไปคุมสิงห์โตตัวเมีย ดีกว่า การหาจ่าฝูงในสิงโตตัวเมีย จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 30 พ.ย. 51 14:22:35 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สวัสดีแบม จุ่ง และทุกท่าน.... พออ่านของจุ่งก็เลยพอนึกออกเหมือนกันว่า การให้ไม่ผ่านโปรฯภายใน 1 เดือนนั้น จริงๆโกก็เคยทำเหมือนกัน เพราะดูแล้วพนักงานคนนั้นไม่สามารถทำงานร่วมในองค์กรได้ นั่นคือ....อยู่ในข้อ 2 "ทำงานเก่งแต่ถ้าปรับตัวเข้ากับเพื่อนร่วมงานไม่ได้ก็มีสิทธิไม่ผ่านเช่นกัน" ต่อข้างบนนะ... ทุกองค์กรต้องมีวัฒนธรรมของตนเอง... เช่น ในประเทศไทยจะแตกต่างจากญี่ปุ่น หรือต่างจากตะวันตก มาก...ประเทศไทยนอกจากจะมีระบบซีเนียรริตี้แล้ว ยังมีระบบพึ่งพากันทำงานกันแบบช่วยเหลือกัน เข้าทำนองอยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย...หากเราเข้ามาทำงานแล้วไม่สามารถเข้ากับเพื่อนร่วมงานได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นคนที่มีความคิดแปลกแยกออกไป ไม่อยากร่วมกิจกรรมใดๆทั้งสิ้น เวลามาก็สายเล็กน้อย เวลากลับก็ตรงเวลาหรือ เก็บงานก่อนหมดเวลา หากถูกร้องขอให้ช่วยก็บอกไม่ใช่ฝ่ายตน ทำให้ตนเสียเวลาทำงาน เป็นต้น หากทำเช่นนี้โอกาสที่จะมีเพื่อนในองค์กรก็ยาก...และอย่างที่โกบอก การตัดสินให้ผ่านงานนั้น ไม่ใช่ตัดสินใจคนเดียวผู้บริหารที่ดีต้องสอบถามผู้ที่รับผิดชอบโดยตรงหนึ่ง สอบถามแผนกที่ต้องมาสัมพันธด้วยหนึ่ง แค่นี้แบมก็คงจะเห็นว่า คนๆนั้นจะผ่านโปรฯหรือไม่???? ที่พูดมานี้เป็นผู้บริหารระดับกลางๆนะ เพราะโกยังไม่เคยจ้างผู้บริหารระดับสูงมากๆเลย อิอิอิ เพราะทำเอง มือรองๆก็ทำกันมานานๆ จะจ้างก็ประมาณมือผู้ช่วยของมือรองอีกที ดังนั้นแบบที่โกพูดมาจึงอาจไม่ใช้ในระดับสูงๆ.... หากแบม จุ่ง หรือท่านอื่น มีความคิดอย่างอื่นก็ร่วมแจมได้นะครับ.... จากคุณ : คนอุบล - [ 30 พ.ย. 51 16:50:01 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สำหรับกรณีไม่ผ่านโปรที่แบมกำลังต้องตัดสินใจนั้น เขาอยู่ร่วมองค์กรมาก่อนแบมค่ะ  แบมเข้ามาร่วมองค์กรในระหว่างที่เป็นเดือนสุดท้ายของโปรฯ ของเขาค่ะ ที่แบมขอยืดระยะเวลาโปรออกไปอีก 1 เดือน  เนื่องจากว่าหลังจากการนั่งฟังสาเหตุ(จากผู้อื่น)  แล้ว  ดูเหมือนว่าผู้อธิบายพยายามบอกว่าสาเหตุมาจาก ..."ทำงานไม่ได้ตามเป้าหมายที่ตกลงกันก็จะถูกพิจารณาว่าไม่ผ่านโปร" อืม.... แต่อย่างที่แบมกล่าว  ถ้าองค์กรไม่เคยมีตัวชี้วัดประสิทธิผลของการทำงานที่ชัดเจนมาก่อนแล้ว   แบมไม่สามารถตัดสินคนๆ หนึ่ง จากการเห็นเขาทำงานเพียงเดือนเดียว  จริงๆ ค่ะ ในช่วงเวลาของการยืดโปรฯ  สิ่งที่แบมคิดว่าจะทำคือ ......"สิ่งที่ต้องเอามาคิดก็คือ การที่ไม่ถึงเป้าหมายเพราะ โจทย์ยากไปไม๊?? มีปัจจัยอื่นๆมารบกวนทำให้ไม่ถึงเป้าหมายไม๊?? หรือแม้แต่ระบบในองค์กรเอื้ออำนวยให้การทำงานนั้นเกิดปัญหาหรือไม่?"............ เห็นไหม ว่าโก ชิวจริงๆ  ชิว แต่แม่นมาก   เดือนธันวาคมทั้งเดือน แบมจะเฝ้ามองเรื่องนี้ แล้วจะมาเล่าให้ฟังค่ะ ปล. พี่จุง  ไม่ใช่นู๋ที่ไม่ผ่านโปรวุ๊ย  พูดให้เสียวสันหลังอีกแล้ว  ประโยคนี้นู๋ไม่เข้าใจค่ะ  รบกวนชี้แจงค่ะ >>> "ทิ้งสิงห์โตตัวผู้ เข้าไปคุมสิงห์โตตัวเมีย ดีกว่า การหาจ่าฝูงในสิงโตตัวเมีย" ว่าแล้วก็นึกถึงวันศุกร์ที่ผ่านมา  ได้มีโอกาสคุยกับเจ้านายค่ะ   รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุยกับเจ้านาย  เหมือนเราออกไปวิ่งๆๆๆ  เหนื่อยมา  ได้นั่งคุยกับผู้ใหญ่ที่เข้าใจสาเหตุแห่งการวิ่งก็หายเหนื่อย   จบการพูดคุยในวันนั้นด้วยการให้กำลังใจซึ่งกันและกัน  เพราะหนทางข้างหน้า  หนักหนายิ่งนัก   "อย่าเครียดนะคะนาย ทุกเรื่องจะผ่านไปได้ค่ะ" "แบมอย่าเพิ่งหมดแรงนะ" แค่คนละประโยคก็เพียงพอค่ะ  ไม่ต้องการอะไรมากมาย คืนนี้สามทุ่มครึ่ง จะออกไปร่วมทำการบ้านชิ้นใหญ่อีกชิ้นหนึ่งกับเด็กๆ ค่ะ  แบมแชร์ตรงนี้  เพราะคิดว่าเป็นเรื่องสำคัญสำหรับทุกท่านที่ทำธุรกิจเงินสดผ่านหน้าร้านค่ะ     คืนนี้หลังปิดร้านเราจะรื้อนับสต๊อกของทุกสาขากันค่ะ   เสร็จกี่โมงก็ไม่ทราบ   แต่ทีมงานตกลงร่วมใจกันเผชิญความจริงค่ะ ที่มาของการบ้าน   มาจากการประชุมทีมงานในวันหนึ่ง   ประชุมร่วมกันทั้งฝ่ายผลิตและฝ่ายขาย  ของแต่ละสาขา   แบมหยิบยกประเด็นของต้นทุนสินค้าขึ้นมาหารือกับทีมงาน   ตัวเลขต้นทุนสินค้า  สูงเกินปกติมา 10 เดือนแล้ว   ความผิดปกตินั้น  เป็นไปได้ทั้งสองฝั่ง     ในฝั่งการผลิต  อาจเกิดการสูญเสียจากการผลิตที่ไม่ได้มาตรฐานทำให้สินค้านั้นขายไม่ได้ เพราะไม่มีการวางระบบมาตรฐานการผลิต    เช่น  พ่อครัวทำข้าวผัดปู  แต่มัวแต่เมาท์ ผัดนานเกิน  ข้าวผัดปูไหม้  ต้องทิ้ง หรือ อาจเกิดจากการสูญเสียเพราะวางแผนการผลิตผิดทำให้ประเมินการสั่งซื้อวัตถุดิบมากเกินไป  เช่น  พ่อครัวสั่งซื้อเนื้อปูมาหนึ่งกิโล คาดว่าจะขายได้หมดภายใน 1 วัน  แต่ขายไม่หมด ต้องทิ้ง     หรือ  อาจเกิดจากการสูญเสียในระหว่างการผลิต  เช่น  พ่อครัวทำข้าวผัดปู  ตามสูตรที่กำหนด ต้องใส่เนื้อปู 3 ขีด  แต่อาศัยความคุ้นเคยหยิบใส่ๆ ตลอดโดยไม่ชั่งตวง  ผลคือหยิบไป 6 ขีด   หรือแย่ที่สุด  อาจเกิดการสูญหายเพราะไม่มีระบบตรวจสอบ    เช่น  พ่อครัวสั่งซื้อเนื้อปูมาหนึ่งกิโลเพื่อขายให้ได้ประมาณ 3 จาน ในหนึ่งวัน   ขายไปได้ 2 จานพบว่า  เนื้อปูหมดไปแล้ว  โดยหาสาเหตุไม่ได้ ในฝั่งการขาย    การขายที่ได้มูลค่าเงินต่ำกว่าที่ควรจะเป็น  ส่งผลให้สัดส่วนต้นทุนสินค้าพุ่งสูงขึ้นได้เช่นกัน    อาจเกิดจากการขายผิดราคา   เช่น  ลูกค้าสั่งข้าวผัดปู  กดขายข้าวผัดไก่ อาจเกิดจากการ "ลืม" บันทึกการขาย   เช่น    ลูกค้าสั่งข้าวผัดปู  ลืมคิดเงิน อาจเกิดจากการ "ตั้งใจ"  ไม่บันทึกการขาย   เช่น   ลูกค้าสั่งข้าวผัดปู  รับเงินไว้  แต่ไม่ทำการบันทึกการขาย   อาจเกิดจากการ "ตั้งใจ" ลบบันทึกการขาย   เช่น  ลูกค้าสั่งข้าวผัดปู  รับเงินไว้ บันทึกรายการขายนี้ไว้  แต่ต่อมา ได้ลบรายการขายนี้  ด้วยเหตุผลต่างๆ นานา  เช่น  ลูกค้ายกเลิก ฯลฯ ความผิดพลาดในฝั่งการขายนี้  ผู้ที่อยู่ในธุรกิจเงินสดย่อมรู้ดี  ว่าอาการ "ตั้งใจ" จนก่อให้เกิดมูลค่าขายต่ำกว่าความเป็นจริงนั้น มีเป็นสิบๆ วิธี   ในสิบๆ วิธีนั้น   หากมีระบบตรวจสอบที่ดี  ก็จะสามารถพบได้จำนวนหนึ่ง    แต่ยังมีอีกมากมาย  ที่อาการ "ตั้งใจ"  นั้น ระบบตรวจสอบไม่สามารถพบได้    เรื่องนี้ถ้าจะขยายความก็จะกลายเป็นชี้ช่องทางเกินไป   จึงขอละไว้ในที่นี้     สิ่งที่ระบบตรวจสอบไม่สามารถพบได้นั้น   มีทางเดียวที่จะแก้ไขได้ คือ    "ทัศนคติและจิตสำนึกของพนักงาน  ที่มุ่งรักษาผลประโยชน์ขององค์กร"   แน่นอน  เมื่อหยิบยกประเด็นต้นทุนสินค้าสูงขึ้นมาในที่ประชุม  ก็จะต้องต่อด้วยการช่วยกันถก ว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร  และเราจะแก้อย่างไร   ฝั่งผลิตปฏิเสธทุกความผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นนั้น  ทุกคนเชื่อมั่นว่า  ทำงานซื่อตรง   ถ้าจะผิดพลาดก็เพราะขาดความรู้ เรื่องการวางแผนการผลิต  และ ยอมรับว่า  ขาดการควบคุมมาตรฐานการผลิต    แต่เรื่องของสูญหาย รับรองไม่มีแน่ โอเค น่ารัก  งั้นเรามาช่วยกำหนดมาตรฐานการผลิต  ช่วยกันวางระบบตรวจสอบกัน  เริ่มกันใหม่ ฝั่งขาย เงียบ............ โอเค ไม่ต้องอธิบาย  อาจจำไม่ได้ว่าเกิดการ "ลืม"  อะไรไปหรือเปล่า และไม่พูดถึงเรื่องที่เคย "ตั้งใจ"  หรือ  "ไม่ตั้งใจ"  ด้วย  ไม่เป็นไร  เริ่มกันใหม่     แต่ต้องรับระบบตรวจสอบการขายที่จะมีเพิ่มเติมลงไป     สำหรับสิ่งที่เกินกว่าระบบตรวจสอบจะเอื้อมถึง  ให้ฝ่ายผลิต ที่คุมสต๊อกจริง  ตรวจสอบร่วมกัน  ฝ่ายขายที่คุมสต๊อกในระบบ   เช็คกันเอง    ตรวจสอบกันเองทุกวัน    สต๊อกจริง กับ สต๊อกในระบบตรงกัน  จึงปิดร้านกลับบ้านนอนฝันดีได้   ถามกลางที่ประชุมว่า  อย่างนี้ดีไหม?  ฝ่ายผลิตบอก   ดีมากๆ   ฝ่ายขายบางสาขาบอกว่า   ดีมากๆ ค่ะพี่  เพราะนู๋ทำงานซื่อตรงค่ะ เลยได้การบ้านก้อนใหญ่กันมา   นับสต๊อกจริงคืนนี้ทุกสาขา  นับได้เท่าไร เราจะยอมรับความจริงร่วมกัน   พรุ่งนี้วันที่  1  เราจะเริ่มต้นชีวิตพร้อมกัน ประเด็นประชุมถัดไปเป็นเรื่องแผนงานบริหารบุคคล  ซึ่งแบมรายงานว่า  กำลังเตรียมอยู่  จะเริ่มบังคับใช้ในต้นปีหน้า   แต่แบมแจ้งคร่าวๆ ว่า  วิธีคิดเรื่องงานบริหารบุคคล  แบมแบ่งคนเป็น 4 กลุ่ม  คือ   คนดี  คนเก่ง  คนไม่เก่ง  คนไม่ดี คนดี แต่ยังไม่เก่ง :  จะได้รับการชื่นชม ประกาศความดีในแบบต่างๆ  และจะได้การฝึกสอนเพื่อพัฒนาให้เป็นคนดีและคนเก่ง คนเก่ง แต่ยังดีไม่พอ :  จะอยู่ในรายชื่อที่อาจได้รับการปรับเลื่อนตำแหน่งงาน หรือ ค่าตอบแทนที่มากขึ้น   แต่อาจต้องมีการพูดคุยเพื่อปรับเปลี่ยนทัศนคติและ พฤติกรรมบางอย่างก่อน  ถ้าผ่านไปได้ ก็ไม่มีปัญหา คนดีและคนเก่ง : คุณเป็นบุคลากรที่มีค่าสำหรับองค์กร   จะได้รับทั้งการชื่นชม โอกาสในการก้าวหน้าในงาน และค่าตอบแทน ที่สูงขึ้น คนไม่ดี :  "คุณไม่เหมาะกับองค์กร" "อะไรคือ "คนไม่ดี"  คะพี่แบม?" "คนไม่ดีในความหมายของพี่   คือ "คนที่มีพฤติกรรมให้ทีมแตกแยก"  ทำให้ทีมไม่เป็นหนึ่งเดียว  หวาดระแวงซึ่งกันและกัน จนประสิทธิภาพตกต่ำ   และ "คนไม่ซื่อสัตย์"  ซึ่งจะถูกดำเนินการทางกฎหมายตามมาตรฐานของธุรกิจนี้    นอกเหนือจากนี้ พี่ยังคิดไม่ออกว่าเป็นคนไม่ดี   เพราะคนเราต่างกัน  มีที่มาต่างกัน    ถ้าเป็นเรื่องอื่นๆ นอกจากนี้   พี่ก็คิดว่า  เราน่าจะหาวิธีอยู่ร่วมกันอย่างสุขและสนุกได้   จริงไหม?" "จริงค่ะ จริงครับ"   ส่วนใหญ่ตอบ แค่นี้เองที่ต้องการ  ทุกสังคมมีคนส่วนใหญ่เป็นคนดีค่ะ  สังคมจึงขับเคลื่อนต่อไปได้   ราตรีนี้คงอีกยาวไกล   แล้วเจอกันทุกท่านค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 30 พ.ย. 51 20:34:42 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ฝากแบมไว้ว่า..... " ไม่มีอะไรจะทำไม่ได้ ถ้าตั้งใจทำ..."โดยเฉพาะเรื่องธุรกิจ...หากคิดจะทำ ทุกอย่างสำเร็จแน่แค่ลงมือทำอย่างจริงจัง.... เรื่อง ค้าปลีก โดยเฉพาะการผลิต บอกตรงๆว่า....สสารไม่สูญหายไปจากโลก..ทฤษฏีพื้นฐานของวิชาฟิสิกส์นำมาใช้ได้เสมอ.... การเริ่มต้นที่ดี ด้วยการนำเสนอจากผู้บริหาร ให้ทีมงานยอมรับทั้งใจนั้น จะเป็นส่วนสำคัญในการผลักดันองค์กร...ต้องชมแบมว่า ดำเนินการได้อย่างดียิ่ง... สุดท้าย..อย่าลืมเรื่อง ระบบ....ทั้งระบบงานและระบบคน สำคัญอย่างยิ่งในการค้าแบบ เชนสโตร์...หากทั้ง 2 ระบบไม่ชัดเจนหรือไม่ถูกต้อง โอกาสที่องค์กรจะก้าวหน้านั้น ยากนัก.... อิอิอิ......แบมอาจจะบอก การบ้านนู๋ก็มากพอแล้ว โกยังมาฝากการบ้านให้ทำอีก..... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 30 พ.ย. 51 20:56:07 ]

ความคิดเห็นที่ 49 สวัสดีครับ แบม และ เพื่อน ๆ พี่ ๆ สีลมทุกท่าน ขอโทษตอนนี้จะช้าไปไหม.... ฝากบอกไว้นิดนึงแล้วกันครับ สำหรับคนในองค์กร....บางครั้งเขาก็ต้องทำ หรือ ต้องเป็นในสิ่งที่ไม่อยากทำ หรือ อยากเป็นนะครับ เราจะแยกแยะได้อย่างไร....มองให้ดีจะได้ไม่เสียคนดีไปโดยที่เราไม่รู้ตัว.... ขอพลังจงอยู่กับท่านทุกคน.... ปีหน้าหนักหนาสาหัสอีกมากมาย แต่ ก็ยังมีโอกาสเสมอสำหรับคนช่างคิด ช่างทำ จากคุณ : MrMarker - [ 30 พ.ย. 51 22:53:36 ]

ความคิดเห็นที่ 50 may the force be with you eiei,, so many comments..งงงงงงงงงง จากคุณ : benz - [ 1 ธ.ค. 51 11:58:42 A:222.123.247.196 X: TicketID:190761 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เวลาผ่านโปรคือ 3 เดือน ถ้าเกินจากนี้ กฎหมายกำหนดให้จ่ายค่าชดเชย 1 เดือน ซึ่งเท่ากับว่าเขาได้ทำงานกับเราเป็นพนักงานเต็มรูปแบบ ดังนั้น การที่เหลือ 1 เดือน โปรต่ออีก 1 เดือน ก็ต้องเผื่อชดเชยอีก 1 เดือน ถ้าตำแหน่งดังกล่าว หาคนแทนได้ง่าย ส่วนใหญ่จะไม่ต่อโปรฯ แต่ถ้าหาคนทำแทนยาก และ ผลงานก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร จะโปรต่อก็ไม่แปลก ทั้งนี้ ก็ขึ้นอยู่กับแนวทางการบริหารของแต่ละคน... "ทิ้งสิงโตตัวผู้ เข้าไปคุมสิงโตตัวเมีย ดีกว่า การหาจ่าฝูงในสิงโตตัวเมีย" ในฝูงของสิงโต ผู้หาอาหารเข้าฝูงคือสิงโตตัวเมีย ทั้งนี้การยอมรับให้สิงโตตัวเมียขึ้นเป็นจ่าฝูงจริงๆนั้น มีน้อย เพราะ ปัญหาจะตามมา ทั้งความขัดแย้ง และหน้าที่การงาน รวมถึงการวางตัวด้วย ในฝูงสิงโต จึงให้สิงโตตัวผู้เป็นจ่าฝูง ที่ควบดูแลควบคุมทีมนักล่า และ กันพื้นที่เขตแดนเอาไว้ รวมไปถึงการสร้างทีม การหาสมาชิกเพิ่ม ฯลฯ ทั้งนี้ สิงโตตัวเมียอาจจะเก่งในการหากิน แต่ก็ไม่สามารถปกป้องดินแดน สิงโตตัวผู้หากินไม่เป็นแต่เก่งทางด้านปกป้องดินแดน... พี่คิดว่า ไม้อ่อนก็ใช้แล้ว ไม่แข็งก็ใช้แล้ว แนวทางการกำหนดคนลงไปคงต้องทิ้งสิงห์โตตัวผู้เข้าไปในฝูงสิงโตตัวเมีย เพราะ... ไม้อ่อนที่ใช้ แล้ว ฝูงสิงโตตัวเมีย ก็ไม่ตอบสนองเท่าที่ควร... ไม้แข็งที่ใช้ ก็ทำให้ ฝูงสิงโตตัวเมีย มีทั้งเกรง มีทั้งกลัว มีทั้งรอโอกาสจังหวะเหมาะก็จะเข้าขย้ำเรา... การส่งสิงห์โตตัวผู้เข้าไป จะทำให้ฝูงสิงโต กับ เรา ห่างกันอีกระดับหนึ่ง ให้ฝูงสิงโตทำตาม ข้อกำหนดของเรา จะดีกว่าที่เขาพยายามบังคับ ฝูงสิงโตเอาเองนะ แค่ความคิดเห็นส่วนตัว อาจจะผิดก็ได้ สุดท้ายละ ขอชื่นชมน้องแบมนะที่ สัญชาตญาณในการปกป้องแบรนด์ของตนเองมีสูงมาก คนได้น้องสาวไปสร้างแบรนด์ คงมองเห็นจุดแข็งข้อนี้ของเรา และ พี่เชื่อว่า น้องสาวทำได้ดีมากๆในเรื่องนี้... ข้อคิดที่ได้... "อย่าพยายามเผยสิ่งที่กลัว ให้คนอื่นเห็นว่าเราไม่กลัว... เพราะเท่ากับยอมรับว่าเรากลัว" จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 1 ธ.ค. 51 14:19:46 ]

ความคิดเห็นที่ 52 หากระทู้ตัวเองไม่เจอ 55555555555   ไม่จีรัง ว่ากันไปค่ะ   ยอมคุ้ยหาค่ะ เรียนพี่แม๊คค่ะ น้องคนนี้ไม่เคยคิดโกรธเคืองพี่ด้วยเรื่องใดๆ ค่ะ  ในบางช่วงบางเวลาคนเรามีความจำเป็นต้องเป็นต้องทำในหลายเรื่องค่ะ  อย่างไรก็ตาม  พี่คะ ช่วยตามเพื่อนๆ มาปิดเรื่องราวที่ค้างคาอยู่ให้สวยงามด้วยค่ะ 555 แบม get สิ่งที่พี่จุงสื่อสารแล้วค่ะ  วันนี้มีความเป็นไปได้ว่า อาจต้องทิ้งสิงโตตัวผู้ลงไปในบางจุดที่ล่อแหลมค่ะ   รายงานความคืบหน้าการปรับรื้อสต๊อกเพื่อรับความเป็นจริงกัน   ตระเวนทั้งคืนกลับบ้านตีสอง  น้องๆ ส่วนใหญ่น่ารัก  พยายามกันมาก ทั้งที่ขาดการเทรนเรื่องระบบ  น่าสงสารเด็กๆ   วันนี้แบมเตรียมแผนงานเรื่องการเทรนเด็กๆ ค่ะ   ผ่านไปหนึ่งคืนกับอีกหนึ่งวัน  เราผ่านมันไปได้แล้วค่ะ แต่.... มีหนึ่งจุด   ที่ยังทำผิดพลาด  ไม่เป็นไร แก้ไขนะลูก  แก้ไขให้แล้วเสร็จก่อนการปิดการขายวันนี้   ทุกสาขาก็ผิดพลาด  ค่อยๆ ทำ ตั้งสติ  "สสารไม่หายไปจากโลก"   โกสอนไว้     เวลาผ่านไปถึงสองทุ่ม  สาขาต่างๆ  ทยอยมุ่งมั่นแก้ไขจนแล้วเสร็จ  โทรมาอวดกันใหญ่   เออ เอ็งเก่ง    แต่ยังรออีกจุดหนึ่ง....... สามทุ่มแล้ว   ไร้สัญญาณการเคลื่อนไหวใดๆ จากจุดนี้     แบมไม่ไหว โทรไปถามว่า  คุณทำอะไรกันอยู่   คุณรู้ไหม ทุกคนรอคุณอยู่   รู้ไหมว่าทั้งทีมรอคุณคนเดียว   ถ้าจุดของคุณแก้ไขไม่แล้วเสร็จ  ทั้งหมดที่ทุกคนอดนอนกันมาคือสูญเปล่า "อ้าว  เหรอคะ?" โห...ปรี๊ด    นี่คือลักษณะคนที่แบมกาดาวแดง    คนที่ไม่คำนึงถึงผู้อื่น  ไม่ใส่ใจใดๆ ต่อความเป็นไปของผู้อื่น   แต่อย่างไรก็ตาม แบมรู้สึกแย่ที่ปรี๊ด...โดยไม่รู้จักควบคุมตัวเอง "ใช่ค่ะ  นู๋จะช่วยพี่แบมได้ไหมคะ  พี่สงสารน้องๆ ทุกคนค่ะ ตอนนี้ทุกคนล้ามากแล้ว  เป็นไปได้ไหมคะ ว่าจะเสร็จภายในชั่วโมงนี้" "นู๋ต้องรอพี่อีกคนมาช่วยดูค่ะ" "นี่คืองานในความดูแลของนู๋  เป็นไปได้ไหมคะว่าจะแก้ไขสิ่งที่ทำผิดพลาดไปด้วยตัวเอง   ถ้าเป็นไปไม่ได้เลย    โทรไปบอกพี่คนนั้นว่า  พี่แบมขอร้องให้เข้าร้านเดี๋ยวนี้" "ค่ะ  พี่แบม นู๋จะจัดการเดี๋ยวนี้ค่ะ" ไร้คำขอโทษทีมงาน   ไร้ความรู้สึกแย่ใดๆ ในเสียงนั้น    แบมเสียความรู้สึกจัง   แต่ก็ไม่ใช่ข้ออ้าง  ที่แบมปรี๊ด....กับเด็กๆ   นี่แบมเพิ่งถึงบ้าน  ไม่รู้เรื่องราวจะได้รับการแก้ไขเรียบร้อยไหม   ถ้าพรุ่งนี้ไปทำงานแล้วพบว่าเรียบร้อย  แบมคงต้องขอโทษเด็กที่พูดแรงเกินไป อย่างไรก็ตาม  จุดนี้เอง ที่แบมเห็นว่า ควรเริ่มพิจารณาเรื่องการหย่อนสิงโตตัวผู้ลงไปค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 1 ธ.ค. 51 23:07:26 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อ่านตามคห. 52 แล้วรู้สึกว่าคุณ bam_ka@ ใจดีจริงๆ ซึ่งอาจมาจากพื้นฐานจิตใจที่เมตตา  เอ็นดู (แต่สงสัยตอนวีนเอางาน นี่คงแปลงร่างเป็นอีกคน 555 ) <--- แซวๆครับ ^^ จากที่อ่านคห. 51 แล้วชอบนะครับวิธีของคุณ wbj อ่านแล้วนึกได้สองสามอันที่เพิ่มเติมจากคุณ wbj เผื่อจะช่วยให้จขกท. บริหารจัดการลูกน้อง ได้อย่างมี EQ สูงส่งในสายตาลูกน้อง รวมไปทั้งได้งานครบตามที่ต้องการ (พอดีจะตอบตั้งแต่ตอนอยู่ office แต่ไม่มีเวลาเลยทั้งวัน) o หมาล่าเนื้อ                     ไอเดียคือ มีคนหนึ่งคนที่รับบทเป็นหมาล่าเนื้อให้เรา  คอยจิก กัด ตามงานให้เรา มีได้ทั้งแบบformal และ informal                    formal คล้ายๆ การมี head / senior / supervisor  (พวกที่มี authority)                    informal คือคนที่เป็น influence / leader ของกลุ่ม (พวกที่มี power)                    ข้อดีคือ เรา put effort และใช้เวลาน้อยลงในการควบคุม  ลดบทบาทในการแสดงออกด้านพระเดช                    ข้อเสียคือ  หมาต้องซื่อสัตย์ซึ่งหาได้ยาก  และสามารถตามงานได้จริง                    (ปล. ผมไม่ได้ดูถูกใครเป็นหมานะครับ ^^) ในองค์กรที่ผมทำอยู่ คนระดับเบอร์ 1  ใช้คนระดับ EVP ที่ทะเยอทะยานและเป็น Mr.yes พร้อมที่จะปฏิบัติตามคำสั่งรับใช้ทุกกรณี  โดยเค้าจะไปบี้เอางานจากทุกฝ่ายในองค์กร (ที่แต่ละฝ่ายก็ใหญ่ไม่แพ้กัน) หมาล่าเนื้อดังกล่าว  พร้อมที่จะตามจิกกัด จนได้งานมา serve สิ่งที่ the one ต้องการ คนในองค์กรต่างรู้ดีว่า EVP ดังกล่าวทำเพื่อตอบสนอง the one เพราะ EVP เองก็อ้างชื่อทุกครั้งในการตาม แต่สิ่งที่น่าแปลกคือ  คนส่วนใหญ่ต่างพากันเกลียด (ความรุนแรงในการตามล่างาน) ของ EVP ดังกล่าว ในขณะที่ the one ไ้ด้งาน และลอยตัวจากความเกลียดชังของคนในองค์กร พร้อมเล่นบท เจ้านายผู้รักพนักงาน ได้ต่อไปอย่างสวยงาม ที่แนะนำไม่ใช่ว่าหาเลือกเอา พันธ์หมาบ้า นะครับ  เดี๋ยวองค์กรจะร้าวไปเปล่าๆ ลองเลือกลาบาดอร์ ใจดีซักตัว  พร้อมแยกเขี้ยวได้หากใครจะเลว  แต่ก็่ทำให้คนอยากกอดได้ในเวลาเดียวกัน o ตำรวจดี ตำรวจร้าย                    อันนี้ไม่ต้องอธิบายอะไรมาก  เหมือนที่เราเห็นในหนัง  โดยมีคนเล่นบทตำรวจร้ายให้เรา                    วิธีนี้ช่วยในการผสมผสานพระเดชพระคุณในการจัดการ โดยที่เราเลือกบทตำรวจดีได้อย่างสวยงาม (555)                    ข้อดีคือ  เหมือนหมาล่าเนื้อ                    ข้อเสียคือ  ใครจะเล่นบทตำรวจร้าย อันนี้ก็เหมือนในหนังฝรั่งเลยครับ ความน่ากลัวของตำรวจร้ายยามสอบสวนด้วยลีลาโหดๆ  จะช่วยขับแสงความโชคดีที่ได้มีหัวหน้าอย่างเรา?? โดยทั่วไปตำรวจร้ายก็ใช่ว่าจะต้องโหด ซ้อม ต่อยเตะให้สารภาพนะครับ อย่างที่เห็นในคนที่นำไปใช้ มักเลือกคนที่ เถรตรง ปฏิบัติตามกฏ และก็มีทั้งแบบ formal  และ informal เหมือนกัน ที่ผมแชร์สองวิธีนี้ เพราะอ่านแล้วรู้สึกว่า  จขกท.อาจจะอยากได้วิธีดีๆสักวิธี ที่ได้งาน  และ ได้ใจ ไม่เหนื่อยกับการตาม  เปลือง EQ หรือ  ติสท์แตกยามเจอ ลูกน้องตัวจี๊ด แล้วต้องมานั่งปรับ EQ หรือบริหารจัดการในวันต่อมาให้ปวดจิต วิธีเหล่านี้อาจดู Tricky ไป  แต่อย่าลืมว่าการจะจัดการพวก artตัวพ่อ artตัวแม่ ได้ เราก็ต้อง art ให้เป็นเหมือนกัน 555 โชคดีครับ ^^' จากคุณ : วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก - [ 2 ธ.ค. 51 00:20:16 ]

ความคิดเห็นที่ 54 . . จากคุณ : SEA - [ 2 ธ.ค. 51 00:51:33 A:124.120.72.167 X: TicketID:107202 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ฮ่วย!  เหมือนว่าแบมดำรงบทบาท Ms.Yes เป็น "หมาล่าเนื้อ" ให้แก่  the one นะเนี่ย แต่แบมแจ้ง the one ไว้ว่า ช่วยเตรียม "ตำรวจร้าย"  ไว้แบ็คอัพแบมด้วย เพราะ "หมาล่าเนื้อ"  ย่อมไม่อยากแปลงกายเป็นหมาบ้า ให้ใครเอาสวิงล้อมจับ   พยายามล่าทุกเนื้อด้วยบท "ตำรวจดี"  อยู่ค่ะ ก็ถ้าสังคมจะสงบสุขด้วยตำรวจดีไม่ได้   คงต้องเชิญ "ตำรวจร้าย" ให้ออกโรง   มั๊งคะนี่ อย่างไรก็ตาม  ยังพยายามรักษาบทบาท  "หมาตำรวจดีดี ที่กำลังล่าเนื้ออยู่ค่ะ"   Fighto Fighto! จากคุณ : bam_ka@ - [ 2 ธ.ค. 51 00:59:10 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ก่อนนอน  อีกซักหน่อย โกคะ  เชนสโตร์ นี่เป็นศาสตร์จริงๆ ค่ะ   หลายๆเรื่องที่แบมกำลังปรับ  ทุกท่านที่เกี่ยวข้องสนับสนุนแบมอย่างน่ารักมาก  เพราะทำให้สิ่งที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาเป็นระบบระเบียบขึ้น    แต่เหมือนไม่เข้าใจว่า แบมคาดหวังเป้าหมายสุดท้าย อย่างไร     ก็ไม่เป็นไรค่ะ แบมเดินต่อไปค่ะ    แต่แบมนั่งคิดว่า  ถ้าศาสตร์นี้ได้รับการเผยแพร่สู่ทุกส่วนงานในวงการนี้จริงๆ แล้ว  ประเทศไทยไปไกล และไปเร็วกว่านี้แน่   เสียดายจริงๆ   เมื่อศุกร์ที่แล้วที่ได้ปรึกษานาย   นายบอกว่า จะทำให้แบมนำพาองค์กรแบบ "เอกเทศ"  อย่างนี้ต่อไป  เพราะอยากเห็นความรวดเร็วในการทำงาน  แบมเข้าใจนายเลยจริงๆ    องค์กรยิ่งใหญ่ ยิ่งตุ้ยนุ้ย  ยิ่งขาดความเข้าใจในศาสตร์เชนสโตร์ด้วยแล้ว  หลายงานคงไม่ทันใจนาย พี่จุงคะ!  นู๋นั่งคิด แล้วก็ปิ๊ง "สิงโตตัวผู้"  ได้หนึ่งหน่วยแล้วค่ะ   ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ     คุณวิญญาณ ความรัก ความรู้สึก คะ   แบมนึกขึ้นได้ว่ามือขวาแบมก็ลาบราดอร์มิใช่น้อย   แต่พักนี้กระซิบบอกมาว่า นู๋อาจก่งก๊ง ไปบ้างนะพี่แบม  ไม่ได้รับการถล่มงานอย่างนี้มานานแล้ว     /   เอ๊ย จริงดิ  take a break นะ พักบ้าง  balance ชีวิตบ้าง    /  โห พี่แบม นู๋ดีใจนะ ได้บริหารเซลส์สมอง หวังว่าเร็วๆ นี้ แบมจะได้ หมาล่าเนื้อ ที่เริ่มหายก่งก๊ง  ค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 51 01:21:00 จากคุณ : bam_ka@ - [ 2 ธ.ค. 51 01:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ได้เข้ามาอ่านบทความดีๆ ของน้องแบม, อาโก, คุณจุง, ท่านดอกเตอร์, คุณวิญญาณ ความรัก ความรู้สึก และอีกหลายๆ ท่าน จนมีความรู้สึกว่า ความรู้ด้านการบริหารของเราช่างเปรียบเสมือนหางอึ่งยิ่งนัก มาอ่านเจอประเด็นของน้องแบม ก็เจอจุดที่คิดว่าตัวเองพอจะให้มุมมองตามประสบการณ์ที่ตัวเองพอมีอยู่บ้าง เรื่องแรกคือเรื่องของการบริหารมิตร แบบ Mr. Yes หรือวิธีหมาล่าเนื้อ เอ๊ะหรือจะใช้ ลาบราดอร์ของน้องแบมดี ตอนสมัยทำงานที่ปรึกษา เจ้านายมักจะสอนว่า การทำงานของทีม จะต้องแบ่งเป็น 2 ทีม คือ ทีมผู้ร้าย ที่คอยตามจิก ตามตำหนิให้ลูกค้าเสียขวัญ เสียกำลัง และไม่อยากจะตอบสนองการเปลี่ยนแปลงขั้นตอนการทำงานตามที่เราเสนอแนะ ทีมพระเอก หรือจะเรียกว่าพวกพ่อพระ แม่พระ ก็ได้ จะอยู่ในเหตุการณ์ที่ทีมผู้ร้ายดำเนินการตลอดเวลา แต่จะไม่สอดแทรกในระหว่างนั้น เมื่อทีมผู้ร้ายปฏิบัติงานเสร็จ ทีมพระเอกจึงจะดำเนินการปลอบประโลม ให้กลุ่มเป้าหมายสบายใจ เข้าใจสิ่งที่ทีมผู้ร้ายกระทำ และ encourage หรือเปลี่ยนแบตเตอรี่ให้เขาใหม่ เพื่อให้เขาดำเนินกิจกรรมตามที่เราวางแผนงานเอาไว้ สมัยที่ใช้วิธีนี้ มักจะได้ผลสำเร็จเสมอ อาจเป็นเพราะเราเป็นที่ปรึกษาที่ถูกจ้างมาเฉพาะกิจในช่วงเวลาหนึ่ง เมื่อจบงาน ก็จากไป หากน้องแบมเห็นประโยชน์จะนำไปใช้ คงต้องประยุกต์ให้เข้ากับทฤษฎี "ทิ้งสิงโตตัวผู้ เข้าไปคุมสิงโตตัวเมีย" ของคุณจุง จะเหมาะกว่า ส่วนเรื่องที่สอง คงเป็นเรื่องของการบริหารต้นทุน ไม่สิ จะเรียกแบบนั้นคงไม่เชิง เพราะมีทั้งเรื่องของการสั่งซื้อวัตถุดิบ การบริหารสต๊อก การผลิต การขาย การรับชำระเงิน การบัญชี จะพูดให้ถูก การน่าจะเป็นเรื่องของการควบคุมภายในมากกว่า ถ้าคุ้นเคยกัน จะเห็นว่า ระบบบัญชีจะเป็นพวกที่เรื่องมาก ที่ให้มีสำเนาเอกสารหลายๆ ฉบับ เช่นเรื่องของขาย ให้เอาสำเนานึงไปฝ่ายผลิต (อาหาร) อีกใบไปให้ฝ่ายการเงิน แล้วติดกับต้นขั้วทางฝ่ายขายเก็บไว้ การทำเช่นนี้ ก็คือการควบคุมภายในนั่นเอง โดยเชื่อว่า ถ้าจะฮั้วกันทั้ง 3 ฝ่าย คงเป็นเรื่องยาก เมื่อนับรายได้ ก็จะรู้ได้ว่า เงินสด+บัตรเครดิต เข้ามาในบัญชีครบถ้วนหรือไม่ เมื่อเช็คยอดสต็อกที่เบิกไปผลิต ก็จะเช็คได้ว่าถูกเบิกไปถูกต้องตามจำนวนที่ผลิตหรือไม่ สมัยนี้เขาใช้เทคโนโลยีเข้ามาช่วย เพื่อลดการใช้กระดาษ ลดการขีดๆ เขียนๆ แล้วอ่านไม่รู้เรื่อง ทำให้ผลิตของผิดพลาด และคำนวณจำนวนผิดพลาดส่งผลเสียต่อภาพลักษณ์ขององค์กร จะดูตัวอย่างที่ดี ก็ต้องยกให้กับ MK ที่เขาใช้ PDA เป็นตัวรับออเดอร์การสั่งอาหาร ที่แค่กดเลือกสิ่งที่ลูกค้าสั่ง ข้อมูลก็จะวิ่งไปที่ฝ่ายผลิตและฝ่ายการเงินทันที ไม่รู้ว่าจะพอเป็นประโยชน์มากน้อยแค่ไหน แต่ก็ขอให้น้องแบมของพี่ พักผ่อนเยอะๆ ชาร์ตแบตให้ตัวเองตลอดเวลา เพื่อพร้อมรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในแต่ละวัน ปล. อ่านช่วงต้นๆ ทำให้นึกถึงวันที่ห้องสีลมเราจัดงานพบปะสังสรรกันในสมัยแรก แม้จะเหนื่อย แต่ก็สนุกและได้ความรู้ (เอ๊ะ!!!! ผมมีส่วนร่วมในตอนนั้นน้อยมากเลยหนิหน่า 555) จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 3 ธ.ค. 51 10:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 58 โห เฮียโต๋ เพิ่งมาทักน้อง  ยังอุตส่าห์หากระทู้เจอ   นู๋ยังหาไม่เจอเลยเนี่ย  ว่าจะร่ำลาปิดกระทู้แย๊วววว "การควบคุมภายใน"  เป็นเรื่องหนักหนาที่แบมปรับรื้ออยู่ค่ะ   เขียนยังกะตาเห็นนะคะ    ที่ปรับรื้อนี่ไม่ได้มีทัศนคติตั้งต้นว่าพนักงานฉ้อฉลแต่อย่างใดค่ะ   แต่ในธุรกิจเงินสดแล้ว   การป้องกันเผื่อสำหรับกรณี "นู๋จำเป็นค่ะพี่"   เป็นเรื่องที่ต้องทำค่ะ สำหรับการควบคุมโดยเทคโนโลยี  จากประสบการณ์คือ ตรวจจับได้ไม่หมด  เพราะเทคโนโลยีถุกควบคุมโดยมนุษย์อีกที 55555     สิ่งที่เหนือไปกว่าเทคโนโลยี  เห็นทีจะต้องใช้ สิงโต  หรือ  ไม่ก็  หมาล่าเนื้อ  อ่ะค่ะเนี่ย พี่โต๋มีลูกมีเต้ายังเนี่ย   อุ้มมาให้น้าแบมเล่นหน่อยจิ จากคุณ : bam_ka@ - [ 3 ธ.ค. 51 22:10:01 ]

ความคิดเห็นที่ 59 อยู่ๆ ก็หล่นออกจากกระทู้แนะนำ เลยต้องเลื่อนมาหาให้ตาลาย ที่ออฟฟิตนี่ก็ล็อคเวปพันทิปไว้ ไม่รู้กลัวอะไร เลยต้องใช้เวป unblock เป็นตัวกลางในการเข้ามาอ่านและตอบกระทู้ function การใช้งานประเภท "โหวต" "แก้ไขข้อความ" เลยใช้งานไม่ได้ การควบคุมภายใน ไม่ใช่แค่ปรับเปลี่ยนกระบวนการทำงานให้ได้มาซึ่งการทำงานที่มีประสิทธิภาพ, ควบคุมป้องกันข้อผิดพลาดการทำงาน และความโปร่งใสในการทำงาน แค่นั้น แต่อาจจะต้องพึ่งพิงเทคโนโลยีเพื่อให้บรรลุผลได้เร็วและมากที่สุด ในสมัยก่อนพี่จะรับผิดชอบในส่วนของ business re-engineering เวลาคิดก็ต้องคิดทั้งกระบวนการทำงานและเทคโนโลยีควบคู่กันไป และจะมีเพื่อนอีกคนนึงที่รับผิดชอบในการทำ system configuration เพื่อให้เทคโนโลยีนั้นมีความปลอดภัยจากการแก้ไขและเปลี่ยนแปลงโดยคน ที่เสนอเทคโนโลยี ไม่ใช่แค่เอาเทคโนโลยีมาใช้ แต่ต้องคิดว่าเทคโนโลยีนั้นจะมาประยุกต์ใช้ เพื่อให้เกิดการควบคุมภายในที่ดีได้อย่างไร หากมีการแก้ไขข้อมูลในเครื่อง PDA แล้ว ตัว Server จะรู้ได้หรือไม่ว่าใครแก้ไข แก้ไขเมื่อไหร่ แก้ไขอะไร ที่เครื่อง PDA ตัวไหน แก้ไขอย่างไร นี่ก็เป็นการควบคุมภายใน ที่ควบคุมข้อมูล (transaction) ไม่ให้เกิดข้อผิดพลาด การ implement ระบบที่ดี ควรที่เอาระบบเปลี่ยนพฤติกรรมการทำงานของคน ไม่ใช่เอาพฤติกรรมของคนไปเปลี่ยนแปลงระบบ อย่างไรก็ตาม การปรับเปลี่ยนกระบวนการทำงาน ย่อมมีค่าใช้จ่าย ซึ่งควรที่จะคำนวณหาผลตอบแทนการลงทุนนั้นด้วย พี่หน่ะกำลังจะมีหลานให้หนูในเดือนกุมภาปีหน้า แล้วหนูเมื่อไหร่จะมีหลานให้พวกพี่ได้แกล้งละ จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 4 ธ.ค. 51 08:19:47 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ใช่แล้วครับ... อย่ามัวแต่ทำงานจนลืม ทำสำเนาเก็บไว้ ^_^ v v สำเนาของผม ... จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 4 ธ.ค. 51 11:46:12 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เก่งเนอะ หากระทู้เจอกันด้วย คุณดีอาร์สแตมป์ สำเนาถูกต้องได้เลยค่ะ 555  โดนบังคับถ่ายป่าวเนี่ย วันนี้ไปสัมนา crisis management มา  ดีจังได้เติมพลังหลายอย่าง  และ ได้ฉุดความมุทะลุหลายอย่าง   ได้ balance ดีแท้ วันนี้ เออ พี่โต๋คะ  จริงๆ แบมพูดไม่หมดค่ะ    เทคโนโลยีไม่ใช่แค่ถูกควบคุมโดยมนุษย์นะคะ    แต่มักถูกควบคุมโดยมนุษย์ที่ไม่รู้คุณค่าของเทคโนโลยี ค่ะ เมื่อวานเพื่อนแบมกำลังอยากทำ S/W house มานั่งสัมภาษณ์แบมล่ะ  เค้าถามว่า   แบมอยากได้ S/W ที่ช่วยให้ดูรายงานให้ดีขึ้นไหม? ดีขึ้นยังไงอ่ะ? ก็ดีกว่ารายงานพื้นฐานในระบบไง    ก็วิเคราะห์ในมิติอื่นๆ ได้หลากหลายขึ้น   แปลงเป็นพรีเซนต์เทชั่น  หรือ กราฟได้เลย  ไม่ต้องเสียเวลาทำ แบมฟังแล้วก็ยิ่งงง   คุณเข้าใจผิดแล้วอ่ะ    สำหรับแบมน่ะนะ  รายงานที่ดี มันไม่ใช่แบบที่คุณว่ามาซะหน่อย    แล้วพรีเซนต์เทชั่น หรือ กราฟ  มันทำสองสามจึ๊ก  ก็เสร็จ แล้วรายงานที่ดีคืออะไร? เอ่า  ก็รายงานพื้นฐานของระบบมันก็โอเคอยู่แล้วนะ  แบมว่า    มันได้บอกสิ่งที่เป็นไปหมดแล้วนี่    สิ่งที่จะทำให้รายงานชิ้นนี้มีคุณค่าหรือไม่   มันคือคนดูรายงานตะหากไม่ใช่เหรอ     คนตะหากที่เป็นผู้ทำให้รายงานชิ้นนี้ มันดีหรือไม่ดี    ถ้าคุณแค่ดูเพื่อสรุปเล่าให้ชาวบ้านฟัง    วาสนามันก็เป็นได้แค่รายงานพื้นฐาน     แต่ถ้าคุณหา "Significant"  ในรายงานนั้นเจอแล้วไปต่อยอดทดสอบสมมติฐานในใจคุณได้   มันจะกลายเป็นรายงานที่มีคุณค่าทันที คุณจะมาขาย S/W ที่สร้าง พรีเซนเทชั่น หรือ กราฟ  ที่มีทำได้แค่แปลงโฉมรายงานพื้นฐานให้สวยงามขึ้นเนี่ยนะ   บ้าแหล่ว   ขายได้แต่ผู้บริหารที่ขี้เกียจเท่านั้นแหละ   ผู้บริหารเค้าใช้พรีเซนเทชั่นเพื่ออธิบายให้ชาวบ้านทราบตะหาก   ว่าเค้าเจอ Significant อะไรในรายงานบ้านๆ ที่คนอื่นหาไม่เจอ   สิ่งนั้นเป็นประโยชน์อย่างไรสำหรับกับเขา   เค้าวางแผนว่า จะทำอะไรกับมัน   แล้วคาดว่าจะเกิดผลอย่างไร ตะหาก   งั้นขาย S/W ที่ช่วยค้นหา Significant ดีกว่า? โอ๊ยย  แม่คุณ   ถ้าทำได้จริงจะเป็นคนแรกที่ซื้อ     Significant นี่มันมีรูปแบบเงื่อนไขตายตัวซะที่ไหน  มันปรับเปลี่ยนไปตามแต่เงื่อนไขและสภาวะทุกอย่างที่มากระทบสิ่งที่อยู่ในรายงานนั้นอ่ะ      รายงานฉบับเดียวกัน  แค่เปลี่ยนวันที่   ก็อาจได้ Significant ที่ต่างกันแล้วอ่ะ ไรวะแบม ...  ไม่ช่วยเลย  ตกลงชั้นจะขายไรได้เนี่ย 555555 เอ้า! คนนี้ นี่  อุตส่าห์ชี้ช่องทาง ยังไม่เห็น เดี๋ยวตีตาย   ก็อุตส่าห์บอกแล้วว่า มีแต่ผู้บริหารที่ขี้เกียจเท่านั้นแหละ ที่จะซื้อแก อ่ะ   แหมมมมมมม......  ตลาดสำหรับแกใหญ่จะตาย    แกอาจรวยไม่รู้เรื่องก็ได้นะเนี่ย ไปก่อนแล้วค่ะ  ถ้ายังไม่ปิดกระทู้กัน  ก็ว่ากันไปเรื่อยๆ ค่ะ   พรุ่งนี้มีเรื่องฮามาเล่า เออ ว่าแต่ Give นี่เอาไปทำไรได้อ่ะ? จากคุณ : bam_ka@ - [ 4 ธ.ค. 51 20:29:37 ]

ความคิดเห็นที่ 62 อิอิอิ...วันนี้เดินชนกระทู้แบม..... ดีใจกับแบมที่นายให้เป็น"เอกเทศ"แสดงว่า นายเริ่มยอมรับในฝีมือในช่วงเวลาสั้นๆ... โกคิดว่า ทำไมต้องแบ่งให้ทีมนั้นเป็นพระเอกทีมนั้นเป็นผู้ร้าย...??????? "ในเมื่อบ้านเมืองมีกฏหมาย องค์กรมีกฏระเบียบที่ทุกคนต้องปฏิบัติ ทำผิดกฏคือถูกลงโทษ สั่งไม่ทำคือผิดระเบียบ." โกคิดแบบนี้.....เพราะสิ่งที่นักธุรกิจต้องการมากที่สุดคือธุรกิจมีกำไรงั้นหรือ???เปล่าเลย สิ่งที่เค้าควรต้องการที่สุดของที่สุด คือ ความสุขของทีมงาน ความมุ่งมั่นทำงานของทีมงาน ฯลฯ ต่างหาก...หากในองค์กรคอยหวาดระแวงกัน ทะเลาะกัน องค์กรนั้นจะน่าอยู่ด้วยได้อย่างไร??? ธุรกิจที่ดี ต้องไม่ขาดการวิเคราะห์ติดตามและตรวจสอบ...ฝ่ายวิเคราะห์ทำให้เห็นปัญหาที่ต้องการแก้ไขและพัฒนาองค์กร แต่ฝ่ายตรวจสอบทำให้เห็นความซื่อสัตย์ของทีมงาน...นั่นเป็นเรื่องปกติในโลกธุรกิจ..แต่หากต่างคนต่างยอมรับกฏระเบียบ ต่างตนต่างมุ่งมั่นทำงานในหน้าที่ตนเอง การตรวจสอบก็เป็นเรื่องปกติเท่านั้นเอง...การใช้เทคโนโลยีก็เป็นตัวช่วยที่ให้ถึงจุดนั้นได้อย่างปลอดภัยและง่ายดาย...แต่หากองค์กรที่ไม่มีทุนพอที่จะซื้อสิ่งเหล่านั้นจะทำอย่างไร???... คนที่เป็นเบอร์หนึ่งขององค์กรต้องสร้างระบบนี้ขึ้นมาด้วยความรู้สึก จนเป็นระบบขององค์กร ที่ใครเข้ามาแล้วต้องปฏิบัติ ใครฝ่าฝืนหรือไม่ทำตามกฏเค้าจะกลายเป้นแกะดำและก็อยู่ไม่ได้เอง.... นานหลายปีมาแล้ว...ทีมงานจากส่วนกลางทึ่งร้านโกมากว่า ทำยังไงให้ร้านสะอาดได้ขนาดนั้น ทั้งหน้าร้านหลังร้านที่สำคัญห้องน้ำเมื่อเดินเข้าไปรู้สึกสบายใจที่จะใช้...โกบอกก็แค่ทำให้เค้าเห็นว่า ความสะอาดคือสิ่งปกติ เมื่อไม่สะอาดนั้นคือผิดปกติ แล้วคุณจะยอมให้มันผิดปกติได้อย่างไร???? ครั้งหนึ่งอาจารย์โกสอนว่า..."จิตใจคนเหมือนภาชนะใบหนึ่ง...หากเรานำมาปลูกต้นไม้ออกดอกสวยงามเราก็เรียก กระถาง แต่หากเรานำมาใส่น้ำมูกน้ำลายปฏิกูลต่างๆ เราก็เรียก กระโถน...(กระโถนกระถาง โดยท่านพระอาจารย์ชยสาโร)"  แน่นอนบางคนเป็นกระโถนบางคนเป็นกระถาง บางคนบางช่วงเวลาเป็นกระโถนและบางช่วงเวลาเป็นกระถาง แต่ทำอย่างไรเราจึงจะทำให้ทุกคนรวมทั้งตัวเรา และทุกช่วงเวลาเป็นกระถาง... "ระบบเชนสโตร.."เข้ามาเมืองไทยยังไม่ถึง 20 ปีนี้มีเด็กหนุ่ม 2 คนในยุคนั้นทำธุรกิจด้วยความคึกคะนอง เพราะอยากมีร้านหนังสือดีๆสักร้าน พอทำขึ้นมาปรากฏว่าได้รับการต้อนรับอย่างคาดไม่ถึง ทำให้ธุรกิจเติบโตอย่างรวดเร้ว จนกลายเป็นธุรกิจเชนสโตร์รายแรกของเมืองไทย(ในขณะที่ยุคนั้นแม้จะมีเซ็นทรัล โรบินสัน ไดมารูที่มีหลายสาขาแต่ก็ไม่เรียก เชนสโตร์) แต่สุดท้ายด้วยความที่เติบโตเร้วเกินไป ขาดการควบคุมที่ดีธุรกิจนั้นจึงจากไปอย่างรวดเร็วอย่างน่าเสียดาย.... วันนี้ด้วยโนฮาวใหม่ๆและด้วยเทคโนโลยีที่เจริญก้าวหน้า ทำให้ธุรกิจในเมืองไทยมากมายธุรกิจเป็นเชนสโตร์สมบูรณ์แบบอย่างน่าทึ่ง...แต่อย่างไรก็ตามการบริหารทุกภาคส่วนขององค์กรนั้นก็ต้องใช้ระบบเข้าไปควบคุมทั้งสิ้น ไม่ระบบงานก็ระบบคน.... การเข้าไปทำสิ่งที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงนั้น แม้ว่าสิ่งนั้นจะยากลำบากเพียงใดก็ตาม แต่หากได้รับความยินยอมพร้อมใจกันจากทุกฝ่ายทุกคน สิ่งนั้นจะยากลำบากแค่ไหนก็ไม่ยากที่จะทำให้สำเร้จ....นี่เป้นสัจจธรรมแน่นอน.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 6 ธ.ค. 51 07:04:21 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ใครปลุกซอมบี้เนี่ย   โผล่ขึ้นมาอยู่ข้างบนอีกแล้ว   ดีดี สงสัยหลานๆ สงสารคนแก่หากระทู้ไม่เจอเนอะ 5555 ว่าด้วยเรื่องฮา  เอ๊ะ หรือเป็นตลกร้ายหว่า สภาวการณ์ปัจจุบันนี่น่ากลัวจริงๆ นะคะ   เพราะภายในวันพฤหัสที่ผ่านมาวันเดียวแบมได้รับโทรจากหลายท่านเรื่อง  "ถูกเลิกจ้าง / ลาออก / โดนบีบให้ออก ฯลฯ" ในหลายท่านนั้น  แบ่งทัศนคติคนได้หลายประเภทด้วยกัน   แบ่งได้ไง?  เอ่า!  ก็ประเมินจากสิ่งที่พูดไงคะ     คนอื่นประเมินเราจากสิ่งที่เราพูดกันนะคะ   คำพูดเป็นนายเรา  เมื่อออกไปแล้ว แก้ไขไม่ได้    ดังนั้น  คิดก่อนพูดค่ะ     ประเภทแรกที่เจอ คือ   อยู่ๆ ก็ถูกเลิกจ้าง   งง  ช็อค  ทำอะไรไม่ถูก  บริษัทก็เห็นไปได้ด้วยดี   ยังจ้างพนักงานใหม่เรื่อยๆ   แต่หนูถูกเลิกจ้างอ่ะ พี่แบม   ทำไมเป็นหนู อ่ะ   หนูพยายามทำงานดีมาโดยตลอด  ทำไมต้องเป็นหนูด้วย ฯลฯ      ....  อืม  กรณีนี้คุณเดาถูกค่ะ   เด็กคนนี้อยู่ในตำแหน่งงานประเภทที่เรียกกันว่า cost center พวกหน่วยงานหลังบ้านทั้งหลาย จำพวก  บัญชี การเงิน admin จัดซื้อ ฯลฯ   ในสภาวการณ์นี้ผู้บริหารมักหมายหัวไว้เลย   ว่าเป็นส่วนที่ทำให้องค์กรไม่มีกำไร   ซึ่งจริงๆ กรณีนี้อยากให้ผู้บริหารวิเคราะห์สถานการณ์ของตัวเองให้ดีก่อนตัดสินใจนะคะ  ว่าอะไรกันแน่ที่ทำให้องค์กรไม่มีกำไร  เพราะมันมีหลายองค์ประกอบเหลือเกินค่ะ    ท่านคงเคยเรียน crisis management กันมาบ้าง   ในภาวะวิกฤตินั้น หลักการอันแรกคือ "รักษาชีวิตคน"   ท่านอาจลืมไปแล้ว     จริงอยู่ การตัดคน cost center  และ เพิ่มคน profit center มักเป็นเรื่องแรกๆ ที่โผล่มาในสมองของผู้บริหาร    แต่ถ้าองค์กรของท่านได้ดำเนินงานโดยบริหารงบประมาณ people cost อย่างมีประสิทธิภาพเป็นไปตามแผนงานมาโดยตลอดแล้ว   ขอให้ท่านมองงบบรรทัดอื่นที่มีปัญหาก่อนจะดีไหมคะ     อย่ามาบอกว่า มีบรรทัดนี้ บรรทัดเดียวที่มีปัญหา     ถ้าท่านพูดเช่นนั้น  อาจแสดงว่า ท่านไม่เคยใส่ใจการบริหารงบประมาณมาก่อนเลย ก็เป็นได้ค่ะ   คนในสายงาน cost center ที่ทำงานมีประสิทธิภาพ  มีส่วนอย่างมากในการทำให้องค์กรควบคุมงบค่าใช้จ่ายหลายๆ ตัวได้นะคะ คนประเภทนี้โชคร้ายของจริง  แต่แบมไม่คิดว่าด้วยทัศนคติการทำงานที่ตั้งใจขนาดนั้น จะทำให้เค้าโชคร้ายตลอดไป    เค้าควรเป็นที่ต้องการในองค์กรอื่น  ที่ได้คัดคน "ไม่ตั้งใจ"  ออกไป       แบมได้รับโทรจากคนประเภทนี้หลายสายจัง   และได้คัดบางคนเข้าร่วมทีม  เพราะบังเอิญมีตำแหน่งที่กำลังหาพอดี   และเค้ามีทัศนคติที่ "ผ่าน"   ส่วนบางคนนั้น  แบมได้ฟอร์เวิร์ดเรื่องราวต่อไปที่องค์กรอื่นๆ   พวกเค้าควรเป็นที่ต้องการค่ะ ประเภทที่สองที่ได้เจอ   คือ  สภาพในองค์กรตึงเครียดจนไม่ไหวแล้ว  คล้ายว่าถูกบีบให้ออก   อันนี้มักเกิดกับระดับผู้บริหาร    เท่าที่แบมได้รับคำบอกเล่า คือ  นี่ก็แย่  โน่นก็แย่  นั่นก็แย่  ไม่ไหวแล้ว  อยู่ต่อจะรู้สึกโง่ไปเรื่อยๆ  ไร้การพัฒนา ไร้อนาคต ฯลฯ      ขอโทษนะคะ  แบมฟังแล้วรู้สึกสงสารองค์กรที่คุณอยู่จังเลย    คุณจะรู้ไหมคะ ว่าความกตัญญูเป็นคุณสมบัติของคนดี    องค์กรนั้น ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรแต่ก็เป็นแหล่งรายได้ให้คุณดำเนินชีวิตอยู่ได้มาจนนั่งด่าให้แบมฟังอยู่นี่     ไม่ใช่เรื่องฉลาดเลยที่คุณจะนั่งด่าองค์กรให้ใครซักคนฟัง        ปิดท้ายคำบ่นยืดยาว  ด้วยการถามว่า   "แบมมีอะไรให้ทำมั่ง  อยากทำงานกับแบมอ่ะ   พี่ขอซัก xxxxxx ก็พอ  เพราะพี่ภาระเยอะ   เท่านี้ถึงจะอยู่ได้" ตลกร้ายจังค่ะพี่.....   พี่ได้แต่บอกสิ่งที่พี่อยาก  สิ่งที่พี่ต้องการ    บังเอิญจัง ที่พี่มีทัศนคติที่แบมไม่ต้องการ   ดังนั้น สิ่งที่พี่อยากได้ แบมคงสนองไม่ได้     พูดกันตรงๆ แรงๆ คือ   ไม่ใช่เรื่องของคนที่จะจ้างพี่ต้องรู้ว่าพี่มีภาระเท่าไร อย่างไร      เรื่องที่พวกเค้าควรต้องรู้จากพี่คือ   พี่มีมูลค่ามากพอที่เค้าจะยินดีจ่ายไหม  ตะหากค่ะ   พี่เข้าใจผิดแล้ว สิ่งที่แบมทำได้ในฐานะน้องร่วมโลกคือ   รับฟังพี่  และ แสดงความเห็นใจพี่    แต่สิ่งที่แบมไม่ได้ทำ ทั้งที่พี่คงอยากให้ทำคือ  คล้อยตามพี่    ขอโทษจริงๆ ค่ะ  ทัศนคติเราแตกต่างกันเกินไป     แบมขอดำรงฐานะเป็นน้องร่วมโลกอย่างนี้ต่อไป จะดีกว่า   ขอให้พี่โชคดีค่ะ วันนี้ตื่นเช้า  มานั่งทำงาน   พอแก่แล้วตื่นเช้าเนอะ 5555  แปลก   แต่ดีจัง ทำงานได้มากมายค่ะ   ลองตื่นเช้าๆ กันบ้างนะคะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 6 ธ.ค. 51 07:37:49 ]

ความคิดเห็นที่ 64 การที่แบมโพสพร้อมโก  เป็นข้อยืนยันว่า แบมแก่แย๊ววววว  Y_Y   เศร้าใจ  สวัสดีตอนเช้าค่ะโก  เมื่อคืนจุดเทียนถวายพระพรให้ในหลวงหรือเปล่าคะ  ท่านทรงประชวร  หดหู่จังค่ะ อ่านความเห็นโก  นี่แบบ  ยืนยันความชิวจริงๆ   ผู้บริหารยุคใหม่ๆ  ไฟแรงแทบจะท่วมตัว  ฟังเอาไว้ค่ะ   >>> หากในองค์กรคอยหวาดระแวงกัน ทะเลาะกัน องค์กรนั้นจะน่าอยู่ด้วยได้อย่างไร??? แนวคิดการบริหารอันนี้ เป็นขั้นแอดวานซ์   เลยขึ้นไปจากขั้นที่ท่านกำลังคิดอยู่หลายขั้นมากค่ะ   แนวคิดการบริหารขั้นล่างสุด  คือ    ปกครองคนด้วยความ "กลัว"    บางทีเราอาจยังไม่พ้นขั้นนี้ก็ได้นะคะ    ใช้สติก่อนตัดสินใจกันดีไหมคะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 6 ธ.ค. 51 07:48:08 ]

ความคิดเห็นที่ 65 อิอิอิ....หวัดดีตอนเช้าแบม... โกโพสต์เสร็จ กดดู..อ้าว โพสต์ชนกันกลางอากาศ... แล้วทำไม ความแก่ เป็นความเศร้า....เธอนี่...ไม่ใครในโลกนี้ ไม่แก่... ความแก่เป็นเรื่องธรรมด๊า..ธรรมดา..ไม่เห็นต้องเศร้าเลย.... แหมๆๆ.....โกก็พูดไปตามความคิดโก อาจจะถูกก็ได้ อาจจะผิดก็ได้นะ.... แต่โกก็ภูมิใจนะ...เพราะองค์กรโก รองจากโกลงไปเค้าเคารพกัน เกรงใจกัน(เค้ากลัวโกอยู่คนเดียว อิอิอิ)....แบบว่า เอา โหด เลว ดี มาอยู่ที่โกคนเดียวพอ....คนอื่นๆให้เค้ารักกัน เป็นพี่น้องกัน อยู่กันไปช่วยเหลือกันไป เค้าก็รักใคร่กันไม่อยากไปไหน...ปัญหาเราก็น้อยลง..จริงไม๊???? ยิ่งเดียวนี้เราอยากวางมือ ทำงานให้น้อยลง ยิ่งต้องปล่อยให้คนอื่นทำงาน ยิ่งต้องมองปัญหาให้ชัด เวลาจี้ต้องถูกจุด จะได้ไม่เสียเวลา และ ไม่ทำให้ทีมงานสับสน...ว่านายทำไมเข้าๆออกๆ แบบนี้แระ องค์กรไม่ไปไหน... เพราะฉะนั้น วันนี้เหล็กกำลังร้อน แบมต้องวางนโยบายชัดๆ หลักการดีๆ ทีนี้ถึงเราไม่อยู่ สาขาก็ทำงานได้ปรื้อ.... แต่อย่าลืมนะ การเป็นผู้บริหารที่ดี ต้องวางเรื่องด่วนเรื่องไม่ด่วน  เรื่องหลักเรื่องย่อย  เรื่องสำคัญเรื่องไม่สำคัญ ให้ชัดเจน...เพราะถ้าเราแยกได้ชัดเจน ทำอะไรก็ง่าย ทำอะไรก็ทันเวลา ทำอะไรก็ดูดี.....นี่ไม่ใช่แบมไม่บอกนะนี่.....(อิอิอิ เค้าเรียก โง่แล้วอวดฉลาด รึป่าวนะ..) จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 6 ธ.ค. 51 08:32:59 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ตื่นเช้ามานั่งฟังคนแก่บ่น ปล. เห็นด้วยกับประเด็น สร้างวัฒนธรรมความสุขขึ้นในองค์กรนะครับ + วางระบบที่ดี... เดี๋ยวเขียนเป็น Strategy Map ให้นะครับจะได้มองเห็นได้ในภาพรวมทั้งองค์กร จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 6 ธ.ค. 51 08:37:53 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ^ ^ อ้าวโดนปาด โพสชนกันซะงั้นแต่ช้ากว่า โก ต้องรีบแก้ตัวว่า คคห. 66 แซวคุณแบมเล่น นะครับ เดี๋ยวโก จะเข้าใจผิด หาว่าผมว่าโกแก่  ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 6 ธ.ค. 51 08:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 68 น้อมรับความคิดเห็นของโกครับ การจะให้องค์กรมีผู้ร้าย พระเอก คงจะไม่ดีต่อองค์กรที่พนักงานทุกคนเคร่งครัดในหน้าที่ของตนเองและมีทัศนคติต่อการทำงานที่ดี ที่ผมยกประเด็นเรื่องพระเอก ผู้ร้ายขึ้นมานั้น เพียงประสบการณ์ที่เคยทำงานในบริษัท Consulting ที่เวลาเจอลูกค้างี่เง่า เพราะหลักการเปลี่ยนแปลงขั้นตอนการทำงาน บ่อยครั้งเราจะเจอการต่อต้านของผู้ปฏิบัติงาน ส่วนใหญ่มักมองว่า สิ่งที่ปฏิบัติเดิมๆ ก็ดีอยู่แล้ว จะเปลี่ยนแปลงทำไม เปรียบเสมือนมุมมองของห้องน้ำ o บางคนบอกว่า จะอะไรกระนักกระหนา ห้องน้ำมันก็ต้องมีเลอะเทอะบางสิ o บางคนบอกว่าแค่ดูทั่วไปสะอาด ก็สะอาด o บางคนบอกว่าแค่ภาพรวมสะอาดไม่พอ รายละเอียดทุกซอกทุกมุมต้องสะอาดด้วย o บางคนบอกรายละเอียดสะอาดไม่พอ ต้องมีกลิ่นที่สะอาดด้วย ในขณะที่เราต้องการสะอาดหมดจดทุกซอกทุกมุม และมีกลิ่นที่สะอาดด้วย คงจะเปลี่ยนแปลงทัศนะคติของคนกลุ่มที่ 1 และ 2 ต้องใช้พลังงานไม่น้อย นี่คือที่มาของทฤษฎีพระเอก ผู้ร้ายครับ ซึ่งไม่ได้ใช้กับทุกองค์กร และไม่ได้ใช้ตลอดเวลา ขึ้นอยู่กับสถานะการณ์จะพาไป แต่เห็นด้วยครับว่าในองค์กรของเราเอง จะใช้ทฤษฎีนี้ คงจะลำบาก เพราะเมื่ออยู่ในที่เดียวกัน ความเกรงใจระหว่างกันมันก็ย่อมที่จะแคบลง แถมต้องเจอหน้ากันตลอกจนกว่าใครสักคนจะลาออกจากองค์กรไป จึงเห็นว่า หากจะใช้ทฤษฎีพระเอก ผู้ร้าย ต้องประยุกต์เอามากๆ ครับ จะประยุกต์เข้ากับลาบราดอร์ หรือ ไลอ้อนคิง สิงโตตัวผู้ ก็ได้ แต่ยังไงก็ต้องประยุกต์ หากพนักงานทุกคนมีทัศนคติที่ดีเหมือนๆ กันหมด ทฤษฎีนี้ก็ควรที่ต้องยกเลิกทันที ทั้งนี้ทั้งนั้น หลักการบริหารของผมแค่หางอึ่ง คิดได้เท่าที่ตัวเองมีประสบการณ์ทางอ้อม หากจะปฏิบัติจริง คงต้องฝึกฝนอีกเยอะครับ เรื่องของเทคโนโลยีนั้น ที่แนะนำให้ใช้เทคโนโลยีไม่ใช้ให้มันมาทำรายงานให้เรา แต่สิ่งที่เราต้องการจากเทคโนโลยีคือ ข้อมูลดิบ ในยุคข้อมูลข่าวสาร สิ่งที่สำคัญคือข้อมูล ดังนั้น เราจะรู้การเคลื่อนไหวขององค์กรได้ ไม่ใช่จากกล้องวงจรปิด เพราะไม่มีใครสามารถนั่งเฝ้าหน้าจอได้ 24 ชม 7 วัน แต่เราก็ต้องมีข้อมูล เพราะเมื่อมีข้อมูล พี่เชื่อว่าน้องแบมจะเนรมิตรายงานแบบไหนก็ได้ จะกราฟแท่ง กราฟเส้น หรือจะแบ่ง segment หลายๆ มิติ เพื่อหา significant ที่น้องแบมต้องการวิเคราะห์ธุรกิจ คงไม่ยาก แต่ข้อมูลต้องทันสมัยและถูกต้องที่สุด พี่เจอหลายๆ ที่ เวลาทำงานโดยใช้เทคโนโลยีแล้ว ใช้ไม่สุด คือ ต้องมีการ re-key บันทึกซ้ำ หรือไม่ก็ข้อมูลไม่ integrated เชื่อมต่อกันระหว่างแผนก โดยเฉพาะพวกข้อมูลขยะ ข้อมูลที่เกิดจากความผิดพลาดของการปฏิบัติงานของระบบหรือจากฝีมือคนที่ระบบกันไม่ได้ ดังนั้น ถ้าน้องแบมจะหาเทคโนโลยีสักตัว ก็อยากบอกน้องแบมว่า ไม่ใช่แค่ application ที่เขาจะเสนอเรา แต่ต้องหมายถึง solution ที่เขาจะแนะนำเราในการบริหารธุรกิจ เรื่องของตำหนิระบบงานขององค์กรนี่ แห่ะ แห่ะ แห่ะ เผอิญเฮียทำงานตรวจสอบภายใน ที่ต้องรู้สึกและเห็นได้ถึงจุดบกพร่องของระบบงาน เลยอาจเป็นพวก "นี่ก็แย่  โน่นก็แย่  นั่นก็แย" แต่เฮียต้องทำ finding and recommendation นะจ๊ะ ไม่ใช่พวกที่ติอย่างเดียว สิ่งหนึ่งที่คิดหลังจากเห็นนี่ โน่น นั่น แย่ก็คือ ดีแห่ะ มีของเล่นให้เล่นเยอะแยะไปหมด ช่างเป็นแหล่งที่มีความรู้ที่ดี ที่ให้เราขัดเกลาความรู้ในสมัยที่เรียนและประสบการณ์จากการทำงานในที่ต่างๆ มาเสนอแนะและพยายามหาวิธีการโน้มน้าวใจให้ฝ่ายอื่นๆ เห็นชอบในข้อเสนอแนะของเรา ไม่เห็นชอบก็ต้องพยายามใช้ทฤษฎี "How to manage our boss" เพื่อให้ท่านๆ ช่วยเราอีกแรง แต่ถ้าผลักครั้งนี้ไม่สำเร็จ ไว้ครั้งต่อไปๆ ผลักใหม่ หรือไม่ก็รอวิกฤติ ซึ่งอาจจะเป็นโอกาสของเราก็ได้ สนุกดี ปล. เช้านี้ไม่ได้รีบตื่นนะ จริงๆ ตายังไม่ตื่นเลย แต่วันนี้ (ดัน) เป็นวันทำงาน แถมจะลาหยุดสักหน่อยก็ไม่ได้ เพราะมีภาระกิจสำคัญที่นัดไว้แล้ว ช่วงนี้อาการเริ่มหนาว (อีกครั้งหนึ่ง) ก็หวังว่าน้องแบม อาโก คุณจุง ท่านดอกเตอร์ และท่านอื่นๆ จะรักษาสุขภาพด้วยนะครับ และขอส่งดวงใจถวายพระพรให้คุณพระศรีรัตนตรัย ดลบันดาลให้ในหลวงท่านทรงมีพระพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรง เป็นมิ่งขวัญของปวงชนชาวไทยสืบไป จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 6 ธ.ค. 51 09:03:31 ]

ความคิดเห็นที่ 69 แผนที่กลยุทธ์องค์กร (Corporate Strategy Map) แก้ไข: ภาพไม่ขึ้น แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 51 09:14:35 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 6 ธ.ค. 51 09:06:41 ]

ความคิดเห็นที่ 70 สวัสดีครับ โต๋ ขอแสดงความยินดีกับ (ว่าที่) คุณพ่อคนใหม่ ... ...หลานสาวหรือหลานชาย ครับ ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 6 ธ.ค. 51 09:09:59 ]

ความคิดเห็นที่ 71 แผนที่กลยุทธ์องค์กร (Corporate Strategy Map) จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 6 ธ.ค. 51 09:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 72 โพสต์เสร็จ ก็ไปตอบกระทู้อื่น กลับมาดู อ๊ะ!!!! โดนตัดหน้า เห็นด้วยกับหลักการของโก คห 65 ครับ เอ๊ะ!!!! เห็นด้วยกับ คห 66 กับ 67 ของท่าดอกเตอร์ด้วยดีไหมเนี้ยะ ตอนที่ไปซาวด์ ไม่เห็นช้างน้อยนะ 98% ผู้หญิงชัวร์ อีก 2% เพื่ออยากจะเป็นทอมบอยหน่ะ จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 6 ธ.ค. 51 09:26:20 ]

ความคิดเห็นที่ 73 หวัดดีทุกท่าน.... คุณดีอาร์ ใครว่าโกแก่ โกไม่เคยโกรธ ไม่เคยน้อยใจ เพราะเป็นความจริง...น้อมรับด้วยความยินดี...แต่จะเสียใจ ถ้ามีคนบอกว่าเป็นคน ...แก่เพราะกินข้าว เฒ่าเพราะอยู่นาน...(สุภาษิตอีสาน) ตุณ เตร็ดเตร่  ครับ ทุกทฤษฏีไม่ผิดไม่ถูกครับเพียงแต่ต้องเลือกใช้ให้ถูกต้องตามเวลาและสถานที่ เหมือนคำพูดคน คำพูดที่ดี คือพูดให้เหมาะกับกาล.. เรื่องการทำงานและความต้องการของทีมงานนั้น ต้องเริ่มจากน้อยไปหามากครับ เริ่มจากเล็กไปสู่ใหญ่ อย่าใจร้อน เครื่องกรอง(สกรีน)นั้น ต้องเริ่มจากหยาบไปหาละเอียด เช่น ห้องน้ำเริ่มต้นให้สะอาดก่อนก็พอ แล้วค่อยไปถึงทุกซอกทุกมุม จนไปถึงให้มีกลิ่นหอมด้วย...คนที่ใจร้อนอยากให้ได้แบบที่ตนเองต้องการ บางทีก็ทำให้เสียคนไปอย่างเสียดาย.... วันก่อนพึ่งบอกเด็กไปว่า...อะไรที่รบกวนการขาย นั่นคือปัญหาเร่งด่วนที่ต้องแก้ไขให้เร็วที่สุด อย่านิ่งนอนใจ อะไรที่ทำให้ลูกค้าไม่พอใจ นั่นคือ ปัญหาสำคัญที่ทุกฝ่ายต้องช่วยกันแก้ไข อะไรที่ทำให้ทุกคนไม่สบายใจนั่นคือ ปัญหาที่ต้องให้ผู้บริหารรับทราบและแก้ไข ส่วนปัญหาอื่นๆถ้าไม่เดือดร้อนจริงๆให้ฝ่ายที่รับผิดชอบเป็นคนแก้ไข..อิอิอิ ง่ายจะตายไป.... หลายวันนี้อากาศที่อุบลเย็นลงจนถึงเย็นจัด ทำให้หนาวทั้งภายนอกและภายใน ภายนอกอากาศหนาว แต่ภายในหนาวใจเพราะตลาดซบเซาเหลือเกิน...แถมตีกอล์ฟคุ้มดีคุ้มร้าย ไม่ได้อย่างใจสักอย่าง เฮ้อออออ....อิอิอิ บ่นให้สมกับเป็นคนแก่.... จากคุณ : คนอุบล - [ 6 ธ.ค. 51 09:38:55 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ^ ^ เห็นด้วยครับ โก ... แต่โกไม่ได้แก่นะครับ แค่เกิดก่อนเท่านั้นเอง ^_^ ------- ฮ่าๆ นะครับ โต๋ สงสัยผมจะได้หลานสาว (สวย) ^_^ ปล. โชคดีปีใหม่ ครับ ทุกคน ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 6 ธ.ค. 51 09:59:34 ]

ความคิดเห็นที่ 75 คำสอนของโก จะนำไปปฏิบัติครับ ถ้าจะให้ดี ต้องขอแต้มต่อด้วยครับ อิอิ ปล. ช่วงนี้บ้ากอล์ฟเหมือนกัน แต่ทำยังไง ก็โดนเพื่อนกินป๊อยท์ทุกที T.T" จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 6 ธ.ค. 51 12:00:49 ]

ความคิดเห็นที่ 76 เช้านี้กว่าจะปั่นงานเสร็จก็เกือบแย่  แต่ก็ดีกว่าลากยาวไป X'mas พยายามให้แผนเข้าบอร์ดให้จบจะได้ไปต่อได้ หากระทู้ไม่เจออยู่พักนึง  กะว่าขี้เกีขจหา มันน่าจะไม่ขยับ แต่โชคดีที่สลัดความขี้เกียจออกไปได้  เพราะมีความเห็นดีๆเยอะ ขออนุญาตแลกเปลี่ยนความเห็นดังนี้ครับ -------------------------------------------------------------------------- 1.   โดยส่วนตัวแล้ว ไม่ว่าจะเป็นองค์กรไหน  ระดับไหน ทั้งบนสุด ไล่ลงมาจนถึงล่าง การบริหารจัดการคน เป็นเรื่องที่ยากที่สุด  ในบรรดาการจัดการ resource & capability ทุกตัว การบริหารคน  ผมเชื่อว่าต้องใช้พระเดช และพระคุณ อย่างสมดุล ในสัดส่วนที่เหมาะสม  และ customize ไปในแต่ละคน แต่ละส่วน ต่อให้มี พนักงาน ผู้บริหารระดับกลางถึงล่าง หรือไม่ว่าจะรับไหน ที่มีทั้งฝีมือดี ทัศนคติดี ทำงานดี อย่างไร ก็ไม่อาจขาดอย่างหนึ่งอย่างใดไป ยามที่คนมาอยู่ด้วยกันจำนวนมาก เหมือนมีอัตตา มากองรวมกัน ก็จะมีความแตกต่างทางความคิด การกระทำ ความต้องการเสมอ ตัวอย่างเช่น  คน 3 คนที่ทำงานร่วมกันทีมเวิร์คดระดับเทพ แต่เวลากินข้าวอาจมีความต้องการต่างกัน เวลาเลือกร้านข้าวอาจชอบไม่เหมือนกัน และถ้าเป็นคน 100 คนที่ทำงานร่วมกันระดับเทพ  ถ้าให้เลือกร้านที่จะฉลองความสำเร็จ  ก็จะยิ่งยากในการตกลง และถ้าเปลี่ยนเป็นเรื่องที่ต้อง trade off ระหว่างกันในแต่ละหน่วย ก็จะยิ่งเห็นปัญหาที่ชัดเจนขึ้น ทั้ง benefit ทั้งการใช้ resource ทั้ง obligation & responsibility ฯลฯ ที่ท้ายสุดแล้ว การเข้ามาควบคุมและจัดการโดยคนที่มี authority และ power จำเป็นต้องใช้ทั้ง พระเดชและพระคุณ เข้ามาจัดการ และนี่เองคือ ศิลป์ ของการใช้ เราจะใช้ " พระเดช " อย่างไรให้คนรัก  และใช้ " พระคุณ " อย่างไรให้คนเกรง ผมไม่ได้เขียนสลับนะครับ แต่ตั้งใจสื่อเช่นนั้นจริงๆ การใช้พระเดชให้คนกลัว  ใครๆก็ทำได้   มีอำนาจ มี authority จะสั่งให้หรือไม่ให้อย่างไร ที่มีผลกระทบต่อพนักงาน ลูกน้อง เค้าก็กลัว ดังนั้นการที่บอกว่าการปกครองด้วยความกลัว  จึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับผู้บริหารใดๆ การใช้พระเดชให้คนรัก  จึงเป็น ศิลป์ ในการครองใจคนอย่างหนึ่ง ในทำนองเดียวกัน การใช้พระคุณให้คนเกรง  (เกรง: ยำเกรง เคารพนับคือ ศรัทธา  ต่างกับกลัว) การใช้พระคุณให้คนรัก ใครก็ทำได้ไม่ยาก (แต่ทำให้ทุกคนรักพร้อมกันไม่ได้กรณี trade off ในแต่ละ unit) การใช้พระคุณอย่างไรให้คนเกรง สาเหตุที่ร่ายยาวมาทั้งหมดนี้จะสื่อให้เห็น 2 อย่าง    1.1   องค์กรที่ดี วัฒนธรรมที่ดี คนทำงานที่ดี ทุกคนร่วมแรงร่วมใจ ช่วยเหลือเกื้อกูล ใครก็ฝันถึง และต้องพยายามให้เป็น           แต่เราต่างก็รู้ดีว่า การทำให้เป็นเช่นนั้นเป็นเรื่องยาก (แต่ก็ต้องทำ)           และแม้จะเป็นเช่นนั้นแล้ว  ในทางปฏิบัติเราก็ยังจำเป็นต้องใช้ พระเดชพระคุณในการบริหารจัดการ           (โดยเฉพาะประเด็น trade off ในแต่ละ unit)           ซึ่ง กลวิธี ในการใช้ ไม่ตายตัว ขึ้นกับความเหมาะสมและฉลาดเฉลียวของผู้ใช้  (ตามที่ได้กล่าวมาแล้ว)    1.2   ในองค์กรที่มีคนเป็นจำนวนมาก และมี hierachy ของการจัดการสูง            การกำหนด หรือสร้าง ระเบียบ ระบบ norm decipline code แล้วแต่จะเรียกที่จะเรียกได้ว่า            แบบนี้แหละคือองค์กรที่มี culture ที่ดีตามที่ได้กล่าว            ท้ายสุดต้อง deploy ออกมาเป็น กฏ ระเบียบ ที่จับต้องได้ เพราะเนื่องจาก unit ที่เยอะและหลายลำดับชั้น            (ต่างกับองค์ที่มีคนไม่กี่คน  สามารถ พ่อปกครองลูกได้)            ถ้าเรากำลังมององค์กรเล็กๆ คนไม่กี่ร้อย  เราอาจมีสายบังคับบัญชา หลักๆ มีคนตัดสินใจไม่กี่คน            เรื่องทุกเรื่องก็จะจบ หรือจัดการได้ง่าย            ยิ่งองค์กรใหญ่มาก คนและประเภทของคนก็จะมีความหลากหลาย            พนักงานใน assembly line  กับ marketing ก็ต้องปกครองต่างกัน            กลวิธีในการประยุกต์ใช้ก็ต่างกัน            มันไม่ใช่แค่ good cops bad cops แล้วจบ  เพราะนั่นไว้ตามเด็กเกเร หรือ คนที่ต้องดูแลใกล้ชิด            นั่นแค่รูปแบบเดียวในการบริหารจัดการกับคนแบบเดียว            ซึ่งถ้าเป็นองค์กรเล็กๆ การคัดคนและรักษาคน คงสามารถหาคน type ที่ต้องการได้ง่ายกว่าองค์กรใหญ่ๆ             และมีประเด็นในการบริหารจัดการคนน้อยกว่า จากคุณ : วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก - [ 6 ธ.ค. 51 13:26:20 ]

ความคิดเห็นที่ 77 อ่านไปอ่านมา เจอกระทู้ของพี่ bam@ka ด้วย ดีใจจัง อยากให้ออกมาติดต่อชาวโลกบ่อยๆหน่อยค่ะ กระทู้น่าอ่านดีค่ะ จาก คนส่งหลังไมค์ไป แต่ไม่เค้ย ไม่เคยได้ตอบกลับ คิคิ จากคุณ : .. (beta888) - [ 6 ธ.ค. 51 17:27:54 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คือว่า  รักกันจริง  ต้องควานหากันหน่อยค่ะ   กระทู้ตกลงมาอีกแล้ว 555  พวกเรานี่ผ่านภาวะขึ้นลง มาจนชินชาดีนะคะ แบมชอบแนวคิดที่จับต้องได้ของคุณวิญญาณ ความรัก ความรู้สึกมาก   โดยเฉพาะเรื่องนี้ >>> เราจะใช้ " พระเดช " อย่างไรให้คนรัก  และใช้ " พระคุณ " อย่างไรให้คนเกรง อันนี้ยากสุดจริงๆ และเห็นด้วยอย่างยิ่งว่ามัน Art มาก   มันอาร์ตจนไม่สามารถระบุกลวิธีระหว่างทางได้    แต่รู้ว่าเส้นชัยที่ต้องการคืออะไร   แบมมักใช้ พระเดช  ผ่านกฎ ผ่านระเบียบ ผ่านลายลักษณ์อักษร   แต่ห้ามลืมอธิบายว่าทำไมต้องใช้พระเดช    แบมว่าอันนี้สำคัญ   ชีวิตมันต้องมีเหตุผล  มีที่มา    ไม่มีใครบ้า อยู่ดีดีลุกขึ้นมาแกว่งดาบให้เมื่อยมือ     มันมีประเด็นของการใช้พระเดชทั้งนั้น   จะใช้เพื่อป้องกันอะไร  หลีกเลี่ยงอะไร    ก็บอกเห็นผลกันไป     อ้อ นึกขึ้นได้   เหตุผลที่ไม่เข้าท่า  และพาลจะโดนเซ็งเอาง่ายๆ   คือ   "เพื่อตรวจสอบ"    มันฟัง negative ไปค่ะ   รู้ล่ะค่ะ ว่าจะใช้พระเดชตรวจสอบ   แต่ไม่มีใครรู้สึกดีกับการถูกตรวจสอบค่ะ     ที่เหลือ แบมนั่งตรึกตรองดูนี่  แบมไม่ค่อยใช้พระเดชแล้วแฮะ  -_-'   ที่เหลือก็ใช้ขอร้อง หรือ ชวนกัน เดี๋ยวเรามาเริ่มทำอย่างนี้กันไหม  และ ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือร่วมใจค่ะ   5555555   ตายละชั้น  มีศิลปะ ป่าวเนี่ย สำหรับเรื่องพระคุณนี่มักทำแบมเครียดนะ   โดยเฉพาะพระคุณที่เป็นจำนวนนับได้เพื่อทำให้คุณภาพชีวิตเค้าดีขึ้น  สมกับที่เค้าตั้งใจทำงานให้เราน่ะ   ไม่ได้เครียดเพราะอยากให้เค้ารู้สึกเป็นหนี้บุญคุณนะคะ     เครียดเพราะ รู้สึกว่า  ต้องหามาตอบแทนเค้าเนี่ย อ่ะค่ะ  5555  ตีลังกา แงะงบประมาณทุกบรรทัด เพื่อหามาให้เค้าให้ได้ ส่วนพระคุณอื่นนี่  มันเป็นธรรมชาตินะ   การให้ นี่เป็นธรรมชาติของมนุษย์นะ  แบมว่า    เอ๊ะ หรือไม่ใช่ อุ่ย  แม่เรียกกินสุกี้   พอเพียงสุดๆ   ทำสุกี้กินเองที่บ้าน   สามารถ มากๆ  ละลานตาเต็มโต๊ะ ยิ่งกว่าเอ็มเค  หมดตังค์เต็มที่เลย  200     สุดยอดแม่บ้านจริงๆ จากคุณ : bam_ka@ - [ 6 ธ.ค. 51 17:40:41 ]

ความคิดเห็นที่ 79 จริงๆผมว่าพี่ๆหลายๆท่านในนี้ต่างก็มีประสบการณ์  และมีมุมมอง ประสบการณ์การบริหารมามากมาย โดยส่วนตัวผมคิดว่ามันมีค่ามากกว่าความรู้ที่หาจากตำราหลายเท่านัก ผมเองอยากจะแลกเปลี่ยนเหตุการณ์พร้อมคำอธิบายที่คิดเอาเอง จากทั้งเจอ จากทั้งอ่าน เรื่องการใช้ พระเดช อย่างไรให้คนรัก หลักของการใช้พระเดช ไม่ใช่เพียงแค่ปฏิบัติตามกฏ หรือใช้อำนาจที่มีอยู่ หากแต่ว่าการใช้ต้องพึงไม่ขัดกับ value ของแต่ละคน  รวมทั้งการที่ต้องเข้าไปเสริม value ให้เด่นชัด ซึ่งไม่เพียงเรื่องการใช้พระเดชอย่างไร  แต่รวมทั้งหมดของทุกการกระทำ ที่จะเป็นส่วนหนึ่งของการทำให้คนรัก (หลักของการครองใจคน) ทีนี้ value ของคนคืออะไร โดยรวมหมายถึงการที่ใครคนใดคนหนึ่ง ให้ความหมาย ศรัทธา  ชื่นชอบ  นิยม ในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (ในคนคนนึง อาจมีเป็นล้านๆ value) ที่เป็นแกนในการผลิต ทัศนคติ และพฤติกรรม ต่อมา อ่านแล้วอาจจะงง  ไปที่ตัวอย่างดีกว่าครับ แม่ผมชอบดูเปาบุ้นจิ้นมาก  ยิ่งตอนจบของแต่ละตอนยิ่งอย่าให้พลาด (กับข้งกับข้าวหากินกันเองไปก่อน) แม่บอกรู้สึกสะใจเวลาที่คนผิดโดนลงโทษ  ไม่ว่าจะเป็นราชบุตรเขย  อ๋องเอิ๋ง  ขุนนาง ถ้าทำผิดโทษก็เท่าสามัญชน จะเห็นว่า ทั้งทัศนคติที่มีต่อการใช้กฏ อำนาจ  และพฤติกรรมที่แสดงออก รอยยิ้มแสยะยามใบมีดดังฉับ (อ๊ะ ล้อเล่นครับ  ไม่จิตขนาดนั้น) ทั้งหลายทั้งปวงเกิดจากคุณค่า ที่เรียกว่า  ความยุติธรรม  อาจรวมไปถึง ทำดีได้ดีทำดีได้ชั่ว พอเปาบุ้นจิ้นมาไม้นี้  มันไปถูกจริตแม่ผมพอดี  ท่านเลยทั้งปลื้มทั้งชื่นชม เริ่มเห็นช่องทาง แล้วนะครับ มาตัวอย่างต่อเนื่องบ้าง สมัยเด็ก เพื่อนๆผมเคยแอบเข้าไปห้องอาจารย์ ใจร้อนไปแอบดูคะแนนสอบ ซึ่งบนโต๊ะอาจมีข้อสอบอื่น มีเรื่องส่วนตัวอาจารย์  พออาจารย์รู้เข้าก็โกรธ สามารถให้ตก (เกรด 0) ได้ แต่อาจารย์ใช้วิธี อบรม (กึ่งด่ากึ่งสอน) อยู่ 10 นาที  แล้วลงไม้เรียวอีกคนละ 15 ที (อาจารย์ติด ranking ตีแรง 1 ใน 5 ของโรงเรียน) ทั้งๆที่เพื่อนถ้าโดนตีแค่ 2-3 ทีก็งี้ดแล้ว  แต่นี่โดนไปเกินโหล แต่ละคนยังยิ้ม โล่งใจ กันไปหมด ลองอีกตัวอย่าง น้องคนนึงเพิ่งจบมาได้ไม่นาน  ทัศนคติต่อการทำงานยังไม่มืออาชีพ สิ่งที่ contribute ให้องค์กรไม่ใช่ความสามารถและความพยายามสูงสุด หลายครั้งที่เป็นงานที่เสร็จร้อนๆ โดยคุณภาพคาบเส้นระหว่างดีกับไม่ดี หัวหน้าเรียกไปด่า  (กึ่งสอนกึ่งสั่ง) อยู่ 1 ชั่วโมงชุดใหญ่ หลังจากนั้นมาก็ไม่เคยส่งงานเผาอีกเลย และกลายเป็น rookies ดาวเด่น อีกคนของทีม จนทุกวันนี้ เจ้าตัวก็ยังพูดว่า  ถ้าพี่ไม่ด่าผมวันนั้น ก็ไม่มีผมในวันนี้ จากตัวอย่างเล็กน้อยข้างต้น  หลายท่านเองก็คงประสบพบเจอจากวันวานที่ผ่านมา สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันในทุกกรณีคือ  การใช้อำนาจ ทั้งตาม authority และ power (พระเดช) ในการให้โทษกับใครคนนึง แล้วเป็นผลดีที่ส่งเสริมให้คนนั้นรู้สึก positive ต่างเกิดจากการใช้นั้นเป็นไปตาม value ไม่ขัดกับ value ยิ่งส่งเสริม value ของคนคนนั้น เมื่อคนคนนนั้นได้รับผลกระทบจากการใช้ดังกล่าวแล้วรับรู้ได้ว่า  การกระทำนั้นตรงกับ value ของตนเอง ก็จะมีความรู้สึก positive ต่อการกระทำดังกล่าว แล้วยิ่งก็การกระทำดังกล่าว ส่งผ่านเอาความรู้สึกหวังดี  เมตตา  ห่วงใย  ให้รู้สึกว่าเจ็บที่ต้องทำ ฯลฯ ก็จะยิ่งส่งผลกระทบในเชิงขนาดต่อความรู้สึกของผู้รับ จะเห็นว่าทั้งสามกรณีที่ยกตัวอย่าง การใช้ตรงกับ value ทั้งด้าน ความยุติธรรม  คนทำไม่ดีต้องได้รับผลตอบแทนที่ไม่ดี  การให้อภัย  ความห่วงใยเอาใจใส่ลูกน้อง และถ้าเรารู้จักและเข้าใจในตัวลูกน้อง เราก็จะสามารถทำได้อย่างดีขึ้น อย่างไรก็ตาม  คนเรามีความแตกต่างมากมาย โดยเฉพาะองค์กรขนาดใหญ่ ลองสังเกตองค์กรที่กำหนดคุณค่าหลักขององค์กร และประกาศ ปลูกฝังคนในองค์กร ก็เพื่อให้ทัศนคติและพฤติกรรมของคนในองค์กร  สะท้อนจาก value และผลิตผลภายใต้ทัศนคติและพฤติกรรมที่ถูกออกแบบไว้อย่างที่ต้องการ รวมไปถึงกระบวนการคัดเลือกคนเข้าสู่องค์กร  ย่อมคัดเลือกจากคนที่มี value ไปในทิศทางเดียวกันขององค์กร หรือของหน่วยงานนั้นๆ คนในองค์กรที่ให้คุณค่าในสิ่งๆเดียวกัน  ก็จะสามารถมองร่วมในเป้าหมาย หรือรู้สึกร่วมในการบรรลุเป้าหมายร่วมกัน การ set value ขององค์กรได้ประโยชน์หลายอย่าง  ส่วนในเรื่องนี้ก็จะเห็นถึงจุดร่วมของ value ที่ทำให้ง่ายต่อการบริหารจัดการที่กล่าวมา เช่น  องค์กรที่เกี่ยวข้องกับเงิน  อาจกำหนดเรื่อง ความซื่อสัตย์ เป็น value คนที่เป็นพนักงานต้องมี ความซื่อสัตย์ เป็นอันดับต้นๆ ดังนั้นถ้าเรากระทำการโดยส่งเสริมความซื่อสัตย์เช่น ลงโทษคนที่ไม่ซื่อสัตย์ก็จะส่งผลดีรวม จากคุณ : วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก - [ 7 ธ.ค. 51 09:06:53 ]

ความคิดเห็นที่ 80 -_-'  ขึ้นๆ ลงๆ ดีแท้  สนุกสนานตามสภาพค่ะ จริงๆ เมื่อวานยังถกกับพี่วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก ไม่จบ   เอ่อ  พี่คะ  มีชื่อสั้นกว่านี้ไหมคะ  แบมจะเรียกพี่วิญญาณ  ก็ดูจะใช่ที่   แล้วแบมก็กลัวผีด้วยง่ะ ว่าด้วยเรื่องการใช้พระคุณนี่   แบมมีข้อกังขาตั้งแต่สมัยสาวๆ (เพิ่งผ่านมาไม่นาน  เหอะๆ)   จนต้องหอบเรื่องนี้ไปนั่งเสวนากับผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง   ท่านสอนไว้ว่า เอ็งอย่าไปแปล แบม  เรื่องนี้ ไม่มีคำแปล  ยิ่งแปลยิ่งเลอะเทอะ  ไปกันใหญ่   มันเป็นอาร์ต  อาร์ตมาจากตัวตน และ จิตวิญญาณ  (เออ คิดถึงอาจารย์เฉลิมชัยเนอะ 5555)   ความสามารถในการใช้พระคุณมาจากปูมหลังที่ปลูกฝัง   เวลาเขา recruit  ผู้บริหารกัน   ถ้าผู้สัมภาษณ์มีจิตวิทยาที่ดี   มักถามอะไรเรื่อยเปื่อย   เพื่อตรวจสอบทัศนคติ  และ ความสามารถในการใช้ศิลปะเรื่อง  พระคุณ   เขาจะให้เราเล่าอะไรไปเรื่อยๆ  ถามโน่นนี่ ที่ไม่เกี่ยวกับงาน    เพราะเรื่องงาน คงผ่านการตรวจสอบมาจากหลายผู้สัมภาษณ์แล้วก่อนมานั่งเจ๋อ อยู่ตรงนี้    มานั่งตรงนี้ได้หมดเวลาพร่ำเรื่องงาน คำถามน่าคิด   เคยผ่านอุปสรรคอะไรมาบ้าง  ผ่านมาได้อย่างไร  ทำไมเลือกวิธีนั้น   เวลาว่างชอบทำอะไร   ทำไม    อยากได้อะไรอีกในชีวิตนี้   คิดว่าอะไรเป็นหน้าที่ในชีวิตบ้าง    ในบ้านสนิทกับใครมากที่สุด  ทำไม   แล้วมีเพื่อนสนิทไหม  เป็นใครไหนเล่าให้ฟังซิ   ทำไมจึงเลือกสนิท ฯลฯ อย่าเผลอคิดขำไปว่า  ท่านใจดีจังค่า    ชวนนู๋คุยด้วยไม่เครียด ไม่เครียด  อย่าเผลอเพราะคุณกำลังถูกตรวจสอบ  ความสามารถในการใช้พระคุณอยู่   แล้วด้วยบรรยากาศที่นำพา    คุณบังคับตนให้โกหกสิ่งที่คุณเป็น ที่คุณคิด   ไม่ได้ซะด้วย แบมเคยถูกถามตอนสัมภาษณ์ว่า    เวลาว่างชอบทำอะไร    แบมบอกว่า แบมชอบอ่านหนังสือ  กับเที่ยว    ท่านบอกว่า คนละเรื่องเลย  ไม่น่ารวมกันอยู่ในตัวคนเดียวได้     แบมบอกว่า  อ่านหนังสือคือแบมอยากใช้เวลาว่างให้อะไรกับตัวเอง       เที่ยวคือแบมอยากใช้เวลาว่างให้อะไรกับผู้อื่น     ท่านถามว่า  อ้าวเหรอ   เที่ยวกับใครล่ะ ส่วนใหญ่      แบมบอก  กับครอบครัวค่ะ      ท่านถามว่า  ไปไหนกัน     แบมบอก  อยากไปไหนก็ไปได้หมดค่ะ ท่านถามว่า  มาทำงานเนี่ย  อยากได้อะไร     แบมตอบว่า  แบมอยู่ในช่วงชีวิตที่ไม่ค่อยอยากได้อะไรที่จับต้องได้แล้ว เพราะแบมมีพอแล้ว    และก็รู้สึกว่า  ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวสูญเสียอีกแล้ว     ดังนั้นการทำงานสำหรับแบมนี่  คือ   แบมรู้สึกอยากให้สิ่งที่แบมมี   และแบมอยากรู้สึกดีที่มีผู้พอใจที่ได้รับ สรุปไม่ได้คุยเรื่องงาน   แต่ได้งาน หลังจากทำงานแล้วได้นั่งคุยกับท่านอีก   ได้มีโอกาสถามท่านว่า    ทำไมท่านรับแบม  เพราะแบมยังเด็กมาก   แบมโดนคนอื่นบ่นบ่อยๆ  ว่ากระโดกกระเดกให้มันน้อยๆ ลงหน่อย -_-'      ท่านก็ขำ  บอกไม่เกี่ยวกับอายุ   แต่ท่านเชื่อว่า แบมเต็มแล้ว    เต็ม มาก่อนแล้ว   ท่านเชื่อว่า เมื่อมาอยู่ด้วยกัน  แบมจะให้  มากกว่า  อยากได้ ไม่เคยมีใครแปลแบมอย่างนี้   และแบมจำจนถึงวันนี้     เป็นคำพูดที่มีผลกับวิธีคิดแบมมาก     เมื่อคุณรู้สึกว่าคุณเต็มแล้ว    คุณจะอยากให้โดยธรรมชาติ    จริงทีเดียว จากคุณ : bam_ka@ - [ 7 ธ.ค. 51 09:21:46 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ฮ่วย....  พิมพ์เสร็จ กดส่ง  ไฟดับพรึบ -_-'   แล้วจะเหลืออะไร   อุตส่าห์ร่ำเรียน crisis management มา  ไม่ได้เตรียมการรับมืออะไรเล๊ย พักนี้แบมโพสต์ชนกลางอากาศกับผู้หลักผู้ใหญ่บ่อยแฮะ   สงสัยมีดวงได้พลังเสริม  ฮี่ๆๆๆๆ พี่วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก กล่าวถึงเรื่อง VALUE (ยังไม่ได้รับอนุญาตให้เรียกสั้นกว่านี้  ยินดีพิมพ์ยาวต่อไปค่ะ)      ตรงใจดังเป้ง   เมื่อมีผู้กล่าวถึง VALUE ตอนแบมเด็กๆ แบมรับรู้แค่ว่า   แบมท่องจำ VALUE ขององค์กรได้   แบมคิดได้แค่นั้น    แบมรู้ตัวอีกทีคือ   ตระหนักได้ว่า VALUE นั้นได้ lead วิธีคิด วิธีทำงานทั้งหมดของแบม  แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว   (เหมือนเรื่องการทำความสะอาดห้องน้ำของโก)   แบมถือว่า โชคดีมาก ที่ได้อยู่ในองค์กรที่ได้ทำให้ VALUE มีคุณค่ายิ่งกว่า ข้อความแปะผนัง    โชคดีมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของทีมงานที่มีหัวหน้าทีมยึดมั่นใน VALUE   และเข้มแข็งในการฉุดรั้งนำพาทีมงานที่ซุกซนให้ยึดมั่น VALUE นั้นด้วย   เราสนุกสนานกับการทำงานจนเป็นเรื่องปกติ  จนเป็นวัฒนธรรมของเรา   วันหนึ่ง  มีผู้อื่นบอกว่า เราต่าง   องค์กรอื่นบอกว่า   เราต่าง  ประเทศอื่นบอกว่าเราต่าง   หลายความสำเร็จ หลายรางวัลที่เราได้รับ  มาจากสิ่งที่คนบอกว่า  เราต่าง    แบมรู้สึกรักคุณค่าของ VALUE ในวันนั้นเอง     หลายปีผ่านไป  หลายคนยังอยู่เพื่อสืบสาน VALUE นั้นให้คงอยู่กับองค์กรต่อไป    หลายคนเดินจากไปพร้อมพกความสำนึกค่าใน VALUE  ออกไปสู่องค์กรอื่นๆ แบมเป็นพวกหลัง     วันนี้เมื่อได้ lead องค์กร   ที่มีผู้คนหลากหลายตั้งแต่จบ ม.3 ถึง ระดับหลายปริญญา    แบมเลือกที่จะทำให้ VALUE นั้น simple กระชับ ชัดเจน  ไม่ต้องแปลความหมายซ้ำ    แบมได้ใช้ VALUE ทุกวัน ในการอธิบาย  การตอบข้อซักถาม   การแก้ปัญหา   การกำหนดแนวทาง  การตอบข้อโต้แย้ง     ทุกเรื่องราวบนเส้นทางการทำงาน  จะดำเนินไปได้  เพราะ VALUE มันชัดเจน   VALUE ของแบมชี้ชัดไปที่  "การส่งมอบสินค้าและบริการที่ลูกค้าพึงพอใจ"   อันเนื่องเพราะว่า องค์กรแบมอยู่ในธุรกิจบริการ ในวันหนึ่ง วันหนึ่ง   แบมพูดซ้ำประโยค  "แบมต้องส่งมอบสินค้าและบริการที่ลูกค้าพึงพอใจ"  หลายครั้ง     - แบมอยากเริ่มทำอันนี้เพราะเราต้องส่งมอบสินค้าและบริการที่ลูกค้าพึงพอใจ - แบมเสนอวิธีแก้นี้เพราะเราต้องส่งมอบสินค้าและบริการที่ลูกค้าพึงพอใจ - แบมคิดว่าเรื่องนี้เราควรตัดสินใจอย่างนี้เพราะเราต้องส่งมอบสินค้าและบริการที่ลูกค้าพึงพอใจ ฯลฯ มันอาจจะเป็นเรื่องเด็กๆ ไร้กลยุทธ์สำหรับใคร   แต่แบมยึดมั่นที่จะทำให้ประโยคนี้ถูกใช้อย่างสามัญที่สุด  จนเป็นเรื่องปกติ    แบมไม่รู้ว่า ทั้งองค์กรจะซึมซาบ VALUE นี้ในระยะเวลาอันสั้นหรือไม่   แต่แบมรู้ว่าแบมจะไม่เลิกยึดมั่น    เมื่อแบมไม่หยุดยึดมั่น  แบมน่าจะได้เห็น VALUE นี้เข้าถึงและซึมซาบอยู่กับคนรุ่นใหม่ขององค์กรเหมือนแบมในอดีต     ในวันที่แบมแก่แล้ว (คงอีกนาน)   แบมก็ไปให้โกสอนตีกอล์ฟ  แล้วมีความยินดีกับ VALUE ที่ร่วมกันสร้างกับทีมงาน  และยังคงอยู่กับองค์กรต่อไป อ่านทวนก่อนโพสต์  เพื่อจะพบว่า  แบม IN เรื่อง VALUE จริงๆ แฮะ 55555555555555555    เด็กๆ คง งง  VALUE ไร (ฟะ) พี่แบม  นู๋ทำงานมาตั้งนาน  ไม่เข้าใจสิ่งที่พี่แบมเขียน ถ้านู๋ได้มีโอกาสร่วมงานกับหัวหน้าทีมที่ดี  องค์กรที่ดี  วันนั้น นู๋จะเข้าใจ   และเมื่อถึงวันนั้นขอให้สำนึกพระคุณของทุกคนที่มอบความเข้าใจให้นู๋ ถ้านู๋ได้มีโอกาสเป็นหัวหน้าทีม   ขอให้พยายามอย่างที่สุดในการอ่านกระทู้นี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า  และ ซึมซาบสิ่งที่ลุงๆ ป้าๆ ใช้พลังในการถ่ายทอดสิ่งที่ดีที่สุดให้นู๋     ขอให้นู๋ได้บ่มเพาะ VALUE  เพื่อสร้างทีมงานที่ดีให้แก่องค์กร   หากแม้ผลการทำงานบางเรื่องจะไม่สำเร็จ  นู๋ก็จะไม่มีวันเสียใจ    เพราะสิ่งที่นู๋ได้สร้างนั้น  คือ  คนที่มีวัฒนธรรมและมีคุณภาพต่อตัวเค้าเอง  ต่อองค์กร  และ ต่อสังคมนี้ค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 7 ธ.ค. 51 10:58:46 ]

ความคิดเห็นที่ 82 มาแอบดูอย่างเงียบๆ คิคิ จากคุณ : ... (beta888) - [ 7 ธ.ค. 51 11:08:26 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ง่ะ  สาว beta  โผล่มาให้สำนึกผิดนาเนี่ย   ง้อนะง้อกันนะ แบมอ่านเรื่องคุณแม่ของพี่วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก  แล้ว น่ารักดี  พาลจะขำถึงแม่ตัวเอง  ท่าทาง Value ของแม่แบม น่าจะเป็นการ พอเพี๊ยงงงง  พอเพียงงง  นะคะ   เอ๊ะ ไม่ใช่แค่แม่ นะนั่น  หมายความรวมถึง พ่อซะด้วย   พอเพียงกันทั้งคู่   ไล่ตั้งแต่การอินเลิฟในการขึ้นรถเมล์   นัยว่าติดนิสัยตั้งแต่ยังสาวยังหนุ่ม  จุงมือหนุงหนิงขึ้นรถเมล์กันสองคน    แก่แล้วก็ยังชอบขึ้นรถเมล์   ลูกๆ  ก็เครียดสิ   กลัวเป็นอะไรไป    มีรถให้ใช้ไม่เคยใช้   หรูสุดคือ ขี่จักรยานคนละคันไปฝากยามแล้วขึ้นรถเมล์ไป    ตอนนี้แก่แล้วพอเพียงหนักกว่าเดิมคือ   พ่อแสดงบัตรท่านผ่านศึก   แม่เอาบัตรประชาชนไปเบ่งว่าอายุเกิน 60 แล้ว ลดราคาให้ซะดีดี   วีรกรรมความพอเพียงของแม่มีมากมาย   ไล่ตั้งแต่ทำห้องนอนไว้ให้  แต่ไม่ยอมนอนเพราะกลัวเปลืองแอร์   หอบผ้าผ่อนแอบเข้ามาปูที่นอนบนพื้นที่ห้องนอนลูก   ลูกเครียดสิ  แม่มานอนบนพื้นอะไรเนี่ย  สุดท้ายนอนพื้นทั้งแม่ลูก   และ  บัดนี้  แม่ได้ยกเตียงนอนให้ปลวกครอบครองจนต้องรื้อทิ้งทำใหม่เสียแล้ว   พอเพียงกับการใช้พลังงานไฟไปแล้ว  ต่อมาก็พลังงานน้ำ   เครื่องซักผ้าน่ะมี   แต่อ้างว่าไม่สะอาดเท่ามือแม่ซัก (ซึ่งก็จริงอยู่)   บอกยังไงชั้นก็ซักสะอาดกว่า  ว่าแล้วก็ลงมือวางกะละมังซักมันตรงเครื่องซักผ้านั่นแหละ   ตกลงเครื่องนี้มีไว้ปั่นผ้าแห้งเท่านั้น    จริงๆ รู้นะ ว่าคิดอะไรอยู่  ทำมาแอบถาม  เอ๊ะ มันขึ้นตัวเลข 87 นี่ คือซักตั้ง 87 นาทีเลยเหรอ โห  เปลือง   รู้นะ คิดอะไร นินทาแม่นี่บาปนะ   แต่แค่จะบอกว่า Value แม่กับพ่อนี่ พอเพียงชัดเจน   ลูกหลานคนไหนจะกล้าสุรุ่ยสุร่ายล่ะนั่น     Value นี้มันฝังอยู่ในจิตวิญญาณ จริงๆ แม่ยังมี Value อีกหลายเรื่องที่น่ารัก  โดยเฉพาะเรื่อง  ธรรมะ   อันนี้เกิดขึ้นเมื่อวาน ฮากันลั่นบ้าน   แบมกำลังติวหนังสือภาษาไทยหลาน ป4 จะสอบ    หัวข้อเรื่อง ภาษาต่างประเทศที่มีใช้ในคำไทย   เช่น  ของกินก็จะมี  ไอศกรีม   แอปเปิ้ล  อะไรอย่างนี้      แล้วพวกคำวิชาการล่ะลูก  มีไรบ้าง   ที่ รพ. น่ะ มีอะไรนะลูก เป็นฟิล์มดำๆ   อ๋ออ.....   เอ็กซ์เรย์  คับ      แล้วเวลานู๋หายใจเข้าน่ะ   คืออะไรนะลูก    (แบมคาดหวังจะให้ตอบว่า  ก๊าซออกซิเจน) "หายใจเข้า   พุท.............คับ   หายใจออกก็ โธ........................."    -_-' ยายเค้าสอนกันไว้ค่ะ  เหอะๆๆ ปล. ที่บ้านพ่อแม่แบมก็ดูเปาบุ้นจิ้นเหมือนกันค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 7 ธ.ค. 51 12:15:46 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ไล่เช็ค Bookmark เลยได้เข้ามาอีกทีนึง... ไล่อ่านกว่าจะจบเอาเหนื่อยเลย... แบม... พี่ว่า ความคิดเห็นที่ 63 ฟังดูเหมือนดีเลยนะ มันดูตลกสำหรับเรา แต่พี่ว่ามันมันฟังแล้วคนคิดอาจจะมองอีกมุมก็ได้ เพราะไม่ว่าเด็กกว่าหรือแก่กว่าหากใครไปปรึกษาเรานี่สงสัยต้องกลัวโดนประจานกลางกระทู้แน่เลย... พี่ก็กำลังจะตกงานพอดีเลย เห็นอย่างนี้แล้ว หยองเลยงะ 5555 ยิ่งจั่วหัว M ไว้ ดีนะที่เราไม่ได้ On M เลย และไม่ได้เข้ามาทัก... เกิดพลาดไปของานกับเราเข้าอาจจะโดนประจานไปอีกคน ยิ่งชอบคุยเล่นกับเพื่อนๆอยู่ด้วย... มีอยู่อย่างหนึ่งของคุณลักษณะของที่ปรึกษาที่ดี คือ จะไม่เอาเรื่องของลูกค้ามาพูดจนกว่าจะได้รับอนุญาต หวังว่า ทั้ง 2 เรื่องทางคนถูกพาดพิงเขาอนุญาตให้แบมเอามาลงแล้วนะ หรือ ไม่ก็ภาวนาว่าไม่ให้เขามาอ่านนะ... เรื่องงานของแบม พี่คิดว่าเราจัดการได้ง่ายๆสบายๆอยู่แล้ว เท่าที่อ่านยังมีเรื่องเล่ามาเขียนให้กันก็แสดงว่า จัดการไปหมดแล้วนะ อิอิ จากคุณ : wbj - [ 7 ธ.ค. 51 22:22:02 ]

ความคิดเห็นที่ 85 เอ๊ย  คำว่าตลกร้าย นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะคะ พี่   ไม่มีตรงไหนที่แบมขำค่ะ   พี่จุงเข้าใจผิดแล้ว   แบมสะท้อนใจมากกว่า  ที่ได้ฟังคนพูดถึงองค์กรตัวเองอย่างนั้น สำหรับคำว่าประจานนี่  ตกใจที่พี่จุงเลือกใช้คำนี้นะคะ   ถ้าอยากจะประจาน แบมคงระบุชื่อไปแล้ว     คนที่ควรใช้คำว่า ประจาน  คือ คนที่เอาเรื่องราวองค์กรมาเผยแพร่ด้วยถ้อยคำแย่ๆ มากกว่านะคะ แบมว่า   สิ่งที่เขียนคือ การบอกกล่าวมุมมองของผู้ฟังค่ะ   ว่าวันที่คุณประจานองค์กรตัวเองนั้น  ผู้ฟังเค้าคิดอย่างไร     แบมคิดว่า เป็นข้อเตือนสติพวกเราทุกคนมากกว่า   อันนี้คือมุมของแบมนะคะ    ซึ่งถ้าพี่ต้นเรื่องเข้ามาอ่าน  แบมขออภัยที่นำมาเผยแพร่โดยมิได้รับอนุญาตนะคะ   แต่พี่คงจำคำพูดที่แบมบอกตอนรับสายได้ว่า    "พี่คะ อย่าพูดถึงบริษัทในแง่ไม่ดีเลยค่ะ"   วันนี้แบมก็ขออภัยที่แบมก็ยืนยันคำเดิมนะคะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 8 ธ.ค. 51 17:33:32 ]

ความคิดเห็นที่ 86 คนไทยเราเหมือนจะถูกฝึกมาให้หาคนผิด มากกว่า จะค้นหาว่าอะไรเป็นต้นเหตุของปัญหา แล้วจะหาวิธีแก้ไขปัญหาได้อย่างไร มันก็เลยทำให้เวลาพูดอะไรไป มันคล้ายๆ จะพูดไนแง่ที่ไม่ดีของบริษัท หรือเปล่า เขาอาจจะพูดถึงแนวทางแก้ไขปัญหา แต่เราลืมที่จะฟัง หรือเปล่า มันเลยดูเสมือน เขาดูถูกบริษัท ตามความคิดของเราหน่ะ แค่สงสัยนะ จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 9 ธ.ค. 51 08:33:47 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เรื่องของ"คน"คือ เรื่องของปัญหา... คนอยู่คนเดียวยังมีปัญหาได้..ยื่งมากคนก็ยิ่งมากความ... ปัญหาจึงเกิดได้เสมอในทุกๆองค์กร..เป็นเรื่องธรรมดา... การวางกฏเกณฑ์ในองค์กรจึงเป็นเรื่องสำคัญ... เพราะจะทำอย่างไร? ให้ทุกๆคนยอมรับ พึงพอใจ นั้น.. เป็นเรื่องยาก..... บางคนมั่นใจว่าตัวเองทำงานเยอะ แต่ผลตอบแทนน้อย.. แต่บางคนมองว่า คนอื่นทำงานน้อยแต่ผลตอบแทนเยอะ..ยังงี้ก็มี.. ความพึงพอใจของพนักงานจึงเป็นสิ่งที่ผู้บริหารจะต้องมองให้ทะลุ.... เพื่อที่จะสร้างความสุขให้องค์กร... ไม่มีที่ไหนไม่มีปัญหาในโลกนี้.. ตัวอย่างที่แบมยกมาเป็นแค่ตัวอย่างเล็กๆที่เกิดขึ้นในองค์กร.. ฟังแล้วก็แค่คิดว่า เรื่องธรรมดา ที่ไหนๆก็มี... ไม่ใช่เรื่องแปลก ไม่ใช่เรื่องใหญ่โต... แต่ถ้าจะให้เป็นคติสอนใจ ก็คงพอได้ว่า..ให้มององค์กรในด้านดี.. แต่การมองอะไรก็ตาม...ถ้าจะให้ดีที่สุด ก็คือ มองตัวเอง... เพราะปัญหาจริงๆก็เกิดจากตัวเรามากกว่าคนอื่น... หลายๆครั้งที่เราคิดว่า เรา"ถูก"... แต่เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อเราได้สติ กลับมาคิดใหม่.. ไม่มากก็น้อย เราจะเห็นว่า อืมม..เราก็มีส่วนผิดเหมือนกัน... ท่านจึงบอกว่า ..มันไม่แน่.... อย่าไปมั่นใจ เชื่อใจ ในสิ่งใดเลย.. อะไรๆในโลกนี้ มันไม่แน่... "ถูก"ก็ไม่แน่ "ผิด"ก็ไม่แน่... พอคิดได้อย่างนี้ก็สบายใจ..... ธุรกิจ กับ ตัวเราจึงคล้ายกัน.. มีขึ้นมีลง มีสุขมีทุกข์.. มีสำเร็จ มีล้มเหลว.. ก็เพราะ ชีวิต เป็นแบบนี้...ธุรกิจก็เป็นแบบนี้.. อิอิอิ... หนีไปตีกอล์ฟดีกว่า.. จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 9 ธ.ค. 51 10:27:45 ]

ความคิดเห็นที่ 88 เห็นด้วยอย่างรุนแรง   สำหรับ ***** หลายๆครั้งที่เราคิดว่า เรา"ถูก"... แต่เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อเราได้สติ กลับมาคิดใหม่.. ไม่มากก็น้อย เราจะเห็นว่า อืมม..เราก็มีส่วนผิดเหมือนกัน... ท่านจึงบอกว่า ..มันไม่แน่.... อย่าไปมั่นใจ เชื่อใจ ในสิ่งใดเลย.. อะไรๆในโลกนี้ มันไม่แน่... "ถูก"ก็ไม่แน่ "ผิด"ก็ไม่แน่... พอคิดได้อย่างนี้ก็สบายใจ..... ***** เราว่าเราจบประเด็นนี้  เปิดประเด็นใหม่ดีกว่า เดี๋ยวพี่น้องพาลฆ่ากันตาย  หากทำให้ท่านใดขัดเคืองใจ  ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ค่ะ   เอาเป็นว่าขึ้นอยู่กับทัศนคติ วิธีคิดของแต่ละบุคคล   กระทู้นี้  เป็นเพียงพื้นที่แสดงทัศนคติต่อสิ่งต่างๆ ค่ะ   ว่าด้วยเรื่อง บริหารวิกฤติ   เพิ่งไปเรียนหนังสือมา พักนี้ความคิดเลยวนเวียนอยู่กับเรื่องนี้ซะเยอะ     อาจารย์สอนว่า  คนเราเผชิญวิกฤติทุกวัน   บางคนไม่เรียนรู้ที่จะเข้าใจวิกฤติ  เพราะใจปฏิเสธว่า  ไม่หรอก  เราไม่มีวันเจอเรื่องนั้นหรอก  เรากลัวที่จะคิดถึงมันล่วงหน้า  เราจึงเลือกที่จะปิดกั้นใจเราไม่ให้นึกถึงมัน    เมื่อเกิดวิกฤติขึ้น   เรามักเริ่มต้นความคิดไม่ได้  เราไม่รู้จะยกขาไหนก่อนดี เพื่อเริ่มก้าวเดินครั้งใหม่ บางคนหมกมุ่นกับอาการหวาดกลัววิกฤติ   อันเนื่องมาจากชีวิตผ่านอะไรมามากมาย    กลายเป็นคนมองโลกแง่ร้าย   กลัวแม้กระทั่งการก้าวเดินในภาวะปกติ    เมื่อเกิดวิกฤติขึ้นจริง  กลับกลายเป็นว่า  เราเริ่มระทมทุกข์  ตอกย้ำความทุกข์นั้นไว้กับตัวเอง   ไร้ความมั่นใจที่จะก้าวเดินครั้งใหม่ สรุปคือ  น้อยไปก็ไม่ใช่  มากไปก็ไม่ดี   การหาวิธีคิดที่ "บาลานซ์" ได้ จึงเป็นประเด็นสำคัญในการที่จะนำตัวเองผ่านวิกฤติไปได้   หากจะนำกระบวนการบริหารวิกฤติทางธุรกิจ  มาจับกับเรื่องวิกฤติในชีวิต  อาจารย์อธิบายไว้อย่างนี้ค่ะ 1. Preservation of life and relief of suffering. ธุรกิจ :  เมื่อเกิดวิกฤติ  สิ่งแรกที่ต้องทำคือ มุ่งไปที่สิ่ง "มีชีวิต"  รักษาทีมงานไว้ให้ได้  รวมไปถึงการรักษาพลังกายและใจให้ผ่านวิกฤติร่วมกันให้ได้ ชีวิต : เมื่อเกิดวิกฤติ  สิ่งแรกที่ต้องทำคือ  มุ่งรักษา "ชีวิต" ทั้งชีวิตของตน และ ชีวิตของคนรอบตัวอันเป็นที่รัก    ไม่ให้วิกฤติที่เกิดขึ้นกระเทือนกับการมีชีวิตอยู่ต่อไป และสภาพจิตใจ 2. Protection of property and the environment ธุรกิจ : ปกป้อง "สิ่งที่ไม่มีชีวิต"   และ สภาพแวดล้อมในองค์กร    รักษาทรัพย์สินขององค์กรไว้เท่าที่จะสามารถทำได้ ชีวิต :  ปกป้อง "สิ่งที่ไม่มีชีวิต" รอบตัวในระดับที่ท่านสามารถทำได้ ณ ขณะเกิดวิกฤติ   อย่าปกป้องจนเกินกำลังที่จะแบกรับไหว 3. Maintenace of business prosperity / contiuity ธุรกิจ :  พยายามเก็บรักษาปัจจัยความสำเร็จขององค์กรไว้ให้ได้ เพื่อการก้าวเดินหลังวิกฤติ ชีวิต :  พยายามเก็บรักษาจุดแข็ง (strength)  ของตัวเองให้ได้สำหรับชีวิตหลังวิกฤติ    อย่าให้วิกฤติขโมยจุดแข็งของเราไป  และ อย่าให้วิกฤติเพิ่มจุดอ่อนของเราได้ 4. Minimization of financial losses ธุรกิจ : ทำให้การสูญเสียทางการเงิน  จากการเกิดวิกฤติ  เกิดขึ้นน้อยที่สุด ชีวิต :  ทำให้เศรษฐกิจในครอบครัวได้รับความกระทบกระเทือนน้อยที่สุด     ทั้งรายรับ-รายจ่าย    เมื่อรายรับหายไป ต้องรีบหาทดแทนเร็วที่สุด    ถ้าหาไม่ได้ ต้องรีบตัดทอนรายจ่ายให้เร็วที่สุด 5. Restoration of shareholders' and customers' confidence ธุรกิจ :  ใช้พลังขององค์กร จุดแข็งขององค์กร  และปัจจัยต่างๆ ที่รักษาไว้ได้   เรียกคืนความเชื่อมั่นจากผู้ถือหุ้นและลูกค้าให้ได้ ชีวิต :  ใช้พลังกายใจ จุดแข็งของตน เรียกคืนความเชื่อมั่นของผู้อื่นที่มีต่อตนเองให้ได้ 6. Quick return to normally ธุรกิจ : นำองค์กรกลับสู่ภาวะปกติให้เร็วที่สุด  และ ก้าวต่อไป ชีวิต :  นำชีวิตจิตใจของเรา  กลับคืนสู่ภาวะปกติให้เร็วที่สุด   และ ก้าวเดินต่อไป นำมาฝากทุกท่าน ขอพลังจงอยู่กับท่านค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 9 ธ.ค. 51 12:18:56 ]

ความคิดเห็นที่ 89 เราปิดกระทู้กันเลยนะคะ  ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเสวนาในกระทู้นี้  ทุกความเห็น ทุกคำแนะนำ มีคุณค่าสำหรับการทำงานของแบมมาก  พิมพ์เก็บไว้หมดแล้วค่ะ โอกาสหน้า ฟ้าใหม่  พบกันใหม่ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ วันรัฐธรรมนูญ 18:33:12 ]