Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com


    ไดอารี่ “คนตกงาน” โดย “เลขาฯ ตัวแสบ!” ตอน 1: วันที่ฉันตกงาน

    อืมมมม...

    ที่แท้ในชีวิตจริงของคนเรา
    ไม่มีใครฝืนลิขิตฟ้ากันได้เลย
    เมื่อถึงเวลาที่ไร้วาสนาต่อกันกับองค์กรและเพื่อนร่วมงานจริง ๆ แล้ว
    หรือแม้กระทั่งคู่รักหรือคู่ชีวิตที่ครั้งหนึ่งเคยรักกันปานจะกลืนกิน
    ต่างก็ต้องเดินไปตามเส้นทางของตนเองต่อไป…

    ฝ่ายหนึ่งอาจโชคดี
    ฝ่ายหนึ่งอาจโชคร้าย

    หรือโชคดีและโชคร้ายด้วยกันทั้ง 2 ฝ่าย
    กาลเวลาเท่านั้นที่จะเป็นผู้บอกว่าที่สุดแล้วฟ้าลิขิตให้ใครเป็นอย่างไร?!?

    แล้วสำหรับตัวฉันล่ะ…จะโชคดีหรือโชคร้าย?

    Destiny Hurts Me....Again??
    โชคชะตาเล่นตลกอะไรกับฉันอีกแล้วหรือนี่?

    ทำงานในองค์กรที่เคยทำอยู่ได้เพียง 7 ปีก็ต้องมาตกงานซะแล้ว
    คิดไปแล้วก็รู้สึกว่าช่างอินเทรนด์ไม่เบาเหมือนกันนะ “เลขาฯ ตัวแสบ!” เนี่ย
    เพราะดันมาตกงานในช่วงที่ใคร ๆ เขาก็ตกงานกัน
    ถ้าขืนไปตกงานในช่วงที่ใคร ๆ เขามีงานทำกันซิถึงจะเป็นเรื่องแปลก
    จริงไหมล่ะท่านผู้อ่าน?

    ฉันจะยังไม่กล่าวถึงสาเหตุที่แท้จริงของการตกงานในครั้งนี้
    ถ้าจะมีการเฉลยก็คงเป็นตอนสุดท้ายของบันทึก ไดอารี่ “คนตกงาน” เล่มนี้ของฉัน
    มิเช่นนั้นฉันอาจจะต้องเก็บมันเป็นความลับไว้ในใจของฉันคนเดียวและตลอดไป…

    วันอังคารที่ 14 ตุลาคม 2551
    เป็นวันแรกของการตกงานอีกครั้งหนึ่งของฉัน

    วันนี้ฉันออกจากบ้านสายเล็กน้อย
    แต่ไม่ผิดปกติมากจนทำให้น้องรองหรือน้องเล็กของฉันต้องสงสัยแน่นอน
    เพราะฉันไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้กับสมาชิกในบ้าน ญาติ หรือกระทั่งเพื่อนสนิทนอกองค์กรทราบ
    และตั้งใจจะเก็บเป็นความลับให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้
    ฉันจึงแต่งตัวออกจากบ้านทำทีว่าออกไปทำงานเป็นปกติเหมือนทุกวัน
    ทั้งนี้เพราะฉันไม่อยากให้พวกเขาต้องเครียดหรือเป็นกังวล
    กับปัญหาที่อาจจะเกิดจากผลของการตกงานของฉันในครั้งด้วย

    ฉันคิดเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าโปรแกรมของฉันสำหรับวันนี้มีอะไรบ้าง
    เหตุการณ์ในวันนี้ทำให้คิดถึงเหตุการณ์เมื่อเดือนมีนาคม 2542 ซึ่งเป็นวันที่ฉันถูกเลิกจ้าง
    เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคล้าย ๆ กัน
    เพียงแต่ครั้งนั้นฉันถูกเลิกจ้างภายในเวลาเพียง 12 วันของช่วงทดลองงาน
    พร้อมกับการได้รับเงินชดเชยเกือบแสนบาท

    ครั้งนี้ฉันตกงานหลังจากทำงานในองค์กรแห่งนี้ติดต่อกันนานถึงกว่า 7 ปี
    แต่ไม่ได้รับเงินค่าชดเชยใด ๆ เพราะฉันออกมาแต่ตัวแต่ได้ทิ้งคราบน้ำตาและหัวใจที่ผูกพันธ์ไว้ที่นั่น!

    ช่วงที่อยู่ในองค์กรฉันมีความสุข มีความภาคภูมิใจ
    และมีการทุ่มเทกับการทำงานมากเท่าที่พนักงานที่ดีคนหนึ่งพึงกระทำได้
    แล้ววันนี้เกิดอะไรขึ้นจนทำให้ฉันต้องจากองค์กรที่ผูกพันธ์มานาน
    จนกลายเป็น “คนตกงาน” ในวันนี้?

    ฉันจะใช้โอกาสในช่วงที่ตกงานในครั้งนี้ทบทวนตัวเอง
    พร้อมกับสำรวจความต้องการและสิ่งที่ฉันควรทำเพื่อใช้เวลาให้เกิดประโยชน์ให้มากที่สุด…

     
     

    จากคุณ : "เลขาฯ ตัวแสบ!" - [ 27 พ.ย. 51 11:17:09 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com