ความคิดเห็นที่ 1 มันห่วยแล้วทำไมไม่กระโดดออกมาจากตรงนั้นล่ะครับ เงินน้อย ทำไมไม่หารายได้เสริม งานหายาก ทำไมไม่พัฒนาตนเอง เวลาแต่ละปีที่ผ่านไป ถ้าเราไม่เก่งขึ้น เราก็จะโดนคนข้างหลังตามมาเหยียบ ผมไม่รู้นะว่าที่ผ่านมาคุณใช้ชีวิตแต่ละวันยังไง แต่ต่อไปนี้ต้องปรับแล้วแหละครับ ยังพอมีเวลา ถ้าจะท้อแท้เรื่องไม่เก่ง ไม่มีโอกาส สู้เอาเวลาไปทำดีกว่า ทำอะไรก็ได้ ทำมาก ๆ จะได้ไม่มีเวลามาคิดเรื่องบั่นทอนตัวเองแบบนี้ จากคุณ : jaminonez - [ 25 ธ.ค. 51 11:55:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ^ ^ ^ คุณ jaminonez คะ....เอาเข้าจริงมันเข้าทำนอง... พูดง่ายแต่ทำยากนะคะ เพราะปัจจัยรอบข้างของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางทีคิดอยากกระโดด...แต่ทำไม่ได้เพราะติดนั่น ติดนี่ ไม่ใช่ข้ออ้าง...แต่หลายอย่างมันไม่ง่ายเหมือนอย่างที่คิด เข้าใจคุณและเข้าใจ จขกท. ยังไงก็สู้ๆ นะ .... จากคุณ : ว่าตามกัน - [ 25 ธ.ค. 51 12:13:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คห 1 ครับ อย่าพึงว่าคนอื่นเลยครับ เขาอาจจะอะไรที่ไม่ได้เล่าให้ฟังอีกเยอะนะครับ เขาอาจจะแค่ระบายความในใจเล็กน้อยแค่นั้นเอง ฟังจาก จขกท แล้วก็เหมือนเพื่อนผมนะ จบ มหาฯ มาก็มาเป็นลูกจ้างรัฐ ทำอยู่กี่ปีก็ไม่ได้เป็นข้าราชการประจำสักที จนมันทนไม่ไหวลาออกมาขายประกัน กับครอบครัว กับรุ่งกว่าเยอะเลย จากคุณ : muk_22 - [ 25 ธ.ค. 51 12:30:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ดีแล้วครับที่เจอแบบนี้ ของผมเก็บเงินได้หลายแสน โดนเพื่อนขโมย เรียนจบมาสูงหางานยาก ทำงานแล้วการเมืองในบริษัทเยอะมาก ตกงานแต่ยังพอมีเงินเก็บก็ไม่ลำบาก มีเรียน ดร. อยู่ ไม่แน่ใจว่าจบหรือ เปล่า แต่ก็ยังดี มีอะไรทำ หลังจากผ่านชีวิตแบบนี้มานาน เริ่มรู้สึกถึงความไม่มั่นคงในความเป็นบริษัท ของคนไทย (หรือว่าบริษัทหลักทรัพย์ก็ตาม) หรือความไม่มั่นคงในความเป็น ประเทศไทย (รู้สึกว่า ประเทศของเรามันขึ้น ๆ ลง ๆ ไงไม่รู้ เศรษรฐกิจหรือ อะไรต่าง ๆ ไม่เคยมีความแน่นอนเลย) ความขยัน การตั้งใจทำงาน เรียนหนังสือ ไม่ได้เป็นคำตอบของความเจริญ ก้าวหน้า เมื่อก่อนผมเคยมีค่านิยมดี ๆ หลายอย่าง ตอนนี้หายเกือบหมดเลย เนี่ยตอนนี้สามสิบแล้ว จบตำแหน่งสุดท้ายผู้จัดการ (การเมืองเยอะมาก ๆ) ไม่เคยคิดจะอุทิศชีวิตเพื่อบริษัทหรืออะไรอีกต่อไปแล้ว (ทำดีไม่ขึ้นจริง ๆ) แต่หลาย ๆ ครั้งเวลาที่ เดือดร้อน ไปคุยกับเพื่อนหรือญาติได้รับคำปรึกษา แล้วไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เช่น ญาติคนหนึ่งชวนไปรับราชการบอกว่า มั่นคง (ฟังแล้วเศร้าไงไม่รู้ มั่นคงยังไงน่ะ เงินเดือนหมื่นกว่า ทำงานมากี่ปี แล้วเนี่ย เงินเดือนน้อยกว่าคนจบปริญญาตรีอีก) อีกคนจบเกียรตินิยม ได้ทุน ตอนนี้รับราชการเงินเดือนหมื่นนิด ๆ (โทนอกด้วย) ตั้งใจทำงาน ชีวิตก็อยู่ แค่นั้น (บางทีมองคนพวกนี้แล้วคิดว่า คนพวกนี้ลำบากกว่าเราอีก หัวดีกว่า ขยันกว่า แต่ก็อยู่อย่างงั้น) ไปชวนมันเที่ยวยังไม่กล้าเลย... เจ้าของกระทู้ถ้าได้เงินน้อยขนาดนั้น ไปทำมาหากินอย่างอื่นเถอะครับ ไอ้ค่า นิยมบางอย่างที่พ่อแม่หรือว่าญาติหรือเพื่อนหรือใครก็ตามที่บอกเรามา บาง ทีมันก็หมดยุคหมดสมัยไปแล้ว การทำดีบางอย่างที่ทำให้ตัวเราเองเดือดร้อน หรือซวยเนี่ย ก็เพลา ๆ บ้าง เอาเวลาไปทำมาหากิน เลิกไปคิดโน่นคิดนี่แล้ว ทำอะไรก็ได้ให้มันได้เงินชัวร์ ๆ ดีกว่า เงินแสนสองไม่มากหรอก ทำเอกชน แป๊บเดียวก็ได้แล้ว อีกอย่างผ่อนจ่ายก็ยังได้ ถ้าเริ่มเอกชนตอนนี้ คุณน่าจะ ได้อย่างน้อยก็หมื่นสอง หมื่นห้า มันก็ยังมีที่ไป ดีกว่าอยู่ไปแบบนั้นน่ะ พูดตรง ๆ นะ ในโลกนี้ไม่มีอะไรมันมั่นคงและดีทั้งนั้นแหล่ะ อย่าทุ่มสุดตัว แล้วก็อย่าไปยึดมั่นอะไรมากมาย ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปได้ตลอดแหล่ะ กรอบอะไรบางอย่างมันก็ทำให้เดือดร้อนน่ะ เช่น บางคนจบมหาวิทยาลัยดัง ไม่กล้าทำงานบางอย่างกลัวเสียศักดิ์ศรี ไม่ยอมค้าขาย หลงกับวันเก่า ๆ ผม เคยน้องคนนึง เรียนจบมหาวิทยาลัยดีมาก ๆ ทุกวันนี้ติดกับวันเก่า ๆ เงิน เดือนก็น้อยมาก ๆ วัน ๆ ก็พูดแต่เรื่องอดีตหลายปีก่อน ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ทุก อย่างเปลี่ยนไปแล้ว กลายเป็นคนเริ่มหลงยุค หลงสมัย อะไรก็ไม่รู้............ จากคุณ : ฟ้าลั่น - [ 25 ธ.ค. 51 12:37:36 A:192.168.0.17 X:58.64.56.137 TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงคห.ที่1 จะแรง แต่ก็มีเหตุผลนะครับ ผมว่า จขกท.ขาดแรงกระตุ้นให้มีความทะเยอทะยาน บางทีก็ต้องกระตุ้นแรงๆเหมือนกัน ถ้าอายุ30แล้วยังไม่มีครอบครัวไม่มีภาระ ผมว่าเราต้องกล้าที่จะเปลี่ยนแปลงครับ คิดเสียว่าอย่างน้อยเราก็เริ่มจากไม่มีอะไรเลยเหมือนกัน และมันก็คงไม่แย่ไปกว่านี้หรอกน่า คนที่ไม่มีครอบครัวผมว่าตัดสินใจเรื่องนี้ง่ายกว่าคนมีภาระครอบครัวต้องรับผิดชอบนะครับ 30ไม่สายหรอกครับที่จะเริ่มต้น จากคุณ : apotheker - [ 25 ธ.ค. 51 12:40:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มีหนี้สินอยู่ประมาณ 10 ล้าน จากต้มยำกุ้งรอบที่แล้วที่พ่อก่อไว้ เคยไม่มีเงินกินข้าวทั้งบ้าน มีข้าวสารติดก้นถังอยู่ไม่กี่เม็ด เคยฯลฯ แต่ผมไม่ยึดติดกับเงิน หนี้สินมีก็ค่อยๆ ใ้ช้ไป บางครั้งถ้าเอาเงินเป็นตัวตั้งต้นของชีวิต ก็ทำอะไรต่อไม่ได้แล้วครับ บางคนไม่ได้หลงค่านิยมอะไร หรือหลงยุค แต่สำหรับผมกินอุดมการณ์ครับ อร่อย แต่จน ตัดสินใจดีๆ และคิดให้กว้างๆ ดังนั้น ทางเดียวที่ทำได้คือ....อดทน และพยายามครับ :) จากคุณ : Epinephrine - [ 25 ธ.ค. 51 12:43:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นลูกจ้างต่อไปครับ พอมีเงินเก็บ ผ่อนบ้าน เลี้ยงลูกครับ เงินเดือนไม่มาก พออยู่ได้ไม่ขัดสนครับ ไม่เครียด มีเวลาให้ครอบครัว แค่นี้ก็พอแล้วครับ ตอนนี้วางแผนเก็บเงินเมื่อเกษียรครับ จากคุณ : LoginM2F - [ 25 ธ.ค. 51 12:49:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ความเห็นที่ 1 นี่ ค่อนข้างมั่นใจในตัวเองมากๆเลยนะ เรื่องบางเรื่องก็พูดง่าย แต่ทำไม่ง่ายหรอกนะครับ จากคุณ : ปัดโธ่เว้ย - [ 25 ธ.ค. 51 12:52:59 A:61.19.227.2 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 อีกแค่เดือนสองเดือนจะ 30 แต่ชีวิตก็ยังอยู่กับที่ มีลูก 2 ปั๋วอีก 1ชีวิตการทำงานไม่ต่างกับจขกท.เท่าไหร่นัก ถามว่านึกน้อยใจในโชคชะตาไหม ... ไม่คะ ตัวเองเป็นก่อก็ต้องแก้คะ มัวแต่มาโทษตัวเองก็ไม่เกิดซักที ทุกวันนี้ยอมรับว่าถูก"ด่า" ทั้งงานราษฎร์งานหลวง เหนื่อยกับชีวิตที่ตัวเองทำไว้ แต่คงไม่สายที่จะเริ่มต้นใหม่คะ ต้นปีหน้าวางกับชีวิตว่า ทยอยใช้หนี้ที่ก่อให้หมด เรียนภาษาให้รู้เรื่อง เรียนรู้งานที่ว่า"โง่" ให้ได้มากที่สุด แล้วก็จะโบยบินไป   อย่างเรา บอกตรงๆ 30 แล้วมีลูกแล้ว แต่ไม่ได้ติดคุกคะ ยังสามารถทำไรได้ ค่อยๆเรียนรู้ ค่อยๆศึกษา อาจจะช้ากว่าชาวบ้าน แต่มั่นคงมันดีกว่าคะ ที่สำคัญ "มีสติ" - "อดและทน" แล้วมันจะดีเอง ***เอาใจช่วยคน 30 เหมือนกัน*** จากคุณ : อ้อมแขนอันอบอุ่น - [ 25 ธ.ค. 51 13:01:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ความสุข ความพอดีของชีวิตนี่ตอบยากครับ มองแค่รายได้ (หรือเงินเดือน) อย่างเดียว ไม่ได้หรอกครับ บางคนจบ ม.ดี ๆ เงินเดือนแค่หมื่นกว่า แต่ได้ทำงานที่ชอบ เช่น เป็นครู เป็นอาจารย์ ซึ่งรายได้ไม่สูงอยู่แล้ว (ถ้าไม่ไปบีบคอเด็กให้มาเรียนพิเศษมาก ๆ)  เอาง่าย ๆ สอนลูกศิษย์จบไปทำงาน แป๊บเดียวเงินเดือนก็มากกว่าอาจารย์แล้ว  หากมีความสุขกับงานที่ทำ  พอใจในชีวิตที่เป็นอยู่ ภาระและหนี้สินก็ไม่มี บางคนอาจจะมีความสุขมากกว่าคนที่เงินเดือนเป็นแสน แต่หาเท่าไรก็ไม่พอ เพราะหลงไหลในวัตถุนิยม สิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ  ทั้งบ้านเดี่ยว คอนโดฯ รถยนต์รุ่นใหม่ล่าสุด กลัวไม่เป็นที่เชิดหน้าชูตา อายเพื่อนฝูง และสังคม ฯลฯ จขกท.อย่าคิดมากครับ อย่างน้อยคุณก็ไม่มีหนี้สิน (ที่เกิดจากความฟุ้งเฟ้อ) เอาใจช่วยให้หางานใหม่ให้ได้ครับ หนี้กองทุนแค่แสนกว่า อย่าไปซีเรียส ผ่อนไม่นานก็หมดแล้วครับ จากคุณ : แมวเซาผู้น่าสงสาร - [ 25 ธ.ค. 51 13:04:16 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ใช้ 30 ออม 30 อีก 40 ใช้สำหรับฉุกเฉิน ไม่มีเหตุฉุกเฉินให้ใช้ ก็เก็บไปเป็นส่วนออม จากคุณ : i_am_chrysalis - [ 25 ธ.ค. 51 13:05:30 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ลองมองหาลู่ทางอย่างอื่นดูซิค่อยๆคิด ลองหาข้อมูลดูเผื่อจะมีอะไรที่เราสามารถทำได้ ขายอาหาร เปิดท้ายของมือสอง งานฝีมือ สู้ๆนะ จากคุณ : mengnoi - [ 25 ธ.ค. 51 13:07:00 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนผมเกือบจะ 30 ก็เป็นลูกจ้างกินเงินเดือน พอบ้างไม่พอบ้าง แต่ระหว่างนั้น ก็คอยหาความรู้เพิ่มเติม จาก INTERNET , และหนังสือ (ทั้งบริหาร,งานขาย,จิตวิทยา,ศาสนา) เพื่อหวังว่าวันหนึ่งจะเอาความรู้เหล่านี้มาใช้เมื่อมีโอกาส แล้วเมื่อถึงวันนั้น ผมรู้สึกว่า ไม่เสียเปล่าเลยครับ จขกท. หากมีเวลาก็ลองดูนะครับ เป็นกำลังใจให้ ....................................................... เพ่งพินิจเรื่องชีวิต การงานให้ความหมายแก่ชีวิต ขอทบทวนว่า... ชีวิตมีใจเป็นสำคัญ และกำลังใจนั้นมีองค์ประกอบสามประการ คือ ความบากบั่นพากเพียรไม่ยอมหยุด ความรู้ตัวทั่วพร้อมตื่นเต็มที่ และความแน่วแน่ตั้งมั่นของความคิด การพัฒนาชีวิต จะต้องสร้างกำลังใจให้แข็งแกร่ง โดยมีความเพียร รู้ตัว และแน่วแน่ พร้อมกันไป ในการกระทำทุกอย่าง เพียรพัฒนาชีวิตนั้นคืออย่างไร คือเพียรที่จะทำใจให้สว่าง สะอาด สงบ ไม่ลดละชำระล้างความขุ่นมัว ไม่ยอมหยุดที่จะระแวดระวังรักษาใจ หมั่นทำใจให้ใส สงบ เย็น อย่างแน่วแน่ เฝ้ารักษาใจสว่าง สะอาด สงบ นั้นไว้ ผู้ที่จะสร้างชีวิตตนเองสำเร็จนั้น ต้องเพียรฝึกอดกลั้นทนความยากลำบาก ไม่ปริปากบ่นร้องทุกข์ ไม่สงสารตัวเอง ไม่เห็นแก่สุข สะดวก สบาย เฉพาะหน้า ไม่อ่อนแอยอมแพ้ต่ออุปสรรค ไม่รู้จักผิดหวังหรือสิ้นหวัง หมั่นสำรวจความบกพร่องของตนเอง ไม่ยอมหยุดที่จะสร้างพลังใจ ทำอะไรยังไม่เสร็จอย่าคิดเลิก หากเหนื่อยนัก หยุดพักได้ แต่อย่าทิ้ง และไม่ควรทำงานอย่างหักโหมด้วย ความรีบเร่งรีบร้อนจะให้งานเสร็จเร็วๆ มักทำให้ขาดความพินิจพิเคราะห์ เกิดความบกพร่อง งานไม่สมบูรณ์ ผลงานขาดคุณค่า ตนเองก็ไม่ภาคภูมิใจ ชีวิตที่มีคุณค่าไม่สูญเปล่านั้น คือชีวิตที่ประกอบการงานสร้างสรรค์ การงานให้ความหมายแก่ชีวิต เราจักต้องรู้จักรักชีวิตโดยรักการงาน ขณะใดเราทำงานด้วยความเบื่อหน่ายจำใจ เรากำลังขาดทุนชีวิต เพราะขณะนั้นเรากำลังมีชีวิตอยู่เพียงเสี้ยวเดียว เมื่อใดเราทำงานด้วยความรักความเต็มใจ จิตใจเราตื่นเต็มที่ ผ่องใส สุข สนุก ในงานนั้น เราได้กำไรชีวิต เพราะชีวิตเรากำลังเต็มเปี่ยม และจะผลิดอกออกผลต่อไปอีกด้วย ความเพียรแท้จริง ไม่ใช่บังคับตนให้ทำงาน อย่างเบื่อหน่ายและจำใจ แต่คือการทำงานด้วยความรักงาน เต็มใจ สม่ำเสมอ ด้วยจิตใจผ่องใสมีความสุขตลอดเวลา จากคุณ : ใบหูมังกร - [ 25 ธ.ค. 51 13:15:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอจงมีความเชื่อมั่นในชีวิต ขอจงมีความเชื่อมั่นในชีวิต ว่าเป็นสิ่งมีคุณค่า ความประเสริฐ และดีงาม และจงมีความมั่นใจ ในความสามารถและศักยภาพของตนเอง ที่จะสร้างสรรค์ บรรลุ สุขสมบูรณ์ได้ เป็นธรรมดาที่วิถีชีวิตมีขึ้นมีลง สภาพการณ์ไม่เป็นไปดังที่เราปรารถนาเสมอไป เพราะเงื่อนไขที่กำหนดมีมากมายซับซ้อน เมื่อเราเข้าไปเกี่ยวข้องและเผชิญนั้น ควรระดมทั้งพลังแรงกายใจ ทำหน้าที่ส่วนของเราให้สมบูรณ์ดีที่สุด โดยไม่ต้องหวั่นวิตกกังวล ว่าผลจะเป็นอย่างไร ในหุบเหวสับสนอนธการของชีวิต อย่าสิ้นหวังทอดอาลัย หรือหลบหลีกปัญหาเฉพาะหน้า โดยมอมเมาความรับรู้ของตนเอง ด้วยวิธีการต่างๆ แต่จงจุดประกายความหวังขึ้นในใจ ด้วยความเชื่อมั่นในชีวิต และความมั่นใจในความสามารถของตนเอง ที่จะระดมพลังกายใจและสติปัญญา ต่อสู้กับอุปสรรคทั้งปวงได้ บนยอดเขาแห่งความสำเร็จสมปรารถนา เพียบพร้อมทั้งเงินทอง ไมตรีจิต และความสุข ก็จำเป็นที่จะต้องควบคุมรักษาจิตใจ ให้รู้จักเสพเสวยสิ่งเหล่านั้นแต่พอดี ด้วยความรู้ทันธรรมชาติ ไม่ลุ่มหลง ไม่ลืมตัว ไม่ยอมสยบตกเป็นทาสของมัน ขณะเดียวกันก็ใช้โอกาสนั้น สร้างชีวิต คือ กายใจ สติปัญญา ให้พัฒนาก้าวหน้าต่อไป ในทุกขั้นตอนของวิถีชีวิต ควรยึดมั่นในศักยภาพของมนุษย์ ว่าบุคคลสามารถสร้างสรรค์พัฒนาชีวิตของตน ให้เข้มแข็งแกร่งกล้า จนสามารถดำเนินชีวิตที่สะอาด สว่าง สงบ สมบูรณ์ ไม่ว่าขณะหุบเหวมืดมนอนธการ ที่มีภัยพิบัตินานาคุกคาม หรือให้ความสุขเกษมสานต์ พรั่งพร้อมด้วยสมบัติน่าลุ่มหลง โดยไม่สยบยอมแพ้ตกเป็นทาส ดังนั้น ขอเราจงมีชีวิตอยู่ ด้วยความเชื่อมั่นในความประเสริฐของชีวิต และในความมั่นใจว่าเราจะบรรลุชีวิตเช่นนั้นได้ จากคุณ : ใบหูมังกร - [ 25 ธ.ค. 51 13:15:38 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ความจริงใจในมิตรภาพ ทุกคนแสวงหาเพื่อนแท้ ถือเป็นสิ่งมีค่าในชีวิต เมื่อเราต้องการความจริงใจจากเพื่อน ก็ควรสำรวจตนเองก่อนว่า เราคบเพื่อนอย่างจริงใจเพียงใด ........................ ในความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน การให้และการรับสมดุลกัน เมื่อล่วงรู้ความต้องการของเพื่อน ควรรีบให้โดยเขาไม่ต้องร้องขอ และเมื่อเขายินดีให้ด้วยน้ำใจ ควรรับไว้ไม่ว่าค่ามากน้อยเพียงใด เพราะคุณค่าแท้จริงของสิ่งของนั้น อยู่ที่น้ำใสใจจริงของการให้ สิ่งที่แลกเปลี่ยนระหว่างเพื่อน มีมากกว่าวัตถุสิ่งของหรือเงินทอง ......................... รากฐานที่สำคัญคือน้ำใจไมตรี คือความรักสนใจใยดี ปรารถนาให้เพื่อนเป็นสุข ห่วงใยเมื่อเพื่อนมีทุกข์ร้อน พลอยปลื้มปิติด้วยเมื่อเพื่อนสัมฤทธิผล เมื่อเพื่อนมีปัญหาก็ช่วยแก้ ไม่ละทิ้งยามยากลำบาก เราจริงใจต่อเพื่อนได้ดังนี้หรือเปล่า? เมื่อเราทำตนเป็นเพื่อนที่ดีแล้ว ควรหวังได้ว่าจะไม่ขาดเพื่อนที่ดี ผู้ที่คร่ำครวญว่าไม่มีใครจริงใจด้วย ควรสำรวจตนเองว่ามีความจริงใจกับใครหรือเปล่า ผู้ที่คิดว่าตนเองไม่มีมิตรแท้เลยนั้น ทำตนเป็นมิตรแท้ของใครสักคนหรือเปล่า? หรือเมื่อเราได้พบผู้เป็นมิตรที่ดีแล้ว เราได้รับรู้หรือสำนึกคุณค่าของมิตรภาพหรือเปล่า? ................................. อันที่จริงนั้น เรามีมิตรแท้ตั้งแต่เยาว์วัย พ่อแม่เป็นยอดปิยมิตรของลูก ให้ทั้งน้ำนม ข้าว น้ำ ไออุ่นของอ้อมแขน และความรักใคร่เอ็นดู ครูบาอาจารย์เป็นกัลยาณมิตรของศิษย์ ปรารถนาจะเห็นศิษย์มีสติปัญญากล้าแข็ง ถ่ายทอดความรู้ความเข้าใจ ชี้แนวทางปฏิบัติเพื่อความสำเร็จในชีวิต การรับรู้และสำนึกคุณค่า ของพ่อแม่และครูอาจารย์ จะเป็นรากฐานให้เราเรียนรู้จัก รับรู้และสำนึกในคุณค่า ของมิตรภาพที่แท้จริงในชีวิต จากคุณ : ใบหูมังกร - [ 25 ธ.ค. 51 13:15:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เกียรติแท้จริงของการงาน การงานแท้จริงในชีวิต มีเกียรติเท่าเทียมกันหมด ชาวนาผู้กรำแดด ขุด คราด ไถ หว่าน หรือกรรมกรผู้แบกหาม เป็นผู้ทำงาน อันควรแก่ความเคารพและชื่นชม เท่าเทียมเสมอเหมือน ผู้บริหารในห้องปรับอากาศ หรือนักธุรกิจการค้า ที่เดินทางด้วยเครื่องบินเป็นประจำ ...................................... เกียรติแท้จริงของการงาน อยู่ที่ความซื่อสัตย์สุจริต ไม่คดโกง เบียดเบียน ทำร้ายใคร ไม่ปลอมแปลง ไม่มอมเมา ไม่ขูดรีด เป็นงานสร้างสรรค์คุณประโยชน์ แก่ทั้งตนเองและส่วนรวม ......................................... คนที่มีโชคในชีวิต คือผู้ทำการงานของตนด้วยความสุข พอใจอิ่มเอิบในผลงานของตน ไม่ว่าค่าตอบแทนที่ได้รับจะมากน้อย ส่วนผู้ที่ชีวิตเป็นโชคร้าย คือผู้ทำการงานอย่างจำใจ แม้รายได้ตอบแทนจะมากเพียงใด ...................................... การงานคือชีวิต การงานกับชีวิตแยกกันไม่ออก การรักทำงานคือการรักชีวิตอย่างแท้จริง เพื่อจะดำเนินชีวิตให้ถูกต้องถูกทาง เราควรเรียนรู้จักทำงานให้ถูกต้องถูกทางด้วย โดยประการแรก ไม่ควรปล่อยให้เวลาผ่านไปเปล่าๆ โดยไม่ทำอะไร ควรหัดใช้เวลาทุกขณะ สร้างสรรค์ความก้าวหน้าในชีวิต ศึกษาหาความรู้ความเข้าใจ ทั้งในโลกรอบตัว ทั้งในเรื่องชีวิตจิตใจของตนเอง ปรับปรุงตนเองให้ดีขึ้น นี่คือการงานประจำของชีวิต รู้จักเลือกการงานที่เป็นประโยชน์ คืองานที่มีผลเป็นความสุขความเจริญ แก่ทั้งตนเองและสังคม ทั้งทางด้านวัตถุและจิตใจ เมื่อจับทำการงานใดแล้ว ไม่ทอดทิ้งธุระ บากบั่นไม่ท้อถอยเมื่อเผชิญอุปสรรค ไม่ยอมให้สภาพแวดล้อมมีอิทธิพล หยุดยั้งการทำงานได้ง่ายๆ ชีวิตคือการงาน ผู้ที่อุทิศชีวิต ดำเนินการงานเพื่อประโยชน์ต่อสังคมมนุษย์ เป็นผู้ใช้ชีวิตอย่างสมบูรณ์เต็มเปี่ยมแล้ว จากคุณ : ใบหูมังกร - [ 25 ธ.ค. 51 13:16:19 ]

ความคิดเห็นที่ 17 รู้จักใช้จ่ายทรัพย์อย่างเป็นนาย...ไม่ใช่ทาส รู้จักใช้จ่ายทรัพย์อย่างเป็นนาย ...ไม่ใช่ทาส ชีวิตเราทุกคนต้องเกี่ยวข้องกับทรัพย์ เพราะต้องทำงานแสวงหา เพื่อนำมาซื้อหาอุปกรณ์ดำรงชีวิต จึงควรรู้จักปฏิบัติต่อทรัพย์ให้ถูกต้อง ..................... โดยประการแรก การเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ คือการมีความสามารถทำงาน หาทรัพย์เลี้ยงชีวิตด้วยน้ำพักน้ำแรง ด้วยความขยันหมั่นเพียรของตนเอง ไม่ทำตนดุจกาฝากเกาะผู้อื่นกิน และเมื่อจะแสวงหาทรัพย์นั้น ก็พึงกระทำด้วยความชอบธรรม ประกอบกิจการงานที่สุจริต ไม่ลักขโมย คดโกง เบียดเบียนใคร ไม่ประกอบการอาชีพที่เป็นพิษภัยแก่สังคม เช่นค้ายาเสพติด หรือฉ้อราษฎร์บังหลวง ............................ ครั้นเมื่อได้ทรัพย์มาแล้ว ต้องรู้จักใช้จ่ายทรัพย์นั้น เพื่อส่งเสริมการสร้างคุณภาพชีวิตของตน ซื้อหาปัจจัยเครื่องดำรงชีวิต เพื่อให้สามารถทำคุณประโยชน์แก่ผู้อื่น ไม่ใช่จ่ายเพื่อมอมเมาตนเอง ให้ลุ่มหลงติดข้องในทางเสื่อม ควรใช้จ่ายเพื่อแสวงหาความรู้ และอบรมตนเองให้ก้าวหน้าต่อไป .......................... สำหรับทรัพย์สินส่วนเกินที่เหลือใช้ ก็ควรเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่น ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่และผู้มีอุปการะ ช่วยเหลือเกื้อกูลญาติและมิตร ผู้ยังมีปัญหาและขัดสน รวมทั้งตอบแทนสังคม ไม่คิดหลบหลีกลี้หนีภาษี นอกจากนั้น ก็ควรใช้ทรัพย์เพื่อสร้างสรรค์ สิ่งที่ดีงามเป็นประโยชน์ต่อสังคมส่วนรวม เช่นช่วยเหลือเกื้อกูลการศึกษา หรือทำนุบำรุงพระศาสนา เป็นต้น ......................... และประการที่สำคัญ คือการทำจิตใจของตนเองให้ถูกต้องต่อทรัพย์ คือไม่ยอมลุ่มหลง หมกมุ่น มัวเมา กับความมั่งมีหรือทรัพย์สมบัติ ไม่ว่าจะมากมายเพียงใด รู้จักคุณค่าของทรัพย์ เมื่อรู้จักหา รู้จักใช้ ล่วงรู้ถึงโทษของทรัพย์ เมื่อหาทางในทางผิด ใช้ในทางผิด และเมื่อลุ่มหลงมัวเมา ว่าสามารถนำไปสู่ความชั่วร้ายได้เพียงใด และรู้จักทำใจให้เป็นอิสระ ไม่ติดอยู่กับทั้งคุณและโทษของทรัพย์ ไม่ยอมให้ทรัพย์มาเป็นเจ้านายของจิตใจ รู้จักใช้สอยทรัพย์ เพื่อพัฒนาจิตใจให้มีสติปัญญายิ่งขึ้นเสมอ "เพ่งพินิจเรื่องชีวิต". ระวี ภาวิไล. จากคุณ : ใบหูมังกร - [ 25 ธ.ค. 51 13:17:12 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG - [ 25 ธ.ค. 51 13:18:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 พยายามมีบ้าน มีรถ มีเงินเก็บสักล้านนึงให้ได้ก่อน 35 ก็แล้วกัน เดี๋ยวนี้อะไร ๆ มันก็ไม่แน่นอนหรอก ไม่รู้ดิ รู้ว่าอาจมีคนไม่เห็นด้วย แต่จากที่เห็นมามันเป็นอย่างงี้จริง ๆ นะ จากคุณ : ฟ้าลั่น - [ 25 ธ.ค. 51 13:24:26 A:58.64.56.137 X: TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ต้องเปลี่ยนแปลง ผมเห็นด้วยกับ จขกท.1 เพียงแต่ว่า จะเปลี่ยนแปลงได้แค่ไหน ก็ขึ้นกับแต่ละคน บางคนเปลี่ยนแปลงได้มาก ก็ได้ในสิ่งที่ต้องการได้เร็ว บางคนค่อยๆเปลี่ยนแปลง ก็ต้องทำใจรับได้ ว่าเราไปเรื่อยๆ ส่วนคนไม่เปลี่ยนแปลง ก็ต้องตั้งหน้าตั้งตา เจอกับสิ่งที่เจออยู่ทุกวันต่อไป ไม่มีความสำเร็จใหม่ๆ จากพฤติกรรมเดิมๆหรอกครับ จากคุณ : khanet - [ 25 ธ.ค. 51 13:30:43 A:192.168.0.17 X:127.0.0.1, 124.157.244.104 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ใกล้ 30 แล้วค่ะ มาให้กำลังใจ ชีวิตต้องคิดบวกค่ะ เขียนจุดมุ่งหมายของตัวเองไว้ในสมุดบันทึก  ว่าอยากทำอะไร อยากได้อะไร สร้างความสุขในใจ  กำหนดภารกิจในระยะสามปี  มองสิ่งที่ยากๆ เปลี่ยนให้เป็นสนุก ความท้าทาย มองชีวิต อย่างวิเคราะห์กลยุทธ์  หาจุดแข็ง จุดอ่อน วิกฤต และโอกาส ส่วนตัวทำเองเมื่อสี่ปีที่แล้ว ตอนนี้พอใจกับผลงานของชีวิต จากคุณ : Nelah30 - [ 25 ธ.ค. 51 13:44:14 ]

ความคิดเห็นที่ 22 "ทุกข์ ใคร ๆ เค้าก็มีกัน"     จขกท.มีตัวเืลือกในใจแต่ไม่กล้าเลือกรึเปล่า ?!?! ((อันนี้เราไม่รู้)) จะอะไรมากมาย "พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว" จากคุณ : A-Lex (yuyee145) - [ 25 ธ.ค. 51 13:58:27 ]

ความคิดเห็นที่ 23 บางนก็พูดง่ายแต่ทำยาก ไม่รู้ว่าถ้าตัวเองเจอจริงๆจะทำได้หรือเปล่า ส่วนบางคนก้ขยันโพสต์หลายคห. ดูรกและไม่เข้าประเด็น ส่วนผมไม่มีอะไรแนะนำ ขอเพียงอย่าท้อเท่านั้น จากคุณ : As you know - [ 25 ธ.ค. 51 14:25:50 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ชีวิตมีลงก็ต้องมีขึ้น ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่นค่ะ เหมือนจะพูดง่ายแต่ทำยาก แต่ถ้ามุ่งมั่นแล้วตั้งใจต้องทำได้แน่นอนค่ะ เข้ามาให้กำลังใจ ไม่ได้จะโอ้อวดหรืออะไรทั้งนั้น แต่เราก็เคยผ่านช่วงชีวิตที่ลำบากมาก่อน จากก่อนจะเริ่มทำงานจริงๆจรังครั้งแรก มีเงินติดตัวไม่กี่ร้อยบาท อยู่ตัวคนเดียวที่ต่างจังหวัด พอได้เงินเดือนก็ส่งทางบ้าน ค่าใช้จ่ายต่างๆ แต่ก็พยามเก็บเงินทุกเดือน จนตอนนี้ ย้ายมาอยู่กรุงเทพแล้ว มีครบทุกอย่าง บ้าน รถ ที่ดิน เงินเก็บ ใช้หนี้ให้ทางบ้านจนหมด ในช่วงเวลา 8 ปี สู้ๆนะคะ สักวันมันต้องเป็นวันของเราค่ะ จากคุณ : สักวันต้องเป็นวันของเรา - [ 25 ธ.ค. 51 14:35:23 A:123.22.222.130 X:203.162.3.147 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หาสิ่งที่คุณ "รัก" แล้วเริ่มทำมันครับ  รักแบบไม่ต้องอธิบายด้วยเหตุผล ครับ ถ้าคุณพบ และเริ่มทำมันเมื่ออย่าง "ล้มกี่ครั้งก็จะลุก เจ๊งก็เรียนรู้และทำใหม่ เกิดภาวะทำอย่างไม่รู้จัก ท้อ ไม่รู้จักเหนื่อย" แล้วคุณจะประสบความสำเร็จกับเรื่องนั้น... แบบ "ช่วยไม่ได้"... ลองดูครับ... จากคุณ : _NCR (NCR) - [ 25 ธ.ค. 51 14:41:46 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตาม คห.1 เลย  ทำยาก เเต่ถ้าทำได้ มันก็ไม่มิใช่หรอ เปลี่ยนที่ความคิด ลองศึกษาบุคคลที่ประสบความาเร็จหรือ คนที่เราอยากจะเป็นเเบบนั้น  ศึกษาวิธีคิด มีหลายอย่างที่อ่านเเล้ว ถ้าเปลี่ยนจากพูดง่ายเนอะ เป็นทำยังไงดีเนอะ  เเล้วชีวิตจะเป็น เป็นไปตามนั้น จากคุณ : fourbot - [ 25 ธ.ค. 51 15:00:47 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แรงไปไหมครับ คห ที่ หนึ่ง เค้าแค่มาปรึกษาหรือว่า หาคนมาช่วยคิดก็ได้ครับ ผมก็จะสามสิบแล้วครับ อีกไ่ม่กี่เดือน ทำงานเป็นผู้จัดการอยู่ หนี้สินเยอะ จาก บ้าน รถยนต์ ( ที่ต้องใช้เพราะเกี่ยวกับงานที่ทำ) รวมหนี้ประมาณ ล้านกว่าบาท เงินเก็บ กำลังจะมีปีหน้าตอนนี้เก็บในกองทุนอย่างเดียวห้าเปอร์เซ็นต์จากเงินเดือน จ่ายหนี้เดือนละ เกือบสองหมื่น ให้เมียให้ลูก หมื่นกว่าๆ ใช้เองอีกหนึ่งหมื่นกว่าๆ ประกันชีวิต อีก ประมาณสองพันต่อเดือน ( ให้ลูกถ้าเป็นไรไป ) เคยเป็นเหมือน จขกท ตอนนั้น ท้อมากแต่ก็พยายามสู้มาได้คนเราต้องสู้อย่างเดียวครับ หาโอกาสต่อไป คนเราต้องมีโอกาสแน่นอน ลองหาดุสิ จากคุณ : จิบเดียวก็ซึ้งแมน (nutkung0124) - [ 25 ธ.ค. 51 15:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ผมกลับเห็นตาม คห.1 พูดง่าย แต่ทำยาก แล้วได้ลองทำหรือยัง ถ้ามีคนพูดตรงๆ แล้วมันเป็นแรงกระตุ้น ก็ต้องเปิดใจฟังบ้าง ลองทบทวนดู เวลาที่ผ่านมา ว่าพลาดอะไรไปบ้าง เดี๋ยวจะหาว่าไม่เข้าประเด็น ลองหาโอกาส สอบบรรจุเข้าข้าราชการ คนรู้จักผม สอบบรรจุเป็นครูสังกัด กทม ไม่ได้เก่งอะไรมากมายเลย ผลสอบออกมา อยู่ที่เกือบ200 เค้ายังเรียกเลย แต่เค้าเก่งเรื่อง หาโอกาส และเดินเข้าไปหามัน จากคุณ : หมาดำช้ำรัก - [ 25 ธ.ค. 51 15:50:26 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : สู้ๆ - [ 25 ธ.ค. 51 16:18:04 A:58.9.225.126 X: TicketID:198919 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สู้ๆไครับ จากคุณ : RedMiyoun - [ 25 ธ.ค. 51 16:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 31 แล้วแต่ดวงด้วยครับ แต่ละคนมีไม่เหมือนกัน(ดวง) จากคุณ : Nay_sia - [ 25 ธ.ค. 51 16:54:24 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เห็นเหมือน คห.1 ครับ ถ้าที่เป็นอยู่มันไม่ดีพอ ก็ต้องหาทางทำมันเพิ่มครับ และก็ต้องเตรียมใจเพื่อแลกกับอะไรบางอย่าง เช่น เวลาพักผ่อน ไปด้วยครับ ตอนนี้ผมก็กำลังหาทางอยู่เหมือนกันครับ มาเป็นกำลังใจให้เช่นกันครับ จากคุณ : Tanooki - [ 25 ธ.ค. 51 17:31:02 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ในฐานะสามสิบเหมือนกัน ขอแนะนำหน่อยนะค่ะ เข้าใจว่า คุณจขกทคงจะเครียดมากกับสภาวะที่เป็นอยู่ แต่เราอยากจะบอกว่ามีคนที่แย่กว่าคุณอีกเยอะนะค่ะ  เพราะเค้าไม่มีแม้แต่โอกาสจะเรียนและได้ทำงาน เปลี่ยนค่ะ เปลี่ยนวิธีคิด ตั้งสติหางานก่อนเป็นอันดับแรกเพื่อให้ดำรงชีวิตต่อไปได้ เมื่อหางานได้ก็ต้องตั้งเป้าหมายว่าทำยังไงคุณจะสามารถมีรายได้มาชำระหนี้และทำให้สภาวะที่เป็นอยู่ดีขึ้น ไม่ว่าจะหาอาชีพเสริมหรือเรียนรู้อะไรเพิ่มเพื่อให้ได้ค่าตอบแทนหรือได้ทำงานที่เงินเดือนสูงขึ้น   ชีวิตเราก็เคยห่วยมากค่ะ เราใช้เวลา 4 ปีเต็มๆ ทำงาน 10-12 ชั่วโมงทุกวันรวมเสาร์อาทิตย์ ทำในสิ่งที่ไม่ได้รับมอบหมาย แต่จะทำให้มันมากขึ้น พัฒนาให้มันดีขึ้น ทั้งที่มันไม่จำเป็นต้องทำขนาดนั้น แล้วมันก็เห็นผลว่าชีวิตเราไม่ห่วยอีกต่อไปแล้วค่ะ เราเชื่อว่าหลายๆคนในห้องนี้ กว่าที่เค้าจะมีงานและรายได้ที่ดีทุกวัน เค้าก็ต้องเคยผ่านช่วงเวลาห่วยๆๆ มาเหมือนกันค่ะ  ขอให้มันเกิดขึ้นกับคุณเช่นกันค่ะ พยายามเข้าค่ะ จากคุณ : fiat_marketing - [ 25 ธ.ค. 51 17:52:02 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ถ้าพอใช้ แล้วไม่มีหนี้ ก็มีความสุขได้ค่ะ ขอให้มีงานตลอดต่อเนื่องนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : Love in the mist - [ 25 ธ.ค. 51 18:01:30 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เห็นใจ จขกท.ครับ และก็เข้าใจสิ่งที่ คห.1 แนะนำด้วย อย่างน้อยๆ กระทู้นี้ก็มีทั้งกำลังใจและแนวทางครับ... จากคุณ : คุณวุ่นวาย - [ 25 ธ.ค. 51 18:22:50 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอแชร์ด้วยคนนะ เราเองก็ 30 เหมือนกัน แต่งงานแล้ว ลูก 1 แต่ต้องห่งครอบครัว 1200 กม (พิษณุโลก-หาดใหญ่) เพียงเพราะคำว่า เงิน (สุขกาย แต่ไม่สุขใจ) อีกไม่นานผมจะพอแล้ว ขออยู่แบบพอเพียง คนเราในสังคมทุกวันนี้ ถูกผูกยึดอยู่กับคำว่า วัตถุนิยมครับ (ผมก็หนึ่งในนั้น) ทำให้เกิดสิ่งที่อยากได้มากเกินขอบเขตของปัจจัยพื้นฐานของมนุษย์ ซึ่งถ้าพูดง่ายๆ คือ อัตตาของแต่ละคนไม่เท่ากัน ฝากไว้ว่า  โอกาส คุณมีมันทุกวันครับ เพียงแต่เราเตรียมความพร้อมไว้หรือยัง จากคุณ : zoil (zoil) - [ 25 ธ.ค. 51 18:27:57 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เอ้อ คุณต้องปรับอย่างแรกคือความคิดนะครับ ถ้าคุณคิดในแง่ลบเนี่ย ชีวิตคุณก็จะเป็นไปตามคิดนั่นแหละครับ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆนะ  ผมเคยมาแล้ว ตอนนี้ คุณต้องตั้งเป้าหมายก่อนว่าคุณต้องการอะไร (เช่น ต้องการมีเงินเก็บ 1 ล้านในสองปี) ถ้าเป้าหมายไกลมากไปจนตัวเองก็ไม่เชื่อ ก็ลดลงมาหน่อย  อย่าตั้งเป้าหมายง่ายเกินไป ตั้งเป้าหมายแล้ว กำหนดระยะเวลาด้วย ต่อจากนั้น ดูเป้าหมายเป็นหลัก แล้ววางแผนว่าจะไปถึงตรงนั้นได้อย่างไรนะครับ อย่าไปมัวแต่คิด มองแต่จุดที่ตัวเองยืนอยู่อย่างเดียว จากคุณ : ป้อม (Bgate) - [ 25 ธ.ค. 51 18:43:47 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อายุ 29 ลูกอีก 1 สามีที่พึ่งไม่ค่อยได้อีก 1 ยังไม่มีงานทำ ติดหนี้กองทุนกู้ยืม 200,000 นิดๆ บ้านไม่มี รถไม่มี ชีวิตเราห่วยกว่า จขกท.อีกอ่ะ จากคุณ : ดีใจได้อมยิ้ม - [ 25 ธ.ค. 51 20:11:23 ]

ความคิดเห็นที่ 39 30 กว่าๆ เหมือนกัน มีหนี้สินเท่ากับสินทรัพย์ (ที่ด้อยค่าไปทุกวัน) ถ้าตกงานขึ้นมาเท่าทุนพอดี จาก คห 1 ... คนเรา มีความมั่นใจ ทะเยอทะยาน ความฝัน ความกังวล ความตั้งใจจริง ไม่เท่ากันค่ะ เจ้าของกระทู้คงจะเคยคิด พัฒนาตัวเอง เริ่มต้น ฯลฯ แต่ เอาเข้าจริงหลายๆ คน ก็ฝ่อไปค่ะ มีเพื่อนคนนึง สามสิบกว่าแล้ว บ่นให้ฟังว่า อยากเก่งภาษาอังกฤษ ชีวิตจะได้ก้าวหน้า แรกๆ เราก็บอกให้ไปเรียนที่นั่นที่นี่ She ก็ไม่เคยไป กลัวแพงบ้างล่ะ ไกลบ้างล่ะ พอเราบอกให้ดู UBC สิ ช่วยได้น้า She ก็ดูแต่ 3 5 7 9 เพื่อนบ่นมาสี่ห้าปีแล้วค่ะ ความรู้ภาษาอังกฤษ ก็ยังเท่าเดิม จากคุณ : Blue Lighthouse - [ 25 ธ.ค. 51 20:47:46 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ใกล้จะ 30 เช่นเดียวกัน ติดหนี้กองทุนกู้ยืม 200,000 กว่าๆ บ้านไม่มี รถไม่มี (เป็นของตัวเอง) มีแมงกะไซด์คันหนึ่ง ลูกน้องเอาไปทำซาเล้งส่งของ..เศร้า!! ชีวิตก็คล้าย ๆ กัน   สู้ต่อไปครับ ให้กำลังใจ ชีวิตดีแน่ ถ้าคุณสู้ชีวิต!!! ไอ้หลาม บุก++ คำเตือน: ห้ามดื่มเกินวันละ 2 อึก มิฉะนั้นจะนอนไม่หลับ แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 51 21:12:14 จากคุณ : khunzola - [ 25 ธ.ค. 51 21:11:19 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ความคิดของคนจะอยู่ที่ประสบการณ์ตรงที่ได้รับและสิ่งที่ได้เรียนรู้มาต่างกัน บางคนชีวิตที่เสี่ยงโชค ก็มองเป็นการค้าที่ดี บางคนไขว่คว้าหาความรู้ สู้จนไม่มีถอย ผมเข้าใจทั้งความคิดเห็นที่ 1 และเจ้าของกระทู้ครับ เอาเป็นว่าประสบการณ์ตรงที่ได้รับทำให้คนต่างกัน เช่น คน 1 คน โดนมีดกรีด ก็บอกว่า สบายสบาย บางคนโดนแค่ที่ตัดเล็บข่วน บอกเจ็บมาก เอาเป็นว่าทุกความเห็นในที่นี้เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเจ้าของกระทู้ แต่บางอย่างเป็น ยาขม บางอย่างเป็น ยาอม เอาเป็นว่าความสุขของคนอยู่ที่จิตใจ ความเก่งของคนอยู่ที่ ฝึกฝน  เหนือฟ้ามีฟ้าไม่มีใครเก่งที่สุด และก็ไม่มีใครที่ไม่สามารถเรียนรู้ได้ ถ้าเราตั้งใจจริง ตัวผมเองก็ไม่เก่ง แต่ก็ใช้คำว่า ลุยละกัน  ไปไปมามา วันนี้ผมขอบใจทุกความเจ็บปวด ทุกคำด่าว่ากล่าวที่ไม่มีเหตุผล เพราะวันนี้ผมถึงบันไดขั้นแรกผมแลวครับ เอากินเหล้า จากคุณ : ขอโทษครับผมเมา (watashiwazou) - [ 25 ธ.ค. 51 21:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เราเห็นด้วยกับ คห# 1 ค่ะ ท่ามกลางกระแสที่คนอื่นคิดว่าอาจจะเป็นความเห็นที่รุนแรง  แต่ถ้าให้พูดในฐานะเพื่อน...ความเห็น 1 อ่ะใช่เลย  ขนาดเราเองยังไม่ยอมรับสภาพนั้นและกระโดดหนีออกมา  เพราะงั้นเราจะไม่มีทางบอกเพื่อนว่า "เธออยู่สภาพนั้นดีแล้ว" เป็นอันขาด เราเองเคยคิดว่าตัวเองติดนั่นติดนี่  มีภาระเยอะ ไหนจะผ่อนคอนโดฯ ไหนจะหนี้บัตรเครดิต "ไปไหนไม่ได้หรอก" เดี๋ยวไม่มีเงินใช้หนี้ ...แต่ความจริงแล้ว  เพราะมันมีภาระเยอะไง  ถึงต้องกระโดดหนีจากตรงนี้  ไม่งั้นมันก็จะตกอยู่ในสภาพนี้ไปไม่รู้กี่ปี  เลยตัดสินใจหางานใหม่  เงินเดือนเยอะกว่าเดิม ภาระเบาบางลง  ตอนนี้ก็สบาย ๆ :) จากคุณ : ลูกหมาตกน้ำ - [ 25 ธ.ค. 51 21:50:39 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ต้องเริ่มวางแผนหางานแล้วหละ หรือไม่ ก็ดูลาดเลา ขายของ ผมก็จะตกงานเร็วๆ นี้เหมือนกัน อายุพอๆ กับคุณเลย หางานใหม่คงยาก ตอนนี้เริ่มวางแผนทำอะไรของตัวเองแล้วหงะ ลงทุนน้อยๆ แต่เหนื่อยหน่อย ทำอะไรที่ตัวเองถนัด (ตอนนี้ผมเจอแล้ว) ลองนึกดูนะว่าคุณถนัดอะไร ลองวางแผน แล้วทำดูนะ จากคุณ : ประมาณว่า - [ 25 ธ.ค. 51 22:11:58 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คห. 1 พูดได้ตรงประเด็นดี ลองนำไปปฏิบัติละกันนะคะ เพื่อจะดีขึ้น เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : JOODJEED - [ 25 ธ.ค. 51 22:35:02 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ห่วยไม่ห่วยก็เพราะตัวเองครับ ลองถามตัวเองว่าเคยเพิ่มโอกาสให้ตัวเองรึป่าว หลังจากเรียนจบมา ศึกษาอะไรเพิ่มบ้างไม๊ ถ้ายังย่ำอยู่กับที่แต่จะหาชีวิตที่ดีขึ้น มันคงจะได้หรอกครับ ไปดูคนที่เค้าชีวิตดีๆแล้วทำตามเค้าสิครับ จากคุณ : DJT - [ 25 ธ.ค. 51 23:08:51 ]

ความคิดเห็นที่ 46 คนอายุ 30 ก็คงจะมีหลายรูปแบบน่ะครับ เคยเห็นกระทู้บางกระทู้ก็ยังเรียนปริญญาตรียังไม่จบ บางคนก็เรียนไม่จบปริญญา บางคนแต่งงานก็มีปัญหา สามีแอบไปมีกิ๊ก ขณะที่บางเรียนอย่างเดียวเลยจนจบเอกแล้วยังไม่เคยทำงานเลยก็มี เพื่อนๆบางคนอาจจะเปิดร้านซ่อมคอม บางคนเป้นเจ้าของโรงงาน ในทางกลับกันบางคนติดยา ในเส้นทางชีวิตของแต่ละคนมันก็เหมือนกับการบังคับเรือ ชีวิตเราต้องมีเข็มทิศแล้วก็มีหางเสือเพื่อจะปรับหรือบังคับให้ไปยัง ทิศหรือที่ๆเราต้องการจะไป เราคงจะคอยให้ดินฟ้าอากาศมันเป็นใจตลอดเวลาไม่ได้ บางครั้งก็จะอาจจะมีลมส่ง บางทีอาจจะมีกระแสน้ำต้าน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คุณก็เป็นคนที่รับผิดชอบและอยู่กับเรือของคุณเอง จากคุณ : High Bridge - [ 25 ธ.ค. 51 23:16:17 ]

ความคิดเห็นที่ 47 Value Add ครับ Add ให้ตัวเองเยอะๆ  ใช้เวลาว่างเท่าทีมีทั้งหมด เรียนๆๆๆ (ไม่ใช่ปริญญา แต่เสริมในสิ่งที่ขาด) Learn Like u gonna live forever. ครับ แล้วจะไม่อับจน ถ้าทางมันตัน มันก็ต้องขุดเอาละครับ จากคุณ : BonaPart - [ 26 ธ.ค. 51 01:01:01 ]

ความคิดเห็นที่ 48 คำแนะนำของคคห 1 ก็อาจจะดีนะคะ แต่สำหรับจขกทที่ไม่ได้มีความมั่นใจขนาดนั้นก็ลองค่อยๆ ขยับขยายนะคะ อย่าไปเอามาทั้งหมดเพราะคนเราต่างกันค่ะ อีกอย่างจขกทอยู่ในสภาวะที่น่าท้อแท้กว่าเยอะเพราะกำลังจะตกงาน เอาเป็นว่าทำให้ดีที่สุดแล้วกันค่ะ เพราะเราก็ไม่แน่ใจว่าคนอย่างคคห 1 ถ้าเจอเหตุการณ์แบบเดียวกันจขกท จะสามารถสงบได้เท่าจขกทรึเปล่า จากคุณ : ผ่านมา - [ 26 ธ.ค. 51 05:55:29 A:115.129.12.77 X: TicketID:166806 ]

ความคิดเห็นที่ 49 " พูดง่ายทำยาก " อาจจะจริงครับ แต่อยู่ที่ว่า " ทำไม่ได้ หรือ ยังไม่ได้ลงมือทำ " "ทางเดินหมื่นลี้ ก็ต้องเริ่มจากก้าวแรกครับ" จากคุณ : first_psy - [ 26 ธ.ค. 51 08:12:51 ]

ความคิดเห็นที่ 50 หนี้เรียน 120,000 เท่าที่รู้ เขาจะผ่อน 15 ปีนะครับ ปีละไม่เท่าไหร่เอง เพื่อนผมก็ผ่อนอยู่กันหลายคน ไม่น่าซีเรียสอะไร อายุ30 เงินเดือนไม่ถึงหมื่น เพราะทำราชการ ไม่เห็นแปลกนะครับ เพราะญาติๆผมก็ทำราชการ เขายังส่งลูกเรียนโท ได้เลย คุณอยู่ราชการมานานขนาดนี้ ทำไมไม่พยายามที่จะพัฒนาตนเอง สอบเข้าบรรจุเป็นพนักงานราชการละครับ เท่าที่ผมรู้ตอนนี้เขาปลด ลูกจ้างชั่วคราวออก นะครับ ทำมาตั้ง หลายปีแล้ว บางทีคุณอาจจะเหมาะกับงานเอกชนก็ได้ ปล บางที "ยาขม" อาจจะดีสำหรับคุณนะครับ คุณผู้หญิง จากคุณ : คิดบวก - [ 26 ธ.ค. 51 09:08:18 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ยังมีเวลาให้คิด ให้มองหาทางอีกเกือบปีครับ ลองอ่านความเห็นที่ 1 ดีๆ ลองกลืนยาขม ย้ำซ้ำแผลเดิมที่ตรงที่เก่า เผื่อชีวิตจะดีขึ้นครับ ขอเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : jezo - [ 26 ธ.ค. 51 10:04:10 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ให้กำลังใจนะ ลองหลับตาแล้วปล่อยสมองว่าง ซัก2 นาทีคิดว่า ตอนนี้อยู่ในที่ที่คุณชอบ ทะเล ภูเขา ผับ เทค คุณจะรู้สึกสบาย 2 นาที เห็นไหม คุณมีความสุขแล้วตั้ง 2 นาที แล้วค่อยกลับมาสู้กันใหม่ จากคุณ : shuriken - [ 26 ธ.ค. 51 10:07:06 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เพิ่ง 30 เหมือนกัน จิตตกบ่อยๆ นะ พอขึ้นเลขสามเนี่ย บางที อยากเป็นอะไรที่ดีกว่านี้ หวังสูงมั้ง? หรือไม่ก็เพราะว่าเห็นเพิ่อนรุ่นเดียวกันเค้าไปอยู่ top ๆ ได้ หรือไม่ก็ งานเค้าดูสนุก มีเกียรติ มีกิจกรรมไฮโซ work hard play hard ดู professional เห็นแล้วก็อิจฉาอ่ะ ของตัวเอง มันเบื่อๆ เงินก็โอเคมั้ง พอเก็บได้ เราก็ซื้อกองทุนแบบ dollar cost average นิดๆ หน่อยๆ แต่ทำสม่ำเสมอ มันก็ยังถือว่าได้กำไร คุณลองออมเงินแบบนี้มั่งมั้ยล่ะคะ? (เงินฝากธรรมดาก็ได้) 9000 ออมซัก 2000-3000 มั้ย? ชีวิตเราประหยัดนะ ไม่ค่อยใช้มากในชีวิตประจำวัน แต่ใช้เวลาเดินทาง ท่องเที่ยว หรือเจอแฟน ซื้อของให้พ่อแม่เป็นครั้งคราว ไม่ปาร์ตี้มาก เลิกเหล้าบุหรี่ งดไปผับ (เอ๊ะ หรือนี่ทำให้ชีวิตเราน่าเบื่อ) คือจะบอกว่าเข้าใจนะ อารมณ์แบบ ทำไมชีวิตเราแย่จัง จริงๆ มันก็ไม่ได้แย่มากหรอก มันมีทางไปของมัน ก็ต้องคิดบวกเข้าไว้แหละค่ะ เป็นเหมือนกัน ยิ่งปลายปียิ่งหมดไฟชอบกล จากคุณ : lych (Lych) - [ 26 ธ.ค. 51 10:16:03 ]

ความคิดเห็นที่ 54 30 แล้วค่ะ เคยเป็นเหมือน เจ้าของกระทู้ ทำเหมือนความเห็นที่ 1 บอกเลยค่ะ ความคิดเปลี่ยนทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กล้าที่จะก้าวออกมา ถึงจะรู้ว่าข้างหน้ามีขวากหนามแค่ไหน แค่เรายอมรับในสิ่งที่เกิด เราก็สามารถก้าวข้ามมาได้ค่ะ สู้ๆ นะคะ *** มองต่ำเราเหลือ .... มองเหนือเราขาด*** จากคุณ : เจ้านายตัวเอง - [ 26 ธ.ค. 51 10:46:19 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ใจเย็น ๆ ค่ะ...อย่าเพิ่งท้อและหมดหวัง ชีวิตมีขึ้นก็ต้องมีลงค่ะ เป็นกำลังใจให้... ...... เราเอง 30+ แล้ว ก็ยังไม่ได้มีอะไรเลิศเหมือนกัน ภาระก็หนักอึ้งค่ะ ไม่ว่าจะเป็นรถ บ้าน ลูกชาย 1 คน พร้อมหมาอีก 2.... เหนื่อยนอกบ้าน แต่มีความสุขเมือได้อยู่บ้านกับสมาชิกในครอบครัว บางครั้งกลับจากทำงานมา เหนื่อย ๆ เครียด ๆ แต่พอถึงบ้าน ได้คุยกะลูก มีหมามานอนหนุนตัก สวัสดี และมองตากัน แค่นั้นก็สุขล้นแล้วค่ะ        อนาคตข้างหน้า ก็ยังหวั่น ๆ กับงาน เพราะแว่วว่า จะกลายเป็นคนตกงาน เหมือนกัน ด้วยปัญหาทางเศรษฐกิจ หรือไม่ เราเอง อาจเป็นคนที่เลือกเดินออกจากงานก็ได้ เพราะคงทนทำงานที่แสนหนักทุกวันไม่ไหว เลิกงานดึกทุกคืน ไม่มีเวลาให้แม้แต่ตัวเองค่ะ....    สู้ ๆ ค่ะ เข้ามาให้กำลังใจ จขทก หรือเข้ามาระบายตัวเองก็ไม่รู้ จากคุณ : lovejustinkung - [ 26 ธ.ค. 51 11:13:19 ]

ความคิดเห็นที่ 56 คิดได้2อย่างนะค่ะ ว่าเจ้าของกระทู้เกิดการท้อในชีวิต และคุณ คห.1 ให้ข้อคิดได้ดีมากค่ะ เค้าคงไม่ได้ว่าใคร แต่เมื่อเราท้อ เราอย่าท้อนาน ให้มีแรงสู้ต่อไป เราต้องเปลี่ยนแปลงชีวิตค่ะ แต่ตอนนี้เจ้าของกระทู้ คงรู้สึกเบื่อหน่ายชีวิต แต่ไม่ต้องเบื่อมากนะเพราะมีคนที่มีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น เพียงแต่เราต้องกล้าเปลี่ยนแปลงค่ะ เพียงแค่เราทำรึยัง กล้าเปลี่ยนมั้ย พูดง่ายค่ะ แต่ทำยาก แต่ขอให้เราลองทำก่อนนะ แล้วจะรู้ว่าทำได้หรือไม่ได้ เอาใจช่วยนะค่ะ.......สู้ตาย จากคุณ : โรออน (vitcom2000) - [ 26 ธ.ค. 51 11:56:29 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ต้องยอมลำบาก เหนื่อย หนัก ค่ะ ตอนเราจบใหม่ๆ ตอนแรกได้ไปทำงานอาชีพอาจารย์ ก็สนุกดี แต่เป็นอาจารย์พิเศษเงินเดือนดีมากๆๆ ใช้สบายๆ พอหมดสัญญา เค้าชวนเป็นอาจารย์ประจำ แต่เงินเดือนหลักพัน (วุฒิ ป ตรี)   เราก็อยากเป็นนะชอบด้วย  แต่ก็คิดว่าไม่พอกิน  เพราะนอกจากตัวเองต้องเอาตัวให้รอด ก้อต้องมีเงินไว้ให้ครอบครัวพึ่งพาด้วย  ก้อต้องตัดใจมาทำงานเอกชน งานเอกชน หนักเหนื่อย เคยทำงานจนถึงตีสาม แม่ก็ต้องตื่นมาเป็นเพื่อนด้วย ทำงานแบบไม่ได้นอน นอนก็นอนไม่เต็มตา รับสายตลอดเวลา เป็นปีๆ บางทีนึกอยากจะออกไปซะ ไปทำงานสบายๆ เงินเดือนน้อยดีไหมนะ  แต่พอคิดถึงแม่ อยากให้แม่สบาย อยากให้มีคุณภาพชีวิตดีๆ ก็ต้องทนต่อไป นี่ก็ทำแต่งานโหดๆ ยากๆมาตลอด แต่ก็สามารถใช้ชีวิตที่ดีขึ้น แม่สบายขึ้น เจ็บป่วยก็มีเงินสำรองตลอด อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากเที่ยวอะไรก็ได้เที่ยว ต้องลองลุยดูนะคะ คุณเจ้าของกระทู้  ถ้างานเอกชนจ่ายหนักก็งานหนัก แต่ก็ทำให้เราภูมิใจและเป็นที่พึ่งของครอบครัวได้ค่ะ มีเพื่อนเราทำ BOI มาตลอดตั้งแต่จบ แต่ก็เงินเดือนหลักพัน ไม่พอกิน ไม่พอใช้ ตอนแรกก็ยึดติดว่าเป็นงานรัฐ มั่นคงดี  แต่สุดท้ายก็คิดได้ว่า บ้านต้องผ่อน พ่อแม่ก็แก่ลงไปทุกวัน ต้องกิน ต้องใช้ ต้องมีเที่ยว มีแต่งตัว แต่งหน้า  จะอยู่แบบนั้นไปเรื่อยๆไม่ได้ แรกๆออกมาหางานเอกชน ก็กลัวๆ ลังเลใจ สุดท้ายก็ได้งานเอกชน พอได้แล้วก็รุ่งค่ะ ทำแปร่บเดียว มีเงินเก็บไปนอกได้ เที่ยวได้ ช้อปปิ้งได้ ช่วยพ่อแม่ผ่อนบ้านได้สบายใจ แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 51 15:12:19 จากคุณ : OL Girl - [ 26 ธ.ค. 51 12:05:42 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เคยเป็นแบบ จขกท ตอนอายุ 24 ที่ทำงานข้าราชการ... รู้สึกว่า ไม่ไหวแล้ววุ้ย เพื่อนได้โบนัสกันไปสองรอบ เรายังใช้เงินชนเดือนอยู่เลย.. ตัดสินใจเริ่มหางานเอกชน หาโอกาส หาความรู้เพิ่มอย่างที่เค้าต้องการ สมัครงานใหม่... ตอนนี้ สามสิบกว่าๆ (นิดเดียวนะ ฮา..) คิดว่าผ่านอะไรที่โหดร้ายกว่า จขกท มาเยอะ แต่เราก็สามารถพึ่งตนเอง และเป็นที่พึ่งให้ครอบครัวได้ในวันนี้ เหมือนก็อย่างที่คุณ : OL Girl บอกค่ะ เหนื่อยนะ ต้องแลกกัน สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : From Venus - [ 26 ธ.ค. 51 12:34:36 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เราพึ่ง 30 เดือนนี้ค่ะ เราทำอะไรเยอะมาก  ทำงานมา 11 ปี  ไม่นับ part time ตอนมหาลัย (เรียนจบตอน 19)  ทำธุรกิจส่วนตัวเจ๊ง ไป 3 หนเร่ะ  เงินเก็บหมดเกลี้ยง +เป็นหนี้อีก ปัจจุบันเป็น พนง. ตัวน้อยๆ + ขายของทางเนต+ทำร้านเกมส์กับเพือ่น ชีวิตสนุกสนานดีค่ะ  มีเงินเก็บนิดนึง  ก้ออยากจะลงทุน (อีกแล้ว)  ปีใหม่นี้ก้อว่าจะไปเที่ยว+ ขายของด้วย (ไปขายตามสถานที่ท่องเที่ยวค่ะ ขายได้ก้อได้  ไม่ได้ก้อถือว่าไปเที่ยวในตัว) --เราเคยมีช่วงที่คล้าย จขกท. อยู่ 2 ปีเต็ม คือเป็นครูพิเศษ  (จ้างสอนสัญญาปีต่อปี) เงินเดือน 6,300 เอง  แต่มีค่าสอนภาคค่ำอีก 6,500 รวมก้อ 12,000 กว่าๆ แต่มันไม่มั่นคง  ไม่ก้าวหน้า  เราก้อหาทางเปลี่ยนงาน  ทุกโอกาสที่ทำได้เลยค่ะ  ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเงินก้อพอใช้ (ไม่มีภาระ) เราไม่ชอบระบบของรัฐ  ที่ทำให้เราฝ่อ  ไม่กล้าคิดนอกกรอบ  กับผู้ใหญ่ใจแคบ  (ส่วนใหญ่)  จขกท. ไม่เบื่อหรือคะ จขกท. มีเวลาอีกตั้ง 9 เดือน  ที่จะหางาน  ลองคิดดูสิคะ  ว่าตัวเองทำอะไรได้มั่ง  และชอบทำอะไร  ทุกอย่างมันน่าจะดัดแปลงเป็นเงินได้น้า (เราชอบอ่านหนังสือ-เลยเปิดร้านเช่าหนังสือกับขายหนังสือ  , เราชอบเล่นเกมส์-เลยเปิดร้านเกมส์  , แฟนเราซ่อมคอมได้-เลยรับซ่อมคอมกับจอ, เราแปลเอกสารได้-เลยรับแปลงาน ฯลฯ) เป็นกำลังใจให้นะคะ  สู้ๆ จากคุณ : mawantha - [ 26 ธ.ค. 51 13:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ตามคห.1ครับ หลายคนชอบยาหอม ผมชอบยาแรงๆ นิสัยคนไทยครับ ยาหอมไม่ทำให้ประสบความสำเร็จ กำลังใจอย่างเดียว ไม่เพียงพอต่อการดำเนินชีวิต ทุกวันนี้เราไม่ได้ปลูกผักทาน หน้าบ้านตัวเอง คนอื่นกระตือรือร้น บางคนนั่งรอโอกาส ถ้าคิดว่าชีวิตมันไม่เป็นอย่างที่หวัง แล้วเคยวิเคราะห์ตนเองไหมว่าผิดพลาดอะไรไป ไม่ใช่จะมาซ้ำเติม ถือว่าติเพื่อก่อ ดูอย่าง ปู่เย็น คุณคิดว่า คุณมีอะไรด้อยกว่าปู่เย็นตรงไหนบ้าง ปู่เย็นไม่เคยรอคนอื่นมาช่วยเลย ขอโทษทีครับ ถ้าเค้าเข้ามาถามว่าควรทำอย่างไร หรือมีอะไรมาให้ชี้แนะผมก็จะพยายามชี้แนะ แต่ถ้าเข้ามาระบาย ผมก็เข้ามาระบาย อิอิ อย่าโกธรกันเลยนะครับ ถ้ากระทู้ความเห็นแรงๆนี้ได้ผล เชื่อว่าคุณเองจะเข้ามาขอบคุณ คห. ด้วยซ้ำ เชือ่ผม ผมเคยผ่านมาแล้ว คำพูดสวยๆมักทำให้เราพลาด คำพูดแรงๆ มักสะกิดให้เราได้ดี ผมเคยเจอยาแรงมา ได้ผลชะงัดเลย สู้ๆครับ มองต่ำเราเหลือ มองเหนือเราขาด ----> เว็บนี้บอกผมมาเอง จำได้ขึ้นได้ (ขออนุญาตอ้างอิง โดยไม่บอกที่มานะครับ เพราะจำไม่ได้) จากคุณ : BMWTurboman - [ 26 ธ.ค. 51 14:36:35 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ชีวิตห่วยมันก็เพราะความคิดของคุณเอง ไม่ได้มีใครไปกำหนดไว้ ถ้าวันนี้ยังมีข้าวกินครบ 3 มื้อ ไม่อดอยาก ก็แสดงว่า คุณยังไม่ได้ห่วยที่สุดหรอก เงยหน้ามองตรงบ้างครับ อย่ามองแต่ตรีน จากคุณ : Morning Star - [ 26 ธ.ค. 51 21:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 62 แหม..ไม่อยากบอกอายุตัวเองเลย เอาว่าใกล้เคียงกับที่จขกท ตั้งเกณฑ์ล่ะกันนะคะ อยากให้ใครที่บอกไม่สามารถทำอะไรได้ ชีวิตมันห่วย มันยากถ้าจะเปลี่ยนแปลง จริงๆความคิดของเราตะหากที่ควรจะกลัว เราสามารถอ้างเหตุผลล้านแปดเพื่อจะเป็นอุปสรรคในการก้าวข้ามที่เราแย่ ที่เราเป็นอยู่ เพียงเรากล้าที่จะเปลี่ยน กล้าที่จะทำ ทุกอย่างมีความเสี่ยง ชีวิตมันไม่ได้ราบเรียบ เดินง่ายไปทุกทาง เจออุปสรรคบ้างก็อย่าไปท้อ ที่ว่ามาทั้งหมดเพราะตัวเองเคยเป็นและเคยพยายามก้าวให้พ้นอุปสรรคของธุรกิจ แม้ตอนนี้ก็ยังมีอุปสรรคตัวใหม่และตัวเดิมให้ก้าวอยู่ แต่ทุกคนเห็นถึงความเปลี่ยนแปลง รายได้และความเติบโตของธุรกิจ มันจะบอกด้วยตัวของมันเอง ใจเป็นประธาน ให้โอกาสตัวเอง สู้และทำลองดู ไม่มีอะไรสูญเปล่าหรอก แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 51 22:29:14 จากคุณ : อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ - [ 26 ธ.ค. 51 22:28:18 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ... จากคุณ : Back in Black - [ 26 ธ.ค. 51 23:44:16 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ถ้าอยากสบายใจให้มองดูคนที่เค้าลำบากกว่าเราครับ ยังมีคนลำบากกว่าเราเยอะ แต่ว่าถ้าอยากสบายกายขึ้นละก็ต้องลองมองดูตัวเองแล้วละครับว่าที่ผ่านมาเราทำอะไรชีวิตมันถึงอยู่กับที่ ผมไม่รู้ว่า จขกท เจออะไรมาบ้าง แต่อะไรปรับปรุงได้ก็ควรปรับ อย่างสุดความสามารถที่ทำได้ละกันนะครับ มันไม่มีอะไรดีขึ้นจากการทำอะไรเดิมๆหรอกครับ ถ้าอยากให้มันดีขึ้นเราต้องเปลี่ยนแปลงครับ สู้สู้นะครับ ชีวิตไม่สิ้นมันก็ต้องดิ้นดันไป ฝรั่งยังมีคำพังเพยเลยว่า  "ชีวิตเริ่มต้นที่สี่สิบ" เพระงั้นสามสิบไม่สายหรอกครับ จากคุณ : tragodius - [ 27 ธ.ค. 51 01:25:06 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เราอายุ 25 ยังสับสนกะชีวิตตัวเองอยู่เลย มองไปข้างหน้าก็ยังงงๆมึนๆ เหมือนไม่รู้จะไปทางไหนต่อ ไม่เคยรักงานที่กะลังทำอยู่เลย อึดอัด แต่ก็ทนทำมาตั้งแต่จบ พยายามสมัครงานใหม่แต่ก็ไม่เคยประสบความสำเร็จ เครียดจนออกจากงานมาครั้งนึงแล้ว หยุดอยู่บ้านตั้งหลายเดือน แต่เจ้านายก็ดีเหลือหลาย เรียกกลับมาทำงานใหม่อีกครั้ง จนตอนนี้ความรู้สึกนั้นมันกลับมาอีกครั้ง เราอยากออกจากงานอีกแล้ว แต่ก็ไม่รู้จะทำไงต่อไป งานก็หายากเหลือเกิน นอนเซ็งทุกวันเลย ทำงานเหมือนแค่ทำตามหน้าที่ ไม่มีความสุขเลย เหมือนชีวิตยังไม่ได้เริ่มต้นยังไงไม่รู้ นอนคิดทุกวันว่า อายุ 30 จะเป็นไงต่อไป เฮ้ออออ สู้นะคะ จขกท เราเอาใจช่วย จากคุณ : หนวดแมว - [ 27 ธ.ค. 51 12:00:20 ]

ความคิดเห็นที่ 66 คห 1 เค้าจริงใจค่ะ อาจจะโหดสำหรับคนจิตอ่อน แต่คิดว่าเค้าประสงค์ดีค่ะ จากคุณ : HuGGie - [ 27 ธ.ค. 51 19:04:58 ]

ความคิดเห็นที่ 67 อืม สำหรับเรา อ่านคห.ที่ 1 แล้วกลับฮึดสู้นะ เพราะเราเองเป็นพวกเดินหาโอกาส ไม่ใช่รอให้โอกาสมาถึงแล้วบ่นไปวันๆ ถ้าอยากผอมก็ต้องควบคุมอาหาร และออกกำลังกาย ถ้าอยากทำงานสายนี้ หรืออยากเปลี่ยนงานก็ต้องเริ่มสมัคร ถ้าอยากมีเงินเยอะๆก็หางานพิเศษเพิ่ม คนเราไม่ได้เกิดมาโชคดีทุกคนค่ะ เราเอง คิดว่า ชะตาชีวิตลิขิตเอง แต่ก็โชคช่วยด้วยส่วนหนึ่ง ถ้าคิดว่าตัวเองขาดไรไปก็ขวนขวายซะนะคะ เราพยายามบิ๊วเพื่อนเรื่องงานหลายที หลังจากบ่นกันมาด้วยกันหลายเดือน แต่มันกลับไม่ทำไรเลยค่ะ ขนาด resume ยังไม่แก้เลยเหอะ อ้างโน่นอ้างนี่ตลอด อีกเรื่อง คือ เราบอกให้ไปออกกำลังกาย จะได้ลดความอ้วน (เพราะปัจจุบันมันอ้วนขึ้นมากกกกกกก เสียบุคลิกหมด) มันก็อ้างได้ตลอดสิน่า.. บางทีเราก็เบื่อบิ๊วค่ะ คิดซะว่า ชีวิตเค้าเองยังไม่รักเลย เราจะไปช่วยอะไรเค้าได้เนี่ย เจอคนแบบนี้ก็เหนื่อยน่ะค่ะ จากคุณ : pompoko - [ 28 ธ.ค. 51 01:53:23 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เหนื่อยมาก ก็มองคนที่ลำบากกว่าเรา สร้างแรงผลักดัน ก็มองคนที่เหนือกว่าเรา และกำหนดเป้าหมายให้ดี และพยายามไปให้ถึง จากคุณ : เป้าหมายชีวิตคืออะไร - [ 28 ธ.ค. 51 13:10:24 A:125.24.243.194 X: TicketID:038237 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ทําได้เท่าไหร่ตอนตายกะเอาไปไม่ได้หรอกคับ สิ่งที่คุณจะเอาไปได้ คือบุญและบาป สละทรัพย์เพื่อการทําบุญเสียแต่วันนี้   ดีกว่าออมทรัพย์เพื่อความอยากได้อยากมีเปนไหนๆ เชื่อผมเถอะนกรสวรค์มีจริง   อย่าบ้านกับเงิบกับทองให้มันมากเกิน มีกินใช้ไม่ขัดสนก็พอเเล้วหัดทําบูญเพื่อละความโลภเสียบ้าง ชีวิตในโลกหน้าจะดีไม่มีพลาด จากคุณ : ไฟรักหักด่านใจ (กระดาษห่อไฟ) - [ 28 ธ.ค. 51 13:42:27 ]

ความคิดเห็นที่ 70 มาให้กำลังใจครับ  โดยเฉพาะเจ้าของกระทู้ อย่ากลัวที่จะเปลี่ยนครับ  แล้วชีวิตเราจะดีขึ้น   และยังพอมีเวลาอีกตั้ง 9 เดือนที่จะมองหาอะไรที่เป็นจุดเปลี่ยน ผม 30 แล้วเหมือนกัน  แต่งงานไป 2 ปีกว่าแล้ว กำลังจะมีเจ้าตัวเล็กลืมตาดูโลกปีหน้า รายได้ก็ถือว่าดีพอสมควร   เทียบกับเพื่อนๆ ที่จบมาด้วยกัน  การทำงาน  ชีวิตการทำงาน ชีวิตครอบครัวก็ดี   ทำงานมา 10 ปีแล้วัยงเป็นลูกน้องเหมือนเดิมแต่ก็ OK  ไม่เคยคิดจะมีตำแหน่งอะไรกับเขาหรอก มีรายได้จากอาชีพเสริม (Internet) หน่อยนึง พอสนุกสนาน   ที่สำคัญ มีหนี้รถอีกเกือบๆ ปี เดือนละ 9400 มีหนี้กองทุนอีก แสนกลางๆ  และกำลังตัดสินใจที่จะมีหนี้บ้านก้อนโตเลย (3 ล้าน) ชีวิตผมค่อนข้างที่จะต้องดิ้นรนเองทุกอย่าง ทรัพย์สินทุกอย่าง ทั้งบ้าน(TH  1 หลัง)  รถ หรืออื่นๆ ที่บ้านแทบไม่ได้มาช่วยอะไรเลย  ด้วยฐานะของทางบ้านนั่นแหละ    และต้องทำหน้าที่ส่งให้ที่บ้านด้วยเหมือนกัน ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไปครับ  เงินเดือนน้อยแต่ชีวิตมีความสุข ผมว่ามันก็คุ้มค่ากว่า บางคนเงินเดือนเยอะ แต่เป็นคนเครียดมากๆ     เงินที่ได้เยอะๆ บางทีเทียบกับความเครียดที่ได้รับ มันไม่คุ้มกันหรอก ผมชอบใช้ชีวิต ง่ายๆ สบายๆ กินง่ายๆ ไม่ฟุ้มเฟ้อฟุ่มเฟือย  มาตลอดตั้งแต่ออกมาจากบ้านตอนอายุ 18  เพื่อมาเรียนหนังสือ  ตั้งแต่เริ่มทำงานตอน 21 ปีไม่เคยขอเงินที่บ้านเลย      เปลี่ยนมือถือ 2 ปีครั้งนึง   กินเหล้ากับเพื่อนๆ บ้าง เดือนสองเดือนครั้งเพื่อนดีๆ บางทีก็ต้องอย่าให้ห่างเหินเกินไป    อยากไปเที่ยวก็อาศัยยกางเต๊นท์เอา   จะซื้ออะไรต้องถามความจำเป็นก่อนเสมอ  (แต่บางทีความสุขมันก็จำเป็น)   มาถึงตอนนี้มีเงินเก็บนิดเดียว  แต่ก้ได้ทรัพย์สินมาแทน สู้ครับ  ชีวิตเรา เราก็ต้องยืนด้วยตัวเอาเองนี่แหละครับ จากคุณ : Control.A - [ 28 ธ.ค. 51 14:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 71 สามสิบห้าค่ะ หมกมุ่นทำงานเก็บเงินอยู่นาน มีบ้าน รถยนต์ พร้อมทุกอย่าง แต่ความสุขมันแปรผกผันกับรายได้นะคะ ไม่มีความสุขเลยค่ะ เพื่อนร่วมงานจ้องแทงข้างหลังตลอด ยิ่งสูงยิ่งหนาว ทั้งการงานและเรื่องส่วนตัว คนที่เรารัก เค้าก็ไม่รอเราแล้ว คนที่จะเข้ามาใหม่เราก็กลัวว่าเค้าจะปอกลอกเราค่ะ ก็อยู่เรื่อย ๆ ทำงานหมดวัน ได้เงินเดือนทุกสิ้นเดือน ที่เหลือก็หายใจทิ้งไปวันวัน.... จากคุณ : เงินเยอะใช่จะไม่ทุกข์ - [ 28 ธ.ค. 51 20:22:01 A:92.98.27.142 X:86.96.229.88 TicketID:182209 ]

ความคิดเห็นที่ 72 อ่านแล้วได้อะไรไปคิดอีกเยอะเลยนะเนี่ย ความเห็นที่71 ก้อดีนะคะ เราจะได้รู้สึกว่า ตอนนี้เราไม่มี จะได้ไม่อิจฉาคนอื่นเขา เพราะมองไปลึกๆ แล้วมีเงินก็ใช่ว่าจะมีความสุขเนอะ จากคุณ : แฮมซาลามี่ - [ 29 ธ.ค. 51 22:16:07 ]

ความคิดเห็นที่ 73 นิ่งๆไว้ครับ บอกกับตัวเองครับ โดยนำคำสอนของพุทธศาสนามาบอกตัวเราครับ เช่น ในโลกนี้ มีเกิด ก็ต้องมีดับครับ คุณลองดูพิจารณาดูสิครับ ว่าทุกสิ่งในโลกนี้เป็นอย่างคำที่พระพุทธเจ้าสอนหรือเปล่า เมื่อคุณรู้ได้อย่างนี้แล้วคุณจะไปกังวลมากทำไมครับ ไม่มีอะไรอยู่ถาวรหรอกครับ ดังนั้นวันนี้คุณเป็นหนี้ ก็ย่อมมีวันหมดหนี้ครับ หนี้สินของคุณถ้าเป็นในระบบ ไม่ต้องห่วงครับ พูดคุยกับเค้าได้ หาทางแก้ไขดู ค่อยๆคิดครับ ผมหนักกว่าคุณอีกนะครับ แรกๆ หัวจะหงอกเหมือนกันครับ แทบบ้าเลยครับ อยู่ๆ ล้มละลาย แต่ยึดหลักคำสอนทางพุทธศาสนาไว้ครับ แก้ปัญหาไปทีละเปราะครับ เมื่อเรารู้อยู่แล้วว่าปลายทางมันเป็นอย่างไร สู้ๆครับ http://www.getrichfromnet.com จากคุณ : getrichfromnet - [ วันสิ้นปี 12:31:13 A:58.8.128.132 X: TicketID:199450 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ วันปีใหม่ 21:37:46 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เข้ามาดูคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน จากคุณ : prystal - [ 3 ม.ค. 52 16:26:23 ]

ความคิดเห็นที่ 76 อาชีพมีเยอะแยะ หนทางหารายได้มีมากมาย แต่มันลำบาก มันเหนื่อย มันทำงานแทบทุกวัน ไม่มีวันหยุด ไม่ใช่ทำเช้าเลิกเย็น มีวันหยุดทุกอาทิตย์แบบงานออฟฟิต ทำได้รึเปล่าล่ะครับ  ถ้าไม่สู้งาน ไม่กล้าเสี่ยง ไม่อยากเหนื่อย ก็อยู่อย่างนั้นล่ะครับ  ไม่มีใครช่วยได้ นอกจากตัวเราเองเท่านั้น ไม่ใช่จะมาว่าอะไรนะครับ มีคนลำบากกว่าคุณเยอะครับ ไม่มีโอกาสแม้แต่จะเรียน ต้องออกมาทำงานตั้งแต่เด็ก เลี้ยงดูส่งเสียครอบครัว เงินมันลอยไปลอยมาในอากาศ ผ่านหน้าเราทุกวันครับ อยู่ที่คุณหรือใครมีปัญญาไขว่คว้ามันไว้ได้เท่านั้นเอง จากคุณ : เถ้าแก่น้อย - [ 3 ม.ค. 52 19:22:47 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เข้าใจคุณ จขกท ค่ะ เพราะเราก็รับราชการ ในฝ่ายมีพนักงานราชการตั้ง 6-7 คน อายุก็ไม่น้อย เกือบ 40 ปีกันทั้งนั้น พยามสอบข้าราชการมาตั้งหลายครั้งแต่ไม่ผ่านตั้งแต่ด่านแรกคือ สอบภาค ก ไอ้ครั้นจะไปหางานเอกชนทำก็อายุมากเกิน ก็เลยต้องทำต่อไปเรื่อยๆแบบนี้แหล่ะ ไม่ทราบว่าทำมานานหรือยังคะ ตอนระเบียบพนักงานราชการออกมาใหม่ๆ จำได้ว่าเค้าให้ลูกจ้างชั่วคราวที่มีอายุงานติดต่อกัน 5 ปี เลื่อนเป็นพนักงานราชการได้เลยนี่คะ ตอนนี้พนักงานราชการ วุฒิป.ตรี เงินเดือนเริ่มที่ 9,530+ ค่าครองชีพ 1,500 บาท รวมรับเดือนนึงก็ 11,030 หักประกันสังคม 5 % ถ้าได้ทำงานในฝ่ายที่มีงานเยอะ ก็มีโอกาสทำโอทีได้ จะเล่าให้ฟัง มีพี่ที่ทำงานคนนึงเป็นพนักงานราชการนี่ละคะ สามีเค้าเสียแล้ว มีลูก 2 คนต้องเลี้ยงดู (ส่งคนเล็กไปให้ตายายเลี้ยงให้) พี่เค้าขยันมากๆ ทำแซนวิชขาย ทำข้าวเหนียวหมูฝอย ไปติดต่อร้านค้า ทำส่งเค้าทุกสัปดาห์นะคะ ทำโอทีด้วย เบิกทีได้ตั้งหลายพัน ถ้าที่กรมมีสหกรณ์ ก็ลองออมเงินกับสหกรณ์ดูนะคะ ถือเป็นการฝากเงิน ได้เงินปันผลด้วย ถ้าเดือดร้อนก็กู้ได้ สู้ๆคะ สภาพอบบนี้หางานใหม่ก็คงยากนะคะ เรานะ เริ่มรับราชการตอนอายุ 28 ตอนนี้ 31 เงินเดือนเกือบหมื่นเองคะ มีค่าครองชีพช่วยอีก 1500 ก็เรื่อยๆ งานหนักก็เป็นบางช่วง แต่ตอนนี้ท้องอยู่ด้วยล่ะ 4 เดือนกว่า มีลูกแล้ว 1 คน บ้านยังไม่มี รถ สามีกะลังผ่อนเกือบหมดแล้วล่ะ มีเงินเก็บจากการฝากสหกรณ์นี่ละ ประมาณ 4 หมื่นบาท ฝากเดือนละ 1 พันสิ้นปีรอปันผล พยามไม่กู้ ส่วนลูกมีเงินเก็บประมาณแสนนึง ถูกแม่มันผลาญเอาไปตั้ง 3 หมื่นแล้ว ยังไม่มีตังค์มาคืนลูกเลย เอาไปจ่ายค่าเทอมเค้านะแหล่ะ ขนาดเรียนอนุบาลเอง ค่าเทอมตั้งเกือบ 4 หมื่น สามี เป็นวิศวกรระดับ 7 รัฐวิสาหกิจแห่งนึง มีหนี้สินเยอะเลย ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเหมือนกันค่ะ มีสลากออมสินหน่อยนึง ไม่เห็นจะถูกมั่งเล้ย จากคุณ : Rewritable - [ 4 ม.ค. 52 00:00:14 ]

ความคิดเห็นที่ 78 พี่ 39 ปีแล้วน้อง ตอนอายุ 30 จะมีความคิดอย่างน้องและหลายๆคนที่พี่อ่านเจอในกระทู้นี้ ประมาณว่าไม่มีอะไรในชีวิต วันเวลานับจากนี้จะเป็นอีกบทที่ยากพอๆ กัน อย่ากลัว มันเป็นเรื่องที่ส่วนมากต้องเจอ แต่เราจะแข็งแรงขึ้น ประสบการณ์จะสอนเราเอง และไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า เราต้องรวยขึ้น ปัญหาน้อยลง เราถึงจะโอเคกับชีวิต จากคุณ : SET Battle - [ 4 ม.ค. 52 22:51:33 ]

ความคิดเห็นที่ 79 กำลังรู้สึกเหมือน จขกท. ปีนี้ก็ 32 ผ่อนบ้าน นี้บัตรเครดิตบาน ที่เป็นก็มีบ้างที่ฟุ่มเฟือยใช้จ่ายไม่คิด และใช้ในเรื่องที่สำคัญจริงๆ และหลายๆครั้ง หรือแทบจะทุกนาที ที่คิดเหมือน คห.1 แต่ก็ยังทำไม่ได้สักทีเลยค่ะ การทำงานมันไม่เหมือนการเรียนเลยน่ะ สมัยเรียนเคยเรียนได้ลำดับที่แย่ถึงห่วย แต่พอเจอเพื่อนดูถูก กลับมีกำลังใจฮึดสู้จนสามารถเบียดเพื่อนและขึ้นสู่อันดับ1 จนได้ แต่การทำงานทำไมมันยากจัง คิดแล้วก็คิด แต่ก็ยังไม่เจอหนทางที่จะทำให้ตัวเก่งขึ้นมาได้เลย จากคุณ : tananhan - [ 5 ม.ค. 52 17:53:36 ]

ความคิดเห็นที่ 80 พรุ่งนี้ 30 แล้วครับ อยู่ตัวคนเดียวที่ต่างแดน ไม่ได้อยู่พร้อมหน้าครอบครัว (พ่อ แม่ ภรรยา และลูกสาว) เหงาๆ ดีครับ ไปตากผ้าดีกว่าครับ :) จากคุณ : earkark - [ 5 ม.ค. 52 21:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 81 แต่ละความเห็น คมๆ ทั้งนั้นเลย อิ่มไปเลย อ่านจนสมองบวม ตาเบลอ หรือกลับกัน เหอะๆ บางครั้งคิดมากมันก็หลอนนะเจ๊ เจ๊ลองคิดง่ายๆ แบบบวกๆๆๆ อย่าไปกดดันตัวเองมาก อาจจะมีความสุขขึ้นนะ จากข้อมูล อายุ30 มีหนี้ 120k เงินเดือน 9k อีก5เดือนตกงาน  ไม่เห็นร้ายแรงอะไรเล้ยยย แล้วก็ไม่เห็นว่าจะห่วยอะไรเลย -ที่เจ๊บอกห่วยเจ๊เทียบกับคนอื่นที่สูงกว่า หรือดูถูกตัวเอง เจ๊ต้องมีจุดยืนดิ คนเราไม่เท่ากัน เราไม่เก่งระดับเทพ ไม่ฉลาดระดับโอลิมปิก ไม่แข็งแรงเท่าใคร หรือจะจนกว่าใครๆ ก็ช่างมันเหอะ ยอมรับตัวเอง รู้จักตัวเอง แค่นี้ก็น่าจะสุขใจแล้ว แล้วก็คิดซะว่าเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เปลี่ยนงาน อาจจะได้งานใหม่ที่เงินเยอะกว่าเดิม สวัสดิการดีกว่า หรือเพื่อนร่วมงานใหม่ๆดีๆ อะไรดีๆอาจรออยู่มากมายก็ได้ คิดว่าถ้าเค้าไม่ให้ออกเจ๊ก็ไม่คิดเปลี่ยน ดังนั้นสวรรค์เลยกำหนดให้เค้าบังคับออก เพื่อให้เจ๊ได้เจอสิ่งที่ดีกว่าที่รออยู่ คิดแบบนี้ซิ ไม่มีใครทำให้เรารู้สึกต้อยต่ำได้เท่ากับตัวเราเอง กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ ถ้าเราไม่ให้เราเอง แล้วเราจะมีได้ไง ผมไม่เก่ง ไม่ฉลาด ต่อให้พยายามสุดชีวิต ก็คงไม่เก่งหรือฉลาดหรือประสบความสำเร็จไปกว่าคนบางคนได้ นั่นเพราะ ขีดจำกัดของแต่คน และปัจจัยแวดล้อม ฉะนั้นปั่นจักรยานก็อย่าไปแข่งกะมอไซค์ ปั่นจักรยานอย่างมีความสุข 55+ เกี่ยวป่ะเนี่ย เส้นทางที่เราจะมุ่งไป เรื่องราวมากมายในชีวิต หนทางที่เดินฉันลิขิตเอง..เอง คือความสดใสของวัยรุ่น วุ่นวายก็มีในบางครั้ง ฉันกำหนดเองในเส้นทางเดิน..ของใจ เหมือนจักรยานขี่เอง ไม่มีใครลากไป ทางเดินของใคร..ของมัน และฉันกับเธอจะไปด้วยกัน ขี่ไปพร้อมกัน จักรยานสีแดง ฝันที่อยู่ไกล..ในใจมี แม้นานกี่ปีจะไปถึง ยากเย็นแค่ไหนไม่คำนึง จะไปเจอวันที่สวยงาม เหมือนฉันกับเธอ เหมือนจักรยาน โอ้ว...เย จากคุณ : โดเรียคุแมน (bpcmarket) - [ 5 ม.ค. 52 22:00:22 ]

ความคิดเห็นที่ 82 30+ เหมือนกันค่ะ มาให้กำลังใจ จขกท. นะคะ ไม่ได้ลำบากคนเดียว เราเองก็ลำบากเหมือนกัน ลำบากกว่าตอนเรียนเป็นนักเรียน, นิสิตนักศึกษามากกว่า 200 เท่า ถึงไม่มีหนี้สิน แต่ก็มีปัญหาตรงที่ต้องหาทางให้ได้เงินเก็บมากขึ้น เคยเก็บได้เริ่มกำลังดีช่วงนึงตอนที่ยังห่างจาก 30 หลายปี แต่ก็หมดไปกับสุขภาพกายจริงๆเป็นล้าน ที่บ้านก็ไม่ได้มีฐานะอะไร เพราะคุณพ่อก็เสียตอนเพิ่งทำงานปีแรก ก็เลยต้องช่วยที่บ้านให้อยู่กันได้ ถึงไม่มีเงินเดือนของคุณพ่อก็ใช้เงินเดือนของเราแทน แล้วช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เงินเก็บก็เลยน้อยมาก เพราะเงินเดือนก็น้อยลงมากกว่าเมื่อก่อนเยอะ เลยไม่ต้องคิดว่าซื้ออะไรค่ะ คิดไว้สำหรับสุขภาพที่ต้องมีใช้-จ่ายอยู่ตลอดของตัวเองให้รอดก่อน ตอนนี้เราพยายามทำอยู่ค่ะ หาความรู้เพิ่มไปด้วยจะได้ขยายตัวให้ไกลกว่านี้ แต่ไม่รู้มันจะมีผลให้เห็นเมื่อไหร่เหมือนกันค่ะ -_-" จากคุณ : Gwan - [ 5 ม.ค. 52 22:23:41 ]

ความคิดเห็นที่ 83 คหที่ 1  เงิน เดือน 6-7 หมื่น  ก็ พูดได้ ดิ จากคุณ : คาราแมว - [ 8 ม.ค. 52 16:47:40 ]

ความคิดเห็นที่ 84 เรียนจบตอนปี 40 ตกงานอยู่พักใหญ่ ช่วงตกงานก็หาโน่นนี่ทำไปเรียนอะไรเพิ่มเติมได้เอามาใช้จนถึงทุกวันนี้ เปลี่ยนงานบ่อยอยู่พักนึง ตอนนี้อยู่ตัวแล้วค่ะ มีความสุขตามอัตภาพ เพื่อนร่วมงานก็ดีเงินเดือนน้อยแต่ก็มีความสุขดี เข้าใจชีวิตและศึกษาธรรมะมากขึ้น ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละค่ะมีขึ้นมีลง อดทนแล้วจะผ่านไปให้ได้นะคะ จากคุณ : minjung - [ 9 ม.ค. 52 14:45:58 ]