ความคิดเห็นที่ 1 เพิ่งเรียนจบ คิดหนักเรื่องงานอยู่เลย จากคุณ : sazzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz - [ 26 ธ.ค. 51 23:54:39 A:192.168.0.17 X:210.86.216.54 TicketID:198458 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตลกครับ งานที่เงินเดือนเยอะที่สุด (ไม่นับงานที่ต้องใช้พรสวรรค์เช่นดารา นักกีฬา ฯลฯ) ก็เป็นงานที่ยากที่สุด และงานที่คนทำต้องมีความเก่งที่สุด การเรียนเอาเกรด หรือทำงานเอาเงิน ในสังคมทุนนิยม คือการที่คนเราพยายามรีดขีดความสามารถขึ้นมาเยอะที่สุด โดยที่มีเงินเป็นสิ่งตอบแทนและสิ่งกระตุ้นให้เกิดประสิทธิผลนั้นๆ และค่านิยมที่โง่และอันตรายที่สุดคือค่านิยมชาตินิยมบ้าๆบอๆ ถ้าไม่มีเงินทุนจากภายนอก ประเทศเราก็จะกลายเป็นเกาหลีเหนือแหละครับ จากคุณ : .. (! o_o !) - [ 27 ธ.ค. 51 00:57:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อืม คุณจขกจ ใจเย็นๆนะค่ะ ทึ่คุณพูดมามันก็มีประเด็นค่ะ แต่การที่จะสรุปว่าการเรียนเอาเกรดเป็นค่านิยมที่ผิดซะทีเดียวก็ไม่ได้ค่ะ มันมีองค์ประกอบอื่นที่ต้องเอามาพิจารณาด้วย  เกรดมันเป็นผลของการตั้งใจ เอาใจใส่ทุ่มเทค่ะ มันวัดคนได้ระดับหนึ่งว่าตอนเรียนคุณมีความรับผิดชอบแค่ไหน สิ่งสำคัญคือ คุณบริหารชีวิตการเรียนอย่างไร เพื่อนบางคนอยู่ในกลุ่มเกรดเกินสาม เอาแต่เรียนอย่างเดียว กิจกรรมไม่ทำ ความรู้ไม่หาเพิ่มเติม เกียรตินิยมที่เค้าได้มันก็ไม่ได้มีความหมายอะไร  พอไปสัมภาษณ์เค้าถามนอกเรื่องที่มันไม่เกี่ยวกับตำรา ก็อึกอักตอบไม่ได้ บางคนเนี่ยหนักเข้าไปอีก ไม่เข้าเรียน ไม่อ่านเอง เกรดน้อยๆ แล้วยังไม่ทำกิจกรรม มัวแต่จีบสาว เล่นเกมส์ กินเหล้า สุดท้ายเกรดน้อย หางานไม่ได้ มานั่งเสียใจ บางคนเกรดกลางๆ แต่เค้าทำกิจกรรมเยอะ ได้ประสบการณ์เพิ่มเติมมาก พอไปสัมภาษณ์งานก็ดูเป็นผู้ใหญ่ คล่อง เอาประสบการณ์มาเล่าได้เป็นฉากๆ ว่าทำนั่นเรียนนู่นเพิ่มเติมมา มันก็ทำให้เค้าได้งานง่ายขึ้นค่ะ เกรดมันเป็นองค์ประกอบที่สำคัญ แต่เกรดสูงอย่างเดียวมันไม่พอค่ะ ไม่งั้นเราจะเห็นน้องๆ มาตั้งกระทู้ว่าเกรดสูง เกียรติยม ทำไมหางานไม่ได้ซักทีหรอกค่ะ เรายอมรับว่าเป็นคนหนึ่งที่เรียนเอาเกรด เพราะเกรดทำให้เรามีโอกาสได้ฝึกงานที่ดีๆ และมีโอกาสที่จะถูกเรียกไปสัมภาษณ์มากกว่า แต่เราไม่ได้มองแค่นั้น เราก็ทำกิจกรรมหนักมาก เพื่อเสริมตัวเอง ไม่ได้เอาแต่เรียน เพราะเวลาที่ได้โอกาสนั้นเราสามารถทำให้เค้าเห็นว่าชั้นมีดีอย่างอื่นนอกเหนือเกรดสูงๆบน transcript นั่น ส่วนเรื่องทำงานเพื่อเงิน อันนี้ก็ยอมรับว่าเงินสำคัญค่ะ เพราะทำให้เรา พ่อแม่ มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น เแต่มันก็มีคนอีกไม่น้อยที่ไม่ได้ให้น้ำหนักกับเงินอย่างเดียวค่ะ เห็นด้วยอย่างยิ่งกับการปรับค่านิยมในเรื่องการพัฒนาตัวเอง ปรับปรุงตัวเองค่ะ จากคุณ : fiat_marketing - [ 27 ธ.ค. 51 00:59:53 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ยอมรับครับ เกรดมีผลต่อชีวิต และความเป็นอยู่หลังจบมากๆ อย่างผมเนี่ยจบมาเกรดน้อย ตอนเรียนทำกิจกรรมเยอะไปหน่อย เป็นสมาชิกสภานิสิต จบมาแล้วหางานก็ไม่ง่ายเลย ม. Top Ten ด้วย(ช่วงปี 42 น่ะ) บาง บ. ที่มีธรรมาภิบาลดี ดูเกรดตอนจะรับเข้าทำงานต้อง ไม่ต่ำกว่า 2.75 - 3 ต่อให้จบ โท 4.00 จบเอก 4.00 ก็ไม่รับ ครับถ้า ป.ตรีต่ำกว่าที่กำหนด บางที่ดูอายุด้วย ตย. ก็ บ.ขายวัตถุก่อสร้างย่านบางซื่อครับ กับ บ.ขายน้ำมันย่านวิภาวดี สัญชาติไทยทั้งนั้น แล้วมีธรรมาภิบาลดี ตรงไหนนะเนี่ย ขนาดจะเข้ายังกีดกัน ด้วยเกรดเลย จขกท เนี่ยดูจากชื่อ น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกัน KENG76 แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 51 03:17:31 จากคุณ : moddyy - [ 27 ธ.ค. 51 03:07:01 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมเรียนเอาสังคม ทำงานเอาประสบการณ์ครับ เพราะถ้าได้สองอย่างนี้ เงินก็ตามมาเองทีหลังครับ ^_^ จุดมุ่งหมายของมนุษย์ไม่ได้อยู่ที่เกรดหรือเงินนะครับ แต่อยู่ที่การมีความสุขในชีวิต เกรดและเงินเป็นหนทางหนึ่งที่จะทำให้เราบรรลุเป้าหมายของชีวิตครับ ดังนั้นมันไม่ใช่เรื่องผิดที่คนจะให้ความสำคัญ แต่การยึดเอาสองอย่างนี้เป็นเป้าหมายของชีวิตเป็นการใช้ชีวิตที่ผิดแน่นอนครับ ส่วนความสุขในชีวิตของคุณคืออะไร แต่ละคนต้องตอบกันเอาเองนะครับ ^_^ จากคุณ : sleeper_j - [ 27 ธ.ค. 51 03:43:48 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ประเทศเราสร้างค่านิยมทางการศึกษาที่ผิดพลาดมานาน เราสร้่างค่านิยมเป็นเจ้าคนนายคนต้องจบปริญญาจะได้ทำงานในบริษัทใหญ่โต แต่ไม่ได้คิดที่จะให้คนเรียนมาเพื่อประกอบอาชีพด้วยตนเอง เราสร้่างค่านิยมเป็นเจ้าคนนายคนต้องเรียนให้มาก กว้างเข้าไว้ไม่ต้องลงลึก เราสร้่างค่านิยมเป็นเจ้าคนนายคนต้องเรียนให้เก่ง ได้เกียรตินิยม ดังนั้นเราเลยเรียนกันแบบจับฉ่าย ไม่ลงลึกถึงรายละเอียด ที่ลงลึกถีงรายละเอียดก็สอนกันแบบโจ่งแจ้งไม่ได้ให้คนคิดเอง เฉลยให้หมด ไม่มีกระบวนการเสวนา แสดงความคิดเห็น มีแต่อาจารย์เล่าให้ฟัง เราเลยขาดกระบวนการคิดที่แตกต่าง เราเลยขาดกระบวนการรับฟังที่ดี เราเลยขาดกระบวนการคิดต่อยอด เราเลยขาดกระบวนการทำงานร่วมกัน สุดท้ายก็ท่องเป็นนกแก้วนกขุนทอง ซีล๊อคเล็คเช่อ เพื่อให้รู้ว่าต้องทำสเต็ปหนึ่งสองสามให้ได้คะแนนที่ดี แต่ไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าที่มาที่ไป ผลที่ได้มันให้ค่าอะไรบ้าง ไปต่อยอดองค์ความรู้อย่างไร และมันดีอย่างไร ยิ่งปัจจุบัน หนักไม่เอา เบาไม่สู้ แต่ขอเงินเยอะ ไม่ดูความสามารถตนเอง ไม่เคยคิดว่าถ้าอยากอยู่สูง อยากเป็นที่สุดในที่สุด มันก็ต้องมีก้าวที่หนึ่งที่อยู่ต่ำเสมอ พวกที่้ก้าวแรกแล้วไปอยู่ที่สูงเลย ก็มีแต่บรรพบุรุษสร้างให้ทั้งนั้น เพื่อนผมเป็นพนักงานเงินเดือนมาหลายสิบปี เริ่มงานจากเงินเืดือนไม่ถีงหมื่น จนปัจจุบันหลายแสน เคยไม่มีงานทำก็เคย ปัจจุบันไม่ประมาททำงานหาเงินจากการลงทุนด้วย เพราะรู้ว่างานการมันไม่ได้ยั่งยืน จึงใช้ความรู้มาช่วยหาเงิน เพื่อนผม ไม่ชอบทำงานบริษัท เพราะสมัครงานไม่ได้เลยแอนตี้ ตกงานอยู่พักนึง ลุกขึ้นมาค้าขาย ลำบากอยู่สี่ห้าปี ตอนนี้มีเงินเป็นสิบล้าน บ้านหลังละเป็นสิบล้าน สร้างคอนโดให้เช่า สบายไป เจอมัน มันบอกว่าทำงานรวยจนทุกวันนี้เพราะมันรู้จักเอาความรู้ที่ได้มาจัดการต่อยอด ไม่ได้ทำอะไรโดยไม่มีแบบแผน แต่คิดเป็นขั้นเป็นตอน ไม่งอมืองอเท้า หาอะไรทำ ก็สร้างเงินได้ ความรู้เป็นเงินเป็นทองเสมอ งานทำเงิน ไม่ได้มีแต่ทำงานในบริษัท ทั้งคู่เกรดแค่สองกว่าๆ มันเก่ง วิชาหลักมันติวให้เพื่อนเสมอๆ ติวแบบถึงแก่นแท้กว่าอาจารย์ที่สอนอีก ไม่เคยสอนวิธีลัด สอนแบบขั้นพื้นฐานเลย อย่างสมการแคลคูลัสแบบสามมิติ การหมุนแกน ดูสมการแนว x y z ก่อนสร้างสมการแก้ปัญหา หรืออย่างสมการอิเล็คโตรแม๊คเนติค สมการคอนตัม สอนแบบที่มาที่ไป สอนจนเข้าใจเลย (ตอนนี้ลืมแล้ว) แต่สอบสุนัขไม่รับประทาน คะแนนห่วยกว่าคนที่มันติวให้อีก แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 51 09:57:50 แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 51 09:53:19 จากคุณ : trebla - [ 27 ธ.ค. 51 09:49:28 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เห็นอันนี้แล้วขำ http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B7363333/B7363333.html จากคุณ : trebla - [ 27 ธ.ค. 51 10:08:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คห.2 ลองอ่านดูดีๆไม่มีอคติจะเข้าใจครับ เรียนเอาเกรด -ฉันจะทำและอ่านเท่าที่ต้องทำ เพื่อให้ได้เกรดดี เรียนเอาความรู้-ฉันอยากรู้ ฉันจึงเรียน บางคนไม่สนเกรด เพราะไม่สนใจในวิชานั้น แต่คนเอาเกรด ต้องสนใจทุกวิชา เพื่อให้ได้เกรดดี แต่ส่วนมากแล้วเด็กเรียนก็มักจะมีเกรดดีเพราะมีความรับผิดชอบและใฝ่รู้ คห.6 ทั้งคู่เกรดแค่สองกว่าๆ มันเก่ง วิชาหลักมันติวให้เพื่อนเสมอๆ ติวแบบถึงแก่นแท้กว่าอาจารย์ที่สอนอีก แต่สอบสุนัขไม่รับประทาน คะแนนห่วยกว่าคนที่มันติวให้อีก มันก็หลายกรณีแต่ที่เจอบ่อยๆ คือข้อสอบต้องการเนื้อหามากๆ ไม่เน้นความเข้าใจและการประยุกต์ใช้ เพราะการออกข้อสอบโดยถามความจำง่ายกว่าถามความเข้าใจ หลายคนท่องจำเพื่อสอบ เขียนได้เป็นหน้าๆ เกรดสวยงาม พอสอบเสร็จก็ลืม แต่เกรดยังอยู่ อันนี้คือพวกเกรดสวยแต่มาตราฐานต่ำ มีโอกาสในการหางานมากกว่าก็จริง แต่แกะเปลือกออกก็ไม่อร่อยอยู่ดี ไปทำการค้าเองก็สู้เค้าไม่ได้ พวกนี้จึงเหมาะเป็นลูกจ้างมากกว่า แต่คนที่เก่งจริงๆก็มี อันนี้ยอมรับและชื่นชม ทำงานเอาเงิน -จะมีซักกี่คนที่ทำงานเพราะอยากรู้ เพราะสนใจ เพราะรัก แน่นอนว่าทุกคน เด็กป.4ยังรู้ว่าทำงานเพื่อให้ได้เงินกันทั้งนั้น แต่ถ้าทำแค่เพื่อเงินมันก็ต่างออกไป  เหมือนยกมือได้กระดูก ไม่มีกระดูกก็ไม่แม้ส่ายหาง จากคุณ : bpcmarket - [ 27 ธ.ค. 51 10:37:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 การจะเจริญก้าวหน้าได้ เราต้องยอมรับว่า มันต้องขึ้นอยู่กับสิ่งแวดล้อมด้วย ประเทศไทยไม่มีสิ่งแวดล้อมหรือวัฒนธรรมหลาย ๆ อย่างที่เอื้ออำนวยต่อ อาชีพนักดนตรีคลาสิก ถ้าเก่งแล้วอยากรวยก็ต้องไปต่างประเทศแบบรังสี หลายคน ๆ ไม่ได้เก่งมากแต่อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสมก็รวย เช่น ผู้กำกับ หนังตลก หลาย ๆ เรื่องดารา คนเดิม เนื้อเรื่องปัญญาอ่อนแบบใคร ๆ ก็เขียน ได้ แต่มันทำเงินมากกว่าหนังดีดี เพราะสิ่งแวดล้อมไทย ๆ คนไทย ๆ ชอบ แบบนี้ ดาราหลาย ๆ คนเล่นเก่ง แต่พระเอกหล่อกว่า คนก็มองตัวหล่อถึงเล่นไม่เก่ง (เพราะคนไทยไม่ต้องการอะไรมากมาย แค่จบไปก็พอแล้ว) หลาย ๆ คนอยู่ในสิ่งแวดล้อมดีดี ไม่ต้องทำอะไรมาก พวกพ้องก็พาไปแล้ว (กลุ่มเพื่อนช่วยได้เยอะ บางคนไปช่วยแตะ ๆ ก็ได้อานิสงค์ความเก่งแล้ว) อาชีพที่เก่งหลายอาชีพ ไม่ร่ำรวยครับ เก่งให้ตายก็ไม่รวย สรุป อยากเรียนอะไรก็เรียนไปเหอะ เรียนให้ดี มหาวิทยาลัยให้ดี แต่ก็ต้องดู สิ่งแวดล้อมด้วย อย่า Idealistic มากนัก มองโลกแบบที่มันเป็น อยากติสท์ มากก็ต้องดูด้วย แต่งเพลงตลาดสัก 5 กล่องสัก 5 โปรโมทเพลงกล่องผ่าน ทางอื่น ๆ ที่มีแฟนคลับแน่นอน ก็คงจะมีคนฟัง แต่จะไปทิ้งตลาดก็ไม่ได้ หรอก จากคุณ : ฟ้าลั่น - [ 27 ธ.ค. 51 10:49:33 A:58.64.56.33 X: TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้าประเทศไทยยังใช้วัฒนธรรมแบบนี้อยู่ อยู่ภายใต้ framework แบบเดิม ๆ เราก็ยังอยู่แบบนี้แหล่ะครับ ไสยศาสตร์ เลื่อนลอย เฮฮา เปลี่ยนนายก ทุกปี สินค้าขายดีก็ยังเป็นเหล้า เป็นหวย หนังสือโป๊ ถ้าอยากให้เปลี่ยนแปลงก็ต้องกล้าเปลี่ยนแบบถอนรากถอนโคนเหมือนกัน ซึ่งบางทีมันก็หักหาญค่านิยม ความเชื่อ เก่าก่อนเหมือนกัน ไม่รู้จะทำใจได้กันได้หรือเปล่าแค่นั้นเอง จากคุณ : ฟ้าลั่น - [ 27 ธ.ค. 51 10:52:10 A:58.64.56.33 X: TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เปลี่ยนแล้วแน่ใจว่าจะดีขึ้นเหรอ รู้ได้ยังไง แต่ถ้าทำแล้วดีจริงๆ ไม่ใช่เพื่อตัวเอง สนับสนุนครับ แต่ที่แน่ๆ มีหลายคนทำใจไม่ได้แน่ ถ้าเหตุผลไม่ชัดเจน และเสี่ยงต่อชีวิตด้วยจ๊ะ รู้นะคิดอะไรอยู่ แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 51 11:50:21 จากคุณ : bpcmarket - [ 27 ธ.ค. 51 11:06:23 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ถ้ามีเวลาอยากให้ลองไปเดินดูงานที่กำลังจัดอยู่ในขณะนี้ที่ TCDC the emporium อาจจะได้ไอเดียหรือปลงก็แล้วแต่ บางทีอาจจะทึ่งเพราะไม่คิดว่าจะมีธุรกิจที่สามารถเติบโตได้จากความเสื่อม มองอีกแง่มุมหนึ่งคือ ทุกๆอย่างล้วนถูกมองเป็นธุรกิจได้ในคนที่เค้าอยากมองให้เห็นมัน ในขณะที่บางคนเห็นแต่ความเสื่อมได้แต่รู้สึกปลง จากคุณ : BadbadGirl - [ 27 ธ.ค. 51 11:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเม้น .. คือเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะเห็นกระทู้เด็กจบเกียรตินิยมแต่หางานไม่ได้ หรือ ได้งานแต่บ่นว่า บริษัทไม่มีเงินพิเศษค่าเรียนเก่งให้เลย ... หวังว่าน้องเขาอาจจะน้อยใจแค่ช่วงเวลานี้นะครับ จริงๆแล้ว เรื่องเกรด กับ เรื่องเงิน ผมอยากให้มองว่า ทำดีแล้ว มันจะตามมาเอง ... เรื่องเกรดง่ายมากๆ หากคุณเข้าใจ รู้จริงๆ มันจะทำข้อสอบได้ง่ายมากๆ เลย ... เด็กที่สอบได้อันดับหนึ่ง หรือ แข่งโอลิมปิก ก็พูดแบบนี้ทั้งนั้น ไม่เห็นต้องท่องจำเลย ... หากเป็นเรื่องการทำงานในองค์กร เรื่อง งานกับ เรื่องเงิน ... รู้ไหม ผมเป็นคนที่โวยเรื่องเงินมากที่สุดใน บริษัท แต่ทำไมผมเขียนกระทู้แบบนี้ คุณลองคิดเวลาที่คุณไปต่อรองขึ้นเงินเดือนกับเจ้านายสิ นาย : ทำไมคุณต้องได้ขึ้นเงินเดือน ลูกน้อง : ผมถามพันทิพมาครับ บ. โน้นให้เยอะกว่า ..... (ฮาแน่เมิง ตอบแบบนี้) รู้จักเรื่องการตั้ง Goals ประจำปีไหมครับ คุณบอกว่า ปีนี้ผมจะเก่งกว่าปีที่แล้วครับ ขึ้นเงินให้ด้วยนะ... เก่งยังไงครับ บอกได้ไหม และมีประโยชน์อะไรกับ องค์กร ???? ที่พวกผมเน้นกันคือเรื่อง Creating S.M.A.R.T. Goals Specific Measurable Attainable Realistic Timely และต้องสอดคล้องกับเป้าหมายใหญ่ขององค์กรด้วย ไม่ไช่ Goals ง่ายๆ การตั้ง Goals ยากๆ บางครั้งไม่สำเร็จ แต่คนเราได้มีการปรับปรุงตัวขึ้น นั่นคือสิ่งที่องค์กรต้องการ (และตัวเราก็ต้องการด้วย) นี่เป็นเรื่องพื้นฐานเล็กๆ ที่หากเราเข้าใจและลองมองกลับมาที่ตัวเราเอง บางทีการต่อรองเรื่องเงิน ไม่ไช่เรื่องยากเลย เรื่องพวกนี้ ผมอยากเขียนแค่จุดไอเดียให้เพื่อนที่เข้ามาอ่านกระทู้เท่านั้นครับ ไม่ไช่การให้คำตอบที่ถูกหรือผิด เพราะข้อความไม่กี่ประโยค คงไม่สามารถสื่ออะไรได้หมด ... หากต้องการละเอียดๆ กระทู้ของลุงแอ็ดก็ละเอียดมากพอในเรื่องการทำงานอย่างไรให้ก้าวหน้าอยู่แล้ว หากใครพออ่านแล้วมีประโยชน์บ้าง ก็ดีใจครับ .... .... จากคุณ : KENG76 - [ 27 ธ.ค. 51 13:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ปล. อาจจะมีขาประจำ เข้าใจผิดเรื่องเงินทุนต่างชาติ ... ฮ่าๆๆ คนนี้เขาเป็นขาประจำจริงๆ นะ ... ... ผมไม่เก่งเรื่องอธิบาย Fund flow นะครับ แต่ผมก็เข้าใจเรื่องการระดมทุนพอสมควร .... ผมคิดว่าประเทศเรา ไม่ได้เงินไปกองอยู่กระจุกเดียวใน รบ. เหมือนพม่า ... คนรวยๆ ในบ้านเรามีเยอะ ดังนั้นเงินที่จะออกมาหมุนเวียนในประเทศเราน่ะ มีอีกมาก ที่ผมว่า ไม่ง้อเงินฝรั่งหมายถึง หากเรามีระบบการค้าภายในของเราที่แข็งแรง เวลาที่ฝรั่งมีปัญหา เราต้องมีปัญหากับเขาจนเราล้มหรือเปล่า ... ตัวอย่างเรื่องท่องเที่ยว พอต่างชาติหาย ง้อคนไทย .. พอฝรั่งกลับมา ถีบหัวส่ง ... ระบบแบบนี้ แก้ได้ไหม ทำยังไงคนไทยจริงได้เที่ยวได้แบบฝรั่ง ค่าท่องเที่ยวในไทย แพงเกินไปจนคนไทยเที่ยวไม่ได้ เพราะต้นทุนจริงๆ หรือเปล่า ??? ทำไม Japan ถึงได้ฟื้นตัวเร็วหลังสงครามโลก ... แม้ต่อมาจะถูกสกัดดาวรุ่งด้วยการโจมตีค่าเงิน แต่ประเทศเขาก็ไม่ได้ล่มสลายเป็นพม่าหรือเกาหลีเหนือ ??? ... ... การอ่านข้อความของผมแล้วตีไปในทางลบด้วยประสบการณ์ของผู้ตอบบางท่าน (แม้แต่ต่อว่าคนอื่นว่าโง่) ... มันก็สะท้อนปัญญาของผู้ตอบได้ดีเหมือนกันนะ ... อิอิอิ จากคุณ : KENG76 - [ 27 ธ.ค. 51 13:36:02 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาอ่านค่ะ เราก็เป็นเด็ก กำลังจะจบใหม่ เกียรตินิยม ม.รัฐ แล้วก็เคยบ่นว่าได้งาน ได้ไม่มีค่าเกียรตินิยมให้เลย ไม่มีค่านู่นค่านี่ 555+ (ชั้นเนี่ยแหละบ่น) เห็นด้วยกับจขกท. เรื่องค่านิยมผิดๆ ของคนไทย ที่ว่าเรียนเก่งจบมาต้องได้เงินเดือนสูงกว่าคนที่เรียนไม่เก่ง หรือ ทำงานเพื่อเงิน ฯลฯ มันก็ใช่อ่ะค่ะ จริงๆ แล้วโดยส่วนตัวเป็นคนที่คิดว่าเกรดก็ไม่ได้วัดว่าคุณเก่งไม่เก่งแค่ไหน แต่มันเป็นความรับผิดชอบของคุณในฐานะนิสิตหนึ่งคนมากกว่า (มั้ง) แล้วมันก็จะติดตัวเราไปตลอดชีวิต ว่าอย่างน้อยครั้งหนึ่ง ดิฉันก็เคยได้ 2 กว่าๆ นิสัยก็แย่ ทำให้แม่เสียใจก็เยอะ แล้วเปลี่ยนตัวเองใหม่ มาฟิตเอาเกียรตินิยมให้แม่ ให้แม่ภูมิใจ แค่นั้น แค่นั้นจริงๆ ตอนเรียนก็ยอมรับว่าไม่ได้ตั้งใจเรียนอะไรมากมาย (ออกแนวขี้เกียจ) ทำกิจกรรมก็มีบ้าง เที่ยวก็บ่อย งานพิเศษก็ทำ แต่คิดว่าก็ต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเองให้ได้ ครั้งหนึ่ง เคยนั่งรถทัวร์ แล้วมีโอกาสได้คุยกับคนนั่งข้างๆ พี่เค้าเป็นวิศวกรที่บ.น้ำมันแห่งหนึ่ง และพี่คนนี้แหละ ที่จุดประกาย เรื่องเกียรตินิยม แค่นี้ทำได้ไหม ให้แม่ภูใจเรามากขึ้น (จริงๆ พ่อแม่ไม่หวังอะไรมก ขอแค่ลูกเป็นคนดี แต่การเอาไปให้แม่นี้ คิดว่าแม่คงดีใจ) ส่วนเรื่องงาน ยอมรับว่ามีมุมมองน้อย เพราะค่านิยมผิดๆ ของคนไทยด้วยส่วนหนึ่ง อยากเล่าให้ฟังว่า ตอนที่เราไปเล่าให้เพื่อนเราฟังว่าเราได้งานแล้ว เงินเดือนเท่านี้ ไม่มีค่านู่นนี่นี่นั่นให้ เพื่อนเราก็บอกว่า แกอย่าไปเอาเลย อย่างแกหาได้ดีกว่านี้อยู่แล้ว 100 คน ก็พูดแบบนี้ 80 คน 555+ เนี่ยแหละความคิดเด็กกำลังจะจบ เป็นอย่างที่จขกท.บอกเลย มานั่งคิดอีกทีนะ เออหนอ กุก้อจบใหม่ ประสบการณ์ก็ไม่มี ยังจะเรียกร้องอะไรมากมาย คิดๆ ว่า เดี๋ยวพอทำงาน เราเก่งจริงมันก็ขึ้นเอง เงินมันมาตามความสามารถ เก่งจริงจะกลัวอะไร(วะ) ก็เลยตอบตกลงทำงานไปด้วยเงินเดือนเรตเท่ากับเด็กป.ตรีปกติ ไม่มีค่าบวกเพิ่มใดๆ 555+ หลายๆ เสียงก็ไม่เห็นด้วย แต่เราก็ไม่ค่อยแคร์เท่าไหร่ ไม่ได้มองเรื่องเงินเดือนว่าสำคัญที่สุดแล้ว ขอแบบพออยู่ได้ มีเก็บนิดๆ หน่อยๆ อยากได้ความก้าวหน้าในงาน อยากเรียนรู้ อยากทำงานที่ท้าทาย หลังจากที่เก่ง เชื่อว่าเงินก็มาเอง ก็เอาเป็นว่าหนึ่งคนหนึ่งความคิดนะคะ เป้าหมายไม่เหมือนกัน เห็นด้วยกับจขกท. เรื่องแนวคิดคนไทยค่า เรียนเอาเกรด ทำงานเอาเงิน แต่ก็นะ บอกแล้ว ต่างคนต่างมีเป้าหมายที่แท้จริง สู้ๆ เพื่อเป้าหมายของเรา คิดแบบพอเพียง และมีชีวิตอยู่อย่างพอเพียง พัฒนาตนอยู่เสมอค่ะ (ตอนนี้ดีใจมากๆ มีงานทำแล้วค่า ดีใจสุดๆ เงินเดือนไม่เยอะไม่เป็นไร เย้ๆ) แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 51 20:22:43 จากคุณ : riliza - [ 27 ธ.ค. 51 20:21:58 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แค่อยากบ่น พวกเรียนเก่ง บางมหาลัยเท่านั้น !! ท่องไปสอบ สอบเสร็จ :-)ลืม สุดท้าย มัน เอ ตลอด ท๊อป ตลอด พอจะไปสัมภาษณ์ :-) อ่าน เตรียมตัวไป ทำทุกอย่างดี สุดท้าย มันได้ ฮ่า ๆ ๆ อีกเรื่อง เรียนเก่ง เพราะมีพี่รหัสดี หนังสือดี อ่าน:-) แนวเพียบ ทำไงละ -.-- เห็นมาเยอะละ ได้ดีเพราะของดีตกทอด แค่อยากบ่น เฉย ๆ นะ จากคุณ : นางมารไร้มารยาท (nightmaez) - [ 27 ธ.ค. 51 21:04:30 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เพราะสังคมไทยในปัจจุบัน ให้ความสำคัญและค่านิยมกับปริญญาบัตร มากเกินไปหรือเปล่า? จึงพยายามแข่งขันกันเรียน แข่งขันกันจบ ให้สูงๆ แข่งขันกันทำเกรดให้ดีๆ บางคนถึงกับเอารูปใบปริญญาบัตรที่สะสมไว้(ของใครก็ไม่รู้)มาโชว์ใน เนต ด้วยค่านิยมดังกล่าว ในทางกลับกัน พวก"ปราชญ์เดินดิน" ทั้งหลายที่มีวุฒิการศึกษาไม่มาก กลับมีส่วนร่วมในการช่วยพัฒนาสังคมอย่างยาวนานและต่อเนื่อง แต่ได้รับการยอมรับ หรือยกย่อง นับจำนวนที่น้อยมาก ทำอย่างไร คนไทย จึงจะช่วยกัน "เปลี่ยน" ทัศนคตินี้ กันได้ ครับ? จากคุณ : SEA - [ 27 ธ.ค. 51 22:38:32 A:192.168.0.17 X:124.120.59.200 TicketID:107202 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ^ ^ ^ ขอค้านคุณข้างบนนิดนึงค่ะ ไม่เสมอไปนะค่ะว่าพวกเรียนเก่งต้องเป็นอย่างนั้น ที่ท่องไป ตัวเองยังจำได้อยู่บ้างแม้จะผ่านมาหลายปีค่ะ เอ ตลอด ท๊อป ตลอด อันนี้จริงค่ะ แม้แต่เลิกกับแฟนที่คบมาเจ็ดปีในวันสอบก็ยังท๊อป มือขวาเขียนๆๆๆๆ มือซ้ายกำกระดาษทิชชู่ ใจก็ยังสู้ค่ะ สัมภาษณ์งาน ได้บ้าง ไม่ได้บ้างค่ะ แต่ได้ มากกว่าไม่ได้ พี่รหัส  อืมเค้าไม่ค่อยมีหนังสือให้เลยพึ่งพาตัวเองค่ะ จากคุณ : fiat_marketing - [ 27 ธ.ค. 51 22:47:40 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เรื่องเก่ามาเล่าใหม่ครับ.... เรื่องที่เจ้าของกระทู้พูดถึง มันขึ้นกับว่าคุณจะเอาอะไรเป็นดรรชนี ชี้วัด สหประชาชาติ เอารายได้เฉลี่ย ต่อหัว ต่อคนต่อปี มาชีวัด ว่าประเทศคุณเป็นอย่างไร... คนส่วนใหญ่ ก็เลย เอารายได้ มาเป็นดรรชนี ชี้วัด ความสำรเร็จ เรียน คุณจะให้วัดจากอะไร... ที่เขียนในกระดาษ มันวัดแค่เกรดอย่างเดียว.. ถ้าคุณจะวัดว่า ตอนเรียนมหาลัย จีบสาวได้เป็นจำนวน กี่คน.. ถ้ามันมีเขียนในกระดาษด้วยมันก็วัดได้... 55 ------------------ เรื่องนี้คุยกันตั้งแต่นายกขิงแก่แล้วครับ... ซึ่งผมก็เห็นด้วยกะเค้านะ ว่าให้วัดจัก ความสุข แทนการวัดจากรายได้ คนเราทุกคนต้องการมีความสุขที่สุด จริงมั๊ย? บางคนเข้าใจผิด วัดการประสบความสำเร็จ จากการมีรายได้เยอะ (คงเป็นเพราะส่วนใหญ่ไม่เคยประสบความสำเร็จจริงๆ เลยไม่เคยรู้ว่า แค่ทำอะไรสำเร็จ วิ่งเข้าเส้นชัยคนแรก มีเสียงเชียร์กึกก้อง แม้ไม่ได้เงินซักบาทก็โคดจะมีความสุขแล้ว) บางคนเข้าใจผิด ว่ามีเงินเยอะๆ จะมีความสุข (ส่วนใหญ่คนที่เข้าใจอย่างนี้ คือคนที่ไม่เคยมีเงินเยอะมาก่อน) ไม่ผิด และไม่แปลกหรอกครับ เพราะคุณไม่รู้ คุณไม่เคย... ---------- ผมลองยกตัวอย่างให้ฟังละกัน บ้านจะหลังเล็ก หรือใหญ่ แพงหรือถูก มันไม่ได้ แปรผันตามความสุข ของคนอยู่ในบ้าน ไม่ได้แปลว่า คุณอยู่บ้านหลังโต แล้วคุณจะมีความสุข รถ จะแพงหรือถูก ขอให้มันมีแอร์เย็นมีเพลงฟัง ข้บได้ปลอดภัยถึงที่หมาย คุณก็มีความสุขแล้ว (ถ้าใช้รถแพงๆ ส่วนใหญ่ จะทุกข์มากหน่อย เพราะกินน้ำมันเยอะกว่ าซ่อมก็แพงกว่า) นาฬิกา จะเรือนละ 199 หรือ 1.9 ล้าน ก็ดูเวลาได้เหมือนกัน.. ส่วนใหญ่ นาฬิกาเรือนละ 199 จะเดินตรงกว่า เรือนละ ล้าน เก้า เพราะมันเป็นนาฬิกาควอซ 55555 แถมจะเก็บนาฬิกา เรือนละ 199 ก็ไม่ลำบากไม่ต้องกลัวหาย หรือต้องหาซื้อตู้เซฟใหญ่ๆ หนักๆ มาเก็บ หรือวิ่งขนไปเก็บที่ธนาคาร เงินเป็นสิ่งจำเป็น แต่ถ้าใช้ไม่เป็นมีเยอะไปก็เหมือนเอาไปทิ้ง... เอาไปซื้อรองเท้า กระเป๋าใบละหลายหมื่น หลายแสน เพราะไม่รู้จะเอาเงินไปทำอะไร... ถ้าหาย ก็เสียดาย จะขายก็ขาดทุน... เครื่องสำอางโคดแพงกระปุกละหลายหมื่นทั้งหลาย ซื้อมาทิ้งไว้จนหมดอายุ..สุดท้ายต้องทิ้ง ก็เสียดายอีก อันนี้เป็นตัวอย่างสำเร็จรูปของคนมีเงินเยอะนะครับ... ซื้อบ้านหลังใหญ่ มีรถคันโก้ มีเครื่องประดับ ฯลฯ ลองคิดตามแล้วกัน  ว่าบางอย่างมันทำให้มีความสุข หรือความทุกข์ กันแน่??? -------------------- กลับมาที่หลักเศรฐกิจพอเพียง หลักเศรฐกิจพอเพียง ไม่ได้หมายความว่า ให้มีน้อย.. หรือไม่ต้องรวย... แต่หมายความว่า ให้มีใช้ให้พอเพียง และเพียงพอ,  น้อยไปก็ไม่ดี มากไปก็ไม่ดี ดังทางสายกลางของพุธศาสนา คราวนี้ ขึ้นอยู่กับตัวคุณเองแล้ว ว่าจะเอาดรรชนีอะไร มาชีวัด ตัวของคุณ จากคุณ : MESMERIC - [ 28 ธ.ค. 51 10:28:12 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เห็นเจ้าของกระทู้ พูดถึง ชุมชนปากซอย.. เงินฝรั่ง... เงินไทย.. ก็แปลกนะครับ มนุษย์ เรามีบุคลิกที่ต้องการมีกลุ่ม มีพวก.. มีพวกอย่างเดียวไม่ได้ แต่ต้องมีพวกฉัน พวกเธอ... ง่ายๆ คือต้องมีพวกคนอื่น ต้องแบ่งแยก ต้องแบ่งพรรคแบ่งพวก นี่ซอยฉัน นั่นซอยเธอ ระดับย่อย โรงเรียนก็แบ่งเป็นกิฬาสี ให้นักเรียนเล่นกัน (อันนี้ดี) โรงเรียนช่างกล ก็แบ่งเป็น แต่ละโรงเรียน เอาไว้ตีกัน (อันนี้ดีรึปล่าว?) แบ่งเป็นจังหวัด ทะเลาะกันข้ามจังหวัด แบ่งเป็นประเทศ... ทะเลาะกันข้ามประเทศ... สังเกตุมั๊ยครับ ว่า ถ้าเรา แบ่งกิฬาสีแข่งกะสีอื่น เราจะสามัคคีในสีเดียวกะเรา ถ้าเราแข่งระดับโรงเรียน ถึงเป็นสีอื่น เราก็จะรักมัน เพราะมันอยู่โรงเรียนเดียวกับเรา ถ้าเราแข่งระดับประเทศ โอลิมปิค... เราก็สามารเชียร์ นักกีฬาโรงเรียนคู่อริ เราได้ ถ้ามันเป็นตัวแทน ไปแข่งกีฬาระดับประเทศ.... (เพราะมันอยู่ประเทศเดียวกันกับเรา) ผมล่ะอยากให้มีมนุษย์ต่างดาว เข้ามาเหลือเกิน... คนในโลก มันจะได้สามัคคีกัน และรู้ว่า เราน่ะ พวกเดียวกัน เพราะเราอยู่ในโลกใบเดียวกัน ครับ :P จากคุณ : MESMERIC - [ 28 ธ.ค. 51 10:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จริงๆ ไอ้ดัชนีชี้วัดความสุขที่คิดๆ กันนะ ในต่างประเทศเขาก็ได้ทำบ้างแล้ว แต่ไม่ได้เป็นดัชนีชี้วัดความสุข แต่เป็น Human Development Index หรือดัชนีชี้วัดการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ภายในประเทศ ซ฿่งมันชี้วัดคุณภาพชีวิต มาตรฐานการครองชีพ การศึกษา การกระจาบรายได้ ผลคือ ประเทศในแถบสแกนดิเนเวียทั้งหลายก็พากันเข้าอันดับ 1 รัฐสวัสดิการนะครับ แล้วก็มาเป็นยุโรป แคนาดา ทีนี้ขอมาพูดเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงหน่อย จริงเนื้อหาของเศรษฐกิจพอเพียงก็ยังอยู่บนฐานของเศรษฐกิจแบบทุนนิยมเสรีอยู่นะ เพราะไม่ได้กำหนดบทบาทของรัฐที่จะเข้ามาจัดการเลย คือพูดถึงระดับคนทั่วไป ปัจเจกชนที่จะทำอย่างไรภายใต้โลกทุนนิยมให้ใช้ชีวิตปลอดภัยที่สุด แต่ปัญหาหนึ่งที่เศรษฐกิจพอเพียงไม่ได้ตั้งโจทย์คือการกระจายรายได้และลดการเลื่อมล้ำทางรายได้ ดังนั้นเศรษฐกิจพอเพียงก็เหมาะกับประเทศไทยดีนะ เพราะเราก็ไปหวังพึ่งรัฐบาลให้จัดการอย่างสวัสดิกาดีๆ เก็บภาษีคนรวย หรือหวังให้มีการจัดการที่โปร่งใสคงลำบาก (5555+) จากคุณ : Turandot - [ 28 ธ.ค. 51 14:03:38 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สิ่งที่จขกท.พูดมานั้นคือการมองตน รู้จักตน และพัฒนาตนเองก่อนที่จะไปคาดหวังเอาจากคนอื่น มันค่อนข้างเป็นเรื่องยากในทางปฏิบัติเพราะการจะทำเช่นนั้นได้ต้อง"ทำใจ"ของตนก่อน... เหมือนที่เราต่างก็รู้ว่า เมื่อถึงเวลาหนึ่งเราสมควรเปลี่ยนแปลงตัวเอง เปลี่ยนแปลงทัศนคติ เปลี่ยนแปลงค่านิยม เพื่อปรับตัวของเราให้สามารถอยู่ในโลกใบนี้ได้อย่างมีความสุข หรืออย่างน้อย ๆ ก็เพื่อให้สามารถยังอยู่ในวงจรสังคมปัจจุบันได้โดยไม่ลำบาก และการเปลี่ยนแปลงนั้นจะสำเร็จหรือไม่ขึ้นอยู่กับ "ใจ" ของเราเอง... ถ้าใครได้มีโอกาสฝึกการ"ดูใจ"ตน เพื่อรับรู้สภาวะจิตของตน ซึ่งเรื่องนี้หลายคนฟังแล้วอาจหัวเราะ แต่แท้ที่จริงแล้วนั่นเป็นหนทางไปสู่การรู้จักตน รู้ว่าควรทำอะไรเพื่ออะไร ผลลัพท์สุดท้ายที่ออกมาจะทำให้เรารู้ได้ด้วยตัวเราเองว่า "ใช่" หรือ "ไม่ใช่"... เพราะหากเราทำได้เราเองคือผู้ที่"ได้"โดยไม่ต้องรอคนอื่น เพราะการรอคนอื่นนั้นกว่าจะได้บรรลุตามประสงค์เราอาจลาโลกไปหลายรอบแล้วก็ได้ โดยเฉพาะการรอคอยจากภาครัฐ... ไม่รู้เป็นไง วันนี้รู้สึกสึกตัวเองแก๊แก่... ขอให้คุณจขกท.โชคดีมีสุข ไม่เจ็บไม่ไข้ ได้ในสิ่งที่ชอบ ในปีใหม่ที่จะถึงนี้ด้วยเด๊อ... จากคุณ : ไม่ได้แก่ แค่เกิดก่อน - [ 28 ธ.ค. 51 16:33:42 A:124.120.59.57 X: TicketID:186229 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่าน #17 SEA  แล้วขำ ... ฮ่าๆๆ โชว์ ใบปริญญาบัตร (ของใครก็ไม่รู้) ก่อน ... แล้วว่างๆ จะมาแชร์ด้วยนะครับ   ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 28 ธ.ค. 51 21:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ปล. (เหมือนเดิม) ... คนเรามีอวัยวะ 32 ประการเท่ากัน (ยกเว้นคนพิการ) แต่สิ่งที่ทำให้สถานภาพของแต่ละคนแตกต่างกัน มาจากจุดเริ่มต้นคือทัศนคติ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 28 ธ.ค. 51 22:03:43 ]

ความคิดเห็นที่ 25 โอ้ว โดนทั้งสองข้อหาเลย ยอมรับผิดโดยดี แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 51 22:09:14 จากคุณ : Blue Lighthouse - [ 28 ธ.ค. 51 22:08:54 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มันเหมือนเป็นช่วงชีวิตที่คนเราต้องรับผิดชอบค่ะ อยู่ในวัยเรียน... หน้าที่ก็คือต้องตั้งใจเรียนเพื่อให้ได้เกรดที่ดีที่สุด อยู่ในวัยทำงาน...หน้าที่ก็คือต้องตั้งใจทำงานและหางานเพื่อให้ได้เงินมาเลี้ยงชีพตราบที่ความสามารถของเราจะทำได้ คือมันไม่ใช่วัยเรียน ที่ต้องมานั่งขอตังค์พ่อแม่ไงคะ แถมเราก็ต้องให้พ่อแม่ด้วย แล้วในวัยทำงานก็ย่อมใช้เงินเพื่อที่จะสร้างฐานะและครอบครัวด้วยตัวเราเองค่ะ ...ช่วงนี้ห้องสีลมดูเครียดๆจังเนอะ ชีวิตต้องสู้ค่ะ ขอให้สนุกในวันปีใหม่นะคะ จากคุณ : เด็กหญิงสีเหลือง - [ 28 ธ.ค. 51 22:11:25 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ........... **เรียนเอาเกรด** สมัยผมเป็นนักศึกษาไม่คิดจะสอบเพื่อให้ได้เกรดสูงๆ แค่ผ่านก็พอใจแล้ว หนักไปทางกิจกรรมเพื่อสังคมและเดินทางเรียนรู้ชีวิตผู้คนตามต่างจังหวัด ตอนนั้น อุดมคติมันร้อนรุ่มและรุนแรง วาดหวังเห็นสังคมดีงาม เรื่องเกรดสูง คะแนนเฉลี่ยเลิศ ผมเลยเฉยๆ ไม่กดดันตัวเอง คิดว่าโลกข้างนอกน่าค้นหาและน่าศึกษากว่าในห้องเรียนกับตำราหลายเท่า วิชาการหรือวิชาชีพไม่ใชกำจัดตีกรอบอยู่แค่ในห้องสี่เหลี่ยม สถาบันการศึกษาคงไม่ใช่แหล่งผลิตคนที่เห็นแก่ตัว มอมเมา เอาตัวรอด ดูถูกเหยียดหยามหรือเอารัดเอาเปรียบเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ระบบการศึกษาในสมัยนี้อาจเป็นสถานที่ตีตรา หาคู่ โปรแกรม แข่งกันกันอวดโอ๋และประดับค่าให้บัณฑิตเท่านั้นหรือ ฉะนั้น การได้เกรดสูงๆ งามๆ คงไม่ใช่มาตรวัดคุณค่าหรือคุณธรรมของคน ถึงตอนนี้...ถ้าผมมีลูก ไม่จำเป็นที่ลูกต้องเรียนโรงเรียนนานาชาติ หรือโรงเรียนเอกชนที่ค่าเทอมแพงๆ เลิกเรียนต้องแบกกระเป๋าหนักๆ ไปติวอีก ผมจะเปิดใจยอมรับถ้าลูกต้องเรียนโรงเรียนวัด หรือโรงเรียนเล็กๆ ทั้งลูกจะสอบได้ที่เท่าไร จะเกรดต่ำๆ ผมก็จักไม่ด่าทอหรือบีบคั้นลูก กระทั่งลูกจะเข้าเรียนมหาลัยเปิดหรือปิด จะเรียนคณะไหน สาขาใด ผมขอให้อิสระและสนับสนุนลูกอย่างเต็มที่......... **ทำงานเอาเงิน** เมื่อผมเรียนจบแล้วเข้าสู่สถานภาพคนทำงาน ผมก็ไม่ได้คิดว่าทำงานแล้วจะต้องได้เงินเท่านั้นเท่านี้ แค่ได้ทำงานที่ตนเองชอบ รัก และสนุกกับมัน ก็พอใจยิ่ง ไม่ได้คิดสร้างฐานะ ไม่จินตนาการถึงการสร้างครอบครัว ไม่ชาญชัยกระหายร่ำรวย หรืออยากดำรงตำแหน่งใหญ่โต ผมไม่ได้ปฏิเสธเงิน ทว่าปรารถนาทำงานด้วยใจและจิตวิญญาณ คิดเพียงว่า... ชีวิตมีให้ใช้ก็ต้องใช้ อยากดำเนินชีวิตอย่างง่ายและงาม ขอมีพื้นที่เล็กๆ แห่งความสุขพอ เพราะเงินตายไปก็เอาไปด้วยไม่ได้ ผมไม่เชื่อว่าความสุขที่แท้คือการกอบโกยเงินมากๆ ให้พอกพูนเสมอ เพราะเช่นนั้นแล้ว เงินจำนวนสักเท่าไรจักถมหัวใจที่กระหายให้เต็มได้ จักมีเงินกี่ล้านจึงจะรู้ว่าพอ แล้วต้องรวยถึงขั้นไหนจึงจะหยุด... ผมยอมรับว่าเงินอาจอำนวยความสะดวกสบายให้ชีวิตและจิตใจได้บ้าง แต่ความสุขของผมไม่ใช่การใช้เงินเทียบวัดก็เท่านั้น ส่วนผู้ที่เรียนเอาเกรด ทำงานเอาเงิน ก็เป็นสิทธิโดยชอบ ความคิดเห็นของผมไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร หรือมีผู้ใดต้องเห็นด้วย ขณะเดียวกันความคิดเห็นของคนอื่นที่ต่างจากผมก็เป็นสิ่งที่สวยงาม เราเห็นต่างกันได้ ทั้งพูดคุยกันด้วยเหตุผล อย่างสุขุมและเป็นกันเอง ยังไงๆ เราก็ต่างล้วนอยู่บนโลกใบเดียวกัน- - - จากคุณ : ผู้ชายขายฝัน (ChatchaMan) - [ 29 ธ.ค. 51 05:28:12 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ในยุคหนึ่งนานมาแล้ว..... วิทยากร เชียงกูร เขียนไว้ว่า... "ฉันโง่ ฉันเขลา ฉันทื่ง..ฉันจึงมาหาความหมาย... ..สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว.." (อาจจะไม่ตรงทั้งหมดเพราะนานมาแล้ว...) ซึ่งในครั้งนั้นได้รับเสียงขานรับจากบัณฑิตยุคนั้น.. ว่า ทำไม เราต้องเน้นเรื่อง ใบปริญญา กันมากมาย.... แต่ผ่านมา 30-40 ปี..ยุคนี้หนักกว่ายุคนั้นซะอีก.. ยุคนี้ที่เห็นๆ เด็กๆไม่ต้องทำอะไร..เรียนอย่างเดียว.. ออกจากโรงเรียนก็มาเรียนพิเศษ..... เรียนอาทิตย์ละ 7 วัน วันละกว่า 8 ชม.. จะเรียนไปทำไรนี่..???????? ถามว่า ทำไมต้องให้ลูกเรียนพิเศษ... "ไม่เรียนก็ไม่ทันเพื่อน..." หรือ "ไม่เรียนก็ไม่เก่ง.." เรียนจนแทบจะไม่เห็นหน้าพ่อแม่ลูก... เรียนจนไม่รู้ว่า อีกสิ่งที่สำคัญคือ กิจกรรมครอบครัว....???? อยากให้ลูกเรียนเก่ง... แต่ลืมไปว่า..อีกตัวที่ต้องให้ความสำคัญ คือ..อีคิว. มาเรื่อง..การทำงาน... เวลาผมปฐมนิเทศน์พนักงานใหม่... ผมถามว่า เรามาทำงานต้องการอะไร??? เกือบทั้งหมดต้องการ..เงิน..??? ผมพยายามบอกว่า..หากคุณตั้งเป้าหมายที่เงิน... คุณจะไม่มีกำลังใจทำงาน.. เพราะพอสิ้นเดือนมาเงินเดือนออก... เงินคุณจะไม่พอใช้...(ผมมั่นใจว่าไม่มีใครมีเงินเดือนพอใช้) แค่นี้คุณก็จะมีปัญหาเกิดความเบื่อหน่ายที่ทำงาน..ฯลฯ.. เพราะเป้าหมายคุณผิด... ลองตั้งเป้าหมายว่า..จะพัฒนาตัวเองให้เก่ง.. อย่างน้อยที่นี่ก็เป็นบันไดให้คุณก้าวขึ้นไปเป้น มืออาชีพ.. และเมื่อคุณเก่งแล้ว..เงินจะมาเอง... คงจะยากที่แก้ไข ทัศนคติ คนไทยวันนี้... เพราะเมืองไทยรับการสั่งสอนผิดๆมายาวนาน... จนมองไม่ออกว่าจะเริ่มแก้ตรงไหน??? ผมบอก..ไปแก้"..หลักสูตรการศึกษา.."บ้างได้ไม๊.. เพราะ 4 เรื่องนี้.....ศิลป ดนตรี กีฬา ศาสนา.....สอนกันน้อยเกินไป.. เอาง่ายๆ เด็กจบ ป.ตรี บ้านผม... ท่องศีล 5 ไม่ได้...แค่คำว่าอิทธิบาท 4 ก็มึนตึ๊บ.... แล้วจะรู้ว่า..จะทำให้ตนเองและสังคมมีความสุข ได้อย่างไร???? สำหรับผมคำว่า"พอเพียง"มีประโยชน์ยิ่ง เพราะคือคำที่สอนให้เรารู้จัก ประหยัด รู้จักพอตามสถานภาพ.. ผมเชื่อว่า..พอเพียงของคนๆหนึ่งย่อมไม่ใช่ของอีกคนหนึ่ง.. ไม่ใช่ให้ทุกคนต้องกลับไปทำเกษตรแบบผสม... ถึงจะเรียกว่า "พอเพียง.." ผมเห็นยุคขิงแก่...เน้นคำนี้มาก... ถึงขนาดจะแก้กฏหมาย ธุรกิจคนต่างด้าว.. เพื่อปิดประเทศ...อันนั้นก็เกินไป... อยากบอกว่า....จะทำอะไร??จะคิดอะไร?? คิดถึง "ทางสายกลาง" บ้าง... ไม่ใช่ พวกมากลากไป... ผมว่า คนไทยยังมีปัญหาข้อนี้อยู่มาก.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 29 ธ.ค. 51 05:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กระทู้พี่เก่งเข้มข้นดีจัง จากคุณ : boyee (superboyee) - [ 29 ธ.ค. 51 09:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 30 โครงสร้างสังคม ไม่สามารถแก้ไขได้ง่ายนัก ... ค่านิยมเยี่ยงนี้ของสังคมเราจะดำรงอยู่ต่อไปนานเท่านาน ... จากคุณ : นายอึเหม็น - [ 29 ธ.ค. 51 11:00:51 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ตอนนี้  ผมเรียน เพื่อให้ผ่าน ไปได้ด้วย ดี......นะ ส่วนการทำงาน นั้น  ผมสังเกตว่า ส่วนใหญ่จะเริ่มทำงานเป็นนายของตัวเองมากขึ้น เช่น เปิดร้านเอง เป็นเจ้าของกิจการเอง ไม่ยอมเป็นลูกน้องใคร หรือทำงานตามห้าง ที่ได้อยู่ในห้องเย็นๆ ไม่ต้องทำอะไรมาก แต่ก็พอมีเงินใช้อะครับ จากคุณ : bornkung - [ 29 ธ.ค. 51 13:26:37 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG - [ 29 ธ.ค. 51 14:57:27 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เรียนเพื่อไม่ให้โดนรีไทร์...จะได้มี ป.ตรี ไว้หางาน ทำงานเพื่อหาเลี้ยงปากท้อง...งอมืองอเท้า ก็อดตาย นั่นของผมเอง จากคุณ : jezo - [ 29 ธ.ค. 51 18:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 34 Q: เรายึดติดกับ "ค่านิยม" แบบนี้ได้ยังไง ???? A: คนรอบตัวนิยม, ตัวเองเห็นว่าจริง เรียนเอาเกรด เพราะเรื่องที่เรียน เรียนแล้วก็ลืม เรารู้อะไรคนอื่นก็ไม่ได้สน มีสิ่งวัดได้เหลืออยู่คือเกรดและใบปริญญาบัตร ทำงานเอาเงิน เพราะงานที่ทำ เนื้องานที่ทำทำอะไรไม่อยากสนใจ มีสิ่งวัดได้ร่วมกันคือเงินและชื่อตำแหน่ง ตามหลัก SMART เลยนะ โดยเป็นเรื่องของตัวเองทั้งนั้น เมื่อจะเอาไปเทียบกับคนอื่น ... อย่างไรก็ดี มันเป็นคนละเรื่องกับความสุข บางคนเอาความสุขของตัวเองไปผูกกับเรื่องดังกล่าว เพราะไม่รู้จะทำให้ตัวเองมีความสุขอย่างไร บางคนก็เล่นทางอบายมุข หันเข้าหาเหล้า หวย หนังสือโป๊ โบราณว่านิสัยเรามักติดในกาม กิน นอน เกียรติ เรื่องที่คุยมาก็ไม่ได้พ้นไปจากนี้ ... ย้อนถึงที่มาของสมมุติฐานเรื่องค่านิยมของเจ้าของกระทู้ "เพราะได้เห็นกระทู้เรื่องคนทำงานไปทำไม ชีวิตลูกจ้างก็โดนเขาทิ้ง เรียนมาเก่งแต่ไม่ได้งาน เจ้าของกิจการก็เงินขาดมือ" นั่นเป็นเพราะว่าเขาเหล่านั้นมีความทุกข์ครับ โดยทุกข์กับตัวชี้วัดที่ตัวเองตั้งขึ้น อาจจะเป็นค่านิยมหรือความจำเป็นก็เป็นไปได้ ดังนั้นแล้ว แก้ที่ตัวชี้วัดอาจช่วยได้นิดหน่อยแต่ก็อาจทำให้สับสนยิ่งขึ้นหากต้องใช้ตัวชี้วัดที่ตัวเองไม่เข้าใจ ควรแก้ที่สาเหตุครับ สาเหตุอะไรก็พิจารณาเป็นรายๆไป รู้จักตัวเองเป็นจุดเริ่มที่ง่ายที่สุด แต่ก็ทรมานที่สุดเช่นกันกับการเผชิญหน้ากับตัวเอง จากคุณ : numnumnum1 - [ 29 ธ.ค. 51 19:25:13 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ผมจะบอกให้ครับว่าทำไมผมถึงต้องมาโจมตีความคิดของคุณ 1) มันเป็นอะไรที่ไม่ต้องพูดก็ได้ คนเก่งที่ได้เกรดดีๆที่ไหนจะใช้สมองไม่เป็นว่า งานเป็นมากกว่าเงินแต่ต้องเรียนรู้งานด้วย หรือเกรดที่ดีต้องประกอบไปด้วยการได้เรียนรู้ด้วย ซึ่งคนเก่งๆในมหาลัยที่น่านับถือ ของแค่นี้ไม่ต้องให้คุณมาบอกเขาก็คิดได้ 2) มันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ ก) โลกนี้จะโดนกลืนโดยทุนนิยมเสรีในไม่นานนี้ และ สิ่งที่ตามมาคือ ข) อาชีพมนุษย์เงินเดือนจะยิ่งเป็นสิ่งที่ธรรมดาและสำคัญขึ้นเนื่องจาก บริษัทไทย และผู้ประกอบการรายย่อย ที่ขาดทั้งความรู้ เงินทุน และ scale จะสูญพันธ์ไปโดยไม่ช้า ซึ่งสิ่งที่ตามมาคือ โลกทั้งโลก จะกลายเป็นบริษัทใหญ่ยักษ์ และการที่คุณจะประสบความสำเร็จได้ คือการไต่เต้าบันไดบริษัท ที่มิใช่แค่ระดับจังหวัด หรือระดับประเทศ แต่มันคือบันไดบริษัทระดับโลก ซึ่งถ้าคุณคิดได้แค่ว่า เรียนเอาความรู้ ทำงานเอาความรู้ โดยมิได้ดูความสำคัญของระบอบทุนนิยมที่เป็นความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ คุณกำลังหลอกตัวเองอยู่อย่างหนัก 2) ผมรังเกียจการใช้ตัวอย่างส่วนน้อยมาอุปทานเป็นความจริง เช่นคนได้เกรดสองแต่รู้หมด หรือสอบตกแต่กลายเป็นเถ้าแก่ ตัวอย่างแรกมันเกิดขึ้นได้น้อยมาก และอย่างที่บอกไปแล้ว คนที่ได้เกรดดีส่วนมากเขาก็คิดเป็น ไม่ต้องให้คนแก่มาสอนหรอก จะดูถูกเด็กมาไปแล้ว ส่วนตัวอย่างที่สองก็เหมือนกับข้อ 2) ของผม คือคนที่สำเร็จน่ะ ขอบอกได้เลยว่าโชคซะส่วนมาก เถ้าแก่โรงงาน หรือพวกซื้อมาขายไปน่ะ ตายตายและตายเป็นพวกแรกแน่นอนหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเศรษฐกิจ เช่นค่าเงินเปลี่ยน ราคาวัตถุดิบเปลี่ยน เพราะอะไร เพราะธุรกิจพวกนี้มิได้มีมูลค่าเพิ่มซักนิดเดียวเลย แต่แค่ใช้โอกาสของความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ เช่นพวกส่งออกก็ใช้โอกาสจากค่าเงินบาทที่อ่อนส่งออกสินค้าที่ไม่ได้มีมูลค่าเพิ่มและไม่ได้คิดที่จะปรับปรุงสมรรถภาพและต้นทุน หรือพวกอุตสาหกรรมก็ใช้โอกาสจากค่าแรงที่ถูกของเมืองไทยโดยไม่ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆเลย สรุป สาระสำคัญคืออะไร สาระสำคัญคือ การศึกษา การศึกษา การศึกษา และการศึกษา คือสิ่งที่สำคัญที่สุดของการเจริญของประเทศ อย่าโทษนักเรียนที่เรียนเอาเกรด หรือค่านิยมคนอยากเรียนดี ทำงานดี เพราะสิ่งที่ผิดมิใช่ค่านิยม แต่เป็นเพราะระบบการศึกษาปัจุบัน ที่แม้แต่โรงเรียนที่ดีที่สุดของเมืองไทย ก็ยังสอนให้เด็กเขียนเรียงความยังไม่ได้เลย แต่อย่าโทษค่านิยม ที่วันหน้าจะมีความสำคัญยิ่งขึ้น ถ้าเกิดน้องๆไม่อยากมาเขียนกระทู้โอดครวญว่าเข้าบริษัท a, b, c ไม่ได้เพราะเกรดไม่ถึง หรือทำไมบริษัท a, b, c ไม่รับคนจบจากโรงเรียน x, y, z ก็พยายามเรียนเข้าเถอะ เพราะไม่งั้นคนที่ผิดคือน้องน่ะแหละ โทษใครไม่ได้เลย น้องคิดว่าน้องเก่งแต่เกรดไม่ดี ขอบอกว่าน้องน่ะไม่เก่ง คนอีกล้านคนที่เก่งเท่าน้องแต่ได้เกรดดีกว่าน้องน่ะมันมีเต็มประเทศ (โทษตัวเองแล้วโทษคนแบบ KENG76 ด้วย ที่คิดว่าตัวเองเก่งไม่ง้อใคร) จริงอยู่ ว่าโลกนี้น่ะมันกว้างมาก และคนเก่งๆก็เยอะ สำหรับคนที่ไม่เก่ง ผมก็ว่าไม่เป็นไรหรอก อยู่อย่างพอเพียงไป อย่าไปคิดมาก ยังไงคุณก็จะไม่สำเร็จอะไรมากมายก่ายกองอยู่แล้ว ก็สู้เค้าต่อไปนะ ความสำเร็จมันมีหลายรูปแบบ อยู่กับพ่อแม่ มีสุขภาพที่ดี ได้ออกกำลังกาย ไปห้าง ก็น่าจะพอแล้วเนอะ แต่สุดท้ายที่ผมรับไม่ได้จริงๆ และที่ทำให้ผมต้องมาเขียนตอบยืดยาว ก็คือความโง่ที่มานั่งด่าฝรั่ง (ไม่เรียกว่าโง่ก็ได้ แต่เรียกว่าการด่าสาดโดยใช้ถ้อยคำที่ดูดี แต่ไร้ความหมายหรือหลักฐานสนับสนุนแต่อย่างไร ที่มุ่งแต่จะปลุกชาตินิยมประเภทดักดานและไร้ความคิดที่ขวางความเจริญของโลก ไม่เข้าใจจริงๆว่าเขียนออกมาได้อย่างไร และอ้างได้ไงว่าตัวเองเข้าใจ funds flow) ขออนุญาตชำแหละตามรายการ "เงินฝรั่งมันปั่นที่ดินของประเทศเราให้แพงเกินกว่าจะทำประโยชน์ได้" ตรงไหน? ฝรั่งถือที่ดินได้เหรอ? บริษัทอสังหามีอันไหนเป็นของฝรั่งเหรอ? วิกฤตปี 97 ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะผู้ประกอบการไทยที่งี่เง่า ถือที่ดินเกร็งกำไร ใช้หนี้ระยะสั้นซื้อทรัพย์สินระยะยาวที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ และใช้ระดมทุนผิดสกุลเงินเหรอ? "มันปั่นค่าแรงคนให้สูงลิ่วจนลืมความสามารถของตัวเองไป" ดีมาก สรุปคุณอยากให้ค่าแรงเมืองไทยเป็นเหมือนเดิมแม้สิบปีผ่านไปใช่ไหม? ของแพงขึ้น แต่เงินเดือนทุกคนเท่าเดิม เจริญแล้ว "มันปั่นสินค้าจนคนคิดว่าซื้อมาขายต่อแพงๆ เป็นเรื่องง่ายๆ โดยไม่มีการเพิ่มผลผลิตให้สังคม" อันนี้จะโทษใครไม่ได้นอกจากโทษประเทศเราเอง ที่ไม่มีความสามารถที่จะผลิตสิญค้ามูลค่าเพิ่มได้ ผลิตไปเหอะชิ้นส่วนอีเล็คโทรนิค ชิ้นส่วนรถ ผลิตแต่เศษเสี้ยวแบบนี้ แต่มิสามารถสร้างสรรค์ได้ อีกร้อยปีก็ต้องซื้อแต่ของแพงจากเมืองนอก จากคุณ : ด้วยความเคารพ (! o_o !) - [ 29 ธ.ค. 51 19:42:11 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ^ ^ เอ ผมเกรงว่าระบบทุนนิยมแบบที่เป็นอยู่ขณะนี้อาจจะต้องปรับตัวครั้งใหญ่แล้วนะ ทรัพยากรของทั้งโลกมันมีขีดจำกัด ไม่น่าจะเกินห้าสิบปีหรอก และค่านิยมแบบทุกวันนี้ก็จะเปลี่ยนไป ที่จขกทพูด ไม่เห็นมีอะไรผิดเลยนิครับ เวลาเรียนก็ตั้งใจเรียนเพื่อให้ได้ความรู้ เกรดเป็นผลการวัด แต่ไม่ใช่ยึดติดกับเกรดจนเกินไป คนได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งก็ไม่ได้รู้ทุกเรื่อง เมื่อเข้ามาทำงานใหม่ๆก็ยังต้องมีไกด์นำทาง แต่เมื่อพื้นฐานดีแล้วก็ก้าวหน้าได้ไว เรื่องการทำงาน ช่องทางมันมีหลายหลายจริงๆ ที่จะประสบความสำเร็จ คนที่ประสบความสำเร็จโดยที่เรียนปานกลางเกิดขึ้นได้เพราะเขามีความฉลาดในด้านอื่นนอกจากด้านเรียนไงครับ มันมีเยอะนะครับและเขาอาจมีความมุ่งมั่ จากคุณ : Ter - [ 29 ธ.ค. 51 21:01:26 A:192.168.0.17 X:82.178.155.86 TicketID:182506 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ในงานเลี้ยงรุ่นมีเพื่อนเก่าหลายคนมาพบปะเจอเจอกันหลังจากที่ไม่ได้พบกันหลายปี มีเพื่อนคนหนึ่งเรียนเก่งมากได้เกียรตินิยมจบดอกเตอร์มาจากเมืองนอก พบกับเพื่อนอีกคนหนึ่งที่เป็นพ่อค้าจบแค่ ACC คนที่จบดอกเตอร์พูดว่า คนที่เรียนเก่งกว่า ต้องฉลาดกว่าและต้องรวยกว่าคนที่เรียนห่วยกว่า ส่วนพ่อค้ามาด้วยมาดเศรษฐีที่ประสพความสำเร็จ ตอบว่าผมไม่ได้จบด็อกเตอร์ แค่ใช้ความรู้ทางคณิตศาสตร์พื้นฐานเท่านั้น ความลับของผม คือ เมื่อผมซื่้อของ 9 บาท ผมขาบ 18 บาท และ เมื่อซื้อ 19 บาท ผมขาย 36 บาท ผมบวกกำไรทุกครั้งที่มีการขาย เพราะฉะนั้นพึงสำนึกว่า การที่คนเราจะรวยหรือจน มิได้อยู่ที่ระดับการศึกษา หรือ เกียรตินิยม จากคุณ : นักสู้กลางแดด - [ 29 ธ.ค. 51 22:41:32 A:124.121.46.114 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 คห 37 เป็นตัวอย่างที่ดีที่ผมอยากจะพูด ทำไมถึงซื้อทองได้ที่ 9 บาทและขายได้ 18 บาท? มันเป็นเพราะราคาทองมันขึ้นไปตามสภาวะเศรษฐกิจของโลก (ซึ่งนายเศรษฐีคนนี้ไม่มีทางรู้เรื่องหรอก -- ก็พูดออกมาเองนะว่าใช้แค่เลขพื้นฐาน) เศรษฐีคนนี้ต้องหมดตัวแน่ ถ้าราคาทองตกและไม่รู้ก่อนเพราะไม่รู้จักตำรา มันไม่มีหรอกธุรกิจไหนในโลกที่สามารถมีกำไร 50% ได้ตลอดเวลา พูดจริงๆนะ  พอเห็นตัวอย่างแบบคหที่ 37 แล้วผมเศร้าว่ะ ใครอยากเดินตามทางนั้นก็เดินไปเหอะ แต่ระวังจะหมดตัวโดยไม่รู้ตัว จากคุณ : .. (! o_o !) - [ 29 ธ.ค. 51 23:14:16 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ^ ของ ไม่ใช่ทองนี่ครับ ตาลายพักก่อนมั้ย จากคุณ : numnumnum1 - [ 29 ธ.ค. 51 23:42:04 ]

ความคิดเห็นที่ 40 จากคุณ : ke@ - [ 30 ธ.ค. 51 00:23:36 ]

ความคิดเห็นที่ 41 หลายความเห็น ตีความตามตัวอักษรเท่านั้น บางครั้ง การอ่าน ต้อง "อ่านระหว่างบรรทัด" ด้วย ต้องพยายามตีความว่าเจ้าของกระทู้ต้องการสื่ออะไร ไม่งั้นเถียงกันไม่จบ ส่วนตัว (ย้ำ ส่วนตัว) เข้าใจว่า คนที่ได้ทั้งเกรด และความรู้ ถือเป็นคนเก่ง คนที่ได้เกรด ไม่ได้ความรู้ ถือว่าเอาตัวรอด (จากสถาบันการศึกษา) คนที่ไม่ได้เกรด แต่ได้ความรู้ (มันจะมีไหมเนี่ย) ถือว่าซวย อิอิ อาจารย์มองไม่เห็น ฯลฯ เจ้าของกระทู้ ต้องการเตือนสติคนที่เรียนเพื่อหวังเกรด โดยได้ความรู้เพียงน้อยนิด หรือไม่ได้เลยกลับไป ฉันใด ฉันนั้น คนที่ทำงานโดยหวังแต่เงิน เอาตัวรอดไปวันๆ เช่นกัน... ถ้าไม่เข้าใจ กรุณาหลังไมค์ ไปถาม จขกท. จากคุณ : Blue Lighthouse - [ 30 ธ.ค. 51 00:32:44 ]

ความคิดเห็นที่ 42 5555 จริง จากคุณ : .. (! o_o !) - [ 30 ธ.ค. 51 01:32:30 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขอแย้งบางท่านด้วยความเคารพนะครับ กระทู้นี้เตือนสติหรือให้แนวคิดนะ ดีออก คือบางคนเข้าใจว่าทุกคนจะรู้และเข้าใจได้เอง เป็นเรื่องง่ายๆ แต่คนไม่เก่งหรือคนที่คิดไม่ได้ล่ะครับ ผมเชื่อว่ามีนะ หรือว่าห้องนี้มีแต่คนเก่งๆจากมหาลัยที่น่านับถือเท่านั้น*(คนพิการเค้ายังให้โอกาส แต่บางคนเรื่องแค่นี้ก็เอามาแบ่งชนชั้น) ไม่อยากจะเขียนซ้ำแต่บางคนมองไม่เห็นปัญหาครับ ฉะนั้นคนคิดได้อาจคิดได้ดีกว่าที่ผมจะเขียน ส่วนที่ผมเขียนก็ไว้เผื่อบางคนที่คิดไม่ออกก็แล้วกัน 1.เรียนเอาเกรด -เคยได้ยินข่าวนศ.เอาตัวเข้าแลกเพื่อเกรดมั้ยครับ ดีแล้วเหรอ ใช่สิทุนนิยม ต้องเอาเกรดดีไว้ก่อน คือให้ความสำคัญกับเกรดให้มากจะได้มีงานทำดีๆ สนับสนุนเลยซิ -เกรดตก สอบตก เกรดน้อย เอนท์ไม่ติด คิดสั้น ฆ่าตัวตาย (เด็กเกรดดีก็มีนะ) ยึดติดกับเกรดจนหน้ามืด ความคิดคับแคบ บางคนความรู้เยอะแต่ใจน้อยใจแคบ -ลอกข้อสอบ ทุจริต เพื่อให้ได้เกรดดี หรือเพื่อผ่าน บางคนเห็นเป็นเรื่องปกติไปเลย บอกเป็นการเอาตัวรอด สร้างนิสัยแย่ๆตั้งแต่เด็ก แล้วจะไปหวังอะไรกับเรื่องความซื่อสัตย์ของคนเหล่านั้น -เสียเงิน เสียเวลา ใครเรียนพิเศษกับอ.จะได้เกรดดี เด็กไม่เก่งแต่อยากได้เกรดก็ไปเรียน ส่งเสริมให้อ.หากินกับเด็ก ทุนนิยม...... 2.ทำงานเอาเงิน  เมื่อยึดติดกับเงินก็โฟกัสแต่เงิน -ไม่สนใจทำงาน เอาเวลางานไปทำอย่างอื่น เพื่อให้มีรายได้(เงิน)มากๆ -ไม่สำนึกในงานที่ทำ มีหน้าที่ทำอะไร ก็สักแต่ทำ ต่างกับคนที่รักในงาน จะทุ่มเททำงานแม้ว่าจะไม่ได้เงินในส่วนนั้น ยิ่งเป็นอาชีพบางอาชีพไม่น่าให้อภัย เช่นครูไม่สนใจสอน แต่สนใจหาเงิน(สอนพิเศษ) -เกิดความแตกแยกในองค์กร ทำไมคนนั้นได้ขั้นมากกว่า ทำไมมันได้โปรโมท เกิดอาการเลีย การอิจฉา การกด สกัดดาวรุ่ง   -ใช้ตำแหน่งเรียกหาผลประโชน์... ใครทำการกุศล งานอาสา ถูกมองเป็นคนโง่ หรือวีรบุรุษ เพราะว่าหาได้ยากไม่เข้ากับทุนนิยม เป็นครูบนดอย หรือแพทย์ชนบท บางคนมองว่าไม่มีที่ไป เจริญเถิด ผมเองตั้งแต่เด็กเป็นคนหัวอ่อนเรียนดีมาตลอด แอนตี้คนเรียนต่ำกว่า3 ดูถูกคนอื่น คิดว่าตัวเองวิเศษ จน ม.ปลายได้คบเพื่อนอีกกลุ่ม ทัศนคติเปลี่ยนหมด เพราะเพื่อนบางคนเกรดไม่ดีแต่ฉลาดมากๆ (เชื่อว่าบางคนก็คงมีเพื่อนแบบนี้) ตอนนี้เรียนไม่ดีแต่รู้สึกว่าเข้าใจชีวิตมากขึ้น ไม่ยึดติดกับอะไร ไม่ตามกระแส เป็นตัวของตัวเอง(โง่ด้วยตัวเอง) สุดท้ายผมอาจไม่ใช่คนเก่งและฉลาด แต่ผมก็จะดูแลครอบครัว ทำตัวให้มีคุณค่า แม้ว่าจะไม่สำเร็จอะไรเลย หลายคนดูถูกคนทำงานรายได้น้อย ความรู้น้อย แต่หลายคนชื่นชมคนที่รายได้น้อยเหล่านั้นที่ทำงานหนักเพื่อดูแลครอบครัว ค่าของคนอยู่ที่เงินเท่านั้นหรือ อ่อ คห.38 ผมเชื่อว่าคนที่ทำงานนั้นเค้าก็ต้องมีประสบการณ์ และความรู้ในสายงานของเค้า จึงไม่ควรไปดูถูกเค้า เพราะแต่ละคนจะเชี่ยวชาญในงานของตนแตกต่างกันไป ....เค้าไม่หมดตัวหรอกครับ จากคุณ : bpcmarket - [ 30 ธ.ค. 51 02:13:08 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คุยกันแค่ประเด็นนี้เท่านั้นนะ............. " เรียนเอาเกรด ทำงานเอาเงิน ???? " ประสบการณ์จริงจากมุมหนึ่ง ของผมหน่ะ.... " เรียนเพราะอยู่ในหลักสูตร(ที่ต้องเรียน !) และทำงานเอามันสสสสส์ " ด้วยเหตุนี้ วิชาที่ชอบเก๊าะได้คะแนนดีๆ ระดับต้นๆของห้อง ส่วนวิชาที่ไม่ชอบ เลยได้คะแนนต่ำเตี้ยติดดิน บางครั้งต้องเรียนซ้ำ จบมาด้วยคะแนนเฉลี่ยที่ระดับ 2.0.. หางานยากมั๊ย.................. สมัยนั้น (กว่าสามสิบปีมาแล้ว) ไม่ยากนะ ถ้านำเสนอตัวเองให้เข้าท่า เคยได้งานในบริษัทข้ามชาติ โดยชนะคู่แข่งที่มีปริญญาสูงกว่า เส้นสายดีกว่าเสียด้วยซ้ำไป เวลาทำงาน เก๊าะทำงานเอามันส์เป็นหลัก ผลงานเลยค่อนข้างโดดเด่น เตะตาผู้คนเสมอๆ เจอวิกฤตในชีวิต ก็ยังไม่เลือกงานที่มั่นคง มีหน้ามีตา เงินเดือนดี แต่..... ดันไปเลือกทำงานที่ชอบ ในวันนี้ ก็ยังคิดว่า เลือกไม่ผิดนะ.............. รวยรึยังล่ะ ???? ยังครับยัง แบบว่า เป็นศัตรูกับการเงิน มีเท่าไรก็ใช้จ่ายจนหมดสิ้น ถึงได้อยู่แบบพอมีพอกินมาจนถึงวันนี้ ฮา........................................... จากคุณ : ครูต้อ - [ 30 ธ.ค. 51 07:53:37 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สวัสดีครับ ครูต้อ... เห็นด้วยกับครูต้ออย่างแรง... แต่ขอนอกเรื่องนิดหนึ่ง.. พอดีเห็นอมยิ้มครูต้อ เป็นแบบเห็นฟัน.. เลยสงสัย กดดูก็เป็นสมาชิกรุ่นเก๋า ก่อนผมนานมาก... ซึ่งรุ่นเก่าๆจะได้อมยิ้มแบบไม่เห็นฟันนะครับ... เลยนั่งคิดว่า เอ่..ครูต้อไปเปลี่ยนอมยิ้ม เป็นวัยรุ่น ตั้งแต่เมื่อไร?? น้าพรอีกคน..ในกระทู้อีกกระทู้หนึ่งก็เห็นแบบเดียวกัน.. ใครรู้เรื่องนี้ ช่วยบอกผมที..อิอิอิ.. จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 30 ธ.ค. 51 09:45:19 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ผมเคยถามอาจารย์ที่สอนวิชา major ผมถามว่า "อาจารย์ครับ ผมเข้าใจที่อาจารย์สอน เข้าใจแบบลึกซึ้งด้วย เข้าใจหมดทุกอย่าง ว่ามันมาอย่างไร ไปอย่างไร ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ แต่ผมเจอข้อสอบแล้วผมทำไม่ค่อยได้ ไอ้ที่ผมเข้าใจเนี่ย มันมีประโยชน์มั๊ยครับ" อาจารย์ผมตอบมาว่า "ไม่มีประประโยชน์ ในเมื่อคุณไม่สามารถอธิบายคำตอบในข้อสอบผมได้ ผมจะรู้ได้อย่างไร ว่าคุณเข้าใจจริงๆ " แต่พอเลิกคลาส อาจารย์มากระซิบกับผมว่า จุดประสงค์ของการเรียนที่แท้จริง คือความเข้าใจ แล้วเอาสิ่งที่ผมสอนไปประยุกต์ใช้ หรือเป็นแนวคิดในการใช้ชีวิตหรือทำงานได้ ไม่ใช่เกรด จากคุณ : คุณชาย - [ 30 ธ.ค. 51 11:56:33 A:192.168.0.17 X:117.47.164.166 TicketID:196013 ]

ความคิดเห็นที่ 47 [เรียนเอาเกรด ทำงานเอาเงิน ???? ] มันไม่สำคัญหรอกครับว่าจะเรียนเอาอะไร ทำงานเอาอะไร สิ่งที่สำคัญกว่าคือ Destination ว่าปลายทางของเส้นทางที่เราเดินอยู่คือที่ไหน -ทำไมเด็กถึงเรียนเอาเกรด Destination ของเขาอาจเป็นคำชมจากพ่อแม่ การยอมรับในหมู่สังคม -ทำไมคนถึงทำงานเอาเงิน Destination ของเขาอาจเป็นสนองความต้องการส่วนตัว การยอมรับ หรือเพื่อใครซักคน มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะเรียนเอาเกรด ทำงานเอาเงิน ก็ในเมื่อ Destination ของเขาไม่ใช่ทำงานหรือเรียน นี่ครับ มองปัญหาต้องมองหลายๆมิติครับ ไม่ควรมองแค่ฉากหน้าที่เห็น การศึกษาไทยไม่เคยสอนเรื่องการวางแผนชีวิต ทำให้มันมีปัญหามากมาย แต่ว่าจะโทษการศึกษาก็ไม่ได้ เพราะDestination ของการศึกษาคือ "การผลิตคนที่พร้อมทำงานเข้าสู่ตลาดแรงงาน" ไม่ได้เพื่อยกระดับประชากร (ซึ่งปัจจุบันบอกได้ว่าคุณภาพแย่มีจำนวนไม่น้อยทีเดียว) *หมายเหตุ : เหตุผลที่ผมใช้คำว่า Destination แทนที่จะใช้ Goal เนื่องจาก Destination มักใช้กับการเดินทางซึ่งหมายถึง"จุดหมายปลายทาง" Goal มักใช้เกี่ยวกับความรู้สึกซึ่งหมายถึง"เป้าหมาย" เราอาจสามารถทำสำเร็จตาม"เป้าหมาย"หลายอย่างได้พร้อมกัน แต่มิอาจไปยัง"จุดหมายปลายทาง"หลายที่ได้พร้อมกัน **สรุป** ไม่ว่าโลกหรือสังคมจะเป็นยังไง เราก็ยังมีความสุขกับมันได้เสมอครับ ขอเพียงเราเข้าใจและรู้จักใช้ให้เป็นประโยชน์มากกว่าโทษ แก้ไขเมื่อ 30 ธ.ค. 51 19:02:19 จากคุณ : ฮีโร่ดอย - [ 30 ธ.ค. 51 19:00:27 ]

ความคิดเห็นที่ 48 - -" ทุกชีวิตดิ้นรน ค้นหาแต่จุดหมาย ใจในร่างกายกลับไม่เจอ ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ หาหัวใจให้เจอ ก็เป็นสุข แก้ไขเมื่อ 30 ธ.ค. 51 21:37:39 จากคุณ : งงงงงงง (bpcmarket) - [ 30 ธ.ค. 51 20:24:19 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 30 ธ.ค. 51 20:58:12 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เราเป็นคนหนึ่งที่ เรียนเอาเกรด "เพื่อสร้างโอกาส" ในการได้งานดีๆ และเอาไว้ศึกษาต่อในระดับปริญญาโทและเอก (แน่นอนว่าถ้าเกรดต่ำๆ ยูดีๆก็ไม่รับ) ทำงานเอาเงินเพื่อใช้ในการดำรงชีวิต แต่มั่นใจว่าหน้าที่ที่ทำ ยังดำรงอยู่ใน "จรรยาบรรณ" ของวิชาชีพ จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ 30 ธ.ค. 51 23:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 51 อ่านแล้วตะหงิดอยู่เรื่องนึง เรื ่องของระบบทุนนิยม คนประเทศเราเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า ? เคยอ่านที่มีคนพูดเกี่ยวกับทุนนิยมไว้ว่า คนทั่วไปคิดว่าเขาทรายเป็นนักมวยที่เก่งมั้ย แล้วเขาทรายกับไมค์ไทสันต่อยกันคุณว่าใครจะชนะ (??) "ระบบทุนนิยมคือระบบที่เอาเขาทรายถอดนวมแล้วไปต่อยกับไมค์ไทสัน และให้ชื่อการแข่งขันนั้นว่าระบบการค้าเสรี " ผมไม่ได้ต่อต้านทุนนิยมและเชื่อว่าระบบทุนนิยมเป็นระบบเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพแต่ต้อง "พอดี" "พอเพียงไม่สุดโต่งจนเกินไป" ยิ่งเราเป็นคนที่อ่อนแอกว่าสิ่งสำคัญคือเราต้องรู้ว่าจะตั้งกติกาอย่างไรไม่ให้คนที่เข้มแข็งกว่ามาเอาเปรียบเช่น จะให้ต่อยกับไทสันก็ได้แต่ขอมัดมือมันได้มั้ย อ่านแล้วบางทีก็สงสารคนไทยที่โง่ให้ฝรั่งมันหลอกเอาค่านิยมมาใส่หัวเพื่อให้มันมาเอาทรัพยากรได้ง่ายขึ้น แล้วบางโพสต์ที่บอกว่าฝรั่งซื้อที่เมืองไทยไม่ได้ ฝรั่งซื้อไม่ได้ "ตามทฤษฎีครับ"แต่เรื่องฝรั่งปั่นที่ นี่ผมไม่ออกความเห็นเพราะไม่รู้จริง เหมือนนักวิเคราะห์ที่บอกว่า น้ำมันขึ้นเพราะ "หน้าหนาวยุโรปต้องการน้ำมัน หรือน้ำมันจะหมดโลก" น้ำมันลงเพราะ "เศรษฐกิจไม่ดีความต้องการน้ำมันจึงลดลง" คนในห้องค้าน้ำมันเวลาพูดเรื่องนี้คงนั่งขำกันตัวงอ ผมแนะนำคนที่อยากรู้จักเรื่องระบบทุนนิยมลองอ่านหนังสือของโซรอส หรือ อลัน กรีนแสปน อ่านง่ายและสนุก ส่วนเรื่องความพอเพียงอยากให้เข้าใจว่า พอเพียง คือ พอดี รู้จักตัวเอง แล้วเวลามองทุนนิยมมองให้มันมีหลายมุมโลกความเป็นจริงมัน ไม่ได้ perfectเหมือนในตำรา ตำรามันเขียนบนสมมุติฐาน เวลาเอามาใช้ทุกหลักการมันต้องดูสภาพความเป็นจริง จากคุณ : คินดะอิจิ - [ วันปีใหม่ 03:49:54 A:124.120.7.31 X: TicketID:199551 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ความสามารถส่วนตัว เป็นแค่หนึ่งในปัจจัยของความสำเร็จเท่านั้นเองครับ (ผมว่าน่ะ) ยิ่งในยุคที่คนที่ตัดสินคนอื่นจากเปลือกแบบนี้ เรซูเม่ ยังไงก็สำคัญ ถึงเรซูเม่มันจะเป็นแค่เปลือก แต่เกรดดี มันก็ดีกว่าเกรดไม่ดี อยู่ดีครับ แน่นอนครับ ผมเห็นด้วยว่า มันมีพวกเรียนเพื่อเกรด สร้างเรซูเม่ คบคนเพื่อใช้เป็นสะพาน บูชาคนรวย บ้าโรงเรียนดังๆ เจอหน้าเอาโรงเรียนมาเบ่ง เป็นพวกกลวงๆเยอะถมไป แต่ถ้ามองแบบภาพกว้าง คนประสบความสำเร็จที่ไม่กลวง พวกที่เรียนและทำงานเพื่อพัฒนาตัวเอง ส่วนมากก็ เกรดดี และ เงินดี อยู่ดีน่ะครับ พวกบ้าเรซูเม่ แต่ไม่เก่งจริงมันก็มีเยอะ แต่ไม่ไช่ว่าคนเก่งควรจะมีเกรดที่ไม่ดี หรือ เงินเดือนน้อย เก่งจริง เรซูเม่ดี เงินเดือนเยอะ ก็มีออกถมไปครับ ทำยังไงได้ ในเมื่อโอกาสในสังคมมันตกอยู่ในกำมือของคนที่ตัดสินคนจากภายนอก ไม่ว่าเนื้อในคุณจะดีหรือไม่ เปลือกนอกมันก็สำคัญอยู่ดี จากประสบการณ์ส่วนตัวผมซึ่งทำงานอยู่ที่นิวยอร์คเมืองที่มันทุนนิยมเสรีสุดๆนี่แหล่ะ พบปะคนมาเยอะมากพอสมควร ผมพบว่าคนที่อยู่รอดและมีเส้นทางอาชีพที่ดีได้ในระดับเริ่มต้น  คือคนที่จบจากโรงเรียนที่ดี เกรดดี ครับ ถึงแม้ว่ากว่าครึ่งของคนพวกนั้นจะกลวงแค่ไหนก็ตาม (นึกถึงนักเรียนเอเชียบางประเทศที่เด่นมากเรื่องท่องจำข้อสอบเข้ามา ปั่นเรซูเม่มาจากประเทศตัวเอง เรียนหนังสือเหมือนต่อยมวยสากลสมัครเล่น คือแค่แย็บให้เข้าเป้าให้กรรมการเห็นพอ แต่สู้กันกลางถนน ลงไปกองกับพื้นตั้งแต่โดนหมัดแรกแล้ว) แต่คนพวกนั้นก็อยู่รอดในสังคมทุนนิยมแบบนี้ได้ในระดับนึงอยู่ดีครับ แต่ถ้านับคนที่ขึ้นไปอยู่ระดับบนๆได้จริงๆ คือต้องครบเครื่องครับ คือ เก่งจริงทั้งข้างในข้างนอก ความสามารถ คอนเนคชั่น บุคลิก เรซูเม่ ทำงานหนัก การประชาสัมพันธ์ตัวเอง และการพัฒนาคุณค่าตัวเอง เท่าที่อยู่มาหายากมากครับพวกเรซูเม่กลวงๆแล้วไปได้ดีระดับบนจริงๆ (แต่ที่เมืองไทย ผมไม่ทราบ) หรือในอีกแง่นึง อาจเป็นได้ว่า การเรียนเก่งหรือไม่เก่ง มันดูกันง่ายกว่า เป็นคนเก่งหรือไม่เก่งครับ การจะขึ้นไปสู่ระดับต่อไปได้มันต้องผ่านบันไดขั้นแรกไปก่อนอยู่ดี ก็คือควรพิสูจน์ได้ว่าเรียนเก่งนั้นแหล่ะครับ (ยกเว้นจะมือความสามารถอย่างอื่นที่พิเศษจริงๆ) สรุปคือ ผมเห็นด้วยส่วนหนึ่งกับเจ้าของกระทู้ครับ ว่าเราควรจะพัฒนาตัวเองจากข้างใน ทำตัวให้มีค่า แต่ไม่ควรละเลยเรื่องการสร้างโอกาสให้ตัวเองในอนาคตอ่ะครับ เกรงว่าน้องๆที่กำลังเรียนอยู่มาอ่าน แล้วจะมีข้ออ้างไม่ตั้งใจเรียน แล้วบอกตัวเองว่าฉันเกรดไม่ดีแต่ฉลาดน่ะเออ ถ้าเรารู้ว่าเรามีดี ทำไมไม่ทำให้คนอื่นรู้ด้วยล่ะครับ ในเมื่อมันง่ายกว่าที่จะได้โอกาสมาพัฒนาตัวเองไปอีกระดับ (สมมุติว่าผมอยากสร้างกระสวยอวกาศ ถ้าผมไม่ไปทำงานให้นาซ่า ผมจะไปหาโอกาสพัฒนาตัวเองที่บริษัทขายหม้อหุงข้าวได้ยังไงครับ แล้วถ้าผมเกรดไม่ดี ผมจะเข้าไปทำงานที่นาซ่าได้ยังไงครับ) ส่วนเรื่องทุนนิยม ผมว่ามันอยู่ที่ตัวเราครับ ว่าจะเลือกใช้ชีวิตแบบไหน มันคนล่ะเรื่องกับ เรียนเพื่อเกรด หรือทำงานเพื่อเงิน ต่อให้อยู่ในระบอบสังคมนิยม เขายังต้องเรียนให้เก่งเลยครับถึงเป็นผู้นำประเทศได้ แก้คำสะกดครับ แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 52 11:35:12 แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 52 10:48:02 จากคุณ : ein. - [ วันปีใหม่ 10:45:42 ]

ความคิดเห็นที่ 53 พออยู่ในระดับ มีกิน มีใช้ สุขสบาย คนก็มักจะลืมความคิดและตัวตนว่าก่อนหน้านี้คิดและทำอะไร ยามเด็กเดินมาอย่างไรกว่าจะโต สู้และอดทนขนาดไหน แล้วทำไมจึงได้มีกินมีใช้กว่าเพื่อนๆ และเคย(แอบ)ยกตนเหนือคนอื่นอย่างไร    วันนี้ บางคนก็เพียงแค่ อยากสอนอดีตของตนที่ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ บางคนก็ยังอยากจะยกตนเหนือคนอื่นอยู่แม้ชีวิตจริงจะไม่ใช่ และบางคนก็อยากจะบอกจริงๆจากประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา และอีกหลายคนทำในสิ่งตรงข้ามกับตัวตน   แท้จริง หน้าที่ยามเรียนก็ต้องเรียนให้ดีที่สุด การตัดสินก็คือผลการเรียน เมื่อทำไม่ได้ ทำไม่ดีก็ต้องรู้จักละอายและยอมรับ  เช่นกันคนทำดียามเรียนก็สมควรได้สิทธิได้เปรียบ ได้งานดี เงินดี เป็นที่ชื่นชมแก่ใครๆและครอบครัว คนไม่ได้เรื่องจะมาหวังอะไร จะมาขอความเมตตาอะไรจากความห่วยของตน ถ้าอยากจะฟื้นตัวก็ต้องขยัน และหาความรู้เพิ่มเติมชดเชย ไม่ใช่มาหวังให้ไปลดโอกาส คนที่ทำดีในการเรียน และการทำงาน   การที่ตัวเองชุ่ย แต่ไม่ปรับปรุง แถมมาโทษค่านิยม วัฒนธรรม มันจะถูกต้องหรือ   จะมีอีกทาง ก็คือลอกการบ้านเขา แบบนายกไทยบางคน  แล้วไปยุครอบครัวอื่นแตกกันเอาผลประโยชน์เข้าล่อ เอามาเป็นพวก ให้มันเนรคุณกันเอง ก็อาจยิ่งใหญ่เข้ายุคสมัย ไม่ต้องเรียน    คนหนีทหาร ก็ยังใหญ่และมีอำนาจได้นี่นา      5555 แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 52 15:30:16 จากคุณ : s_reewong - [ วันปีใหม่ 15:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 54 อืมมม... อ่านความคิดเห็นที่ 53 แล้ว ผมเป็นคนหนึ่งที่ คิดแย้ง อย่างสิ้นเชิงครับ... สมัยผมเรียนมหาลัย ผมตังเป้าไว้เลย ว่า ผมจะสนุกกับชีวิตที่สุด โดยเรียนพอไปให้รอด เท่านั้น... คือ เอาให้ ผ่านได้ และเกรดที่สังคมพอยอมรับได้ ไม่แย่เกินไปนัก (คือมากกว่า 2.5 ขึ้นไป เรียนต่อโทได้เป็นพอ) และผมรู้สึกไม่เสียใจแม้แต่น้อย.. กับการตัดสินใจแบบนั้น... ตอนเรียนประมาณ ปีหนึ่ง - ปีสอง มีเพือนเด็กเนิร์ด คนหนึ่งมาถามผมด้วยความรักว่า... ทำไมพ่อแม่ ส่งมาเรียนแล้วไม่ตั้งใจเรียน.. พ่อแม่ มรึง... จ่ายค่าเทอมมาให้จีบสาว หรือไงวะ.... ผมก็ตอบเพือนรักท่านนี้ไปด้วยความรักว่า.. ถ้ามรึงไม่จีบสาวๆเสียแต่ตอนนี้ รับรองว่าจะเสียใจภายหลัง...  :P ชีวิตต้องเดินทางสายกลางน่ะครับ.. ถ้าผมมีลูกมีหลาน เอาแต่เรียน ได้เกรด 4 หมด แต่ด้านอื่นไม่บล๊านซ์ ผมก็คงเป็นห่วง.... หลังๆหลายท่าน พูดถึงการสมัครงาน และ resume  สิ่งเหล่านี้ เหมือน  packaging ครับ ถ้าคุณไม่ได้ขายได้ด้วยการบอกต่อ คุณต้องมี packaging ที่ดีที่ให้คนอยากหยิบไปทดลองใช้.. สิ่งเหลานี้มันก็คือการสือสาร + กับจินตนาการ จะมีประโยชน์อะไร ถ้าคุณไม่สามารถสื่อสารและแสดงให้ผู้รับสารเข้าใจในสิ่งที่คุณอยากสื่อไปได้.. แ หากคุณเก่งในเนื้องาน แต่คุณสื่อสารไม่เก่ง คุณจะเหมาะกับงาน หลังบ้าน เป็นผู้ชำนาญการ เป็นนักเทคนิก และคุณจะได้ทำงานสำคัญในงานที่ต้องการความสามารถเฉพาะด้าน.... หากคุณสื่อสารเก่ง คุณจะมาอยู่ในตำแหน่งที่ได้สื่อสารกะชาวบ้าน หรือกับลูกค้า... ซึ่งเป็นงานที่สำคัญมากเหมือนกัน เพราะผู้ที่สื่อสารกับลูกค้าทุกคน ถือเป็นตัวแทนบริษัท.. หากคุณทำเก่งทั้งสองอย่าง อย่างมาก... คุณจะได้เป็นหัวหน้า คนทั้งสองกลุ่มขึ้นต้น หากคุณสื่อสารไม่เก่ง คุณลองคิดดูแล้วกัน ว่าถ้าซักวันคุณจะต้องมีลูกน้อง ต้องควบคุมทีมขนาดใหญ่.. คุณจะสอนงานลูกน้อง และคุณจะจัดการลูกทีม และทีมงานที่เกี่ยวข้องได้ดีขนาดใหน... ของพวกนี้ไม่มีใครเกิดมาเป็นเลยครับ ฝึกกันทั้งนั้น..... จากคุณ : MESMERIC - [ 2 ม.ค. 52 00:25:07 ]

ความคิดเห็นที่ 55 นานแล้วที่กระทู้ไม่ได้ขึ้นกระทู้แนะนำ ต้องมีการเถียงกันด้วยถ้อยคำรุนแรงและสมมติว่า "ตัวผม" เป็นแบบโน้นแบบนี้ ถึงโดนโหวต .... 5555 ดีครับ จริงๆ แล้ว ประสบการณ์ของทุกๆ คนมีค่าอยู่แล้วครับ แม้แต่น้องที่จบใหม่ก็ตาม ดังนั้น ทุกความเห็น คือความคิดของคนครับ มีดีอยู่ในนั้นแน่นอน แค่ความเห็นของผมไม่ได้ไปช่วยให้ทางสว่างใครได้ หรือ ครอบคลุมไปหมดทุกอย่าง ... ผมแค่เห็นตามสถาณ์การณ์ที่มีคนมาโพสเรื่องความทุกข์มากๆ ก็เท่านั้นเองครับ .... แต่ผมเชื่อนะ หลังโพสทุกคนก็ลืมความทุกข์ ไปหาความสุขเข้าตัว (หรืออีกภาษาพระจะบอกว่า "ทุกข์น้อยลง" ก็คือความสุข) หากใครมาอ่านกระทู้นี้ แล้วได้ประโยชน์จาก ข้อความต่างๆ ที่ตอบๆ มา ก็จะดีไม่น้อยครับ สังคมเรานี้ อยู่ด้วยความหลากหลายครับ หากเห็นไปในทางเดียวกันหมดนั่นคือส่งเสริมเผด็จการ... แต่หากหลากหลายมากเกินไปและชวนทะเลาะกัน จะเหมือนพวกเล่นกีฬาสีเหลือง สีแดง ที่ตีกันนะครับ ไม่เอา ไม่เอา ... อิอิอิ เราต้องพยายามใช้ความหลากหลายเพื่อมุ่งไปหาประโยชน์ครับ ที่ฝรั่งเรียก "Diversity" ผมคงตอบแค่นี้นะครับ ... ปีใหม่นี้ งานเยอะ คนน้อย งานหนักขึ้นครับ ... ขอให้ทุกท่านที่อ่านและตอบกระทู้ มีกำลังใจสู้ต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ ^_^ จากคุณ : KENG76 - [ 2 ม.ค. 52 16:25:25 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เรียนให้เป็น เล่นให้เก่ง   เรียนให้เป็น เล่นให้เก่ง เร่งสร้างสรรค์ เจ้าผ่านวัน ล่วงคืน ต้องยืนสู้ เยาวชน ของไทย ควรใคร่รู้ เพื่อเจ้าอยู่ สู้โลก ยกย่องไทย จัดเรื่องเรียน เพียรพร่ำ คำครูสอน รู้หลักเล่น เป็นบางตอน ผ่อนงานไว้ สมองดี ต้องมีพัก อย่าหนักไป คนรุ่นใหม่ ไม่คร่ำเคร่ง จนเกร็งเกิน วิชาการ งานประจำ เราย้ำคิด เรื่องรอบตัว รู้ถูกผิด ไม่ขัดเขิน คราวสนุก รุกเต็มที่ ถึงทีเพลิน เรารู้เดิน สองทาง ไม่ขวางกัน จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 3 ม.ค. 52 11:31:55 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ในโลกนี้ มูลเหตุแห่งความสำเร็จและความล้มเหลวต่างกันอยู่นิดเดียว... อยู่ที่เส้นแบ่งของทัศนคติและความมุ่งมั่นว่า ... กล้าคิดกล้าทำ ในสิ่งที่ฝันให้เกิดขึ้นจริงหรือเปล่า? เพื่อปรับเปลี่ยนตัวเองจากสถานภาพที่เป็นอยู่... ยกระดับไปสู่อีกสถานภาพหนึ่งที่มีคุณค่า... และความหมายที่มากกว่า ...  ^_^ แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 52 12:47:20 แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 52 12:32:00 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 3 ม.ค. 52 12:31:05 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เคยอ่านเจอบทความนึงของฝรั่ง จำได้เลาๆ ฝรั่งเองก็มีความสงสัย และตั้งคำถามเรื่อง คนที่เรียนดีเกรดดี เวลาทำงานแล้วกลับไม่ประสบความสำเร็จในชีวิต สู้คนที่เรียนเกรดไม่ดี แต่รู้จริง (ตามนิยามของความเห็นบนๆ) คำพูดนี้จริงหรือไม่? (คิดว่า ความเชื่อแบบนี้น่าจะกว้างขวางอยู่ทุกประเทศนะ) จากการวิจัยติดตามชีวิตของผู้สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยหลายแห่งในอเมริกา ตั้งแต่เรียนจบจนได้ทำงาน ไต่เต้าจนเป็นผู้บริหารระดับกลาง พบว่า... ส่วนใหญ่ (กว่า 70%) ของผู้ที่ประสบความสำเร็จในอาชีพการงาน (เป็นผู้บริหารระดับกลางขององค์กร เป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านเช่น นักวิทยาศาสตร์ ฯลฯ) ล้วนแล้วแต่เป็นผู้มีผลการเรียนในมหาวิทยาลัย "ดี" ทั้งสิ้น และส่วนใหญ่ (จำเปอร์เซ็นต์ไม่ได้) ของผู้มีผลการเรียนดี ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ในขณะที่ ส่วนใหญ่อีกเช่นกัน ของผู้มีผลการเรียนไม่ดี ยังคงต๊อกต๋อยอยู่ในองค์กร หรือหน่วยงานที่ตัวเองทำงานอยู่ มีชีวิตฐานะการเงินไม่มั่นคง ลุ่มๆ ดอนๆ สรุป ความเชื่อที่ว่า คนเรียนเก่งมักทำงานไม่ได้เรื่องเก่งแต่ในตำรา เป็นความเชื่อที่ผิด คนอย่าง บิล เกตต์ ที่เรียนไม่จบมหาวิทยาลัย (แต่ตอนนี้จบแล้ว เพิ่งเรียนจบ ปริญญาตรี ไม่นานมานี่เอง กลับไปเรียนหลังจากเป็นมหาเศรษฐีแล้ว) แต่ประสบความสำเร็จน่ะ มันเป็นกรณีผ่าเหล่า หนึ่งในร้อยล้าน แต่คนมักเอากรณีอย่างนี้มาตีขลุมเข้าข้างตัวเองว่า นี่ไง ไม่ต้องเรียนหรือเรียนแย่ก็ได้ ก็ประสบความสำเร็จได้เหมือนกัน ถ้าคุณคิดว่า เชื่อว่า ตัวเองเป็นบิล เกตต์ ก็โอเคนะ ไม่ต้องเรียนให้ได้เกรดดีมากก็ได้ ไม่ต้องเรียนหนังสือเลยก็ได้ (มีเศรษฐีหลายคนที่ไม่ได้เรียนหนังสือ เศรษฐีไทยนี่แหล่ะ แต่เศรษฐีพวกนี้ให้ลูกตัวเองเรียนหนังสือสูงๆ ทุกคนเลย) ไม่อยากให้ความเชื่อผิดๆ อย่างนี้ มาทำให้น้องๆ ที่กำลังเรียนหนังสืออยู่สับสนไปด้วย เพราะเคยมีเพื่อนสนิทสมัยเรียนมหาวิทยาลัยก็เชื่ออย่างนี้เหมือนกันว่า ไม่เห็นต้องทำเกรดดีๆ เลย เรียนเอาความรู้ดีกว่า สุดท้าย เกรดก็ไม่ได้ ส่วนความรู้จะได้หรือเปล่าไม่แน่ใจ (ก็จะเอาเกรดวัด ก็อ้างว่าเกรดใช้วัดความรู้ที่เขามีไม่ได้) อย่างที่ความเห็นข้างบนหลายความเห็นพูดนั่นแหล่ะ ว่าถ้าขนาดเกรดก็ยังทำให้ดีไม่ได้ แล้วต่อไปจะทำอะไรได้ คนที่ทำเกรดได้ดี แต่ไม่มีความรู้ (กลวง) น่ะ เราว่าหายากมากนะ ส่วนคนที่เกรดไม่ดี และ กลวง ด้วย เราว่าหาง่ายกว่า จากคุณ : Holic (โฮลิก) - [ 4 ม.ค. 52 15:23:40 ]

ความคิดเห็นที่ 59 หลากหลายจริงๆครับ จขกท. หลากหลายจนบางคนหลง! กลายมาเป็นเถีบงกัน เรื่องเกรดดี-ดีกว่าเกรดไม่ดี ถ้าผมเข้าใจไม่ผิด จขกท.น่าจะแค่ต้องการให้พัฒนาตัวเองมากกว่าจะโฟกัสแต่ที่เกรด ถ้าไม่กลวงจริงหรือไม่อคติมากจนเกินไปก็จะสามารถพอเข้าใจได้ง่ายขึ้น สามารถมองข้ามช็อต ไม่ต้องมาพูดเรื่องที่ใครๆก็พอจะรู้เพื่อจะเอาชนะกัน แตกประเด็นเลยดีไหมครับว่า เกรดดีดีกว่าเกรดไม่ดีอย่างไร เชื่อว่าถ้าแตกไปคงไม่ได้ขึ้นกระทู้แนะนำเช่นนี้เป็นแน่ เพราะอะไรครับ เพราะเป็นสิ่งที่ทุกคนเข้าใจและรับรู้กันอยู่โดยทั่วไปอยู่แล้วนั่นเอง เขียนอีกก็ถูกอีก แค่อยากบอก ลูกพี่ลูกน้องเกือบ20คน ที่ส่วนใหญ่80% จบที่ดังๆ และเกรดดี น้องชายแท้ๆ ได้ทุนเรียนนอกจนจบโท น้องสาวก็เกรดดีโรงเรียนก็มีชื่อ ไม่มีใครกลวง มีความคิด แต่มีเพื่อนบางคนหรือคนบางคน ที่ผมไม่ยอมรับ ถึงแม้จะเกรดดี (กลวงก็ได้) นักวิชาการหรืออ.มหาลัยดังๆบางคน ก็ยังมีคนไม่ยอมรับทั้งที่มีความรู้มากมาย มีหรือไม่ ที่1โรงเรียนวัด กับที่1ห้องคิงโรงเรียนดัง จะเก่งพอๆกันไหม? ที่อยากสื่อคือมาตราฐานแต่ละที่ไม่เท่ากัน สภาพแวดล้อมต่างกัน ยืนกันคนละจุด มุมมองก็ต่างกัน คนเกรดดีๆที่ได้รับโอกาสที่ดีอย่าลืมแสดงศักยภาพเวลาทำงานให้ดีกว่าคนเกรดน้อยกว่า โอกาสน้อยกว่าด้วยนะครับ(เชื่อว่ากว่า90%ทำได้ดีกว่า) ทำงานให้เหมาะสมกับเกรดและเงินเดือนนะครับ ผมมันแค่ 2กลางๆ ไม่กดดัน แล้วถ้าทำงานได้ดีกว่า 3 จะน่าภูมิใจ สุดท้าย เจ้าของกิจการต้องการให้ลูกหลานไปเรียนเอาเกรดดี หรือว่าความรู้ที่ดีเพื่อมาดูแลกิจการต่อครับ (แล้วจะรู้ได้ไงว่ามีความรู้ถ้าเกรดไม่ดี 55+ ไม่มีวันจบ) ตัวใคร-ตัวมัน จากคุณ : ทางของฉันฝันของใคร (bpcmarket) - [ 4 ม.ค. 52 17:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 60 สรุปจะให้เรียนยังไงและทำงานยังไงคะ? จากคุณ : ทังโคริริน - [ 6 ม.ค. 52 15:56:00 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ทำไมการศึกษาไทยไปไม่ถึงไหน โดย สายพิน แก้วงามประเสริฐ มติชนรายวัน วันที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2551 ปีที่ 31 ฉบับที่ 11252 "การศึกษาไทยอาการที่ต้องผ่าตัด เพราะคุณภาพตกต่ำ" เมื่อจะกล่าวถึงคุณภาพของการศึกษา ความสำเร็จในการปฏิรูปการศึกษา สังคมมักมองไปที่ความสามารถในการสอบแข่งขันของนักเรียนโดยเฉพาะดูที่คะแนนสอบเป็นสำคัญ วิชาที่ถูกให้ความสำคัญและเป็นเสมือนตัวชี้วัดคุณภาพการศึกษามักจะเป็นวิชาวิทยาศาสตร์ และคณิตศาสตร์ ทั้งที่มนุษย์เกิดมาย่อมมีความแตกต่างอย่างหลากหลายมีความสามารถไม่เหมือนกัน ตราบใดที่สมองยังแบ่งเป็นซีกซ้ายซีกขวา มนุษย์จึงไม่จำเป็นต้องเก่งวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์เหมือนๆ กัน สถาบันทดสอบต่างๆ สรุปผลการทดสอบของเด็กในวิชาทั้งสองตรงกันว่า เด็กไทยมีความรู้ด้านคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์เพียง 1% หรือถึงเด็กไทยจะมีความรู้ด้านคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์มากกว่านี้ก็ไม่อาจเป็นเครื่องชี้วัดความมีคุณภาพ หรือไม่มีคุณภาพของการศึกษาไทยได้ เรามักยึดติดกับตัวเลขคะแนนสอบ ทั้งที่เด็กที่สอบได้คะแนนสูงมากมีสักกี่คน ที่มีโอกาสทำคุณประโยชน์ให้กับประเทศชาติได้อย่างแท้จริง บางทีที่ทะเลาะกันไม่หยุดหย่อนในสังคม โดยไม่มีใครฟังใคร นั่นไม่ใช่ตัวอย่างของเด็กที่เรียนดีประสบความสำเร็จในชีวิต แต่ไม่เชื่อมั่นในความสามารถของผู้อื่นหรอกหรือ สังคมต้องมีความแตกต่าง ระบบการศึกษาไม่อาจทำให้คนเก่งได้เท่ากัน ในรูปแบบเดียวกัน แต่ระบบการศึกษาควรจะทำให้คนเป็นคนดีได้เหมือนๆ กัน หรืออย่างน้อยก็พอแยกแยะผิดถูกชั่วดีได้ สังคมถึงจะสามารถเดินต่อไป หากมีเพียงคนมีความรู้มีปริญญามากมาย แต่เห็นแก่ตัว หรือถูกปลูกฝังให้เรียนเพื่อหวังกอบโกย หรือหารายได้ มากกว่าที่จะถูกสอนให้เรียนเพื่อคืนอะไรให้กับสังคมบ้าง สังคมก็ไม่น่าจะเดินไปได้ การสอนให้เด็กคิดเป็น มีความจำเป็นมากกว่าสอนให้เด็กต้องทำคะแนนได้มากๆ เพื่อเป็นหน้าเป็นตาให้ตนเอง พ่อแม่ โรงเรียนและครูอาจารย์เท่านั้น แต่ทำอย่างไรจะสอนให้เด็กคิดเป็น เพื่อเป็นตัวชี้วัดคุณภาพการศึกษา ต้องเริ่มกันที่ครอบครัว โรงเรียน และสังคม วิกฤตของเด็กวัยเรียนขณะนี้ไม่ใช่การทำข้อสอบได้คะแนนน้อย แต่เกิดจากการที่เด็กคิดอะไรไม่เป็น จึงก่อให้เกิดพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นความไม่เอาใจใส่ในการเรียน พฤติกรรมทางเพศที่ไม่เหมาะสม การติดยาเสพติด การติดเกม ปัญหาเหล่านี้ส่วนหนึ่งเกิดจากสภาพสังคมที่ยั่วยุเด็ก ประกอบกับเด็กคิดไม่เป็น จึงทำให้ถูกมอมเมาจากสิ่งยั่วยุเหล่านี้ได้ง่าย เมื่อสังคมยั่วยุให้เด็กหลงระเริงห่างไกลจากโรงเรียนออกไป แล้วครูในโรงเรียนมัวทำอะไรอยู่ทำไมไม่สอนให้เด็กรู้จักคิดให้เป็น คำตอบคงเหมือนๆ กันคือ อบรมสั่งสอนอยู่เหมือนกัน แต่อาจจะน้อยเกินไป ที่น้อยเกินไปคงไม่ใช่ครูไม่เอาใจใส่ไม่อยากจะอบรมเด็ก แต่เป็นเพราะหากมัวอบรมคุณธรรม จริยธรรม ฝึกให้เด็กคิดวิเคราะห์ หรืออบรมสั่งสอนเรื่องที่เด็กยังขาดองค์ประกอบความเป็นคนที่ดีแล้ว เนื้อหาวิชาการที่จำเป็นต้องใช้สอบโดยเฉพาะการทดสอบระดับชาติ หากสอนได้ไม่ถึงไหน คะแนนสอบออกมาต่ำก็ย่อมถูกตำหนิติเตียน ตั้งแต่ในระดับโรงเรียน ไปจนถึงระดับชาติ ประณามกันไม่จบสิ้น โดยมิได้ดูว่าเด็กที่เรียนได้คะแนนน้อย หรือได้คะแนนมาก ใครรู้ใครคิดเป็นมากกว่ากัน ระบบการศึกษาที่ใช้ตัวเลขเป็นตัวชี้วัดคุณภาพ ส่งผลให้แต่ละโรงเรียนต้องเร่งระดมเพิ่มตัวเลขกันขนานใหญ่ ครอบครัวก็ส่งเสริมเพื่อเพิ่มผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนให้กับลูกด้วยการเร่งรัดเรียนกวดวิชา ตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนเข้ามหาวิทยาลัย ชีวิตของเด็กจึงเต็มไปด้วยตัวเลข ตอนเด็กก็เป็นตัวเลขเกรดเฉลี่ย ยามโตขึ้นตัวเลขก็เปลี่ยนเป็นรายได้ ชีวิตจึงเต็มไปด้วยการคำนวณเป็นตัวเลขรายได้ มากกว่าคำนวณเป็นคุณภาพในการ "ให้" แก่สังคม หากจะผ่าตัดการศึกษาไทย ควรผ่าตัดกันทั้งระบบ ทั้งในส่วนของการสร้างสังคมให้เอื้อต่อการเรียนรู้ โดยผู้คนในสังคมต้องเป็นแบบอย่างให้เด็ก ในเรื่องของการเรียนรู้ การใช้สติปัญญาในการแก้ปัญหา การคิดให้เป็น แต่สังคมไทยในปัจจุบันคนมักคิดอะไรก่อนทำน้อยกว่าการทำอะไรตามกระแส เราจึงมักเห็นผู้คนในสังคมเฮละโลทำนั่นทำนี่ หรือทำตามผู้นำเพียงไม่กี่คน โดยขาดสติว่าตนเองทำอะไร ทำแล้วเป็นประโยชน์กับส่วนรวมมากน้อยเพียงใด สังคมไทยกลายเป็นสังคมที่ทำอะไรตามใจชอบ แต่ขาดความรับผิดชอบต่อผลที่จะเกิดขึ้น หากเป็นดังนี้ก็ไม่ถือว่าเป็นสังคมแห่งการเรียนรู้ เพราะไม่เคยเรียนที่จะรู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ จึงยังไม่เป็นแบบอย่างให้กับเด็ก ผู้ใหญ่ในสังคมควรทำตัวให้เป็นแบบอย่าง เพราะเด็กมักซึมซับพฤติกรรมของผู้ใหญ่ได้ดีจากการดูการเห็นจนกลายเป็นความเคยชิน มากกว่าการสอนด้วยคำพูด โดยเฉพาะแนวความคิดที่จะ "ทำเพื่อชาติ" ที่เห็นพูดกันทุกวี่วัน เช่น ด่ากันเพื่อชาติ ปลุกม็อบเพื่อชาติ หรือเมื่อวานพึ่งจะด่ากันอยู่หยกๆ หรือประเภท "ผีไม่เผาเงาไม่เหยียบ" แต่วันนี้กลับกอดกัน พฤติกรรมเหล่านี้ทำให้เด็กสับสนอยู่ไม่น้อยว่าผู้ใหญ่ในสังคมกำลังทำอะไรกันอยู่ อาจทำให้เข้าใจไปว่าเป็นพฤติกรรมธรรมดาที่พึงกระทำเพื่อความอยู่รอด หรือเพื่อชาติ? ซึ่งทำให้สังคมไทยมีผลผลิตที่ไม่ค่อยจะเป็นความหวังสักเท่าไร เพราะผู้ใหญ่ไม่เป็นแบบอย่าง นอกจากพฤติกรรมของผู้คนในสังคมที่ต้องทบทวนแล้ว ในส่วนของการจัดการศึกษาในโรงเรียนตราบใดที่ไม่อาจนำระบบคุณธรรม จริยธรรมมาใช้ในการบริหารและจัดการศึกษาได้ คุณภาพการศึกษาย่อมไม่เกิด เพราะคนที่ขาดคุณธรรม จริยธรรม ย่อมนำระบบการเล่นพรรคเล่นพวก และเสริมสร้างนิสัยประจบสอพลอ หรือใช้ระบบนี้สร้างความแตกแยกขึ้นในองค์กรเพื่อให้ง่ายแก่การปกครอง มาใช้ในการบริหารงานมากกว่าที่จะสนับสนุนให้คนดี คนเก่ง มีขวัญและกำลังใจที่จะทำงานได้อย่างเต็มที่ เมื่อไม่เกิดความร่วมแรงร่วมใจ หรือไม่ได้ใช้สติปัญญาร่วมกันในการจัดการศึกษาแล้ว คุณภาพการศึกษาจะเกิดขึ้นได้อย่างไร ปัญหาของการศึกษาไทย อาจไม่ใช่เรื่องที่โรงเรียนขาดเทคโนโลยีที่ทันสมัย จึงไม่จำเป็นต้องเริ่มด้วยการระดมซื้อคอมพิวเตอร์แจกให้โรงเรียนเป็นล้านๆ เครื่อง เพราะการมีหรือไม่มีคอมพิวเตอร์ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำให้เด็กคิดเป็น ดีไม่ดีการมีคอมพิวเตอร์ใช้โดยปราศจากการดูแลอย่างทั่วถึงกลับกลายเป็นดาบสองคมด้วยซ้ำ หรือบางทีการที่รัฐต้องเสียงบประมาณเพื่อซื้อคอมพิวเตอร์จำนวนมาก อาจไม่คุ้มกับเงินที่เสียไปจำนวนมากก็เป็นได้ ปัญหาของการจัดการศึกษาส่วนหนึ่งอยู่ที่สอนอย่างไรเด็กจึงจะคิดให้เป็น ซึ่งย่อมเกี่ยวกับวิธีการสอนของครู ทำอย่างไรครูจะสอนด้วยความสบายอกสบายใจ ครูต้องไม่สอนมากจนเกินไป สภาพในปัจจุบันคือ มีความเหลื่อมล้ำระหว่างครูแต่ละวิชา บางโรงเรียนมีครูบางสาขาวิชาน้อยเกิดไปไม่พอเพียง บางวิชามีมากเกินความจำเป็น บางวิชาครูสอนหนักเครียดมาก ก็พากันลาออกตามโครงการที่รัฐเชิญชวนให้ออก พออยากให้ออกก็ออกได้ทันที แต่การจัดอัตรากำลังมาแทนที่ช้ามากไม่ทันการณ์ นอกจากนี้ ปัญหาในส่วนที่เกี่ยวข้องกับขวัญและกำลังใจของครู ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการจัดการศึกษาไม่น้อย คือการส่งเสริมให้ครูมีขวัญและกำลังใจที่ดี ด้วยการส่งเสริมให้มีรายได้อย่างพอเพียง มีวิทยฐานะอันเหมาะสม เท่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน แม้ว่าจะมีกฎหมายที่เอื้อให้ครูสามารถเพิ่มพูนวิทยฐานะให้สูงขึ้นได้ แต่กฎเกณฑ์บางอย่างอาจไม่เอื้อที่จะทำให้ครูทำได้มากนัก เช่น ผลงานทางวิชาการหรือนวัตกรรมที่ให้ครูส่งประกอบการขอเลื่อนวิทยฐานะ มีกติกาที่เกินกำลังที่ครูจะทำได้ด้วยตนเอง เช่น การให้ทำรายงานการใช้นวัตกรรม 5 บท ที่มีลักษณะคล้ายๆ วิทยานิพนธ์ ครูส่วนหนึ่งที่ไม่ผ่านการเรียนระดับปริญญาโทสามารถทำได้น้อยมาก หรือหากจะทำก็ต้องไปผ่านกระบวนการอบรมที่จัดโดยผู้เชี่ยวชาญเฉพาะ ซึ่งต้องมีค่าใช้จ่ายเป็นเงินจำนวนไม่น้อย หรืออาจต้องใช้วิธีลัดตามที่เป็นข่าวว่ามีการจ้างทำผลงานทางวิชาการ ยังไม่พบว่าเป็นจริงหรือไม่ หรือหากเป็นจริง ก็ยังไม่เห็นมีใครถูกลงโทษสักราย เป็นแค่ข่าวลือที่ก่อให้เกิดความเสียหาย และความตกต่ำแก่วงการครู หากกำหนดเกณฑ์ให้ครูทำโดยไม่ยุ่งยาก ทำในสิ่งที่ครูนำไปใช้สอนได้จริง มากกว่าวางกฎกติกาให้สูงเกินกว่าจะนำไปใช้ได้จริง หรืออย่างน้อยต้องคำนึงถึงผลงานของครูว่า ไม่ใช่วิทยานิพนธ์ที่จะนำไปขึ้นหิ้งบูชา กฎเกณฑ์กติกาการเลื่อนวิทยฐานะ น่าจะส่งเสริมให้ครูที่เขียนหนังสือไม่เก่ง แต่สามารถสร้างสื่อหรือนวัตกรรมที่จะนำไปใช้กับเด็กได้จริงๆ ทำให้ครูที่ตั้งใจสอนเกิดขวัญและกำลังใจในการทำงาน ย่อมส่งผลต่อการพัฒนาคุณภาพการศึกษา การวางกฎเกณฑ์กติกาให้ครูทำได้จริงๆ และเหมาะสม ย่อมดีกว่าปล่อยให้ครูต้องมีนิสัยหลอกลวงหรือต้องลงทุนไปจ้างผู้อื่นทำ และไม่เปิดช่องว่างให้เกิดอาชีพหาผลประโยชน์ในแวดวงการศึกษา ซึ่งไม่เกิดผลดีแต่อย่างใด ปัญหาคุณภาพการศึกษาไทยที่ต้องผ่าตัด คงไม่ใช่การหาวิธีการที่ทำอย่างไรเด็กจะได้คะแนนวิชาวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ เพิ่มมากขึ้น แต่ปัญหาคือทำอย่างไรเด็กถึงจะมีคุณธรรม และคงไม่ใช่วิธีการสร้างความมีคุณธรรมกันที่เปลือก ด้วยการให้เขียนรายงานบันทึกการทำความดี ทุกครั้งที่พิจารณาความดีความชอบ ใครเขียนดีได้คะแนนมาก (เขียนกับทำจริงเป็นคนละเรื่อง) ส่วนครูก็เน้นปลูกฝังคุณธรรมด้วยการให้เด็กบันทึกความดี กลายเป็นว่าทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ต่างสร้างเปลือกของความดีที่ไม่ค่อยจะมีสาระเหมือนๆ กัน งานการปฏิรูปการศึกษาจึงไม่ใช่เรื่องเล่นๆ และเล็กๆ ที่ใครก็สามารถทำได้ ช่วงที่ผ่านมาแทบจำไม่ได้ว่ารัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการคนใดทำอะไรให้เป็นหน้าเป็นตาของงานด้านการศึกษา จนกระทั่งนึกออกว่า หากเป็นเรื่องนี้ต้องนึกถึงรัฐมนตรีคนนี้ งานด้านการศึกษาถือเป็นหน้าเป็นตาของรัฐบาลอยู่ไม่น้อย หากได้คนดีมีฝีมือมากำกับดูแล ย่อมได้รับคำชื่นชมสรรเสริญ แต่หากได้รัฐมนตรีขัดตาทัพเพื่อก้าวไปสู่กระทรวงที่ใหญ่กว่านี้ หรือเป็นรัฐมนตรีนอมินีที่ไม่เคยล่วงรู้ ไม่สนใจงานด้านการศึกษามาก่อนเลย รวมทั้งขาดวิสัยทัศน์ด้วยแล้ว ก็ยากที่การปฏิรูปการศึกษาจะประสบความสำเร็จได้อย่างที่สังคมรอคอย จากคุณ : SEA - [ 6 ม.ค. 52 22:17:15 A:124.120.45.163 X: TicketID:107202 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ชอบความคิดเห็นของ เจ้าของกระทู้คะ  ^___^ จากคุณ : โลมาลายจุด - [ 10 ม.ค. 52 22:38:13 ]

ความคิดเห็นที่ 63 http://www.advanced-mba.ru.ac.th/From%20Boss.html จากคุณ : SEA - [ 13 ม.ค. 52 21:55:57 A:192.168.0.17 X:124.120.84.161 TicketID:107202 ]