ความคิดเห็นที่ 1 เริ่มด้วยบุคคลต่างๆ ที่มาประกอบเป็นหมู่บ้านสหกรณ์นั้นเป็นคนที่มีความรู้น้อย   มีรายได้น้อย  ไม่มีวิชาเลย  และบางคนก็ไม่มีที่อยู่เลย  ไม่มีรายได้ประจำ   แต่เข้ามาแล้วก็ฝึกอบรมด้วยทำการปฏิบัติ   และค่อยๆ สั่งสอน  แนะนำทางวิชาการบ้าง ทางปฏิบัติบ้าง และเขาปฏิบัติเองด้วยความตั้งใจ จึงได้ขึ้นมาเป็นผลสำเร็จดังนี้ ก็เป็นตัวอย่างที่ดีว่า   เกษตรกรรมนี้  หรือความเป็นอยู่ของเกษตรกรนั้น จะแก้ไขด้วยตำราเล่มเดียวหรือหลายเล่ม  แม้จะบรรดาตำราทั้งหลายมาผสมกันหมด ก็เป็นสิ่งที่ยากที่จะทำด้วยความรวดเร็วในวันเดียว   จะต้องใช้เวลา  เวลานั้นเป็นปัจจัยสำคัญ   แต่ที่สำคัญคือที่เคยย้ำอยู่เสมอว่า ขอให้ปฏิบัติ ไม่ใช่ถือว่าตำราเป็นสำคัญอย่างเดียว   เพราะว่าตำรานั้นมันมีมากหลาย และตำราก็ทำขึ้นมาจากข้อมูล ข้อมูลเราไม่มี  เราก็ต้องเอาข้อมูลจากประเทศต่างๆ อื่นๆ ไม่ใช่ประเทศไทย   แม้แต่สถิติในเมืองไทยก็เพิ่งมาทำกันอย่างจริงจังในระยะหลังนี้    ก็ไม่เป็นสิ่งที่แน่นอนนัก จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 08:43:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ฉะนั้น ก็ไม่มีตำราตายตัวสำหรับทำการพัฒนาช่วยเกษตรกร แต่รวบรวมความคิดและปฏิบัติในเวลาเดียวกัน  ก็จะทันการ   เช่น  โครงการที่เอ่ยถึง หุบกะพงนี่นะ ก็ทำไปในแบบหนึ่ง โครงการอื่นๆ ก็มี ที่ทำอยู่ทำในแบบต่างๆ โครงการที่สอง  คือโครงการที่ดอนขุนห้วย   อยู่ใกล้ๆ หุบกะพง  ใช้วิชาการใกล้เคียงกับวิชาการวิธีการของหุบกะพง   โครงการที่สาม  คือโครงการที่หนองพลับ ซึ่งทำไปเริ่มตั้งแต่เริ่มต้นอย่างไม่สู้ดีนัก คือเริ่มต้นด้วยหลักก่อน แล้วค่อยไปถึงที่ดินจะจัดสรรคือ บุกเบิกแล้วก็ให้ทำทำนองว่าเช่าที่ดิน จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 08:44:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โครงการที่สี่  ก็มีที่นิคมซึ่งกระทรวงมหาดไทยจัดตั้งขึ้นมาแล้วที่ประจวบคีรีขันธ์ ก็ไปช่วยให้ความคิดที่นั่น โครงการต่อๆ ไปก็มี   อย่างที่จังหวัดนราธิวาส   และจังหวัดเชียงใหม่  เชียงราย ทางภาคเหนือ และยังมีโครงการอื่นๆ ที่กำลังก่อตั้งขึ้น ซึ่งเรียกว่าเป็น "ลูกเล็ก" ที่จะทำต่อไปที่กิ่งอำเภอสวนผึ้ง  อำเภอจอมบึง  จังหวัดราชบุรี   และที่อำเภอทับสะแก ซึ่งอยู่ในเขตของนิคมประจวบฯ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 08:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ทุกแห่งที่ได้เห็นมีปัญหาต่างกัน   แล้วก็มีภูมิหลังต่างกัน   เช่น  นิคมประจวบฯ ก็ตั้งเป็นนิคมแล้ว   แต่ก็ยังขาดความเป็นสหกรณ์   ก็ได้แนะนำข้อแรกที่ได้วิชามาจากหุบกะพง   คือคนทุกคนต้องมีอาหารบริโภค  มีข้าวสาร   เมื่อตนไม่ได้ผลิตข้าวก็ต้องไปซื้อ   แต่ถ้าแต่ละคนไปซื้อก็เสียเวลา   คือเสียกำลัง เสียเงินมากกว่าที่จะให้คนเดียวซื้อและเก็บเอาไว้   และเอามาขายแก่ส่วนรวมของสหกรณ์ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 08:47:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ที่หุบกะพงนี่ เป็นเวลาหลายปีที่มีผู้ที่เพิ่งเข้าในกลุ่มลุกขึ้นในที่ประชุม   บอกว่า "ผมขอเงิน"   ก็เลยถามเขาว่า  "จะเอาเงินไปทำอะไร" ก็บอกว่า "ผมหิว ผมไม่มีกิน" ก็บอกว่า   "ไม่มีกินก็ทำงานซี"   เขาบอกว่า    เขาทำ   แต่ว่าผักที่เขาปลูกมันยังเล็ก ยังขายไม่ได้   เพราะเขาเพิ่งมารับทำ  ก็ขาดข้าว ก็ไม่มีอะไรทาน ก็เลยเข้าใจเหตุผลที่เขาขอเงิน   และอยากทราบว่าเขาเข้าใจจริงหรือไม่   ก็เลยถามว่า "ถ้าจะให้ข้าวเอาไหม" เขาบอกว่า  เขาชอบ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 08:48:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ก็เลยบอกว่า  จะให้เงินแก่กลุ่มเป็นส่วนรวม และให้กลุ่มไปซื้อข้าวเป็นจำนวนมากพอสมควรที่จะมาจ่ายให้แก่สมาชิก   และสมาชิกก็จะมาซื้อข้าวโดยวิธีเชื่อก่อน   มาเอาข้าวไปแล้วจดเอาไว้ เมื่อมีรายได้ก็มาใช้คืน   เท่ากับเป็นธนาคารแห่งหนึ่ง เป็นสวัสดิการ   วิธีนี้พิสูจน์ว่าได้ผล เพราะปีต่อไป ไปเยี่ยมเขาเป็นทางการ   ก็ถามนายคนนั้นว่าเป็นยังไง   เขาบอกว่าสบายแล้ว... ต้องการเงินหรือเปล่า... ไม่ต้องการ   เพราะว่าวิธีการถูกต้อง จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 08:49:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เขาเอาข้าวไปแล้วก็พอทำงานแล้วก็เอาเงินมาคืน หรืออีกวิธีหนึ่งก็คือ   เขามีผลิตผลแล้วก็หักค่าใช้จ่าย ผู้นำกลุ่มเป็นผู้นำผลิตผลไปขายและหักค่าข้าวไว้แล้ว   ที่เหลือก็ให้กับเจ้าของ เขาก็พอใจ วิธีนี้ได้นำไปใช้ที่นิคมที่ประจวบฯ   จนไปถามเขาว่า   เรื่องข้าวเป็นยังไง เพราะข้าวมันแพง เขาก็บอกว่า  มีแม่ค้ามาขายที่ศูนย์ของนิคมฯ  เป็นตลาด   แม่ค้าบอกว่ามาเช่าแผง   แต่แล้วก็ผู้ที่เป็นสมาชิกนิคมไปซื้อ เลยบอกว่า บอกกับหัวหน้านิคมฯ ผู้ปกครองนิคม จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 08:50:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 บอกว่าก็ควรที่จะหาทางที่จะให้ข้าวมีราคาถูกลงแล้วก็มีรายได้แก่กลุ่ม   เขาก็เสนอว่า  ก็ควรที่จะให้แผงหรือเช่าแผงในราคาที่แพงขึ้น   จะได้มีกำไรสำหรับนิคมมาช่วยชาวนิคมฯ   คำตอบนี้ไม่น่าเป็นที่พอใจเลย เพราะว่าถ้าเช่าแผงแพงขึ้น ข้าวก็จะต้องแพงขึ้น นี่เป็นเศรษฐกิจธรรมดา ก็เลยบอกเขาว่า   วิธีที่ดีที่สุดก็คือให้สมาชิกนิคมผู้มีความสามารถไปเป็นเจ้าหน้าที่   ไม่ใช่เจ้าหน้าที่รัฐบาลแต่เป็นสมาชิกนิคมฯ  ไปซื้อข้าว   โดยไปเช่ารถไปซื้อข้าวที่ไหนที่ราคาไม่แพงเกินไป   เพราะนำมาเป็นจำนวนมากแล้วเก็บเอาไว้ เขาก็มีที่แล้วเป็นโรงเก็บ และขายแก่สมาชิกโดยเป็นอัตราเชื่ออย่างเดียวกับที่ทำอยู่หุบกะพง จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 08:51:57 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เขาก็ไปปฏิบัติ แล้วก็เป็นผลทำให้ราคาข้าวที่นิคมฯ ไม่แพง ถูกกว่าแต่เดิม ทั้งนี้ก็เป็นสิ่งปลีกย่อยอย่างหนึ่งซึ่งเป็นสิ่งสำคัญ   เพราะว่าเราต้องนึกถึงว่า จะเป็นเกษตรกร  จะเป็นข้าราชการ  จะเป็นอธิบดีหรืออาจารย์ก็ตาม ทุกคนก็ต้องมีสิ่งบริโภค   สำหรับคนไทยโดยมากสิ่งที่เป็นหลักก็คือข้าว บางคนอาจจะบอกว่าข้าวไม่มีกิน กินอย่างอื่นก็ได้   แต่ว่าเราต้องถือว่าข้าวนี่เป็นสิ่งสำคัญเป็นหลัก ก็ต้องซื้อ ก็ต้องเป็นเงินเป็นทอง  หรือไม่จริง   ทีนี้ก็เลยไปก้าวต่อไปที่นิคมประจวบฯ ก็ส่งเสริมให้ปลูกข้าวไร่  เพราะว่ามีที่ที่สามารถที่จะปลูกข้าว ข้าวไร่ เขาก็ปฏิบัติมา จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 08:55:10 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เมื่อไปเยี่ยมที่นิคมฯ ก็เห็นข้าวที่ได้เป็นผล  ข้าวไร่น่ะ   ก็นับว่าเป็นที่น่าพอใจพอสมควร ข้าวก็มีคุณภาพดีพอควร ฉะนั้น   ที่รวมความจากโครงการต่างๆ นี่ก็ยังมีเรื่องข้าว   ยังมีอีกส่วนหนึ่งที่ทางภาคเหนือ   ที่ทำธนาคารข้าวให้แก่ชาวเขา ซึ่งวิธีการธนาคารข้าวนี้มีผู้อื่นนำไปใช้ในที่อื่นด้วยแล้ว   เราก็เป็นผู้ที่ได้ปฏิบัติบ้างในภาคอีสานนี้เอง   ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือนี้เอง คือธนาคารข้าว จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 08:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ธนาคารข้าวนั้น เราได้ทุนก่อนที่จะหาข้าวจากที่ใดที่เหมาะสมที่สุด มาไว้ในที่เก็บข้าวที่ประชาชนเขาจะสร้างเองก็ได้   คือที่เขามีอยู่แล้ว   แล้วก็เวลาเขามีความเดือดร้อน   เขาก็มายืมข้าวไป   ถึงเวลามีรายได้หรือปลูกข้าวได้ก็เอามาคืน   ไม่มีดอกเบี้ย   เขาก็ตั้งดอกเบี้ยเอง เราก็ไม่ได้เป็นคนไปขูดดอกเบี้ย   เขาเอามาทดแทนในที่ยืมนั้น ก็เป็นวิธีที่รวมความเป็นว่า สิ่งอุปโภคสำคัญ ผู้ที่เป็นประชาชนควรจะมีได้มากที่สุดที่จะได้ด้วยตนเอง ด้วยการหาซื้อ หรือวิธีการใดที่สะดวกที่สุดและถูกหลักเศรษฐกิจที่สุด คือราคาถูกและคุณภาพดีที่เราจะบริโภคได้ในทุกวันนี้ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 08:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อย่างชาวนาที่เกิดเป็นปัญหายุ่งยาก   ชาวนาของเมืองไทยนี้น่าสงสาร   ก็เพราะว่าเขาต้องผลิตข้าวเองแต่เขาอดข้าว   ที่พูดกันอย่างตรงๆ ว่า   ถ้าเอาคำพูดเช่นนี้ไปเป็นคำโฆษณา   แต่ว่าการโฆษณาเฉยๆ ไม่ใช่ชวนเชื่อให้เอะอะ แล้วก็ทำให้เกิดปัญหาในทางสังคม    เกิดสร้างสถานการณ์   มันไม่ได้เป็นการแก้ไขปัญหา   สถานการณ์มีอยู่ว่า ประชาชนที่เป็นชาวนาปลูกข้าวเสร็จแล้ว วิธีการเศรษฐกิจของเขาไม่ถูกต้องที่ซื้อของ.... เอาต้นทุนในการปลูกข้าวก่อน และซื้อของระหว่างปีนั้น เขาไปกู้เงินมาจากพ่อค้า   ส่วนมากก็เป็นพ่อค้าชำที่อยู่ในแถวนั้น  ไม่ได้เป็นพ่อค้าใหญ่อะไร จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 08:59:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แล้วก็ไปกู้แบบที่เคยแต่โบราณกาลมา กู้พันบาทก็ต้องเซ็นไปสองพันสามพัน แล้วพ่อค้าก็อ้างว่าเป็นวิธีการต้องเก็บค่าดอกเบี้ยเสียก่อนเป็นประกัน   ก็ลงท้ายก็ได้พันบาทมาลงทุน..... ระหว่างการทำข้าวในฤดูกาลตลอดไป ก็ไม่มีรายได้อย่างอื่น นอกจากไปรับจ้างเขาบ้าง  แต่ก็ไม่ค่อยมีเวลารับจ้างเท่าไหร่   หรือถ้ามีเวลาโดยมากก็ไม่ถนัด หรือไม่ก็ขี้เกียจ   เมื่อทำข้าวเสร็จแล้วระหว่างปีก็ต้องซื้อของกิน แม้แต่ข้าวสารและเครื่องอุปโภคบริโภคก็ไปเชื่อเขา ในที่สุดปลายปีก็อาจติดหนี้เขา ที่เซ็นน่ะเซ็นไว้สามพัน แล้วก็ไปเซ็นเกี่ยวข้องกับเครื่องอุปโภคบริโภคอีก   เป็นว่าสักห้าพันบาท จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:01:14 ]

ความคิดเห็นที่ 14 รายได้ที่จะได้มาก็เป็นข้าว ก็ให้เป็นข้าว แต่เป็นในราคาขายส่ง ก็อาจยังมีกำไรได้บ้างเล็กน้อย ก็เอากำไรนี่น่ะได้มา ก็เอาไปเล่นการพนันบ้าง   หรือเกิดเห็นว่ามีกำไรก็รู้สึกว่าครึกครื้น ก็ไปซื้อของอะไรที่ไม่มีความจำเป็นนัก คือเสียเศรษฐกิจไป เพราะว่าปีใหม่ก็เอาใหม่   ไปกู้เขาใหม่ มันเป็นประจำ คือเป็นเรื่องของความเคยชินไป แต่ถ้าบังเอิญปีไหนแย่  หนี้นั่นมันติด   ไปให้เขาไม่ได้ก็ติดหนี้ต่อไป   ดอกเบี้ยตอนนี้มันพอกเร็วขึ้น   พอกขึ้นไปจากห้าพันบาทขึ้นไปเป็นหมื่นแล้ว จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:03:18 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ลงท้ายถ้ามีที่ดินของตัวก็หลุดไป   แล้วก็ทำถูกต้องตามกฎหมาย   อันนี้ทำมานานแล้ว   แล้วบางทีก็ถูกต้องตามกฎหมาย   นายทุนเดิมอาจขูดรีดก็เป็นได้   แต่ว่าก็ด้วยความเห็นชอบแล้วก็เคยชิน แต่ก่อนนี้อาจเป็นผู้ที่เขาคุ้นเคยเขาก็ไม่เอาเรื่อง เขาก็ช่วยเหลือกันไม่ได้หน้าเลือด   แต่ทายาท  ลูกหลานเขาอาจเกิดหน้าเลือดขึ้นมาก็ได้   ถ้าความคิดเขาเปลี่ยนไป จนกระทั่งผู้ที่เป็นนายทุนนั้นอาจล้มไปก็ได้อยู่แล้ว   แล้วก็ไปขายให้คนอื่น   คนอื่นก็ไปขายต่อหรือไปทำอะไรอื่นๆ   จนกระทั่งสถานการณ์มันเปลี่ยนไป จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:04:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาเดี๋ยวนี้ก็เป็นสมัยเดินขบวน ก็เดินขบวนกันมา มาอาศัยที่ธรรมศาสตร์อยู่นั่น ก็มาอยู่ ข้าวก็ไม่พอกิน   ลงท้ายทางรัฐบาลคุณสัญญา นายกฯ สัญญาก็ได้เช่ารถเมล์ส่งกลับไปภูมิลำเนา ค่าธรรมเนียมสำหรับผ่านด่านของทางหลวงก็อาจารย์สัญญาท่านเสียให้   เพราะว่าอาจารย์สัญญารู้ขึ้นมาว่า เขาไม่ให้ผ่านด่านเพราะไม่มีเงินเสีย อาจารย์สัญญาก็เสียให้แล้ว ทีนี้ก็เกิดสถานการณ์ขึ้นมา เกิดจะต่อสู้ขึ้นมา จะอะไรขึ้นมา มันไม่ใช่สิ่งควรจะเป็น จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 การที่ท่านทั้งหลายมีความปรารถนาที่จะแก้ปัญหา ก็จะต้องพยายามที่จะดูรากของปัญหา   ไม่ใช่แต่เพียงเป็นปลายปัญหา   ความจริงปัญหาต่างๆที่อาจารย์ประกอบ(ฯพณฯประกอบ  หุตะสิงห์  รองนายกฯในขณะนั้น) ได้แก้ไขมาถวาย   กว่าครึ่งของปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นมาจริงบ้าง ไม่จริงบ้าง แต่ว่ากว่าครึ่งเรียบร้อยไปจริงๆ ซึ่งเป็นผลงานที่ถ้าได้เป็นถือว่า อาจารย์ประกอบเป็นนักเรียนแล้วก็สอบไล่ ก็สอบไล่ได้ ฉะนั้นก็ ถ้าเราอยากจะทำ เราก็ต้องเสียสละ ต้องเหน็ดเหนื่อยที่จะคิดวิธี และค่อยๆทำทีละอย่าง จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:09:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาบัดนี้มีกฎหมายจัดสรรที่ดิน ซึ่งผ่านสภาโน้นมาแล้วและได้รัฐบาลนี้ก็รับสนองไปแล้ว   แต่ว่าในกฎหมายนั้นก็มีช่องโหว่ที่จะต้องปฏิบัติ ต้องแก้ไขอยู่ไม่ใช่น้อย เช่นการสำรวจ จะสำรวจภายใน ๒-๓ ปีนี่มันไม่ไหว ไม่ทัน ก่อนที่จะสำรวจเสร็จก็จะต้องมีคนลุกขึ้นมาโหวกเหวกๆว่าไม่จริงว่าไม่ถูก   ว่ายังงั้นยังงี้  ยิ่งทำให้การสำรวจช้าลงอีก   และมีช่องโหว่อยู่ที่ว่า กสิกรต้องมีที่  ๕๐  ไร่ สำหรับทำกสิกรรม แต่กสิกรรมบางชนิดก็ไม่ถึง  ๕๐   กสิกรรมบางชนิดก็ต้องมากกว่า  ๕๐  ไร่   ดังที่เห็น แม้แต่กสิกรรมแบบการทำนานี่ บางรายเอกชนชาวนาธรรมดาที่เรียกว่าชาวนาธรรมดานั่นเอง   คือไม่ได้หมายถึงชาวนากิตติมศักดิ์  ชาวนาจริงๆ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:10:52 ]

ความคิดเห็นที่ 19 บางรายทำ ๒๐ ไร่ ก็พอ พอถมเถ   อยู่ได้  กินดี พอสมควร ถ้าบอกว่า ๕๐ ไร่ ผู้นั้นก็จะบอกว่าเขามีสิทธิ์ทำ ๕๐ ไร่ เขาก็จะเรียกร้อง ๕๐ ไร่ แต่ว่าทุนก็จะไม่มี ไม่มีกำลังที่จะทำ ๕๐ ไร่ ทำ ๒๐ ไร่แล้วก็พอ อีก ๓๐ ไร่นั่นทำอะไรก็ไม่รู้ อาจไปให้เช่าช่วงทำ ก็เกิดเรื่องใหม่ ก็เกิดเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันแน่นอน แต่บางครอบครัวเขาทำได้ถึง ๘๐ ไร่ มาจำกัดเป็น ๕๐ ไร่ ก็เสียแรงงานตามที่เป็นธรรม ฉะนั้น   ปีหนึ่งๆถ้าคำนวณตามนี้แล้วก็เป็นตัวอย่างที่เป็นธรรมดา   ถ้ามีสองรายอย่างนี้จะเสียต่อส่วนรวม  ๓๐  ไร่   ในปีหนึ่งที่ไปทำกันอย่างนี้คือทิ้งไว้ให้ว่างเปล่า   และ ๓๐ ไร่เป็นแรงงานบวกเข้าไปก็เป็น ๖๐ ไร่ ๖๐ ไร่ แรงงานคือ ๓๐ ไร่ ที่ไม่ได้ใส่แรงงาน ก็เสียไปไม่ได้ผลิตผล และ ๓๐ ไร่ แรงงานที่กระจายกันไปที่ไม่ได้ผลิตผล ก็เท่ากับไม่ได้ ๖๐ ไร่ คือมูลค่า ๖๐ ไร่ไม่ได้ ฉะนั้น ก็ทำให้เศรษฐกิจและผลิตผลของบ้านเมืองตกลงไปโดยใช่เหตุ วิธีที่จะแก้ไขก็คือการส่งเสริมสหกรณ์..... จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:12:17 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แล้วส่งเสริมสหกรณ์แบบที่ยังไม่มีในตำรา   คือแบบที่คิดขึ้นมา   มีพื้นที่แห่งหนึ่งซึ่งเคยอยู่ภายใต้นายทุน  ๑ คน หรือหลายคนร่วมไปเป็นกลุ่มจำนวน  ๒,๐๐๐ ไร่ ๓,๐๐๐ ไร่ และในที่นั้น สหกรณ์จะเข้ามาแทนนายทุน แต่ก่อนนี้นายทุนไปเก็บค่าเช่านาและช่วยในด้านที่จะทำ   เช่น หาทางที่จะติดต่อเกี่ยวข้องกับเรื่องชลประทานและวิชาการ เป็นต้น   บัดนี้สหกรณ์ก็เป็นผู้ทำโดยกรมส่งเสริมสหกรณ์เป็นเจ้าหน้าที่   มีเจ้าหน้าที่ครบ ไปตั้งศูนย์แห่งหนึ่งใกล้ๆ เคียงๆ กับแถวนั้น และถ้าชาวนาจะต้องการทำในปีนั้นหรือในฤดูกาลนั้นจำนวนเท่าใด ก็ให้เข้าประชุมกัน กลุ่มสหกรณ์นั้นก็อาจตั้งกรรมการขึ้นมาเป็นจำนวนสักสิบคนหรืออะไรก็ได้ กรรมการของสมาคมมาบริหารงาน โดยมีเจ้าหน้าที่ผู้เชี่ยวชาญฝ่ายสหกรณ์มาช่วยตอนแรก   และตกลงใจจัดสรรที่ว่าปีนี้ครอบครัวนี้จะทำเท่าไหร่ๆ ที่ไหน   และจะช่วยในด้านเงินทุน จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:13:41 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คือสหกรณ์ก็ต้องสะสมเงินทุน และก็ทำเหมือนว่าสหกรณ์นั้นเป็นนายทุน เมื่อมีกำไรแล้วก็มาแบ่งตามส่วนได้ อันนี้ก็จะเกิดสวัสดิการด้วย เพราะว่าคนที่ทำน้อยก็มีสิทธิ์ในสวัสดิการเหมือนกัน ก็คล้ายๆ ห้ามไม่ยอมให้ช่วยกัน  เพราะว่าเป็นยุคสมัยใหม่ แต่ว่าสมัยใหม่แท้ก็ต้องช่วยกัน  ช่วยกันด้วยสหกรณ์ ผู้ที่ไม่สบายหรือเดือดร้อนอาจให้เงินส่งเสริมเป็นสวัสดิการ   ให้ไปเลยก็ได้ หรือให้มาติดต่อทางโรงพยาบาลให้แพทย์เคลื่อนที่ไปช่วย จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:15:07 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ความจริงมีอีกทาง   ไม่ใช่เรื่องของสหกรณ์หรือของการเกษตรแท้ๆ   แต่เรื่องสวัสดิการนี้เป็นส่วนหนึ่งของความเป็นอยู่ของประชาชน   เป็นเมืองไทยนี่น่ะ   ความจริงเป็นที่ที่เขาเรียกว่า เป็นสังคมนิยมไม่ใช่เล่นมาแต่โบราณ ก็โรงพยาบาลถ้าทำดีจริงๆ มีหลายแห่งที่เขาทำดีจริงๆ เหมือนกันที่เขาเลือกคน แต่ว่าส่วนมากตามหลักโรงพยาบาลสำหรับคนจนฟรีก็เพียงแต่ให้ช่วยกัน เพื่อนฝูงช่วยกันให้สามารถมารับการรับการรักษาฟรี อันนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของสหกรณ์อยู่เหมือนกัน จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สหกรณ์อย่างนี้ จะหาสิ่งอุปโภคบริโภคที่จำเป็นมาไว้สำหรับจ่ายให้แก่สมาชิก ไม่ต้องไปเป็นทาสของผู้ที่เป็นนายทุน แต่ในเวลาเดียวกันก็ต้องเห็นว่า พวกนายทุนเล็กๆ เขาก็ต้องทำมาหากิน   ก็อาจจะเอาเขามาช่วยในด้านธุรการด้วย   คือรวมความทั้งหมดนี้ สหกรณ์นี้จะได้เรียกว่า "สหกรณ์อเนกประสงค์" โดยแท้มาตามแบบนี้ สำหรับหุบกะพงนั้น เป็นสหกรณ์อเนกประสงค์แบบไม่ได้ปลูกข้าว แบบปลูกผักหรือปลูกสินค้าที่จะขายโรงงาน อย่างเช่นอ้อยให้โรงงานน้ำตาล เป็นผลิตผลที่ไม่ใช่ข้าว   แต่มาปฏิบัติสำหรับชาวนาได้   แต่ต้องดัดแปลงข้าว   จะต้องให้สามารถสร้างยุ้งฉางกลางของสหกรณ์ เพื่อที่จะเก็บข้าวส่วนหนึ่งเป็นส่วนข้าวบริโภค ไม่ต้องไปซื้อข้าว จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:17:38 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แล้วก็ถ้ามีโรงสีเล็กๆ ก็สีข้าวทุกวัน เป็นข้าวบริโภคแก่สมาชิก   ส่วนที่เหลือก็เป็นข้าวขายได้   ข้าวขายนี้มียุ้งเก็บแล้วก็ไม่ต้องไปผ่านพ่อค้าหรือโรงสีใหญ่ กำไรก็จะดีขึ้น ความเป็นอยู่ก็ดี   ก็อาศัยความขยันหมั่นเพียร ความเข้าใจวิทยาการ   ความเป็นอยู่จะขึ้น  ขึ้นสู่ระดับดี ตอนแรกก็ลำบาก   ที่เป็นปัญหาคือทุน ทุนนี่เชื่อได้ว่าถ้าเอาจริง ทุนนี่ก็ไม่หาย ไม่สูญ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:18:39 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คืออย่างที่รัฐบาลเขาจะเอาเงิน  ๓,๕๐๐ ล้านมาทำเรื่องพวกชาวนา โดยที่ไปขอความร่วมมือจากธนาคารต่างๆ มาตั้งสหกรณ์อย่างนี้ ก็ภายในปีหนึ่งก็จะพลิกหน้าเป็นหลังเลย เพียงปีเดียว คือจัดให้สามารถที่จะให้จากเงินเชื่อเป็นเงินสด   คือหมายความว่า   ชาวนาลงทุนตอนแรก และอาหารบริโภคที่มีอยู่จะมีอยู่ในมือแล้ว ไม่ใช่เป็นเงินกู้ เงินกู้นี้นะสึกหรอมากสำหรับชาวนา แต่ถ้าเงินที่อยู่ในมือถือเป็นของตัวแล้ว   ก็ไม่ต้องไปหนักใจเรื่องดอกเบี้ย เรื่องที่จะต้องเป็นหนี้เขา เป็นทาสเขา จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:20:05 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ทีนี้กลไกต่างๆ ก็ต้องศึกษา แล้วอย่างที่แสวง (นายแสวง  กุลทองคำ  นายกสมาคมเศรษฐศาสตร์แห่งประเทศไทยฯ) ก็ทราบดีแล้วว่า โรงสีนี้ตั้งขึ้นมานานแล้วเป็นการค้นคว้า อาจแพงเพราะว่าเป็นการค้นคว้า แต่ว่าถ้าเรามาดูตัวเลขตามที่ค้นคว้าเสร็จแล้ว   มันจะเป็นสิ่งที่เห็นได้ว่า   ตามคาดคะเนว่ามีกำไร   คือซื้อข้าวเรามียุ้งเดี๋ยวนี้เรียบร้อย   ยุ้งที่ใหญ่พอสำหรับข้าวสำหรับใช้ตลอดปีคือ ๕๐๐ ตัน แล้วโรงสีที่มีอยู่เป็นโรงสีเล็กที่ผลิตได้วันละ  ๒ ตัน แต่ก็ไม่ได้ต้องทำงานตลอดทุกวัน จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ๕๐๐ ตัน บวกกับยุ้งที่ทดลองต่างๆ นานาวิธี   ชนิดต่างๆ ก็มีเป็นจำนวนพอสำหรับใช้ตลอดปี ในนี้เพราะว่าในนี้ใช้กันมาก ถ้าดูในบัญชีเครื่องเสวยละก็เสวยเป็นล้านๆ บาททีเดียว บางทีจุไม่ได้เรื่องวันละ ๕ กระสอบ ผู้กราบบังคมทูลฯ..ของใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทนี่เดือนละ ๓ กระสอบ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว...รู้สึกว่าจุมากนะ ก็เพราะว่าต้องเลี้ยงผู้ที่อยู่ในนี้   ต้องเลี้ยงทหาร  ต้องเลี้ยงแขกเหรื่อ   แล้วยังมีที่จะเป็นสมาชิกของ...คล้ายๆ เป็น... อันนี้จะทำเป็นคล้ายๆ  สหกรณ์ผู้บริโภค แต่ว่าเวลาเราไปซื้อข้าว เราก็ไปซื้อข้าวในราคาที่เป็นธรรม   ที่ชาวนาเราก็ให้เงินสด   มิได้บอกว่าจะให้เงินตั้งเยอะแยะ แต่ว่าไม่ให้เลยทีหลัง   นี่ก็จนชาวนาเขาบอกว่าขายอย่างนี้เขาสบายใจ เขาได้เงินสดทันที   แล้วก็เรียบร้อย จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ที่เขาขายแพงกว่านั้นเสี่ยงมาก   เพราะว่าบางทีเขามาซื้อ แล้วก็ขนของเอาไป แล้วไม่จ่าย เหมือนบางประเทศเขาทำ เขาไปบีบคนโน้นคนนี้บอกว่าจะขอสิ่งของ   ขอเครื่องจักร  หรือขอวัตถุดิบ แล้วก็เมื่อแปลงวัตถุดิบแล้วก็จะให้ไป... เครื่องจักรที่ทราบแล้วว่าเขาขอซื้อมา เมื่อผลิตผลของเขาจะดี  ก็จะคืน มันก็เชิดไปแล้วไม่ให้   ก็นายทุนบางคนเขาทำอย่างนั้น   ไปซื้อข้าวมาเยอะแยะแล้วก็ไม่จ่ายเงิน   หายไปเลย แล้วชาวนาจะไปฟ้องอะไรกันที่ไหนก็ไม่ได้ ไปเชื่อเขามาแล้ว ทีนี้เราทำ เราก็ซื้อมาในเวลาที่ราคาข้าวไม่แพง เพราะว่าเป็นเวลาที่เขามีอยู่ เขาจำเป็นที่จะต้องขาย แต่ว่าไม่ใช่เรากดราคา ถ้าทำเฉพาะครั้งนี้คือยกเงิน แทนที่จะต้องจ่ายตอนปลายปีมาจ่ายตอนต้นปี โดยเงินที่ได้มาจากทางราชการ   หรือตั้งขึ้นมาเป็นองค์การ  หรือกองทุนเอกชนก็ได้ที่ไม่หวังกำไร ก็แก้ปัญหาได้ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:24:33 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แต่อย่างนี้ก็ต้องดู กำหนดแล้วก็ต้องหาคนที่มีสปิริตไปบริหาร   ไปช่วยให้คำแนะนำ   อันนี้ถ้าเอาคนเลวๆ เข้าไปละก็ มันก็เสร็จเหมือนกัน บางทีก็เอาคนดีๆ แต่ว่าทำเลวเพื่อประโยชน์อย่างอื่น   หรือเรียกว่าลูกจ้างให้เป็นคนเลว คนดีนั่นน่ะถูกจ้างให้ไปทำเลอะเทอะเพื่อให้ไปพังบ้านแก   นี่มันเป็นถึงเศรษฐกิจ   หรือเฉพาะเรื่องของช่วยชาวนาหรือจากเกษตรกรมันก็ต้องไปถึงเศรษฐกิจ จากเศรษฐกิจต้องไปถึงชาวบ้าน   เรื่องมันเป็นปัญหาทั้งข้อ... เราจะทำอยู่ก็ทำในส่วนของเราได้   แต่จะต้องคิดให้รอบคอบ   แล้วก็ที่มาร่วมกลุ่มรวมทุน  รวมความคิด และรวมความตั้งใจ แน่วแน่ด้วยการกระทำดีเป็นการดีที่สุด   เพราะได้ช่วยกันคิดได้ช่วยกันทำ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:26:25 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แต่ก็เวลานี้สมัยนี้   สถานการณ์ของโลกเดี๋ยวนี้เราไม่มีทางเลือก   ถ้าเราอยากอยู่เราก็ต้องสร้างให้ดี   ให้แข็งแกร่ง   ถ้าเราไม่อยากอยู่ก็แล้วไป เหมือนคนนั่นน่ะ ที่ไปหัวหินเอาสับปะรดมาให้ เรายังไม่ทันถามว่าทำสับปะรดได้กำไรดีไหม  หรือเป็นยังไง ผลเป็นยังไง ก็บอก "ผมไม่ยอม" ก็ถาม "ไม่ยอมอะไร" บอก "ไม่ยอม  สักกระเบียดนิ้วก็ไม่ยอม" หมายถึงไม่ยอมให้ใครมารุกรานเมืองไทยสักกระเบียดนิ้ว   แต่ฟังแล้วก็ปลื้มใจอย่างหนึ่ง ว่าเขาไม่ใช่คนมีเงิน เขามีที่สิบไร่ที่แร้นแค้น แต่ก็ทำการเพาะปลูก เขาทำด้วยความสุจริต เขาบอกเขาไม่ยอม ตราบใดที่มีคนไทยอยู่ในแผ่นดินไทย คนอื่นมาทำอะไรไม่ได้ แล้วเขาก็พูดในทำนองว่า สู้ด้วยมือเปล่าก็ยังสู้ได้..... จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:28:24 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ...แต่ว่าสมัยนี้ การต่อสู้เพื่อความอยู่รอดมันต้องนึกถึงทางเศรษฐกิจด้วย แล้วก็วิชาการด้วย   แต่ถ้ามาเร่งวิชาการแล้วไม่มีทางรอด เร่งว่าให้วิชาการนี้ชนะ ในทฤษฎีนี้ชนะ ไม่มีทาง ต้องทำให้ได้ผล ไม่งั้นอยู่ไม่รอด เพราะว่าสงครามเดี๋ยวนี้ไม่ใช่สงครามอาวุธเหมือนแต่ก่อน สงครามอาวุธได้สิ้นสุด   เมืองไทยแต่เดิมก็เจอเหมือนกัน   เดี๋ยวนี้ก็กำลังเจอ  แต่ว่ายังดึงเอาไว้อยู่   แต่ว่าถ้าทุกคนมัวแต่มานึกถึงว่าจะให้ตำราของตนชนะ ทั้งทางตำราเศรษฐกิจ ตำราการเมืองชนะ แล้วก็ล่มจม จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:29:35 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เขาอาจไม่ถูกกระทบหนักเพราะว่าเขาไม่ใช่คนไทย เขาอยู่ไหนก็ได้สุดแล้วแต่เขาจะอยู่ เขาอาจเป็นใหญ่ในแผ่นดินต่อไป แต่ว่าอยู่ไม่ได้ เพราะว่ายังไงๆ ถูกเชือดคอ มีตัวอย่างในประวัติศาสตร์   คนที่ลูกๆ หลานๆ ของตัวเขาเองก็ฆ่าเสียเป็นทอดๆ แต่ว่าถ้าพวกเราร่วมแรงกันสร้างความแข็งแกร่งแล้ว ไม่มีทางที่ใครจะมาทำลายบ้านเมืองของเราให้พัง ไม่มีทาง แล้วเราก็จะสามารถอยู่ได้ ทีนี้หลักใหญ่ที่คนโดยมาก โดยเฉพาะนักวิชาการไม่ค่อยชอบ คือ การถอยหลังเข้าคลอง   หรือนึกว่าถอยหลังเข้าคลอง จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:32:10 ]

ความคิดเห็นที่ 33 แล้วตัวเองก็พูดไป-พูดมา ในสมัยที่ไปขอนแก่นก็ได้ไปพูดที่นั่นอย่างนี้   บอกว่าเดี๋ยวนี้เราถอยหลังเข้าคลองไม่ได้แล้ว   เพราะไม่มีคลองแล้ว  ได้ถมเป็นถนนหมด แต่ยังถอยหลัง ไม่จำเป็นต้องถอยหลัง ขอให้อยู่ ไม่ใช่อยู่อย่างแร้นแค้น อยู่กับที่ แต่ไม่ใช่ว่าตกต่ำลงอีก อย่างไปที่ภาคใต้ แต่ละบ้านเขามียุ้ง   แล้วเขาก็มีวิธีอย่างที่กระทรวงเกษตรฯ แต่ก่อนนี้ทำ   เขาจะทำลานพื้นดินที่เก็บให้แกร่ง   แล้วเก็บข้าวมาวางเรียงในยุ้งของเขา ปีไหนมีข้าวดีเก็บได้มากก็เก็บเอาไว้ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:33:17 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ปีไหนที่ข้าวไม่ดีเขาก็กินที่มีอยู่ไปเรื่อยๆ   แล้วเคยถามเขา  ทั้งไทยมุสลิม  ไทยพุทธ   ถามว่าขายข้าวหรือเปล่า บอกขายทำไม ถ้าขายก็ไม่มีจะกิน นี่ถ้าหากนักเศรษฐกิจจะบอกว่า อย่างนี้มันผิด ต่ำต้อยมาก  คือต้องหมุนซิถึงจะรวย เขาบอกข้าวนี่ไม่พอขาย เป็นสิ่งที่เขาพูดถูก มีกินแล้วทำไมจะต้องทำอะไรกันอีก   อาจไม่รู้ก็ได้   แต่ความเป็นอยู่เขาเองเป็นอย่างนี้ ทีนี้เราก็ต้องช่วยด้วยวิชาการ   อย่างที่ก็ได้เห็นในทีวี ในหนังสือพิมพ์ไม่ค่อยลง จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:35:21 ]

ความคิดเห็นที่ 35 แต่มีเรื่องเมื่อปีที่แล้ว   ที่ไปที่อำเภอบาเจาะ ตำบลบาเระใต้ เข้าไปดูแล้วก็นึกว่าจะไปเยี่ยม  ไปดูเฉยๆ ว่าอะไรเป็นอะไร   ก็ไปเห็นเข้า มีข้าวเหลือในยุ้งนิดเดียว ถามเป็นไงทำปีนี้ดูทำข้าวได้ดีนี่ เขาบอกทำข้าวไม่ได้มา ๓ ปีแล้ว ที่เหลือน่ะคือของเก่า แล้วก็ถามเขา  ทำไมมันแห้งนัก เขาบอกว่าน้ำท่วมเกือบปี ก็น่าฉงน เพราะว่าดูๆ แล้วมันควรจะเข้าหน้าฝนแล้ว   น้ำมันก็ยังค่อนข้างแห้ง  ข้าวมันขึ้นมาแต่ว่าน้ำไม่หล่อ   ทำไมน้ำจึงท่วม   ก็มาดูแผน  มาสัมภาษณ์สืบกับนายอำเภอ สืบกับผู้ว่าราชการจังหวัด   จนถึงสืบกับผู้เชี่ยวชาญต่างๆ ก็เห็นว่าเป็นสิ่งที่เป็นธรรมดาที่จะต้องท่วม จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:38:00 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เพราะว่าน้ำลงมาจากเขาไม่มีทางระบาย มีแต่ทางระบายจากอำเภอบาเจาะมาอำเภอเมืองกับอำเภอใกล้ๆ ลงไปถึงอำเภอสายบุรีนั่น  ถึงจะระบายได้แล้ว   ระหว่างทางก็ยังมีที่เขาดักปลา ซึ่งถ้าเราบอกว่าจะทำให้เรียบร้อยต้องลอกที่ทำเป็นคลองออก   แต่ว่าถ้าเราลอกคลองก็ต้องห้ามไม่ให้ดักปลา   เมื่อห้ามดักปลาแล้วเกิดเสียดสีในทางจิตใจของประชาชน   ก็ทำให้เกิดฆ่ากันใหญ่   วิธีการที่ดีที่สุดก็คือ ให้ทางชลประทานเขาขุดเป็นคลองตัดตรงลงทะเลไป ปีที่แล้ว ไปเดือนสิงหา แต่ก็ที่เริ่มไปดูที่นั่นก็เข้าไปเดือนกันยาแล้ว   แต่ทางอธิบดีกรมชลประทานก็ร่วมมือดี   โดยครั้งแรกก็ส่งนายช่างปัตตานีมาร่วมกับทางฝ่ายอำเภอและจังหวัด   ก็ทำโครงการภายใน ๗ วัน ได้มีแผนกึ่งหนึ่ง มีโครงการที่จะทำคลอง จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 37 แล้วก็เขาก็เริ่มไปวัดระดับแล้ว   ใน ๒ อาทิตย์เริ่มขุดแล้ว เริ่มขุดคือเดือนกันยา  ขุดคลอง ๖  กิโลเมตรลงทะเล   ถึงเดือนธันวาก็เรียบร้อย   คือหมายความว่าในชั้นนี้ที่จะขุดคลองเรียบร้อย   มาถึงเดือนมกราน้ำท่วมใหญ่   นครศรีธรรมราชหนักมาก   แล้วก็นราธิวาสเหมือนกัน เพราะว่าดูทั้งตามแผนที่อากาศ และดูตามที่เขาวัดน้ำฝน   ฝนตกมาก  ก็เป็นห่วงมากเหมือนกัน   ก็เรียกว่าเราไปทำให้เกิดอย่างนี้   จากนี้แล้วก็มาเจอมรสุมหนัก ชาวนาจะแย่ มาตอนเดือนมกรา อธิบดีกรมชลประทานมาแล้ว บอกว่าได้ทราบจากรายงานทางนราธิวาสว่า ข้าวที่เหลืออยู่ในที่ทำโครงการก็เกือบจะไม่เชื่อ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:40:29 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ต่อมาได้รับรายงานจากนายอำเภอเมือง   และได้รับรายงานจากคนของเราที่ไปดูเอง ก็บอกจริง ข้าวมีเหลือ ก็ยังไม่เชื่อ ถึงต้องไปในเดือนเมษา ก็หมอเขาห้ามไม่ให้ไปไหนกี่เดือนไม่รู้ ที่ไม่สบายน่ะ เขาห้ามก็หมดเขตวันที่  ๒๐ นี่วันที่  ๑๙  ก็ไปแล้ว ไปภาคใต้ไปปักษ์ใต้วันที่  ๒๐ ไปดูโครงการ   พอ ๒๑ ไปดูที่ยุ้ง ๔-๕ ยุ้ง เพราะเหตุว่าน้ำลงมาแล้วได้ระบายลงทะเล   จริง ที่ขุดนั่นน่ะมันมีพังทลายลงมาเพียงเล็กๆ น้อยๆ ก็แก้ไขได้ แต่ว่าที่ลงทุนนั้น   โครงการทั้งหมด  ทั้งประตูระบาย ทั้งที่ทำจะลงทะเล ๙ ล้านบาท แต่ที่ลงทุนนั้นประมาณสัก  ๓  ล้าน  ๔ ล้านบาท มีประตูน้ำทุกแห่ง ทำเพียงเท่านี้ทันทีทันควันประชาชนแถวนั้นก็รอดตัว จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:43:00 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ก็หมายความว่าเอาวิชาการทั้งในด้านกสิกรรม ชลประทาน   วิศวกรรม ปกครอง ทุกอย่างมารวมกัน เ สร็จแล้วก็ได้ผลออกมาว่ามีข้าวในยุ้ง   ยุ้งที่เคยมีข้าวอยู่นิดเดียวเต็มยุ้งหมด ก็พอมีกิน-มีเก็บ แล้วก็ไปสัมภาษณ์เขา   ถามเขาว่าเช้าตื่นมาสวดมนต์หรือยัง เขาบอกว่ายังไม่ได้สวดมนต์ เขาเป็นมุสลิมก็สวดมนต์ทุกวัน แต่ว่าถามเขาก่อนว่าจะกินข้าวนี่น่ะทำยังไง เขาบอกว่าก็ตำ ก็ตำไปมื้อมื้อหนึ่ง   วันหนึ่งๆ ขอดูหน่อยได้ไหม   บอกว่าครกไปอยู่ที่บ้านโน้น สากมันไปอยู่บ้านนี้  อะไรทำนองนี้   เพราะอะไร จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เพราะคล้ายๆ ว่าเขายังมีความรู้สึกอายว่าเขามันโบราณจัด   แต่ที่จริงบอกว่าไม่ต้องอาย ขอดูเขาก็โมเมๆ ไป จนกระทั่งรู้สึกว่าถ้าจะชักช้า เพราะว่ายังต้องไปเยี่ยมที่อื่นด้วย แล้วก็ทางเขาเองเขาก็อาจอยากไปสวดมนต์เพราะถึงเวลา ก็เลยไม่ทันเขาตำ   แต่ว่าอย่างนี้ยังเก่าอยู่ที่เขาทำถ้าเราช่วยทางวิชาการ   ทีนี้ต่อไป  ก็ได้พูดกับอธิบดีกรมชลประทาน   อธิบดีว่าเอาเครื่องมือ  เครื่องจักรไปทำวันละ  ๑๘ ชั่วโมง   แล้วต่อไปเมื่อทำคลองแล้ว ทำประตูน้ำเรียบร้อยแล้ว   มันต้องนำกลับ   จะเอาเครื่องจักรไปมันสิ้นเปลือง   ก็เลยขอให้หาวิธี  ชาวบ้านขุดลอกเองได้ทุกเวลา   ถ้ามีโอกาสขุดให้ขุดลอกเอง จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:46:02 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อันนี้อาจหาว่าถอยหลังเข้าคลอง   แต่นี่ให้ถอยหลังเข้าคลองเพื่อที่จะให้คลองได้มีอยู่ ขุดคลองเอาไว้ ให้รักษาคลองไว้ให้ได้ใช้ประโยชน์ตลอดไป จะได้มีกินทุกปี แต่เราสงสัย  ๖  หมื่นไร่น่ะ   เอ..๖  หมื่นไร่นี่ไม่ได้เลย  หรือได้นิดเดียว ถ้าอยากทำโครงการนี้เพิ่มเติมให้ก้าวหน้าขึ้นไป จะทำให้ทำนาได้ขึ้นไปเป็นจำนวนขึ้นไปอีก ๖ หมื่นไร่   แต่ว่ายังไม่ทำ เพราะว่าถ้าทำแล้วจะเกิดปัญหาสังคม   เพราะว่าการครองที่ดิน  การอะไรต่ออะไรยุ่งกันใหญ่   แล้วก็ยังมีปัญหาอีกปัญหาหนึ่ง   เมื่อปีที่แล้วทุกคืนถูกด่า บอกว่าพระเจ้าอยู่หัวน่ะทำโดยพลการ ผู้เข้าเฝ้าฯ "ใครด่าพ่ะย่ะค่ะ" จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:47:08 ]

ความคิดเห็นที่ 42 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว นัยว่าประชาชนที่บ้านทอน   ที่อยู่ทางอำเภอเมืองฯ เขาไม่เข้าใจ เขากลัวว่าพรุที่มีน้ำนั่นน่ะจะตื้นเขิน น้ำจะหมด แต่แท้จริงมันมีพรุ  ๒  พรุ พรุบนที่อยู่เขตอำเภอบาเจาะ แล้วพรุล่างที่เป็นเขตระหว่างบาเจาะกับอำเภอเมืองฯ ก็เวลาไปเยี่ยมเขา   วันนั้นไปเยี่ยม เอาแกะไปให้เขา เพื่อที่ให้เขาทดลองเลี้ยงแกะที่มีคุณภาพที่ดี   คือเป็นลูกครึ่ง โตกว่า แล้วก็มีคุณภาพดีกว่า ไปถึงเขาทำหน้าเศร้า.... เขาบอกใบ้แต่ว่า  เขาว่ามีคนไปพูด   หนุ่มๆ ไปพูด  ลูกคนเคยเป็นผู้ใหญ่บ้าน เสียงว่าเป็นนักศึกษา   ไปบอกว่าพระเจ้าอยู่หัวทำผิด ทำโดยพลการ ทำผิดๆ ไม่มีวิชาการ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:47:59 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ก็เลยได้บอกกับผู้ใหญ่บ้านปัจจุบันว่ารับรอง ถ้าไม่อยากแห้ง อยากมีฝน แต่ในเวลาเดียวกันน้ำท่วม อย่าไปขุดเอาไหม หลังจากนั้นก็ไปที่โครงการ   กำลังทำ ไปหานายช่างใหญ่ที่ปัตตานี ชื่อจรรยา ปีนี้ที่ที่ไปเมื่อเดือนเมษาที่ผ่านมา ไม่ได้ไปเยี่ยมราษฎรที่หมู่บ้าน แต่ผ่านไปผ่านมาหน้าดำทีเดียว ทุกคนไม่มีสุข แล้วก็ลูกผู้ใหญ่บ้านที่มาเอะอะ ตั้งแต่ปีที่แล้วรวมทั้งพ่อด้วย เขาบอกอย่ามาโผล่หน้าอีก   ถ้าโผล่หน้าอีกเมื่อไหร่เขาจะฆ่า   คือฆ่าน่ะเพราะเขาแค้น จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:49:04 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เพราะลงท้ายเขาก็บอกว่า มีชาวบ้านที่อยู่ในตำบลบ้านทอนนั้นถามเขาว่าข้าวเป็นไง เขาก็บอกข้าวดี โครงการนี้ได้ใช้วิชาการเข้าช่วยก็เกิดประโยชน์ เราได้อะไร ก็ไม่ได้อะไร   เราไม่มีข้าว  ไม่มีนา  ไม่มีผลประโยชน์   ไม่มีญาติโกโหติกาอะไรแถวนั้นเลย แต่ส่วนรวมคนเขาอยู่กินได้นี้สำคัญ แล้วที่นั่นน่ะ ปีที่แล้วเกิดเดินไปถึงที่   ลงไปในที่ดินที่ทำพรุข้ามสะพานที่เป็นไม้กระดานเก่า   ยาวตั้งหลายสิบเมตร เสี่ยงว่าจะตก ก็เดินไปอีก ประมาณกิโลเมตรครึ่งแล้วกลับมามืด แล้วน่ากลัว เพื่อแสดงให้เห็นว่าเราต้องไปถึง  ไปจริง   ไปเห็นที่จริง  ไปสัมผัสที่จริง  ไปสัมผัสแท้ๆ   อยากดูของจริง  ทำให้มันได้ผล จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:50:46 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ถ้าไปแล้วไม่ทำ  ด่าคนโน้นคนนี้  มันก็ไม่ได้ผล   คือทำให้มีความแตกแยก  แทนที่จะเกิดพลังก็ไม่เกิด   มันทำให้เกิดความแตกแยก ความหายนะเท่านั้นเอง   ถ้าเราอยากให้เกิดเป็นเช่นนั้น ก็แล้วแต่เราจะหาเหตุ อันนี้ก็เป็นเพียงตัวอย่าง ได้ทำอย่างนี้  ๖ ล้านหรือ ๙ ล้านบาท ทำภายใน ๒ ปีเท่านั้น ตอนนี้มัน ๘๕ ล้าน ถ้า ๙ ล้านนั่นน่ะเขาจ่ายได้ เพราะว่าอยู่ในงบประมาณที่เขาสามารถจะผันมาจากโครงการปัตตานี  ๘๕-๘๖ ล้าน วันที่ ๑๖-๑๗ ขนเครื่องมือไป วันที่ ๒๒ เมษา ไปดูเขาขุดแล้ว เขาขุดพร้อมกับหยั่งดินว่าเป็นยังไง รวบรวมข้อมูลด้วยแล้วก็ดูเส้นทางครบทุกอย่างพร้อมหมด..... จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:52:00 ]

ความคิดเห็นที่ 46 มาตอนหลังสุดก็เห็นจะหลายวันมาแล้ว ป่านนี้คงขุดได้หลายกิโลเมตรแล้ว ทั้งหมดที่จะเป็นคลองอันนั้น  ๑๔  กิโลเมตร ไม่กว้างเท่าไหร่  แต่ว่าจะรับน้ำได้ร้อยคิวต่อวินาที   ก็ไม่ทราบละ แต่ว่าอย่างไรก็ตาม ตามหลักเอาน้ำลงไปสัก  ๔๐๐-๕๐๐   แล้วอีกคลองหนึ่ง  ๖๐๐ เหลือ ๑๐๐ เท่านั้นเองที่จะแผ่ไปยังคลองอื่นได้ตลอดปี   แม้จะมีประโยชน์ทั้งในการระบายน้ำในการกักน้ำ อันนี้ก็ได้ความคิดมาจากที่ไปเยี่ยมพวกเขา ไปเยี่ยมแล้วไปเจอมา เรื่องว่าผนังสองข้างนี่พังเหมือนที่สระบุรี ของอย่างนี้ทุกอย่างมันต้องร่วมมือกัน แล้วก็ทีหลังต้องดูสิ่งของทำการเพาะปลูกที่เหมาะสม   ไปดูดิน ไปพัฒนาว่าเป็นอย่างไร แล้วก็สหกรณ์นี่สำคัญ   รวบรวมมาในหมู่บ้านนี้เขามีเขตกันเป็นเขตเท่าไร ให้เขาจัดสรรกันเอง เป็นหมู่บ้าน หมู่บ้านหนึ่งเรียกว่าสหกรณ์ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:53:39 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ตั้งขึ้นเป็นหมู่บ้านสหกรณ์   ไม่ใช่ว่าเป็นนิคม ที่ตัดๆๆๆ แล้วก็ถึงเวลาเท่าไรปีที่จะเป็นเจ้าของก็ได้เป็นเจ้าของ อันนี้หลักสำคัญเป็นสหกรณ์ ซึ่งได้บอกแล้วว่า "หมู่บ้านสหกรณ์" นี่หลักสำคัญอันหนึ่งก็คือ   กรรมสิทธิ์ที่ดินเป็นของหมู่บ้าน ถ้าเป็นกรรมสิทธิ์ของส่วนบุคคลแล้วก็เกิดไม่ได้ นอกจากจะแก้ปัญหานี่ให้เขาเอาอย่างที่เขาทำแล้ว ในเมืองไทยนี้  ถ้าเราทำเมื่อ  ๕  ปีกว่ามาแล้ว   เขารับเอาเด็ก ๘-๙  ขวบไปแล้วไปอบอรม   เดี๋ยวนี้ก็ยังทำ  มาปลดแอกละ แล้วที่พวกเรา พวกไดโนเสาร์ต่างๆ นี่ก็ไม่เหลือ เหลือแต่พวกเขา  ก็แก้ปัญหาแบบที่คนที่ขายสับปะรดบอกว่า "ไม่ยอมสักกระเบียดนิ้ว" เขาว่าคนอย่างงั้นก็ตายหมด ก็ต้องได้วันยังค่ำ ไม่มีคนไทยเหลืออยู่ก็ไม่มีปัญหา แล้วก็มี ๒ ทาง คือเราทำของเราเอง หรือไม่แก้ก็ตายให้หมด จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:55:22 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ฉะนั้น  เรื่อง "เศรษฐศาสตร์ทางเกษตร" สำคัญยิ่ง   แต่ว่าต้องรู้ทั้งเศรษฐศาสตร์  ทั้งเกษตร ทั้งการปกครอง ทั้งวิชาการ วิทยาการ กฎหมาย การปกครอง แล้วก็สำคัญที่สุดที่ขอย้ำเป็นอันดับสุดท้าย   และเป็นอันดับสำคัญ คือศึกเดี๋ยวนี้รอบด้านแล้ว มีที่เป็นกันมานานแล้ว เช่น เขมร ลาว แล้วก็ต่อไปทางโน้น เป็นญวนก็เหมือนกัน   ล้อมอยู่อย่างนี้  เราอยู่ตรงกลางนี่ ประเทศต่างๆ เหล่านั้นแสดงให้เห็นแล้วว่า อย่างที่ชาวนาว่า  ผลิตข้าวไม่ได้ในระบอบประชาธิปไตย แบบโซเชียลลิสต์ของเขามีเสรีภาพทุกอย่างที่จะเลือกผู้แทนราษฎร   แต่เลือกได้พรรคเดียว   เลือกอะไรก็ได้ มีแต่ขาวและดำ ถ้าใครเป็นขาวก็เห็นด้วยกับรัฐบาล   ถ้าใครเป็นดำก็ใส่เข้าไป   รัฐบาล ถ้าใครใส่ดำนะ   ทีหลังก็ปล่อยอีก แล้วก็ทุกแห่งทุกประเทศจะมี ๙๕% ที่โหวตให้รัฐบาล หรือเขาว่ามีสัก  ๕%  ที่เลือกประชาธิปไตย แต่เขาผลิตข้าวไม่ได้ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:57:08 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ก่อนนี้พม่าเป็นคู่แข่งสำคัญ   เอ็กซ์พอร์ตปีละ ๒-๓ ล้านตัน ของเราเคยเป็นเอ็กซ์พอร์ตปีละเท่าไรไม่ทราบ   เอ็กซ์พอร์ตนี่นะ  ความจริงเป็นการคำนวณตัวเลขเป็นไม่ถึง  ๑๐% ของผลิตผลที่เราทำได้ ไม่นับที่ไปอยู่ในยุ้งของพวกที่เก็บเป็นข้าวที่แจกให้รายเดือนวันนี้ของประชาชน   ของเอกชน ซึ่งมีแยะ ทางภาคเหนือ ภาคใต้ ที่ไปดู ภาคกลางนี่ก็ไปดู   เมื่อเร็วๆ นี้ไปดูที่สระบุรี เขาก็มีข้าวเหลืออยู่ แล้วก็ปีหนึ่งเราต้องเก็บผลิตผลสัก ๒๐ ล้านตัน แต่เอ็กซ์พอร์ตเพียงล้านกว่าตัน แต่ประเทศเวียดนามเหนือเดี๋ยวนี้ก็ยังต้องเรียกเวียดนามเหนือ   เพราะว่าเขายังไม่เปลี่ยน เวียดนามเหนือเขาเลี้ยงตัวเองรอด   เวียดนามใต้หรือญี่ปุ่นเรียกว่าถ้ามีสงครามก็เห็นจะแย่   รัสเซียต้องซื้อ ต้องไปขอข้าวสาลีจากอเมริกา  แม้จะมีทุ่งนาตั้งแยะ   เมืองจีนก็มีเหมือนกัน จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 09:58:13 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เมืองไทยนี่เรามีอยู่แล้ว   แล้วถ้าเราส่งเสริมขึ้นมา เราเลี้ยงตัวได้แล้ว เราก็มีผลิตผลที่จะไปแลกกับสิ่งของที่เราต้องการ แล้วตามเศรษฐกิจสมัยใหม่นี้ สิ่งของจากเกษตรนี่จะแพงขึ้นตลอดเวลา เป็นอินเด็กซ์ของราคาสิ่งของที่เป็นวัตถุดิบ วัตถุดิบที่มาจากเกษตรกรรม เช่น ผ้าไหม  ฝ้าย  ราคาจะแพงขึ้นทุกที   ส่วนสิ่งของอื่น  เช่น  วิทยุ รถยนต์ ราคาจะคงที่อยู่นาน เปรียบเทียบแล้วก็เป็นอินเด็กซ์ของการที่จะขึ้นลง มันขึ้นตามเรื่องของเกษตร แต่ว่าสิ่งที่เป็นเกษตรกรรมนี่ขึ้นสูง  สูงขึ้นทุกที   ราคาวิทยุ  ทีวี  เดี๋ยวนี้ราคาเปรียบเทียบแล้วถูกมาก   เพราะว่าทำได้อย่างพวกเกี่ยวข้องกับทางเทคนิคหรือโรงงาน ถ้าเปรียบเทียบดูว่าจะเอาปืนมาจ่อหลังให้ปลูกข้าว ให้ได้ผลิตผลทางเกษตร   เอาปืนมาจ่อหลังต้นไม้ยังไงก็ไม่ได้ผล  ไม่มีทาง จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 10:00:49 ]

ความคิดเห็นที่ 51 แต่เอาปืนมาจ่อหลังให้คนขายตะปูนี่  ถ้าไม่ขายจะยิง  ก็ขาย ขายแล้วก็ไม่มีความรู้สึกอะไร ขายไป แต่ชาวนาที่มาเลี้ยงดูข้าว  เลี้ยงดูพืชผล   เขาต้องมีความรักมัน ก็ต้องมีจิตใจ   แล้วอย่างที่บางคนเขาบอกว่าเปิดเพลงให้ต้นไม้ฟัง   อดีตรัฐมนตรีพันธุ์เลิศ (นายพันธุ์เลิศ  บูรณศิลปิน) ก็บอกว่า   ต้นไม้นี่น่ะต้องรักต้องแผ่เมตตาให้ถึงจะได้ผล เ ป็นเรื่องที่สมัยใหม่จะเชื่อหรือไม่ก็ช่างเถอะ แต่ว่าข้อสำคัญที่แฝงอยู่ก็คือมันต้องมีจิตใจที่จะทำ ถ้าเอาปืนมาจ่อหลังนี่น่ะ มันทำไม่ได้ มือมันสั่นหมด ขุดอะไรก็ไม่ได้  ทำอะไรก็ไม่ได้  ไม่มีทาง   แล้วเร่งเอาปุ๋ยใส่ เร่งก็ออกมาเป็นผลไม่ดี   มันมีเหตุผล  แล้วเอาปุ๋ยมาจากไหนล่ะ   ในเมืองไทยนี่น่ะไม่มีทาง จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 10:01:45 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขอให้ช่วยกันสร้างความแข็งแกร่งทางเกษตร   โดยให้ราคาสินค้าทางเกษตรกรรมนี่มันจะมีแต่ได้กำไรดีขึ้น   เปรียบเทียบกับทางเกษตรอาจรู้ช้าไป เรามาทำเป็นขนาดย่อก็ได้ ต้องเป็นเอกชนที่จะต้องพร้อมอยู่เสมอด้วยเหตุผลนี้ แล้วก็ด้วยเหตุผลที่ว่าคนเราต้องมีอาหาร   ต้องมีปัจจัย  ๔ ทีนี้จากที่พูดมา ๔ อันในทางวิชาการแล้ว   เมื่อวานนี้เองเกิดครึ้มขึ้นมา แล้วปรากฏข้าวมันมาจากไหน แล้ววัตถุดิบนั่นจะเอามาจากไหน ก็ต้องบวกค่าขนส่ง ค่าแรงงานเสร็จ นำจากสินค้าจากวัตถุดิบให้มาใช้ได้ในการผลิต   แล้วก็รวมทั้งด้านในรายการวัตถุดิบนี้น่ะ ก็ต้องดัดแปลงแปรรูป ให้ได้ผลเป็นวัตถุดิบที่เหมาะสมในกิจการนั้น ให้มาเข้ากับสินค้าแรงงาน จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 10:02:42 ]

ความคิดเห็นที่ 53 คืออะไรแรงงานของผู้ที่ขยันหมั่นเพียร  ทำด้วยความพยายาม   และฝ่ายบริหารคือจัดการให้แรงงานนั้นมาใช้ได้ถูกต้อง ทั้งนี้ หลักการแบ่งเป็น ๒ ส่วนใหญ่ คือฝ่ายค้นคว้าให้สินค้านั้นมีคุณภาพ หรือมีลักษณะยังไงที่จะเหมาะสม   รวมทั้งค้นคว้าว่าวัตถุดิบไหนที่เหมาะสม  เป็นประโยชน์ และด้านควบคุมคุณภาพซึ่งต้องการแรงงาน   คือทำให้เห็นเป็นภาพอย่างนี้ ก็อยากให้ท่านผู้ที่มีความรู้วิชาการ ท่านเป็นชาติแรงงาน   คือวิถีทางอัดเข้ามาพร้อมกันหมด ก็เป็นตำรา   อย่างเรื่องการพัฒนาเรื่องอะไรทั้งหมดนี่น่ะ แต่ตามความที่เป็นจริงไม่ใช่ไปค้นตำรามา ที่พูดอะไรต่างๆ เหล่านี้น่ะ ต้องขอรับสารภาพไม่ใช่ตามตำราเปี๊ยบ   เพราะว่าชื่อ "ภูมิพล" นี่น่ะไปเอากำลังมาจากพวกนี้   เพราะเป็นอย่างนี้ แม่ฉันเคยเตือน อย่าลอยขึ้นไป เดินบนดิน ชื่นชมชื่อก็เลยเดิน จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 10:03:55 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ถ้าทำได้ช่วยกันทางวิชาการ ช่วยกันทำอะไรที่ง่ายๆ อย่าให้ผิดว่าจะแก้ยังไง แล้วกำลังกาย กำลังความคิด  มีเท่าไหร่ก็ทุ่มลงไป   ไม่ต้องเสียหลาย มีอยู่ในตัว อยากจะให้แต่ละคนที่จะนำไปคิดเพิ่มเติม  หรือตัดทอนดู   หาอะไรใหม่ๆ แต่ไม่ใช่แต่คิด  เราต้องช่วยกัน สามัคคีกันทำจะได้เป็นผลดี และขึ้นตั้งเป็นกลุ่มเป็นก้อนอย่างที่ทำอยู่นี่น่ะ ให้เกิดประโยชน์แก่แผ่นดิน จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 10:04:58 ]

ความคิดเห็นที่ 55 จบแล้วครับ หวังว่าทุกท่านที่กำลังประสบปัญหาทางเศรษฐกิจ จะได้น้อมนำแนวนำแนวคิดของพระองค์ท่าน ไปประยุกต์ใช้ในชีวิต ให้เจริญรุ่งเรืองต่อไปนะครับ จากคุณ : เด็กชายโต๋น - [ 17 ม.ค. 52 10:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 56 มิติเศรษฐกิจพอเพียงในทรรศนะโลก เมื่อเร็วๆนี้ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย(สกว.) สถาบันการจัดการเพื่อชนบทและสังคมและสถาบันไทยพัฒน์ มูลนิธิบูรณะชนบทแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์ ได้ร่วมกับบริษัท โทเทิ่ล แอ็คเซ็ส คอมมูนิเคชั่น จำกัด(มหาชน) หรือ ดีแทค และบริษัท โตโยต้า มอเตอร์ ประเทศไทย จำกัด เปิดบทสัมภาษณ์ 13 กูรูนักคิด นักวิชาการและบุคคลที่มีชื่อเสียงชาวต่างประเทศ เกี่ยวกับแนวคิดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง และการเปรียบเทียบกับระบบเศรษฐกิจอื่นๆ ที่มีในโลก เช่น เศรษฐกิจสีเขียว(Green Economy)ในออสเตรเลีย เศรษฐกิจสมานฉันท์(Solicarity Economy)ในบราซิล เศรษฐกิจแบบคานธี(Gandhian Economics) รวมถึงมีการแลกเปลี่ยน มุมมองในระดับสากลกันเป็นครั้งแรก โดยมุมมองของกูรูทั้ง 13 คน ประกอบด้วยดร.วูล์ฟกัง ซัคส์ ผู้เชี่ยวชาญประจำสถาบันวุพเพิลทอล ประเทศเยอรมนี มองว่า ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงจะเป็นอีกทางเลือกหนึ่งสำหรับทุกประเทศในเวลานี้ ขณะที่ ศ.ดร.ฟรานซ์ ธีโอกอตวอลล์ ผู้อำนวยการมูลนิธิซไวเฟิร์ท เพื่อการพัฒนาเกษตรกรรมที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม มองเศรษฐกิจพอเพียงว่ามีรากฐานมาจากพุทธธรรม ที่จะทำให้เกิดการปล่อยวางและเป็นสุข ด้านศ.ดร. อมาตยา เซน ศาสตราจารย์ชาวอินเดีย ที่ได้รับรางวัลโนเบล สาขาเศรษฐศาสตร์ปี 2541 ให้ความเห็นว่า เป็นการใช้สิ่งต่างๆ ที่จำเป็นต่อการดำรงชีพและโอกาสพอเพียงในการมีชีวิตที่ดี ส่วนฯพณฯ จิกมี ทินเลย์ นายกรัฐมนตรีประเทศภูฏาน ให้ทรรศนะว่า หัวใจของหลักเศรษฐกิจพอเพียงคือการอยู่ได้ด้วยสิ่งที่มีอยู่อย่างยั่งยืน และไทยจะสร้างโลกใบใหม่จากแนวคิดดังกล่าวนี้ และสุดท้ายหากสำเร็จจะกลายเป็นหลักการและแนวปฏิบัติของโลก ศ.ดร. ปีเตอร์ วอรร์ ศาสตราจารย์เศรษฐศาสตร์ ประจำองค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ มองเศรษฐกิจพอเพียงใน 2 เรื่องหลักรวมกันอยู่ คือ ความต้องการในปัจจัยใช้สอยตามที่เป็นจริง ไม่ใช่สิ่งเกินจำเป็น และการไม่สร้างความเสี่ยงเกินกำลังที่ตัวเองจะรับได้ สำหรับดร. ดอจี คินเลย์ นักเศรษฐศาสตร์ชาวภูฏาน ประจำองค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ เชื่อว่าความสุขมวลรวมประชาชาติ และเศรษฐกิจพอเพียง มีความคล้ายกันในจุดที่เน้นเรื่องการให้ความเคารพต่อธรรมชาติและระบบนิเวศ และไม่ไปไกลเกินขีดความสามารถของทรัพยากรที่มี ดร. ทาริก บานุรี ผู้อำนวยการหลักสูตรความยั่งยืนแห่งอนาคต สถาบันสิ่งแวดล้อมสตอกโฮล์ม สวีเดนเชื่อว่าสิ่งที่จะทำให้สังคมอยู่ร่วมกันได้คือ การรับรู้เรื่องความยุติธรรม ซึ่งปรากฏอยู่ในเศรษฐกิจพอเพียงด้วยเช่นกัน ด้าน เฟอร์นันโด ไคลแมน เลขาธิการสำนักงานเศรษฐกิจสมานฉันท์แห่งชาติ ประเทศบราซิล เชื่อว่าแนวทางสมานฉันท์ไม่ต่างจากเศรษฐกิจพอเพียง ที่มีการพัฒนาอย่างเป็นขั้นเป็นตอน ขณะที่ศ.ปีเตอร์ บูทรอยด์ ผู้อำนวยการศูนย์เพื่อการตั้งถิ่นฐานมนุษย์แห่งมหาวิทยาลัยบริติชโคลัมเบีย แคนาดา ชี้ว่า เศรษฐกิจพอเพียงในไทยกำลังเป็นตัวอย่างนำร่องของทางเลือกสำหรับการพัฒนาซึ่งในอเมริกาใต้มีคนสนใจแนวคิดนี้มาก ส่วน ศ. ปีเตอร์ คัลกิ้น ผู้อำนวยการหลักสูตรนานาชาติ คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ชี้ให้เห็นว่าการจะนำแนวคิดนี้มาปรับเป็นแนวทางในการปฏิบัติไม่ว่าจะอยู่ในภาคส่วนใด ต้องสร้างการมีส่วนร่วมเพื่อให้เกิดผลประโยชน์ร่วมกัน ดร. ฟาสติโน คอร์โดโซ และโยฮันเนส อัสโบโก้ อาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยแห่งชาติติมอร์ตะวันออก กำลังนำเศรษฐกิจพอเพียงไปประยุกต์ใช้ในประเทศ และศ.ดร. วิมาลา วีระรัควาน ผู้อำนวยการสถาบันอมิตี้แห่งพฤติกรรมสุขภาพและศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง ประเทศอินเดีย มองว่า โลกกำลังอยู่ในยุคของระบบทุนนิยม แต่เศรษฐกิจพอเพียงจะเป็นทางออกของยุคนี้ การเปิดบทสัมภาษณ์ครั้งนี้ ดร. พิพัฒน์ ยอดพฤติการ ย้ำว่า ยังเป็นการสะท้อนให้เห็นถึงสถานการณ์วิกฤติการเงินที่เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา ว่าเป็นความล่มสลายของระบบทุนนิยม และการหาจุดเริ่มต้น แนวทางใหม่ ที่กูรูส่วนใหญ่เชื่อว่า เศรษฐกิจพอเพียงจะเป็นแนวทางใหม่ บทสัมภาษณ์ดังกล่าวยังเป็นส่วนหนึ่งของการจัดทำโครงการแผนที่เดินทาง(Roadmap) เศรษฐกิจพอเพียง ที่ดร.สีลาภรณ์ บัวสาย รองผู้อำนวยการ สกว. กล่าวว่า ต้องการถกเถียงในเวทีโลกว่าเศรษฐกิจพอเพียงจะทำให้เศรษฐกิจเติบโตได้อย่างมีภูมิคุ้มกัน เพราะวันนี้วิกฤติการเงินที่เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา ทำให้ระบบทุนนิยมสหรัฐฯ ก้าวมาถึงทางตันแล้ว เราเชื่อว่า ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเป็นแนวทางแก้ปัญหาโลกได้ เช่นเดียวกับ ดร. อภิชัย พันธเสน ผู้อำนวยการ สถาบันการจัดการเพื่อชนบทและสังคม กล่าวถึงเหตุผลที่สหรัฐฯมาถึงทางตันเป็นเพราะวิธีคิด ที่เกิดจากความโลภทั้งระบบและสถาบัน โดยเชื่อว่าการมีเงินมากๆเป็นความดี และความสุขของมนุษย์ยิ่งได้มากยิ่งดี ทำให้มองหาทางออกไม่ได้ ส่วนหลักเศรษฐกิจพอเพียง ยึดที่ความพอดี ถ้าคนรู้จักพอเพียงและใช้ให้พอดี เอาส่วนที่เหลือไปให้คนอื่นจะอยู่กับธรรมชาติได้อย่างเป็นสุข สหรัฐฯและยุโรป ไม่เข้าใจธรรมชาติและพยายามฝืนธรรมชาติ แต่ Oriental Wisdom หรือวิถีเอเชีย อยู่กับธรรมชาติอย่างสมดุลและใช้อย่างพอเพียง สำหรับปัญหาที่กำลังเกิดขึ้นในประเทศไทย ดร.อภิชัย มองว่า ทุกคนมีส่วนนำประเทศไทยไปสู่ความเสียหาย การเอาชนะกันเพื่อผลประโยชน์ระยะสั้นสุดท้ายจะมีแต่ล่มจม จะต้องหันมาคิดถึงความยั่งยืนของประเทศเป็นหลัก http://www.thannews.th.com/ แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 52 10:53:18 จากคุณ : นายไวรัส (นายไวรัส) - [ 17 ม.ค. 52 10:51:38 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ... เข้ามาอ่านครับ จากคุณ : Mr. Fusion - [ 19 ม.ค. 52 16:47:29 ]

ความคิดเห็นที่ 58 Mr. Fusion ทู้กกทีจะเข้ามาดู วันนี้เข้ามาอ่าน... อ่านจบแล้วเหรอครับ จากคุณ : Mr.Donut (bpcmarket) - [ 20 ม.ค. 52 00:14:19 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เหมือนกันครับ เข้ามาอ่าน แต่รวดเดียวยังไม่จบ  อ่านวันละนิดละหน่อย พัฒนาความคิดดีเหมือนกัน จากคุณ : บ้านนอกไฮโซ - [ 21 ม.ค. 52 11:25:20 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ... ขอตอกบัตรก่อน แล้วค่อยกลับมาอ่านทีละนิด  มันยาวมาก จากคุณ : ดาราวิปลาส - [ 22 ม.ค. 52 16:47:18 ]