ความคิดเห็นที่ 1 โอกาส..คือ ช่องทางสู่ความสำเร็จ.... โอกาสมีอยู่มากมายรอบตัวเรา....สำคัญว่า เรามองเห็นหรือไม่???? บางคนทิ้งโอกาสไปอย่างน่าเสียดาย...เพราะแค่คำว่า..ขี้เกียจ... บางคนทิ้งไปเพราะมัวแต่เอาเวลาไปอยู่กับอบายมุข.... และบางคนทิ้งไปเพราะ ความไม่เอาถ่านของตัวเอง...????? ธรรมชาติให้เราใช้คำว่า "ขวนขวาย" กับ คำว่า"ความสำเร็จ" เพราะ ความสำเร็จ ไม่ได้มาง่ายๆ... แน่นอนเราต้องผ่านอุปสรรคมากมาย... และหากเราต้องการไปถึงความสำเร็จนั้นๆ...เราต้องรู้จักใช้คำว่า"โอกาส"ให้เป็น... คนเราจึงแตกต่างกันที่...การมองเห็น"โอกาส" บนถนนเส้นหนึ่ง..ซ้ายขวาโอกาสไม่เท่ากัน.... หัวถนนปลายถนนก็โอกาสก็ไม่เท่ากัน.... เปล่า..??ผมไม่ได้พูดถึง..ฮวงจุ้ย..(เขียนถูกไม๊นี่??) แต่ผมพูดถึง พฤติกรรมของคนบนถนนนั้น... หากเราจะขายสิ่งที่เค้าต้องการก่อนทำงาน แน่นอน..เราต้องตั้งทางที่รถวิ่งเข้าเมือง.. และหากเราต้องการขายสิ่งที่เค้าต้องการเวลากลับบ้าน เราก็ต้องอยู่ ขาออก.... พอพูดถึงตรงนี้...คิดถึงป้ายทางลงทางด่วนของสถานีสุขุมวิท ทำให้ผมงงทุกครั้ง... เพราะเขาเขียนว่า ทิศเหนือและทิศใต้.... เพราะบอกตรงๆเวลาผมขับรถในกรุงเทพผมไม่รู้หรอกว่า ทางไหนเหนือทางไหนใต้... ทำไม เขาไม่บอกว่า ขาเข้ากับขาออก... อิอิอิ..อย่างน้อยสำหรับบ้านนอกแบบผม จะได้ไม่งง... แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 52 07:11:33 จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 27 ม.ค. 52 06:12:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เช่นเดียวกันกับ"โอกาส"ในทางธุรกิจ หากเราจะมองหา"โอกาส"ในที่ทำงาน... เราก็สามารถมองหาได้... โดยเริ่มจากตัวเราเอง...ว่าเราเข้าใจเนื้องานแค่ไหน??? ทำงานได้ระดับไหน...สิ่งที่ได้รับมอบหมายมา..สำเร็จไปหรือยัง??? เพราะหากงานนั้นยังไม่สำเร็จ เราก็ย่อมพบความสำเร็จไม่ได้.... คนที่เก่งที่แท้จริงนั้น...นอกจากเก่งงานแล้ว.. ที่สำคัญกว่านั้นคือเก่งเรื่อง..รู้กาลเทศะ... มองแต่ละสถานการณ์ออกว่า...ควรทำอย่างไร??? บ่อยๆที่ผมเห็นคนตกม้าตาย เพราะ.."คำพูด" หรือ...เพราะขี้เกียจในขณะที่คนอื่น ทำงาน.... มาสร้าง"โอกาส"ให้กับตนเองเถอะครับ... ไม่ต้องนั่งรอให้หล่นมาจากฟ้า..เหมือนล๊อตเตอรี่... แต่สร้างด้วยสองมือ ด้วยความทุ่มเทในการทำงาน... แล้วคุณจะเห็นว่า..ความสำเร็จนั้นอยู่แค่เอื้อม....เท่านั้นเอง... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 27 ม.ค. 52 06:22:16 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กราบสวัสดีครับโก... โอกาส มันขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองหามันเจอหรือไม่ เมื่อเจอแล้วก็มองที่ตัวเองว่ามีทักษะในการทำจริงๆหรือไม่ เมื่อจะทำแล้วมีความมุ่งมั่นในการทำมันให้เป็นจริงหรือไม่ เมื่อทำอยู่ ยังคงรักษาความคงที่ในการทำหรือไม่ เมื่อมีปัญหา มีการท้อแท้ หรือ หนีปัญหาหรือไม่ กว่าคำว่า "โอกาส" จะกลายมาเป็น "สำเร็จ" มันต้องว่ายทวนกระแสน้ำขึ้นไปถึง 3 ระดับ เพราะ อ.อ่าง ตามหลัง ส.เสือ อยู่ถึง 3 ขั้น นะครับ... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 27 ม.ค. 52 08:29:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาเก็บความรู้ครับ =^_^= จากคุณ : คิดบวก - [ 27 ม.ค. 52 08:46:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โอ้โฮ คุณ wbj นี่ ปรัชญาลึกล้ำน่าดู สวัสดีโกด้วยค่ะ ตัวเองหายไปนานเพราะตั้งแต่ปีใหม่นี้ งานยุ่งปาร์ตี้เยอะ ไม่มีเวลาตามกระทู้ แต่วันนี้เข้ามาเห็นเลยขอแจมเล็กน้อย เห็นหัวข้อการมองหาโอกาสแล้วคิดถึงบทความหนึ่งที่เคยอ่านใน Reader's Digest สมัยเป็นเด็กอยากหัดภาษาอังกฤษ เขาพูดถึงเรื่อง mindset ว่า ถ้าคนเรามุ่งมองหาอะไรก็จะเจอสิ่งนั้น ไม่เชื่อก็มองรอบๆตัวแล้วลองมองหาอะไรก็ได้ที่มีสีชมพู แล้วจะพบอะไรๆที่ไม่เคยสังเกต ลองทำดูแล้วก็พบว่าเป็นความจริง คนเรามองหาอะไรก็จะสังเกตเห็นสิ่งนั้น เพราะฉะนั้น บทเรียนจากนิทานเรื่องนี้ก็คือว่า ถ้าจะหาโอกาสในธุรกิจหรือในที่ทำงาน เราก็ต้องตั้งทัศนะคติที่ถูกต้องก่อน อย่าไปคิดว่าแย่เน่แล้ว อะไรๆก็มืดมน ลองตั้งอกตั้งใจมองหาโอกาส ไงๆก็ต้องเจอ แล้วก็อย่าลืมตามขั้นตามหลัก อ ถึง ส ด้วยก็แล้วกัน งานนี้ตัวเองไม่มี ความคิด original เลยก็ยังหาโอกาสตอบได้เลย เห็นมั้ยล่ะ จากคุณ : bluesky - [ 27 ม.ค. 52 09:00:14 A:69.76.77.247 X: TicketID:151922 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มองหาโอกาส ปาก เรียนมาก็เยอะ  พูดภาษาได้สี่ห้าภาษาคล่องปรื๋อ  เสียอย่างเดียวพูดภาษาคนไม่เป็น   เห็นเยอะไหม.......... หู ตา  สมอง กาย ใจ  ก็เช่นกัน  มันอยู่ใกล้แท้ๆ    ลองไปนึกดูว่าเราใช้มันเป็นหรือไม่  ลองมาทำสิ่งที่ง่ายๆใกล้ตัวเรา  ก่อนดีไหม   พูดอาจจะดูรุนแรงไปต้องขออะภัยครับ เพื่อให้มันเห็นภาพชัดเท่านั้นเอง..... จากคุณ : นิ้วจิ้ม - [ 27 ม.ค. 52 09:44:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG - [ 27 ม.ค. 52 09:46:59 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เปิดใจให้กว้างครับ ลองไปดูหนังเรื่อง YES MAN ด้วย ก็ได้ครับ (ไม่รู้จะออกยัง) แต่ต้องทำความเข้าใจก่อนเรื่องนึง ครับ โอกาสไม่ใช่ ลอตเตอร์รี่ ได้มาแล้วต้องทำต้องสร้างจนเสร็จด้วยครับ จากคุณ : แรงบันดาลใจ (Motivation) - [ 27 ม.ค. 52 09:51:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โอกาส  มาให้ถึงที่แล้วตั้งแต่เกิดมา ลองเอามือไปคลำๆ  ตา หู ปาก ใจ  ยังอยู่หรือเปล่า ถ้ายังอยู่นั่นแหละโอกาส  ที่ละเลยไป ตาถั่วหรือเปล่า หูเบาหรือเปล่า ปากไม่ดีหรือเปล่า  ละเลิกเสีย ลองพัฒนาโอกาสที่ไม่มีใครมาแย่งตรงนี้ให้ดีขึ้นก่อน เราใช้โอกาสตรงนี้อย่างดีหรือยัง ถ้ายัง.......นับประสาอะไรจะไปคว้าโอกาสนอกกาย เล่นๆนะครับ...........อย่าคิดมาก จากคุณ : นิ้วจิ้ม - [ 27 ม.ค. 52 10:09:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 "ลองพัฒนาโอกาสที่ไม่มีใครมาแย่งตรงนี้ให้ดีขึ้นก่อน" ให้ดีขึ้น  ไม่ต้องถึงกับดีที่สุด วันนี้ดีขึ้นกว่าเมื่อวาน  เออใช้ได้   แต่ใครจะมากกว่านี้ก้แล้วแต่  คิดเอาเอง อนาคตที่คิดที่หวังเป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่วันนี้   ไม่มีทางลัด  ไม่มีใครรู้มาแต่กำเหนิด   มีแต่พัฒนาเรียนรู้ทีละน้อยที่รับได้  ก็ใช้ได้.......... วันนึงมันก็จะค่อยๆ  เข้มแข็งขึ้น   ต่อสู้กับอุปสสรค์ได้  ...... โชคดี  ทุกๆคน...... แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 52 10:25:24 จากคุณ : นิ้วจิ้ม - [ 27 ม.ค. 52 10:24:05 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีครับโก ไม่ได้คุยกันนานครับ ช่วงนี้พอมีเวลาว่าง ก็เลยเข้ามาอ่านเก็บความรู้บ่อย ๆ ครับ  เรื่องโอกาสนี่เป็นเรื่องที่หลาย ๆ คนมองไม่ออกครับ เพราะไม่ได้คิดที่จะหาโอกาส มัวแต่ "รอ" โอกาสอยู่เรื่อย  บางครั้งพอมีโอกาสผ่านมา ก็มองไม่เห็น จับต้องไม่ได้ เพราะตัวเองไม่ได้เตรียมพร้อมมาที่จะหยิบฉวยโอกาสนั้น ๆ ช่วงนี้ผมเห็นคนตกงานเยอะ และก็มีคนโทรศัพท์มาติดต่อขอเอาสินค้าไปขายเยอะอีกนั่นแหละ ผมก็ถามข้อมูลเบื้องต้น ส่วนใหญ่แล้วไม่ผ่านสักคน ทำไปก็มีแต่จะย่ำแย่หนักไปกว่าเก่า เพราะอะไรหรือครับ เพราะทุกคนไม่เคยศึกษา ไม่เคยมีความรู้ ถามอะไรก็ตอบไม่ได้ มีแต่หาข้อมูลไปเรื่อย ๆ แล้วก็เอาข้อมูลมาพิจารณาดูอีกทีว่ายากหรือง่าย ทำได้หรือไม่ได้ โดยไม่คิดศึกษาจริง ๆ จัง เลือกไปสักอย่างในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าชอบ หรือมีความรู้ ถ้าทุกคนที่แสวงหาโอกาส ยังทำตัวเหมือนเครื่องดูดฝุ่น ดูด ๆ ไปทั่ว มั่ว ๆ ไปหมด จะได้ข้อมูลที่ชัดแจ้ง ชัดเจนและเหมาะกับตนเองได้อย่างไร ถ้าผมตกงานนะครับโก ผมจะเริ่มต้นในสิ่งที่ผมถนัดและชอบ ผมจะสร้างโอกาสได้ง่าย ๆ แค่คลิกไปในห้อง "ก้นครัว" ซึ่งมีสูตรอาหารสารพัด พร้อมวิธีการทำเสร็จสรรพ ถึงทำไม่เป็น ก็คงกินเป็น รู้ว่าอะไรอร่อยไม่อร่อย ก็โตมาจนป่านนี้ แต่เรื่องการปรุง การทำ อาจจะต้องฝึกฝน แต่ไม่มีใครเก่งมาแต่เกิด ดังนั้นลงทุนทำกินเองไปก่อน ฝึกไม่กี่ทีก็คล่อง ก็เก่ง เลือกเอาสักสูตรที่คิดว่าไม่ยาก ใช้วิธีชั่ง ตวง วัดมาจัดการ เชื่อว่าไม่ยากเกินไป เพราะบางที ถ้าได้สูตรดี ๆ แทบจะไม่ต้องปรุงเพิ่มเติมอะไร ของที่ยังน่าขายมีเยอะแยะไป เช่น หมูปิ้ง หมูสวรรค์ หมูเค็ม ทำข้าวเหนียวร้อน ๆ มีหอมแดงเจียวกรอบ ๆ แค่นี้ก็ขายได้แล้วมังครับ บางคนอาจจะอยากทำอะไรแปลก ๆ ก็สามารถจับโน่นผสมนี่ได้ เช่นทาซาโมซ่า (กระหรี่ปั๊บอินเดีย) แต่เราก็เปลี่ยนไส้พวกให้ผัก ใส้เนื้อผสมเครื่องเทศ มาเป็นไส้กูช่าย ไส้หน่อไม้ ไส้เผือก ไส้มันแกว ไส้กระหล่ำปลี ถ้าจะทำน้ำจิ้ม ก็อาจจะใช้น้ำจิ้มแบบเกี้ยวซ่า ให้มันไม่เค็มจัดแบบกูช่าย ทำง่าย ๆ ทอดร้อน ๆ ขาย ก็น่าจะเป็นการสร้างโอกาสให้กับตัวเองได้เช่นกัน ค้าขายเป็นนายของตัวเอง เริ่มต้นอาจจะได้เงินไม่มาก แต่ถ้าบริหารดี ๆ มีความคิดที่จะขยายธุรกิจ มันก็ต่อยอดไปได้เรื่อย ๆ ตามความรู้ ประสบการณ์และเงินทุน เริ่มต้นเล็ก ๆ อย่าคิดเริ่มต้นใหญ่ ๆ มันล้มแล้วจะเจ็บ เล็ก ๆ มีโอกาสไปใหญ่ ๆ ได้เสมอ  แต่ถ้าเริ่มต้นก็จะให้ใหญ่เลย ล้มแล้วจะเจ็บครับ เอาใจช่วยทุกคนที่รู้จักแสวงหาโอกาสครับ จากคุณ : sakchai splash - [ 27 ม.ค. 52 10:35:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 52 11:04:49 แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 52 11:02:34 จากคุณ : นิ้วจิ้ม - [ 27 ม.ค. 52 10:58:09 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จงเปลี่ยนวิกฤติ เป็น โอกาส ตราบใดที่ความน่าจะเป็นยังไม่เป็นศูนย์  ถึงจะมีแค่ 0.01% ก็แสดงว่ายังมีโอกาส ... L จากคุณ : ShinchanX - [ 27 ม.ค. 52 12:16:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีครับ ผมขอเสริมบ้างนะครับ ก่อนที่จะลงมือทำอะไรสักอย่าง คนเราต้องมี 1. สติ 2. ใจรัก (ฉันทะ) สำหรับคนที่มีปัญหา เผชิญปัญหา คำว่า "สติ" ต้องนึกถึงก่อนเลย พิจารณาว่าเราอยู่ตรงไหน ... แน่นอนคนตกงาน หรือ กำลังจะตกงาน ย่อมตกใจกับความเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น เวลาที่ผ่านไปทุกนาที ทุกวัน จะนั่งนึกถึงรายจ่ายที่มีประจำ (ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะจำเป็นต้องจ่ายเสียหมด) ดังนั้น ผมจึงขอฝากคำว่า "สติ" ไว้ก่อนครับ ถัดมา การทำอะไร ต้องมี "ฉันทะ" หรือ งานที่ใจรัก นั่นเอง ... งานที่คุณทำแล้วถนัด หรือ ไม่ถนัดแต่ก็อยากทำมากที่สุด ลองนึกถึงตอนเป็นเด็กๆ ว่าอยากทำอะไร ... เด็กผู้หญิงหลายๆ คน เล่น ขายของ หม้อข้าวหม้อแกง ทำไมเด็กๆ เราเล่นได้ ไม่กลัวขาดทุน เด็กผู้ชายหลายๆ คน เล่น ซ่อมรถ ซ่อมเครื่องไฟฟ้า (รื้อแล้วประกอบไม่ได้) เล่นปั้นดิน สร้างบ้าน เวลาเราทำงานแล้วใจรัก เราจะลืมเรื่องกำไรขาดทุนไปชั่วคราว ทำให้เรามีสมองที่จะคิดทำงานออกมาอย่างสร้างสรร เราอยากเห็นงานเราโต และ นั่นคือการสร้างโอกาสให้เรา ผมไม่ได้เป็นเจ้าของกิจการหรอกครับ อาจเป็นเพราะว่า การเป็นลูกจ้าง อาจเหมาะสมกับผมก็เป็นได้ (ในตอนนี้) ... แต่ในความเป็นลูกจ้าง ก็มีประสบการณ์กับโอกาสอยู่หลายๆ ครั้ง จนรู้ว่า โอกาส คือ ความกล้าที่จะสู้กับการเปลี่ยนแปลงเท่านั้นเอง ขอฝากไว้เท่านี้ครับ ^_^ จากคุณ : KENG76 - [ 27 ม.ค. 52 13:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 16 โอกาสสำหรับรายย่อย ที่จะแทรกตัวเข้าไปในระบบการตลาด/ขาย มีการสำรวจบริษัทชั้นนำกว่า52% ใน 8 วงการ ว่าแนวโน้มจะปรับตัวอย่างไร เมื่อเศรษฐกิจถดถอยหรือเกิดวิกฤติเศรษฐกิจ ส่วนใหญ่บอกว่า ต้องลดพนักงานลง ต้องประหยัดและลดค่าใช้จ่าย ลดสินค้าคงคลังให้ต่ำลง และภายในอีก 6 เดือนข้างหน้า จะมีผลต่อระบบการเงินและบัญชี ซึ่งจะแก้โดยการเร่งรัดการชำระเงินจากลูกหนี้ให้เร็วขึ้น และมีการจ่ายชำระเงินให้เจ้าหนี้ช้าลง (โดยเฉลี่ยเก็บเร็วขึ้น 15 วัน จ่ายช้าลง 15 วัน เงินก็จะเข้าระบบมากขึ้น30 วัน) ช่องว่างตรงนี้เอง การเร่งรัดผิดวิธีหรือไม่ละมุนละม่อมจมีโอกาสทำให้ลูกหนี้หรือลูกค้าบริษัทเหล่านี้ไม่พอใจ เปลี่ยนการใช้ผลิตภัณฑ์จากยี่ห้อหนึ่งเป็นยี่ห้อหนึ่งหรือเปลี่ยนซัพพลายเออร์ได้ ซึ่งเป็นโอกาสสำหรับรายย่อย SMEs หรือหน้าใหม่ในวงการ ซึ่งลูกค้าเหล่านี้ยังยินดีที่จะจ่ายเงินเร็วหรือใช้ระบบเงินสด กับผู้ค้ารายใหม่ แต่ได้ใช้ผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพเทียบเท่ากันฯลฯ จากคุณ : นายพันเก้า - [ 27 ม.ค. 52 14:58:04 A:192.168.0.17 X:222.123.90.158 TicketID:039351 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เคยคุยกับผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง เรื่องการหาลูกค้า จำได้ว่าถึงแม้สินค้าที่เรานำไปเสนอ เค้าอาจไม่ต้องการ แต่อย่างน้อยเค้าก็ได้รู้จักเรา วันหนึ่งเค้าอาจมาเป็นลูกค้าเราก็ได้ ก็เลยจำมาใช้กับชีวิต ประมาณว่าอะไรที่เราสนใจก็สมัคร หรือเข้าร่วมไปก่อน อย่างน้อยมันก็ยังมีโอกาส แม้จะน้อยแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ดีกว่าไม่สมัคร ที่โอกาสจะเหลือเป็น0 เท่านั้น ใช้ชีวิตและหาโอกาสอย่างเซลล์แมน ประมาณนี้ครับ จากคุณ : bpcmarket - [ 27 ม.ค. 52 20:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีครับโกคนอุบลและเพื่อนทุกท่าน ขอมานั่งเรียนนั่งฟังด้วยครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 27 ม.ค. 52 22:30:38 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอเข้ามารับโอกาสด้วยคนนะครับ จากคุณ : seto16 - [ 27 ม.ค. 52 22:38:39 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีครับ ทุกๆท่าน... ขอบคุณทุกๆความเห็นครับ...เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง... จนคาดไม่ถึง..หลายความเห็นล้วนมาจากประสบการณ์จริง... อ่านแล้วให้ข้อคิดอย่างดียิ่ง... ผมยกกระทู้นี้มา เพราะเมื่อวันก่อนไปนั่งคุยกับนักธุรกิจรุ่นน้อง... เดียวนี้ภาวะเศรษฐกิจถดถอยระบาดไปทั่ว... หลายคนอยากอยู่นิ่งๆ เสมือนว่า ถ้าหายใจแรงๆจะสิ้นเปลืองพลังงานเพิ่มขึ้น.... ผมกลับคิดว่า..นี่เป็นโอกาสของคนบางคน... บางคนอาจจะลดสต๊อค ตัดค่าใช้จ่ายต่างๆเหมือนคุณพันเก้ายกมา... แต่สำหรับผมไม่ใช่เช่นนั้นแน่นอน..ผมจะลดจะตัดเฉพาะที่ไม่เกี่ยวกับการขาย... ส่วนที่เกี่ยวข้องกับการขายผมกลับต้องทำให้ดีกว่าเดิม... เพื่อให้ลูกค้าหนีจากที่อื่นมาหาเรา....เพราะนี่เป็น "โอกาส" หลายคนเชื่อเรื่อง พรสวรรค์.. แต่สำหรับผมเชื่อเรื่อง พรแสวง...มากกว่า.... เพราะผมเชื่อว่า...ความสำเร็จอยู่ที่ มือเราครับ... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 27 ม.ค. 52 22:39:20 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เวลาพูดถึง โอกาส  ผมมักนึกถึง 2 เรื่องเสมอ 1.  โอกาส  ห้ามรอ  แต่ต้องสร้างเอง 2.  พร้อม และมีปัญญาพอ ที่จะคว้าไว้ ข้อแรก โอกาสมักไม่อยู่ในรูปที่บริโภคได้เลย   เพราะถ้ามันบริโภคได้เลย จะมีคนอีกมากมายพร้อมที่จะแย่งเราบริโภค  และมันจะไม่เป็นโอกาส ดังนั้น  ระหว่างที่คนอื่นยังคลุมเครือ  เราต้องเปลี่ยนความคลุมเครือให้เป็นโอกาส ตัวอย่างเช่น มีสาวน่ารัก ขาว ใส  มีเสน่ห์   อยู่ในกลุ่มผู้คนวัยกำลังมองหาคู่ ถ้าผู้หญิงคนนี้แขวนป้ายว่า  " เชิญค่ะ อยากรู้จัก เข้ามาคุยสิคะ " ใครๆ ก็จะเดินต่อแถวเข้าไปคุย  จนเราเองกว่าจะได้คุยอาจต้องรออีกนาน ดังนั้นเวลาที่เราเจอใครสักคนที่ชอบ   เราต้องไม่รอจนเธอหยิบป้ายแบบนั้นขึ้นมา (ใครมันจะทำ) แต่สิ่งที่เราต้องทำคือ  สร้างโอกาส ในการเข้าถึง (อย่างเป็นธรรมชาติ) ซึ่งการจะสร้างโอกาส จำเป็นที่จะต้องใช้ ปัจจัยหลายๆอย่าง และใช้ สติปัญญากำลังความสามารถ ประสบการณ์ของตัวเอง เช่น ระหว่างทางที่ไปหาลูกค้า  ปล่อยให้สองข้างทางผ่านเลยไป โดยไม่คิดที่จะศึกษา วิเคราะห์ เพื่อที่จะค้นหาโอกาสมากมาย ถึงอย่างไรก็ตามมันก็ยังมีโอกาส ชนิดฟ้าสร้างมาให้ เหมือนกัน เช่น  บังเอิญเดินชนกันที่มุมตึก  ของหล่นกระจาย มือถือรุ่นเดียวกันสลับกัน (จะเห็นแล้วว่า  ทำไมถึงไม่ให้รอ) แล้วเมื่อมีโอกาสมาถึงแล้ว   ก็ต้องพร้อม  และมีปัญญาคว้าไว้ได้ ข้อสอง นอกจากจะไม่รอ และต้องสร้างเองแล้ว  (หรือจะรอฟ้าสร้างโอกาสมาให้ก็ได้) เราต้องพร้อมเสมอ  ในการที่จะมีปัญญา capture value จากมัน คนส่วนใหญ่นอกจากจะไม่สร้างโอกาสเองแล้ว  หลายครั้งยังได้แค่มองมันเลยผ่านไปซึ่งๆหน้า  เพราะไม่มีปัญญาคว้ามันไว้ เช่น  มีลูกค้าเข้ามาหาซื้อของ 1 อย่าง   แต่เราไม่ได้ขายของนั้น วันต่อมามีลูกค้ามาซื้อของอย่างเดียวกันอีก 2 ราย  แต่เราก็ไม่ได้ขายของนั้น วันต่อๆมาและต่อๆมา  มีลูกค้ามาถามหาของนั้นทุกวัน วันละหลายๆราย  แต่เราก็ไม่ได้ขายของนั้น เพราะ  กรูไม่รู้ว่าจะไปหาจากไหนมาขาย เพราะ  กรูขายไปวันๆ ไม่สนใจ ไม่เฉลียว เพราะ  ...... หรืออีกตัวอย่าง เดินเข้าไปทัก หญิง เพื่อสร้างโอกาส บู้บี้ :  " สวัสดีครับ  เห็นคุณมองหา  ทำอะไรหายหรือครับ "        (เปิดโอกาส โดยการใช้การสังเกต  การแสดงออกอย่างเป็นมิตรและจริงใจ         ความกล้าในการพูดคุย) หญิง: " อ๋อ..ป่าวค่ะ   พอดีกำลังหาร้าน ไจแอนท์  เห็นเขาบอกซอยนี้แต่ไม่รู้ตรงไหน " บู้บี้ :  " เอ่อ..ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ " หญิง: " ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวโทรไปถามเพื่อน" สรุป บู้บี้  ก็ได้แค่เิปิดโอกาสแต่คว้าไม่ได้ แต่ถ้าเปลี่ยนใหม่เป็น บู้บี้:  " อ๋อ...ผมกำลังจะไปพอดีครับ  ร้านอยู่ลึกเหมือนกัน  ถ้ายังไงก็ไปพร้อมกันไหมครับ " พอดีกว่าครับ..เริ่มมั่ว 555 จากคุณ : วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก - [ 27 ม.ค. 52 22:45:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ^ น่าสนใจนะนี่... แต่ไปๆมาๆเหมือนจะเห็นวิธีจีบ ญ. มากกว่านะคะ จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ 27 ม.ค. 52 23:44:01 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เพิ่มเติมค่ะ บางทีมีโอกาสอยู่รำไรๆ แต่ระบบอุปถัมภ์...ในเมืองไทย มันเป็นระบบปิดน่ะสิคะ... ลำบ๊ากลำบาก... จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ 27 ม.ค. 52 23:45:14 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เห็นด้วยครับที่จะมองหาโอกาส แต่ยังไงก็อย่าลืมตรวจสอบให้รอบคอบด้วย น่ะครับ ว่าโอกาสที่เจอ เป็นโอกาสจริงหรือโอกาสลวง จากคุณ : ... (โอม SUT) - [ 28 ม.ค. 52 00:01:42 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตอบคห.22  ผมจะพูดเรื่องเดียวกันแต่เปลี่ยนตัวอย่างจากเรื่อง หญิง เป็น ธุรกิจ น้อ ^^ กรณีแรกจุดศูนย์ ธุรกิจประเภทหนึ่งกำลังเติบโตเต็มที่  ในพื้นที่แถวนครปฐม ธนาคาร A  สร้างโอกาสได้อย่างดีเยี่ยมด้วยการส่งพนักงานสินเชื่อวิ่งเข้าไปเปิดเจรจาให้มากู้กับธนาคาร รวมทั้งในพื้นที่ มีสาขาของธนาคารเพียงธนาคารเดียว การเคลื่อนไหวของ A ถือว่า  เป็นการก้าวล่วงหน้าคนอื่นๆ 1 ก้าว เจ้าของกิจการ 20 กว่าราย  กำลังต้องการเงินทุนมาขยาย พอมี RM จาก A มาก็สนใจรีบคุย แต่ A ใช้เวลา 45 วันในการพิจารณาอนุมัติเงินกู้ และสำหรับรายที่อนุมัติ  ต้องใช้หลักทรัพย์ค้ำประกันสูง  ดอกเบี้ยแพง ด้วยระยะเวลานานทำให้มีลูกค้าเกือบทั้งหมดไปติดต่อ B ที่ใช้เวลาการอนุมัติเพียง 3 วัน และใช้เงินกู้กับ B ทั้งหมด แบบนี้ก็กรณีเดียวกับสร้างโอกาส แต่ไม่มีปัญญาคว้า กรณีแรกจุดหนึ่ง ธนาคาร B ที่ปล่อยเงินกู้ให้กับลูกค้า 20 กว่าราย   x-selling ทั้ง payroll, welfare loan, ATM card fee ฯลฯ กรณีแรกจุดสอง ธนาคาร B ที่ปล่อยเงินกู้ให้กับลูกค้า 20 กว่าราย   ปรากฏว่าหนี้เน่าทั้งหมด จากกรณีแรกทั้งสาม  จะเห็นว่า  โอกาสมา หรือแสวงหาได้ แต่มีปัญญาพอในการ capture value หรือไม่ กรณีสอง ในสถาวะวิกฤตเศรษฐกิจ ก่อให้เกิดผลกระทบต่อธุรกิจทั้งโลก หลายคนมองว่ามันคือปัจจัยเสี่ยงสำคัญที่อาจทำให้ธุรกิจตัวเองมีปัญหา เพราะ demand ที่หายไป /  ความเสี่ยงจาก counter party ฯลฯ ในขณะเดียวกันมีอีกหลายคนมองว่า มันเป็นโอกาสในการเลือกธุรกิจที่สามารถต่อยอด มันเป็นช่วงที่สามารถได้ธุรกิจมาได้  หรือ/และ ได้มาในราคาถูก ซึ่งถ้าในสภาวะเศรษฐกิจดีๆ  ธุรกิจที่อยากได้หรือเล็งไว้อาจไม่คิดจะขายให้เรา หรือขายให้ในราคาแพง นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของการสร้างโอกาส  โดยใช้วิสัยทัศน์ แต่แน่นอนเมื่อมีโอกาส ต้องมีปัญญา capture value ให้ได้ บริษัทที่ซื้อ หรือ M&A มา  มันย่อมมีปัญหาอยู่แล้ว   เพราะถ้ามันดีแข็งแรงใครมันจะขาย หรือขายถูกๆ ดังนั้นเราต้องใช้ความสามารถ จุดแข็ง ที่เรามี เข้าไปบริหารจัดการ แก้ปัญหาได้ (และมันต้องคิดเบ็ดเสร็จก่อนซื้อ) กรณีสุดท้าย ถ้าตัวอย่างในธุรกิจเล็กๆ ก็เช่น แถวสุวรรณภูมิ  อาคารพาณิชย์ขึ้น คอนโดขึ้น  ร้านอาหารขึ้น อยากทำอพาร์ทเมนท์  แต่ทุนไม่มี พอคนมาอยู่เยอะๆ  อยากขายอาหาร  เพราะคนมีเยอะ แต่ทำอาหารไม่เป็น มีฝรั่งมาเริ่มเดินเยอะ  อยากทำอะไรเกี่ยวกับฝรั่ง  แต่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ พวกนี้ทั้งหมดก็เป็นเรื่องของการทำให้ตัวเองพร้อม  มีความสามารถ มีปัญญาในการคว้ามันได้ ดังนั้นจะทำให้พร้อม  มันก็ต้องเตรียม  ฝึก  ตั้งแต่วันนี้ และต้องฉลาดในการเลือก skill / competency ที่จะต้องการมีไว้เพื่อพร้อมใช้มัน capture value จากโอกาสต่างๆได้ ^^'  เริ่มมั่วอีกแล้ว 555 จากคุณ : วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก - [ 28 ม.ค. 52 01:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ผมตัดสินใจออกจากงานประจำมาทำส่วนตัวเพราะผมไม่ไหวกับความไม่อิสระ และถ้ารอต่อไปนานเข้าผมคิดว่ามันจะถลำลึกสำหรับผม จนถอนตัวยาก ผมคิดว่ายอมลำบาก  เจ็บตัว ตั้งแต่เนิ่นๆ น่าจะฟื้นตัวได้เร็วกว่า   รู้ครับว่าออกมาลำบากแน่ๆ  ปอดๆอยู่เหมือนกัน   เพราะตอนนั้นไม่รู้จะไปทางไหน  แต่มันอิ่มแล้วจริงๆ แรกๆก็คิดไม่ออกครับมั่วไปหมด  ภาพลวงตาเยอะเหลือเกิน  ไหนจะหัวโขน   ไหนจะหูเบา  ไม่สามมารถแยกแยะไหนจริงไม่จริง   เลยนอนครับ ผมนอนคิดนอนรอโอกาส   ร้องไห้บ้าง  อดๆอยากๆ  นานถึง สอง สาม ปี  ระหว่างยังคิดไม่ออก  ก็หาข้อมูลอ่านหนังสือธรรมะ  อ่านทุกอย่างที่พอหาอ่านได้ ไปพลางๆ   โดนด่า โดนว่า  ว่าไม่รู้จักทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน   จบก็สูง โดนพาไป หาทั้งหมอผี หมอคน หมอดู ได้แต่ปลอบใจตัวเอง  บอกกับคนรอบข้างที่รักเรา   อยู่อย่างเดียว รู้ตัวว่านะ  ตอนนี้ฝนตกฟ้ามันมืด  แต่ไม่นานฟ้าคงจะเปิด  เราตัดสินใจแล้วเรารู้ตัวอยู่   น้ำที่ขุ่นนานเข้าก้เริ่มใส  ในที่สุดแสงเริ่มออกมาเริ่มเห็นรำไร ความคิดเริ่มตกตะกอน   โอกาสเริ่มมี   มันก็ตื่นเอง.....เอาล่ะเริ่มกันดีกว่า  เส้นทางนี้แหละที่จะเดิน  คิดมารอบคอบ  แล้วเราถนัดที่สุด  ชอบที่สุด...... แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 52 09:25:51 แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 52 01:33:43 จากคุณ : นิ้วจิ้ม - [ 28 ม.ค. 52 01:21:16 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีครับทุกท่าน... ความเห็นของคุณ วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก ในความเห็นที่ 25 ชัดเจนดีครับ... เพราะบางครั้งโอกาสที่ได้หากเอามาโดยไม่ได้กลั่นกรองก่อนก็เป็นภาระเหมือนกัน... อย่างไรก็ตามผมคิดว่า...การจะได้"โอกาส"ที่แท้จริงนั้นต้องเห็นค่านิยมของสังคมนั้นๆด้วย... เหมือนกับที่คุณ ลูกเป็ดขี้เกียจ บอกว่า ... "แต่ระบบอุปถัมภ์...ในเมืองไทย มันเป็นระบบปิดน่ะสิคะ... ลำบ๊ากลำบาก..." แต่ความจริงในความมืดและความสว่างโอกาสมีเท่าๆกันครับ...เพียงแต่วิธีคิดและทำอาจจะแตกต่างกัน.. คุณลูกเป็ดฯคงเคยได้ยินเรื่อง"ไปขายรองเท้าที่อัฟริกา"นะครับ... นั่นแหละครับคือการมองเห็นโอกาสที่คนอื่นมองไม่เห็น... ผมมักจะสร้างโอกาสจาก "ค่านิยม" "ความเชื่อ"และ"ความต้องการ"....ของคนในสังคม... แน่นอนนี่เป็นเรื่อง"การตลาด"แน่ๆ.. เพราะเราใช้กลยุทธสร้างความต้องการของตลาดขึ้นมา.... เหมือนกับโปรโมชั่น ของห้างสรรพสินค้า... เพียงแต่..โปรฯห้างไหนจะโดนใจลูกค้ามากกว่ากันเท่านั้นเอง.. โอกาสบางโอกาสจะดูเหมือนมีอยู่ดาษดื่น..เพียงแต่คุณจะมองเห็นและสร้างขึ้นมาไหม??.. เหมือนการขายอาหารที่คุณศักดิ์ชัยเอ่ยถึง... แต่....ไม่มีความสำเร็จไหนที่ได้มาง่ายๆ.. เพราะสิ่งที่ง่ายๆ..และดีๆ....คนอื่นเอาไปทำหมดแล้ว... ดังนั้นคุณต้องทุ่มเท ทำให้ดีกว่าคนอื่น...คุณจึงจะชนะเค้าได้... "โอกาส"ก็เหมือนกับ"เวลา"ที่คนเรามีเท่าๆกัน..คือ 24 ชม.ใน 1 วัน แต่"เวลา"สำหรับบางคนมากจนต้องฆ่าเวลา... แต่สำหรับอีกคนไม่พอจนทำงานไม่เสร็จ.... บางคนพอใจกับระดับที่เป็นอยู่แม้โอกาสจะมาก็ไม่เอาเพราะพอแล้ว... แต่สำหรับบางคนต่อยอดไปเรื่อยๆ จนจุดที่ว่าสูงสุดนั้นเหมือนกับ..เป็นนิรันดร์กาลที่ไปได้เรื่อยๆ.. ทั้งหมดนั้นอยู่แค่.."แนวคิด"..เท่านั้นเอง... "แนวคิด"มาจากไหน??? สำหรับผม ผมคิดว่า..มาจากการทำ การเห็น การฟัง และการอ่าน... หากเราสามารถประมวลสิ่งที่เคยทำ เคยเห็น เคยฟัง เคยอ่าน แม้แต่เคยกิน... มาสร้างเป็นความจำในสมองแล้วนำออกมาใช้ในเวลาที่เหมาะสม... ผมเชื่อว่า..นั่นคือ การ"ฉวยโอกาส"อย่างแน่นอน... อิอิอิ..ตื่นมาก็พล่ามๆไป รอความเห็นท่านอื่นแล้วกัน... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 28 ม.ค. 52 06:12:31 ]

ความคิดเห็นที่ 28 โอกาส มีมากพอๆกับ อากาศ เพียงแต่เราปล่อยให้มันผ่านไป มันก็คือ อากาศ แต่ถ้าเราคว้าไว้ แล้วศึกษาลงมือทำ มันก็คือ โอกาส อย่าปล่อยให้ โอกาสเป็นอากาศ บ่อยๆนะ.. จากคุณ : khanet - [ 28 ม.ค. 52 09:06:03 A:192.168.0.17 X:124.157.244.200 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ดีๆ มากๆ เลยครับ ขอขอบพระคุณด้วย ได้ความรู้เยอะเลย จากคุณ : กึกก้องกัมปนาท - [ 28 ม.ค. 52 10:19:50 A:124.121.240.245 X: TicketID:128760 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สิ่งที่อยู่คู่กับโอกาส คือ กำแพง บ่อยครั้งที่เห็นโอกาส แต่ก็มักจะมีเงื่อนไขมากมายก่ายกองเสมอ เสมือนเป็นกำแพงให้ต้องรู้สึกท้อแท้ และลาจากโอกาสอยู่เสมอ หากยกตัวอย่างของคุณ วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก เรื่องจีบสาวละกัน ถ้าหากเราเห็นว่า สาวคนนั้นสวย และ อยากได้เป็นคู่ครอง แน่นอนเรามีโอกาสที่จะได้เธอเป็นคู่ครอง 50-50 แล้ว แต่เราก็มักจะสร้างกำแพงให้กับตัวเองว่า "คนสวยมักต้องการผู้ชายที่หล่อ หรือไม่ก็รวย เราจีบไม่สำเร็จหรอก" เมื่อเราสร้างกำแพงให้กับตัวเองแล้ว โอกาสมันก็จะลดน้อยลงไป น้อยลงไป จนโอกาสนั้นถูกบดบังด้วยกำแพงจนมิด ไม่มีสิทธิ์เห็นโอกาส หรืออย่างพวกลูกจ้างเฉกเช่นผม เป็นต้น ที่มักจะมีกำแพงในใจว่า ถ้าเราดิ้นรนสร้างธุรกิจส่วนตัวขึ้นมา คงสำเร็จได้ยาก เพราะไหนจะต้องลาออกจากงาน ไหนจะต้องมีเงินไว้ลงทุน มีเงินไว้ใช้ไปวันๆ ทำงาน 7 วัน 24 ชั่วโมง ไม่มีวันหยุด สงสัยจะไปไม่รอด >> กำแพงปิดโอกาสมิดเลย ถ้าเห็นโอกาส และต้องการทำโอกาสให้สำเร็จ ก้าวแรกที่ต้องกำจัด ผมว่ามันคือ กำแพงใจ ของตัวเอง ครับ จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 28 ม.ค. 52 13:30:29 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เอ่า แล้วทำไม แบมเพิ่งเห็นกระทู้นี้เนี่ย  หุหุ   สวัสดีโกค่ะ _/\_ แบมมีอีกด้าน อีกมุม มาร่วมวงค่ะ คือนอกจากมันจะมีเรื่อง มองหาโอกาสหรือไม่พยายามมองหาโอกาส มองเห็นโอกาสหรือมองไม่เห็นโอกาส มันยังมีเรื่องของ   คนที่ให้คำนิยามคำว่า "โอกาส"  ด้วยค่ะ "โอกาส"  นี่คืออะไรอ่ะคะ???? ในฐานะที่เป็นมนุษย์ทำงานคนหนึ่งนะคะ    แบมค้นพบว่า   หลายๆ ครั้ง ที่องค์กรต่างๆ ต้องอยู่ในสภาพลองผิดลองถูกกับคำว่า "โอกาส"   เดินหน้าถอยหลังกันอยู่อย่างนี้    เพราะปัญหาเกี่ยวกับวิธีคิดและวิธีทำงานของ ผู้ที่ลุกขึ้นมาประกาศว่า   นี่คือโอกาส คนคนนี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง   โดยเฉพาะหากอยู่ในตำแหน่งผู้นำทีม หรือ ผู้นำองค์กร  สัญญาณใดๆ ที่ท่านจะส่งสู่สมาชิกทีมนั้น   จะต้องมีความชัดเจน  และมีความเป็นเหตุเป็นผล    เพราะเมื่อท่านประกาศไปแล้วนั้น  ทั้งทีมงานต้องลุกขึ้นมาตอบรับสัญญาณของท่าน    ต้องเกิดการใช้ทรัพยากรองค์กรมากมายเพื่อดำเนินการตามสัญญาณของท่าน     แล้วจะเกิดอะไรขึ้นหากสัญญาณนั้นไม่มีความเป็นเหตุเป็นผล????    เป็นสัญญาณลมๆ แล้งๆ ที่ท่านเรียกมันว่า  "โอกาส" กว่าจะเรียกสิ่งหนึ่งสิ่งใดว่า "โอกาส"  ได้มันควรจะเริ่มตั้งแต่การ   แสวงหา/สังเกตุ > ตั้งสมมติฐาน > พิสูจน์สมมติฐาน > ผลพิสูจน์ระบุว่า   สมมติฐานนี้ คือ  มีโอกาสได้มากกว่าเสีย = โอกาส    >  วิเคราะห์ "โอกาส" ต่อไป  เพื่อประเมินระยะเวลา และ มูลค่า    เมื่อไรจะได้ลิ้มรสผล  ถ้าเราคว้าโอกาสนี้?   และ  มูลค่าที่ได้ลิ้มรสนั้น  คืออะไร  เป็นตัวเงินเท่าไร   แล้วมีมูลค่าที่ไม่ได้เป็นตัวเงินไหม?? นั่นคือ  กระบวนความคิดที่ควรจะเป็นของผู้ที่หาญกล้าลุกขึ้นมาประกาศต่อทีมงานว่า  "นี่คือโอกาสของพวกเรา   ร่วมแรงร่วมใจกันไปไขว่คว้ามาเถอะ!"    ซึ่งแบมเรียนตามตรงว่า    หลายครั้งมากมายในชีวิตการทำงานที่แบมต้องนั่งฟังคนพูดว่า นี่คือโอกาส     นั่งมองคนอื่นๆ  ที่ฟังด้วยความตั้งอกตั้งใจพร้อมจะออกไปลุยเพื่อเก็บโอกาสนั้นมา    พร้อมคำถามในใจว่า    "นอกจากคำว่าโอกาสที่แบมได้ยินจากคุณแล้ว   แบมยังไม่ได้เห็นข้อมูลใดๆ  มาทำให้แบมเชื่อได้ว่า  สิ่งนั้นคือโอกาสจริงๆ เลย"      แน่นอน  คนปากเสียอย่างแบมย่อมถามออกไป   "ทำไมคุณคิดว่ามันคือโอกาส???"      แต่ลักษณะคำถามจะหนัก หรือ จะเบา  ขึ้นอยู่กับว่า  บทบาทของผู้ประกาศโอกาสนี้ คือใคร        ซึ่งเดาได้ว่า  คำตอบที่แบมได้รับนั้น  มันลางเลือนและจับต้องไม่ได้   แบมได้แต่จดโน๊ตไว้ในใจ ว่าใครมีกระบวนความคิดอย่างไร (จะได้จัดหาวิธีทำงานร่วมกันได้เหมาะสม)   น่าแปลกที่ว่า   ทำไมคนจำนวนมากถึงเชื่อ   ความคิดที่ไม่มีที่มาที่ไปเช่นนี้?     ความน่าแปลกนี้ แบมคิดว่า มีอยู่ในหลายองค์กร    แปลกแต่จริง นะเออ จากคุณ : bam_ka@ - [ 28 ม.ค. 52 13:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เพราะแสวงหา มิใช่เพราะรอคอย เพราะเชี่ยวชาญ มิใช่เพราะโอกาส เพราะสามารถ มิใช่เพราะโชคช่วย ดังนี้แล้ว "ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 28 ม.ค. 52 15:10:05 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เล่นหมากรุก อย่าเอาแต่บุกอย่างเดียว เดินหมากรุกยังต้องคิด เดินหมากชีวิต จะไม่คิดได้อย่างไร ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 28 ม.ค. 52 15:12:25 ]

ความคิดเห็นที่ 34 การบริหารคือการทำงานให้สำเร็จโดยอาศัยความร่วมมือจากผู้อื่น ผู้บริหารระดับธรรมดา ใช้ความสามารถของตนอย่างเต็มที่ ผู้บริหารระดับกลาง ใช้กำลังของคนอื่นอย่างเต็มที่ ผู้บริหารระดับสูง ใช้ปัญญาของคนอื่นอย่างเต็มที่ ^_^ แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 52 16:00:21 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 28 ม.ค. 52 15:13:51 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มาลงชื่อว่าตามอ่านอยู่เช่นกันค่ะ จากคุณ : Rainwoman - [ 28 ม.ค. 52 16:23:52 ]

ความคิดเห็นที่ 36 นั่งอยู่ใต้แสงไฟจะเห็นแสงดาวได้อย่างไร........... ไม่มีอะไรครับพึ่งคิดได้เมื่อตะกี้นี้..............แจม จากคุณ : นิ้วจิ้ม - [ 28 ม.ค. 52 16:46:37 ]

ความคิดเห็นที่ 37 หวัดดีครับทุกท่าน.. อิอิอิ...กระทู้นี้ขึ้นกระทู้แนะนำช้า แบมเลยไม่เห็น... จริงๆแล้วมีบ่อยๆว่า..สิ่งที่เราคิดว่าเป็นโอกาสนั้น...มันไม่ใช่... เราจึงเห็นความล้มเหลว อย่างมากมาย... โดยเฉพาะความล้มเหลวที่เกิดจาก ความโลภ.... กรณีหนี้เน่า..ในธนาคาร เป็นกรณีที่เห็นได้ขัดเจน.... คำพูดของแบมที่ว่า..."... หลายครั้งมากมายในชีวิตการทำงานที่แบมต้องนั่งฟังคนพูดว่า นี่คือโอกาส     นั่งมองคนอื่นๆ  ที่ฟังด้วยความตั้งอกตั้งใจพร้อมจะออกไปลุยเพื่อเก็บโอกาสนั้นมา    พร้อมคำถามในใจว่า    "นอกจากคำว่าโอกาสที่แบมได้ยินจากคุณแล้ว   แบมยังไม่ได้เห็นข้อมูลใดๆ  มาทำให้แบมเชื่อได้ว่า  สิ่งนั้นคือโอกาสจริงๆ เลย..." สะท้อนการมองเห็นโอกาสที่แตกต่างกัน...บางคนคิดว่า นี่คือโอกาส..เพราะคิดเอาเอง สรุปเอง....... โดยไม่มีสมมุตฐานใดๆมารองรับ...ไม่มีแม้แต่เรื่อง "การตลาด"... แค่อนุมานอยู่ในใจว่า "ใช่"..ก็โดดลงไปเลย โดยไม่มองว่า...เป็นลาภ หรือหายนะ... หลายปีมาแล้ว..ผมไป กท..ผ่านแยกลาดพร้าวที่มี ห้างเซ็นทรัลตั้งตระหง่านอยู่... มีการสร้างตึกใหญ่โตตรงข้าม...ถามไปถามมาจึงรู้ว่า จะทำศูนย์การค้า... ผมนึกทึ่งอยู่ในใจว่า..ใครหนอกล้าสร้างศูนย์ประกบศูนย์ใหญ่ของเซ็นทรัล... และเมื่อตึกนั้นเปิดบริการ...ผมได้ไปเดินๆรอบหนึ่ง..(บังเอิญพักแถวนั้น).. แล้วก็ได้แค่..รู้สึกเสียดาย... นี่คือ การมองโอกาส แตกต่างกัน... "มืออาชีพ"เท่านั้นที่จะมองเห็นโอกาสในที่ๆไม่มีโอกาส... และมองเห็น ความไม่มีโอกาส ในที่ๆดูเหมือนมีโอกาส... เพราะการเห็น "โอกาส"ต้องเกิดจาก การได้ผ่านเรื่องนั้นๆมาแล้วซ้ำแล้วซ้ำอีก..เท่านั้น... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 28 ม.ค. 52 21:18:17 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ตามกระทู้ของโกมาเรื่อยๆ... นานแล้วเพิ่งได้อ่านความคิดของแบม จึงต้องอ่านให้ถี่ถ้วน๓ชั้น อ่านความในบรรทัด อ่านระหว่างบรรทัด อ่านไปพ้นบรรทัด(go beyond) ... >พิจารณา-ประเมินความคิดและพฤติกรรมต่างๆของคนกับคำว่าโอกาส แล้ววางแผนจัดการ >การพิสูจน์เชิงตรรกะวิเคราะห์ว่า สิ่งนั้นคือโอกาสจริงแท้ >การคำนวนชั่งตวงวัดว่า โอกาสนั้นมีค่าคุ้มแก่การเข้าไปหยิบฉวย/ลงทุน >ฯลฯ สำหรับ#30 ของคุณเตร็ดเตร่ ผมมีของฝากจากประสบการณ์มามอบให้เป็นแนวทางและบอกว่าอย่าเพิ่งหมดหวัง หมดกำลังใจ ดังนี้.... กรณีเดียวกับคุณ ในสถานะที่เป็นมนุษย์เงินเดือน มีชายคนหนึ่งพยายามเจียดรายได้ส่วนหนึ่งจากเงินเดือน ลงทุนทำเรือนกล้วยไม้ ไปซื้อกล้วยไม้มาสะสม เข้าสู่วงการกล้วยไม้ ไปเรียนรู้ทุกอย่างจากผู้ช่ำชอง ไม่นานเลยครับเขาสามารถผสมและสร้างสายพันธุ์กล้วยไม้ใหม่ เป็นที่ต้องการของตลาด โดยที่ไม่มีการเสี่ยงมากมาย เขาสามารถหมุนเวียนขยายทุน ความรู้ กิจการจากพื้นที่ริมชายคาบ้าน ไปสู่พื้นที่แถบจังหวัดนครปฐม20-30ไร่ ทุกวันนี้เขาสามารถลาออกจากงานกินเงินเดือนมาเป็นนักเลี้ยง/พ่อค้ากล้วยไม้อิสระ ยืนอยู่ได้ด้วยลำแข้งของตนเอง อย่างนี้เรียกว่าเป็นโอกาสแบบ"มีวิสัยทัศน์และกิจการside line"ผลระยะยาว อีกคนหนึ่ง มีความรู้ทางด้านช่างและการออกแบบตกแต่งภายในอยู่บ้าง เขาทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือน วันหนึ่งเพื่อนสนิทมาบอกข่าวว่า มีบริษัทใหญ่ที่เป็นเครือญาติมาบอกให้หาผู้รับเหมารายย่อย ไปรับงานแห่งหนึ่งที หากทำดีไม่มีปัญหาต่อไปจะส่งงานในขนาดที่เหมาะให้ทำอยู่เรื่อยไป กรณีรายนี้เรียกว่าโอกาสแบบ"มีพี่เลี้ยง"ครับ อีกคนหนึ่ง ในจังหวัดสุโขทัย เป็นแม่ค้าการศึกษาน้อย สามีไม่มีความสามารถ ทำการค้าขายเสื้อโหล วันหนึ่งไฟไหม้ตึกแถวทั้งตลาด หมดเนื้อหมดตัวเลยครับ ปัจจุบันเธอฟื้นตัวแล้ว ลูกชายหญิง๔-๕คน ช่วยกันดูแลกิจการคนละอย่าง โอกาสแบบนี้เรียกว่า"ทำเลเดิมดี" แต่ต้องเริ่มจากการกู้หนี้...เหนื่อยรากเลือดเลย มันพ้นมาแล้ว ณ.วันนี้ ผมชื่นชมหัวใจของผู้หญิงคนนี้ครับ เมื่อหัวค่ำดูรายการทีวี...กระทรวงวิทย์ได้ประดิษฐ์เครื่องปอกเปลือกกระเทียม มีประสิทธิภาพกว่าให้คนมานั่งปอก๒๐เท่า หากจำไม่ผิด การมานั่งปอกเปลือกกระเทียมทีละหัวนี่มันน่าเบื่อมากสำหรับทุกคน รวมทั้งผมสมัยเป็นเด็ก ยามที่แม่เรียกไปช่วยงานครัว มันเป็นปัญหา.... กรณีนี้ "ปัญหาคือโอกาส" ที่ใดเป็นปัญหาที่นั่นเป็นโอกาสของคุณแล้วครับ แต่จะคุ้มค่าหรือไม่ ไปถามคุณแบมเถอะ เธอช่วยได้แน่นอน พอจะมองเห็น"โอกาส"ในรูปแบบต่างๆบ้างนะครับ... แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 52 22:39:12 จากคุณ : ขามเรียง - [ 28 ม.ค. 52 22:33:39 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ฝึกคิด เพื่อ เปลี่ยน วิกฤติ เป็น โอกาส  ^_^ ---------------------------------------------------------------------------- • เวลาเจองานหนัก ให้บอกตัวเองว่า นี่คือโอกาสในการเตรียมพร้อมสู่ความเป็นมืออาชีพ • เวลาเจอปัญหาซับซ้อน ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทเรียนที่จะสร้างปัญญาได้อย่างวิเศษ • เวลาเจอความทุกข์หนัก ให้บอกตัวเองว่า นี่คือแบบฝึกหัดที่จะช่วยให้เกิดทักษะในการดำเนินชีวิต • เวลาเจอนายจอมละเมียด ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการฝึกตนให้เป็นคนสมบูรณ์แบบ (Perfectionist) • เวลาเจอคำตำหนิ ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการชี้ขุมทรัพย์มหาสมบัติ • เวลาเจอคำนินทา ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการสะท้อนว่าเรายังคงเป็นคนที่มีความหมาย • เวลาเจอความผิดหวัง ให้บอกตัวเองว่า นี่คือวิธีที่ธรรมชาติกำลังสร้างภูมิคุ้มกันให้กับชีวิต • เวลาเจอความป่วยไข้ ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการเตือนให้เห็นคุณค่าของการรักษาสุขภาพให้ดี • เวลาเจอความพลัดพราก ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทเรียนของการรู้จักหยัดยืนด้วยขาตัวเอง • เวลาเจอลูกหัวดื้อ ให้บอกตัวเองว่า นี่คือโอกาสทองของการพิสูจน์ความเป็นพ่อแม่ที่แท้จริง • เวลาเจอแฟนทิ้ง ให้บอกตัวเองว่า นี่คือความเป็นอนิจจังที่ทุกชีวิตมีโอกาสพานพบ • เวลาเจอคนที่ใช่แต่เขามีคู่แล้ว ให้บอกตัวเองว่า นี่คือประจักษ์พยานว่าไม่มีใครได้ทุกอย่างดั่งใจหวัง • เวลาเจอภาวะหลุดจากอำนาจ ให้บอกตัวเองว่า นี่คือความอนัตตาของชีวิตและสรรพสิ่ง • เวลาเจอคนกลิ้งกะล่อน ให้บอกตัวเองว่า นี่คืออุทาหรณ์ของชีวิตที่ไม่น่าเจริญรอยตาม • เวลาเจอคนเลว ให้บอกตัวเองว่า นี่คือตัวอย่างของชีวิตที่ไม่พึงประสงค์ • เวลาเจออุบัติเหตุ ให้บอกตัวเองว่า นี่คือคำเตือนว่าจงอย่าประมาทซ้ำอีกเป็นอันขาด • เวลาเจอศัตรูคอยกลั่นแกล้ง ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบททดสอบว่าที่ว่า 'มารไม่มีบารมีไม่เกิด' • เวลาเจอวิกฤต ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทพิสูจน์สัจธรรม 'ในวิกฤตย่อมมีโอกาส' • เวลาเจอความจน ให้บอกตัวเองว่า นี่คือวิธีที่ธรรมชาติเปิดโอกาสให้เราได้ต่อสู้ชีวิต • เวลาเจอความตาย ให้บอกตัวเองว่า นี่คือฉากสุดท้ายที่จะทำให้ชีวิตมีความสมบูรณ์ ------------------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 52 23:27:43 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 28 ม.ค. 52 23:14:45 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เวลาคนเราตกอยู่ในความลำบาก มักจะดิ้นพล่านให้พ้นจากความทุรนทุราย ทำธุรกิจก็เช่นเดียวกัน เศรษฐกิจถดถอยก็ดิ้นกันให้วุ่นไปหมด ถามว่าดิ้นแล้วมันหายทรมานมั้ย? ไม่หายนะ แค่ไปสมาธิอยู่กับการดิ้น จะได้สนใจทุรนทุรายน้อยลงหน่อย เพราะไม่รู้ว่าทุรนทุรายเพราะอะไร... เห็นคนอื่นบอกว่าทุกข์ ตัวเองก็คิดว่าต้องทุกข์ไปด้วย เศรษฐกิจมันมีขึ้นก็ต้องมีลง ถ้าbaselineของธุรกิจตั้งอยู่บนความต้องการที่แท้จริง ทำสุขภาพของกิจการให้แข็งแรงก็ผ่านไปได้อยู่แล้ว ถ้าตั้งอยู่บนความต้องการเทียม สถานการณ์เช่นนี้ทำให้เราได้รู้ตัว เป็นโอกาสให้เราทบทวนแนวทางเพื่อให้มีชีวิตรอดไปได้ และอย่างยั่งยืน ส่วนตัวที่เจออยู่ บริษัทกำลังเครียดหนัก ทำนู่นทำนี่ด่วนทั้งนั้น วุ่นวายไปหมด เหมือนคิดได้ก็ทำเลย คิดไปเองว่าทำเยอะๆถึงผลไม่ได้ พอเอาผลมารวมๆกันก็น่าจะพอ ทำงานแบบนี้จะยิ่งเครียด เพราะไม่รู้ว่าทำเท่าไรถึงจะพอ ทำไปตั้งเยอะก็ไม่หายจากความทุรนทุรายนี้สักที สิ่งใดพาเราออกจากความทุรนทุรายได้? สติ ตั้งสติ แล้วค่อยขยับ ทำน้อยๆ โดยเลือกทำสิ่งที่ทำแล้วได้ผลตรงจุด สำหรับmanagement ถ้าอ่านตามนี้จะเห็นว่าการพัฒนาองค์กรและสุขภาพของธุรกิจสำคัญต่อสถานการณ์นี้ แต่ถ้าไม่หาquick win solution  โปรดระวังเก้าอี้จะหาย แล้วควรทำอะไรก่อน? ที่ทำอยู่ตอนนี้วางแทร็กการขยับขององค์กรไว้ (ไม่ต้องเป็นผู้บริหารก็ทำได้) แล้วให้องค์กรมันวิ่งไปเอง ไม่ต้องไปแตะอะไรมาก แค่บอกให้ทุกคนรู้ว่าตอนนี้ถึงไหนแล้ว เราทำอะไรสำเร็จและจะทำอะไรต่อไป สร้างความเชื่อมั่นให้ได้ เราสามารถพัฒนาองค์กรได้ผ่านงานที่ต้องทำอยู่เป็นประจำครับ อาจใช้เวลานอกเวลางานในการทบทวนและพิจารณา ส่วนเวลางานใช้ไปกับquick win solutionให้เยอะๆ เพราะงานquick winมักบานปลาย เนื่องจากทำแล้วไม่ได้ตามเป้า ทำให้เล็กๆ เสร็จเร็วๆ -> รุกเร็ว งานไหนไม่ได้ผล ตัดเลย อย่าไปยื้อ -> ถอยเร็ว งานไหนใช้ได้ ก็ขยายผล กาลเทศะสำคัญไม่น้อยไปกว่าเหตุผล พิจารณาให้ถี่ถ้วนครับ ไม่ต้องรีบ จะเห็นว่ายิ่งลำบาก สติก็ยิ่งสำคัญ มีสติก็เห็นโอกาสเอง จากคุณ : numnumnum1 - [ 28 ม.ค. 52 23:21:24 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ถ้า A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z มีค่า = 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 เรียงตามลำดับ แล้วจะพบว่า...... 1) H+A+R+D+W+O+R+K = 8+1+18+4+23+15+18+11 = 98% HARD WORK หรือ ทำงานหนัก มีค่าเท่ากับ 98 % 2) K+N+O+W+L+E+D+G+E = 11+14+15+23+12+5+4+7+5 = 96% KNOWLEDGE หรือ ความรู้ มีค่าเท่ากับ 96 % 3) L+O+V+E=12+15+22+5 = 54% LOVE หรือ ความรัก มีค่าเท่ากับ 54 % 4) L+U+C+K = 12+21+3+11 = 47% LUCK หรือ โชค มีค่าเท่ากับ 47 % Q ; ไม่มีสิ่งใดที่มีค่า 100 % เลยหรือ !!! แล้วสิ่งใดที่มีค่าเท่ากับ 100 % - ใช่เงินหรือเปล่า ? .... .....ไม่ใช่ !!!!! - ความเป็นผู้นำหรือเปล่า ? ไม่ใช่ !!!!! Q ; แล้วอะไรล่ะ ? Ans. ; A+T+T+I+T+U+D+E = 1+20+20+9+20+21+4+5 = 100% ATTITUDE หรือ ทัศนคติ นั่นเอง ที่มีค่าเท่ากับ 100 % แม้ดูไม่เป็น ตรรกะ แล้วคุณคิดเช่นนั้นหรือไม่ ทุกปัญหามีทางออก . . บางทีแค่เพียงแต่เราเปลี่ยน "ทัศนคติ" ของเราเสียใหม่เท่านั้นเอง มีเพียงแต่ “ทัศนคติ” ของเราเท่านั้น ที่จะเป็นตัวนำทาง ไปสู่ความสำเร็จในชีวิต และงานที่ทำ ความคิด & ทัศนคติ สุดท้าย .... ลงมือทำ... 3ท... ทำ  ทัน  ที ----------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 28 ม.ค. 52 23:23:58 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อ่าน #40 numnumnum1 ภาวะองค์กรในลักษณะนี้ น่าที่จะ หลอมรวมความรู้สึกแห่งการเป็นเจ้าของร่วม ดีไหมครับ ? โดยระดับนำ หรือระดับบริหารจะต้องตระหนักถึงอิทธิพลของโครงสร้างองค์กร (Structure) ที่มีผลกระทบต่อการกำหนดบทบาทหน้าที่ของผู้คนที่เกี่ยวข้อง โดยภายใต้ภาวะบีบคั้น ณ ปัจจุบัน อาจจะส่งผลให้เกิดความเค้น (Stress) ที่บีบให้บุคคลซึ่งอยู่ ณ ตำแหน่งแห่งที่ของโครงสร้างมีโอกาสที่จะขัดกันเพื่อรักษาสถานภาพของตน   ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว ...การจะสามารถเอาชนะแรงบีบที่เกิดจากความขัดแย้งในเชิงโครงสร้าง ก็ด้วยการพยายามตั้งคำถาม (อาจจะเป็นทางการเช่นการประชุม หรือในรูปแบบที่กึ่งทางการ ก็ได้) เพื่อกระตุ้นการแสวงหา ยุทธศาสตร์ ที่จะนำไปสู่การสร้างสนามพลัง ของการประสานงานประสานประโยชน์โดยต้องค้นหาเป้าหมายร่วมให้พบ แล้วหลอมรวมความรู้สึกแห่งความเป็นเจ้าของร่วม ภายใต้กรอบเป้าหมายดังกล่าว เพื่ออาศัยสนามพลังแห่งความร่วมมือนี้ เอาชนะสนามพลังของความขัดแย้งเชิงโครงสร้าง ตัวอย่างเช่น ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ญี่ปุ่นได้ส่งกองทัพรุกรานจีน ขณะนั้นพรรคคอมมิวนิสต์จีนกำลังทำสงครามกลางเมืองแย่งชิงอำนาจกับพรรคก๊กมินตั๋ง ของเจียงไคเช็กอยู่ จนมีการสู้รบในสงครามกลางเมืองอย่างหนัก จนกลายเป็นความขัดแย้งและความเกลียดชัง แต่เมื่อสามารถกำหนดเป้าหมายร่วม บนพื้นฐานในการหลอมรวมความรู้สึกเป็นเจ้าของประเทศจีนร่วมกัน ที่กำลังถูกต่างชาติมารุกรานพรรคคอมมิวนิสต์จีนก็กำหนดยุทธศาสตร์จะร่วมมือกับพรรคก๊กมินตั๋งเพื่อขับไล่ ญี่ปุ่นออกไปก่อน (แล้วค่อยกลับมารบกันใหม่ทีหลังก็ยังทัน ) ตอนนั้นแม้ว่าเจียงไคเช็กจะถูกจับตัวได้ แต่ โจวเอนไหล ต้องไปปล่อยตัวเจียงไคเช็ก ด้วยตนเองเพื่อจะดำเนินการยุทธศาสตร์การประสานงาน ประสานประโยชน์  แล้วสุดท้ายกองทัพของจีนทั้ง 2 ฝ่าย ก็สามารถร่วมมือกันต่อต้าน ญี่ปุ่นได้เป็นผลสำเร็จ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 28 ม.ค. 52 23:57:21 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 29 ม.ค. 52 00:30:10 ]

ความคิดเห็นที่ 44 โอกาสหรอ จะมองหาไปทำไม ทำหรือไม่ทำ ก็เรื่องของคุณ รู้กันอยู่แก่ใจกันทั้งนั้น ร้อยพันเหตุผล ก็ไม่เท่าสองมือคุณทำ ............สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว.....สิ่งนั้นดีเสมอ............... จากคุณ : *..* (ลิ้นชัก) - [ 29 ม.ค. 52 05:04:37 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สวัสดีครับ ทุกท่าน... และต้องขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาแจม...เข้ามาอ่าน...รวมทั้งเข้ามาดู.... ขออนุญาตคุยเรื่องกอล์ฟครับ... คุณเตร็ดเตร่ครับ...เมื่อวานนี้เป็นวันมีโชคของผม(แม้ว่าตัวเองจะไม่ค่อยเชื่อเรื่องอาศัยความเฮง) เพราะไปเล่นกอล์ฟรอบเช้า..เล่นไป 8 หลุมได้ 6 พาร์ออกดับเบิ้ลเฉพาะพาร์ 5 ไป 2 หลุม แต่สุดท้ายก็ไปตายหลุม 9 ออกทิ้ปเปิ้ล..รถหมูคว่ำ...รอบบ่ายไปใหม่..คราวนี้ 1 พาร์ 2 เมอร์ดี้..1ดับเบิ้ลนอกนั้นโบกี้ คราวนี้ไม่ตายตอนจบ มีความสุขอย่างมากมายเพราะไม่เคยเล่นได้แบบนี้ในชีวิต....อิอิอิ.. ขอบคุณ อาจารย์ขามเรียงที่มาชี้ให้เห็นโอกาส ที่สามารถทำให้เป็นจริงได้แค่เริ่มต้นง่ายๆ.. แต่ต่อยอด มุมานะ อดทน ทำให้เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ได้... คุณดีอาร์สมเป็นนักวิชาการจริงๆ..ความรู้เพียบ...ที่สำคัญมีหลักยึดที่น่าสนใจ... ครับ..สิ่งที่คุณดีอาร์บอกว่าเมื่อรวมคะแนนแล้วได้ 100% คือ ทัศนคตินั้น..ถูกต้องเลย... เพราะ ทัศนคติ เป็นตัวกำหนดทุกสิ่งในชีวิตของคน..คนจะลำบากหรือสบาย ก็อยู่ที่ทัศนคติ... แต่ทัศนคติแบบเชิงบวก ไม่ได้สร้างมาง่ายๆแต่ก็ใช่ว่าจะสร้างไม่ได้... ปัญหาที่เราพบไม่ว่าจะเป็นความล้มเหลวของบุคคล หรือ ขององค์กรจึงมาจากการมีทัศนคติที่ไม่สอดคล้องกับความเป็นจริง...นั่นเอง... แล้วจะทำอย่างไร?จึงจะสามารถคิดให้สอดคล้องกับความเป็นจริง???? นี่เป็นปัญหา???? ผมคิดว่า ตัวอย่างคนเลี้ยงกล้วยไม้ ของอาจารย์ขามเรียง เป็นตัวอย่างที่ชัดเจน.. ในเรื่องของการมองเห็นโอกาส ที่ทำแบบสอดคล้องกับความเป็นจริง.. วันนี้หันหน้าไปไหนก็พบแต่คนกลัววิกฤติ...ทุกบริษัทตัดโบนัส เลิกโอที ปลดคนงาน ฯลฯ..... ยิ่งทำให้เกิดความคิดที่น่ากลัวในแวดวงธุรกิจ... เมื่อวานผมพาครอบครัวไปกินข้าวที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง..ทั้งร้านมีผมโต๊ะเดียว... ทำให้สัมผัสความวิกฤติครั้งนี้ได้อย่างดี... แต่มีคำๆหนึ่งที่เราคุ้นเคยคือ.."ในวิกฤติมีโอกาสเสมอ" สำคัญว่าเราจะเห็น "โอกาส"นั้นหรือไม่..... "โอกาส"ไม่ต้องไปหานอกตัวหรอกครับ... ดูที่รอบๆตัวเราอาจจะเป็นที่ตัวเราเอง หรือ ในองค์กรเราเองก็ดี.. ดูว่าเราจะผลิก..วิกฤติให้เป็นโอกาส..ได้อย่างไร??? ง่ายๆ..แค่เริ่มต้นด้วยการมี"สติ"แบบคุณ numnumnum1 ว่าใน คห 40. "สติ"เป็นเรื่องสำคัญ...และที่โชคดีเราถือศาสนาที่สอนเรื่องการสร้าง"สติ"โดยตรง... แต่ที่โชคร้าย คือคนไทยส่วนใหญ่ไม่ได้เอามาใช้....น่าเสียดาย.... เพราะเมื่อเรามี"สติ"..เราจะเกิด"ปัญญา"..ที่จะเห็น"แก่น"ของปัญหา และของชีวิต... อย่างน้อยที่สุด สติ จะทำให้เราปล่อยวางความทุกข์ในชีวิตเราได้... อิอิอิ..ไปห้องศาสนาอีกแล้ว... จากความเห็นหลายๆท่าน ผมเชื่อว่า...ทุกท่านสามารถมองเห็นโอกาส... แต่จะทำให้เป็นจริง...หรือทำให้สำเร็จ..นั้น จะทำอย่างไร????? ดังนั้น..ผมคิดว่า..การจะทำอย่างไรให้เห็น"โอกาส"นั้นคงไม่ใช่เรื่องยาก... แต่ที่ยากสุดๆน่าจะพูดว่า..จะทำโอกาส ให้เป็นจริง ได้อย่างไร???? จริงไม๊ครับ???? จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 29 ม.ค. 52 05:49:44 ]

ความคิดเห็นที่ 46 #42 คุณดีอาร์ ภาวะเช่นนี้ต้องหยิบยื่นความเชื่อมั่นครับ ลดความคาดหวัง เพิ่มความเชื่อมั่น เพราะทุกคนไม่เห็นความหวัง ไม่มีความเชื่อมั่น จึงดิ้นตาเหลือก รู้สึกเป็นเจ้าของร่วม แต่ไม่เห็นทางออก ก็ต่างคนต่างทำวุ่นวายไปหมด sense of ownership เป็นสิ่งที่ทุกคนควรมี ไม่ว่าสถานการณ์ไหนก็ตาม เซลส์ที่เป็นลูกจ้าง กับเซลส์ที่เจ้าของไปเอง อย่างหลังมักทุ่มเทมากกว่า เรื่องของโครงสร้างที่ทำให้ขัดแย้งกันเป็นเรื่องปกติขององค์กรใหญ่ (ถ้าทุกคนมีความคิดเห็นเดียวกันน่าเป็นห่วงมากกว่า) จากคุณ : numnumnum1 - [ 29 ม.ค. 52 07:55:15 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณครับพี่ขามเรียง เรื่องการขับเคลื่อนโอกาส เพียงแต่ที่ยกเรื่องของกำแพงใจขึ้นมา เพราะผมมักจะได้ยินข้ออ้าง หรือ กำแพง ขึ้นมาบดบังโอกาสของเขาไปเสียนั้น ผมมีความเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า โอกาสคือปลายทาง ที่อยู่ชิดใกล้กับความสำเร็จ และเส้นทางการเดินทางไปยังโอกาส ก็ไม่ได้มีแค่เส้นทางเดียว ยกตัวอย่างที่พี่ขามเรียงเอ่ยถึง ชายผู้ประสบความสำเร็จจากการเพาะกล้วยไม้ ที่เลือกเส้นทางที่ลดและบริหารความเสี่ยงในชีวิตกับอาชีพเพาะกล้วยไม้ได้อย่างลงตัว หากเป็นคนอื่น อาจจะเลือกเส้นทางใดเส้นทางหนึ่ง จะกล้าเลือกไปสู่อาชีพเพาะกล้วยไม้ หรือ จะยังจับจ่าวอยู่กับอาชีพลูกจ้าง กำแพงใจนั้น จะเล็กจะใหญ่ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ชีวิตของแต่ละคน บางคนมีมากเสียจนไม่กล้ากระทำอะไร แต่บางคนกลับไม่มี คนส่วนใหญ่ที่มีกำแพงใจสูงๆ มักจะเป็นพวกลูกจ้าง ในขณะที่คนที่ไม่ค่อยมีกำแพงใจหรือมีน้อย จะเป็นนักธุรกิจ ที่มักจะกล้าลุยไปทุกเรื่องที่ตัวเองคิดว่านั่นคือโอกาส (จริงหรือเท็จ ยังไม่ใช่ประเด็นของผมครับ) ที่กล่าวมาคือ หากมองเห็นโอกาสแล้ว คิดพิจารณาตามแนวทางที่เจ้าแบมได้ให้เป้นวิทยาทานไว้แล้ว จนมั่นใจว่านั่นคือโอกาสจริงๆ หากมีกำแพงใจมาขวางกั้น ก็ลองค่อยๆ พิจารณากำจัดกำแพงใจนั้นไปให้ได้ ก็จะพบเส้นทางที่เหมาะกับตัวเอง ที่จะก้าวเดินไปสู่โอกาส และ ความสำเร็จ ผมมองเช่นนี้ครับ ปล. โกครับ โกทำให้ผมอิจฉาและตาร้อนมาก ผมเพิ่งจะเบรคร้อยได้ครั้งที่ 2 ที่สนามกอล์ฟบางปู แต่แล้วผมก็ตีเละเทะเหมือนสมัยหัดตีกอล์ฟใหม่ๆ ที่สนามกอล์ฟธูปะเตมีย์สดๆ ร้อนๆ ในวันตรุษจีนอย่างไม่น่าเชื่อ พรุ่งนี้ก็มีโปรแกรมออกรอบที่เบสท์ โอเชี่ยนครับ มีพี่ที่พันทิปกอล์ฟ (ห้องศุภชลาศัย) เป็นคนจัดครับ จะไปดูอีกทีสิว่า วงสวิงกลับมาหรือยัง จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 29 ม.ค. 52 08:22:58 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ประสบการณ์>วิเคราะห์ปัญหา>วิเคราะห์ความแตกต่าง>ทางเลือกในการแก้ไขปัญหา(โอกาส)>กระบวนการและขั้นตอนในการปฏิบัติ>ประเมินผล>ความสำเร็จ จากคุณ : nutcefi - [ 29 ม.ค. 52 11:44:10 ]

ความคิดเห็นที่ 49 สวัสดีท่านเจ้าของกระทู้และผู้ร่วมแสดงความเห็นทุกท่าน นับว่าเป็นโอกาสอันดีที่ได้มีโอกาสเข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับโอกาส- - -อะแฮ่ม...และเมื่อชั่ง ตวง วัด โดยแอบใช้แนว ๆ คิดของคุณแบมแล้ว ปรากฎว่านี่นับเป็นโอกาสอันดีของตัวเอง ด้วยเหตุผลดังนี้ 1. ทำให้ได้ปลุกความคิด(ความคึก)ที่นับวันจะร่วงโรยราให้ตื่นตัวขึ้นมาเพื่อพบว่า ตัวเราเองก็ยังทำประโยชน์ให้สังคมได้อีกเยอะ อย่ากระนั้นเลยโทร.ไปหาเพื่อนเพื่อจัดทีม หากิจกรรมไปให้ความสุขใจในบั้นปลายของท่านผู้ที่เกิดมานานกว่าพวกเรามาก และปัจจุบันมีนิวาสถานอยู่ละแวกบางแค เป็นต้น ขณะเดียวกันให้เพื่อนติดต่อโรงเรียนโดยเริ่มจากโรงเรียนของลูก ๆ นั่นแหละ จัดกิจกรรมรณรงค์การงดสิ่งเสพติด เช่น เหล้า บุหรี่ เป็นต้น โดยให้เพื่อนเป็นคนคิด concept ต่าง ๆ(ก็มันคิดเก่งอ่ะ) ส่วนเราจะช่วยออกทุน(ง่ายดีเนอะ)... 2. ทำให้กล้าที่จะแสดงความคิดเห็น(แบบบ้าน ๆ)ร่วมกับผู้รู้ท่านอื่น ๆ เป็นการฝึกคิด ฝึกจำแนก(สิ่งที่ใช่/ไม่ใช่สำหรับตัวเอง) และทำให้วันเวลาที่เหลือบานเบอะของตัวเองได้มีอะไรทำมากขึ้น เห็นหรือยังว่าตัวเองได้รับโอกาส(จากการอ่านกระทู้) ทำให้คิดสร้างโอกาสในการทำความดีให้กับตัวเองและเพื่อน ๆ ประโยชน์ที่ได้รับคือทำให้ได้ใช่เวลาให้เกิดประโยชน์กับตนเอง เพื่อน ๆ และสังคม... แถมอีกหน่อย มีแม่ค้าขายลูกชิ้นปลาซึ่งวางแผงขายใกล้ ๆ กับแม่ค้าขายผักเจ้าประจำอยู่เจ้านึง ทุกครั้งที่เห็นเราไปซื้อผัก เค้าจะรีบกุลีกุจอเข้ามาช่วยเลือกผักอย่างเต็มอกเต็มใจ ผลก็คือ เราต้องซื้อลูกชิ้นกลับบ้านทั้ง ๆ ที่ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะนำไปทำเมนูอะไรดี เห็นไหมล่ะ การสร้างโอกาสในการขายโดยการแสดงน้ำใจ การหยิบยื่นไมตรีที่ทุกคนมีอยู่แล้วโดยไม่ต้องลงทุนสักบาท เพื่อนรุ่นเก๋า ค้าขายเก่งมาก เพิ่งเปิดร้านค้าขนาดย่อมให้ลูก ๆ ซึ่งประดาเพื่อน ในกลุ่มต่างไม่เห็นด้วยในช่วงแรกเพราะทำเลอยู่ใกล้ห้าง แต่ตอนนี้คนที่เคยท้วงติงต่างต้องทึ่ง เพราะร้านขายดิบขายดีและขายได้เรื่อย ๆ เพราะอะไร เพราะเพื่อนรุ่นเก๋าคนนี้รู้ว่าเมื่อไหร่ควรเอากำไร เมื่อไหร่ควรเอาแค่เท่าทุน และเมื่อไหร่ที่ควรคืนให้ลูกค้าบ้าง ประกอบกับการเอาใจใส่ ความกระตือรือร้นในการบริการ และความซื่อตรง(สินค้าบวกราคาเชื่อถือได้)ทำให้ลูกค้าประทับใจและติดใจในที่สุด นี้ไง- - -การสร้างโอกาสในการแข่งขัน(กับห้างใหญ่)... ตัวอย่างที่หยิบยกมาอาจดูพื้น ๆ แต่เท่าที่ได้ประสบกับตัวเองและเห็นเป็นรูปธรรมแล้วนั้น คิดว่าน่านำมาเล่าสู่กันฟัง เพื่อให้ได้ความหลากหลาย... ก่อนจากกัน ขอแสดงความชื่นชมเจ้าของกระทู้และเพื่อน ๆ ทุกท่าน ที่เข้ามาให้ข้อคิดซึ่งล้วนเป็นประโยชน์ทั้งสิ้น อยากให้น้อง ๆเข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นเยอะ ๆ จังเลย เพราะอย่างที่บอกในตอนต้นว่า นี่เป็นอีกหนึ่งโอกาสที่เราจะได้มีโอกาสในแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับโอกาสเพื่อการสร้างโอกาส(ดี ๆ )ให้กับตัวเอง โอย มึนตึ้บ...ไปล่ะ... w,jwfhcdj c8jgdbfdjvo จากคุณ : ไม่ได้แก่ แค่เกิดก่อน - [ 29 ม.ค. 52 13:20:50 A:124.120.88.128 X: TicketID:186229 ]

ความคิดเห็นที่ 50 555555........ขำคุณไม่ได้แก่ แต่เกิดก่อน... อยากรู้จังว่า คุณกับผมใครเกิดก่อนใคร??? อิอิอิ.. ต้องชื่นชมที่เข้ามาให้สิ่งที่เป็นประโยชน์มากๆ ทำให้เห็นเลยว่า จะทำเวลาให้เกิดประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่นอย่างไร??? และก็เป็นการสร้างโอกาสอย่างง่ายๆ....เยี่ยมครับ..... เจ้าแบม คงทำงานหัวโตไปแล้ว เพราะไม่เห็นกลับเข้ามา.... เกิดเป็นแบม ก็ดีอย่าง เป็นคนไม่ยิ่งดูดาย..ตนแบบนี้ไปอยู่ไหนเจ้านายก็ชอบ... ที่สำคัญเป็นคนมีน้ำใจ มีระเบียบ และมีหลักการ...ทำงานด้วย สบาย.. ครับ...โอกาส มีเสมอ สำหรับผู้ที่มีความกล้า...ที่จะทดลองสิ่งใหม่ๆ... โอกาส มีเสมอ สำหรับผู้ที่ขยัน อดทน มุ่งมั่น.... และโอกาส มีเสมอ สำหรับผู้ที่มีนำใจให้กับคนอื่น.... ขอบคุณทุกๆความเห็นครับ.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 29 ม.ค. 52 13:54:22 ]

ความคิดเห็นที่ 51 จริงๆแล้วตัวที่รวมกันแล้วได้ 100% มีอีกมากมายครับ เช่น A N S W E R A B L E 1 14 19 23 5 18 1 2 12 5 = 100 A N N U A L L Y 1 14 14 21 1 12 12 25  = 100 P R O D U C E R 16 18 15 4 21 3 5 18 = 100 U N A N G R Y 21 14 1 14 7 18 25  = 100 U N C L E V E R 21 14 3 12 5 22 5 18 = 100 และ.. U N D R E S S 21 14 4 18 5 19 19 = 100 จากคุณ : ขออนุญาตแซวคร้าบ (JamesBond) - [ 29 ม.ค. 52 15:54:19 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ตอบคุณจขกท. แฮ่ ๆ เนื่องจากตัวเองเป็นคนอารมณ์ดี หัวเราะง่าย ยิ้มแย้มกับคนทั่วไปแม้กระทั่งกับหมา- - -หมาจริง ๆ เพราะตัวเองเป็นคนกลัวหมามากตั้งแต่เด็ก ๆ เวลาประจันหน้ากับหมาเลยต้องรีบยิ้มเอาใจให้เค้าก่อน(แท้จริงเป็นอาการทำใจดีสู้หมา) เป็นการผูกมิตรน่ะ ซึ่งได้ผลนะเพราะหมาบ้านเพื่อนที่ชอบทำท่าเหี้ยม ๆ แบบขู่ไว้ก่อนน่ะพอเจอเราก็มักทำท่าผ่อนคลาย เข้ามาดม ๆ แล้วกระดิกหางต้อนรับ เพื่อนยังบอกเลยว่าเออแปลกดีว่ะ- - -แต่แท้จริงแล้วเพราะการทำใจดี ๆ ไว้ก่อนทำให้ร่างกายผ่อนคลาย ความเครียดลดลง ต่อมความกลัวจึงทำงานน้อยลงมาก กลิ่นความกลัวจึงไม่กำจรกำจายซึ่งหมาจะรู้สึกได้ โดยสัญชาติญานเค้าจะดุกับคนที่กลัวมาก ๆน่ะ(จริงรึเปล่าก็ไม่รู้นิ)...นี่เป็นการปิดโอกาสไม่ให้โดนหมาข่มขู่ เพราะเหตุที่ตัวเองไม่ค่อยเครียดนี่แหละ เลยทำให้คนทายอายุไม่ค่อยถูก แต่ถ้าไปเจอตอนนั่งฟังพระเทศน์แล้วถึงตอนต้องลุกขึ้นนั่นแหละ 555 ชัดเลยว่าวัยไหนก็ตอนยกบั้นท้ายยงโย่ยงหยกแล้วใช้มือยันพื้นเพื่อลุกขึ้นยืนนั่นแล... รู้แล้วสินะว่าน่าจะเกิดไล่เลี่ยกัน 555... จากคุณ : ไม่ได้แก่ แค่เกิดก่อน - [ 29 ม.ค. 52 19:07:54 A:124.120.88.128 X: TicketID:186229 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ชอบทุกความเห็นครับ ^^ จากคุณ : Rhythm Investor - [ 29 ม.ค. 52 22:09:29 ]

ความคิดเห็นที่ 54 แบมสวัสดีอาจารย์ค่ะ   สวัสดีโกค่ะ  สวัสดีพี่ไม่ได้เกิดแก่แค่เกิดก่อนค่ะ    สวัสดีเฮียศักดิ์ชัยค่ะ  สวัสดีพี่ bluesky ค่ะ   สวัสดีพี่โต๋ค่ะ สวัสดีคุณวิญค่ะ   _/\_ โอ่ย ตาลาย  ...   ทักกันไม่หมด  สวัสดีพี่น้องแล้วกันค่า  *O* เชื่อความชิวของโกจริงๆ  ยังกะตาเห็นค่ะ   คือแบมกำลังยุ่งกับความพยายามคิดอย่างมาก ในการหาวิธีปลดหลายอุปสรรค  ปลดหลายปัญหา  ปลดหลายเงื่อนไข  ที่แบมพบเห็นหรือเผชิญอยู่ในองค์กร   และเป็นประเด็นสำคัญที่ทำให้องค์กรของเราขยับตัวไปคว้า "โอกาส"  ที่เห็นจ่ออยู่ตรงหน้าไม่ได้     แบมพยายามที่จะคิดให้จบ  และ แสวงหาความร่วมมือ  เพื่อสร้างทางเลือก และ ทางออก  ให้นายพิจารณาเมื่อกลับมาจากต่างจังหวัดต้นเดือนนี้    งานหนักไม่เครียดอ่ะโก     เห็นนายเครียด  นี่เครียดอ่ะ  ขอบอก กลับมาเข้าเรื่องของพวกเราดีกว่า     บนเส้นทางของการทำงาน   แบมใช้เวลานานพอสมควรที่จะค้นพบว่า   การเห็นโอกาสเป็นเรื่องง่ายกว่า  การเดินทางไปคว้าโอกาส     การเห็นโอกาสเป็นความสามารถเฉพาะตัว  ถ้าคุณฝึกฝนระบบความคิดและมีความพยายามมากพอ   วันหนึ่งคุณก็จะมองเห็น     แต่ไม่ใช่ทุกโอกาส  ที่คุณจะเดินไปคว้ามาได้สำเร็จ    โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าการคว้าโอกาสนั้นจำเป็นต้องอาศัยผู้คนมากมายร่วมใจกันออกแรงไปคว้ามา   มิได้เกิดขึ้นได้ด้วยตัวคุณเองตามลำพัง       มันไม่มีข้อแม้ให้คุณได้ใช้   เมื่อคุณต้องอยู่ในบทบาทผู้นำทีม     มันเป็นความรับผิดชอบของคุณที่จะต้องออกแรงฉุดใจคนทั้งทีมเพื่อให้เดินทางไปคว้าโอกาสกับคุณ    หากคุณไร้ความรับผิดชอบไม่ว่าด้วยข้อแม้ใดๆ  หรือ   คำอธิบายใดๆ      คำพูดและการกระทำของคุณจะถูกลดทอนคุณค่าลงไปเรื่อยๆ   จนตัวคุณเองยังอาจสงสัยได้ว่า   คุณมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ เมื่อคิดถึงจุดนี้    แบมคิดถึงคำสอนของโกเรื่อง "เก่งคน"      คำสั้นๆ จากคนชิวๆ   แต่ลึกซึ้งมากมาย   จริงๆ แบมจำได้ว่าแบมได้รับรู้คำนี้จากโกหลายปีมากแล้ว      แต่ตอนเด็กๆ แบมไม่เข้าใจหรอก   แบมมักตื่นเต้น  ดีใจจนออกนอกหน้า  เมื่อมองเห็นโอกาส   แบมอยากพูดอยากบอกอยากเล่าให้ทุกๆ คนฟัง     แบมมักเลือกที่จะเล่าให้ทีมงานฟังก่อน    หวังจะเห็นทุกคนตื่นเต้นเหมือนที่แบมตื่นเต้น      และแบมก็มักจะเศร้า  เพราะไม่มีใครตื่นเต้นเท่าที่แบมคาดหวัง   แม้ทุกคนจะยอมรับว่านั่นคือโอกาส    แต่บางคนจะเริ่มผุดเรื่องอุปสรรคมากมายในการไปสู่โอกาส    เมื่อคนหนึ่งผุด   อีกหลายๆ คนก็คล้อยตาม      และหลายครั้งก็ทำให้แบมจำใจก้มหน้าเดินผ่านโอกาสนั้นไปด้วยความเสียดาย เดี๋ยวนี้แบมแก่ละ    เดี๋ยวนี้เมื่อแบมพบ "โอกาส"  (แบมยืนยันว่า ทุกวิกฤติมีโอกาสค่ะ)   แบมจะใช้เวลาและข้อมูลเพื่อตรวจสอบและทบทวนโอกาสนั้น    จนแบมแน่ใจว่านี่คือ  โอกาส          คำว่า "เก่งคน"  สะกิดให้แบม  "เลือกผู้รับฟัง"     แบมเลือกที่จะบอกเล่าโอกาสนี้กับบางคน บางท่าน  ที่แบมเชื่อว่า  หากได้รับความเห็นด้วย     พลังของแบมที่จะฉุดทั้งทีมให้ไปถึงโอกาสนั้น  จะได้รับการสนับสนุนให้เพิ่มมากขึ้น        แบมหยุดการพูดถึง "โอกาส"  เรื่อยเปื่อยกับ "ใครก็ได้"     เพราะกว่าแบมจะแสวงหาโอกาสได้ไม่ใช่เรื่องง่าย      แบมไม่ยอมให้ความพยายามนี้ถูกริดรอนด้วยคำคน     แบมค้นพบว่า  เมื่อคนเรา "เลือกที่จะพูดถึงโอกาสกับคนที่ใช่"   การเดินทางไปคว้าโอกาสนั้น   กลับเป็นเรื่องง่ายดายขึ้นมาอย่างเหลือเชื่อ      อาจด้วยพลังที่ได้รับ     อาจด้วยความเชื่อมั่นที่มากขึ้น     อาจด้วยอะไรก็แล้วแต่    แบมก็ไม่รู้เหมือนกัน     แบมค้นพบว่า   เมื่อคนเรา "เลือกที่จะพูดถึงโอกาสกับคนที่ใช่"   และได้รับความเห็นชอบแล้ว      เสียงคัดค้านอยู่ดีดี ก็หายไป    พลังของทีมงานอยู่ดีดีก็มากขึ้น   อาจด้วยอะไรก็แล้วแต่    แบมก็ไม่รู้เหมือนกัน     แบมต้องโฟกัส การนำทีมไปคว้าโอกาส น่ะ    บางสิ่งบางอย่าง   แบมไม่ต้องรู้บ้างก็ได้    เดี๋ยวแรมในสมองเต็มเร็ว หวังว่าทุกคนคงจะเจอ "คนที่ใช่"  ของตัวเองนะคะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 30 ม.ค. 52 00:19:08 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เฮีย มือเก่า(คนอุบล) ครับ มาช้าดีกว่าไม่มา 555 ขอต่อยอด จาก ความคิดเห็นที่ 2 เช่นเดียวกันกับ"โอกาส"ในทางธุรกิจ หากเราจะมองหา"โอกาส"ในที่ทำงาน... เราก็สามารถมองหาได้... โดยเริ่มจากตัวเราเอง...ว่าเราเข้าใจเนื้องานแค่ไหน??? ทำงานได้ระดับไหน...สิ่งที่ได้รับมอบหมายมา..สำเร็จไปหรือยัง??? เพราะหากงานนั้นยังไม่สำเร็จ เราก็ย่อมพบความสำเร็จไม่ได้.... คนที่เก่งที่แท้จริงนั้น...นอกจากเก่งงานแล้ว.. ที่สำคัญกว่านั้นคือเก่งเรื่อง..รู้กาลเทศะ... มองแต่ละสถานการณ์ออกว่า...ควรทำอย่างไร??? บ่อยๆที่ผมเห็นคนตกม้าตาย เพราะ.."คำพูด" หรือ...เพราะขี้เกียจในขณะที่คนอื่น ทำงาน.... บางคนที่ผมและอีกหลายๆท่านคงจะเคยห็นว่า การ"ได้รับโอกาส"มาแล้ว เรียนมาเยอะ แต่มาตกมาตายแบบเฮียว่า เพราะ"คำพูด" กับการกระทำหลายๆอย่างที่ "ไม่รู้กาลเทศะ" หลงตัวเอง เหมือน"มือใหม่หัดขับ" &"แมงโม้หัดบิน" ชอบ "สร้างภาพ" รายวัน แบบนี้แท้จริงแล้ว เป็นการ "ทำลายโอกาส" ที่ได้รับมา หากเปลี่ยนแปลงได้ ก็จะเกิดประโยชน์แก่ ตนเอง ครอบครัว และสังคม ครับ จากคุณ : SEA - [ 30 ม.ค. 52 01:12:20 A:124.120.83.174 X: TicketID:107202 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ^ ^ มองแต่ละสถานการณ์ออกว่า...ควรทำอย่างไร??? บ่อยๆที่ผมเห็นคนตกม้าตาย เพราะ.."คำพูด" เขาเรียกว่า.... ปลาหมอตายเพราะปาก จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 30 ม.ค. 52 05:13:46 ]

ความคิดเห็นที่ 57 อรุณสวัสดิทุกท่าน.... อิอิอิ...รอฟังความเห็นของคุณ ฟ้าสีคราม(bluesky)อยู่นะครับ.... บอกตรงๆนะแบม..งานทุกงานไม่ว่างานใครก็ต้องมีขั้นตอน(สเต็ป)ในการทำงาน...ทีละขั้นๆ.. เราอาจจะข้ามขั้นตอนได้บ้าง แต่คงไม่เกิน 2-3 ขั้น(เหมือนเราขึ้นบันใดเราจะข้ามได้กี่ขั้น)..??? แต่ก้าว(สเต็ป)ของแต่ละคนไม่เท่ากัน...ก้าวของบางคนยาวเท่า 5 ก้าวของบางคนและอาจจะถึง 10 ก้าวด้วยซ้ำ.... ดังนั้นอย่าคิดว่า คนนั้นจะก้าวทันเรา หรือ เราจะก้าวทันคนโน้น... เพียงแต่เราค่อยๆก้าว...ให้คนช้าทันเรา และรีบก้าวเพื่อทันคนอื่น.... การทำงานที่ดี..เป็นแบบนี้ แบม...อิอิอิ... (นี่..ไม่ใช่น้องสาว ไม่บอกนะเนี่ย....) โห...เฮีย sea ยกมาทั้งกะบิงี้... ผมหลงอ่านตั้งนาน อ่านไปๆ..เอ่..นี่มันคุ้นๆนี่... โถๆ..คำพูดเราเอง..อิอิอิ..บอกตรงๆนะ บางทีให้พูดใหม่ก็ไม่เหมือนเดิมหรอก... จริงๆทั้งหมดประโยคที่ยาวๆนั้นผมว่า..สำคัญสุดตรงนี้ครับ... "คนที่เก่งที่แท้จริงนั้น...นอกจากเก่งงานแล้ว.. ที่สำคัญกว่านั้นคือเก่งเรื่อง..รู้กาลเทศะ........." ผมคิดว่า..คนเราถ้ารู้"กาลเทศะ"นอกจากทำอะไรก็สำเร็จแล้ว.. ยังเป็นคนดี น่าชื่นชม น่าศรัทธา ของคนอื่นด้วยครับ.... ก็เหมือนกับที่แบมเล่าเรื่อง"พูดกับคนที่ใช่" นั่นแระครับ....... "โอกาส"...สำหรับบางคนเหมือน.."ความฝัน"ที่อยากให้เป็นความจริง... "โอกาส"...สำหรับบางคนเหมือน"โชค"ที่อยู่ดีๆก็ลอยมา... แต่ไม่ว่า"โอกาส"แบบไหน..ผมคิดว่า..เราต้องมองด้วยการใช้"สติ" และวางโครงร่างจากความเป็นจริง...ที่มาจากข้อมูลที่เป็นจริง... แล้วก็ลงมือทำอย่างจริงจัง..... หากทำเช่นนี้.."โอกาส"นั้นเป็นจริง....แน่นอนครับ... ปล.คุณเตร็ดเตร่ครับ...วันนี้หวังว่าคงสนุกกับกอล์ฟนะครับ.. สนามนี้ก็ตีสนุกนะครับ....ขอให้เบรค 90 นะครับ... เมื่อวานนี้..ผมก็กลับไปเป็นคนเดิม ..ความเฮงของเมื่อวานหายไปแล้ว... รอบเช้าไม่ได้สักพาร์ รอบบ่ายได้ 2 พาร์ซึ่งก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 30 ม.ค. 52 06:41:41 ]

ความคิดเห็นที่ 58 พูดถึงความเก่ง ...  คิดถึงกระทู้นี้ เก่งแต่ไม่เกิด... http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2006/06/B4476389/B4476389.html แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 52 08:02:21 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 30 ม.ค. 52 07:56:49 ]

ความคิดเห็นที่ 59 อิอิอิ...คุณดีอาร์..ไปค้นมาได้ยังไง??เก่งจัง..?เรื่องกว่า 2 ปีแล้ว... จำได้ว่า หลังจากนั้นผมก็ห่างหายห้องสีลมไปเลย.... กลับมาอีกก็ประมาณนี้แระ.... 2 ปีมานี้ผมไปขอนแก่นบ่อยๆเพราะลูกชายไปเรียนที่ ม.ขอนแก่น... แรกๆไปก็ไปให้เสี่ยต้องเลี้ยงข้าว..เดียวนี้เกรงใจไปก็เลยไม่ได้โทรหา... พูดถึง ความเก่ง..เสี่ยต้องก็เป็นคนเก่งคนหนึ่ง.. แถมเป็นน้องชายที่น่ารักด้วย... อิอิอิ..แบมเอาแบรนด์ใหม่ไปลงไม๊??? ขอบคุณท่านดีอาร์..ที่อุตสาห์ค้นมาให้ ...จะได้ เก็บไว้มั่ง.. จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 30 ม.ค. 52 12:28:13 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ฮ่าๆๆ มาสารภาพตั้งใจจะดูว่า โก มี ปฏิกิริยาอย่างไร ... นี่แหละครับ ที่เขาเรียกว่า วุฒิภาวะ ^_^ แก้ไข: เพิ่มเติม เหตุผลเพราะที่ผมโพส มันสามารถ มองได้ 2 มุม ทั้งเชิงบวก และเชิงลบ... แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 52 20:30:56 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 30 ม.ค. 52 20:18:50 ]

ความคิดเห็นที่ 61 มองอย่างไร  ไม่ว่าจะบวก หรือ ลบ   ... ตรงนี้อยู่ที่พื้นฐาน จิตใจ ของแต่ละคน หรือทัศนคติของคนๆ นั้น  นั่นเอง  ^_^ เป็นธรรมดาของโลก ... จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 30 ม.ค. 52 20:35:11 ]

ความคิดเห็นที่ 62 "..ฮ่าๆๆ มาสารภาพตั้งใจจะดูว่า โก มี ปฏิกิริยาอย่างไร ..." เรื่องในอดีต ผ่านแล้วผ่านไป...ผมไม่เคยเก็บมาใส่ใจ... ถ้าคนเรามัวแต่เก็บเรื่องอดีตมาคิด..... ก็คงอยู่แค่ในอดีต ไม่ก้าวไปไหนหรอกครับ... อดีต...เป็นแค่สิ่งที่ให้เราระลึกถึงและแก้ไขให้มันดีขึ้น... คุณดีอาร์ เอามาให้ดูผมกลับดีใจ อย่างน้อยก็เห็นว่า แต่ก่อนเราเป้นคนอย่างไร??.. วันนี้..ควรปรับปรุงตัวอย่างไร..??และอนาคตจะทำอย่างไร???.. ชีวิตคนเราไม่มีใครไม่เคยทำผิดพลาดครับ.. แต่เมื่อรู้สึกว่า ทำผิดแล้ว..ก็สามารถแก้ไขตัวเอง..ท่านเรียกว่า"ผู้เจริญ"... อาจารย์ผมสอนไว้ยังงั้น. ..อิอิอิ.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 30 ม.ค. 52 20:58:34 ]

ความคิดเห็นที่ 63 สวัสดีโกค่ะ _/\_ รับทราบคำสั่งสอนค่ะโก     เรื่องสเต็ปและระบบการทำงานของแต่ละองค์กรเป็นเรื่องที่แบมให้ความเคารพค่ะ     ถ้าแบมไม่ได้รับคำอนุมัติให้ปรับเปลี่ยน แบมยินดีปฏิบัติตาม   แต่ถ้าสเต็ปนั้นมันมากมายเกินจนกระทบกับประสิทธิผลของงาน   ก็มีบ้างที่แบมต้องขออนุญาตรวบสเต็ปให้มันกระชับขึ้น      เหมือนเคยยกตัวอย่างเรื่อง  "งานที่ไม่ใช่งาน"    แบมได้ขออนุญาตปรับลดลงให้เหลือแต่ "งานที่เป็นงาน"    และ   เพิ่ม "งานที่ทำให้ประสิทธิภาพของการทำงานเพิ่มขึ้น"   ซึ่งส่วนใหญ่เป็นงานสร้างความรู้ความสามารถของพนักงาน นายถามว่า  "งานที่เป็นงาน" คืออะไร?   แบมตอบไปว่า   "งานที่ส่งผลกระทบกับงบประมาณ   คือ งานที่เป็นงาน   ที่สำคัญสุดในความหมายของแบม"   ทุกงานที่มีเป้าหมายทำให้ยอดขาย   ต้นทุนสินค้า  และ   ค่าใช้จ่าย   เป็นไปตามที่วางแผนงานไว้    แบมจัดไว้เป็นงานที่  "ต้องทำให้ลุล่วงให้ได้"     ส่วน "งานที่ทำให้ประสิทธิภาพของการทำงานเพิ่มขึ้น"  อันนี้ขั้น advance  เป็นงานที่มีเป้าหมายทำให้  "ดียิ่งกว่าที่วางแผนไว้" ดังนั้น สำหรับแบมแล้ว   การบริหารงบประมาณ เป็นเรื่องสำคัญที่สมาชิก "ทุกคน"  ขององค์กรต้องมีความเข้าใจ     ซึ่งจริงๆ แล้ว การบริหารจัดการงบประมาณนั้นไม่ใช่เรื่องยาก   เพราะมันเกี่ยวข้องอยู่กับทุก ๆ การกระทำของสมาชิกองค์กร      แต่คนที่เอาเรื่องงบประมาณไปสื่อสาร   มักจะทำให้เรื่องนี้ยากเกินความเข้าใจสำหรับผู้อื่น     ซึ่งไม่รู้ว่าจะไปเสียเวลาอธิบายทำไม  ถ้าไม่สามารถทำให้ผู้ฟังเข้าถึงสิ่งที่ต้องการได้   มันก็คือไม่บรรลุวัตถุประสงค์    ไม่ควรค่าแก่การภาคภูมิใจใดๆ       การสื่อ และ สอนเรื่อง งบประมาณเป็นภารกิจโดยตรงของผู้นำองค์กร    ซึ่งต้องใช้วิธีการสื่อสารที่  ง่าย  กระชับ   และ  ทบทวนต่อเนื่อง     ตอกย้ำกันทุกเมื่อเชื่อวัน   จนเรื่องนี้ซึมเข้าไปใน DNA ของสมาชิกองค์กรเสีย   ถ้าผู้นำทำเรื่องนี้ได้   เรื่องอื่นแบมว่า ไม่เกินฝัน ทำภาพใหญ่ให้สำเร็จให้ได้เสียก่อน     ให้สมาชิกองค์กรเข้าใจที่มาที่ไป  และ เป้าหมาย ขององค์กรให้ได้เสียก่อน แล้วจึงไปลงรายละเอียดในส่วนย่อยเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพงาน แต่แบมมักพบว่า  ผู้นำองค์กรไปเริ่มที่การใส่ใจกับรายละเอียด  ทั้งๆ ที่ไม่เคยเคลียร์ภาพใหญ่    แล้วสมาชิกองค์กรก็ทำงานไปตามที่สั่งการ    หยุดสั่งก็หยุดทำ      ซึ่งไม่ได้พบแค่ไม่กี่องค์กร   แต่พบ  หลายยยยยย  องค์กรมาก    ซึ่งพวกเขาก็ยังอยู่สุขสบายกันดี (หรือเปล่า???) จนแบมก็เริ่มงงๆ   แล้วเหมือนกัน   เอ   หรือวิธีคิดของเราที่ได้รับการสั่งสอนมา  มันผิดเนี่ย????     5555555   อุปทานหมู่ พาจิตหวั่นไหว แล้วเนี่ย ขออภัยนะคะ  ใช้พื้นที่กระทู้  นั่งบ่นนอกเรื่องให้โกฟังนิดหน่อยค่ะ    ความเห็นต่อไปเข้าเรื่องแล้วค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 31 ม.ค. 52 00:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เรื่องราวมันเดินมาถึงที่ว่า   เมื่อเห็นโอกาสแล้ว  ทำยังไงถึงจะเดินทางไปคว้ามาเชยชมได้ ในมุมของแบม  องค์กรธุรกิจที่ยอดเยี่ยมจำเป็นต้องประกอบไปด้วย 3 จิ๊กซอว์สำคัญ 1. ผู้นำนโยบายที่ยอดเยี่ยม 2. ทีมหน้าบ้านที่ยอดเยี่ยม :  หมายถึง  ทีมหารายได้ให้องค์กร 2. ทีมหลังบ้านที่ยอดเยี่ยม  :  หมายถึง  หน่วยงานต่างๆ  ที่รับผิดชอบดูแลการใช้จ่าย  และ  สนับสนุนการทำงานของทีมหน้าบ้าน มันเป็นเรื่องจำเป็นที่องค์กรธุรกิจต้องมีจิ๊กซอว์ให้ครบทั้งสามตัว   ขาดตัวใดตัวหนึ่งก็ไม่ยอดเยี่ยม   เพราะทุกตัวมีความสำคัญเท่าเทียมกันหมด    หากคิดควบรวมจิ๊กซอว์    เช่น  คนๆ เดียว  ควบทั้งการเป็นทีมหน้าบ้าน  และ  ผู้นำนโยบาย        แบมบอกตรงๆ ค่ะ  ว่า อย่าได้คิดเลย    แต่ละจิ๊กซอว์นั้นถูกปลูกฝังจิตวิญญาณ  และ  วิธีคิด มาต่างกัน    ไม่มีใครเพอร์เฟกต์ไปทุกมุม   และเวลาทำงานนั้น  จิ๊กซอว์แต่ละตัวก็มีเป้าหมายในขอบเขตความรับผิดชอบที่แตกต่างกันด้วยค่ะ    หากคุณควบจิ๊กซอว์  เช่น   GM ควบเป็นผู้ดูแลทีมขายด้วย    คุณจะพบเหตุการณ์ใด  เหตุการณ์หนึ่งต่อไปนี้ 1. ขายถึงเป้า   แต่ไม่ได้กำไร     2. ไม่กล้าทุ่มทรัพยากรเพื่อคว้าโอกาสใหม่  เพราะกลัวรักษายอดขายในโอกาสที่เป็นของตายไม่ได้ 3. ทีมหลังบ้านตกเป็นผู้ถูกกล่าวหา    หากอะไรๆ  ไม่เป็นไปตามแผน 4.  ฯลฯ การวางจิ๊กซอว์ 3 ตัว  3 มุม   เป็นเหมือนการวางคน 3 คน ที่ต้องถกกันแบบ Pure Business  ที่แต่ละคนต่างก็มุ่มรักษาเป้าหมายในงานรับผิดชอบของตน    แต่สุดท้ายต้องร่วมกันสมานฉันท์เพื่อสร้างประโยชน์สูงสุดให้กับองค์กรให้ได้     ดังนั้น Put the right man on the right job  เป็นทางที่ดีที่สุดค่ะ   สังเกตได้ว่า  มุมของแบมไม่มีจิ๊กซอว์ของ "เจ้าของกิจการ"      อาจเพราะแบมมีมุมคิดเหมือนที่โกว่าไว้คือ   ในองค์กรธุรกิจนั้น   ต้องเอาวิธีคิดของเจ้าของกิจการ   ออกไปวางพักไว้ข้างนอก    เพื่อทำให้หน่วยธุรกิจเป็น Pure Business     การตัดสินใจทุกเรื่อง ทำให้มันเป็นเรื่องธุรกิจเสีย    จะหยุด  จะเดิน  จะวิ่งไปคว้าอะไร   ก็ให้มันเป็นเหตุเป็นผลในเชิงธุรกิจ  วัดผลเป็นตัวเลขได้   ไม่ใช่วัดด้วยความรู้สึกของใคร      ไม่ใช่ตัดสินใจเพราะเจ้าของบอกว่า    "อยากหยุด"   "อยากเดิน"   "อยากวิ่ง"       ถ้าท่านเจ้าของ "อยาก"  โดยไม่สามารถอธิบายที่มาที่ไปของความอยากนั้นได้    พวกเราชาวจิ๊กซอว์ก็ลำบากใจจัง ค่ะ ดังนั้น ท่านเจ้าของจะไปตีกอล์ฟ จะไปตีคลี อะไรก็ไปเถอะค่ะ     แต่ก่อนไปนี่ต้องช่วยตอบด้วยความซื่อตรงก่อนนะคะ      ว่าในองค์กรของคุณมีจิ๊กซอว์ครบ 3 ตัวแล้วหรือยัง    ถ้ายังมีไม่ครบ  แล้วอยากเลียนแบบเจ้าของกิจการที่เค้ามีจิ๊กซอว์ครบแล้วเนี่ย     อาจเหงื่อตกได้ค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 31 ม.ค. 52 01:31:15 ]

ความคิดเห็นที่ 65 สวัสดีครับ ทุกท่าน...... อ่านเรื่องจิ๊กซอว์ของแบมแล้ว โกมีตัวอย่าง...คิดไปถึงองค์กรหนึ่ง.. มีสาขามากมาย..ทำให้เซ็นเตอร์มีหลายแผนกแต่ละแผนกก็มีคนเยอะแยะ... แต่ละคนก็คิดงานที่อยากให้ตนเองมีผลงาน... ยิ่งแผนกที่เกี่ยวพันกับหน้าร้านยิ่งคิดงานออกมา... เช่น..ในยุคก่อนๆที่ยังอาศัยการติดป้ายราคาที่ตัวสินค้า... มีนโยบายหนึ่งเพื่อต่อสู้กับคู่แข่ง...มีคำสั่งให้เดือนหนึ่งต้องลดราคาสินค้า 100 รายการ.... งานนี้โกบ่นไปหลายปี เพราะการคิดลดราคา 100 รายการแบบไม่มีนัยยะ... เดือนหนึ่งๆพนักงานต้องมาแกะป้ายราคาสินค้า 200 รายการ(แกะเพื่อลด 100 แล้วแกะเพื่อติดราคาเก่าอีก 100 )..... วันๆพนักงานแทบไม่ต้องบริการลูกค้าเพราะมามั่วน้งแกะป้ายราคา..... หลายๆงานที่หลังบ้านควรทำให้เสร็จ กลับเอามาให้หน้าบ้านทำ... สำหรับโก ทีมหลังบ้านคือทีมที่สน้บสนุนให้หน้าบ้าน"บริการ"ดีขึ้น... ไม่ใช่มาเพิ่มงานหรือเพิ่มปัญหาให้กับหน้าบ้าน..... ปัญหาของธุรกิจแบบ ซัพพลายเชน จึงอยู่ที่ การประสานงานของทีมหน้าบ้านกับหลังบ้าน... ที่ต้องประสานกันให้ได้ ไม่เช่นนั้นก็จะเกิดปัญหาและการขัดแย้งกัน โทษกันไปโทษกันมา.... ก็นำมาซึ่งการสูญเสีย..สูญเสียเวลา สูญเสียบุคลากร จนไปถึงสูญเสียยอดขายอันควรจะได้.... นโยบายเป็นเรื่องที่สำคัญ เพราะนโยบายที่สัมพันธกับความเป็นจริง... จะทำให้เกิด"โอกาส"แก่องค์กรนั้นๆและสามารถทำให้เป็นความสำเร็จได้..... พูดถึง"ประสิทธิภาพ"การทำงานนะแบม..โกคิดถึงที่โกเคยบอกมือขวาโกนานมาแล้วว่า... ระดับการทำงานของคนมี 3 ระดับ.... 1.ทำเพราะหน้าที่..คนแบบนี้จะทำพอๆให้เสร็จไปเพราะถือว่าเป็นหน้าที่.. 2.ทำเพราะความรับผิดชอบ..ระดับนี้จะทำงานดีสำเร็จลุล่วงเพราะมีความรับผิดชอบดี ถึงระดับประสานกับฝ่ายอื่นให้ด้วย... 3.ทำเพราะจิตสำนึก....ระดับนี้เป็นระดับสูงสุดเพราะจิตสำนึกเป็นตัวสั่ง..เช่นเรามีจิตสำนึกเป็นคนไทย เราก็ย่อมรักมเองไทยต้องการให้เมืองไทยเจริญ.. ดังนั้นจะทำอย่างไรให้เกิดความรับผิดชอบต่องาน เกิดจิตสำนึกในการทำงานให้กับพนักงาน.... แน่นอนไม่ใช่คำสั่งบนกระดาษ..ไม่ใช่เงินเดือนเยอะๆเพียงอย่างเดียว... แต่ต้องสร้างขึ้นมาด้วยวิธีการมากมาย...โดยมีผู้นำองค์กรเป็นตัวชี้นำ... ชี้นำทางความคิด..ทางการกระทำ...และการเป็นต้นแบบที่ดี.... อีกสิ่งหนึ่งที่ การทำธุรกิจก็ดี การทำงานก็ดี การอยู่ร่วมกับคนอื่นก็ดี...ต้องมีคือ ความจริงใจ.... นักธุรกิจหากขาดความจริงใจ ธุรกิจก็ไปไม่รอด... การทำงานหากขาดความจริงใจ คนๆนั้นก็จะพบปัญหาตลอด.. และการอยู่ร่วมกันนั้น หากไม่มีความจริงใจต่อกัน วันหนึ่งก็ต้องแยกกันไป... ดังนั้นการทำงานจะสำเร็จหรือไม่สำเร็จก็ตาม หากอยู่บนความจริงใจ สิ่งที่ได้แน่ๆคือ...ความเชื่อถือจากคนรอบข้าง.. และความจริงที่โกพบ ส่วนใหญ่หากเรามีความจริงใจ เราจะทำงานสำเร็จเสมอ.... และบ่อยๆที่เราได้"โอกาส"ก็เพราะความจริงใจ นี่เอง..... อืมมม...สงสัยวันนี้ต้องทบทวนแล้วว่า ก่อนไปตีกอล์ฟนี่ได้ทำอย่างที่แบมบอกหรือเปล่า????? อิอิอิ...... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 31 ม.ค. 52 06:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 66 สวัสดีครับ โก คุณแบม ท่านแม่ทัพจูล่ง คุณเตร็ดเตร่ และท่านอื่นๆ อ่านความเห็นมาจนครบทุกความเห็น เริ่มรู้สึกเหมือนเห็นแสงวาปๆ มาจากปลายอุโมงค์ไกลๆ นู้นแหละ สาเหตุที่เห็นได้แค่นี้เป็นเพราะ สมองอันเชื่องช้าของกระผมเองครับ แต่ละท่านความคิดอ่านและ ทัศนคติเยี่ยมยอดมากๆ อ่านความเห็นโก ได้ยุทธศาสตร์ อ่านความเห็นคุณแบม ได้ยุทธวิธี อ่านความเห็นท่านแม่ทัพ ได้มุมมองที่แตกต่าง และการวิเคราะห์ชั้นเลิศ อ่านความเห็นคุณเตร็ดเตร่ ได้การตรวจสอบและประเมินผล "เคารพมิสู้เชื่อฟังคำสั่ง(สอน)" ขอบพระคุณสำหรับทุกความคิดเห็นครับ แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 52 18:11:05 จากคุณ : Mythica (Mythica88) - [ 31 ม.ค. 52 09:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ^^ ^^ ^^ อ่านความเห็นคุณ Mythica88 ได้ข้อสรุป จากคุณ : ผู้น้อย..น้อยหน่อย - [ 31 ม.ค. 52 10:42:11 A:192.168.0.17 X:58.9.96.145 TicketID:172814 ]

ความคิดเห็นที่ 68 สวัสดีครับทุกท่าน.... สวัสดีครับคุณ Mythica...ดีใจครับหากกระทู้นี้มีประโยชน์ต่อคุณ... คนเราตอนเกิดมาก็เหมือนกันหมดครับ..คือ ไม่รู้... ที่มารู้ก็เพราะ ใฝ่รู้ ใฝ่ทำ..ทั้งนั้น... เพราะฉะนั้นคุณ Mythica สนใจเรียนรู้และทำไปเรื่อยๆก็จะรู้เองเก่งเองครับ... อิอิอิ..ผมเองก็ไม่เก่งอะไรหรอกครับ... อาศัยผ่านเรื่องราวต่างๆมามาก..ทำมามาก..ฟังมามาก... และต้องขอบคุณ Mythica ที่เป็นคนหนึ่งที่ตามให้กิ๊บมาโดยตลอดเกือบทุกความเห็น อีกคนรู้สึกจะเป็น คุณไข่เป็ด... ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่า เค้าเอากิ๊บไปทำอะไร... แต่รู้ว่าเวลาอ่านถูกใจเราก็ให้กิ๊บเค้าไป.... มีท่านหนึ่งคงจะชอบที่ผมเขียนเหมือนกัน... หลังไมค์มาขอเข้ามายบล๊อคผม...(เพราะโชว์ที่อมยิ้มว่าทำบล๊อคไว้ด้วย).... เฮ้ออ...ผมเลยบอกไปว่า..ผมเข้าไปสร้างบล๊อคอยู่ 2-3 วัน.. แล้วก็ไม่ว่างไปทำอีกเลย...(เอาเวลาไปตีกอล์ฟซะส่วนใหญ่) นี่แระธรรมชาติของมนุษย์...สิ่งใดที่ชอบจะมีเวลาเสมอ... แต่ถ้าไม่ชอบก็หาเหตุว่า ไม่มีเวลา... จริงๆ...ผมก็ชอบเขียนเล่านั้นเล่านี่นะครับ... แต่ไปเห็นคนอื่นๆเค้าทำบล๊อคได้สวยได้ความรู้ดี เช่นของจุ่ง.. ก็เลยถอดใจไม่ทำดีกว่า.... อิอิอิ..เอาไว้ได้อาจารย์ดีๆสอน ค่อยทำ.... แล้วทีนี้ถ้าบล๊อคดีๆ ทีนี้ต้องโฆษณาให้คนเข้าไปอ่าน.... อิอิอิ...นี่ก็เป้นธรรมชาติของคนอีกนั่นแระ... ชอบ(ให้)สรรเสริญ เกลียด(คน)นินทา... อ่านความเห็นผมอาจจะกลับไปกลับมา... เพราะไม่ได้เรียบเรียงเหมือน ของแบมเค้า... เจ้านั่นเค้าเป็นครูมาก่อน จึงเขียนเป็นข้อๆได้ดี... ผมก็ที่บอก สิงห์ลูกทุ่ง... มั่วๆไว้ก่อน...อ่านๆไปจับใจความได้ก็เข้าใจ... อ่านแล้วถ้าจับใจความไม่ได้..ก็อาจจะรู้สึกสับสนได้..... ต้องอ่านช้าๆแล้วกลับไปอ่านอีกที...อิอิอิ... ยังไงก็ขอบคุณทุกท่านนะครับ... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 1 ก.พ. 52 06:42:28 ]

ความคิดเห็นที่ 69 สวัสดีโกค่ะ _/\_  สวัสดีทุกท่านค่ะ แบมอยู่ในธุรกิจร้านอาหาร   เมื่อวันศุกร์แบมมีนัดคุยกับพี่คนหนึ่ง  ซึ่งเป็นผู้บริหารแบรนด์เครื่องดื่มรายหนึ่ง    ก็นั่งคุยกับไป กินกันไป ขำๆ คุยกันถึงเรื่อง แบรนด์ที่แบมเคยดูแล  แกก็บอกว่า ยอดขายเครื่องดื่มแก ลดลงมากมาย   แกไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น    ตอนแบมอยู่   แบมรักษายอดขายให้แกได้ยังไง แบมบอกว่า  มันไม่ใช่เพราะแบมเพียงคนเดียว    แต่มันเป็นเพราะ เราทั้งคู่ ต่างมองเห็นโอกาส   พี่ก็เป็นจิ๊กซอว์ที่สำคัญขององค์กรพี่     แบมก็เป็นจิ๊กซอว์ตัวหนึ่งขององค์กรแบม     เราต่างทำหน้าที่ของเราอย่างเต็มที่เพื่อคว้าโอกาสให้องค์กรตัวเอง    แบมต้องขอบคุณพี่ด้วยซ้ำ   ที่เมื่อแบมเดินมาบอกพี่ว่า   เราเดินไปคว้าโอกาสด้วยกันเถอะ   แล้วพี่ไม่เคยปฏิเสธที่จะช่วยเหลือแบมเลย     เมื่อแบมโยนโอกาสขึ้นไปว่า   "พี่คะ  ถ้าแบมทำยอดขายพี่ขึ้นไปได้ 30%  แบมขอให้พี่สนับสนุนงบฯ ซัก 5% ได้ไหมคะ?"   พี่ก็สนับสนุนแบมเสมอ    สรุปคือ win-win  พี่ได้ 30% ไป   แบมได้ประหยัดงบฯ 5%  มา แถมยอดขายรวมแบมก็เพิ่มขึ้น   โครงสร้างต้นทุนก็ไม่เสียหาย   แบมคิดว่ามันควรเป็นแนวทางในการทำงานร่วมกันระหว่างพันธมิตรธุรกิจอยู่แล้ว     แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับพี่วันนี้   มันคือ อาการที่จิ๊กซอว์ตัวใดตัวหนึ่งงอแง ไม่ทำในสิ่งที่เป็นความรับผิดชอบของตัวเอง     มันก็ไม่แปลกที่จะคว้าโอกาสไม่ได้     ถ้าพี่อยากได้โอกาสคืน    พี่ก็ต้องลุกขึ้นมาเป็นคนโยนโอกาสนั้นขึ้นไปเอง    ถ้าพี่พยายามโยนแล้วโยนเล่า   เค้าก็ยังไม่คว้า    อันนี้ นู๋ก็หดหู่แทนพี่ด้วย แกบอกว่า   แกโดนลดสื่อการขายบางอย่างทำให้ยอดขายตกลงมาก    แบมถามว่า  เหตุผลของการลด คืออะไร     แกตอบว่า  "เค้าบอกว่า  เบื่อแล้วสื่อนี้  "อยาก"  เปลี่ยนบ้าง"       พี่ก็ตอบว่า  "คุณแบมใช้รูปแบบการขายนี้มานานแล้ว   และทำยอดขายได้ดี    ถ้าคุณเบื่อสื่อ   ก็เปลี่ยนแบบไหม  แต่เสนอขายสิ่งเดิม"    เค้าก็ตอบพี่ว่า  "อยากเปลี่ยนหมดเลยค่ะ  แต่ไม่รู้จะเปลี่ยนเป็นไงดี  รู้แต่ว่าอยากเปลี่ยน" คำว่า "อยาก"  อีกแล้ว  ที่เราต้องเจอ     อยากแบบไม่มีที่มาที่ไป    จนต้องพบว่าโอกาสที่เคยเป็นขององค์กร มันหายไป     พูดถึงตรงนี้  ก็เลยต้องอธิบายกันยาวเหยียดเรื่องหน้าที่ของ "สื่อการขาย" ในมุมของแบม  "สื่อการขาย"  มันมีองค์ประกอบในเชิงธุรกิจล้วนๆ    คุณจะเสนอขายอะไร?   ทำไมคุณต้องเสนอขายสิ่งนั้น?    เสนอแล้วคุณจะได้อะไร?   ลูกค้าจะได้อะไร?    คุ้มค่าขนาดไหน?     คุ้มมากพอที่จะตัดสินใจซื้อหรือไม่?    แล้วคุณควรจะคาดหวังว่าจะมีลูกค้ามากมายขนาดไหนที่ตัดสินใจซื้อ?     มูลค่าซื้อนั้นคุ้มค่ากับการลงทุนผลิตสื่อหรือไม่?     มันไม่มีเหตุผลไหน เกี่ยวกับความ "อยาก" ของผู้ใดเลย     ท่านใดจะผลิตสื่อใดช่วยเลี่ยงเหตุผลเรื่อง "อยาก"   ด้วยค่ะ     มันเป็นเหตุผลที่ไม่ใช่เหตุผลเอาเสียเลย นั่งฟังแกระบายแล้ว  ก็ต้องพยายามลากความคิดแกกลับมาที่ปัจจุบันว่า   เรามาคว้าโอกาสกันใหม่เถอะ   อย่าไปเมาท์เรื่องคนอื่นมาก     ว่าแล้วก็นั่งถกกันไปหลากหลายเรื่อง   นับเป็นการกินข้าวที่สร้างสรรค์มาก     เพราะนอกจากแบมจะอิ่มแล้ว    แบมยังได้ทำหน้าที่ของจิ๊กซอว์ตัวที่หนึ่งด้วย   จบการกินด้วย   โอกาสมากมาย "ฉบับร่าง"     แบมยังต้องกินข้าวกับพันธมิตรธุรกิจรายอื่นอีกหลายมื้อ   สรุปคือการกินข้าวกับพันธมิตรธุรกิจ   เป็นงานหนึ่งของแบม 5555  คงเหมือนที่โกตีกอล์ฟ    มันมีอะไรมากมายอยู่ตรงนั้น     โอกาสมีอยู่ทุกที่  ไม่เว้นแม้แต่ บนโต๊ะอาหาร  หรือในสนามกอล์ฟ  ใช่ไหมคะโก? แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 52 12:07:07 จากคุณ : bam_ka@ - [ 1 ก.พ. 52 12:00:52 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เออ  ส่งความเห็นไปแล้ว เพิ่งสังเกตอะไรได้เรื่อง  "โอกาสมีอยู่ทุกที่"   สีลมนี่ก็ถือเป็นพื้นที่ที่มีโอกาสอยู่มากมาย   หลายๆ คนมองเห็น และคว้าโอกาสไปได้ด้วยดี หลายๆ คนมองเห็น และกำลังพยายามอย่างมากที่จะคว้าโอกาส   บางคนมีศิลปะในการคว้า  ก็ดูน่ารักดี    บางคนขาดศิลปะในการคว้า  ก็ดูขำ   พยายามมาก  ไม่ใช่แปลว่าสำเร็จเสมอไป    ถ้าความพยายามนั้นมันขาดศิลปะ  บางทีก็กลายเป็นเหนื่อยเสียเปล่า หลายๆ คนมองไม่เห็น ทั้งที่เดินวนไปมาในที่นี้มาแสนนาน หลายๆ คนมองไม่เห็น ด้วยอคติที่บดบัง ทั้งที่ความรู้ความสามารถมากมาย แต่คิดว่าที่มีอยู่นั้นเพียงพอแล้ว    ความพยายามประคองแก้วที่น้ำเต็มใกล้ล้นเป็นงานหลัก    หากใครสะดุดเผลอชนให้น้ำหกออกจากแก้วอาจตายได้ ว่ากันไป จากคุณ : bam_ka@ - [ 1 ก.พ. 52 12:54:27 ]

ความคิดเห็นที่ 71 สวัสดีพี่มือเก่าและทุกท่านครับ การแสวงหาโอกาส .......พูดง่าย แต่ทำยาก ไม่ใช่ทุกคนที่ฝึกตัวเองมาเพื่อทำเช่นนั้น การเปลี่ยนอุปสรรคที่มองเห็น...ให้เป็นโอกาสได้ ....ต้องฝึกฝนการคิดให้มีทัศนคติในด้านบวกตลอดเวลา รวมทั้งต้องหัวไว มองอะไรได้หลายๆ มุมเสมอ คนหัวใส หาโอกาสเก่ง แต่ถ้าไม่มีคุณธรรมก็ไม่มีคุณค่าครับ ผมชอบหา+สร้างโอกาสให้คนอื่นมากกว่า เพราะตัวเองไม่สามารถจะไขว่คว้าทุกโอกาส ...และรู้สึกดีเมื่อได้ช่วยเหลือคนอื่น ต้องไปนอนละครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยสบายด้วย จากคุณ : academician - [ 1 ก.พ. 52 15:14:37 A:12.129.136.81 X: TicketID:075095 ]

ความคิดเห็นที่ 72 สวัสดีครับทุกท่าน.... อิอิอิ..ยายแบม มาในคห.69 เรื่องการตลาดล้วนๆ..เล่าเรื่ออดีตแต่สอดแทรกการตลาด...แม้ว่าจะไม่บอกชัดๆว่า ต้นเรื่องอะไร?ใช้สื่อแบบไหน?? แต่ก็ชี้ให้เห็นโอกาสจากการร่วมมือกับซัพพลายเออร์...ว่าจะทำให้เกิด win-win ได้อย่างไร??? เรื่องศิลปการทำงาน(การขาย)นี่เป็นเรื่องเฉพาะตัว..นะแบม...โกเคยขายสินค้าหลายๆแบรนด์มีอยู่ครั้งหนึ่ง มีแบรนด์ใหม่เข้ามาขาย ขายไปครึ่งปียอดขายน่าเศร้าใจมาก.. โกเลยบอกเซลว่า สงสัยจะไปไม่ไหว ขอถอนแล้วนะ...เซลบอกเอางี้หนูขอแก้ตัวจะส่งมือหนึ่งเข้ามา...อุแม่เจ้า...พอเด็กคนนี้มายอดขายขึ้นกว่า 2 เท่าทั้งๆที่ทุกอย่างเหมือนเดิม.... ดังนั้นการเปลี่ยนคนขายหนึ่ง เปลี่ยนผู้บริหารหนึ่ง ..มีผลต่อยอดขายทั้งสิ้น.... โอกาสมีอยู่ทุกที่นั่นแระ..แบม..โต๊ะอาหาร สนามกอล์ฟ แม้แต่ในเนต...อยู่ที่ว่าเราจะทำให้เกิดประโยชน์ต่อตนเองและธุรกิจได้อย่างไร???.. ยิ่งการคุยอยู่บนพื้นฐานของประโยชน์ร่วมกัน จะเกิดความคิดมากมาย...แต่นั่นก็ต้องอยู่บนพื้นฐาน"ความจริงใจ"ด้วย.... โกทำธุรกิจ พันธมิตรเค้าจะเชื่อใจโกเพราะโกไม่คิดเอาเปรียบเค้าฝ่ายเดียว.. โกเชื่อว่า การค้ามีจุดที่ประโยชน์ต้องตกลงกันได้ ไม่ใช่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเอาเปรียบอีกฝ่ายหนึ่ง...ถ้าเช่นนั้นจะคบกันได้ไม่นาน... ดังนั้นช่องทางจึงเกิดขึ้นได้เสมอ เมื่อเราทำสิ่งใดที่ทำให้เกิดประโยชน์ร่วมกัน....และหากจับถูกจุด..เราอาจจะได้โดยไม่ต้องลงทุนเพิ่มเลยก็ได้.... ส่วน คห.ที่ 70 เจ้าแบมก็คงเกิดไปจับใจความของใครเข้า.. เกิดความเซ็งในอารมณ์ก็เลยบ่นแบบเซ็งๆ.... เหมือนกับเห็นลูกน้องทำผิดซ้ำซากเรื่องง่ายๆ... เลยบ่นออกมาว่า.."เฮ้อออ...เมื่อไร??จะเข้าใจเสียทีฟ่ะ.."... อิอิอิ.... สวัสดีครับ คุณ academician...กับคำพูดนี้... "...การแสวงหาโอกาส .......พูดง่าย แต่ทำยาก ไม่ใช่ทุกคนที่ฝึกตัวเองมาเพื่อทำเช่นนั้น..." อืมม...ก็มีส่วนถูก...แต่ก็ไม่ถูกทั้งหมด... การทำโอกาสให้เป็นความจริงนั้น ผมว่าอยู่ที่ความพยายาม..ว่า มีความพยายามแค่ไหน??? การมองเห็นโอกาสนั้นเป็นเรื่องยากแน่นอน..เพราะในตลาดทุกวันนี้สิ่งที่เราคิดอยากทำนั้น คนอื่นทำไปหมดแล้ว... แต่...หากเรามองเห็นช่องทางที่เกิดจาก ความถนัดของเราก็ดี..เกิดจากการเห็นช่องว่างในตลาดก็ดี..แล้วคิดว่าเราทำได้ดีกว่า... เราก็อาจจะสามารถแทรกตัวเข้าไปในช่องว่างนั้นได้ครับ... ยังไง..ก็ขอให้หายเร็วๆนะครับ.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 1 ก.พ. 52 19:43:28 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เฮียมือเก่า (คนอุบล)และเจ้bam_ka@ คนสวย ครับ จากหัวข้อกระทู้" จะมองหาโอกาสได้อย่างไร??? " และ # 70 ผมเห็นภาพ "พวกน้ำล้นถ้วย" ที่มองข้ามโอกาส ปล่อยผ่านโอกาสหรือ ทำลายโอกาส ไป ด้วยเพราะลุ่มหลงและคลุ่มคลั่ง ในความรู้ความสามารถของตนเอง ตัวกรูของกรู รู้ดีอยู่แล้ว เลยชอบขอลองภูมิ ลองปัญญา กับคนอื่นหน่อย อย่างขาดกาละเทศะ ขาดความจริงใจ ขาดการสร้างสรรและนวัตกรรม พวกประเภทนี้ สุดท้าย ขาดโอกาส ขาดเพื่อน ขาดลูกน้อง ขาดนาย และขาดพันธมิตร&เครือข่ายที่ดี ครับ จากคุณ : SEA - [ 1 ก.พ. 52 23:53:43 A:124.120.77.189 X: TicketID:107202 ]

ความคิดเห็นที่ 74 สวัสดีครับเฮีย sea และทุกท่าน..... เมื่อคืนนอนเร็วไปหน่อย..เลยตื่นมาช่วงนี้และคงได้กลับไปนอนต่ออีกหน่อย... เห็นความเห็นเฮีย sea ตาสว่างเลย...อิอิอิ เฮียก็ว่ารุนแรงไป..ผมไม่ได้คิดขนาดนั้นนะ..ผมคิดว่าแบมเค้าเปรียบเทียบว่า.."โอกาส"มีทุกๆที่..แม้แต่ในห้องสีลม.. แต่ใครจะได้ปริมาณไหนก็อยู่ที่แก้วน้ำที่จะใส่อยู่ที่สภาพไหน?? และสำหรับผม..ใครจะเป็นยังไง(ในโลกเนต)ผมว่า "เรื่องของเค้า" เพราะผลกระทบถึง(ชีวิต)ผมน้อยมาก.... บ่อยๆที่พอวางมือจากคีย์บอร์ด ผมก็ลืมเรื่องที่คุยในเนตไปเลย... ผมเป็นคนแปลกๆนิดหน่อย..ไม่ชอบพูดหรือฟังเรื่องคนอื่น... ละครไม่เคยดูเลย... วันก่อนนั่งแท๊กซี่ไปสุวรรณภูมิ... ดีเจในวิทยุพูดเรื่องดาราคนไหนไม่รู้..เรื่องเค้าจะแต่งงาน.. ผมขอให้ปิดวิทยุไปเลย ไม่รู้จะรู้ไปทำไม??? มาห้องพันทิพใหม่ๆมีบ้างที่จริงจัง... ปีแรกๆเคยเสียใจที่โดนลบกระทู้..(อยู่ห้องศาสนา) แต่ก็ดี เป็น"โอกาส"ให้เรียนรู้ว่า จะหนักแน่นได้ยังไง???? เหมือน กระทู้ที่คุณดีอาร์ ยกมาให้ทบทวนตนเอง... ผมว่าเป็น"โอกาส"ที่ดี... ในคำสอนเรื่อง"โลกธรรม8"ท่านบอกว่าคนเราต้องประสบสิ่ง 8 สิ่งที่คู่กันในโลกคือ...สุขทุกข์..นินทาสรรเสริญ..ลาภเสื่อมลาภ..ยศเสื่อมยศ.. และสิ่งที่ตลกคือแม้เราจะรู้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นของคู่กัน... เราก็ต้องการแต่ สุข สรรเสริญ ลาภและยศ..เพียงอย่างเดียว เรามักจะไม่ต้องการ ทุกข์ นินทา เสื่อมลาภ เสื่อมยศ...?? เราจะยังหลงดีใจเมื่อได้สิ่งที่เราอยากได้ และเสียใจเมื่อได้สิ่งที่เราไม่ต้องการ... ท่านอาจารย์ผมท่านจึงบอก ให้พยายามอย่าวิ่งตามอารมณ์แบบนั้น.. ไม่ชอบก็เฉยๆ ชอบก็เฉยๆ...เพราะอะไรๆมันก็ไม่แน่...วันนี้สิ่งนี้ทำให้เราดีใจ ..แต่วันหนึ่งก็ทำให้เราเสียใจได้.. ยิ่งในโลกอินเตอร์เนต ....ผมคิดว่ายิ่ง(แทบ)จะไม่มีผล เพราะความรู้จักกันนั้นผิวเผินยิ่งนัก... เพราะแค่วันใดวันหนึ่งที่เราไม่ได้เข้ามาเปิดคอมฯ.. เราก็สามารถห่างหายกันไปเลย...และแม้แต่มีโอกาสเดินสวนกันก็ไม่รู้จักกัน.. สำหรับผม..ผมคิดแบบนี้ครับ... อิอิอิ...ต้องขอโทษท่านที่อ่านแล้วอาจจะบอกว่า"ผิดห้อง"อีกแล้ว.... กลับไปนอนต่อดีกว่า...พรุ่งนี้มาคุยต่อครับ... จากคุณ : คนอุบล - [ 2 ก.พ. 52 04:06:42 ]

ความคิดเห็นที่ 75 โอกาสคืออะไรครับ........ ใครทราบพอจะชี้แนะคร่าวๆได้ไหมครับ...... ที่อยากจะทราบเพราะว่าจะได้พอรู้ว่ามันมาแล้วนะ หรือเตรียมจะไปหาได้ถูก....... โปรดอภัย   ที่ถามตรงๆ  เพื่อประโยชน์   อย่าเข้าใจผิดคิดเป็นอื่น   นะครับ.... จากคุณ : นิ้วจิ้ม - [ 2 ก.พ. 52 10:40:05 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ผมว่า โกเข้าห้องไม่ผิดหรอกครับ เพราะในชีวิตการทำงาน บ่อยครั้งเราก็รู้สึกสุข ได้รับคำสรรเสริญ ได้เงินเดือนเพิ่ม ได้โบนัส หรือแม้แต่ได้รับการ promote เลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่ง และก็บ่อยครั้งเช่นกัน ที่จะมีความรู้สึกเซ็ง หรือไม่ก็มีใครตำหนิเรา นินทาเรา บางทีอยากได้เงินเดือนเพิ่มในเกรด B แต่เจ้านายให้แค่ C หรือไม่ก็ไม่ได้รับการ promote ทั้งๆ ที่เราก็คิดว่าผลงานทั้งปีออกจะดี๊ดี โลกธรรม8 ก็สามารถนำมาใช้ได้กับโลกของพนักงานบริษัทได้ไม่แตกต่างกันครับ จะบอกว่านำมาประยุกต์กับโลกไซเบอร์อย่างห้องสีลมนี้ก็ได้เช่นกัน ใครจะเห็นโอกาสที่จะเรียนรู้วิธีการวางตัวอย่างสันโดษกับโลกไซเบอร์ได้แห่งนี้กันได้ไหม โอกาสอยู่ข้างหน้าเราแล้ว หากเรียนรู้ไม่เป็น ก็อดได้ประโยชน์จากโอกาสนี้ เรียนรู้เป็นก็จะรู้จักนำมาใช้ประโยชน์กับชีวิตประจำวันได้ไม่มากก็น้อย ผลประโยชน์จากโอกาส ใช่ว่าจะอยู่ในรูปของเม็ดเงินเสียทีไหน ปล. กำลังมองหาโอกาสได้ออกรอบกับโกบ้าง แต่คงไม่เกี่ยวกับธุรกิจแน่ๆ เพราะผมมองโอกาสทางธุรกิจไม่เป็น จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 2 ก.พ. 52 12:06:17 ]

ความคิดเห็นที่ 77 สวัสดีครับ คุณนิ้วจิ้ม... จริงๆผมเชื่อว่า เราใช้คำว่า"โอกาส"บ่อยๆ เช่น มีโอกาสได้ไปดูละคร  มีโอกาสได้้ไปกินข้าวที่ร้านฯ...ฯลฯ.... แต่อาจจะเป็นไปได้ว่า พอมาคิดถึงความหมายของคำว่า"โอกาส"อาจจะ งง ก็ได้ว่าแล้วจริงๆมันคืออะไร??? สำหรับผม ผมคิดว่า น่าจะหมายถึง ช่องทาง หรือ หนทางที่จะพาเราไปสู่เป้าหมาย... "โอกาส"อาจจะเกิดขึ้นเองโดยไม่ตั้งใจ หรือเกิดจากความพยายามสร้างมันขึ้นมา... "โอกาส"บางโอกาสได้มาง่ายๆ เช่นการไปพบเพื่อนคนหนึ่งแล้วคุยไปคุยมาได้งานมาทำ... แต่บาง"โอกาส"ต้องสร้างขึ้นมา เช่น การเพาะกล้วยไม้ขายของลุงคนนั้นที่คุณขามเรียง ยกมาเล่า.... ผมเข้าใจคำว่า"โอกาส"แบบนี้ครับ... อิอิอิ...อย่างน้อยตอนนี้เราก็ได้โอกาสที่จะเข้าใจคำว่าโอกาส เสียที... รอท่านอื่นครับ.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 2 ก.พ. 52 12:22:18 ]

ความคิดเห็นที่ 78 สวัสดีครับ คุณเตร็ดเตร่..และทุกท่าน... อิอิอิ...เขียนชนกันกับคุณเตร็ดเตร่...เพราะเขียนเสร็จผมกดส่งก็ไม่ได้กลับเข้าไปอ่านดู ก็ไปธุระ(ตีกอล์ฟ)เลย..... เลยถือโอกาสมาทักทายตอนนี้.... ก็ใช่ครับ...โอกาสมีอยู่ทุกที่และทุกเวลา... อยู่ที่ว่า เราจะรู้จักหยิบมาใช้ไม๊..... บางทีแค่เข้าห้องน้ำของร้านอาหารบางแห่ง ยังได้ข้อคิดดีๆที่เค้าเขียนติดๆไว้... หรือบางทีเดินๆไปผ่านร้านค้าแห่งหนึ่งที่ขายสินค้าที่เราชอบก็ซื้อไปขาย..ก็กลายเป็นอีกอาชีพหนึ่งขี้นมา...ก็เป็นไปได้เสมอ... แต่ที่สำคัญกว่าสิ่งใด..คือ.."โอกาสที่ได้รู้จักตัวเอง..". การอ่านก็ดี..การฟังก็ดี...หากได้จากผู้รู้... จะทำให้เรามีโอกาสนำข้อคิดต่างๆมาปรับเปลี่ยนหรือต่อยอดความคิดเรา... หรือ..การที่เราได้มีโอกาสได้พบครูบาอาจารย์ที่ดีๆ เราจะได้เรียนรู้หลักธรรมที่สามารถนำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้... สิ่งเหล่านี้เป็น"โอกาส"ทั้งสิ้น...... และก็เป็น"โอกาส"ที่หาได้ยากด้วย.....หากเราไม่ใฝ่หา..... ก็เหมือนที่คุณเต็ดเตร่พูดเสริมครับ.... ชีวิตจริงเรา ไม่ว่า ทำงาน หรืออยู่บ้าน.... ล้วนแต่ต้องมีสิ่งที่เราเรียกว่า "สติ"เสมอ... หากเรามีสติตลอดเวลา..ไม่ขาดสติเลย... โอกาสที่เราจะพบความผิดพลาดนั้นแทบจะไม่เกิดขึ้นเลย... ท่านจึงบอกเสมอๆว่า..."ให้อยู่กับปัจจุบัน"คือให้มีสติ ทุกเวลานั่นเอง... ปล.คุณเตร็ดเตร่ครับ เมื่อไรผมมีโอกาสไปตีกอล์ฟที่กรุงเทพจะหลังไมค์ไปบอกนะครับ...ส่วนใหญ่ผมไปตีที่วินเซอร์ครับ... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 2 ก.พ. 52 19:00:44 ]

ความคิดเห็นที่ 79 หวัดดีครับทุกท่าน... คุณดีอาร์ครับ มีเรื่องรบกวน... ไม่รู้ทำไมผมเข้ากระทู้ อุบล..หนาวมากไม่ได้...สงสัยจะถูกลบจากคลังกระทู้แล้ว ไม่ทราบว่าจะกู้คืนมาได้ไม๊ครับ... อิอิอิ..พอดีอยากกลับไปอ่านหน่อย... การเก็บกระทู้ควรเซฟเข้า มายด๊อคคูเมนท์เลยใช่ไม๊ครับ...ถึงจะปลอดภัย.. ขอบคุณมากครับ... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 3 ก.พ. 52 05:18:26 ]

ความคิดเห็นที่ 80 โกครับ ผมรอโอกาสที่ได้รู้จักโกมากขึ้นครับ การรู้จักผู้คนมากขึ้นผมถือเป็นโอกาสอย่างหนึ่ง เพราะคนๆ หนึ่งเราสามารถได้รับประโยชน์จากเขาด้วยกันทั้งนั้น ดังคำพระสอนว่า "คบบัญฑิต บัญฑิตพาไปหาผล" ดังนั้น เมื่อเราได้รู้จักใครแล้ว นั่นคือขุมทรัพย์ความรู้ที่เรารู้จักที่จะขุดหาสมบัติหรือเปล่า ถ้าผมได้รู้จักโกจากเกมกอล์ฟ สิ่งหนึ่งที่ผมได้ก็คือ วิธีการแก้ไขปัญหาเกมกอล์ฟของโก ผมเชื่ออยู่อย่างว่า เกมกอล์ฟเป็นเกมบอกพฤติกรรมและอารมณ์ของคนที่เร็วที่สุด ดังนั้นผมจะได้เรียนรู้พฤติกรรมและอารมณ์ของผู้นำของโก ที่เร็วที่สุดก็ตรงนี้ อยากบริหารงานเก่งเหมือนโก ก็ต้องเดินตามรอยโก เห็นแม่ะ โอกาส มีได้ทุกที่ แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าผมทำตัวงี่เง่า เมื่อมีโอกาสมาแล้ว โอกาสนั้นก็อาจจะหลุดหลายจากไปก็ได้ ผมจึงมองว่า การเจอโอกาส ได้ใช้โอกาส แม้จะสำคัญ แต่การรักษาโอกาสให้อยู่กับเราตลอดไป ก็สำคัญเช่นกัน จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 3 ก.พ. 52 08:39:39 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เชื่อครับ   "คบเถ้าแก่  เถ้าแก่พาไปหาผล"  เป็นโอกาสอันมีค่า แค่ได้รับความเมตตาชี้แนะบ้างสักเล็กน้อย   มักจะมีค่ามหาศาล......... หลายๆครั้งกว่าจะรู้ความหมาย  นานทีเดียว.... บางครั้งถึงทางตัน  ก็ไม่ควรเก็บไว้ เอาความทุกข์ไปให้ท่านบ้างแบ่งๆกันไป..... ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแปลกแต่จริงท่านตบๆหน่อยก็พ้นทุกข์ แอบมาเก็บ.....ความรู้.... ถึงแม้หัวเราจะมีที่เก็บน้อย  ก็ยัดๆเข้าไปแล้วกัน........อิอิ จากคุณ : นิ้วจิ้ม - [ 3 ก.พ. 52 09:14:48 ]

ความคิดเห็นที่ 82 #79 แวะเข้ามาสวัสดีตอนเช้า โก ก่อนนะครับ เลิกงานแล้วจะลอง ค้นดูครับ  ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 3 ก.พ. 52 09:26:50 ]

ความคิดเห็นที่ 83 มาแจมด้วยคน เพิ่งหาโอกาส อืม โอกาส หรอ มีคนเคยบอกว่า โอกาสมีอยู่ทุกที่ ถ้าเราหามัน เจอ คำถามต่อมา จะไปหาจากไหน หละ แล้วจะเจอยังไง มีคำถามนี้อยู่ตอนเด็กๆ ในใจเสมอมา มีความคิดว่า บางทีคนเรามองหาโอกาสทั้งชีวิต ก็ยังหาไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าจะไปหาอย่างไร ไม่รู้จักตัวเอง หรือบางคนบอกมันมาโดยบังเอิญ กับเรื่องปากท้อง โอกาสมาอยู่เสมอ เพียงแค่เราจะเห็นมันหรือเปล่าเท่านั้นเอง (ใส่ใจ) แล้ว ถ้าถามต่อไป พี่ๆ ในนี้ เจอโอกาสในชีวิตได้อย่างไร ถ้าจะเสียเวลาอธิบาย จะถือเป็นวิทยาทานมิใช่น้อย (ขอยืมพื้นที่ โกนะคะ) ตัวเอง เจอเมื่อวันที่เป็นหนี้และแฟนทิ้งค่ะ จากคุณ : แอม (samhow BFC) - [ 3 ก.พ. 52 10:14:03 ]

ความคิดเห็นที่ 84 สวัสดีครับ ทุกท่าน.... น่านนนนนน....คุณเตร็ดเตร่ตั้งเป้าหมายสูงไปหรือเปล่า???... "ผมเชื่ออยู่อย่างว่า เกมกอล์ฟเป็นเกมบอกพฤติกรรมและอารมณ์ของคนที่เร็วที่สุด ดังนั้นผมจะได้เรียนรู้พฤติกรรมและอารมณ์ของผู้นำของโก ที่เร็วที่สุดก็ตรงนี้ อยากบริหารงานเก่งเหมือนโก ก็ต้องเดินตามรอยโก....." อาจจะไม่ได้อย่างที่คิดนะครับ.... แค่การออกรอบด้วยกัน 2-3 ครั้งไม่สามารถสรุปพฤติกรรมคนนั้นได้ทั้งหมดหรอกครับ....อิอิอิ คุณดีอาร์..ขอบคุณมากนะครับ แต่คงไม่เป็นไรแล้ว เพราะมีผู้ที่เก็บไว้ ส่งมาให้แล้วครับ..ต้องขอบคุณมากๆ... เห็นม่ะ..คุณนิ้วจิ้ม เห็นโอกาสแล้ว.... คุณแอม (samhow BFC) ครับ..โอกาส มีทุกที่และทุกเวลาครับ เห็นไม๊ ขนาดวันที่เริ่มเป็นหนี้ และถูกแฟนทิ้ง คุณแอมยังเห็นเป็นโอกาสเลย..เยี่ยมครับ.. แต่ละคนจะพบโอกาสไม่เหมือนกันครับ แม้ว่าจะอยู่ในเหตุการณ์เดียวกัน..เพราะขึ้นกับ มุมมอง และ การสร้างสมประสบการณ์ ของแต่ละคน.. แต่ที่แน่ๆว่า โอกาส จะเกิดขึ้นแน่นอนถ้าเรามองทุกเรื่องในด้านบวก... เช่น ขับรถหลงทาง เราก็บอกว่า ดี..จะได้รู้ทางใหม่ๆ... ลูกทำแก้วแตก ก็ว่า ดี จะได้ซื้อใหม่... แฟนเลิก ก็ว่า ดี จะได้เป็นอิสระเสียที.... หากเรามีปัญหาอะไรก็ตาม แล้วมองอีกด้านคือ ด้านที่ทำให้เราสบายใจ นั่นแระครับ "โอกาส"ของเราเกิดแล้ว.... ผมคิดของผมแบบนี้นะ... สงสัย ยายแบม ยุ่งมากกกก..ไม่มีเวลาเข้ามาแจมเลย... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 3 ก.พ. 52 10:48:49 ]

ความคิดเห็นที่ 85 โอกาส ผมว่า เรากำลังมองหาอะไรมากกว่า ถ้าต้องการมองหาธุรกิจทำกิจ โอกาสก็จะเป็นรูปแบบนึง ถ้าต้องการเรียนรู้ตัวเอง โอกาสก็จะเป็นอีกแบบหนึ่ง (อย่างที่ผมเห็นโอกาสที่จะได้รู้จักโกจากการชวนกันออกรอบกอล์ฟหน่ะครับ) ถ้าต้องการหาคู่ครองที่ดีพร้อม โอกาสก็จะมีหน้าตาอีกแบบ ทั้งหลายทั้งปวง เมื่อเจอแล้ว เราก็ต้องบริหารโอกาสให้เป็น บริหารไม่ดี โอกาสก็จะหายไปได้ อย่างที่คุณแอมยกตัวอย่าง มีโอกาสที่จะใช้เงิน แต่เพราะบริหารการเงินไม่ดีหรือเปล่าจึงกลายเป็นหนี้ อย่างนี้ต้องแนะนำให้ไปอ่านบทความของลุงแอ๊ดแล้ว ถ้าถามว่า แล้วเราจะเจอโอกาสนั้นได้อย่างไร ผมเข้าใจว่า อยู่ที่ "สติ" และ "ปัญญา" ครับ จริงๆ ปัญญาน่าจะมาก่อนสตินะ อย่างผม ผมไม่มีปัญญาด้านการตลาดและการบริหารอย่างโกหรือเจ้าแบม แน่นอน ต่อให้ผมมีสติ ไตร่ตรองสภาพแวดล้อม สภาพเศรษฐกิจปัจจุบัน มันก็ยากสำหรับผม หรือต่อให้เห็นโอกาส เรื่องต่อไปคือ แล้วจะบริหารโอกาสนั้นให้เป็นประโยชน์กับตัวเองอย่างไร เรื่องนี้ก็อาศัยประสบการณ์เข้ามาเกี่ยวข้องอีก แต่ถ้าผมมองโอกาสในการบริหารและเรียนรู้ตัวเอง เรื่องนี้อาจจะเป้นเรื่องง่ายสำหรับผมที่จะมองหาโอกาสนั้นๆ ผมซ้อมกอล์ฟ ผมก็เจอผู้คนมากมาย แค่ผมเอื้อนเอ่ยคำแนะนำตัวเองกับเพื่อนเลนข้างๆ ผมก็มีโอกาสได้รู้จักผู้คนมากขึ้น ผมพัฒนาเกมกอล์ฟของผมโดยไม่ได้ลงทุนจ้างโปรฯ มาสอน แต่ผมก็ลงทุนด้วยมนุษย์สัมพันธ์และความอ่อนน้อมถ่อมตนของผมเอง ถ้าผมไม่มีปัญญาในการเข้าหาผู้ใหญ่ ผมก็จะไม่มีโอกาสได้เรียนรู้ ได้คำสั่งสอนจากผู้ใหญ่ ถ้าผมไม่มีสติในการคิดหาวิธีการเข้าหาผู้ใหญ่ เข้าไปหาผู้ใหญ่แบบโท้งๆ แทนที่ผู้ใหญ่จะเอ็ดดู อาจกลายเป็นว่า ผู้ใหญ่ท่านจะรำคาณเรา ผมมีมุมมองเช่นนี้ ครับ จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 3 ก.พ. 52 10:50:08 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ตอบกระทู้ชนกับโกอีกแล้ว แห่ะ แห่ะ โกครับ ผมมันพวก think big, do small ครับ หากจะคิดแล้ว ต้องคิดการใหญ่ก่อน คิดให้ครบวงจร ส่วนการจะไปให้ถึงจุดหมายปลายทางนั้น ก็ต้องดูศักยภาพตัวเองครับ ขนาดกรุงโรมยังต้องใช้เวลาสร้างตั้งเยอะ ตัวผมนั้นกระจ้อยหร่อยกว่ากรุงโรมเยอะ ต้องมีวันสำเร็จสิหน่ะ ปล. ช่วงนี้ผมอยู่ระหว่างจำศีลครับ ว่าที่คุณลูกสาวจะออกมาอุ๊แว๊ๆ ในเดือนนี้ เลยต้องดกิจกรรมกอล์ฟไปก่อน แต่แอบลงทะเบียนออกรอบกับเพื่อนวันที่ 21/2 ที่วินเซอร์ครับ ก็คงจะได้รู้จักผู้คนอีกมากมายเช่นกันครับ จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 3 ก.พ. 52 11:21:27 ]

ความคิดเห็นที่ 87 สวัสดีครับ ทุกท่าน... สวัสดีครับคุณเตร็ดเตร่...การคิดอะไรให้ใหญ่ๆไว้นั่นถูกต้องครับ...ในขณะที่จะทำอะไรก็ตามต้องเริ่มจากเล็กๆจะมั่นคงปลอดภัยกว่า..... คิดนั่นเป็นเป้าหมายครับ แต่ลงมือทำ..ต้องไปทีละขั้นๆลัดขั้นตอนไม่ได้ครับ เดียวตกบันใดแขนขาหัก.... มาพูดถึงเรื่อง"สติ"กับ"ปัญญา"ครับ.. จริงๆแล้ว "สติ"กับ"ปัญญา" นี่เป็นบาทฐานของกันและกันครับ... ทางพุทธศาสตร์ บางทีก็ให้"สติ"มาก่อน"ปัญญา"คือ มีสติจะได้ปัญญาครับ...แต่การจะมีสติได้นั้นบางทีก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะต้องหมั่นฝึกฝน ดังนั้นก็ต้องมีปัญญาก่อนจึงจะได้สติ.... การสร้าง"สติ"ให้อยู่กับตัวทุกเวลาเป็นเรื่องยากเอาการ..เพราะอารมณ์เป็นตัวทำให้เราขาดสติ...ดีใจเกินไป เสียใจเกินไป โมโหเกินไป โกรธมากเกินไป...สิ่งเหล่านี้ทำให้ขาดสติทั้งสิ้น....(โดยเฉพาะในสนามกอล์ฟ) ดังนั้นหากจะให้คุมสติได้ตลอดเวลานั้น จะต้องเป็นผู้ที่มองทุกเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างเข้าใจกฏธรรมชาติของมันว่า..มันก็แค่นั้นแระ...???นี่เค้าถึงเรียกว่า"ผู้มีปัญญา"... "ปัญญา"ในทีนี้ไม่ได้เกี่ยวกับ เรียนสูงๆนะครับ...บางทียิ่งเรียนสูงยิ่งขาดปัญญา เหมือน อาจารย์ชา ท่านพูดว่า...พวกที่เรียนจบ ดร.เค้าไม่รู้หรอกว่า กิเลส ก็จบ ดร.เหมือนกัน.... แต่"ปัญญา"ในที่นี้ หมายถึง การเห็นและรู้ทุกอย่างตามความเป็นจริง นะครับ คุณเตร็ดเตร่....แค่รู้และจำได้เสมอว่า...โลกนี้เป้นทุกข์หนึ่ง โลกนี้เป็นอนิจจังหนึ่ง และโลกนี้เป็นอนัตตาหนึ่ง...ก็เรียกว่า ผู้มี"ปัญญา"แล้วครับ...อิอิอิ เอ่...ผมพาออกมาจาก เป้าหมายของกระทู้...จนไกลมากนะครับนี่.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 3 ก.พ. 52 12:14:17 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ยังไม่ไกลหรอกครับโก การเข้าใจธรรมะ ธรรมชาติของมนุษย์ ก็จะทำให้เราเห็นโอกาสได้โดยง่าย ยังอยู่ในประเด็น ทั้งนี้ ขึ้นอยุ่ว่าใครเห็นโอกาสการเรียนรู้หรือเปล่า แต่ผมเห็นครับ ได้เข้าใจมากขึ้น ขอบคุณครับ -/\- จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 3 ก.พ. 52 13:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ขอบคุณ โก นะคะ เห็นด้วยกับ แนวคิดบวก และคุณเตร็ดเตร่ ที่ เกี่ยวกับธรรมะ มันสอนให้เข้าใจอะไรหลายอย่าง ในชีวิต และทำให้เราได้เห็นโอกาส มีอยู่ทั่วไปจริงๆ เพียงแค่เราจะจับมันไว้หรือไม่ ประเด็นเรื่องธรรมะ คิดว่าไม่นอกเรื่องนะคะ แอมว่าคนที่ฉลาดมีแนวคิดเป็นใหญ่ เท่าที่ได้เคยพูดคุย ท่านก็มีแนวคิดที่คล้ายๆ ธรรมะ แต่เขาอาจจะไม่ได้แสดง หรือพูดออกมาเท่านั้นเอง แต่ถ้าเราใช้ทฤษฏีของธรรมะ ไปจับ เราก็จะทราบได้ว่าท่านใช้หลักอะไรอยู่บ้าง ตอนนี้เชื่อแล้ว ว่า มีสติจะทำให้เกิดปัญญา เพราะมันสงบ และการที่เราจะรู้ตัวตลอด ได้นั้น มัน ต้องฝึก ค่ะ แวบไปก่อนกลับมาอ่านให้จบทุกความเห็นอีกที ยังอ่านไม่จบเลย --" แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 52 08:21:16 จากคุณ : samhow BFC - [ 4 ก.พ. 52 08:11:58 ]

ความคิดเห็นที่ 90 สวัสดีโกค่า _/\_  สวัสดีพี่น้องค่า ซมซานกลับมานั่งโต๊ะทำงานได้ เลยขอพักซักเล็กน้อย   กลับเข้าเนื้อหากระทู้เรื่อง "โอกาส"  กันดีกว่า   เคยเจอโอกาสประเภท "Best for Future, but Not for Now"   กันไหมคะ? กระทู้นี้ ฝึกเราให้มองหาโอกาสอยู่เสมอ   เป็นจุดเริ่มต้นดีดีที่เหมาะกับช่วงเวลาที่ทุกชีวิตลำบากอย่างนี้      เวลาคนเราลำบาก มันจะเหมือนมีแรงกดดัน  ให้เราขยันมองหาโอกาสอยู่เสมอ    วันหนึ่งเราจะค้นพบว่า   เราหาโอกาสมากองอยู่ตรงหน้าเราได้มากมาย      จนเราตัดสินใจไม่ได้ ว่า จะเดินไปคว้าอันไหนดี     เราจะเริ่มมองด้วยความงกอยากคว้าโอกาสทั้งหมด      เราจะเริ่มมองด้วยความเสียดายไม่อยากทิ้งโอกาสไหนไปเลย ผู้ใหญ่สอนไว้ว่า  ให้มองจาก     เล็ก  ไป>>ใหญ่     น้อยแต่แน่นอน  ไป>>มากแต่เสี่ยง   เร็ว  ไป>>นาน       ให้พุ่งเป้าความสนใจไปยังโอกาสที่  เล็ก +  ได้น้อยแต่แน่นอน  +  ได้เร็ว      โดยละทิ้งความเสียดาย   โอกาสที่ใหญ่+ได้มากแต่เสี่ยง+ได้ช้า    เพราะบางทีโอกาสเหล่านั้น   อาจ  Best for Future, but Not for Now การพิจารณาว่า  โอกาสใดจะเล็กหรือใหญ่    ได้น้อยหรือมาก     ได้เร็วหรือช้า  นี้   ขอให้ใช้มาตรฐานของตัวเองล้วนๆ   คนอื่นไม่เกี่ยว   รู้จักตัวเองให้มากๆ  ตรวจสอบตัวเองกันบ่อยๆ      เล็กสำหรับใคร แต่ใหญ่สำหรับเราก็เป็นไปได้        ในภาวะที่กำลังไขว่คว้าโอกาสอยู่นี้    จึงจำเป็นอย่างยิ่ง ที่คุณจะต้องรับฟัง และ ใคร่ครวญ  เฉพาะความเห็นของ  "มนุษย์ที่มีสาระ"     ส่วนมนุษย์อีกจำพวกนั้นพักเก็บไว้ก่อน    เพราะช่วงเวลาคว้าโอกาสนี้   มันเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิต      อย่าทำให้คำคน มาทำให้คุณลืมมาตรฐานของตัวเอง   การคว้าโอกาส    นั้น ต้องออกแรง     ไม่มีโอกาสไหนได้มาโดยไม่ต้องสูญเสียอะไรเลย     แม้ไม่ต้องสูญเสียเป็นตัวเงิน  อย่างน้อยก็ต้องเสียแรง        การสูญเสียแรงและทรัพยากรเพื่อโอกาสที่มัน Best for Future, but Not for Now   ไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีนัก      และอย่าลืมว่าตอนได้นั้นญาติจะเยอะ   ตอนเสียนี่เพื่อนจะหาย ดังนั้นถ้าตรงหน้าคุณคือ  โอกาสที่ Best for Future, but Not for Now  ก็ไม่ต้องตื่นเต้น ตกใจอะไรหรอกค่ะ     คุณเก่งแล้วล่ะ   อนุญาตให้ยิ้มให้กำลังใจตัวเองสามครั้งว่า   ครั้งหนึ่งเราเคยได้มองเห็นมัน    เสร็จแล้วเก็บไว้ในลิ้นชักก่อน      ไปไล่คว้าสิ่งที่เราเชื่อมั่นว่าจะคว้าได้ก่อน     วิ่งไต่บันไดฝันไปตามมาตรฐานชีวิตของเราเอง         วันหนึ่ง อาจได้เปิดลิ้นชักหยิบมันขึ้นมาโยนเล่นอีกครั้ง      หรือถ้าเปิดลิ้นชักแล้วหามันไม่เจอแล้ว  ก็ไม่ต้องเสียดายอะไร      เราเคยมองเห็นมันมาแล้ว    ทำไมเราจะมองหามันอีกไม่ได้ มีสติ   ก่อนตัดสินใจคว้าโอกาส  นะ   คนเก่ง จากคุณ : bam_ka@ - [ 4 ก.พ. 52 19:39:55 ]

ความคิดเห็นที่ 91 สวัสดีครับ เจ้าของกระทู้และคุณแบมครับ อ่านความคิดเห็นที่ 90 ของคุณแบม ก็เลยอยากจะขอแจมหน่อยครับว่า ผมคิดว่าในกรณีที่เรามีโอกาสมากมายอยู่ตรงหน้า เราก็ควรจะเก็บโอกาสนั้นให้มากที่สุดเท่าที่กำลังของเราจะสามารถรองรับได้ แต่ถ้ามันเกินกำลัง ของเรา เราก็ควรที่จะแบ่งปันโอกาสนั้นให้พันธมิตรที่ดีของเรา ผมเชื่อว่าการที่เราได้มอบโอกาสที่ดีให้คนอื่นในไม่ช้าเราก็จะได้รับโอกาสที่ดีจากคนอืนกลับมาเช่นกัน และจากความคิดเห็นที่ 84 ของคุณมือเก่า(คนอุบล) ข้อความที่ว่า "โอกาส จะเกิดขึ้นแน่นอนถ้าเรามองทุกเรื่องในด้านบวก..." ผมคิดว่า การมองอะไรด้าบวกมีความสำคัญมากเพราะการที่เรามองอะไรใน ด้านบวก เราก็จะได้รับพลังด้านบวกกลับมาเช่นกัน จากคุณ : ... (โอม SUT) - [ 4 ก.พ. 52 21:04:04 ]

ความคิดเห็นที่ 92 อ่านที่โก กับ คุณโต๋ คุยกัน... ถ้าทุกคนสามารถคิดและปฏิบัติได้เยี่ยงนี้ เราคงเข้าสู่ยุคพระศรีอาริย์ เร็วขึ้นนะครับ ไม่เป็นไรครับ ถ้าโลกจริงๆของเรา ยังไม่เข้าสู่ยุคพระศรีอาริย์  โลกเสมือนแห่งนี้เข้าสู่ยุคพระศรีอาริย์ก่อนจะเป็นไรไป ^_^ ท่านพุทธทาสภิกขุเคยแต่งกลอนบทหนึ่งไว้ว่า ... "ถึงเขามีส่วนเลวบ้าง ช่างหัวเขา จงเลือกเอาส่วนดี เขามีอยู่ เป็นประโยชน์โลกบ้างยังน่าดู ส่วนที่ชั่วอย่าไปรู้ของเขาเลย จะหาคนมีดีเพียงส่วนเดียว อย่ามัวเที่ยวค้นหาสหายเอ๋ย เหมือนค้นหาหนวดเต่าตายเปล่าเลย ฝึกให้เคยมองแต่ดีมีคุณจริง..." บทกลอนของท่านพุทธทาสนี้ เข้าใจว่าคงจะไม่ได้หมายความให้แต่ละคนมองด้านดีของคนอื่นเพียงแง่เดียว จนรู้ไม่เท่าทันหรือละเลยต่อสภาพความเป็นจริงที่คนผู้นั้นก็อาจมีด้านเสียแฝงอยู่ด้วย แล้วทำให้ไม่สามารถ ปฏิบัติต่อคนผู้นั้นอย่างเหมาะสมถูกต้องตามที่ควรจะเป็น แต่หลักคำสอนนี้น่าจะคล้ายกับการให้หันกลับมาเน้นควบคุมรักษาการประพฤติปฏิบัติที่ตัวของเราเองเป็นหลัก ไม่ใช่คอยมุ่งจับผิดคนอื่นเป็นหลัก เพราะธรรมชาติทั่วไปของมนุษย์มักมีแนวโน้มที่จะมองคนอื่นในด้านลบเป็นพื้นอยู่แล้ว อันเป็นกลไกป้องกันตัวเองทางจิต แบบหนึ่ง ที่เป็นวิธีช่วยให้รู้สึกว่าตัวตน (Ego) ของเราดูเสมือนว่ามีคุณความดีเพิ่มขึ้น (เมื่อเทียบกับคนที่เราไปเพ่งเล็งว่าเลวกว่าตัวเรานั้นๆ) ด้วยเหตุนี้การสร้างดุลถ่วง เพื่อแบ่งพลังสติกลับมามุ่งที่การ "มองตน" แล้วหันมาปรับปรุงแก้ไขจุดบกพร่องที่ตนเองให้ดีขึ้น แทนการใช้วิธีคอยเพ่งโทษคนอื่น เพื่อเป็นหนทางยกตัวยกตน ของเรา ให้รู้สึกดูสูงส่งขึ้น (ด้วยการกดคนอื่นให้ต่ำลง) แนวทางแบบที่หันมามุ่งควบคุมที่ตนเช่นนี้ จึงน่าจะเป็นวิถีทางที่ "มีประสิทธิผล มีประโยชน์ และทำให้มีความสุข" มากกว่าแนวทางแบบที่มัวแต่คอยมุ่งควบคุมคนอื่น จนละเลยการควบคุมที่ตัวเอง... จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 4 ก.พ. 52 22:16:40 ]

ความคิดเห็นที่ 93 หวัดดี แบม หวัดดีทุกท่านครับ... เรื่อง"Best for Future, but Not for Now"เป็นความคิดที่ดี..แบม... บางครั้งก็มีบ่อยๆนะที่เราเห็นโอกาสที่เราต้องเก็บไว้ แล้วนำมาใช้ในอนาคต.. เหมือนได้รับเสื้อกันหนาวแต่อากาศไม่หนาวก็ต้องเก็บไว้....... แต่บ่อยๆ การเห็นโอกาส บางครั้งเราไม่รู้หรอกว่า จะได้ครั้งนี้หรืออนาคต... เพราะสิ่งเหล่านี้นอกจากใช้ประสบการณ์แล้วอีกอย่างคือไหวพริบ... การฉวย"โอกาส"ที่สำคัญนอกจากจะต้องตัดสินใจเร็ว ที่สำคัญต้องมีข้อมูลที่มาช่วยตัดสินใจ..... ซึ่งข้อมูลเหล่านั้นก็คือ ประสบการณ์นั่นเอง.... "โอกาส" จึงมีบ่อยๆที่หลุดแล้วหลุดเลย... กว่าจะกลับมาก็ใช้เวลานาน หรืออาจจะไม่กลับมา... เพราะเรื่อง"โอกาส"ไม่มีความแน่นอน.... การได้รับ"โอกาส"ที่จะทำอะไรสักอย่าง..เป็นสิ่งดี.... แต่อย่าลืมว่า..น้อยคนจะโชคดีที่จะมีคน"ให้"โอกาส บ่อยๆ... ดังนั้น ถ้ามีคน"ให้"โอกาสแล้ว... สิ่งสำคัญที่สุดคือ ต้องรีบรับและทำให้คุ้มค่า..... นั่นแระจึงจะเรียกว่าทำ"โอกาส"ให้เป็นจริง.... เพราะผลงานจะติดตัวเราไปเป็น คุณต่อเราไปตลอดไป.... จนได้ชื่อว่า"คนเก่ง".... เพราะ"คนเก่ง"ก็มาจากตรงนี้นี่เอง... จริงไม๊..แบม... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 4 ก.พ. 52 22:40:51 ]

ความคิดเห็นที่ 94 "นกไม่มีขน คนไม่มีเพื่อนขึ้นที่สูงไม่ได้" การมีมิตรดี สหายดี สภาพสังคมสิ่งแวดล้อมที่ดี เป็นเงื่อนไขจำเป็นอย่างยิ่ง ต่อการเหนี่ยวนำให้มนุษย์มีพฤติกรรมที่เป็นไปในลักษณะต่างๆ   โดยเมื่อมีโอกาสเรียนรู้จากปฏิสัมพันธ์ทางสังคม ก็จะทำให้มีโอกาสได้ฟัง ได้อ่าน ได้เห็น ซึ่งจะนำมาซึ่งความคิดที่เที่ยงตรงในเหตในผลมากยิ่งขึ้น จากนั้นก็น้อมนำข้อคิดที่ได้เหล่านั้นมาพิจารณา ไตร่ตรองเทียบเคียงกับปัญหาของตนเอง จนเห็นถึง"เหตุ" ที่ตนจักพึงกระทำต่อไป เพื่อให้เกิด "ผล" ในการแก้ปัญหาของชีวิตในเรื่องนั้นๆ แล้วก็ลงมือทดลองปฏิบัติด้วยการกระทำเหตุดังกล่าวให้พอเหมาะพอประมาณ จนประสพผลสัมฤทธิ์ตกผลึกเป็น"ระบบภูมิคุ้มกันในชีวิต" จากนั้นก็อาศัยฐานของประสบการณ์ที่ได้เรียนรู้มาแล้วมาเป็น"ทุน" สำหรับวนกลับไปมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม เพื่อสร้างกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ อันนำไปสู่ "การยกระดับปัญญา" ให้สูงยิ่งๆขึ้น ^_^ เวลาจะพูดจาอะไรจะได้ไม่เหมือน "คนบ้าเมาเหล้า"  ไม่มีใครแก่เกินที่จะเรียนรู้ ...   ปล. ตั้งใจเขียนให้ SEA  อ่าน ... จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 4 ก.พ. 52 22:57:36 ]

ความคิดเห็นที่ 95 เอ่า เอ่า  พี่ๆ คะ จายเย็นๆ แบมเห็นด้วยกับแนวคิดคุณโอมเรื่อง >> เราก็ควรที่จะแบ่งปันโอกาสนั้นให้พันธมิตรที่ดีของเรา ผมเชื่อว่าการที่เราได้มอบโอกาสที่ดีให้คนอื่นในไม่ช้าเราก็จะได้รับโอกาสที่ดีจากคนอืนกลับมาเช่นกัน เพราะแบมว่า  มากกว่าครึ่งของโอกาสที่แบมได้ในชีวิตนี้   มาจากคนอื่นทั้งสิ้น สิ่งดีดีที่มอบให้แก่กันและกันนั้น   ไม่ได้สูญหายไปในอากาศ   แต่ยังคงเวียนวนอยู่รอบตัวเรา   และนับวันก็จะมีพลังมากขึ้นทุกที ทุกที สำหรับเรื่อง  การรับโอกาส    แบมขออนุญาตคิดต่างจากโกนิดหน่อยค่ะ   เพราะไม่ใช่ทุกโอกาสที่แบมจะตัดสินใจรับ       แบมจะต้องมีช่วงเวลาพิจารณาโอกาสนั้น    และจะตัดสินใจรับเมื่อ "มั่นใจ" ว่า  แบมจะบริหารโอกาสนั้นได้ดี     ถ้าไม่มั่นใจแบมต้องขออภัยผู้หยิบยื่นที่แบมไม่สามารถรับโอกาสนั้นได้  (แอบต่อท้ายว่า  แต่แบมรู้จักคนที่เหมาะสมนะคะ 555)   อันเนื่องมาจากแนวคิดส่วนตัวว่า    แบมถือว่า  การตอบรับโอกาสเป็นความรับผิดชอบที่ใหญ่มาก    เมื่อแบมรับมา  แบมคิดว่าแบมได้โอกาสมาพร้อม ๆ กับความคาดหวังของผู้ให้  ที่อยากเห็นแบมรู้คุณค่าของโอกาสนั้น        ใครอาจบอกว่า แบมอย่าคิดมากเรื่องเล็กน้อย    แบมไม่รู้หรอกว่าเรื่องพวกนี้เล็กน้อยสำหรับใคร อย่างไร    แต่บังเอิญมันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับแบม ขอบคุณทุกโอกาส  ทุกความไว้ใจ ที่ได้รับ   ความสำนึกยังอยู่ในสติแบมเสมอค่ะ   และจะตอบแทนอย่างรู้คุณค่าที่สุดค่ะ ราตรีสวัสดิ์ทุกท่านค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 5 ก.พ. 52 00:06:39 ]

ความคิดเห็นที่ 96 หวัดดีครับทุกท่าน.... อิอิอิ...พูดเร็วไปหน่อยทำให้แบมเห็นข้อผิดพลาด จริงอยู๋ว่า..การได้รับ"โอกาส"นั้นบางทีเราก็ต้องพิจารณาว่า"โอกาส"นั้นเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเราหรือไม่??เหมาะกับเราทั้งวันนี้และอนาคตไม๊?? จะสร้างปัญหาให้กับเราไม๊??เช่นมีคนว่าจ้างเราให้ถือกระเป๋าขนสิ่งที่เราไม่รู้โดยให้ค่าว่าจ้างมากๆเราก็ต้องคิดว่าควรรับหรือไม่??..จึงเห็นด้วยกับแบมที่ว่า..ไม่ใช่ทุกโอกาสที่เราจะรับ..ต้องพิจารณาก่อน...เยี่ยมๆน้องสาว...อิอิอิ... ส่วนเรื่อง"กัลยาณมิตร"นั้น สำหรับโก..ที่มีได้ทุกวันนี้...โกพูดเสมอๆว่า มาจากการที่มีมิตรที่ดี...สายสัมพันธที่ดี...และความคิดที่ว่า...ไม่มีอะไรสร้างความสัมพันธที่ดีเท่ากับความจริงใจ.... อยากเล่าเรื่องหลวงพ่อชาให้น้องๆฟังสักเรื่อง.. ในวันปีใหม่วันหนึ่งหลายปีมาแล้วที่วัดหนองป่าพง..หลวงพ่อชากำลังพูดคุยกับพระและลูกศิษย์จำนวนมากที่ศาลา ก็มีพระผู้ใหญ่จากจังหวัดเดินเข้ามา เมื่อหลวงพ่อชาเห็นท่านรีบลุกขึ้น ให้พระผู้ใหญ่องค์นั้นในที่ประธานสงฆ์และพาพระลูกศิษย์กราบพระรูปนั้น...นี่คือสิ่งที่สร้างความประทับใจอย่างยิ่งแก่พระลูกศิษย์ชาวต่างประเทศ เพราะหลวงพ่อไม่ได้ถือตัวว่าตนเป็นถึงเจ้าสำนักใหญ่..... ธรรมะมาเกี่ยวข้องกับโกหลายปีมาแล้ว...ธรรมะทำให้ชีวิตโกดีขึ้นมากโดยเฉพาะรู้จักคำว่า"ปล่อยวาง"มากขึ้น...และที่สำคัญอีกสิ่งหนึ่งก็คือ รู้ว่าชีวิตจะแสวงหาความสุขที่แท้จริงได้อย่างไร??โดยไม่ต้องพึ่งสิ่งภายนอก...ไม่ต้องพึ่งพาสิ่งเสพติดทั้งหลายเพื่อกระตุ้นสมองให้คิดว่าผ่อนคลาย... พอเขียนถึงตรงนี้และกลับไปอ่านใหม่ที่ตนเองเคยเขียนตั้งแต่เริ่มตั้งกระทู้..บอกตรงๆนะแบม..มีมากมายข้อคิดที่สามารถเอาไปประยุกต์ใช้ในชีวิตปัจจุบันที่เราต้องดิ้นรนตีนถีบปากกัดเช่นนี้...อยู่ที่แต่ละคนจะเห็น"โอกาส"นั้นอย่างไร????.. อย่างเช่นคำว่า"สมถะ"น่าจะเหมาะอย่างยิ่งกับชีวิตปัจจุบัน โกว่าน่าจะดีกว่าคำว่า"พอเพียง"เพราะคำว่า"สมถะ"คำนี้จะแสดงถึงชีวิตที่เรียบง่าย กินง่าย นอนง่าย..และที่สำคัญเป็นพื้นฐานของการคิดสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่นแบบง่ายๆ... หากท่านใดที่เรียนการทำสมาธิมาบ้างจะรู้ว่า...เรามักใช้คำว่า"สมถะ"เป็นขั้นตอนหนึ่งของการนั่งสมาธิ ซึ่งเมื่อนั่งแบบสมถะแล้วขั้นต่อไปก็ไปที่ "วิปัสนา"ตามที่โกเข้าใจน่าจะหมายถึง"เห็นด้วยปัญญา".. "ปัญญา"เป็นเรื่องสำคัญ..เพราะการมีปัญญาจะสามารถแยกแยะเรื่องต่างๆได้ตามความเป็นจริง...ปัญญาทำให้เราเห็นโอกาสต่างๆที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเรา..และทำโอกาสนั้นให้สำเร็จเป็นรูปธรรมได้... ในอดีตนั้นคนหนึ่งที่โกชื่นชมศรัทธามากๆว่าเป็นผู้มีปัญญาก็คือ "เทียม โชควัฒนา"นายห้างเทียมสร้างธุรกิจมาจากคนไม่มีอะไร..เรียนก็น้อย..แต่เมื่อท่านจากไปแล้วสิ่งที่ท่านทิ้งไว้นอกจากธุรกิจระดับชาติแล้วที่สำคัญคือ คำสอนที่ลูกหลานและคนอื่นๆ(รวมทั้งโก)ต้องเอาเป็นคัมภีร์ในการดำเนินชีวิตและธุรกิจ... ดังนั้นแม้จะมีคนที่สร้างธุรกิจหมื่นล้านมากมายหลายคน แต่หากพูดถึงคุณค่าต่อสังคมเมื่อจากไปแล้วนั้นโกว่า น้อยคนจะเทียบได้กับ นายห้างเทียม... โกมักจะคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเมื่อตื่นมาใหม่ๆสมองจะว่างและสามารถคิดได้มากมาย...บางครั้งก็นิ่งคิดถึงคำสอนของครูบาอาจารย์โดยเฉพาะเวลามานั่งเขียนความเห็นที่ห้องสีลม...จึงมีเสมอๆที่โกสอดแทรกธรรมะที่เคยได้ยินมาเข้ามาบ้าง.....แต่ก็เชื่อสิ่งนี้เป็นประโยชน์ยิ่ง หากท่านใดรับไปบ้างและนำไปปฏิบัติดูบ้างก็จะได้รับประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย....แต่ทั้งนี้หากมีข้อเห็นแย้งเราก็นำมาถกกันได้นะครับ... จากคุณ : คนอุบล - [ 5 ก.พ. 52 05:15:42 ]

ความคิดเห็นที่ 97 การที่มีผู้ใหญ่ยื่นโอกาสให้เรา อาจเป็นเพราะท่านคิดแล้วว่า เราสามารถทำได้ ปฏิบัติได้ และเหมาะสมกับเรามากที่สุด ถึงแม้จะมี % ความล้มเหลวอยู่บ้าง ท่านก็จะเป็น backup ให้เราสร้างผลสำเร็จนั้นให้ได้ นี่คือความเชื่ออย่างหนึ่งของผม ที่ผมมองความเมตตราของผู้ใหญ่ที่หยิบยื่นโอกาสให้เราเสมอ แน่นอน เรามีสิทธิที่จะปฏิเสธ ด้วยเหตุผลหลายสิ่งหลายอย่าง นอกเหนือจากที่ท่านคิด ผมก็เชื่อว่า ถ้าท่านเอ็ดดูเราแล้ว โอกาสที่ท่านจะหยิบยื่นให้เราอีก คงไม่มีแค่หนเดียวแน่ ดังนั้น เราจึงมักจะเห็นอยู่บ่อยๆ ว่า ทำไมคนนั้นคนนี้ได้รับโอกาสอยู่บ่อยครั้ง ในขณะที่บางคนกลับหาโอกาสหรือสร้างโอกาสได้ยากแสนยาก ผมมองว่า เรื่องนี้อยู่ที่ กรรม ไม่ว่าจะกรรมชาติที่แล้ว หรือจะกรรม การกระทำ ในชาตินี้ ล้วนมีส่วนให้แต่คนเห็นโอกาสได้แตกต่างกัน น้องแบมเป็นคนที่มีกรรมดีเยอะ ทั้งกรรมจากชาติที่แล้ว ส่งผลให้ชาตินี้มี สติ และ ปัญญา ดี กรรมชาตินี้ก็ประพฤติดี เป็นที่รักของผู้คน ก็ไม่แปลกใจที่จะได้รับโอกาสมากมาย (ขอใช้ยกตัวอย่างนะน้องนะ) บางคน เมื่อไม่ได้รับโอกาสจากผู้ใหญ่ นอกจากจะไม่ย้อนกลับมามองตัวเองแล้ว บ่อยครั้งยังให้กิเลสเข้าครอบงำ คงไม่ใช่กรรมที่ดีแน่ นอกจาก สติ และ ปัญญา ที่ต้องมีไว้ค้นหาโอกาส ผมฝากเรื่องของกรรม การกระทำที่เป็นตัวสร้างโอกาสครับ จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 5 ก.พ. 52 10:20:23 ]

ความคิดเห็นที่ 98 สวัสดีครับ ขออนุญาตน่ะครับ การใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย มีความสุข เป็นที่ปรารถนาของใครหลายคนรวม ถึงผมด้วย แต่ในสังคมปัจจุบันที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน การที่เราอยู่แบบ ง่ายๆในวันนี้ก็อาจจะสร้างความเดือดร้อนให้เราในอนาคตได้เช่นกัน อยากจะให้มองเรื่องของ ความพอดีและความมากพอ ครับ พอดีสำหรับปัจจุบันและมากพอสำหรับอนาคต แต่การที่เรามีมากนั้นต้องไม่สร้างความเดือด ร้อนให้ตัวเราเองและคนอื่น การที่เราจะสามารถมองได้ว่า เราจะต้องทำถึงขนาดไหนถึงจะพอดีในวันนี้และมากพอสำหรับอนาคต เราก็ต้องใช้ ปัญญา มองอย่างมีสติ ครับ จากคุณ : ... (โอม SUT) - [ 5 ก.พ. 52 11:28:06 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ขอแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคุณโอม ที่ว่าสังคมปัจจุบันเต็มไปด้วยการแข่งขัน อะไรเป็นตัวบอกว่าแข่งขัน ผมคิดว่า สิ่งที่บอกคือ ตัวเรา เพราะเราได้รับรู้ ได้ยินหลายต่อหลายคนว่า สังคมนี้ เต็มไปด้วยการแข่งขัน หลายเสียงพูด ก็จะเชื่อว่าสิ่งนั้นเป็นจริง หากเปรียบชีวิต คือเกมกอล์ฟ เมื่อเราได้ดูรายการแข่งขันระดับโลก ยกตัวอย่างที่กำลังจะมีแข่งคือ Honda LPGA ที่จะจัดขึ้นวันที่ 26 กุมภา ถึง 1 มีนา นี้ เราอาจจะเห็นว่า เหล่านักกอล์ฟกำลังแข่งขันกันเพื่อชิงชัยชนะ แต่เปล่าเลย คนที่เล่นกอล์ฟจะรู้ดีว่า เราไม่ได้แข่งกอล์ฟกับเพื่อนร่วมก๊วน แต่เรากำลังแข่งเอาชนะตัวเอง หากเราชนะตัวเองได้ ตามเป้าหมายที่เราตั้งไว้ เราก็ชนะแล้ว 1 อย่าง คือชนะใจตัวเอง ที่เหลือก็แล้วแต่ว่าใครจะตั้งเป้าหมายไว้ที่จุดใด การชนะตัวเอง ไม่ใช่ว่าเราจะหยุดนิ่ง แต่กลับต้องฝึกซ้อม อย่างถูกวิธี และ สม่ำเสมอ หากฝึกซ้อมไม่ถูกวิธี เช่น แทนที่จะฝึกใช้คอมพิวเตอร์ เรากลับฝึกเล่นเกมบนคอมพิวเตอร์ แล้วเราจะใช้คอมพิวเตอร์เพื่อให้บรรลุผลที่ตั้งไว้ได้อย่างไร หรือ หากเราตั้งเป้าหมายที่จะพูดภาษาอังกฤษให้คล่อง จึงไปสมัครเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติม แต่เรากลับไม่กล้าพูดเวลาอาจารย์ซักถาม เราก็ไม่บรรลุเป้าหมายเช่นกัน เมื่อได้เรียนรู้คอมพิวเตอร์ หรือ ภาษาอังกฤษแล้ว เราไม่ฝึกใช้งานหรือพูดให้บ่อย ความชำนาญก็ไม่เกิดขึ้น เราไม่ได้แข่งขันอะไรกับใครเลย แต่เราแข่งขันกับใจตัวเอง ขอกลับมาที่เกมกอล์ฟต่อ เกมกอล์ฟเขามีเป้าหมายมาตรฐานที่เรียกว่าพาร์ การตั้งเป้าใช่ว่าเราจะต้องให้ได้มาตรฐานนั้นในช่วงเริ่มเรียนรู้ แต่เราต้องประมาณตน และ รู้จักตน แล้วฝึกฝนให้ถูกต้อง อย่างสม่ำเสมอ ถึงเวลาหนึ่ง เราต้องวัดค่าความสามารถตนเองสักทีนึง ก็จะรู้ว่า ณ ขณะนี้ เราอยู่จุดใด ห่างจากค่ามาตรฐานแค่ไหน และเราควรตั้งค่าเป้าหมายของเราเท่าไหร่ อย่างเวลานี้ ผมเล่นกอล์ฟได้สกอร์เฉลี่ย 102 หากจะให้ถึงค่ามาตรฐาน 72 คงยากเกินไป ผมจึงควรตั้งเป้าที่ 90 แล้วพยายามทำให้ได้ แต่หากผมไม่มีเป้าหมาย ก็เหมือนคนที่หลักลอย อาจไม่เดือดร้อนใคร แต่เราภูมิใจที่เรายื่นนิ่งอยู่กับที่หรือ การตั้งเป้าหมายชีวิตก็เช่นกัน เราไม่ควรตั้งเป้าหมายที่สูงเกินเอื้อม แต่ก็ไม่ควรตั้งต่ำไป ควรที่จะเป็นเป้าหมายที่เปรียบเสมือนบันไดให้เราก้าวเดิน เพื่อให้ถึงเป้าหมายที่เคยคิดว่าเอื้อมไม่ถึง อย่าไปมองคนข้างๆ แล้วอยากเป็น อยากได้เช่นเดียวกับเขา เพราะเราและเขาล้วนแตกต่างกัน ความพอดีของเรานั้น อยู่ที่ตัวเรากำหนด เพราะเราย่อมรู้จักตัวเราได้ดีกว่าคนอื่น จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 5 ก.พ. 52 12:11:32 ]

ความคิดเห็นที่ 100 สวัสดีมีสุขทุก ๆ ท่าน วันนี้มีโอกาสได้อ่านกระทู้ของคุณ”ลุงแอ็ด” 2 กระทู้(อยากรู้ต้องเข้าไปอ่านเอง- - -อิอิ) พลันให้นึกถึงการปรับตัวเพื่อโอกาสในการอยู่รอด(ปลอดภัย)ในสภาวะปัจจุบัน จึงต้องรีบเลี้ยวกลับเข้ามาแวะกระทู้คุณมือเก่าฯอีกรอบ นี่นับเป็นครั้งแรกที่เข้ามาแจมในกระทู้เดียวถึง 3 ครั้ง... นับเป็นโอกาสดีในวิกฤติคราวนี้ที่จะได้หันมาแก้ไขปรับปรุงการดำเนินชีวิตซะบ้าง โดยปกติตัวเองเป็นคนที่ขาดวินัยในการใช้จ่ายอย่างร้ายแรง เพื่อน ๆ มันชอบค่อนขอดว่าเราใช้เงินยังกะทาส แบบไม่ปรานีปราศัย ไม่บันยะบันยัง เลยพอได้อ่านกระทู้คุณ”ลุงแอ็ด” ก็เหมือนได้รับการเตือนสติในเรื่องดังกล่าว... จึงถือโอกาสแบบเนียน ๆ แนะนำกระทู้คุณ”ลุงแอ็ด” ในยามนี้สิ่งที่เราควรนำพิจารณาคือเรื่องใดบ้าง หากท่านใดปฏิบัติอยู่แล้วย่อมแสดงให้เห็นว่าท่านไหวตัวอย่างรวดเร็ว ทันข่าว ทันเหตุการณ์ แต่ถ้าท่านใดยังมัวรื่นรมย์สมอุรา- - -ชมนกขับขานสราญแสนสุขใจอยู่ ก็จะได้แตะเบรกไว้บ้าง เอ๊า- - -มีจริงนะคุณคนที่ทำไม่รู้ไม่ชี้เพราะความเดือดร้อนยังพัดมาไม่ถึงเนี่ย... และก็เพราะบางโอกาสมันสามารถทำควบคู่กันไปได้ไง เช่น โอกาสในการเพิ่มเงินออมควบคู่กับการใช้จ่ายอย่างฉลาดของแม่บ้านสมองไว โอกาสในการนำความรู้เรื่องการบริหารสินค้าคงคลังจากที่ทำงานมาจัดการกับตู้เย็นที่บ้าน เป็นต้น และยังมีอีกนะ โอกาสในการระดมสมองเพื่อประคับประคองธุรกิจการงานให้ผ่านจุดยากเข็ญนี้ให้ได้ งานใหญ่คิดคนเดียวโอกาสสำเร็จยากมากกกกใคร ๆ ก็รู้ วาระนี้แหละที่ทุกคนจะได้หันหน้าเข้าหากัน เรียกว่ายามสุข(บางคน)อาจจะสุขเงียบ ๆคนเดียว แต่ยามทุกข์(หลายคน)อาจจะถามหาพรรคพวกกันจ้าละหวั่น ไม่ใช่อะไรแค่อยากรู้น่ะว่าชาวบ้านเค้าเดือดร้อนเหมือนเราอ้ะป่าว... ใจจริงอยากเขียนอะไรที่เป็นเรื่องเป็นราวแบบเก๋ ๆอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้เป็นไงมันเขียนไม่ค่อยออกทั้งที่ตัวเองก็มีประสบการณ์บานตะเกียง เลยได้แค่นี้เอง ก็ขอขอบคุณ คุณมือเก่า(คนอุบล)ที่เปิดประเด็นให้คนอายุไม่น้อยได้มีโอกาส(อีกแระ)เข้ามาแจมนิดนิดหน่อยหน่อยพอเพลิดเพลิน...ขอบคุณ...ขอบคุณ จากคุณ : ไม่ได้แก่ แค่เกิดก่อน - [ 5 ก.พ. 52 14:32:12 A:124.121.242.28 X: TicketID:186229 ]

ความคิดเห็นที่ 101 อยากจะบอกว่ากระทู้นี้ถูกใจผมมาก ให้วิธีคิดและตรงกับสถานะการณ์ ขอบคุณทุกความคิดเห็นที่กรุณาแบ่งปันแนวคิดดีๆมาให้อ่านกันนะครับ ทั้งในนามสมาชิกและบัตรผ่านทุกท่าน จากคุณ : คุณตุ่น - [ 5 ก.พ. 52 15:13:58 ]

ความคิดเห็นที่ 102 โอ้ว.................................................. ตั้งใจว่าจะแวะเข้ามาซักแป๊บนึง เพราะไม่ได้สังเกตุเห็นกระทู้นี้มาก่อน หูยยยยยยยยยยยยยย..................... ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมง ! กราบขอบพระคุณ ชื่นชม นับถือทุกความเห็นที่แจมลงมาในกระทู้นี้ อยากเพิ่มเติมเพียงว่า..................... เคยเห็นผู้คนมากมาย....... ที่เพ้อ ที่ฝัน ที่โหยหาเจ้าตัว"โอกาส"นี่แหละ อยู่แทบทุกวัน ทุกเวลา แต่พอ"โอกาส"ผ่านเข้ามาในชีวิตจริงๆ กับไม่สามารถคว้าไว้ในมือให้มั่นคงได้ ทั้งนี้เพราะ เขาเหล่านั้นมิได้ใช้เวลาช่วงก่อนหน้านั้น.... "พัฒนาตัวเอง"ให้พร้อมที่จะใช้ประโยชน์จาก"โอกาส"ที่อาจผ่านเข้ามาในชีวิต ผู้คนที่ปล่อย"โอกาส"ให้หลุดลอยไปต่อหน้าต่อตาเหล่านี้... ก็เลยเฝ้าฝัน เฝ้าเพ้อ เฝ้าโหยหาว่าเจ้าตัว"โอกาส"จะผ่านเข้ามาหาเขาอีกสักครั้ง และ.... ปลอบใจตัวเองว่า ที่คนอื่นๆเขา"ได้ดี"นั้น ก็เพราะเขาโชคดี ดวงดี ที่มี"โอกาส"มากกว่าคนอื่นๆ เท่านั้นเอง ! เนี่ย............ ยังไม่ต้องพูดถึง"การสร้างโอกาส"ให้กับตัวเองตามที่คุยๆกันในกระทู้นี้หน่ะ ! ก็แค่ประเด็นเล็กๆในเรื่อง"โอกาส"ครับ จากคุณ : ครูต้อ - [ 5 ก.พ. 52 22:52:42 ]

ความคิดเห็นที่ 103 สวัสดีครับ ทุกท่าน.... คุณเตร็ดเตร่ มีแนวคิดที่กว้างไกลและเป็นจริงครับ...เห็นด้วยอย่างยิ่ง.. ผมเคยพูดเสมอๆว่า..ที่ว่าเราแข่งขันในโลกใบนี้นั้น.. ความจริง..เรากำลังแข่งกับตนเอง แข่งกับความอยากของตนเอง... ชีวิตเราที่วุ่นวายอยู่อย่างนี้ก็เพราะ"ความอยาก"ของตนเองทั้งสิ้น... ลองนั่งคิดดีๆซิครับ...หลายๆครั้งที่เราเป็นทุกข์เดือดร้อนก็เพราะมาจาก"ความอยาก"ของตนเองทั้งนั้นเลย.. หลายปีมาแล้วจนถึงทุกวันนี้.....สิ่งที่ผมคิดเรื่องธุรกิจก็คือ แข่งขันกับตนเอง..ทำไงยอดขายเดือนนี้จะดีกว่าเดือนที่แล้ว ปีนี้จะดีกว่าปีที่แล้ว... จนมีอยู่ปีหนึ่งผมภาคภูมิใจมาก..สามารถทำยอดขายทั้งปีโตขึ้นทุกเดือนคือกราฟขึ้นทั้งปี.. ซึ่งไม่น่าเป็นไปได้เพราะแต่ละเดือนมีเรื่องของฤดูกาลและเทศกาลควบคุมอยู่...(แค่ทำได้เพราะเริ่มจากยอดขายที่ต่ำ....) แต่อย่างไร..ปีนั้นก็ทำให้เกิดแรงบันดาลใจที่ให้ผมคิดว่า..."เราทำได้ถ้าเราพยายาม"... บางท่านอาจจะแย้งว่า..ในเรื่องการทำธุรกิจนั้นเรามีคู่แข่งมากมาย.. จริงครับ..แต่หากเรามองหาจุดแตกต่างของเรากับคู่แข่งให้ออก(ซึ่งมีแน่นอน)..เราจะรู้เลยว่า..เราไม่ได้แข่งกับคู่แข่งคนนั้นเลย... หวัดดีครับคุณไม่ได้แก่ แค่เกิดก่อน...ดีใจครับที่แวะเข้ามากระทู้นี้เป็นครั้งที่ 3 อิอิอิ... การดูแลตนเองนั้น..เป็นพื้นฐานของมนุย์และสัตว์ในโลกนี้ครับ..ไม่มีใครรู้จักเราดีเท่าตัวเราหรอกครับ... เมื่อพูดถึงตรงนี้ ผมก็ยังกลับไปที่ประโยตข้างต้นว่า"ที่เราเดือดร้อน เพราะความอยากของตนเองทั้งสิ้น.." อยากได้นั่นได้นี่ โดยไม่ดูกำลังของตนเอง..ก็ต้องทุกข์เป็นธรรมดา.. หรือแค่อยากมีอยากดัง อยากโก้อยากรวย สิ่งเหล่านี้ทำให้เกิดความทุกข์ทั้งสิ้น... การใช้เงิน..ตามกำลังตนเองเป็นสิ่งดี..มีเงินแต่ไม่ใช้ก็ไม่ดีนะครับ..ไม่มีแต่ไปกู้มาใช้ก็ต้องดูว่าใช้เพื่ออะไร?? ถ้าใช้เพื่อสร้างธุรกิจเพื่อสร้างฐานะก็สมควรครับ... กับคำที่ว่า.."นับเป็นโอกาสดีในวิกฤติคราวนี้ที่จะได้หันมาแก้ไขปรับปรุงการดำเนินชีวิตซะบ้าง โดยปกติตัวเองเป็นคนที่ขาดวินัยในการใช้จ่ายอย่างร้ายแรง......." ผมว่า ถ้าคุณ"ไม่ได้แก่ แค่เกิดก่อน"ใช้แล้วไม่ได้สร้างหนี้ หรือเดือดร้อนก็ใช้ไปเถอะครับ... เพราะเงินที่คุณใช้จะไปสร้างงานสร้างชีวิตให้กับคนอีกมากมาย.. ยกตัวอย่างง่ายๆ..คนที่เคยนวดแผนไทย..หากมาคิดว่าการไปนวดทำให้สิ้นเปลือง ก็ทำให้หมอนวดขาดรายได้แล้วครับ..หรือแค่เลิกทิปก็ทำให้ชีวิตเค้าลำบากขึ้นครับ... ผมว่า..ยิ่งสังคมกำลังวิกฤติแบบนี้คนมีเงินยิ่งต้องใช้เงินครับ..ถือว่าเราได้ช่วยคนอื่นในสังคมด้วยกัน... ตั้งแต่ผมมาทำธุรกิจบริการนี้นะครับ..ผมทิปมากขึ้นครับ เพราะผมรู้สึกว่า คนงานในอาชีพนี้เค้าอยู่ได้เพราะเงินทิปครับ... ฝากคุณ"ไม่ได้แก่ แค่เกิดก่อน"ยังไงๆก็ช่วยใช้เงินเหมือนเดิมเถอะครับ... หวัดดีครับ ครูต้อ... ดีใจครับที่เห็นความเห็นของครูต้อ.. ขอบคุณกับความเห็นดีๆ....ที่ชี้ให้เห็นว่าจะทำอย่างไรเมื่อ"โอกาส"มาถึง... ผมคิดว่า"โอกาส"นั้นมีเสมอๆ หากเราพยายามมองทุกอย่างทุกเรื่องแล้ว"คิด"... "โอกาส"มาได้หลายวิธี..มาจากการหยิบยื่นก็มี มาจากงานประจำก็มี มาจากงานอดิเรกก็มี... แต่ที่สำคัญจะใช้"โอกาส"นั้นให้เกิดประโยชน์ต่อตนเองได้อย่างไร??? 4-5 ปีก่อนมีหัวหน้าคนงานคนหนึ่งมาหาผมบอกว่าผมน่าจะทำปุ๋ยอินทรียขาย.. ผมเห็น"โอกาส"จาการทำปุ๋ยอินทรีย์.. จึงสั่งซื้อเครื่องจักร์ซึ่งต้องใช้เวลานนานพอควร... ขณะที่รอเครื่องจักรก็เกิดเปลี่ยนใจว่า..เราอยู่สายการค้าปลีกอย่าไปทำสายโรงงานให้ชีวิตวุ่นวายกว่านี้เลย... ก็เลยไปบอกเพื่อนคนหนึ่งว่าธุรกิจนี้น่าจะรุ่งนะ แล้วก็โอนเครื่องจักร์พร้อมหัวหน้าคนงานคนนั้นให้เค้าไป.. วันนี้เพื่อนคนนั้น..มีรายได้จากการขายปุ๋ยปีๆหนึ่งไม่น้อยเลย... เปล่า...ที่เล่ามานี้ไม่ได้แสดงว่า..เสียดายนะครับ.. เพราะการไม่ได้ทำโรงงานปุ๋ยก็ทำให้ผมมีเวลาและ"โอกาส"ทำธุรกิจบริการอีกตัวที่ดีๆเหมือนกัน... การจะได้รับ"โอกาส"นั้น ผมจึงคิดว่า ปัจจัยที่สำคัญคือ.คนอื่นคิดว่า...เราเป็นคนอย่างไร??? หากเราเป็นคนดี เครดิตดี ขยันขันแข็ง ซื่อสัตย์ ..โอกาสมักมาบ่อยๆ... ในทางกลับกัน..หากเราก้าวร้าว เย่อหยิ่ง มีหนี้สินมากมาย.."โอกาส"ก็แทบจะไม่มาเลย.... ผมคิดแบบนี้นะครับ... จากคุณ : คนอุบล - [ 6 ก.พ. 52 07:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 104 แบมคิดว่า ธรรมะหลอมอยู่ในวิถีแบมจนแบมไม่สามารถแยกย่อยออกมาเป็นคำๆ ได้   เมื่อได้อ่านเรื่องหลักธรรมะจากหลายท่านที่เมตตาเขียนไว้   เหมือนว่าเป็นโอกาสที่ได้ทบทวนสติและวิถีของตัวเอง จุดเปลี่ยนสูงสุดในชีวิตแบมคือในปี 2533 ก่อนหน้านั้นแบมซนและงี่เง่า  แต่ในปีนั้น แบมได้ไปสวนโมกข์  ความงี่เง่าของแบมคือ  แบมหลับตอนทำวัตรเช้ากลางลานดิน  เมื่อตื่นมาแบมพบท่านพุทธทาสนั่งมองแบมอยู่  จำได้ว่าตกใจ กลัว ตัวสั่น  ท่านกวักมือเรียก แบมคลานเข่าเข้าไปหาด้วยความสลดและสำนึกผิด   ท่านกล่าวสอนอะไรมากมาย  แต่แบมจำได้คำเดียวว่า "ถึงเวลาเลิกซนแล้ว"   และท่านโยนหนังสือให้สองเล่ม ตั้งแต่วันนั้น แบมคิดเอง ว่าแบมเปลี่ยนไปมากมาย ทั้งวิธีคิดและวิถีชีวิตตัวเอง   และบอกไม่ได้ว่าเพราะอะไร ****************************** กลับมาที่กระทู้  แบมเรียนรู้ว่า   เมื่อเราหอบโอกาสไปแสวงหาแนวร่วมเพื่อเดินทางไปคว้าโอกาสนั้น     คำถามที่เรามีคือ  "เราจะร่วมกันเดินทางไปคว้าโอกาสนี้ได้อย่างไร" ผู้รับฟังส่วนใหญ่จะตอบเรากลับมาว่า  "เพราะ.........................ฯลฯ   โอกาสนี้จึงยากมากถึงขั้นอาจเป็นไปไม่ได้" ผู้รับฟังส่วนน้อยจะ  "~~~ เงียบ ~~~" ตอนเด็กๆ   แบมหงุดหงิดกับคำพูดที่ได้รับฟัง   เพราะคำพูดมากมายนั้น ไม่ใช่เป็นการตอบคำถามแบม   คำถามของแบมคือ ""เราจะร่วมกันเดินทางไปคว้าโอกาสนี้ได้อย่างไร" วันเวลาผ่านไป  กลับทำให้แบมมองเห็นเส้นผมเล็กๆ ที่บังภูเขาในใจคนอยู่   เส้นผมนั้นคือ   การไร้ภาวะผู้นำของแบมในอดีตเอง     เมื่อแบมไม่สามารถอธิบายโอกาสนั้นได้อย่างชัดเจน   ทำไมแบมถึงจะหวังให้คนอื่นตอบคำถามของแบมได้    ก็เมื่อเป้าหมายมันไม่ชัดเจน     ก็ไม่มีใครจินตนาการได้ว่า  ณ จุดนั้น  มันคุ้มค่าแค่ไหนที่ได้ไปถึง ถ้าผู้นำเคลียร์เป้าหมายได้ชัดเจน    ทุกโอกาสก็เป็นไปได้สำหรับทุกคน   อุปสรรคที่มีไม่ได้หมดไป   แต่ทุกคนจะพร้อมเผชิญเพื่อไปคว้าโอกาสนั้นร่วมกัน เมื่อเขี่ยเส้นผมทิ้งไป  แบมรู้สึกสนุกสนานกับการนำทีมไปคว้าโอกาส  และแบมรู้สึกว่าทีมงานสนุกสนานมากขึ้นกับการร่วมคิดว่าจะผ่านแต่ละอุปสรรคไปจนถึงโอกาสนั้นได้อย่างไร       แบมเรียนรู้ว่า  เมื่อเป้าหมายชัดเจน  และถามว่า  "เราจะร่วมกันเดินทางไปคว้าโอกาสนี้ได้อย่างไร" ผู้รับฟังส่วนใหญ่  ยังคงเริ่มต้นคำตอบว่า    "เพราะ.........................ฯลฯ   โอกาสนี้จึงยากมากถึงขั้นอาจเป็นไปไม่ได้"    แต่ความคิดของพวกเขาไม่ได้หยุดแค่นั้น   พวกเขาเริ่มสนุกกับการคิดต่อไปว่าแล้วเราต้องทำอะไรกันบ้าง  เพื่อช่วยการผ่านอุปสรรคพวกนั้นไป   เพื่อให้การเดินทางไปคว้าโอกาสนั้นง่ายขึ้น  และ มีความเป็นไปได้ ส่วนผู้รับฟังส่วนน้อยจะค่อยๆ เอื้อนเอ่ย สนับสนุนการต่อสู้กับอุปสรรค   ซึ่งเป็นไปตามธรรมชาติของมนุษย์ คือ   ไม่มีใครอยากเป็นชนกลุ่มน้อยของสังคม การทำงานสำหรับแบมจึงเป็นเรื่องยากๆ  หนักๆ  เหนื่อยๆ   แต่สนุก       การตั้งเป้าหมายให้ทุกคนต้องเดินเป็นเรื่องยาก    การร่วมคิดเพื่อผ่านอุปสรรคเป็นเรื่องหนัก   และทุกๆ ก้าวบนทางเดินเป็นเรื่องเหนื่อย    แต่แบมตั้งใจที่จะให้มันเป็นเรื่องสนุก     ซึ่งเป็นปกติที่ในระยะแรกคนรู้สึกสนุกกับแบมเป็นแค่คนกลุ่มเล็กๆในองค์กรที่คนส่วนใหญ่มักซุบซิบว่ามันบ้ากันไปแล้ว     แต่แบมเชื่อว่า  หากแบมชัดเจน มุ่งมั่น และ เข้มแข็ง  ทีมสนุกเล็กๆ ของเราจะค่อยๆ ขยายแนวร่วมความสนุกออกไป      จากการเดินทางคว้าโอกาสเล็กๆ  จะกลายเป็นโอกาสที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ  ตามขนาดของแนวร่วมที่พวกเราสร้าง       นั่นเป็นวิธี  เป็นสไตล์การทำงานที่แบมไม่รู้จะเรียกชื่อว่าอะไร    รู้แต่ว่ามันจะเกิดขึ้นเมื่อคนๆ หนึ่ง  หาเส้นผมที่บังภูเขาเจอ     และยอมรับความจริงได้ว่า   เส้นผมนั้นแท้จริงแล้ว  ก็คือตัวเรา  นั่นเอง ราตรีสวัสดิ์ ค่า จากคุณ : bam_ka@ - [ 7 ก.พ. 52 00:07:30 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ขออภัยค่ะ  ลืมสวัสดีครูต้อค่ะ ประเด็นของครูต้อ เป็นประเด็นคลาสสิค **************************** "ผู้คนที่ปล่อย"โอกาส"ให้หลุดลอยไปต่อหน้าต่อตาเหล่านี้... ก็เลยเฝ้าฝัน เฝ้าเพ้อ เฝ้าโหยหาว่าเจ้าตัว"โอกาส"จะผ่านเข้ามาหาเขาอีกสักครั้ง และ.... ปลอบใจตัวเองว่า ที่คนอื่นๆเขา"ได้ดี"นั้น ก็เพราะเขาโชคดี ดวงดี ที่มี"โอกาส"มากกว่าคนอื่นๆ เท่านั้นเอง !" **************************** โลกนี้จึงมีหมอดูรวยๆ  เยอะ ฟัน-เฟิร์ม !  555555   two in one  สองหมอดังเลยค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 7 ก.พ. 52 00:18:31 ]

ความคิดเห็นที่ 106 การสร้างโอกาสให้เป็นมูลค่า ทำอย่างไร จากคุณ : ตะลอนมาสเตอร์ - [ 7 ก.พ. 52 00:27:54 ]

ความคิดเห็นที่ 107 จะไปเที่ยว "ปาย" ไปยังไง ?? เดินทางอย่างไร พักที่ไหนดี ?? ร้านอาหารที่ไหนอร่อย ?? ต้องไปเที่ยวที่ไหนบ้าง ?? จะจัดโปรแกรมอย่างไร ?? ไปที่ไหนก่อนหลัง ?? ต้องมีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ ??  ฯลฯ มีปัญหาเกิดขึ้นมากมายจากการที่นักท่องเที่ยวจะไปเที่ยว "ปาย" แล้วก็เกิดบริษัททัวร์อย่างผมขึ้นมาเพื่อจัดการปัญหาเหล่านี้ ผมจึงเชื่อว่า โอกาสเกิดจากปัญหา และในสภาวะเศรษฐกิจอย่างนี้ จึงมีปัญหาเกิดขึ้นมากมาย ย่อมต้องมี "โอกาส" ใหม่ ๆ เกิดขึ้นมากมายเช่นกัน ในความคิดของผม การมองหา "โอกาาส" ผมว่ามันไม่ยากนะครับ เพียงคิดง่าย ๆ ว่า "เกิดปัญหาอะไร" และ "กับปัญหาที่เกิดขึ้น เราจะทำอะไรได้บ้าง" แค่นี้ก็เป็น "โอกาส" แล้วครับ ช่วงนี้ยุงเยอะเหลือเกิน รอ สก.,สข. นำทีมมาฉีดให้ไม่ไหวแล้ว น่าจะมีใครสักคนมาให้บริการนะ  ... โอกาส ??? ฉีดแล้ว ยุงบ้านอื่นจะบินมาเข้าบ้านเรารึเปล่า ถ้าอย่างนั้น ฉีดทั้งหมู่บ้านเลยได้ไหม ติดต่อนิติบุคคลไปเลยก็ดี เก็บเงินไป ก็ไม่เห็นจะเอาไปทำอะไรให้เกิดประโยชน์สักเท่าไหร่   ... โอกาส ??? แล้วไอ้นิติบุคคลนี่มันทำงานยังไงหว่า ถนนเป็นหลุมเป็นบ่อเพียบไม่เคยเหลียวแล แต่ดันเอาเงินไปถมที่ให้ทำเพิงร้านอาหารเช่าซะอย่างนั้น แล้วไอ้คนเช่า ก็ดันเป็นเมียเจ้าผู้จัดการนิติบุคคลนั่นแหละ ... เอื้อกันเห็น ๆ ทำไมไม่มีนิติบุคคลมืออาชีพมาบริหารเงินเรานะ  ... โอกาส ??? เห็นไหมครับว่า โอกาสลอยอยู่เต็มไปหมด ด้วยวิธีคิดง่าย ๆ แค่นี้เอง ถ้าเรารู้จักตัวเองจริง ๆ อย่างที่คุณแบมว่าใน คคห. ที่ 90 ก็ไม่ยากครับที่จะวิเคราะห์ว่า "ด้วยศักยภาพที่เรามี นี่คือโอกาสของเราหรือไม่" ไอ้ที่ผมคิดว่ายากคือ การทำอย่างไรถึงจะทำให้ "โอกาส" ที่เห็นเป็น "มูลค่า" ได้ตะหากครับ และการสร้าง "โอกาส" ให้เป็น "มูลค่า" ก็คือ "วิชาเถ้าแก่" ดี ๆ นี่เอง อุเหม่ .... ยังไม่อยากให้กระทู้กลายพันธ์ครับ ยังสนุกกับหัวข้อ การมองหาโอกาสอยู่ "การสร้างโอกาสให้เป็นมูลค่า ทำอย่างไร" ถึง Scope จะกว้างไปสักนิด แต่หัวข้อนี้ผมก็สนใจมากครับ ขออนุญาตแตกกระทู้นะครับ แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 52 00:30:55 จากคุณ : ตะลอนมาสเตอร์ - [ 7 ก.พ. 52 00:28:18 ]

ความคิดเห็นที่ 108 บางทีการมองหาโอกาส กับการมองหาปัญหาก็อาจจะเป็นเรื่องเดียวกัน เพราะถ้าผู้คนรับรู้ว่าเราสามารถที่จะแก้ปัญหาให้คนอื่นได้ นั่นก็อาจจะเป็นการสร้างโอกาสให้กับเราได้เช่นกัน จากคุณ : ... (โอม SUT) - [ 7 ก.พ. 52 00:51:24 ]

ความคิดเห็นที่ 109 หวัดดีครับทุกท่าน... หวัดดีแบม...แบมโชคดีนะที่มีโอกาสได้คุยกับ ท่านพุทธทาส..โกเคยไปที่สวนโมกข์เมื่อครั้งท่านมีชีวิตแต่ก็ไม่ได้คุยกับท่าน...หลังจากนั้นก็ไปอีก 2-3 ครั้ง... กับเรื่องที่แบมมองเรื่อง การทำงานเป็นเรื่องสนุก เป็นเรื่องท้าทายนั้น โกว่านั้นแระทำให้เราเป็นคนมีชีวิตชีวา...ไม่เบื่องาน ไม่เบื่อโลก คิดเพียงแค่นี้ก็ชนะตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม.... กระทู้นี้ยาวมาได้อย่างน่าประหลาดใจ และได้ความคิดเห็นที่หลากหลายเป็นประโยชน์ต่อคนอ่านไปด้วย รวมทั้งโกก็พลอยได้ประโยชน์ไปด้วย เพราะได้มีเวลาใช้สมอง คิดบ้าง ไม่งั้นเอาไปคิดแต่เรื่องกอล์ฟ อิอิอิ.. ต้องขอบคุณ แบม และทุกๆท่านที่เอ่ยนามไม่หวาดไม่ไหวที่มาร่วมเสริมทำให้กระทู้นี้มีสีสันขึ้นทั้งๆที่เนื้อหาที่ตั้งก็ธรรมดาๆ... ยินดีครับที่คุณ ตะลอนมาสเตอร์ ได้แตกกระทู้ออกไปเพื่อต่อยอดความคิด..ว่างๆคงได้ไปร่วมแจม... คุณ โอมครับ..ส่วนหนึ่งและเป็นส่วนใหญ่ของโอกาส มาจาก ปัญหาครับอาจจะมีบ้างที่บางโอกาสไม่ได้มาจากปัญหาซะทีเดียวแต่มาจากการมองเห็นโอกาสเพราะความคิดสร้างสรรค์ของมนุษย์.. เหมือนการค้นพบสิ่งต่างๆในอดีต เช่น ไฟฟ้า หรือสูตรทางฟิสิกส์ต่างๆ หรือแม้แต่รูปของจิตรกรดังๆ...ไม่ได้มาจากการมีปัญหาครับ... หลายสิบปีก่อนผมไปเที่ยวภูเก็ต เห็นคนท้องถิ่นเก็บเปลือกหอยที่มีอยู่เกลื่อนกลาดริมทะเลมาทำโคมไฟ ทำโมบาย จนกลายเป็นอาชีพที่ทำรายได้ถึงปัจจุบัน... ที่บ้านผมทำหมูพะโล้ไว้ทาน พอทิ้งไว้ค้างคืนเช้ามากลายเป็นหมูที่เหมือนแช่เย็นเราเรียหว่า"หมูหนาว"เป็นอาหารอีกหนึ่งเมนูที่เอร็ดอร่อย... ครับ..โอกาสมีเสมอ..มาร่วมกันสร้างโอกาส ให้กับตนเองและคนในสังคมเรา..ผมกลับคิดต่างจากคนอื่นๆ..บ้านเมืองเป็นแบบนี้อย่าเลิกใช้เงินนะครับ..ท่านใดที่มีเงินที่ใช้จ่ายได้ก็ช่วยๆกันใช้เถอะครับ(แต่อย่าถึงขนาดฟุ่มเฟือยนะครับ)..ส่วนท่านใดที่ยังไม่มีถึงขนาดนั้นก็ประหยัดๆใช้เฉพาะที่จำเป็น..สังคมเราถึงจะเดินหน้าได้..ไม่งั้นเราก็จะเจอปัญหาหนักกว่าเดิมคือสภาพเงินฝืด เพราะเงินไม่ออกมาหมุนในตลาด... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 7 ก.พ. 52 07:49:13 ]

ความคิดเห็นที่ 110 คนที่เก่งที่แท้จริงนั้น...นอกจากเก่งงานแล้ว.. ที่สำคัญกว่านั้นคือเก่งเรื่อง..รู้กาลเทศะ... มองแต่ละสถานการณ์ออกว่า...ควรทำอย่างไร??? บ่อยๆที่ผมเห็นคนตกม้าตาย เพราะ.."คำพูด" หรือ...เพราะขี้เกียจในขณะที่คนอื่น ทำงาน. **** ชอบตรงนี้จังครับ.. เห็นทั้งที่ทำงาน และทั่วๆไป.. ปล. (เพิ่มเติ่ม..) ชอบ คคห.34 ของคุณจูล่ง  จริงๆ  หึๆ.. แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 52 16:14:12 จากคุณ : คนบ้านสามขา101ฯ. - [ 7 ก.พ. 52 16:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 111 สวัสดีค่ะ คุณมือเก่า และบรรดาแฟนานุแฟนทั้งหลายของกระทู้ที่โกตั้ง รวมทั้งน้องแบม(ประธานกิตติมศักดิ์) :-) ขอบคุณโกที่ไปช่วยตอบกระทู้โน้นตามคำอธิษฐาน และต้องขอโทษด้วยค่ะที่ไม่ได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้หลายวัน เลยเสียมารยาทไม่ได้มารับคำทักทาย กระทู้ของโกนี่ ถ้าจะเข้ามาอ่านต้องมีเวลาและสมาธิ เพราะสาระเยอะมาก เหมือนเวลาอ่านหนังสือของคุณตา Peter Drucker ที่เป็นสุดยอดของวิชาการบริหาร ถ้าอ่านผ่านๆ ลวกๆก็จะเก็บเกี่ยวประโยชน์ได้ไม่หมด ข้อคิดจากกระทู้ต่างๆนี้ ถ้ามีใครขยันเอามาจัดเรียง กลั่นกรอง และรวมเล่มแล้วก็จะเป็นคลังความรู้ที่มีประโยชน์มากมายค่ะ ที่หายหน้าหายตาไปก็เป็นเพราะเรื่องของโอกาสนี่ล่ะค่ะ เดี๋ยวมาเล่าให้ฟัง จากคุณ : bluesky - [ 8 ก.พ. 52 10:38:39 A:69.76.73.186 X: TicketID:151922 ]

ความคิดเห็นที่ 112 เอ้อ... ขอโทษค่ะโก มีธุระด่วนเสียแล้ว ดึกแล้วด้วย พรุ่งนี้จะแวะเข้ามาเล่าให้ฟังนะคะ จากคุณ : bluesky - [ 8 ก.พ. 52 11:39:06 A:69.76.73.186 X: TicketID:151922 ]

ความคิดเห็นที่ 113 หวัดดีครับ คุณ บลูสกาย... ไม่เป็นไรครับ..ว่างเมื่อไรค่อยมาเขียนต่อ จะปูเสื่อรออ่านตรงนี้แระครับ... ปลื้มอีกแล้วที่มีคนชม...ขอบคุณจริงๆสำหรับ กำลังใจนะนี่...(บ้ายอเล็กน้อย).. ผมก็จะมาต่อพรุ่งนี้เหมือนกัน เพราะวันนี้เหนื่อยทั้งวัน... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 8 ก.พ. 52 22:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ... โกครับ หลังจากผมได้ฟังคำสอนของหลวงปู่ชา จากการเล่าเรื่องของโกแล้ว ชอบและสนใจคำสอนของท่านเป็นอย่างมาก ยิ่งวันนี้ได้ดูรายการทางช่อง 9 ท่าน ว.วชิรเมธี เล่าว่าท่านเองเคยไปที่สวนโมกข์ และต่อมาก็ศึกษาธรรมะ จากหลวงปู่ชาแทบทุกชุดที่มีอยู่ สิ่งหนึ่งที่ผมรู้ได้ก็คือ โอกาส มาแล้วครับ ส่วนคุณแบม ต้องบอกว่าเธอมีวาสนาจริง ที่มีโอกาสได้รับฟังคำสอนจาก ท่านพุทธทาส และนี่คงเป็นจุดเปลี่ยนในชึวิตของคุณแบมอย่างที่เธอว่าจริงๆ ผมเองก็เคยไปสวนโมกข์ และมีโอกาสนั่งมองท่านพุทธทาสอยู่ห่างๆ เช่นกัน ...คุณบลูสกาย เสร็จธุระแล้วช่วยมาเล่าให้ฟังทีนะครับ จากคุณ : Mythica (Mythica88) - [ 9 ก.พ. 52 11:43:04 ]

ความคิดเห็นที่ 115 สวัสดีครับ ทกท่าน... คุณบลูสกายยังไม่มา..หรืออาจจะหากระทู้ไม่เจอ ผมเล่าเรื่องผมแล้วกันครับ... คุณ mythica. ครับ..ผมเป็นคนโชคดีได้"โอกาสดีๆ"หลายข้อ.. ข้อแรกคือได้เกิดเป็นลูกชายพ่อค้าอาชีพ จึงได้เรียนรู้การทำธุรกิจตั้งแต่เด็กจนโต เตี่ยผมได้สอนเรื่องการค้ามากมายโดยเฉพาะกลยุทธผูกใจลูกค้า.. ข้อสองผมได้มีโอกาสเป็นลูกศิษย์และหลานศิษย์หลวงปู่ชาทำให้ได้ข้อคิดในการบริหารคนและบริหารชีวิตมากมาย.. ข้อสามผมได้กัลยาณมิตรดีๆหลายคน บางธุรกิจผมก็ได้มาจากเพื่อน และที่สำคัญผมทำธุรกิจมาถึงวันนี้ได้..ส่วนหนึ่งก็มาจากเพื่อนสนับสนุน.. ฯลฯ การได้"โอกาส"เช่นนี้แล้วนำมาหล่อหลอมเข้าด้วยกัน ทำให้เราพบความสำเร็จได้ง่าย.... 10 กว่าปีก่อนโน้นในช่วงที่ผมทำธุรกิจอย่างหามรุ่งหามค่ำ ต่อสู้กับปัญหามากมาย..ชีวิตตอนนั้นไม่เคยมีเวลาว่าง..ทำงานอย่างเดียว.. วันหนึ่งแม่เพื่อนผมมาทำบุญทอดกฐินที่วัดป่านานาชาติ ผมเลยปลีกตัวไปช่วยงานท่าน..เมื่อได้ฟังเทศน์จาก ท่านอาจารย์ชยสาโร.. ขณะนั้นผมมองเห็นตัวทุกข์ขึ้นมาทันที...ประทับใจในคำสอนท่านอาจารย์มาก... จากวันนั้นผมได้ไปวัดบ่อยๆและติดตามรับใช้ท่านเมื่อท่านเดินทางไปเทศน์ตามสถานที่อื่นๆ... ไม่น่าเชื่อครับว่า..การได้ฟังเทศน์วันนั้นทำให้ผมได้เปลี่ยนพฤติกรรมจากคนไม่เคยว่าง กลายเป็นคนมีเวลาทำสิ่งอื่นบ้าง... ซึ่งความคิดจากสิ่งที่ได้ไปเรียนรู้ธรรมะหลวงพ่อชาจากท่านอาจารย์ ผมนำมาใช้กับชีวิตและการบริหารงาน... ธุรกิจผมก็กลับดีขึ้น เติบโตขึ้น ทีมงานมีความสุขขึ้น.. ผมบอกทุกคนเสมอว่า..ผมเชื่อเรื่องการทำบุญ การได้รับอานิสงค์จากการทำบุญโดยไม่ต้องรอชาติหน้า... แต่ผมไม่ถือโชคลางนะครับ ไม่มีการผูกดวง ไม่มีการถือฤกษ์วันเวลา อยากขยายสาขาคิดว่าทำเสร็จวันไนหก็เปิดเลย... เคยเลื่อนวันเปิดเพราะไปนิมนต์พระแต่พระไม่ว่าง ก็เลื่อนตามไปอีกวัน 2 วัน..เอาความสะดวกและความพร้อม... เดียวนี้การแก้ปัญหาของผมส่วนใหญ่ก็คิดแบบง่ายๆและคิดว่าเป็นผลดีกับทุกฝ่ายมากกว่าจะคิดว่าต้องประโยชน์เราก่อน.. เพราะอย่างน้อยก็ทำให้เราสบายใจ...มีความสุขและคนอื่นก็มีความสุข... ผมอยากเล่าเรื่องหนึ่งให้คุณ mythica ฟัง... เมื่อหลายเดือนก่อน ผจก.สาขาผมทุจริตเอาเงินไป 240,000แล้วก็หลบหนีไป... ทางบริษัทได้แจ้งความ..และแจ้งผู้ค้ำประกัน... 2-3 อาทิตย์ต่อมาผู้ค้ำประกันและพ่อแม่เด็กก็นำตัวเด็กมามอบตัว... ตำรวจกักตัวไว้และจะส่งเรื่องขึ้นศาล แต่ให้มาไกล่เกลี่ยกับทางผม.. ผมบอกว่า..เอาเงินมาคืนผมก็ถือว่าเลิกแล้วต่อกัน..เพราะเด็กก็ถูกกักไว้ 2-3 วันแล้ว...น่าจะสำนึกตัว.. วันหนึ่งพ่อแม่เด็กถือเงินมาหาผม120,000 บอกว่ามีแค่นี้ส่วนที่เหลือจะให้เด็กไปหางานทำมาผ่อน.. ผมถามว่าแล้วเงิน 120,000 เอามาจากไหน?? แม่เด็กบอกผมด้วยความโศรกเศร้าว่า..เอานา 2 แปลงไปขายให้เพื่อนบ้านได้ 250,000 แค่เค้าให้มาแค่นี้ ที่เหลือเค้าจะให้ปีหน้า... ผมถามว่า..ขายนาแล้วจะเอาอะไรกิน??ท่านบอกว่าไม่รู้ แต่ขอเอาลูกออกจากคุกก่อน... ผมเลยบอกว่า.."เอางี้นะ..แม่เอาเงินไปคืนเค้า..ตกลงว่าแม่เอานามาวางกับผม และทำนาเหมือนเดิม... เริ่มปีหน้าแม่ได้ข้าวเท่าไร??ก็แบ่งมาใช้หนี้ผมนะ...ไม่คิดดอกเบี้ย แม่เหลือกินก็แบ่งมาคืนหนี้ผม.." คุณ mythica เชื่อไม๊ครับ..ทุกคนที่นั่งคุยกันขณะนั้น พ่อแม่เด็ก ผู้คำประกัน ทีมงานผม ทำท่าไม่เชื่อหู... และอาการทุกคนก็เปลี่ยนไป พ่อแม่เด็กดีใจยิ้มได้..จากที่ก่อนหน้านี้โศรกเศร้าเป็นทุกข์... หลังจากนั้น 3 วันพ่อแม่เด็กก็กลับมาทำสัญญาเรื่องการจะใช้หนี้กันใหม่... ผมบอกทีมงานที่รับผิดชอบว่า..เงิน 120,000 เราได้มาไม่ได้ช่วยธุรกิจเรามากหรอก.. แต่จะทำให้ครอบครัวหนึ่งลำบากสาหัสเพราะไม่มีที่นาทำกิน.. เราเองก็เคยทำบุญ ถือเสียว่าปีนี้เราทำบุญครั้งใหญ่..แล้วกัน.. แต่เพื่อไม่ให้พนักงานคิดว่าพอทำผิดแล้วผมไม่เอาเรื่องก็ให้พ่อแม่เด็กมาทำสัญญาที่จะคืนเงินไว้.... ผมเล่าเรื่องนี้ให้คุณ mythica และทุกท่านฟัง..ไม่ได้อวดว่าผมเป็นคนดีอะไรมากมายแต่ผมอยากให้เห็นว่า... วิธีแก้ปัญหาหากเรามองประโยชน์ตนเองให้น้อยลง บางทีการแก้ปัญหาจะดีขึ้นง่ายขึ้น... และคงกลับไปที่ประโยคหนึ่งที่อยู่ในกระทู้อีกอันหนึ่งคือ..สุดท้ายก็คือ ทำอย่างไรให้ชีวิตมีความสุข.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 10 ก.พ. 52 06:14:54 ]

ความคิดเห็นที่ 116 หากระทู้เจอแล้วค่ะ แต่พออ่านเรื่องของโก แล้วทำให้ชักไม่อยากเล่าเรื่องของตัวเองเลย เพราะรู้สึกว่าเรื่องของตัวเองนี่มันออกจะไร้สาระเมื่อเทียบกันแล้ว ถ้าจะโยงเรื่องที่โกเล่ามาถึงเรื่องการมองหาโอกาส ก็เห็นได้ว่าถ้ารู้จักมองหาโอกาสทำความดี ก็สามารถหาวิธีทำได้ทุกเมื่อ และมองอะไรให้กว้างก็จะทำให้มี creative solution ที่ดี น่านับถือค่ะ ************ กระทู้ตกแล้ว อาจไม่มีใครมาอ่าน แต่บอกไว้ว่าจะเล่าเพราะฉะนั้นก็ขอร่ายนะคะ ขอย้อนกลับไปถึงประเด็นของครูต้อที่คุณแบมได้ยกมาที่ว่า โอกาสผ่านมาแล้วไม่ควรปล่อยให้หลุดมือ และเชื่อมไปถึงที่โกว่าไว้ในเรื่องของกาละเทศะและคำพูด เมื่อสองอาทิตย์ก่อน ได้ฟังประโยคหนึ่งที่นายใหญ่ปรารภในระหว่างประชุมผู้บริหารถึงเรื่องคุณค่าที่เราสามารถทำให้แก่องค์กรได้ และเรื่องที่ว่า บริษัทจะฝ่าฟันสภาวะเศรษฐกิจอย่างปีนี้ได้โดยการที่เราทุกคนจะต้อง do something great this year ก็ทำให้เกิดเห็นว่าโอกาสกำลังลอยมาแล้ว สภาวะที่เศรษฐกิจซบเซานี่แหละ จะ Do something great. ได้ง่าย เนื่องจากทุกคนตื่นตัว ยอมรับการเปลี่ยนแปลง ที่เคยบอกว่า ไม่ได้ ไม่ยอมทำ ไม่ยอมเปลี่ยนเด็ดขาด ก็จะเริ่มเป็น "ลองดูก็ไม่เสียหาย เผื่อจะดีขึ้น" ก็เลยตัดสินใจจะลองคว้าโอกาสนี้ดูสักตั้ง เอาความคิดต่างๆที่เคยมีมาลองตกผลึกใหม่ ทั้งในเรื่อง วิธีการทำงาน, การตัดสินใจ, การจัดองค์กร และอื่นๆอีกมากมาย เป็นเรื่องที่เคยคิดๆดูมาแล้วทั้งนั้น แต่เก็บเข้ากล่องไว้เป็นบางส่วนเพราะกาละเทศะไม่เหมาะ เราเป็น Shared Service ของบริษัทใหญ่พอควร จะเปลี่ยนแปลงอะไรก็ผลกระทบเยอะ จะขยับอะไรทีก็ยาก แต่ตอนนี้ ทุกคนรู้ตัวว่า สถานการณ์อย่างนี้ มันไม่ใช่ Business as usual. ก็เลยยอมรับการเปลี่ยนแปลง เอาความคิดที่มีมาลำดับดูอีกครั้งก็คิดว่าน่าจะเข้าท่า ตอบสนองความต้องการขององค์กรได้ ทำให้จิ๊กซอว์สามส่วนที่คุณแบมพูดถึงจะสามารถต่อกันได้สนิทขึ้น ใช้เวลาสามสี่วันในการรวบรวมความคิดและข้อมูล คุยกับผู้คนรอบๆตัว เห็นว่าน่าจะลุ้นขึ้น ก็จัดการนัดขอเวลาคุยกับนายในอีกหนึ่งอาทิตย์ เป็นการตั้ง deadline ให้ตัวเองไปในตัว เพราะไม่งั้นงานยุ่งก็อาจจะลืมสานโอกาสได้ ในหนึ่งอาทิตย์นี้ ใช้เวลาส่วนหนึ่งไปกับการคิดถึงวิธีการนำเสนอให้นายฟังปุ๊บสนใจปั๊บ และขายไอเดียให้แกได้สำเร็จ อีกส่วนก็มาคิดถึงการหาโอกาสให้ตัวเองบ้าง ว่าถ้าไอเดียนี้(ซึ่งเป็นโอกาสของบริษัท) ได้รับการยอมรับ ก็ย่อมจะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเราโดยส่วนตัวด้วยที่จะมีความรับผิดชอบเพิ่มขึ้น และสามารถได้รับเงินตอบแทนเพิ่มจากบริษัทได้ ประเมินตัวเอง ประเมินเจ้านาย ประเมินคุณค่าของไอเดียและสิ่งที่เราเสนอจะทำแล้ว ก็ค่อนข้างมั่นใจว่ามีความเป็นไปได้สูง ก็เลยลุย คุยทั้งเรื่องไอเดียใหม่ และเรื่องเงินเดือน ผลออกมาดีค่ะ เจ้านายปลื้มไอเดียเป็นอย่างดี เรื่องเงินเดือนก็ได้มากกว่าที่คิดไว้ (เรื่องขอขึ้นเงินเดือนสวนกระแสเศรษฐกิจอย่างนี้เป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจทีเดียว แต่เอาไว้เล่าคราวอื่นจะเหมาะกว่า) ที่เอามาเล่าก็เพราะว่า แม้สิ่งนี้จะเกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ แต่ก็เป็นไปได้เพราะมีการเตรียมตัวไว้ก่อนแล้ว สะสมความคิดไว้ เมื่อมีโอกาสผ่านมาก็เลยทำให้งัดออกมาใช้ได้ทันท่วงที พ่อเคยสอนว่า เวลาตีเหล็ก ต้องตีตอนร้อน การคว้าโอกาสก็ต้องทำอย่างนั้น การรีรออาจทำให้เสียจังหวะ ปัจจัยสำคัญอีกอย่างคือการเตรียมในแง่การนำเสนอ ตัวเองระมัดระวังตรงนี้มาก เพราะเห็นตกม้าตายมาเยอะแล้วกับพวกที่พอเห็นโอกาส กระโดดคว้าแล้วลุยทันทีโดยไม่ตั้งหลักก่อน ถ้าเป็นไปได้ คว้าแล้ว สูดลมหายใจลึกๆสักครั้งก่อน อาจจะทำให้ได้ผลดีขึ้น จบล่ะค่ะ นอกจากตัวเองแล้วจะมีใครอ่านไหมก็ไม่รู้ จากคุณ : bluesky - [ 10 ก.พ. 52 10:03:13 A:69.76.73.186 X: TicketID:151922 ]

ความคิดเห็นที่ 117 สวัสดีครับ โก และ คุณบลูสกาย อึ้ง...ครับโก "ชนะโดยไม่ต้องรบ" มันเป็นอย่างงี้นี่เอง "พรหมวิหาร 4" ทางทฤษฎี เมื่อถูกนำมาปฏิบัติมันเป็นอย่างงี้นี่เอง ........... ก่อนอื่นขอ Give สัก 3 ดวงให้คุณบลูสกาย ยังมีผมมาตามอ่านอยู่ครับคุณบลูสกาย            Do something great         เวลาตีเหล็ก ต้องตีตอนร้อน คุณบลูครับ ผมก็ทำคล้ายๆ คุณ แต่ความเตรียมพร้อมห่างจากคุณเยอะมาก ผมบอกกับเจ้าของบริษัทว่า "ที่ผ่านมากอบโกย ที่เหลือเก็บกวาด" และก็จริงอย่างทีคุณบลูว่า "สภาวะที่เศรษฐกิจซบเซานี่แหละ จะ Do something great. ได้ง่าย เนื่องจากทุกคนตื่นตัว ยอมรับการเปลี่ยนแปลง ที่เคยบอกว่า ไม่ได้ ไม่ยอมทำ ไม่ยอมเปลี่ยนเด็ดขาด ก็จะเริ่มเป็น 'ลองดูก็ไม่เสียหาย เผื่อจะดีขึ้น' " แหละถ้าคุณบลูจะลงรายละเอียดเพื่อเป็นวิทยาทานแล้วล่ะก็ ผมน้อมรับฟังอยู่ครับ จากคุณ : Mythica (Mythica88) - [ 10 ก.พ. 52 10:58:24 ]

ความคิดเห็นที่ 118 สวัสดีครับ คุณ bluesky คุณ mythica.... ดีใจครับที่คุณ bluesky หากระทู้เจอ แม้ว่าจะมีแค่เรา 3 คนผมก็ว่าคุ้มครับ.. เรื่องของคุณ bluesky เป็นเรื่องที่เข้ากับหัวข้อกระทู้มากๆเลย และแสดงให้เห็นถึง การทำ"วิกฤติเป็นโอกาส"อย่างดียิ่ง... ผมว่าที่อเมริกาวันนี้คงมีไม่กี่คนที่ได้ขึ้นเงินเดือนแบบคุณ bluesky ขอแสดงความยินดีด้วยจริงๆ... เรื่องของผมจริงๆก็แค่เป็นเรื่องการแก้ปัญหาแบบ ให้เรื่องจบแบบทุกฝ่ายไม่ต้องมีความทุกข์... ผมยังคิดว่า ถ้าผมสามารถแก้ทุกๆปัญหาในชีวิตได้แบบนี้..ชีวิตผมคงจะเป็นชีวิตที่ดีมากๆ... แต่คงจะยากเพราะบางปัญหา โมหะจริตบังตา เราก็แก้แบบอยากเอาชนะ หรือแบบสะใจ ซึ่งสุดท้ายก็มีแต่เสียกับเสีย... คุณ mythica น่าจะศึกษาวิธีการแก้ปัญหาแบบคุณ bluesky ไว้นะครับผมว่าได้ประโยชน์มาก... การมอง"วิกฤติ"ให้เป็น"โอกาส"แล้วสามารถสร้างประโยชน์ต่อตนเองและองค์กรนั้น...เป็นสิ่งที่ท้าท้ายและข้อสำคัญไม่ได้อยู่ที่เงินอย่างเดียว.. แต่ทำให้เราเกิดความภูมิใจว่า...เราสามารถเอาชนะสิ่งที่ว่า"เป็นไปไม่ได้"ในความคิดของคนอื่น...อันนี้ต่างหากที่สำคัญ... คงได้เข้ามาแจมต่อ...ขอหลบไปธุระ แป๊บ.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 10 ก.พ. 52 12:43:18 ]

ความคิดเห็นที่ 119 คุณ bluesky เก่งกว่าผมเยอะเลย ผมก็เห็นโอกาสนะ อยากจะปรับนู้น เปลี่ยนนี่ แต่คนที่นี่กลับไม่เห็นด้วย บางคนเห็นด้วยแต่มีเงื่อนไข เอาอะไรไปพูดด้วย ก็อ้างเรื่องงานที่ตัวเองต้องรับผิดชอบ เปลี่ยนแปลงไม่ได้ ซ้ำร้าย เอาเรื่องที่ปฏิบัติกันมาแบบผิดขั้นตอน ผิดหลักการควบคุมภายใน จะมาขอเปลี่ยนขั้นตอนการปฏิบัติงานใหม่ คิดๆ แล้ว ก็นึกอิจฉาคุณ bluesky เสียจริงๆ ผมมองว่า การที่จะพลิกวิกฤติเป็นโอกาส ต้องเล่นเป็น อย่างผมอาจจะอ่อนชั้นเชิง เล่นไม่เป็น บริการโอกาสไม่เก่ง เลย do something great ไม่ได้ อีกอย่าง อยู่ที่สิ่งแวดล้อมและวัฒนธรรมองค์กร รวมถึงพฤติกรรมของคนในองค์กร ที่มีการตื่นตัวต่อวิกฤติหรือไม่ เมื่อสิ้นปี บริษัทยังคงมีโบนัสให้ น้อยกว่าปีก่อนๆ นิดเดียว บางคน (รวมทั้งผมด้วย) แปลกใจ ตกใจ ว่าทำไมถึงให้ได้ขนาดนี้ ผมรู้สึกขึ้นมาทันทีว่า โอกาสหายไปแล้ว เพราะหลายคนจะรู้สึกว่าบริษัทยังมั่นคง ไม่จำเป็นปรับเปลี่ยนอะไร ผมเลยไม่รู้ว่า เพราะเหตุนี้ หรือเพราะความอ่อนด้อยของตัวเอง เลยสร้างโอกาสให้ตัวเองปรับเปลี่ยนองค์กรให้ดีขึ้นได้ยาก ถ้าได้คุณ bluesky เป็นเจ้านาย คงมีโอกาสเป็นคนเก่งกับเขาบ้าง โกครับ ยังมีผมที่วนเวียนอยู่ในกระทู้นี้ บางทีก็วนกลับไปดูกระทู้เก่าๆ เพราะผมได้ bookmark เอาไว้ จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 11 ก.พ. 52 08:17:10 ]

ความคิดเห็นที่ 120 สวัสดีครับ โก คุณบลูสกาย และ คุณเตร็ดเตร่ "คุณ mythica น่าจะศึกษาวิธีการแก้ปัญหาแบบคุณ bluesky ไว้นะครับผมว่า ได้ประโยชน์มาก..." ขอบพระคุณอย่างสูงครับโก และผมขอโอกาสคุณบลูสกายได้ศึกษาวิธีการ แก้ปัญหาเพื่อนำมาเตรียมความพร้อมให้กับตนเองให้พร้อมอยู่เสมอจะได้ไม่ เสียโอกาสซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนี้... คุณเตร็ดเตร่ครับ ผมว่าคุณไม่ได้อ่อนไปกว่าคุณบลูสกายหรอกครับ แต่อาจเป็น เพราะคุณบลูสกายกับเจ้านายมองเห็นโอกาสด้วยกันทั้งคู่ (แบบที่คุณแบม กล่าวไว้ในความคิดเห็นที่ 69) ส่วนคุณเตร็ดเตร่เจอแบบ "Best for Future, but Not for Now" (ความคิด เห็นที่ 90) ก็ได้นะครับ ขุดด้วยคนครับคุณเตร็ดเตร่ จากคุณ : Mythica (Mythica88) - [ 11 ก.พ. 52 09:29:30 ]

ความคิดเห็นที่ 121 สวัสดีค่ะโก, คุณmythica, และคุณเตร็ดเตร่ ก่อนอื่นต้องขอบอกอย่างตรงๆว่า ไม่กล้ารับคำยกย่องจริงๆ อ่านความเห็นของทั้งสามท่านแล้วทำให้ต้องย้อนกลับไปอ่านที่ตนเองเขียนไว้อีกครั้งว่าได้โม้เกินเหตุไปไหม เข้าข่ายโฆษณาเกินจริงไปหรือเปล่า ความจริงตอนนี้ ยังไม่ได้ do anything great เลยค่ะ การได้รับการเห็นชอบสนับสนุนจากนายนั้น เป็นการเริ่มต้นเท่านั้น หนทางยังอีกยาวไกล คงต้องรอดูผลงานปลายปีว่าจะ achieve anything หรือเปล่า จะ great หรือ gig-gog (กิ๊กก๊อก) กันแน่ เพียงแต่ตอนนี้ไดรับไฟเขียวให้เริ่มเตรียมการลุยได้เท่านั้น ต้องวางแผนงานให้สมบูรณ์ และหาพันธมิตรไปช่วยกล่อมคนอื่นๆรอบตัว หาทีมอะไรอีกสารพัด จะไปสะดุดกลางทางหรือไม่ก็ยังไม่รู้ ตอนนี้รู้แต่ว่ามีแผนแม่แบบ และมีคนกล้ามใหญ่อย่างนายยอมเป็นคนหนุนหลังและใช้เบ่งได้ในบางโอกาส ใครว่าฝรั่งทำงานไม่มีการเบ่ง ไม่จริงหรอก รู้จักเบ่งแต่พองามจะช่วยให้งานเดิน แต่ต้องคอยอย่าให้ล้ำเส้น การคิดไอเดียน่ะไม่ยากเท่าไหร่หรอกค่ะ เขาว่าไว้ว่าgenius is in the implementation เพราะการปฏิบัติให้ลุล่วงสำเร็จยากกว่า (แต่ถ้าเราคิดรอบคอบ โอกาสสำเร็จก็น่าจะมีมากหน่อย) ก็ขอชี้แจงค่ะ ว่า something great ยังไม่คลอด แต่ก็เริ่มต้นเค้ารูปแล้ว ก็จะได้เห็นกันต่อไป คุณเตร็ดเตร่คะ - ขอเปลี่ยนไปสมัครเป็นลูกน้องคุณดีกว่ามั้ง เผื่อได้โบนัสมั่ง (ข้าพเจ้าจับผิดคนเก่งนะ ฮิ ฮิ) บริษัทที่ทำอยู่นี่ จัดอยู่ในสินค้าฟุ่มเฟือย เพราะฉะนั้นความเสี่ยงค่อนข้างสูงมาก ดีว่าเจ้าของสายป่านยาว แต่ถ้าบรรดาพวกบริษัทในเครือทั้งหลายไม่เร่ง do something great ในส่วนของตัวเองเร็วๆ ก็คงต้องลำบากกันหลายชีวิต คุณ mythica ขอบคุณค่ะที่อยากศึกษา ยินดีแบ่งปันค่ะ ไม่ใช่เพราะคิดว่าตัวเองดีเด่น แต่เพราะคิดว่าคนเราสามารถเรียนรู้จากเรื่องของคนอื่น ไม่ว่าคนอื่นจะทำดีหรือไม่ดี ถ้าเราได้รู้และเอามาเปรียบเทียบมุมมอง เราก็ย่อมจะได้ประโยชน์ ตัวเองเรียนรู้จากเรื่องคนอื่นมามากเหมือนกัน ไม่แน่ใจว่าคุณอยากรู้รายละเอียดของแง่ไหนคะ จะได้ตอบตรงคำถาม โกคะ - ขอบคุณที่แสดงความยินดีค่ะ เร็วไปหน่อย เรื่องยังไม่ถึงHRเลย เพราะฉะนั้น ยังไม่ฉลองจนกว่าจะได้เห็นสลิบเงินเดือน แต่โกพูดถูกต้องค่ะว่าจุดสำคัญไม่ได้อยู่ที่เงินสักเท่าไหร่ อยู่ที่ความภูมิใจว่าเราทำได้สำเร็จ บริษัทเห็นคุณค่าของเรา ตัวเองใช้ชีวิตง่ายๆ ใช้จ่ายไม่เยอะอยู่แล้ว ดึกแล้วค่ะ พรุ่งนี้ประชุมเช้า ไปสายบ่ได้ ค่อยมาคุยกันใหม่นะคะ จากคุณ : bluesky - [ 11 ก.พ. 52 11:45:57 A:192.168.0.17 X:69.76.73.186 TicketID:151922 ]

ความคิดเห็นที่ 122 สวัสดีครับ ทุกท่าน...อิอิอิ ประมาณ 3 ท่าน... การมองเห็นโอกาสในปัญหานั้นเป็นเรื่องยากมาก บางคนขนาดได้โอกาสยังมองเป็นปัญหาเลย... เจอบ่อยๆพอจะโปรโมทพนักงานเป็นผู้จัดการ เค้าจะยิ้มแห้งๆแล้วตอบว่า...แฮะๆๆ หนูกลัวทำไม่ได้ค่ะ...จนโกต้องพูดว่า..ยังไม่ทำจะรู้ได้ไงว่าทำไม่ได้... โกมักจะมองปัญหาเป็นโอกาสที่จะได้ลองทำสิ่งใหม่ๆ หรือมองสิ่งที่เป็นปกติให้มีปัญหาเพื่อปรับปรุงแก้ไข...เช่น... นานแล้ว ทีมงานจากส่วนกลางเมื่อมาดูสาขาโกก็จะกลับไปคุยกันว่า ร้านโกสะอาดมากในขณะที่ส่วนกลางค่อนข้างสกปรก... ส่วนกลางจึงมาถามว่า ทำให้ร้านสะอาดได้ยังไง??โกบอกว่า..ก็สอนให้พนักงานเกิดความรู้สึกว่า ความสะอาดคือปกติ..ถ้าไม่สะอาดคือผิดปกติ... ดังนั้น..ทุกคนก็เลยคิดว่า การรักษาความสะอาดเป็นหน้าที่ของทุกคนที่ต้องช่วยกันไม่ต้องรอ...ร้านโกเลยสะอาด..แค่นี้เอง.. คุณ bluesky ครับแค่คิดจะทำ แล้ววางแผนให้ดี ไม่มีอะไรทำไม่ได้หรอกครับ...ยิ่งเรื่องการรีโนเวทองค์กร งี้..ง่ายมากถ้าผู้ใหญ่เอาด้วย... ทีนี้ก็อยู่ที่ผู้บริหารหรือผู้รีโนเวทถ้ารีโนเวท สื่อสารเข้าใจ การกระทบก็มีผลลบน้อย แต่ถ้าสื่อสารไม่เข้าใจก็อาจจะทำให้เกิดความวุ่นวายในองค์กรได้ ... ดังนั้น"วิกฤติ"จึงเป็นโอกาสเสมอในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของคน เพราะทุกคนยอมรับว่าต้องมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเมื่อมีวิกฤติ...เพียงแต่เรารู้จักฉวยโอกาสแค่ไหน???? คุณเตร็ดเตร่ ไม่ต้องห่วงครับ เท่าที่วิเคราะห์กันวิกฤติจริงๆจะมาใน 6 เดือนข้างหน้า ...ยังมีโอกาสที่จะรีโนเวทครับ.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 11 ก.พ. 52 12:54:36 ]

ความคิดเห็นที่ 123 แค่สร้างทางให้ตัวเองได้เดินแค่ 1 ก้าว ก็ถือว่าประสบความสำเร็จไปแล้วครึ่งนึงครับ เพราะการจะเดินก้าวแรกได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย ที่คนไร้ประสบการณ์จะสร้างได้ มันมีทั้งศาสตร์และศิลป์ในการสร้างทางเดินเส้นนี้ ศาสตร์ = ความรู้ที่เราจะนำมาใช้ ตั้งแต่การวางแผน การกำหนดเป้าหมาย รายละเอียดการปฏิบัติงาน การวัดความสำเร็จ การนำไปปฏิบัติจริง ถ้าไม่รู้จริงคงลำบาก ศิลป์ = ความสามารถพิเศษด้านอื่นๆ เช่น จิตวิทยาในการสื่อสาร เพราะเราต้องโน้มน้าวฝ่ายบริหารให้เห็นด้วยกับเรา เราต้องโน้มน้าวเพื่อนร่วมงานให้เห็นคล้อยและยินดีปฏิบัติตามแนวทางของเรา และต้องโน้มน้าวฝ่ายปฏิบัติการให้รู้สึกยินดีต่อการเปลี่ยนแปลง ทั้งศาสตร์และศิลป์หาได้ไม่ยาก แต่ก่อร่างสร้างเป็นตัวตนนั้น ต้องบ่มเพาะตั้งแต่เด็กๆ อ่านข้อความคุณ blusky แล้วเหมือนกับว่าทำงานอยู่ต่างแดนซะงั้น นี่ถ้าไม่เก่งจริงคงยากที่จะยืนอยู่แถวหน้าๆ ขององค์กร บริษัทฝาหรั่งโบนัสมักจะตายตัวที่ 1 เดือน แถมใช้งานโหด แต่สนุก เพราะเขามักจะเปิดโอกาสให้เราได้แสดงความคิดเห็นเต็มที่ เคยจัดทำงบประมาณต้นทุนสินต้าจนฝาหรั่งจากเมืองนอกบินมาแล้วบอกว่า "อ้อ!!! นี่เหรอ นายประสาน" (ภาษาปะกิตครับ) จะว่าปลื้มก็ปลื้มนะ ที่ผลงานเข้าตาเขา แต่เงินเดือนไม่เพิ่มแห่ะ 555 บริษัทญี่ปุ่นจะอีกแบบ ทั้งระบบอาวุโส ทั้งระบบก้าวเดินแบบระมัดระวัง แต่การทำงานยุ่งยากซับซ้อนและซ้ำซ้อน แต่โบนัสให้เยอะ ถ้ารักจะแสดงออกได้เต็มที่ ก็บริษัทเมกัน แต่ถ้ารักจะอยู่อย่างสบายๆ ไม่คิดมาก ก็ญี่ปุ่น แต่ผมว่า บริษัทญี่ปุ่น คงไม่เหมาะกับคุณ bluesky แน่ เพราะมันน่าอึดอัด นี่ถ้าผมไม่คิดว่า พอแล้ว ขอเงินเดือนเท่านี้พอแล้ว แถมมีเวลาเล่นกอล์ฟ + กลับบ้านเร็ว คงไปกินเงินเดือน 6 หลักแล้วแหละ ซึ่งป่านนี้คงเครียดกว่าปัจจุบันหลายเท่าแน่ๆ ขอบคุณโก และ คุณ Mythica ที่ให้กำลังใจครับ ปัจจุบันมีแนวคิดว่า 1. บริษัทเป็นของผม และก็เป็นของคนอื่นๆ ด้วย 2. ระบบที่มันมี cost ที่ไม่เหมาะสมอยู่ได้ตั้งหลายปี บริษัทก็ยังอยู่ได้ หากจะเป็นเช่นนี้อีกหลายปี ก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แค่เรารู้สึกขัดใจเท่านั้น 3. ทำวันนี้ของเราให้ดีที่สุด ก็พอ จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 11 ก.พ. 52 13:22:44 ]

ความคิดเห็นที่ 124 สวัสดีโกค่ะ _/\_  สวัสดีพี่สกาย   สวัสดีเฮียโต๋   สวัสดีพี่น้องค่า หากระทู้ไม่เจอค่ะ  แหะ แหะ ขอส่วนตัวซักสองบรรทัดค่ะ    รายงานผลการทำงานค่ะโก   ปิดงบเดือนมกราคม  เรามีกำไรแล้วค่ะ!  หลังจากติดลบ 2 digit มาสองปี   ตบมือให้ทีมงาน  แปะๆๆๆๆๆ     เฮ้อออ  เป็นสามเดือนที่เหนื่อยมากมาย   และยังคงเดินทางต่อไป    นู๋น่าจะผ่าน probation นะคะโก   เฮ้อออออ ************************************** กลับเข้ากระทู้   มาขยายความสิ่งที่โกพูดค่ะ "แค่คิดจะทำ แล้ววางแผนให้ดี ไม่มีอะไรทำไม่ได้หรอกครับ...ยิ่งเรื่องการรีโนเวทองค์กร งี้..ง่ายมากถ้าผู้ใหญ่เอาด้วย" มันมี tactic  ในเรื่องนี้อยู่ที่ว่า  ถ้าคุณพบโอกาส  และอยากสร้างการเปลี่ยนแปลงให้กับองค์กร   คุณต้องหา "ผู้ใหญ่" ที่เอาการเปลี่ยนแปลงนั้นด้วยให้เจอ      ที่เรียกว่า tactic   เพราะการผลักดันเพื่อสร้างการเปลี่ยนแปลงนั้นใช้พลังงานมากมาย    ลำพังพลังที่ต้องก้าวไปข้างหน้า   กับพลังที่จะฝ่าฟันกับอุปสรรค   ก็หนักหนาแล้ว     แต่อย่าลืมว่า  คุณต้องเผื่อพลังไว้ "เพิกเฉย" ต่อกับการฉุดรั้ง และ แรงต่อต้านการเปลี่ยนแปลง     อย่าทะนงตัวไป ว่าเราเป็นรุ่นพลังงานแสงอาทิตย์สร้างพลังได้ด้วยตัวเอง       ตราบใดที่คุณยังไม่ใช่เจ้าของกิจการ   คุณยังต้องการ "ผู้ใหญ่"  ที่สนับสนุนเติมพลังการขับเคลื่อนของคุณ แบมไม่เรียกวัฒนธรรมการฉุดรั้ง และ แรงต่อต้านการเปลี่ยนแปลง   ว่าเป็นอุปสรรค    อุปสรรคสำหรับแบมคือความยากเย็นในเบื้องหน้า     และแบมก็ไม่รู้จะเรียกวัฒนธรรมเหล่านี้ว่าอะไร    ซึ่งเชื่อเถอะว่าหากคุณต้องการเขย่าองค์กรให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างแรง    วัฒนธรรมเหล่านี้จะผุดขึ้นเงียบๆ  เบื้องหลังคุณ   คุณจึงต้องการใครสักคนบล็อกวัฒนธรรมเหล่านี้ไม่ให้แผ่มาปกคลุมทางเดินสู่การเปลี่ยนแปลง     อย่าได้คิดว่า จะทำทุกอย่างด้วยตัวคุณเอง   เพราะทันทีที่คุณหันหลังมาจัดการเรื่องเหล่านั้น  คุณจะละสายตาจากเป้าหมายเบื้องหน้า  และผลลัพธ์ของการเปลี่ยนแปลงที่คุณเฝ้าคาดหวังจะยาวนานออกไป การเปลี่ยนแปลงที่ดี  ควรจะกระชับ  ใช้เวลาตามแผนงาน   ถ้าคุณปล่อยให้เส้นทางสู่การเปลี่ยนแปลงยืดยาวออกไป   สมาชิกองค์กรจะเริ่มเกิดข้อสงสัยในความเชื่อของคุณ   จากที่เคยสนับสนุนจะกลายเป็นเฉยๆ   จากที่เฉยๆ จะกลายเป็นส่ายหัว ความเชื่อมั่นนั้น  บางทีเมื่อปล่อยให้มันหายไปแล้ว  อาจไม่มีวันได้กลับคืน  หา "ผู้ใหญ่"  คนนั้นให้เจอค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 52 22:22:47 จากคุณ : bam_ka@ - [ 11 ก.พ. 52 22:20:45 ]

ความคิดเห็นที่ 125 อุ๊ย เพิ่งเห็นค่ะ >>>  สวัสดีครับ ทุกท่าน...อิอิอิ ประมาณ 3 ท่าน... โกอ่ะ  น่าสงสารมากมาย  ขำด้วยเนี่ย  555555    สามคนที่ไหน  ออกจะเยอะแยะ   โอ๊ยย  ขำอ่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 11 ก.พ. 52 23:45:25 ]

ความคิดเห็นที่ 126 หวัดดีทุกท่าน... ตูม ตูม ตูม....เสียงตีกลอง... โกไม่ปรบมือแล้ว ใช้ตีกลองเลย ดีใจกับแบม..อิอิอิ..... กำไรแล้ว...ไชโยๆๆ....อิอิอิ.. ต้องแบบนี้ซิ..คนมันเก่ง..ทำไรก็เก่งไปโหม้ดดดดดดดด.... อิอิอิ..โกพูดแค่สั้นกระจิดริด แบมอธิบายซะยาวทำให้เข้าใจง่าย... จริงๆโกมีปัญหาในการสื่อสารเหมือนกัน..ก็เพราะพูดสั้นไปหน่อย... ยิ่งสมัยก่อนนะ จะเบื่อลูกน้องมากเลยเพราะสิ่งอย่างหนึ่งทำอีกอย่าง... เดียวนี้ดีขึ้นหน่อย...เพราะใจเย็นขึ้นพูดมากขึ้น... แบมอธิบายเรื่อง พลังในการขับเคลื่อนได้ดี... พึ่งรู้นะเนี่ยว่า..ตนเองเป็นพลังงานแสงอาทิตย์...อิอิอิ... การเปลี่ยนแปลงในองค์กรเป็นเรื่องสำคัญ... องค์กรไหนที่ไม่เปลี่ยนแปลงเลย...วันหนึ่งต้องล้มหายตายจากไป.... เหมือนกับวลีที่ว่า.."คลื่นลูกหลังไล่คลื่นลูกหน้า".... การทำธุรกิจก็เช่นกัน..คนที่จะยืนอยู่ท้าลมฝนได้นั้น... ความคิดต้องล้ำหน้าคนอื่นๆ ล้ำหน้ากาลเวลา.... หรืออย่างน้อยก็ไม่คิดล้าสมัย.... ความคิดเป็นเรื่องแปลก... ครั้งหนึ่งท่านอาจารย์โกบอกว่า.."ความคิดเป็นยาเสพติด"ชนิดหนึ่ง... บางคนเอาเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง มาคิดมากมาย...จนเสียเวลาทำอย่างอื่น.. แน่นอนคนเราต้องรู้จัก"คิด"..เพราะการ"คิด"เป็นการแสดงว่า เรายังมีชีวิตอยู่... แต่สิ่งที่แปลกคือ..ระดับของการ"คิด"ที่แตกต่างกัน...ว่า"คิดเป็น"หรือ"คิดไม่เป็น"... ในสิ่งเดียวกัน..ปัญหาเดียวกัน..แค่คิดต่างกัน ผลออกมาก็สามารถแตกต่างกันเหมือน ขาว กับ ดำ... เค้าจึงให้ความแตกต่างนั้นว่า..ผู้แพ้ กับ ผู้ชนะ.... วิธีการคิดที่ถูกต้องนั้น...อธิบายได้ยากว่า จะได้มาอย่างไร??? แต่ครั้งหนึ่งโกเคยฟังวลีหนึ่งว่า.."ให้ทำทุกอย่างให้เป็นธรรมชาติ.." คำนี้อ่านง่าย..แปลยาก..แต่ตอนทำยากกว่าอีก....(ค้องให้แบมแปล..) เพราะหากเข้าใจคำๆนี้ทำอะไรก็ดูเป็นเรื่องง่ายไปหมด... และที่สำคัญเราไม่ฝืนธรรมชาติด้วย... คิดดีๆจะเห็นว่า..ปัญหาของเราในการทำงานทุกวันนี้ก็เพราะเราไปฝืนธรรมชาติของคน(คนๆนั้น).. หากการเปลี่ยนแปลงนั้นไม่ฝืนธรรมชาติ เป็นไปโดยธรรมชาติ เป็นไปได้เอง..ทุกเรื่องก็จะเป็นเรื่องง่าย..และสำเร็จ..จริงไม๊??? การ"คิดเป็น"จึงทำให้เห็น"โอกาส"ได้ง่าย... ขบวนการในการทำงานจึงเริ่มจากการ"คิด".... แต่การ"คิด"แล้วทำให้สำเร็จได้นั้น..จึงต้องมีหลักการและแนวทาง....ที่เป็นธรรมชาติ....จึงเป็นที่ยอมรับของคนรอบข้าง.... สิ่งใดเป็นที่ยอมรับ สิ่งนั้นย่อมสำเร็จได้โดยง่าย... อิอิอิ..พูดอย่างไรก็ถูก... แล้วทำอย่างไร จึงจะ"คิดเป็น" "ทำเป็น" พูดเป็น"... โกคิดว่า ส่วนหนึ่งคงมาจากการได้ยินได้เห็นและได้ทำในอดีตแล้วนำมาเรียบเรียงใหม่..และปรับเปลี่ยนให้เข้ากับปัจจุบัน... ที่ท่านพูดเสมอๆว่า"ทำให้เหมาะกับกาลฯ.."ก็เป็นเช่นนี้เอง...อิอิอิ... จบดื้อๆแบบนี้แระ... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 12 ก.พ. 52 04:55:08 ]

ความคิดเห็นที่ 127 .."ให้ทำทุกอย่างให้เป็นธรรมชาติ.." .."คิดเป็น" "ทำเป็น" พูดเป็น"... เอ  สองบรรทัดนี้ดี  HR น่าจะได้มาอ่านเจอ   มันคือ คำตอบสุดท้ายจริงๆ ว่า  คนที่องค์กรต้องการมีลักษณะอย่างไร    สรุปสั้นง่าย  ว่า HR ควรต้องมุ่งหาคนที่มีธรรมชาติ มีตัวตน ที่คิดเป็น ทำเป็น พูดเป็น     เนื้อหาใน resume  ตอบคุณได้แค่ "ทำเป็น หรือ ทำไม่เป็น"    เท่านั้น   สำหรับการหาคำตอบว่า   ตัวตน คนๆ นี้คิดเป็น  และ พูดเป็นหรือไม่    HR ที่ดี น่าจะดีไซน์กระบวนการตรวจสอบ ค้นหาที่ดีได้ ถ้าคนเรามองเป้าหมายของงานเป็นเรื่องหลัก     ไม่เห็นแปลกที่เราจะเลือกเส้นทางสู่เป้าหมายโดยใช้ความเรียบง่ายและชัดเจน    ไม่มีกฎหมายบังคับให้เราต้องยึดถือตำราเล่มหนาอ่านแล้วงงไปมาเหมือนเดินในเขาวงกต  เสียเวลา   และ หาทางออกไม่เจอ แบมก็ไม่รู้จะแปลสองบรรทัดนี้อย่างไร   แต่แบมอธิบายได้ว่า  ธรรมชาติของแบมทั้งวิธีคิดและวิธีทำงานเป็นอย่างไร   อันนี้เว้ากันซื่อๆ ง่ายๆ  ห้ามขำ   แบมคิดของแบมเองว่าเจ้านายเหมือนพ่อเหมือนแม่    แบมก็ปฏิบัติกับเจ้านายเหมือนแบมปฏิบัติกับพ่อแม่     แบมคิดว่า ความหวังสูงสุดของพ่อแม่ทุกคนคือ   อยากเห็นลูกเป็นคนดี มีความสุข และ ประสบความสำเร็จ   อันนี้เรียงตามลำดับในวิธีคิดของแบม แบมจึงคิดว่า ความหวังสูงสุดของเจ้านายแบมคือ   อยากเห็นแบมเป็นสมาชิกที่ดีขององค์กร  ทำงานด้วยความสุข  และประสบความสำเร็จในหน้าที่รับผิดชอบ แบมคิดว่า  ความหวังสูงสุดของลูกทุกคนคือ   อยากเห็นพ่อแม่มีความสุข   ไม่มีทุกข์  และ  ไม่เหนื่อยใจและกาย แบมจึงคิดว่า  หน้าที่ของแบมในองค์กรคือ   แบมต้องไปให้ถึงเป้าหมายที่วางไว้  เพราะแบมเชื่อว่า  ณ จุดนั้น  เจ้านายแบมจะมีความสุข     แบมต้องขจัด แก้ไข ป้องกัน  ปัญหาใดๆ ในการทำงานที่อาจเกิดขึ้น  เพราะแบมเครียดที่เห็นเจ้านายเป็นทุกข์     แบมต้องแสวงหาโอกาสใหม่ให้องค์กรสม่ำเสมอเพราะแบมเชื่อว่าคือการแบ่งเบาภาระความเหนื่อยใจและกายของเจ้านาย อันนี้เป็นวิธีคิดเด็กๆ ง่ายๆ แบบแบมเอง   ซึ่งแบมไม่เคยนั่งบอกเจ้านายหรอก  อาย 555    และแบมก็ไม่รู้ว่าสิ่งนี้คือการ  "คิดเป็น" "ทำเป็น" พูดเป็น"  หรือไม่       หากว่าใช่  แบมขอยกความดีความชอบให้พ่อแม่ผู้ปลูกฝังธรรมชาติและตัวตนให้แบม และโดยวิธีคิดจากลูกคนนี้ขึ้นไปสู่พ่อแม่ในองค์กร  ซึ่งแบมก็ไม่อาจเอื้อมจะไปบอกเจ้านายเหมือนกันนะ    แต่แบมอยากบอกผ่านที่นี่เพื่อหลายๆ ท่านที่ดำรงบทบาทเป็นพ่อแม่ในองค์กรใดๆ ทราบ ลูกคนนี้เห็นว่า   พ่อแม่มีบทบาทอย่างสูงที่จะชี้แนะให้ลูกเห็นโอกาส   มีบทบาทอย่างสูงที่จะตักเตือนหากเห็นว่าลูกอาจเดินสู่ทางที่ผิด    มีบทบาทอย่างสูงที่จะให้อภัยเมื่อลูกตั้งใจมุ่งมุ่นที่จะได้ดีแต่เกิดผิดพลาด   แต่พ่อแม่ไม่ต้องมาเหนื่อยลากลูกเดินไปสู่โอกาสนั้น   พ่อแม่ไม่ต้องอดทนต่อความขี้เกียจ  คำแก้ตัว  การทำผิดซ้ำซาก  ของลูกผู้ไม่พยายามก้าวเดินไปคว้าโอกาส       ถ้าลูกคนใดปล่อยให้พ่อแม่ต้องมาทุกข์ยากเช่นนี้    ก็คือไม่รู้จักหน้าที่ลูกที่ดี    ไม่ควรค่ากับการเป็นลูกของพ่อแม่ในองค์กรนี้เลย จบดื้อๆ เหมือนกันค่ะโก  555 จากคุณ : bam_ka@ - [ 12 ก.พ. 52 12:28:58 ]

ความคิดเห็นที่ 128 หวัดดีแบมและทุกท่าน... โกว่าแบมให้ความเข้าใจได้ดี สมกับเคยเป็นอาจารย์มาก่อน... บริษัทไหนได้แบมไปทำงานด้วยนี่น่าจะดีใจนะเพราะโชคดีมากๆที่ได้ ลูกน้องที่เอาใจนายมาใส่ใจเรา.... "การทำธรรมชาติให้เป็นธรรมชาตินั้น"เป็นเรื่องที่เข้าใจยากและทำได้ยาก..เพราะมนุษย์เรามีความคิดตนเองเป็นใหญ่.. อันหนึ่งที่เห็นชัดคือ เรามักจะใช้คำว่า"น่าจะ" "ไม่น่าจะ"เวลาที่คนอื่นไม่ได้อย่างที่เราต้องการ... เค้าน่าจะทำแบบนี้..เค้าไม่น่าจะทำแบบนี้...นี่คือสิ่งที่ไม่ธรรมชาติ..คือคิดฝืนธรรมชาติว่าเค้าต้องเป็นแบบนี้ ไม่เป็นแบบนี้....เพราะเราต้องการอีกแบบ.. ก็ทำให้เกิดปัญหาในการทำงานได้...เพราะเราต้องการในสิ่งที่ไม่เป็นธรรมชาติ... โกเคยเล่าเรื่อง หลวงพ่อสุเมโธครั้งที่อยู่วัดหนองป่าพง... แล้วต้องกวาดลานวัดในขณะที่อากาศร้อนๆ ก็เป็นทุกข์ว่า เรามานี่เพื่อปฏิบัติเพื่อนั่งสมาธิ ทำไมต้องมากวาดวัดอากาศร้อนๆฝุ่นเยอะๆแบบนี้... แล้วหลวงพ่อชาก็เดินมาเปรยว่า..สุเมโธ วัดป่าพง ทุกข์มากจริงหรือ??? อันนี้ก็เป็นอีกตัวอย่างที่ให้เห็นว่า เราทุกข์เพราะเราไม่ยอมรับธรรมชาติของสิ่งที่มีอยู่... วัดป่าพงก็อยู่อย่างนั้นเป็นอย่างนั้นมาตั้งนานแล้ว หลวงพ่อสุเมโธมาทีหลังก็ต้องปรับตัวจึงจะถูก... ในคำสอนหลวงพ่อชา ยังมีอีกหลายเรื่องที่ว่า...เราจะมองธรรมชาติอย่างไร???เช่น ครั้งหนึ่ง พระนั่งสมาธิแล้วไม่สงบเพราะในหมู่บ้านมีงานปิดเสียงดังมาก...ท่านก็สอนว่า อย่าไปคิดว่าเสียงมารบกวนเรา เราต่างหากที่รบกวนเสียงเพราะเสียงเค้าก็มีอยู่อย่างนั้นมาก่อน..... หรืออีกเรื่องที่ชัดมากๆคือ..ท่านเปรียบเทียบว่าชายคนหนึ่งมีทุกข์มากเพราะเห็นแม่น้ำไหลไปทางทิศใต้..เพราะอยากให้แม่น้ำไหลไปทางทิศเหนือ...??? โกคิดว่า..ตัวอย่างเหล่านี้พอจะทำให้เห็นว่า..เราจะมองธรรมชาติให้เป็นธรรมชาติได้อย่างไร??? อิอิอิ..เดียวมาต่อ... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 12 ก.พ. 52 17:02:54 ]

ความคิดเห็นที่ 129 ประท้วงคร้าบบบบ............ ประท้วง ! ที่ทั่นประธานกะทั่นสมาชิกผู้ทรงเกียรตินามคุณ"bam_ka@" กล่าวย้ำว่า.... " ...ทุกท่าน...อิอิอิ ประมาณ 3 ท่าน... " นั้น ผมเสนอให้นับองค์ประชุมครับ..... ครบองค์ชัวร์.... แต่ทุกคนเพลินฟังทั่นผู้ทรงเกียรติอภิปรายอยู่อย่างเงียบๆเท่านั้น.... อ้ะ............. ตายละตู ฟังถ่ายทอดประชุมสภ.... มากไปหน่อย นับถือ"เฮียมือเก่า"มากๆในเรื่องการแก้ไขเรื่องเด็กทุจริต ของผม ในฐานะคนตัวเล็กๆ เคยมีบทเรียนเรื่อง"เมตตา"แต่ได้ผลต่างกันมาแชร์... คนงานฝีมือดีของผมคนนึง มีเมียชอบเล่นการพนันมาก กลางปีที่แล้ว ทราบว่าเอาเงินค่าเล่าเรียนลูกไปลงทุนในวงได้เสียจนเกือบหมด ลูกคนโตจึงไม่มีชุดลูกเสือ และไม่อยากไปโรงเรียนเพราะครูจะเรียกไปยืนหน้าเสาธง จึงติดต่อกับครูประจำชั้น และจ่ายค่าชุดลูกเสือให้ ปรากฏว่าผม"สื่อสารไม่ชัดเจน" ทั้งสองคนจึงอ่านใจผมว่า ถ้าผมขาดพวกเขาแล้ว ธุรกิจ(เล็กๆ)ของผมก็จะเดินไปไม่ได้ จึงยื่นเงื่อนไขขอเพิ่มค่าแรง ทั้งๆที่ทุกคนได้รับอยู่สูงมากๆแล้ว (โชคดีที่ผมทำเรื่องที่ไม่มีคู่แข่งขัน จึงไม่ถูกกดดันเรื่องต้นทุนมากเหมือนคนอื่นๆ) พอผมปฏิเสธ เขาก็ไม่มาทำงานกัน ช่วงปลายๆปีก็เลยวุ่นวายหน่อย ก็ได้แต่"ทำใจ"ว่าถือซะว่าทำบุญกะเด็กๆก็ละกัน และ ระมัดระวังเรื่องการสื่อสารมากขึ้น ชอบตรรกะของคุณ" bluesky " ที่บอกว่า " เวลานี้มันไม่ใช่ Business as usual เราจะต้อง... Do something great " โอ้ว............... ใช่เลย..... ผมจะต้องเปลี่ยนตัวเองโดยด่วน เพราะตัวเราเองก็เป็นส่วนหนึ่งของ"ปัญหา"เหมือนกัน (พูดจริงๆนะเนี่ย.......) นับถือ นับถือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ......... กระทู้นี้ เชฟเอาไว้เลย เก็บเอาไว้ย่อยและดูดซับสาระสำคัญไว้ในสมองต่อปายยยยย... จากคุณ : ครูต้อ - [ 13 ก.พ. 52 07:02:26 ]

ความคิดเห็นที่ 130 กระผม Mythica สมาชิกจากจังหวัดนนทบุรี ขอรายงานตัวครับ จากคุณ : Mythica88 - [ 13 ก.พ. 52 10:23:04 ]

ความคิดเห็นที่ 131 หวัดดีครับ ครูต้อ คุณbluesky คุณmythica และเจ้าแบม... อิอิอิ เอาเป็นว่าเพิ่มมาอีกคนแล้วกัน..จริงๆตอนนี้กระทู้นี้คงตกหายไปจากหน้าแรกไปแล้ว..น้องๆเค้าก็แตกกระทู้ให้..แต่คนแก่ก็ยังดื้ออยู่ที่เดิม.. เรื่องการแก้ปัญหาที่กล่าวมาข้างบนนั้น ผมก็แก้ตามสถานการณ์เพราะเห็นแม่เด็กโศรกเศร้า พ่อก็นั่งเงียบไม่พูดจา รู้แต่ว่าลูกทำผิด..ตอนนี้อยู่ในคุก..ทำยังไงจึงจะเอาออกจากคุกได้..ถึงขนาดขายนามาใช้หนี้ก็ต้องทำ... สิ่งที่ผมคิดตอนนั้นคือ ความเจ็บปวดของพ่อแม่ที่ลูกทำผิด ลูกเป็นคนไม่ดี ก็รุนแรงพอแล้ว...ยังต้องขายนาที่ทำกินมาใช้หนี้อีก ผมว่าจะเป็นเรื่องที่โหดร้ายเกินไป... จึงเกิดความคิดพบกันครึ่งทางขึ้นมาทันทีและที่สำคัญผมเกิดความรู้สึกว่า เราได้ช่วยให้คนแก่ 2 คนพ้นทุกข์ซึ่งที่ผมบอกครับ เค้ามีความสุขยิ้มออกมาได้... ส่วนเรื่องของลูกน้องครูต้อนั้น ผมคิดว่าเป็นธรรมดาของคนที่ไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักบุญคุณคน ซึ่งเราก็เห็นอยู่มากมาย เหมือนนิทาน ฆ่าห่านเอาไข่ ครับ... เรื่อง"ทำใจ"เป็นสิ่งแรกของผู้บริหารที่จะต้องมี และต้องฝึกให้มากๆจนถึงแก่นของคำว่า"อุเบกขา"นะครับ..ชีวิตจึงจะมีความสุข.. ขอบคุณครูต้อและทุกท่าน(หลายท่าน)ที่ติดตามอ่านกระทู้นี้ อิอิอิ... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 13 ก.พ. 52 17:04:31 ]

ความคิดเห็นที่ 132 สวัสดีค่ะโก คุณครูต้อ คุณมิธติกา88 (ชื่อเพราะจัง)  คุณเตร็ดเตร่ และหนูแบมคนเก่งจริงๆ แวะมาทักทายแป๊บเดียว เพราะเดี๋ยวต้องไปทำงาน  ขอแสดงความยินดีกับคุณแบมที่เปลี่ยนสีแดงเป็นดำได้  และมาบอกว่า ในที่สุดก็ได้อมยิ้มแล้ว  มีคนเห็นใจไปขอมาให้ใช้ แล้วคุยกันใหม่  สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะคะ  หนุ่มมากหนุ่มน้อยทั้งหลายอย่าลืมทำหวานกับคนข้างตัว ถ้าคิดแบบธุรกิจก็บอกได้ว่า Timing is right.  ลงทุนนิดหน่อยในวันอย่างนี้ ROI กินนานไปถึงวาเลนไทน์หน้าเชียวล่ะค่ะ  ;-) จากคุณ : bluesky (skybird777) - [ 13 ก.พ. 52 20:03:10 ]

ความคิดเห็นที่ 133 โอย...โทดๆๆ...ลืมคุณเตร็ดเตร่ไปได้ยังไง...ขอโทษครับ... สวัสดีทุกท่าน..อีกครั้งครับ... ก่อนอื่นยินดีกับคุณ blueskyที่ได้ล๊อคอินแล้ว ที่นี้เรียกอะไรครับ เป็นนกสีครามหรือครับ... คุณเตร็ดเตร่ครับ...เป็นไงบ้างครับ ..สกอร์ลงมาที่เท่าไรแล้ว...ช่วงนี้เพื่อนๆเค้ากำลังหลบๆผมนะเพราะตอนนี้ผมน่าจะอยู่ที่ 80 กลางๆ อิอิอิ..มือกำลังขึ้น..ถ้าได้ไป กรุงเทพจะรีบชวนคุณเตร็ดเตร่เลยครับ... วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ถ้าตามชื่อก็เป็นวันที่มีความหมายดีครับ..เพราะ..ความรักเป็นสิ่งดีที่คนควรจะมอบให้ต่อกัน... เพียงแต่ว่า ความรักก็เหมือนสิ่งอื่นๆที่ มีคุณอนันต์ก็มีโทษมหันต์เหมือนกัน... เอาว่า..ขอแฮปปี้วาเลนไทน์ทุกท่านครับ... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 14 ก.พ. 52 04:31:32 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ดีใจ หรือ เสียใจดีครับโก ที่ยังจำผมได้ ช่วงนี้ผมมีโปรแกรมออกรอบเยอะครับ แต่ไม่ได้ออก เพราะอยู่ช่วงที่หลานเจ้าแบมจะอุ๊แวออกมา เลยไม่สามารถหนีไปออกรอบได้ในช่วงเวลานี้ แต่ยังไงก็ตาม ผมได้ book เวลาออกรอบกับเวปผู้อาวุโส golfgang.asia วันที่ 21 กุมภา ที่ วินเซอร์ ครับ สนามใกล้บ้าน เลยต้องขออนุญาตว่าที่คุณลูกสาวหนีไปออกรอบ และมี book เวลาออกรอบกับพันทิปกอล์ฟ ที่สนาม Royal Golf & Country Club ลาดกระบัง สนามใกล้บ้านเช่นกัน ทั้ง 2 สนาม เป็นสนามที่ยังไม่เคยออกรอบครับ และราคาไม่แพง เลยขอสักนิด ช่วงนี้จึงต้องซ้อมกอล์ฟแบบแหนบโทรศัพท์มือถือไว้ที่เอว เผื่อฉุกเฉิน เหมือนไม่เกี่ยวกับเรื่องของโอกาสเลย แต่ผมมองว่า ผมได้ออกรอบที่วินเซอร์ กับ Royal Golf ลาดกระบัง นี่เป็นโอกาสของคนรักกอล์ฟอย่างผม ทีหาราคาถูกได้ไม่บ่อยนัก โยงเข้าไปได้กับเขา เอาสิเออ สุขสันต์วันแห่งความรักครับทุกท่าน วันนี้เป็นเพียงวันของสัญลักษณ์ ขอให้ทุกท่านมีความรักทุกๆ วันครับ จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 14 ก.พ. 52 19:53:36 ]