 |
บทโศก ฉัน กับ เจ้านาย ตอนที่ 2 (ปฐมบท ฉันกับเจ้านายคนแรก)
ตอนที่ 2: ปฐมบท ฉันกับเจ้านายคนแรก
หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัย (อาจารย์คงเบื่อขี้หน้า ก็เลยถีบส่งออกมา ... 555)
ก็พอดีเป็นช่วงวิกฤติ ต้มยำกุ้ง
เข้ามาหางานทำในกรุงเทพ
งานมันหายากยิ่งกว่าอะไร
หางานอยู่ 4 เดือน
ส่งใบสมัครงานไป หลายแห่ง (เป็นร้อยแห่ง)
และแล้ว .... เราก็ได้งานแรกเป็นคนสอนคอมพิวเตอร์ (กราฟิก)
ให้กับโรงเรียนสอนคอมพิวเตอร์แห่งหนึ่ง แถวลาดพร้าว
อยากจะบอกว่า
ที่ได้งานนี้ ไม่ใช่ว่า เราเก่ง
แต่ที่ได้งานสอนคอมพิวเตอร์
ก็เพราะสมัยนั้น คนที่มีความรู้เรื่องคอมพิวเตอร์ยังมีจำนวนน้อยนัก
ขอบอกว่า สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ไม่เคยได้เรียนคอมพิวเตอร์ (กราฟิก) แม้แต่วิชาเดียว!
เราอาศัยความซุกชน เสาะรู้ เสาะหา (เสือกรู้ เสือกเห็น หรือ สอดรู้สอดเห็นน่ะแหละ)
ทำให้พอใช้คอมพิวเตอร์เป็น (ก็แค่พอใช้ได้เท่านั้นแหละ)
โดยเฉพาะ AutoCad R12 R13
(เอ...พูดอย่างนี้ คนที่เราเคยสอน จะมาตืบเราไหมเนี่ย??)
เขาก็เลยรับเข้าทำงาน
ด้วยอัตราเงินเดือน 7,000 บาท
(เด็กวิศวะ Start เดือนละ 7,000 บาท มันน่า ... นัก)
ความจริง
เจ้านายคนแรกของเรา ... ก็ OK นะครับ
ขอนินทาเจ้านายหน่อย!
เจ้านายคนแรก เป็นคนที่มีอันจะกิน (ค่อนข้างอ้วน)
เคยไปกินข้าว (กินเหล้า) กับเจ้านายและเพื่อนครูสอนคอมพิวเตอร์
เพื่อน ๆ (ครูคอมพิวเตอร์ รุ่นพี่ในบริษัทฯ) เคยเล่าให้ฟังว่า
เจ้านายของฉัน เป็นคนที่คล่องแคล่ว ว่องไว (วิงเร็ว) มาก
เราไม่ค่อยเชื่อหรอก
เพราะมันขัดกับสภาพที่เห็น (เจ้านายค่อนข้างอ้วน)
จนวันหนึ่ง
ได้มีโอกาสได้ไปทานข้าว (กินเหล้า) ในร้านแห่งหนึ่ง
เราไปกัน 4-5 คน (รวมทั้งเจ้านาย)
เรียกเด็กดริ๊งมานั่งข้าง ๆ (แล้วก็ทำอย่างที่ผู้ชายเขาทำ ๆ กันน่ะแหละ)
เรากินกันจนดึก (ประมาณ ตี 1 ตี 2)
ทุกคนกำลังกิน กำลังคุยกันอย่างเมามันอารมณ์ (และกำลังเมาด้วย)
แล้วอยู่ ๆ
ก็มีหญิงสาวคนหนึ่ง รูปร่างหน้าตาดี แต่งตัวดีเดินตรงเข้ามาหาพวกเราที่โต๊ะ
เธอไม่พูดพร่ำ
เธอตรงเข้ามาหยิบขวดเล้าที่วางอยู่ (ขวดเปล่าที่กินเหล้าหมดแล้ว)
ฟาดเข้าที่หัวของ เจ้านาย
เปรี้ยง!!
ขวดแตกกระจาย
ทุกคนบนโต๊ะ (ในวงเหล้า) รวมทั้งสาวดริ๊ง
อยู่ในอาการ
ตกตะลึง!
หญิงสาวคนนั้น (คนที่ใช้ขวดเหล้า ฟาดหัวเจ้านาย) กำลังจะฟาดหัวเจ้านายอีกครั้ง
แต่ ... เจ้านายผมหายไปจากโต๊ะซะแล้ว
เห็นหลังแวบ ๆ วิ่งออกประตูผับไปในชั่วพริบตา
ในคืนนั้น โต๊ะของเราถูกล้มไปโดยปริยาย (พี่คนหนึ่งไปเคลียร์ค่าอาหาร + ความเสียหาย)
มาทราบภายหลังว่า
หญิงสาวคนนั้น คือ ภรรยา ของเจ้านาย
และในคืนนั้น
เจ้านายต้องไปเย็บแผล (5 เข็ม) ที่โรงพยาบาล และต้องนอนในรถ
(ความเห็นส่วนตัว ... ขืนกลับเข้าบ้านในคืนนั้น คงต้องเย็บแผลเพิ่มอีกหลายเข็ม)
ตั้งแต่นั้นมา
ผมเชื่ออย่างสนิทใจว่า เจ้านาย เป็นคนคล่องแคล่ว วิ่งเร็วจริงๆ
เหมือนว่า ... เรากำลังปรับตัวเข้ากับเจ้านายได้ดีทีเดียว
แต่มันเหมือนฟ้ากำหนด
เราทำได้แค่ 5 เดือน!!
เรากับ เจ้านาย คนแรก ก็ต้อง แยกทางกัน
เพราะมีบริษัทบริษัทใหญ่ (โต) ซึ่งเป็นบริษัทข้ามชาติ (ญี่ปุ่น)
เรียกสัมภาษณ์
แล้วเราก็ได้งานที่นั่น
เป็นงานที่ตรงกับที่เราเรียนมามากกว่า ที่สำคัญเงินเดือนมากกว่า....
แล้วจะเล่าต่อ ในตอนต่อไป
ตอนที่ 2 "ฉันกับเจ้านาย คนที่ 2"
Byonya (31-1-2552)
จากคุณ :
byonya  
- [
31 ม.ค. 52 22:26:30
]
|
|
|
|
|
|
... เข้ามาดู
เข้ามาอ่านครับ...