ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อผมมีลูก ก็เป็นความบังเอิญว่า ผมต้องขับรถไปรับส่งลูก โดยต้องขับผ่านละแวกร้านขายธงชาติอยู่ สิ่งที่ผมเห็นในปัจจุปันนี้ คือ การขยายตัวของร้านขายธงชาติซึ่งมีมากขึ้น แต่ล่ะร้านก็ใหญ่โตมากขึ้น ภาพในหลวงที่ตั้งโชว์อยู่หน้าร้าน ซึ่งเมื่อตอนเด็กๆก็ว่าใหญ่แล้ว ตอนนี้นั้น แทบจะกลายเป็นป้ายขนาดเท่าตัวจริงเลยทีเดียว ผมรู้ได้เลยว่าแถวนี้นั้น ได้พัฒนาจนกลายเป็นศูนย์กลางการขายส่งธงชาติ, ธงเฉลิมพระชนม์พรรษา และ พระบรมฉายาลักษณ์ทุกขนาดไปเรียบร้อยแล้ว เพราะอะไรเหรอครับ?? ก็เพราะรถผมต้องติดอยู่หลังรถกระบะ หรือ รถบรรทุกที่มาขนสินค้าทีล่ะเยอะๆ เพื่อไปขายต่อที่อื่นนะซิครับ ผมคิดว่า ผมน่าจะรีบมาหาสินค้าเกี่ยวกับในหลวงจากบรรดาร้านขายส่งเหล่านี้ เพื่อนำไปขายในอีเบย์แทนการขายโปสการ์ดที่กำลังจะหมดความนิยมโดยเร็ว ดังนั้น,ตกเย็นหลังรับลูกเสร็จแล้ว, ผมก็ชวนภรรยาและลูกไปเดินเล่น โดยกะว่าจะเดินผ่านทางละแวกร้านขายธงชาติ และ รูปในหลวงนี่แหล่ะ เรียกว่า พาลูกไปเดินเล่น พร้อมทั้งดูสินค้ามาขายไปพร้อมๆกันเลย เมื่อไปถึง, หลังจากที่ดูๆ มองๆ ได้จนเกือบจะครบทุกร้านแล้ว ผมก็บอกภรรยาว่า ผมคิดจะซื้อภาพในหลวงซัก 3-4 ใบ เพื่อนำมาลองแปะประกาศขายในอีเบย์ดู โดยรูปที่ผมเลือกนั้น ผมคิดว่าจะซื้อภาพที่ดูแล้วกินใจ, ภาพฉลองศิริราชสมบัติครับ 60 ปี และภาพที่ทรงฉลองพระองค์สีชมพู สรุปคือ ผมพยายามเลือกรูปที่น่าจะหายากที่เมืองนอก เอาแบบที่ใครมีแปะในบ้านแล้วคงจะเท่น่าดูเลยล่ะ แต่ภรรยาสุดที่รักแอบกระซิบผม ให้ถอยออกมาจากร้านก่อน แถมยังห้ามไม่ให้ซื้อภาพอะไรทั้งนั้น ผมเริ่มรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยขึ้นมาทันที เพราะผมไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ให้ผมซื้อ? แถวนี้มันแหล่งขายส่งภาพในหลวงนะครับ? ทำยังกับว่าจะมีที่อื่นที่ถูกว่านี้อีกนั้นแหล่ะ?? เมื่อผมถามเหตุผลกับภรรยา เธอบอกว่า เธอเห็นร้านอีกร้านหนึ่งซึ่งก็ขายรูปในหลวงเหมือนกัน เธอเลยอยากจะไปดูให้มันแน่ใจก่อนว่า ร้านที่เธอเคยเห็นนั้น จะขายถูกกว่ารึเปล่า? (อธิบายเพิ่มเติม - ผมสามารถขับรถออกไปส่งลูกได้สองทาง ปกติผมจะขับออกทางซอยทางซ้าย แต่ร้านที่เธอเห็นนั้น ต้องไปออกไปทางซอยทางขวา และต้องไปกลับรถด้วยครับ) แม้ผมจะรู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย เพราะผมเสียเวลาเลือกรูปอยู่ตั้งนาน และผมก็ไม่อยากเดินมาเพื่อซื้อใหม่อีกรอบ แต่ด้วยความที่ไม่อยากขัดใจภรรยา, เราจึงตกลงว่า หลังจากที่ไปส่งลูกเสร็จแล้ว เราจะไปดูร้านที่เธอบอกกัน ในตอนเช้าวันรุ่งขึ้น ระหว่างที่ผมชับรถออกซอยทางขวา และกำลังกลับรถเพื่อไปส่งลูก, ภรรยาผมก็รีบชี้ให้ดูว่า นี่ไง ร้านที่เธออยากมาดู เมื่อผมมองตามไป ผมก็เห็นร้านขนาดใหญ่ เป็นสองห้องแถว ที่มีรูปในหลวงใส่กรอบวางโชว์อยู่หน้าร้านนิดหน่อย ส่วนในร้านมีชั้นวางของ ซึ่งน่าจะเป็นชั้นวางโปสเตอร์อยู่หลายชั้น ผมประหลาดใจมากที่ ทำไมผมไม่เคยสังเกตเห็นร้านนี้มาก่อน ทั้งๆร้านก็ออกจะใหญ่โตแท้ๆ บางที อาจจะเป็นเพราะตำแหน่งของร้านนั้น อยู่ในช่วงที่ผมต้องมัวแต่ระวังเรื่องการกลับรถจนผมไม่ได้มองวิวข้างทาง? หรืออาจจะเป็นเพราะว่า ผมคิดเอาเองว่า ละแวกร้านขายรูปในหลวงแถวบ้านผมเป็นจุดขายส่งที่ใหญ่ที่สุด และ น่าจะถูกที่สุดเท่าที่หาได้แล้ว ผมจึงไม่สนใจที่จะคิดมองหาร้านอื่นเลยก็เป็นได้ และเมื่อเราส่งลูกเสร็จ และวนรถกลับมาดูร้านสองห้องแถวนั้น... ภาพที่ผมเห็นทำให้ผมต้องตะลึงไปเลยทีเดียว!!! จากคุณ : แมวกนล - [ 5 ก.พ. 52 14:27:53 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ร้านขายรูปในหลวงสองห้องนั้น จริงๆแล้ว เป็นโรงงานผลิตโปสเตอร์ และ ภาพถ่ายรูปในหลวงครับ !!! ในร้านนั้น มีโรงพิมพ์อยู่ด้านหลัง มีเครื่องพิมพ์ที่กำลังพิมพ์ภาพในหลวงออกมาวางเรียงซ้อนกันจนหนาเป็นฟุต มีแบบโปสเตอร์และรูปในหลวงมากกว่าที่ผมไปเลือกแถวร้านที่ผมไปดูมาเมื่อวานเกือบสามเท่า แถมราคายังถูกว่าราคาส่งที่ผมคิดจะซื้ออีกเกือบครึ่ง !!! หลังการสอบถามพูดคุยกับเจ้าของโรงงาน (ซึ่งเขาก็นั่งขายอยู่หน้าร้าน) ผมเพิ่งจะรู้ว่า ร้านนี้เปิดมานานหลายสิบปีแล้ว มีลูกค้าประจำมาซื้อแบบขายส่งแทบทุกวัน ทางร้านก็เลยไม่ค่อยเน้นเรื่องขายปลีกเท่าไร เพราะขายส่งก็รวยเละแล้ว ประกอบกับทำเลนี้ ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน (ชัวร์สิครับ ขนาดผมคนแถวนี้ยังไม่เดินเลย) เลยมีแต่พ่อค้าแม่ค้า มาซื้อไปขายต่อ แฟนผมยิ้มไม่หุบ เพราะเธอคิดว่า โชคดีจัง ที่ยอมเสียเวลามาดูให้แน่ใจว่า ร้านไหนถูกที่สุด ส่วนผมยิ้มไม่ออก เพราะว่ารู้สึกขายหน้าเป็นอย่างมาก คิดดูซิครับ โรงงานผลิตนี้ อยู่ใกล้บ้านผมแค่นี้เอง แทบจะเรียกว่าอยู่ถนนหลังบ้านของผม ก็คงจะไม่ผิดซักเท่าไร แถมยังเดินมาใกล้กว่าทางไปหลังวัดเสียอีก ภรรยาผมซึ่งมาอยู่ไม่กี่ปียังมองเห็น แล้วผมที่อยู่มาเป็นสิบปี มัวเอาตาไปมองอะไรอยู่ก็ไม่รู้? บางที อาจเป็นเพราะละแวกนี้ ไม่มีอะไรน่าสนใจในความคิดของผม ตั้งแต่เด็กจนโต ผมไม่เคยมาเดินเล่นหรือสนใจละแวกนี้เลย เรียกว่าแทบจะเดินหรือขับๆรถผ่านๆไปเท่านั้นเอง ผมได้คุยกับเจ้าของร้าน และบอกว่าผมประหลาดใจและอายมากที่ไม่เคยรู้เลยว่ามีโรงงานดีๆอยู่ใกล้บ้านแค่นี้เอง เจ้าของร้านหัวเราะ แล้วก็บอกกับผมว่า ไม่เป็นไร เขาเข้าใจดี เขาบอกว่า คนส่วนมากไม่ค่อยสนใจสิ่งที่ดีที่อยู่ใกล้ๆตัว มัวแต่ไปขนขวายหาสิ่งที่คิดว่าดีซึ่งอยู่ไกลตัว ร้านของเขาก็เปิดมาหลายสิบปี ลูกค้าก็เป็นลูกค้าประจำที่ซื้อกันมานาน เกือบทุกคนก็แทบจะรู้จักกันหมด ไม่เคยมีปัญหาเรื่องเบี้ยว บางที ทางลูกค้าขอเอาไปขายก่อนแล้วจะมาจ่ายให้เพราะหมุนเงินไม่ทัน ทางโรงงานก็ไม่ว่า ทุกอย่างอยู่ที่ความเชื่อใจกัน ผมถามว่าทำไมไม่ขยายร้านออกไป หรือจ้างคนขายไปเปิดตลาดเพิ่ม คำตอบที่เจ้าของร้านตอบนั้น ทำให้ผมต้องจดจำมาจนถึงทุกวันนี้ เขาตอบว่า "แค่นี้ก็พอแล้ว เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด เราผลิตของๆเราให้คนอื่นไปขาย เราได้เงิน เขาก็ได้เงินด้วย จะจ้างคนไปขายของให้เรามันยากนะ แต่ถ้าเขาซื้อไปขายแล้วกำไรดี เขาก็กลับมาซื้ออีก แถมซื้อเยอะกว่าเก่าด้วย ไม่ต้องปวดหัวเรื่อง พนักงานอีกต่างหาก" เมื่อฟังจบ ผมรู้เลยว่า เจ้าของโรงงานนี้รักของลูกค้าของเขา... ลูกค้าของเขาทุกคนเป็นเหมือนญาติ ที่อยู่กันมานาน เจ้าของโรงงาน คุยด้วยรอยยิ้มตลอดเวลา,ทั้งๆที่ผมน่าจะยิ้มไม่ออกแล้ว แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มของเขาแล้ว ผมก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มด้วย จากคุณ : แมวกนล - [ 5 ก.พ. 52 14:29:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หลังจากที่ผมค้นพบโรงงานผลิตภาพในหลวง, คืนนั้นทั้งคืน ผมนอนไม่หลับเลยครับ เพราะสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ในวันนี้นั้น มันน่าตื่นเต้นและประทับใจผมมาก เรื่องที่ผมได้พบเจอในวันนี้นั้น คล้ายๆกับโฆษณา "ชุมชนเป็นสุข" เหลือเกิน ผมนอนย่อยความคิดอยู่นาน และพอจะสรุปออกมาได้ว่า 1. ผมไม่ควรสร้างกับดักทางความคิดให้กับตนเอง - ผมมัวแต่จดจ่ออยู่กับละแวกร้านขายส่ง ซึ่งผมเชื่อว่าเป็นแหล่งขายส่งที่น่าจะให้ราคาถูกที่สุด แต่ผมลืมไปตรวจสอบดูว่า มีที่อื่นที่ขายถูกกว่าอีกหรือไม่, ซึ่งภรรยาผมไม่ได้ละเลยความเป็นไปได้ในข้อนี้ ซึ่งความจริงแล้ว ถ้าไปซื้อจากโรงงานโดยตรง ราคาที่ได้ย่อมจะต้องถูกกว่าแน่นอน แม้ว่าจะต้องซื้อเป็นปริมาณที่เยอะกว่า แต่มันก็คุ้มที่จะซื้อ ผมมัวแต่คิดว่า คงไม่มีทางไปหาโรงงานผลิตเจอหรอก (เพราะร้านขายส่งคงไม่ยอมบอกผมแน่ๆ) แค่เจอแหล่งขายส่งก็ดีถมไปแล้ว 2.เป็นโอกาสที่จะขายถูกกว่าคู่แข่ง ก็ผมได้ราคาโรงงานนี่นา แถมโรงงานก็ลับแลซะขนาดนี้ คงมีคู่แข่งไม่กี่คนที่จะมาเจอร้านนี้เหมือนกับผม นี่เป็นจึงเป็นโอกาสทางการขายที่สุดยอด เพราะผมน่าจะได้ต้นทุนที่ต่ำกว่าคู่แข่งคนอื่นๆไปอีกนาน 3.โชคดีที่ผมไม่ใส่อาละวาดภรรยา ทั้งๆที่เธอพยายามขัดขวาง การซื้ออย่างขาดสติของผมด้วยความกล้าหาญ... และสุดท้ายเราได้ราคาโรงงาน เพราะคติประจำใจของผมที่ว่า "คุณ(ภรรยา)มักจะถูกมากกว่าผิด" ช่วยผมไว้แท้ๆเชียว 4. เปิดใจกว้างรับความคิดเห็นอื่นๆ - เรื่องนี้พูดง่ายแต่ทำยาก ยิ่งคนที่ให้ความเห็นเป็นภรรยารักของผม ซึ่งที่ผมคิดว่าไม่น่าจะรู้เรื่องแถวนี้ดีกว่าผมยิ่งแล้วใหญ่ -เหมือนที่ปีเตอร์ ลินซ์ ชอบล้อเลียนว่า สามีที่โง่ในเรื่องหุ้น มักชอบดูถูกภรรยาตัวเองว่าไม่รู้เรื่องเงินๆทองๆ ทั้งๆที่คำแนะนำของภรรยานั้น ถูกต้องแม่นยำยิ่งกว่านายหน้าค้าหุ้นเสียอีก ซึ่งคราวนี้ ผมเจอกับตัวเองเลยครับ 5. ยังมีโอกาสที่ผมจะได้เจอร้านดีๆ หรือโรงงานดีๆ ในที่ๆผมยังมองไม่เห็น หรือไม่เคยสนใจอยู่อีกมากครับ ในหัวผมคิดถึงภาพร้านค้าที่ผมเดินผ่านกลับมาจากโรงเรียนตอนประถม แม้ผมจะไม่ได้เดินผ่านแถวนั้นอีกแล้ว แต่ผมก็ขับรถผ่านทุกวัน ร้านค้าที่ผมเคยเห็น ส่วนใหญ่ก็ยังคงเปิดกิจการอยู่ โดยเฉพาะร้านขายของเล่นเพื่อการศึกษานั้น เปิดเพิ่มเป็นสองห้องแล้ว ผมน่าจะรีบหาเวลาเข้าร้านไปดูของเล่นสำหรับเด็ก เพราะร้านนี้ขายของเล่นเยอะมาก ที่สำคัญ,ตอนนี้ ผมไม่กลัวเจ้าหุ่นไม้โชว์ตับไตไส้พุงแล้วครับ และผมสังเกตเห็นว่า ทางร้านก็ได้ยกเจ้าหุ่นไม้นั้นออกไปแล้ว จะเพราะขายได้ หรือเพราะทางร้านเพิ่งจะคิดได้ว่า หุ่นไม้ตัวนี้นั้น มันไม่เรียกแขกเลยก็สุดที่จะรู้ ส่วนร้านขายเทปธรรมะที่ผมเคยเดินผ่านก็ยังอยู่ ไม่รู้คุณป้าจะยังแข็งแรงอยู่มั้ย? ไม่รู้ป่านนี้คุณป้าจะเปลี่ยนเป็นผลิตซีดีแล้วรึยัง? เพราะถ้ายังเป็นเทป ผมคงเอามาขายที่อีเบย์ไม่ได้แน่ๆเลย (ฮา) 6. คำพูดที่เจ้าของโรงงานพูดกับผม - ผมคิดว่านี้เป็น "เศรษฐกิจพอเพียง" อย่างแท้จริง ผมต้องถือว่า เจ้าของโรงงานนั้นเป็นผู้ประสบความสำเร็จในชีวิต เขามีลูกค้ามากมาย มีรายได้สม่ำเสมอ ผมเชื่อว่า เขาคงมีรายได้มากพอที่จะเป็นเศรษฐีย่อยๆคนหนึ่งได้ แต่เขาก็ยังดูเหมือนคนติดดินธรรมดา เขาไม่ต้องปวดหัว เรื่องพนักงานทำยอดขายไม่ได้ เพราะเขามีความสุขเมื่อลูกค้าที่เป็นเหมือนทั้งญาติและพนักงานขายส่วนตัวของเขา กลับมาหาเขาเพื่อซื้อสินค้าไปขายต่ออีกที เขาไม่เคยเสียใจที่เขาไม่ขยายกิจการให้ใหญ่โต เขารู้ "ขอบเขต" ของตัวเขาดี ซึ่งหากวันนี้ เขามีกิจการใหญ่โต, เขาก็อาจจะมีปัญหาที่ต้องปวดหัวมากกว่านี้ก็ได้ 7. แล้วผมสามารถทำอะไรได้บ้างล่ะ?? ผมรู้ว่า ผมมีความรู้ทางอินเตอร์เน็ต, แล้วถ้าหากผมลองมองหาสินค้า จากร้านค้าใกล้ๆบ้าน แล้วนำมาขายทางอินเตอร์เน็ต (อีเบย์)ล่ะ? จะเป็นการช่วยเหลือสังคมรอบตัวใช่มั้ย? ผมคงจะได้รู้จักกับคนใกล้บ้านมากกว่านี้ วันนี้ผมอาจจะไม่รู้จักชื่อของพวกเขา หรือยังจำหน้าพวกเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่วันหน้าผมอาจจะเป็นลูกค้าของพวกเขา และอาจจะจำชื่อและจำหน้าของเพื่อนบ้านได้ทุกคนด้วยใช่มั้ยครับ? ต่อไป หากลูกผมโตขึ้นและต้องเดินไป/กลับโรงเรียนเอง เพื่อนๆบ้านของผมก็น่าจะช่วยเป็นหูเป็นตาให้ลูกผมด้วยจริงมั้ยครับ? ที่สำคัญ, ร้านแถวบ้านผมนั้น เต็มไปด้วย อากงอาม่า ที่ไม่ได้รู้เรื่องการขายผ่านอินเตอร์เน็ตเลย จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าผมเข้าไปที่ร้านขายและซื้อของๆพวกเขาบ่อยๆ? ผมก็คงไม่ต้องมีคลังสินค้า เพราะมีคลังสินค้าอยู่ใกล้ตัว แถมผมคงจะรู้สึกดีมากที่สามารถเพิ่มรายได้ให้กับผม และเพื่อนบ้านๆปพร้อมๆกัน บางที ผมอาจจะหวังที่จะช่วยสร้างรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขแก่คนใกล้ๆตัว เหมือนที่เจ้าของโรงงานคนนั้นทำอยู่ก็เป็นได้ ผมจึงตัดสินใจว่า ผมต้องหาโอกาส ลองพาลูกไปเดินเล่นแถวๆบ้านให้ละเอียดกว่านี้ ผมน่าจะเพิ่มความกล้า ในการหันหน้าเข้าไปทำความรู้จักกับเพื่อนละแวกบ้านให้มากกว่านี้ และถ้าผมมีเวลา ผมก็น่าจะลองไปเดินเล่นให้ไกลขึ้นอีก ไม่แน่ว่า ผมอาจจะได้พบกับสิ่งดีๆ ที่ยังคงซ่อนตัวอยู่ใกล้บ้านของผมก็เป็นไปได้ ตอนต่อไป "ดอกไม้งาม, ลุงแก่ๆ และ ความลงตัวแบบพอเพียง" จากคุณ : แมวกนล - [ 5 ก.พ. 52 14:32:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชื่นชมมาก ๆ ค่ะ และยินดีด้วยนะคะ ที่มีภรรยาดีแบบนี้ จะรออ่านต่อค่ะ จากคุณ : helpme - [ 5 ก.พ. 52 15:16:24 A:192.168.0.17 X:124.120.110.28 TicketID:201706 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตามมาอ่านครับ คุณน่าจะเขียนหนังสือทำมือขายในอีเบย์นะ linkกระทู้เป็นตัวอย่างให้ลูกค้าอ่านสำนวนการเขียนก่อนตัดสินใจ ผมชอบสำนวนที่คุณเขียน อ่านแล้วใจสงบ เห็นภาพเลยครับ รออ่านต่อครับ จากคุณ : ผู้ผ่านเข้ารอบ - [ 5 ก.พ. 52 15:41:38 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตามมาอ่านครับ ได้ความรู้ดีครับ ขอบคุณที่เข้ามาให้ข้อมูลนะครับ จากคุณ : sakchai splash - [ 5 ก.พ. 52 16:15:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : Mrs. Morning - [ 5 ก.พ. 52 16:26:54 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตามมาอ่าน และ ดีใจที่ได้อ่านบทความ และแง่คิดดีๆ ค่ะ จากคุณ : ป้าช้อย (รักในหลวงที่สุด) (ป้าช้อย) - [ 5 ก.พ. 52 17:14:59 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ฮุ ๆ ๆ ภรรยาคุณเก่งจังเจ้า จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 5 ก.พ. 52 17:20:53 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ  รออ่านตอนต่อไปด้วยนะคะ จากคุณ : MON_REW - [ 5 ก.พ. 52 17:36:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รออ่านครับ จากคุณ : AODAOD29 - [ 5 ก.พ. 52 18:33:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านเพลินเลยครับ ได้แนวคิดที่ดีด้วย แจ่ม  :) ขอบคุณครับ จากคุณ : Pixzz - [ 5 ก.พ. 52 19:11:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตามมาอ่านด้วยคนครับ จากคุณ : Call_me_HerO - [ 5 ก.พ. 52 19:22:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ยอดเยี่ยมจริงๆครับ จากคุณ : นายโอ้นโต้น - [ 5 ก.พ. 52 20:53:22 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จะรออ่านครับ จากคุณ : นายไวรัส - [ 5 ก.พ. 52 21:04:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เขียนได้ดีมากเลยค่ะ เราอ่านแล้วมองภาพออกมาได้เป็นฉากๆเลย สู้ๆนะคะ เขียนออกมาเยอะๆนะคะ เรารออ่านอยู่ จากคุณ : งามสามโลก - [ 5 ก.พ. 52 21:36:37 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พอดี เพราะ ดีพอ พอเพียง เพราะ เพียงพอ สองคำนี้ เป็น คติ ประจำใจของผมเสมอมา... กะว่า ถ้ามี ลูกชาย หรือ ลูกสาว ก็จะตั้งชื่อนี้เลย แต่ตอนนี้ ยังหาแม่ให้ลูกๆ ยังไม่ได้เลย  - -" มีความรู้ และ เนื้อหาน่าติดตาม ของเป็นกำลังใจให้ครับ... จากคุณ : windows2000 - [ 5 ก.พ. 52 21:44:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18  เป็นบทสรุปที่ได้เนื้อหาและข้อคิดดีครับ จากคุณ : wbj - [ 5 ก.พ. 52 22:42:58 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ชอบๆ จากคุณ : บ๊วยเค็มดองแล้วดองอีก - [ 6 ก.พ. 52 00:07:40 ]

ความคิดเห็นที่ 20 " เป็นผู้ประสบความสำเร็จในชีวิต มีลูกค้าประจำ และขาจรที่จะเข้ามาเป็น   ขาประจำซึ่งทำให้มีรายได้สม่ำเสมอ ต่อเนื่อง   " เป็นเศรษฐีย่อยๆ กระแสเงินสดคลังสำรอง แต่ก็ยังดูเหมือนคนติดดิน   ธรรมดา . . . ไม่ใช้รถ รู้จักซื้อหา สินค้า มองคุณค่าในอนาคตมากกว่า   แค่เปลือกนอกฉาบฉวย " " ไม่ต้องปวดหัว เรื่องทำยอดขาย และไม่ต้องหาเงินเดือนมาจ่ายค่าเช่า   ตอนทุกสิ้นเดือน ใช้วิธีจัดจ้างตัวเอง ภาพลักษณ์คนทำงาน ไม่กร่างว่า   เป็นเจ้าของกิจการกระดิกเท้า     ข้อดี คือ เงินทองไม่รั่วไหล  เกิดปัญหาไร จากลูกค้า เรารู้ก่อนใคร   แก้ปัญหาได้ทันท่วงที กระชับ ฉับไว     " เป็นกุศโลบาย ที่ทำให้ ลูกค้า ต้องกลับมาหา และทำหน้าที่ต่างพนักงาน   ขายส่วนตัวโดยสมัครใจ แนะนำ บอกต่อ เพราะเค้าก็ใช้และแนะนำให้   คนอื่นมาใช้ เพราะดีจริง " กลับมาหาเรา เพราะที่อื่นไม่ใส่ใจ สามารถเท่า "   ตัดสินใจไม่ขยายกิจการให้ใหญ่โต เพราะรู้ขอบเขตความสนใจ   สามารถ ผลักดัน พัฒนา ของตัวเองดี ซึ่งหากมีกิจการใหญ่โต   ก็อาจ " มีปัญหาที่ต้องปวดหัว เงินทองรั่วไหลมากกว่านี้" ก็ได้   แล้วต้องตาลี ตาเหลือก ทุกสิ้นเดือน หาตังมาจ่ายลูกจ้าง   ต้องจ่ายออก ในภาวะที่รายได้ไม่สะพัดเหมือนช่วงเศรษฐกิจดี   คงเครียดจนเส้นเลือดในสมองแตกตายได้   ขอเป็นเจ้าของกิจการ ที่ดำเนินกิจการตามระบบที่มีสมดุลย์   ความพอใจสูงสุดวันนี้ ลูกค้าจ่ายเงินสด ล่วงหน้า 13 วันรอรับสินค้าบริการ   คุมมูลค่าของเวลาไม่รั่วไหล ขยายวงน้ำกระเพื่อมโดยแนะนำญาติพี่น้อง   มารับ สินค้าบริการ ขยายวงไปสู่คนอื่น ๆ ที่ไกลขึ้น หัวใจของกิจการเล็กๆ โดยผู้ประกอบการที่จัดจ้างตัวเอง ดำเนินงาน  คือ   " ดีจึงซื้อซ้ำ บอกต่อ และแนะนำผู้อื่นมาซื้อ ภายใต้ กฏ กติกา " จากคุณ : เศรษฐกิจพอเพียงที่บ้านฉัน (kuddle) - [ 6 ก.พ. 52 02:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 6 ก.พ. 52 03:28:17 ]

ความคิดเห็นที่ 22 รออ่านอยู่เหมือนกันนะคะ จากคุณ : Wa-Oo - [ 6 ก.พ. 52 07:31:32 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG - [ 6 ก.พ. 52 10:15:37 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆเลยค่ะ ทำให้คิดอะไรได้หลายๆอย่าง ขอบคุณนะคะสำหรับสิ่งดีๆที่แบ่งปันกันค่ะ จากคุณ : kamikaze blue - [ 6 ก.พ. 52 10:19:23 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณนะคะ คุณน่ารักจัง จากคุณ : คนจนรุ่นสุดท้าย - [ 6 ก.พ. 52 11:20:50 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตามมาอ่านครับ...........ง  ขอบคุณครับ จากคุณ : มดแดงวี4 - [ 6 ก.พ. 52 12:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เพิ่งได้อ่าน แล้วก็เลยลองย้อนไปอ่านกระทู้แรก อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ เพราะเราก็กำลังพยายามทำอยู่ หาอะไรใกล้ตัว หาของที่เรามีความรู้ ขายยังไม่ออก แต่ก็สนุกดี มีอะไรทำ ลุ้นด้วย จะรออ่านตอนต่อๆ ไปนะ ให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : ke@ - [ 6 ก.พ. 52 15:04:52 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณมีภรรยาประเสริฐแล้วครับ จากคุณ : คนรู้มาก - [ 6 ก.พ. 52 17:32:38 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามารออ่านนะคะ..ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีค่ะ... จากคุณ : ดอกหญ้าบนเขา - [ 6 ก.พ. 52 19:00:51 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณค่ะ  รออ่านต่อนะคะ ^^ จากคุณ : riskx_ray - [ 6 ก.พ. 52 19:04:33 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ตามมาอ่านค่ะ ดีใจกับ จขกท ด้วยค่ะ ^^ จากคุณ : ทะเลาะคือชอบ โต้ตอบคือรัก - [ 6 ก.พ. 52 20:24:37 ]

ความคิดเห็นที่ 32 รออ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : @ - ENYA - @ - [ 6 ก.พ. 52 22:00:36 ]

ความคิดเห็นที่ 33 พี่สุดยอดมากๆเลยครับ ที่นำสิ่งดีๆมาแบ่งปันความคิด ให้กับพี่น้องชาวพันทิป ผมขอคารวะด้วยใจจริง จากคุณ : Poprock Engineer - [ 6 ก.พ. 52 23:06:59 ]

ความคิดเห็นที่ 34 โห  เจ้าของกระทู้มีกระบวนความคิดที่ดี  และ ถ่ายทอดได้ดีมากด้วยค่ะ  น่าอ่านมากมาย     ติดตามอยู่นะคะ   กระบวนความคิดน่าสนใจมาก   ตั้งแต่เรื่องการตั้งสมมติฐาน   การทดสอบสมมติฐาน   การวางแผน  การทดลอง  และ การสรุปผลการทดลอง ขอคอมเมนท์โดยไม่เกี่ยวกับเรื่องสินค้า  นะคะ ชื่นชมค่ะ  เขียนต่อเรื่อยๆ ค่ะ  สีสันแห่งสีลมดีจัง จากคุณ : bam_ka@ - [ 7 ก.พ. 52 00:34:56 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สุดยอดเลยครับท่าน จากคุณ : ขี่รถถีบไปจีบเธอ - [ 7 ก.พ. 52 01:14:01 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จขกท.เรียงลำดับความคิดแล้วถ่ายทอดออกมาได้ดีมากเลยครับ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะครับ จากคุณ : จุ๊บยางเป็ดน้อย - [ 7 ก.พ. 52 14:46:57 ]

ความคิดเห็นที่ 37 จขกท. เขียนได้น่าสนใจมากๆเลยค่ะ รออ่านตอนต่อไปด้วยค่า : ) จากคุณ : DiDoDink - [ 7 ก.พ. 52 15:40:10 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เตรียมขึ้นแผงได้เลย.......   ฟันธง จากคุณ : ตาแป๊ะหวานเย็น - [ 8 ก.พ. 52 03:29:17 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เอ้อ เรื่องขายของบนอีเบย์ นี่นะคะ (ดิฉันอยู่อเมริกาค่ะ) กระบวนการชำระเงินอะไรไม่ยุ่งยาก สำหรับคนที่นี่   ตอนนี้เศรษฐกิจแย่มาก ๆ ในอีเบย์มีแต่คนขายค่ะ คนซื้อไม่มี   แม้แต่จำนวนคนขายก็น้อยลงเพราะสู้ค่าเช่าเวปขายของบนอีเบย์ไม่ไหว     ดูเผิน ๆ ก็ดูน่าจะเห็นกำไรงาม ๆ อยู่ข้างหน้านะคะ แต่จริง ๆ แล้ว ขายของในอีเบย์นี่เป็นการขายแบบแข่งขันกันทั่วโลก แบบใครดีใครอยู่   เท่าที่ดูตลาด จีน ในระยะหลังนี่ก็เข้าขายของในอีเบย์มาก ๆ เลย ลงขายของ Supplier แต่ละราย ลงขายประมูลเป็นพันรายการ แล้วราคาขายเริ่มต้นก็ถูกแค่ $0.01 หรือ $0.99 Free Shipping ด้วย เมื่อ 2 ปีที่แล้วดิฉันก็ขายของในอีเบย์กับเขาเหมือนกันค่ะ ในระยะแรกก็เอาสินค้าเก่าเก็บ/เก็บสะสม ของไม่ใช้ต่าง ๆ  จนได้เป็น Super Seller  ไปด้วย แต่มาตอนนี้ม้วนเสื่อกลับค่ะ ขายสู้จีนไม่ได้ สู้ราคาค่าเช่า Insert Fee ของอีเบย์ไม่ไหว แล้วยังมี Picture Fee  ถ้าขายจำนวนมาก ๆ ต้องเปิดร้านในอีเบย์ มีค่าเปิดร้านเป็นรายเดือน เมื่อขายได้ทุกรายการต้องเสียค่าคอมมิชชั่นในการขาย  รับเงินจาก Paypal ต้องเสียค่าคอมมิชชั่นอีกต่อ สรุปว่าสินค้าที่จะขายต้องซื้อมาถูกจริง ๆ   อ้อค่าเช่าที่อีเบย์นี่ ต่ำสุดเข้าไป $0.33 เข้าไปแล้ว ลงขายได้แค่ 1 สัปดาห์ เริ่มราคาต่ำสุดที่ $0.09 นะคะ รูปแค่ธรรมดา 1 รูป ไม่มี Promotion พิเศษอะไร ยิ่งถ้าขายหรือส่งของจากเมืองไทยไปนี่ ต้องเสียอัตราแลกเปลี่ยนเข้าไปอีก กำไรจะเหลือก็คงยาก ดิฉันตรวจตลาดดูก็เห็นมี Supplier ใหม่ ๆ จากไทยอยู่เรื่อย ๆ แต่ก็ไปไม่ค่อยรอดค่ะ หายไปเฉย ๆ แค่เข้ามาออกความเห็นนะคะ ถ้ามีสินค้าดี ๆ ก็ลองดูเล่น ๆ ให้พอรู้ลู่ทางไปก่อน คำนวณต้นทุน กำไรให้ดี  แล้วค่อยทุ่มสุด ๆ ตัวไป ดิฉันสนับสนุนกับการทำสวนครัวหลังบ้าน มาก ๆ ค่ะ ลองดูซิคะ ปลูกพริก โหระพา กระเพรา ใบมะกรูด ใบเตย ตะใคร้ ดอกมะลิ  ฯ ไว้หลังบ้าน เมืองไทยปลูกอะไรก็ขึ้นง่าย และงาม ปลูกได้ตลอดปี  ปลูกในกระถางก็ได้  ปีหนึ่ง ๆ ช่วยค่าใช้จ่ายในบ้านได้มาก ๆ เลย   ดิฉันอยู่ที่นี่ปลูกกินเองและแจกจ่ายเพื่อน ๆ ทั้ง ๆ ที่ อากาศไม่อำนวยเท่าประเทศไทยนะคะ โหวตให้แล้วค่ะ จากคุณ : น้านก (Aunti-นก) - [ 8 ก.พ. 52 15:38:55 ]