ความคิดเห็นที่ 1 ทำงานก็หลายที่ แต่ไม่เคยออกเพราะเรื่องงานหนัก หรือเครียดจากงานเลย ถึงแม้มันจะสุดๆก็ตาม เพราะงานมันไม่บ่นเรา มันก็วางกองอยู่ตรงนั้น ขึ้นอยู่กับวิธีการจัดการงานให้เรียบร้อยอย่างไร แต่ปัญหาขึ้นอยู่กับคนกับเงินมากกว่า เพราะคิดว่างานหนักขนาดนี้ เงินเดือนก็น่าจะสัมพันธ์ตาม หัวหน้าก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ เป็นเราซะอีกที่รู้เรื่องหมด แต่ก็ไม่อยากพูดมาก... จากคุณ : jengchai - [ 6 ก.พ. 52 17:47:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หนักเกินไป น่าจะหมายถึง หนักเกินกว่าใครคนนึงจะทนได้ ความสามารถและขีดจำกัดแต่ละคนย่อมแตกต่างกัน ซึ่งมักจะเพิ่มขึ้นตามประสบการณ์ที่เคยผ่านความกดดันและงานหนักมาแค่ไหน "ความทุกข์ที่เกินทน จะสอนคนให้ทนทาน" จากคุณ : นายไวรัส - [ 6 ก.พ. 52 19:24:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มีนิทานจะเล่าให้ฟังค่ะ เป็นของพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก ณ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชาวนาคนหนึ่งเลี้ยงลาไว้ตัวหนึ่งซึ่งแก่มากแล้ว ด้วยความโง่ของมันดันเดินซุ่มซ่ามไปตกบ่อแห่งหนึ่ง มันร้องครวญครางอยู่เป็นเวลานาน ชาวนาเองก็พยายามใคร่ครวญหาวิธีที่จะช่วยมันขึ้นมา     ในที่สุดชาวนาหวนคิดขึ้นมาได้ว่า เจ้าลาก็แก่เกินไปแล้วอีกอย่างบ่อนี้ก็ต้องกลบไม่คุ้มที่จะช่วยเจ้าลา ชาวนาจึงไปขอแรงชาวบ้าน เพื่อมาช่วยกลบบ่อ ทุกคนใช้พลั่วตักดินสาดลงไปในบ่อ ครั้งแรกเมื่อดินถูกหลังลา มันตกใจและรู้ชะตากรรมของตนเองทันที มันร้องโหยหวนสักพักหนึ่ง ทุกคนก็แปลกใจที่เจ้าลาเงียบไป   หลังจากชาวนาตักดินใส่บ่อได้สักสองสามพลั่ว เมื่อเหลือบมองลงไปในบ่อ ก็พบกับความประหลาดใจ ที่ลามันจะสะบัดดินออกจากหลังทุกครั้งที่มีผู้สาดดินลงไป แล้วก้าวขึ้นไปเหยียบบนดินเหล่านั้น ยิ่งทุกคนพยายามเร่งระดมสาดดินลงไปมากเท่าไร มันก็ก้าวขึ้นมาเร็วได้มากยิ่งขึ้น ในไม่ช้าทุกคนต่างประหลาดใจเพราะในที่สุด เจ้าลาก็สามารถหลุดพ้นจากปากบ่อดังกล่าวได้ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ชีวิตนี้อุปสรรคต่างๆ ที่ถาโถมเข้ามาหาเรา ก็เปรียบเหมือนดินที่สาดเข้ามาหาเรา จงอย่าท้อถอยและยอมแพ้ จงแก้ไขมันเพื่อที่จะก้าวสูงขึ้นเรื่อยๆ เปรียบเหมือนลาแก่ที่หลุดพ้นจากบ่อได้ ฉันใดฉันนั้น       อุปสรรคมีไว้ให้ก้าวข้ามไป ชีวิตคนเราก็เช่นกัน เมื่อเรามีทุกข์ มีปัญหา หรือต้องประสบกับวิกฤติหนักหนาสาหัสแค่ไหน ก็ให้อาศัยขันติ มีความอดทน ... ทุกข์ที่สุดอยู่ที่ไหน ขุมทรัพย์ก็มีอยู่ที่นั่น ... ... ทุกข์ที่สุดอยู่ที่ไหน สุขที่สุดมันก็อยู่ที่นั่น นี่เป็นความจริง ... ... ไม่ว่าจะมีวิกฤติหรือเหตุการณ์ใดเกิดขึ้นกับเรา สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือรักษาใจของเราให้ดี ให้มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เป็นคุณธรรมประจำใจของเรา ... จากคุณ : ยัยลีลี - [ 6 ก.พ. 52 19:51:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนนี้เลย รบกับคนอื่นทุกวัน เครียดจนเส้นเลือดในหัวกบาลจะแตกอยู่แล้วค่ะ แต่อดทน ถ้าเราออก เราก้อแพ้ ก้อหนีปัญหาสิ สู้ๆ คุณ อยู่ที่ไหน มันก้อมีคนเลวอยู่ทั้งนั้นแหละ อยู่ที่เราจะจัดการกะมันยังไง ถ้าเพื่อนร่วมงานแย่นี่ยังแย่ไม่เท่า เจ้านายแย่นะ ทำไรมันก้อไม่ได้ ต้องกล้ำกลืน รอวันเลื่อยขาเก้าอี้ 5555+ จากคุณ : jinny_coolgirl - [ 6 ก.พ. 52 20:09:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ปี40 บริษัทถูกเปลี่ยนผู้บริหาร กลุ่มใหม่เข้ามาแทนคนเดิม มีการล้างบางโดยอ้างสถานการณ์เศรษฐกิจตกต่ำ เพื่อนร่วมงานถูกออกไปคนแล้วคนเล่าๆ รู้ตัวอีกทีรอบข้างก็แทบไม่เหลือใคร ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีเพื่อนร่วมกินข้าว ลุยงาน มีแต่ทีมใหม่เดินว่อนไปหมด คนเก่าที่เหลือ อยู่กันอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว เราทุกข์ เครียดจนต้องร้องไห้ทุกวันก่อนไปทำงาน เราซึ่งทุ่มเทให้งานมาตลอด กลับนั่งดูนาฬิกวทุกวัน พอ5โมงตรงก็รีบออกจากบริษัท ความสุขในการทำงานไม่มีอีกแล้ว เคยเข้าไปขอvolunteer กะเอ็มดี เจ้านายเก่า ที่ยังคงบริหารงานอยู่ 2ครั้ง เพื่อหวังได้เงินก้อนไปตั้งตัวจากการถูกเลย์ออฟ แต่แกปฎิเสธ บอกเราว่า เราไม่เคยอยู่ในชื่อของคนที่จะถูกออกเลย เธออย่าบ้าน่า ตอนนี้มีแต่คนไม่อยากตกงาน ยังไงชั้นก็ไม่เอาเธออก หรอก ทำงานไปเถอะ ในที่สุดเราตัดสินใจออกเอง(ถ้าถูกเลย์ออฟ ตอนนั้นคงได้เงินหลายแสน เพราะทำที่นั่นมานาน) ยื่นใบลาครั้งแรกก็โดนกล่อมให้อยู่ต่อ แต่ทนได้ไม่นาน เราก็ต้องยื่นใหม่  ครั้งนี้เราเดินนำตานองหน้าไปลาเจ้านาย บอกเจ้านายว่า คนเรา มันไม่ใช่ทำงานเพื่อเงินเท่านั้น แต่เราทำงานเพื่อใจด้วย เมือ่ใจทุกข์เราก็อยู่ไม่ได้ เจ้านายน้ำตาคลอ แต่แกก็คงไม่เข้าใจเรานักหรอกเพราะเจ้านายคือผู้บริหารคือนักธุรกิจ เราออกมามือเปล่า มีเงินที่เก็บสะสมไว้ติดตัวมาทำทุนแค่1แสนนิดๆ พร้อม ภาระที่ต้องผ่อนคอนโดเดือนละ7400 บาท ชีวิตช่วงนั้นลำบากโคตรๆ แต่เราเลือกแล้ว และเราเลือกถูก ทุกวันนี้เราเป็นเจ้านายตัวเอง มีผลงานของตัวเอง มีเงินเยงพอต่อการเลี้ยงตัว มีเวลาเลี้ยงใจ   หาใจตัวเองให้เจอ หาช่องทางให้พบ แล้วลุยเดินหน้าไปเลย แต่คุณต้องมีเป้าหมาย มีระยะเวลาให้ตัวเอง ถ้าครบระยะเวลาที่ตั้งไว้แล้วไปไม่ถึง ก็หยุด แล้วลองหาทางใหม่ ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก้ไม่ยากDont say no before you try. จากคุณ : คิงตุ๋น - [ 6 ก.พ. 52 20:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่ต้องเครียดหรอก แค่ไม่สนุกผมก็ไม่อยู่แล้ว ไร้ใจทำงาน เหมือนไปถ่วงบริษัทเขา ออกดีกว่า จากคุณ : kobkung - [ 6 ก.พ. 52 20:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 7 งานที่หยุดน้อยเกิน และเลิกดึก และกินข้าวได้ไม่ถึงชั่วโมง จากคุณ : แฮมซาลามี่ - [ 7 ก.พ. 52 12:40:47 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่เคยลาออกเพราะงานหนัก แต่เคยลาออกเพราะไม่ชอบเจ้านาย พยายามแล้วไม่ดีขึ้น  คิดบวกคิดคูณแล้วก็ไม่ดีขึ้น แล้วคิดว่าอยู่ต่อไปก็ไม่ได้ทำให้เราฉลาดขึ้น รีบหางานใหม่  พอได้งานใหม่ก็ลาออกค่ะ คิดว่าของแบบนี้มันก็มีทางเลือกกันได้  ลองไม่ชอบกันถึงขั้นทัศนคติไม่ลงกันแล้ว อยู่ต่อไปก็สุขภาพจิตเสื่อมค่ะ จากคุณ : Annisth - [ 7 ก.พ. 52 12:51:18 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เคยค่ะ แบบว่าทะเลาะกับเพื่อนร่วมงาน คนละแผนก แต่โต๊ะมันหันหน้าเข้าหากัน เผอิญจะเรียนต่อ และได้งานใหม่ด้วย ก็ออกเลยค่ะ ไม่ทนอยู่ต่อแล้ว หลังจากที่เราออก เดือนต่อมา ก็มีคนออก อีกเดือนก็ออกอีก ก็คิดเอาว่าบริษัทมันเป็นยังไง ตอนนี้เพื่อนๆ ที่ยังอยู่ก็จะให้กลับไป แต่ไม่ล่ะค่ะ ไม่อยากกลับไปสภาพเก่าๆ แล้วค่ะ คนที่ทะเลาะก็ออกไปแล้วนะคะ หลังจากที่เราออกไปซัก 2-3 เดือนนี้แหละค่ะ จากคุณ : nongmi (nongmi) - [ 7 ก.พ. 52 16:22:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 งานหนักและกดดัน ยังทนได้ค่ะ แต่ที่ทนไม่ได้ คือ เปลี่ยนหัวหน้ากระทันหัน แล้วมาเจอหัวหน้าประเภทไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่เค้นจะเอาผลงานเข้าตัวเอง ทนไม่ไหวเลยขอบาย เพราะหัวหน้างานเป็นปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งในการตัดสินใจเลือกงานของเราค่ะ จากคุณ : จ๊ะจ๋าหน่อยนะจ๊ะ - [ 7 ก.พ. 52 23:40:21 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อยากเตะก้นเจ้านาย ครับ แล้ว  เอาใบลาออกฟาดใส่หน้ามัน   เบื่อๆๆๆๆ  ใอ้หัวเถิกมากๆๆๆๆๆ จากคุณ : AP (run1511) - [ 8 ก.พ. 52 19:06:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ทำอยู่  เซ็งสุดๆกะหัวรองหน้าใจแตก ชอบเล่นhi5 ชอบไปคาราโอเกะร้องเพลง กอล์ฟ ไมค์ แอบไปดูหนังตอนบ่าย2ที่ central world โยนงานมาให้รับผิดชอบ  โยนโน่น นี่มาให้ทำ รวมทั้งโยนความผิดมา ตัวดำเป็นตอตะโก แถมใจยังดำ ขี้หลีสาวอีก เซ็ง จากคุณ : คนบ่น - [ 9 ก.พ. 52 03:41:23 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นอีกสาเหตุที่เราลาออกครั้งแรกน่ะ.... ตอนนั้นกำลังเรียนโท แล้วก็งานก็หนักมาก ๆ เคยกลับบ้านตีสามก็มี ถ้าเป็นงานปกติก็กลับ สองทุ่ม เอาเวลาไปทำรายงานไม่ค่อยได้เลย... เสาร์ อาทิตย์เรียน ดังนั้น สาเหตุของเรามี 2 อย่าง คือ เราเครียดกับงานแล้วก็เรียน เพราะต้องการทำให้ดีทั้งสองอย่าง แล้วพอเราเรียนไปเทอมหนึ่ง งานก็ตกต่ำลงหน่อยน่ะค่ะ แล้วยังเผื่อแผ่ความเครียดไปยังคนรอบข้าง....ซึ่งเขารู้สึกได้ แต่ไม่มีใครว่า เพราะเขาเข้าใจ เราได้ยื่นลาออกไป 2 ครั้ง พี่เขาไม่ให้ออก เพราะยังให้โอกาส ให้เวลาเราปรับตัวอยู่ จนในที่สุด เรารู้สึกว่าเป็นตัวถ่วงให้ชาวบ้านน่ะ ก็เลยมุ่งมั่นครั้งสุดท้ายว่าต้องออก พี่เขาก็เลยใจอ่อนยอมให้ออกน่ะค่ะ..... ถามว่าเสียดายไหม ก็เสียดายค่ะ ที่นี้เป็นที่ที่เราเริ่มต้น สิ่งแวดล้อม ทุกอย่างดีหมด แม้ว่างานหนัก แต่งานและพี่ ๆ ที่นั้นน่ะค่ะ สอนเราจนเป็นเราทุกวันนี้ค่ะ เราเองแหละที่ตอนนั้นทนไม่ได้แล้ว.... ทุกวันนี้ก็ยังไปแวะเวียนที่บริษัทเดิมอยู่เสมอ ๆ ค่ะ.... จากคุณ : skyrocket - [ 10 ก.พ. 52 15:36:46 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผมเคยลาออกจากงานที่แรกเพราะเบื่อเจ้านาย(ไม่ท้องานแม้จะหนักก็บรรลุมาแล้ว) แต่เจ้านายมันใช้อารมณ์อย่างมากทุกครั้งที่ประชุม...เห็นแก่ตัวเอาผลประโยชน์เข้าตัวเองทุกครั้งทั้งที่มันไม่ได้ทำ...งานตำแหน่งที่ดีด้วยแต่ไม่มีใจอยู่แล้ว มาที่ใหม่งานหนักกว่าที่เก่าเยอะแล้วยังมาเจอกดดันจากสังคมในแผนกรอบข้างเพราะเราเข้ามาแบบโปรไฟล์ดีกว่า...ฟ้องนาย, กั๊กงานไม่บอก, กระแทกแด๊กดันทุกที, คอยแอบมองการเคลื่อนไหวทุกก้าวของเรา...ผมทนมาได้เป็นปีแล้วครับไม่เคยได้ร้องให้ก็ร้องอยู่ประจำช่วงแรกเพราะมีภาระบ้าน,พ่อแม่, ที่มันหนักเหลือเกินทุกวันนี้ก็ยังอยู่เพราะต้องทนไปก่อนให้ได้ที่ใหม่ค่อยว่ากัน........จากบทเรียนนี้ผมก็สรุปได้ว่างานหนัก,เหนื่อย แค่ไหนเราทุกคนทำได้ครับแต่ POINT อยู่ที่ว่าทำแล้วได้อะไรตอบแทนหรือมีใครเห็นคุณค่าของเราไหมครับ... จากคุณ : กบเลือกนาย - [ 10 ก.พ. 52 21:30:02 A:125.24.21.178 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ทำงานที่หนักสุด คือ เป็นพนักงานขายอาหารสัตว์โรงงานใหม่เพียงคนเดียว ต้องรับผิดชอบสินค้าทั้งโรงงาน ต้องทำยอดขาย 30 ล้านบาท/เดือน ต้องขยายตลาดตามกำลังการผลิตของโรงงาน คู่แข่งคือ ซี.พี./เบทาโกร/ป.เจริญพันธุ์/เซ็นทาโก/คาร์กิลล์/สตาร์ฟีด/โนโว่ฟีดฯลฯ ที่สำคัญขายได้แล้วต้องเก็บเงินให้ได้ 100% จากคุณ : 1900 - [ 11 ก.พ. 52 22:36:35 A:125.24.152.203 X: TicketID:039351 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คับที่อยู่ได้คับใจอยู่อยากจริงๆ ค่ะ งานหนักเท่าไหร่นอนหลับไปหรือไปพักผ่อนก็จะดีขึ้น แต่ถ้าไม่มีใจทำงาน เบื่อเพื่อนร่วมงาน หรือทัสนคติไม่ตรงกัน จะทำให้ไม่อยากทำงานเราจะไม่อยากเรียนรู้ในองค์กร หรือดูเป็นคนเฉื่อยชา หมดไฟไปไหนที่สุดค่ะ จากคุณ : nunaekitty8111 - [ 12 ก.พ. 52 01:11:15 ]