ความคิดเห็นที่ 1 ต้องยอมรับครับ ว่าพี่สวยนั้น หน้าตาก็ดี อัธยาศัยก็ดี ต้อนรับลูกค้าก็อบอุ่น ส่วนคุณลุงนั้น หน้าดุ พูดน้อย ซึ่งทำให้ลูกค้ารู้สึกกลัวอยู่หน่อยๆ สิ่งที่ผมทำให้ผมคิดว่า ทั้งสองร้านนี้แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด ก็คือ เมื่อผมถามรายละเอียดเกี่ยวกับยาที่ผมคิดจะซื้อ... คุณลุงก็มักจะไม่ค่อยตอบ หรือตอบแบบสั้นๆเหมือนไม่ค่อยจะเต็มใจตอบซักเท่าไร แต่กับพี่สวย, พี่เขาสามารถบอกวิธีการกินยา, ข้อห้ามต่างๆในการกินยา และตอบข้อมูลเกี่ยวกับยาได้อย่างละเอียด และเพราะความที่พี่สวยเป็นคนคุยเก่ง พี่เขาจึงชอบให้คำแนะนำเกี่ยวกับการดูแลรักษาตัวแบบฟรีๆ โดยไม่คิดเงินอีกต่างหาก ผมต้องการคำแนะนำเกี่ยวกับการให้ยาสำหรับเด็ก และ ร้านยาพี่สวยก็มียาสำหรับเด็กมากกว่าร้านลุงเสียอีก (ช่วงหลังคุณลุงมักไม่ค่อยสต็อคยาของเด็กไว้ เพราะบอกว่าขายไม่ค่อยดี) นี้จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมต้องเปลี่ยนมาซื้อยาที่ร้านพี่สวยแทนร้านคุณลุงนั่นเอง เจ้านลเองก็ชอบไปวิ่งเล่นในร้านยาของพี่สวยครับ อาจจะเป็นเพราะความที่พี่เขาก็ยังไม่มีลูก พี่เขาก็เลยชอบเล่นกับเด็ก ทำให้เวลาที่ผมไปเดินเล่นกับลูกในตอนเย็น ผมจึงมักจะแวะให้ลูกเข้าไปตากแอร์ในร้านพี่สวยอยู่บ่อยๆ โชคดีของผม เกิดขึ้นจากการพาลูกไปเล่นในร้านพี่สวยนี่แหล่ะครับ !!! มีอยู่วันหนึ่ง, ผมก็พานลไปเดินเล่นและแวะไปทักทายที่ร้านพี่สวยตามปกติ ระหว่างที่พี่สวยกำลังเล่นกับลูกผมอยู่นั้น ผมก็ลองหันมามองดูชั้นวางสินค้าในร้านซะหน่อยว่า มีอะไรแปลกๆที่น่าเอาไปขายในอีเบย์บ้าง และแล้วผมก็เพิ่งมาสังเกตเห็นในสิ่งที่ผมไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน !!! เมื่อผมพบว่ามี สินค้าจำนวนมากที่ผมคิดว่าน่าจะขายได้ ถูกวางอยู่บนชั้นวางของเต็มไปหมด !!! ยิ่งไปกว่านั้น สินค้าที่ตอนผมทำวิจัยและพบว่า น่าจะขายดี แต่ผมไม่รู้ว่าจะไปหาซื้อได้ที่ไหนนั้น ก็ถูกวางอยู่เต็มชั้นอีกเช่นกัน สิ่งที่ผมกำลังพูดถึงก็คือ สินค้าเกี่ยวกับครีมบำรุงผิวสำหรับผู้หญิง, สมุนไพร/ยาที่เกี่ยวกับการลดความอ้วน, เครื่องสำอาง และอีกสารพัดสินค้าแปลกประหลาดที่เกี่ยวกับผู้หญิงนั่นเอง ในชั้นวางของในร้านพี่สวยนั้น นอกจากจะมีผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับยาวางอยู่เต็มไปหมดแล้ว พี่สวยยังขายผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับผู้หญิง สตรีมีครรภ์ และสินค้าเกี่ยวกับความงามอีกด้วย นี่มันอะไรกันเนี่ย?? ตลอดเวลาที่เดินเข้าออกร้านพี่สวย ผมมัวเอาตาไปไว้ที่ไหนกัน?? จากคุณ : แมวกนล - [ 10 ก.พ. 52 16:13:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จริงๆแล้ว สินค้าเหล่านี้ก็ถูกวางอยู่ในร้าน ตั้งแต่วันที่พี่สวยเปิดร้านนั้นแหล่ะครับ ผมเองก็ควรที่จะเห็นตั้งแต่ตอนที่ผมเดินเข้าร้านเป็นครั้งแรกซะด้วยซ้ำ แต่ที่ผมไม่เคยสังเกตเห็น, อาจจะเป็นเพราะ ความที่ผมรู้ว่า ผมต้องการจะซื้อยาชื่ออะไร เมื่อผมผลักประตูเข้าไปในร้าน ผมก็มักจะบอกชื่อยา ปรึกษาเรื่องยา จ่ายเงิน แล้วก็กลับบ้านเลยโดยไม่ได้สนใจสินค้าอื่นๆในร้าน หรือไม่ก็เพราะผมต้องวุ่นวายกับการจับเจ้านลที่ชอบซนจนเกือบทำของในร้านพี่สวยเสียหายอยู่บ่อยๆ, เลยทำให้ไม่ทันสนใจมองสินค้าเกี่ยวกับครีม สบู่ สมุนไพรทั้งๆที่มันก็ถูกวางขายอยู่เต็มไปหมด ผมคิดว่าสินค้าเหล่านี้ มีความเหมาะสมที่จะนำไปขายในอีเบย์มาก เพราะเท่าที่ผมสังเกต ฝรั่งจะชอบสินค้าที่ผลิตจากสมุนไพรธรรมชาติเอามากๆ ในบ้านเรามีสินค้าเกี่ยวกับสบู่ แชมพู สารพัดครีมซึ่งผลิตจากสมุนไพรอยู่เยอะแยะ สินค้าส่วนใหญ่ก็มีราคาไม่แพง น้ำหนักเบาและ ค่าส่งก็ไม่แพง และข้อดีที่สุดก็คือ มันถูกผลิตในประเทศไทย!!! ทำให้สินค้ามีเอกลักษณ์ แตกต่างจากพวกครีมแพงๆที่ขายกันอย่างดาษดื่นในอีเบย์ และผมก็คิดว่า สินค้าเหล่านี้ น่าจะเหมาะมากกับผู้หญิงเอเชียที่อาศัยอยู่ในอเมริกา เพราะว่าผิว, เส้นผม และระบบร่างกายของคนเอเชียนั้นไม่เหมือนของฝรั่ง ผมคิดว่าผู้หญิงเอเชียที่อาศัยอยู่ในถิ่นฝรั่ง น่าจะหาสินค้าที่มีสูตรเฉพาะคนเอเชียได้ยากแน่ๆ (เหมือนตอนขายโปสการ์ดในหลวงอีกแล้วครับท่าน) และถ้าลูกค้าสตรีเหล่านี้ ได้ใช้สูตรเฉพาะสำหรับคนเอเชีย ก็คงจะติดใจกันเป็นแน่ เพราะสูตรที่ผลิตมาเพื่อผิวของฝรั่ง จะมาสู้สูตรที่ผลิตเพื่อคนเอเชียได้ยังไง จริงมั้ยครับ? แถมยังเป็นสินค้าที่ใช้แล้วหมดไป หากลูกค้าถูกใจแล้ว เขาก็น่าจะกลับมากซื้อซ้ำอยู่เรื่อยๆด้วย สิ่งที่ผมคิดจะทำในตอนแรกก็คือ ต้องซื้อของจากร้านพี่สวย แล้วนำไปถ่ายรูปเพื่อทำโฆษณาไว้ขายในอีเบย์ แต่ผมก็มานั่งนึกว่า หากจะต้องซื้อสินค้าหลายๆชนิด เพื่อนำไปทดลองขาย แล้วเกิดขายไม่ออกขึ้นมาจริงๆ? มันก็คงจะเปลืองเงินอยู่เหมือนกัน ถ้าผมสามารถยกของร้านพี่สวยไปถ่ายรูปที่บ้านเพื่อเอาไปโฆษณา และเมื่อผมสามารถขายได้ ผมค่อยมาซื้อสินค้าที่ร้านพี่สวยแล้วค่อยนำไปส่งให้ลูกค้า น่าจะประหยัด และ ลดความเสี่ยงในการลงทุนได้เป็นอย่างมาก เสมือนให้ร้านพี่สวยเป็นสต็อคสินค้าของผมไงล่ะครับ ผมตัดสินใจ รวบรวมความกล้าอยู่ 3 วัน, ในที่สุด ผมก็ไปคุยกับพี่สวยว่า ผมอยากทำธุรกิจโดยจะนำของในร้านพี่เขามาขายต่ออีกที โดยผมอาจจะต้องขอยืมสินค้ามาถ่ายรูปที่บ้าน เพื่อทดลองวางขายดูก่อน แล้วค่อยมาซื้อกับพี่สวยเมื่อสินค้าขายได้ ผมได้อธิบายว่า ผมจะซื้อสินค้าจากร้านพี่สวยในราคาปลีกที่วางขายอยู่ในร้าน เพื่อให้พี่สวยยังคงได้กำไรแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย โดยผมจะเอาสินค้าทั้งหมดไปไปขายในอินเตอร์เน็ต ซึ่งทำให้ผมสามารถบวกราคาขายได้และยังมีกำไร พี่สวยงุนงงอยู่สักพัก แต่หลังจากที่ผมอธิบายจนพี่สวยเข้าใจ พี่เขาก็ตอบตกลงในทันที เพราะพี่เขาไม่มีความรู้เรื่องการขายของทางอินเตอร์เน็ตเลย และพี่เขาก็ไม่อยากที่จะไปขายของในอินเตอร์เน็ตด้วย พี่สวยบอกว่าไม่มีเวลาว่างที่จะไปดูแลการขายและจัดส่ง เพราะลำพังแค่ขายในร้านก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว พี่เขายินดีที่จะให้ผมยืมของอะไรก็ได้ที่ผมอยากจะนำไปทดลองขาย โดยเมื่อถ่ายรูปเสร็จแล้วค่อยเอามาส่งคืน และหากสามารถขายได้แล้ว ก็ค่อยกลับมาซื้อของที่ร้านพี่เขา เพื่อนำไปส่งให้ลูกค้าของผมอีกทีหนึ่ง สำหรับผม นี่เป็นการตกลงการซื้อขายที่เยี่ยมยอดมาก ผมไม่ต้องจ่ายเงินซื้อของ เพื่อมาถ่ายรูป, แถมยังมีสินค้าทั้งร้าน รอให้ผมไปเอามาอีกต่างหาก ผมไม่ต้องดูแลสต็อค เพราะพี่สวยช่วยดูแลของทั้งหมด (ก็มันเป็นของในร้านของพี่เขานี่ครับ) ผมไม่ต้องไปวิ่งหาที่ซื้อสินค้า หรือคอยมองหาสินค้าชนิดใหม่ๆให้ยุ่งยาก เพราะมีเซลแมนมากมาย เข้ามาติดต่อพี่สวยเพื่อขอวางสินค้าใหม่ๆอยู่เสมอ และถ้าหากผมขายของได้ ผมก็ได้เงิน พี่สวยก็ได้เงิน แต่ถ้าผมขายไม่ได้ ผมก็เสียแค่ค่าวางสินค้าให้กับอีเบย์, ส่วนพี่สวย ไม่ต้องเสียอะไร ถ้าผมจะโทษว่า ทำไมผมถึงขายไม่ได้ ก็คงเพราะผมโง่เองที่เลือกสินค้าผิดตัว หรือวิจัยการตลาดสินค้าผิดพลาด ไม่ได้ผิดที่สินค้าหรือผิดที่พี่สวยแต่อย่างไร แต่ก็มี ปัญหากวนใจผมอยู่นิดหน่อย..... จากคุณ : แมวกนล - [ 10 ก.พ. 52 16:18:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องเกิดขึ้นในช่วงก่อนที่ลูกผมจะหายเป็นหวัด บังเอิญว่ายาแก้อักเสบตัวหนึ่งดันหมดเสียก่อนและร้านพี่สวยก็ขายหมดอีกเหมือนกัน (ช่วงนั้น คนเป็นหวัดเยอะมากครับ) ผมก็เลยลองแวะไปที่ร้านคุณลุงเจ้าเก่าซะหน่อย เพราะปัจจุบัน ผมมักจะไปซื้อยาที่ร้านพี่สวยเสมอๆ จนแทบไม่ได้มาซื้อยาที่ร้านลุงหลายเดือนแล้ว แต่การเข้าไปซื้อยาที่ร้านลุงในครั้งนี้นั้น มีเรื่องให้ผมประหลาดใจพอสมควร อย่างที่ผมเล่าไปแล้วว่า คุณลุงเจ้าของร้านจะหน้าตาดุๆ เวลาผมถามเกี่ยวกับเรื่องยา ก็มักจะไม่ค่อยตอบ หรือเลี่ยงๆ ตอบไม่ตรงคำถาม แต่วันนี้นั้น คุณลุงออกมารับลูกค้าอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส แถมพยายามชวนพูดคุยด้วย ซึ่งถ้าเป็นปกติแล้ว ลุงเขาจะไม่ทำแบบนี้แน่ๆ ด้วยความที่รู้สึกประหลาดใจกับการเปลี่ยนไปอย่างหน้ามือเป็นหลังมือของคุณลุงร้านขายยา เมื่อจ่ายเงินเสร็จ, ผมก็เลยชวนคุยไปทำนองว่า ปกติเห็นลุงดูเครียดๆ แต่วันนี้ทำไมอารมณ์ดีจังเลย สงสัยช่วงนี้ คนเป็นหวัดเยอะ เลยขายยาได้ดีซินะครับ? แค่นั้นแหล่ะครับ ใบหน้าที่เมื่อกี้ยังมีรอยยิ้มอยู่ก็หายไป... แล้วใบหน้าที่ดุๆก็กลับคืนมาอยู่บนหน้าของคุณลุงทันที ลุงเขาพูดทำนองว่า ไอ้ที่ขายดี มันก็ดีแค่บางร้าน แล้วคุณลุงก็รีบเดินหายเข้าหลังร้านไป โดยไม่คุยกับผมต่ออีกเลย ผมแทบจะนึกออกในทันทีเลยว่า สาเหตุที่ทำให้คุณลุงอารมณ์บูดขึ้นมาคืออะไร? ต้องเป็นเพราะลูกค้าย้ายไปซื้อยาร้านพี่สวย จนทำให้ลูกค้าของร้านคุณลุงลดลงมากแน่ๆเลยครับ จริงๆแล้ว ผมคิดว่า เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นโดยทั่วไป เมื่อมีร้านใหม่ที่อะไรๆก็ดีกว่าร้านเก่า ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องสินค้า, ราคา, บริการ หรือรูปร่างหน้าตาคนขาย ลูกค้าก็มักจะเปลี่ยนไปซื้อของที่ร้านใหม่โดยทิ้งร้านเก่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่ปัญหาของผมก็คือ เรื่องธรรมดาเรื่องนี้ มันดันไม่ยอมหลุดออกไปจากใจผมซักที ผมรู้สึกผิดครับ... เหมือนกับว่าผมก็เป็นหนึ่งในเหตุผล ที่ทำให้คุณลุงที่ผมรู้จักและซื้อยากันมาก็นาน ต้องไม่สบายใจเพราะยอดขายตก หลังจากนั้น ทุกครั้งที่ผมขับรถผ่าน ผมก็มักจะแอบมองเข้าไปในร้านพี่สวยกับร้านของคุณลุง ภาพที่ผมมักจะเห็นบ่อยๆก็คือ มีลูกค้าอยู่เต็มร้านพี่สวย แต่ไม่มีลูกค้าอยู่ในร้านคุณลุงซักกะคนเดียว ทั้งๆที่ทั้งสองร้าน อยู่ห่างกันแค่ 3 ห้องเท่านั้นเอง และเหตุผลที่ทำให้ผมยิ่งไม่สบายใจเอามากๆก็คือ ปกติแล้ว คุณลุงแกมักจะนั่งอยู่หลังร้าน เมื่อมีลูกค้า คุณลุงถึงจะออกมาข้างหน้าร้านเพื่อขายของ แต่ภาพที่ผมมักจะเห็นในช่วงหลังก็คือ คุณลุงมักจะมานั่งซึมอยู่หน้าร้าน ผมคิดว่า การที่มีลูกค้าน้อยลง หรือ อาจจะแทบไม่มีเลยนั้น คงทำให้ลุงแกเสียกำลังใจไปมาก เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกผิด และรบกวนจิตของผมอยู่ตลอดเวลา ในที่สุด ผมก็ปรึกษาเรื่องนี้กับภรรยาผมครับ ผมคงทนไม่ได้แน่ๆ ถ้าผมจะต้องไปซื้อของที่ร้านพี่สวย เพื่อมาขายต่อในอีเบย์ โดยที่ยังคงมีหน้าตาเศร้าๆของคุณลุงมาคอยหลอกหลอนอยู่ในใจผมทุกครั้ง และแล้ว ผมก็ได้ทางออกครับ วิธีแก้ปัญหาที่เรานึกออกก็คือ "การกระจายรายได้" นั่นเอง สรุปก็คือ นับแต่นี้ ถ้าลูกผมไม่สบาย, ผมก็จะไปซื้อยาของลูกที่ร้านของพี่สวย เพราะพี่สวยมีสต็อคยาสำหรับเด็กมากกว่า และมียาหลากหลายกว่าร้านคุณลุง และถ้าหากผมหรือ ภรรยาไม่สบาย, ผมก็จะไปซื้อยาที่ร้านของคุณลุงครับ ด้วยวิธีนี้ ผมเชื่อว่าพี่สวยก็จะมีเงินเข้ากระเป๋าจากจากค่ายาของลูกผม และคุณลุงก็จะได้เงินเข้ากระเป๋าจากเงินค่ายาของผมกับภรรยา ผมไม่ได้บอกการตัดสินใจนี้ให้พี่สวยฟัง เพราะผมคิดว่า พี่เขาก็คงจะไม่เดือดร้อนที่จะมีรายได้จากการขายยาให้กับผมและแฟนลดลง ปกติผมก็ไม่ค่อยได้ซื้อยาให้ตัวเองอยู่แล้ว แต่ที่แน่ๆ ผมจะได้เลิกรู้สึกผิดที่จะขับรถผ่านหรือ มองเข้าไปในร้านของคุณลุง อย่างน้อยคุณลุงก็คงจะรู้สึกดีและยิ้มได้ทุกครั้งที่ผมจะเดินเข้าไปซื้อยา จากคุณ : แมวกนล - [ 10 ก.พ. 52 16:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เรื่องนี้ดูๆไปก็เหมือนจะเป็นเรื่องเล็กน้อย ที่ผมคิดมากไปคนเดียว แต่เมื่อผมนึกย้อนกลับไป ผมรู้สึกเหมือนกับว่า ผมกำลังทำในสิ่งที่ถูกต้องสำหรับผม ผมไม่โกหกตัวเองว่า ผมกังวลกับเรื่องเล็กน้อยเรื่องนี้จริงๆ และผมก็ดีใจมากที่ผมสามารถแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้อย่างลงตัว ผมคิดว่า ผมได้เรียนรู้สิ่งสำคัญในเรื่องนี้หลายเรื่อง 1. แม้ผมจะไม่ลงได้ลงทุนใช้ "เงิน" เพื่อซื้อของมาขายต่อ แต่ผมต้องลงทุนอย่างหนักในการสร้างความสนิทสนม ถ้าผมไม่ได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับพี่สวยมาก่อน ผมก็คงจะยืมสินค้ามาถ่ายรูป และ ตกลงขายของกับพี่เขาไม่ได้แน่ๆ ดังนั้นต่อไป ผมก็ควรที่จะสร้างความสัมพันธ์ดีๆกับคนขายอื่นๆไว้บ้าง เผื่อจะโชคดีได้ผู้ช่วยแบบพี่สวยอีกซักคน 2. ผมรู้สึกว่า การที่ผมจะเข้าไปในตลาดที่มีคู่แข่งเยอะๆนั้น ไม่ได้น่ากลัวแต่อย่างไรเลย เพราะผมคิดว่าสิ่งสำคัญในการเริ่มธุรกิจใหม่ อยู่ที่การรู้ตัวเองว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ และเรามีอะไรดีพอที่จะสู้เขาได้บ้าง ยกตัวอย่างร้านพี่สวย, พี่เขาไม่กลัวว่า แถวบ้านผมจะมีคู่แข่งอยู่กี่ร้าน พี่สวยมั่นใจว่า จะสามารถอยู่รอดได้ เพราะพี่สวยมั่นใจในการให้บริการ, หน้าตาและบุคลิกที่กินขาด, ข้อมูลการแพทย์ที่ทันสมัย, แนะนำการดูแลตัวเองให้ฟรีๆ ฯลฯ เหล่านี้เป็นการเพิ่มมูลค่าที่พี่สวยใส่เข้าไปในบริการ โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายแต่อย่างใด ลูกค้าก็ย่อมรู้สึกถึงความคุ้มค่ากว่าที่อื่น และจะกลับมาใช้บริการซ้ำอีก หากว่าหายป่วยเพราะยาหรือคำแนะนำของพี่สวย ดังนั้น หากผมต้องเปิดธุรกิจใหม่ ผมก็ต้องค้นหาให้เจอว่า สิ่งที่ผมสามารถเพิ่มเติมให้กับลูกค้าได้คืออะไร? อะไรบ้างที่ผมสามารถทำได้ และคู่แข่งผมทำไม่ได้ (หรือยังไม่ได้ทำ) มีอะไรบ้างที่สามารถทำให้ลูกค้ามีความสุขได้ โดยไม่ใช้การลดราคา หากพี่สวยมาเปิดร้านโดยใช้การลดราคา โดยที่พี่เขาไม่มีข้อดีอื่นๆเพิ่มให้กับลูกค้าล่ะก็ ป่านนี้ร้านพี่เขาคงเจ๊งไปเรียบร้อยแล้วล่ะครับ และที่สำคัญคือ หากคุณลุงมีการปรับปรุงร้าน หรือยิ้มเรียกลูกค้ามาตั้งแต่ต้น ลูกค้าก็คงไม่ลดลงเร็วขนาดนี้หรอก 3. ผมคิดว่าการแก้ปัญหาโดยการใช้ "การกระจายรายได้"ในแบบของผมนั้น ทำให้ผมนึกโยงไปถึงเรื่องอีกหลายๆเรื่อง ผมเคยเห็นร้านโชว์ห่วย หรือ ร้านค้าย่อยๆเยอะแยะที่กำลังย่ำแย่ จากการที่มีร้านสะดวกซื้อมาเปิดให้บริการใกล้ๆ ตลอด 24 ชั่วโมง ผมเคยอ่านข่าวเยอะแยะถึงกรณีที่คนในพื้นที่ รวมตัวกันต่อต้านห้างใหญ่ๆที่พยายามจะเข้ามาเปิดในท้องถิ่นนั้นๆ โดยกล่าวหาว่าจะเข้ามาทำลายธุรกิจรายย่อยในพื้นที่ ก็เหมือนเรื่องราวของกรณีร้านยาสองร้านนี้แหล่ะครับ ผมไม่ปฏิเสธ ความเจริญที่เข้ามาใหม่ เพราะเป็นสิ่งดีและเพิ่มความสะดวกสบายให้กับผม แต่ผมก็คงจะไม่หน้ามืดตามัว ซื้อทุกอย่างจากร้านใหม่ ทั้งๆที่หลายๆอย่าง ผมก็สามารถซื้อได้ในร้านเก่า แถมบางทียังได้ส่วนลดจากการที่รู้จักกันมานานอีกด้วย ด้วยความคิดแบบกระจายรายได้ ให้ทุกคนได้เงินจากกระเป๋าผมแบบทั่วถึงกัน เรียกว่าแบ่งๆกันเอาไปใช้ ผมหวังว่า วิธีนี้น่าจะสามารถช่วยชะลอปัญหาหลายๆอย่างที่จะเกิดตามมา และเป็นการเพิ่มเวลาให้ทั้งสองฝ่ายได้ปรับตัวเข้าหาลูกค้าให้มากยิ่งขึ้นครับ เรียกว่า ถ้าร้านคุณห่วย คุณก็ยังพอมีเวลาจะปรับปรุงตัว แต่หากร้านคุณไม่ยอมพัฒนาเลย อนาคตก็คงต้องเป็นไปตามกลไกของตลาดและเป็นไปตามกฎแห่งกรรม นั้นก็คือ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมนั่นเองครับ   สุดท้ายนี้ หากผมมีโอกาส ผมก็น่าจะเข้าไปคุยกับร้านคุณลุงเพื่อตกลงหาสินค้าในร้านคุณลุงเพื่อมาขายในอีเบย์เหมือนกัน โชคดีที่ร้านคุณลุงมีขายพวกยาแผนโบราณอยู่ด้วย อย่างน้อยคงไม่แย่งลูกค้ากับของพี่สวยแน่นอน แต่ผมคงต้องรวบรวมความกล้านานกว่าตอนที่ผมจะไปคุยกับพี่สวยแน่ๆเลยครับ ก็คุณลุงท่าน(หน้า)ดุซะขนาดนั้นนี่นา ผมคงต้องเตรียมความกล้าไปเยอะแบบสุดๆเลยล่ะครับ ___________________________________ หากมีเพื่อนสนใจอยากนำบทความของผมไปเผยแพร่ต่อที่อื่น ผมก็ยินดีและต้องขอบคุณล่วงหน้ามากเลยนะครับ ขอเพียงช่วยบอกด้วยว่า ที่มาของบทความนี้มาจาก www.porpeangseller.com (นักขายพอเพียง-เวปผมเองครับ) และจะขอบคุณมาก หากจะช่วยบอกผมด้วยว่า เพื่อนๆนำไปโพสที่เวปไซท์ไหน? เพื่อที่ผมจะได้ตามไปดูข้อเสนอแนะ เพื่อนำมาปรับปรุงการเขียนให้ดียิ่งๆขึ้นไปด้วยครับ ___________________________________________________ อ่านบทความก่อนหน้านี้ได้ที่ "เมื่อผมต้องตกตะลึงกับเศรษฐกิจพอเพียงที่หลังบ้านผม" http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B7495730/B7495730.html แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 52 17:44:48 จากคุณ : แมวกนล - [ 10 ก.พ. 52 16:31:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตามอ่านทุกตอน ยอดเยี่ยมมากๆ ครับ ต้องเยี่ยมชมเว็บสักหน่อย จากคุณ : นายโอ้นโต้น - [ 10 ก.พ. 52 16:51:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ซึ้งในน้ำใจครับ : ) ... บุญรักษาครับ : ) จากคุณ : Bother Boy ! - [ 10 ก.พ. 52 17:15:10 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แวะมาขอบคุณค่ะ อ่านง่ายดีค่ะ ขออนุญาตทำลิงค์ไปอันเก่า ๆ นะคะ  เผื่อใครหาไม่เจอค่ะ^^ เมื่อผมการขายของในอีเบย์ ด้วย แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B7492911/B7492911.html เมื่อผมต้องตกตะลึงกับเศรษฐกิจพอเพียงที่หลังบ้านผม http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B7495730/B7495730.html จากคุณ : riskx_ray - [ 10 ก.พ. 52 19:32:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณคร้าบ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 10 ก.พ. 52 19:41:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบบทความนี้มากค่ะ ขอบคุณนะคะ   จากคุณ : Alexandria - [ 10 ก.พ. 52 20:44:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ข้อความดีมากมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : noo_pizza - [ 10 ก.พ. 52 22:07:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามมาอ่าน มีตอนต่อไปไหมครับ จากคุณ : ผู้ผ่านเข้ารอบ - [ 10 ก.พ. 52 23:35:14 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สมัครเป็นแฟนคลับ ตามอ่านทุกตอนเลยค่ะ จากคุณ : งามสามโลก - [ 11 ก.พ. 52 00:28:16 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เยี่ยมครับ จากคุณ : คิดบวก - [ 11 ก.พ. 52 09:03:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คำพูดถ่ายทอดให้เห็นภาพได้ชัด เรียบเรียงดีไม่วกวนเลยครับ มีแค่อุปสรรคเดียวสำหรับผม คือมันยาวไปนิด จนต้องอ่านข้ามๆไปบ้างในตอนหลังๆ จากคุณ : ดาวสุริยะ - [ 11 ก.พ. 52 09:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตามมาอ่านครับ จากคุณ : นายไวรัส - [ 11 ก.พ. 52 15:05:24 ]

ความคิดเห็นที่ 16 จากคุณ : wbj - [ 12 ก.พ. 52 00:58:19 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอตามมาอ่านด้วยคนครับ ตอนนี้ผมเองก็จะเปิดร้านเหมือนกัน เจอร้านเก่าแก่ด้วย แต่่ก็มั่นใจว่าทำได้ เลยคิดว่าจะทำแล้วครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะครับ จากคุณ : seto16 - [ 12 ก.พ. 52 20:36:05 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านจบด้วยความเพลิดเพลินอย่างสนุกสนาน ทั้งๆที่ยาวมาก คม และเห็นการอยู่รอดใน ทะเลสีเลือดอย่างชัดเจนแบบบ้านๆ เห็นจุดแข็งที่ชนะจุดอ่อนที่ชัดมาก ง่ายต่อการนำไปใข้กับตัวเองหรือต่อยอด concept ให้ A+ ครับ จากคุณ : กระบี่ไร้คม (กระบี่ไร้คม) - [ 13 ก.พ. 52 05:52:49 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG - [ 13 ก.พ. 52 08:58:03 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้วเห็นภาพชัดเจนค่ะ ได้ข้อคิดดี ๆ ด้วย ขอบคุณนะคะ จากคุณ : Demo's sister - [ 13 ก.พ. 52 19:04:50 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณครับ จากคุณ : มดแดงวี4 - [ 13 ก.พ. 52 19:55:23 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้วเข้าใจเลยค่ะเรื่องกระจายรายได้ค่ะ หากเราอยู่กันแบบเกื้อกูล ก็คงจะทำให้สังคมและเศรษฐกิจในภาพรวมดีขึ้น ซึ่งปัจจุบันความคิดความเป็นผู้ชนะเข้ามาเกี่ยวข้อง เลยทำให้การอยู่ด้วยกันอย่างพึงพากันลดลง ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์นะคะ ^_^ จากคุณ : มะเปรี้ยว - [ 14 ก.พ. 52 09:53:49 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เขียนดี ให้ความเข้าใจดี และให้ความรู้สึกดีไปพร้อมพร้อมกัน การกระจายรายได้เป็นสิ่งที่สามีดิฉันชอบพูดเสมอ เวลาไปเที่ยวต่างจังหวัด สามีจะชอบซื้อของจากชาวบ้านที่ตั้งเพิงขายอยู่หน้าบ้าน หรือข้างถนน นำพืชผักผลไม้สดสดจากไร่มาขายเอง แถมราคาไม่ต้องต่อเพราะไม่แพงด้วย จากคุณ : Funnyfamily - [ 14 ก.พ. 52 13:56:38 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณครับ  เห็นสิ่งที่ คุณแมวกนล เขียนแล้ว อยากนำไปใช้ในการทำธุรกิจเลยอ่ะครับ   ทั้งเรื่องการบริการลูกค้าของพี่สวยและการกระจายรายได้สู่ผู้อื่นของคุณ  เยี่ยมจริงๆ ครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 52 20:16:58 จากคุณ : ดช กระต่าย - [ 15 ก.พ. 52 11:45:11 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ความคิดดีครับ จากคุณ : academician - [ 15 ก.พ. 52 13:56:04 A:12.129.136.81 X: TicketID:075095 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ผู้บริโภค เป็นผู้กำหนดความอยู่รอดของกิจการ ส่วน จขกท เป็นผู้บริโภคที่มีน้ำใจจริงๆ เป็นผมก็คงทำเหมือนคนทั่วๆไป เพราะหวังว่าจะทำให้คุณภาพของสินค้าและบริการโดยรวมดีขึ้น (เห็นมั้ยครับ ลุงบริการดีขึ้นเยอะเลย) แต่ไม่นับห้างต่างชาตินะครับ ยังไงก็อุดหนุนคนไทยก่อน จากคุณ : pirate - [ 15 ก.พ. 52 15:02:57 A:117.47.198.180 X: TicketID:202105 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้วได้ความรู้และความรู้สึกดีๆ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ต้นจั่น - [ 15 ก.พ. 52 16:30:42 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ++++++++++ 1 ล้านอัฟครับพี่ จากคุณ : 555 - [ 15 ก.พ. 52 22:02:15 A:192.168.0.17 X:125.27.67.224 TicketID:204639 ]