ตอนที่ 9: บทโศก “ฉันกับเจ้านาย -- ปัจจฉิมบท -- โบกมือลา 2”

ตอนที่ 9: บทโศก “ฉันกับเจ้านาย -- ปัจจฉิมบท -- โบกมือลา 2”




หลังจากที่เรา หายอึ้ง

เราก็สอบถามว่า จะให้แก้ไข Assay จุดไหนบ้าง ???


เจ้านายแจ้งเพียงว่า แก้ไขใหม่ทั้งเกือบฉบับ (Assay ที่เราทำไป ประมาณ 100 หน้า)
และส่งคืน Assay มาให้เรา


เราดูตัว Assay -- พบว่า บางหน้าเขียนเครื่องหมาย คำถาม (?) ตัวใหญ่
บางหน้า -- เขียนว่า "ไม่ Update"


เราเข้าพบเจ้านายอีกครั้ง
เพื่อขอคำอธิบาย


เจ้านายแจ้งปากเปล่าว่า
ผลงานยังไม่เป็นที่พอใจ เพราะเราใช้ข้อมูลเก่าที่ไม่ Update
ข้อมูลส่วนใหญ่ เจ้านายรู้อยู่แล้ว
และข้อมูลหลายส่วนเชื่อถือไม่ได้ !!

(เราคิดในใจ อยากจะบอกเจ้านายว่า รู้แล้วเสือกให้กรูทำ ทำไมฟะ??)



เรา -- ?????????? (อึ้งกิมกี่ + งง อีกครั้ง กับคำพูดของเจ้านาย)






เรานั่งเศร้า นอนเศร้า อยู่ 1 คืนเต็ม ๆ

แอบร้องไห้แห้ง ๆ (ร้องในใจ ไม่มีน้ำตา)


วันรุ่งขึ้น ........... เราคิดได้

ไม่มีวัน !

ไม่มีทางที่เราจะยอมนั่งงอมืองอเท้า รอ ความหวัง รอความเมตตาจากเจ้านายเพียงอย่างเดียว


วันรุ่งขึ้นเราปัดฝุ่น Resume และเตรียมเอกสารสมัครงานทันที !!

พร้อมกับส่งจดหมายสมัครงานและ Email สมัครไปกว่า 20 แห่ง

โชคดีเข้าข้างเรา !

อีก 3 วันถัดมา บริษัทปัจจุบัน (ที่ทำงานอยู่) นัดไปสอบข้อเขียนและสัมภาษณ์
และทราบผลว่ารับเราเข้าทำงาน ในอีก 1 สัปดาห์ถัดมา

เราลาไปสัมภาษณ์งาน, สมัครงาน ด้วยเหตุผลลา “ไปโอนที่ดิน”
(555 …. ใครจะใช้เหตุผลในการลาของเราก็ได้นะครับ ... ไม่สงวนลิขสิทธิ์)
เราเข้าไปทำสัญญาเข้าทำงานกับบริษัทใหม่เสร็จเรียบร้อย


กลับมาที่ Office

ขอเข้าพบเจ้านายอีกครั้ง
พร้อมสมุด Note (โดยมีใบลาออกที่พับและทับไว้) และเอกสาร Assay


เราคุยกับเจ้านายอย่างเปิดอก
เราขอทราบคำตอบว่า ตกลงเขาจะบรรจุเราหรือไม่?


ปรากฏว่า มีคำอธิบาย “บลา บลา บลา”


นานกว่า 30 นาที ก็ยัง “บลา บลา บลา”


เราจึงขอขัดจังหวะ ด้วยการยื่นหนังสือลาออกให้มีผลภายในสิ้นเดือนนั้น


เจ้านาย มีอาการ หน้าถอดสีทันที !!

พูดกับเราด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

พูดกับเราว่า “ขอให้ใจเย็นๆ พี่กำลังดูรายละเอียดและกำลังพิจารณาจะขอบรรจุเป็นกรณีพิเศษ”
(กรูล่ะ ยิ่ง งง มันกรณีพิเศษตรงไหนฟระ??)


ณ ตอนนั้น
เจ้านายจะพิจารณาบรรจุเป็นกรณีพิเศษ


ที่ผ่านมา เห็นฉันเป็นอะไร?????????



เรายืนยันว่า “ลาออก”

เจ้านายเสนอเพิ่มมา จะให้เราย้ายไปอยู่ Sales ในตำแหน่ง Manager
พร้อมเพิ่มเงินเดือนอีก 1,000 บาท และจะบรรจุให้เดือนหน้า!!!
และยังไม่ให้เราตอบเขาในตอนนั้น

จะให้เราไปคิด 1 คืน


เราใช้ “ปอด” คิด ครึ่งตลบ


แล้วตอบว่า “ขอบคุณครับ แต่เราตัดสินใจแล้ว”


เจ้านายขอร้องให้เราไปคิด 1 คืน
แล้วค่อยตอบเจ้านายในวันรุ่งขึ้น


เราขี้เกียจต่อล้อต่อเถียง บวกกับรำคาญ
จึงออกจากห้องเจ้านายไป


วันรุ่งขึ้น

เราเข้าพบเจ้านาย พร้อม “ยืนยัน” (นั่งยัน นอนยันด้วย) ว่า “ออก”


เจ้านายจึงให้เราไปคุยกับ HR Manager


ซึ่ง HR Manager ก็พยายาม โน้มน้าวใจเราว่า

เขาขอให้เราอยู่ต่อ และเขารับรองว่า “เราจะได้รับการบรรจุ”


แต่เรา ............ ไม่ยินดียินร้าย กับถ้อยคำหวาน ๆ เหล่านี้แล้ว



เรา “ยืนยัน” (นั่งยัน นอนยันด้วย) ว่า “ออก”






ท้ายที่สุด ........ บทโศกของ “ฉัน กับ เจ้านาย”



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จึงจบลง ณ ตรงนี้


จากใจจริง (ไม่ได้ประชดประชัน)
ขอขอบคุณ เจ้านายสุดที่ Love ทั้งหลาย
หากไม่มีท่าน ....... ก็คงไม่มีเรา (ในวันนี้)
เราติดหนี้บุญคุณของท่านทั้งหลายพอสมควร
ท่านทำให้เรา ... พบความจริง (สัจจธรรม) ในโลกกว้างนี้
ท่านทำให้เรา ... แกร่งขึ้น

ท่านสอนให้เรารู้ว่า ...
“เราจะมีความสำคัญต่อท่าน เมื่อเรายื่นใบลาออก” !!!


ขอบคุณครับ

(((ครั้งต่อไปจะเขียนเรื่องเจ้านาย หรือลูกน้อง หรือเรื่องสรรพเพเหระ ฯลฯ .... ขอดูก่อนนะครับ)))

Byonya (23-2-2552)

จากคุณ : byonya - [ 23 ก.พ. 52 08:47:14 ]