ความคิดเห็นที่ 1 นานมาแล้วมีคนบอกผมว่า..จะทำอะไรก็ตามอย่าไปตั้งความหวังเพราะเมื่อทำไม่สำเร็จจะเกิดความผิดหวัง แต่ควรตั้งเป้าหมายเพราะเมื่อไปยังไม่ถึงเป้าหมายนั้น เราก็จะพยายามหาสาเหตุและมุ่งมั่นที่จะแก้ไขเพื่อให้ไปถึงเป้าหมายนั้นๆ... สำหรับผมเป้าหมายแบ่งเป็นทั้งระยะสั้นและระยะยาว..ทั้งเป็นแค่เป้าหมายที่คิดจะทำ อยากจะทำและลงมือทำ... ผมมองเป้าหมายเป็นสิ่งที่ทำได้แน่นอนไม่ว่าเป้าหมายนั้นจะดูง่ายหรือยาก...อยู่ที่ว่าเราอยากทำและพร้อมจะทำ..หรือยัง??? ผมบอกพนักงานเสมอๆว่า ทุกคนต้องมีเป้าหมายเหมือนเราขับรถหากมีคนถามว่า..จไปไหน??เราบอกว่า ไม่รู้??ขับรถเล่นกินลมมั๊ง.. นั้นแสดงว่า เราเริ่มทำสิ่งที่ไร้เป้าหมาย อาจจะสิ้นเปลืองทั้งเวลาและพลังงาน..เหมือนเช่นในที่ทำงานเราจะตอบว่าเราไม่รู้ว่าเราทำงานเพื่ออะไรนั้นคงไม่ได้อย่างแน่นอน... กลับมาถึงกรณีขับรถ กับคำถามเดิมที่ว่า จะไปไหน??คุณบอกจะไปสระบุรี..แต่คุณหันหัวรถไปทางทิศใต้ หรือเข้าเส้นเบี่ยงซ้ายไปอยุธยา ถามว่า เมื่อไรคุณจะไปถึงเป้าหมาย??? ดังนั้นการทำงานก็เช่นกัน หากต้องการความสำเร็จสำหรับผแล้วผมคิดว่า ผมต้องตั้งเป้าหมายไว้ก่อนและลงมือค้นหาเส้นทางเพื่อไปสู่เป้าหมายนั้น(เพื่อไม่ให้หลงทางหรือออกนอกเส้นทาง)... จากนั้นก็ลงมือทำด้วยความมุ่งมั่นทุ่มเทและสนุกที่จะเอาชนะ..ผมเชื่อว่า..ผมไปถึงเป้าหมายนั้นแน่นอน... จากคุณ : คนอุบล - [ 3 มี.ค. 52 06:11:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ลงมือทำครับ จากคุณ : คนไทย - [ 3 มี.ค. 52 06:35:14 A:58.9.141.143 X: TicketID:117365 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หลักการในการทำอะไรก็แล้วแต่ในโลกนี้ 1. กำหนดจุดประสงค์หรือเป้าหมาย 2. วางแผนและลงมือทำ 3. เมื่อมีปัญหาให้ย้อนกลับไปดูจุดประสงค์หรือเป้าหมาย และทำการแก้ไขโดยอิงจากวัตถุประสงค์หรือเป้าหมายนั้น ๆ 4. สรุปและประเมินผล 1. การกำหนดเป้าหมาย ต้องกำหนดให้ชัดเจน ตามหลัก S.M.A.R.T. อันนี้จำไม่ได้ว่ามีอะไรบ้าง รู้แต่ว่า เป้าหมายต้องชัดเจน วัดผลได้ อยู่บนพื้นฐานแห่งความเป็นจริง (เป็นไปได้) มีความท้าทาย และตรวจสอบได้ 2. วางแผนและลงมือทำ ก็คือมาเลือกวิธีการที่จะทำ โดยถ้าเป้าหมายใหญ่หรือเป็นเป้าหมายระยะยาวควรทำการแยกเป้าหมายออกเป็นเป้าหมายเล็ก ๆ และกำหนดความสำเร็จย่อย ๆ ลงไป การแตกเป้าหมายออกเป็นย่อย ๆ นี้ แถวบ้านผมเรียก "Road Map" หรือบันไดสู่ความสำเร็จอ่ะครับ เมื่อได้บันไดแล้ว เราก็มาไต่ตามบันไดทีละขั้น ๆ สุดท้ายก็จะไปถึงยังฝั่งฝันเองครับ ง่ายมาก 3. การแก้ไขปัญหา เวลาเกิดปัญหา สิ่งที่จำเป็นที่สุดคือการย้อนกลับไปมองยังวัตถุประสงค์หรือเป้าหมายที่ตั้งไว้ในตอนต้นเสียก่อนที่จะลงมือแก้ปัญหา เพราะถ้ามองจากปัญหาเพียงอย่างเดียว ก็จะมีอาการออกทะเล คือปัญหาโดนแก้จริง แต่เราหลุดออกจากเส้นทาง หลุดออกจากเป้าหมายที่วางไว้ สุดท้ายแม้ปัญหาจะถูกแก้ แต่เป้าหมายก็หาได้บรรลุไม่ 4. สรุปและประเมินผล ส่วนมากไม่ค่อยมีใครทำขั้นตอนนี้กันหรอกครับ เวลาสำเร็จขั้นที่ 2 แล้ว ส่วนมากก็ "ฉลอง"... ขั้นตอนสุดท้ายที่จำเป็นคือ การสรุปและประเมินผล จะทำให้เราได้มีเวลากลับไปมองสิ่งที่เราทำ และจดจำวิธีการ กระบวนการ รวมทั้งปัญหาหรือการแก้ไขปัญหาจากสิ่งที่เราทำมาเพื่อเก็บไว้เป็นบทเรียนในคราวต่อไป ส่วนการประเมินผล จะทำให้เรารู้ว่า เป้าหมายที่เรามาถึงนั้น ถึงแบบลากเลือดหรือถึงแบบสง่างาม แม้มันจะถึงเหมือนกัน แต่มันก็ให้ผลต่างกันมากมาย ปล... ผมก็มีความรู้งู ๆ ปลา ๆ แค่นี้แหละครับ ตกหล่นตรงไหนรบกวนเพิ่มเติมให้ด้วยครับ จากคุณ : jaminonez - [ 3 มี.ค. 52 08:30:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีเวลา 10 นาที ณ บัด now     ช่วยคุณ jaminonez  ขยายความการกำหนดเป้าหมายที่มีความ  "S.M.A.R.T"  ค่ะ S = Specific  :  เป้าหมายนั้นต้องมีความเฉพาะเจาะจง  ชัดเจน  ว่า  ต้องได้อะไร  เพื่ออะไร  และเมื่อไรต้องได้ M = Measurable  :  เป้าหมายนั้นต้องวัดประเมินผลได้   กำหนดตัวชี้วัดในเชิงปริมาณ หรือ เชิงคุณภาพได้ A = Achievable :  เป้าหมายนั้นต้องเป็นไปได้  ไม่ยากเกินไป   หรือบางคนแปลเป็น   Accountable   คือ  เป้าหมายนั้นต้องอธิบายได้ ต้องมีผู้แสดงความรับผิดชอบได้ R = Realistic :  เป้าหมายนั้นต้องมีความสมเหตุสมผล  ตั้งอยู่บนพื้นฐานปัจจัยความเป็นจริง   หรือบางคนแปลเป็น  Relevance  คือ  เป้าหมายนั้นต้องสัมพันธ์กับพันธกิจของทีมงานผู้รับผิดชอบหรือองค์กร T = Time Bound : เป้าหมายนั้นต้องมีการกำหนดเวลาที่ชัดเจนและแน่นอน  หรือบางคนแปลเป็น Timely ก็ความหมายเดียวกันค่ะ เคลียร์งานก่อน  แล้วมาจอยกัน จอยกันค่ะ ปล.  นิยมแนวคิดคุณ jaminonez  ในหลายกระทู้ค่ะ จากคุณ : bam_ka@ - [ 3 มี.ค. 52 10:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 การตั้งเป้าหมาย เป็นเรื่องสำคัญมากต่อความสำเร็จ การวางแผนที่ดี เท่ากับสำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง      การที่คนเราจะประสบความสำเร็จในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง จะต้องมองเห็นผลนั้นก่อน เห็นความสำเร็จเกิดขึ้นแล้วในจินตนาการเสมอ  มิฉะนั้นจะไม่เกิดพลังใจในการที่จะดำเนินการไปตามเป้าหมายนั้นเลย          แรงขับ แรงบันดาลใจ  ความมุ่งมั่น จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ ภาพแห่งความสำเร็จชัด จนแปลงไปเป็นภาพแห่งความรู้สึกเก็บไว้ในจิตใต้สำนึก  สุภาษิตที่ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น  ความจริงแล้วต้องกลับกัน คือ ความสำเร็จอยู่ที่ไหน ความพยายามอยู่ที่นั่น        ภาพแห่งความสำเร็จที่เป็นเพียงการคิด จะยังไม่เกิดพลัง จนกว่าจะสามารถทำให้เกิดเป็นภาพแห่งความรู้สึกได้เมื่อไหร่ สิ่งที่เห็นจะเกิดขึ้นจริงราวปาฏิหาริย์ และ ภาพแห่งความรู้สึกต้องเกิดขึ้นในสมองซีกขวาเท่านั้น        ประสบการณ์จริงจะสามารถทำให้แปลงภาพแห่งความสำเร็จ ไปเป็นภาพแห่งความรู้สึกได้ง่ายขึ้น  ผู้ที่มีประสบการณ์จะอธิบายด้วยความรู้สึกเพราะเคยผ่านมาก่อน เช่นถ้าเราฟัง นีล อาร์มสตรอง เล่าเรื่องบนดวงจันทร์ เขาจะเล่าด้วยความรู้สึก และผู้ฟังก็จะรู้สึกได้ชัดกว่า การฟังคนที่ไม่เคยไปถึงจริงๆเล่า                  ในบรรดาแรงทั้งหมดที่ช่วยให้ชีวิตประสบความสำเร็จ เช่น แรงขับ แรงจูงใจ  แรงพยายาม  ฯลฯ พลังยังไม่มากเท่ากับแรงบันดาลใจ  การทำงานด้วยแรงขับจะเกิดทุกขเวทนา  ทำงานเพราะแรงจูงใจจะเกิดโลภะ  แต่การทำงานด้วยแรงบันดาลใจ จะเต็มไปด้วยความสุข และไม่โลภ อีกทั้งยังมีความพยายามสูงมากแต่กลับรู้สึกเหมือนไม่ต้องพยายาม  นักกีฬาที่มีแรงบันดาลใจสูง จะสามารถซ้อมตั้งแต่เช้าจรดค่ำ โดยที่ไม่รู้สึกว่าต้องพยายามเลย  ตรงกันข้ามกับนักกีฬาที่ซ้อมด้วยแรงขับ แรงกดดัน หรือ ด้วยแรงจูงใจเช่นรางวัลที่จะได้  จะรู้สึกว่า ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก บางครั้งซ้อมไปเพียงสองสามชั่วโมง ก็รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน ยิ่งเป้าหมายชัด แรงบันดาลใจยิ่งมาก สมัยที่ประดิษฐ์กล้องโทรทัศน์ใหม่ๆสามารถดึงภาพดวงจันทร์ให้เห็นพื้นผิวอย่างชัดเจน นักวิทยาศาสตร์จึงเกิดแรงบันดาลใจที่จะไปเหยียบดวงจันทร์ทันที....(ที่มา...จากหนังสือ "เดอะท็อปซีเคร็ตII") จากคุณ : ปัจจตัง - [ 3 มี.ค. 52 15:44:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอเสริมประเด็นเรื่องการวิเคราะห์ปัญหาและหาแนวทางแก้ไขเพิ่มเติมจาก คุณ jaminonez  ค่ะ มีหลายๆ ครั้งที่เรามักเสียเวลา ค่าใช้จ่าย ทรัพยากร ไปในการแก้ปัญหาที่ไม่ถูกจุดและไม่ได้ผลอย่างที่วางแผนหรือคาดหวังไว้  นอกจากปัจจัยภายนอกที่มักจะควบคุมได้ยากแล้ว  สิ่งเหล่านี้เกิดเนื่องมาจากเราวิเคราะห์ปัญหาไม่ออกว่าอะไรคือสาเหตุหลักๆ ที่แท้จริง มีอะไรบ้าง แต่ละสาเหตุมีความสำคัญอยู่ในระดับไหน  มีผลหรือความเกี่ยวเนื่องทำให้เกิดสาเหตุหรือผลกระทบอื่นๆ มากน้อยแค่ไหน วิธีที่ใช้ในการการวิเคราห์ปัญหา (Problem Analysis) มีหลายหลายวิธีที่นิยมใช้ เช่น - Collecting facts - Fishing bone diagram หรือ แผนภูมิก้างปลา - ID graph โดยวิเคราะห์ว่าแต่ละสาเหตุมีอิทธิผล ความเกี่ยวเนื่อง กับสาเหตุอื่นๆ หรือไม่อย่างไร นอกจากนั้นถ้าวิเคราะห์ปัญหาด้วยตัวเองเพียงคนเดียว ทัศนคติส่วนตัว ประสบการณ์ และระดับความรู้ที่ไม่ครอบคลุมในทุกๆ ด้าน ก็ย่อมมีผลทำให้ความคิดวนอยู่ในกรอบ มองไม่รอบด้าน  เพราะฉะนั้นการระดมสมองของทีมงานเพื่อช่วยกันการวิเคราะห์สาเหตุของปัญหาหลักที่แท้จริงและเลือกวิธีการในแก้ไขปัญหาที่ตรงจุด ถือเป็นกุญแจสำคัญหนึ่งเพื่อให้สามารถบรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้ ป.ล. คุณแบมอธิบาย SMART Goal ได้ครบถ้วนเลยค่ะ จากคุณ : fiat_marketing - [ 3 มี.ค. 52 23:06:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เราเป็นหัวหน้าหน่วย ดูแลตัวแทนในหน่อยของเรา ตลอดระยะเวลาทำงานสายประกันมา เกือบจะ 14 ปี  จะต้องไปอมรบเพิ่มศักยาภาพ การขาย เพื่อให้บรรลุ ถึงเป้าหมาย ตลอด แต่เราไม่เคยใช้เลยนะค่ะหรือใช้ก็แค่นิดเดียวเองค่ะ เราอาศัยจากประสบการณ์จริง บวก กับที่อบรมมาบ้างนิดหน่อยมาใช้ เราว่า การมีโอกาส การเข้าหาสังคม  ความทะเยอทะยานในทางที่ถูกที่ควร เสนอหน้าเก่ง ๆ เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เราประสบความสำเร็จและบรรลุเป้าหมายที่ตัวเองกำหนดไว้ได้นะค่ะ  ไม่ว่าจะเป็นเป้าหมายจากยอดขายที่องค์กรกำหนด   หรือเป้าหมายชีวิตค่ะ เหมือนกับการเล่นเกม play อ่ะค่ะ  คนนึงเล่นตาม step ไมใช่อะไรช่วยเลยหนังสือเฉลยก็ไม่ใช้   กับอีกคนเล่นโดยใช้ action replayเป็นตัวช่วย บวกกับซื้อหนังสือเลยเกมมาอ่าน แต่เป้าหมายของการเล่นก็คือ เล่นให้ไปถึงด่านสุดท้ายและเล่นให้จบเกม  แต่ใครละค่ะ จะถึงด่านสุดท้ายก่อน และเล่นจบก่อนกันค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 52 00:29:59 จากคุณ : pikba - [ 4 มี.ค. 52 00:25:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีครับทุกท่าน.... ผมเชื่อว่า ทุกท่านมีการวางเป้าหมายและพยายามไปถึงเป้าหมายที่ตนเองต้องการโดยวิธีการของตนเอง เหมือนที่คุณ pikba เปรียบเทียบว่า เหมือนการเล่นเกมส์เพลย์... ขอบคุณ คุณ  jaminonez  ที่ได้บอกขั้นตอนของการบรรลุเป้าหมายได้ค่อนข้างชัดเจน..แถมได้ แบมมาอธิบายคำว่า "S.M.A.R.T"  ขอบคุณมากๆจ้า.. แนวความคิด คุณ ปัจจตัง ก็น่าคิดนะเพราะเอาความคิดเชิงบวกเรื่องแรงบันดาลใจมาให้ข้อคิดว่า การทำงานหากมีแรงบันดาลใจจะทำให้ทำงานได้มุ่งมั่นกว่าการทำโดยมุ่งหวังค่าตอบแทน... และเห็นด้วยกับคุณ fiat_marketing  ที่บอกว่า การทำงานต้องทำเป็นทีมจะได้ความเห้นที่ครอบคลุมมากกว่าทำคนเดียว... จริงๆแล้ว..ผมตั้งหัวข้อกินความหมายแคบไปหน่อย..เพราะความตั้งใจผมอยากจะให้เรามองเป้าหมายให้กว้างถึงว่า..เป้าหมายคืออะไร?? และอะไรคือเป้าหมายของเรา???ทำอย่างไรจึงจะไปถึงเป้าหมายนั้น.... ผมคิดว่าทุกคนที่เกิดมามีเป้าหมายอันหนึ่งที่เหมือนๆกัน คือ .."อยากเป็นคนดี คนเก่ง และมีความสุข..".หากเราวางกรอบเป้าหมายนี้ไว้จะทำให้เป้าหมายอื่นๆในแต่ละวันเป็นส่วนประกอบเพื่อไปถึงจุดนั้น.. ผมมองว่า การอยากเป็น"คนดี"ทำให้เราต้องอยู่ในกรอบของศลีธรรมและกฏหมาย การอยู่ร่วมกับคนอื่นโดยสันติสุข.. และการอยากเป็น"คนเก่ง"ทำให้เราต้องขยัน ทุ่มเทกับการทำงาน มีความมุ่งมั่นที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อไปสู่ความสำเร็จในทางการทำงาน สุดท้ายคงไม่มีใครปฏิเสธว่า "การมีความสุข"เป็นเป้าหมายสูงสุดของทุกๆคน เพียงแต่ว่า แต่ละคนมองความสุขที่ตนต้องการไปคนละทาง... เราลองมาแยกย่อยกันว่า.."คนดี" "คนเก่ง" และ"การมีความสุข"นั้นต้องทำอย่างไร??? ดีไม๊ครับ...เพราะ 3 คำนี้ ดูเหมือนง่ายๆแต่ผมว่าการจะไปถึงจุดนั้นไม่ง่ายเลย... อิอิอิ...ผมกำลังพาทุกท่านไปนอกหัวข้อกระทู้ หรือเปล่านะ.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 4 มี.ค. 52 03:52:43 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาต่อเติมกระทู้นี้กันค่ะ โกโยนประเด็นขึ้นฟ้าไว้ 2 ประเด็น  "เราลองมาถกกันเรื่อง"เป้าหมาย"ว่า เราคิดกันอย่างไรกับคำนี้...   และจะทำให้ออกมาเป็นผลสำเร็จได้อย่างไร???..... " สำหรับเรื่อง "เป้าหมาย"   และ  "การวิเคราะห์ปัญหาและหาแนวทางแก้ไข"  มีหลายท่านขยายความไว้แล้ว   แบมมาต่อเติมเรื่อง "จะทำให้ออกมาเป็นผลสำเร็จได้อย่างไร"   ค่ะ   แต่เนื่องจากบางมุมแชร์กันไปแล้วที่กระทู้โน้น     ก็หยิบมุมอื่นๆ มาแชร์กันต่อค่ะ "การสื่อสารเป้าหมาย"   มี 2-3 ประการเกี่ยวกับเรื่องนี้   ซึ่งอาจเป็นเส้นผมบังภูเขาสำหรับท่านผู้นำทีมทั้งหลาย    มันอาจเป็นคำเฉลยซื่อๆ ว่า  ทำไมเป้าหมายที่ท่านส่งผ่านไปถึงลูกทีมของท่านถึงไม่เคยสำเร็จตามที่คาดหวัง 1.  "ลืมวิธีสื่อสารเป้าหมายด้วยข้อความไปได้เลย" ถ้าคุณสื่อสารเป้าหมายของคุณด้วยการสำเนาแผนเล่มใหญ่  หรือ อีเมล์  หรือ โปสเตอร์ประกาศ   หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เป็นข้อความ      คุณเลิกคาดหวังได้เลยว่าเป้าหมายนั้นจะบรรลุผลตามที่คุณคิดไว้    นอกจากคุณจะเป็นผู้มีบุญมากๆ   มีทีมงานที่ทรงพลังตลอดเวลารองรับการชี้นำของคุณ     ถ้าเป็นอย่างนั้น  ดีใจด้วยค่ะ แต่โดยความเป็นมนุษย์นั้น    เราต่างก็รู้กันดีว่า   เราเป็นเผ่าพันธุ์ที่มีมุมเฉื่อยฝังอยู่ในเซลส์ด้วยกันทั้งสิ้น    เฉื่อยมาก เฉื่อยน้อย  ว่ากันไป   "ข้อความ"     เป็นสิ่งที่ไม่มีพลังเป็นของตัวเอง   ไม่ว่าจะใช้ตัวอักษรใหญ่ขนาดไหน    ก็ไม่มีบารมีมากพอจะฉุดจิตใครได้     ถ้าคุณคิดว่าเป้าหมายที่คุณต้องการเป็นเรื่องสำคัญและยิ่งใหญ่      แต่คุณไม่สามารถทำให้ผู้ที่นำเป้าหมายไปปฏิบัตินั้น   รู้สึกว่าเป้าหมายนี้สำคัญและยิ่งใหญ่ได้      สิ่งที่คุณมุ่งหวังมันก็จบลงแค่ที่ปลายนิ้วคุณเอง เมื่อวานไปดูหนังเรื่อง Valkyrie  เรื่องราวเกี่ยวกับเยอรมันสมัยฮิตเลอร์เรืองอำนาจ    ในห้องผู้นำเหล่าทัพทั้งหลายต่างก็มีรูปฮิตเลอร์ที่แววตามุ่งมั่นประดับอยู่      เป็นรูปที่ปราศจาก "ข้อความ"  ใดๆ    แต่ดูทรงพลังและมีอำนาจอยู่ในตัว เครื่องมือสื่อสารเป้าหมายที่ดีที่สุด    จึงคือมนุษย์    และผู้ที่จะสื่อสารเป้าหมายได้อย่างทรงพลังที่สุด   ก็คือผู้นำทีมนั่นเอง      "เป้าหมาย"  นั้น  จึงเป็นเรื่องที่คุณวานใครพูดไม่ได้    มันเป็นภาระความรับผิดชอบของคุณล้วนๆ        การพูดสื่อสารเป้าหมายนั้นไม่ต้องเครียดจนเส้นปูดเหมือนฮิตเลอร์      แต่ต้องซื่อตรงกับความรู้สึกในใจของคุณ     ถ้าคุณเชื่อมั่นว่าเป้าหมายนี้สำคัญและยิ่งใหญ่    คำพูดของคุณต้องใช้น้ำหนักคำพูดและโทนเสียงที่จริงจังและหนักแน่น     ถ้าคุณบอกคุณพูดอย่างนั้นไม่เป็นหรอก  มันเขิน    คุณกำลังจะบอกว่า  แม้แต่คุณเองก็ไม่เชื่อในเป้าหมายนั้นใช่หรือไม่???    ถ้าคุณไม่เชื่อแล้วคุณกล้าคาดหวังว่าใครจะเชื่อหรือ??? 2. "จะปล่อยของก็เลือกจังหวะกันนิดนึง" คุณคงไม่เลือกสารภาพรักกับใครกลางตลาดสด     คุณคงไม่ขอใครแต่งงานกลางเธค      และคุณคงไม่คิดว่าสถานที่สำหรับการสื่อสารเป้าหมายกับทีมงานนั้นจะเป็นที่ไหนก็ได้   หรือพูดตอนไหนก็ได้ ในการคุยไต่ถามเรื่องงานปกติ   คุณจะคุยไปกินมะขามคลุกบ๊วยไปก็ดูรีแลกซ์ดี   แต่ถ้าคุณจะ "ปล่อยของ"   ถ้าคุณจะปล่อย "เป้าหมาย"  ให้ทีมงานขอให้ใส่ใจเลือกสถานที่และบรรยากาศที่ก่อให้เกิดสติและสมาธิกันนิดนึง    คนส่วนใหญ่เลือกห้องประชุม   ซึ่งก็เหมาะสม   ก่อนการประชุมจะมีคนมากระแซะถามคุณว่าวันนี้คุณจะปล่อยของอะไรบ้าง    แต่อยากให้คุณอดใจไว้ก่อน    "ไว้คุยในที่ประชุมค่ะ"    คำตอบสั้นๆ ที่จะทำให้ไม่มีใครมายุ่งกับคุณอีก   แต่จะยิ่งเพิ่มความสนใจใส่ใจรอฟังสิ่งที่คุณจะพูด   ซึ่งนั่นก็ตรงกับวัตถุประสงค์ของคุณพอดี คุณจะกล่าวถึงเป้าหมายเป็นเรื่องแรกของการประชุม   เพราะเรื่องนี้สำคัญที่สุดสำหรับทุกคน   ไม่ใช่เรื่องที่เป็นประเด็นเล็กๆ  ที่เก็บไว้กล่าวตอนผู้ร่วมประชุมล้าจนไร้สมาธิ      และคุณจะไม่เริ่มกล่าวถ้าผู้เข้าประชุมยังมาไม่ครบ      ก็คุณกำลังจะกล่าวเรื่องสำคัญ  ดังนั้น คุณต้องรอจังหวะ   3. "สื่อสารเป็นรายบุคคลเท่านั้น" คุณรู้อยู่แล้วด้วยหลักการตั้งเป้าหมายแบบ SMART ว่า   เป้าหมายนั้นควรต้องมีผู้รับผิดชอบที่ชัดเจน      ดังนั้น เมื่อคุณต้องกล่าวสื่อสารเป้าหมาย   คุณจึงต้องมุ่งสื่อสารต่อผู้รับผิดชอบเป็นหลัก    คุณต้องมองตาเขาเมื่อคุณกล่าว   คุณต้องประเมินภาษากายของผู้รับผิดชอบเป้าหมายนั้น  ว่าในระหว่างที่เขาฟังคุณนั้น     ระดับการยอมรับ   ระดับความเชื่อ   ระดับความเข้าใจของเขาเป็นอย่างไร      คุณจะไม่เปลี่ยนหัวข้อ   ไม่เปลี่ยนไปพูดกับคนอื่น   ถ้าคุณประเมินเขาแล้วพบว่า   เขายังไม่อินกับเป้าหมายที่คุณตั้งใจสื่อสารกับเขา      คุณจะกระตุ้นให้เขา reconfirm ความเข้าใจของเขา  คุณจะอธิบายเพิ่ม    คุณจะชี้แนะแนวทาง    จนกว่าคุณจะประเมินได้จากแววตา ภาษากาย  และ  คำพูดของเขา     ว่าเขาเข้าใจสิ่งที่คุณพยายามสื่อสารแล้วอย่างแท้จริง คุณจะใช้เวลากับเขามากพอที่จะทำให้เขาจำภาพนี้ติดอยู่ในใจตลอดระยะเวลาที่เขาต้องปฏิบัติงานเพื่อไปถึงเป้าหมายนั้น      ยิ่งถ้าเขาเป็นเหล่าผู้นำทีมต้องรับผิดชอบการขับเคลื่อนของทีมงานข้างล่าง     คุณก็ยิ่งต้องใช้เวลากับเขาจนเขาเคลียร์โดยไม่มีข้อกังขาใดๆ       ถ้าผู้นำทีมเคลียร์คุณจะห่วงทีมงานข้างล่างเขาน้อยลง    ถ้าผู้นำไม่เคลียร์ก็อย่าหวังว่าทั้งทีมจะหายงง ************************************ เรื่องราวข้างต้น   เป็นแทคติกเชิงจิตวิทยาส่วนตัวล้วนๆ     ซึ่งไม่รู้ว่ามีทฤษฎีใดมารองรับหรือไม่     แต่เป็นวิธีทำงานบนเส้นทางปกติที่อาจเป็นประโยชน์กับบางท่านค่ะ แล้วจะมาแชร์เรื่องอื่นต่อไปค่ะ   ราตรีสวัสดิ์ จากคุณ : bam_ka@ - [ 5 มี.ค. 52 00:03:50 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หวัดดีครับ ทุกท่าน... แบมนี่สมเป็นนักบริหารมืออาชีพจริงๆ...เพราะทั้ง 3 เรื่องนี้เป็นเรืองของการสื่อสารล้วนๆ... ปัญหาใหญ่ๆของทุกๆองค์กร ก็คือเรื่อง"การสื่อสาร" นี่แระ... ส่วนใหญแล้วที่เรามักเจอคือ.. 1.สื่อสารแบบเข้าใจคนเดียว.. 2.สื่อสารแบบฟังแล้วไม่อยากทำงานด้วย.. 3.สื่อสารแต่น้ำเนื้อไม่มี เลยทำไม่ถูก... ฯลฯ.. ปัญหาที่งานไม่เดินจึงมาจากการสื่อสารที่ไม่เกิดความเข้าใจทั้งสิ้น.. นับว่า แบมบอกปัญหานี้ได้ละเอียดดีทีเดียว... สิ่งที่เราต้องคิดตลอดในฐานะผู้บริหารจึงเป็นเรื่องว่า จะสื่อสารอย่างไร จึงจะทำให้กระชับและเข้าใจง่าย...และที่สำคัญให้ทั้งองค์กรเข้าใจในสิ่งเดียวกันเหมือนกัน... ขอบคุณแบมที่มาช่วยให้เกล็ดความรู้เรื่องนี้.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 6 มี.ค. 52 20:55:29 ]