PANTIP.COM : B7634525 สิงคโปร์ใช้วิธีใดในการทำธุรกิจ broker จนร่ำรวย และทำไมเราไม่เลียนแบบ []

ความคิดเห็นที่ 18

พฤติกรรมการประกอบสัมมาอาชีพของคนไทยก็มีส่วนครับ
ทุกวันนี้ คนในระดับกลางถึงล่างโดยเฉพาะในต่างจังหวัด ยังมีเป็นจำนวนมากจริงๆ ครับที่อยากให้ลูกหลานหรือตัวเองทำงานประจำ รับราชการ องค์กรที่มั่นคง ใครบอกว่าน้อย อาจจะน้อยแล้วสำหรับคนระดับกลางขึ้นไปแต่ต่างจังหวัดยังมีอีกเยอะครับ

กลุ่มทุนหลักในฐานต่างจังหวัดมีเพียงกลุ่มเดียวคือ คนไทยเชื้อสายจีน ที่ยึดหัวหาดตั้งรกรากอยู่ในอำเภอเมือง ถ้าอยู่อำเภออื่นก็จะอยู่ในตัวอำเภอ กลุ่มการค้ารองลงมาก็พวกรายย่อย

ทัศนคติในการประกอบอาชีพที่มั่นคง งานมีเกียรติ นำมาซึ่งการไม่ต้องการให้ตัวเองมีความเสี่ยง ปัจจัยในการกระตุ้นให้อยากมีกิจการเป็นของตัวเองจึงมีน้อย

ทัศนคติกลุ่มทุนหลักในฐานต่างจังหวัด ทั้งอำเภอเมือง อำเภออื่นๆ มีข้อได้เปรียบในเรื่องจำนวนคู่แข่ง โอกาสสร้างรายได้ตามที่ต้องการมีสูง การพยายามสร้างมูลค่าธุรกิจด้วยการโกอินเตอร์จึงมีน้อย ถึงน้อยที่สุด

เฉพาะคนสองกลุ่มนี้ (กลุ่มทำงานประจำ กลุ่มทุนต่างจังหวัด) คุณลองนึกดูเล่นๆ นะครับ ว่ามีมากขนาดไหน 70 กว่าจังหวัดก็ว่าได้ครับ เฉพาะเชียงใหม่เนี่ย กลุ่มตระกูลดังทางธุรกิจ แค่ทำธุรกิจในจังหวัดตัวเอง ก็สร้างมูลค่าได้เป็น พันล้าน ร้อยล้านแล้วครับ (ส่วนหนึ่งสร้างฐานตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายาย) ยิ่งไปกว่านั้น กลุ่มทุนหลักในต่างจังหวัด ถ้าต้องการสร้างมูลค่างานของตัวเอง ไม่ยากครับ แตกไลน์ไปสายการเมือง หรือดูทิศทางพื้นที่จังหวัดอื่นแล้วขยายงาน บ้านเรามีประชากรเยอะกว่า รองรับปริมาณผลผลิตของนักธุรกิจท้องถิ่นได้ดีในระดับหนึ่งอยู่แล้ว

ไม่ได้ไม่เห็นด้วยกับเรื่องภาษาหรือการศึกษานะครับ แต่ต้องยอมรับว่า ประเทศไทยไม่ใช่กรุงเทพ ค่านิยมของธุรกิจในกรุงเทพถือว่าเติบโตเต็มที่ในเรื่องวิสัยทัศน์และการพยายามก้าวไปข้างหน้า แต่ในกรุงเทพเองมีซักกี่เปอร์เซ็นต์ครับที่มีศักยภาพพอในการทำธุรกิจระหว่างประเทศ จะว่าไปแม้แต่กลุ่มทุนหลักในกรุงเทพ แค่หากินภายในประเทศก็สร้างรายได้ได้มหาศาลมีตัวอย่างให้เห็นมากมายครับ

การศึกษา ภาษาช่วยได้ก็จริง แต่ถ้าเราไม่มีทุนก็ลำบากครับ ส่วนหนึ่งอยู่ที่การสนับสนุนของรัฐบาลด้วย

แต่ปัญหาคือ กลุ่มทั้งสองกลุ่มที่ผมพูดถึง ถ้าเค้าไม่ใส่ใจเรื่องนี้ ก็เหลือกลุ่มเดียวคือรายย่อยจำนวนมาก อาจจะมีความคิดแต่ทุกอย่างต้องมีทุนครับ เคยเห็นช่วงหนึ่งที่รัฐบาลส่งเสริมให้ไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศ เช่น เปิดร้านอาหาร หรือทำโรดโชว์สินค้าเพื่อหาคู่ค้าส่งออก เป็นการเริ่มต้นที่ดีครับ แต่ตอนนี้เห็นเงียบๆ ไปแล้ว

คิดว่า รัฐบาลนอกจากจะประชาสัมพันธ์ต่างชาติแล้ว ต้องประชาสัมพันธ์คนในชาติด้วย ว่าไปแล้วดียังไง ต่อยอดสร้างมูลค่าได้มากขนาดไหน มันต้องปลูกฝังไปถึงค่านิยมในฝึกให้เด็กรุ่นใหม่รู้จักสร้างงานด้วยตัวเองเลยครับ (แม้ว่าบางคนทำงานประจำ หากเค้าเห็นว่าการเริ่มต้นทำธุรกิจเล็กๆ เป็นของตัวเอง เป็นเรื่องดี ก็ถือว่าเป็นสิ่งดีในการปลูกฝังค่านิยมครับ)

ขั้นแรกนี่ สร้างค่านิยมเรื่องความคิดสร้างสรรค์ ในการสร้างงานด้วยตัวเองก่อนครับ ก่อนที่จะไปขั้นต่อไปคือ เมื่อธุรกิจประสบผลในระดับหนึ่งแล้ว จะขยายงานกับต่างประเทศอย่างไร

ปล สิงคโปร์ใช้วิกฤตเป็นโอกาสครับ คนน้อย เลยต้องดิ้นรนไปหากินกับฝรั่ง การสร้างเศรษฐกิจที่ดีที่สุดกับต่างชาติสำหรับคนไทยตอนนี้ คงหนีไม่พ้น joint venture กับ export ครับ

คนเราจะเริ่มพัฒนาไปหาสิ่งที่ไกลตัว ก็ต่อเมื่ออยู่ในสถานการณ์จำเป็นหรือจวนตัวจริงๆ ครับ (สถานการณ์ธุรกิจที่ได้เปรียบก็มี แต่อาจจะน้อยอยู่ครับ เช่น การเพิ่มสาขากาแฟดอยเต่า ไปยังสาขาลอนดอน นิวยอร์กขึ้นกับค่าเงินด้วย เพราะ แม็คโดนัล สตาร์บัคส์มาไทย คงสบายกว่าเราไปโน่น)

เคยมีนักธุรกิจฮังการีคนนึง ประสบความสำเร็จเป็นมหาเศรษฐีในสหรัฐ ทั้งๆ ที่ไม่รู้ภาษาอังกฤษเลย แม้แต่ทำสัญญายังต้องจ้างคนมาแปลให้ ไม่ได้หมายความว่า ภาษาไม่สำคัญ แต่ให้เก่งภาษาแค่ไหน ถ้ายังมีทัศนคติไม่อยากดิ้นรน พอแล้วกับความสำเร็จภายใน หรือมีความสุขกับการไม่เสี่ยง ก็ยอมรับว่ายากครับ

จากคุณ : มองต่างมุม - [ 17 มี.ค. 52 18:22:34 A:192.168.0.17 X:118.172.36.106 TicketID:202545 ]