ความคิดเห็นที่ 1   ตอนนั้นเงินเก็บของเราก็ใช้เป็นค่าเทอมเทอมสุดท้ายกับทำ Project หมด บอกตรงๆว่ากรอบมาก หางานก็หาตาม Internet บ้าง Walk In บ้าง อาทิตย์หนึ่งไปสัมภาษณ์ประมาณ 3-4 วัน บางวันต้องตื่นตั้งแต่ตี 4 ตี 5 เพื่อนั่งรถเมลไปสัมภาษณ์งานก็ไป เพราะไม่มีเงินนั่งแท๊กซี่ หรือรถตู้ สุดท้ายก็ยังไม่ได้ เริ่มท้อ บวกกับที่บ้านเริ่มกดดันอีก ว่าจบมาเกรดก็ดี ทำไมยังไม่ได้งานอีก เลือกงานหรือเปล่า คือจะบอกว่าไม่ได้เลือกงาน แต่งานมันไม่เลือกผมนี่ สุดท้ายมีเพื่อนคนหนึ่งที่เรียนอยู่ที่ ม. ด้วยกัน โทรมาหาบอกว่า บริษัท ป. (ช้าง) ให้ไปสัมภาษณ์แล้วถ้ามีเพื่อนคนไหน ยังไม่ได้งานก็ให้พามาสัมภาษณ์ด้วยก็ได้ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 11:32:30 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 2   สุดท้ายเราไปสัมภาษณ์ เราได้งานแต่เพื่อนไม่ได้ รู้สึกผิดมาก คิดมากว่าถ้าตรูไม่มาด้วย มันก็คงได้งานไปแล้ว แต่เพื่อนมันก็ดีบอกว่าไม่เป็นไร เพราะบ้านมันรวย มันยังไม่เดือนร้อนเหมือนเรา ซึ้งใจมันมากวันนั้น หลังจากนั้นอีก 3 วันเค้าก็ให้เรามาเริ่มงานเลย ทำที่สระบุรี เงินเดือน 18,000 จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 11:36:06 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 3   เดือนแรกเราทำงานแค่ครึ่งเดือน ได้เงินมา 9,000 บาท แต่ต้องจ่ายค่ารับปริญญาไป 5,000 เหลือแค่ 4,000 ใช้ทั้งเดือน ก็ถูๆไถไถไป กินมาม่าบ้าง ติดรถพี่ๆไปทำงานบ้าง สุดท้ายรอดสิ้นเดือนมาได้ ตอนทำงานแรกๆ บอกว่ามันไม่เหมือนกับตอนเรียนเลยซะนิด ตอนเรียนจะมีคนมาสอน มอบหมายงานหรือการบ้านให้ แต่ตอนนี้ทำงานแตกต่างอย่างสิ้นเชิงที่นี่ต้องเรียนรู้งานเอง ไม่มีใครสอน และไม่มีใครมอบหมายงานให้ ต้อง Create งานเองสร้างงานขึ้นมาเอง จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 11:42:10 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 4   เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งระบบที่ใช้ในการทำงานเกิดเสีย แล้วบริษัทต้องเรียกโปรแกรมเมอร์จากภายนอกมาแก้ไข พี่คนนึงกับเราก็ได้รับมอบหมายให้มาช่วยดูงานนี้ แต่วันที่โปรแกรมเมอร์มา พี่เค้าติดประชุมพอดี เค้าเลยให้เราไปอยู่กับโปรแกรมเมอร์ 2 คน ไอ้เราก็ดันคิดว่า ไม่เป็นไรมั้ง เพราะเดี๋ยวพี่เค้าคงไปคุยกับโปรแกรมเมอร์ที่หลังอีกที สุดท้ายทางโปรแกรมเมอร์บอกว่าระบบมีปัญหาต้องเอากลับไปซ่อมที่บริษัท 3 วัน ระหว่างนี้เค้าให้ใช้โปรแกรมอื่นไปก่อน แต่ส่วนรายละเอียดย่อยเราต้องมาเขียนเอง เพราะโปรแกรมมันไม่ได้ลองรับทั้งหมด เค้าก็สอนเราเขียน แต่ด้วยความที่คิดว่า ยังไงไงพี่ก็ต้องมาช่วย เราเลยไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ สุดท้ายโปรแกรมเมอร์กลับไป พี่เค้าประชุมเสร็จกลับมาพอดี เราก็อธิบายไปว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง สุดท้ายพี่เค้าเลยสั่งให้มาเขียนโปรแกรมส่วนที่เหลือ ให้โปรแกรมที่เอามาติดตั้งชั่วคราวใช้งานได้ เราก็อึ้งสิ ไม่ได้จบวิศวะคอมมาซะหน่อย แถมตอนฟังก็ไม่ค่อยสนใจอีก จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 11:49:59 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 5   เราบอกพี่ว่า เอ่อ ผมอาจจะทำไม่ได้ครับพี่ รู้มั้ยพี่เค้าตอบมาว่าไง พี่เค้าบอกว่า คุณรู้มั้ยที่ผมสามารถทิ้งงานนี้ให้คุณอยู่กับโปรแกรมเมอร์ได้ เพื่อไปประชุมอ่ะ เพราะว่าผมไว้ใจคุณว่าทำได้ และผมก็หวังอะไรบางอย่างจากคุณนะ เราอึ้งมาก เอ่อ...ตอบไม่ถูก พี่เค้าพูดต่อว่า คุณรู้มั้ยทำไม บริษัท ป. (ช้าง) ต้องจำกัดเกรดคนที่รับมาที่ 2.75 ไม่ใช่ว่าเราจะรับแต่คนเก่งๆหรอกนะ แต่เราต้องการดูว่าคุณมีความรับผิดชอบต่อตัวเองมากน้อยแค่ไหน ถ้าเกรดคุณผ่านเกณฑ์ มันก็เป็นสิ่งที่ยืนยันได้ว่าคุณมีความรับผิดชอบในการเรียนระดับหนึ่ง ซึ่งน่าจะมารับผิดชอบงานของบริษัทเราได้ด้วย ยิ่งฟังยิ่งตัวเล็กลงไปในทันที.... แต่สุดท้ายก็ ฮึดสู้ อ่ะนะ พยายามนึกถึงสิ่งที่โปรแกรมเมอร์สอน ลองผิดลองถูกไปด้วย สุดท้ายก็ทำจนได้ แต่บางส่วนพี่เค้ามาช่วยดูด้วย วันนั้นพี่เค้าก็อยู่กับเราตลอด คอยไปซื้อข้าวซื้อน้ำ และช่วยเราเขียนโปรแกรมบางส่วนด้วย ประทับใจพี่คนนี้มาก วันนั้นออกจาก Office เที่ยงคืน แต่ก็รู้สึกภูมิใจตัวเองนิดๆ ที่อย่างน้อยเราก็ทำได้ จากคุณ : Sha KI Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 11:58:54 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 6   เราทำงานมาประมาณ 6 เดือน หัวหน้าที่แผนกก็เรียกไปคุยด้วย บอกว่าจะให้เราดูแลแผนกนี้คนเดียว เดิมแผนกที่เราทำงานอยู่มี วศ. ดูแล 2 คน แต่หัวหน้าเค้าจะให้พี่อีกคนไปดูแลด้านอื่น และให้เราดูแลคนเดียว เราอึ้งมาก เอ่อ ดูแลคนเดียวเลยเหรอครับ ผมเพิ่งทำงานมาได้ 6 เดือนเองนะ แต่สุดท้ายก็ต้องตอบตกลงไป (ผมเลือกได้ด้วยเหรอ.....) ก็ได้ดูงานในแผนกคนเดียว งานเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว เหนื่อยมั้ย ก็เหนื่อย หนักมั้ยก็หนัก แต่ถ้าเทียบกับตอนไม่มีงานแล้ว คงไม่อะไรหนักกว่านี้อีกแล้ว..... สุดท้ายก็ทำได้ ทำงานมา 3 ปี เงินเดือนขึ้นเป็น 32,000 จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 12:05:43 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 7   ช่วงแรกก็วุ่นวายมาก งานเยอะมาก ตอนนั้นเครียดมาก แต่ก็ค่อยดูทีละเรื่อง ทำทีละอย่าง ศึกษาทีละเรื่อง พอรู้แล้วก็ไปทำเรื่องอื่นต่อ ขอบอกว่าปีแรกของการทำงานเหนื่อยมากมาก ลงไปใน Line ทุกวัน เลิกงาน 1-2 ทุ่มทุกวัน ก็มันยังไม่รู้อะไรนี่นา ก็ต้องพยายามอ่ะ แต่เมื่อเรารู้แล้วสิ่งเหล่านี้จะมาช่วย ให้เราทำงานสบายขึ้น ง่ายขึ้น หลังจากทำงานกับที่นี่อยู่ 3 ปี เราก็ย้ายงาน จริงๆก็อยากทำกับที่นี่ไปเรื่อยๆอ่ะนะ แต่ต้องย้ายมาทำงานใน กทม เพื่อที่จะได้ดูแลที่บ้านได้ อ้อ ก่อนไปที่งานใหม่พอดีเรานึกเรื่องขำๆ ตอนที่ทำงานที่เก่าได้ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 12:11:56 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 8   ตอนนั้นมีลูกน้องคนหนึ่งมาปรึกษา บอกว่าในแต่สัปดาห์เค้าต้องคำนวณปริมาณของบรรจุภัณฑ์ส่งให้ กับหน่วยงานพัสุดเพื่อสั่งซื้อของ ซึ่งเค้าคำนวณมือ และมันใช้เวลานานมาก เลยขอให้เราช่วยหน่อย เราเลยทำเป็นโปรแกรมสำเร็จรูปโดยใช้ Excel เค้าเอาไปใช้ซะพัก เราก็มีไปตรวจสอบโปรแกรมเราทุกอาทิตย์ ก็จะเจอว่า คนใช้ชอบคีย์ข้อมูลผิด ประมาณว่าถ้าที่เป็นบรรจุภัณฑ์แบบใหม่ มันต้องคีย์รหัส เพื่อทำการ resister ข้อมูลก่อน ซึ่งในการคีย์มันต้องบอกทั้ง ชื่อ จำนวน รูปร่าง ซึ่งเราจะเจอว่าใมนถูกคีย์ผิดประจำ เช่นน้ำหนัก 50 กก. ก็ใส่เป็น 5 กก. ทำให้โปรแกรมคำนวณผิด จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 12:16:04 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 9   เราเลยกะว่าจะปรับปรุงให้โปรแกรมคีย์ข้อมูลแบบอัตโนมัติ โดยให้ดึงข้อมูลจากฐานข้อมูลของพัสดุ แต่เราก็มาคิดได้ว่า เอ ถ้าเราทำแบบนี้ คนคีย์มันก็คงไม่ได้รู้สึก รู้สาอะไร น่ะสิ มันก็คงคิดว่าการคีย์ข้อมูลผิดเป็นเรื่องปรกติ ไม่ดี ไม่ดี เราเลยทำระบบตรวจสอบขึ้นมา โดยใช้ฐานข้อมูลของพัสดุเป็นคัวเทียบ ประมาณว่าถ้าค่าที่คีย์กับในฐานข้อมูลไม่ตรงกัน ให้ระบบโชว์ข้อมูลขึ้นมาว่า "พี่...... คีย์ตรงนี้ผิดอีกแล้วเห็นมั้ย ผมบอกแล้วไงว่าให้รอบคอบ" แต่เราไม่ได้บอกเค้าว่าเราแก้ไขระบบยังไง เค้าเอาไปใช้งานได้ 2 วัน เรื่องก็เกิด เค้าวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกเราว่า คนคีย์: ช่าง... ครับ เรา: หือ คนคีย์: โปรแกรมมีปัญหาครับ เรา: ปัญหาอะไรหรือ คนคีย์: โปรแกรมมันฉลาดขึ้นอ่ะครับ เรา: ฉลาดยังไงอ่ะ คนคีย์: ก็เวลาผมคีย์ข้อมูลผิด โปรแกรมมัน โชว์ ชื่อผมขึ้นมาอ่ะครับ ว่าคีย์ผิด เดี๋ยว Window มันฉลาดขนาดรู้ชื่อผมด้วยหรือครับ เรา: 55555 (ขำมาก) กลับมาเรื่องที่ย้ายงานใหม่ต่อ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 12:23:54 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 10 ปาด......................ขยัน อดทน ทำงานหนัก สู้งาน คุณสมบัติมีครับเลยครับนี่ จากคุณ : ฉันมันตัวเปล่า เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 12:28:24

ความคิดเห็นที่ 11 กำลังตามอ่านครับ จากคุณ : forcez เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 12:29:38

ความคิดเห็นที่ 12   เรามาสัมภาษณ์กับ บริษัทของฝรั่ง ตอนสัมภาษณ์ก็ค่อยข้างอึ้งเล็กน้อย เพราะเวลาฝรั่งถามกับคนไทยถาม มันไม่เหมือนกัน ฝรั่งเค้าจะอธิบาย Scope งานที่เราต้องรับผิดชอบมาให้ บอกค่อยข้างละเอียดเลย ว่าแค่ไหน แค่ไหน พอพูดจบเค้าก็หันมาถามเราว่า ยู Can Do มั้ย พอเราตอบว่า Can do เค้าจบเลย ไปถามเรื่องอื่นต่อ แต่ถ้าเราตอบ Can do แล้วมาทำจริง ทำไม่ได้เนี่ย เค้าให้ออกเลยนะ เคยเห็นมาแล้ว พอเรียกเงินเดือนเค้าก็ถามเราว่าได้ที่เก่าเท่าไหร่ และเราจะเอาเท่าไหร่ เราเรียกไปแบบเผื่อเค้าต่อ เพราะยังไงก็กะว่าเค้า ไม่ให้แน่ แต่เรียกสูงๆไว้ก่อน เราเรียกไป 40,000 เค้าก็นิ่งไป ไม่ได้สนใจอะไร ไม่ได้บอกด้วยว่าให้ไม่ให้ ไอ้เราก็คิดอยู่ในใจว่า เอาแล้วตรูไม่ได้แน่ หลังจากนั้น 3 วันเค้าโทรมาบอกว่ารับเราเข้าทำงาน ให้ 42,000 เค้าถามว่ามามั้ย เราค่อยข้างอึ้ง เฮ้อมันให้ด้วย พอดีกับ Scope งานมีต้องไปต่างประเทศบ่อยเห็นว่านาสนใจ เลยลองดู แต่ของจริงพอมาทำแล้ว ถึงได้รู้ว่า งานที่สบาย เงินเดือนสูงๆเนี่ย ไม่มีหรอก งานค่อนข้างหนักมาก และให้ภาษาอังกฤษเยอะ ไอ้เราก็เก่งอังกฤษซะเต็มประดา ตอนเรียนก็ ฟาด D กับ D+ มา แต่ก็มาแล้วนี่ ก็ต้องพยายามอ่ะ ทำไงได้ ไม่อยากโดนไล่ออกด้วย อ้อตอนที่มาทำงานที่เนี่ย เราก็มีโทรไปปรึกษากับพี่อีกคน ว่าเรากลัวว่า เราจะคุยกับเค้าไม่รู้เรื่อง เพราะเราไม่เก่ง Eng พี่เค้าตอบมาว่า แล้วคิดว่ายู่ที่นี่ จะเก่ง Eng ขึ้นเหรอ เราฟังแล้วก็อึ้งเลยลองมาทำดู ถึงตรงนี้ขอพักเรื่องเราไว้ก่อน ขอตัวไปทำงานก่อน เดี๋ยวว่างมาเล่าต่อ ว่าตอนที่ไปต่างประเทศเป็นไงบ้าง จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 12:40:05 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณค่ะที่แชร์ประสบการณ์ จากคุณ : giang_au เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 13:22:18

ความคิดเห็นที่ 14   เก่งจังเลยคะ จากคุณ : วันฉันยังยิ้มได้ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 13:31:12

ความคิดเห็นที่ 15 เอาประสบการณ์ตัวเองมาแชร์ดีครับ ถือว่าเป็นประโยชน์ให้กับรุ่นน้องต่อๆไปนะครับ บางทีผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ กับเด็กจบใหม่ สมัยนี้ อยากได้เงินเดือนสูงๆ ทำงานสบายๆๆ เอาเวลาไปเทรนเยอะแยะ แต่งานตัวเองไม่สนใจ พอถามว่า ทำไมน้องอยากได้เงินเดือนสูงๆๆเหรอ เค้าบอกว่า ก็เรียนมาค่าเทอมแพง อืมมมมมม  สักวันถ้าน้องเป็นเจ้าของธุรกิจ โปรดคิดเงินเดือนพนักงาน ตามมหาลัยที่พนักงานจบมาด้วยนะครับ ว่าค่าหน่วยกิตเท่าไหร่ ดูซิว่า จะให้เงินเดือนตามค่าหน่วยกิตหรือเปล่า อยากรู้จริงๆๆ จากคุณ : Nam Tarn Keaw เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 13:40:28

ความคิดเห็นที่ 16 ดีนะครับ โปรแกรมคุณ User เค้ายังอ่าน Message Box ของผมเนี่ย ไม่อ่านเลยยย แล้วก็ทำผิดกัน เห้ออ จากคุณ : Culture เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 13:41:47

ความคิดเห็นที่ 17 สู้ๆครับ เรื่องนี้อาจจะทำให้น้องๆเห็นอีกด้านหนึ่งของความเป็นจริงขึ้นมาได้บ้างนะครับ (โหวตให้นะ...) จากคุณ : wbj เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 14:17:17

ความคิดเห็นที่ 18   ไม่อยากจะบอกว่า พรุ่งนี้มีสัมภาษณ์ บริษัทฝรั่งเหมือนกัน อ่ะครับ ต่ำแหน่ง Developer เห็นกระทู้ นี้ สะท้อนตัวเอง เหมือนกัน แต่ก็ สู้ๆๆ ครับ ปล . นึกว่าตัวเอง Post กระทู้เอง ซะอีก แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 52 14:32:29 แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 52 14:31:56 จากคุณ : Phone_in เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 14:24:00

ความคิดเห็นที่ 20   ท่องคำศัพท์ทุกคืนวันละ 10-20 คำ เอาที่ใช้แน่ๆ เตรียมคำถามไปถามเค้า ว่าเราต้องถามอะไรตรงไหนบ้าง ไปลงเรียนภาษาเพิ่ม สุดท้ายเรียนได้ประมาณ 6-8 ชม. ก็ได้ไปแล้ว วันที่เดินทางขอบอกว่ากลัวไปหมด กังวลด้วยว่าเราจะทำได้ ตอนที่อยู่บนเครื่องนอนไม่หลับเลย 10 ชม. สุดท้ายถ้าถามว่าไป Denmark มาเป็นไงบ้าง ก็ขอบอกว่า จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 14:59:18 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 21   ความเห็นที่ 19 หายอ่ะ ขอพิมพ์ใหม่หมดเลยละกัน ขอเล่าต่อ เดี๋ยววันนี้มีประชุม ท่าทางต้องเลิกดึก แต่ก็นะ วันแรกที่เริ่มงานที่ใหม่ เค้าให้ไปทำ PassPort กับ Visa เค้าจะส่งไป Train งานที่ Denmark 7 วัน ไอ้เราก็งานเข้าแล้วสิ มาวันแรกก็โดนแล้ว แถมต้องไปคนเดียวอีก ภาษาก็อ่อนด๋อย และต้องไปเรียนรู้งานกลับมาด้วย ตอนนั้นกลัวไปหมด กังวลไปทุกเรื่อง เราจะทำได้มั้ย จะพูดกับเค้ารุ้เรื่องมั้ย ถ้าทำไม่ได้กลับมาจะโดนไล่ออกมั้ย สุดท้ายคิดได้เลยตัดสินใจ เตรียมตัวให้มากที่สุดเท่าจะทำได้ก่อนไป คิดว่าเอาวะถ้าจะโดนไล่ออก ก็ถือว่าพยายามแล้ว ท่องคำศัพท์ทุกคืนวันละ 10-20 คำ เอาที่ใช้แน่ๆ เตรียมคำถามไปถามเค้า ว่าเราต้องถามอะไรตรงไหนบ้าง ไปลงเรียนภาษาเพิ่ม สุดท้ายเรียนได้ประมาณ 6-8 ชม. ก็ได้ไปแล้ว วันที่เดินทางขอบอกว่ากลัวไปหมด กังวลด้วยว่าเราจะทำได้ ตอนที่อยู่บนเครื่องนอนไม่หลับเลย 10 ชม. สุดท้ายถ้าถามว่าไป Denmark มาเป็นไงบ้าง ก็ขอบอกว่า จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 15:04:24 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 22   อาหารที่นู่น กินแทบไม่ได้ เป็นเบอร์เกอร์แบบบ้านเรา แต่ถ้าเป็นเนื้อปลาจะเป็นเนื้อสด ถ้าเป็นเนื้อหมูจะเป็นหมูบด แถมยังแช่แข็งเบอร์เกอร์ อีก กำ ของที่นู่นแพงโคตร ขนม ฮานามิ ที่เรากินที่ไทย 20 บาท ที่นู่น ขาย 120 บาท อาหารไทยข้าวแกง ราดกับ 2 อย่าง 150 บาท ตูจะบ้า ถ้าบริษัทไม่จ่ายให้ คงได้กินมาม่าทุกมื้อ (แต่มาม่าก็ห่อละ 30 บาท อ่ะ) ส่วนภาษาถ้าเป็นเรื่องงาน อันนี้ต้องพยายามสุดสุด ใช้ภาษามือบ้าง วาดรูปบ้าง พยายามที่จะสื่อสารออกไปให้มากที่สุด พูดช้าๆ เป็นคำคำ คำไหนไม่ชัวร์ก็เขียนให้เค้าเลย บางทีคนตอบเค้าก็เหนื่อยเหมือนกัน เพราะเราถามคำถามเดิมซ้ำๆ ก็คนมันฟังไม่ออกนี่ เค้าเลยเขียนคำตอบใส่กระดาษมาให้ ให้เราไปแปลเอง ขอบอกว่า 7 วันนี้เป็น 7 วันที่เหนื่อยมาก รู้สึกว่าเหนื่อยกว่าที่ทำงานมาทั้งหมด 3 ปีซะอีก แต่สุดท้ายก็ผ่านมันมาได้ ถึงแม้ว่าจะผ่านมาแบบไม่สวยหรูมากนะ แต่เราก็ภูมิใจนะ จำได้เลยว่าเราเดินทางกลับนี่ดีใจมากมาก ชูมือไชโย แบบไม่อายใคร เพราะถือว่าเราฝ่าฟันด่านแรกมาได้ละ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 15:09:30 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 23   อ้อ ลืมไป การใช้ภาษาเวลาอื่นนอกจากงานก็โอเค มีเคล็บลับแบบพอถูไถไปได้ 1. ถ้าเราไม่รู้ศัพท์ ก็ชิงถามมันก่อนเลย ถามที่ไม่ใช่ แล้วให้เค้าตอบที่ใช่มา เช่น ผมไปเที่ยวทะเลสาบ พอดีนึกศัพท์คำว่า ทะเลสาบไม่ออก ก็ชิงถามเค้าก่อน ว่า Is it sea? เค้าก็จะบอกว่า No, It is lake. จบรอด....... (แต่ถ้าเจอหมา แล้วไปถามว่าแมวหรือเปล่า อันนี้เค้าจะมองว่าโง่ได้) 2. อันไหนที่รู้ศัพท์ ก็ชิงถามก่อนเหมือนกัน แล้วเค้าจะพูดต่อมาเอง เช่น ผมไปเที่ยว สุสาน เราว่าถามว่า Is it graveyard. เค้าก็จะตอบว่าใช่ แล้วอธิบายต่ออีกยาว เราก็ไม่ต้องพูดมาก รอดอีก..... (แต่ก็ต้องฟังคำสำคัญๆ เหมือนกัน เผื่อเค้าถามกลับว่าที่ไทยมีมั้ย อันนี้ซวย แต่ไม่เป็นไรเรามีทางออก ข้อ 3) 3. เวลาเค้าถามอะไร คำตอบส่วนใหญ่มีแค่ Yes กับ No ถ้าฟังออก แต่ถ้าเราฟังไม่ทัน และไม่อยากเสียฟอร์ม ถามเค้าว่าถามอะไร และคิดว่าคำถามมันไมเกี่ยวกับตัวเรา เช่น ถามว่า ประเทศไทย มีทะเลสาบมั้ย ก็ตอบไปว่า I am not sure. จบ เค้าจะไม่ถามต่อ เพราะถ้าเราตอบ Yes ไปแล้ว บางทีต้องอธิบายต่อ อันนี้ใช้เวลาไม่ค่อยอยากอธิบาย หรือฟังไม่ทัน แต่ระวังนิด เพราะถ้าเค้าถามเกี่ยวกับตัวเรา จะตอบ not sure ไม่ได้ เช่น Are you a man? I am not sure. 5555 4. เวลาใช้รูปประโยคปฏิเสธ เช่น I am not, I do not, I can not, I would not like ให้พูดคำว่า not ออกไปเลย ไม่ควรพูดเป็นคำเดียว เพราะถ้าสำเนียงไม่เจ๋งจริง อาจเข้าใจผิดได้ เช่น เค้าถามว่า Would you like a coffee ผมตอบว่า I wouldn't like เค้าฟังเป็นชอบ เลยสั่งกาแฟมาให้กิน กำ.........จริง 5. เวลาเค้าพูดอะไร เราควรจะมีคำพูดโต้ตอบบ้าง แต่ถ้าฟังไม่ออก ไม่อยากพูดมาก ก็พูดไว้ก่อนว่า It is so cool. It is good. It is very good. จบ แต่ระวังเค้าบอกว่า ที่บ้านแม่เพิ่งเสีย เราไปตอบ It is so cool อาจจะโดนตื๊บได้ วันนี้เราขอเล่าแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยววันหลังมาเล่าต่อ มีไป Supervisor อีกหลายประเทศ ออสเตรเลีย ฟิลิปินส์ มาเล อียิปต์ แต่ละที่ที่ไปมีเรื่องฮาๆ ปนความยากลำบากทั้งนั้น ไม่มีที่ไหนง่ายเลย จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 15:15:10 A:58.9.10.184 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณครับที่นำมาเล่าให้ฟัง จากคุณ : ชื่อคุณยังไม่ได้ลงทะเบียน เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 15:55:27

ความคิดเห็นที่ 25 ฮาดี แถไปได้นะ จากคุณ : mpi เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 16:15:24

ความคิดเห็นที่ 26 Thanks for sharing. จากคุณ : Lazy Genius เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 16:19:46

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณมากๆ ค่ะ ที่นำเรื่องราวดีๆ มาเล่าสู่กันฟัง เป็นกำลังใจให้กับดิฉันได้มากเลยค่ะ มีแรงฮึดสู้ไปได้อีกเยอะเลยค่ะ จะแวะมาปูเสื่อ รออ่านต่อค่ะ ขอบคุณจริงๆ สู้ๆๆ จากคุณ : sanrio999 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 17:59:22

ความคิดเห็นที่ 28   เฮ้อ งานของวันนี้จบซะที ย้อนกลับไปอ่านเห็นว่าตัวเองพิมพ์ผิดเยอะเหมือนกันนะเนี่ย จะระวังขึ้นละกัน เห็นมีคนรออ่านอยู่ ขอเล่าต่อก่อนกลับบ้านนิดนึง พอกลับมาถึงเมืองไทย เค้าก็ให้เริ่มงานเลย ที่นี้ก็อยู่ที่เราแล้วว่าจะเอาสิ่งเรียนรู้มาไปใช้ได้แค่ไหน อันไหนที่สงสัยเพิ่มเติมก็เขียน e-mail ไปถามทาง Denmark เอาตอนเขียนก็ต้องเขียนละเอียดมาก เพราะมันไม่เหมือนที่เราสื่อสารภาษาเดียวกัน ที่เวลาที่เรื่องอะไรงง ก็คุยกันได้ อันนี้คือเราต้องสื่อสารเป็นภาษาที่สาม ที่เราและทางเค้าก็ไม่ชำนาญทั้งคู่ (แต่เค้าคงชำนาญกว่าเราเยอะ 5555) นึกถึงว่าให้ลองเขียน Diary เป็นภาษาอังกฤษดูว่าถ้าไม่ชำนาญ มันใช้เวลานานแค่ไหน แต่ถึงงานที่ทำจะใช้เวลานาน แต่เราก็ค่อยเรียนรู้ขึ้น แรกงานหนึ่งอาจจะ 3 วันเสร็จ ก็ค่อยพัฒนาๆ จนมาเหลือประมาณ 1 วันเสร็จได้ ผ่านไป 3 เดือนหัวหน้าเรียกเราไปคุยด้วย (หัวหน้าเป็นคนต่างชาติ) เค้าบอกว่าตอนนี้มีคนติดตั้งไม่พอ คือประมาณว่าสินค้าที่เราขาย เวลาที่ลูกค้าจะติดตั้งเราต้องส่งคนของเราคุมงานติดตั้ง แต่ละงานก็ประมาณ 2-3 วัน เค้าก็บอกว่าเราไหวมั้ย ถ้าจะมาทำตรงนี้ เราก็คิดในใจว่า เฮ้อ ตรูจะไหวมั้ยเนี่ย งานติดตั้งก็ไม่รู้เรื่อง ภาษาก็ยังต้องฝึกอีกเยอะ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:07:45 A:58.9.11.123 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 30 จขกท. เจ๋งดีครับชอบๆๆ จากคุณ : LimitBreak เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:18:47

ความคิดเห็นที่ 31 เป็นกระทู้ที่ให้ความรู้เเละกำลังใจในการทำงานที่ดีมากๆ เลยค่ะ รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : ทรายขาวในเงาจันทร์ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:21:17

ความคิดเห็นที่ 32   อยากจะขอบอกว่าทำงานกับฝรั่งมันเป็นแบบนี้จริงๆ ไม่เหมือนทำกับคนไทย ถ้าคุณบอกว่าทำได้ เค้าให้คุณทำเลย และตอนนั้นก็มีแต่คนยินดี มีแต่คนอิจฉาที่เราจะได้ไปต่างประเทศ หารู้ไม่ว่าในใจเรากลุ้มใจ เป็นกังวลใจ หรือเครียดแค่ไหน ที่บ้านยินดีสุดๆ ลูกชายจะได้ไปต่างประเทศ เฮ้อ กำ......ของตรูจริง งานติดตั้งที่เมืองไทย เราตามติดพี่เค้าตลอด คอยถามเรื่องที่สงสัย และพยายามจดหรือบันทึกเท่าที่จะทำได้ งานติดตั้งเริ่มประมาณ 10 โมงเช้า ไปเสร็จประมาณเที่ยงคืน เราอยู่หน้างานตลอดไม่ได้ไปไหน มีไปก็ไปกินข้าวแป็บเดียว ร้อนก็ร้อนเพราะต้องอยู่ในที่ที่คล้ายเตาอบตลอดเวลา อุณหภูมิประมาณ 35 ได้ แต่กลัวว่าเราจะพลาดอะไรไป พี่เค้ายังแซวเลยว่าดูขยันดีจัง ไอ้เราก็ตอบว่า ไม่ได้ขยันหรอกพี่ แต่เมื่อมันจวนตัว ไม่มีใครช่วย เราก็ต้องพึ่งตัวเองเท่าที่ทำได้ อย่างน้อยล้มเหลวขึ้นมา เราก็ไม่เสียใจ เพราะเราทำเต็มที่แล้วจริงๆ และแล้ววันโดนเชือดก็มาถึง ตอนขึ้นเครื่องก็กังวลใจตลอดเหมือนคราว Denmark ไหนใครบอกว่าไปครั้งที่สองจิตใจจะสงบขึ้น ขอบอกว่าไม่จริงเลย ครั้งนี้ยากกว่าครั้งก่อน เพราะไม่ได้ไปเรียนรู้แล้ว คราวนี้ไปเพื่อติดตั้งสินค้า ถ้าสินค้ามีปัญหาก็ไม่ต้องบอก เราซวยก่อนชัวร์ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:29:04 A:58.9.11.123 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 33   วันแรกเราไปถึงที่โน่นเที่ยง ก็ Check in เข้าโรงแรมแล้วแต่งตัวไปโรงงานเลย เค้ามีรถมารับ พอไปถึงสิ่งที่ต้องทำก่อนคือ ทดสอบเรื่อง Safety ประมาณว่าให้ทำแบบทดสอบ ในคอม ถ้าเราทำเสร็จแล้วเค้าจะให้ Stiker มาแปะที่หมวกให้เข้าโรงงาน ตอนทำก็กลัวมาก กลัวว่าจะทำผิดแล้ว ไม่ได้เข้าโรงงาน แบบทดสอบ 10 ข้อ นั่งอ่านแล้วอ่านอีก ตรวจแล้วตรวจอีก ก็มันเป็นภาษาอังกฤษนิกลัวทำผิดแล้ว ไม่ได้เข้าโรงงานอ่ะ เราทำอยู่ประมาณ 30 นาทีได้ ในขณะที่ฝรั่งที่เราคิดว่าเป็น Supplier อีกคนใช้เวลาทำ 5 นาที แต่สุดท้ายก็มารู้ว่า ถึงจะทำผิดเค้าก็ให้กลับมาแก้จนกว่าจะผ่านอยู่ กำจริง.... พอผ่านไปได้ วันแรกยังไม่มีอะไร เพราะเค้ายังตั้งนั่งร้านไม่เสร็จขึ้นไปดูไม่ได้ เลยขอตัวกลับที่พักก่อน ตอนเย็นรู้สึกหิวมาก ที่พักของเราคล้ายๆกับเป็นบ้านเช่า ไม่มีร้านอาหารอยู่ข้างใน ครั้นเดินไปหากินเองก็เดินหลงจนวนกลับมาที่ที่พักใหม่ จะเรียกแท๊กซี่ก็ไม่มี อ้อที่นี่ แท๊กซี่ ไม่ได้พลุพล่านเหมือนเมืองไทย ถ้าจะเรียกแท๊กซี่ต้องโทรไปที่ศูนย์แล้วเค้าจะมารับตามที่อยู่ แต่ก็มีปัญหาว่าเราไม่รู้ว่าเราอยู่ที่ไหนอยู่ดี สุดท้ายทนหิวไม่ไหวเลยโทรไปหาเจ้าของบ้าน และบอกกับเข้าว่า Please call taxi for me. I cannot do that becauase I know where do I want to go(Super Market)? but I do not know where am I? เจ้าของได้ยินเราพูด เค้าขำก๊ากเลย แต่เค้าก็ดีเพราะสุดท้ายเค้าก็ขับรถมารับเราไปตลาด รอดวันแรกไปได้แล้ว หุหุหุ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:40:45 A:58.9.11.123 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 34 It is very good. ^_^ จากคุณ : โอพ่อพระ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:46:27

ความคิดเห็นที่ 35   วันที่สอง วันนี้เป็นวันที่บททดสอบที่เราต้องเจออีกบทหนึ่งเริ่มขึ้น เช้าไปถึงโรงงานปุ๊บ นั่งร้านเสร็จแล้ว คิดในใจเอาวะทำที่เรียนรู้มาน่าจะพอไหว คงจะเสร็จประมาณอีก 1-2 วันแหละน่า แต่พอไปดูหน้างานพบว่างานเสร็จที่เค้าทำ มันเบี้ยวไม่ได้ขนาดตามที่แบบกำหนด ทำให้ตัว Combination ของสินค้าที่เตรียมมาใช้ไม่ได้ เอาแล้วตรู งานเข้าแล้ว ปัญหานี้มันไม่มีในบทเรียนที่เรียนรู้นิ ทำไงดีล่ะเนี่ย สิ่งเดียวที่คือออกคือ ต้องถามจากผู้รู้ ตอนนั้นไม่สนว่าค่าโทรจะแพงเท่าไหร่ ใช้โทรศัพท์โทรมาปรึกษากับพี่ที่เป็นคนไทยเมืองไทย สุดท้ายสรุปว่าต้องเปลี่ยน Combination ใหม่ เพราะลูกค้าไม่ยอมแก้งานเหล็กให้ เค้าบอกว่ามันเสียเวลามาก อ้าวแล้วเพราะเอ็งกลัวเสียเวลาใช่มั้ย ตรูเลยต้องมาลำบากเนี่ย สินค้าที่เอามาก็มีไม่พอสำหรับ Combination ใหม่ เราก็ต้องวิ่งหาสินค้าเก่าที่เค้าเก็บไว้ทั่วโรงงานเลย กว่าจะได้ครบเหนื่อยมากมาก งานก็ยังไม่ได้เริ่มเลย จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:48:36 A:58.9.11.123 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 36   ขอแก้ไขข้อความเก่าหน่อย ลูกค้ามีปัญหาที่งานเหล็ก ไม่ใช่งานเสร็จ ต่อ ต่อ แล้วเราก็นั่งคำนวณระยะประกอบใหม่ทั้งหมด เพราะแบบเปลี่ยน พอเราคำนวณเสร็จเราก็ยื่นให้เค้าแล้วบอกว่า นี่ยู ไอคำนวณแล้ว ยูต้องเชื่อมระยะให้ไอเท่านี้ ตามที่ไอคำนวณเนี่ย เค้าคนที่เป็นหัวหน้า Foreman ก็พูดมาเลยว่า Why do I believe you? ทำไมผมต้องเชื่อคุณ คิดในใจว่า เอาแล้วตรูโดนของดีแล้ว ของเค้าแรงด้วย จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:52:47 A:58.9.11.123 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 37 d จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:58:27

ความคิดเห็นที่ 38 ชอบมากค่ะ เล่าต่อ เล่าต่อ... จากคุณ : Typhoon No.29 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:59:20

ความคิดเห็นที่ 39 มันส์มาก ๆ ครับ จากคุณ : เงินเดือนสามพันขับวอลโว่ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 20:02:02

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าดีๆนะครับ มีทริคน่าสนใจๆด้วย อิอิ อ่านแล้ว นึภาพตาม แล้ว นับถือมากเลยครับ ดูชีวิตการทำงาน เรียบๆ ไปตามลำดับขั้น แต่ ทุกสเตป ผ่านไปอย่างสวยหรู และน่าภูมิใจแทน  แม้จะเหนื่อยและเครียด แต่เก่งจังเลยครับ แถมทำงาน ได้ไปเทรนเมืองนอกด้วย จากคุณ : เด็กชายแสนดี เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 20:05:23

ความคิดเห็นที่ 41   แล้วเค้าก็บอกต่อว่าเนี่ยทำไมต้องคำนวณมือ ที่นี่เรามีโปรแกรมจำลอง (Simulation) สามารถจำลองขนาดที่ต้องการออกมาได้เลย เชื่อถือได้มากกว่าคำนวณมือชัวร์ เราก็บอกเค้าว่าเราคำนวณมา 3 รอบแล้วเราแน่ใจว่านี่ถูกแน่นอน ไม่ต้องใช้เครื่องหรอกมันเสียเวลา เริ่มงานเลยได้มั้ย เค้าก็บอกว่าไม่ได้ ต้องคำนวณด้วยเครื่องก่อน เราก็พูดอะไรไม่ได้ ก็เอาวะรอก็รอ เค้านั่งทำอยู่ประมาณ 2 ชม. ได้ กับเราที่คำนวณประมาณ 30 นาที ผลสุดท้ายค่าที่ได้เท่ากับแป๊ะ เค้าก็หัวเราะ เหอ เหอ แล้วก็บอกกับเราว่า โอเค โอเค ไอเชื่อยูแล้ว เราคิดในใจ ไอ้..... ให้เรารอต้อง 2 ชม. เพื่อไรเนี่ย ถึงตรูจะโง่ Eng แต่ก็ไม่ได้ตกเลขนะ ขอบอก แต่หลังจากเหตุการณ์นี้เค้าก็ยอมเชื่อเราให้ความร่วมมือดี จนงานใกล้เสร็จก็เจอปัญหาอีก ว่าช่างเชื่อมไม่มา เราก็เลยไปคุยกับคนที่เกี่ยวข้องประมาณนี้ เรา : When do you start work? (เอ่อจะเริ่มงานได้เมื่อไหร่อ่ะ) นาย A : I do not know because this job belong anther contractor. อืม ไม่รู้สิ งานตรงนี้มันเป็นของหน่วยงานอื่นอ่ะ เรา: I want to know name 's contractor. ขอรู้ชื่อหน่วยงานนั้นหน่อยสิ นาย A : I do not know. ผมไม่รู้ เรา : OK. I want to talk with your boss. งั้นขอคุยกับหัวหน้าคุณหน่อยสิ นาย A: I am Boss. ผมเนี่ยแหละหัวหน้า เรา : OK. How should I do? งั้นผมควรจำทำไงดี นาย A : I do not know. ผมไม่รู้ me : @#$%^^^ ไอ้ XXXXXXXXX สรุปวันนั้นเรามาที่โรงงานประมาณ 10 โมง รอคนเชื่อมมาเริ่มงานเกือบบ่าย 4 งานเสร็จ 2 ทุ่ม กำของตรู... ฝรั่งแบบนี้ก็มีนะครับ ระวังไว้ ไม่ได้เจอเฉพาะคนไทย สุดท้ายงานก็เสร็จจนได้ เล่นเอาเราเหนื่อยไปหมด แต่ก็ภูมิใจนะที่อย่างน้อย ประสบการณ์ตรงนี้ก็ทำให้เราโตขึ้นอีกขั้น ขอบอกว่างานที่ต่างประเทศมันไม่ได้ง่าย มันยากกว่าที่เมืองไทยมาก ที่เมืองไทยเวลามีปัญหาเราคุยภาษาเดียวกันได้ รู้เรื่อง แต่ทุกโน่นเวลาเรามีปัญหา เรามีแต่ตัวเองกับโทรศัพท์ 1 เครื่องที่ไว้โทรเพื่อขอคำแนะนำเท่านั้น พี่คนที่แนะนำจะมาช่วยเราก็ไม่ได้ มีแต่ตัวเองเป็นที่พึ่งเท่านั้น โดดเดี่ยวมากมาก จนแต่ก็รอดกลับมาได้อ่ะนะ วันนี้คงต้องพอแต่นี้จริงๆแล้ว เดี๋ยวเราไม่มีรถกลับบ้าน ไว้มาต่อวันหลังนะ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 20:10:45 A:58.9.11.123 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 42 เก่งจังเลย จกขท มีไหวพริบปฎิภาณเยี่ยมมากเลย เล่าต่อน่ะค่ะ กำลังสนุกเลย จากคุณ : sugar_brown11 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 20:46:52

ความคิดเห็นที่ 43 เล่าได้สนุกดีครับ :) จากคุณ : Bushi.ei.ei เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 21:14:27

ความคิดเห็นที่ 44   ตามอ่านอยู่ค่ะมาต่อไวๆนะคะ จากคุณ : ดอกเหมยทนหิมะ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 21:17:48

ความคิดเห็นที่ 45 เก่งจังเลย รออ่านต่อจ้า จากคุณ : หมูชมพูออนไลน์ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 21:31:30

ความคิดเห็นที่ 46 อยากให้ gift จัง จากคุณ : panny เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 22:09:11

ความคิดเห็นที่ 47 อ่านมาตั้งแต่ต้นเลย สนุกดีค่ะ ขอบคุณที่มาแชร์นะคะ จากคุณ : ~LoveIsAroundYou~ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 22:16:23

ความคิดเห็นที่ 48 มาปูเสื่อรอ จากคุณ : พิณแคนแดนอิสาน เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 22:19:50

ความคิดเห็นที่ 49 ลงชื่อรออ่านต่อค่ะ   จขกท เก่งมาก จากคุณ : Fahsai_MoM เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 22:59:04

ความคิดเห็นที่ 50 คั่นไว้หน่อย จากคุณ : saengchot เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 00:19:22

ความคิดเห็นที่ 51   รอด้วยครับ ขอน้อมรับฟัง จากคุณ : jewwyuta เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 00:21:19

ความคิดเห็นที่ 52 รอฟังค่ะ เก่งจัง จากคุณ : ladystrawberry เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 00:35:44

ความคิดเห็นที่ 53 โหวตให้ครับ สนุกดี จากคุณ : ปูเทียมไก่ชุบ เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 01:39:56

ความคิดเห็นที่ 54 เยี่ยมครับ รอฟังต่ออยู่นะครับ จากคุณ : hotshot9 เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 03:44:36

ความคิดเห็นที่ 55   กลับมาแล้วครับ หากระทู้อยู่นาน เจอว่าขึ้นกระทู้แนะนำไปแล้ว ขอบคุณทุกคนที่โหวตให้ครับ หลายๆความเห็นที่แสดงมา อาจจะมองว่าเราเป็นคนเก่ง แต่เราไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย ไม่ได้จะถ่อมตน หรือให้ใครหมั่นไส้หรอกนะครับ แต่เราคิดอย่างนั้นจริงๆ ทำไมนะหรือ เราว่าคนที่เก่งจริงหรือคนที่มีพรสวรรค์จริงๆมีมั้ย ก็คงมี แต่เรายังไม่เคยเจอเลย คำว่าไม่เคยเจอคือไม่เคยเจอกับตัว หรือเจอตัวเป็นๆนะ แต่คนเก่งที่เราเจอส่วนมาก ไม่ว่าจะเป็นพี่พี่ที่ทำงานเก่าของเรา หรือคนที่เรารู้จัก ความเก่งของพวกเค้ามาจากความพยายามเท่านั้น พยายามที่จะเรียนรู้ ศึกษาเรื่องที่ไม่รู้ เมื่อมีความผิดพลาดก็ยอมรับมัน และเก็บไปปรับปรุง หลายๆคนอาจจะคิดว่า เอ๊ะก็ชีวิตเราสวยหรูมาตลอดนี่ เราก็พูดได้นิ เรื่องแบบนี้ใครๆก็รู้ ว่าต้องพยายาม ต้องเรียนรู้ ถึงจะเก่งได้ ก็อาจจะใช่นะครับที่ว่าเราอาจจะไม่ได้ลำบากเท่ากับบางคน เราอาจจะมีทางเลือกมากกว่า แต่กว่าที่เราจะมาถึงจุดนี้ เราขอบอกตรงๆว่าเราผ่านมาความยากลำบากมาทั้งนั้น ทุกอย่างไม่ได้สวยหรู สวยงาม เราขอย้อนกลับไปเล่าเรื่องตอนเรียนให้ฟังหน่อยนะ จริงอยู่ที่ว่าตอนจบเราจบมาด้วยเกรด 3 กว่า แต่จะมีใครรู้บ้างมั้ยว่าตอนอยู่ปีหนึ่ง เกรดเราเป็นยังไง ตอนปีหนึ่งเกรดเราได้ประมาณ 2.1 นิดๆเอง เกือบโปรด้วยซ้ำ แถมเทอม 2 เราก็ฟาด F วิชาคำนวณมาด้วย มันเพราะอะไร ก็เพราะเราไม่ตั้งใจเรียนนะสิ เรามันดันไปคิดว่าการสอบมันจะง่าย ตอนสอบเราอ่านหนังสือก่อนสอบแค่วันเดียว ตอนเรียนก็ไม่ตั้งใจเรียน โดดไปเล่นเกมบ่อยๆ แถมวิชาที่ติด F วันก่อนสอบเรายังนั่งเล่นเกมถึง 4 ทุ่ม ไม่ได้อ่านหนังสือเลย สอบได้ก็แปลกแล้ว และทั้งที่เกรดเทอม 1 เราก็ห่วย แต่เราก็ยังไม่ปรับปรุงตัวจนมาติด F ในเทอม 2 แต่เพราะการติด F ครั้งนี้ ทำให้เราเปลี่ยนไป จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 08:37:28 A:58.9.11.123 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 56   การติด F ครั้งนี้ มันทำให้เราเครียดมาก จะบอกที่บ้านก็บอกไม่ได้ เพราะพวกเค้าคาดหวังกับเราไว้สูง จะแก้ก็ไม่ได้แก้ง่ายเหมือนตอนมัธยมที่ไปทำรายงานส่ง อ. ก็แก้ได้แล้ว มันต้องเสียเวลาลงเรียนใหม่ และหน่วยกิตทุกเทอมของเราเต็มหมดจนถึงปี 4 โน่น และถ้าปี 4 เค้าไม่เปิดสอนวิชานี้ เราก็อาจจะไม่ได้เรียน และไม่ได้จบ ความกลัว กังวลใจ เครียด ทุกๆอย่างถาโถมเข้ามา จะปรึกษาใครก็ไม่ได้ เชื่อมั้ยเรานั่งเหม่อลอย คิดเรื่องนี้อยู่เกือบเดือน ตอนปิดเทอมอ่ะ สุดท้ายเราก็คิดได้ อาจจะไม่ได้คิดได้ด้วยตัวคนเดียวหรอกนะ เรามีเพื่อนๆ และที่คนใกล้ชิดคอยให้กำลังใจอยู่ เราว่านะคนเราจะเข้มแข็งได้ เพราะมีคนรอบตัวเป็นกำลังใจ หลายๆครั้งที่เราอยู่ต่างประเทศเราเครียดเรื่องงาน มีปัญหา แก้ปัญหาไม่ได้ เหนื่อย เหงา เราก็โทรกลับที่เมืองไทย ก็มีคนให้กำลังใจให้เราสู้ตลอด ไม่ว่าจะเป็น ที่บ้าน แฟน หรือเพื่อน ที่เรามาถึงจุดนี้ได้ เพราะข้างหลังเรามีคนคอยช่วยดึงเราขึ้นมาเวลาเราล้ม มีคนคอยช่วยนั่งเป็นเพื่อนปลอบใจ เวลาเราท้อแท้ เราเชื่อว่าคนเราไม่อาจอยู่ด้วยด้วยตัวคนเดียว โม้เยอะไปหน่อย ขอกลับมาเรื่องเรียนหน่อยละกัน หลังจากที่คิดได้ เราก็ปรับปรุงตัวใหม่ อ่านหนังสืออ่านก่อนสอบ 2 อาทิตย์จากเดิม 1 วัน เวลาเรียนก็ตั้งใจมากขึ้น อาจจะไม่ได้ถึงขนาดเด็กเรียน แต่ก็ตั้งใจอ่ะนะ ส่วนเวลาอ่านหนังสือสอบเราก็ปรับเปลี่ยนวิธีใหม่ จากเดิมที่อ่านธรรมดา เป็นอ่านแบบธรรมดารอบหนึ่งก่อน จากนั้นให้ปิดหนังสือ แล้วพูดเรื่องที่อ่านมาทั้งหมด ไม่ได้พูดตามหนังสือ พูดออกมาในแบบที่เราเข้าใจว่า เราเข้าใจเรื่องนั้นว่าอย่างไร ถ้าจำไม่ได้ก็ค่อยเปิดหนังสือดูอีกที เราทำซ้ำแบบนี้ตั้งหลายรอบ ประมาณ 4-5 รอบได้มั้งต่อวิชา คอยปรับเปลี่ยนแก้ไขวิธีการเรียน การอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ เกรดเราก็ค่อยๆดีขึ้น มันไม่ได้ดีแบบขึ้นมา 3.5 ในเทอมเดียวหรอกนะ แต่ก็ค่อยไต่ขึ้นมาเป็น 2.5 บ้าง 2.8 บ้าง และขึ้นมาเป็น 3 กว่าตอนที่เราอยู่ปีสาม เคยขึ้นไปถึง 4.00 ด้วยเทอมหนึ่ง ตอนได้ยังอึ้งๆ อยู่เลยว่าได้ได้ไง ในการทำงานก็เหมือนกัน เราไม่ได้เริ่มจากเก่งมาตั้งแต่แรก เหมือนะพวก Born to Be หรอกนะ อ่ะนะแต่เราค่อยๆปรับปรุงแก้ไขวิธีการทำงานมาเรื่อยๆ พยายามเรียนรู้เรื่องที่ไม่รู้ สงสัยต้องถาม ถามแล้วเอากลับมาคิดด้วยว่าสิ่งที่เค้าสอนเรามาถูกมั้ย การที่เราคิดจะช่วยสร้างสรรค์ไอเดียใหม่ๆ หรือการเรียนรู้ใหม่ให้เกิดขึ้น ทำผิดพลาดบ้างมั้ย ก็ทำผิดพลาดออกบ่อย แต่เราก็ต้องเปลี่ยนสิ่งที่ผิดพลาดให้เป็นการเรียนรู้ พี่คนหนึ่งเคยสอนเรานะว่า ถ้ามีคนไม่ทำงานผิดพลาดก็แสดงว่าเค้าคนนั้นไม่ได้ทำงาน แต่อย่าพยายามผิดพลาดเรื่องเดิมซ้ำๆ เพราะมันจะแสดงถึงการไร้ความสามารถ เราฟังแล้วยังจำได้มาจนทุกวันนี้ ที่เราอยากจะบอกเรื่องราวของเราให้คนอื่นฟัง เพราะเราเชื่อว่าคนเราอ่ะนะ เมื่อพยายามที่จะทำอะไรแล้ว ก็จะสามารถทำได้ เรื่องกลัว กังวลใจ หรือเรื่องเครียด ปล่อยให้เกิดขึ้นได้ เพราะเราก็เป็นแค่คนธรรมดา ที่มีเลือดเนื้อ ความรู้สึก มีจิตใจ แต่อย่างปล่อยให้เรื่องกังวลใจหรือความกลัวต่างๆ มาทำให้เราไม่กล้าก้าวไปเผชิญกับมัน กลัวสิ่งที่ใหม่ที่กำลังจะเกิด กลัวในสิ่งที่ไม่เคยทำ กลัวได้ แต่เมื่อกลัวแล้วให้พยายามเผชิญหน้ากับมัน อย่างน้อยล้มเหลวขึ้นมา จะได้ไม่เสียใจ เพราะเราทำเต็มความสามารถแล้ว ขอไปทำงานก่อนนะ เดี๋ยวมาเล่าต่อ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 09:05:34 A:58.9.11.123 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 57 สู้ๆคับ จากคุณ : MDcute เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 09:08:51

ความคิดเห็นที่ 58 ดีครับ ผมเชื่อว่าคนที่มีความสามารถส่วนใหญ่ต่างก็ต้องผ่านจุดที่ยากลำบากมาแล้วแทบทุกคน จากคุณ : เรียกข้าว่าสมชาย เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 09:21:34

ความคิดเห็นที่ 59 โหวตไปแล้ว จากคุณ : boat_hub เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 09:26:30

ความคิดเห็นที่ 60 อาชีพในฝันเราเลยนะเนี่ย วิศวกรเนี่ย แต่เราโคตระ โง่วิชาคำนวณเลย จากคุณ : Gabi เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 09:43:54

ความคิดเห็นที่ 61 รอฟังอยู่นะค้า............ จากคุณ : VinCent princess-opap เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 09:46:03

ความคิดเห็นที่ 62 ติดตามมาอ่านตลอด อ่านกี่ครั้งก็ได้กำลังใจให้ให้ฮึดสู้ต่อไป ได้แง่คิดดีๆ เยอะแยะเลยค่ะ จะเก็บไปใช้ในการทำงานของตัวเองบ้าง สัญญาจะสู้ๆ พยายามต่อไป (ช่วงนี้ดิฉันแย่นิดนึง เรื่องงาน) ปัญหาเยอะ อิอิ จากคุณ : sanrio999 เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 09:50:04

ความคิดเห็นที่ 63 ทำไมจขกท. เป็นบัตรผ่าน เนี่ย แล้วผมจะให้กิฟยังไง นับถือๆ ครับ จากคุณ : Sitdown เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 10:52:29

ความคิดเห็นที่ 64 ชื่นชมในความพยายาม มากๆค่ะ จากคุณ : ibapapoon เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 11:45:47

ความคิดเห็นที่ 65   เทพมาก ขอบคุณที่จุดไฟในตัวผมอีกครั้ง จากคุณ : 1234 เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 12:03:26 A:202.176.80.207 X: TicketID:205377

ความคิดเห็นที่ 66   จุดไฟ สำหรับคนกำลังเรียนอย่างผมด้วย ;) จากคุณ : jewwyuta เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 12:20:46

ความคิดเห็นที่ 67 มาเล่าอีกนะ ประสบการณ์ทำงานคุณมี ประโยชน์ กันคนอ่านมากมากค่ะ จากคุณ : ตำปูปลาร้า เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 13:04:03

ความคิดเห็นที่ 68 เจ๋งว่ะนาย จากคุณ : โต้ บ้านกุดขนวน เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 13:17:42

ความคิดเห็นที่ 69 อ่านตั้งแต่ต้น บอกคำเดียวเลยว่าสุดยอดจริงๆน่ะเนี้ย จากคุณ : แม่ไอ้หัวล้าน เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 14:02:02

ความคิดเห็นที่ 70 อ่านสนุกมากกกก จากคุณ : เบรานิ่ง เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 14:15:20

ความคิดเห็นที่ 71   กลับมาเล่าต่อครับ หลังจากกลับมาจากออสเตรเลีย หัวหน้าก็เรียกเราเข้าไปคุยและก็ถามว่า หัวหน้า: ผมดูรายงานที่คุณส่งให้แล้วนะ ก็ทำได้นิ เรา: ครับ (ไม่ได้คิดจะทำได้ แต่โดนบังคับไปทำได้มั้ย) หัวหน้า: อืม แล้วชอบบรรยากาศที่โน่นมั้ยล่ะ เราตอบไปโดยไม่คิด หารู้ไม่เค้ากำลังวางกับดักรออยู่ เรา: อืม ก็ดีครับ แต่พอดีงานมันเลท เลยยังไม่ได้ไปเดินเที่ยวที่ไหนเลย หัวหน้า: เหรอ ผมก็เห็นใจคุณนะ เอางี้เดี๋ยวอีก 2 เดือนที่งานติดตั้งที่นี่อีก คุณไปละกันนะ คราวนี้ก็ไปเที่ยวด้วยละกัน เรา: อึ้ง!!! (เอ่อ คือที่ถามนี่ไงไง ก็จะให้ไปอีกใช่มั้ยเนี่ย) ระหว่างในช่วง 2 เดือนเราก็มีบินไปที่มาเลบ้าง ฟิลิปปินส์บ้าง แต่ส่วนใหญ่เป็นงานขายอ่ะนะ ไปกับพี่อีกคน ประมาณว่าอยากให้เราไปรู้จักลูกค้าไว้ เรื่องงานก็มีปัญหาบ้าง แต่ก็ช่วยกันแก้ไขไปได้ ถ้าจะให้เล่าเกี่ยวกับมาเล ฟิลิปปินส์ คงเป็นเรื่องเที่ยวซะมากกว่า และแล้วบททดสอบอีกครั้งก็มา ก่อนที่เราจะบินไปประมาณ 1 อาทิตย์ หัวหน้าก็มาถามเราว่า ยูขับรถเป็นมั้ย เราก็บอกว่าพอได้ครับ มีใบขับขี่แต่ขับไม่ค่อยแข็ง เค้าก็ยิ้มๆ แล้วบอกว่าดีแล้ว เพราะครั้งนี้ยูต้องขับรถไปโรงงานเอง ประมาณว่าโรงงานอยู่ใกล้ภูเขา ไม่มีรถมารับเพราะไกลจากที่พักมาก เราก็ เอ่อ ทำไมไม่บอกตั้งแรกล่ะว่ามีขับรถด้วย เราจะได้ไปฝึกไว้ ขับที่เมืองไทยเราก็กลัวขับชนจะตาย คือเรายังขับรถไม่แข็ง แล้วนี่ให้ไปขับที่ต่างประเทศอีก ถ้าบอกก่อนจะไม่ว่าเลย นี่มาบอกล่วงหน้า 1 อาทิตย์มันทำไรทันมั้ย แต่ก็เถียงอะไรไม่ได้มาก เพราะยังไงก็ต้องไป สุดท้ายเราก็ไปทำใบขับขี่ Inter และไปบินไปออสเตรเลีย คราวนี้มีประสบการณ์ติดตั้งค่อนข้างมากแล้ว เรียนรู้มาเยอะเหมือนกัน ก็ค่อนข้างมั่นใจนิดนิดว่า คราวนี้เตรียมมาดี ปัญหาไหนก็เข้ามาเลยไม่กลัว หารู้ไม่ว่า คนคำนวณไม่สู้ฟ้าลิขิต.... เราไปถึงตอนเย็นก็ไปเช่ารถที่สนามบินแล้วก็ไปนอนพัก เช้าก็ขับรถไปโรงงาน เหยียบประมาณ 60 กก. ค่อยๆขับไปช้าๆ เพราะเกิดอะไรขึ้นมา เดี๋ยวจะไม่ได้กลับเปล่าๆ ถึงโรงงานก็เหมือนเดิมทดสอบ Safety เสร็จก็ไปตรวจงานเหล็ก เจอว่างานเหล็กขนาดตามแบบแป๊ะ ที่โรงงานนี้ทำค่อนข้างดีมากต่างจากที่แรกเยอะ และเพราะเป็นครั้งแรกที่จะใช้สินค้าตัวนี้ด้วย ทุกอย่างเลยควบคุมเข้มมาก เราก็คิดในใจว่าดีแล้ว งานเหล็ก Perfect ขนาดนี้ไม่มีปัญหา แต่พอจะเอาสินค้ามาประกอบกันเท่านั้นแหละ เจอว่าสินค้าไม่ครบ มันไม่ได้ขาดแค่ 1-2 ตัว มันขาดไป 11 ตัวจาก 30 แถมที่หายไปเป็นตัวเริ่มด้วย ถ้าไม่มีก็ประกอบไม่ได้ เอาแล้วตรู งานเข้าอีกแล้ว อตุส่าห์เตรียมตัวมาอย่างดี แต่ไอ้ที่เตรียมมามันไม่มีปัญหานี้นี่ สินค้าไม่ครบเนี่ย แล้วเราอยู่ที่นี่คนเดียว ถือว่าเป็นตัวแทนของบริษัท และต้องทำไงดีเนี่ย มากมากคำถามพุดขึ้นในหัว ความกลัว เครียด กังวลใจก็เข้ามา จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 16:17:52 A:58.9.11.123 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 72   คิดมากอยู่ประมาณ 15 นาทีได้ กลัวมั้ย ก็กลัวมาก ลนไปหมด เค้าก็ถามเราแต่ว่าจะเอายังไง มันเกิดอะไรขึ้น (คือถ้ารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คงบอกไปแล้วล่ะ) แต่จากประสบการณ์ที่ผ่านมาก็สอนว่า ที่ที่เรายืนอยู่นี่ ตรงนี้ไม่ใช่เมืองไทย ไม่มีใครมาช่วยเราได้เราต้องช่วยตัวเอง ถ้าร้องไห้ออกมาตรงนี้ หรือไม่ตัดสินใจทำอะไรตรงนี้ กลับไปมันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วนะ และเราจะมานั่งเสียใจภายหลังเปล่าๆ ต้องแก้ปัญหาตรงหน้าให้ดีที่สุดก่อนสิ แล้วจะเหนื่อย จะเครียด จะร้องไห้ ค่อยทีหลัง เรามายืนตรงนี้เราไม่ใช่แค่ตัวเอง เราแบกชื่อของบริษัทมาด้วย ถ้าเราทำเสียมันไม่ใช่แค่เราเท่านั้นนะ เข้มแข็งไว้ หลังจากที่พร่ำบอก ให้กำลังใจกับตัวเองอยู่ในใจ ก็เริ่มตั้งสติได้ เราก็ได้เรียนรู้มาว่า ไม่ว่าปัญหาอะไรจะเกิดขึ้น ต้องตั้งสติก่อน ถ้าไม่มีสติ มันจะทำให้เรามองไม่เห็นวิธีแก้ เพราะมันลนไปหมด จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 16:32:32 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 73 มาลงชื่อว่าตามอ่านครับ จากคุณ : +One Side Love+ เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 16:34:50

ความคิดเห็นที่ 74 อ่านตามอยู่ครับ :-) จากคุณ : ป้ายบอกทาง เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 16:52:07

ความคิดเห็นที่ 75   หลังจากมีสติแล้ว ก็เริ่มคิดว่าจะทำยังไงดี เริ่มจากนับก่อนเลย เพราะเพิ่ง Check ไปแค่แบบเดียวที่เหลือยังไม่ได้ Check อาจจะมีแบบอื่นขาดอีกก็ได้ เราก็ให้นับ ตอนนับก็เขียนเลขที่สินค้าไว้เลย จะได้ชัวร์ ไม่สับสน และตอนที่เรานับต้องมีคนของเค้าอยู่ด้วยนะ เพื่อที่จะเป็นพยานให้เราได้ ในกรณีที่แบบอื่นเรานับครบ แล้วมันไปขาดเอาตอนหลัง พอนับเสร็จก่อนเจอว่าขาดแค่แบบแรกแบบเดียว เราก็เขียนข้อมูลจำนวนแต่ละแบบลงในกระดาษ แล้วก็ยื่นให้เค้าเซ็น คนที่มาเป็นพยานให้เราอ่ะ ว่าเรานับแบบที่เหลือครบ งานทุกอย่างต้องพยายาม Safe ตัวเองให้มากที่สุด อะไรที่เป็นรายลักษณอักษรได้ต้องทำ อย่างชะล่าใจ เพราะเดี๋ยวไม่ใช่ว่าเรานับครบแล้ว เรากลับไป ตอนหลังลูกค้ามานับใหม่ เจอว่าไม่ครบ ถ้าเรามีแต่คำพูดยืนยัน จะซวยเอาได้ จากนั้นก็โอเคนับครบแล้ว มันขาดแค่แบบเดียว ที่นี้ก็มาคิดว่าถ้าจะหายมันหายไปตอนไหนได้บ้าง ก็จะมี 3 ช่วง คือที่เรา ระหว่างขนส่ง และลูกค้าทำหายเอง เพราะตอนที่เรามาถึง สินค้าถูกแกะออกมาจากกล่อง ถ้ามันอยู่ในกล่อง จะพิสูจน์ง่ายมากว่าหายที่เรา หรือที่เค้า งั้นเริ่มจากคิดว่ามันหายที่เราก่อนล่ะ อืมจะถามใครได้บ้างล่ะ คนที่รู้เรื่องนี้ดีน่าจะเป็นทาง Denmark เพราะสินค้ามันถูก Ship มาที่นั่น แต่จะโทรไปถามที่นั่นก็ตอนนี้ ที่นู่นน่าจะเที่ยงคืนได้ คนที่ตอบได้คงไม่อยู่ งั้นเราลองมาคิดแบบว่าถ้านี่ เป็นโรงงานของเราดูก่อนมั้ย ถ้าผลิตของจะส่งให้ลูกค้า ตอนที่ Ship ออกมาต้องทำอะไร มันต้องมีเอกสารใช่มั้ย ไม่งั้นมันจะระบุได้ไงว่าของข้างในมีอะไร เราคิดว่ามันน่าจะมีเอกสาร ที่ระบุว่าในแต่ละกล่องมีอะไรบ้างและน้ำหนักเท่าไหร่ คิดได้เสร็จก็โทรหาพี่ที่เมืองไทย ถามว่ามันมีเอกสารการ Ship อยู่ที่เรามั้ย พี่เค้าก็บอกว่ามี แล้ว Check ให้เราเดี๋ยวนั้นเลย เค้าเรียกเอกสารนี้ว่า Invoice กับ Packing List ที่ในเอกสารระบุว่าในกล่องมีอะไรบ้าง กี่ชิ้น น้ำหนักเท่าไหร่ และน้ำหนักทั้งหมด พอ Check ทั้งหมด ก็เจอว่าในเอกสารระบุสินค้าทั้งหมดครบ ไม่น่าจะหายไปได้ ดังนั้นมันไม่น่าจะหายที่เราได้ เพราะตอนขนเค้าต้องชั่งน้ำหนัก ถ้าน้ำหนักไม่ตรง น่าจะมีการโวยตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว เอาล่ะอย่างน้อยก็มีเอกสารยืนยันกับลูกค้า 1 เรื่องแล้ว จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 16:53:29 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 76 รออ่านอยู่นะคะ อ่านแล้วบางเรื่องเครียดแทนเลยค่ะ กำลังจะไปสัมภาษณ์งานใหม่วันพฤหัสนี้ ได้อะไรจากกระทู้นี้เยอะเลยค่ะ คงไม่มีอะไรน่ากลัวเท่ากับที่ จขกท เจอแล้วหล่ะ ^^ จากคุณ : Anna_Molly เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 17:05:55

ความคิดเห็นที่ 77   งั้นถ้าหายระหว่างทางล่ะเป็นไปได้มั้ย อืมก็น่าจะมีสิทธิ์นะ แต่น้อยมาก แต่สินค้าไม่ใช่ชิ้นเล็กๆ จะมันหายระหว่างทางจริง บรรจุภัณฑ์น่าจะเสียหายบ้าง ตอนที่เค้ารับสินค้าถ้า Package เสียหายเค้าก็น่าจะโวยวายนี่นา แต่นี่ไม่ อืม เอาเป็นว่าขอชัวร์ไว้ก่อน เราก็ไปดู Package ทั้งหมด เจอว่าอยู่ในสภาพดีไม่เสียหาย และก็ได้ถ่ายรูปเป้นหลักฐานไว้ Safe ตัวเองเสมอจำไว้ Package อยู่ในสภาพดี ดังนั้นประเด็นหายระหว่างขนส่งตัดทิ้ง เหลือแค่หายที่ลูกค้า แต่มันจะ Check ไงว่ะ และอีกอย่างไอ้ที่บอกว่าไม่หายที่เรา เราก็มีแค่ เอกสาร Invoice กับ Packing List ที่ทางเราเป็นคนออก ถ้ามันโมเมว่าเราทำเอกสารผิดจะตอบยังไงดีหว่า เอาล่ะตอนนี้ เหลือแค่ 2 ประเด็น คือ 1. ถ้ามันหายที่ลูกค้าจริง จะ Check ยังไง แต่ถ้าลูกค้าทำหายจริงมีหรือจะบอกเรา งั้นเอางี้ละกัน Check ทางเราให้เรียบร้อยก่อน พิสูจน์ให้ชัวร์ว่าไม่ได้หายที่เรา และตอนตอบก็ตอบแค่ว่าไม่ได้หายที่เรา และไม่ต้องไปบอกว่าหายที่ลูกค้าด้วย เดี๋ยวเค้าเขม่นเอา เพราะต้องทำธุรกิจกับที่นี่อีก 2. เรื่องเอกสารที่เรามีทางเราเป็นคนทำนี่ แล้วจะให้เค้าเชื่อได้ไงหว่าว่ามันถูกต้องเนี่ย อืมแต่ว่าตอนขนเราไม่ได้ขนเองนี่ เราจ้างเค้าขน คนที่มาขนให้เค้าน่าจะมีเอกสารอะไรซะอย่างเหมือนเราแหละน่า ถ้าเอามาเทียบกันก็น่าจะรู้ได้ว่าเอกสารเราถูก แล้วนี่เป็นปาร์ตี้ที่สามด้วย ดังนั้นน่าจะเชื่อถือได้ล่ะ และเราก็ให้ที่เมืองไทย Check กับบริษัทขนส่งให้ เจอว่าเอกสารตรงกับของเรา และให้เค้า Fax เอกสารทั้งหมดมาที่โรงงาน แล้วก็เอาไปคุยกับลูกค้า จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 17:08:13 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 78   เราคุยกับลูกค้าอยู่นานมาก พยายามอธิบายว่าทางเราไม่ได้ทำหายนะ ทางเรามีเอกสารยืนยัน แต่ทางนั้นเค้าก็ยืนยันว่าเค้าไม่ได้ทำหายเหมือนกัน แต่เค้าก็ไม่ได้บี้อะไรเรามาก เพราะเรามีเอกสารยืนยันค่อนข้างแน่น ในขณะที่เค้าไม่มีเอกสารยืนยัน สุดท้ายเค้าบอกว่าเอางี้ให้เราไปเสนอทางเลือกมา แล้วเค้าจะลองพิจารณาดู วันนั้นเราก็ได้กลับที่พักไปแบบเหนื่อยมาก สุดเลยๆเนี่ย และก็โทรหาหัวหน้าเล่าว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง และเราทำอะไรบ้าง สุดท้ายก็ปรึกษากันว่าให้ Share ค่าเสียหายแบบ 50-50 คิดเราจะส่งสินค้าชดเชยไปให้ แต่ทางนั้นต้องจ่ายค่าของครึ่งหนึ่ง ก็จบไปได้ด้วยดีละมั้ง ตอนนี้พอลองมองย้อนกลับไป ก็คิดไม่ออกเหมือนกัน ว่าตอนนั้นเราไม่ทำอะไรละก็ ผลมันจะเป็นอย่างไง จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 17:16:36 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 79   แต่ทริปนี้ก็มีเรื่องดีดีนะ เพราะอย่างน้อยเราก็มีวันเที่ยวจริงๆแหละ 2 วันได้มั้ง เราก็ออกรถ ตระเวนขับไปเรื่อยๆ ถามที่โรมแรมว่ามีที่ไหนน่าเที่ยวบ้าง แล้วก็ขอแผนที่เค้ามา ถึงขับรถไม่แข็ง แต่ก็ขับช้าได้นี่ โอกาสเที่ยวมาทั้งทีจะพลาดได้ไง ก็มีหลงทางบ้าง แต่ก็ได้ไปเที่ยวนะ ถือว่าเป็นประสบการณ์อีกแบบหนึ่ง วันนี้เราคงเล่าแค่นี้ก่อนนะ จะกลับบ้านแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้มาเล่าทริป อียิปต์ให้ฟัง จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 17:20:49 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 80 ชอบกระทู้นี้จังค่ะ รออ่านต่อนะคะ ^^" จากคุณ : pook_sb เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 19:38:17

ความคิดเห็นที่ 81 เยี่ยมมากเลยครับ ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดี ๆ จากคุณ : henryd เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 19:58:16

ความคิดเห็นที่ 82   ตื่นเต้นไปด้วยเลยครับ คุณเก่งมากเลย รอฟังต่อน่ะครับ ป.ล. แก้ไขคำผิด แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 52 20:29:26 จากคุณ : jewwyuta เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 20:14:07

ความคิดเห็นที่ 83   สนุกดีครับ ได้ความรู้  จขกท เป็นคนเก่งนะ ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีๆ ^_^ จากคุณ : Soudai เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 20:25:33

ความคิดเห็นที่ 84 เจ้าของกระทู้ทัศนคติดีมาก ขอชื่นชม น่าเอาเป็นแบบอย่าง มองโลกในแง่บวกด้วย ประสบการณ์ตรงที่สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ มีประโยชน์มากๆ one vote จากคุณ : High Bridge เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 20:39:08

ความคิดเห็นที่ 85 ขอบคุณมากครับ จากคุณ : ยกกระดก เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 20:42:57

ความคิดเห็นที่ 86   เป็นกำลังใจให้ผมมากเลยครับ ตอนนี้ผมกำลังเรียนอยู่มันทำให้ผมมีแรงบันดาลใจให้ตั้งใจเรียนมากครับ ผมจะติดตามต่อไปนะครับ จากคุณ : TamC.N เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 21:26:40 A:124.122.156.161 X:

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณมากนะคะที่มาเล่าประสบการณ์ดีๆให้ฟัง จากคุณ : sine07 เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 21:48:27

ความคิดเห็นที่ 88 สุดยอด :) เป็นเรื่องราวที่ดีมากเรื่องหนึ่งเลยครับ สู้ต่อไปนะครับ จากคุณ : ดอกฟ้ากับนายกระจอก เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 23:35:45

ความคิดเห็นที่ 89 รออ่านอยู่นะคะ ยกนิ้วให้จขกท.เลยค่ะ ^^ จากคุณ : rabbitty เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 00:16:28

ความคิดเห็นที่ 90   พยายามได้ดีมากเลยนะ สู้ต่อไป!! เราก็จะพยายามเช่นกันนะ ขอบคุณที่เอาเรื่องดีๆมาแบ่งปัน จากคุณ : decentcitizen เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 04:11:23

ความคิดเห็นที่ 91 เข้ามาลงชื่อติดตามประสบการณ์ดีๆ ด้วยคนค่ะ จากคุณ : Patty rumba เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 08:28:00

ความคิดเห็นที่ 92 เข้ามารออ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : Yingwi เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 09:23:49

ความคิดเห็นที่ 93 รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : ~LoveIsAroundYou~ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 13:31:00

ความคิดเห็นที่ 94   มาเล่าต่อนะครับ และคงเป็นเรื่องเล่าเรื่องสุดท้ายแล้ว เย็นวันหนึ่งระหว่างกำลังไปเยื่ยมลูกค้า ก็มีโทรศัพท์จากต่างประเทศโทรมาบอกว่า ตอนนี้ที่งานที่อียิปต์คนไม่พอให้เราไปแทนได้มั้ย อ้อ จะบอกว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในการใช้ภาษาอังกฤษ ที่เรารู้สึก คือ การโทรศัพท์ เพราะอะไรนะหรือ การโทรศัพท์เราไม่สามารถสื่อสารด้วยวิธีอื่นๆออกไปได้ ไปว่าจะเป็นท่าทาง รูป หรือการเขียน มีแต่การพูดกับฟังเท่านั้น ดังนั้นเราแนะนำว่าในการโทรศัพท์เป็นภาษาอังกฤษ ให้ตั้งสมาธิให้ดี พยายามจับคำสำคัญในรูปประโยคให้ได้ และพยายามถามกลับไปว่าเค้าต้องการให้เราทำอย่างนี้ใช่มั้ย เพื่อความชัวร์ เราก็ฟังไม่ออกทั้งประโยค แต่พอจับคำสำคัญๆได้ เราเลยบอกไปว่าให้โทรหาหัวหน้าเราล่ะกัน เราไม่มีอำนาจตัดสินใจ หัวหน้าเราก็แสนดีที่สุด ตอบมาว่าถ้าเรา Happy ที่จะไปก็โอเค อืม เหลือทางให้ตรูเดินบ้างมั้ยเนี่ย ตอบแบบนี้ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 13:40:12 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 95   สุดท้ายก็เลยได้ไป โชคดีจริงๆมั้ง ครั้งนี้ก่อนไปก็มีเตรียมตัวก่อน เอาตัวเอกสารการขนส่งไปด้วย กลัวเจอกรณีสินค้าหายอีก การเตรียมตัวที่ดีจะช่วยให้การทำงานง่ายขึ้นไม่มากก็น้อย งานแต่ละงานมีการเตรียมตัวที่ไม่เหมือนกัน และเมื่อเราเจอปัญหามากขึ้น มีประสบการณ์มากขึ้น ก็จะรู้ดีขึ้นว่าควรจะต้องเตรียมตัวยังไง ขึ้นเครื่องตอนเที่ยงคืน เครื่องไปถึงที่โน่น 6 โมงเช้า เวลาต่างกัน 4 ชม.ได้มั้ง ก็นั่งรถต่อไปโรงงานเลย ถึงประมาณเที่ยงวัน ยังไม่ได้เข้าโรงแรมเลย เค้าก็บอกว่าให้เริ่มงานเลย เพราะงานนี้เร่ง เรางี้เหนื่อยก็เหนื่อย พักก็ยังไม่ได้พัก แต่เอาวะ มาแล้วนี่ โชว์สปิริตหน่อย เริ่มเลยก็ได้ ไม่มีปัญหาครับพี่ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 13:49:41 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 96   พอเริ่มปุ๊บ ก็เจอปัญหาปั๊บ ประมาณว่าเค้าต้องทำงานอย่างหนึ่งให้เสร็จก่อน เราถึงจะเริ่มงานประกอบได้ แต่บังเอิญเค้าทำไม่เสร็จ ไม่สิจริงแล้ว ยังไม่ได้เริ่มเลยมากกว่า เค้าอ้างว่างานนี้เป็นของหน่วยงานอื่น อืม อีกแล้วครับท่าน และตอนนี้คนไม่พอเลยยังไม่เริ่ม ที่นี้ปัญหาที่ตามมาคือ เรามีมาตรฐานการในประกอบอยู่ ก็คล้ายๆ WI ในการทำงาน ที่ใช้ตามโรงงานอ่ะนะ ซึ่งเราก็ส่งให้เค้าก่อนเราไปนะ ว่าเค้าควรทำอะไรบ้าง ในเอกสารตัวนี้มันจะระบุว่าถ้าไม่จบงานนี้ก่อน จะเริ่มประกอบไม่ได้ เพราะมันเกี่ยวพันถึงคุณภาพของสินค้าเราด้วย ทีนี้เค้าก็ไม่ยอมนะสิ เค้าจะให้เราเริ่มงานให้ได้ เพราะงานเค้าเร่ง จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 13:54:58 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 97   เราก็พยายามอธิบายว่ามันทำไม่ได้ เพราะผิดมาตรฐานที่ทางบริษัทกำหนด คุยกับหัวหน้าเค้าก็คุย พยายามพูดอยู่นานมากจนเค้ายอมรับฟัง จริงๆยอมหรือเปล่าไม่รู้ แต่เรายืนกรานเสียงแข็งว่าไม่ได้ เค้าก็บอกว่าคืนนี้เค้าจะทำงานนี้ให้จบ แล้วให้เรามาเริ่มงานพรุ่งนี้เช้า เราก็โอเค ไม่มีปัญหา ตอนนั้นเวลาประมาณ 5 โมงได้ เราก็เก็บของ เตรียมไปที่พัก แต่ไม่ทันจะก้าวเดินออกจาก Office เท่านั้นแหละ โทรศัพท์ของเค้าก็ดังขึ้น แล้วเค้าก็ให้เราอยู่ก่อน พอคุยโทรศัพท์เสร็จปุ๊บ เค้าก็บอกว่านายใหญ่สั่งมา ว่าให้เราเริ่มงานเลย เพราะงานนี้เร่งจริงๆ เราก็อึ้งสิ ตรูนั่งอธิบายมาตั้งครึ่งวัน ไหนว่าเข้าใจแล้วไง แล้วนี่อะไรเนี่ย แอบบ่นในใจ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 14:01:01 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 98 เป็นประสบการณ์ที่น่าติดตาม จากคุณ : Mr.Ti เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 14:07:35

ความคิดเห็นที่ 99   เราเลยตัดสินใจโทรหาหัวหน้าเรา ให้เป็นคนตัดสินใจให้ และก็ให้หัวหน้าคุยโทรศัพท์กับลูกค้าเลย การทำอะไรที่มันนอกเหนือจากมาตรฐานที่บริษัทกำหนด ยิ่งกับลูกค้าด้วยแล้ว ต้องแจ้งหัวหน้าทุกครั้ง ให้หัวหน้าเป็นคนตัดสินใจ เพราะถ้าคุณไปตัดสินใจเอง สุดท้ายคุณนั่นแหละเอาคอไปพาดบนเขียงแล้ว ไม่ใช่ว่าเราไม่ตัดสินใจนะ แต่เราต้องดูว่าอำนาจตัดสินใจเรามีแค่ไหน อย่าไปเสี่ยงตัดสินใจสุ่มสี่สุ่มห้า ถ้าเราไม่แน่ใจ ยิ่งกลับลูกค้าด้วยแล้ว เมื่อพูดไปแล้ว คำพูดมันคืนกลับมาได้ยาก มีพี่คนหนึ่งเคยถามเราไว้ว่า คุณรู้มั้ยว่าทำไมบริษัทถึงจ้างคนมาเป็น Manager โดยให้เงินเดือนหลักหมื่น หลักแสน ทำไมเค้าต้องจ่ายสูงขนาดนั้น จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 14:08:16 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 100   ก็เพราะว่าบริษัทต้องการจะ ซื้อ การตัดสินใจของคุณ หน้าที่ของคนที่เป็น Manager คือตัดสินใจ และการตัดสินใจนั้นต้องถูกมากกว่าผิด โดยใช้ความรู้ ประสบการณ์และสิ่งที่สั่งสมมาทั้งหมด เพราะด้วยการตัดสินใจเพียงครั้งเดียว สามารถสร้างเงินได้เป็นล้าน หรือสูญเงินได้เป็นล้านได้เลย จำไว้นะ วันใดที่เอ็งขึ้นเป็น Manager หน้าที่ของเอ็งคือ ตัดสินใจ และคำตอบนี้เราก็ยังจำมาจนวันนี้ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 14:11:57 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 101   สุดท้ายทางเรายอมที่จะประกอบสินค้าให้ ทั้งที่งานเค้ายังไม่เสร็จ แต่ทางเราก็แจ้งเค้าไว้ด้วยว่า สิ่งที่กำลังทำนี้มัน Out of Standard ดังนั้นทางเราไม่สามารถการันตีได้ว่า สินค้าจะไม่มีปัญหา สุดท้ายเราก็ต้องเริ่มงานให้เค้าตอน 6 โมงเย็นวันนั้นเลย ก็งานเค้าเร่งนี่ กำของตรู..... เค้าบอกว่าอยากให้งานเสร็จวันนี้ อืมตอนนี้ 6 โมงแล้ว อยากให้งานเสร็จวันนี้ เยี่ยม แต่ในเมื่อคุณขอมา เราก็จัดให้ เรามีทางเลือกที่จะไม่ทำได้ด้วยเหรอ สุดท้ายงานเสร็จครับ ไปเสร็จเอาตอนตีสี่ แล้วเค้าก็ส่งเรากลับที่พักไปนอน ทริปนี้เป็นทริปที่อึดที่สุดของเราแล้วล่ะ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 14:18:52 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 102   สุดท้ายนี้ ก็อยากจะบอกว่า อย่าไปหาเลยงานง่ายๆ ไม่มีงานไหนที่มันง่ายหรอก แต่อยู่ที่เราเลือกที่จะสู้หรือถอยเท่านั้น ถ้าถามว่าอยากทำงานเก่ง อยากมีตำแหน่งสูงๆ เงินเดือนดีดี ต้องทำไง อยากบอกว่า พยายาม พยายาม และก็พยายาม ไม่มีใครเก่งมาตั้งแต่แรก คนเก่งที่เราเห็นๆกันอยู่ เบื้องหลังพวกเค้าก็ต้องพยายามอย่างมากมายไม่แพ้กัน การเตรียมที่ดีจะช่วยในการทำงานได้เสมอ ไม่มากก็น้อย และเมื่อขึ้นเป็น Manager แล้ว อย่าลืมหน้าที่ของคุณคือ การตัดสินใจที่ดี ขอบคุณทุกคนนะที่ติดตามเรื่องของเรา หวังว่าเรื่องราวที่เราถ่ายทอดไป จะเป็นประโยชน์ หรือเป็นกำลังใจให้ได้ จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 14:29:53 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 103 ถ้าเล่าจบแล้ว ช่้วยบอก ตำแหน่งงานปัจจุบันด้วยนะครับ ว่าทำอะไีรอยู่ตอนนนี้ ได้เงินเดือนเท่าไหร่้ เห็นบอกว่า start ได้ 18,000 อยากเก็บไว้เป็นวิทยาทานน่ะครับ ว่า 4 ปีมานี้ การก้าวกระโดดนั้นมาจากสิ่งที่คุณทำมาทั้งสิ้น จากคุณ : ประกายแสงสีแดง (boat_hub) เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 14:30:17

ความคิดเห็นที่ 104 จริงอย่างที่คุณ จขกท.ว่าจริงๆ การที่เค้าให้เงินเดือนเราสูงนั่นหมายความว่าเค้าต้องการให้เราให้ผลตอบแทนให้เค้าในระดับที่เท่าๆกัน คุณจขกท.ทำให้เราหวนรำลึกถึงสิ่งที่เราเกือบจะลืมไปแล้วนะคะเนี่ยะ ด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้เราเริ่มท้อ และหมดกำลังใจในการทำงาน แต่หลังจากที่อ่านกระทู้ของคุณจบ มันก็เหมือนเพิ่มพลังในการทำงานไปในตัวเลยค่ะ จากคุณ : ลูกอมรสนม (ลูกอมรสนม) เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 14:34:10

ความคิดเห็นที่ 105   ตำแหน่งปัจจุบัน ผู้ช่วยผู้จัดการส่วนด้านเทคนิค Assistance Technical Manager เงินเดือน 45k. จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 14:35:28 A:58.9.7.125 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 106 ขอบคุณ มากครับ สำหรับคำตอบ นับถือครับ สุโค่ยๆ จากคุณ : ประกายแสงสีแดง (boat_hub) เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 14:41:56

ความคิดเห็นที่ 107 you are the man! keep fighting จากคุณ : hotshot9 เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 15:02:37

ความคิดเห็นที่ 108 เยี่ยมมากค่ะ ขอชื่นชมจากใจจริง อ่านแล้วเอาไว้เป็นตัวอย่างที่ดี ทำให้มีกำลังใจทำงานต่อไป สู้ๆ นะคะ จากคุณ : ~LoveIsAroundYou~ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 15:18:29

ความคิดเห็นที่ 109 เก่งมากเลยค่ะ เราว่าจากที่ดู กระบวนการทำงาน และการคิดของคุณมันค่อนข้างเรียกว่าสุดยอดมากเลยนะคะเนี่ย  มันเลยทำให้คุณแก้ปัญหาสำคัญๆ ได้ทุกครั้งเลย  ดูได้จากการอ่านหนังสือสอบของคุณ ที่ต้องมานั่งพูดสิ่งที่อ่านตั้ง 4-5 รอบ ไม่แปลกใจเลยค่ะ ว่าเคยได้ 4.00 ได้ไง เชื่อว่า อนาคตคุณคง  ต้องเป็นคนที่ถูกจ้างให้ "ตัดสินใจ"   ในไม่ช้าแน่เลยค่ะ ขอบคุณสำหรับการแชร์ ปสก. ดีๆ นะคะ ^ ^ จากคุณ : แอ๊ปเปิ้ลป่า เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 15:42:21

ความคิดเห็นที่ 110 ขอหอมแก้มทีนึงได้ป่าว (เรทไม๊อ่ะ) 555 เก่งมาก ๆ เลย คิดว่า จขกท น่าจะ 27-28 (อายุน่ะ) อายุ น้อยกว่าเราอีกนะ แต่คุณเก่งมาก ตอนนี้คุณเปน ไอดอลของเราแล้วนะ ซู้ดยอดเลยคร่า จะตามติดและติดตามต่อไป จากคุณ : ตำปูปลาร้า เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 16:35:33

ความคิดเห็นที่ 111 มีคุณป้ามาขอหอมแก้มด้วย หยั่งกะเป็น สส เดินหาเสียง ไม่ก็นักร้องลูกทุ่งเลย จากคุณ : mpi เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 18:05:42

ความคิดเห็นที่ 112 ^ ^ ^ ^ ^ ^ เง้อ !!! เราไม่ได้เปนป้านะ ไม่ได้แก่ด้วย แค่เกิดก่อน เอิ้กๆ ๆ จากคุณ : ตำปูปลาร้า เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 19:32:10

ความคิดเห็นที่ 113 ให้ น้องกิฟ ไม่ได้ โหวตไปแทน ตอนนี้มีแม่ยก มาล่ะครับ ขอบคุณสำหรับ ประสบการณ์ดีดี โชคดีครับ จากคุณ : ผ่านมาอ่านด้วยคน (Consult.P) เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 20:43:05

ความคิดเห็นที่ 114 เก่งจังเลยค่ะ ดิฉันอยากมีโอกาสได้ทำงานแบบนี้บ้าง มันทำให้เราโตขึ้นนะคะ ..... ตอนนี้ดิฉันว่างงานค่ะ เรียนจบมาตั้งแต่เดื่อน พ.ค. แล้ว หางานไม่ได้เลย ... ดิฉันจบ ป โท วิศวะ มหาวิทยาลัยชื่อดัง ... กดดันมากค่ะ การเรียนสูงๆ มหาวิทยาลัยดีๆ ก็ไม่ได้ทำให้ฉันหางานได้เลย แม้แต่จะเรียกสัมภาษณ์ยังไม่มีเลย ... เศร้าค่ะ... แต่ไม่ท้อ ตอนนี้รู้สึกความรู้ที่เรียนมาจะเริ่มหดเริ่มหาย ก็พยายามทบทวน และไปเรียนภาษาเพิ่มเติม...หวังว่าจะมีโอกาสได้ทำงานดีๆ ท้าทายแบบคุณ จขกท นะคะ ... จากคุณ : prangcat เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 20:58:15

ความคิดเห็นที่ 115 จขกท สุดยอดมากๆๆๆ อ่านแล้วรู้สึกว่าได้แรงบันดาลใจเลยอะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : รักถั่ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 07:55:11

ความคิดเห็นที่ 116   ความคิดเห็นที่ 110 ขอหอมแก้มทีนึงได้ป่าว (เรทไม๊อ่ะ) 555 เก่งมาก ๆ เลย คิดว่า จขกท น่าจะ 27-28 (อายุน่ะ) อายุ น้อยกว่าเราอีกนะ แต่คุณเก่งมาก ตอนนี้คุณเปน ไอดอลของเราแล้วนะ ซู้ดยอดเลยคร่า จะตามติดและติดตามต่อไป จากคุณ : ตำปูปลาร้า เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 16:35:33 ------------------------------------------------------ ผมอายุ 25 ครับ ยังไม่ถึง 27-28 พอดีเกิดปลายปีมากมาก และเรียนเร็วไป 1 ปีด้วย จากคุณ : Sha Ki Ya เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 09:48:01 A:58.9.10.161 X: TicketID:199691

ความคิดเห็นที่ 117 u did it it well dude, keep do it. Cheers!!! จากคุณ : Priscilla Gin เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 10:31:58

ความคิดเห็นที่ 118 อ่านแล้วมีกำลังใจฮึดสู้จริงๆค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่เล่าให้ฟัง ตอนนี้กำลังหางานใหม่อยู่พอดี ได้อ่านเรื่องของจขกท.แล้ว เป็นแนวทางให้เราเลยนะคะเนี้ย เป็นเรื่องที่ดีมากเลย^^ จากคุณ : naya_chan เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 12:02:27