Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ชีวิตของผมกับเพื่อนของผมหลังจากเรียนจบตรีมา 2 ปี ...  

ใครก็รู้นะครับ ถ้าหากเรียนจบตรีแล้วจะต้องหางานทำ ซึ่งงานส่วนใหญ่เป็นงานออฟฟิศ ทำงานในบริษัทหรือโรงงานต่างๆ ...




ผมเรียนจบมาสองปีแล้ว ตอนนี้ยังตกงานที่เป็นงานออฟฟิศกินเงินเดือนทั่วไป ส่วนเพื่อนผมที่สนิทกันได้งานแถวสีลม เงินเดือนตอนนี้ 30k กว่าๆ ...




แต่ชีวิตของเพืื่่อนผมกับตัวผมมันค่อนข้างต่างจริงๆ...




มันเริ่มจาก เมื่อเพื่อนได้งานทำ มันก็เริ่มที่จะผ่อนโน้นนี่มากมาย บัตรทุกอย่างที่สามารถทำได้มันทำหมด เพื่อที่จะผ่อนสินค้าทุกอย่างที่มันอยากได้ ...



ส่วนผมยังไม่มีงานทำ  ผ่อนบัตรอะไรไม่ได้ทั้งนั้น (ยกเว้นมอไซค์บ้านๆคันหนึ่งที่ใช้พ่อค้ำประกันให้ แถมผ่อนร้านอีกต่างหาก)  ไม่มีปัญญาแม้แต่จะให้ตัวเองผ่อนทีวีซักเครื่อง...




เพื่อนผมถอยวิออสป้ายแดง  ผ่อนทีวี  ผ่อนเครื่องเสียง  ผ่อนกล้อง  ส่วนแฟนมันก็ผ่อนบ้าน  ผ่อนรถอีกคัน  แล้วก็มีโครงการจะผ่อนอีกหลายรายการ ...




ตอนนี้แฟนท้องได้สามเดือนแล้ว ค่าใช้จ่ายในอีกสิบเดือนข้างหน้าจะมากกว่านี้เท่าตัว เพื่อนบ่นให้ได้ยินเนืองๆ ...



ทั้งคู่มีเงินเดือนรวมกันประมาณ 50k ค่าใช้จ่ายในบ้านปริ่มเงินเดือนทุกเดือน จะเที่ยวไหนทีก็ต้องรอโบนัสหรือโอทีออก  ...




ส่วนผมเองตกงานอยู่ ประทังชีวิตได้ด้วยการเป็นพ่อค้าตลาดนัด ขายของหาเงินกินข้าวมื้อต่อมื้อ เงินมีเก็บบ้าง อยากได้อะไรก็ต้องเก็บเงินสดซื้อลูกเดียว ผ่อนไม่ได้เลย  บัตรเครดิตไม่สนใจพ่อค้าตลาดนัดเงินหมุนเวียนกิ๊กก๊อก เค้าสนใจมนุษย์เงินเดือนมากกว่าเยอะ ...




เมื่อวานมานั่งกินข้าวกันในหมู่เพื่อน นานๆมาเจอกันทีเลยคุยกันนาน...




มันถามผมว่ามีรถใหม่ บ้านใหม่ ฯลฯ รึยัง ผมตอบไปว่าไม่มีปัญญาซื้อหรอก กรูขายของตลาดนัด ...



แล้วมันก็ทำหน้าปูเลี่ยนๆ ผมก็ทำตัวไม่ถูก เพราะคำตอบของผมเหมือนคนจนคุยกับคนรวย ...




หลังจากกินข้าวมื้อนั้นเสร็จต่างคนต่างแยกย้าย  ไม่ได้คุยกันอีก  ผมเก็บเรื่องราวพวกนั้นมาคิดในใจ  เพื่อนสนิทกับผมที่เคยตีหัวกันมาสมัยเรียนหนังสือ มีฝ้าบางๆมากั้นมิตรภาพเอาไว้  จากที่เคยมองเห็นกันชัดๆก็กลับกลายเป็นว่ามองด้วยสายตาที่พร่ามัวลง  ...




ผมเริ่มกลายเป็นอื่นในสายตาของเพื่อน  ซึ่งในตอนนี้มันกลายเป็น "ชนชั้นกลาง" เต็มตัวไปแล้ว  มันคิด มันทำ มันอยู่สังคมเมือง เป็นคนเมือง มีรายได้แบบคนเมือง  ใช้ชีิวิตแบบคนเมือง  ...




ตัวผมในสายเพื่อนคือ คนที่ยังไม่พัฒนาไปสู่เป้าหมายบางอย่างตามวิถีของสังคมไทย หมายถึง ค่านิยมกระแสหลักๆที่ผู้คนหลังเรียนจบพึงจะเป็น ....




ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมไม่นิยมชมชอบแบบนั้น  มีเรื่องตลกที่อยากเล่าให้ฟังหนึ่งเรื่อง  วันหนึ่งมีผู้ใหญ่ที่ผมเคารพมาซื้อของผมในร้าน  สุดท้ายผู้ใหญ่ท่านนั้นถามผมตรงๆว่า  "มีงานทำหรือยัง ?" ...




ผมสะดุดนิดๆ  ในขณะที่ผมกำลังเอาของใส่ถุงให้ท่านผมก็คิดในใจว่า สิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ทุกวันนี้ไม่ใช่งานหรือ ? คำว่างานหมายถึงการกินเงินเดือนหรือ ? ...




ผมไม่ตอบอะไร ยิ้มรับ  และทอนตังค์ให้อย่างเงียบๆ  ....



สิ่งที่ผู้ใหญ่ท่านนั้นถามผม คือ สิ่งเดียวกันกับที่เืพื่อนสนิทผมคิด วิถีชีวิตที่สวนกระแสหลักคือคำถามที่ไร้คำตอบสำหรับสังคมไทย  ...




บางครั้ง  การเป็นพ่อค้าตลาดนัดของผมเป็นอาชีพที่ด้อยค่ากว่าการทำงานกินเงินเดือนในสายตาของสังคม  เป็นความรู้สึกที่กระอักกระอ่วนใจมานาน ...




"เรียนจบมาตั้ง ป ตรี มาขายของตลาดนัดทำไม ?"



"ขายของตลาดนัด ไม่ต้องจบสูงๆก็ได้นะ"  




"เมื่อไรจะได้งานทำซะที ?"




ชีวิตผมผ่อนอะไรไม่ได้ซักอย่าง เลยไม่มีป้ายแดงขับ ไม่มีทีวีจอใหญ่ๆ ไม่มีบ้านดีๆในโครงการดีๆ  ไม่ค่อยมีปัญญาไปเที่ยวไหนไกลๆเพระต้องขายของ  (ไม่ขาายของก็ไม่มีกิน)  ..




เพื่อนผมกลับมีทุกอย่างที่ต้องการ  มีเงินเดือนที่เยอะกว่าผม  ไม่ต้องปวดหัวหมุนเงินอย่างผม  ไม่ต้องกังวลว่าฝนตกขายของไม่ได้  มี่รายได้แน่นอน  มีเงินก้อนทุกสิ้นปี  ไม่ต้องเสี่ยงเ่ล่นแชร์  ฯลฯ ...




แต่ผมก็แฮบปี้กับชีวิตตัวเอง เพื่อนผมก็เหมือนกันครับ  แต่เราทั้งคู่เริ่มกลายเป็นอื่นซึ่งกันและกัน ผมไม่ชอบเลย เพราะว่าเราสนิทกันมานานแล้ว ...




เล่าให้ฟัง  แชร์ประสบการณ์ชีวิตครับ...

จากคุณ : นายอึเหม็น
เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 11:55:51




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com