ความคิดเห็นที่ 1 เราเข้ามาเรียนวิศวะด้วยเหตุผล 2 ข้อ คือ (1) ไม่อยากเป็นหมอ (2) อยากไปเรียนกับ ดร.เซแกน เด็กสอบเทียบยุคนั้นถ้าไม่เข้าวิศวะก็เข้าหมอกันทั้งนั้น พ่อแม่อยากให้เราเรียนหมอ แต่เรากลัวเลือด ทุกวันนี้เจาะเลือดก็ยังแหยงๆ แล้วจะมาบังคับให้เรียนหมอ ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร จนพ่อแม่ต้องยอมให้เรียนวิศวะ สอบเอ็นทรานซ์ด้วยความมั่นใจ เลือกแค่ 2 อันดับ สมัยนั้นโง่มาก ไม่รู้หรอกว่าไปเลือกวิศวะชื่อดังในอันดับ 2 แบบนั้นไม่มีทางเอ็นท์ติด รู้แค่ว่าอยากเรียน 2 ที่นี้เท่านั้น โชคดีที่สอบติดอันดับหนึ่ง เรื่องความอยากเรียนกับ ดร.เซแกน นี่ก็เป็นเรื่องตลกของเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งที่บ้าดาราศาสตร์ จนเมื่อเข้ามาเรียนวิศวะเข้าจริงๆ ไฟก็ค่อยๆ มอดหมดไป ทำไมชีวิตมันช่างยากอย่างนี้หนอ กว่าจะจุดไฟให้ตัวเองเรียนต่อโทได้ ก็ยังต้องทำงานไปอีกหลายปี และจนป่านนี้ยังไม่กล้าจะเรียนเอก จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:42:30

ความคิดเห็นที่ 2 ช่วงที่เรียนวิศวะนั้นบอกได้เลยว่าเล่นมากกว่าเรียน ทำกิจกรรมอย่างบ้าระห่ำ เคยขนาดโดดเรียนไปจัดห้องประชุมเพื่องานเสวนาของชมรม ว.ส.ท. สาขานิสิต และหยุดเรียนไปเดินขบวนไปอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย (อันหลังนี้ไม่ได้โดด อาจารย์หยุดให้เอง) แม้คณะจะมีเงินสนับสนุนกิจกรรมให้แต่ละชมรม แต่ว่าจริงๆ มันก็ไม่พอหรอก พวกเราจึงต้องหาวิธีระดมเงินทุนมาใช้จ่ายในการทำกิจกรรม ซึ่งมีมากมายหลายวิธี เช่น - รับติวเลขและฟิสิกส์ ม.ปลาย - ทำสมุดโน้ตขายช่วงเปิดเทอมใหม่ (ยิ่งปกสวยๆ เนื้อกระดาษดีๆ ขายดีมาก) - สกรีนเสื้อยืดขายในวันคืนสู่เหย้า - ขายน้ำวันลอยกระทง - ฯลฯ ทุกวันนี้ เราเห็นนักศึกษาหลายต่อหลายสถาบัน มายืนเรียงหน้ากระดานตามทางขึ้นทางลงของรถไฟฟ้า ถือกล่องเพื่อขอรับบริจาคไปออกค่าย บ้างร้องเพลง บ้างพูดขอให้บริจาคเงิน เราไม่เคยให้เงินเลยแม้แต่บาทเดียว เพราะคติของเราคือ ถ้าคุณต้องการอะไร ต้องใช้ความรู้ความสามารถ แรงกายหรือแรงสมอง ไปแลกมา ของที่ได้มาเปล่าๆ มักไม่มีค่า กลับมาเรื่องการทำกิจกรรม ผลของการทำกิจกรรมคือเราได้ F 1 ตัวตอนปีหนึ่ง ร้องไห้แทบตายเหมือนกัน ชีวิตเด็กเรียนดี ไม่เคยเจอแบบนี้ แต่ก็ยังไม่เข็ด ไม่เลิกทำกิจกรรม แม้จะเพลาๆ ลงบ้างตอนปี 3 ปี 4 แต่กว่าจะดึงเกรดกลับขึ้นมาได้มันยากมาก ถึงอย่างไรก็ไม่เสียดาย เพราะการทำกิจกรรมทำให้เราได้ทักษะในการทำงานกับคนหมู่มาก การทำเอกสารขออนุมัติ การเขียนจดหมาย การจับประเด็นและการนำเสนอ (จากการเป็นนักโต้วาที) การทำงบประมาณ รวมถึงการ defend งบประมาณในที่ประชุมกรรมการนิสิต ดังนั้นเวลาสัมภาษณ์งานแล้วผู้สมัครบอกว่าเคยทำกิจกรรม จะต้องถูกถามเจาะรายละเอียดว่าทำกิจกรรมนั้นคือทำอะไร เป็นระดับผู้ตาม หรือเป็นแกนนำ และคุณได้ประโยชน์อะไรจากการทำกิจกรรมเหล่านั้นบ้าง ทุกอย่างมีคุณค่าทั้งนั้น อยู่ที่จะเลือกเก็บได้ถูกจุดหรือไม่ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:44:07

ความคิดเห็นที่ 3 ปีที่เรียนจบ เกือบ 20 ปีก่อน ยุคที่เศรษฐกิจกำลังเฟื่องฟู คนตกงานน้อยมาก อย่างตัวเราที่เรียนวิศวะ ได้งานทำตั้งแต่ยังทำซีเนียร์โปรเจ็กต์ไม่เสร็จ งานที่ทำนั้นอยู่ในสายก่อสร้าง-พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ เราเริ่มงานด้วยเงินเดือน 13000 ในบริษัทลูกของแบงก์ใหญ่แห่งหนึ่ง แบงก์จะมีบริษัทลูกที่ทำหน้าที่ถือครองที่ดินแห่งหนึ่ง และบริษัทลูกที่ทำหน้าที่พัฒนาอสังหาอีกแห่งหนึ่ง เราอยู่ในบริษัทที่พัฒนา เวลานั้นแบงก์กำลังจะสร้างสำนักงานใหญ่แห่งใหม่ บริษัทของเรานี้เป็นผู้บริหารโครงการ โดยที่จ้างบริษัทที่ปรึกษาด้านงานโครงสร้างมาควบคุมงานโยธา ส่วนงานระบบต่างๆ (ไฟฟ้า ประปา แอร์) บริษัทของเรานี้เป็นผู้ควบคุมบริหารเอง ว่าง่ายๆ คือว่า เป็นตัวแทนเจ้าของในการควบคุมงานก่อสร้างคราวนี้นั่นเอง รุ่นพี่ที่เป็นระดับหัวหน้าแผนกนั้นมาจาก EGAT ทั้งทีม และเก่งมาก ได้สอนอะไรหลายๆ อย่างในชีวิตการทำงานให้เรา เริ่มงานใหม่ๆ พี่ใช้ให้อ่าน spec และอ่านแบบ คือว่าในการก่อสร้างอะไรสักอย่างนั้น จะมีเอกสารสำคัญนอกเหนือจากสัญญาก็คือ Design Drawing คือแบบแปลนว่าตัวตึกเป็นอย่างไร กั้นห้องอย่างไร วางเครื่องจักรอุปกรณ์สำคัญไว้ที่ไหน ลากเส้นวงจรอย่างคร่าวๆ เช่นพวกสายไฟและท่อน้ำ ท่อแอร์ แต่จะไม่ละเอียดนัก กับ Specification คือเอกสารที่ระบุว่าคุณลักษณะของเครื่องจักรและอุปกรณ์ประกอบเครื่องจักรต้องเป็นอย่างไร ความสามารถในการทำงานเป็นอย่างไร การนั่งอ่านแบบและสเป็กเป็นเรื่องน่าเบื่อ ชวนง่วงนอนอย่างยิ่ง เพราะอ่านไปก็ไม่เข้าใจ มันพูดถึงเรื่องอะไรหวา ไม่เคยเรียนไม่เคยรู้มาก่อน สมัยเรียนก็เรียนแต่เส้นแม่เหล็ก หมุนซ้ายหมุนขวา แรงขับมอเตอร์ ตอนเรียน system design ก็เน้นรายงานสวยไว้ก่อน เนื้อหาไม่ค่อยรู้ ยิ่งเราเรียนมาสาย control แทบจะเป็น math ล้วนๆ นั่งทำ Bode plot ไปโดยที่ไม่เข้าใจว่ามันจะไปเกี่ยวอะไรกับเครื่องจักรเครื่องยนต์จริงๆ จนเมื่อได้เวลาย้ายไปอยู่ไซต์งาน สิ่งที่พวกพี่ๆ บังคับให้เรานั่งอ่านนั่งศึกษา ถึงค่อยแสดงผลงาน จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:45:59

ความคิดเห็นที่ 4 เราเรียนจบมาโดยที่ไม่รู้ว่า EMT กับ IMC conduit นั้นมันต่างกันอย่างไร นี่เป็นแค่เรื่องเล็กๆ เรื่องหนึ่งที่เราไม่รู้ ยังมีอีกหลายเรื่องที่ไม่รู้ แต่ดันต้องมาทำงานเป็นผู้ควบคุมงาน หรือ consult ต้องคุมงานผู้รับเหมาที่อายุมากกว่า เราเป็นเด็ก และยังเป็นผู้หญิงอีก สิ่งที่เราทำได้ก็คือ อ่อนน้อมถ่อมตน และขวนขวายหาความรู้อย่างเร่งด่วน เข้าหาพี่ๆ supervisor ของผู้รับเหมา บางคนก็เมตตา สอนเราหลายๆ เรื่อง พี่ซุปฯ ท่านหนึ่ง ปัจจุบันนี้เป็น GM คุมฝ่ายวิศวกรรมของบริษัทบำรุงรักษาอาคารแห่งหนึ่ง ยังนับถือและติดต่อกันสม่ำเสมอ หมดเวลานั่งอ่านแบบอ่านสเปก ตอนเช้าถ้าไม่มีเอกสารต้องเคลียร์ให้หัวหน้า ก็จะคว้าหมวกลงไซต์กัน ขลุกอยู่ในไซต์ทั้งวัน พี่หัวหน้าจาก EGAT จะพาเดินและสอน จากนั้นปล่อยให้เราไปตรวจงานของผู้รับเหมาเอาเอง เราก็ไปขลุกอยู่กับพี่ๆ ซุปฯ ของผู้รับเหมาอีกต่อหนึ่ง ต่อมาไม่นานเราจึงได้เข้าใจว่า สิ่งที่เรียนมาจะเอามาประยุกต์ใช้ในการทำงานได้อย่างไร นั่นคือเวลาตรวจ Material Approve ว่าเป็นไปตาม spec หรือไม่ สิ่งที่ผู้รับเหมาจัดหามาอาจไม่ตรงเป๊ะกับสิ่งที่ผู้ออกแบบกำหนด แต่อย่างน้อยจะต้องเทียบเท่า หรือดีกว่า การวัดว่าเทียบเท่าหรือไม่ ก็ต้องดูจากคุณลักษณะต่างๆ ของเครื่องจักรที่ระบุอยู่ใน spec เทียบกับแคตตาล็อกของเครื่องจักรนั้นๆ ทำการคำนวณ พิจารณาค่าตัวแปรต่างๆ อ่านค่าจากกราฟ และเปรียบเทียบผล สิ่งเหล่านี้จะทำไม่ได้ถ้าเราไม่มีพื้นฐานความรู้หรือ background ในเรื่องนั้นๆ มาก่อน นอกจากนี้ยังต้องอ่านมาตรฐานต่างๆ ให้เป็น ได้แก่ NEC (ไฟฟ้า), NFPA (ดับเพลิง/ป้องกันเพลิง), และ ASHRAE (ปรับอากาศ) เอกสารเหล่านี้เป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด (ลืมบอกไปว่า แบบและสเป็ก ก็เป็นภาษาอังกฤษเช่นกัน) เพราะมีอยู่บ่อยครั้งที่สเป็กหรือแคตตาล็อกอ้างไปถึงมาตรฐาน ก็ต้องตามไปดูว่ามาตรฐานกำหนดว่าอย่างไร การติดตั้งจริงเป็นอย่างไร สอดคล้องกันหรือไม่ พี่หัวหน้าแผนกไฟฟ้านั้นเขี้ยว (และเคี่ยว) มาก เพื่อนคนหนึ่งในทีมเคยถูกพี่ขยำรายงานแล้วเขวี้ยงทิ้งต่อหน้า ฐานไม่ศึกษาทำการบ้านมาให้ดี เพื่อนอารมณ์เสียไปพักใหญ่ พวกเราในทีมก็กลัวกันหัวหด ยิ่งตรวจงานให้ละเอียดยิ่งกว่าเดิม ทุกวันนี้มานึกย้อนหลัง สิ่งที่พี่ๆ เคี่ยวกรำ ดุด่าพวกเรา ล้วนแต่เป็นประโยชน์ ถ้าพี่ไม่เล่นเราแรงๆ แบบวันนั้น เราอาจไม่ได้ปรับปรุงตัว และภาพนั้น ความรู้สึกนั้น คงไม่ติดแน่นอยู่ในความทรงจำของเราจนถึงทุกวันนี้ ไม่ว่าอย่างไร ใครอย่าได้พูดทีเดียวว่า "เรียนไปไม่เห็นได้ใช้เลย" ถ้าหากเมื่อใดที่คุณรู้สึกว่างานที่ทำไม่ได้ใช้ความรู้ที่เรียน สิ่งที่เป็นไปได้มีแค่ 2 อย่าง คือ (1) คุณดันหลงไปทำงาน labour (2) คุณใช้ไม่เป็นเอง และทั้งสองทางล้วนเป็นอุปสรรคต่อความก้าวหน้าในหน้าที่การงานของคุณ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 52 22:14:16 จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:49:04

ความคิดเห็นที่ 5 งานอีกอย่างหนึ่งของผู้ควบคุมงาน ก็คือการไปทะเลาะกับ Designer (ผู้ออกแบบ) ในที่นี้หมายรวมถึงทั้งผู้ออกแบบที่เป็นวิศวกรและสถาปนิก เพราะว่าผู้ควบคุมงานมีหน้าที่ต้องเคลียร์แบบ ที่เรียกว่าเคลียร์แบบก็เพราะแบบมันไม่เคลียร์ อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้แล้วว่า แบบ Design จะมีแค่รายละเอียดคร่าวๆ ว่าเครื่องจักรอะไรตั้งอยู่ที่ไหน แนวท่อและวงจรต่างๆ ก็มีแต่เพียงคร่าวๆ ซึ่งในการติดตั้งจริง มันต้องมีรายละเอียดมากกว่านั้น พวกเราคงเคยเห็นหนังฝรั่งที่ตัวเอกมักจะคลานไปในท่อแอร์เหนือฝ้า เพื่อมุดลอดไปยังที่ต่างๆ ของตึก เราดูทีไรก็ขำทุกที เพราะภาพอย่างนั้นไม่มีทางเห็นในเมืองไทย การนับระยะความสูงของตึก จากชั้นถึงชั้น เรียกว่า floor-to-floor คือนับจากผิวพื้น slab ของชั้นข้างบน ลงมาจนถึงผิวพื้น slab ของชั้นข้างล่าง สมมุติว่า f-t-f เป็น 3.8 ม. ความหนาของ slab (พื้น) 20 ซม. ก็หมายความว่า ช่องว่างจากใต้พื้นลงมาจนถึงพื้นล่าง เท่ากับ 3.6 ซม. ถ้าสถาปนิกกำหนดให้ระดับฝ้าอยู่ที่ 2.7 ม. แสดงว่า ระยะจากฝ้าขึ้นไปจรดพื้น slab บน จะเท่ากับ 90 ซม. ระยะ 90 ซม. นี้จะเป็นที่วางของทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่ท่อแอร์ดัก ท่อร้อยสายไฟ ราง busduct หรือ wireway ท่อ sprinkler ท่อน้ำและระบายน้ำของชั้นบน นี่ยังไม่นับว่า บางช่วงจะมีคาน ซึ่งระยะจะน้อยกว่า 90 ซม. อีก ผู้รับเหมาแต่ละระบบ (ไฟฟ้า ประปา แอร์) ต่างคนต่างก็ทำแบบในส่วนของตัวเอง แบบที่ผู้รับเหมาทำมานี้เรียกว่า Shop Drawing เมื่อส่งมาถึง consult หน้าที่ของเราคือดูว่าแบบเหล่านั้นขัดแย้งกันหรือไม่ ติดตั้งได้จริงหรือไม่ และใครจะต้องติดตั้งก่อนหลังตามลำดับ ถ้าเป็นระบบไฟฟ้า ต้องดูเส้นทางความคดเคี้ยวของท่อร้อยสายไฟ การวางตำแหน่ง junction box ต้องเป็นไปตามมาตรฐาน อันนี้เป็นเรื่องของ service หลังการติดตั้ง ซึ่งต้องดูหมดทุกๆ ระบบ ถ้าเป็นพวกท่อน้ำหรือท่อลม การที่ท่อมีความคดเคี้ยวย่อมหมายถึงแรงเสียดทานที่เกิดขึ้นในระบบ บางครั้งอาจต้องมีการคำนวณใหม่เพื่อดูว่า pressure ที่ต้นทางตามการออกแบบเดิมเพียงพอหรือไม่ ถ้าเราเคลียร์กันเองไม่ได้ จะต้องให้ผู้ออกแบบช่วย ซึ่งอาจเป็นผู้ออกแบบงานระบบก่อน ถ้าจำเป็นและมีผลกระทบต่อโครงสร้างจริงๆ ก็ต้องวิ่งไปหาสถาปนิก ส่วนที่เรารับผิดชอบนั้นคือระบบเกี่ยวกับความปลอดภัย และระบบอาคารอัตโนมัติ มีปัญหาอยู่ข้อหนึ่งคลาสสิกที่สุด ไม่น่าจะเกิดขึ้นเลย แต่ก็เกิดไปแล้ว คือว่าสถาปนิกออกแบบตึกมาโดยลืมไปว่าต้องมีห้องควบคุม ตึกไม่มีห้องควบคุม แล้วจะเอาอุปกรณ์ควบคุมระบบอาคารอัตโนมัติไปวางไว้ที่ไหน เราวิ่งเต้นเรื่องนี้อยู่เป็นเดือน เพราะ space ทุกส่วนในตึกถูกนำไปใช้คำนวณพื้นที่เช่าและผลตอบแทนเกือบหมด กว่าจะได้ห้องควบคุมมา ต้องตัดแบ่งออกเป็นเสี้ยวๆ คือระบบ BAS อยู่ห้องนึง ระบบความปลอดภัยอยู่อีกห้องหนึ่ง ไปแอบอยู่ในหลืบหลังปล่องลิฟต์ชั้นใต้ดิน จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:51:02

ความคิดเห็นที่ 6 พูดถึงเรื่องห้องตามซอกตามหลืบ นึกถึงการกั้นห้องเพิ่มเติมในพื้นที่จอดรถ เราอาจจะเคยเห็นกันมาว่า อาคารส่วนมากจะกั้นห้องในพื้นที่จอดรถเพื่อเป็นห้องช่าง ห้อง maintenance หรือห้องพักพนักงานขับรถ ห้องพวกนี้หากเป็นห้องที่เกิดขึ้นภายหลัง คือไม่ได้ถูกคำนวณอยู่ในการออกแบบอาคารตั้งแต่แรก ผลเสียที่เกิดคือสภาพการระบายอากาศในที่จอดรถจะไม่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จอดรถที่อยู่ใต้อาคาร เพราะห้องพวกนี้จะไปบังทิศทางลมตามการออกแบบเสียหมด การวางตำแหน่งพัดลมระบายอากาศเพื่อควบคุมค่า CO ไม่ให้เกินมาตรฐาน ก็จะผิดเพี้ยนไป อีกกรณีหนึ่งคือการกั้นห้องในพื้นที่ปรับอากาศ ซึ่งผู้ออกแบบกำหนดไว้แต่แรกให้เป็นพื้นที่โล่ง แต่มีการมากั้นห้องภายหลัง ด้วยสาเหตุต่างๆ เช่น ต้องการห้องประชุมเพิ่ม ต้องการห้องทำงานเพิ่ม แบบว่า นั่งทำงานร่วมกับคนอื่นไม่ได้ มันคัน ต้องแยกไปนั่งเดี่ยวๆ การออกแบบระบบปรับอากาศในพื้นที่เปิดโล่ง ส่วนมากจะเป็นระบบลมคงที่ หรือ Constant Air Volume คือมีลมออกมาจากเครื่องทำความเย็นต้นทางที่ปริมาณคงที่ค่าหนึ่ง แล้วแจกจ่ายไปตามหัวจ่ายแอร์ในพื้นที่ ซึ่งได้ปรับตั้งค่า friction เอาไว้ระดับหนึ่ง (แต่ละหัวจะไม่เท่ากัน) เพื่อให้ได้ความเย็นตามที่กำหนด ทีนี้ การที่ไปกั้นห้อง ทำให้ขนาดของอากาศในพื้นที่เปลี่ยนแปลงไป ห้องที่ถูกกั้นอาจจะหนาวเกินไป (หากหัวจ่ายอยู่ต้นทางของท่อลม) หรือร้อนเกินไป (หากหัวจ่ายอยู่ปลายทางของท่อลม) ธรรมดาแล้วหากต้องการให้มีการจัดแบ่งพื้นที่ซอยย่อยเป็นขนาดต่างๆ กัน ผู้ออกแบบจะเตรียมระบบ Variable Air Volume เอาไว้ให้ ซึ่งจะควบคุมอุณหภูมิได้ดีกว่า ถ้าเล่ารายละเอียดทางเทคนิคในที่นี้ จะเยิ่นเย้อเกินไป และไม่น่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านส่วนใหญ่ จึงขอเล่าคร่าวๆ แค่นี้ก่อนเพื่อให้เห็นภาพ ส่วนถ้าหากคุณได้เข้าไปเป็นผู้จัดการอาคาร เป็นวิศวกรอาคาร เป็นนิติบุคคล หรืออื่นใดที่เกี่ยวข้องกับการต่อเติมอาคาร อาจต้องดูเรื่องพวกนี้และให้คำแนะนำต่อเจ้าของอาคารด้วย จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:52:28

ความคิดเห็นที่ 7 เราได้ไปต่างประเทศครั้งแรกก็คือการไปสิงคโปร์ โดยที่ผู้รับเหมาระบบอาคารอัตโนมัติเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด ทั้งนี้เนื่องจากผู้ผลิตระบบยี่ห้อที่ได้รับเลือกมาติดตั้งในโครงการ มีฐานใหญ่ในเอเชียอยู่ที่สิงคโปร์ เขาเชิญ consult ไปชมโรงงานและบริษัท รวมถึงอาคารตัวอย่างที่ใช้งานระบบนี้ ปรากฏว่า พี่ผู้จัดการ ส่งลงมาให้หัวหน้าแผนก กับวิศวกรจบใหม่อย่างเราได้ไปแทน ถ้าคุณเป็นพี่ผู้จัดการคนนั้น คุณจะทำแบบนี้ไหม? การเปิดโอกาสของพี่ผู้จัดการทำให้เราได้ไปเปิดหูเปิดตา ได้รู้ว่าระบบ BAS ที่เขาทำสำเร็จกันนั้นเขาทำอย่างไร แต่ไปคราวนั้นเรายังความรู้น้อย ประสบการณ์ก็น้อย มีบางอย่างที่น่าจะถาม น่าจะขอไปดู แต่ก็ไม่ได้ไป เพราะเราไม่รู้ว่าต้องขออะไร จนอีกหลายปีต่อมาเมื่อได้ไปดูงานที่ญี่ปุ่น จึงค่อยได้น้ำได้เนื้อแบบเต็มๆ หน่อย ภาษาอังกฤษของสิงคโปร์ค่อนข้างฟังง่าย คล้ายภาษาจีน บางทีเขาก็พูดภาษากวางตุ้ง ที่บ้านเราก็เป็นกวางตุ้ง พอกล้อมแกล้มได้บ้าง ก็คุยกันถูกคอ ไปอยู่สิงคโปร์ 3 วัน ไม่น่าเชื่อว่า ฝันเป็นภาษาอังกฤษ พูดก็คล่องขึ้น คือพูดโดยไม่คิดเป็นภาษาไทยก่อน เรากลับรู้สึกว่าพูดได้ง่ายกว่าการคิดเป็นไทยแล้วแปลเป็นอังกฤษเสียอีก แต่พอกลับมาเมืองไทย ก็คิดเป็นภาษาไทยแล้วค่อยแปลอีกที 555 กว่าจะแก้นิสัยนี้ได้ก็นานเหมือนกัน จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:54:26

ความคิดเห็นที่ 8 เราทำงานครบ 3 ปี หมดสัญญาจ้าง (เป็นสัญญา contract) บรรดาผู้รับเหมาในโครงการ ก็พากันมาทาบทามให้ไปทำงานด้วย บริษัทหนึ่งเป็นรุ่นพี่สถาบันเดียวกัน ชวนเข้าไปคุยที่ออฟฟิศ นั่งคุยกันเป็นชั่วโมง พาเดินดูทั่วทั้งออฟฟิศ แต่ไม่เสิร์ฟน้ำเลย คอแห้งเป็นผง นับแต่นั้นเราจะคอยระวังว่า คนที่มาติดต่องานกับเรา เขาหิวน้ำหรือเปล่า สุดท้ายเราเลือกไปทำงานกับบริษัทรับเหมาแห่งหนึ่งย่านรามคำแหง อัตราเงินเดือนที่ได้รับคือ 31,000 ค่าน้ำมันรถให้เบิกต่างหาก (ลืมบอกไปว่า เราทำงานมา 3 ปี ได้ขึ้นเงินเดือนแค่พันนิดๆ รวมเป็นหมื่นสี่กว่าๆ) อัตรานี้เมื่อ 15 ปีก่อน ตอนที่น้ำมันลิตรละ 6-7 บาท (ยุคนั้นเรียกกันว่า น้ำแพงกว่าน้ำมัน เติมน้ำมันเต็มถัง แค่ 300 บาท จุ๋มจิ๋มน่ารัก) ถือว่าสูงพอสมควร แต่เขาก็ใช้เราคุ้ม เราได้ออกรถก็ตอนมาทำงานเป็นผู้รับเหมานี่แหละ ผ่อนเอง เป็นรถคู่ชีพที่ยังใช้อยู่จนทุกวันนี้ แม้มันจะเก่าเหลาเหย่ แต่ไม่เคยมีปัญหาจุกจิกกวนใจเลย รักรถคันนี้มาก เริ่มแรกเราได้ไปอยู่ไซต์ที่ประตูน้ำ ก็ทำด้านระบบความปลอดภัยและระบบอาคารอัตโนมัติเหมือนเดิม แต่คราวนี้เปลี่ยนหมวกจากผู้ควบคุมงานมาเป็นผู้รับเหมา ความเครียดสูงขึ้น และงานก็มากกว่าเดิมด้วย เพราะต้องดูเรื่องการจัดซื้อของเข้าไซต์งาน ก่อนจะส่งรายการอุปกรณ์ไปขอ Approve กับทางผู้ควบคุมงาน ผู้รับเหมาต้องเลือกก่อนแล้วว่าจะใช้เครื่องจักรหรืออุปกรณ์อะไร ยี่ห้อไหน จำนวนเท่าไหร่ สเป็กได้หรือเปล่า ที่สำคัญคืออยู่ในงบหรือเปล่า เราได้รู้จักพี่ฝ่ายจัดซื้อที่บริษัทนี้ ซึ่งมีอยู่ 2 คน ทั้งสองคนไม่ได้จบอะไรมาเกี่ยวกับทางช่างเลย ไต่เต้ามาจากธุรการ แต่ถึงวันนี้ เขาเก่งกว่าวิศวกรบางคนเสียอีก อ่านสเป็กได้เป็นฉากๆๆ รู้เลยว่าสเป็กแบบนี้ล็อกหรือไม่ล็อก มีของหรือไม่มี (ผู้ออกแบบเขียนมาแบบที่ว่าหาของตรงสเป็กไม่ได้เลยก็มีเหมือนกัน) ต่อรองกับ supplier แบบที่เรานั่งฟังแล้วอ้าปากหวอ นอกจากนั้นเรายังต้องเขียนแบบ Shop Drawing เองด้วย เพราะทั้งบริษัทมี Cadman แค่คนเดียว เด็กทำงานให้ไม่ทัน เราทนรอไม่ไหว เขียนเองก็ได้ ไปหาหนังสือมาอ่านแล้วขึ้นแบบเอง เขียนเอง แถมช่วยน้องเขาทำด้วย ทำได้ไม่นาน ก็ถูกดึงตัวไปอีกไซต์งานหนึ่ง โดยที่ยังต้องรับผิดชอบไซต์ที่ประตูน้ำด้วย คราวนี้ถูกส่งไปฉะเชิงเทรา เป็นไซต์งานก่อสร้างโรงงานผลิตอุปกรณ์ไฮเทคชนิดหนึ่ง ทั้งโครงการมีแต่ฝรั่ง ตั้งแต่ผู้ออกแบบ ผู้ควบคุมงาน จนถึงผู้รับเหมา มีเพียงบริษัทเราแห่งเดียวที่เป็นคนไทย ไม่รู้พี่เอ็มดีไปเอางานมาได้ยังไง เก่งจริงๆ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:56:22

ความคิดเห็นที่ 9   ตามมาอ่านครับ พี่สาวน้อยร้อยแปด เป็นวิศวกรด้านไหนครับ ผมจบโยธา พอมีงานให้ทำบ้างไม๊ครับ อิอิ จากคุณ : rukthaichonburi เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:56:56 A:222.123.2.128 X: TicketID:241354

ความคิดเห็นที่ 10 เราเข้าไปไซต์นี้ในตำแหน่ง Project Engineer งานที่ทำคือระบบแอร์และประปาของ Utility Plant ของโรงงาน จะเห็นว่า มันไม่เกี่ยวกับเราเลย! เราจบไฟฟ้า และทำงานทางด้านระบบควบคุมอัตโนมัติ แต่ที่ถูกดึงไปทำที่นี่เนื่องจากภาษาอังกฤษเป็นสำคัญ ตำแหน่งงานในบริษัทก่อสร้างจะเป็นอย่างนี้ Site Engineer -> Project Engineer -> Project Manager จะเห็นว่าตำแหน่งเราเขยิบสูงขึ้นมานิดหนึ่ง แต่ไม่ต้องดีใจไป เพราะทั้งไซต์จะมีเราเป็นเอ็นจิเนียร์อยู่คนเดียว มีซุปฯ ให้ 2 คน ช่างอีกจำนวนหนึ่ง และธุรการ 1 คน ช่วงที่ไปทำงานฉะเชิงเทรา ต้องตื่นแต่เช้ามืด ออกจากบ้าน 6 โมง เพื่อให้ไปถึงไซต์ 8 โมง ขากลับถ้าวันไหนดันติดงาน ออก 4 โมงไม่ได้ ก็ซวย มืดระหว่างทางแน่นอน ในรถต้องหาเพลง heavy metal มาใส่ไว้ ทั้งที่เราไม่ชอบฟัง แต่เอามาฟังเพราะมันทำให้ตกใจและไม่ง่วง แถมด้วยขนมจุกจิก มะม่วงดองนี่ของประจำรถเลย เพราะขากลับจะเหนื่อยและง่วงมาก ช่วงหลังๆ ขนาด heavy metal ก็เอาไม่อยู่ จะขับลงข้างทางก็หลายหน การมาทำงานในไซต์งานนี้ ได้ให้ประสบการณ์สำคัญแก่เราอีกข้อหนึ่ง คือการได้พบว่า Design Drawing ของผู้ออกแบบเมืองนอกนั้น ละเอียดกว่า Shop Drawing ที่ผู้รับเหมาบ้านเราทำกันเสียอีก พับเผื่อย! ไม่ต้องกังวลเรื่องการเคลียร์แบบ เพราะผู้ออกแบบคิดล่วงหน้ามาให้หมดแล้ว อะไรจะไปตัดกับอะไรที่ไหน ต้องลดเลี้ยวยังไง หมุนท่อยังไง มีภาพ section จุดสำคัญทุกจุด จุดไม่สำคัญยังมีเลย แบบละเอียดมาก แม้แต่ส่วนของ spec อ่านแล้วก็อึ้งๆ เพราะไม่เพียงระบุถึงคุณลักษณะของเครื่องจักรอุปกรณ์เท่านั้น แต่ว่ายาวไปถึงขั้นตอนการบำรุงรักษา และการขยายระบบในอนาคตด้วย เรียกว่ามองเผื่อเอาไว้จนครบถ้วนจริงๆ จะว่าไปแล้ว ผู้ออกแบบของไทยควรเอาเป็นแบบอย่าง แต่เท่าที่ได้สัมผัสมา ผู้ออกแบบมักมี ego มาก ไม่ค่อยยอมรับว่างานของตนยังสามารถปรับปรุงได้อีก ซึ่งน่าเสียดายมาก อย่าว่างั้นงี้เลย เคยเห็น spec กับแบบ design ของโครงการขนาดใหญ่แห่งหนึ่งของรัฐ เห็นแล้วอยากเป็นลม ถ้าเป็นผู้รับเหมาก็ตายดีกว่า เพราะออกแบบมาแบบครอบจักรวาล แทบจะไม่ specify อะไรเลย จึงไม่น่าแปลกใจที่โครงการก่อสร้างในเมืองไทย มีปัญหาทะเลาะกันตอนส่งมอบงานทุกที เรื่องส่งมอบงาน เอาไว้จะเล่าอีกทีตอนที่ได้กลับไปทำงานที่แบงก์อีกรอบ ตอนไปช่วยเก็บงาน commissioning และ handover แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 52 22:29:17 จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 21:58:15

ความคิดเห็นที่ 11 อย่างที่บอกว่าในไซต์งานนั้นมีแต่ฝรั่งทั้งไซต์ แม้จะมีคนงานเป็นคนไทย แต่ระดับเอ็นจิเนียร์ขึ้นไป เป็นฝรั่งหมด ทีนี้ในการทำงานมันก็ต้องประสานงานกัน เช่นก่อนจะเทพื้น งานระบบที่ต้องอยู่ใต้พื้นก็ต้องรีบไปจัดการวางท่อวางอุปกรณ์ให้เรียบร้อย หรือการขึ้นผนัง การก่อ shaft ก็ต้องประสานงานกันให้ดี แต่ละฝ่ายต้องส่งแบบและแผนงานให้กันเพื่อประสานงานกันในการทำงาน อยู่มาวันหนึ่ง MD เข้ามาประชุมที่ไซต์งาน เรียกเราเข้าไปด้วย พาไปหา PM คือ Project Manager ซึ่งเป็นตัวแทนเจ้าของ ใหญ่สุดในไซต์ บริษัทเราโดนคอมเพลนว่าทำงานผิดพลาด ไม่ทำตามที่ผู้รับเหมาอีกเจ้าหนึ่งแจ้ง เราก็งง เพราะเราไม่เคยได้รับแจ้งอะไรจากผู้รับเหมาเจ้านั้น ฝรั่งผู้รับเหมาก็ว่าใส่เป็นฉากๆ เขาบอกว่าคนของเราใช้งานไม่ได้ ไม่เวิร์ก พูดอังกฤษไม่ได้ ประสานงานไม่ได้ บลาๆๆ  เอ็มดีเราหน้าจ๋อย ได้แต่ขอโทษๆ และบอกให้เราขอโทษเพื่อปรับปรุงตัว (เรามารู้ทีหลังว่าวันนั้นเขากะจะเขี่ยบริษัทเราทิ้งเลย เอ็มดีถึงต้องเข้ามาคุยเอง) แต่ด้วยความที่เราไม่รู้ ไม่เข้าใจเบื้องหน้าเบื้องหลังอะไร เรารู้แต่ว่า เมิงไม่เคยบอกอะไรกรู มาด่ากรูอย่างงี้ได้ไง เราก็เถียงกลับแบบไฟแลบเหมือนกัน อารมณ์ตอนนั้นของขึ้น ฝรั่งงง PM หันไปพูดกับผู้รับเหมาว่า "She speaks beautiful English" แล้วทำไมยูบอกว่าผู้รับเหมาเจ้านี้พูดไม่รู้เรื่อง เรื่องของเรื่องก็คือ นายผู้รับเหมาคนนี้ไปพูดอะไรสักอย่างกับโฟร์แมนของเรา แล้วพูดกันไม่รู้เรื่อง (เราว่าน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น แต่ทั้งสองฝ่ายไม่ยอมบอก) เลยพาลจะเอาบริษัทเราออก วันนั้นก็เลยตกลงกันใหม่ว่า ต่อไปนี้การประสานงานต้องผ่านเอ็นจิเนียร์ คือเรา ไม่ใช่ไปคุยกับโฟร์แมนโดยตรง เรื่องก็จบลงด้วยดี วันรุ่งขึ้นเอ็มดีเลื่อนเราขึ้นเป็น Acting Project Manager เวลานั้นเราอายุ 24 ย่าง 25 หลังจากวันนั้น นายผู้รับเหมานี้กลับมากะลิ้มกะเหลี่ย มาพูดดีกับเรา เอ็มดีเล่าให้ฟังทีหลังว่า เขามาขอทำงานด้วย เพราะ work permit ที่เก่าใกล้หมดและไม่ได้ต่อ ไม่งั้นเขาก็ต้องกลับประเทศ เหตุการณ์คราวนี้สอนให้รู้ว่า 1. ฝรั่งก็มีการเมือง 2. คนเคยหาเรื่องเรา อาจมาขอความช่วยเหลือจากเราทีหลังก็ได้ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 22:00:01

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องที่เขียนมาหมดแค่นี้ เอาไว้ถ้ามีเวลาจะเขียนมาเล่าอีก ถ้ายังมีคนอ่านนะคะ คุณ rukthaichonburi  พี่จบไฟฟ้า ทำงานด้านระบบ BAS แต่ปัจจุบันทำซอฟต์แวร์ค่ะ ชีวิตพลิกผัน จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 22:02:50

ความคิดเห็นที่ 13 ลงชื่ออ่านไว้คนนึงนะครับ ^__^ ประสบการณ์ของพี่น่าสนใจครับ อ่านแล้วสนุกดีอีกต่างหาก จากคุณ : sleeper_j เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:26:07

ความคิดเห็นที่ 14 ^^ มาตามอ่านแน่นอนค่ะ ... ได้เห็นมุมมอง การดำเนินชีวิต และเรื่องราวต่างๆ ระหว่างเส้นทางของอาชีพอื่นๆ   ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องราวที่มีคุณค่าแบบนี้ให้ฟังนะคะ จากคุณ : nini TU เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:34:41

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านค่ะ :-) จากคุณ : ลูกเอี้ยง เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 23:37:22

ความคิดเห็นที่ 16 เยี่ยมๆครับ เป็นประสบการณ์แบบอย่างที่ดีเลยครับ จากคุณ : JustInCase เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 00:44:05

ความคิดเห็นที่ 17 มาติดตามอ่านต่อครับ  ชีวิตคุณสาวน้อยร้อยแปดสนุกมากๆเลยครับ ปล ผมก็เอ็นจิเนียร์เหมือนกัน แต่ชีวิตคุณดูสนุกกว่าชีวิตของผมซะอีก ฮ่าๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 01:28:47 จากคุณ : bohuu เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 01:28:21

ความคิดเห็นที่ 18   อ่านได้เพียงคร่าวๆ (งานเยอะ เอางานมาทำบ้าน) ขอชื่นชมมากๆค่ะ อยากให้มีการแชร์ประสบการณ์ทำงานแบบนี้ในหลายๆสาขาอาชีพ ได้อ่านสนุก และได้ความรู้ในการทำงานด้วยค่ะ แต่ต้องขอโทษด้วยที่เราเองไม่มีอะไรมาแชร์เล่าเลยน่ะค่ะ เพราะชีวิตการงานค่อนข้างราบเรียบ ไม่ค่อยมีอะไรสนุก และเล่าไม่ค่อยเก่งด้วย ขอบคุณ จขกท มากๆค่ะ เก่งมากเลยค่ะ จากคุณ : iamwan เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 03:26:36

ความคิดเห็นที่ 19 โห  ดูจากเงินเดือนสตาร์แล้วพี่สาวน้อยนี่เก่งน่าดู แต่ขอสารภาพได้ป่าว  นู่อ่านไม่จบอ่ะ  แบบว่ามีสาระเยอะมากมายก่ายกองงงงงงงงงงงงงงงง อยากให้พี่เล่าเรื่องฮาๆด้วยอ่ะ   อ่านอย่างนี้อย่างเดียวเครียดมากมาย จากคุณ : รักนะแต่ไม่แสดงออก เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 04:35:33

ความคิดเห็นที่ 20 การได้พบว่า Design Drawing ของผู้ออกแบบเมืองนอกนั้น ละเอียดกว่า Shop Drawing ที่ผู้รับเหมาบ้านเราทำกันเสียอีก พับเผื่อย! 5555  Shop Drawing ที่ผู้รับเหมาบ้านเรา คือเอา Drawing มาใส่ HEAD ของบริษัทผู้รับเหมาแล้วส่งมาให้เราตรวจ พื้นที่ใต้ท่อ เมืองไทย บางsite เอามือเอื้อมไปทำงานยังไม่ได้เลยครับ... ฝรั่งก็มีการเมือง อยู่เมืองไทยนานยิ่งแสบ ทำผิดจะเอาเงินฝาดหัวอย่างเดียว มาเล่าให้ฟังอีกนะครับ..อยากรับรู้มุมมองของวิศวกรครับ จากคุณ : สมุยบลูมูน เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 07:05:20

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณที่มาบอกเล่าประสบการณ์นะครับพี่ รอตามอ่านครับ จากคุณ : เด็กท้ายรถ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 08:01:02

ความคิดเห็นที่ 22 รออ่านนะคะ ขอบคุณค่ะ ^^ จากคุณ : . (riskx_ray) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 08:10:03

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณครับ ... เล่าต่อรออยู่  ^_^ ของพี่ งานยังค่อนข้าง Busy ... แต่หากพอมีเวลาบ้าง จะมาอัพเดต นะครับ ... แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 52 09:04:13 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 08:21:06

ความคิดเห็นที่ 24 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 08:25:44

ความคิดเห็นที่ 25 รออ่านอยู่ครับ จากคุณ : pakeclub เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 08:31:59

ความคิดเห็นที่ 26 ^ ^ ^ เอ่อ...เฮีย คห.23 กรุณาเอารูปส่วนตัวออกก็ดีนะเคอะ หน้าตาดีเกินคาด  -_-'' ดาวรับไม่ด๊ายยยยยย (ไม่กลัวคนเข้าไปขอลายเซ็นรึ ????!!!!) จากคุณ : ว่าตามกัน เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 09:36:28

ความคิดเห็นที่ 27 ปลื้ม จขกท. จังเลย ^^ เราชอบ engineer หญิงเก่งๆ แบบนี้ จากคุณ : KinkyVans เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 09:40:10

ความคิดเห็นที่ 28 ปรับเนื้อหาให้เบาลง ทอดเรื่องให้ยาวหน่อยก็ได้ครับ ของหนักๆ รับประทานแล้วมันแน่นเร็วครับ จากคุณ : ดาวสุริยะ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 09:43:15

ความคิดเห็นที่ 29   ติดตาม...ด้วยความชื่นชมครับ....ผมก็ วิศวกร ที่โดนรีไทร์ มาจาก ทันตแพทย์ ปี 3 ....ตอนสอบเอนท์ทรานซ์ ก็โดนบังคับให้เลือกสายแพทย์ เหมือนพี่ สาวน้อยร้อยแปด ครับ แต่ผมไม่กล้าขัดใจพ่อแม่ ผลเลยเสียเวลาไปสองปีเลย แถมตอนรู้ว่าจะโดนรีไทร์จาก ทันตะ นี่ชีวิตช่วงนั้นหดหู่มากเลยครับ...ไม่ใช่ว่าเครียดเรื่องจะเอนท์ใหม่ไม่ติดนะครับ พอดีคะแนนเอนท์ยังใช้ได้อยู่และทำได้ดี (เอนท์ทราน รุ่นผมคะแนนเก็บไว้ใช้ได้ 3 ปี ) แต่เครียดเรื่อง พ่อแม่ ไม่อยากให้เรียนเพราะอุตส่าห์อวดคนอื่นว่าลูกชายเรียนหมอฟัน ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงก็ดูแคลนว่าจะเอนท์ใหม่ติดหรอ หรือ ผลาญเงินพ่อแม่ตั้ง 2 ปี เข้าไปเรียนที่ใหม่ก็คงไม่แคล้วเรียนไม่จบ ... โหช่วงนั้นเครียดครับ จนอยากจะเอาส้อมจิ้มปลั๊กไฟฆ่าตัวตายเลย...แต่ใจมันคิดไม่ให้ยอมแพ้ครับ...เข้าไปคุยกะพ่อแม่ว่า..ผมไม่ไหว ผมไม่ชอบเลือด..แพ้กลิ่นโรงพยาบาล..กลิ่นยาฉีดศพ..จิตผมตกสุดๆๆๆช่วงนั้น..จนพ่อแม่ผมยอมและเข้าใจและบอกว่าไม่ต้องคิดมากถ้าคนอื่นว่าอะไร เพราะคนส่งผมเรียนไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นพ่อแม่..ขอให้ตั้งใจเรียนให้ดีพ่อแม่จะให้โอกาสลูกอีกครั้ง...คิดถึงตอนนั้นทีไรผมน้ำตาคลอทุกที.... คิดแล้ว ณ.ตอนนี้ผมมีความสุขมากครับที่ตัดสินใจตั้งแต่ตอนนั้นเลือกเรียนวิศวะ คิดว่าถ้าดันทุรังเรียนหมอฟันต่อไม่แคล้วอาจเรียนไม่จบ แล้วจะไม่ได้อะไรเลย หรือ จบก็คงต้องทนทำอาชีพที่ไม่ชอบทั้งชีวิต..และคงไม่ประสบความสำเร็จทางอาชีพด้านนี้สุดท้ายไม่แคล้วคงต้องเปลี่ยนอาชีพไปทำอย่างอื่น....พอเรียนวิศวะ ผมก็เรียนได้ดี จบเกือบเกียรตินิยม...สามารถสอบเข้ารับราชการ หรือ สอบเข้าทำงานหน่วยงานรัฐวิสาหกิจที่คนอยากเข้าทำงานมากมายได้....นี่ก็เป็นอุทาหรณ์ให้น้องที่จะเข้าเอนท์ทราน ครับว่าจะเลือกเรียนไรต้องเลือกที่เราชอบจริงๆ อย่าไปเลือกตามใจคนอื่น ที่คนอื่นชอบ เพราะคนอื่นไม่ได้เรียนกับเรา หรือ ทำงานแทนเรา ปล.แม้ตอนนี้ผมไม่ได้เป็น หมอฟันแล้ว แต่ก็ได้ว่าที่ ผบ.ทบ. เป็นหมอฟันแทนครับ จากคุณ : วิศวกรแมวเหมียว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 09:44:55 A:10.32.3.120 X:202.6.107.70 TicketID:241623

ความคิดเห็นที่ 30   ชอบครับ มาต่อๆ จากคุณ : หด เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 09:56:24 A:10.7.100.10 X:203.148.187.139 TicketID:209675

ความคิดเห็นที่ 31 ให้    เลยคะ จะติดตามอ่านเรื่อยๆนะคะ จากคุณ : กันดัมจัง เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 10:50:46

ความคิดเห็นที่ 32 พี่สร้างตึกที่ผมทำงานอยู่ประจำทุกๆวัน (ทำอยู่นี่มา 10 ปีแล้ว) ... ผมจะตามอ่านต่อนะครับ จากคุณ : KENG76 เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 11:11:15

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามารออ่านอยู่นะครับ จากคุณ : indeeth เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 11:25:24

ความคิดเห็นที่ 34 คห.29 คล้ายๆผมนะ  ไม่ชอบแต่ก็ได้มาเรียนทันตแพทย์  แต่ที่ต่างออกไปคือผมอดทนเรียนจนจบแม้จะเสียเวลาซ้ำชั้นไป 3 ปีก็ตาม ทุกวันนี้สบายกว่าตอนเรียนเยอะมากๆถึงมากที่สุดครับ  การที่เราอดทนจนสำเร็จแม้ไม่ชอบแต่ก็ได้ผลตอบแทนที่ดีกลับมาเช่นกัน สุดท้ายแม้เราอาจต้องอยู่กับวิชาชีพนี้ไปอีกนาน  แต่เราก็เลือกที่จะทำหรือไม่ทำก็ได้ครับ  (หมอฟันจบออกมาแล้วเปลี่ยนอาชีพมีเยอะไปครับ)  ไม่อยากให้คิดว่าจบแล้วต้องทนทำไปตลอดชีวิต  เพราะทุกอย่างเราเลือกได้เองครับ   หากไม่ชอบไม่อยากทำ  ใครก็มาบังคับเราไม่ได้  จบแล้วต้องใช้ทุน 3 ปี ก็จริง  แต่ถ้าไม่อยากทำจริงๆก็จ่าย 4 แสนบาท  แล้วสามารถออกได้เลยครับ  หากไม่มีเงินก็ให้ไปทำคลินิกได้ราวเดือนละแสน  อดทนเก็บเงินไม่ถึงครึ่งปีมีเงินปลดหนี้ใช้ทุนได้แล้วครับ  หลังจากนั้นที่เหลือชีวิตก็เป็นของเราแล้วครับ  จะเปลี่ยนอาชีพก็สามารถทำได้ เทียบกับอุปสรรคตอนเรียนแล้ว  ผมว่าจบมาแล้วมีอิสระกว่ากันมากครับ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 12:07:49 จากคุณ : LimitBreak เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 11:35:24

ความคิดเห็นที่ 35   เลื่อนมาอ่านเรื่อยๆ ตกใจรูปงงงงงงงงง จากคุณ : ไอ้ลิงกัง เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 12:03:31 A:125.26.218.190 X: TicketID:187224

ความคิดเห็นที่ 36 ความคิดเห็นที่ 35     เลื่อนมาอ่านเรื่อยๆ ตกใจรูปงงงงงงงงง จากคุณ : ไอ้ลิงกัง   ----------------------------------------------------------- ^ ^ ขวัญเอ๊ย ขวัญมา  ^_^ ------------------------------------------------------------------------ ความคิดเห็นที่ 26     ^ ^ ^ เอ่อ...เฮีย คห.23 กรุณาเอารูปส่วนตัวออกก็ดีนะเคอะ หน้าตาดีเกินคาด  -_-'' ดาวรับไม่ด๊ายยยยยย (ไม่กลัวคนเข้าไปขอลายเซ็นรึ ????!!!!) จากคุณ : ว่าตามกัน ------------ คุณดาวมหา'ลัย .... พี่ไม่ใช่เข็มขัดนะครับ ...ห้ามคาด  ^^ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 52 12:30:24 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 12:21:56

ความคิดเห็นที่ 37 หวาย... แวะเข้ามาดู ตกใจ คืนเดียวทำไมขึ้นแนะนำแล้วอ่ะ -_-" อยากคุยกับทุกๆ คนนะคะ จะพยายามแว้บมา ตอบหลังไมค์ก่อน และขออนุญาตบอกคำตอบในกระทู้ด้วย เผื่อเป็นประโยชน์ รุ่นพี่ท่านหนึ่งเคยบอกเราว่า อยู่สายงานนี้ ถ้าอยากเก่ง อยากยืนในวงการได้ยาวๆ ยังไงคุณ "ต้อง" ผ่านงานผู้รับเหมาค่ะ อย่างน้อยสัก 2 ปีก็ยังดี อันนี้เราเห็นด้วยนะ ที่ควรเป็น 2 ปี เพื่อให้ได้เจอกระบวนการทั้งหมด ตั้งแต่ก่อน bidding ไปจนถึง handover คุณจะได้ประสบการณ์มหาศาล อย่างที่หนังสือหรือกระทู้ไหนๆ ก็ให้คุณไม่ได้ค่ะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 14:15:28

ความคิดเห็นที่ 38 เข้ามาลงชื่ออ่านด้วยคน วิศวกรเป็นอาชีพที่ใฝ่ฝันเลยค่ะ ตอนนี้ถ้าให้ย้อนเวลากลับไปได้ก็คงเลือกเรียนวิศวะ จริงๆตอนเอนท์ก็เลือกแต่ได้สถาปัตย์ซะก่อน มานึกๆดูผลเอนท์เป็นตัวกำหนดชีวิตเราเหมือนกันนะ ว่าจะต้องเดินไปทางไหน จากคุณ : หนูจะเป็นเด็กดี เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 15:20:39

ความคิดเห็นที่ 39 รออ่านคะ จากคุณ : Gabi เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 15:31:24

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านยังไม่จบ แต่เพลินมากเลยครับ พิมพ์ไม่มีผิดเลยสุดยอดมากครับ ผมว่าดีแล้วละครับที่ตอนเอ็นฯเลือกแค่นั้น ผมเองก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน เพราะถ้าได้ที่ๆไม่อยากได้จริงๆก็คงไม่อยากเรียน ไปกินที่คนที่เค้าอยากเรียนเปล่าๆ ปล. อย่างนี้จขกท. ก็ไม่ใช่สาวน้อยแล้วสิครับ จากคุณ : Pu'Chew เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 15:39:58

ความคิดเห็นที่ 41   คุณสาวน้อยร้อยแปดเขียนได้น่าติดตาม แม้จะไม่ค่อยได้รู้ศัพท์แสงมากนัก ก็อ่านสนุก  ความจริงผมก็อยากเรียนวิศวะเหมือนกัน ตอนเอ็นทรานส์ ก็เลือกไว้  แต่เป็นเพราะว่ารุ่นพี่ที่โรงเรียนบอกว่าหางานยาก(เป็นชวงที่ วิศวะมีตำแหน่งงานน้อย) ก็เลยเลือกเป็นอันดับสาม ตอนสอบดันติดอันดับ หนึ่งเสียก่อน ตอนนี้เพื่อนร่วมรุ่นวิศวะได้ดีไปแล้ว แต่เรายังต็อกต๋อยเหมือนเดิม จากคุณ : Sono เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 15:58:08

ความคิดเห็นที่ 42 โอ้ สวัสดีครับ ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในช่วง  commissioning และ handover พอดีเลย แต่พอดีผมเป็น PM ในฝั่งของ Owner กำลังปวดหัวกับผู้รับเหมาเลยครับ เราตรวจไม่ผ่านก็จะมายื่นใตโต๊ะท่าเดียว ทำไมไม่เอาเวลายื่นใต้โต๊ะไปก้ Defect น้าาาา มาเขียนเร็วๆนะครับ รออ่านต่อ.. จากคุณ : tanoy_delphi เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 17:16:11

ความคิดเห็นที่ 43 อิจฉาเรียนเก่ง จังได้เป็นวิศว จากคุณ : น้าวัชร-จัดให้ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 17:41:13

ความคิดเห็นที่ 44 จขกท. เก่งมากเลยค่ะ จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 18:15:46

ความคิดเห็นที่ 45 ลุงแอ็ด....ละก้อ "สุดปลื้ม" กับสาวน้อยฯ ของลุงจริงๆ  ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็น นักเขียนก็เป็นได้  เป็นวิศวกรก็เป็นได้  เป็น "กรรมการคลับนักขาย" ก็เป็น ได้แถม  ยังเป็น MD ของบริษัทตัวเองอีกด้วย.............สุดยอดดดดดดดดด จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 18:47:48

ความคิดเห็นที่ 46 ผู้รับเหมาดีๆ ก็มีนะคะ คห.ที่ 22.....แก้งาน แก้ไข  ไม่แก้ตัว รออ่านต่อไปค่ะ จขกท. จากคุณ : แม่หนูหน่อย เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 19:01:36

ความคิดเห็นที่ 47 อ่านแล้วได้ความรู้  เปิดหัว เปิดตาดีจริงๆ เลยค่ะ ว่า อ๋อ...อาชีพนี้  เขาทำงานอย่างนี้ๆ กันนะ  เนื้อๆ เลย ชอบค่ะ ทั้งๆ ที่ คนรอบตัวเราหลายๆ คนก็วิศวะทั้งนั้น  แต่ส่วนมากเขาพูดไม่เป็น บอกไม่ถูกน่ะ ว่างานเขาในภาพใหญ่เป็นอย่างไง  มันสำคัญอย่างไงกับตึกนี้ ฯลฯ ขอบคุณค่ะ  จะตามอ่านนะคะ จากคุณ : ต้นจั่น เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 19:23:17

ความคิดเห็นที่ 48 ตอนแรกอ่านของพี่ก็นึกว่าคนละสายงานกัน แต่อ่านไปอ่านมามันก็คือๆกัน เพียงแต่ของผมรับเหมาทำพวกโมดุลแทนขุด ณ วันนี้เบื่อและเซ็งกับงานมากครับ เพราะรู้สึกเหมือนตัวเองไม่ได้ใช้ความรู้อะไรเลย แค่นั่งเคลียร์แบบ เดินดูหน้างาน แล้วทำบาลานซ์แมททีเรียลไปวันๆ พอได้อ่านแล้วผมกลับมีไฟขึ้นมายังไงก็ไม่รู้แฮะ คงไม่อยากยอมแพ้ผู้หญิงแบบพี่มั้งครับ ขอบคุณพี่มากครับ จากคุณ : Moonui เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 19:36:42

ความคิดเห็นที่ 49 โหๆๆๆๆๆๆ สุดยอดเลยค่ะ หนูก้อว่าที่วิศวกรใกล้จบ อยากมีประสบการณ์สนุกๆเหมือนพี่จังค่ะ แต่ไม่แคล้วต้องไปโรงงานแน่เลย ปล รออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : จ้าวหนูดาวตก เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 20:32:34

ความคิดเห็นที่ 50 รออ่านต่อ อยากอ่านช่วงชีวิตหักเหเปลี่ยนสายงานครับ จากคุณ : MESMERIC เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 20:41:30

ความคิดเห็นที่ 51 ตอบกระทู้ก่อนนะคะ คุณ sleeper_j : ขอบคุณค่ะ ทำให้มีกำลังใจเขียนต่อ คุณ nini TU : ยินดีค่ะ อยากอ่านเรื่องราวของสาขาอาชีพอื่นๆ เหมือนกันค่ะ คุณ ลูกเอี้ยง : ขอบคุณค่ะ คุณ JustInCase : ขอบคุณค่ะ แต่คงยังไม่ถึงกับเป็นแบบอย่างค่ะ เป็นส่วนหนึ่งที่เกิดขึ้นในวิชาชีพนี้เท่านั้น คุณ bohuu : เราเองก็คิดเหมือนกันว่า ชีวิตเราไม่ค่อยมีอะไรน่าตื่นเต้นเลย เรียบง่าย อาจเป็นเพราะบางทีตัวเราอยู่กับสิ่งนั้นทุกวันๆ เลยชินมั้งคะ ไม่รู้สึกว่าพิเศษอะไร แต่ที่จริงมันอาจจะพิเศษก็ได้นะ คุณ iamwan : ขอบคุณค่ะ ไม่ลองเขียนมาเล่าแบ่งปันกันฟังบ้างหรือคะ เราว่าชีวิตของแต่ละคน มีอะไรที่น่าสนใจแตกต่างกันค่ะ คุณ รักนะแต่ไม่แสดงออก : เงินเดือนสตาร์ทไม่ถือว่าสูงนะคะ อยู่ประมาณค่าเฉลี่ยของรุ่นเท่านั้น ว่าแต่.. สาระมากไปเหรอ ขอโทษทีจ้ะ จะลองคุ้ยความทรงจำดูนะ ไม่รู้จะได้มากน้อยแค่ไหน คุณ สมุยบลูมูน : จริงค่ะ เพราะบางทีก็ทำไม่ทัน ต้องไปเป็นผู้รับเหมาดูจะเข้าใจค่ะ ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่ excuse อยู่ดีค่ะ เคยเจอการออกแบบที่ติดตั้ง AHU ไปแล้ว ไม่สามารถถอดมอเตอร์ออกมา service ได้ ปัญหาพิลึกๆ แบบนี้จะเกิดขึ้นเมื่อตึกใช้งานไปสักหลายๆ ปี พอเริ่มจะต้องมีการ service ทีนี้ก็มันส์ล่ะพะย่ะค่ะ ดังนั้นเราถึงชื่นชมการออกแบบของทางเมืองนอก เพราะผู้ออกแบบได้ทำหน้าที่ "ออกแบบ" ให้เรียบร้อยแล้ว เขาคิดแทนเจ้าของตึกที่ว่าจ้างเขามาเป็นอย่างดี ไม่ทิ้งให้เป็นภาระของผู้รับเหมา ซึ่งมีหน้าที่มา "ติดตั้งตามการออกแบบ" ไม่ได้มีหน้าที่มา "แก้ปัญหาการออกแบบที่ไม่รัดกุม" ค่ะ คุณ เด็กท้ายรถ : ขอบคุณค่ะ คุณ  (riskx_ray) : ขอบคุณเช่นกันค่ะ คุณ ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) : โผล่หน้ามายามวิกาลอีกแล้วพี่เอ ตกใจนะเนี่ย 555 แบ่งเวลามาเล่าเรื่องของพี่บ้างนะคะ คุณ D_YONG : ขอบคุณที่เข้ามาดูค่ะ มาก่อน Mr.Fusion อีกนะเนี่ย คุณ pakeclub : จะพยายามเขียนต่อนะคะ แต่เขียนจากความทรงจำ อาจกะท่อนกะแท่นไปบ้าง เล่าย้อนไปย้อนมาบ้าง ต้องขอโทษล่วงหน้านะคะ คุณ ว่าตามกัน : ว่าไง ว่าตามกันค่ะ ไม่มีความเห็น 555 คุณ KinkyVans : ขอบคุณค่ะ แต่อย่างเรายังไม่เรียกว่าเก่งค่ะ แค่กลางๆ เท่านั้น มีเพื่อนระดับหัวกะทิอีกมากมายที่อยู่ในองค์กรข้ามชาติ หรือเป็นเจ้าของกิจการค่ะ คุณ ดาวสุริยะ : ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ จะพยายามค่ะ คุณ วิศวกรแมวเหมียว : ยินดีด้วยนะคะ ที่ในที่สุดก็ได้ทำในสิ่งที่ชอบ การได้ทำในสิ่งที่ชอบ ก็จะได้สมบัติข้อแรกในอิทธิบาท 4 คือ ฉันทะ ไปเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณ หด : ขอบคุณค่ะ รอนิดนะคะ คุณ กันดัมจัง : ขอบคุณค่ะ คุณ KENG76 : ขอบคุณค่ะ ว่าแต่ทราบได้ยังไงคะว่าพี่สร้างตึกไหนอ่ะ คุณ indeeth : ขอบคุณค่ะ รอนิดนะคะ คุณ LimitBreak : ขอบคุณที่แชร์ความเห็นนะคะ ก็เป็นอีกแนวคิดหนึ่งที่เป็นไปได้นะ แต่ก็ขึ้นกับคนเหมือนกันนะเราว่า คือบางคนที่เขารับไม่ได้ก็ไม่ได้จริงๆ น่ะค่ะ คุณ ไอ้ลิงกัง : ฮ่าๆๆ คุณ หนูจะเป็นเด็กดี : การเอนทรานซ์ เป็นปัจจัยหนึ่งที่กำหนดอนาคตเหมือนกันค่ะ แต่คงไม่ใช่ทั้งหมด ที่เป็นส่วนหนึ่งเพราะเป็นตัวบ่งชี้ว่าเราจะไปอยู่ในสังคมสิ่งแวดล้อมแบบไหน เราว่าไอ้เจ้าสังคมสิ่งแวดล้อมนี่ละค่ะ ที่เป็นตัวหล่อหลอมความเป็นตัวเราขึ้นมา คุณ Gabi : ขอบคุณค่ะ รอนิดนะคะ คุณ Pu'Chew : ขอบคุณที่ชมเรื่องพิมพ์ เราค่อนข้างพิถีพิถันเรื่องภาษาและการอ่านค่ะ คงติดเป็นนิสัยตั้งแต่เด็ก อ้อ.. อายุในเน็ตเราหยุดที่ 26 ปี คือตอนที่เล่นอินเตอร์เน็ตครั้งแรกค่ะ อิอิ ที่เล่ามานี้ยังไม่ถึงตอนเริ่มเล่นอินเตอร์เน็ตเลย คุณ Sono : ขอบคุณที่ติดตามค่ะ คุณ tanoy_delphi : เราว่าจะนัดกินข้าวกัน ยังไม่ได้นัดเลยเนอะ ช่วงนี้งานยุ่งสินะจ๊ะ คุณ น้าวัชร-จัดให้ : เรียนไม่เก่งเท่าไหร่ค่ะ ติด F ด้วย คุณ ลูกเป็ดขี้เกียจ : ตอบเหมือนข้างบนค่ะ อิอิ คุณ ลุงแอ็ด : ขอบคุณลุงแอ็ดที่มาเจิมกระทู้ค่ะ คุณลุงแอ็ดเป็นผู้สร้างแรงบันดาลใจคนหนึ่งของเหมียว และของอีกหลายๆ คนในห้องนี้เช่นกันนะคะ ปลื้มค่ะ คุณ แม่หนูหน่อย : ขอบคุณค่ะ รอนิดนะคะ คุณ ต้นจั่น : ขอบคุณค่ะ มาแชร์กันบ้างนะคะ คุณ Moonui : อย่าปล่อยให้ตัวเองเฉื่อยค่ะ เชื่อไหมละว่ามันมีทั้งปัญหาและความรู้ซุกซ่อนอยู่ในสิ่งที่เราทำ สามปีแรกที่ทำงาน ที่เล่ามาให้ฟังนี้ ยังไม่เข้าถึงเนื้อความรู้และปัญหาจริงๆ ที่ต้องเข้าไปแก้ไขเลยค่ะ ยินดีด้วยที่มีไฟกลับคืนมา สู้ๆ ค่ะ คุณ จ้าวหนูดาวตก : ยินดีต้อนรับว่าที่นายช่างจ้ะ อยู่โรงงานก็จะได้ประสบการณ์อีกแบบหนึ่งนะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 20:57:55

ความคิดเห็นที่ 52 คุณ MESMERIC : ขอบคุณค่ะ เรื่องมันยังอีกยาวเลยค่ะ เพราะอยู่ในสายงานนี้ 10 ปีเต็ม ช่วงหลังๆ ก็มีเรื่องน่าสนใจหลายเรื่องเหมือนกัน ยังเรียงลำดับไม่ถูก อีกสักครู่เดี๋ยวมาค่ะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:03:09

ความคิดเห็นที่ 53 เรื่องขำๆ สมัยทำงาน ก็พอมีนะ จะลืมไปบ้างแล้วเพราะมันนานเหลือเกิน เวลาทำงานไซต์ พักเที่ยงเป็นพัก บ่ายโมงเป๊งถึงค่อยเริ่มทำงาน ข้าวเที่ยงกินในออฟฟิศ โดยให้แม่บ้านออกไปซื้อมาให้ เพราะสมัยนั้น บริเวณสถานที่ก่อสร้างถือว่าค่อนข้างบ้านนอก ไม่มีร้านอาหารใกล้ๆ เลย ร้านใกล้ที่สุดต้องนั่งรถออกไปห้างสรรพสินค้า หรือไม่ก็ไปกินในซอยห่างออกไปเกือบกิโล ดังนั้นส่วนมากจึงขี้เกียจออก เพราะออกไปแล้วมักจะกลับมาทำงานไม่ทัน ก็กินในไซต์ ทีนี้เวลามันเลยเหลือเยอะ พวกเราก็เล่นไพ่กัน ไพ่ยอดฮิตคือ "จับหมู" เคยเล่นกันไหมคะ เล่นกันขำๆ นะ ไม่ได้เล่นกินตังค์หรอก มักจะเล่นกินน้ำ เล่นกินมาม่า หรือพนันให้ทำงานแทนกันมากกว่า มีอยู่คราวหนึ่งเบื่อๆ น้องในทีมคนหนึ่งเสนอขึ้นมาว่า ใครแพ้จับหมู ต้องเต้น "มดตัวน้อยตัวนิด" ทุกคนตาโต ตื่นๆ มาเล่นกัน แต่ผลคือ ผู้เล่นทุกคนพากันยัดทั้งเอซทั้งแหม่ม ใส่น้องคนเสนอ เล่นเอาอ่วม สุดท้ายคนเสนอก็แพ้ แต่กรีดร้องไม่ยอมเต้น หาว่าพวกเราแกล้ง (ก็แกล้งจริงๆ น่ะแหละ) พวกเราก็ไม่ว่าอะไร ไม่เต้นก็ได้ แต่เก็บเอาไว้ล้อจนถึงทุกวันนี้ น้องในทีมคนนี้ ปัจจุบันเป็นอาจารย์อยู่จุฬา ถ้ามาอ่านเจอคงจะจำได้ :D จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:34:59

ความคิดเห็นที่ 54 เรื่องไพ่นี้ทำเอาวงแตกไปครั้งหนึ่ง เพราะเล่นเพลินจนลืมเวลา คือเวลาเล่นจับหมูเนี่ย จะรู้ผลว่าใครแพ้ ก็ต้องนับแต้มไปเรื่อยๆ จนกว่าใครจะถึง -1000 แต้มก่อน ห้องที่นั่งเล่นกันก็คือห้องเอนกประสงค์ เป็นทั้งห้องกินข้าว ห้องครัว ห้องประชุมย่อย และห้องพักผ่อน (แอบนอน) คือไซต์งานมีพื้นที่จำกัดน่ะค่ะ ใครจะไปอยู่ไซต์งานก็ต้องทำใจกับความซกมกนิดหน่อย กลับมาเรื่องเล่นไพ่ เราเล่นกันจนหมดเวลาพักแล้ว ยังหาคนแพ้ไม่ได้ ก็เร่งกันจะให้จบ พยายามอัดแกล้งใครสักคน แต่มันก็ไม่จบเกมกันง่ายๆ จนเลยเวลาไปมาก พี่หัวหน้าแผนกไฟฟ้าคนเดิม เปิดประตูผางเข้ามา ตะโกนลั่น "จะเล่นไปถึงไหนวะ งานการไม่ทำใช่มั้ย" นึกภาพออกใช่ไหมคะ วงแตก เลิกเล่นไพ่กันไปเป็นเดือน จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:36:05

ความคิดเห็นที่ 55 อย่างที่บอกว่าไซต์งานค่อนข้างบ้านนอก ไม่มีร้านอาหาร ร้านที่อยู่ใกล้ที่สุดคือร้านข้าวท้ายไซต์ เป็นของชาวบ้านแถวนั้นเขาเปิดขายอาหารขึ้นมาเฉยๆ ไม่ได้เป็นร้านอาชีพ แต่เขาก็ทำกับข้าวอร่อย ถ้าวันไหนพี่ชวนลงไซต์ใกล้เที่ยง ทุกคนจะตามไปเป็นพรวน เพราะจะได้กินข้าวฟรี (พี่เลี้ยง) ร้านข้าวร้านนี้ ขายจนตั้งตัวร่ำรวยได้ กว่าโครงการก่อสร้างจะเสร็จ เกือบสี่ปี ได้ข่าวว่าเขาย้ายไปซื้อบ้านเดี่ยว ไปเที่ยวต่างประเทศแล้ว ก็คิดดูสิคะ ทั้งไซต์มีร้านแกอยู่ร้านเดียว คนงานไม่รู้กี่ร้อยกี่พัน กำไรต่อวันน่าจะเป็นหมื่น ขายข้าวนี้เป็นอาชีพที่ทำเงินดีจริงๆ นะคะ ทีนี้ กินข้าวในไซต์ทุกวัน มันก็มีเบื่อบ้าง เราก็พากันขับรถออกไปกินแถววังหิน แต่ความที่แต่ละคนไม่รู้เส้นทาง พอเข้าซอย มันก็งงทิศทาง โดยเฉพาะเป็นซอยที่เลี้ยวลด มีทางแยกยิบย่อยจำนวนมาก พอถึงตอนจะกลับ ก็ออกไม่ถูก อุตส่าห์อ่านป้าย ก็วิ่งไปตามป้าย "ลาดปลาเค้า" ทั้งที่ไม่รู้หรอกว่ามันคือที่ไหน แต่ไอ้ป้ายที่เหลือนั่นก็ไม่คุ้นพอกัน วันนั้นกว่าจะกลับถึงไซต์ บ่ายสามโมงกว่า ก้มหน้ากันงุดๆๆ หัวใจจะวายตาย กลัวเจอพี่หัวหน้าแผนกไฟฟ้า โผล่เข้าไปเอาหมวกเซฟตี้ แล้วหนีลงไซต์ไปเลยดีกว่า ฮ่าๆ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:36:39

ความคิดเห็นที่ 56 ช่วงปีหลังๆ ในไซต์งาน เพื่อนร่วมทีมเปลี่ยนหน้าไป บางคนก็ออกไปทำงานที่อื่น บ้างก็ไปเรียนต่อ อย่างเช่นน้อง "มดตัวน้อยตัวนิด" ก็ไปเรียนต่อที่อเมริกา ก่อนจะกลับมาเป็นอาจารย์ วงไพ่ก็หงอยเหงาลง อันที่จริงก็เริ่มเบื่อ ไม่รู้จะเล่นกันไปทำไมนักหนา เลยมีชมรมใหม่เกิดขึ้น ชื่อว่า ALSS ย่อมาจาก After Lunch Sleeping Society มีรุ่นพี่แผนกไฟฟ้าคนหนึ่งเป็นประธาน กล่าวคือ หลังทานข้าวเที่ยงเสร็จ สมาชิกแต่ละคนจะไปจับจองเก้าอี้ในห้องประชุม เอามาเรียงต่อๆ กันเป็นที่นอน ถ้าแย่งเก้าอี้ไม่ทัน ก็จะมาฟุบหลับที่โต๊ะ ไม่นานมานี้ อ่านเจอบทความหนึ่ง (ลืมไปแล้วว่าอ่านจากไหน) เขาก็พูดถึงว่า การนอนหลับช่วงกลางวันประมาณ 30 นาที จะทำให้ร่างกายสดชื่นแข็งแรง ลองนำไปปฏิบัติดูบ้างก็ได้นะคะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:37:10

ความคิดเห็นที่ 57 เล่าถึงเรื่องจ๊อบพิเศษบ้างดีกว่า ที่จริงเราทำงานพิเศษมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วค่ะ อย่างเช่นการสอนพิเศษเลขและฟิสิกส์ ม.ปลาย นอกจากช่วงที่จัดคอร์สติวพิเศษหาเงินเข้าชมรมแล้ว เราก็รับจ๊อบเองด้วย จะได้ค่าติวประมาณชั่วโมงละ 100 บาท นั่งติวกันแถวโต๊ะหินใกล้ๆ คณะ สมัยนั้นมีสถาบันกวดวิชาแห่งหนึ่งดังมาก ชื่อ PEP เจ้าของเป็นรุ่นพี่ที่คณะ ก็มาหาตัวน้องๆ ไปช่วยงาน คือว่าทาง PEP สาขาสยามสแควร์ จะมีห้องติวการบ้าน สำหรับผู้เรียนที่เรียนกวดวิชาแล้วยังไม่เข้าใจ ก็มาถามได้ หรือติดขัดการทำโจทย์อะไร ก็มาถามได้ ได้ค่าแรงชั่วโมงละ 150 บาท เป็นช่วงที่อู้ฟู่มาก แต่งานนี้ทำได้ไม่นานก็ล้มเลิกไป นัยว่าเด็กๆ ไม่ค่อยเข้ามาถาม เห็นเราเป็นปลาในตู้กระจกมั้ง 555 มีใครได้ไปเรียนที่นี่บ้างไหมคะ หรือว่าเก่าไปหน่อยคะ ^^" เรายังสอนพิเศษให้ลูกของพี่เจ้าของด้วย ว่าที่จริงคือไปเป็นพี่เลี้ยงกำกับให้ทำการบ้านนั่นเอง เพราะน้องอยู่ชั้นประถมเท่านั้นเองค่ะ ระยะเวลาสอน 2 ชั่วโมง จะเป็นการเล่นเกม 1 ชั่วโมง แล้วสอนทำการบ้าน 1 ชั่วโมง เพราะน้องซนมาก ติดจะดื้อด้วย ทุกๆ สัปดาห์เราต้องค้นหาเกมแปลกๆ ใหม่ๆ ไปให้น้องเล่น ล่อหลอกจนน้องอารมณ์ดีแล้วถึงเกลี้ยกล่อมให้ทำการบ้าน งานนี้ชั่วโมงละ 200 อัตราค่าจ้างนี้เป็นอัตราเมื่อ 20 กว่าปีก่อน ปัจจุบันนี้ไม่ทราบว่าค่าสอนพิเศษเป็นอย่างไรแล้ว ใครกำลังสอนอยู่บ้าง ช่วยแจ้งหน่อยสิคะ อยากทราบ จะได้เตรียมเงินเอาไว้ให้สอนลูก จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:38:21

ความคิดเห็นที่ 58 ตอนช่วงที่ทำงานที่ไซต์งาน ก็มีจ๊อบพิเศษเหมือนกัน คือเขียนคอลัมน์เกมลงในหนังสือ เป็นนิตยสารด้านคอมพิวเตอร์ของดอกหญ้าวิชาการ มี อ.วิชัย เชิดชีวศาสตร์ เป็นบอกอ. แต่ทำได้ไม่ถึงปี สำนักพิมพ์มีปัญหาทางการเงินจึงไม่ได้ทำต่อ ไม่ทราบว่ามีใครได้ทันอ่าน "CompKids" ในยุคนั้นหรือเปล่า เป็นหนังสือหายากนะคะ เพราะมีแค่ 10 Vol เท่านั้น ฮ่าๆๆ จ๊อบพิเศษอีกงานนึงคือการรับจ้างถอดแบบค่ะ เวลาที่มีประมูลงานโครงการแห่งใดแห่งหนึ่ง ผู้รับเหมาไปรับซองประมูลมาแล้ว จะได้เอกสาร TOR พร้อมแบบและสเป็ก ซึ่งจะต้องเอามาตีราคาเพื่อเสนอประมูล ถ้าผู้รับเหมาทำงานไม่ทัน หรือโครงการมีขนาดใหญ่ ก็จะมีการส่งงานออกมาให้ฟรีแลนซ์เอาไปช่วยถอดแบบ คือทำสรุปมาว่าใน Design Drawing มีอุปกรณ์อะไร จำนวนกี่ชิ้น ระยะเดินสายไฟแต่ละชนิด ชนิดละกี่เมตร อุปกรณ์ต่างๆ เช่น โคมไฟแต่ละแบบ แบบละกี่โคม ปลั๊กคู่กี่ชุด ปลั๊กเดี่ยวกี่ชุด กันน้ำหรือเปล่า อะไรทำนองนี้ ความจริงการที่ consult ไปรับจ๊อบมาจากผู้รับเหมานี้ก็ไม่ถูกต้องนักค่ะ ถือว่าเป็น conflict of interest แบบหนึ่ง แม้จะเป็นทางอ้อม ไม่ใช่ทางตรง เพราะมีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้องทำให้เกรงใจกัน แต่พี่ๆ หัวหน้าแผนกก็ทำเป็นไม่รู้ เพื่อให้พวกเรามีรายได้พิเศษกันบ้าง เนื่องจากเงินเดือนไม่ได้สูงนัก และไม่มีโอที แต่พวกพี่ๆ เขาก็เข้มงวดกับผู้รับเหมาเหมือนเดิมนะคะ เพราะเขามือสะอาดค่ะ พี่จะสอนพวกเราเลยว่า คุณรับเงินเขาเมื่อไหร่ ก็ไม่มีปากแล้ว อยากด่าใครให้เต็มที่ละก็ อย่าไปยอมรับอะไรจากเขาเด็ดขาด เรารู้สึกมานานแล้วว่า เด็กจบใหม่จะมีนิสัยในการทำงานอย่างไรต่อไปนั้น ออฟฟิศแรกที่เขาทำงานด้วย มีผลอย่างมาก ถ้าเขาอยู่ในออฟฟิศที่คอรัปชั่นกันเป็นเรื่องปกติ เขาก็จะเห็นว่าสิ่งนั้นเป็นเรื่องปกติ ถ้าเขาอยู่กับออฟฟิศที่เข้มงวดกวดขันในการทำงาน เขาก็จะเป็นคนทำงานเข้มงวดไปด้วย (ถ้ารอดไปได้ ไม่ชิงลาออกหนีไปเสียก่อน) ด้วยเหตุนี้ เวลาที่เรารับวิศวกรจบใหม่มา เราจะดูแลเทคแคร์เขาเป็นพิเศษ ให้เขาเข้าใจว่า สิ่งที่เขากำลังทำอยู่มันสำคัญอย่างไร และสิ่งที่สมควรทำคืออะไร สิ่งที่ไม่สมควรทำคืออะไร ขอแทรกสั้นๆ นิดหนึ่ง เมื่อตอนเราไปอยู่บริษัทผู้รับเหมาที่ไซต์ประตูน้ำ ตอนนั้นเราเป็นซีเนียร์แล้ว ก็จะมีน้องวิศวกรใหม่มาเป็น site en ธรรมดาพวกเราจะไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน เว้นแต่บางวันบางคนติดงานยุ่งๆ จึงจะไม่ได้ไปด้วยกัน วันหนึ่ง น้องใหม่คนนี้หายหน้าไป จนบ่ายสองถึงได้กลับเข้ามา แล้วมาเล่าให้พี่ๆ ฟังว่า เขาไปกินข้าวกับ supplier ที่ขายสวิทช์เกียร์ยี่ห้อหนึ่ง เวลานั้นเรายังไม่ได้เลือกอุปกรณ์กัน ยังอยู่ในช่วงพิจารณาเพื่อเสนอขออนุมัติ น้องเล่าว่า supplier บอกว่าจะให้เขา 12% ถ้าเลือกซื้อยี่ห้อนั้น แล้วถามพวกพี่ๆ ว่า ผมจะทำอย่างไรดี ไม่มีใครที่คิดชั่วร้ายมาตั้งแต่เกิด ทุกคนอยากเป็นคนดีทั้งนั้น น้องคนนี้มีโอกาสรับเงินสินบนแล้ว เขาเพียงแต่มาไซโคหรือเกลี้ยกล่อมด้วยวิธีอื่นให้พี่ Project ยอมเลือกยี่ห้อนี้ ก็เรียบร้อย แต่เขาก็ไม่ทำ น้องคนนี้เป็น 1 ใน 2 คนของเด็กวิศวะมหานครที่เรามีโอกาสได้รู้จัก และทั้ง 2 คนก็ทำให้เรามีความเชื่อฝังใจไปว่า เด็กมหานครเป็นเด็กเก่ง ขอชื่นชมไว้ ณ ที่นี้ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:40:23

ความคิดเห็นที่ 59 ที่เขียนไว้หมดแล้วค่ะ ขอไปนึกก่อนว่าจะเล่าอะไรต่อดี ชักงง เล่าย้อนไปย้อนมา งงเอง 555 จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:41:37

ความคิดเห็นที่ 60   เข้ามาอ่านด้วยคนนะครับ ขอบคุณนะครับที่นำประสบการณ์มาเล่าให้ฟังครับ จากคุณ : Call_me_HerO เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 21:52:53

ความคิดเห็นที่ 61 สุดยอดดดเลยย เพิ่งอ่านไป สาม คห เอง ขอ จอง ก่อน อิอิ จากคุณ : แฟนกันวันศุกร์ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:01:39

ความคิดเห็นที่ 62   ก่อนอื่นทักทายเจ้าของ กท ก่อนนะครับ สวัสดีครับ อ่านแล้วได้ความรู้เยอะครับเอาไปใช้ประโยชน์ได้ และขอขอบคุณสิ่งดีที่เอามาแบ่งปันนะครับ จากคุณ : NeEdYoUTo2 เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:33:25

ความคิดเห็นที่ 63   เขียนเรื่องได้น่าติดตาม ได้ความรู้ และสนุกมากๆ ครับ ขอคุณสำหรับสิ่งๆดีดีนะครับ อ้อ ปัจจุบันผมทำงานทางด้านซอร์แว์อยู่ อยากทราบจริงๆ ว่าคุณ สาวน้อยร้อยแปด พลักผันตัวเองจากวิสกรไปทำงานด้านนี้ได้ยังไงครับ จากคุณ : iKokBa เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:41:17

ความคิดเห็นที่ 64 สนุกมากๆเลยคะ     จากคุณ : กันดัมจัง เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:51:42

ความคิดเห็นที่ 65 หนูก็วิศกรหญิงเหมือนกัน ภูมิใจๆ แต่ความรู้หนูยังเท่าหางอึ้ง พี่เก่งมาก ชอบๆๆๆ เพิ่งทำงานได้ปีกว่าๆ สาย Refrigeration แนวๆ Design --> อธิบายไงดี คำนวนค่ะ เป็นตัวเลขๆ (by load) ตัดหน่วยกันวุ่นวาย เคยคำนวนพร้อมหัวหน้า เหมือนจะเอามาเทียบกัน สุดท้ายหนูตัดหน่วยผิดหรืออะไรสักอย่าง หัวหน้าลั่นวาจา --> คุณมีสิทธิ์ 3 ครั้ง เหลืออีก 2 และห้ามผิดอีก...            ...ชีวิต... ที่ผ่านมาก็รู้สึกเหนื่อยและกดดันนะคะ มันไม่เหมือนตอนเรียน เขียนสูตรไป ใส่ค่าถูก คูณผิดยังไง ก็ยังได้แต้ม แต่ของจริงคูณผิดเลือกผิดก็จบ ของใช้ไม่ได้ ระบบไม่work โปรเจ็คขาดทุน --> ถูกด่า ไม่ก็ไล่ออกT_T ทุกวันนี้ก็รู้สึกว่าทำไปแล้วจะคุ้มค่าไหม คือมันก็รู้สึกว่าได้ความรู้นะ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสก้าวหน้าไหมง่ะ ยิ่งเราเป็นผู้หญิงด้วย แต่อ่านเรื่องของพี่แล้วรู้สึกดีมาก เปิดโลกทัศน์เลยง่ะ อืม.. ผู้หญิงก็ทำได้ ^_^ สู้ๆๆ จากคุณ : MissMiss&TakeCare เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 22:59:49

ความคิดเห็นที่ 66 ขำ เรื่องเล่นไพ่ เหมือน SITE ล่าสุดที่ทำเลย ถ้าเลิกงานแล้ว รถเต็ม แสดงว่าเล่นไพ่อยู่..ตอนเเรก เล่นปิงปอง สงสัยไม่มันส์         วงแตกเพราะเล่นไพ่ของ site ผม เจอตัวแทนเจ้าของมาเปิดประตู เจอกำลัง หน้าดำ หน้าแดงกันเลย แต่เจ้ามือเป็น PM. แกเหมือนมีตาทิพย์เลยเลิกไปก่อนไม่ถึง 15 นาทีเลย เจอใบแดงเลย พอดีมีคนลาออก แกเลยบอกว่าไล่เจ้ามือออกไปแล้ว          เรื่องคนงานก็สนุกนะครับ เทคนิคการอู้สุดยอดเลย อาคารสูงหนีไปหลับตามซอก ตามมุมต่างๆ ฮาดีครับ ของผมงานสถาปัตย์ครับ จากคุณ : สมุยบลูมูน เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 23:47:55

ความคิดเห็นที่ 67 อิอิ  ช๊อบชอบ   ฮาๆแบบนี้แหละ เคยเล่นไพ่อะไรก็ไม่รู้ค่ะ  คล้ายๆกับของพี่เหมือนกันแต่ไม่รวมแต้มถึง  100 อ่ะ  รวมกันเป็นครั้งโดยที่เราไม่รู้ว่าเราได้แต้มเท่าไหร่  เพราะเมื่อได้ไพ่มาจะเอามาวางไว้บนหน้าผาก  แล้วก็ถามทีละคนว่าจะเปิดเพิ่มไหม  โดยที่แต่ละคนมีสิทธิ์เปิดหรือไม่เปิดก็ได้  โดยคนที่ได้น้อยที่สุดต้องดื่มน้ำ  ขวดโค้ก  ลิตร  อ่ะ มีอยู่ครั้งไปรับน้องที่ทะเลชวนรุ่นน้องมาเล่นด้วย   น่าสงสารมาก  พวกนู๋กับเพื่อนๆ  ก็ส่งซิกกันว่าใครได้น้อยควรจะเปิดไพ่เพิ่มป่าว  แต่น้องที่ชวนมาเล่น 2 คนตามไม่ทัน  ปรากฏว่าแพ้ซะส่วนใหญ่  น้องจะเลิกเล่นก็ไม่ยอม ดื่มน้ำจนอาเจียนออกมาก็มี   สมัยนั้นนะขำกระจาย   ตอนนี้มานั่งคิดดู  รู้สึกแย่จัง... จากคุณ : รักนะแต่ไม่แสดงออก เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 00:07:19

ความคิดเห็นที่ 68 ส่วนเรื่องสอนพิเศษ  ตอนนี้ทำเป็นอาชีพเลยจ้า   งงตัวเองเหมือนกันจบทั้งตรีและโทวิศวะ  แต่ขี้เกียจทำงานอ่ะ   เรื่องรายได้จัดว่าโอเคนะคะ  รวมๆแล้วได้มากกว่าเพื่อนส่วนใหญ่ในรุ่น   แต่เหนื่อยและก็เครียดมากมาย  คือเราต้องคิดเองทำเองหมดอ่ะ   ตอนนี้เปิดสาขา 2  แร้ว  ยิ่งเหนื่อยใหญ่   ส่วนค่าสอน  พิเศษที่นู๋จ่ายน้องๆ  ขั้นต่ำสุด  150  บาทต่อชั่วโมง  ทั้งนี้ต้องขึ้นอยู่กับหลายๆอย่างด้วยจ้า   แพงสุดที่เคยจ่ายให้เด็กๆ  ชั่วโมงละ  500  บาท /ชั่วโมง   อันนี้คือสอนตัวต่อตัวนะคะ ถ้าเป็นกลุ่มใหญ่ๆจะอีกเรตนึง นู๋มีเรื่องรบกวนถามพี่สาวน้อยหน่อยจิ เผื่อเป็นกรณีศึกษาอ่ะจ้า สมัยนี้  PEP  ทำไมปิดตัวไปแล้วอ่ะ   สมัยที่นู๋เรียน  มอ  ปลาย  ยังรุ่งเรื่องสุดๆอยู่เลย     จากคุณ : รักนะแต่ไม่แสดงออก เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 00:07:32

ความคิดเห็นที่ 69 พี่๛จูล่ง๛ เมื่อกี้นู๋ปล่อยผ่านไฟเขียวให้รูปพี่แล้วนะ   แบบว่าตอนดึกๆใครเข้ามาในทู้จะได้ตาสว่างอ่ะ  555 หลอนสุดๆ จากคุณ : รักนะแต่ไม่แสดงออก เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 00:11:16

ความคิดเห็นที่ 70 มากดไฟเขียวให้พี่จูล่ง =========================== โชคดีจังเลยครับที่เรียนจบมาได้ทำงานตรงสาย(ของผมไม่ตรงกับที่เรียน) ในอดีต...เคยสอนพิเศษเด็กประถมและสนุกกับงานอดิเรกนี้มาก...แต่งานประจำที่ต้องทำก่อความเครียด เลยปรับอารมณ์ยาก...สุดท้ายเลยต้องเลิกสอนพิเศษ จากคุณ : เด็กท้ายรถ เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 08:05:07

ความคิดเห็นที่ 71 อยากทำงานแบบนี้มั่ง  ใฝ่ฝันมาก แต่ตอนนี้ก็คงรอจบ จากคุณ : สวยERROR เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 11:45:21

ความคิดเห็นที่ 72 สนุกดีค่ะอ่านแล้วก็คิดถึงเรื่องตัวเอง ไม่ได้จบวิศวะแต่เคยทำงานอยู่ในไซค์ สนุกดี ^_^ จากคุณ : น้องเปิ่น เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 12:55:50

ความคิดเห็นที่ 73 .............สงสัยวิศวะทุกที่ทุกสถาบันจะเหมือนกันหมด ใครเล่นจับหมูกับสลาฟไม่เป็น ไม่ได้จบวิศวะแหงๆ..55 จบวิศวะเหมือนกันค่ะ เคยผ่านชีวิตไซด์งานตอนช่วงฝึกงาน เลยเห็นภาพเลย โดยเฉพาะฉากแอบหลับตอนกลางวัน.. แถมเคยอยู่กับระบบ BAS เหมือนกันอีก แต่ไม่ใช่ฝั่งติดตั้งนะคะ สรุปชีวิตหนูย่อส่วนมาจากของพี่เลย แต่โชคร้ายกว่าเพราะ จบมาเป็นช่วง Slowdown ของวงการแล้ว เลยได้ใช้ชีวิตแบบวิศวะแค่นิดเดียว เพราะสุดท้าย ไปอยู่สถาบันการเงินซะนี่.....555 ยิ่งอ่านกระทู้ของพี่ยิ่งคิดถึงชีวิตเก่าๆค่ะ ขอบคุณที่ทำให้ไม่เคยลืม... ขอบคุณค่ะ จากคุณ : yuihatai (yuihatai) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 13:30:26

ความคิดเห็นที่ 74 ตามมาอ่านต่อครับ ผมเองก็ชอบเล่นเกมเหมือนกันครับ แต่ส่วนใหญ่เป็นเกมคอนโซล คุณสาวน้อยฯเล่นเกมอะไรบ้างครับเนี่ย จากคุณ : Pu'Chew เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 15:53:42

ความคิดเห็นที่ 75 รออ่านต่อครับ แต่ก็ทำให้นึกอยากเล่าของตัวเองบ้าง แต่คนละแนวกันเลย จากคุณ : pakeclub เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 18:46:37

ความคิดเห็นที่ 76 มาลงชื่อติดตามจ้า ^_________________^ จากคุณ : มดแดง (mpl2004) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 19:24:35

ความคิดเห็นที่ 77   อยากอ่านให้จบนะ แต่วิศวกรอย่างผม ขี้เกียจอ่านมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วล่ะ อยากฟังมากกว่า ใครก็ได้ช่วยที จากคุณ : กรกช เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 20:13:11 A:117.47.28.165 X: TicketID:217623

ความคิดเห็นที่ 78 คุณ Call_me_HerO : ขอบคุณค่ะ คุณ แฟนกันวันศุกร์ : อ่านตามไวๆ แล้วมาคุยกันค่ะ คุณ NeEdYoUTo2 : ยินดีค่ะ คุณ iKokBa : ขอบคุณค่ะ ที่จริงจะว่าพลิกมันก็ไม่พลิกเท่าไหร่ เพราะงานตอนที่ทำก็เกี่ยวข้องกับซอฟต์แวร์เหมือนกัน แต่เป็นเฉพาะด้านค่ะ คุณ กัมดัมจัง : ขอบคุณค่ะ คุณ MissMiss&TakeCare : หัวหน้าดีนะคะ แบบนั้นน่ะ และส่วนที่ว่าไม่เหมือนกับตอนเรียน นั่นล่ะ ถูกต้องเลย! นั่นคือ "ความรับผิดชอบ" ค่ะ ของคุณยังดีที่ถ้าผิดพลาด ก็แค่โปรเจ็กต์ขาดทุน แต่ถ้าเป็นงานที่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัย ความผิดพลาดของวิศวกร อาจเป็นโศกนาฏกรรมได้ คุณ สมุยบลูมูน : ฮ่าๆ อ่านแล้วเห็นภาพตามเลยเนี่ย แต่ท่าทางเล่นไพ่กันเอาจริงเอาจังนะคะนั่น ของเราเล่นขำๆ เองค่ะ และไม่มีตัวแทนเจ้าของมาเปิดเจอหรอกค่ะ ก็ไอ้ทีมที่เล่นกันอยู่นี่น่ะตัวแทนเจ้าของเอง >_< คุณ รักนะแต่ไม่แสดงออก : อัตราของพี่เป็นแบบสอนตัวต่อตัวค่ะ เดี๋ยวนี้ชั่วโมงละ 500 แล้วเหรอ ต้องรีบเก็บตังค์ซะแล้ว เหอๆ ส่วนของ PEP นี่ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เพราะเรียนจบแล้วย้ายบ้านไปอยู่บ้านนอก ที่ทำงานก็บ้านนอก มารู้อีกที PEP ก็หายไปแล้วอ่ะ ว่าแต่หนูเจริญรุ่งเรืองขนาดเปิดสาขา 2 ด้วย แบบนี้ต้องมาเล่าให้ฟังบ้างนะ มาเล่าซะดีๆ คุณ เด็กท้ายรถ : ถ้าสนุกกับงานสอนพิเศษ ไม่สนใจทำแบบคุณรักนะฯ เหรอคะ เงินดีนะนั่น มีรุ่นพี่คนหนึ่งสอนพิเศษมาตั้งแต่เรียนเหมือนกัน เรียนจบก็ไม่ทำงานอื่น สอนพิเศษอย่างเดียว คนนี้อัจฉริยะมาก เขียนหนังสือได้ทั้ง 2 มือ แถมเขียนกลับหัวได้อีกต่างหาก และเก่งคณิตศาสตร์มากๆ ระดับเทพเลยค่ะ ปัจจุบันเป็นเจ้าของโรงเรียนกวดวิชา รวยไปเลยค่ะ คุณ สวยERROR : สวัสดีค่ะ รอจบ หมายถึง กำลังจะจบวิศวะเหมือนกันเหรอคะ คุณ น้องเปิ่น : ขอบคุณค่ะ คุณ yuihatai (yuihatai) : ฮ่าๆ อ่านแล้วฮาเลย เป็นวิชาบังคับสินะเนี่ย จับหมูกับสลาฟเนี่ย เอ.. วิศวกรหญิงมาเยี่ยมกระทู้นี้หลายคนเหมือนกันนิ ดีจัง มีเพื่อน คุณ Pu'Chew : เล่นสารพัดเกมส์เลยค่ะ ทั้งพวกเกมกด เกม famicom แต่ตอนที่เขียนคอลัมน์เกมนั้นเป็นเกม PC ค่ะ แนว Adventure - Simulation เช่น Indiana Jones ภาค 4 (สมัยนั้นเป็นเกม) หรือ The Legend of Arkadia (ใช่ป่าวหว่า จำไม่ค่อยได้แล้ว) ถ้าพวก Simulation ก็เล่นหมดทั้งตระกูล Sims และ Theme Park, Theme Hospical หรือพวก Capitalization นี่ก็ติดค่ะ มันยากดี ต้องใช้สมอง ไม่ชอบเล่นเกมที่ยิงๆ กันค่ะ คุณ pakeclub : เล่าสิคะ อยากอ่านประสบการณ์คนอื่นบ้างค่ะ คุณ มดแดง (mpl2004) : หวัดดีจ้ะ ไม่ได้คุยกันนานเลยนะ คุณ กรกช : ฮาๆ ผิดละมังคะ เป็นวิศวกร ไม่ชอบอ่านได้ไงอะ text เล่มโตๆ ทั้งนั้น จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:36:02

ความคิดเห็นที่ 79 พรุ่งนี้ค่อยมาเล่าต่อนะคะ เรื่องมันยาว ขอเรียบเรียงนิดนึง จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:37:41

ความคิดเห็นที่ 80 อ่านแล้วได้ความรู้สึกดีๆเลยค่ะ จากคุณ : lalinphat เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:49:23

ความคิดเห็นที่ 81 ชอบครับ... ชอบวิธีการเล่าเรื่อง... ชอบน้ำเสียง...ทั้งๆที่เป็นการเขียนให้อ่าน... อ่านแล้วรู้สึกมีไฟขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก... ย้อนนึกไปถึงตอนสมัยเรียน... ผมเรียนวิศวะเครื่องกล...ทั้งภาคมีผู้หญิง 5 คน แต่ละคนเก่งหมดเลย...มีคาแรคเตอร์ที่โดดเด่นทุกคน...และแต่ละคนมีความเป็นตัวของตัวเอง... ผู้หญิงวิศวะที่ผมรู้จัก...ทั้งตอนสมัยเรียนและทำงาน... 80% เป็นคนเก่ง...จริงๆแล้วต้องบอกว่าเก่งมาก... อ่านเรื่องของคุณแล้ว...อมยิ้มครับ จากคุณ : นายซอมซ่อ เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:54:02

ความคิดเห็นที่ 82 ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้าสีลมเท่าไหร่อ่ะคับ เข้าแต่ชานเรือนซะเป็นส่วนมาก ครืออออ  ตอนนี้ท้องได้ 3 เดือนครึ่งแล้วจ้า ~^o^~ เลยต้องหาความรู้เยอะหน่อย แต่ตอนนี้จะพักยกมาดักฉุด เอ๊ย .. ดักรออ่านทู้นี้ดีฝ่า เพราะมีเพื่อนผู้หญิงเป็นวิศวกรเหมือนกัน เผื่อเราจะคุยกะเพื่อนรู้เรื่องขึ้น 555++ **** ขออนุญาตใช้พื้นที่ทู้พี่สาวน้อยฯนิดนึงนะคับ ..><.. ปล.1 คิดถึงลุงแอ็ดจัง รักษาสุขภาพด้วยนะคับ ปล.2 เฮียจูล่งยังหล่อเหมียนเดิมนะคร้าบบบบบบบบบ   ปล.3 ยัยนู๋ สาขา 2 ต้องการรับสมัครคนกินเงินเดือนฟรีมั่งมั้ยอ่ะ ปล.4 สวัสดีทุกท่านด้วยเด้อ ^^ จากคุณ : mpl2004 เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 22:59:46

ความคิดเห็นที่ 83   ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟังน่ะครับ จากคุณ : Aradinz (เด็กยกกล่อง) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 52 23:40:06

ความคิดเห็นที่ 84   ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟังครับ เป็นความรู้เยอะมากเลย เพราะผมไม่ได้จบทางสายนี้มา แต่เผอิญได้เข้ามาทำงานทางด้านนี้ จึงค่อนข้าง ลำบากนิดหน่อยเวลาสั่งงานผู้รับเหมาและคุยกับconsult กระทู้ของคุณสาวน้อยร้อย แปดให้ความรู้ผมมากเลยครับ ยังไงผมก็ขอรอฟังเรื่องราวต่อนะครับ จากคุณ : Nut-Devil เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 08:17:59

ความคิดเห็นที่ 85 เห็นคุณสาวน้อยร้อยแปดคิดไม่ออก สงสัยตกตะกอนไปแล้ว ขออนุญาตกวน โดยการใส่คำถามเพิ่มแล้วกัน :D เผื่อว่าฝุ่นจะคลุ้งสมองจะแล่นขึ้น (ตามอ่านมาแล้วชะงัก มันขัดใจ) 1. ปัญหาของวิศวะกร "หญิง" เวลาทำงานในไซต์ มีอะไรบ้าง (เห็นมีน้องๆ ผู้หญิงเป็นวิศวะ กับกำลังจะเป็นเยอะ) 2. ไหงจับพลัดจับผลูมาทำโปรแกรมได้หละครับ :D แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 52 09:03:49 จากคุณ : Toey84 เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 08:37:29

ความคิดเห็นที่ 86 เพิ่งเข้าเว็บได้ เดี๋ยวโพสต์ที่เขียนมาก่อนแล้วกันนะคะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 14:23:24

ความคิดเห็นที่ 87 ช่วงที่ทำงานเป็นผู้รับเหมานั้น ชีวิตมันส์มาก สมบุกสมบัน รถเป็นออฟฟิศส่วนตัว เอกสารทั้งหลายทั้งปวงจะกองอยู่ท้ายรถ ไปทำงานที่ไหนก็ได้ เพราะต้องวิ่งรอก 2 ที่ คือทำ fulltime ที่ฉะเชิงเทรา แต่ก็ต้องช่วยดูด้านเทคนิคให้ไซต์ประตูน้ำด้วย อย่างที่เล่าว่าระบบงานที่ไซต์ฉะเชิงเทรา เป็นงานระบบแอร์และประปา ซึ่งเราไม่รู้เรื่องเลย เปิดแบบมาก็มึนหัวตึ้บ ก็ต้องอาศัยตัวช่วยค่ะ คือ GM ที่บริษัทนั้นเป็นเครื่องกล พี่เอ็มดีก็เครื่องกล และแฟนเราเองก็เครื่องกลด้วย ก็ถามทุกอย่างที่สงสัย ใช้เวลาไม่นานก็เข้าใจได้ ติดขัดอะไรก็ถาม บางครั้งของที่มาส่งไม่ครบ หรือการติดตั้งมีอุปสรรค ต้องใช้อุปกรณ์บางอย่างเร่งด่วน ก็ต้องขับรถไปซื้อของที่ร้านฮาร์ดแวร์ในฉะเชิงเทรา ปุเลงๆ เข้าออก เป็นเจเนอรัลเบ๊ดีๆ นี่เอง ระหว่างนั้น ไซต์เก่าที่สร้างสำนักงานใหญ่ให้แบงก์ ก็เดินหน้าไปเรื่อยๆ และมีการเปลี่ยนแปลงองค์กรภายในบ้าง เพราะรูปแบบการทำงานจะเปลี่ยนจากการควบคุมงานก่อสร้าง มาเป็นงานบริหารอาคาร เอ็มดีที่บริษัทเก่าก็เปลี่ยนคน ทีมงานก็เปลี่ยน ถึงตอนนี้ทีมงานเก่าๆ ที่ยังเหลืออยู่ ก็มีพี่หัวหน้าแผนกเครื่องกล เพื่อนคนหนึ่งในแผนกเครื่องกล (ภายหลังมาเป็นแฟนและสามีตามลำดับ) กับพี่ซีเนียร์แผนก BAS ซึ่งได้เลื่อนขึ้นไปเป็นหัวหน้าแผนก พี่ซีเนียร์คนนี้กำลังจะไปเรียนต่อเอก จึงบอกกับเอ็มดีให้เรียกตัวเรากลับมาเพื่อรับหน้าที่แทน แต่ตอนนั้นเรายังมันส์กับการเป็นผู้รับเหมาอยู่ ก็ยังเฉยๆ ไม่ได้อะไรมาก วันหนึ่ง เราออกไปเดินตรวจงานติดตั้งก่อนเทปูน ส่วนมากแล้วงานระบบประปาจะไปยุ่งกับพื้นเยอะ เพราะต้องฝังท่อขาขึ้นขาลง วางอุปกรณ์ระบายน้ำต่างๆ ถ้าเป็นระบบแอร์หรือไฟฟ้าจะยุ่งน้อยกว่า พื้นที่ที่จะเทปูนจะมีการผูกเหล็กเอาไว้ เพื่อเป็นแกนสำหรับรับน้ำหนัก การเดินบนโครงผูกเหล็กเป็นทักษะอย่างหนึ่ง ซึ่งที่จริงเราก็ชำนาญพอควร เพราะคุมงานก่อสร้างมาก่อนแล้วตั้งหลายปี แต่วันนั้นเคราะห์ร้าย เหยียบพลาด เท้าขวาตกลงไปในรูระหว่างเหล็กถึงหัวเข่า หน้าแข้งถูกเหล็กครูดเป็นแผลยาว ขนาดมีกางเกงผ้าเนื้อหนาปิดอยู่นะ กลายเป็นเรื่องใหญ่ เพราะพ่อไม่รู้มาก่อนว่าเราไปทำงานเป็นผู้รับเหมา พอเกิดเรื่องขึ้นก็เอ็ดตะโร ให้เราลาออกเดี๋ยวนั้น เราก็เสียงอ่อย บอกว่าจู่ๆ จะออกเลยได้ยังไง ต้องบอกเค้าก่อน ก็เลยแจ้งล่วงหน้าไปประมาณเดือนครึ่ง เราเคลียร์แบบ เขียนแบบ เคลียร์งานอะไรต่างๆ ให้เรียบร้อย ให้โฟร์แมนสามารถทำงานต่อได้โดยไม่ต้องมีเอ็นจิเนียร์ แล้วก็มาคุยกับบริษัทเก่า ซึ่งเอ็มดีรีบตอบรับเราทันที จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 14:24:41

ความคิดเห็นที่ 88 เราก็เลยได้ย้ายกลับมาทำงานกรุงเทพฯ อีกครั้ง เปรียบเทียบกับชีวิตสมัยเป็นผู้รับเหมาแล้ว งานที่นี่เบาหวิวมาก เบาในที่นี้คือสบายตัว สบายการเดินทาง มีชีวิตอยู่ในโลกศิวิไลซ์บ้าง หลังจากไปตากแดดตัวดำอยู่ในไซต์งานมานาน ทำงานสวมกระโปรง ใส่สูท เรียกว่า life style เปลี่ยนไปพอสมควร ช่วงปีนี้เราได้มีโอกาสขับลิฟต์ถวายสมเด็จพระเทพฯ ด้วย เรื่องเล่าเอาไว้ในบล็อกแล้ว ขอไม่เล่าซ้ำ ถึงจุดนี้เรามีโอกาสรู้จักคนสำคัญคนหนึ่ง ซึ่งน่าจะเป็นจุดที่ทำให้ชีวิตเราดำเนินไปอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน เพราะท่านผู้นี้ได้เกื้อหนุนและเมตตาเอ็นดูต่อเรามาก แบงก์จะมีที่ปรึกษาด้านต่างๆ เยอะแยะมากมาย เป็นที่ปรึกษาบอร์ด ท่านผู้นี้ก็เป็นที่ปรึกษาบอร์ดทางด้านเทคโนโลยี โดยเข้ามาดูแลเรื่องการส่งมอบระบบงานอาคารที่เวลานั้นกำลังเป็นช่วงเข้าด้ายเข้าเข็ม ผู้รับเหมาเร่งงานกันยิกๆ เพื่อเก็บเงินงวดสุดท้ายให้ได้ งานทุกอย่างเกี่ยวกับระบบอาคาร ต้องผ่านท่านผู้นี้ทั้งหมด ต่อไปนี้ขอเรียกชื่อแทนท่านว่า อาจารย์ ดร. อาจารย์ ดร. เป็นคนดุและเข้มงวด แถมเสียงดัง รู้ตัวล่วงหน้าเลยว่าอาจารย์ ดร. มาแล้ว เพราะเสียงจะดังมาตั้งแต่ท่านเดินเข้าโถงลิฟต์ ใครก็เข้าหน้าไม่ติดถ้าไม่ทำการบ้านมาให้ดี โดนถามแล้วตอบไม่ได้ เรื่องจะถูกตีกลับหมด จะว่าท่านโหดก็ไม่ใช่ ในเมื่องานนั้นๆ ไม่รัดกุมจริง แต่เราไม่ค่อยโดน เพราะเวลาโดนถามอะไร ก็จะมีคำตอบเอาไว้ให้ทุกครั้ง เมื่อผ่านไประยะหนึ่ง ความไว้วางใจก็เกิดขึ้น เพราะไม่ว่าจะเป็นงานอะไรก็ตาม เราสามารถดำเนินการให้สำเร็จลุล่วงไปได้ สมัยนั้นเพิ่งมีอินเตอร์เน็ตใหม่ๆ ยังไม่มี hypertext protocol ยังไม่มี www ใช้กันแต่ text เพื่อส่งอีเมล์ เราเป็นคนเดียวในบริษัทที่ได้รับ assign email มาจากฝ่ายเทคโนฯ ของแบงก์ เพื่อเอาไว้ใช้ติดต่อกับอาจารย์ ดร. เพราะท่านเดินทางต่างประเทศบ่อย เราต้องทำหน้าที่เป็นเหมือนเลขาส่วนตัวของท่านสำหรับประสานงานภายในบริษัท เมื่อได้รู้จักคุ้นเคยกันแล้ว ถึงรู้ว่าที่จริงท่านไม่ใช่คนดุ เพียงแต่เข้มงวด เพราะต้องการให้คนได้ดี ท่านเป็นอาจารย์อยู่ในมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง และมักสั่งสอนทุกๆ คนด้วยจิตวิญญาณของความเป็นครู เช่นครั้งหนึ่งท่านเล่าให้ฟังว่า สมัยเรียนที่ญี่ปุ่น เวลาจะเอางานไปส่ง professor ต้องเตรียมคำตอบไปทั้งหมด 10 วิธี ถ้านำเสนอวิธีที่หนึ่งไปแล้วผิดพลาด ก็เอาวิธีที่สองมาเสนอ ถ้ามีจุดอ่อนหรือไม่เวิร์ก ก็ยกวิธีที่สามขึ้นมาสู้ อย่างนี้จึงจะแสดงให้เห็นว่า เราได้คิดการณ์ต่างๆ มาอย่างรอบคอบแล้ว ถ้าคิดไปแบบเดียว พอเจอจุดอ่อน ตอบไม่ได้ ไม่มีทางเลือกอื่น ก็ถูกตีกลับ และแสดงว่าเราเป็นคนทำงานลวกๆ ชุ่ยๆ ท่านยังเล่านิทานเรื่องแมวออกลูกให้ฟังด้วย เรื่องมีอยู่ว่า พนักงานคนหนึ่งไม่พอใจที่บริษัทไม่เลื่อนตำแหน่ง ไม่ขึ้นเงินเดือนให้เสียที วันหนึ่งก็เข้าไปร้องเรียนกับผู้จัดการว่า ทำไมตนถึงยังย่ำอยู่ที่เดิม ทั้งๆ ที่ทำงานหนัก กลับบ้านดึกเป็นประจำ ผู้จัดการเงยหน้าขึ้นมอง แล้วบอกว่า "ช่วยอะไรผมหน่อยสิ เมื่อเช้าตอนเดินเข้ามาโรงงาน มีแมวออกลูกอยู่แถวประตูทางเข้า คุณช่วยไปดูทีว่าตกลงมันมีลูกกี่ตัว" พนักงานงง แต่ก็ยอมเดินออกไปดูตามที่ผู้จัดการสั่ง แล้วกลับมารายงานว่า "มีลูกแมวสี่ตัวครับ" ผู้จัดการถามว่า "เหรอ แล้วมันเป็นสีอะไรบ้าง" พนักงานนึกไม่ออก จึงเดินออกไปดูอีกทีและกลับมารายงานว่า "เป็นสีขาวตัวนึง สีดำตัวนึง สีน้ำตาลสองตัว" ผู้จัดการถามอีกว่า "แล้วมันเป็นตัวผู้กี่ตัว ตัวเมียกี่ตัว" พนักงานชักยัวะ แต่ก็เดินออกไปดู และกลับมาบอกว่า "เป็นตัวผู้ 1 ตัว ตัวเมีย 3 ตัว" ผู้จัดการถามว่า "มันกินนมแม่เรียบร้อยแล้วใช่ไหม" พนักงานโวยวายทันที "ผู้จัดการ สั่งงานอะไรให้มันเข้าท่าหน่อย มาถามทีละอย่างๆ แบบนี้เสียเวลานะ" ผู้จัดการไม่ตอบ กดกริ่งเรียกพนักงานดีเด่นประจำบริษัทเข้ามา แล้วสั่งว่า "ช่วยอะไรผมหน่อยสิ เมื่อเช้าตอนเดินเข้ามาโรงงาน มีแมวออกลูกอยู่แถวประตูทางเข้า คุณช่วยไปดูทีว่าตกลงมันมีลูกกี่ตัว" พนักงานดีเด่นหายไปพักหนึ่ง กลับมารายงานว่า "มี 4 ตัวครับ เป็นตัวผู้สีขาว ส่วนที่เหลือเป็นตัวเมีย สีดำตัวนึง สีน้ำตาลสองตัว ตอนนี้มันกินนมแม่แล้วหลับปุ๋ยไปเลย น่ารักมากครับ" นั่นคือความแตกต่างระหว่างคนที่ก้าวหน้าในหน้าที่การงาน คือความเอาใจใส่ ละเอียดละออ และคาดการณ์ล่วงหน้าด้วยว่าอะไรจะเกิดขึ้น เตรียมการให้พร้อมพรักโดยไม่ต้องรอคำสั่ง จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 14:25:43

ความคิดเห็นที่ 89 เรากลับมาได้ไม่นาน พี่ซีเนียร์ก็ไปเรียนต่อเมืองนอก ก็เลยได้ขึ้นตำแหน่งหัวหน้าแผนก BAS ปีนั้นอายุ 25 ระบบ BAS ย่อมาจาก Building Automation System หรือระบบควบคุมอาคารอัตโนมัติ เป็นระบบงานที่ต้องเสร็จทีหลังเพื่อนเขาทั้งหมด เพราะการทดสอบควบคุมการทำงาน จะต้องทำให้ระบบหลักใช้งานได้เสียก่อน แล้วถึงจะดูว่าระบบควบคุมทำงานได้หรือไม่ เพราะไม่อย่างนั้นจะไม่สามารถแยกแยะปัญหาได้ว่า ที่มันคุมไม่ได้นี่เป็นเพราะระบบหลักมันไม่ function เอง หรือว่าเป็นที่ระบบควบคุมกันแน่ ดังนั้นถ้าการทดสอบระบบหลักยืดเยื้อ ระบบ BAS ก็ต้องยืดเยื้อไปด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เรื่องมันเกิดก็เพราะผู้รับเหมาที่ทำระบบนี้ ดันล้มละลาย เวลานั้นเป็นช่วงก่อนเหตุการณ์วิกฤตต้มยำกุ้งไม่นานนัก เนื่องจากมีการเอาเงินไปลงทุนในอสังหาริมทรัพย์มาก เมื่อเกิดวิกฤตการณ์ขึ้นก็ส่งผลกระทบต่องานหลักของบริษัท ไม่มีเงินจ่ายค่าจ้าง ไม่สามารถทำงานต่อได้ ผู้รับเหมาก็เลยมาเจรจากับแบงก์ เพราะไม่สามารถทำตามสัญญา ช่วงนั้นเราต้องทำ solution ส่งให้แบงก์พิจารณาหลายๆ ทาง ทั้งติดต่อกับทางผู้ผลิตระบบ BAS โดยตรง ซึ่งเป็น supplier หลักของผู้รับเหมารายนี้อีกที เพื่อหาทางว่าจะทำยังไงให้ดำเนินโครงการต่อได้จนจบ เรื่องต้องส่งไปถึงอเมริกาทีเดียวค่ะ เพราะฐานใหญ่ที่สิงคโปร์ก็มีปัญหาเหมือนกัน หลายปีต่อมาฐานในสิงคโปร์นี้ก็ปิดไป สนญ. ในเอเชียของยี่ห้อนี้ย้ายไปอยู่ฮ่องกงแทน เจรจากันอยู่นานพอสมควร ในที่สุดก็ได้ข้อสรุปออกมาว่า แบงก์จะ set ทีมขึ้นมาดำเนินการต่อเอง โดยรับช่วงบุคลากรที่เป็น key man จำนวนหนึ่งของทางผู้รับเหมาเอาไว้เพื่อทำงานนี้ต่อให้จบ มีระยะเวลาโปรเจ็กต์ 1 ปี โดยกัน budget ส่วนหนึ่งจากเงินที่เหลืออยู่ให้เอามาใช้จ่าย ทีมงานที่ทำงานกันตอนนั้นเป็นทีมผสมระหว่างทีมของฝ่ายเจ้าของ คือทีมจากบริษัทลูกของแบงก์ และทีมที่รับโอนมาจากผู้รับเหมา งานติดตั้งฮาร์ดแวร์ยังไม่สมบูรณ์ 100% งานซอฟต์แวร์เพิ่งเริ่มไปแค่นิดๆ หน่อยๆ ไม่ต้องพูดถึงว่าจะ commissioning ยังไง ดังนั้นจึงมีภาระงานที่ต้องทำอีกเพียบ เราได้แต่งตั้งขึ้นเป็น Project Manager ตอนอายุ 26 ควบคุมทีมงานห้าสิบกว่าคน ซึ่ง 98% เป็นผู้ชาย และครึ่งหนึ่งมีอายุมากกว่าเรา คืออายุตั้งแต่ 30 ไปจนถึง 50 จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 14:26:32

ความคิดเห็นที่ 90 ในช่วงที่ทำโปรเจ็กต์ BAS นี้เป็นประสบการณ์ที่ดีมากอีกช่วงหนึ่ง อยากแชร์ให้น้องๆ วิศวกรรุ่นหลัง ตามปกติแล้ว เวลาที่ผู้ออกแบบเขียนแบบหรือสเป็กให้ระบบ BAS มักจะเขียนกว้างๆ เช่น อุปกรณ์วัดคุม ต้องใช้ไฟ 24 V หรือต้องส่งสัญญาณด้วยมาตรฐานแบบนั้นแบบนี้ ต้องใช้สายสัญญาณขนาดอย่างต่ำเท่านั้นเท่านี้ หรือในแบบ design ก็จะระบุว่า มีตู้ควบคุมอยู่ที่ไหน จำนวนกี่ตู้ คุมอะไรบ้าง ดูเผินๆ เหมือนจะถูกต้องครอบคลุมดีแล้ว แต่ความเป็นจริงระบบนี้ละเอียดอ่อนและซับซ้อนกว่านั้น อย่างเรื่องจำนวนตู้ ไม่ต้องไปกำหนดหรอกค่ะ เพราะแต่ละยี่ห้อก็ไม่เหมือนกัน ต่างรุ่นกันยังไม่เหมือนกันเลย ตู้ควบคุม 1 ตู้อาจควบคุมได้ 8 จุด หรือ 64 จุด หรือมากกว่านั้นก็ได้ มันขึ้นกับว่าจะเอาไปใช้อะไรมากกว่า เมื่อตอนอยู่ไซต์งานฉะเชิงเทรา ส่วนของระบบควบคุมที่ทางเมืองนอกกำหนด เขาจะระบุเป็นจำนวนจุดควบคุม วัตถุประสงค์ใช้งานของจุดควบคุม และ spare points คือจะต้องมีช่องว่างๆ ที่ไม่ได้ใช้งานอะไรทิ้งไว้ 20% เพราะการ์ดควบคุมเหล่านี้เป็นอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เมื่อใช้ไปนานๆ ก็มีเสื่อมสภาพ มีเสียได้เหมือนกัน หากใช้งานจนเต็มทุกช่อง เมื่อมีจุดใดจุดหนึ่งเสียหาย ก็ไม่มีตัวทดแทน ต้องเปลี่ยนทิ้งทั้งการ์ด ซึ่งราคาแพงมาก บางโครงการยิ่งหนัก เพราะผู้รับเหมาใช้วิธีประหยัดจำนวนการ์ด โดยเอาการ์ดหรืออุปกรณ์ภายนอกมาช่วยเสริม ตัวอย่างเช่น จุดควบคุมหลัก 3 จุด จะสามารถใช้คุมได้ 8 point คือสัญญาณแบบ 000, 001, 010, 100, 101, 110, 011, และ 111 โดยหาวิธีส่งสัญญาณแบบต่างๆ กันจากอุปกรณ์ ดังนั้นถ้าใช้ 4 จุด ก็คุมได้ 16 point หรือ 8 จุดก็คุมได้ 64 point ประหยัดการ์ด แต่มันเป็นการประหยัดตอนเริ่มต้น พอถึงเวลาที่ต้องมีการซ่อมแซมบำรุงรักษา จะใช้เงินสูงมาก การออกแบบอะไรก็ตามจึงต้องมองกันยาวๆ ให้ครอบคลุมถึงการบำรุงรักษาด้วย ซึ่งถ้าผู้ออกแบบไม่เคยมีประสบการณ์ในการทำ operation และ maintenance มาก่อน ก็อาจนึกไม่ถึง เอ... วิชาการมากไปหรือเปล่าเนี่ย จริงๆ มีรายละเอียดทางเทคนิคน่าสนใจอีกเยอะ เช่นการวางตำแหน่งอุปกรณ์วัดคุม การเชื่อมต่อกับระบบควบคุมภายนอก เช่นระบบของ chiller plant หรือ vav อ้อ ยังมีเรื่อง cctv และ access control อีก แต่พอแค่นี้ก่อนดีกว่า จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 14:27:37

ความคิดเห็นที่ 91 เอาเรื่องการบริหารดีกว่า เมื่อเป็นผู้จัดการโครงการ เวลาทำงานจันทร์-ศุกร์จะหมดไปกับการประชุม การติดตามงาน การประสานงาน และแก้ไขปัญหาให้กับทีมงาน วันเสาร์อาทิตย์ เราจึงต้องไปทำงานด้วย เพราะเป็นวันที่ได้ทำงานส่วนของตัวเองจริงๆ คือการทำรายงาน วางแผนงานล่วงหน้า เคลียร์งานส่วนที่เกี่ยวข้องให้ราบรื่น และเตรียม assignment ให้กับทีมในสัปดาห์ต่อไป พูดง่ายๆ จ-ศ ทำงานให้ทีมงาน ส-อา ทำงานของตัวเอง ไม่อย่างนั้นเคลียร์งานไม่ทัน จ่ายงานออกไปไม่ทัน ทำให้ทีมว่าง ซึ่งเรายอมไม่ได้ อันนี้เป็นคติในการทำงานของเรามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผู้เป็นหัวหน้าต้องทำงานให้มากกว่าลูกน้อง มองไปข้างหน้าตลอดเวลา และทั้งฉุดทั้งดึง ทั้งผลักทั้งดัน ให้ทีมเดินไปพร้อมเราให้ได้ สมัยนั้นใช้สมุด Diary เล่มโตขนาด A5 หนาประมาณ 2 นิ้ว ใช้เปลืองมากจนซื้อกระดาษเติมไม่ไหว มันแพง ก็เอา A4 มาตัดครึ่ง เจาะรู ใส่เล่มใช้งานแทน เวลาเปิดไดอารี่กางออกมา 2 หน้า (คือขนาด ประมาณ A4) จะได้ตารางเวลา 1 สัปดาห์ ซ้าย 3 วัน ขวา 4 วัน เรียงตั้งแต่จันทร์-อาทิตย์ แต่ละหน้าจะแบ่งครึ่ง คือส่วนของตาราง schedule เอาไว้บันทึกว่าวันไหนต้องทำอะไร อีกส่วนหนึ่งเป็นรายการ To Do List ซึ่งกำหนดคร่าวๆ ให้ทำในสัปดาห์นั้น ไม่ได้กำหนดวัน ถ้าทำตาม To Do List ได้ไม่ครบ ก็ต้องยกยอดไปสัปดาห์ถัดไป เรียงไปเรื่อยๆ นอกจากนี้บนโต๊ะทำงานจะมี Schedule แผ่นใหญ่ ที่แสดงแผนผังการทำงานตลอดทั้งโครงการเอาไว้ และอัพเดททุกสัปดาห์ (นั่งอัพเดทวันเสาร์อาทิตย์ที่ทำงานของตัวเองนี่แหละ) เพื่อ track ตลอดว่ายังเกาะติดแผนอยู่หรือเปล่า อะไรนำแผน อะไรตกแผน จะได้หาทางแก้ไขได้ในส่วนที่ตกแผน เรื่องการทำแผนงานนี้ เรามีปัญหากับวิศวกรของบริษัทผู้รับเหมาที่รับโอนมา (วิศวกรทั้งหมดที่รับโอนมา อายุมากกว่าเราทั้งนั้น) คือว่าเขาไม่ยอมเขียนแผน ด้วยเหตุผลคือ ถึงทำแผนไป ก็ทำงานไม่ได้ตามแผนนั้นหรอก เสียเวลา เราบอกว่า การทำงานไม่ได้ตามแผน กับการทำงานโดยไม่มีแผน มันไม่เหมือนกันนะ ถ้าทำงานโดยไม่มีแผน การทำงานก็จะสะเปะสะปะ ไม่ทราบจุดเริ่มต้น จุดสิ้นสุด ไม่ทราบว่าต้องเตรียมอะไรก่อนหลัง เจออะไรก็ทำไปเรื่อย มีปัญหาค่อยแก้ แบบนี้ไม่ถูก การวางแผน ทำให้เราทราบจุดเริ่มต้น จุดสิ้นสุด รู้ว่าอะไรจะเกิดตามลำดับก่อนหลัง และต้องเตรียมอะไรก่อนในแต่ละช่วง หากทำไม่ได้ตามแผน ก็ต้องมีสาเหตุว่าเกิดจากอะไร จะได้หาทางป้องกันไม่ให้เกิดซ้ำ และรู้ว่าต้องเร่งงานอย่างไร ก็ทั้งปลอบทั้งขู่ ทำให้เขายอมวางแผนการทำงานจนได้ ต้องคุยด้วยเหตุผล แม้อีกฝ่ายจะมีอายุมากกว่า มีประสบการณ์มากกว่า แต่เมื่อหาเหตุผลมาหักล้างเราไม่ได้ ก็ต้องยอมรับ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 14:28:42

ความคิดเห็นที่ 92 เราให้ความสำคัญกับ "ความเป็นทีม" มาก สัญลักษณ์ของคณะวิศวะ คือ ฟันเฟือง หรือที่พวกเราเรียกว่า เกียร์ แต่ละสถาบันอาจมีจำนวนซี่เกียร์ไม่เท่ากันแตกต่างกันไป ความหมายก็คือ เครื่องจักรแต่ละตัว จะทำงานให้ผลได้อย่างดีนั้น ย่อมประกอบขึ้นจากชิ้นส่วนต่างๆ มากมาย ชิ้นส่วนหนึ่งชิ้น ทำงานไม่ได้ ต่อเมื่อรวมเป็นเครื่องจักรขึ้นแล้ว จึงสามารถสร้างงานได้ แน่นอนว่า แต่ละชิ้นส่วนของเครื่องจักร มีหน้าที่ที่แตกต่างกัน เหมือนสมาชิกที่อยู่ในทีม แต่ละคนก็มีหน้าที่แตกต่างกัน สิ่งที่สำคัญคือ แต่ละคนต้องรับผิดชอบในหน้าที่ของตัวเองให้ดี เพื่อส่งต่องานในรับผิดชอบให้กับคนที่ทำหน้าที่อื่น ในภาพรวม ผลงานจึงสามารถสำเร็จออกมาได้ การใช้เกียร์เป็นสัญลักษณ์ของวิศวะ เพื่อให้นิสิตนักศึกษาระลึกถึงตัวเองว่า เป็นฟันเฟืองตัวหนึ่งในระบบงานวิศวกรรม เฟืองตัวเดียวทำงานผิดพลาด เครื่องจักรก็พังได้ ดังนั้นอย่าไปดูหมิ่น แม้เพียงเฟืองหนึ่งตัว จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 14:29:34

ความคิดเห็นที่ 93 ด้านของการจัดกำลัง เราจัดแบ่งทีมงานที่เป็นพนักงานของบริษัทซึ่งมีอยู่ไม่กี่คน ผสมเข้าไปในโครงสร้างรวม กระจายไปทุกส่วน เพื่อให้คนของเราเรียนรู้งานในแต่ละส่วนนั้นๆ ด้วย มีน้องวิศวกรคนหนึ่งที่เราให้เข้าไปอยู่ในส่วนงานซอฟต์แวร์ คนนี้ขอเล่าถึงเป็นพิเศษหน่อย มีที่มาที่ไป คือว่าที่บริษัท เอ็มดีมีเลขา 2 คน ทั้ง 2 คนมีบุคลิกที่วิศวกรแบบเราไม่เข้าใจ เช่น เอ็มดีบริษัทรับเหมารายหนึ่ง เป็นหญิง ทำแจกันดอกไม้ประดิษฐ์ ยกมาฝากเอ็มดีของเรา เลขาหน้าห้องเห็นเข้าก็ถามว่า "พี่ซื้อที่ไหนคะ" เอ็มดีหญิง "ไม่ได้ซื้อ นี่ทำเองกับมือ" เลขา "ว้าย ไม่จริง ไม่เชื่อ พี่หลอกหนู" เอ็มดีหญิงหัวเราะเอิ๊กอ๊าก อารมณ์ดี คุยกันถูกคอ คือนะ -_-" เราไม่เข้าใจอ่ะ ถ้าเป็นเรา เห็นช่อดอกไม้สวยๆ แบบนั้น แล้วพี่เขาบอกว่าเขาทำเอง เราก็คงชมว่า สวยจังเลยค่ะ แต่เขาคงจะไม่อารมณ์ดีเท่าโดนปรักปรำว่า "หลอก" ใช่ไหมคะ อืม เราทำแบบนี้ไม่เป็นน่ะ แล้วเลขาเนี่ย จะชอบใช้งานวิศวกรเหมือนเป็นเบ๊ ใช้โน่นใช้นี่ ใช้บ้าใช้บอ โดยเฉพาะเรื่องคอม ปริ๊นเตอร์ค้าง คอมแฮงก์ ก็ต้องโทรมาตามให้เราไปดู เราไปดูก็ทำได้แค่ restart แต่ก็ต้องเรียกเราทุกที ไม่ไปทำให้ก็โกรธ ก็เลยไม่ค่อยถูกกัน ครั้งหนึ่งรับสมัครวิศวกรใหม่มาเสริมทีม สัมภาษณ์ได้น้องคนหนึ่ง จบเกียรตินิยม บุคลิกดีและคล่องแคล่ว ตอบปัญหาในการสัมภาษณ์ได้ดี เราก็รับ เมื่อ VP เห็นเรื่องขอรับพนักงานคนนี้ ก็เรียกเราเข้าไปคุย เพราะว่าเด็กคนนี้เป็นน้องชายของเลขาที่ไม่ค่อยถูกกะเรานั่นเอง VP ถามว่า รู้หรือเปล่าว่านี่น้องชายของ... นะ จะไม่มีปัญหาหรือ เราบอกว่า รู้ค่ะ ไม่มีปัญหาค่ะ เด็กคนนี้เก่งและทำงานได้แน่นอน ผลที่ได้รับ ก็ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ น้องคนนี้ได้ทำงานกับเราต่อมาอีกหลายปีจนกระทั่งบริษัทถูกยกไป joint กับสิงคโปร์ เป็นมือขวาคนหนึ่งของเราทีเดียว จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 14:30:25

ความคิดเห็นที่ 94 ตอนที่เริ่มโครงการใหม่ๆ ก็มีการ transfer ข้อมูลงานทั้งหมดจากส่วนของผู้รับเหมา เข้ามาเป็นของแบงก์ ซึ่งรวมไปถึงเครื่องไม้เครื่องมือในการพัฒนา คือ tools ทั้งฮาร์ดแวร์และซอฟต์แวร์ ที่บริษัทที่เป็นตัวแทนของผู้ผลิตเท่านั้นจึงจะมีในครอบครองได้ เช้าวันหนึ่ง เอ็นจิเนียร์ของเรา 2 คน (คนหนึ่งคือน้องคนที่เล่าไปข้างบน) เข้ามากระซิบด้วยความตื่นเต้นว่า ข้อมูลโปรแกรมโดนลบไปหมดเกลี้ยง และฮาร์ดล็อคหายไปตัวหนึ่ง เป็นไปตามคาด เพราะมีโปรแกรมเมอร์ที่รับถ่ายโอนมาคนหนึ่ง ท่าทางไม่เป็นมิตร ไม่ให้ความร่วมมือต่อการทำงานของเราเท่าไหร่ เราสั่งให้น้องจัดการ back up ข้อมูลออกไปโดยไม่ต้องให้คนของฝ่ายผู้รับเหมารู้ ฮาร์ดล็อคก็เก็บเอาไว้ด้วย เพราะน้องคนที่ได้มอบหมายเข้าไปร่วมในทีมซอฟต์แวร์ ต้องใช้ฮาร์ดล็อคในการทำงาน แต่ฮาร์ดล็อคอีกตัวหนึ่งก็อยู่ในมือของโปรแกรมเมอร์คนนั้น ข้อมูลจึงเสียหายไปนิดหน่อย ไม่กี่วันหลังการ back up แต่ไม่เป็นไร เราจัดการกันได้ วันที่เกิดเรื่อง โปรแกรมเมอร์คนนั้นไม่มาทำงาน เราจึงจัดการ terminate สัญญาที่โอนย้ายคน ตัดรายชื่อคนนี้ออก พูดง่ายๆ คือ "ไล่ออก" นั่นเอง แล้วสั่งลบสิทธิ์ Access เข้าพื้นที่ทั้งหมด เป็นประสบการณ์การไล่คนออกครั้งแรก แบบกะทันหันซะด้วย จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 14:32:07

ความคิดเห็นที่ 95 เราพยายามที่จะไม่สนิทสนมกับผู้ใต้บังคับบัญชาคนใดมากเกินไป แต่พยายามจะดูแลทุกๆ คนให้ยุติธรรมที่สุด เมื่อใดที่คนรู้สึกว่าหัวหน้าไม่ยุติธรรมกับเขา หรือซี้กับใครคนใดคนหนึ่ง มีอคติเกิดขึ้น เขาจะไม่ให้ความร่วมมือ บั่นทอนความเป็นทีม แต่ในทีมช่างทั้งหมด มีอยู่คนหนึ่งเป็นผู้หญิง และอายุน้อยที่สุดด้วย คนนี้เราจำเป็นต้องดูแลใกล้ชิดเป็นพิเศษ เพราะเป็นเด็กผู้หญิง เพิ่งจบ ปวช. หมาดๆ มาทำงานท่ามกลางผู้ชายหลายสิบคน จำต้องแหกกฎกันหน่อย เข้าใจว่าทุกคนในทีมจะรู้ เพราะเราไม่เคยปล่อยให้น้องผู้หญิงลงไปในไซต์งานคนเดียว จะต้องไปกับซุปฯ หรือช่างเทคนิคคนใดคนหนึ่ง และส่วนมากจะให้ช่วยทำงานเอกสาร เพราะเด็กคนนี้ก็คล่องแคล่ว ฉลาด หัวดี และทำงานเอกสารได้เรียบร้อยดีมาก วันหนึ่ง เราเดินไปเจอน้องผู้หญิงกำลังทะเลาะกับวิศวกรเสียงเอะอะดังลั่น เรื่องที่เถียงกันเป็นเรื่องอะไร เราก็ลืมไปเสียแล้ว แต่เราจำได้ว่า เรายืนฟังอยู่แป๊บเดียว ก็รู้ว่าสิ่งที่น้องผู้หญิงจะทำนั้นเป็นสิ่งที่ถูก สิ่งที่วิศวกรสั่งให้ทำเป็นสิ่งที่ผิด เราเข้าไปห้าม และสั่งว่า "หญิง หยุดพูดได้แล้ว ตะโกนใส่หน้าพี่เขาแบบนี้ได้ยังไง ขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้" น้องผู้หญิงฮึดฮัด แต่ก็ยอมบอกขอโทษแต่โดยดี ทางวิศวกรค่อยหน้าตาดีขึ้นหน่อย แล้วเราจึงค่อยซักไซ้ไล่เลียงว่าเถียงเรื่องอะไรกัน มองมุมหนึ่ง เรื่องนี้อาจเป็นเรื่องการถืออาวุโส แต่เรารู้สึกว่า การทำงานเป็นทีมบางประเภท ยังต้องรักษาธรรมเนียมเรื่องอาวุโสเอาไว้ การปฏิบัติตามคำสั่งและความไว้วางใจเป็นเรื่องสำคัญ การทำงานทางช่างเป็นเรื่องอันตราย ก่อนเข้าทำงานใดๆ ต้องมั่นใจว่า ได้ตัดไฟต้นทางแล้ว หรือดำเนินการอื่นใดที่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยเรียบร้อยแล้ว แขวนป้ายหรืออื่นๆ ให้รู้ว่ามีการทำงานอยู่ สมาชิกในทีมต้องมีหัวใจที่ประสานกัน เชื่อใจกัน จะมาทำตัวติ๊สต์แตก เอกเทศ หรือ unique มากไม่ได้ เชื่อมั่นตัวเองมากเกินไปไม่ได้ เล่นแกล้งกันก็ไม่ได้ นอกจากนี้ การดำรงความยุติธรรม ก็ทำให้เป็นที่ไว้วางใจ เชื่อใจด้วย เมื่อไว้วางใจกัน เชื่อใจกันแล้ว การมอบหมายสั่งงานใดๆ ก็เป็นไปได้ง่าย นี่จึงเป็นคุณสมบัติสำคัญที่หัวหน้าจะต้องมี จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 14:32:39

ความคิดเห็นที่ 96 เขียนไว้หมดเท่านี้ค่ะ ขอพักก่อน ค่ำๆ จะแวะมาใหม่นะคะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 14:55:51

ความคิดเห็นที่ 97 เข้ามาเช็คชื่อคับพ้ม   เอามาฝากเผื่อหิวคับ   จากคุณ : มดแดง (mpl2004) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 17:14:35

ความคิดเห็นที่ 98 เข้ามาอ่านต่อจากครั้งที่แล้ว อ่านแล้วได้แรงบันดาลใจในการทำงานเพิ่มขึ้นเป็นกองเลยค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ อ่านจบแล้ว .. สบายใจแล้ว ไปอ่านหนังสือสอบต่อ ... พรุ่งนี้จะเป็นยังไงน๊า (ขอบ่นติ๊ดนึง ^^') จากคุณ : nini TU เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 20:06:47

ความคิดเห็นที่ 99 เล่าสนุกมากๆเลยคะ   Give หมด เลยได้แต่แจก     จากคุณ : กันดัมจัง เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 52 22:08:57

ความคิดเห็นที่ 100 ตามติด  ติดตามค่ะ จากคุณ : หนอนกลม เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 01:08:41

ความคิดเห็นที่ 101 ลงชื่ออ่าน ได้สาระมากครับผม ชอบเรื่องเกี่ยวกับการบริหารคน และวิธีการทำงานนะครับ จะได้เอาไปใช้บ้าง จากคุณ : theradach เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 02:04:30

ความคิดเห็นที่ 102 ได้ความรู้มากมายครับ จากคุณ : pakeclub เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 10:59:22

ความคิดเห็นที่ 103 แวะมาเก็บกระทู้เข้าคลังค่ะ ^^ จะได้เอาไว้อ่านนาน ๆ อ่านข้างบนได้ข้อคิดหลายข้อเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : riskx_ray เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 11:09:23

ความคิดเห็นที่ 104 เมื่อวานเข้าพันทิปไม่ค่อยได้เลย เพิ่งรู้ว่ามีการย้ายโฮสต์ ตอบกระทู้ค่ะ คุณ lalinphat : ยินดีค่ะ คุณ นายซอมซ่อ : โอ้ ขอบคุณที่ชม เราดีใจนะ ที่คนอ่านบอกว่าเรื่องที่เราเขียนช่วยจุดไฟในตัวขึ้นมาอีกครั้ง คุณ mpl2004 : ว้าย 3 เดือนครึ่ง แซงหน้าพี่ไปแล้วอ่ะ คุณ Aradinz (เด็กยกกล่อง) : ยินดีค่ะ คุณ Nut-Devil : ยินดีค่ะ ยังไงมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันบ้างนะคะ คุณ Toey84 : ฮ่าๆ แหมมีคำถามช่วยกระทุ้งความทรงจำด้วย เรื่องความเป็นผู้หญิง นี่เราไม่ค่อยมีปัญหานะ เฉยๆ ไปนานแล้วตั้งแต่สมัยเรียน เพื่อนก็ผู้ชายทั้งนั้น แต่ก็มีเรื่องความปลอดภัยที่พวกพี่ๆ เขาจะเป็นห่วงหน่อย ก็จะเทคแคร์เรามากหน่อย เราก็เทคแคร์น้องวิศวกรหรือช่างที่เป็นผู้หญิงเป็นพิเศษเหมือนกัน ในแง่ของความปลอดภัยค่ะ นอกนั้นทำงานเหมือนๆ กันค่ะ เรื่องโปรแกรม นี่มันค่อยไปทีละเล็กละน้อยค่ะ ไม่เชิงว่าพลิกเสียทีเดียว คุณ nini TU : ยินดีค่ะ ขอให้สอบได้ตามที่ตั้งใจ คุณ กันดัมจัง : มาลงชื่อส่งเสียงคุยเป็นเพื่อนกัน ก็ดีใจแล้วค่ะ คุณ หนอนกลม : ขอบคุณค่ะ คุณ theradach : ยินดีค่ะ ลองแลกเปลี่ยนความเห็นได้นะคะ สิ่งที่เราทำอาจไม่ถูกหรือไม่เหมาะกับสถานการณ์บางอย่างก็ได้ คุณ pakeclub : ยินดีค่ะ คุณ riskx_ray : ขอบคุณค่ะ เกือบลืมเรื่องเก็บเข้าคลัง จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 15:52:30

ความคิดเห็นที่ 105 ขอบคุณทุกท่านให้กิฟต์มานะคะ ยังไงรบกวนลงชื่อไว้หน่อยนะคะ จะให้กิฟต์คืนค่ะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 16:02:49

ความคิดเห็นที่ 106 เข้ามาอ่านรอบสองหลังจากผ่านไปแค่สามวัน เขียนได้ดีและทำให้เห็นภาพมากๆครับ :) กระทู้ติดลมบนแบบที่คิดไว้จริงๆครับ ชอบ ความคิดเห็นที่ 92 ที่คุณสาวน้อยร้อยแปด เขียนไว้ ผมเดาว่าผมน่าจะเป็น generation หลังจากคุณสาวน้อยร้อยแปดสัก 6ปี แต่คนละสถาบัน เพราะผมจบจากสถาบันสีแสด กำลังรออ่านดูว่าชีวิตผกผันจาก BAS ไปสู่ Software ตอนไหนเอ่ย.. เผื่อว่าจะได้เป็นไอเดีย จุดประกาย ตอนนี้ผมกำลังมองหาลู่ทางขยับขยายจาก Instrument& Control Systemไปสู่ field อื่นๆอยู่ครับ แต่ยากเหมือนกัน เพราะทำงานสายนี้มาตั้ง 12 ปี เข้ามารออ่านอยู่ครับ ..ขอบคุณที่เข้ามาแชร์ประสบการณ์ดีๆครับ จากคุณ : JustInCase เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 21:24:50

ความคิดเห็นที่ 107   กลับมาอ่านอีกรอบ ก็ยังคงให้ความรู้เหมือนเดิมครับ แถมอ่านแล้วสนุกด้วย เห็นภาพเลยครับ ^_^ ปัญหาของผมตอนนี้คือไม่ได้จบมาทางสายนี้เลย เรียกว่าไม่เกี่ยวข้องเลยดีกว่า แต่เผอิญว่าได้เข้ามาทางด้านนี้(อสังหาครับ) และพวกพี่ๆผมเค้าออกกันเกือบหมด ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว ผมจึงได้เข้ามารับช่วงต่อแทน ตอนนี้ผมเลยพยายามเรียนรู้ให้ไวครับ แต่ยังไงมันก็ยังคงมีข้อจำกัดอยู่ กระทู้ของคุณสาวน้อยร้อยแปดให้ทั้งความรู้และข้อคิดมากนะครับ ขอบคุณจริงๆ จากคุณ : Nut-Devil เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 21:51:20

ความคิดเห็นที่ 108 เขียนให้อ่านได้เข้าใจง่ายและน่าติดตามมากครับ และถือว่าเก่งมากสำหรับผู้หญิงที่เป็นวิศกรและเข้าไปขลุกอยู่ในไซต์งาน เคยได้เข้าไปร่วมงานกับวิศวะ ทีทำงานที่ไซต์หลายๆ ครั้ง  ยังนึกอยู่เลยว่า   โชคดีที่ชิวิตไม่ไปทำงานทางด้านนั้น   แล้วนี่เป็นผู้หญิงด้วย  เก่งจริงๆ จากคุณ : Control.A เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 22:08:21

ความคิดเห็นที่ 109 วิศวเหมือนกันแต่เป็นคอมพิวเตอร์ครับ  สำหรับผมยอมรับเพศ ญ ที่ออกไซต์งานแบบนี้ครับ เพราะเกิดวันไหนมีเรื่องต้องค้างที่ไซต์ มันก็คงไม่เหมาะ ส่วนตัวชอบอาชีพนี้ครับ รักมัน แต่สมัยนี้ ผมเองเพิ่งจบมาใหม่ คนที่เป็นวิศวกรที่อยู่ที่เดิมอยู่แล้วไม่ค่อยยอมออกครับ (คือเขาจะเหนียวกับตำแหน่งของเขามาก) แถมโรงงานจะพยายามลดให้มีวิศวกรน้อยที่สุด เพราะพวกนี้ค่าตัวแพง มาร์เกตติ้งจะยอมให้คนเก่งๆคนเดียวขึ้นมา ดีกว่าเอามาหลายๆคนแล้วจ้างไม่แพง เพราะมากคนก็จะยิ่งมากปัญหา สำหรับผมเพิ่งจบใหม่ก็คงแชร์ได้เท่านี้ อันนี้ปรัชญาประจำตัว ขอแชร์ครับ ชีวิตของผมคือเครื่องจักร เห็นเครื่องจักรแล้วมันรู้สึกตื่นเต้น อยากสัมผัส อยากรู้การทำงานของมัน เลือดผมก็คือคอมพิวเตอร์แบบประมาณว่า ชีวิตนี้อยู่กับคอมได้ตลอดชีวิตแบบสบายๆ ที่ชอบวิศว เพราะมันทำงานกับเครื่องจักรมากกว่าคนครับ ไม่ชอบทำงานกับคน(ถึงแม้ในโลกความจริงจะหลีกไม่ได้+ใครที่ทำงานกับคนมากๆก็จะทราบเอง) จากคุณ : sillygang เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 01:00:24

ความคิดเห็นที่ 110 อ่านเรื่องที่พี่สาวน้อยเล่าแล้วรู้สึกดีจัง คือนู๋คงไม่มีโอกาสไปตรงนั้นแล้วอ่ะ ก่อนเรียน  หรือตอนเรียนช่วงแรกๆ  อยากใช้ชีวิตอย่างนั้นนะ แต่พอเรียนปี  3   เริ่มรู้แล้วตัวเองไม่เหมาะสำหรับวิศวกรจิงๆ ส่วนมากที่เก่งจะเป็น  management   คือใช้คนให้ถูกกับงานอ่ะ ขณะที่เรียนไม่เคยทำงานเองเลย   ตะไบเหล็ก  ตอกบอร์ดไฟ  ทำแลปเคมี คือรู้ตัวเองเลยถ้าไปทำงานโรงงานนี่แย่แน่ๆ   คือทำอ่ะทำได้   แต่โอกาสที่จะพัฒนาก้าวหน้าของสายอาชีพนี้ไม่มีแน่ๆ บอกคุณพ่อคุณแม่ไว้ก่อนเลย จบแล้วจะทำงานแล้วหาเงินเรียน ต่อบริหาร แล้วค่อยหาลู่ทางทำธุรกิจ  ( ตอนนั้นก็สอนพิเศษอยู่แล้ว) แต่ก่อนจบไปสอบโทตามเพื่อน   วิศวะ  สามย่าน   ไปกันเกือบ 30  คนแต่ติดแค่  5  คน      4  คนที่ติดนี่เก่งมากมาย  ส่วนนู๋แย่สุด  เกรด  2  กว่าๆเอง กลับมาบอกที่บ้าน  ดีใจกันมาก  เพราะชื่อเสียงมหาวิทยาลัย  คือคุณพ่อคุณแม่นู๋ท่านจบ  ป. 4  เลยเป็นความไฝ่ฝันของท่านเลยกับคำว่า  จุฬา   นู๋เลยโดนบังคับเรียนซะนั้น      ตอนเรียนอยู่ก็ลำบากสุดๆ (มีปัญหาด้านการเงิน) สมัยนั้นมีรถไฟฟ้าใต้ดินแล้ว  แต่ไม่มีเงินขึ้น   ได้เงินไปเรียนวันละ  50  บาท ทั้งๆที่หาเงินสอนพิเศษได้วันละเกือบ 500  บาท  ต้องขึ้นรถเมลล์  หลายๆต่อ โกงรถเมลล์  ไม่ยอมจ่ายก็มีบ่อยๆ  บางครั้งต่อมีถ่ายเอกสาร  text   book   อีก มีอยู่ครั้งหนึ่ง  professor จากต่างประเทศมาสอน  ทุกคนซื้อ  text   หมด แต่นู๋ถ่ายเอกสาร  เพราะราคาถูกกว่า 200 บาท  ตอนสอบ open  book  เลยโดน   professor  ว่าเรื่องลิขสิทธ์เกือบ ครึ่งชั่วโมง   สุดท้ายอาจารย์ไทยก็มาช่วยพูดให้  เลยได้ทำข้อสอบ  ปรากฏว่าได้  C  ในวิชาป. โทเลยอ่ะ จบมาก็สมัครโรงงานปิโตรเคมี  top 5  ไม่กี่ที่  เพราะโรงงานพวกนี้เงินจะดี แต่ก็ไม่มีใครรับ  555  ก็เลยทำธุรกิจเต็มตัว   พอมีเงินถอยน้องออสป้ายแดง  ก็ลองไปสมัครเป็น sale  engineer   ทำอยู่ที่ละไม่ถึงเดือน  2  ที ก็คิดว่าตัวเองไม่เหมาะจิงๆแหละ   ไม่รู้จิ  พอเราทำงานเป็นเจ้าของแล้ว ไปเป้นลูกจ้าง  ความรู้สึกจะแตกต่างกันมาก   ทั้งเรื่องเงิน  เวลา  และกฏเกรณ์ต่างๆ  ทำให้ตัดสินใจว่าจะไม่เป็นลูกจ้างใครอีก เลยมาลุยกิจการตัวเองต่อ  ก็ไปได้ด้วยดี  จุดมุ่งหมายในชีวิตของนู๋คือรวยอ่ะ    โดยที่ไม่จำเป็นต้องทำงานอย่างที่เรียนมาหรือไม่   แต่นู๋ก็ไม่เสียดายนะคะที่ได้เรียนมา  6  ปี  เพราะการเรียนวิศวะนั้น  ทำให้นู๋ได้มีกรอบความคิดที่กว้างขึ้น  มีการจัดเรียงกระบวนการความคิด  คิดอะไรมีเหตุมีผล  สามารถวิเคราะห์ที่มาที่ไปของปัญหา ได้อย่างถูกวิธี  บ่อยครั้งที่เขียนปัญหาและวิธีการแก้ปัญหา เป็นโฟล์ชาร์ต เลยอ่ะ 555 ส่วนเรื่องธุรกิจ  ยังไม่อยากเล่าแจะลึกอะไรมาก  เพราะนู๋ยังไม่เก่งพอ รอให้นู๋เก่งกว่านี้  มีประสบการณ์มากกว่านี้  เดี๋ยวมาแชร์ให้ฟังนะคะ จากคุณ : รักนะแต่ไม่แสดงออก เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 02:10:09

ความคิดเห็นที่ 111 ความคิดเห็นที่ 110 ปล.3 ยัยนู๋ สาขา 2 ต้องการรับสมัครคนกินเงินเดือนฟรีมั่งมั้ยอ่ะ จากคุณ : mpl2004 ======================= ตอนนี้รับหลายเลยจ้า  ทั้งอาจารย์  ธุรการ  แม่บ้าน แต่ม่ะมีกินเงินเดือนฟรีน๊า    ใช้งานเยื่องทาสเลยอ่ะ คริ  คริ  คริ   จากคุณ : รักนะแต่ไม่แสดงออก เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 02:16:27

ความคิดเห็นที่ 112 เขียนสนุกมากค่ะ รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ จากคุณ : ปอมชิ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 19:57:21