ความคิดเห็นที่ 1 จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 60  งานของเซอร์วิสเซนเตอร์ ปกติงานของเซอร์วิสเซนเตอร์นี้  ลุงไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่  ไม่ใช่ไม่ สำคัญ  แต่เพราะเป็นงาน “ของตาย”  ซึ่งบริษัท ซิมมิทกรุ๊ป ใช้งาน ของศูนย์บริการของบริษัทมาตั้งแต่เริ่มตั้งกิจการ ความจริงแล้ว  ก่อนที่จะมีแผนกขายคอมพิวเตอร์ยูนิแวคเสียอีก  ก็โดยที่ เจ ซี ฮวงซึ่งเป็นคนเห็นความสำคัญของการใช้เครื่องคอมพิวเตอร์มาใช้ใน การคำนวณจำนวนน้ำมันที่ผลิตได้ในแต่ละวัน  จำนวนที่ต้องระเหยไปใน อากาศ  จำนวนที่จะต้องผลิตชดเชยให้ได้ตามที่สัญญาไว้แก่รัฐ  ในตอน แรก  ซี เจ ได้เช่าเครื่องไอ บี เอ็ม มาให้บริการก่อน  แต่พอยูนิแวคเข้ามา หาตัวแทนในประเทศไทย  ซี เจ ซึ่งชอบของใหม่ ไฮเทคอยู่แล้ว ก็ตอบรับ ในการเป็นตัวแทนจำหน่าย พร้อมสั่งเอาเครื่อง 9300 รุ่นแรกๆ เข้ามาแทน ไอ บี เอ็ม ในศูนย์บริการ  แล้วก็ขายเครื่องมันเองซะเลย ดังนั้น  พูดก็พูดเถิด  ศูนย์บริการเขาเกิดก่อนที่ลุงจะเข้าไปเป็น MD ให้เขา   แต่ในเมื่อเขาจัดตั้งเป็น “บริษัท ซัมมิท คอมพิวเตอร์” ขึ้นมา  ก็โอน กิจการของศูนย์บริการมาอยู่ในความดูและของซัมมิท คอมฯ ด้วย ที่ลุงพูดว่าไม่สนใจ  ไม่ได้หมายความว่า  มันไม่มีความหมาย  หรือลุงไม่ อยากเอาใจใส่แต่ประการใด  แต่เนื่องจาก  ศูนย์บริการฯ ได้จัดตั้งขึ้นมา อย่างมีระบบ  มีระบบ Operation  ระบบ Key Data & Verification  ระบบ ตรวจสอบ Input Output ระบบ Back up อะไรต่อมิอะไรเป็นระเบียบเรียบ ร้อยดีอยู่แล้ว  ผิดกับของหน่วยขาย  ซึ่งไม่มีอะไรเลย  ลุงจึงต้องให้ความ สนใจกับการขายก่อน แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์ดังนี้ขึ้น  “งานบริการเป็นงานแรกที่ลุงนึกถึง” ใช่ซิ  รัฐเขายึดเอาสัมปทานคืนจากซัมมิทได้ในพริบตาเดียว แต่.....งาน เหล่านี้ยังต้องดำเนินอยู่  คืองานกลั่นน้ำมัน  งานคำนวณ  งานข้อมูลด้านตัว เลขต่างๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่ลุงคิดว่า “จำเป็น” ต่อการบริหารงานของโรงก ลั่น.....ซึ่งหยุดไม่ได้  และต้องทำทุกวัน คนที่รู้ดีเรื่องนี้ที่สุดในบริษัทของเราคือ คุณนงลักษณ์ หรือคุณแดง ซึ่งคุณ อมร เพิ่งสั่งให้ขึ้นไปช่วยงานด้านการขาย............................ ลุงสั่งให้มีการประชุมในบ่ายวันนั้น  เอากันให้รู้เรื่องไปเลยว่า  “ใครทำ หน้าที่อะไร  มีความรับผิดชอบอะไร  และงานที่ทำ  ทำอะไรอยู่  มีปริมาณ มากแค่ไหน  ต้องรับข้อมูลมาจากใคร  เมื่อไหร่  ได้ข้อมูลมาแล้ว  ต้องมา ทำอะไร  ใส่เข้าไปใน Key Punch เมื่อไหร่  ออกมาแล้ว  ต้อง Verify อย่าง ไร  แล้วไปไหนต่อ ....” ลุงพร้อมกับแดง  นั่งคู่กัน  ลุงเป็นคนจดบันทึกในรายละเอียด  คุณแดงเป็นผู้ ซักถาม.....เรียกเข้ามาทีละแผนก  ที่ละคน  ไม่ว่าจะพวกเตรียมข้อมูล   พวก Operator  พวก Programmer พวก Analyst ฯลฯ คำถามที่ลุงไม่ลืมถามในครั้งสุดท้ายก่อนที่พวกเขาจะออกไปจากที่ประชุม ก็คือ..............   “คุณคิดว่างานของคุณสำคัญอย่างไร  ....  ถ้าไม่มีงานของคุณ....โรง กลั่นจะเสียหายอย่างไร  และคุณจำเป็นแค่ไหน  ที่กิจการ โรงกลั่นจะต้องการเก็บคุณไว้” ปรากฏว่า  “คำถาม”  ประโยคสุดท้ายนี้  กระตุ้นให้ทุกคนที่รับผิด ชอบชอบงานกิจการของโรงกลั่นอยู่  ได้พิจารณาตัวเอง  พิจาณางานของตัว เองอย่างรอบคอบ  และคิดหนัก  บางคนก็ตอบได้คล่องแคล่ว  บางคนก็คิด หนัก.....แต่ลุงก็ได้ให้โอกาสเขาเหล่านี้  ไปหาคำตอบที่ดูดีที่สุด  และเอามา ให้ลุงภายในเย็นนั้น ในระหว่างนั้น  ลุงก็ได้ให้เลขาฯ มาพิมพ์ดีด  (ยังไม่มี “พีซี” ในสมัยนั้น .... อย่าลืมนะครับ)  มาพิมพ์เอกสารในรูปแบบของ “Proposal” เตรียม ไว้ คืนวันนั้น  งาน “Proposal” ของบริษัท ซัมมิท คอมพิวเตอร์ ก็ค่อยๆ เป็นรูปร่างขึ้น   “คุณอมร  เตรียมเอาไว้เสนอใครค่ะ”   คุณนงลักษณ์ถาม “ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกัน  แต่พรุ่งนี้เราก็คงจะรู้  เพราะงานประจำวันของโรง กลั่นที่คุณวิชิต  ทำอยู่ มันหยุดไม่ได้เลยแม้แต่วันเดียวใช่ไหมแดง  ถึงเขา จะยึดโรงกลั่นไป  ก็ไม่ได้หมายความว่า  เขาจะหันมาคำนวณงานของโรง กลั่นด้วยมือ  มันสายเกินไปที่เขาจะหันกลับมาทำงานด้วยมือ.....”   ดังนั้น   ใครก็ตามที่รับงานต่อจากซัมมิทกรุ๊ปไปทำ  เขาก็ต้องหันมาหาเราเป็นอันดับ แรก  ใช่ไหม แดง.....” .......................................................................................................... จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 19:36:34

ความคิดเห็นที่ 2 วันรุ่งขึ้น  สายของบริษัท  ที่วางกระจายออกไปหลายสาย ก็ส่งเสียงรายงาน เข้ามาให้ทราบว่า “ตกลงงานโรงกลั่น  เขาจะให้การปิโตรเลียมแห่งประเทศไทยเป็นผู้ ดูแล.....” และ Key man คนหนึ่งในสายงานดูและการรับโอนงานจากซัมมิทกรุ๊ป ก็ คือ  “พี่ประทิน.....” ผู้อำนวยการฝ่าย ซึ่งดูแลระบบคอมพิวเตอร์ของ อีแกตเป็นผู้ดูแล........นายด้องรายงานต่อ ลุงสั่งให้ “นายด้อง”  ติดต่อพี่ประทินทันที   ความจริงพี่ประทินนี้   เป็นผู้ใหญ่ที่อารมณ์ดี  เป็นผู้หนึ่งที่เป็นกรรมการประกวดราคาระบบ คอมพิวเตอร์ของการไฟฟ้าฝ่ายผลิต  และเป็นลูกค้าที่ดีของบริษัทเสมอมา ลุงมาสนิทกับพี่ประทินก็ตอนที่ อีแกตหมดสัญญาเช่า (ซึ่งทำสัญญากันทุก 3 ปี) กับซัมมิท  ซึ่งในตอนนั้น  ลุงเข้าไปใหม่ๆ  อีแกตเองก็ได้ที  บีบว่าจะ ไม่ต่อสัญญากับเรา  พร้อมได้เรียกไอบีเอ็ม เข้าไปเจรจาให้เสนอราคา เครื่องมาแข่ง  ลุงเลยจำเป็นจะต้องเสนอเครื่องเมนเฟรมรุ่นใหม่  คือ รุ่น 1100/60  ซึ่งรุ่นที่เร็วกว่า  ขยายตัวได้กว่าเครื่องรุ่นเก่าที่อีแกตใช้อยู่หลาย ตัวนัก  โดยคิดค่าเช่าเท่าเดิม  แต่ค่าวันไทม์ชาร์จ  (ค่าภาษีขาเข้า  ค่าขน ส่ง  ค่าอินชัวรันฯ ) ทางอีแกตจะต้องเป็นผู้ออก วิ่งกันหลายหนหลายครั้ง  กว่าจะสำเร็จ โดยจำได้ว่า ในวันสุดท้าย ที่เข้าไป ต่อรองกับพี่ประทิน  พี่ประทินบอกให้ลดราคาสุดๆ แล้วจะพิจารณาให้  ใน ขณะเดียวกัน ไอบีเอ็มก็นั่งรออยู่นอกห้อง  เตรียมที่จะยื่นราคา  พอซัมมิท เข้าไปเสนอราคาเสร็จ  ไอบีเอ็มก็เข้าไป  เห็นหายเข้าไปนาน  ลุงก็ชักไม่ไว้ วางใจ  ไม่รู้ไอบีเอ็มจะมีทีเด็ดอะไร  ก็ยังไม่ยอมกลับ  รอจนไอบีเอ็มยิ้ม ระรื่นกลับออกมาจากห้องพี่ประทิน  เห็นพี่ประทินเดินมาส่งถึงหน้าห้อง  ลุงก็ หันกลับเข้าไปในห้องพี่ประทินใหม่  เข้าไปเล่าให้ฟังว่า  เครื่องใหม่ของเราดี กว่ายังไง  และการที่ไม่ต้องเปลี่ยนเครื่องใหม่  ไม่ต้อง Convert งานใหม่ มี ข้อได้เปรียบกว่าไอบีเอ็มอย่างไร  พี่ประทินก็ฟังแต่โดยดี  พอลุงบอกกล่าว เสร็จ  พี่ประทินก็บอกให้กลับบ้านได้  พี่ก็จะกลับเหมือนกัน  เพราะนี่จะทุ่ม หนึ่งแล้ว  แกก็เดินมาส่งเราที่หน้าห้อง  ออกมาเห็นพวกไอบีเอ็มยังไม่กลับ   กำลังจับกลุ่มรอกันอยู่  แกก็เชิญไอบีเอ็มเข้าไปในห้องใหม่  ลุงก็ยังไม่ กลับ  ขืนกลับได้อย่างไร  กำลังหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนั้น ตกลง พอพี่ประทินออกมาเห็นลุงยังไม่กลับ  ก็เกรงว่าสงสัยไอ้พวกนี้มันตื้อ กันจัง  ไม่ยอมกลับบ้านง่ายๆ  ขนาดจะสองทุ่มแล้ว  พี่ประทินบอกหิวข้าว แล้วโว้ย.....รีบเก็บของกลับบ้าน  ลุงกับไอบีเอ็มจึงได้กลับบ้านไปด้วยกัน   หลังจากที่ได้เดินไปส่งพี่ประทินให้เห็นกับตา  ว่าพี่ประทินได้กลับบ้านไป จริงๆ พออีกสองสามลุงก็ได้ Order จากอีแกต  สำหรับเป็นเครื่องเช่าต่ออีก 5 ปี   แทนเครื่องเดิม .... และหลังจากนั้น  พี่ประทินก็ได้ย้ายไปอยู่ฝ่ายอื่นโดยไม่ ได้ติดต่อกันอีกเลย “นายด้อง”  ซึ่งเป็นผู้ติดต่อนัดหมายกับพี่ประทินได้ในวันรุ่งขึ้น  ซึ่ง “Proposal ในการให้บริการ Service Centre สมบูรณ์แบบ” ของเรา ก็เสร็จทันพอดี ในวันที่เข้าไปพบพี่ประทิน  พวกเราก็ดีใจกันใหญ่  ว่า “พี่ประทิน” ได้ รับตำแหน่งใหญ่ เป็นถึง “รองผู้ว่าการ การปิโตรเลียมแห่งประเทศ ไทย”  ซึ่งมีรองผู้ว่าการอีก 2 คน  คนแรกคือ คุณโสภณ สุพาพงศ์  และ อีกหนึ่งคน คือ “คุณวิสุทธ์ จินดาพล”  ซึ่งลุงรู้จักมาก่อน สมัยแกเป็น กรรมการผู้จัดการของ บริษัท ยิบอินซอย ไฟแนนซ์ พี่ประทินรับเรื่องของเราไว้พิจารณา  ซึ่งลุงเสนอแบบ Total Package คือ   ให้บริการคอมพิวเตอร์  ให้บริการทางด้านซอฟแวร์  ให้บริการทางด้าน บุคลากร  ซึ่งมีคนที่รวมทำโปรแกรม  และดำเนินการให้ทุกอย่าง  โดยคิด ราคาค่าบริการเท่ากับคิดกับบริษัท ซัมมิท กรุ๊ปในขณะนั้นและบอกพี่ทิน ว่า..... “ใครจะมา Run โรงกลั่นก็ช่าง   คุณอมรไม่เกี่ยว  แต่ในฐานะที่โรงกลั่นก็ ต้องกลั่นทุกวัน  งานทางด้านประมวลผล ก็ต้องดำเนินไปทุกวัน ตามเนื้องาน ที่ได้เสนอมาด้วยนี้  ผมจึงคิดว่า  พี่ทินควรจะต้องพิจารณาข้อเสนอนี้เป็นการ ด่วน  ว่าจะให้ผมทำต่อหรือไม่  เพราะตอนนี้  เด็กๆ ก็เพิ่งเริ่มต้นรู้ข่าวกัน ก็ ต่างก็จะหางานทำใหม่  เพื่ออนาคตของตนเอง  ผมคิดว่า ทางการปิโตรเลียม น่าจะต้องพิจารณาเป็นการด่วน...ใช่ไหมครับ....” .....หลังจากที่ได้คุยกับพี่ประทินในเช้าขอวันรุ่งขึ้น  เราก็รออยู่สองสามวัน   ก็ได้รับคำสั่งจากพี่ประทินให้ “ดำเนินการตามที่เสนอต่อ...” โดยราคาให้คิดไปตามนั้นก่อน  เป็นเวลา 6 เดือน  แล้วค่อยมาปรับกันอีก ที........คุณอมร ก็เลย Assign ให้คุณนงลักษณ์ไปประจำอยู่ที่การ ปิโตรเลียมเพื่อเป็นผู้ประสานงาน  ซึ่งความจริง ก็คือ เข้าประกบไม่ให้ลูกค้า หนีไปไหนนั่นเอง ไช...โย.....ในที่สุด  ซัมมิท คอมพิวเตอร์ก็ได้งานที่เคยทำอยู่ เดือนละ หลายสตางค์  (เป็นล้านในขณะนั้น) กลับมาโดยไม่เสียอะไรไปแม้แต่ชิ้น งานเดียว อันเป็นการสร้างขวัญและกำลังใจให้คนที่อยู่แผนกเซอร์วิสเซนเตอร์เป็น อย่างมาก  เพราะตอนนั้น  ทุกคน  ไม่มีใจจะทำอะไรกันแล้ว  วันหนึ่งๆ มา ถึงออฟฟิต  ก็ได้แต่นั่งพร่ำเพ้อพรรณนากันว่า  จะไปทำงานที่ไหน  มีที่ไหน เขารับโปรแกรมเมอร์บ้าง  โอเปอเรเตอร์บ้างงานการไม่ต้องทำ  จนต้องบอก ว่า   “ให้กลับไปนั่งทำงาน....ให้มีสติ  ให้มีสมาธิ  อย่าวอกแวก  คราวนี้  ไม่ ใช่ลูกค้าภายในเยี่ยงซัมมิทแล้ว  ใครจะเอางานอะไร  ก็ต้องบริการเขาอย่าง ทันที ตามกำหนด มามัวแต่โอ้เอ้วิหารรายอย่างสมัยก่อนไม่ได้แล้ว.....” จนเกือบจะใกล้จะครบ 6 เดือน  ตามสัญญา  บริการที่ซัมมิทฯ ให้แก่ลูกค้า ก็เป็นที่ประทับใจเป็นอย่างยิ่ง  เพียงแต่ซัมมิทต้องคิดค่าบริการลดลง เพราะ เขาจะไม่เอา “ทีมซัมมิทฯ” (ซึ่งความจริงเป็นหน่วยงานที่ให้การซับ พอร์ตจากซัมมิท กรุ๊ป โดยมีอาจารย์วิชิต  เป็นผู้ดูแลอยู่ประมาณ 10 กว่า ตำแหน่ง) ซึ่งลุงได้เสนอบริการพ่วงเข้าไปด้วย  ในเมื่อเขาไม่เอาคน  เราก็ ต้องลดค่าบริการให้เขา  โดยมีผู้ประสานงานเพียงหนึ่งคนเท่านั้น  และคน เหล่านั้นก็ต้อง “ลาออก  ไม่ใช่  ไม่รู้จะไปลาออกกับใคร” เพราะ ซัมมิทใหญ่ก็ไม่มีแล้ว  คุณอมร ก็เลยต้องพิจารณารับพนักงานเก่าหรือใหม่ เหล่านั้น มาเป็น Staff อยู่ในซัมมิท คอมพิวเตอร์ เท่าที่จำเป็น  โปรดฟังนะ ครับ  “เท่าที่จำเป็น”  ส่วนคนที่ร้ายๆ  ซึ่งคุณอมรคิดว่าไม่จำเป็น  ก็ ไม่ต้องรับเข้ามาเป็นภาระของบริษัท ซึ่งตอนนี้  ลุงก็ได้เห็นแววตาของคนเหล่านั้นเปลี่ยนแปลงไป......... จากเดิม....ซึ่งเคยมองเห็นบริษัท ซัมมิท คอมพิวเตอร์เป็นบริษัทตั้งใหม่  ดู จะไปไม่รอด  ข้าฯ อยู่บริษัทใหญ่  ได้โบนัสตั้ง 7 เดือน.....เชอะ! คราวนี้ก็จะได้รู้สึกเสียบ้างว่า  “มันไม่แน่ดอกนาย.....”  ดังนั้น  ก็ใคร่ ที่ขอบอกน้องๆ นุ่งๆ ทั้งหลายว่า  การที่ได้ทำบริษัทที่ดูแล้ว  มั่นคง  ถาวร   ได้เงินเดือนเยอะๆ  ได้โบนัสเยอะ  มีสวัสดิการเพียบ.....ก็อย่าได้ประมาท ไป  พยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด  อย่าได้เป็นคนลบหลู่งาน และ ความสามารถของผู้อื่น หรือบริษัทอื่น เป็นอันขาด  โดยเฉพาะ  เกี่ยวกับ “คน”  เพราะสักวันหนึ่ง  อาจจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น  เขาก็จะๆได้ พิจาณารับเข้าไปทำงานด้วยความรักและเอ็นดู......... อมร  ถาวรมาศ amorntvm@hotmail.com จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 19:39:35

ความคิดเห็นที่ 3 โหวตก่อนค่ะ ขอบคุณค่ะ " คราวนี้ก็จะได้รู้สึกเสียบ้างว่า  “มันไม่แน่ดอกนาย.....”  ดังนั้น  ก็ใคร่ ที่ขอบอกน้องๆ นุ่งๆ ทั้งหลายว่า  การที่ได้ทำบริษัทที่ดูแล้ว  มั่นคง  ถาวร   ได้เงินเดือนเยอะๆ  ได้โบนัสเยอะ  มีสวัสดิการเพียบ.....ก็อย่าได้ประมาท ไป  พยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด  อย่าได้เป็นคนลบหลู่งาน และ ความสามารถของผู้อื่น หรือบริษัทอื่น เป็นอันขาด  โดยเฉพาะ  เกี่ยวกับ “คน”  เพราะสักวันหนึ่ง  อาจจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น  เขาก็จะๆได้ พิจาณารับเข้าไปทำงานด้วยความรักและเอ็นดู......... " จากคุณ : รวมการเฉพาะกิจ เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 21:04:23

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเห็นว่าคนจะเข้ากระทู้ห้องสีลมบ่อยขึ้นเพราะปูเสื่อรออ่านกระทู้ของลุงแอ็ดครับ ด้วยความเคารพ จากคุณ : numnumnum1 เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 21:08:47

ความคิดเห็นที่ 5 น่าสนใจมากเลยค่ะ..เก็บเข้าคลังเลย แบบนี้... จากคุณ : onsky เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 22:42:20

ความคิดเห็นที่ 6 อีกสัก 20 ปี ผมจะเอาเรื่องของผมที่เขียนไว้มารวบรวมแบบลุงมั่ง ตอนนี้ยังไม่ได้ประสบความสำเร็จอย่างที่หวัง ขอฝึกฝนและดูแนวทางของลุงไปพลางๆก่อน จากคุณ : นายน่าเบื่อ เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 23:07:25

ความคิดเห็นที่ 7 ตอกบัตรครับ บันทึกว่าติดตามอ่านอยู่นะครับ ^^ จากคุณ : sleeper_j เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 01:43:21

ความคิดเห็นที่ 8 โหวตให้ค่ะ จากคุณ : ไวไวใส่ผักขม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 07:47:40

ความคิดเห็นที่ 9 ลุงเอาแต่สาระมาฝากทุกทีเลย ^-^ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 08:20:53

ความคิดเห็นที่ 10 โหวตครับ ^_^ ปล. ไม่ลืมสัญญา ... ผมเขียนแชร์ไว้ 2 ตอนแล้วครับ (ตอนที่ 2 กำลังเขียน) ปฐมบท: http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B8562414/B8562414.html บทที่ 2: http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B8578518/B8578518.html แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 52 09:33:26 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 08:21:31

ความคิดเห็นที่ 11 ตามมาอ่านค่ะ จากคุณ : ibapapoon เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 09:18:12

ความคิดเห็นที่ 12 โหวตคะ จากคุณ : porrawee เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 10:18:52

ความคิดเห็นที่ 13 จากคุณ : wbj เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 12:10:16

ความคิดเห็นที่ 14 ลงชื่อว่ายังตามอ่านอยู่ค่ะลุง ^___________________^ จากคุณ : มดแดง (mpl2004) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 17:31:26

ความคิดเห็นที่ 15 โหวต ครับ จากคุณ : ieang kung เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 19:35:36

ความคิดเห็นที่ 16 สอง link ด้านล่าง กดไม่ไปแล้วครับ "จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี" ตอนที่ 60 งานของเซอร์วิสเซนเตอร์ http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B7221592/B7221592.html "จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี" ตอนที่ 61 ศาสตร์ของการขาย "ให้เอ่ยข้อแย้งขึ้นมาก่อน" http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B7243242/B7243242.html สำหรับกระทู้นี้ผมคลิ๊ก เก็บเข้าคลังเรียบร้อยแล้วครับ จากคุณ : MESMERIC เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 21:24:50

ความคิดเห็นที่ 17 จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 61 ศาสตร์ของการขาย “ให้เอ่ยข้อโต้แย้งขึ้น มาก่อน...” ลุงเคยอ่านเจอ และเห็นประโยคนี้ใน “หลักการขาย”  หรือ  “ศาสตร์ในศิลปะ การขาย” มานานแล้ว......แต่ยังไม่เข้าใจ  และยังไม่เคยได้ลองใช้ปฏิบัติดู สักที “Raise the objection early ” “ให้ยกข้อโต้แย้งที่คาดว่า ลูกค้าจะต้องโต้แย้ง  ขึ้นมาพูดเสียก่อนตั้งแต่ เนิ่นๆ” และนี่เป็นคำอธิบาย...... “ถ้าหากเรารู้ว่า  สินค้าหรือบริการของเรามีข้อด้อย หรือข้อจำกัดในเรื่องอะไร  หากเราพยายามปกปิด หรือหลีกหนีข้อโต้แย้ง นั้น  ลูกค้าก็จะต้องยกขึ้นมาเมื่อเราพยายามปิดการขาย  ซึ่งจะทำให้เสีย เวลา และในบางโอกาสขณะที่เราพยายามจะอธิบายข้อดี หรือข้อได้ ประโยชน์ของสินค้านั้นๆ ลูกค้าก็หาได้ฟังไม่ เพราะมัวแต่กังวล  คิดถึงข้อโต้ แย้งที่ตนเองกังวลอยู่  ในที่สุดก็ปิดการขายไม่ได้...ในหลักการขาย  เรา ต้องยกข้อโต้แย้งเหล่านี้ขึ้นมาก่อน และถกกับลูกค้าให้เห็นดำเห็นแดงกัน เสียก่อน  จึงสามารถจะขายได้.............” ตอนแรก  ลุงก็นึกฉงนใจกับศาสตร์ข้อนี้ .... “ทำไมเราต้องยกขึ้นมาก่อน ด้วยเล่า  จะไม่เป็นชี้โพรงให้กระรอกหรือ  ถ้าเรามามัวแต่มา Discuss กับ ลูกค้าอยู่แต่ในเรื่องที่เป็นจุดด้อยของเรา.....ก็จะไปไม่ถึงไหน......” แต่ลุงก็ได้ใช้บทเรียนข้อนี้จริงๆ  ในกรณีที่เกิดเหตุการณ์ใหญ่คับฟ้าเช่นนี้กับ บริษัทซัมมิทกรุ๊ป ลูกค้าวิจารณ์แซด  พร้อมด้วยคำทับถมจากคู่แข่ง  ซึ่งถูกละเลงด้วยขนม เบื้อง ตีไข่ใส่สีกันเสียจนเละ  บริษัท ซัมมิท คอมฯ จะต้องปิดกิจการบ้าง ละ,  ซัมมิทเจ๊งแล้ว  ไม่มีทุนรอนเปิด LC,  ธนาคารกำลังเข้ายึดกิจการได้แต่ ซากของคอมพิวเตอร์,  พนักงานซัมมิทกำลังระส่ำระสาย  ร่อนเร่หางานทำ กันอย่างฉุกละหุก ฯลฯ  นี่เป็นจุดด้อยของบริษัท ในเมื่อเกิดเหตุการณ์ดัง กล่าวขึ้น ดังนั้น  คุณอมร  จึงตัดสินจะต้องใช้นโยบาย  “Raise the objection early”  มาใช้กับกรณีของบริษัท ทันที หน่วยทีมงานขาย โดนเรียกประชุมเป็นทีมแรก  ลุงได้เล่าให้ฟังถึง “หลัก ของศาสตร์ในการขายของข้อนี้”  ซึ่งทุกคนเห็นด้วย  ว่าถ้าเราสามารถตอบ คำถามของลูกค้าได้ก่อนที่จะโดนลูกค้าถามออกมา  ก็จะเป็นผลดีต่อ บริษัทฯ แน่นอน  แต่ปัญหา....อะไรคือคำตอบ เราจะตอบปัญหาของลูกค้าได้อย่างไร? พวกเราใช้วิธีระดมสมองกันสองวันสามคืน  ให้ทุกคนกลับไปคิด  คิด  และ หาคำตอบของโจทย์ข้อนี้ว่า “จะตอบให้ลูกค้าเข้าใจได้อย่างไร” ในขณะเดียวกัน  .... เราก็ต้องตอบโจทย์ของบริษัท ยูนิแวค  ว่ามีอะไรเกิด ขึ้นกับบริษัท  บริษัทต้องอธิบายสถานการณ์ไปให้ทางเมืองนอกทราบ  ใน ขณะก็ขอ “Letter of guarantee”  จาก ยูนิแวค มาเตรียมพร้อมหากอาจจะ มีลูกค้าบางรายต้องการ  เป็นการค้ำประกันว่า   “ตราบใดที่ลูกค้ายังคงใช้เครื่องคอมพิวเตอร์ระบบเมนเฟรมของยูนิแวค   หากมีอะไรเกิดขึ้นกับ บริษัท ซัมมิท คอมพิวเตอร์ บริษัท สเปอรี่ - ยูนิแวค จะปฏิบัติโดยเร่งด่วนและทันทีในความจำเป็นที่จะให้ใช้งานของลูกค้าเป็นไป ได้โดยไม่ติดขัด” จนในที่สุด  เราก็ได้คำตอบ  ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่เป็นคำตอบสุดท้าย  แต่ก็ยังดี กว่าให้แต่ละคนไปนึกคำตอบกันเอาเอง และมั่วกันเอาเอง  เราเอามาท่อง และซ้อมกันให้คล่อง  แล้วก็ถึงวันที่จะต้องไปตอบลูกค้าจริงๆ ที่กระทรวง เกษตรฯ ตอนนั้น  บริษัทได้เสนอประกวดราคาไปแล้ว  แต่เนื่องจากลูกค้ายังไม่ได้ ตัดสินใจ  ถึงแม้ว่าเราจะมีข้อได้เปรียบในการทำ Benchmark Test แต่ของ แบบนี้  มันไม่แน่หรอกนาย......เมื่อถึงวันที่ต้องทำ Presentation  ซึ่งคุณ อมร  ขอเป็นคนเปิดประเดิมคนแรก........ “ท่านประธานกรรมการจัดซื้อ  ท่านกรรมการ  และท่านผู้ทรงคุณวุฒิ ของกระทรวงเกษตรที่เคารพครับ บริษัทฯ รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง  ที่ได้รับความกรุณาจากคณะกรรมการให้ มาทำการ Present ระบบที่บริษัทได้นำเสนอในการประกวดราคาในครั้งนี้ แต่ก่อนอื่น  ท่านกรรมการครับ  ขณะนี้  ได้มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นกับ ซัมมิท  ซึ่งท่านที่ติดตามข่าวสารอยู่ทุกวัน  ท่านจะได้เห็นข่าวพาดหัวใน หนังสือพิมพ์ทุกวันว่า  ซัมมิทฯ กำลังจะเจ๊ง  ซัมมิทฯ กำลังปิดการ  ซัมมิทฯ เลิกจ้างพนักงานบ้างละ  ซึ่งคงเป็นข่าวที่น่าสนใจสำหรับท่าน  กระผมคิดว่า   กระผมขออธิบายเรื่องนี้ก่อน  เพราะถึงกระผมจะอธิบายคุณสมบัติและ ประสิทธิภาพของระบบคอมพิวเตอร์ที่เสนอให้เห็นประโยชน์อย่างไรก็ตาม   ท่านก็คงกังวล และไม่สบายใจ  หากกระผมไม่เอ่ยถึงประเด็นนี้ก่อน  ใช่ ไหมครับ ท่านประธาน......” ซึ่งร้อยทั้งร้อย  ของการ Presentation  ลุงต้องขึ้นต้นอย่างนี้  ซึ่งก็ได้รับ การตอบสนองที่ดี  บางแห่งถึงกับเอ่ยขึ้นมาเลยว่า  ถ้าลุงไม่เอาเรื่องนี้มาพูด ก่อน  เราก็ต้องถามคุณก่อนอยู่ดี............................... ......พอได้รับอนุญาตจากท่านประธานแล้ว  ลุงก็เริ่มบรรยายไปตามที่ได้ เตรียมไว้ เช่น เรื่องที่ ซี เจ ประกาศให้พวกเรารู้ล่วงหน้าก่อนที่จะตั้งบริษัท ซัมมิท คอมพิวเตอร์ว่า  เหตุการณ์แบบนี้  อาจจะเกิดขึ้นวันใดวันหนึ่ง  ดัง นั้น  ขอให้บริษัทเตรียมตัวเองให้เร็วที่สุดที่ยืนอยู่บนขาของตนเอง  บริษัท ยู นิแวคก็ทราบเรื่องนี้  จึงได้รีบให้การอบรมให้เรามีความรู้ในเรื่องระบบเครื่อง ต่างๆ เพื่อจะได้ Support ตัวเอง  ซึ่งแตกต่างกับนโยบายเก่าที่ต้องพึ่งพายูนิ แวคโดยตลอดไม่ว่าจะเป็นเรื่องของ System Engineer ต่างๆ  นอกจาก นั้น  สิ่งที่สำคัญที่สุด  ก็คือระบบ “ยูนิแวค”  ที่มีการติดตั้งอยู่ในเมืองไทย หลายระบบเช่น  การไฟฟ้าฝ่ายผลิต  ที่กรมศุลกากร  ที่ศูนย์คอมพิวเตอร์ กระทรวงการคลัง  ที่การรถไปแห่งประเทศไทย และสุดท้าย ที่ธนาคารแห่ง ประเทศไทย  เป็นฐานลูกค้าที่สำคัญยิ่งต่อระบบคอมพิวเตอร์ขนาดเมนเฟรม ของ “ยูนิแวค” ในประเทศไทย  ซึ่ง “ยูนิแวค”  จะปล่อยประละเลยไม่ได้   ดังนั้น  เมื่อเกิดเหตุการณ์ขึ้นจริง ดังที่เป็นข่าว ถึงแม้ว่าไม่มีใครอยากจะให้ เกิด  แต่ในเมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นแล้ว  เราก็ต้องหันมามองตัวเองว่าเราพร้อม หรือยัง  และจากการสำรวจตัวเองพร้อมกับการสนับสนุนจากยูนิแวค   กระผมเชื่อว่า  กระผมพร้อมแล้วที่จะรับใช้ท่านด้วยความภาคภูมิ  ด้วยความ สามารถของคนไทยล้วนๆ  ที่ไม่ต้องพึ่งใครอีก   สำหรับบริษัท ซัมมิท ออยส์ และบริษัท ซัมมิท อินดัสเทรียลนั้น  ก็คงยัง ดำเนินกิจการต่อไป  เพราะถึงแม้จะไม่ได้ดำเนินกิจการโรงกลั่นแล้ว  แต่ก็ ยังมีธุรกิจอื่นอยู่ในประเทศไทยอีกนับไม่ถ้วน  และที่ทุกท่านได้ยินข่าวว่า ซี เจ ฮวง ได้เดินทางออกนอกประเทศนั้น  ก็เป็นความจริงที่ท่านไม่อยากจะ ต่อล้อต่อเสียงกับกระแสสังคม  จึงได้มอบอำนาจให้นาย ซี เค จาง ผู้ช่วย ของท่านบริหารกิจการในกลุ่มซัมมิทแทน  .................... แล้วหลังจากนั้น  ลุงก็ปล่อยให้ที่ประชุมซักถามกันให้พอใจ  จะถามถึงเรื่อง ไฟแนนซ์  เราก็ตอบได้  จะถามถึงเรื่องคน  เราก็ตอบได้  ว่า “ไม่มีใคร กระทบกระเทือนเลยแม้แต่คนเดียว”  .... บางรายก็ซักกันหนักหน่วง  ตามที่ คู่แข่งขันได้ไปใส่ไข่ไว้  บางแห่งก็ซักพอเป็นพิธี  บางหน่วยงานก็ซักเพื่อนำ ไปพิจารณา  ซึ่งทุกราย  ทุกครั้งที่มีการ Presentation  คุณอมร  กรรมการ ผู้จัดการ  ต้องยืนชี้แจง และตอบคำถามเหล่านี้แต่ผู้เดียว  เพราะพอตอบเข้า บ่อยๆ ก็ชักคล่อง  สามารถมีลูกเล่นมากมาย  สามารถจะตอบเข้าถึงแก่น ของคำถามมากขึ้น  พวกเซลส์เลยยกภาระนี้เป็นของคุณอมรอยู่หลายปี  จน ค่อยๆ ซาลงในที่สุด และอีกไม่นานนัก  คุณอมร ก็ต้องแสดงอีกรอบหนึ่ง ในเมื่อซัมมิท ออยส์ ขายกิจการให้บริษัท น้ำมัน คาลเท็กซ์ ก็เกิดข่าวฮือฮาขึ้นมาอีกรอบหนึ่ง   ไม่รอบนี้ไม่ค่อยครึกโครมเหมือนตอนซัมมิทโดยยึดโรงกลั่น  ซึ่งตอนนั้นทำ เอาคุณอมร ต้องหมดชีวาดไปหลายตุ่ม  กว่าจะจัดการกับปัญหาต่างๆ จนเข้า ที่เข้าทางได้ ดังนั้น  ศาสตร์ของการขายข้อนี้  ก็น่าเป็นเรื่องจริง ที่เราสามารถนำมาใช้ได้ ตามแต่สถานการณ์ เรื่องศาสตร์และศิลปะการขายนี้  จากการที่ลุงได้ใช้วิชานี้เลี้ยงชีพมาตั้งแต่ หนุ่มจนแก่  และได้นำมาให้คำแนะนำสั่งสอนแก่นักขายทั่วไปอยู่ในขณะ นี้   ลุงมีความเห็นว่า  พวกเราส่วนใหญ่ไม่ค่อยเชื่อว่า  “ศาสตร์”  ที่ฝรั่งเขา คิดกันมา  สามารถนำมาใช้ได้ในเมืองไทย  ใช่ครับ  ในบ้านของเรา  ไม่ สามารถจะนำทุกๆอย่าง  ที่ศาสตร์เขาสั่งสอนกันมา  ซึ่งส่วนใหญ่มาจาก ฝรั่ง  นำมาได้ได้ทุกเรื่องไป  แต่ถ้าเรารับฟัง  ใส่ใจเอาไว้บ้าง  บางทีเมื่อ เหตุการณ์มันอาจจะเกิดขึ้นมาจริงๆ และเราก็สามารถนำมันมา Apply ใช้ได้ ทันทีอย่างในกรณีของลุงนี้เป็นต้น จึงอยากฝากน้องๆ ไว้นะครับ  การขายนั้น  ต้องใช้ทั้งศาสตร์และศิลป์   หมายความว่า  ต้องนำไปปฏิบัติ  ให้รู้จริงได้  และใช้จนเกิดความชำนาญ   ในขณะเดียวกันก็ศึกษาไว้เป็นความรู้เพราะจะได้นำมาใช้ได้ในกรณีฉุกเฉิน บางทีลุง  ถึงแม้จะได้เป็น MD มาแล้ว เมื่อ 20 กว่าปีก่อน  แต่ความเป็น “นัก ขาย”  มันก็ช่วยเราได้ในทุกสถานการณ์นะครับ อมร  ถาวรมาศ amorntvm@hotmail.com จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 10:11:17

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ MESMERIC ครับ ลุงจัดการให้เรียบร้อยแล้วครับ ทั้ง 2 กระทู้...... จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 10:12:40

ความคิดเห็นที่ 19 มารายงานตัวพร้อมโหวดให้เรียบร้อยครับ จากคุณ : DoraeMa เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 10:28:51

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณ ลุงแอ็ด จากคุณ : น้ำเค็ม เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 12:40:49

ความคิดเห็นที่ 21 กรี๊ด ดีใจจัง  (>O<) // มีคนใจดีนำมาให้อ่านอีกครั้ง ขอบคุณทุกท่านค่ะ  ทั้งลุงแอ็ดและคุณจูล่ง พี่ๆน้องๆ ที่เข้ามาอ่าน ช่วยกันคลิกเก็บ โหวต หรือคอมเมนท์หน่อยนะคะ เพื่อให้กำลังใจแก่ทุกๆท่านที่มีน้ำใจแบ่งปันความรู้ให้เรา ท่านเหล่านั้นจะได้ทราบว่าสิ่งดีๆที่ทำลงไปมีคนมองเห็น จะได้มีกำลังใจค่ะ จากคุณ : Baby Bean เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 13:16:15

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามากดโหวต และกดเก็บ ประจำวันคับพ้ม ^___________^ จากคุณ : มดแดง (mpl2004) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 13:58:51

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามารายงานตัว และ โหวตเรียบร้อยแล้วครับ ดีใจจังได้อ่านเรื่องนี้อีกครั้ง จะแวะเข้ามาชมเรื่อย ๆ ถ้าเวลาเอื้ออำนวยครับผม จากคุณ : boyote เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 16:49:24

ความคิดเห็นที่ 24 ยังไม่อ่านเลย แต่มาโหวตให้ก่อนจ้าลุง จากคุณ : ~Original Bitch~ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 19:49:57

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณครับ ลุงแอ๊ด... ผมยังจำได้แม่นครับ แต่อ่านซ้ำอีกครั้งก็ยังสนุกได้สาระอยู่... รอตอนที่ 62... 63... และตอนต่อๆไปครับ จากคุณ : MESMERIC เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 20:37:14

ความคิดเห็นที่ 26 เย้ๆๆ คุณลุงแอ็ดกลับมาเขียนต่อแล้ว ไชโย.. ไชโย.. ไชโย.. ปูเสื่อรออ่านนะคะคุณลุง จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 22:50:10

ความคิดเห็นที่ 27 จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 62 เมื่ออมร ถาวรมาศ มาดับไฟที่ซัมมิท คอมพิวเตอร์.... วันนี้  เห็นจะต้องเอาเรื่องที่นิตยสาร “ผู้จัดการ”  ฉบับเดือนกันยายน 2526 (เมื่อ 26 ปีที่แล้ว.....)   เขาไปสัมภาษณ์ลุงมาลงในนิตยสารให้อ่านกัน   ซึ่งผู้สัมภาษณ์คือ "คุณไพศาล มังกรไชยา" ไม่ต้องสงสัยหรอกครับ  ว่าลุงรู้จักกับ “คุณสนธิ”  ของพันธมิตรฯ เขาหรือ ไม่  เพราะตอนที่ลุงเป็น MD และได้ไปบรรยายตามที่ต่างๆ  เขาก็เริ่มทำ นิตยสาร “ผู้จัดการ”  ใหม่ๆ  เป็นฉบับเล็กๆ และได้ขออนุญาตลุงขอเวลาเขา สักแป๊บหนึ่งในการเข้าไปแนะนำหนังสือผู้จัดการ  และเริ่มต้นขยายกิจการ ตั้งแต่นั้นมา  จนร่ำรวยเป็นเนื้อเป็นหนังอย่างที่เห็นกันอยู่ทุกวันนี้ เรามาคุยเรื่องของเราดีกว่า......ต่อไปนี้  ลุงจะเอาบทความที่หนังสือพิมพ์เขา ลง  มาให้พวกเราอ่านกันให้เห็นกับตาอีกรอบหนึ่ง เชิญนะครับ.............................................................................. “ผมมาอยู่ที่นี่  ขณะที่ไฟกำลังไหม้.................” ผม....นั้น  ไม่ใช่ใครที่ไหน  เขาชื่อ “อมร  ถาวรมาศ”  และที่นี่ ก็ คือ “บริษัท ซัมมิท คอมพิวเตอร์ จำกัด”  ซึ่งมี “ผม” เป็นกรรมการผู้จัดการ   นั่งอยู่ในห้องที่กว้างที่สุด  โก้ที่สุดบนชั้น 8 ของตึกสีลม  ใกล้ๆ หัวมุมถนน ชื่อเดียวกันกับตึก จากการที่ “ผู้จัดการ”  เปิดฉากคุยอย่างเป็นกันเองกับคุณอมร  เบ็ดเสร็จเป็น เวลาไม่ต่ำกว่า 5 ชั่วโมง  ประสบการณ์ที่พรั่งพรูออกมาในฐานะคนที่ในวง การคอมพิวเตอร์มาหลายสิบปี และใน 5 ปีที่ผ่านมาสดๆ ร้อนๆ นี้  ต้องนั่ง แป้นในตำแหน่งผู้บริหารสูงสุดของบริษัท ซึ่งเป็นตัวแทนจำหน่ายเครื่อง คอมพิวเตอร์สเปอรี่ ยูนิแวคแต่ผู้เดียวในประเทศไทย  สัมผัสแรกเมื่อก้าว เข้ารับตำแหน่งนี้นั้น  สรุปให้ได้ใจความกระชับที่สุดก็ดังประโยคข้างต้น และถึงคุณอมรจะไม่ได้กล่าวออกมาตรงๆ ว่า  เขาดับไฟที่กำลังไหม้อยู่ สำเร็จหรือไม่  แต่จากข้อเท็จจริงที่ว่า  เมื่อ 5 ปีที่แล้วนั้น  ซัมมิท คอมพิวเตอร์เพิ่งจะแยกตัวออกจากแผนกเล็กๆ แผนกหนึ่งของบริษัท ซัมมิท อินดัสเทรียล (ปานามา) จำกัด  มาตั้งเป็นบริษัทต่างหาก  ด้วยทุนจด ทะเบียน 5 ล้านบาท  และมียอดขาย 10 ล้านบาท และมีพนักงานเพียงไม่ ถึง 20 คน  เปรียบเทียบกับปีปัจจุบันที่มียอดขายพุ่งขึ้นถึง 50 ล้านบาท กับ พนักงานที่เพิ่มเป็น 80 คน ย่อมช่วยตอบคำถามให้แล้วอยู่ในตัว ประเด็นที่ว่า  อะไร...คือ “ไฟ” ที่คุณอมรประสพ  และในเวลาต่อมา “ไฟ” นั้น  ได้มอดลงอย่างไร  “ผู้จัดการ” เชื่อว่า  สิ่งที่คุณอมรช่วยเล่าให้ฟังอย่าง เปิดอกตรงไปตรงมานี้  นับเป็น “เคส สตัดดี้” ที่น่าสนใจชิ้นหนึ่ง  โดยเฉพาะ ผนวกเข้ากับกับช่วงในปัจจุบันที่บริษัทขายคอมพิวเตอร์กำลังเห่อกันออกมา ปรากฏตัว จนนักสังเกตการณ์ผู้ช่ำชองอดวิจารณ์ไม่ได้ว่า  “สักช่วงคงต้อง ล้มกันระเนระนาดบ้างละ...” รู้จักกับซัมมิท คอมพิวเตอร์ คงเป็นการเริ่มต้นที่ไม่สมบูรณ์แบบแน่นอน  ถ้าหากจะกล่าวถึงซัมมิท คอมพิวเตอร์  โดยไม่กล่าวถึงนักธุรกิจชื่อกระฉ่อน  นามว่า  “ซี เจ ฮวง”     คุณอมรเล่าถึงการเริ่มต้นเอาคอมพิวเตอร์ยี่ห้อสเปอรี่  ยูนิแวค  เข้ามาขาย ว่า  “เป็นฝีมือของนายฮวง” “ซัมมิทเริ่มด้วยการนำเครื่องสเปอรี่ ยูนิแวค  เข้ามาใช้ในการเกี่ยวกับโรง กลั่นน้ำมันที่บางจาก  ซึ่งทำให้ต้องมีเซอร์วิส เซนเตอร์ขึ้นมา  มีพวกช่าง  มี โปรแกรมเมอร์สำหรับซัปพอร์ตโรงกลั่น  ใช้ไปสักพัก  ซี เจ ฮวงก็เกิดไอ เดียว่า ขายคอมพิวเตอร์นี่น่าจะไปได้ดีในอนาคต เลยติดต่อขอเป็นตัวแทน เครื่องคอมพิวเตอร์สเปอรี่  ยูนิแวคเสียเลย” ตรงจุดนี้แหล่งข่าวระดับสูงซึ่งรู้เรื่องดี  เคยบอกกับ “ผู้จัดการ” ว่า  ประเด็น ของแรงบันดาลใจถึงอนาคตของคอมพิวเตอร์ที่ความต้องการใช้มากขึ้น เรื่อยๆ นั้น เป็นข้อเท็จจริงแน่ๆ เรื่องหนึ่ง  แต่ประเด็นที่ไม่อาจจะมองข้ามอีก อย่างหนึ่งก็คือ ที่ ซี เจ ฮวง ตัดสินใจซื้อเครื่องยูนิแวคเข้ามาใช้นั้น  ก็เพราะ เจ็บช้ำกับการให้บริการของคอมพิวเตอร์ยี่ห้อหนึ่ง ซึ่งซัมมิทเคยใช้อยู่เดิม และแหล่งข่าวยังบอกอีกด้วยว่า “พอฮวงตัดสินจะเป็นตัวแทนจำหน่ายคอมพิวเตอร์  ผู้บริหารอื่นๆ ของ ซัมมิท อินดัสเทรียลโวยวายกันใหญ่  เขาเห็นว่าเป็นธุรกิจที่ไม่อยู่ในลายน์   ฮวงต้องต่อสู้อย่างหนักมาก  กว่าจะตั้งแผนกคอมพิวเตอร์ขึ้นมาในซัมมิท อินดัสเตรียล” แต่ฮวงก็คือฮวง  ซัมมิทก็คือซัมมิท ซึ่งไม่ใช่ของฮวงเพียงคนเดียว  ในขณะ ที่กิจการหลักของบริษัทแม่ถูกทุ่มให้กับการค้าน้ำมันจนหมดตัว  แผนก คอมพิวเตอร์ที่ตั้งขึ้นใหม่กลับถูกวางอันดับในฐานะเมียน้อยที่สามีไม่ค่อย ยอมส่งเสียเลี้ยงดู  ถึงจะขายได้ก็เพียงกระผีก และที่เลวร้ายที่สุดก็คือ  ไม่ ได้มีการลงทุนทางด้านการซัปพอร์ตลูกค้าอย่างจริงจัง “พนักงานขณะนั้น นอกจากผู้จัดการแผนก  เลขา  คนเก็บไฟล์เอกสาร 3 คน และแผนกช่างอีก 11 คนแล้ว  ไม่มีเจ้าหน้าที่ด้านอื่นอีกเลย  เซอร์วิสเซน เตอร์ถึงจัดให้อยู่ในแผนกคอมพิวเตอร์  แต่เขาก็ถือว่าเขาเป็นอิสระ  หน้าที่ หลักก็คือซัปพอร์ตงานของซัมมิทและโรงกลั่นให้ดีที่สุด  คนอื่นไม่เกี่ยว   ลูกค้ารายอื่นไม่สน”   แหล่งข่าววงในคนหนึ่งเล่าถึงสถานการณ์ในช่วงเริ่มต้นจนถึงก่อนหน้าจะแยก ออกมาตั้งเป็นบริษัทเอกเทศ หลัง 14 ตุลาคมปี 2516  จากเหตุการณ์ซึ่งทำให้เกิดการผันผวนทางการ เมืองอย่างพลิกฝ่ามือ  ซี  เจ  ฮวง  คงจะเริ่มคิดแล้วว่า  ธุรกิจที่เขาจับอยู่ใน ประเทศนี้  ล้วนแยกไม่ออกกับความผันแปรของทิศทางการเมือง  เขาเริ่ม ไม่แน่ใจว่า  ใครจะขึ้นมาเป็นใหญ่ในประเทศนี้  และคนที่ขึ้นมาใหญ่นั้น จะ เอาอย่างไรกับเขาและกิจการของเขา  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บริษัท ซัมมิท อินดัสเทรียลซึ่งถือสัมปทานโรงกลั่นบางจาก ช่วงปี 19 ถึงปี 20  ความพยายามที่จะแยกแผนกคอมพิวเตอร์ออกมาเป็น บริษัทต่างหากก็ค่อยๆ เริ่มขึ้นและสำเร็จลงเมื่อต้นปี 2521  แน่นอนว่าสิ่งที่ จะต้องติดตามมาก็คือ  พนักงานจำนวนหนึ่งของแผนกที่จะต้องแยกตัวออก มาเสียความรู้สึกอย่างแรง  พวกเขาไม่มั่นใจว่า  เมื่อแยกออกมาแล้วจะดี กว่าอยู่กับซัมมิท อินดัสเทรียลซึ่งมียอดขายปีละเป็นหมื่นๆ ล้านบาทได้ อย่างไร  ผู้จัดการแผนกเป็นคนหนึ่งที่เปิดหมวกอำลาไม่ยอมรับตำแหน่งผู้ จัดการทั่วไปอันสุดแสนจะมีเกียรติ “ไม่ค่อยมีใครเข้าใจในการตัดสินใจของฮวง  เมื่อผมพบฮวงครั้งแรก  เขา เน้นคำพูดหนึ่งซึ่งผมจำได้สนิทใจจนถึงทุกวันนี้  คือเขาเน้นว่า  ยูต้องยืนให้ ได้บนขาของตนเองนะ  เราดีลกับรัฐบาล  เรามีโพลิติก พรอบเบรม  ดังนั้น   ยูจะต้องยืนของยูให้ได้” อมร  ถาวรมาศ  กล่าวในตอนหนึ่ง  และถ้าฮวงยังไม่ตัดสินใจทิ้งเมืองไทย ไปทำมาหากินที่อื่น  เขาอาจจะดีใจเป็นอย่างยิ่งก็ได้  ที่มีคนทำให้ความ ตั้งใจของเขาเป็นจริงขึ้นมาแล้ว  แต่นี่เสียดายที่....... “ตอนนี้นายฮวงแกก็ยังถือหุ้นอยู่  ยังมีตำแหน่งเป็นประธานกรรมการคน หนึ่ง  แต่ไม่เคยแวะเข้ามาดูหลายปีแล้ว” คุณอมร กล่าวกับ “ผู้จัดการ” การตัดสินใจครั้งสำคัญ “ผมจบจากพณิชยการพระนคร  ทางด้านการขาย  พอจบก็เข้าทำงานกับ บริษัท ยิบอินซอย แผนกออฟฟิศ แมชชีน  อ้า.....ออฟฟิศ อิควิปเม้นท์   ขายพวกเครื่องบวกเลข  ยังไม่เป็นเครื่องอีเล็กทรอนิคอย่างปัจจุบันนี้หรอก   เป็นพวกเครื่องจักรกล  แล้วก็ตู้เซฟ    ตู้เอกสาร ไปจนถึงกล่องใส่ขยะ   ทุกอย่างที่เป็นของใช้สำนักงาน  ตอนนั้นประมาณปี 2506 – 2507 แรกๆ ก็ เป็นพนักงานขายฝึกหัด  ต่อมาก็เป็นเซลส์จริงๆ  ค่อยไต่เต้าขึ้นมา” คุณอมร ช่วยปูพื้นเมื่อ “ผู้จัดการ” เริ่มถามเข้าประเด็นว่า   เข้ามาเกี่ยวข้อง กับคอมพิวเตอร์อย่างไรและเมื่อใด “ต่อมาทางยิบอินซอยจะเอาคอมพิวเตอร์ยี่ห้อ เบอร์โร่ส์มาขาย  ผมก็เริ่มเข้า มาเกี่ยวข้อง” คุณอมร เล่าว่า  ช่วงนั้นเครื่องไอบีเอ็มติดตั้งเป็นเครื่องแรกที่จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย และธนาคารกรุงเทพฯ ก็ใช้คอมพิวเตอร์แล้ว “ดีลแรกที่เราได้มันมาก....เรียกได้ว่าเป็น “โปรเจ็คดำดิน”  คือ  เราไม่ยอม ประกาศว่าเราจะเอาคอมพิวเตอร์เบอร์โร่ส์เข้ามาขาย  เราติดต่อไปที่ธนาคาร กสิกรไทย  โปรโพสเบอร์โร่ส์เข้าไป  ทำกันเงียบที่สุด  ขนาดพนักงานในยิบ อินซอยก็ไม่รู้  จนกสิกรไทยโอเค  เราจึงประกาศออกมาเปรี้ยงเลย” และจากการที่ต้องทำ “โปรเจคดำดิน” ชิ้นแรกในชีวิตการขายคอมพิวเตอร์นี่ แหละ  ทำให้คุณอมรยอมรับว่า “มันทำให้ผมเข้าใจคอมพิวเตอร์ได้มาก  เพราะต้องอ่านเอง  ค้นคว้าเอง  จะ ไปถามใครก็ไม่ได้  เดี๋ยวความลับรั่ว  เลยต้องใช้ความพยายามที่จะทำความ เข้าใจอย่างมาก....มากกว่านั่งให้คนอื่นเขายัดๆ ความรู้เข้ามา” และที่มันกว่านั้นก็คือ  หลังจากดีลแรกนี้สำเร็จ  คุณอมรก็ถูกยิบอินซอยส่ง ไปเข้าคอสอบรมความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ของเบอร์โร่ส์ทันทีที่ ประเทศอังกฤษ “ว่ากันตั้งแต่  วัท อีส คอมพิวเตอร์ ทีเดียว  คนที่เข้าคอสก็ไม่เคยรู้เรื่อง คอมพิวเตอร์กันมาก่อน  ผมเองก็ไม่ได้รู้มาก  เพียงแต่ก่อนมาเข้าคอสก็ขาย คอมพิวเตอร์ตัวบะเริ่มเทิ่มไปแล้วหนึ่งเครื่อง......” มีภาษิตอยู่บทหนึ่งว่า  “การเริ่มต้นที่ดี  มักจะสำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง”  จากดี ลแรกที่ขายให้กสิกรไทย  เครื่องเบอร์โร่ส์ก็ทำท่าจะวิ่งฉิวพร้อมๆ กับความ รับผิดชอบของคุณอมร  ถูกยกระดับขึ้นเรื่อยๆ “ผมเป็นคนเดียวและคนแรกในตอนนั้น ที่ได้รับโปรโมทจากยิบอินซอยให้ ขึ้นมาเป็นไดเรคเตอร์ของบริษัทในเครือ  ทั้งที่ผมไม่เป็นคนที่ใช้นามสกุลยิบ อินซอย  ลายเลิศ หรือจูตระกูล” อย่างไรก็ตาม  เมื่อวันเวลาผันเปลี่ยนเพิ่มอายุให้ตัวเองมากขึ้นและมากขึ้น   วาระที่กล่าวคำอำลาก็มาถึง  สาเหตุของการตัดสินใจ  คุณอมรบอก ว่า  “อยากจะเก็บไว้กับตัว” “ผมอยู่ที่นั่นจนครั้งสุดท้ายรั้ง 3 ตำแหน่ง คือผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการ ของ บริษัท ไทยแลนด์คอมพิวเตอร์เซนเตอร์   เป็นดาต้าเซ็นเตอร์ของเบอร์โร่ส์   เป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดของเบอร์โร่ส์และเป็นผู้จัดการฝ่ายด้วย” ที่จริงก่อนจะตัดสินลาออก  แผนการในชีวิตที่วาดไว้นั้น  กำหนดว่าจะไปร่วม งานกับเบอร์โร่ส์ที่เมืองนอก  แต่เมื่ออ่านพบประกาศรับสมัครผู้จัดการทั่วไป ของบริษัท ซัมมิท  คอมพิวเตอร์ ในหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษฉบับหนึ่ง   คุณอมรก็ตัดสินยกเลิกกำหนดการเดิมที่อุตสาห์วางไว้อย่างคร่ำเครียดเสีย เฉยๆ อย่างนั้นแหละ ครั้นแล้ว  ในวันที่ 30 มิถุนายนปี 2521  ใบลาออกของคุณอมร  ถาวรมาศก็ ถูกยื่นไปถึงธวัช  ยิบอินซอย  พร้อมกับการประกาศในงานเลี้ยงที่ถือว่าเป็น การอำลาไปด้วยในตัวว่า   “ผมจะไปร่วมงานกับซัมมิท......” สิ่งที่คุณอมรจะต้องจดจำไปชั่วชีวิตก็คือ... ทุกคนที่เป็นเพื่อนร่วมงานร้องได้คำเดียวว่า  “ยี้...........” ............................................................................................................ ยังมีต่อนะครับ  .....  นี่เป็นมุมมองของสื่อในขณะนั้นครับ อมร  ถาวรมาศ amorntvm@hotmail.com จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 09:17:25

ความคิดเห็นที่ 28 เบื้องหลังการปลุกบริษัทที่เละ ให้ดีขึ้น จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 09:30:22

ความคิดเห็นที่ 29 ที่ปรึกษา "ผู้จัดการ" จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 10:10:58

ความคิดเห็นที่ 30 ตามอ่านทุกตอน ได้ทั้งความรู้และประโยชน์มากมาย ขอบคุณนะคะ จากคุณ : jomo (jomoland) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 10:31:18

ความคิดเห็นที่ 31 การปลุกบริษัทที่เละ จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 10:43:02

ความคิดเห็นที่ 32 แวะมาเก็บเข้าคลังก่อน เดี๋ยวตามมาอ่าน คริคริ จากคุณ : เฒ่าเจ้าอุบาย เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 13:58:46

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีครับไม่ได้เข้าห้องนี้นานเดี๋ยวต้องอ่านต่อ ขอบคุณครับ จากคุณ : d.hunt เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 13:59:52

ความคิดเห็นที่ 34 ตามมาอ่านคับ จากคุณ : นายยศ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 14:13:21

ความคิดเห็นที่ 35 ตามมาลงชื่อก่อนค่ะลุง ขอบคุณค่ะ ^________^ จากคุณ : มดแดง (mpl2004) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 14:14:04

ความคิดเห็นที่ 36 มาแว้วววววว ขอบคุณที่มาเคาะประตูถึงหลังบ้านครับ ^^ จากคุณ : SiTZ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 15:05:24

ความคิดเห็นที่ 37 โอ้ว ขอบพระคุณมากครับ ที่ไปตาม อ่านต่อละ่้จ้า ว่าแต่ ด้านการศึกษาของลุงแอ็ด เป็นไงบ้างครับ หายเครียดหรือยัง? แล้วก็ ตอนที่ 57 เปลี่ยน link เป็นอันนี้ด้วยจ้า http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2008/10/B7157506/B7157506.html เพราะตอนที่ 57 เข้าคลังกระทู้ไปเรียบร้อยแล้วครับ จากคุณ : saengchot เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 09:42:23

ความคิดเห็นที่ 38 แวะมาอ่านอีกรอบ ขอบคุณมากค๊าบบบ จากคุณ : หงส์น้อยแซ่เล็ก เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 17:34:37

ความคิดเห็นที่ 39 ดีครับลุงแอ็ด     ไม่ได้เข้ามานาน...แต่ผมก็ได้รับคำชวนให้มาอ่านอย่างสม่ำเสมอครับ ลุงแอ็ด..สุขภาพแข็งแรงดีนะครับ เศรษฐกิจแบบนี้ อย่าเจ็บไข้เจ็บตัวนะครับ มีความสุขนะครับ จากคุณ : มีสติ__ก็คิดได้ เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 19:45:09

ความคิดเห็นที่ 40   แวะมาติดตาม ตามเคยครับลุง จากคุณ : นักเรียนโข่ง เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 00:43:19

ความคิดเห็นที่ 41 สวัสดีคะ ติดตามอ่านต่อไป จากคุณ : สาวชนบท เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 11:31:13

ความคิดเห็นที่ 42 รอตอนต่อไปมาตั้งนานครับลุงแอ็ด สนุกสมกับที่รอคอยทีเดียวครับ อากาศเริ่มเปลี่ยนเยอะแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะครับ จากคุณ : bam-NY เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 52 04:52:20

ความคิดเห็นที่ 43 จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 63 ...ที่นี่ไฟกำลังไหม้.... ที่นี่ไฟกำลังไหม้ “ก่อนเข้ามาทำงาน ผมใช้เวลาสำรวจแล้ว 1 อาทิตย์  สำรวจโปรดักว่า เครื่อง ยูนิแวคนี่เป็นอย่างไร  สำรวจบริษัทว่าภาพพจน์ดีไหม  แล้วผมก็พบว่า  “ที่นี่ ไฟกำลังไหม้”  ลูกค้าบ่นอู้กันไปหมด  ไปถึงไหนก็มีคนบอกว่าจะคืนเครื่อง   ผมทราบดีว่า  มันจะต้องเป็นงานหนักอย่างยิ่งสำหรับผม  แต่ในอีกด้านหนึ่ง   ผมถือว่า  มันเป็นงานท้าทาย” “พอเข้ามารับงาน  ทั้งที่ผมขอเวลา 1 เดือน  แต่ผมก็มาทำงานทันที  เป็น 1 เดือนเต็มๆ ที่ไม่ได้เงินสักบาท  แล้วผมก็พบว่า  นอกจากผมแล้ว  ที่นี่ไม่มี อะไรสักอย่าง  ไม่มีเจ้าหน้าที่  ไม่มีคนซัปพอร์ต  มีแต่เซอร์วิส เซนเตอร์ ข้างล่างที่เขาอยู่เป็นเอกเทศ  ตัดขาดจากการบริหารของบริษัท  และไม่ได้ สนใจว่าจะเซอร์วิสลูกค้า  ข้างนอกก็ร้อนอยู่รุ่มๆ  ข้างในก็มีปัญหา” สิ่งเหล่านี้สำหรับบริษัทที่ต้องทำธุรกิจดีลละเป็นสิบๆ ล้าน  ถือว่าเป็นปัญหา ใหญ่หลวงเสียเหลือเกิน  และเมื่อต้องคำนึงถึงจารีตการบริหารแบบ ซี เจ ฮวง  ที่ไม่ค่อยมอบอำนาจให้ใครอย่างจริงจังแล้ว  สิ่งที่คุณอมรประสพใน ระยะเริ่มแรกที่เข้าไปบริหารงานนั้น  ต้องเรียกว่า  “ทั้งสุดหินและสุดโหด จริงๆ” “ยังโชคดี” ที่พอผมเข้ามา  ฮวงซึ่งใครมองว่าคบด้วยยากกลับให้อำนาจผมอย่างเต็มที่   ฮวงเจอผมก็บอกว่า “ยูทำงบค่าใช้จ่ายให้ไอดูหน่อย”  ผมรู้ดีว่า งบค่าใช้จ่าย ในความหมายของผู้ใหญ่คืออะไร  ผมก็ทำออกมาหนาสักนิ้ว  ในนั้นมีราย ละเอียดหมด  ตอบปัญหาที่เขาอยากรู้ทุกข้อ  พออ่านเสร็จ ฮวงบอกโอ เค  “ยูรันเดอะโฮลบิวสิเนส” แล้วจากนั้นฮวงก็ไม่เคยดูเลยว่า  ผมทำตามงบค่าใช้จ่ายที่ทำไปให้ดูหรือไม่ และจริงๆ แล้ว  ผมก็ทำโดยไม่ได้เบสออนเจ้าบัดเจทนั้นเลย  เรื่องมันอยู่ที่ ว่า  “เมื่อเจ้าของเขาไว้ใจ  เขาเชื่อมือเรา เขาก็มอบอำนาจให้เราจัดการเต็ม ที่” สำหรับการแก้ปัญหาซึ่งคุณอมรบอกว่า มีทั้งปัญหาข้างนอกอันได้แก่ ความ หมดอาลัยตายอยากของลูกค้า เนื่องจากไม่ได้รับบริการเลย  และปัญหา ภายในซึ่งต้องสร้างระบบระเบียบขึ้นมาใหม่จากไม่มีให้มีนั้น  เขาเล่าออกมา เป็นด้านๆว่า “ผมต้องวิ่งออกไปพบลูกค้าของผมทุกคน  สัญญาว่าทุกอย่างจะต้องดีขึ้น   ขอให้เขาอดทน  ให้เวลาผมหน่อย  มีลูกค้ารายหนึ่งตอนนั้นผมยังอยู่เบอร์โร่ ส์  พอเขาเปิดประมูล เขาประกาศเลยว่า “ยูนิแวคไม่ต้องเข้า”  ผมเองยังดีใจ ว่า หมดคู่แข่งไปอีกราย  อีกไม่นานผมเข้ามาอยู่ซัมมิท  ผมก็ไปพบเขา ใหม่  บอกเขาว่า  ผมมาอยู่ซัมมิทแล้วนะ  แล้วผมก็ได้ดีลนั้น  ปัจจุบันเขา เป็นลูกค้าที่แฮปปี้กับเรามาก” “สำหรับปัญหาภายใน  ผมเริ่มจากบัญชีก่อน  ถึงจะไม่ค่อยมีเรคคอร์ดก็ขอดู หลักฐานมากที่สุดเท่าที่จะมากได้  การดูบัญชีนี่ทำให้เราทราบถึงนโยบาย ของบริษัทเท่าที่ผ่านมาว่า  คุณขี้เหนียวไหม  ใจกว้างไหม  ดูจากการสต๊อค ของนี่เราก็พอทราบและทำให้เดินนโยบายแก้ปัญหาเข้าจุด  ต่อมาผมดูเปอร์ ซอนนอล ไฟล์  ศึกษาผู้ร่วมงานทุกคน  เริ่มทำความรู้จักแต่ละคน  สร้าง เทคนิคคอลซัปพอร์ต  แล้วก็ฟอร์มอัพเดอะคอมปะนี่” คุณอมรกล่าวว่า  ต้องใช้เวลากว่า 6 เดือน  ทุกอย่างจึงเริ่มเข้ารูปเข้าร่าง   และยืนผงาดขึ้นมาจนเท่าทุกวันนี้ ผมตั้งใจจะอยู่เพียง 2 – 3 ปี กับ “ผู้จัดการ”  คุณอมรบอกว่า  ความตั้งใจแรกสุดก่อนจะเข้ามาดำรง ตำแหน่งผู้บริหารสูงสุดที่ซัมมิทฯ นั้น “ผมตั้งใจว่าจะอยู่ซัก 2 ปี อย่างมากก็คงไม่เกิน 3 ปี  แต่ถึงบัดนี้  ผมอยู่มา แล้ว 5 ปี  และยังไม่มีวี่แววว่าจะขยับไปที่ไหน  ทั้งนี้ก็เนื่องจาก  มันยังมี ปัญหาที่ท้าทายผมอยู่ไม่ได้ขาด” “หลังจากบริษัทเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง  ได้เพื่อนร่วมงานมีฝีมือเข้ามาเพิ่ม   ทุกอย่างกำลังเดินหน้าไปด้วยดี  บริษัทแม่ ก็คือ บริษัท ซัมมิท  อินดัสเทรี ยลก็มีปัญหาเรื่องโรงกลั่นโดนยึดคืนในปี พ.ศ. 2524” เขากล่าวว่า  ถึงจะแยกตัวมาเป็นอิสระ  แต่ผลสะเทือนทางด้านขวัญกำลังใจ ทั้งต่อลูกค้าและพนักงานของบริษัทแล้ว  รุนแรงไม่เบา “ผมต้องตะเวนออกพบลูกค้า  ชี้แจงให้เขาฟังว่า  มันไม่เกี่ยวกัน  เจอหน้า ลูกค้านี่  ผมบอกเลยไม่ต้องรอให้เขาถาม  เพราะผมทราบดีว่า  เขาต้องถาม แน่  หลายเดือนทีเดียวกว่าที่ขวัญกำลังใจจะถูกเรียกกลับคืนมา” เท่านั้นยังไม่พอ......”ต่อมาพอพักหายใจได้อีกนิดหนึ่ง  ซัมมิท  ออยส์ก็เกิด ขายทรัพย์สินให้คาลเท็กซ์ขึ้นมาอีก ผมกับเพื่อนร่วมงานก็ต้องวิ่งออกไป อีกรอบ  ชี้แจงให้ลูกค้าฟังอีก  ถึงตอนนี้ก็เข้าสู่สภาพปกติ” สำหรับวันนี้   หลังจากฟันฝ่าปัญหานานาประการ  สิ่งที่เรียกว่าเป็นงาน ท้าทายของกรรมการผู้จัดการซัมมิท คอมพิวเตอร์ก็คือ... “ทำงานให้เข้าเป้าตามที่เราตั้งยอดขายไว้ในปีหน้าถึง 70 ล้านบาท  จากแฟกซิลิตี้ที่เรามีอยู่  เราไม่ได้หวังตัวเลขที่สูงกว่านั้น” สำหรับคนที่เคยฟันฝ่าจากสิ่งที่ไม่มีมาสู่มี  สภาพที่ดำรงอยู่ขณะนี้  แม้จะยัง ไม่ใช่ความปรารถนาสูงสุด  แต่ก็เป็นสิ่งที่อดภาคภูมิใจเสียมิได้  มิใช่หรือ ................................................................................................. จากนิตยสาร “ผู้จัดการ”  ฉบับเดือนกันยายน 2526 สัมภาษณ์โดย.....”คุณไพศาล  มังกรไชยา” ................................................................................................. ล้อมกรอบ ซัมมิทฯ เจาะบดท. ได้อย่างไร แม้ว่าการขายเครื่องเทอร์มินัลจำนวน 95 เครื่องของซัมมิท คอมพิวเตอร์ให้ เดินอากาศไทยที่เพิ่งเซ็นสัญญากันไปเมื่อต้นเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา จะมี มูลค่าแค่ 5 ล้านบาทเศษ  ขณะที่วงการขายเครื่องคอมพิวเตอร์ ระดับ “เมนเฟรม”  แต่ละดีลนั้น มักจะพูดกันเป็นสิบๆ ร้อยๆ ล้าน แต่ถ้าจะไม่ (แกล้ง) ลืมข้อเท็จจริงที่ว่า  ดีลนี้ซื้อขายกันแคชชี่...แคชชี่  ซึ่ง ไม่เคยปรากฏบ่อยนัก  แถมกว่าคู่แข่งรายอื่นๆ ในตลาดจะไหวตัวทัน  คุณ อมร  ถาวรมาศ เอ็มดี. ของซัมมิทฯ ก็ยิ้มเผล่จับมือเซ็นสัญญากับพลอากาศ เอกประยุทธ  ประจวบเหมาะ  เอ็มดี. ของการบินไทยสบายไปแล้ว ก็คงจะต้องยอมรับกันว่า “ยุทธการดำดิน” เที่ยวนี้  สร้างความฮือฮาให้กับวง การเป็นอย่างยิ่ง  เพื่อนๆ ในวงการและคนช่างสอดรู้สอดเห็น เมื่อมีอันจะ ต้องพบปะสังสรรค์กับคุณอมร หรือพลพรรคพวกชาวซัมมิทฯ จึงต้องพกคำ ถาม “เอ๊ะ......ทำได้อย่างไรครับ”  ติดตัวไปด้วยเสมอ “ผู้จัดการ” ก็ด้วยละ “เรื่องมันยาว......”  กับ “ผู้จัดการ”  คุณอมร  เริ่มต้นเล่าถึงเบื้องหลังด้วย ประโยคนี้ “ทาง บดท. เขาอยากมีเครื่องคอมพิวเตอร์ใช้  เฉพาะหน้าที่เกี่ยวกับการ สำรองที่นั่ง  เขาก็ติดต่อไปทางการบินไทยในฐานะพี่ใหญ่ ที่มีประสบการณ์ ด้านนี้มาก่อนเพื่อช่วยให้คำแนะนำ.....อืม.....ปัจจุบันการบินไทยใช้ ระบบ “ไอพา” ของเครื่องไอบีเอ็ม”  หยุดจิบน้ำเปลี่ยนนิสัยนิดหนึ่งพอเป็น พิธี  ก่อนเค้นความหลังต่อ “ที่นี่เราเองก็ทำงานกับการบินไทยมานาน  ประมาณ 5 ปีแล้วมั้ง....ก่อนที่ยูนิ แวคที่ฮ่องกงจะขายเครื่องคอมพิวเตอร์ระบบใหญ่โตให้คาเธ่ย์  แปซิฟิก เสีย อีก  ตอนนั้นเราเตรียมเสนอเครื่องยูนิแวคระบบใหญ่โตไม่แพ้กันให้การบิน ไทย  ว่ากันเป็นร้อยๆ ล้านทีเดียวละ  แต่เจ้ากรรม  บังเอิญจริงๆ ตอนนั้นการ บินไทยเขามีไฟแนนเชียล  พรอบเบรม  ดีลนี้จึงพับไป  แต่ก็สัมพันธ์กันดี ตลอดมา” ถึงตอนนี้ คุณอมรถือโอกาสขยายความประชาสัมพันธ์ด้วยเสร็จว่า... “สเปอรี่  ยูนิแวคที่ซัมมิท คอมพิวเตอร์เป็นตัวแทนจำหน่ายแต่ผู้เดียวใน ประเทศไทยนั้นน่ะ  โปรเฟสชั่นนอลมากในด้านแอร์ไลน์ “ที่บริษัทแม่ที่อเมริกา  เรามีทีมเฉพาะด้านนี้กว่า 300 คน เราประสบความ สำเร็จมาก...”   คุณอมรเน้น   “ตอนแรกพอเราทราบความต้องการของ บดท. เราก็เสนอเครื่องเมนเฟรม เข้าไปด้วยเหมือนกัน  ก็เป็นร้อยล้านละ  ทาง บดท. เขาก็ต้องตัดสินใจว่า จะเอาระบบของเรา หรือว่าจะใช้ระบบไอพาของการบินไทยซึ่งมีอยู่แล้ว  ถ้า จะใช้ของการบินไทย  ก็เพียงเอาเทอร์มินัลมาลิ้งค์เข้าไป  คุยกันไปคุยกัน มาอยู่เกือบปี  บดท. เขาก็ตัดสินใจใช้ระบบของการบินไทย” เรื่องของเรื่องคงไม่จบลงอย่างเศร้าสลดอย่างนั้นหรอก  เพราะ....... “ก็ยังดีที่การบินไทยเขาแนะนำ บดท. ว่า  เครื่องเทอร์มินัลที่จะใช้  ควร พิจารณาใช่ของเรา  เพราะการบินไทยเขาเคยทดลองใช้แล้ว เขาก็พออก พอใจ” เราจึงฟันมาได้ 5 ล้านบาทเศษๆ  ตอนหลังนี่คุณอมรไม่ได้พูด  แต่ “ผู้ จัดการ”  ช่วยสรุปให้เสร็จ ที่จริงก็ใช่ว่า  เทอร์มินัลยูนิแวคของซัมมิทฯ จะถูกเสนอเข้าไปโดดๆ โยไร้คู่ แข่ง  คุณอมรบอกว่า “นอกจากเราแล้ว  ยังมีอีกยี่ห้อหนึ่ง แต่เราเสนอถูกกว่า  เอาไปให้ลองใช้ แล้วคนซื้อก็พอใจ  เราก็ได้มา....” เบื้องหลังก็มีด้วยประการละฉะนี้ ................................................................................................. ทั้งหมดนี้  เป็นบทความที่ลงในนิตยสาร “ผู้จัดการ”  เมื่อเดือนกันยายน 2526  เมื่อ 24 ปีที่ผ่านมา จนถึงเวลาบัดนี้  ข้อเขียนนี้ก็ยังพอจะเป็นบทเรียนให้นักขายสมัยใหม่ได้รับรู้ ว่า  “ถึงแม้ลูกค้าจะไม่ซื้อของเรา  อย่างการบินไทย  แต่การทำให้ลูกค้าพอ ใจ  และรู้จักคำว่า “แพ้” เสียบ้าง....ก็จะทำให้ลูกค้าจะแนะนำสินค้าของเรา ทันทีเมื่อมีโอกาส” ไม่ใช่ “พอแพ้...ก็ฟ้อง  แพ้ก็ฟ้อง”....หรือ “แพ้ไม่เป็น”  เหมือนอย่างที่เป็น อยู่ทุกวันนี้ อมร  ถาวรมาศ Amorntvm@hotmail.com จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 52 22:00:03

ความคิดเห็นที่ 44 เซ็นสัญญา ซื้อเทอร์มินัล กับปริษัท เดินอากาศไทย จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 52 22:10:57

ความคิดเห็นที่ 45 บริษัท เดินอากาศไทย เปิดอาคารใหม่ จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 52 22:12:49

ความคิดเห็นที่ 46 สวัสดีครับ ลุงแอ๊ด มาโหวตให้แล้วครับ  สบายดีนะครับผม จากคุณ : MASTERSMITH เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 52 22:42:48

ความคิดเห็นที่ 47 สวัสดีครับลุงแอ๊ด และมาสวัสดีสมาชิกที่ติดตามทุกท่านครับ จากคุณ : seto16 เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 52 12:29:59

ความคิดเห็นที่ 48 ตามมาโหวต อิอิ จากคุณ : saengchot เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 12:45:02

ความคิดเห็นที่ 49 อ่านแล้วได้ความรู้ดีครับลุงแอ็ด ชอบเรื่องคุณแก้วจังครับ จากคุณ : ปัจเจกชน เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 52 17:29:03

ความคิดเห็นที่ 50 เก็บเข้าคลัง..ด้วยนะให้ค๊าบ. จากคุณ : คนบ้านสามขา101ฯ. เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 52 09:50:28

ความคิดเห็นที่ 51 เข้ามารายงานตัวครับ  ฮิ ๆ จากคุณ : anuwat_nu เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 52 22:29:51

ความคิดเห็นที่ 52 จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอน 64 นักบริหารชี้ อีก 20 ปีมีคอมพิวเตอร์ใช้กันทุก คน   อนาคตสำนักงานไม่ต้องใช้กระดาษ นักบริหารระดับกรรมการผู้จัดการ บริษัทตัวแทนคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่ กล่าวถึงตลาดคอมพิวเตอร์ในปัจจุบันกำลังเป็นที่แพร่หลาย  จนคาดว่าทั่ว โลกจะมีคอมพิวเตอร์ใช้กันทุกคนในอีก 20 ปีข้างหน้า  ส่วนสำนักงานใน อนาคตจะพัฒนาถึงขั้น  ออฟฟิตโอโตเมชั่น  ใช้จอเทอร์มินัลแทนกระดาษ ทั้งนี้จากการเปิดเผยของนายอมร  ถาวรมาศ  กรรมการผู้จัดการ  บริษัท ซัมมิท  คอมพิวเตอร์  ซึ่งเป็นตัวแทนจำหน่ายคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่ (Large Scale) ยี่ห้อ Sperry Univac ว่า  ตลาดคอมพิวเตอร์ของไทยใน ปัจจุบันกำลังเป็นที่นิยมมาก  เพียงระยะ 10 ปี  เพิ่มยอดตัวแทนจำหน่าย จาก 10 กว่าราย เป็น 100 กว่าราย  ทั้งนี้เป็นพระสาเหตุหลายประการคือ   ราคาที่ถูกลงอย่างมาก  จากราคาเป็นล้านเหลือเพียงหมื่นกว่าบาท  การที่มี คนรู้จักมากขึ้น  กล้านำมาใช้ในกิจการของตนก็ทำให้คอมพิวเตอร์แพร่ หลาย  “และสิ่งที่สำคัญคือ  คอมพิวเตอร์ทำให้การทำงานเพิ่มประสิทธิภาพ มากขึ้น  จึงมีการแข่งขันกันสูงมาก  ทั้งระดับภายในประเทศและระดับชาติ   บริษัทใดที่มีการนำคอมพิวเตอร์มาใช้ ก็จะได้เปรียบชาวบ้าน  ในแง่ของ ความแม่นยำ  ความมีประสิทธิภาพ  การลดต้นทุน  การผลิตให้ต่ำที่สุดและ สามารถกำหนดราคาสินค้าในราคาที่ดีและเหมาะสมด้วย” ไม่เฉพาะเอกชนเท่านั้นที่มีการตื่นตัวขวนขวายหาคอมพิวเตอร์มาใช้  แม้แต่ ภาครัฐบาลก็มีการนำคอมพิวเตอร์มาใช้ในราชการเช่นกัน  เช่น  กระทรวง ศึกษาธิการ  กระทรวงเกษตรและสหกรณ์การเกษตร  กรมศุลกากร ฯลฯ   ซึ่งตลาดต่างประเทศเอง  ก็มีใช้กันทุกระดับ  ทั้งบริษัทห้างร้านและส่วน ราชการ สำหรับแนวโน้มในอนาคต  นายอมรกล่าวว่า  “ไม่คิดว่าจะเป็นแฟชั่นที่นิยม กันช่วงหนึ่งแล้วหันไปนิยมอย่างอื่น คอมพิวเตอร์จะเหมือนเครื่องบวกเลข  ที่ นิยมกันมาก  จนกลายเป็นสิ่งจำเป็นไปแล้ว  บางคนอาจจะมีถึง 3 เครื่อง   อย่างผมมีถึง 5 เครื่อง  ใครไม่มีเครื่องคิดเลขใช้กลายเป็นคนเชยไป ทั้งที่ เมื่อ 20 ปีที่แล้วก็มีใช่เฉพาะบริษัทใหญ่ๆ เท่านั้น  คอมพิวเตอร์ก็จะอยู่ใน ลักษณะเดียวกันและคาดว่า  อีก 20 ปีข้างหน้าจะมีคอมพิวเตอร์ใช้กันถ้วน หน้าทุกตัวคน” ทางด้านบริษัท ซัมมิทคอมพิวเตอร์เอง  ซึ่งปัจจุบันจำหน่ายเฉพาะเครื่อง คอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่  เริ่มหันมาสนใจที่จะจำหน่ายเครื่องคอมพิวเตอร์ ขนาดไมโครหรือที่รู้จักกันดีว่า “เพอร์ซันแนล  คอมพิวเตอร์  (Personal Computer)  เพราะตลาดในไทยตื่นตัวกันสูงมาก  “ตอนนี้เรากำลังศึกษา ข้อมูลอยู่  ดูว่าควรจะนำมาขายหรือไม่  ในราคาเท่าไหร่”  นายอมรกล่าว กับ “หญิงยุคใหม่”  พร้อมกับเพิ่มเติมว่า  บริษัท ซัมมิทคอมพิวเตอร์   จำหน่ายเครื่องขนาดใหญ่มา 14 ปี  จึงถนัดแต่เครื่องขนาดใหญ่  บุคลากรที่ มีอยู่ก็ชำนาญเฉพาะด้านนี้   อีกอย่างหนึ่งก็คือ  การขายเครื่องคอมพิวเตอร์ ต้องประกอบด้วยเทคนิคการบริการ  การซ่อมบำรุง  ทำซอฟแวร์  การแนะ นำลูกค้าใช้เครื่องให้ถูกวิธีและมีประโยชน์  ซึ่งในการนี้  จะต้องมีทุนจำนวน มาก “ในสภาวการณ์ที่มีการแข่งขันกันสูงมากในปัจจุบัน  เราไม่แน่ใจว่าจะคุ้มค่า กับการลงทุนหรือไม่  ต้องดูบุคลากรของเราด้วยว่า พร้อมหรือไม่  และมี เวลามั้ย ก่อนที่จะตัดสินใจลงไปลุยกับเขา”  นายอมรกล่าว สำหรับความนิยมชนิดของคอมพิวเตอร์ในอนาคต  นายอมรเปิดเผยว่า  จะมี การนิยมใช้คอมพิวเตอร์ในสำนักงานมาก  ซึ่งเรียกว่า  ออฟฟิศ  ออโตเม ชั่น  “ต่อไปทั้งผู้จัดการ  เลขาฯ และเสมียนในบริษัท  จะมีเฉพาะเทอร์มินัล ประจำโต๊ะเพียงตัวเดียว    ไม่ต้องใช้กระดาษ  การสั่งงานก็จะสั่งผ่านจอ เทอร์มินัล  ไม่ว่าจะเป็นการเข้าไฟล์  การพิมพ์จดหมาย  การนัดหมายการ ประชุม ฯลฯ  จะใช้เทอร์มินัลเพียงอย่างเดียว  โดยมีโพรเซสเซอร์เป็นตัว ควบคุมกลาง  ซึ่งปัจจุบันก็มีใช้กันบ้างแล้วส่วนหนึ่ง คือเวอร์ดโพรเซ สเซอร์”  นายอมรกล่าวในที่สุด ................................................................................................. ลุยข่าวสำนักงาน.....“จากอดีตมือกลอง มาเป็นผู้จัดการขายคอมพิวเตอร์” คนๆ นี้ไม่ยอมบอกอายุ  ไม่ยอมรับว่าตัวเองแก่ แต่ข้อเท็จจริงที่แน่แท้คือ   เขาเริ่มอาชีพด้วยการเป็นมือกลองวงสริง  ชื่อ  “เธอะ ฟอร์จูน”  เมื่อ 20 กว่า ปีมาแล้ว   เขาจบการศึกษาจากพณิชยการพระนคร  นางเลิ้ง  ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ คอมพิวเตอร์อีกนั่นแหละ เป็นนักดนตรีอยู่ 4 – 5 ปี  ก็เล็งเห็นความเที่ยงแท้ของความเป็นนักดนตรีไส้ แห้ง  จึงเปลี่ยนอาชีพมาเป็นพนักงานขายที่บริษัท ยิบอินซอย จำกัด  ได้เงิน เดือนๆ ละ 650 บาท  และก็ทำงานด้านการขายมาตลอด 20 ปี จนปัจจุบันเป็นกรรมการผู้จัดการ บริษัท ซัมมิท คอมพิวเตอร์ จำกัด ได้ในที่ สุด มันเป็นยังไงมายังไง  ตัวของเขาเองก็บอกไม่ได้  รู้แต่ว่าชะตาชีวิตคงลิขิต มาให้ต้องเรียนรู้เรื่องคอมพิวเตอร์ เพื่อช่วยเหลือคนอื่นๆ ที่อาจซัดเซพเนจรหลงมาอยู่ในวงการเรื่องเทคนิคที่ ละเอียดอ่อนอย่างนี้โดยมิได้มีพื้นความรู้มาก่อน  เขาจึงเขียนหนังสือ “พูด จาประสาคอมพิวเตอร์”  ลงในนิตยสาร “จัตุรัส” ก่อน  และปัจจุบันได้รวบ รวมพิมพ์เป็นเล่ม พูดแค่นี้  คนที่ไม่รู้จักซัมมิท คอมพิวเตอร์ก็คงรู้แล้วว่า เขาคนนี้ชื่อ “อมร  ถาวรมาศ” กรรมการผู้จัดการซัมมิท คอมพิวเตอร์ บริษัทขายและให้เช่าคอมพิวเตอร์ ระบบ “ยูนิแวค” ซึ่งแต่ดั้งเดิมเป็นแผนกหนึ่งของบริษัท ซัมมิท อินดัสเตรี ยล (ปานามา) จำกัด  ที่มีคนชื่อ  ซี.เจ.ฮวง เป็นประธาน ซัมมิท คอมพิวเตอร์ได้แยกตัวออกจาก ซัมมิท  อินดัสเตรียล (ปานามา) ใน ปี 2521 ด้วยเหตุผลใหญ่ๆ สองประการ  คือ  “ความคล่องตัวในการบริหาร   และอีกประการหนึ่ง เพื่อชิ่งตัวเองออกจาก ซัมมิท อินดัสเตรียล (ปานามา) ที่หลวมตัวเข้าไปหลงอยู่ในวงการเมือง” การชิ่งตัวออกครั้งนี้  นับเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง  เพราะหลังจากนั้นอีกไม่ นาน  คนชื่อ “ซี.เจ.ฮวง”  ก็มีเรื่องกับรัฐบาล จนถูกยึดโรงกลั่นในที่สุด และต่อมาอีกไม่นาน  ซัมมิทก็ต้องขายกิจการปั้มน้ำมันที่มีอยู่ทั่วประเทศให้ คาลเท็กซ์ไป  ซัมมิท คอมพิวเตอร์จึงยังอยู่รอดพ้นปากเหยี่ยวปากตะเข้ ปากกามาจน “คุณอมร ถาวรมาศ” ได้เป็นผู้จัดการนี่แหละ อ๋อ  แน่นอน ประธานของบริษัทก็ยังเป็นคนที่ชื่อ ซี.เจ.ฮวง เมื่อเรากระซิบถามคุณอมรว่า  “ซี.เจ.ฮวง ตอนนี้อยู่ไหน” คุณอมรก็มองซ้ายมองขวา  ก่อนจะกระซิบกระซานกับเราว่า “นั่นซิ  ผมก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนเหมือนกัน” ................................................................................................. ลงในหนังสือพิมพ์ “หญิงยุคใหม่” วันที่ 16 – 22 กันยายน 2526 อมร  ถาวรมาศ amorntvm@hotmail.com จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 08:31:43

ความคิดเห็นที่ 53 โรงกลั่นน้ำมันบางจาก จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 08:38:02

ความคิดเห็นที่ 54 เครื่องเมนเฟรม "สเปอรี่ ยูนิแวค" จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 08:40:17

ความคิดเห็นที่ 55 1100 CPU จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 08:42:07

ความคิดเห็นที่ 56 ดิสแพค จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 08:45:27

ความคิดเห็นที่ 57 Console จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 08:46:34

ความคิดเห็นที่ 58 0770 Printer จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 08:47:41

ความคิดเห็นที่ 59 หญิงยุคใหม่ 1 จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 09:28:20

ความคิดเห็นที่ 60 หญิงยุคใหม่ 2 จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 09:29:49

ความคิดเห็นที่ 61 หญิงยุคใหม่ 3 จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 09:30:44

ความคิดเห็นที่ 62 หญิงยุคใหม่ 4 จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 09:32:19

ความคิดเห็นที่ 63 หญิงยุคใหม่ 5 จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 09:34:09

ความคิดเห็นที่ 64 หญิงยุคใหม่ 6 จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 09:34:56

ความคิดเห็นที่ 65 The Fortune จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 09:45:50

ความคิดเห็นที่ 66 The Fortune 2 จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 09:47:17

ความคิดเห็นที่ 67 สวัสดีครับ เพื่อนๆ ที่รักทุกท่าน "ลุงแอ็ด" กำลังทำ PR อย่างรุนแรง....โดยคิดเอง ทำเอง ไม่มีใครวางแผนให้  ทำไปตามมีตามเกิด  เพราะ "เป็น ความอยู่รอดของบริษัท" โดยการเริ่มที่ "หญิงยุค ใหม่" ทราบไหมครับว่าทำไม...ลุงแอ็ดต้องเริ่มที่ "หญิงยุค ใหม่" ก่อน.............. จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 09:55:44

ความคิดเห็นที่ 68 สวัสดีครับ ลุงแอ๊ด ไมไ่ด้เจอกันนานเลย ช่วงนี้ผมอยู่ที่โฮจิมินห์ตลอดเลย สี่เดือนกลับทีครับ จากคุณ : คนบ้านฉาง เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 52 12:32:10

ความคิดเห็นที่ 69 สวัสดีอีกทีค่ะลุง ^^ คาดว่าน่าจะเป็นเพราะผู้หญิงมีปากเสียงในการทำงานมากขึ้น สามารถโน้มน้าวให้ผู้บริหารของบริษัทเห็นความสำคัญของสิ่งต่างๆได้ดีกว่าผู้ชาย ทั้งมีความละเอียดอ่อน มุ่งมั่น ตั้งใจที่จะศึกษาสิ่งใหม่ๆอยู่เสมอ และน่าจะเป็นช่วงเปลี่ยนยุค ที่ผู้หญิงสามารถทำงานหลายๆอย่างได้ทัดเทียมผู้ชาย ... จากความรู้... สึกล้วนๆเลยค่ะ จากคุณ : มดแดง (mpl2004) เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 14:37:32

ความคิดเห็นที่ 70 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:34:38

ความคิดเห็นที่ 71 ขอบคุณที่ส่งมานะคะ จากคุณ : bobby_bee เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 52 17:17:13

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณค่ะลุงแอ็ด โหวตด้วยค่ะ จากคุณ : yanet เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 52 09:16:06

ความคิดเห็นที่ 73 จากเซลส์แมนสู่เอ็มดี ตอนที่ 65 สัมภาษณ์  คุณอมร  ถาวรมาศ -   กรรมการผู้จัดการ บริษัท ซัมมิท คอมพิวเตอร์ จำกัด  ผู้แทนจำหน่าย คอมพิวเตอร์ Sperry Univac จาก นสพ. มาตุภูมิธุรกิจ, ฉบับลงวันที่ 22 – 28 สิงหาคม 2526 มาตุภูมิธุรกิจ  :  เบื้องต้นนี้ ขอให้ท่านช่วยให้คำนิยามที่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่อง คอมพิวเตอร์ว่ามีความแตกต่างจากอุปกรณ์เครื่องไฟฟ้าอย่างไร  เพราะ ทราบว่า  เรามีปัญหาเกี่ยวกับคำนิยามและพิกัดอัตราศุลกากรที่ยังไม่ชัดเจน อมร  :  ก่อนอื่น ผมอยากจะเล่าให้ฟังก่อนว่า ที่บอกว่ามันมีข้อสรุปไม่ได้ มันขึ้นอยู่กับอัตราพิกัดศุลกากร  พิกัดอัตราขาเข้าซึ่งมี  อัตราขาเข้าพิกัด อัตรา 84.52 ถ้าจำไม่ผิด  พูดเกี่ยวกับเครื่องจักรคำนวณ  เช่น  เครื่องเจาะ บัตร หรืออุปกรณ์ต่างๆ มันไม่มีคำว่า “คอมพิวเตอร์” ในนั้น  เพราะฉะนั้น ตอนแรกในการสั่งเครื่องเข้ามาเมื่อ 19 ปีที่แล้ว  มีแต่เครื่องจักรคำนวณ   เครื่องจักรทำบัญชี  คำว่าคอมพิวเตอร์ไม่ได้ใช้กันในสมัยนั้น  เราก็ตั้งพิกัด ขึ้นมาเพื่อเก็บภาษีในอัตรานี้ ตอนหลังคอมพิวเตอร์เข้ามากันเยอะ แต่ทางศุลกากรไม่ได้ใส่คำที่เกี่ยวกับ คอมพิวเตอร์เข้าไป  ทำให้มันเกิดไม่มีคำนิยามเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ในตอน หลังนี้ ใครๆ ก็ใช้ว่า “คอมพิวเตอร์” อะไรๆ ก็คอมพิวเตอร์  ในขณะเดียวกัน คอมพิวเตอร์ก็มีอยู่หลายแบบ  คอมพิวเตอร์ที่ใช้สำหรับงานควบคุม (Control) ทางด่วน  ควบคุมเครื่องจักรในโรงงาน  คอมพิวเตอร์ที่นำมาใช้ใน นาฬิกา  ในตู้เย็น  ใช้ในการบริหารงาน  เช่น  คอมพิวเตอร์ที่ใช้ในธนาคาร   ในบริษัทเช่นเช่นทำบัญชีอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะ ความจริง ศัพท์คำว่า “คอมพิวเตอร์”  เป็นศัพท์ที่เรายอมรับมาใช้ในตอน หลัง  บางคนเรียกว่า “เครื่องสมองกล”  บางคนก็เรียก “เครื่อง คนานับ” บ้าง  “เครื่องประมวลผล” บ้าง  บางคนเรียก “เครื่องประมวล ข้อมูล” ต่างคนต่างตั้งชื่อเรียกกันขึ้นมา  ผมคิดว่าถ้าใช้คอมพิวเตอร์ทับศัพท์ ก็น่าจะตรงตัวดีกว่า เพราะใครๆ ก็ใช้กัน มาตุภูมิธุรกิจ  :  แล้วมันจะแยกกับเครื่องมือคำนวณอย่างไร เพราะคำ ว่า “Computer” แปลว่าเครื่องคำนวณ อมร  :  คือถ้าเอาตามความเข้าใจกันนะครับ  เครื่องคำนวณเลขมันก็คำนวณ ได้  มันมีการเก็บ Memory ได้  นอกจากคำนวณแล้ว มันยังแสดงออกเป็น ตัวเลข ตัวหนังสือได้  อันนี้เครื่องคอมพิวเตอร์ก็ทำได้  ฉะนั้นเครื่อง คอมพิวเตอร์กับเครื่องคำนวณถ้าถามว่ามันต่างกันตรงไหน  ก็อาจจะพูดได้ ว่า  เครื่องคอมพิวเตอร์ก็คือเครื่องคำนวณเลขที่มีประสิทธิภาพมากกว่า  คือ เก็บได้มากกว่า  บวกลบคูณหารก็ได้เร็วกว่าหลายร้อยเท่า  สามารถแสดงผล ออกมาได้ในหลายๆ รูปแบบ  เช่น  ในรูปของกราฟ  ในรูปตัวเลข  ตัวพิมพ์ หรือการส่งข้อมูลไปทางสายโทรศัพท์ออกไปที่อื่น   อย่างถ้าเป็นเครื่องคำนวณเลข  เราก็กดๆ เข้าไป  คุณอยากจะเอา 12 คูณ 5 คุณก็กด 12  กดคูณ แล้วกด 5  แต่วิธีการของคอมพิวเตอร์  จะใส่ข้อมูล ด้วยวิธีการหลายวิธี  ใส่แบบวิธีใช้มือกด  ใส่ในรูปของเทปที่เข้ามา  ใส่บัตร ในเครื่องอ่านบัตรเป็นต้น พูดถึงโปรแกรม (Program) คอมพิวเตอร์ก็อาจทำโปรแกรมได้มากกว่า  ใช้ ได้สารพัดอย่าง  ใช้ในการคำนวณก็ได้  ทำบัญชีเงินเดือนก็ได้  ทำงบกำไร ขาดทุนก็ได้  คำนวณก่อสร้างตึกก็ได้  ถอดรูท (Root) ก็ได้มากกว่า  สมัย ก่อนคอมพิวเตอร์ต้องตัวใหญ่  ซึ่งตอนนี้ตัวยิ่งเล็กลง  เพราะฉะนั้น  ต่อไป เครื่องคอมพิวเตอร์จะเท่ากับเครื่องบวกเลข  หรือพูดง่ายๆ เครื่องบวกเลขจะ พัฒนาขึ้นไปจนมีความสามารถเท่ากับเครื่องคอมพิวเตอร์  ในอนาคตมันก็จะ เป็นเครื่องมือชนิดหนึ่งซึ่งสามารถให้ผลงาน ช่วยมนุษย์ได้หลายรูปแบบ   คือ อนาคตมันจะวิวัฒนาการมากขึ้น มาตุภูมิธุรกิจ  :  อยากถามเรื่องภาษีที่ร้องเรียนกัน  ในฐานะที่เป็นกรรมการ ประชาสัมพันธ์ของสมาคมคอมพิวเตอร์  เพราะบางคนอาจบอกว่า ที่เรียก ร้องกันเพื่อจะให้บริษัทที่ขายคอมพิวเตอร์ขายได้มากขึ้น อมร  :  อันดับแรก  เรื่องของการลดภาษีนี่นะฮะ  มันเริ่มมาจากในอเมริกา ในยุโรปที่เขาผลิตคอมพิวเตอร์ออกมามาก ก็เห็นคนใช้คอมพิวเตอร์กัน มาก  ทำให้เกิดผลประโยชน์ต่อประเทศชาติแล้วก็ทำให้เกิดวิวัฒนาการแข่ง กัน  คนไหนไม่มีคอมพิวเตอร์ใช้ก็ล้าหลัง  แนวความคิดนี้ก็กระจายมาอยู่ แถวบ้านใกล้เรือนเคียงกับเรา  อย่างเช่นในออสเตรเลีย  หรือใกล้บ้านเราขึ้น มาอีกก็มีสิงคโปร์  มาเลเซีย  อินโดนิเซีย  ฮ่องกง  อย่างในสิงคโปร์   รัฐบาลเขาส่งเสริมมากตั้งแต่เริ่มการศึกษา  เด็กทุกคนจะต้องเรียนรู้ คอมพิวเตอร์  หน่วยงานของรัฐทุกแห่งจะต้องใช้คอมพิวเตอร์  ซึ่งหน่วยงาน ของรัฐบาลเราเองนี่ก็มีนโยบายเดียวกัน  เนื่องจากคอมพิวเตอร์เป็นอุปกรณ์ ที่จำเป็นแล้วในบ้านเรา  และเราก็ยังใช้กันน้อย เทคโนโลยีสู้ชาวต่างประเทศ ไม่ได้  เราก็มีการสนับสนุนให้มีการใช้คอมพิวเตอร์กันมากขึ้น ที่นี้ บ้านเรามีอุปสรรคหลายอย่างคือ  หนึ่งขาดบุคลากร  สองขาดคนที่มี ความรู้ความเข้าใจ  และสุดท้าย สิ่งที่ขาดอย่างมากและเป็นอุปสรรคก็คือ   คอมพิวเตอร์มันแพง  เราก็ดูว่าทำไมมันแพง  ก็เพราะค่าภาษีมันแพง  ค่า ภาษีนำเข้าตก 33%  ค่าภาษีเทศบาล  ค่าภาษีการค้า รวมแล้วตกราว 45.15% ของราคา CIF  ในขณะที่บ้านใกล้เรือนเคียงเขาลดภาษีกันมากที เดียว  ฉะนั้นมันก็มีการพิจารณาเรื่องนี้  ให้มีการลดภาษีลงเพื่อจะได้ส่งเสริม ให้คนรู้จักใช้คอมพิวเตอร์กันมากขึ้น  แล้วคนที่ริเริ่มทำเรื่องนี้เป็นอันดับแรก ก็คือ สมาคมอุตสาหกรรมไทย  โดยนำเรื่องเสนอเข้าไปที่ กรอ.  (คณะ กรรมการร่วมภาครัฐบาล-เอกชน) ฝ่าย กรอ. เห็นว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับ นโยบายของรัฐ  ก็ส่งเรื่องนี้ให้ทางคณะกรรมการพิจารณานโยบาย ซึ่งเรียก ว่า NCC. ทาง NCC. ก็ส่งเรื่องมาให้สมาคมคอมพิวเตอร์  เพื่อจัดสัมมนาซาว เสียงว่า เขาคิดกันอย่างไร  สมควรลดไหม  ถ้าลดจะลดเท่าไหร่  ทางฝ่าย พ่อค้าคอมพิวเตอร์คิดว่าถ้าลดได้ก็เพราะว่า  หนึ่ง  เรารู้ว่าคอมพิวเตอร์มันมี ราคาถูกลงๆ ทุกวัน  สอง  ประเทศใกล้เคียงกับเรานี่เขาลดภาษีกันหมด แล้ว  คอมพิวเตอร์ตัวมันเล็กลงๆ มันก็หอบหิ้วได้ง่าย  ถ้าไม่ลด ก็อาจโดน ปัญหาเรื้อรังแบบ ทีวี วีดิโอ ที่หอบกันมาจากต่างประเทศ  เพราะฉะนั้น  ถ้า ส่งเสริมให้มีการใช้กันจริงๆ ก็ควรลดภาษีลงมา  เราก็ส่งเรื่องไปที่ กรอ. ก็ คิดว่าเขาคงจะเห็นด้วยในหลักการอันนี้  เข้าใจว่า  ขณะนี้อยู่ในระหว่างการ พิจารณาของคณะกรรมการประสานงานภาษี มาตุภูมิธุรกิจ  :  ถ้าหากเราใช้คอมพิวเตอร์มากขึ้น จะเกิดผลกระทบต่อ ปัญหาคนว่างงานอย่างไรหรือไม่ อมร  :  มันก็มีส่วนเกี่ยวข้อง  ไอ้ที่ไม่เกี่ยวเลยก็ไม่จริง  มีบ้าง  แต่ถ้าจะพูด ว่าคอมพิวเตอร์ทำให้คนว่างงาน  ผมคิดว่าไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น  ที่ว่าเกี่ยว ข้อง  เพราะว่าคอมพิวเตอร์เป็นเครื่องมือ ซึ่งมาช่วยอำนวยความสะดวก   อะไรที่เป็นงานที่ต้องทำแล้วทำอีก  เป็นงานที่ต้องใช้คนเป็นร้อยเพียงเพื่อจะ ได้ผลงานเท่าเดิม  เราก็จะมองคอมพิวเตอร์ซึ่งจะให้ผลงานที่ดีกว่าเดิมและ เร็วกว่าเดิมเป็น 10 เท่า  แต่ใช้งานเพียง 1 ใน 10 หรือ 1 ใน 20 หรือ 10 ใน 50 ของจำนวนเดิมมันก็คุ้มกัน แต่ในปัญหาเรื่องคนว่างงาน  ผมขอยกตัวอย่างดีกว่า  อย่างคุณในฐานะโรง พิมพ์  สมัยก่อนเราเรียงตัวพิมพ์ เราต้องเรียงทีละตัวๆ ตัวหัก เอาตัวใหม่มา เปลี่ยน พอเราเอาคอมพิวกราฟฟิคเข้ามาทำ  เราก็ไม่ต้องมีคนเหล่านั้นจริง ไหม  คนเหล่านั้นก็ต้องหายไป ไปทำอย่างอื่น  ถ้าจะถามว่าคนเหล่านั้นตก งานหรือเปล่า  คนเหล่านั้นอาจจะทำหน้าที่ ปรู๊ฟรี้ด (Proof read) คือตรวจ ปรู๊ฟแทน  หรือทำหน้าที่อย่างอื่นแทน ซึ่งความสามารถเหล่านั้น เขามีสิทธิ์ที่ จะทำได้ดีกว่า คนเราบางคน มีความสามารถที่จะทำอะไรได้ตั้งเยอะแยะ แต่เราก็ไม่ได้ทำ เพราะว่าจำเป็นต้องไปทำงานซ้ำซากอยู่  คนเขาจึงขาดโอกาส  อย่างที่ผม สมมุติเมื่อกี้  ถ้าเรามีคอมพิวกราฟฟิคเข้ามา  ไอ้คนนั้น  ต่อให้ตรวจปรู๊ฟเก่ง เท่าไหร่  หรืออ่านต้นฉบับเก่งยังไง ก็ต้องมาเป็นคนเรียงพิมพ์อยู่ดี เพราะเขา ไม่มีโอกาส  แต่เมื่อเครื่องไม้เครื่องมือพัฒนาขึ้น  คนเหล่านั้นก็ไปทำอย่าง อื่นได้  เพราะฉะนั้นถ้าจะถามว่า  คอมพิวเตอร์ทำให้คนตกงานไหม  ผมก็ ตอบได้ว่า  คอมพิวเตอร์อาจทำให้คนเปลี่ยนจากงานที่จำเจ  งานที่น่าเบื่อ หน่ายที่เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า  ทำให้คนมีประสิทธิภาพมากขึ้น  ใช้หัว สมองมากขึ้น  และเป็นงานที่ทำให้มีสตางค์มากขึ้น  ใช้ความสามารถตัว เองอย่างคุ้มค่ามากขึ้น  อย่างประเทศที่เขาเจริญแล้ว  เขาก็พยายามผลักดัน คนของเขาให้มีคุณภาพ เพื่อไปทำในสิ่งที่ดีกว่า  คนๆ นั้นก็ไม่ได้ตกงาน  แต่ เปลี่ยนไปทำงานที่ดีกว่า  พอจะเข้าใจใช่ไหม  ผมยกตัวอย่างให้เห็นง่ายๆ มาตุภูมิธุรกิจ  :  ตอนนี้ขอย้อนมาถามความคิดเห็นท่านว่า  ธุรกิจ คอมพิวเตอร์ตอนนี้เกิดกันมากเป็นดอกเห็ด  แข่งขันกันมาก  ไม่ทราบว่า ท่านมองผลดีผลเสียต่อธุรกิจด้านนี้อย่างไร จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 52 14:48:26

ความคิดเห็นที่ 74 อมร  :  อันดับแรก  ถ้าคุณรู้จักนิสัยคนไทย  คุณคงจะไม่แปลกใจเท่าไหร่ เพราะว่านิสัยคนไทยชอบเห่อ  ไม่ว่าจะเป็นกางเกงยีน  บูติค  อะไรต่อ อะไร  แต่ทีนี้เมืองนอกก็เห่อเหมือนกัน  คอมพิวเตอร์เป็นเครื่องอีเล็กโทร นิด  เป็นวิวัฒนาการที่ก้าวหน้ากว่า  คนก็ใช้มากขึ้น  สามารถลดต้นทุนลงมา ได้  ใครมีหัวในการผลิต สามารถจะประดิษฐ์ของใหม่ออกมาและลดต้นทุน ลงแล้ว  คุณภาพของสินค้าดีขึ้น  ผลิตได้มากขึ้น  ก็ควรจะใช้กัน  ฉะนั้นที่มี คนขายมากขึ้นก็ดี  ผู้ใช้จะได้เลือกมาก  อันนี้เป็นผลดี สำหรับผลเสีย  คอมพิวเตอร์มันไม่ใช่ขายแบบเครื่องเล่นเทป  เครื่องวีดิโอ   หรือแบบตู้เย็น  พัดลม  เพราะมันประกอบด้วยเทคนิควิชาการ  ฉะนั้นถ้าผู้ ซื้อ  ซื้อมาแล้ว  มีการคาดหวังว่าจะทำให้เกิดกำไร  เกิดความประหยัด  เกิด โน่น  เกิดนี่  แต่ถ้าคนใช้  ใช้ไม่เป็น  อาจจะไม่มีตัวซอฟแวร์  คนขายก็ไม่รู้ จริง  คนซื้อก็ไม่รู้จริง  คิดแต่เพียงว่าชาวบ้านเขามี  เราก็มีบ้าง  คนขายก็คิด ว่า  เพื่อนอั๊วขาย ก็ขายบ้าง  อย่างนี้มันเกิดภาพพจน์ที่อันตรายต่อผู้ใช้ คอมพิวเตอร์  เพราะว่ามีผู้ใช้หลายคนแล้วเข็ดหลาบ  คุณซื้อเครื่องทีวี  เปิด ดู  ก็อยากให้มีสี ภาพ ดีๆ คมๆ มีโดเรม่อน  คุณใช้คอมพิวเตอร์  คุณก็หวัง จะให้มันเป็นอย่างโง้นอย่างงี้  แต่พอคุณใช้ไม่ได้  2 – 3 วันคุณก็เบื่อ  ไม่ อยากใช้  ใครบอกให้คุณทำอย่างโง้นอย่างนี้  ไม่สนแล้ว  นอกจากนั้น  ทาง ผู้ขายก็ต้องลงทุนลงแรงในการขายคอมพิวเตอร์เยอะแยะ งานมันไม่ง่าย เลย  การสั่งสินค้า  การฝึกอบรม  สอนลูกค้าให้เข้าใจคอมพิวเตอร์  ต้องลง ทุนเยอะ  ค่าเครื่องอาจจะไม่เท่าไหร่  แต่ค่าของคนมันแพง  โปรแกรมเมอร์ เงินเดือน 6 – 7 พันบาท  มาสอนลูกค้า  ผู้ขายที่กะไว้ว่ากำไรมาก ก็อาจจะ ไม่มี  พอขายหมดแล้วก็เบื่อ  เพราะฉะนั้น  เราก็ต้องมาดูกันต่อไปว่าอะไรจะ เกิดขึ้นอีก 2 – 3 ปีข้างหน้า ไม่มีใครเดาถูก  บางคนบอกว่าอีกหน่อยคงไม่ เหลือกี่บริษัท  บางคนมองว่าจะเป็นอย่างโน้นอย่างนี้  เครื่องมันก็พัฒนา เรื่อยไป  ยี่ห้อนี้ไม่ขาย ขายยี่ห้อใหม่ ของใหม่มาตลอดเวลา  ขณะนี้ตลาด ของเราก็ไม่ต่ำ  เดี๋ยวนี้ขยายหน่วยงานไปตามต่างจังหวัด  มีหน่วยงานของ รัฐมากมาย มาตุภูมิธุรกิจ  :  ขอถามความคิดเห็นเกี่ยวกับที่ทางไต้หวันเขามีการผลิต คอมพิวเตอร์เลียนแบบ  ไม่ทราบว่ามีความคิดอย่างไรต่อกลยุทธ์แบบนี้ อมร  :  เป็นเรื่องธรรมดา  ผมอาจไม่รู้รายละเอียดมากนัก  แต่เท่าที่ฟังมา ไต้หวันเองก็มีข้อตกลง (Agreement) กับทางอเมริกาตั้งแต่รัฐบาลสมัย เจียงไคเช็คว่า จะมีสิทธิ์ Copy เทคโนโลยีได้ อย่างตำราต่างๆ ไต้หวันก็มี สิทธ์ลอกเลียนของอเมริกาได้  ทำให้ไต้หวันมีสิทธิผลิตขายได้  แต่ผมไม่รู้ ว่าขายภายในประเทศหรือ Export ได้  อันนี้ไม่รู้รายละเอียด  แล้วเรื่อง เครื่องคอมพิวเตอร์เป็นเรื่องของไฟฟ้า  การออกแบบเซอร์กิตข้างในวงจร เป็นแผงๆ มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า  อย่างรถยนต์คุณออกแบบว่ามี 4 ล้อ  รูป ร่างหน้าตาอย่างนี้  มีไฟข้างหน้า 4 ดวง  ข้างหลัง 2 ดวง  เห็นภาพชัดเจน   Copy ได้  แต่เรื่องคอมพิวเตอร์มันมีอีเล็กทรอนิคส์เป็นแผงๆ มันก็ทำงานได้ เหมือนกัน  จะบอกว่าเลียนแบบก็ไม่ถูก มาตุภูมิธุรกิจ  :  พูดถึงทางคอมพิวเตอร์ของทางบริษัทบ้าง  Product ที่นี่นะ ครับ อมร  :  Sperry Univac นี่เป็นระบบคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่ซึ่งมีชื่อเสียง มากของอเมริกา  ก็เป็นคอมพิวเตอร์ที่มียุคแรกๆ ตั้งแต่เริ่มมี IBM, Univac, NCR, ใหญ่ๆ ทั้งหลายแหล่  ของที่นี่ส่วนใหญ่เป็นเมนเฟรม  คอมพิวเตอร์มี หลายระบบ มี Micro Computer,  Home Computer,  Business Computer, Small Scale Computer, Medium Scale Computer, Large Scale อะไรทั้งหลาย  ของ Univac นี่ก็ไปทางด้าน Main Frame คือเครื่อง ขนาดใหญ่  ตอนนี้เรามีลูกค้า ที่ใช้ของเราก็มี  การไฟฟ้าฝ่ายผลิต  มี Terminal หลายสิบเครื่อง ค่าเช่าเดือนละ 8 แสนบาท,  ธนาคารแห่ง ประเทศไทย, กระทรวงเกษตร แล้วก็การรถไฟ,  กระทรวงการคลัง, กรม ศุลกากร, และเมื่อเร็วๆ นี้ เราก็ได้ออร์เดอร์จากบริษัทการบินไทย เป็น เครื่อง Terminal ทั้งหมด 95 เครื่อง  และเราก็ได้เป็นผู้ทรงสิทธ์ คือ ชนะ การประกวดราคาที่กระทรวงศึกษาธิการ  ขายคอมพิวเตอร์ทั้งชุดรวม อุปกรณ์ตกราคา 25 ล้านบาท  นอกจากนั้น  Univac ก็มีเครื่อง Terminal สำหรับให้ลูกค้าซึ่งเป็นบริษัทใหญ่ๆ ทั้งหลายใช้ โดยเรามีศูนย์ของเราเองอยู่ ข้างล่าง  ก็มีเอกชนหลายๆ แห่งมาใช้บริการเครื่องของเราแทนที่จะมีเขาจะมี เครื่องของเขาเอง มีพนักงานของเขาเอง ก็ไม่ต้อง  เขาก็ต่อ Terminal Link ไป  แล้วก็มาใช้บริการกับเรา มาตุภูมิธุรกิจ  :  ตอนนี้บริษัทมี New Product เข้ามาอีกหรือไม่ ที่ทันสมัย กว่าที่มีอยู่ อมร  :  ที่มีอยู่นี่ก็ทันสมัยที่สุดแล้ว  ตอนนี้ที่เราทำกันอยู่ก็คือ  เรามุ่งด้าน การบริการลูกค้าให้ดีอยู่ตลอดเวลา  และเทคโนโลยีใหม่ๆ ที่เมืองนอกถ้าเขา มี  เราก็เอามาแนะนำให้ลูกค้ารู้จักไว้ อมร  ถาวรมาศ amorntvm@hotmail.com จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 52 14:48:59

ความคิดเห็นที่ 75 มาตุภูมิธุรกิจ 1 จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 52 14:58:24