ความคิดเห็นที่ 1 ชีวิตการหางานของเด็กญี่ปุ่นส่วนใหญ่ เริ่มตอนปีสามเทอมสองค่ะ ช่วงที่หนักที่สุดคือปิดเทอม เรียกว่าก่อนจะขึ้นปีสี่ หรือก่อนจบปีสี่เทอมหนึ่ง เกือบทุกคนก็จะรู้ชะตาชีวิตตัวเองกันหมดแล้ว ใครที่ได้งานแล้ว ก็จะมีเวลาปีสี่ไว้ทำทีสิสอย่างสบายใจ ส่วนเด็กปีสามเทอมหนึ่ง ก็ต้องเริ่มเรียนรู้ด้วยการหัดวิเคราะห์ตนเอง ติดตามข่าว รู้ว่าบริษัทแต่ละประเภทเป็นอย่างไร ซึ่งที่มหาลัยเอง ก็จะจัดอบรมให้กับนักศึกษาด้วยค่ะ ก่อนจะเริ่มเข้าสู่กระบวนการ ก็ต้องเตรียมตัวกันก่อน เคยได้ยินว่าสาวๆที่สมัครแอร์ฯเค้าเอาจริงเอาจังกับสูท ผม การแต่งหน้า และ การถ่ายรูปแค่ไหน นั่นแหละค่ะ มาตรฐานของ การหางานในญี่ปุ่นเลย ทุกคนต้องใส่สูทดำ ย้อมผมกลับเป็นสีธรรมชาติ ถือกระเป๋าดำไม่มีลวดลาย รองเท้าดำ มัดผมหรือเกล้าเก็บเรียบร้อย เรียกว่ามีกำหนดเป็นยูนิฟอร์มกันเลย และตามร้านต่างๆก็จะมี สูทสำหรับหางานเตรียมไว้เป็นชุดๆกันเลยล่ะค่ะ ถ้าผู้หญิงต้องหัดแต่งหน้าด้วย (เมื่อสองสามอาทิตย์ก่อน ที่มหาลัยเพิ่งจัดคลาสอบรมการแต่งตัวสำหรับนักศึกษาหางานไปค่ะ) การแต่งตัว แต่งหน้า ทำผมนี้ ไม่ใช่แค่สำหรับถ่ายรูปนะคะ แต่รวมไปถึงการเข้าฟังสัมมนาของบริษัท การสัมภาษณ์ การสอบ และการติดต่อ พบปะกับบริษัททุกครั้ง ซึ่งนี่ถือเป็นมาตรฐานเลย เช่นเวลาสัมภาษณ์ทุน ก็ต้องแต่งตัวแบบนี้เช่นกันค่ะ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 22:17:56

ความคิดเห็นที่ 2 ผ่านเรื่องรูปลักษณ์กันไปแล้ว ต่อมาก็เข้าสู่กระบวนการอย่างจริงจังค่ะ เริ่มด้วย company seminar หรือการบรรยายของแต่ละบริษัท เกี่ยวกับบริษัทตัวเอง มีหลายบริษัทจะเดินทางไปบรรยายตามมหาลัยต่างๆ แต่ปกติแล้ว เด็กที่จะหางานต้องเช็คตารางของบริษัทที่อยากสมัครว่า มีการจัดบรรยายเมื่อไหร่ และเข้าร่วม เพื่อสมัครค่ะ ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆ นึกอยากสมัคร ก็หย่อนไปรษณีย์ไปที่บริษัทเค้านะคะ (อันนี้เราพูดถึงขั้นตอนปกติ โดยไม่ได้ผ่านพวกบริษัทจัดหางานนะคะ) ในการบรรยายนี้ ก็จะเป็นเรื่องของบริษัทนั้นๆว่ามีประวัติอย่างไร งบเท่าไหร่ ตอนนี้สภาพเป็นอย่างไรคร่าวๆ และต่อจากนี้บริษัทต้องการอะไร พร้อมทั้งให้ถามคำถามได้ ส่วนใหญ่จะระบุว่าคนที่จะสมัครต้องเข้าฟังสัมมนาก่อน บางบริษัทยิ่งโหดกว่านั้น (จขกท.เจอมาแล้ว และตกมาแล้ว) คือปิดท้ายการบรรยายด้วยการถามคำถาม เหมือนเป็นการสัมภาษณ์ชั้นแรก และใครที่ตอบคำถามไม่เข้าตาตั้งแต่รอบนี้ ก็ไม่ต้องคิดที่จะสมัคร หลายคนเคยบอกว่า จริงๆแล้วบริษัทก็เค้าเริ่มเล็งเด็กตั้งแต่ขั้นตอนนี้แล้วล่ะค่ะ ไม่ว่าจะเป็นการถามคำถาม ท่านั่ง กิริยาท่าทางในห้องประชุม เหมือนคัดนางงามยังไงยังงั้นแหละค่ะ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 22:25:36

ความคิดเห็นที่ 3 พอออกจากห้องสัมมนามา เราจะได้การบ้านค่ะ นั่นคือ เอนทรี ชีท หรือใบสมัครนั่นเอง (กว่าจะได้สมัครดูยากเย็น) ใบสมัครส่วนใหญ่ มีขนาดประมาณเอสาม (หรือเอสี่ แต่จะกี่แผ่นแล้วแต่บริษัท) ประกอบไปด้วยสองส่วนส่วนแรกคือประวัติส่วนตัว ประวัติการศึกษา ส่วนที่สองคือ คำถามพื้นฐานที่จะใช้ประกอบการสัมภาษณ์ คำถามที่เห็นแทบทุกใบสมัครคือ ทำไมถึงอยากสมัคร (เว้นที่ว่างให้ประมาณครึ่งหน้าเอสี่ต่อคำถาม) ข้อดีของคุณคืออะไร ตอนเรียนคุณทุ่มเทกับการทำอะไร และอื่นๆ ซึ่งอาจจะเป็นโจทย์แปลกๆ เช่น ให้เขียนบรรยายตัวคุณด้วยคำสามคำ หรือ ให้แปะภาพรอยยิ้มที่ดีที่สุดของคุณและตั้งชื่อภาพ (ขั้นตอนนี้คุณจะอาร์ตยังไงก็เชิญเลยค่ะ) อ้อ...การเขียนใบสมัคร มีข้อแม้อยู่นิดเดียว แต่ทำยาก นั่นคือ ต้องใช้ปากกาดำเท่านั้น ห้ามมีรอยลบ และห้ามมีรอยลิควิด โดยเด็ดขาด วิธีที่ดีที่สุดคือ ตีเส้นก่อน (ห้ามเขียนเบี้ยว ยึกยือด้วย) ใช้ดินสอเขียนเบาๆ แล้วค่อยลงปากกา แล้วค่อยลบดินสอทิ้ง จขกท.เคยเขียนผิดที่ประโยคสุดท้ายของหน้ากระดาษมาแล้วค่ะ แทบเขวี้ยงทิ้งเลย จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 22:32:14

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าส่งใบสมัครไปแล้วผ่าน ก็เตรียมตัวลุยต่อในด่านต่อไปได้เลยค่ะ ขั้นตอนต่อไป อาจจะเป็นสัมภาษณ์ ทำงานกลุ่ม หรือสอบก็แล้วแต่บริษัท บริษัทญี่ปุ่นเค้าจะคัดหลายรอบค่ะ ทำเหมือนคัดนางงาม ส่วนใหญ่แล้วรอบถัดจากการส่งใบสมัคร มันเป็นการสอบค่ะ การสอบนี้เรียกว่า SPI (Synthetic Personality Inventory) จะมีด้วยกันสองชนิด บางบริษัทอาจจะสอบทั้งสองชนิดเลย (จขกท.โดนมาทั้งสองชนิด แต่....อ่านต่อไปจะทราบค่ะ) ชนิดแรกคือ การวัดความรู้ความสามารถ ก็จะเป็นข้อสอบคำณวน (ประเภทสองคนวิ่งแข่งกัน คนหนึ่งวิ่งได้เป็นสองเท่าของอีกคนหนึ่ง คนหนึ่งออกตัวตอนเวลานี้ อีกคนออกตัวช้ากว่าเท่านี้นาที จะมาเจอกันเมื่อไหร่ หรืออ่านหนังสือไปแล้วคิดเป็นหนึ่งในสามส่วนของหนังสือ ถ้าอ่านอีกสิบหน้า จะคิดเป็นเท่านี้ส่วน หนังสือมีกี่หน้า ประมาณนี้ค่ะ ไม่ก็กล่องนี้ถ้ากางออกมาจะเป็นรูปใด พวกรูปสามเหลี่ยม สี่เหลี่ยมน่ะ เงาตกไปทางใด) รวมกับภาษาประจำชาติ (ความรู้ในการอ่านคันจิ การเขียนที่ถูกต้อง การใช้ภาษาที่เหมาะสม ซึ่งจขกท.อ่านไม่ออกเลยค่ะ ตอนสอบ แหะแหะ) ข้อสอบอีกประเภท จะเป็นข้อสอบเกี่ยวกับบุคลิก นิสัย เช่น คุณเป็นคนอย่างไร ซึ่งมีหลายร้อยข้อ และแทบไม่มีทางโกหกกันได้ เพราะ บางข้อมันไม่มีอะไรที่ดูดีให้โกหกได้เลย เช่น คุณมักจะ... พูดจาเสียงดัง หรือ นอนกรน (สมมตินะคะ) อันไหนก็ดูแย่ไปหมด แต่จริงๆแล้วมันเป็นแบบทดสอบว่าคนๆนี้บุคลิกเป็นแบบใดเท่านั้น ไม่ได้เกี่ยวกับนิสัยหรอกค่ะ (คิดว่านะ) จขกท.โดนข้อสอบแบบที่สอง (บุคลิก) หลังจากผ่านรอบยื่นใบสมัคร และโดนแบบแรก (ความรู้) หลังการสัมภาษณ์รอบที่สอง ซึ่งในการสัมภาษณ์รอบที่สาม คนที่สัมภาษณ์บอกว่า คะแนนต่ำจนน่าตกใจ แต่ก็เห็นใจเพราะเป็นคนต่างชาติ ก็ถือว่าไม่นับคะแนนตรงนั้น จะดูแต่คะแนนสัมภาษณ์แล้วกัน (จะอนาถตัวเองดี หรือ ดีใจดี) จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 22:49:43

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีค่ะ คุณ Ashitaka ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมเยียนค่ะ ดีใจจัง ตอนแรกคิดว่าจะมีคนอ่านมั้ยน้อออ...แหะแหะ อย่างน้อยมีคนอ่าน ก็เขียนต่อแล้วกันเนอะ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 22:51:08

ความคิดเห็นที่ 6 การคัดเลือกอีกประเภทที่นิยมกันในรอบต้นๆ คือ การทำงานกลุ่ม group discussion โดยเค้าจะแบ่งผู้สมัครออกเป็นกลุ่มๆ และให้โจทย์ในการคุยกัน ส่วนใหญ่จะเป็นโจทย์ที่เป็นประเด็นทางสังคม เช่น คิดเห็นอย่างไรกับนโยบายของรัฐในการรณรงค์ให้คนสูบบุหรี่น้อยลง ข้อนี้ใครตามข่าวในประเทศ ต่างประเทศก็ดูมีภาษีล่ะค่ะ หรืออาจจะเป็นโจทย์ร่วมกันคิดเช่น ให้คิดโปรแกรมเพื่อโปรโมทการท่องเที่ยวแนวใหม่ในเมืองที่คุณอาศัยอยู่ เป็นต้น ดูๆแล้วเหมือนใครมีความรู้เยอะจะได้เปรียบใช่มั้ยคะ แต่จริงๆแล้วกิจกรรมแบบนี้เค้าจะเพ่งเล็งเรื่องการวางตัว การทำงานกลุ่มเป็นหลักค่ะ เริ่มจากว่า มีใครมั้ยที่วางแผนว่าจะทำงานยังไง เช่น เรามาตกลงกันมั้ยคะ เรามีเวลายี่สิบนาที งั้นเราควรหาคนจับเวลา คนสรุปให้กรรมการฟังหนึ่งคน คนนำการประชุมหนึ่งคน คนจดประเด็น อะไรก็ว่ากันไป อ้อ และต่อให้จะรู้จักสนิทสนมกันยังไง ก็ต้องพูดจาสุภาพเรียบร้อยตลอดงานค่ะ กรรมการเค้านั่งฟังอยู่อย่างใกล้ชิดเลยล่ะ บางบริษัทอาจจะไม่เลือกกิจกรรมกลุ่มเป็นวิธีคัดผู้สมัคร แต่ก็ยังคงคอนเซ็ปท์กลุ่ม ด้วย การสัมภาษณ์กลุ่มค่ะ อันนี้แหละ จขกท.เกลียดที่สุดเลย ฮ่าๆๆ การสัมภาษณ์กลุ่ม ก็จะนั่งเรียงกันสี่ห้าคน และส่วนใหญ่จะโดนถามด้วยคำถามเดียวกัน ไล่ตอบไปทีละคนๆ หรืออาจจะไม่เรียงลำดับ แล้วแต่กรรมการจะจิ้มให้ตอบว่าเริ่มจากใครดี แหม...จับมานั่งเรียงแบบนี้ มันก็เปรียบเทียบกันเห็นๆสิคะเนี่ย จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 23:00:09

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะ คุณ Rhythm Investor มีเพื่อนเพิ่มแล้ว ดีใจๆ หวังว่าประสบการณ์ต่างแดนอันนี้ จะเป็นประโยชน์เล็กๆน้อยๆ บ้างนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่า จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 23:01:40

ความคิดเห็นที่ 8 เคยได้ยินมาว่า เด็กญี่ปุ่นก่อนจะเข้าทำงานต้องฝึกพูดภาษาสุภาพด้วยใช่มั้ยครับ ฝึกกันแบบจริง ๆ จัง ๆ กัน ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่หนักเลยทีเดียว เพราะไม่ใช่ภาษาที่พูดกันโดยทั่วไป (หรือเปล่า?) จากคุณ : vor_tect เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 23:28:26

ความคิดเห็นที่ 9 คุณ จขกท สมัครงานเมื่อกี่ปีมาแล้วอ่ะคะ ทำไมเพื่อนๆเราที่ทำงานที่ญี่ปุ่น ไม่เห็นมีใครเจอโหดแบบนี้เลยอ่ะ ส่วนมากก็สัมภาษณ์แล้วก็ได้เลย ไม่ต้องทำแบบทดสอบ ไม่ต้องไปสัมมนาหรือฝึกวิทยายุทธอะไรเลยค่ะ แอบถามหน่อยได้มั้ยคะ กรณี ถ้าเป็นคนญี่ปุ่น เรียนจบแล้วทำงาน 3-4 ปี แล้วก็ลาออกไปท่องเที่ยวแบบไม่ทำงานเลยอีก 3-4 ปี (ประสบการณ์ทำงานช่วงนี้หายไป) จะมีโอกาสกลับเข้าสู่ตลาดแรงงานได้มากน้อยขนาดไหนคะ บริษัทจะเปิดโอกาสให้รึเปล่า ถ้าเราไม่ได้มี skill อะไรพิเศษ แค่พอพูดอังกฤษได้ จากคุณ : HuGGie เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 23:32:42

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้าผ่านมาจนถึงตรงนี้ได้ ด่านต่อไปก็เป็นการสัมภาษณ์แล้วล่ะค่ะ การสัมภาษณ์ในบริษัทญี่ปุ่น มีตั้งแต่ไม่กี่รอบขึ้นไปจนถึงเกือบสิบรอบ จะสัมภาษณ์ทำไมเยอะแยะเนอะ จริงๆแล้วเนื้อหาก็เดิมๆค่ะ เปลี่ยนที่ผู้สัมภาษณ์ ซึ่งรอบแรกๆจะเป็นฝ่ายบุคคล ไล่ขึ้นไปที่หัวหน้าฝ่ายต่างๆ ผู้บริหาร และสูงสุดจนอาจจะถึงประธานบริษัท จขกท.เจอสูงสุดคือ ประธานของบริษัทเครือข่ายในต่างประเทศทั้งหมด เพราะว่างานประจำที่ไทย เป็นสาขาต่างประเทศ เลยไม่เจอประธานบริษัทแม่ค่ะ เนื้อหาการสัมภาษณ์ก็มาจากใบสมัครที่เขียนไปนั่นแหละค่ะ จำได้ใช่ไหมคะว่ามีคำถามอยู่เยอะแยะเลย จะว่าไปมันก็มีสูตรการตอบอยู่เหมือนกันนะคะ มหาลัยก็ช่วยเทรนให้นั่นแหละค่ะ (ที่มหาลัยจขกท. มีบริการรับฝึกซ้อมสัมภาษณ์ด้วยนะคะ) สูตรที่ว่า คือ การตอบอะไร ต้องมีการอธิบายประกอบ และคิดต่อยอดได้ เช่น ถ้าถามว่าช่วงเรียน ทุ่มเทกับอะไรที่สุด อ้อ บอกก่อนว่า บริษัทที่นี่ ไม่สนใจนะคะว่าคุณจะเรียนได้เกรดเท่าไหร่ คะแนนดีหรือไม่ เพราะฉะนั้นข้อนี้ ไม่ค่อยมีใครตอบเรื่องเรียนค่ะ คำตอบที่(เค้าว่า)ควรจะตอบก็คือ สูตรที่ว่า ตอนเรียนทำ......... โดยหน้าที่ของเราคือ.............. เราเคยเจอปัญหาว่า.......เราก็ปรับปรุงโดย................(แสดงว่าเราลงมือทำยังไง) เราได้เรียนรู้.....................ซึ่งอนาคตเราจะนำไปใช้ได้เพราะ............ (คือต้องแสดงว่าทำไมเราถึงต้องทุ่มเทกับมัน) ว่ากันว่า นี่เป็นพิมพ์นิยมค่ะ จขกท.ตอบคำถามนี้ว่า ทุ่มเทกับการช่วยอาจารย์ทำวิจัย เป็นงานวิจัยเรื่องระบบการจัดการน้ำแบบโบราณในอีสานของไทย หน้าที่ของเราคือการสัมภาษณ์ชาวบ้าน และทำรายงานนำเสนอ ในการทำงานนั้น ตอนแรกเรารู้สึกว่าเราคิดไม่เป็นระบบเลย ฟังชาวบ้านมาแล้ววิเคราะห์ยังไม่ได้ว่าข้อมูลไหนจริงไม่จริง แต่การทำรายงานนำเสนออาจารย์ทุกวัน ช่วยจัดกระบวนความคิดเรามากขึ้น และเราก็ได้เรียนรู้ทักษะการพูดคุยกับคน การเข้าถึงคน การวิเคราะห์ความต้องการของคน รวมทั้งวิธีการนำเสนอด้วย หรือคำถามที่ว่า ทำไมอยากทำงานที่นี่ มีคนแนะนำเราว่า คำตอบประเภท เพราะที่นี่เป็นบริษัทใหญ่ มีอนาคต ได้รับรางวัลรักษาสิ่งแวดล้อม บลาๆ น่ะ ไม่ต้องตอบ เพราะมันเป็นเรื่องของบริษัทเค้า เค้ารู้ดีที่สุด และเค้าไม่ได้อยากฟังเรื่องของเค้า คนที่แนะนำนี้เค้าตอบคำถามนี้ได้น่าสนใจทีเดียวค่ะ และก็ได้งานด้วย บริษัทเค้าเป็นบริษัทส่งของด่วนถึงบ้านค่ะ รวมทั้งขนของย้ายบ้านด้วย  เค้าตอบว่า เค้าเคยไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศไทย แล้วเค้าก็มีประสบการณ์ว่าการขนของข้ามประเทศแบบไปอยู่นานๆน่ะ มันลำบากมาก ตอนย้ายกลับก็ลำบาก คราวนี้พอเข้ามหาลัย ก็ต้องย้ายจากบ้านเกิดมามหาลัยอีก แต่ว่าเค้าไม่รู้สึกลำบาก เพราะเค้าใช้บริษัทขนของ ซึ่งเค้าก็ส่งของก่อนเดินทาง และเพียงแค่วันเดียว ของก็มาถึงที่อยู่ใหม่ เค้าก็เดินทางมาถึงพอดี เค้าเลยคิดว่า ถ้าบริษัทได้ขยายธุรกิจไปในต่างประเทศ และนำเสนอบริการแบบนี้ คงจะดีมาก เพราะตอนนี้ในโลกที่ทุกประเทศเชื่อมถึงกัน ทุกคนก็เดินทาง มีคนเรียนต่อต่างประเทศก็เยอะ และเค้าเชื่อว่า ถ้าเข้าได้เข้ามาในบริษัทนี้ ประสบการณ์ในต่างประเทศของเค้า และภาษาถิ่น รวมทั้งภาษาอังกฤษ ที่เค้าเรียนตอนไปแลกเปลี่ยนที่แคนาดา จะเป็นประโยชน์กับบริษัท โอ้โห คำตอบเดียว ดูมีความคิด และได้พรีเซนต์ความสามารถตัวเองไปในตัว แต่ก็ต้องบอกว่า การขายตัวเองของเค้าได้ผลล่ะค่ะ ปิดการขายอย่างสวยงามเลยเชียว นั่นแหละค่ะ ทุกคำถามต้องตอบให้ละเอียดและชัดเจนแบบนี้ ในกรณีที่ใช้บริษัทจัดหางาน หน้าที่ของเค้าคือพี่เลี้ยงนางงามค่ะ แต่แน่นอนว่าเราต้องลงประกวดเอง เค้าจะไปเป็นเพื่อนเวลาสัมภาษณ์ด้วย และก่อนวันสัมภาษณ์เค้าจะวิเคราะห์ใบสมัครให้เรา และแยกเป็นประเด็นๆมาให้เลยว่าข้อดีของเราคืออะไร ตรงไหนที่เราต้องเอาไปพูด มีแนวโน้มจะโดนถามคำถามอะไร และเราควรเตรียมข้อมูลตรงไหนเพิ่มเติม ติวกันอย่างกะสอบเข้ามหาลัยเลยล่ะค่ะ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 23:33:33

ความคิดเห็นที่ 11 ตอบคุณ vor_tect นะคะ ถูกต้องค่ะ เพราะเวลาสัมภาษณ์จริงๆแล้วต้องใช้รูปสุภาพค่ะ แต่จริงๆแล้วรูปสุภาพก็พอค่ะ ไม่ต้องถึงกับรูปยกย่อง ถ่อมตัวหรอก (ถ้าทำได้ก็ดี แต่ถ้าทำไม่ได้ มันจะกลายเป็นกังวลและพูดไม่ออกเอา) รูปสุภาพเป็นรูปที่พูดปกติในชีวิตประจำวันอยู่แล้ว แต่พวกรูปยกย่อง ถ่อมตัวน่ะ ไม่ได้ใช้กันหรอกค่ะ ตอบคุณ HuGGie เรียนจบปี 2008 ก็หางานตอน 2007 ค่ะ (ถ้าจำไม่ผิด ประมาณช่วงกุมภา) จริงๆแล้วจขกท.ไม่ได้เจอการสัมภาษณ์ทุกรูปแบบในบริษัทเดียวนะคะ เขียนจากประสบการณ์ของตัวเอง รุ่นพี่ และเพื่อนๆค่ะ เพื่อนคุณ HuGGie เรียนจบที่ญี่ปุ่นและหางานที่นี่ด้วยเลยรึเปล่าคะ เพราะที่เขียนมาคือการหางาน ตามแบบนักศึกษาญี่ปุ่นเลย กรณีบุคคลทั่วไปถือว่าไม่นับรวมค่ะ แต่ยกเว้นกรณีว่า เป็นนักศึกษาต่างชาติ และบริษัทระบุตั้งแต่แรกว่าต้องการคนต่างชาติ อันนั้นก็จะไม่ค่อยผ่านขั้นตอนแบบนี้ค่ะ ส่วนเรื่องการสมัครงานหลังจากเรียนจบไปแล้วหลายปี ไม่มีข้อมูลอ่ะค่ะ ต้องขอโทษด้วยค่ะ แต่ที่แน่ๆคือจะโดนถามว่าช่วงที่หายไปนั้นทำอะไร ส่วนเรื่องว่าบริษัทปิดโอกาสหรือเปล่า คิดว่าไม่นะคะ เพราะว่าคนญี่ปุ่นก็เปลี่ยนงานกันจำนวนไม่น้อยเหมือนกัน เพียงแต่เวลาสมัครงานที่นี่ เค้าจะแยกประเภทน่ะค่ะ ถ้าเป็นกรณีนักศึกษาก็จะบอกช่วงเวลาสมัครต่อปีแน่นอนว่าเปิดสัมมนาเมื่อไหร่และตามขั้นตอนลงมาเรื่อยๆ แต่ถ้าบุคคลธรรมดาก็จะมีรายละเอียดอีกแบบค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 52 23:46:22 จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 23:43:34

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณ จขกท ค่ะ เขียนสนุกอ่านเพลินเลย เพื่อนๆ เรา เรียนจบและหางานที่ญี่ปุ่นค่ะ เพิ่งรู้เหมือนกันว่าคนญี่ปุ่นเปลี่ยนงาน เพราะส่วนใหญ่เห็นจะเปลี่ยนกัน อย่างมากสุด 1 ครั้ง หลังทำที่แรกมาปีนึง จากนั้นก็ทำยาวเป็นสิบๆ ปี ไม่ค่อยกระโดดไปมาเหมือนบ้านเรา จากคุณ : HuGGie เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 23:55:32

ความคิดเห็นที่ 13 พูดถึงเรื่องสัมภาษณ์แล้ว เรื่องเล่าแปลกๆที่เกิดขึ้นในห้องสัมภาษณ์ก็มีไม่น้อยค่ะ อย่างเรื่องเบียร์ มีผู้ชายคนหนึ่งสมัครบริษัทเบียร์ค่ะ พอถึงรอบสัมภาษณ์ก็ไม่พูดไม่จาอะไรเลย ถามคำตอบคำ จนคนสัมภาษณ์ชักจะไม่พอใจ ถามว่าเป็นอะไร จะเอายังไงกันแน่ ผู้ชายคนนี้กล่าวคำขอโทษ เปิดกระเป๋า (อ้อ กระเป๋าสำหรับหางานควรจะเป็นแบบขนาดเอสี่ ตั้งได้ข้างตัวค่ะ ผู้หญิงไม่ควรเอามาวางตัก หรือกอดไว้นะคะ) หยิบเบียร์ออกมาหนึ่งกระป๋อง (พกเบียร์มาด้วย?) เปิด และซดรวดเดียวหมด (นายแน่มาก) ก่อนจะวางกระป๋องลงกับโต๊ะ และพูดสโลแกนของบริษัทเบียร์นั้นว่า ผู้ชาย....(ชือบริษัท)...มักไม่ค่อยพูด (ถ้าเป็นไทยคงประมาณ ผู้ชายสิงห์ ผู้ชายลีโอ ไรงี้น่ะ)   อาร์ตมั้ยคะ ฮ่าๆๆ ขอบอกว่าผ่านรอบนั้นนะคะ แต่ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะตกรอบสุดท้าย แต่ถ้าจะอาร์ต ต้องมั่นใจว่าทำแล้วประทับใจนะคะ มีรุ่นน้องอีกคน สมัครบริษัทช็อกโกแลต แล้วพูดในที่สัมภาษณ์ว่า ชอบเพลงโคสะนา (ขอโทษค่ะ จขกท.ใช้คีย์บอร์ดต่างประเทศ สุดจะหาจริงๆ) และร้องให้เค้าฟัง ปรากฏว่า........... จำเพลงผิดค่ะ ร้องเพลงของบริษัทคู่แข่งซะงั้น นึกได้ตอนจบ เพราะมันต้องพูดชื่อยี่ห้อ ก็เลยด้นสด แต่งเพลงใหม่ ใส่ชื่อบริษัทที่ตัวสัมภาษณ์อยู่ให้เลย ฮ่าๆ หัวไวมาก แต่ไม่ได้ติดตามผลว่าผ่านหรือไม่อย่างไรค่ะ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 52 23:55:36

ความคิดเห็นที่ 14 คุณ HuGGie ขอบคุณค่า ดีใจจัง แหะแหะ เรื่องคนญี่ปุ่นเปลี่ยนงานนี่เห็นจะเป็น สภาพที่เกิดขึ้นในญี่ปุ่นช่วงหลังๆนี่น่ะค่ะ วัยทำงานที่ไม่อยากทำงานในระบบก็เยอะขึ้น รวมทั้งระบบการจ้างตลอดชีพก็กำลังหายไป การเปลี่ยนงานเพื่อstep up ก็เริ่มมีให้เห็นมากขึ้นค่ะ จริงๆแล้วตอนจขกท.สมัครงาน ก็ระบุเหมือนกันว่ารับคนไทย เลยผ่านขั้นตอนแค่ยี่นใบสมัคร สอบ สัมภาษณ์เดี่ยวสองรอบ และคุยกับประธานรอบสุดท้าย เท่านั้นค่ะ แต่ถ้าเป็นคนญี่ปุ่นที่สมัครปกติ บางที่คนสมัครเป็นพัน ขั้นตอนการเลือกก็ยิ่งเยอะมากขึ้นไปอีก จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 00:00:49

ความคิดเห็นที่ 15 พอเข้ารอบลึกๆ การสัมภาษณ์ยิ่งมีอะไรแปลกๆออกมามากขึ้น ในการฟังบรรยายของบริษัทหนึ่ง เค้ามีช่วงให้คุยกับพนักงานได้ตามสบาย พนักงานเค้าเล่าว่า ตอนเค้าสัมภาษณ์ พอเข้าไปถึงก็โดนด่าเลย พูดอะไรก็ดูผิดไปหมด โดนด่าว่าบ้า เค้าก็ได้แต่น้อมรับ ขอโทษที่ทำให้คนสัมภาษณ์ไม่พอใจ ปรากฏว่า....ผ่านซะงั้น ตอนหลังพอเข้าบริษัทแล้ว คนสัมภาษณ์ก็มาทักทายเค้า ยิ้มให้ และบอกว่าขอโทษนะ ที่ตอนนั้นในวันสัมภาษณ์พูดจาไม่ดี เค้าแค่จะทดสอบอารมณ์และการรับมือกับสถานการณ์ เอ่อ....แบบนี้ก็มีด้วย หรือเมื่อสองสามปีที่แล้ว ออกข่าว (อันนี้ดูจากทีวี) สัมภาษณ์รอบสุดท้าย บริษัทจัดเป็นงานเลี้ยงค่ะ ผู้สมัครต้องแสดงความสามารถในการเข้าสังคม พูดคุยในงานสังคม มารยาทการกินและดื่ม พูดในที่สาธารณะ (แบบนี้ขอเข้ารอบมากินดื่มก็พอใจนะ ฮ่าๆๆ) ส่วนใหญ่รอบหลังๆนี่ (โดยเฉพาะรอบสุดท้าย) มักจะออกค่าเดินทางหรือ(อาจจะรวมถึง)ค่าที่พักบางส่วนให้ด้วย อ้อ ค่าตรวจสุขภาพด้วยค่ะ จริงๆตอนหางานเนี่ย ใช้ค่าใช้จ่ายเยอะเหมือนกัน หลายคนเลยมารอเก็บตรงนี้ล่ะค่ะ ประมาณว่าเดินทางจริงใช้รถบัส แต่ตอนเบิกเขียนเครื่องบินก็มี พอผ่านมาถึงรอบสุดท้าย ด่านสุดท้ายคือ ประธานบริษัทค่ะ ส่วนใหญ่มักพูดกันว่า รอบสุดท้ายนี้ไม่ต้องคิดเรื่องผ่านไม่ผ่านเลย เพราะมันเปรียบเสมือนแค่ให้ประธานดูตัวและทักทายฝากฝังกันไว้เฉยๆ อย่างจขกท.เอง รอบสุดท้าย เข้าไปคุยแล้วเค้าก็ถามว่า เสร็จจากนี่แล้วทำอะไร ไปไหนต่อ กลับเมืองที่อยู่เลยมั้ย ก็ตอบไปว่า ก่อนกลับจะไปถ่ายสติ๊กเกอร์ค่ะ เป็นที่ระลึกในชุดสูทว่าวันนี้เป็นรอบสุดท้าย และก็กินของอร่อยๆแก้เครียดค่ะ แล้วก็เปลี่ยนไปเป็นเรื่องของกินทันที ฮ่าๆ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 00:13:19

ความคิดเห็นที่ 16 พอเข้ารอบลึกๆ การสัมภาษณ์ยิ่งมีอะไรแปลกๆออกมามากขึ้น ในการฟังบรรยายของบริษัทหนึ่ง เค้ามีช่วงให้คุยกับพนักงานได้ตามสบาย พนักงานเค้าเล่าว่า ตอนเค้าสัมภาษณ์ พอเข้าไปถึงก็โดนด่าเลย พูดอะไรก็ดูผิดไปหมด โดนด่าว่าบ้า เค้าก็ได้แต่น้อมรับ ขอโทษที่ทำให้คนสัมภาษณ์ไม่พอใจ ปรากฏว่า....ผ่านซะงั้น ตอนหลังพอเข้าบริษัทแล้ว คนสัมภาษณ์ก็มาทักทายเค้า ยิ้มให้ และบอกว่าขอโทษนะ ที่ตอนนั้นในวันสัมภาษณ์พูดจาไม่ดี เค้าแค่จะทดสอบอารมณ์และการรับมือกับสถานการณ์ เอ่อ....แบบนี้ก็มีด้วย หรือเมื่อสองสามปีที่แล้ว ออกข่าว (อันนี้ดูจากทีวี) สัมภาษณ์รอบสุดท้าย บริษัทจัดเป็นงานเลี้ยงค่ะ ผู้สมัครต้องแสดงความสามารถในการเข้าสังคม พูดคุยในงานสังคม มารยาทการกินและดื่ม พูดในที่สาธารณะ (แบบนี้ขอเข้ารอบมากินดื่มก็พอใจนะ ฮ่าๆๆ) ส่วนใหญ่รอบหลังๆนี่ (โดยเฉพาะรอบสุดท้าย) มักจะออกค่าเดินทางหรือ(อาจจะรวมถึง)ค่าที่พักบางส่วนให้ด้วย อ้อ ค่าตรวจสุขภาพด้วยค่ะ จริงๆตอนหางานเนี่ย ใช้ค่าใช้จ่ายเยอะเหมือนกัน หลายคนเลยมารอเก็บตรงนี้ล่ะค่ะ ประมาณว่าเดินทางจริงใช้รถบัส แต่ตอนเบิกเขียนเครื่องบินก็มี พอผ่านมาถึงรอบสุดท้าย ด่านสุดท้ายคือ ประธานบริษัทค่ะ ส่วนใหญ่มักพูดกันว่า รอบสุดท้ายนี้ไม่ต้องคิดเรื่องผ่านไม่ผ่านเลย เพราะมันเปรียบเสมือนแค่ให้ประธานดูตัวและทักทายฝากฝังกันไว้เฉยๆ อย่างจขกท.เอง รอบสุดท้าย เข้าไปคุยแล้วเค้าก็ถามว่า เสร็จจากนี่แล้วทำอะไร ไปไหนต่อ กลับเมืองที่อยู่เลยมั้ย ก็ตอบไปว่า ก่อนกลับจะไปถ่ายสติ๊กเกอร์ค่ะ เป็นที่ระลึกในชุดสูทว่าวันนี้เป็นรอบสุดท้าย และก็กินของอร่อยๆแก้เครียดค่ะ แล้วก็เปลี่ยนไปเป็นเรื่องของกินทันที ฮ่าๆ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 00:13:57

ความคิดเห็นที่ 17 พอผ่านทั้งหมดทั้งปวง ซึ่งใช้เวลาประมาณหนึ่งถึงสองเดือน นับตั้งแต่ฟังบรรยาย (อันนี้แตกต่างกันแล้วแต่บริษัทนะคะ) เราก็จะได้เอกสารมาใบนึง ให้เราประทับตรายางยืนยันว่าเรา รับรู้ว่าบริษัทเค้าจะจ้างเราแน่ๆ เมื่อเราเรียนจบ จริงๆไม่มีผลตามกฏหมายค่ะ แต่เป็นผลทางใจและมารยาทมากกว่า แต่......ปีที่ผ่านมา เศรษฐกิจย่ำแย่ มีนักศึกษาที่ได้ job offer แล้ว แต่โดนปฏิเสธ ทั้งๆที่คิดมาตลอดและทำตัวชิลล์มาตลอดปี ว่าเรามีงานทำแน่นอน ซึ่งไม่ใช่จำนวนน้อยๆค่ะ  ข้อมูลจาก 172 บริษัท ปฏิเสธการจ้างไป 7 ร้อยกว่าราย นอกจากจะเครียดว่าจะหางานทำได้มั้ย ยังต้องมานั่งเครียดอีกต่อว่า ถึงเวลาเรียนจบจริงๆ มันจะยังจ้างจริงมั้ยเนี่ย จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 00:26:26

ความคิดเห็นที่ 18 เขียนยาวเชียว ถึงเวลานอนแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านนะคะ จริงๆแล้วในเมืองไทย เห็นมีหลายที่ที่มีการคัดคนแบบนี้ อย่างตำแหน่ง management trainee ของบริษัทใหญ่ๆ บริษัทสายการบิน หรืออย่างบริษัทผลิตกระดาษแห่งหนึ่ง ก็เคยเห็นว่ามีการทำกิจกรรม เข้าค่ายกันด้วย ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับชีวิตนักศึกษาเลยล่ะค่ะ เพื่อนบางคนบอกว่าเป็นช่วงที่ตัวเองได้รู้จักโตจริงๆ จากที่ไม่ได้คิดว่าวันนี้ต้องทำอะไร ก็ต้องมาวางแผนว่าจะเดินทางไปไหน ไปกี่โมง รถไฟคันไหน ต้องจองหรือไม่ บางคนก็ได้ค้นพบตัวเองในช่วงเวลานี้ เพราะมันต้องอยู่กับตัวเอง และวิเคราะห์ตัวเองว่าเราเป็นคนยังไง เราชอบอะไร และเราจะนำเสนออะไร จขกท. เคยถามนายเก่า (ต้องบอกว่านายเก่า เพราะตอนนี้ลาออกมาเป็นนักเรียนค่ะ ไร้อาชีพ แหะแหะ) ตอนไปเยี่ยมบริษัทที่ไทยก่อนเข้าทำงานว่า เหลือเวลาอีกปีเดียว เราต้องเตรียมตัวอะไรมั้ยก่อนมาทำงาน นายบอกว่า ถ้ายังไม่รู้จักตัวเองก็ใช้เวลาที่เหลือในการค้นหาให้เจอว่าเราชอบอะไร อย่างน้อยก็ให้เรารู้ว่าเราทำงานเพื่ออะไร เพราะถ้าเราไม่รู้อะไรเลย รู้แต่ว่าต้องมาทำงาน สุดท้ายเวลาทั้งชีวิตก็จะมีแค่คำว่างาน ชีวิตก็จะหายไป แต่ถ้าเรารู้ว่าเรารู้จักตัวเอง รู้ว่าชอบอะไร  รู้ว่าทำเพื่ออะไร เราก็จะพยายามทำงานเพื่อเป้าหมายของเราได้ และเวลาว่างจากงานเราก็จะรู้ว่า เราจะเอาเวลาไปทำอะไร ชีวิตมันถึงจะเกิดเป็นชีวิตขึ้นมา ถ้าใครกำลังหางานอยู่ ก็สู้ๆนะคะ และถ้าใครทำงานแล้ว ก็สู้ๆเช่นกันค่ะ ทั้งเรื่องงานและเรื่องชีวิต ขอให้มีความสุข และหลับฝันดีค่ะ :) จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 00:34:23

ความคิดเห็นที่ 19 มาอ่านครับ จากคุณ : troll เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 00:34:56

ความคิดเห็นที่ 20 มาให้กำลังใจครับ จากคุณ : เทวดามาเกิด เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 00:42:17

ความคิดเห็นที่ 21 ลงชื่อค่ะ จากคุณ : นางสาวหญิง (นางสาวหญิง) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 01:00:54

ความคิดเห็นที่ 22 อยากให้เป็นกระทู้สีลม(ในใจ)แห่งสัปดาห์เลยครับ สมควรแล้วที่เป็นนักเรียนญี่ปุ่นครับ อ่านเรื่องของคุณแล้วรู้สึกว่าเรียงลำดับได้ดี มีสาระครับ แล้วสะท้อนค่านิยมบางอย่างได้ดีทีเดียว (เป็นประเทศที่คงระเบียบแบบแผนเอาไว้ ในขณะเดียวกันก็เปิดรับสิ่งใหม่ด้วย) ไม่ทราบว่าทาง HR ของไทยเห็นแล้วเป็นอย่างไร ด้วยกระบวนการรับคนแบบนี้จะทำให้แน่ใจได้มากขึ้นหรือไม่ว่าจะได้คนที่เหมาะสมกับงานเข้ามา มากกว่าการสัมภาษณ์เดี่ยวๆ ลองมาคุยกันดูนะครับ จากคุณ : nungning เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 01:30:27

ความคิดเห็นที่ 23 ผมว่า process การสมัครงานที่โหดที่สุดคือสมัคร IB / consulting ที่ wall street / city ครับ อันนี้โหดจริง จากคุณ : ! o_o ! เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 02:02:51

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณจขกท.มากๆ เลยค่ะ ที่มาเล่าให้ฟัง เราก็เด็กเอกญี่ปุ่น ทำงานที่บ.ญี่ปุ่น (ในไทย) เหมือนกัน อ่านแล้วพยักหน้าหงึกๆ ตามเลย จะลองนำเคล็ดลับที่แนะนำมาไปปรับใช้นะคะ ขอบคุณอีกรอบค่ะ >_< จากคุณ : Draconia เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 08:38:05

ความคิดเห็นที่ 25   โดยรวมแล้วก็จะลำบากตรงตอนแสดงกึ๋นนี่ล่ะ จากคุณ : Jump เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 08:54:43 A:58.64.18.243 X: TicketID:179938

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณมากเลยนะครับเจ้าของกระทู้ จากคุณ : ยกกระดก เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 09:00:31

ความคิดเห็นที่ 27 โหวต+กิฟให้คับ ^^ จากคุณ : LimitBreak เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 09:38:08

ความคิดเห็นที่ 28 เจ๋งดีนะครับ  อ่านละมีประโยชน์ จากคุณ : Driff king046 เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 10:12:10

ความคิดเห็นที่ 29 กระทู้มีสาระ และมีประโยชน์ดีคะ ถูกใจมาก จากคุณ : คนจนรุ่นสุดท้าย เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 10:12:19

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านกระทู้รูปถ่าย ... ก็ได้แต่อมยิ้มครับ คิดกันไปได้ ^_^ ของผมสมัยจบ ป.ตรี ... วันปัจฉิมนิเทศน์ ทางคณะให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก... จำได้ว่า คณะฯ กรุณาเชิญ สถาบัน John Robert Powers มาอบรมเรื่องบุคคลิกภาพและการแต่งกาย... ^_^ บางครั้งประเด็นเล็กๆ ... มันก็สามารถที่จะบอกเรื่องราวได้หลายเรื่องเหมือนกัน เช่นกัน รูปถ่าย รูปเดียว มันก็สามารถอธิบายอะไรได้มากมาย ... แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 52 10:53:11 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 10:51:07

ความคิดเห็นที่ 31 รูปถ่ายที่เคยใช้สมัครงาน ครั้งล่าสุด ... จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 10:56:44

ความคิดเห็นที่ 32 เราว่าการที่มี uniform สำหรับสมัครงานโดยเฉพาะไปเลยนี่ก็ดีเหมือนกันนะ ไม่งั้นบางที เห็นคนมาสัมภาษณ์งาน โห.. ขาสั้น+เดรส ยังกับจะไปสยามเลย มันดูไม่ให้เกียรติองค์กรและสถานที่ยังไงไม่รู้ จากคุณ : เลดี้ลิลิ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:05:26

ความคิดเห็นที่ 33 จาก #4  เป็นมาตรฐาน ของบริษัทหลายๆบริษัทในเมืองไทยเหมือนกันครับ โดยเฉพาะองค์กรขนาดใหญ่.... ----------- จาก #6  การทำงานกลุ่ม group discussion .... เคยเห็นในหลายองค์กรเหมือนกัน ครับ เช่น เครือเกษตรรุ่งเรือง  (ผลิตภัณฑ์กระดาษ ดับเบิล A และอื่นๆอีกมากมาย) เครือนี้จะทำได้ค่อนข้างดี ... มีการคัดเลือก แคนดิเดต ไปทำกิจกรรมต่างจังหวัด 2-3 วัน ... พักโรงแรมหรูในเครือฯ กิจกรรมอาทิ เช่น Open House, Walk Rally, Group Discussion, Business Game เป็นต้น ----------------------------------------------------------- จากประสบการณ์สัมภาษณ์งานที่ผ่านสัมภาษณ์ทุกครั้ง ... โอกาสหน้าหากพอมีเวลาว่าง จะเขียนแชร์ให้ นะครับ ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 11:20:58

ความคิดเห็นที่ 34 กระทู้มีสาระแห่งปีค่ะ ขอบคุณคุณlittlejt มาก ๆ เลยที่มาเล่าให้ฟัง เทียบกันแล้ว..การหางานของสายงานเราเนี่ย กลายเป็นเข้าง่ายจนน่าตกใจเลยค่ะ 0.o จากคุณ : JingXi เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 14:22:37

ความคิดเห็นที่ 35 ขอสารภาพ ที่เข้ามาก้อเพราะคำว่า เด็กญี่ปุ่น นั้นแหละ แหะๆ ไปแระ.. จากคุณ : dupdanup (ดูบดานูป) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 17:34:19

ความคิดเห็นที่ 36 เคยสัมภาษณ์สายการบินญี่ปุ่น ก็มีทั้ง group discussion และการถามคำถามเดียวกันกับทุกๆคน สุดท้ายก็ถามว่าในกลุ่มใครพูดภาษาญี่ปุ่นได้ไหม  ก็มีแค่ 2 คน แต่เราบอกว่าเราสนใจภาษาญี่ปุ่น  รู้จักแต่คำทักทายทั่วไป  แต่ว่า...ร้องเพลงโดราเอมอนได้  เค้าก็เลยให้ร้องให้ฟัง ก็เลยผ่านค่ะ เค้าชอบให้เรา creative เห็นความแตกต่าง ไรงี้อ่ะค่ะ จากคุณ : กำแพงสีชมพู เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 18:21:18

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณมากครับ ได้ประโยชน์ในหลายๆทางเลย จากคุณ : ขอบฟ้าบูรพา เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 19:55:27

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ และก็ขอบคุณหลายๆท่านที่ร่วมกันแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมด้วย ถ้าเป็นคนที่ทำงานในบริษัทญี่ปุ่น (แม้กระทั่งในเมืองไทย) ก็น่าจะคุ้นเคยกับการสัมภาษณ์หลายๆรอบ เห็นกระทู้ล่างๆก็มีว่าโดนไปสามสี่รอบเหมือนกัน จริงๆอย่างที่คุณ  ดีอาร์ เล่า มหาลัยเองก็น่าจะให้การสนับสนุนเด็กที่กำลังจะหางาน แบบนี้เยอะๆเนอะ จะได้ไม่มีรูปถ่ายแอ๊บแบ๊ว หรือคำตอบแอ๊บแบ๊วแต่ไม่ได้ประโยชน์ให้เห็นเยอะจนเกินงาม เรื่องเล่าของคุณกำแพงสีชมพูน่ารักจังค่ะ กรรมการคงชอบใจตรงที่กล้าคิด กล้าทำนี่แหละค่ะ ตอนนี้ก็ยังอยู่สายการบินอยู่รึป่าวคะเนี่ย เป็นนางฟ้ารึเปล่าเอ่ย จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 20:23:55

ความคิดเห็นที่ 39 ขึ้นไปอ่านคอมเมนท์ของคุณ nungning แล้ว อยากเพิ่มเติมตรงที่บอกว่า คนที่เหมาะกับงานน่ะค่ะ จริงๆแล้ว บริษัทในญี่ปุ่นส่วนใหญ่ เหมือนจะเน้นรับคนที่ เค้าดูว่าสามารถทำงานกับผู้อื่นได้ เรียนรู้ได้ มากกว่าจะเน้นรับคนเก่ง เกรดดี ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ทำงานตรงกับ ที่เรียนมากหรอกค่ะ อันนี้ต้องอธิบายก่อนว่า ในญี่ปุ่นจะแบ่งการเรียนเป็นสองสาย เหมือนบ้านเรา คือสายวิทย์ กับสายศิลป์ คำว่าสายวิทย์คือพวกหมอ วิศวะ สถาปัตย์ ประเภทนั้น แต่พวกธุรกิจ บัญชี การเงิน ศึกษาศาตร์ สังคม อักษร พวกนี้ นับเป็นสายศิลป์ทั้งหมด ฉะนั้นการสมัครงานเข้าบริษัทก็จะแบ่งเป็นสองสายอย่างชัดเจนเช่นกันค่ะ  เราอยู่ในสายศิลป์ เราก็จะพูดแต่ในสายนี้แล้วกันนะคะ เพราะอีกสายหนึ่ง ไม่สามารถค่ะ แหะแหะ เวลาเข้างานไปปีแรก ก็ต้องเริ่มจากศูนย์ ตำแหน่งต่ำสุดทั้งนั้น เพื่อนเราคนหนึ่งเข้าบริษัทสกายลาร์ค ปีแรกก็เริ่มจากไปเสิร์ฟอาหาร หั่นผัก เก่งขึ้นมาหน่อยก็เริ่มเรียนรู้การทำ พอเข้าปีถัดมาเริ่มเขยิบเป็นผู้จัดการร้าน แล้วค่อยเขยิบเข้าไปอยู่ในบริษัทจริง หลังจากนั้นก็จะย้ายงานไปเรื่อยๆ ตั้งแต่จัดซื้อ สวัสดิการ บัญชี การตลาด ส่วนอีกคนทำบริษัทโรงแรม สองปีแรกก็ปูเตียง ชงเหล้าไป เพิ่งเข้าสู่ปีที่สองปลายๆนี่เองที่ได้เขยิบไปทำจัดซื้อในบริษัทจริง เห็นว่างานถัดไปอาจจะได้ขยับไปทำวางแผนการตลาดค่ะ ซึ่งต่างจากของไทย พอเริ่มรับปุ๊บก็กำหนดเลยว่ารับไปทำงานอะไร แต่ของญี่ปุ่น จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ทั้งงานและสถานที่ประจำด้วยค่ะ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 20:38:06

ความคิดเห็นที่ 40 มหาวิทยาลัยที่เราจบมีแผนกหางานทำ（就職科）โดยเฉพาะเลย คิดว่ามหาวิทยาลัยอื่นๆ คงมีเหมือนกันหมด　　 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ อ่านแล้วคิดถึงตอนอยู่ญี่ปุ่นจัง เด็กญี่ปุ่นใส่สูทกันเป็นทิวแถวช่วงหางานนี่แหละ จากคุณ : ต้าปิ่ง เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 20:48:24

ความคิดเห็นที่ 41 คุณต้าปิ่งเคยอยู่ที่ไหนคะเนี่ย ไม่ใช่มหาลัยในคิวชูใช่มั้ย ฮ่าๆ ที่มหาลัยเราก็มี career office ดูแลเรื่องการหางานโดยเฉพาะเหมือนกันค่ะ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 20:51:20

ความคิดเห็นที่ 42 เอารูปงาน Shuushoku Expo หรือ Job Hunting Fair มาให้ดูค่ะ งานนี้จะเป็นงานใหญ่ที่เด็กๆจะไปหาข้อมูลเพื่อสมัครงานค่ะ จัดตามเมืองใหญ่ๆในแต่ละภูมิภาค เช่น โตเกียว โอซาก้า นาโกย่า ฟุคุโอกะค่ะ เราเคยไปมาหนนึงที่ฟุคุโอกะ โอ๊ย แทบเป็นลมค่ะ มีแต่นักศึกษาใส่สูท มองไปทางไหนก็ดำทะมึน แต่งตัว ทำผมเหมือนกันเป๊ะ งานประเภทนี้จะจัดโดยเว็บจัดหางานใหญ่ๆ ซึ่งคนที่หางาน จะไปเก็บข้อมูล และแลกเปลี่ยนข้อมูลกันในเว็บนั้นค่ะ ในงานก็จะมีบริษัทต่างๆมาตั้งซุ้มเต็มไปหมด เหมือนงานกาชาด หรืองานหนังสือแบบนั้นแหละค่ะ พอเราเห็นว่าซุ้มไหนน่าสนใจ ก็จะไปเข้าฟังการบรรยายสั้นๆสิบถึงสิบห้านาที จะเป็นรายละเอียดคร่าวๆของบริษัท และกำหนดการวันสัมมนาจริงอย่างเป็นทางการที่จัดขึ้นที่บริษัทนั้นๆ พอฟังการบรรยายในซุ้มจบ ก็มักจะได้ของแจกติดไม้ติดมือกลับบ้าน อาจจะเป็นผลิตภัณฑ์ชิ้นเล็กๆของบริษัทค่ะ ไฮไลท์เด็ดอีกอย่าง คือ ในห้องประชุมกลาง ก็จะมีการบรรยายของบริษัทใหญ่ๆ ดังๆ เช่นยูนิลีเวอร์ จอห์นสัน แอนด์ จอห์นสัน โตโยต้า ชิเซโด้ บริษัทพวกนี้มักจะใช้ห้องประชุมหรือลานประชุมกันเลย ไม่มาแตกซุ้มย่อยๆ อ้อ...ในงาน expo นี้ ตอนเราไปมา มีแจกลิโพกันในงานเลยค่ะ ฮ่าๆ เรียกว่าเสริมสร้างกำลังกันเต็มที่ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:00:47

ความคิดเห็นที่ 43 ลองใหม่ๆ ถ้ารูปไม่ขึ้นลองดูที่ http://www.mycom.co.jp/news/2009/11/2011_expo_112410.html ค่ะ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:05:43

ความคิดเห็นที่ 44 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:23:40

ความคิดเห็นที่ 45 เป็นกระทู้ที่ดีมาก ๆ จากคุณ : อาวุธ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 21:50:24

ความคิดเห็นที่ 46 กระทู้ดีมากๆค่ะ จากคุณ : ส้มแป้น.. เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 22:08:53

ความคิดเห็นที่ 47 อ่านแล้วเห็นภาพเลยคะ เพราะปีที่แล้ว เคยทำ 就活 (หางาน) ที่ญี่ปุ่นอยู่ประมาณพักหนึ่งแต่หยุดกลางคัน เำพราะมีตัวเลือกอย่างอื่นให้ทำคะอีกอย่างใจไม่สู้พอด้วยมั้งคะ แบบว่าหางานเป็นพิธีการมากกกก ทำแล้วแบบสูบทั้งชีวิตไปเลยคะ ต้องเข้า สัมมนาบริษัทเกือบทุกวัน/เขียน entry sheet เคว้งกระดาษที่เขียนผิดทิ้งไปหลายแผ่นเลยคะ แถมอีกอย่างปีที่แล้วเศรษฐกิจแย่ด้วยคะ บริษัทไม่ค่อยมารับคนต่างชาติที่มหาลัย จะให้ไปหางานที่โตเกียวแข่งกับคนญี่ปุ่น ค่าใช้จ่ายก็สูงมาก แถมภาษาก็ยังไม่ขั้นเทพขนาดนั้น แต่ถ้าเทียบกับคนไทยที่หางานรุ่นเดียวกันแล้ว ภาษาญี่ปุ่นเราก็ำำไม่ได้แย่มาก แต่บุคลิกเราไม่ค่อยดีคะ แบบดูเป็นคนเข้ากับคนอื่นยากอะคะ เลยไม่ได้สู้ต่อจนหยดสุึดท้าย เพราะคิดว่าึคงไม่ได้อยู่ดี เลยเลือกไปทำธุรกิจส่วนตัวแทนอะคะ พูดถึงเรื่องเกรดกับการหางานที่ญี่ปุ่นนี่ต่างกับที่ไทยลิบลับเลยคะ เ้พราะบริษัทไม่สนใจเรื่องเกรดหรือสายที่เรียนมาเลยคะ(พูดในแง่สายศิลป์) เค้ามองผู้สมัครในเรื่องของบุคลิกภาำพ/ภาษาที่สองและกิจกรรมที่ทำมาตอนมหาลัยมากกว่าคะ เพื่อนของเพื่อนคนหนึ่งคะ แบบว่า เรียนก็ไม่เรียน วันๆเข้าไปถลุงเงินที่ปาจิงโกะ เกรดไม่ต้องไปพูดถึงคะ แย่แน่ๆ แต่เป็นผู้ชายญี่ปุ่่นที่หน้าตาดีมากอะคะปีที่แล้วเศรษฐกิจแย่ นักศึกษาญี่ปุ่นไม่ได้งานกันเยอะ แต่เพื่อนของเพื่อนคนนี้ ก็ได้งานไปแล้วคะ นอกจากเรื่องของบุคลิกหน้าตาแล้ว ภาษาที่สองก็อาจจะเป็นตัวช่วยมากเหมือนกันคะ เพื่อนในชมรมหลายคนปีที่แล้วไม่ได้งานกันครึ่ง-ครึ่งเลยคะ คนที่ได้ก่อนเพื่อน ส่วนมากก็จะเป็นพวกที่ไปแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศมาหรือพูดภาษาที่สองที่สามได้ ประมาณนั้นคะ แต่แม้จะได้งานแล้ว แต่ก็เป็นแค่ก้าวแรกเท่านั้นคะ เพราะเห็นเพื่อนเล่ามาว่าทำงานบริษัทญี่ปุ่นจริงๆ สูบชีวิตกว่าหลายเท่าคะ ต้องถวายชีวิตให้บริษัท ถ้าภาษาญี่ปุ่นไม่ดีพอนี่ย่ำแย่ไปใหญ่คะ แถมเลิกงานดึกมาก อยากปลีกตัวไปพักผ่อน แต่ก็ต้องไปดื่มสังสรรค์ ถ้าคนที่ไม่ดื่ม ไม่ชอบควันบุหรี่ นี่ลำบากหน่อยคะ เพราะปฎิเสธไม่ได้คะ เหมือนจะเป็นการเสียมารยาทคะ แต่สิ่งได้ที่รับจากการทำงานที่ญี่ปุ่นก็คงเป็นประสบการณ์ที่ทำให้คนๆนั้นแกร่งขึ้นมากกกกคะ จากคุณ : รพินทร์ดารา เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 22:18:49

ความคิดเห็นที่ 48 จขกท น่าจะเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยเราแน่ๆเลยคะ ถ้าจบจากมหาลัยที่อยู่เขตคิวชู นักเรียนต่างชาติเยอะๆก็รุ่นพี่-รุ่นน้องกันอะคะ เข้าทำงานในบริษัทแล้วสู้ๆๆนะคะ 精一杯仕事を頑張ってねぇ :)　 จากคุณ : รพินทร์ดารา เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 22:35:02

ความคิดเห็นที่ 49 เยี่ยมมากค่ะ ได้สาระความรู้ไปเยอะเลย ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : พี่เลี้ยงจำเป็น เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 22:48:13

ความคิดเห็นที่ 50 โอ๊ย เจอกันเองซะแล้ว ฮ่าๆ ใช่แล้วค่ะ มหาลัยบนยอดดอยในเขตคิวชูค่ะ ตอนนี้ต้องเปลี่ยนเป็น สู้ๆกับการเรียนค่ะ เพราะเพิ่งกลับมาเป็นนักศึกษาป.โทปีนี้นี่เอง หลังจากทำงานมาปีกว่าค่ะ เริ่มคุ้นๆรึยัง ฮ่าๆ ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน ตอนนี้ทำอะไรอยู่ไหนเนี่ย จบรึยังคะ これから、お仕事も、人生も楽しんでくださいね～♪ จากคุณ : littlejt (littlejt) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 22:51:49

ความคิดเห็นที่ 51 ขอขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ เป็นประโยชน์มากเลย  จะเอาไปให้แฟนอ่านด้วยครับ จากคุณ : ภาณุพัชร์ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 23:16:18

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีๆ ที่มีถ่ายทอดให้ฟังค่ะ จากคุณ : มาสายค่ะ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 52 23:50:34

ความคิดเห็นที่ 53 ประเด็นเรื่องภาษาที่สองน่าสนใจมากครับ เพราะคนญี่ปุ่นที่บริษัทที่ทำงานอยู่บอกว่า เริ่มเรียนภาษาอังกฤษกันช่วง มัธยมปลาย หรือ มหาวิทยาลัย แต่เรื่องสำเนียง หรือ ประโยค ดีมากเลยน่ะครับ... จากคุณ : zaugustra เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 00:09:10

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณ คุณlittlejt จริงๆ ค่ะ สำหรับกระทู้นี้ เป็นการต่อยอดกระทู้ถ่ายรูปแอ๊บแบ๊วของเรา ได้มีสาระประโยชน์มาก ๆ ถ้าเด็กญี่ปุ่นรู้ว่าเด็กไทยทำตามใจตัวเองแค่ไหนเวลาสมัครงาน เค้าคงแปลกใจมาก และถ้าเด็กไทยรู้ว่า กว่าเด็กญี่ปุ่นกว่าจะได้สมัครงานมันยากเย็นแค่ไหน เค้าคงจะจริงจังกับชีวิตมากกว่านี้ อยากให้น้องๆ นักศึกษาบ้านเราได้อ่านกระทู้นี้กันเยอะ ๆ ค่ะ จากคุณ : MARON CREAM เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 09:14:14

ความคิดเห็นที่ 55 ต่อยอดจากคุณ zaugustra นะคะ เรื่องภาษาอังกฤษของคนญี่ปุ่นน่ะค่ะ เท่าที่เห็นมาหลายคน ส่วนใหญ่จะเข้าใจ รู้ศัพท์ แต่พูดไม่ค่อยได้หรือไม่คล่อง อาจจะเป็นเพราะไม่มีโอกาสได้ใช้มากเท่าไหร่ อย่างที่น้องรพินทร์ดาราบอกอ่ะค่ะ ส่วนใหญ่ที่คล่องๆ จะเป็นพวกเคยไปทำกิจกรรมแลกเปลี่ยนหรือไปเรียนเมืองนอกมากกว่า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น พวกเรียนภาษาเองแล้วเก่งก็มีนะคะ เราเคยสอนภาษาไทยคุณป้าญี่ปุ่นคนนึง เค้าเริ่มเรียนภาษาไทยด้วยตัวเองมาสิบปีแล้ว อ่านออก เขียนได้ ลายมือสวยซะด้วย เค้าเริ่มจากการซื้อพจนานุกรมมาอ่านศัพท์น่ะค่ะ เพราะสิบปีที่แล้วมันยังแทบไม่มีคู่มือภาษาไทยสำหรับคนญี่ปุ่นเลย แต่ที่ยกย่องอย่างนึงเลยคือ ถ้าตั้งใจจะทำอะไรแล้ว เค้าตั้งใจจริงๆ (จากเรื่องภาษาออกไปซะไกลเชียว แหะแหะ) คุณ MARON CREAM มาโพสแบบนี้ ดีใจมากๆเลยค่ะ ตอนที่อ่านกระทู้นั้น นึกอารมณ์คุณ MARON CREAM ออกเลย ที่บริษัทเคยมีคนใส่กระโปรงม่วงมาสัมภาษณ์ ทำเล็บแบบติดคริสตัล ติดดอกไม้ พวกเรายังแอบมองกันเลยค่ะ ยิ่งถ้าคุณ   MARON CREAM เจอหลายๆเคสคงปวดหัวแน่ๆ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 09:45:13

ความคิดเห็นที่ 56 ช่วงเดือนมีนา เมษา  เป็นช่วงที่จะเห็นคนใส่ชุดสูทเดินเต็มไปหมด เพราะเป็นช่วงรับสมัครพนักงานใหม่ ดูๆ ไปก็สวยดีนะคะ  เหมือนนกเพนกวินเดินเต็มถนนเลย ^^'' จขกท คงเจอมาแบบFULL OPTION เลยทีเดียว เก่งจังค่ะ ^^ จากคุณ : nontanjp เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 09:59:44

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณกระทู้ดีๆ ที่มาแบ่งปันครับ ไปอ่านหัวข้อ "ขุมนรก" ... นึกถึงการ์ตูนญี่ปุ่น "ไม่เคยเห็นนรกแล้วจะถึงสวรรค์ได้อย่างไร" ... อ่านแล้วทำให้ขยันมากกว่าเดิมครับ จากคุณ : KENG76 เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 11:05:51

ความคิดเห็นที่ 58 โหวตให้ค่ะ ^^// กระทู้ดีมีสาระจริงๆ จากคุณ : KinkyVans เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 15:13:21

ความคิดเห็นที่ 59 ชอบจัง แต่แอบรุ้สึกโชคดีนิดหน่อยที่เกิดเป็นคนไทย การหางานไม่ได้ยากลำบากขนาดนั้น ไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมช่วงนี้ คนญี่ปุ่นมาทำงานในเมืองไทยเยอะมากๆๆๆๆๆๆ เราเจอเพื่อนญี่ปุ่นล็อตใหญ่เลย ที่เรียนจบและทำงานที่ญี่ปุ่นประมาณ 1-2 ปี แล้วตัดสินใจมาเผชิญโลกกว้างในเมืองไทย แล้วหางานทำที่นี่ เค้าบอกว่า ไม่อยากทำงานที่ญี่ปุ่นจนตายครับ (หมายถึงว่า งานหนักมาก สังคมแข่งขัน ทำงานจนตายไปเลย) ยังไงก็ตาม อยากมีโอกาสไปใช้ชีวิตในญี่ปุ่นจังเลย จากคุณ : [C]haruru เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 16:15:28

ความคิดเห็นที่ 60 จาก #55 ภาษาอังกฤษต้องใช้บ่อยๆครับถึงจะคล่อง ... นี่คืออีกปัจจัยหนึ่ง  หลังจากทำงานที่ล็อกซ์เล่ย์ได้ระยะหนึ่งหลังจากเรียน จบ ป.ตรี จึงมาสมัครเป็น Manager ที่มีเจ้านายเป็นฝรั่งชาวอัีงกฤษ ... ในเครือเบอร์ลี่ ยุคเกอร์ ... หลังจากผ่านสัมภาษณ์จาก HR  ต้องเข้าสัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษกับว่าที่เจ้านาย  Director ชาวอังกฤษ ... รู้ตัวว่าภาษาอังกฤษยังไม่แข็งแรงมาก เท่าที่ควร ณ ขณะนั้น จึงเตรียมแผนงาน และ พรีเซนเตชั่น เป็นภาษาอังกฤษ ... ใส่แฟ้มเพื่อนำเสนอว่าที่นายใหม่ ... นะครับ ... มุมนึงก็ดูเหมือนเป็นมืออาชีพ ... แต่อีกมุม หนึ่ง ก็จะช่วยให้เรามีความมั่นใจมากขึ้นเวลาต้องพูดภาษาอังกฤษ ... อย่างน้อยก็ไม่หลุดสิ่งที่ต้องการนำเสนอ ... ผ่านรอบ 2 ... รอบ 3... สัมภาษณ์กับ MD และ Director ... นึกอุ่นใจ หวังว่า MD คนไทยจะพูดไทย ... ถ้าอังกฤษเราหลุดท่านจะเสริม ... จึงไม่ได้เตรียมแฟ้มแบบเดิม ... คิดแบบคนอายุ 26 หน่ะครับ ตอนนั้น ... ที่ไหนได้ท่านพูดอังกฤษป๋อเลย ไม่สนใจคนไทยอย่างเรา -_-"   เกือบตกรอบนี้ ได้เข้ารอบ Final  ดวลกันตัวต่อตัวกับ MD ... คราวนี้ภาษาไทยล้วนๆ ... แต่แปลกแฮะ รอบนี้ชักอยากพูดอังกฤษ สงสัยคงจะกำลังมันส์ .... ในที่สุดก็ได้เป็น Manager มือใหม่ แก้ไขเมื่อ 11 ธ.ค. 52 16:59:32 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 16:57:50

ความคิดเห็นที่ 61 คราวนี้ ... หล่ะ ถ้ามีบรรยายหรือมีงานที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษ ขอให้บอก จะชอบมาก ... จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 17:05:13

ความคิดเห็นที่ 62 คนไทยถ้าลองได้ตั้งใจทำอะไรแล้วไม่แพ้ชาติใดในโลก นะครับ ^_^ อันนี้เคยเขียนแชร์ไว้เมื่อเร็วๆ นี้ ... http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B8578518/B8578518.html "แชร์ประสบการณ์จริง: #2 ... คนไทยคนแรกที่ได้รับเกียรติเชิญเข้าร่วมการบรรยาย WiMAX Forum Congress ASIA09 ณ ประเทศสิงคโปร์" ปล.   เป็นกำลังใจ ให้น้องๆ ทุกคน นะครับ  สู้ๆ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 17:09:40

ความคิดเห็นที่ 63 "ญี่ปุ่นเป็นอีกหนึ่งประเทศที่ไม่มีชุดนักศึกษา จะแต่งตัวอาร์ตไปเรียนยังไง ก็ไม่มีใครว่า" ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย (หรือว่าเฉพาะ มหาลัยครับ) จากคุณ : ตาแป๊ะหวานเย็น เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 17:17:24

ความคิดเห็นที่ 64 ตอบคุณตาแป๊ะหวานเย็นก่อนนะคะ หมายถึงระดับมหาวิทยาลัยค่ะ แต่ถ้าเป็นชุดนักเรียนน่ะมีแน่นอนค่ะ (ซึ่งไม่ค่อยเห็นเรียบร้อยกันเท่าไหร่ ฮ่าๆ) จากคุณ : littlejt (littlejt) เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 18:30:17

ความคิดเห็นที่ 65 ชอบประโยคว่าไม่เคยเห็นนรกแล้วจะถึงสวรรค์ได้อย่างไรจังค่ะ อ่านแล้วฮึกเหิม อิอิอิ พูดถึงคนญี่ปุ่นทำงานในไทย ตอนนี้เยอะอย่างที่คุณ [C]haruru ว่าจริงๆแหละค่ะ เคยได้ยินว่าบางครอบครัว (ที่เอาภรรยาและลูก ไปอยู่ที่ไทยด้วยเลย) ไม่อยากกลับญี่ปุ่นกันเลยทีเดียว เพราะที่ไทยค่าครองชีพถูก ทำงานก็ง่าย สภาพไม่เคร่งเครียดเท่าญี่ปุ่น แถมตำแหน่งสูงๆที่เป็นชาวต่างชาติ มีแม่บ้าน มีคนรถให้อีก (แม่บ้านกับคนรถที่อยู่ญี่ปุ่น อย่าหวังเลยค่ะ แทบไม่มีเลยมั้ง) แถมการบริการต่างๆบางที่ก็ยังยกให้บุคคลเหล่านี้เป็นลูกค้าชั้นหนึ่งอีก ประชาชนคนไทยที่เป็นลูกค้าชั้นสองอย่างเราๆ ได้แต่ทำตาปริบๆไปล่ะค่ะ อุ้ย...ดูเหมือนจะบ่นออกนอกเรื่องอีกแล้ว แหะแหะ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 18:36:19

ความคิดเห็นที่ 66 ขอบคุณคุณดีอาร์สำหรับประสบการณ์ที่เขียนมาแชร์กันนะคะ ถ้าว่างๆน่าจะลองเขียนแบบละเอียดๆเก็บไว้นะคะ น่าจะเป็นตัวอย่างและแนวทางที่ดีของใครหลายคนเลยค่ะ จริงๆแล้ว คุณดีอาร์เองก็ผ่านการสัมภาษณ์งานแบบโหดมาเหมือนกันนี่นา อาจจะโหดว่าที่เราเคยเจอด้วยค่ะ เพราะยังไม่เคยเจอต้องเตรียมแผนงาน หรือทำพรีเซนต์จริงจัง ปรบมือให้เลยค่ะ ส่วนกระทู้ เดี๋ยวตามไปอ่านนะคะ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 18:38:51

ความคิดเห็นที่ 67 ได้มุมมองจากข้างนอกบ้างดีจัง ขอบคุณครับ จากคุณ : kennyG (kennyG) เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 52 20:31:51

ความคิดเห็นที่ 68 ผมโชคดีหน่อยที่ใช้บริการheadhunterแล้วไปเจอบริษัทที่internationalมากๆ เลยไม่ซีเรียสเรื่องการเตรียมตัวเหมือนบริษัทญี่ปุ่นทั่วๆไป แค่สัมภาษณ์ผ่านสองรอบก็ได้内定เลย รวมแล้วใช้เวลาหางานสามเดือนหลังเรียนจบโรงเรียนภาษา แต่ก่อนหน้าจะได้งานนี้เคยไปสัมภาษณ์กับบริษัทขนาดใหญ่(มาก)มาสองที่ ก็ต้องเตรียมตัวอย่างที่เจ้าของกระทู้บอกเลยครับ ไม่ใช่แค่พิธีรีตรองเยอะเท่านั้น มีสอบข้อเขียนระดับมหาโหดด้วยครับ(ข้อสอบเดียวกับคนญี่ปุ่นสอบ) เลยหมดลุ้นตั้งแต่ด่านนั้นแล้ว เหอๆ เลยอยากจะแนะนำว่าบางทีฝากประวัติไว้กับพวกHeadhunterก็ดีเหมือนกัน เพราะเค้าจะสกรีนงานมาให้เราก่อนเลย จะได้ไม่ต้องเหวี่ยงแหสมัครครับ จากคุณ : - Lost in Translation - เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 52 13:47:50

ความคิดเห็นที่ 69 คุณ  Lost in Translation ตอนนี้ก็ยังอยู่ญี่ปุ่นรึเปล่าคะเนี่ย ตอนแรกกะว่าจะลองหางานแบบไม่จริงจังมากน่ะค่ะ เลยลงไปลุยแบบเต็มสตรีม อยากรู้ว่าเค้าต้องทำอะไรบ้าง ไปๆมาๆ พิธีเยอะจัด จากที่กะทำเอาประสบการณ์ ทำตามน้ำ กลายเป็นว่า เครียดตามน้ำไปจริงๆด้วยเลย แต่ถ้าครั้งหน้าจะหางาน คงกะจะไปตามบริษัทรีครูทอย่างที่คุณ Lost in Translation บอกแล้วค่ะ หมดแรงลุยแบบเดิมแล้ว แหะแหะ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 52 19:28:36

ความคิดเห็นที่ 70 ก็ยังทำอยู่ครับ แป๊ปๆจะครบปีครึ่งละ :D คิดเรียนต่อเหมือนกัน แต่ทำงานเก็บเลเวลอีกหน่อยดีกว่า ลองค้นๆในกูเกิลดูก่อนก็ดีครับ มีเยอะมาก แล้วก็ลองไปตามพวกInternational job fair จะมีบริษัทรีครูทที่เตรียมมาล่าคนต่างชาติโดยเฉพาะเลย ก็ลองแนะนำตัวกับเค้าดูครับ จากคุณ : - Lost in Translation - เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 52 20:48:01

ความคิดเห็นที่ 71   อ่านถึง #37 ขอลงชื่อก่อนค่ะ เดี๋ยวว่างๆ จะกลับมาอ่านต่อ ชอบประโยคนี้มากเลยค่ะ ถ้ายังไม่รู้จักตัวเองก็ใช้เวลาที่เหลือในการค้นหาให้เจอว่าเราชอบอะไร อย่างน้อยก็ให้เรารู้ว่าเราทำงานเพื่ออะไร เพราะถ้าเราไม่รู้อะไรเลย รู้แต่ว่าต้องมาทำงาน สุดท้ายเวลาทั้งชีวิตก็จะมีแค่คำว่างาน ชีวิตก็จะหายไป แต่ถ้าเรารู้ว่าเรารู้จักตัวเอง รู้ว่าชอบอะไร  รู้ว่าทำเพื่ออะไร เราก็จะพยายามทำงานเพื่อเป้าหมายของเราได้ และเวลาว่างจากงานเราก็จะรู้ว่า เราจะเอาเวลาไปทำอะไร ชีวิตมันถึงจะเกิดเป็นชีวิตขึ้นมา เราว่าเป็น motto ของเด็กวัยเริ่มทำงานปีแรก และกำลังจะจบที่ดีที่สุดเลยค่ะ เหมือนจะเป็นสิ่งที่รู้ๆกันอยู่ว่าต้องทำในสิ่งที่ชอบ  แต่การทำให้มันมีชีวิต ไม่ใช่เรื่องง่ายค่ะ เพื่อนๆ และตัว MoonClock~* เอง ยังหลงทางกับประโยคที่ดูง่ายอยู่นี่เลยค่ะ เป้าหมายเราจะไปในทิศทางใด จากคุณ : MoonClock~* เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 52 16:47:00

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณคุณ Lost in Translation อีกทีค่า จริงๆลองเขียนเรื่องการใช้บริษัทรีครูทในญี่ปุ่นมาแชร์กัน ก็น่าสนใจดีนะคะ เป็นเรื่องเล่าสำหรับคนไกลบ้านค่ะ คุณ MoonClock~* สวัสดีค่ะ จริงๆนายเราเค้าพูดประโยคนี้ เค้ามีความหมายเพิ่มเติมด้วยนะคะ ไม่ใช่แค่เรื่องทำในสิ่งที่ชอบอย่างเดียว แต่เรื่องการอดทนทำในสิ่งที่ไม่ชอบด้วย นายเค้าบอกว่าถ้าเรารู้ว่าเรามีเป้าหมายอะไร หรือเราชอบอะไร เช่นเราชอบแฟชั่น อยากตามแฟชั่น เราก็ต้องทำงานเพื่อเอาเงินไปตามแฟชั่น หรือเอาเงินไปเรียนออกแบบ หรืออะไรก็ตามที่เราชอบ และถ้าเราท้อแท้ รู้สึกไม่อยากทำงาน หรือทำไปวันๆแบบซังกะตาย เราก็ไม่มีผลงานดีๆ ไม่ได้เงินโบนัสดีๆ ฉะนั้นเมื่อคิดถึงสิ่งที่เราชอบ เราก็จะได้มีแรงพยายามทำงานให้ได้ผลงานดีๆ จะได้มีเงินไปตามฝัน หรือไปทำชีวิตของเราค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และสู้ๆกับชีวิตไปพร้อมๆกันนะคะ จากคุณ : littlejt (littlejt) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 52 21:21:37

ความคิดเห็นที่ 73   ขอบคุณคุณlittlejt ครับ สำหรับคำเเนะนำดีๆ จากคุณ : tomohiro เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 52 00:32:38

ความคิดเห็นที่ 74 เพิ่งมาเจอกระทู้เอาป่านนี้ ขอบคุณมาก ๆ ครับ จากคุณ : monboy01 เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 52 03:53:42

ความคิดเห็นที่ 75 #59 ถูกต้องแล้วครับ โชคดีมากครับที่ได้เกิดเป็นคนไทย เพื่อนร่อมงานชาวญี่ปุ่นผม มีโอกาสมาอยู่เมืองไทยเพื่อเลื่อนตำแหน่ง วาระประมาณ 4 ปีหลังจากครบแล้วก็ต้องปรับเลื่อนตำแหน่ง แต่ว่า ต้องกลับไปที่ญี่ปุ่น ให้หลังปีเศษ มีโอกาสไปดูงานและแวะไปบริษัทแม่ เค้าเจอเรา แทบจะร้องให้เลย เพราะคิดถึงเมืองไทยมากกกกก อยู่เมืองไทย มีรถให้นั่งพร้อมคนขับ พักสตูดิโอ เที่ยวกันได้ทั้งคืน กลับไปก็นั่งรถไฟฟ้า ใช้ชีวิตเร่งรีบ เล่าให้เค้าฟังว่าซื้อบ้าน 60 ตรว. ล้านกว่าบาท เค้าบอกว่า บ้านเค้าทาวเฮ้าส์ 20-30 ตรว. ก็ สิบกว่าล้านบาทไทยแล้ว ได้อ่านอย่างนี้แล้ว ต้องขอบคุณที่ได้เกิดเป็นคนไทยครับ... เสริมอีกนิดครับว่า น่าไปเที่ยว แต่ ไม่น่าไปอยู่นานๆน่ะครับ... แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 52 22:26:13 จากคุณ : zaugustra เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 52 22:23:22