ความคิดเห็นที่ 1 เห็นการประดับไฟคริสต์มาสและปีใหม่สวยงามตามอาคารสถานที่ต่างๆ ก็ทำให้นึกถึงเมื่อครั้งที่เรายังทำงานอยู่ที่บริษัทเก่า อย่างที่เล่าไปแล้วว่า ฝ่ายวิศวกรรมของเราแบ่งเป็น 2 แผนกงานใหญ่ๆ คือแผนกเดินเครื่องและบำรุงรักษา ทำหน้าที่ดูแลอาคารทางด้านเทคนิคทั้งหมด กับแผนกบริหารงานระบบ คือหน่วยงานของเราที่เข้ามาเก็บงานของผู้รับเหมา และภายหลังเพิ่มเติมหน้าที่ดูแลงานวิศวกรรมให้อาคารต่างๆ ในเครือของแบงก์ทั้งหมดด้วย (เช่นศูนย์คอมพิวเตอร์ ศูนย์ฝึกอบรม และสำนักงานสาขาขนาดใหญ่) แต่ว่าอันที่จริงสองแผนกนี้ก็มีจุดตั้งต้นมาจากจุดเดียวกัน คือ transform มาจากทีมตรวจรับงานจากผู้รับเหมานั่นเอง ทีมงานทั้งช่างและวิศวกรนั้นก็รู้จักกัน โอนย้ายกันไปมา ดังนั้นเวลาทำงานอะไรก็มักจะทำร่วมกัน (แน่ละ เพราะผู้จัดการแผนกทั้งสองส่วนเป็นแฟนกันด้วย แฮ่ม) พอเข้าเดือนธันวาคม เราก็ประดับไฟอาคารกัน ช่วงนี้เป็นช่วงที่แต่ละคนจะครีเอท สร้างสรรค์วิธีการติดไฟแบบต่างๆ ให้เลอเลิศอลังการ เช่นการใช้ไฟกระพริบคาดตามขอบตึก หรือการประดับต้นไม้ ไฟสายหรือไฟหิ่งห้อยมีสารพัดรูปแบบที่ฝ่ายอาคารอนุมัติให้ซื้อมา งบค่อนข้างอู้ฟู่ค่ะ เราเองก็ไปช่วยโยนสายไฟกับเขาด้วย เวลาจะห้อยสายไฟกระพริบกับต้นไม้ ก็ใช้วิธีโยนขึ้นไปแล้วปล่อยให้สายไฟเกาะเกี่ยวกับกิ่งไม้เอาเอง แต่ว่าถ้าโยนไม่ดี สายไฟจะไปกองรวมกันเป็นกระจุก ก็จะไม่สวย ช่างบางคนมือดี โยนขึ้นไปได้กระจายตัวดี สายไฟก็ห้อยลงมาเป็นเส้นสวยงาม เป็นการรำลึกถึงอากาศเย็นๆ และความสนุกสนานของการทำงาน (เล่น?) ด้วยกันหลายๆ คน จะเห็นว่า งานจุกจิกจิปาถะทุกอย่างเราก็ไปทำกะเขาด้วยหมดเลย จริงนะเนี่ย ติดนิสัยทำอะไรๆ เองมาตั้งแต่สมัยอยู่ไซต์ ก็เลยพลอยทำไปหมดทุกอย่าง อย่างที่ออฟฟิศจะไม่มีฝ่ายไอทีหรอกค่ะ แผนกเราเนี่ยแหละ ทำเองหมดทุกอย่าง เดินสาย LAN เอง ประกอบเครื่องเอง ติดตั้งโปรแกรม ทำ network ฯลฯ ที่รู้ก็สอนน้องๆ ทำ ที่ไม่รู้ก็ศึกษาหาวิธีทำจนได้ อันนี้เป็นเรื่องถูกต้องหรือเปล่า เราไม่ทราบ บางมุมมองอาจจะเป็นว่า วิ่งวุ่นไปหมดไม่เข้าท่า ไม่ focus งานของตัวเอง แต่ที่แน่ๆ คือเรารู้ทุกขั้นทุกตอน ทุกรายละเอียดของทุกๆ งาน ว่าจะทำอะไรสักอย่างนั้นต้องทำยังไง และมีอุปสรรคอะไรบ้าง จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 17:18:06

ความคิดเห็นที่ 2 ย้อนกลับไปเรื่องการ commissioning ระบบ BAS สักหน่อยดีกว่า ก่อนจะไปเรื่องอื่นๆ ต่อ จากกระทู้ที่แล้ว คุณไทปันมาแบ่งปันข้อมูลและประสบการณ์เกี่ยวกับการเป็นผู้รับเหมา จะเห็นว่า ขั้นตอนสุดท้ายของผู้รับเหมา คือการทำ commissioning test ได้แก่ การทดสอบการทำงานจากปลายสายกลับไปยังตู้ควบคุม ว่ามีการรับส่งข้อมูลถูกต้องหรือไม่ แต่ว่าอันที่จริงแล้ว การทดสอบเพียงเท่านี้ ยังไม่เพียงพอจะทำให้ระบบสามารถใช้งานได้อย่างสมบูรณ์ อย่างที่บอกคือ spec ที่ผู้ออกแบบเขียนเป็นกรอบการทำงานของผู้รับเหมานั้น เขียนเอาไว้แค่นั้น ผู้รับเหมาเขาก็ทำแค่นั้น แต่เนื้องานจริงๆ กว่าที่จะเอาระบบ BAS ขึ้นใช้งานได้จริง มันยังต้องมีเรื่องต้องทำอีก จากตู้ควบคุม สัญญาณอาจจะส่งไปถึงปลายสายจริง ส่งได้ 0-10 V จริง แต่การควบคุมให้อุปกรณ์ทำงานตามต้องการนั้นจะทำได้หรือเปล่า ยังต้องมีการทดสอบต่อไปอีก อย่างเช่นการควบคุมวาล์วน้ำ ได้เล่าไปบ้างนิดหน่อยแล้วว่า ต้องดูกราฟการเปิดของวาล์ว (ซึ่งไม่เป็นเชิงเส้น) วาล์วต่างชนิดกันจะมีการควบคุมปริมาณน้ำไม่เหมือนกัน และเมื่อปรับปริมาณน้ำแล้ว (สมมุติกรณีวาล์วน้ำเย็น) สามารถควบคุมอุณหภูมิ water supply-return ให้เป็นไปตามค่าที่ควรจะเป็นได้หรือไม่ ต้องปรับแต่งค่าควบคุมอย่างไรบ้าง หรืออย่างเวลาติดตั้งเครื่องทำน้ำเย็น (chiller) ไปแล้ว มีการทดสอบเดินเครื่องแล้ว เดินเครื่องได้ แต่ยังต้องเอาเครื่องทำน้ำเย็นนี้ไปทำงานกับอุปกรณ์อื่นๆ ในระบบปรับอากาศ คือการทดสอบกับปั๊มน้ำเย็น ทั้งฝั่ง supply และ return ทำงานร่วมกับหอระบายน้ำ (cooling tower) วัดอุณหภูมิที่จุดก่อนจ่ายน้ำขึ้นตึก (supply header) และอุณหภูมิหลังจากที่น้ำกลับลงมาจากตึก (return header) ส่วนนี้เป็นเพียงการทดสอบระบบ chiller plant จากจุดที่น้ำวิ่งขึ้นตึก (supply header) จนถึงจุดที่น้ำกลับมาจากตึก (return header) น้ำเย็นได้วิ่งไปผ่านเครื่องส่งลมเย็น (AHU) จำนวนมากที่ตั้งอยู่ตามพื้นที่ต่างๆ ของอาคาร เพื่อจ่ายความเย็นไปให้กับผู้อยู่อาศัยในอาคาร นึกภาพท่อน้ำขนาดยาวๆ จากจุด supply วิ่งไปผ่าน AHU เครื่องนั้นเครื่องนี้เป็นร้อยเครื่อง กว่าจะกลับมาถึงจุด return คงจะนึกภาพออกว่า ความเร็วการไหลของน้ำย่อมจะต้องน้อยลงเรื่อยๆ แน่ การที่ความเร็วน้อยลงนี้มีผลต่อการทำความเย็นของอุปกรณ์ AHU เหมือนกัน จึงต้องมีการปรับแต่งวาล์วเพื่อรักษาหรือเฉลี่ยความเร็วของน้ำที่ไหลผ่าน AHU แต่ละตัวให้ทำได้พอๆ กัน วิธีการเหล่านี้ มีบอกเอาไว้ในมาตรฐาน ASHRAE ซึ่งมีบอกไว้อย่างละเอียดถึงวิธีการหา AHU ที่จะใช้เป็น index และวิธีปรับตั้งค่าความเสียดทานเพื่อให้เฉลี่ยความเร็วของน้ำ (โปรดเข้าใจที่นี้ว่า ที่เราเรียกว่า "ความเร็ว" ความจริงมันคืออัตราส่วนปริมาตรต่อเวลานะคะ ไม่ใช่ระยะทางต่อเวลา แต่ไม่อยากใช้ศัพท์เทคนิคมาก แค่นี้ผู้อ่านทั่วไปก็คงมึนแย่) ดังนั้นน้องๆ คะ ภาษาอังกฤษสำคัญมากนะคะ และต้องเป็นคนอ่านหนังสือเป็น รู้จักจับใจความได้ค่ะ เป็นวิศวกรไม่อ่านหนังสือไม่ได้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 52 17:19:56 จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 17:19:11

ความคิดเห็นที่ 3 การทดสอบระบบอย่างที่เล่ามานี้ ค่อนข้างก้ำกึ่งกับการทดสอบส่งมอบงานของฝ่ายระบบปรับอากาศ แต่ก็อย่างที่บอกไปแล้วก็คือ การทำงานของระบบ BAS ไม่ได้ทำงานเพียงลำพัง มันไปยุ่งกับชาวบ้านเขาทั่วไปหมด จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเข้าไปวุ่นวายด้วย ตอนที่สนุกอีกตอนหนึ่งคือการปรับตั้งค่าควบคุม AHU ซึ่งเป็นเครื่องส่งลมเย็นในพื้นที่ AHU นี้เป็นตู้ขนาดใหญ่ ใหญ่ขนาดคนเข้าไปยืนได้ ข้างในมีแผงคอยล์น้ำเย็น คือน้ำที่รับมาจาก Chiller plant ที่เล่าไปย่อหน้าก่อน วิ่งในท่อเล็กๆ ขดไปขดมาเพื่อเพิ่มพื้นที่ผิวสัมผัส และมีมอเตอร์ตัวใหญ่เป่าลมให้ผ่านคอยล์เย็นนี้ ทำให้ลมที่ออกมาเป็นลมเย็น แล้วส่งเข้ามาในพื้นที่ อุปกรณ์ประกอบปลีกย่อยอื่นๆ ก็มีไว้เพื่อควบคุมปริมาณน้ำ (นัยยะคือระดับอุณหภูมิ) กับปริมาณลมที่จะส่งออกมา การควบคุม IGV เป็นเรื่องยากมาก (สมัยก่อนยังไม่มี VSD ไม่งั้นพวกเราก็สบายไปแล้ว) เพราะตัวก้านบังคับของ IGV มันเป็นแมคคานิก ซึ่งไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างสมูธราบเรียบเหมือนอย่างการควบคุมสัญญาณไฟฟ้า มันจะ..ครืดๆๆ..คึ่ก.. ปรับได้แค่หยาบๆ ละเอียดมากไม่ได้ ทีนี้ที่เราต้องการรู้คือถ้าส่งค่าควบคุมไปเท่านี้ IGV เคลื่อนไปแบบนี้ ปริมาณลมส่งเข้าพื้นที่เป็นเท่าใด เปรียบเทียบกับกราฟคุณลักษณะของ IGV แล้วมีค่าแปรผันมากน้อยทางบวกหรือลบเท่าใดบ้าง ตามปกติแล้วการวัดปริมาณลมส่งเข้าพื้นที่นั้นเป็นหน้าที่ของผู้รับเหมาระบบปรับอากาศ ซึ่งจะต้องติดตั้งอุปกรณ์เสียบเครื่องมือวัดลมเอาไว้เป็นส่วนหนึ่งของท่อลมด้วย เครื่องมือวัดลมมีลักษณะเป็นแท่งเข็มยาวๆ เราจะแหย่แท่งเข็มนี้เข้าไปในรูที่เตรียมเอาไว้บนท่อลม บนแท่งเข็มมีรูเล็กๆ เพื่อรับลมจากในท่อ แล้ววัดความเร็วลมออกมา เราเอาตัวเลขนี้มาคำนวณเป็น CFM (cubic foot per minute) อีกทีหนึ่ง ปัญหาคือผู้รับเหมาระบบปรับอากาศไม่ได้เตรียมช่องเสียบเครื่องมือนี้เอาไว้ค่ะ ดังนั้นพวกเราก็เลยต้องเข้าไปวัดกันข้างในตู้ AHU วัดเอาปริมาณลมที่หน้าคอยล์กันจะๆ เลยเนี่ยแหละ อุณหภูมิลมส่งจะอยู่ที่ประมาณสิบกว่าองศาเท่านั้น เย็นเจี๊ยบเชียวค่ะ ยิ่งมีลมพัดอีกด้วย มันส์ดีแท้ๆ จะเปิดประตูตู้ AHU เอาไว้แล้วแหย่แต่เครื่องมือวัดเข้าไปก็ไม่ได้นะคะ เพราะจะทำให้ปริมาตรของลมผิดเพี้ยน (ก็มีรูรั่วเบ้อเร่อตรงประตู) ต้องเข้าไปในตู้แล้วปิดประตู แล้วเปิดเครื่องค่ะ ถือว่า friction ที่เกิดจากการมีตัวเราเข้าไปยืนอยู่นั้นเป็นค่าคงที่ที่ยอมรับได้ (คนวัดจะยืนตัวลีบริมผนังด้านหนึ่งของตู้ AHU) แน่นอนว่า เราย่อมไม่พลาดที่จะปล่อยให้มีแต่น้องๆ ทีมงานเข้าไปอยู่ในตู้ AHU เราต้องเข้าไปลองสัมผัสด้วยตัวเองมาแล้วค่ะ ^^ เป็นอีกความทรงจำหนึ่งที่สนุกสนานมากค่ะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 17:21:11

ความคิดเห็นที่ 4 นอกเหนือจากการปรับแต่งค่าควบคุมที่ทำงานร่วมกับระบบปรับอากาศแล้ว (ระบบนี้เรื่องมากสุดแล้วค่ะ ^^") ก็ยังมีรายละเอียดปลีกย่อยที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับชีวิตความเป็นอยู่ของผู้อยู่อาศัยในอาคาร ที่สำคัญก็คือ ระบบ Fire Alarm ที่ทำงานร่วมกับระบบช่วยชีวิตอื่นๆ ขอเรียกรวมๆ ว่าเป็นระบบ Life Safety การทำงานของระบบ Fire Alarm ตามปกติก็คือ เกิดเหตุเพลิงไหม้ที่ไหน ถ้าอุปกรณ์ตรวจจับได้ ไม่ว่าจะเป็นตัวตรวจจับความร้อน หรือตัวตรวจจับควัน หรือแม้แต่การแจ้งเหตุเพลิงไหม้ด้วยมือโดยการดึงหรือกดปุ่ม สัญญาณจะเข้ามาที่ตู้ควบคุม เพื่อสั่งการต่อไปว่า จะต้องมีอุปกรณ์อะไรทำงานบ้าง ตรงที่ว่า จะต้องมีอุปกรณ์อะไรทำงานบ้าง นี่แหละค่ะ ทดสอบกันมึนเลย เพราะระบบช่วยชีวิตนี้โยงใยยุ่งเกี่ยวกับชาวบ้านเค้าทั่วไปหมด นับตั้งแต่แจ้งเหตุด้วยกระดิ่งแล้ว AHU ในชั้นที่เกิดเหตุและชั้นใกล้เคียงจะต้องปิดเครื่อง เพื่อป้องกันการกระจายของควันไฟ ลิฟต์จะต้องลงมายังชั้นที่กำหนดเพื่อไม่ให้คนใช้ลิฟต์ในเวลาเกิดเพลิงไหม้ CCTV ชั้นที่เกิดเหตุจะต้อง pop-up ขึ้นจอใหญ่และบันทึกภาพอัตโนมัติ ประตูทั้งหมดต้องปลดล็อค ต้องมี message ขึ้นเตือนที่หน้าจอโน้นนี้ บลาๆๆ ถ้าหัวฉีดน้ำอัตโนมัติ (sprinkler) ทำงาน ระบบก็ต้องตรวจจับได้เช่นกันว่ามีการฉีดน้ำดับเพลิงที่โซนไหน (เรามีอุปกรณ์ตรวจวัดการไหลของน้ำในท่อดับเพลิง แยกเป็นโซนๆ) ความที่มันเข้าไปเกี่ยวข้องกับระบบต่างๆ เยอะ เวลาที่จะซ้อมหนีไฟแต่ละครั้ง เราจึงต้องเข้าไปมีส่วนร่วมด้วย อันที่จริงเราเป็นหนึ่งในคณะกรรมการจัดทำแผน Fire Drill ครั้งแรกของอาคาร งานซ้อมหนีไฟยังมีส่วนอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับงานวิศวกรรมอีก แต่เราก็ต้องไปมีส่วนเกี่ยวข้องบ้าง เช่น การจัดเตรียมตู้อุปกรณ์สำหรับพนักงานดับเพลิง ซึ่งต้องมีแผนผังของอาคารเก็บรักษาไว้ในตู้นี้ด้วย เล่าไปเล่ามาชักจะเทคนิคมากเกินไปซะแล้ว เอาเรื่องใกล้ตัวพวกเรากันสักนิดดีกว่า ตามแผนซ้อมหนีไฟ ในทุกๆ โซนของอาคารจะมี "ผู้นำการหนีไฟ" หรือ Fire Warden ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คือพนักงานที่ทำงานอยู่ในพื้นที่นั้นๆ นั่นเอง แต่ละโซนจะมี Fire Warden 3 คน ทุกคนต้องมาเข้ารับการอบรมเรื่องการซ้อมหนีไฟเป็นพิเศษ เพื่อให้ทำหน้าที่ "ผู้นำการหนีไฟ" ของคนในพื้นที่ได้ เช่น ต้องรู้ตำแหน่งที่ตั้งของถังดับเพลิงเคมี สามารถดับไฟเบื้องต้นได้ ทราบจุดติดตั้งไฟฉายฉุกเฉิน เส้นทางการหนีไฟ จุดรวมพล รายชื่อพนักงานที่อยู่ในพื้นที่ (เพื่อตรวจสอบว่ามีใครตกค้างอยู่ในตึกหรือไม่) ตำแหน่งของลิฟต์ดับเพลิง (เพื่อช่วยเหลือตำรวจดับเพลิงที่ขึ้นลิฟต์มา) กระบวนวิธีติดต่อกับฝ่ายอาคารเพื่อแจ้งเหตุและประสานงานในการปฐมพยาบาล รวมถึงเข้าใจในลำดับการทำงานของระบบช่วยชีวิต เรื่องนี้ใกล้ตัวเรามากนะคะ เราลองนึกดูว่า ในตึกที่เราทำงานอยู่นี้ เรารู้หรือไม่ว่าทางหนีไฟคือทางไหน เส้นทางหนีไฟนั้นมีกำแพงกันไฟครอบคลุมตลอดเส้นทางจนกระทั่งออกนอกตึกหรือไม่ (ดูให้ดีนะคะ บางตึกบันไดหนีไฟจะไปสิ้นสุดเพียงชั้นๆ หนึ่ง บางทีก็ไปสิ้นสุดที่ลานจอดรถ หลังจากนั้นจะหนีไปทางไหนต่อคะ?) เราสามารถมองเห็นประตูหนีไฟแม้ว่าระบบไฟฟ้าจะดับมืดหมดหรือไม่ (ตึกที่ไม่มีกระจกหรือกั้นห้องซอยยิบย่อย ระวังให้ดีค่ะ เพราะจะไม่มีแสงอาทิตย์มาช่วยเลย) เวลาซ้อมหนีไฟ เคยไหมคะที่แอบอยู่บนออฟฟิศ ไม่ยอมเดินลงมาตามแผนซ้อมหนีไฟจริงๆ เราให้ความสำคัญเรื่องนี้มาก และอธิบายกับน้องที่ออฟฟิศทุกคนให้รู้ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทดลองเดินจริง แต่อย่างน้อยคุณต้องรู้นะคะว่าถ้าเกิดเหตุคุณจะไปทางไหน เรื่องนี้แม้แต่ทางแบงก์เองก็ไม่สามารถควบคุมได้ทั้งหมด มีคนที่ไม่เข้าร่วมในการซ้อมเหมือนกัน ซึ่งฝ่ายอาคารคงไปว่าอะไรไม่ได้ ก็อย่างผู้บริหารนี้ ออฟฟิศท่านอยู่ตั้งชั้นสามสิบกว่า ใครจะเดินลงมา แต่ว่าพวกเรานี่แหละค่ะ เดินกันมาแล้ว เราเคยทดลองเดินจากจุดสูงสุดของอาคารลงมาตามทางหนีไฟแล้วออกมายังจุดรวมพล เพื่อจับเวลาดูว่าจะใช้เวลาสักเท่าใดในการอพยพคนออกมาค่ะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 17:22:32

ความคิดเห็นที่ 5 ยังมีภารกิจอีกอย่างหนึ่งที่เราต้องทำในระหว่างการส่งมอบระบบ คือการกำหนดตารางเวลาทำงานของเครื่องจักรอุปกรณ์ หรือการตั้ง schedule ถ้าหากว่าเป็นผู้รับเหมาทั่วๆ ไป เขาก็คงไม่ทราบหรอกค่ะว่าในอาคารมีการทำงานกันอย่างไร พื้นที่ไหนเปิดกี่โมงปิดกี่โมง เส้นทางเข้าออกทางไหนเปิด ทางไหนปิด มีการเปิดปิดเป็นเวลาที่ไม่เหมือนกัน ยิ่งเป็นแบงก์ด้วยแล้วคงเข้าใจว่า security ค่อนข้างสำคัญ คำพูดหนึ่งที่นำมากล่าวได้น่าจะตรงสถานการณ์คือ คนออกแบบไม่ได้ใช้ คนใช้ไม่ได้ออกแบบ ทำให้การใช้งานพื้นที่จริงไม่ค่อยจะสอดคล้องกับสิ่งที่ออกแบบเอาไว้ ต้องมาปรับเปลี่ยนกันยุ่งเหมือนกัน เรื่องประตูเข้าออกนั้นเป็นหัวข้อใหญ่ที่ยุ่งมากจนถึงกับต้องตั้ง 1 ทีมมาดูแลเรื่องนี้โดยเฉพาะ (ทั้งโครงการมีเป็นพันประตู) นอกจากนี้ก็มีเรื่องไฟแสงสว่าง เพราะการออกแบบทำเอาไว้แบบเป็นโซนที่ไม่สอดคล้องกับสภาพการทำงานจริง จึงมีปัญหามากเวลาที่พนักงานต้องอยู่โอที ต้องเปิดไฟสว่างโร่เป็นแถบและเปิดแอร์ทั้งโซน เมื่ออาคารเริ่มโครงการประหยัดพลังงาน เรื่องนี้จึงเป็นปัญหาใหญ่ที่ต้องหาทางแก้ไข คงมีไม่กี่ตึกหรอกมังคะ ที่จะมีทีมวิศวกรรมมาปรับแต่งการทำงานของระบบหลังจากรับมอบจากผู้รับเหมามาแล้ว ผู้รับเหมาตั้งมาอย่างไรก็คงต้องใช้กันไปอย่างนั้น นี่จึงเป็นสาเหตุสำคัญที่พอผ่านไประยะหนึ่ง ระบบอัตโนมัติที่ลงทุนเอาไว้อย่างมากมาย ก็กลับถูกทิ้งร้างไม่มีใครไปสนใจ เพราะไม่รู้ว่าจะไปจัดการยังไงกับมันดี ในเมื่อมันไม่สอดคล้องกับการใช้งานจริงเอาซะเลย ช่วงหลายปีมานี้ เราได้เข้าไปทำงานหรือรับรู้เกี่ยวกับระบบงานหลายๆ ส่วน ไม่ว่าจะเป็นงานวิศวกรรม หรืองานด้านไอที เช่นการเป็นที่ปรึกษาในการจัดทำแผนแม่บทไอที หรือการพบปะหารือกับเหล่านักวิเคราะห์ของสถาบันส่งเสริม SME ทั้งจากประสบการณ์ตรงและเรื่องราวที่ได้รับฟังมา ล้วนสอดคล้องไปในทางเดียวกัน คือการลงทุนในระบบด้านเทคโนโลยีนั้น มักจะถูกทอดทิ้งไม่ใช้ประโยชน์เมื่อเวลาผ่านไปเพียง 1-2 ปี หรือบางทีก็ไม่ได้ใช้เลยตั้งแต่ต้น ติดตั้งไปฟรีๆ ก็มี ทั้งหมดนี้ทำให้เรานึกถึงคำสอนของอาจารย์ ดร. ที่ท่านเคยบอกเราว่า "ประเทศเรายังไม่ต้องถึงกับสร้างเทคโนโลยีเองหรอก แค่เลือกใช้ให้เป็น ก็ช่วยเหลือประเทศได้มากแล้ว" การไม่รู้จักเลือกระบบให้ตรงกับความต้องการ หรือไม่มีการถ่ายทอดความรู้ที่ดี หรือแม้แต่การเหมาซื้อระบบใหญ่ๆ มาทั้งที่ต้องการใช้จริงๆ แค่เพียงนิดเดียว เหล่านี้ล้วนเป็นความสูญเสียทางเศรษฐกิจอย่างใหญ่หลวง แม้ว่าอาจารย์ ดร. เอง ท่านได้ก่อตั้งสถาบันวิจัยที่ปัจจุบันนี้เป็นสถาบันวิชาการที่มีชื่อเสียงมาก ท่านสร้างนักวิจัยเพื่อจะมาสร้างเทคโนโลยีใหม่ แต่สิ่งที่ท่านให้เวลามากไม่แพ้กันคือการพยายามทำให้องค์กรต่างๆ เลือกใช้เทคโนโลยีให้เหมาะสม หรือ "ใช้ให้เป็น" นั่นเอง สถาบันวิจัยของท่านสร้างเครื่องต้นแบบมาหลายชิ้นแล้ว ช่วยลดการนำเข้าเครื่องจักรและเทคโนโลยีแพงๆ ไปได้มาก โดย "สร้างเท่าที่ต้องการจะใช้" และไม่เคยจดสิทธิบัตร องค์กรเอกชนที่ได้เครื่องต้นแบบไป สามารถเอาไปว่าจ้างบริษัทอื่นสร้างเครื่องจักรต่อเองก็ได้ เราเคยถามท่านว่าไม่คิดจะจดสิทธิบัตรหรือ ท่านบอกว่า ให้เอาไปใช้กันให้มากๆ เถอะ ในภาพรวมแล้วเป็นผลดีกับประเทศมากกว่า ส่วนสถาบันวิจัยก็ต้องเน้นสร้างสรรค์นวัตกรรมใหม่ๆ เป็นการฝึกให้นักวิจัยคิดอยู่ตลอดเวลา ไม่ยึดติดกับความสำเร็จเก่าๆ อาจจะย้ำเรื่องเก่าแต่ขอพูดอีกที สำหรับน้องๆ วิศวกรทุกคน น้องสามารถมีส่วนช่วยเหลือเศรษฐกิจของประเทศได้ โดยการเลือก "ใช้ให้เป็น ใช้ให้เหมาะสม" สร้างประโยชน์จากเม็ดเงินที่ทุ่มเทลงไปในเทคโนโลยีต่างๆ ให้เต็มที่ ซึ่งการจะทำอย่างนั้นได้ก็ต้องอาศัยความรู้ที่ได้ร่ำเรียนมานั่นเอง (ย้อนกลับไปดู คคห 4 กระทู้ที่แล้ว) จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 17:24:02

ความคิดเห็นที่ 6   เข้ามาปูเสื่อ รอฟังครับ จากคุณ : sit1982 (sit1982) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 17:24:19

ความคิดเห็นที่ 7 เมื่อพูดถึงเรื่องการประหยัดพลังงาน ก็ต้องเล่าต่อด้วยเรื่องนี้ หลังจากระบบต่างๆ เข้าที่สมบูรณ์ งานระบบที่แบงก์ในช่วงนั้นถือว่าทันสมัยมากๆ เพราะมีทั้งระบบทำความเย็นแบบเก็บกักน้ำแข็ง ซึ่งไม่เคยมีในเมืองไทยมาก่อน (ภายหลังจึงพบว่าวิธีนี้ไม่ใช่วิธีที่มีประสิทธิภาพดีที่สุด การออกแบบในยุคหลังจึงไม่ใช้ระบบเก็บกักน้ำแข็ง (Ice Storage) แล้ว แต่ใช้ระบบเก็บกักน้ำเย็น (Cold Water Storage) แทน) และระบบ BAS เต็มรูปแบบอย่างที่ไม่มีอาคารไหนทำมาก่อนเหมือนกัน ใครๆ จึงพากันมาดูงานที่แบงก์ ที่มากันบ่อย มาทุกปี ก็คือคณะวิศวกรรมศาสตร์ของมหาวิทยาลัยต่างๆ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมา แล้วก็มีหน่วยงานองค์กรต่างๆ เช่น จากแบงก์ชาติ หรือจากเวียดนามมาก็มี เราก็เลยมีหน้าที่อีกหน้าที่หนึ่ง เป็นวิทยากรผู้บรรยายเรื่องระบบงานต่างๆ เมื่อตอนที่มีการประกวดอาคารประหยัดพลังงานกันครั้งแรก อาคารของเราเข้าร่วมประกวดด้วย และได้รางวัลดีเด่น (พูดง่ายๆ คือรางวัลที่ 2) ด้วยผลงานคืออัตราการใช้พลังงานที่ 148 kWH/ตร.ม./ปี ส่วนอาคารที่ได้ที่ 1 นั้นทำได้ที่ประมาณ 100 kWH/ตร.ม./ปี แต่ถ้าลงไปดูรายละเอียดจริงๆ อาคารที่ได้ที่ 1 นั้นเพิ่งเปิดใหม่เอี่ยมซิงๆ มีคนเข้าอยู่อาศัยไม่เท่าไหร่ ถ้าจำไม่ผิด Occupancy Rate อยู่ที่ราว 30% เท่านั้น ขณะที่แบงก์เปิดใช้งานมาหลายปีแล้ว และ OR 100% กติกาต้องเป็นกติกา ในเมื่อไม่ได้กำหนดอายุของอาคารหรือเงื่อนไขอื่น อาคารนั้นก็ต้องได้ที่ 1 ถูกต้องแล้วค่ะ เราก็ได้แต่เก็บเป็นความภูมิใจของเรากันเงียบๆ ว่า เราสามารถดำเนินโครงการบริหารพลังงานให้กับธนาคารอย่างได้ผล (ถ้าเทียบเป็นเปอร์เซ็นต์ พลังงานรวมต่อปี ณ วันเปิดตึก จนถึงวันที่เข้าประกวด มีการใช้พลังงานลดลงประมาณ 30% ค่ะ ถ้าเทียบเป็นค่าไฟก็จากเดือนละ 6 ล้านลดเหลือประมาณ 4 ล้าน) แต่ถึงแม้จะไม่มีรางวัลอะไร อาคารของเราก็ต้องรับแขกกันอยู่เป็นประจำอยู่ดี ช่วงหลังก็ขยายข่ายงานออกไปอีกค่ะ แฮ่ม.. โดยการไปเป็นวิทยากรพิเศษบรรยายในหลักสูตรปริญญาโท ที่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาฯ และมีการเดินสายไปบรรยายที่มหาวิทยาลัยต่างๆ ที่ไกลที่สุดคือ ม.แม่โจ้ ซึ่งถือโอกาสขึ้นไปพร้อมการประชุม Mechanical Conference เราจึงได้เดินทางฟรี และที่พักฟรี มีสปอนเซอร์จ่ายหมด ส่วนที่มีการบันทึกเป็นเรื่องเป็นราว คือการเป็นอาจารย์พิเศษให้กับมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช โดยร่วมเป็นคณะกรรมการร่างตำราเรียนเกี่ยวกับการควบคุมงานก่อสร้างอาคารสูง และเขียนบทความว่าด้วยเรื่องระบบควบคุมอาคารอัตโนมัติ และการจัดการพลังงาน เป็นการเฉพาะ ทาง มสธ. ยังให้เราไปบันทึกเสียงบรรยาย เพื่อให้นักศึกษาสามารถซื้อเทปไปฟังได้ ก็เป็นอีกประสบการณ์หนึ่งที่แปลกดี ตอนเข้าห้องอัดเสียง เราต้องถอดเสื้อสูทกับนาฬิกา สร้อยข้อมือ หรือแม้แต่ตุ้มหู เพราะเวลาเราขยับตัว เสื้อสูทกับเสื้อเสียดสีกันก็เป็นเสียงรบกวน เสียงนาฬิกากับสร้อยปะทะกันก็รบกวน แม้แต่เราปัดผมที่ปรกมาบนบ่าก็ยังเกิดเสียงรบกวน เลยต้องมัดรวบเอาไว้ เวลาพลิกหน้ากระดาษต้องพลิกเบาๆ เพราะเสียงเปิดกระดาษดัง ..แกรบ.. ก็รบกวนอีกเหมือนกัน -_-" กว่าจะอ่านบทบรรยายจบ แทบขาดใจ เพราะต้องหายใจเบาๆ ด้วย -_-" การเขียนตำราและอัดเสียงให้ มสธ. นี้เราถือว่าเป็นงานกุศล เพราะไม่มีค่าตอบแทนให้ ได้แต่ค่าเบี้ยเลี้ยงเดินทางมาประชุม ครั้งละ 300 บาท ตอนเข้าไปอัดเสียงเราไปรับเงินเบี้ยเลี้ยงจากการประชุมคณะกรรมการที่จัดไปก่อนหน้า แต่ยังมีเบี้ยเลี้ยงวันที่เราเข้าไปอัดเสียง ยังไม่ได้ไปรับเลยจนถึงทุกวันนี้ เพราะไม่คุ้มค่ารถและค่าเสียเวลา แหะๆ ถือว่ายกให้มหาวิทยาลัยไปค่ะ (ไม่รู้เขาจะมีปัญหาปิดงบไม่ลงหรือเปล่า เพิ่งมาคิดเรื่องการปิดงบนี้เมื่อตอนทำบริษัทของตัวเองนี่แหละ) จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 17:25:20

ความคิดเห็นที่ 8 ที่เขียนเอาไว้หมดเท่านี้ค่ะ คราวหน้าจะเล่าเรื่องที่ได้ไปดูงานที่ญี่ปุ่นก็แล้วกัน ดีไหมคะ ไม่อยากสัญญาแล้วว่าจะมาโพสต์ต่อภายในกี่วัน กลัวทำไม่ได้ ^^" ช่วงนี้งานเยอะจริงๆ ค่ะ (งานสังคมก็เยอะ แหง่บ) แต่จะมาเขียนต่อแน่ๆ ค่ะ รักแล้วรอหน่อยเน้อ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 17:26:44

ความคิดเห็นที่ 9 เพิ่งเห็นคุณ sit1982 มาปาดกระทู้เป็นเพื่อน ขอบคุณมากค่ะ มาไวจัง ^^" ตอบกระทู้ที่แล้วก่อนนะคะ คุณ แมววัด : เดาไม่ถูกค่ะ :P ไม่เป็นไรหรอกค่ะสำหรับประโยคหลัง ที่สำคัญคือประโยคหน้าค่ะ ถ้าทำได้เท่ากับได้รับพรจากในหลวงท่านเหมือนกันนะคะ คุณ Unnecessary : นั่นแน่ ไม่ยอมเล่าแฮะ ไม่เล่าจริงๆ เหรอ เล่าเหอะน่า คุณ United States of Eurasia (Hasan) : ได้ invite มาแล้วเหมือนกันค่ะ แต่เล่นไม่เป็นค่ะ มันคืออะไรเหรอคะ google wave เนี่ย คุณ Toey84 : คุณเล่าซะเราต้องอมยิ้มเลย การผจญภัยใต้มีนนี้น่าจะเป็นประสบการณ์ร่วมกันของพวกเราเหล่าวิดวะนะเนี่ย คุณ ปาป้าน้องพริสตี้ : ขอบคุณมากๆ ค่ะ คุณ ปัจเจกชน : แหม เรากะจะเก็บ A ช้วนแต่ทำไม่ได้อ่ะ สังเกตไหมว่าการเรียน ป.โท กับ ป.ตรี เราแตกต่างกันอย่างมากมาย ป.ตรี เรียนๆ เล่นๆ (ส่วนมากเล่นมากกว่าเรียน) แต่ ป.โท เอาจริงเอาจังมากกว่า เราคิดว่า ไม่ว่าใครนะคะ ถ้าตั้งใจจริงต้องทำได้อยู่แล้ว สำคัญที่ใจของเรานี้เองค่ะ คุณ มดแดง (mpl2004) : เย้ มาแล้ว ขอบคุณมากค่ะ มาคุยกันอีกนะ คุณ hafzan (Hasan) : แหม ไม่ได้เช็คชื่อนะคะ ^^" ขอบคุณค่ะที่แสดงตัวว่ามีคนอ่าน คุณ ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) : ขอบคุณค่ะ พี่จูล่งไม่มีตอน 3 ต่อเหรอคะ ยังรออ่านอยู่นะคะ คุณ JustInCase : กรั่กๆ ใช่เลย เป็นการเรียนรู้แบบ OJT นี่เอง เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง แถมยังมีความตั้งใจอย่างมากด้วยนะ ไอ้การโกงเกมเนี่ย ฮ่าๆๆ คุณ Angel_CONAN : ด้วยความยินดีค่ะ ^^ คุณ ชื่อนี้ไม่มีคนรู้จัก : มีจริงๆ เหรอคะ ท่อร้อยไฟแบบ 3 ทาง ไม่เคยเห็นเลยค่ะ คุณ nini TU : ขอบคุณมากๆ ค่ะ อยู่เป็นกำลังใจกันต่อนะคะ ^^ คุณ กันดัมจัง : ขอบคุณค่ะ ท่าทางจะเคยแฮกเกมหรือโกงเกมมาเหมือนกันนิ ประสบการณ์ร่วมๆ 555 จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 17:36:49

ความคิดเห็นที่ 10 มาปูเสื่อ จองแถวหน้า  ฟังด้วยคน จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 20:18:38

ความคิดเห็นที่ 11 อ้าว วันนี้หมดแล้วเหรอครับ ไม่เป็นไรเราจะรอกันต่อไป จากคุณ : Toey84 เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 21:17:47

ความคิดเห็นที่ 12 มาฟังด้วยคนครับ จากคุณ : อนาคตวิศวกร (ชื่อนี้ไม่มีคนรู้จัก) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 23:44:22

ความคิดเห็นที่ 13 โชคดีจัง ... เช้าวันจันทร์เข้าห้องสีลมก็เจอกระทู้ดีๆ อีกแล้ว ...  โหวตจ๊ะ  ^_^ ------------------------------------------------------------- คุณ ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) : ขอบคุณค่ะ พี่จูล่งไม่มีตอน 3 ต่อเหรอคะ ยังรออ่านอยู่นะคะ ... จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด   ---------------------------------------------------------------- ตอน 2 พี่ยังเขียนไปไม่จบเลยครับ  -_-" เกรงใจ ท่านผู้อ่านเหมือนกัน ... ตอนนี้เข้ามาช่วยงานของชาติ จึงจะมีเวลาเหลือน้อยมาก ...   ถือว่าร่วมกันช่วยชาติก็แล้วกันนะครับ ^_^ หากมีโอกาสจะมาแก้ตัวใหม่  ... โชคดีครับทุกคน ... ปล. แชร์ประสบการณ์ จริง ตอน 2 : http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B8578518/B8578518.html จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 09:21:26

ความคิดเห็นที่ 14 ปูเสื่อรออ่านค่ะ จากคุณ : nelumbo เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 12:04:23

ความคิดเห็นที่ 15   จบ ไฟฟ้า ครับน่าจะรุ่นเดียวกันกับเจ้าของกระทู้ ทำงานโรงปูน+power plant มีประสบการณ์ซ่อมบำรุง แต่แคบมากในเรื่องผ้รับเหมา ตรวจรับงานแต่ละทีแทบจะวางมวยกัน จากคุณ : มด เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 16:31:53 A:222.123.160.192 X: TicketID:109444

ความคิดเห็นที่ 16 แวะเข้ามาอ่าน จากคุณ : EPC Contractor (oat_jazz) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 16:43:42

ความคิดเห็นที่ 17 ฮืมมม ..รับเป็นวิทยากรพิเศษเสียด้วยสิครับ อย่างนี้ผมต้องให้เพื่อนตัวดี รีบมาจีบ (ติดต่อ)เพื่อให้เป็นเกียรติ เป็นวิทยากรพิเศษให้ที่ภาควิชาที่เขาดูแลอยู่ซะหน่อย BASตัวแม่  เซียนIGV อยู่ที่นี่เอง 555 จากคุณ : JustInCase เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 21:05:34

ความคิดเห็นที่ 18 นั่งรออ่านครับ ถามเหล่าวิศวะกรในนี้หน่อยครับ วิศวะเครื่องกล (ME) มีหน้าที่อะไรบ้างครับ จากคุณ : HWalker เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 21:24:13

ความคิดเห็นที่ 19 ลงชื่อรออ่านด้วยคนค่ะ จากคุณ : ปอมชิ เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 13:41:03

ความคิดเห็นที่ 20 รอติดตามต่อครับ.. ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ จากคุณ : tr_lastsuper เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 16:21:53

ความคิดเห็นที่ 21 ตามมาลงชื่อก่อนคับพ้ม ^__________^ จากคุณ : มดแดง (mpl2004) เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 19:00:20

ความคิดเห็นที่ 22 ว้าวๆๆๆ  ยิ่งอ่านยิ่งได้รู้ได้เห็นอะไรๆกว้างขึ้น ถึงแม้จะคุยเรื่องวิศวะไม่ได้ แต่ขอเก็บเอาไว้ เผื่ออนาคตข้างหน้า จะได้แนะนำแนวทางให้ลูกหลานได้ละกันนะคับ ^_____________^ จากคุณ : มดแดง (mpl2004) เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 20:00:38

ความคิดเห็นที่ 23 มาลงชื่ออ่านต่อคะ คุณสาวน้อย   ประสบการณ์หนหลังเกี่ยวกับแฮกและโกงเกมนี่ โหด มันส์ ฮา จริงๆนะคะ กำลังรอฟังประสบการณ์ทำซอฟแวร์ด้วยคะ >.< จากคุณ : กันดัมจัง เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 21:04:25

ความคิดเห็นที่ 24 ตามมาอ่านต่อ... ปล. ท่านจูล่งมี link แชร์ประสบการณ์ จริง ตอน 1 ไหมครับ.. จากคุณ : hafzan24@hotmail.com (Hasan) เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 22:34:32

ความคิดเห็นที่ 25 ประกาศ หากคุณทำงานอยู่ขณะนี้ โปรดหยุดสักครู่ประมาณ 5 นาที  แล้วจะรู้ว่าความผ่อนคลายเป็นอย่างไร กดเข้าไปดูนะจ๊ะ.. น่ารักมาก http://en-light.com/V2/s/01_GoodWind.html จากคุณ : สายลมที่หวังดี (Hasan) เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 22:52:31

ความคิดเห็นที่ 26 หายไปเสียนานเลยค่ะ ^^ มองๆ หาอยู่หลายวันก่อน ยังไม่เห็นกระทู้ แล้วก็งานยุ่งๆ บวกกับติด facebook 55+ เลยไม่ค่อยได้แวะเข้ามาพันทิปเท่าไหร่ พอแวะมาอีกที ก็เห็นกระทู้แนะนำภาค 2 ต่อแล้ว ^^ ยังคงติดตามเรื่องราวอยู่นะคะ ^^ ไม่ได้หายไปไหนน๊า จากคุณ : nini TU เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 00:41:18

ความคิดเห็นที่ 27 ติดตามอยู่ครับ จากคุณ : pakeclub เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 09:37:40

ความคิดเห็นที่ 28 เย้ ตอนใหม่มาแล้ว จากคุณ : styx เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 13:46:21

ความคิดเห็นที่ 29 ตามมาอ่านครับ กระทู้ดีๆแบบนี้้ต้องโหวต จากคุณ : saengchot เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 17:13:50

ความคิดเห็นที่ 30 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 21:08:07

ความคิดเห็นที่ 31 IGV= Inlet Guide Vanes การควบคุมระบบปริมาตรอากาศแปรผันแปร ลองหลับตานึกเอา ว่า การนำเอา ระยะการ เปิด-ปิด บานเกล็ด หน้าต่าง มาใช้ในการควบคุม ปริมาตรอากาศ ครับ ใช้ควบคุม อุณหภูมิเข้าระบบปรับอากาศ ได้ แต่ไม่ดีนัก   ซึ่งไม่ใช้การควบคุมปัจจัยหลัก  ที่มีผลต่อ การทำอุณหภูมิ ของ ระบบปรับอากาศ ดังนั้น การ คำนวณ ปริมาตร ลม ที่จะนำเข้าสู่ระบบ ปรับอากาศ และส่ง ออกจาก อากาศภายนอกอาคาร สู๋ ตัว AHU และจ่ายผ่านท่อลมเย็นในสำนักงาน ทั่วไป จะทำให้ การกำหนดการอ่าน Termostat อุณหภูมิ ในท่อลมเย็น (ส่วนมาก จะห่าง จาก AHU ประมาณ 4-5 เมตร) การออกแบบการกระจายของ ปริมาตรลมเย็น ในอาคารสำนักงาน ที่ไม่มี อุปกรณ์เครื่องใช้ เวลารับงานส่วนใหญ่จึงไม่มี อะไรมากมาย ให้น่าเป็นห่วง Consultant เอาอุปกรณ์มาวัด ได้ตาม Spec ก็จบ (จริงๆ) เดี๋ยวนี้ แค่ ตัว Fan coil ก็ทำได้ แล้ว แต่เมื่อจะใช้ AHU ระบบ ใหญ่ จึงมีการคำนวน ปริมาตรน้ำเย็น ที่ส่งผ่าน Coil เย็น ซึ่ง มองว่าเป็น ปัจจัยหลักที่มีผล ต่อ อุณหภูมิ ของลมที่จะส่งผ่านในท่อลมไปสู่ ห้องเป้าหมายที่ต้องการ จึงมี การนำ เอา Balancing Valve มาเป็นตัวกำหนด แรงดันของน้ำเย็นในท่อ ของ ระบบ ปรับอากาศ ทั้งหมด โดย Consultant จะออกแบบว่า ใช้ แรงดัน น้ำเท่าไร และ ขนาดของท่อ เท่าไร โดย กำหนด ให้ ปริมาตรลม จาก พัดลม คงที่ และใช้ Control Valve เป็นตัว กำหนด ปริมาตรน้ำเย็น ที่จะไหลผ่าน Coil เย็น เป็น ตัวควบคุม อุณหภูมิ ของ ลมที่ผ่านท่อปรับอากาศ สู่ ห้องที่เราต้องการ ซึ่งบ่อยครั้งที่ Consultant Copy แบบผิดๆ มาใช้ ทำให้ ควบคุม ระบบปรับอากาศ ไม่ได้ ก็ มี ซึ่ง ต้องให้ ผู้รับเหมา พลิกแพลงตามประสบการณ์ เพื่อให้ ส่งงานได้ก็บ่อยครั้ง จนกระทั่ง เกิด Variable Speed Drive (VSD) ขึ้นมา ทำให้ เราสามารถ ควบคุม รอบของ พัดลม ปรับอากาศได้ IGV หมดประโยชน์ และ ตายไปในที่สุด แต่ VSD ก็ มีปัญหาในตัวของมันเอง นะครับ จะเล่าให้ฟังที่หลัง แต่ ที่เล่ามา มันเกิดจาก แนวคิดการควบคุม กระบวนการที่ แตกต่างกัน แนวคิดแรก คุมปัจจัย ปริมาตรอากาศ และ คุมปริมาตรน้ำเย็น เพื่อให้ ปริมาตรอากาศมาช่วยในการ แต่พัดลมทำงานเต็มกำลัง ซึ่งจะมองว่า การรักษา ความเย็นของระบบน้ำเย็น จะช่วยให้ ประหยัดพลังงาน แต่อากาศไม่ไหลเวียน กับแนวคิด ที่ ให้ อากาศมีปริมาตรเข้ามาคงที่ แต่ใช้ การควบคุม ปริมาตรน้ำเย็นอย่างเดียว  และให้พัดลม ทำงานเต็มกำลัง จะทำให้ อากาศมีการไหลเวียน ถ่ายเท ซึ่งมองว่า ควบคุมอุณหภูมิน้ำเย็น ทำให้ระบบ Cooling Tower ไม่มีภาระมากทำให้ ประหยัดพลังงาน ครับ จากคุณ : ไทปัน เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 23:00:50

ความคิดเห็นที่ 32 แว็ปเข้ามาถึงอุปกรณ์หากินของ ชาวปรับอากาศดี กว่า ไฮโกรมิเตอร์(Hygrometer) ไฮโกรมิเตอร์ซึ่งสามารถทำได้เองและมีความน่าเชื่อถือเรียกว่า“สลิงไซโครมิเตอร์” (Sling psychrometer) ประกอบด้วยเทอร์มอมิเตอร์จำนวน 2 อันอยู่คู่กัน โดยมีเทอร์มอมิเตอร์อันหนึ่งมีผ้าชุบน้ำหุ้มกระเปาะไว้ เรียกว่า “กระเปาะเปียก” (Wet bulb) ส่วนกระเปาะเทอร์มอมิเตอร์อีกอันหนึ่ง ไม่ได้หุ้มอะไรไว้ เรียกว่า “กระเปาะแห้ง” (Dry bulb) เมื่อหมุนสลิงไซโครมิเตอร์จับเวลา 3 นาที แล้วอ่านค่าแตกต่างของอุณหภูมิกระเปาะทั้งสองบนตารางเปรียบเทียบ Psychrometric chart ก็จะได้ค่าความชื้นสัมพัทธ์ มีหน่วยเป็นเปอร์เซ็นต์ เนื่องจาก Consult บางเจ้า มักจะเอาแนวคิดเดิมมาอ้างอิง ในงานใหม่ๆ บ่อย จน ลืมไปว่า สิ่งแวดล้อม ของ สถานที่ที่จะไป ก่อสร้างนั้น ไม่เหมือนกัน ทำให้ การออกแบบ ที่ทำไว้ ผิด ไม่สามารถ ควบคุมระบบปรับอากาศได้ อย่างที่ ออกแบบไว้ บางที่ได้ ห้องแช่แข็ง โดยไม่ต้องเปิดระบบปรับอากาศ ก็มี บางที่เอาแบบโรงหนังมาจาก อังกฤษมาใช้ในเมืองร้อนอย่างบ้านเรา โดยไม่แก้แบบก็มี เพราะจะเอา อีกยี่ห้อหนึ่งมาใช้ พอไม่สามารถควบคุมระบบได้ ก็โทรมาถามกับอีกยี่ห้อหนึ่ง ให้ช่วยทำให้ใช้ได้ สืบเนื่องจากมีข้อโต้แย้งกันตอนเริ่มประมูลงาน และ ถกเรื่อง แบบ ที่จะใช้ไม่ได้ มาก่อนจะเริ่มงานมาแล้ว เลยช่วยๆแก้ไขแบบไป แก้ไขจนสำเร็จทันกำหนดการ พระราชพิธี ครับ จริงๆแล้ว ถ้าไม่ใช้ พี่วินัย บ. Ritta ขอร้อง ผมจะไม่ช่วยแก้ไข ให้ คุณ สจ๊วต บ.ที่ปรึกษา "M หัวใจ" หรอกครับ จากคุณ : ไทปัน เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 23:25:00

ความคิดเห็นที่ 33 กลับมาเข้า เรื่อง VSD ที่มาฮิตในช่วงปี 2547 เพราะมันสามารถ ควบคุบ ความเร็วของพัดลมได้ ทำให้ การออกแบบระบบปรับอากาศเปลี่ยนไป แต่ตัวมันเป็น สร้างผลกระทบต่อระบบการ ควบคุมอย่างร้ายแรง คือการ เกิด ฮาโมนิค ในระบบสายสัญญาณ และบางที่เกิดกระแสเหนี่ยวนำ ใครเรียนไฟฟ้ากำลัง ให้หลับตานึกถึงหลัก Generator นะครับ การที่Control Board เสียหายโดยไม่ทราบสาเหตุ จากการลากสายสัญญาณที่ไม่ได้เผือไว้ เมื่อ VSD ทำงาน ปรับความเร็วของรอบ มอเตอร์ แนะนำไว้สำหรับ ชาว BAS นะครับ ว่า ทำไม Board เสียบ่อย ให้ท่าน เดินสายสัญญาณทั้งหมดหลบ ระบบ 3 เฟส ให้ห่างอย่างน้อย 2 เมตร เลยครับ แล้วปัญหาที่ท่านปวดหัวจะหายเป็นปลิดทิ้ง ตอนนี้ เล่าได้โดยไม่กลัวว่าจะเสียผลประโยชน์ เพราะยังเป็นลูกจ้างกินเงินเดือนอยู่ แต่อยู่ส่วน ผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ครับ จากคุณ : ไทปัน เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 23:35:42

ความคิดเห็นที่ 34 เง่ย.. คุณไทปัน ระบุชื่อ จริงๆ เลยเหรอคะ เราอุตส่าห์เล่าอ้อมๆ มาตลอด ^^" พูดถึงเดินสาย คงจะหลบไปไหนยาก เพราะผู้ออกแบบระบบ BAS มักเป็นผู้ออกแบบระบบไฟฟ้าด้วย และจับเอาทั้งหมดไปใส่ไว้ในห้อง shaft เดียวกัน แล้วเจ้าห้อง shaft นี้ก็มักจะเล็กกระจิ๋วหลิว (ด้วยเหตุผลด้านต้นทุนพื้นที่) ไม่รู้จะหลบไปทางไหนถูกเลยค่ะ (อัดทุกอย่างเข้ารางได้ก็เก่งแล้ว ไหนจะสายสัญญาณ CCTV อีกเป็นตับ -_-") จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 00:27:25

ความคิดเห็นที่ 35 แบ่งปันความรู้สู่สังคมโลก ดีใจแทนชาววิศวเราทุกคน ปรบมือให้ครับ จากคุณ : Joey999 เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 14:52:01

ความคิดเห็นที่ 36 รออ่านต่อคับ . . . . อ่ะอ่ะ ไม่เป็นไร หลังปีใหม่ก็ได้คับพ้ม ^_________^ จากคุณ : มดแดง (mpl2004) เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 14:53:21

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีค่ะ มีเรื่องจะขอรบกวนชาววิศวะค่ะ คือเป็นนักเขียนอยากได้ข้อมูลเกี่ยวกับการก่อสร้างค่ะ คือ 1.ถ้าตึกสร้างเสร็จแล้ว แต่มาตรวจสอบรู้ทีหลังว่าใช้เหล็กเส้นที่ไม่ได้มาตรฐาน จะทำอย่างไร ซึ่งตึกยังไม่ได้เกิดความเสียหายอะไร แต่เจ้าของบริษัทที่รับเหมามารู้ทีหลัง กลัวจะเสียชื่อ จะต้องแก้ไขอย่างไรคะ เป็นต้นว่าต้องทุบทิ้งใหม่ไหม ขออีกข้อนะคะ 2.ถ้าจะโกงสเปควัสดุ ใครบ้างที่จะต้องให้ความร่วมมือ เช่นจัดซื้อหรือฝ่ายบัญชี ทำได้อย่างไร คือในเรื่องจะเขียนทำนองว่าตัวร้ายจะใช้วิธีนี้มาแปล็กเมล์น่ะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ปล.ตอนแรกพยายามหาข้อมูล แต่ก็หาไม่เจอ พอsearch ใน google ว่าเรื่องเล่า เลยโชคดีเจอกระทู้นี้เข้า เก่งจังค่ะ ถ้ามีเกร็ดอะไรเกี่ยวกับการโกงก็อนุเคราะห์เล่าให้ฟังหน่อยนะคะ จากคุณ : poinjo เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 52 22:16:29

ความคิดเห็นที่ 38 ผมเข้ามาช้าไปนิด แต่ติดใจอ่านจนจบ รู้สึกประทับใจ กับประสบการณ์ของคุณสาวน้อยร้อยแปดมากเลย โดนหลายเรื่องครับ ผมก็ทำงานคล้ายๆกัน เป็น Project Engineer ที่คอยติดตั้งเครื่องจักรให้กับโรงงาน แต่เครื่องจักรมันไม่ได้เดินได้ด้วยตัวมันเอง นอกจากวิธีการ Operate เครื่องจักรแล้ว ยังต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับ ระบบสาธารณูปโภคของโรงงาน ตั้งแต่ระบบน้ำปะปา ระบบ บำบัดน้ำ ระบบไฟฟ้า ระบบควบคุม งานหลายๆงานที่ไม่เคยรู้+เข้าใจเลยเมื่อตอนเรียนก็มากเข้าใจตอนทำงานจริงนี่แหละ ซ้ำร้ายบางเรื่องเพิ่งจะรู้ว่าเราเคยเรียนด้วย แล้วมันเอามาใช้อย่างนี้นี่เอง ( เฮ้อ ทำไมตอนเรียนมันไม่เห็นรู้เลยว่าจะไปใช้ อะไร จะได้ตั้งใจเรียนมากกว่านี้ ) ผมเรียนจบวิศวะ แต่ไม่เคยเข้าใจ ki,kp,kd เลย จนกระทั่งเข้ามาทำงานดูแลระบบควบคุมของโรงงานอาหารนั่นแหละ เลยเพิ่งจะถึงบางอ้อ เพราะสงสัยมาตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว ว่าจะเรียนไปหาพระแสงอะไร 5 5 5 .... ตอนนี้พอมาได้ดูแลระบบควบคุม เห็น PID ทีไรอดคิดถึงน้องๆที่เรียนอยู่ได้ไม่ได้ ส่วนเรื่องการเดินสายไฟก็เช่นกันครับ แม้กระทั่งในโรงงานอุตสาหกรรมเอง รางสายไฟ ก็แสนจะเป็นปัญหา สาย 3 phase,สาย LAN, สายไฟพวก instrument ต่างๆ ซึ่งส่วนใหญ่ใช้ 4-20mA แล้วก็สาย profibus, สาย CCTV เป็นไปได้ยากมากเลยที่จะให้แยกกันคนละราง แล้วให้มันอยู่ห่างกัน แค่แยกสายสัญญาณต่างๆ กะ สาย LAND ลงท่อ flex stainless ก่อนลงรางสายไฟ ก๋อนก็แทบแย่แล้ว ยิ่งมอร์เตอร์ 3 เฟส ขนาดใหญ่ ส่วนใหญ่ผม drive ผ่าน inverter ทำให้เกิด Harmonic รบกวนกันเต็มไปหมด ตั้งแต่ห้องไฟ ไปจนถึงตัวมอร์เตอร์เอง เวลาเดินเครื่องที เสียง งี๊ดด.......... ดังไปหมด พักหลัง ผมเลยต้องเปลี่ยน เป็นสายที่มี shield ด้วย ส่วนเรื่องระบบทำความเย็นนี่ต้องขอบคุณ คุณไทปันมากเลยที่อุตส่าห์แบ่งปันข้อมูล ที่โรงงานผม Cooling tower ไม่ได้ทำน้ำเย็นให้กับ chiller อย่างเดียว แต่ส่งให้ กับ Condensor ของเครื่องอบสูญญากาศอีกหลายตัว เลยบางครั้ง ก็ทำให้ ระบบทำความเย็นรวนตามไปด้วย ส่วน AHU เองผมว่าจะลองเอา control valve มาติดเพื่อควบคุม ปริมาณน้ำเย็นที่จะเข้า AHU ก็ดีเหมือนกันนะ แต่ไม่รู้จะมีผลกับความชื้นในห้องหรือเปล่า เพราะห้องของผมส่วนใหญ่เป็นห้องที่เน้นเครื่องความชื้นเป็นสำคัญ ถ้าชื้นสูงขึ้นแค่นิดเดียวก็มีผลกับ ผลิตภัณฑ์ อย่างรุนแรง ( ไม่อยากบอก เลยว่าเป็นอะไร บอกปุ๊บ รู้ปั๊บเลย -- เป็นพวก ชอกโกแลต + มอลต์อ่ะครับ คงนึงภาพออก ที่มันแข็งคาขวดที่ปิดไม่สนิท ทั้งๆที่ยังกินไม่หมด อ่ะครับ ) จากคุณ : semi (Semi) เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 52 13:00:09

ความคิดเห็นที่ 39 คุณ ลุงแอ็ด : มาปูเสื่ออยู่หน้าสุดเลย ขอบคุณค่ะ ปีใหม่นี้เหมียวไม่ได้ส่งหนังสือแปลไปให้เพราะยังพิมพ์ไม่เสร็จค่ะ แต่ปีหน้าคาดว่าจะออกไล่ๆ กัน 3 เล่มเลยค่ะ เพราะเข้ากระบวนการพิมพ์แล้ว คุณ Toey84 : แหม เล่าไปตั้งยาว อ่านแป๊บเดียวละสิ อ่านช้าหน่อยก็ได้จ้ะ เขียนไม่ทัน ^^" คุณ อนาคตวิศวกร (ชื่อนี้ไม่มีคนรู้จัก) : เชิญค่ะ อ่านแล้วอภิปรายกันด้วยก็จะได้ความรู้และสนุกสนานค่ะ คุณ ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) : ไปช่วยชาติอย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยนะคะ คุณ nelumbo : เชิญค่ะ รับไก่ย่างด้วยมั้ยคะ ^^ คุณ มด : เรื่องตรวจรับงานเป็นเรื่องน่าปวดหัว อย่างที่บอกเสมอตั้งแต่ช่วงต้นๆ เพราะการกำหนดแบบและสเป็คที่ไม่ชัดเจน ทำให้ผู้รับเหมากับเจ้าของซึ่งต้องมารับมอบเถียงกันไม่รู้จบ คุณ EPC Contractor (oat_jazz) : เชิญค่ะ ^^ คุณ JustInCase : จะมาจีบรึ มาสิๆ แน่จริงมา //แยกเขี้ยว คุณ HWalker : เชิญค่ะ เอ้าวิศวกรเครื่องกลมาตอบกันหน่อยเร้ว คุณ ปอมชิ : เชิญค่ะ ^^ คุณ tr_lastsuper : ขอบคุณค่ะ อ่านตอนต่อได้ข้างล่างเลยค่ะ คุณ มดแดง (mpl2004) : โอ้โฮ เก็บเอาไว้เล่าให้ลูกหลานฟังเลยเหรอจ๊ะ ฟังดูยาวนานจัง ^^" คุณ กันดัมจัง : ขอบคุณค่ะ แต่เรื่องเกี่ยวกับซอฟต์แวร์ที่เป็นงานปัจจุบันคงจะเล่าไม่ได้มาก ที่เล่ามาทั้งหมดนี้มันเป็นอดีตที่ผ่านไปนานแล้วค่ะ คุณ Hasan : ขอบคุณค่ะ คุณ nini TU : ขอบคุณมากค่ะที่ติดตามต่อเนื่อง เห็นชื่อก็ดีใจแล้วค่ะ คุณ pakeclub : ได้เลยค่ะ มาต่อแล้วค่ะ คุณ styx : โอ้โห ท่าทางดีใจมากเลยค่ะ คนเล่ามีแรงเล่าต่อค่ะ คุณ saengchot : ขอบคุณค่ะ โหวตแล้วอย่าลืมคลิกเก็บเข้าคลังกระทู้ด้วยนะคะ คุณ Mr.Fusion : ฮ่าๆ คนดังแวะมาดูแล้ว คุณ ไทปัน : ตอบด่วนไปเรียบร้อยแล้วข้างบน ^^" คุณ Joey999 : ขอบคุณค่ะ เป็นความตั้งใจอยู่แล้วที่จะแบ่งปันประสบการณ์ให้กับทุกคนค่ะ คุณ มดแดง (mpl2004) (อีกรอบ) : อันนี้ไม่ได้มากดดันใช่ไหมเนี่ย 555 คุณ poinjo : เป็นไปได้ยากนะคะที่จะสร้างตึกขึ้นมาโดยใช้เหล็กเส้นที่ไม่ได้มาตรฐาน มักจะติดที่ขั้นตอนการควบคุมงานก่อนเทปูนแล้ว นอกเสียจากจะตั้งใจโกง ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่คิดจะมาแก้ไขหรอกมังคะ แต่ตามปกติแล้วการออกแบบตึกหรือการออกแบบใดๆ วิศวกรมักจะมี safety factor อยู่แล้วประมาณ 3-5 เท่าค่ะ ส่วนเรื่องการโกงไม่สามารถบอกได้ค่ะ คุณ semi (Semi) : ยินดีอย่างยิ่งและขอขอบคุณที่มาร่วมแชร์ประสบการณ์ค่ะ จริงๆ แล้วการที่เราเรียนไปโดยที่ไม่รู้ว่าจะเอาไปทำงานได้ยังไง นี่มันน่าจะเป็นปัญหาที่แก้ไขได้นะคะ ถ้าเพียงแต่ทางมหาวิทยาลัยปรับหลักสูตรเสียนิดหน่อย เชิญผู้ประกอบการจริงไปบรรยาย หรือให้นิสิตนักศึกษามาเรียนรู้จริงๆ เช่นมาฝึกงานสักเทอม การมาฝึกงานฤดูร้อนช่วง มีนา-เมษา นี่มันน้อยมากเลยค่ะ สมัยก่อนเรายังฝึกงาน 3 เดือนจนถึง พ.ค. เดี๋ยวนี้น้องๆ มาฝึกแค่ 2 เดือนเท่านั้น แล้วเดือนเมษามันก็หยุดไปเสียเกือบครึ่งเดือน แทบไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:10:41

ความคิดเห็นที่ 40 อย่างที่เล่าไปแล้วว่า ในบริษัทนั้นแบ่งงานฝ่ายวิศวกรรมออกเป็น 2 แผนก คือแผนกเดินเครื่องและบำรุงรักษา (ซึ่งจะเรียกย่อๆ ว่า O&M) กับแผนกบริหารโครงการ (ก็คือทีมระบบ BAS ของเรา) ทางบริษัทได้ว่าจ้างที่ปรึกษางาน O&M มาจากญี่ปุ่น เขาส่งตัวแทนมา 2 คน มากำหนดกรอบการทำงานและวางระบบงานให้ คนญี่ปุ่นนี้ไม่ชอบผู้หญิงอย่างเห็นได้ชัด หมายถึงว่า ไม่ชอบที่เราเป็นผู้บริหารนะคะ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบผู้หญิง ^^" อย่างเวลาประชุมกันเนี่ย เขาจะทำเหมือนเราไม่มีตัวตน คุยกับทางนั้น ทางนี้ แต่จะมองข้ามเราไป มองข้ามไปจริงๆ นะคะ คือเขาไม่สบตาเราเลยล่ะ เราว่าเขาคงจะช็อคไปเหมือนกันเวลาที่ประชุมบริษัทแล้วเราลุกขึ้นรายงานหรืออภิปรายอะไรเป็นฉากๆ เพราะเข้าใจว่าผู้หญิงที่ญี่ปุ่นเป็นได้แค่ไม้ประดับหรือคอยรับใช้พวกผู้ชายเท่านั้น (ดูจากในทีวีก็ได้ พิธีกรหญิงของญี่ปุ่นมีหน้าที่มายืนยิ้มสวยอย่างเดียว) แต่มันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ ทำไปทำมาเขาก็จำเป็นต้องพูดกับเราเอง เพราะมีคนพูดด้วยได้อยู่ไม่กี่คน เอิ๊กๆ และตอนหลังก็คงจะชินๆ กันไปมังคะ พอทำงานด้วยกันไปด้วยสักพัก เราถึงค่อยรู้สึกว่า กำแพงกั้นในใจเขาค่อยๆ ลดลง ช่วงหลังก็คุยกันได้สนิทใจมากขึ้น เมื่อโครงการระบบ BAS ดำเนินไปได้สักครึ่งปี ทางผู้บริหารก็เกิดมีไอเดียขึ้นมาว่า จะตั้งบริษัทขึ้นมาใหม่โดย JV ระหว่างบริษัท แบงก์ บริษัทที่ปรึกษาญี่ปุ่นนี้ และยังมีผู้ถือหุ้นอื่นๆ อีกจำนวนหนึ่ง ให้บริษัทใหม่ทำ O&M อย่างเดียวเป็นการเฉพาะ แล้วให้โอนย้ายแผนก O&M ทั้งหมดไปให้บริษัทใหม่ โดยจ่ายค่าชดเชยให้พนักงาน แล้วให้บริษัทใหม่สัมภาษณ์คัดเลือกเอาเองว่าจะรับใครไปทำงานต่อ ข้อตกลงเริ่มแรกนั้นจะยุบเฉพาะแผนก O&M เท่านั้น แผนก BAS ยังทำงานเหมือนเดิม ทีนี้ทาง VP ที่ดูแลฝ่ายวิศวกรรม มีความคิดแปลกๆ วันหนึ่งท่านเรียกประชุมแผนก BAS ทุกคน อธิบายเรื่องการ JV บริษัทใหม่ให้พนักงานทุกคนฟัง แล้วมาไซโคให้พนักงานร่วมกันลงชื่อเพื่อขอให้บริษัทจ่ายค่าชดเชยให้กับแผนก BAS ด้วย คือจะให้พวกเราร่วมกันลงชื่อเรียกร้องให้บริษัทไล่ตัวเองออก เพื่อเอาค่าชดเชยนั่นเอง เราคัดค้านเสียงแข็งไปในที่ประชุมทันที วินาทีนั้นเราไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้ง เพียงรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องไม่ถูกต้อง บริษัทไม่ได้จะไล่แผนก BAS ออก จะหาเรื่องให้ตัวเองถูกไล่ออกทำไม แม้จะมีงบของโครงการ BAS สำหรับจ้างงานต่อ แต่เมื่อสิ้นสุดโครงการในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าแล้ว พนักงานทั้งหมดจะทำอย่างไรต่อไป ก็เลยกลายเป็นการทะเลาะกันระหว่างเรากับ VP ไป น้องๆ ในแผนกก็มองหน้ากันเลิ่กลั่ก แต่ผลสรุปคือทุกคนทำงานต่อเหมือนเดิม ไม่มีการลงชื่อเรียกร้องอะไร เราคิดว่าทาง VP เสียหน้ามาก มานึกย้อนไป เราคิดว่า เราอาจเสียใจที่โต้แย้งผู้ใหญ่กลางที่ประชุมอย่างรุนแรง (แต่เพราะท่านไม่เปิดโอกาสให้เราแย้งเสียก่อนหน้านั้น) แต่เราไม่เสียใจที่ยืนหยัดแนวทางความคิดของเราให้น้องในแผนกรู้ว่า การรวมหัวกันประท้วงหรือเรียกร้องบริษัทเพียงเพื่อต้องการเงินโดยไม่มีวัตถุประสงค์อื่น เป็นเรื่องไม่ถูกต้องและไม่สมควรทำ หากเราไม่โต้แย้งไปวันนั้น เราคงไม่สามารถยืนเต็มสองเท้าอีก และยังเป็นการปลูกฝังวิถีปฏิบัติที่ "เห็นแก่เงิน" ให้กับน้องๆ ในทีมด้วย เราคิดว่าเราเห็นแก่อนาคตของน้องๆ มากกว่าเงินที่เราอาจจะได้ ซึ่งที่จริงก็เป็นจำนวนไม่น้อย เพราะฐานเงินเดือนเราตอนนั้นก็ค่อนข้างสูง และเมื่อตอนกลับมาทำงานบริษัทนี้ MD ยังอนุมัติอายุงานให้เราต่อเนื่องย้อนหลังไปเสมือนหนึ่งว่าเราไม่เคยลาออกอีกด้วย เขียนถึงตรงนี้ก็นึกถึงภาษิตของอาจารย์ ดร. ที่ท่านเพิ่งให้มาไม่นานนี้ (ที่เรารับจะมาทวีตต่อ) มีอยู่บทหนึ่งว่า อลาโภ ธัมมิโก เสยังโย ยญังเจ ลาโภ อธัมมิโก หากได้ทำเรื่องที่ถูกที่ควรแล้ว แม้จะไม่ได้ลาภ ยังดีกว่าได้ลาภ โดยการทำเรื่องที่ไม่ถูกต้อง (หากสะกดผิดหรือเขียนผิดต้องขออภัยด้วยค่ะ จดมาจากคำบอก) จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:12:20

ความคิดเห็นที่ 41 หลังจากมีการโอนย้ายบริษัทไปประมาณ 1 ปี เวลานั้นโครงการระบบ BAS ปิดลงอย่างสมบูรณ์แล้ว (โดยใช้เงินไปน้อยกว่างบที่ได้รับมาประมาณ 1 แสนบาท บริหารเก่งจริงๆ ^^) แผนก BAS ปรับเปลี่ยนหน้าที่ไป กลายเป็นแผนกบริหารระบบ ทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาด้านวิศวกรรม ดูแลกลุ่มอาคารในเครือของแบงก์หลายๆ แห่ง ช่วงนี้เองทางบริษัทแม่ที่ญี่ปุ่นก็มีหนังสือเชิญ ให้ส่งคนจากบริษัท JV ที่ตั้งขึ้นใหม่นี้ ไปอบรมดูงานที่ญี่ปุ่น แล้วเชิญผู้แทนจากบริษัทผู้ถือหุ้น คือบริษัทของเรา กับผู้แทนจากแบงก์ ไปร่วมดูงานด้วย ทีมวิศวกรที่ได้ไปดูงานคราวนี้มี 4 คน เป็นคนจากบริษัท JV 2 คน และจากบริษัทเดิม 2 คน ทั้ง 4 คนนี้จะได้ไป "ฝึกงาน" (ตามข้อมูลที่ได้รับทราบมาครั้งแรก) ในบริษัทแม่เป็นเวลา 1 สัปดาห์ เราได้เป็น 1 ใน 4 นี้ด้วย ก็เลยเป็นที่มาของการได้ไปดูงานที่ญี่ปุ่น แต่เวลาไปจริงๆ เราไม่ได้ไป "ฝึกงาน" อย่างที่เขาว่า ทางญี่ปุ่นกลับต้อนรับพวกเราอย่างดี เป็นเหมือนแขกที่มาเยี่ยมชมมากกว่า เราผิดหวังนิดหน่อย แต่ก็ยังดีที่เขาจัดเวลาให้เราไปอยู่ที่อาคารและหน่วยงานต่างๆ ในบริษัทของทางญี่ปุ่นค่อนข้างมาก จึงได้ดูงาน 5 วันเต็มๆ (อีก 2 วันไปเที่ยว ^^) ก็อาศัยซอกแซกสอบถามเอาจากวิศวกรของเขา ได้ความรู้มามากมาย น่าเสียดายที่ไฟล์บันทึกการดูงานในส่วนที่เป็นเนื้อหาทางวิศวกรรมได้สุูญสลายไปพร้อมแผ่น back up ที่เจ๊งไปซะแล้ว เนื้อหาที่จะเล่าต่อไปนี้จึงเป็นเรื่องที่อยู่ในความทรงจำ รวมกับภาพถ่ายที่เป็นฟิล์มจึงเหลือรอดอยู่ ประกอบกับเรื่องที่เราเขียนเมล์ไปเล่าให้น้องชายฟัง เนื่องจากเวลานั้นน้องชายได้ทุนไปฝึกงานอยู่ที่สถาบันวิจัยคอมพิวเตอร์แห่งชาติ ประเทศเดนมาร์ก เป็นเวลาครึ่งปี รวมๆ กันจึงพอจะเค้นเอาความทรงจำออกมาได้บ้าง จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:14:58

ความคิดเห็นที่ 42 เราเดินทางไปถึงโตเกียวตอนเกือบเย็น นั่งรถไฟ NEX (Narita Express) จากสนามบินนาริตะเข้ามาที่โตเกียว แล้วจึงต่อรถแท็กซี่ไปยังโรงแรม เมื่อแรกไปถึงสถานีโตเกียว ก็ตื่นตาตื่นใจกับอาคารสถานีที่ใหญ่โตมโหฬาร ประมาณอาคารโบราณสีแดงที่ถนนราชดำเนินยังไงยังงั้น อย่าลืมว่า ตอนที่เราไปญี่ปุ่นนั้นเป็นเวลาราว 10 ปีที่แล้ว กรุงเทพฯ ยังไม่มีรถไฟฟ้าใช้เลยค่ะ (BTS เพิ่งฉลอง 10 ปีไปไม่นานนี้เอง) รถไฟจากนอกเมืองจะแล่นเหนือพื้นดิน แต่พอเข้าเมืองแล้วเป็นใต้ดิน น่าประหลาดที่ทางรถไฟใต้ดินนั้นซับซ้อนลอดกันไปมาหลายชั้น ไม่รู้ว่าเขาขุดอุโมงค์กันได้ยังไง สถานีรถไฟในโตเกียว (รวมถึงในโอซาก้า ซึ่งเราเคยไปก่อนหน้านี้แล้วเมื่อคราวไปเชียร์การแข่งขันหุ่นยนต์ Robocon ซึ่งน้องชายเราเป็นแชมป์ตัวแทนประเทศไทยไปร่วมแข่ง ไว้ถ้ามีโอกาสอาจจะเล่าถึงเรื่องนี้ภายหลัง) มีอยู่แพร่หลายทุกหัวระแหง ทุกตรอกซอกซอย ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่จุดไหนในเมือง สามารถเดินไปขึ้นรถไฟได้ในระยะเดินไม่เกิน 10-15 นาที ทางลงไปรถไฟใต้ดินก็เป็นเหมือนทางเข้าเล็กๆ กว้างสัก 2-3 เมตรเท่านั้น ตั้งอยู่บนทางเท้า ไม่ใหญ่โตกินเนื้อที่มากมายเหมือนอย่างในบ้านเรา เราไปอยู่ดูงาน 1 สัปดาห์นี้ เดินทางโดยรถไฟเป็นหลักเลยค่ะ ได้นั่งรถแท็กซี่เฉพาะตอนที่เดินทางจากสถานีโตเกียวมาโรงแรม และจากโรงแรมกลับสถานีในวันเดินทางกลับเท่านั้น อย่างไรก็ดีมีจุดน่าสังเกตจุดหนึ่งที่เราเห็นระหว่างนั่งรถแท็กซี่มาโรงแรม คือว่าการก่อสร้างซ่อมแซมผิวถนนหรือเกาะกลางถนนนั้น จะมีผ้าใบสะอาดๆ คลุมบริเวณก่อสร้างเอาไว้อย่างมิดชิด ผ้าใบสะอาดจริงๆ ไม่มีฝุ่นหรือรอยขีดเขียน และมองไม่เห็นเลยว่าข้างในกำลังทำอะไรกัน ตรงข้ามกับบ้านเราที่โปร่งใสมาก จะรื้อเปิดฝาท่อ ขุดดินวางท่อร้อยสายโทรศัพท์ หรือวางท่อประปาก็ตาม จะทำกันแบบเห็นๆ จะๆ ไม่มีปิดบัง ทั้งดินหินฝุ่นทรายและน้ำโสโครก ผู้ใช้รถใช้ถนนจะต้องได้รับอย่างเสมอภาคกัน ในเมล์ที่เขียนถึงน้องชาย เราเรียกโตเกียวว่า "เมืองในม่านหมอก" (Land of Smoke) เพราะคนโตเกียวนั้นสูบบุหรี่กันเป็นบ้าเป็นหลัง ทุกออฟฟิศที่เราไปดู standard design ของระบบปรับอากาศของเค้าคือต้องมีเครื่องฟอกอากาศติดตั้งอยู่ข้างๆ หัวจ่ายลมแอร์ แปลกดีเนอะ แทนที่คนสูบบุหรี่จะต้องออกไปสูบข้างนอก คนไม่สูบกลับต้องออกไปพักข้างนอกแทน -_-" ตามทางเดินที่จะมีตู้ขายน้ำอัตโนมัติวางอยู่เป็นระยะๆ นั้นจะต้องมีตู้ขายบุหรี่อัตโนมัติวางอยู่คู่กัน เยอะแยะมากมายจริงๆ แต่ถึงอย่างนั้น บ้านเมืองเขาก็ยังสะอาดมาก ไม่มีก้นบุหรี่ทิ้งเกลื่อนให้เห็น ว่าที่จริงเรานึกไม่ออกด้วยซ้ำว่ามีที่เขี่ยบุหรี่แบบพวกถังทรายหรืออะไรคล้ายๆ แบบนั้นให้เห็นหรือเปล่า แล้วคนที่สูบเขาเอาบุหรี่ไปทิ้งที่ไหนเอ่ย? เรื่องพวกนี้เป็นจิตสำนึก หรือเป็นเพราะกฎหมายเข้มงวดกันแน่? ทำไมบ้านเมืองเราที่มีถังขยะขนาดใหญ่วางไว้ให้มากมาย กลับยิ่งมีขยะเรี่ยราดตามฟุตบาธ คนขับรถสาธารณะยังขากน้ำลายทิ้งบนถนน และรถขนดินก็ไม่คลุมผ้าให้มิดชิด แต่ปล่อยให้ดินหินทรายร่วงหล่นลงบนถนนไปตลอดทาง จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:15:50

ความคิดเห็นที่ 43 วันรุ่งขึ้นคณะของเราต้องไปเข้าพบประธานและคณะผู้บริหารของบริษัทญี่ปุ่นอย่างเป็นทางการ ซึ่งต้องสวมสูทสีเข้มแบบเต็มยศ ในห้องประชุมราว 20 คน มีเราเป็นผู้หญิงคนเดียว แต่ท่านประธานก็พูดจากับเราอย่างดี เราคิดแบบเข้าข้างตัวเองว่า กิตติศัพท์ของเราคงต้องถูกส่งจากเมืองไทยแจ้งมาที่นี่บ้างละ การจัดงานเลี้ยงต้อนรับของทางญี่ปุ่นเป็นไปแบบอลังการมาก โดยโต๊ะทานอาหารจะเป็นรูปตัว U คว่ำ ท่านประธานกับผู้บริหารระดับสูงและตัวแทนจากแบงก์ จะนั่งอยู่หัวโต๊ะ ปีกตัว U สองข้างนั้นข้างหนึ่งคือคณะวิศวกรจากไทย อีกข้างหนึ่งคือผู้บริหารและวิศวกรของบริษัทญี่ปุ่น งานเลี้ยงเป็นคล้ายๆ งานเลี้ยงแบบฝรั่ง เพราะมีอาหารว่าง ออเดิร์ฟ main course มีอาหารนำ อาหารตาม อาหารว่าง อาหารหวาน ฯลฯ กินจนตาลาย ทั้งคอร์สเกือบ 20 จานได้มั้ง เช่นเคย งานเลี้ยงมีหรือจะหนีเรื่องสุราเมรัยไปได้ แต่เราก็ไม่กินค่ะ ใครจะว่าเสียมารยาทก็ช่าง แต่ก็ดีนะคะที่ทางญี่ปุ่นไม่ได้คะยั้นคะยอให้เรากิน ไม่งั้นคงต้องมีการโวยกันมั่ง แสดงว่าเขาก็ทำการบ้านมาเหมือนกัน อิอิ ในตอนท้ายๆ งาน วิศวกรของทางฝั่งญี่ปุ่นจะลุกเดินข้ามตัว U มาทักทาย (ชนแก้ว) พวกเราแบบเรียงคน มีอยู่คนหนึ่งอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเรา และเป็นคนที่คอยดูแลพวกเราในการมาดูงานครั้งนี้ เขาชื่อว่า ยากิว (ออกเสียงคล้ายๆ ยา-ก ยู) เป็นคนน่ารักมาก เขาเป็น Oversea Staff ถูกส่งมาทำงานในประเทศไทยและลาว ในวันต่อๆ มาเมื่อยิ่งรู้จักสนิทกันมากขึ้น ถึงได้เห็นว่าเขาเป็นคนน่ารัก (ติงต๊อง) ขนาดไหน พูดไทยได้หลายคำด้วยนะคะ เช่น "ขี้เมา" หรือ "ไม่ใช่ไม่ใช่" (เพลงของนิโคล) แถมยังเว้าลาวได้หลายประโยคด้วยค่ะ เขาพูดโชว์เราแต่ละประโยคทำเอาฮา ไม่รู้ไปเรียนมาจากไหน ประโยคฮาๆ จากเพลงหรือละครทั้งนั้น (แล้วมันช่วยในการทำงานยังไงหว่า) ในวันท้ายๆ ก่อนกลับ ยังมีการจัดเลี้ยงให้พวกเราอีกรอบหนึ่ง เป็นงานเลี้ยงสุกี้ปลาปักเป้า เห็นเขาว่ากันว่า การกินปลาปักเป้านี้เป็นเรื่องพิเศษ พ่อครัวต้องไปสอบใบอนุญาตเป็นการเฉพาะ เพราะถ้าทำไม่เป็น ทำไม่ถูกวิธี คนกินจะถูกพิษปักเป้าตายได้ ร้านที่ไปเป็นร้านแบบญี่ปุ่น มีม่านประตูเป็นไม้และกระดาษ เหมือนในหนังเลย ไม่ได้เป็นภัตตาคารหรูแบบงานเลี้ยงวันแรก เรากินแบบนั่งพื้น บนเสื่อญี่ปุ่น เมื่อกินสุกี้ใกล้จะหมด จะมีการเอาข้าวมาใส่ในหม้อ แล้วตักเป็นข้าวต้มแจกรอบวง ใครไม่อิ่มก็อิ่มพอดี คะจิโร่ซัง (คือที่ปรึกษาชาวญี่ปุ่นที่ไปเมืองไทย และไม่ยอมมองหน้าเราตั้งแต่แรก) บอกเราว่าท่านประธานประทับใจเรามาก อยากเจออีกครั้ง ก็เลยให้จัดงานเลี้ยงอีกรอบหนึ่ง แล้วยังมอบตุ๊กตาเซรามิคแบบญี่ปุ่น ตัวโตราวฟุตครึ่ง ให้เรามาเป็นของขวัญด้วย เราแกะออกมาดูตอนที่กลับเมืองไทย แล้วยังเก็บอยู่ในกล่องของขวัญจนถึงทุกวันนี้ เพราะไม่รู้จะเอามาตั้งที่ไหนดี ^^" จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:16:45

ความคิดเห็นที่ 44 ทีนี้จะเล่าถึงตัวงานที่เราไปดูมาบ้าง เนื่องจากเหตุการณ์ก็ได้ล่วงเลยมาเป็นสิบปีแล้ว ลักษณะธุรกิจต่างๆ ก็เปลี่ยนแปลงไปมาก เราจึงคิดว่าสามารถนำสิ่งที่พบเห็นมาเล่าได้ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร โดยจะเล่าเฉพาะข้อเท็จจริงที่ได้พบมา อาจให้ความเห็นบ้างในเชิงสถานการณ์ปัจจุบันเท่านั้น แต่จะไม่เล่าถึงการวิเคราะห์และการกำหนดนโยบายดำเนินงานของบริษัท O&M ซึ่งเราจัดทำเสนอให้กับบริษัทต้นสังกัดและทางแบงก์ บริษัทญี่ปุ่นแห่งนี้ตั้งมา 36 ปีแล้ว (ณ วันที่เราไปดูงาน) โดยให้บริการดูแลบำรุงรักษาเครื่องจักรในอาคาร หรืองาน O&M (Operation & Maintenance) นั่นเอง อาคารในความดูแลของเขาก็มีอาคารใหญ่บ้างเล็กบ้าง เช่น อาคาร Fuji Television ซึ่งเป็นสถานีโทรทัศน์ ใหญ่และทันสมัยมาก หรือโตเกียวโดม ที่สร้างมานานมากแล้ว หรือ TBS Tower ที่เป็นอาคารเก่าแก่มากอายุสามสิบกว่าปี พอๆ กันกับบริษัทเลย (ถ้านับถึงปัจจุบันก็สี่สิบกว่าเกือบห้าสิบปี) อาคารเหล่านี้ต้องมีทีมงานช่างเทคนิคเข้าไปอยู่ประจำ เพราะเนื้องานค่อนข้างมากและมีการทำ preventive maintenance หรือการบำรุงรักษาเชิงป้องกัน หมายความว่า ของยังไม่เสีย เราก็บำรุงรักษาไปเสียก่อนเพื่อยืดอายุใช้งาน ไม่ใช่รอให้เสียค่อยซ่อม ถ้าแบบหลังนี้จะเรียกว่า corrective maintenance หรือ breakdown maintenance ขณะเดียวกันเขาจะมีบริการสำหรับเจ้าของอาคารขนาดย่อม เช่นอาจเป็นอาคารสำนักงานเล็กๆ หรือหอพัก ซึ่งไม่จำเป็นต้องมีช่างเทคนิคไปอยู่เป็นประจำ ก็จะใช้วิธีติดตั้งเครื่องมือวัด เพื่อ monitor สถานะการทำงานของเครื่องจักรภายในตึกนั้น หากพบว่าอุปกรณ์ใดมีปัญหา จะมีทีม mobile เข้าไปซ่อมแซมให้ภายในระยะเวลาที่ตกลงกัน เช่นภายใน 4-8 ชั่วโมง เครื่องมือวัดที่ติดตั้งตามอาคารต่างๆ เหล่านี้จะส่งสัญญาณมาเข้าศูนย์ Online Center ซึ่งเป็นห้องเล็กๆ ขนาดราว 100 ตารางเมตร แต่มีคอมพิวเตอร์ควบคุมเกือบ 10 เครื่อง มีเจ้าหน้าที่ดูแลอยู่ที่ On-line Center นี้เพียง 3 คนเท่านั้น ดูแลอาคารแบบ remote นับเป็นหลายสิบอาคาร กับทีม mobile maintenance อีกจำนวนหนึ่ง (ลืมไปแล้วว่ามีกี่ทีม) จะเห็นว่า เป็นวิธีบริหารคนกับงานที่มีประสิทธิภาพสูงมาก วิธีบอกประสิทธิภาพของทางญี่ปุ่น เขาจะนับเป็นจำนวน ตร.ม./คน คือใช้ช่างกี่คนในอาคารนั้นๆ เช่น อาคารในกรุงเทพฯ ขนาดราว 50,000 ตร.ม. อาจจะใช้ช่างดูแลประมาณสัก 10 คน (สมมุติ) ก็คือ 5000 ตร.ม./คน ถ้าสัดส่วนนี้ยิ่งสูงก็แสดงว่ายิ่งมีประสิทธิภาพดี เขาจะใช้เทคโนโลยีต่างๆ เข้ามาช่วยเพื่อให้ใช้คนทำงานน้อยที่สุด เพราะค่าแรงที่ญี่ปุ่นแพง เมื่อตอนที่บริษัทนี้เข้ามาเป็น JV ที่กรุงเทพฯ ได้ตั้งเป้าไว้ว่าจะทำให้ที่ 8,000-10,000 ตร.ม./คน อย่างนี้เป็นต้น เราถามทางญี่ปุ่นว่า ถ้าหากอุปกรณ์วัดมีปัญหา หรือสงสัยว่าจะมีปัญหา เขาจะทำอย่างไร เจ้าหน้าที่อธิบายว่าเขาจะโทรติดต่อเข้าไปที่อาคาร ซึ่งส่วนมากจะมีเจ้าหน้าที่ รปภ. อยู่ (รปภ. จำเป็นต้องมี แต่ช่างไม่ต้องมีก็ได้) แล้วให้เจ้าหน้าที่ รปภ. ไปช่วยดูให้ในเบื้องต้น โดยเขาจะให้คำแนะนำทางโทรศัพท์ ที่ทำให้เราฉุกคิดคือแม้แต่ รปภ. ของเค้าก็ยังมีความรู้พื้นฐานดีพอจะให้ความช่วยเหลือด้าน technical ในบางเรื่องที่เป็นพื้นฐานจริงๆ และไม่คุ้มที่จะส่งช่างฝีมือค่าตัวสูงเข้าไปดู เรื่องนี้เดี๋ยวจะพูดถึงอีกทีเกี่ยวกับการศึกษาที่ญี่ปุ่นกับ training center ของเขา จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:18:27

ความคิดเห็นที่ 45 ในภาพเป็นส่วนหนึ่งของศูนย์ Online Center ค่ะ หาภาพที่ถ่ายไม่ติดคนค่อนข้างยาก ยืนกันแน่นห้องไปหมด จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:19:18

ความคิดเห็นที่ 46 อาคารที่เราได้ไปดูงานในคราวนี้มี 4 อาคาร ได้แก่ โตเกียวโดม อาคารฟูจิเทเลวิชั่น อาคารทีบีเอส และอาคารดีเอ็นทาวเวอร์ จะเล่าถึงจุดที่น่าสนใจอย่างรวมๆ พร้อมภาพ ประกอบเล็กน้อย โตเกียวโดม เป็นสนามเบสบอลที่มีชื่อเสียงมากๆ เชื่อว่าหลายคนคงจะรู้จักหรือเคยได้ยิน ชื่อแล้ว เวลาปกติหลังคาโดมจะเปิด เล่นเบสบอลกันกลางแจ้ง แต่ในหน้าหนาวเมื่อหิมะตก จึงจะปิดโดม หลังคาของโดมนั้นเป็นผ้าพลาสติกสองชั้นที่สามารถอัดลมร้อนเข้าไปข้างใน ได้เพื่อทำให้หิมะละลาย แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 53 00:44:05 จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:20:16

ความคิดเห็นที่ 47 นี่คือแผง mimic ของโตเกียวโดมค่ะ ห้องควบคุมของเขารกมาก 555 จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:21:48

ความคิดเห็นที่ 48 รูปนี้จะให้ดูหนังสือคู่มือของเขา ซึ่งจะเอาใส่แฟ้มแข็ง วางเรียงกันเป็นตับอยู่เหนือตู้ควบคุมยาวไปตลอดแนว ไม่ว่าหนังสือคู่มือจะมาในสภาพอย่างไรก็ตาม จะเอามาใส่แฟ้มแข็งอย่างที่เห็นในรูปหมด ทำสันขอบเป็นสีๆ แยกตามประเภทและระบบงาน จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:22:28

ความคิดเห็นที่ 49 เราหารูปของตึกฟูจิเทเลวิชั่นไม่เจอ เหมือนว่าอัลบัมจะหายๆ ไป เพราะรูปตอน ไปเที่ยวชินจูกุ ชิบุยะ ก็ไม่รู้หายไปไหน อยากให้เห็นภาพในห้องควบคุม (ซึ่งจำ ไม่ได้ว่าถ่ายมาด้วยหรือเปล่า) แต่เป็นห้องค่อนข้างใหญ่ เพราะตึกฟูจิเทเลวิชั่น เป็นตึกสร้างใหม่ ค่อนข้างทันสมัยมาก อันนี้เป็นห้องควบคุมของตึกทีบีเอส ซึ่งอายุเกือบ 40 ปีแล้ว (ณ เวลาที่ไปดู) บริษัทฯ ได้ดูแลตึกนี้มาตั้งแต่เริ่มเปิดตึกจนถึงวันที่ไปดู เรียกว่าผูกปิ่นโตกันมา อย่างยาวนาน เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปหนังสือ Building History มาด้วย เป็นสมุด ขนาดใหญ่ที่เก่าจนเหลือง ข้างในบันทึกเหตุการณ์ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับ อาคาร เปลี่ยนอุปกรณ์อะไรเมื่อไหร่ อะไรพัง อะไรซ่อมใหญ่เมื่อไรบ้าง จด บันทึกด้วยมือและส่งต่อกันมารุ่นต่อรุ่น เหมือนสูตรลับแดจังกึมยังไงยังงั้น ใน เมืองไทยเราไม่ค่อยเห็นทำ Building History กันสักเท่าไหร่ (มีเหมือนกันแต่ น้อย) ซึ่งอันที่จริงเราว่ามีประโยชน์อย่างมาก จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:23:41

ความคิดเห็นที่ 50 สไตล์การจัดโต๊ะของญี่ปุ่นจะเป็นแบบห้องโล่งๆ เอาโต๊ะหันหน้าเข้าหากัน ตาม ออฟฟิศทั่วไปก็จัดแบบนี้เหมือนกันค่ะ ซึ่งคนทำงานสามารถนั่งประชุมกันจาก โต๊ะได้เลย จะสังเกตเห็นว่า ห้องควบคุมของเขาจะใหญ่มาก ลักษณะจะคล้ายของทาง EGAT อย่างเช่นห้องควบคุมของอาคาร Power Plant ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ซึ่ง ทาง EGAT เป็นคนสร้างและ operate ก็จะเป็นสไตล์คล้ายๆ กันนี้ คือมีแผงตู้ ขนาดใหญ่เรียงกันเป็นตับทางหนึ่ง มี console สำหรับทำงานเรียงอยู่หน้าตู้ และ โต๊ะทำงานเรียงข้างหลังอีกชั้นหนึ่ง อย่าลืมว่า ที่เห็นในภาพนี้เป็นอาคารที่มีอายุ นับถึงปัจจุบันก็เกือบ 50 ปีแล้วนะคะ ที่อาคารนี้ยังมี "ห้องนอน" จัดไว้ให้ช่างสำหรับพักค้างแรมได้ด้วยค่ะ คือช่างที่ ต้องเข้ากะตอนกลางคืน เค้าไม่ได้บังคับให้ต้องมานั่งถ่างตาอยู่หน้าเครื่องตลอด เวลานะคะ ง่วงก็ไปนอนได้ ห้องนอนก็อยู่ข้างๆ ห้องควบคุมนี่เอง แต่ก็จะเป็น สไตล์ญี่ปุ่นคือเปิดโล่งหมดเลยค่ะ ไม่ได้กั้นกำแพง นอนกันเห็นๆ ตรงนั้น ถ้าเกิด อะไรขึ้น มีสัญญาณเตือนดัง ก็สามารถกระโดดขึ้นมาถึงแผงควบคุมได้อย่างรวดเร็ว จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:26:34

ความคิดเห็นที่ 51 ภาพนี้จากอาคารทีบีเอสเหมือนกัน ให้ดูว่า AHU สีเก่ามากๆ ซีดจางหมดแล้ว แต่การดูแลรักษาฉนวนท่อต่างๆ ยังอยู่ในสภาพดีเยี่ยม จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:27:13

ความคิดเห็นที่ 52 ข้างในตู้ AHU แม้จะเก่า แต่ดูฟินนะคะ ไม่มีล้มเลย ดูแลดีมากๆ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:27:46

ความคิดเห็นที่ 53 ลักษณะของห้องเครื่องทุกแห่งที่ไปเห็นจากในญี่ปุ่น จะมีพื้นที่กว้างขวางมากๆ และสะอาดอย่างมากๆๆๆๆ ด้วย จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:28:17

ความคิดเห็นที่ 54 ทุกห้องเครื่องจะมีประตูบานคู่ขนาดใหญ่พร้อมโถงทางเดินกว้างขวาง สามารถนำอุปกรณ์เครื่องไม้เครื่องมือเข้าออกได้อย่างสะดวกสบาย จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:28:48

ความคิดเห็นที่ 55 รูปนี้ให้ดูวิธีทำท่อ drain ของเค้าค่ะ สะอาดเอี่ยม เก็บงานเรียบร้อยมาก ไม่มีทางที่น้ำจะไหลไปทางอื่นได้เลย จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:29:32

ความคิดเห็นที่ 56 รูปนี้ให้สังเกตความละเอียดละออ พิถีพิถัน ในการทำทางบันไดสำหรับ service การออกแบบห้องเครื่องและการวางอุปกรณ์ที่นี่ช่วยอำนวยความสะดวกในการ บำรุงรักษาอย่างมาก จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:30:11

ความคิดเห็นที่ 57 ดูการเก็บงานท่อค่ะ เรียบร้อยมากๆๆๆ เช่นกัน จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:30:41

ความคิดเห็นที่ 58 ให้ดูภาพเบื้องหลัง ยากิวผู้น่ารักค่ะ แต่เตี้ยไปหน่อย อิอิ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:32:09

ความคิดเห็นที่ 59 สวยงาม และสะอาดเอี่ยม (ต้องบอกว่า โค-ตร-สะอาด) ในเมืองไทยตึกที่สะอาดๆ แบบนี้ ที่เห็นก็มีตึกยาคูลท์ ซึ่งเจ้าของและบริษัทผู้ดูแล เป็นญี่ปุ่นทั้งคู่ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:33:01

ความคิดเห็นที่ 60 อ๊ะ แอบมีรูปเราบนยอดตึกดีเอ็นทาวเวอร์ด้วยค่ะ อิอิ พื้นสีเขียวข้างๆ คือลานจอด ฮ. ค่ะ ลมแรงมากๆ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:33:45

ความคิดเห็นที่ 61 มองจากยอดตึกดีเอ็นทาวเวอร์จะเห็นพระราชวังอิมพีเรียล จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:34:18

ความคิดเห็นที่ 62 แผงตู้ไฟสีสันสดใส เป็นเอกลักษณ์ของชาวญี่ปุ่นจริงๆ สังเกตนะคะ ว่าพื้นที่หน้าตู้ กว้างมากกกกกกก จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:34:39

ความคิดเห็นที่ 63 พวกแบบ Single Line หรือไดอะแกรมสำคัญๆ เค้าจะเอาใส่กรอบติดไว้ข้างผนัง ห้องเครื่องเลยค่ะ ไม่ต้องวิ่งไปหาแบบให้เสียเวลา ของไทยเรา เก็บให้ครบอยู่รอด เกิน 5 ปีได้ก็เก่งแล้ว จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:35:10

ความคิดเห็นที่ 64 เครื่องมือวัดอุณหภูมิและความชื้น แขวนไว้ข้างไดอะแกรม ถ้าอยู่เมืองไทยขืนทำแบบนี้ก็... หายเรียบค่ะ -_-" จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:35:38

ความคิดเห็นที่ 65 ที่จอดรถใต้ดิน ทำเป็นสองชั้น จอดได้ 5 คัน สามารถเลื่อนไปมาได้เหมือนจิ๊กซอว์ เดี๋ยวนี้ในเมืองไทยก็เริ่มมีที่จอดรถแบบนี้บ้างแล้ว ไม่รู้ที่ญี่ปุ่นเดี๋ยวนี้พัฒนาไป เหมือนที่จอดรถในเรื่อง I, Robot หรือยัง >_< จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:36:19

ความคิดเห็นที่ 66 ทีนี้จะเล่าถึง training center ของบริษัทนี้บ้าง บริษัทญี่ปุ่นแห่งนี้เป็นบริษัทใหญ่และเก่าแก่ ตั้งมา 36 ปี (ณ เวลาที่ไปดูงาน) มีพนักงานในส่วนเทคนิคมากกว่า 2,000 คน ทุกปีเมื่อมีการรับพนักงานใหม่ ทุกคนต้องมาผ่านการฝึกอบรมที่ training center นี้เสียก่อนเป็นเวลา 6 เดือน ต้องสอบให้ผ่าน แล้วถึงจะปล่อยออกไปทำงานได้ การฝึกอบรม 6 เดือนนี้นับรวมไปถึงการอบรมเรื่องความรู้เกี่ยวกับกิจการของบริษัท ระเบียบปฏิบัติต่างๆ ในการทำงาน มาตรฐานความปลอดภัย และการฝึกอบรมที่แจกแจงเจาะลงไปในทางเทคนิคของแต่ละสาขาด้วยค่ะ ศูนย์ฝึกอบรมแห่งนี้เป็นลักษณะเหมือนตึกแถว ขนาดใหญ่ประมาณสัก 3 คูหาแบบบ้านเรา สูงสามชั้น ซึ่งก็ถือว่าไม่ใหญ่มาก ในญี่ปุ่นจะมีออฟฟิศขนาดเล็กกระจุ๋มกระจิ๋มแบบนี้เยอะ ซึ่งคงเป็นเพราะค่าที่แพงมาก ชั้นล่างของตึกเป็นห้องประลอง ชั้นที่สองเป็นห้องฝึกอบรม และชั้นที่สามเป็นสำนักงานของ Instructor ห้องพักผ่อน และห้องนอน ศูนย์ฝึกอบรมนี้ operate โดย Instructor เพียง 3 คนเท่านั้น ซึ่งเป็นคนที่สอบได้ใบอนุญาตมากที่สุด เรียกได้ว่าเป็นระดับปรมาจารย์เจได เขาจะเป็นคนฝึกสอน instructor ระดับรอง แล้ว instructor เหล่านั้นจึงจะไปฝึกสอนให้แก่พนักงานทั่วไปอีกทีหนึ่ง นักเรียนที่ญี่ปุ่นเมื่อสำเร็จการศึกษาภาคบังคับ (high school) แล้ว ไม่จำเป็นต้องไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยทุกคน ส่วนมากก็จะทำงานกันได้เลย เช่นบางคนก็ไปรับช่วงกิจการของที่บ้าน (เทียบกับไทยก็พวก SME ต่างๆ) ซึ่งมีอยู่เยอะมาก อย่างเราเดินไปในเมืองนี้จะเจอแต่ร้านค้าขนาดเล็ก เจ้าของมาดูแลเองทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นร้านอาหาร ร้านบะหมี่ ร้านสาเก ร้านขนม ร้านเครื่องเขียน ฯลฯ ไม่มีซูเปอร์มาร์เก็ตอยู่ในตัวเมืองเลยค่ะ มีแต่ร้านสะดวกซื้อเล็กๆ เช่น Lawson หรือ FamilyMart พวกซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่จะอยู่นอกเมืองไกลๆ ต้องขับรถเพื่อออกไปซื้อ เรามองเห็นเมื่อตอนที่นั่งรถไฟ NEX เข้าเมืองมา จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:38:38

ความคิดเห็นที่ 67 ทีนี้ถ้าเด็กคนไหนต้องการทำงานในสาขาวิชาชีพที่ค่อนข้างเฉพาะทาง อย่างเช่นสายช่าง ก็สามารถศึกษาด้วยตนเองแล้วไปสอบใบอนุญาตเพื่อประกอบวิชาชีพ ซึ่งใบอนุญาตนี้จะแยกยิบย่อยออกไปเยอะแยะมากมาย ตามเนื้องานแต่ละชิ้นที่จะทำ เช่น ใบอนุญาตของบอยเลอร์ ของแอร์ ของปั๊มน้ำ ของอิเล็กทรอนิกส์บอร์ด ของไฟฟ้ากำลัง ของโทรศัพท์ ฯลฯ จึงเป็นที่มาว่าทำไม instructor ระดับปรมาจารย์ถึงได้มีใบอนุญาตหลายใบ อย่างคะจิโร่ซังเองก็มีใบอนุญาตหลายใบเหมือนกัน จัดเป็น instructor ระดับสูงค่ะ การฝึกอบรมของ training center นี้จึงเป็นการฝึกเพื่อให้เด็กไปสอบเอาใบอนุญาตประกอบวิชาชีพในแต่ละสาขามา การจะเลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่ง หรือไปประจำตำแหน่งหน้าที่การงานใดๆ จะขึ้นอยู่กับใบอนุญาตเหล่านี้เป็นหลัก ดังนั้นแม้จะทำงานไปแล้ว ก็ยังคงมีการกลับเข้ามาฝึกอบรมอยู่เรื่อยๆ เพื่อสอบใบอนุญาตเพิ่มขึ้น (ทำให้มีขอบเขตความรับผิดชอบได้มากขึ้น อันจะทำให้ขึ้นเป็นผู้จัดการระดับสูงๆ ขึ้นไปได้) และมีการสอบเพื่อรักษาใบอนุญาตเก่าเอาไว้ด้วย เรียกว่าเอาให้จำแม่นๆ ไม่มีการลืม ไม่มีการว่าสอบครั้งเดียวผ่านใช้ได้ตลอดชีวี้ดดด... ไม่มีอะไรอย่างนี้ค่ะ แม้ว่าคุณจะเรียนจนจบวิศวกรรมจากมหาวิทยาลัยมาแล้วก็ตาม ก็ต้องมาสอบใบอนุญาตเหล่านี้เหมือนกันหมด ลองวิเคราะห์กันดูสิคะว่า โครงสร้างพื้นฐานในลักษณะเช่นนี้เอื้อต่อการพัฒนาทางเศรษฐกิจอย่างไร โดยส่วนตัวเราเห็นว่า นี่ก็คือการสร้างช่างฝีมือวิธีหนึ่ง เทียบได้กับการเรียน ปวช. หรือ ปวส. คือการเรียนในสายวิชาชีพ ซึ่งอันที่จริงแล้วเป็นรากฐานสำคัญต่อการขับเคลื่อนของธุรกิจทุกอย่าง ไม่ใช่คนจบปริญญาตรี ในขณะที่วัฒนธรรมในบ้านเราสนับสนุนให้ลูกหลาน "เรียนสูงๆ" เพื่อให้ "เป็นเจ้าคนนายคน" เราถึงได้มีแต่คนตั้งท่าคอยจะชี้นิ้วสั่งอยู่ทั่วบ้านทั่วเมือง แต่ไม่มีคนมากพอ (+มีคุณภาพเพียงพอ) สำหรับจะ "ลงมือทำ" เรื่องนี้ส่วนหนึ่ง ประกอบกับเรื่องอื่นๆ อีกที่เราคิดว่าคงยังไม่พูดถึงในตอนนี้ เพราะจะออกนอกเรื่องไปไกล แต่สรุปรวมๆ แล้วในใจเราได้ผลลัพธ์ออกมาว่า โครงสร้างของระบบการศึกษาในประเทศไทยนั้น "ล้มเหลวโดยสิ้นเชิง" นับจากวันที่ไปดูงาน กลับมาเขียนรายงานเสนอผู้ใหญ่ จนบัดนี้ผ่านมาเป็นสิบปีแล้ว เราว่ายิ่งนานวันยิ่งเละเทะกันไปใหญ่ค่ะ สำหรับระบบการศึกษาของไทย จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:39:24

ความคิดเห็นที่ 68 กลับมาต่อที่ training center อีกนิดค่ะ มาดูภาพกันเล็กๆ น้อยๆ ภาพนี้เป็นห้องฝึกอบรมบนชั้น 2 ค่ะ ผนังข้างห้องทั้งสองฟากจะเป็นตู้หนังสือเรียง ยาวกันไปตลอด คนญี่ปุ่นอ่านหนังสือกันเยอะมากค่ะ ก็อย่างที่พวกเราทราบกันดี จากสถิติต่างๆ เวลาขึ้นรถไฟฟ้าเขายังยืนอ่านหนังสือกันเลยนี่คะ พวกเราก็ควรฝึก นิสัยการอ่านให้เป็นประจำเหมือนกันค่ะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:40:14

ความคิดเห็นที่ 69 ในห้องประลอง ชั้น 1 ห้องไม่ใหญ่เท่าไหร่ แต่มีอุปกรณ์เยอะมากๆ สำหรับใช้สอนและให้นักเรียนทดลองลงมือทำ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:40:43

ความคิดเห็นที่ 70 วาล์วก็ผ่าออกมาให้ดูกลไกการทำงานข้างใน มีวาล์วผ่าซีกแบบนี้หลายตัว ครบทุกประเภทของวาล์ว จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:41:08

ความคิดเห็นที่ 71 ฝึกต่อสายไฟ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:41:31

ความคิดเห็นที่ 72 ตู้ควบคุมสารพัดแบบ สำหรับใช้ฝึกและสอน จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:41:54

ความคิดเห็นที่ 73 รูปด้านหน้าของ training center ค่ะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:42:54

ความคิดเห็นที่ 74 โพสต์นี้ยาวมากและใช้เวลาเตรียมข้อมูลนาน หวังว่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านนะคะ สิ่งใดที่ดีที่ได้ไปพบเห็นมา ก็อยากเล่าต่อเพื่อเป็นแนวทาง เป็นแบบอย่างให้เราพัฒนาให้ดียิ่งๆ ขึ้นค่ะ ในโอกาสวันขึ้นปีใหม่ ก็ขอมอบกระทู้นี้ให้เป็นของขวัญปีใหม่ ขอให้ทุกท่านมีความสุขสวัสดี มีสุขภาพแข็งแรง คิดสิ่งใดสมความปรารถนานะคะ ขอพักยาวไปถึงหลังปีใหม่แล้วมาคุยกันต่อค่ะ สวัสดีปีใหม่ทุกท่านค่ะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 00:43:34

ความคิดเห็นที่ 75 สวัสดีปีใหม่ครับ ขอบคุณสำหรับความรู้อันยอดเยี่ยมเช่นเคย จากคุณ : saengchot เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 08:52:20

ความคิดเห็นที่ 76 ความคิดเห็นที่ 60 ไกลจังครับ..อยากเห็นคุณพี่ชัดๆ..อิอิ ความคิดเห็นที่ 68 มีเซ็นเซอร์ด้วย..ใคระเอ่ยยย..แฮ่ะๆๆ สวัสดีปีใหม่คุณพี่สาวน้อยร้อยแปดด้วยครับ..ขอให้คุณพี่มีสุขภาพที่แข็งแรงทั้งกายและใจ มีความสุขกับทุกๆวันและถนอมสุขภาพด้วยน่ะครับ จากคุณ : Biomass PP (Hasan) เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 12:48:07

ความคิดเห็นที่ 77 สุขสันต์วันดี  สุขีปีใหม่  ขออวยพรชัย  ให้แด่ทุกท่าน สุขสันต์วันดี  สุขีสดใส  ทุกสิ่งสมใจ  ในปีใหม่นี้เอย HapPy NeW YeAr 2010 คับพ้ม ^______________^ ขอบคุณสำหรับความรู้อีกครั้งคับ ^^ จากคุณ : มดแดง (mpl2004) เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 14:05:55

ความคิดเห็นที่ 78 สวัสดีปีใหม่ครับ พี่สาวน้อย ขอบคุณสำหรับเรื่องราวภาคต่อนะครับ... รักษาสุขภาพด้วยนะครับ มีความสุขมากๆในทั้งปี จากคุณ : tr_lastsuper เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 15:49:15

ความคิดเห็นที่ 79 ^^ สวัสดีปีใหม่ค่ะ มาถึงก็แจกกิ๊ฟให้เต็มที่เลย ^0^ ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ สำหรับโพสรอบนี้ได้ความรู้เยอะแยะเช่นเคยค่ะ ทุ่มเทมากๆ เพราะงั้น .. ก็รับกิ๊ฟไปแบบไม่ยั้งเช่นกัน เป็นรางวัลทางใจเนอะ ^0^ จากคุณ : nini TU เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 53 00:16:49

ความคิดเห็นที่ 80 สุดยอดจริงๆครับ ได้มุมมองที่ดีดีไว้เปรียบเทียบเพื่อพัฒนาบ้านเราอีกเยอะเลย สวัสดีปใหม่ครับ จากคุณ : Semi เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 53 13:31:52

ความคิดเห็นที่ 81 แวะเข้ามาอ่านครั้งใหนๆก็มีแต่ความรู้ที่เป็นประโยชทั้งนั้นเลย จากคุณ : HWalker เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 53 23:26:30

ความคิดเห็นที่ 82 สวัสดีปีใหม่คะ จากคุณ : ปาป้าน้องพริสตี้ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 53 19:05:16

ความคิดเห็นที่ 83 สวัสดีปีใหม่ครับ : ) มาปูเสื่อ รออ่านต่อครับ : ) ... บุญรักษาครับ : ) จากคุณ : Bother Boy ! เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 53 17:48:11

ความคิดเห็นที่ 84 สวัสดีปีใหม่ครับ จากคุณ : Penguin Knight เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 53 22:31:50

ความคิดเห็นที่ 85 สวัสดีปีใหม่คะ  ดีจังที่มาอัพเดตเรื่องราวสนุกๆให้ได้ติดตามคะ   จากคุณ : กันดัมจัง เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 53 23:07:31

ความคิดเห็นที่ 86 ถึง คุณ Semi สวัสดีปีใหม่ ครับ เรื่องสำหรับการควบคุม ความชื้น มีหลักใหญ่ 2 วิธี การลดปริมาณ และการ เพิ่มความชื้น ในอากาศ เรื่องนี้ ค่อนข้างละเอียดอ่อน เพราะเราต้องทำการศึกษา สถานที่ตั้งของโรงงาน ที่ คุณทำอยู่ครับ ห่างไกล ทะเล แค่ไหน มีภูเขาบัง หรืออยู่หน้าเขา ลมถ่ายเท ปัจจัย สถาวะแวดล้อมทั้งปี มีอะไร บ้าง ที่โรงงานของผม เนี่ย ต้องส่งงานห้องควบคุม เมื่อ กลาง มี.ค.ปีที่ผ่านมา เนี่ย ผม ก็บอกว่า เดือน ม.ค. เนี่ย จะมีปัญหาเรื่องความชื้น เพราะ สาเหตุ บางประการ .....แต่ ส่วนงาน รับงานก็บอกว่ารับตามแบบ ที่ได้มาจาก ญี่ปุ่น 666 ญี่ปุ่น มันเป็น เกาะ พื้นที่แคบๆ กลางทะเล เหมือน อังกฤษ แต่ เอาแบบ มาใช้ในเมืองไทย มัน ไม่เหมือนกัน นะครับ เมือวานก็เข้ามา หน้าเครียด เพราะเป็นอย่างที่ผมพูด 666 วิธีแก้ แบบ กำปั้นทุบ หัว สำหรับห้องที่ทำไว้แล้ว คือ ถ้า ความชื้นสูง ให้ติด Heater control โดย ตัวอ่านความชื้น หรือ Dehumidifier ในชุดท่อลม เย็น ครับ ถ้า ความชื้นต่ำ ลองมีใครมา ตอบไหม ครับ ว่า ให้ ทำอะไรดี ??? เดี๋ยวจะมาเฉลย จากคุณ : ไทปัน เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 13:25:25

ความคิดเห็นที่ 87 วิดวะหัวทึบ ตามมาอ่านกระทู้เช่นเคยครับ : ) จากคุณ : ลูกจ้างดีเด่น เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 15:44:30

ความคิดเห็นที่ 88 5 5 5 ก็พ่นน้ำเข้าไปสิ อ้อ..ดับ Heater ไงครับ มั่วครับ จากคุณ : semi (Semi) เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:11:19

ความคิดเห็นที่ 89 มาตามสัญญาครับ ยังไม่ได้อ่านเลย แต่ขอทักทายก่อน เดี๋ยวจะไล่อ่านให้หมดเลยคร้าบ จากคุณ : Pu'Chew เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 13:22:53

ความคิดเห็นที่ 90 ความเห็นที่ 63 โดนมากๆ เลยครับ เมืองไทยเก็บเอกสารไม่อยู่จริงๆ ผมเคยทำงานที่ต้องใช้ Single Line Diagram ของเครื่องจักร ก็ไปขอฝ่ายที่ operate เครื่องจักร ปรากฎว่าฝ่ายที่ทำงานกับเครื่องทุกวันบอกว่าไม่มี หายไปนานแล้ว ถามช่างไฟฟ้าฝ่ายนั้นก็บอกว่า ไม่มีตั้งแต่เค้าย้ายเข้ามาแล้ว จะไปขอจากคนผลิตเครื่องจักรก็อ้างอิงได้แค่ส่วนเดียว เพราะมีการดัดแปลงเครื่องไปเรียบร้อย พอดีว่าโปรเจคที่ทำ ทำหลังจากที่เค้าย้ายเครื่องจักร (โดนไล่ที่อีกแผนกขยายมา) ก็ถามว่าตอนที่ย้ายเครื่องจักรทำอย่างไร เพราะมันมีสายไฟบางส่วนต้องดึงออกเพราะตู้คอนโทรลกับตัวเครื่องมันแยกกัน เค้าก็ตอบว่ามาร์คสายไฟแล้วยกมา ถึงที่ก็ต่อกลับ เป็นคำตอบที่ปวดหัวมาก แต่สุดท้ายเครื่องก็ยังรันได้เป็นปรกติ ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเวิร์คได้อย่างไร ก็ต้องยอมรับว่ามาร์คสายกันเก่งจริงๆ จากคุณ : Toey84 เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 14:55:31

ความคิดเห็นที่ 91 อ่านจบแล้วครับ เลยขอมาเสริมนิดนึง - เรื่องสูบบุหรี่ คนญี่ปุ่นสูบบุหรี่กันมากก็จริง แต่คนส่วนใหญ่จะมีมารยาท ไม่เดินไปสูบไปครับ จะสูบในที่ๆจัดไว้เฉพาะ ซึ่งที่ดังกล่าวจะมีถังทรายสำหรับเขี่ยบุหรี่ให้ครับ ซึ่งเค้าจะสูบให้เสร็จตรงนั้นทิ้งตรงนั้นเลย แล้วค่อยไปต่อ ถ้าไปในแหล่งช็อปปิ้งเช่นอากิฮาบาระ เค้าจะเปิดห้องสูบบุหรี่ให้เลย (เห็นแล้วสยองมาก ควันบุหรี่คลุ้งไปทั้งห้อง) - น้ำกระป๋องหรือขวด PET ก็เหมือนกันครับ ส่วนใหญ่จะกินให้เสร็จหน้าตู้กดเลย ที่ตู้กดจะมีช่องทิ้งให้ (ช่องแยกทิ้งครับ) พนักงานที่มาเติมน้ำเข้าตู้จะคอยจัดการขยะกระป๋องหรือขวดให้ด้วย ทำให้รีไซเคิลง่าย - สุกี้ปลาปักเป้า เ้ข้าใจว่าเป็นชาบูมากกว่าครับ เอาเนื้อไปแกว่งๆในน้ำพอสุกแล้วค่อยกินกับน้ำจิ้ม แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 53 10:42:45 จากคุณ : Pu'Chew เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 10:36:48