ความคิดเห็นที่ 3 |
ของเราคล้ายๆกับ จขกท ที่แตกประเด็นมา เราเองเป็นคนที่ทำงานหนักมาก ทุ่มเทชีวิตไว้กับที่ทำงาน อยู่หอพักตลอด และเป็นเพราะงานที่ทำเป็นงานที่ติดต่อกับต่างประเทศ พวกคนญี่ปุ่นกับคนฮ่องกง พวกนี้ก็บ้างานมาก ทำให้เวลาเราทำงานต้องเร่งและประสานงานทาง e-mail ตลอดเวลา ไปทำงาน 8.30 วิ่งรอกทั้งวัน เลิกงาน 3-4 ทุ่ม บ่อยครั้งที่เลิกแล้ว 5 ทุ่มกลับเข้า office ไปทำงานใหม่เลิกอีกที ตี 2 เพราะพวกลูกค้าไม่ยอมหลับนอน โทรจิกตลอด ประมาณว่าเค้ายังอยู่ทำไมเราทิ้งเขาไป พี่พี่คนอื่นจะปิดโทรศัพท์แต่เรามันดันความรับผิดชอบสูง กลับมาทำงานทุกที จนต้นปีมานี้เครียดมาก ร้องไห้ทุกวันรู้สึกว่าทำไมเราทำงานหนักขนาดนี้ เงินเดือนเยอะและเจ้านายรักใคร่ก็จริง (เค้ารักเราเพราะเราเป็นควายโง่ทำงานอย่างถึก) แต่ทำไมเราไม่มีความสุขเลย ปัญหาสารพัดวิ่งมาที่เราหมด จนเราเป็นโรคนอนไม่หลับ บางวันพยายามกลับเร็ว นอนตั้งแต่ 2 ทุ่ม แต่นอนพลิกไปพลิกมา ตี 5 ถึงหลับ
เป็นเพราะเราร้องไห้บ่อยมาก จนแม่ยอมให้ออกจากงาน ที่จริงเค้าไม่ยอมให้เราออกจากงานหรอกเพราะเสียดายเงินเดือนเรา ไปไปมามาก็ต้องยอม ตอนนี้ออกมาเปิดร้านขายของ ทำเหมือนที่บ้าน เพราะแม่เปิดอยู่ก่อนแล้ว เค้าลงทุนให้ ชีวิตตอนนี้แสนจะสบาย หัวล้มลงหมอนก็หล้บสบายแฮ
| จากคุณ |
:
I know who am i 
|
| เขียนเมื่อ |
:
21 ธ.ค. 52 23:46:23
|
|
|
|
