ความคิดเห็นที่ 1   แรกเริ่มที่เข้ามาทุกอย่างสวยงาม เงินจะน้อยไม่บ่นไม่ปริปากตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างเดียว คิดว่าเดี๋ยวก็ขึ้นให้เหมือนที่เคยได้ยินที่เค้าพูดมาว่าโอเคอยู่บ้าง เพื่อนร่วมงานเกือบทุกคนค่อนข้างดีและน่ารักมากๆ เหมือนพี่น้อง ญาติสนิท หัวหน้าก็ถือว่าเป็นคนดีคนนึง แต่ติดอยู่ที่องค์กรที่เป็นองค์กรใหญ่ ซึ่งหน่วยงานที่ทำนั้นเน้นไปทางด้านการให้บริการและมีความเสี่ยงต่อค่าใช้จ่ายเป็นอย่างสูง อย่างว่าเมื่อเป็นองค์กรใหญ่ก็ต้องมีหลายหน่วยงาน แต่ละหน่วยงานก็มีความเรื่องมาก ความแตกต่างของหน่วยงานต่างกันออกไป ยิ่งมากคนก็มากความ จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 22:47:16 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 2   แต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันหมดทั้งองค์กรคือ วัฒนธรรมองค์กร ไม่ว่าเฮดใหญ่จะเป็นอย่างไรระดับรองลงมาถึงจนถึงล่างเหมือนกันหมด กล่าวง่ายๆ คือยึดถือเอาแต่ใจของตัวเองเป็นที่ตั้ง โดยที่ไม่คำนึงถึงผู้อื่น ในที่นี้จะขอ ยกตัวอย่าง เช่น สั่งงานตอนสายสิบโมง จะขอดูงานก่อนเที่ยง ทั้งๆที่ตอนสั่งคุณไม่ดูภาระงานอื่นๆ เลยว่ามีมากน้อยแค่ไหน แต่ก็ยังจะขอให้ได้ก่อนเที่ยง ก็ไม่ว่ากัน ทำให้ไม่บ่นแม้สักคำ รีบทำ เสร็จขอแก้ แก้โน่นแก้นี่ แก้กันทั้งวัน จุกจิกย่อยมือย่อย...แล้วงานอื่นจะเอาเวลาไหนมาทำ ด้วยที่เป็นงานด้านการให้บริการ พี่ๆที่รับงานจำเป็นต้องตกปากรับคำเพื่อให้งานออกมาให้ทันและเป็นที่พอใจแก่ทุกหน่วยงานที่มาใช้บริการ ไม่อย่างนั้นเรื่องจะถูกเข้าที่ประชุมว่าทำงานบกพร่อง ไม่เป้นที่น่าพอใจแก่หน่วยงานอื่น คงเป็นเพราะความคาดหวังล้วนๆ จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 22:48:29 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 3   ซึ่งผมก็ไม่ได้เป็นพระเจ้าที่สามารถเสกงานทุกชิ้นให้สำเร็จลุล่วงภายในไม่กี่นาที แต่ป่าวเลยภาระงานที่ผมรับผิดชอบนั้นเกี่ยวกับด้านสื่อ สื่อทุกชนิด ซึ่งกระบวนการขั้นตอนการผลิตนั้นมีหลายขั้นตอนมากๆ จะให้เสร็จภายในไม่กี่วัน ไม่กี่ชั่วโมงเป็นไปไม่ได้ ไหนจะรูปแบบ ไหนจะตัวหนังสือ แก้ไปแก้มาเวียนหัว ปวดหัวกันพอดี แล้วถ้างานผิดล่ะ ใครจ่ายก็ตัวผมหรือคนรับผิดชอบทำงานชิ้นนั่นล่ะครับ จ่ายค่าเสียหาย มันคุ้มแล้วเหรอครับกับความเสี่ยงที่มีมากเกินภาระหน้าที่ ซึ่งงานจะเข้ามาในลักษณะนี้บ่อยมาก ยอมรับว่าช่วงแรกทนได้ ต่อมาเริ่มทนไม่ได้ เพราะเจอบีบเจอกับงานว่าต้องเสร็จต้องทันเสมอ ทุกหน่วยงานจะเป็นแบบนี้เกือบหมด สั่งเป็นอยู่อย่างเดียว เข้าใจว่ามันคือ วัฒนธรรมองค์กรที่กลืนกินคนส่วนใหญ่ในองค์กรให้เป็นเหมือนกันหมดตั้งแต่หัวหน้าหน่วยยันลูกน้องในหน่วยงานนั้น และคนเหล่านั้นก็จะมีหน้าที่หลักซึมซับวัฒนธรรมดีๆเข้าไปไม่ว่าจะเป็นคนเก่าคนแก่หรือคนรุ่นใหม่ จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 22:49:12 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 4   ซึ่งมีหน้าที่สั่งอยู่อย่างเดียว สั่ง สั่ง สั่ง แล้วก็สั่งพร้อมกับความคาดหวังว่าต้องเสร็จภายในกำหนด และการกำหนดวันรับงานก็กระชั้นชิดเอามากๆ ลองคิดดูนะครับถ้ามีหน่วยงานเดียวแล้วสั่งงานขอด่วนแบบนั้นจะไม่ปริปากบ่นอะไร สักคำ แต่เพราะมีหลายหน่วยงาน คนนั้นก็จะเอา คนนี้ก็จะเอา สั่งไล่ๆกันก็จะเอางานไล่ๆกัน ต้องคอยสู้รบปรบมือกับหลายฝ่ายทั้งคนนอกและคนในหน่วย แล้วใครจะทำให้ทันครับ ในเมื่องานมันเยอะมากไหนจะของทั้งภายในหน่วยงานเองและนอกหน่วยงาน บอกตรงๆว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้เสร็จได้ทุกครั้งไป แต่ก็พยายามทนพยายามทำให้เสร็จตามออเดอร์งาน จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 22:49:59 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 5   แล้วปัญหาต่อมามันอยู่ตรงที่หน่วยงานผมจะแยกส่วนงานเป็น3-4ส่วน และส่วนที่ผมรับผิดชอบนั้นมีเพื่อนร่วมงานอยู่ 6 คนซึ่งจะมีคนที่ภาระงานเหมือนกันอยู่ 4 คน ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าเวลางานที่เข้ามาหาตัวผมนั้นมักจะเป็นงานที่ค่อนข้างใช้สมาธิ และใช้เวลา ใช้ความละเอียดรอบคอบ เวลาทำงานแต่ละครั้งจะเครียดมาก ต้องคอยลุ้น คอยเช๊ค ตรวจตราความถูกต้องให้ดี ถ้าหลุดผิดพลาดไปนั่นหมายถึง เงิน ที่ต้องจ่ายออกไปด้วยเงินของเราเอง ทำดีเสมอตัว ทำผิดมานี่เข้าตัวเต็มๆ ว่าก็ว่ามันไม่เหมือนงานพวกเอกสารที่จัดวางผิดก็เอาออกมาจัดวางใหม่ หรือตะงานพิมพ์เวิร์ดที่พิมพ์ผิดก็เปิดงานออกมาแก้แล้วเซฟใหม่ แต่มันคือความเสียหายหลายพันหลายหมื่นที่รอเราอยู่ข้างหน้า เพราะฉะนั้นงานทุกชิ้นที่จะออกไปจะทำให้เกิดการระแวงและวิตกจริตมากทีเดียว ผมเองก็รับภาระตรงนี้มาตลอด บอกตรงๆว่าจะเป็นบ้า ประสาทจะกินอยู่แล้ว ไม่มีใครมาช่วยแบ่งเบาเลย จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 22:51:08 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 6   เห็นๆมีตั้ง 3 คนก็ไม่ได้ข่วยอะไร มีแต่หัวหน้าจะเอางานมาให้เพิ่ม เอะอะมาก็จะเอางานมาลงที่ผมทุกครั้ง และงานก็จะมาโหลด เคลียร์เท่าไหร่ก็ไม่ออก อาจเพราะตอนแรกผมทำงานละเอียดกว่าใครอื่นในหน้าที่ที่เหมือนกัน หัวหน้าจึงเห็นว่าผมมีข้อดีตรงนี้เลยมอบหมายงานที่ใช้ข้อดีตรงนี้ให้เป็นส่วนมาก แต่มันกลับทำร้ายผมซะจริงๆ และผมก็ทำมันมาตลอดสำหรับงานที่มีความประณีต ความละเอียด ความนิ่ง ส่วนคนอื่นล่ะ?? คนอื่นที่หน้าที่เหมือนกัน ก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากเลย งานง่ายๆธรรมดาๆ บ้างเล่นเน็ตไปวันๆ เดินเล่น เอางานส่วนตัวมาทำ คุยโทรศัพท์ แล้วไง ขึ้นเงินเดือนมาเงินห่างกันไม่กี่ร้อยบาท แต่ความรับผิดชอบต่างกันหลายเท่า หรืออีกคนขึ้นมากกว่าหลายพันก็ไม่เห็นต้องรับผิดชอบขนาดนี้ แล้วต้องทนอยู่กับความเสี่ยงของงาน จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 22:52:19 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 7   จะบอกว่าถ้าเทียบกับคนอื่นแล้วผมเงินเดือนน้อยที่สุดในหน่วยงานก็ว่าได้ แต่ภาระหนักอึ้งกว่าหลายคนที่ทำงานสบายๆ แช่แอร์ไปวันๆ บอกตามตรงไม่ได้ต้องการการขึ้นเงินเดือนทั้งปีที่มากกว่าคนที่งานน้อยกว่าผมไม่กี่บาท เพียงแค่อยากพักสมอง อยากผ่อนคลายบ้างก็เท่านั้น ผมเจองานแบบนี้มาตลอด 4 ปีที่ทำ อดทนมามาก หรือเพราะผมความอดทนต่ำไม่รู้เหมือนกันนะครับ ที่ทนได้เพียงแค่นี้ก็ไม่ไหวแล้ว เคยคิดจะลาออกมาก็หลายครั้งแต่ช่วงหลังคิดถี่ขึ้นเรื่อยๆ นานวันเข้าเริ่มรู้สึกไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว อยากไปให้พ้นจากจุดที่ยืนอยู่เสียเหลือเกิน เข้าใจว่าการมีงานทำ และมีเยอะกว่าคนอื่นมันดีกว่าคนที่ไม่มีงานทำ นั่งรองาน นั่งทำอย่างอื่น เป็นเพราะเค้าไว้ใจเรา และหากเราไม่มีงานทำก็จะคิดได้อีกแง่ว่าเราเหมือนไม่มีค่าที่คนอื่นจะพึ่งพาไม่ได้ ผมไม่ได้เรียกร้องความเป็นธรรมในการทำงาน แต่วันนี้มันสุดจะกลั้นจริงๆ ครับ จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 22:52:55 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 8   เรื่องของเรื่องคือ อาทิตย์ก่อนงานผมเยอะมากๆ และเป็นงานชิ้นใหญ่ซึ่งกำหนดเสร็จภายในวันพุธ-พฤหัส แต่ปัญหามันเกิดขึ้นเพราะคอนเซปต์ไม่ลงตัว แก้ไปแก้มา แก้จนไม่รู้จะแก้ยังไง ทั้งเหนื่อยและเครียด มองไปข้าง หน้าก็มีงานชิ้นอื่นแต่ตัวนี้ยังไม่เสร็จ จนกระทั่งมาเสร็จเอาวันพฤหัสแต่ยังไม่ใช่ขั้นตอนการผลิต ซึ่งต้องมาคอยลุ้นคอยระแวงกับงานที่จะออกมาอีก ทำให้ทำงานชิ้นอื่นก็เป็นไปไม่เต็มที่มากนัก และในวันศุกร์ก็มีงานเข้ามาซึ่งเป็นงานที่ซับซ้อน ต้องแก้ไขไฟล์จากที่เค้าทำมาอีกต่อนึง ซึ่งไม่ราบรื่นซะทีเดียว เหมือนกับต้องมานั่งรื้อใหม่หมด จะมีงานแบบนี้มาก็บ่อยที่มานั่งแก้นั่งรื้อให้เจ้าของงาน กลัวว่าต้องนั้นของเค้าจะหลุดหรือตกหล่นไปเพราะเรา สารพัดมากมาย จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 22:54:52 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 9   ซึ่งงานเอามาให้ตอน 11 โมงและจะขอดูก่อนเลิกงาน ซึ่งอย่างที่บอกมันหลายขั้นตอนซับซ้อนผมเองก็ต้องนั่งทำให้แม้ในช่วงพักเที่ยงก็ไม่ได้ทานอะไร นั่งทำงานไปอยู่ในห้องคนเดียวในขณะที่คนอื่นๆ ออกไปทานข้าวกันหมด แล้วผมก็มานั่งถามตัวเองว่าทำไปทำไม ทำไปให้ใคร เพราะอะไรถึงทำ ที่จริงไม่ทำก็ได้ น่าจะบอกให้พี่ที่เค้ารับงาน reject งานชิ้นนี้ไปตั้งแต่แรก ไม่ต้องหาเรื่องให้ตัวเอง วันนั้นผมนั่งทำโดยที่ไม่ลุกไปไหน และในระหว่างที่ทำมีงานแทรกด่วนเข้ามาอีก ผมต้องเจียดเวลาที่มีที่กำลังทำงานชิ้นนั้นอยู่ไปทำงานอีกชิ้นนึงของอีกหน่วยงานสำคัญที่เข้ามากระชั้นชิด ผมเองเป็นแค่พนักงานจะปฏิเสธก็คงเป็นไปไม่ได้ เมื่อหัวหน้าสั่งก็ต้องทำ งมงานมือเป็นระวิง จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 22:56:00 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 10   พอทำงานด่วนที่แทรกเข้ามาก็กลับมาทำงานชิ้นที่ทำอยู่ ค่อนข้างหงุดหงิดมาก เห็นคนอื่นทานข้าวกันเข้ามาแต่เราเครียดอยู่คนเดียว ความจริงผมก็เจอลักษณะแบบนี้บ่อยครับ แต่ก็ทำเพราะกลัวว่างานไม่เสร็จตามที่พี่เค้ารับปากเอาไว้ ทำไมผมต้องห่วงต้องแคร์ด้วย ไม่เข้าใจไม่เสร็จก็ไม่เสร็จสิ บอกไปตั้งแต่แรกว่าเสร็จไม่ทันก็คงดี แต่ก็ทำให้เค้ากลัวพี่เค้าเสียหน้า กลัวงานออกมาไม่ทันใช้งาน ซึ่งผมกะไว้ว่างานชิ้นนี้มีปัญหาแน่ๆ เพราะเป็นงานที่ถือว่าด่วนเหมือนกัน สุดท้ายเลิกงานแล้ว งานก็มีปัญหาจริงๆ แต่จะมาเคลียร์กันวันจันทร์ ก็คือวันนี้วันที่ผมมีปัญหา สรุปวันนั้นไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้าจนถึงเย็น คนอื่นกลับกันแล้วเหลือผมนั่งทำงานต่ออีกสักพักถึงกลับ จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 22:56:41 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 11   เช้าวันจันทร์มาถึงผมก็รอว่างานที่มีปัญหาจากวันศุกร์นั้นเป็นยังไง ก็ระหว่างที่รอก็ค่อนข้างไม่สบายใจ แต่แล้วก็มีคำสั่งจากหน่วยงานอื่นเข้ามายังหัวหน้าผม ซึ่งหน่วยงานนี้เป็นหน่วยงานพิเศษแตะต้องไม่ได้ สั่งอะไรมาต้องทำ ให้หมด ทำให้ได้ และห้ามปฏิเสธโดยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเจอเชือด เหอๆๆ และหัวหน้าหน่วยผมก็ได้รับมอบหมายงานชิ้นนี้ส่งมอบมาให้ผม ซึ่งผมที่รองานตัวที่มีปัญหาอยู่ และพึ่งจะเคลียร์จากงานใหญ่มาจากอาทิตย์ก่อน วันนี้มาเจองานเครียดต่ออีกสั่งตอน 9โมงกว่าขอดูก่อนเที่ยง อึ้งเลยไม่ใช่ของง่ายที่จะเสกให้ ผมสติหลุดทันที เดินเข้าไปขอลาออกในห้องหัวหน้าทันที โดยที่พี่ๆในห้องก็คงเห็นว่าน๊อตหลุดแล้ว ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ทำไมคนอื่นก็ว่างตั้งเยอะ ทำไมไม่เป็นคนอื่น ทำไมต้องเป็นเราคนเดียวที่รับตรงนี้ด้วย น้อยใจ รันทดตัวเองเหลือล้น คนที่ได้เงินเดือนเยอะก็นั่งทำอะไรไม่รู้ไปวันๆ ผมลืมบอกไปว่าองค์กรนี้เค้าเลี้ยงคนที่อยู่มานาน เอาอกเอาใจคนเก่าคนแก่ เค้าคงคิดว่าอยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา แต่ลืมมองมาที่คนกลางเก่ากลางใหม่หรือใหม่แบบรุ่นผมมั้ง คนที่อยู่มานานจะได้รับสิทธิพิเศษมากมาย บางคนเงินเยอะแต่ไม่ทำอะไรก็มี ขึ้นเงินเดือนทีเป็นพันเป็นหมื่น แต่กับตัวผมขึ้นหลักร้อย ไม่รู้ทนทำมาได้ไงตั้ง 4 ปี คนที่เข้างานมาไล่ๆกันลาออกไปตั้งหลายคนด้วยเหตุผลเดียวกัน จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 22:58:08 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 12   ต่อละกันครับ ผมเข้าไปขอลาออกทันทีว่าอึดอัดไม่ไหวแล้ว บอกเหตุผลไปว่าหลายครั้งมากมายที่เป็นแบบนี้ ระบบที่มีช่วยอะไรไม่ได้เลย สุดท้ายก็เป็นผมที่เหนื่อย ในขณะที่คนอื่นเดินตัวปลิว ผมระบายไปหมดทุกอย่างเปิดอกคุยแบบลูกผู้ชาย อธิบายเหตุผลที่มีและคิดว่าดีที่สุด อธิบายถึงลักษณะการทำงานของคนในองค์กรนี้ ต่อให้มีระบบก็ช่วยไม่ได้เมื่อคนในองค์กรซึมซับพฤติกรรมเหมือนๆกันหมด ก็ยากที่จะแก้ไขเปลี่ยนแปลง ผมพูดอย่างที่ไม่เคยพูดกับหัวหน้ามาก่อน เป็นอีกคนที่เค้าไม่รู้จักเลยก็ว่าได้เพราะเหตุผลของผมมันแทงใจดำด้วยมั้งเพราะกว่า 90 เปอร์เซ็นต์มันเป็นความจริงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงหนีพ้น ซึ่งหัวหน้าเองก็ยอมรับว่าถูก แต่งานทุกครั้งที่ให้ผมทำก็บอกว่าไว้ใจตัวผมทำงาน ซึ่งโอเคผมก็เข้าใจว่าเค้าไว้ใจแต่ถ้าเป็นเช่นนั้น คนอื่นที่ทำงานเหมือนกันกับเรามีไว้ทำอะไร นั่งสบายหน้าคอมขยับเม้าส์เล่นเน็ต จ้างมาเสียเงินเดือนเล่นป่าวๆ ถ้าเป็นงั้นเอาเงินเดือนของคนอื่นมาให้ ผมไม่ดีกว่าเหรอ ไม่ว่าอะไรๆก็ผม เมื่อไม่ไว้ใจคนอื่น ก็ไม่ต้องจ้างคนอื่นก็แค่นั้น งานทุกชิ้นมันเป็นงานที่ต้องใข้ความละเอียดแบบนี้ก็เท่ากับว่ายังไงซะก็ต้องเป็นผมคนเดียว จากนั้นหัวหน้าก็พยายามพูดเกลี้ยกล่อมให้ใจเย็น คิดดูใหม่ คิดดีๆ ซึ่งผมก็คิดดีนะถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปคงไม่พ้นผมอีกแน่นอน แล้วจะมีคนอื่นเพื่ออะไรครับ จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 22:59:08 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 13   ปาด เปนกำลังใจให้คับ จากคุณ : R_C_A_119 เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 23:00:54

ความคิดเห็นที่ 14   สมองผมเวลานั้นอยากลาออกโดยที่ไม่สนใจอะไรแล้ว สุดท้ายหัวหน้าผมก็ให้ผมกลับมาคิดดีๆ ก่อนตัดสินใจ หลังจากออกมาจากห้องหัวหน้าก็ไม่ค่อยคุยอะไรกัยผมเท่าไหร่ ดูนิ่งๆไป เพราะตอนเข้าไปพูดคงช๊อคและตกใจไม่ คิดว่าผมจะพูดถึงปัญหาในองค์กรนี้เป็นฉากๆ มั้งครับ จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 23:01:35 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 15   โอ้โห...ใช้โคตรคุมเลยครับ จากที่อ่านมาคร่าวๆ นี่ทำงานระดับนี้นี่ มันต้องได้เยอะกว่านี้ซิครับ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ ขอให้พบแสงสว่างเร็วๆนะครับ จากคุณ : red-racket เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 23:03:05

ความคิดเห็นที่ 16   ที่เล่ามาก็ยาวมากจริงๆ ผมไม่ได้จะยกตนเหนือคนอื่น หรือสร้างข้อได้เปรียบในการทำงานหรืออะไร หากจะมองว่าเป็นการกระทำที่โง่เขลาก็ไม่ว่ากัน แต่เพียงเพราะว่าผมเหนื่อย ผมล้า ผมท้อกับสิ่งที่ทำอยู่เหลือเกิน ใครจะว่าเห็นแก่เงินหรือยังไงก็ได้ ทุกวันนี้เราทำงานเพื่ออะไร แล้วเงินที่ได้มามันคุ้มกับสุขภาพจิตที่เสียไปหรือไม่ ถามตัวเองเสมอ หากใครมาเจอแบบผมเข้าไปคงรับไม่ไหวเหมือนกัน พยายามอดทนจนถึงที่สุดแล้วท่องมาเสมอ ในที่ที่ มีทุกข์ ในขณะเดียวกันมันก็ยังมีความสุขที่ต่อชีวิตเราไปวันๆได้.... ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะครับ ขอบคุณจริงๆ จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 23:03:11 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 17   ขอบคุณคุณ R_C_A_119 คุณ red-racket ครับสำหรับกำลังใจ คิดเหมือนกันนะครับว่าต้องได้เยอะกว่านี้ แต่ก็ทนมาเรื่อยๆ ไม่รู้ทนไม่ได้ยังไง จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 23:16:19 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 18   อุปสรรค..จะทำให้เราแกร่งขึ้น... แต่ถ้าดูแล้วท่าทางจะไม่มีอนาคต..ก็ถอยมาเถอะครับ "เวลาของคนเรามีน้อย อย่าต่อสู้และต่อต้านในสิ่งที่เสียเวลา ตัวอย่างมีให้เห็น เลือกเป็นในแบบที่เราศรัทธา" -พุทธทาส จากคุณ : อำจิง (sign11) เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 23:25:14

ความคิดเห็นที่ 19   ที่ไหนคะขอหลังไมค์ได้ไหม ทำไมใช้งานคุ้มยังออกแนวราชการป่าวคะ จากคุณ : งงคะ (คุณหมูดุ๊กดิ๊ก) เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 23:42:49

ความคิดเห็นที่ 20   งานหนักจะไม่ว่าแต่ค่าตอบแทนมันเกินไปมั้งค่ะเลยทำให้เราเหนื่อย ใจเย็นๆนะค่ะ ช่วงนี้งานหายาก ค่อยๆหางานไปเรื่อยๆได้งานใหม่แล้วค่อยออกค่ะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : showerror เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 23:46:34

ความคิดเห็นที่ 21   คุณมีความสามารถ ทำอะไรก็ได้หลายอย่าง อย่าหยุดที่จะหาความก้าวหน้าให้ตัวเอง ลองค้นหาโอกาสที่อื่น น่าจะทางเลือกใหม่ได้ ปัญหาในองค์กร ถ้ามันหนักหนาเกินที่เราจะแก้ไขได้ ให้ทำใจและยอมรับ ทำงานและแก้ไขตามกำลังความสามารถ อะไรเกินความสามารถก็คงต้องแจ้งผู้ใหญ่ ถ้าผู้ใหญ่ไ่ม่สนใจ ก็ต้องยอมรับ จากคุณ : Christian Chang เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 23:50:47

ความคิดเห็นที่ 22   ขอบคุณครับ คุณอำจิง (sign11) สำหรับข้อคิดดีๆ ก็ถูกนะครับ อุปสรรคมันทำให้เราแกร่งขึ้นก็พยายามคิดถึงตรงนี้เช่นกัน ขอบคุณครับ คุณงงคะ (คุณหมูดุ๊กดิ๊ก) จะบอกว่าไม่ใช่หน่วยงานราชการครับแต่มีหลักวิธีคิด วิธีการทำาน บริหารงานคล้ายๆ กับราชการ แนวๆนั้นล่ะครับ ขอบคุณครับ คุณshowerror สำหรับกำลังใจ ใช่ครับงานหนักไม่ว่าแต่ค่าตอบแทนและภาระงานมันสวนกันโดยสิ้นเชิง ทำให้เกิดการท้อ เหนื่อยมากครับ ก็ยังสงสัยว่าทำมาได้ยังไงเหมือนกัน ขอบคุณครับ คุณChristian Chang สำหรับความเห็น ส่วนตัวผมเองก็คิดว่าน่าจะถึงเวลาแล้วครับ ส่วนปัญหาภายในองค์กรผมเองทำอะไรไม่ได้ พยายามทำใจยอมรับ แต่ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้างเพราะผลกระทบมันมาลงที่เราเต็มๆ น่ะครับ ผู้ใหญ่หลายคนก็มักเป็นปัญหาเหมือนกันครับ -*- จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 00:10:55 A:118.172.49.44 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 23   เข้าใจอารมณ์เลย เห็นด้วยกับ #15 ,18 ,21 จากคุณ : มาดามไซซี เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 02:43:03

ความคิดเห็นที่ 24   ให้กำลังใจค่ะ เหนื่อยก็พักก่อนนะ.. จากคุณ : Pooklook ~ all my heart เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 08:02:42

ความคิดเห็นที่ 25   เข้าใจคับ เหมือนเคยโดนกับตัว ขอให้กำลังใจ เป็นพลังให้คุณดำเนินชีวิตกันต่อไป เหนื่อยใจ ก็ลองไปสงบจิตสงบใจ บางครั้งเราถอยเพื่อก้าวไปข้างหน้าคับ จากคุณ : kamenriderkiva เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 09:12:15

ความคิดเห็นที่ 26   ลาพักร้อนค่ะ จากคุณ : ใครว่าเราแกล้งโง่ เราโง่จริงๆ (The Last Empress) เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 10:23:10

ความคิดเห็นที่ 27   แล้วเงินที่ได้มามันคุ้มกับสุขภาพจิตที่เสียไปหรือไม่ <---- ตรงนี้ล่ะที่สำคัญ มันไม่ใช่ว่าเหนื่อยกายหรอกที่เป็นปัญหา มันเหนื่อยใจ และในบางอารมณ์มันก็น้อยใจ รู้สึกเหมือนโดนเอาเปรียบ รู้สึกเหมือนตัวเองโง่ มีความอดทน ให้ทนน่ะทนได้ แต่จะทนทำเกี๊ยวอะไรก็ไม่รู้ ถ้าคุณมั่นใจในศักยภาพของตัวเอง ก็หาอนาคตที่ดี สุขภาพจิตที่ดีกว่านี้ให้ตัวเองเถอะค่ะ จากคุณ : สาวแว่นเลี้ยวซ้าย เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 11:58:44

ความคิดเห็นที่ 28   เชื่อว่าพี่ยังมีทางเดินต่อ ถ้าพ้นจากที่นี่ไป พักผ่อนเถอะค่ะ แล้วค่อยมาลุยต่อ (หางานใหม่) อ่านแล้วพี่มีความอดทนมากกว่าหนูเยอะเลย จากคุณ : muaypery เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 19:02:52

ความคิดเห็นที่ 29   อารมณ์ท้อแท้ เหนื่อยหน่าย อึดอัดใจในการทำงานรึป่าวครับ คุณมาดามไซซี ขอบคุณกับความเห็นครับ ^^ ขอบคุณมากครับ คุณPooklook ~ all my heart ว่าอยากจะพักแล้วเหมือนกันเพราะเหนื่อยและล้ามามากครับ กายไม่เท่าไหร่แต่ใจมันเกินจะทนจริงๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ คุณkamenriderkiva ถ้าไม่เจอกับตัวเองคงไม่เข้าใจคนหัวอกเดียวกันว่ามันพูดยากจริงๆนะครับ พักเพื่อก้าวไปข้างหน้า คงเป้นทางออกที่ดีครับ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ คุณใครว่าเราแกล้งโง่ เราโง่จริงๆ (The Last Empress) คิดว่าหากลาพักร้อนก็ดีครับแต่อาจช่วยได้เพียงระยะเวลานึง แต่อาจได้ลาอีกแบบ กลายเป็นลาออกไปเลยมากกว่าครับ -*- ขอบคุณสำหรับความเห็นและคำแนะนำครับ คุณสาวแว่นเลี้ยวซ้าย อารมณ์เป็นเหมือนที่คุณบอกเลยครับ และก็คิดว่าออกไปเพื่อหาสิ่งที่ดีกว่าให้กับตัวเอง และไม่ดักดานอยู่ที่นี่ไปจนตาย ไม่เสียสุขภาพจิต ไม่เหนื่อยใจด้วย ขอบคุณครับคุณ(น้อง)muaypery กับคำแนะนำที่ดีเช่นกัน ปกติเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความอดทนเท่าไหร่ครับ แต่ก็แปลกที่ทนกับหลายๆสิ่งมาได้ งงตัวเองเหมือนกัน หากพ้นไปก็น่าจะมีอะไรดีขึ้นรึป่าว?? ตอนนี้จริงๆก็อยากพักผ่อนมากๆแล้วด้วย.... ขอบคุณทุกความเห็น ทุกข้อคิด ทุกคำแนะนำ และกำลังใจจากทุกคนทุกท่านนะครับ จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 20:00:45 A:118.172.6.78 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 30   ด้วยความยินดีค่ะ และขอบคุณด้วยที่มาแชร์ประสบการณ์ให้ฟัง สรุปว่าไปตายเอาดาบหน้า หาอะไรที่น่าจะดีกว่านี้ใส่ตัวกันเถอะค่ะ ห้าๆๆ T_______T เราเองตอนนี้ก็กำลังคิด ... อะไรหลายๆ อย่างอยู่ แต่ยังไงตอนนี้ก็พักผ่อนเยอะๆ นะคะ :) แก้ไขเมื่อ 09 มี.ค. 53 21:41:13 จากคุณ : สาวแว่นเลี้ยวซ้าย เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 21:39:35

ความคิดเห็นที่ 31   เป็นกำลังใจให้นะ อย่าลืมให้กำลังใจตัวเองเยอะๆนะ เชื่อว่าโอกาสจะเกิดขึ้นกับทุกคน อยู่ที่ว่ามันจะมาเวลาไหน อย่างน้อยเราก็เข้มแข็งขึ้นเนอะ ^^ ยิ้มๆๆค่ะ จากคุณ : เย็นตาโฟต้มยำ เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 23:12:54

ความคิดเห็นที่ 32   ประสบการณ์ของผม เงินเดือนสูง แลกมากับความเครียด เครียดจนปลายสมองอักเสบ ยังไม่หายดีก็ต้องมาทนเครียด ทำงานต่อจนลากโปรเจคที่ทำอยู่จนจบ พอจบ ยื่นใบลาออกเลย ก็อ้างเหตุผลเรื่องสุขภาพ และเรื่องเรียนต่อ ตอนแรก เค้าก็ยังรั้ง สุดท้ายรั้งไปสามเดือน ก็ยอมปล่อยให้เราออกสมใจ (ว่างงานแล้วครับ) ปัญหาเรื่องเครียด เพราะโปรเจคที่ทำ วาดภาพสวยหรู ใช้เทคนิคขั้นสูง แต่คนทำไม่เคยทำมาก่อน ไม่มีประสบการณ์ (คนออกแบบกับคนทำคนละคน) พอทำเสร็จ ก็ต้องมาเครียด เพราะโดนลูกค้าถาม ทำไมทำงานได้ช้า ทำไมของทางโน้นทำงานได้ไว กดปุ๊บ มาปั๊บ เฮ้อ ไม่อยากบอก เพราะไอ้การออกแบบมาแนวนั้น มันเลยทำให้ความเร็วมันด้อยลง ลูกค้าเค้าไม่สนใจหรอกว่าเราจะใช้เทคโนโลยีอะไร แต่สนใจว่า เค้าต้องการให้ทำงานได้ถูกต้องและรวดเร็ว เคยเอาปัญหานี้ไปคุยกับคนออกแบบ เค้าบอกง่าย ๆ ว่า ช่วยไม่ได้ ลูกค้าต้องยอมรับเอง เออ ไม่ได้คุยกับลูกค้า ไม่ใช่คนที่ถูกลูกค้าด่านี่ พูดง่าย สุดท้ายก็ต้องมาใช้วิธีแบบไม่อยากใช้แก้เรื่องความเร็ว ช่วงที่ทำโปรเจคนี้ ทำกับน้องอีกคน โปรเจคอื่น ห้าหกคน โอเคโปรเจคเราเล็ก ๆ เทียบรายได้ก็แค่ 1/5 ของพวกเค้า แต่ไอ้คนทำสิ ไม่เป็นทั้งคู่ ใช่เราทำงานมาก็หลายปี แต่สิ่งที่จะให้ทำไม่เคย น้องอีกคนเพิ่งจบมาหมาด ๆ มันก็ถามเรา ทำไมไม่เปลี่ยนไปใช้แบบที่คนทั่วไปทำ เราก็ตอบไม่ได้ ก็ออกแบบมางี้แล้ว จะแก้ไขได้อย่างไร ก็ต้องทนลากให้เสร็จ ความเครียดสะสมมาก ๆ ไม่มีใครช่วยได้นอกจากตัวเอง ตอนนี้ออกจากงานมาเดือนนิด ๆ กินเงินประกันสังคม(ชดเชย) อยู่ อาการที่ใบหน้ากระตุกช่วงเครียดก็หายไปแล้ว (กระตุกชนิดเพื่อนในที่ทำงานเห็นยังกลัวเลย เหมือนเส้นเลือดเต้นตามหัวใจ) ตอนนี้ก็พักต่อไป เรียนต่อไป พอมาดูของ จขกท. เงินก็น้อย งานก็โหลด เครียดกว่าผมอีก หางานใหม่เถอะครับ ไม่ยากหรอก ยิ่งเรามีประสบการณ์เยอะ ก็ยิ่งโอเค สู้ ๆ นะครับ ชีวิตนี้เราไม่ได้ต้องอยู่กับองค์กรไหนไปตลอด ถ้าเค้าดีต่อเรา เราก็เต็มที่ต่อเค้า แต่ถ้าเค้าโหลดงานให้เราเยอะเกิน แล้วผ่องถ่ายให้คนอื่นไม่ได้ ก็คงต้องลานะครับ จากคุณ : I^^ เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 53 14:03:01

ความคิดเห็นที่ 33   ขอบคุณอีกทีครับ คุณสาวแว่นเลี้ยวซ้าย รู้สึกช่วงที่ผ่านมาเครียดๆมาก จนนอนไม่หลับพักผ่อนน้อย ทำให้สุขภาพไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยครับ แย่จัง ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆ ครับ คุณเย็นตาโฟต้มยำ ชื่อล๊อคอินนึกถึงตอนดึกๆแล้วหิวขึ้นมาทันทีเลยครับ ขอบคุณ คุณI^^ เช่นกันครับที่เข้ามาแชร์ประสบการณ์ตรงให้กับผม ทำให้รู้ว่ายังมีอีกหลายคนเผชิญชะตากรรมเดียวกันกับเรา -*- ทำงานไป เครียดไป สุขภาพจิตก็เสื่อมไป สุดท้ายผลเสียก็ตกอยู่ที่ตัวของเราเอง รู้สึกภาระงานจะคล้ายๆกันนะครับ ไม่พอปัญหาบางจุดก็คล้ายกันอีก สำหรับเคสของผมเงินน้อย งานโหลด เครียดจนกลายเป็นเครียดสะสมมากขึ้นๆ รอวันสมองระเบิด ละก็ถูกอย่างที่คุณว่าครับ ถ้าเค้าดีต่อเรา เราก็เต็มที่ ทุ่มเทเกินร้อยอยู่แล้ว แต่ถ้ามันตรงข้ามกันก็ต้องลา โดนใจจริงๆ ครับ อ้อ..ละก็ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นและกำลังใจด้วยครับ ขอแสดงความดีใจที่พ้นทุกข์นะครับ ละขอให้ประสบความสำเร็จในเรียนครับ ขอบคุณทุกท่านทุกความเห็นมากครับ ขอให้ประสบพบเจอแต่สิ่งที่ดีๆ ในทุกๆเรื่อง กันถ้วนหน้าทุกคนนะครับ -^- จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 53 22:33:22 A:118.172.33.153 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 34   งานหนักมากจริงๆ ค่ะพี่ จขกท. แถมค่าตอบแทน ไม่คุ้มเลยกับการที่มีทรัพยากรดีดีแบบ พี่ จขกท. นะคะ เอาใจช่วยให้หางานใหม่ได้ไวไวนะคะ ต้องมีหลายที่เปิดรับพี่ จขกท. แน่นอนค่ะ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 06:18:46

ความคิดเห็นที่ 35   ขอบคุณมากครับคุณ(น้อง)cat_on_a_hot_tin_roof_ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำอวยพรดีๆ ด้วยครับ บางทีก็แอบคิดว่าส่วนตัวคงดีไม่พอสำหรับที่นี่หรอกครับ คนอื่นๆที่นี่ยังอยู่ได้อย่างมีความสุขกัน แต่ลองย้อนดูตัวเองกลับไม่เห็นเป็นเหมือนคนอื่นบ้างเลย คงไม่เหมาะกับเราจริงๆครับ จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 53 20:25:47 A:118.172.35.137 X: TicketID:091625

ความคิดเห็นที่ 36   เห็นใจนะครับ แต่ว่า จขกท พลาดไปขอลาออกซะแล้ว ความจริงน่าจะคุยอย่างเปิดอกกับหัวหน้าก่อน คราวนี้ไปบอกว่าจะลาออกแล้ว ผมว่าไม่น่าอยู่แล้วครับ หากตัดสินใจอยู่ต่อตอนนี้ จะกลายเป็นว่าอึดอัดหนักไปอีก (รึปล่าว?) จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 53 12:09:30