ความคิดเห็นที่ 1   ตอบในฐานะที่เคยลำบากมาก่อน เราลำบากกับแม่ตั้งแต่ อายุ 12 เพราะพ่อทิ้งไป  ต่อสู่มาเรื่อย มาตั้งตัวและอยู่ดีกินดีได้  มีบ้าน มีรถ มีเงินฝากพอสมควร การงานดี รายได้ดีพอสมควร  ก็ตอน อายุ 29 อ่ะค่ะ  ตอนนี้เราอายุจะ 33 แล้ว เทคนิคเหรอค่ะ เราใช้วิธี หนักเอาเบาสู้ค่ะ   แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 53 19:28:34 จากคุณ : ajstar เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 53 19:17:55

ความคิดเห็นที่ 2   คห1 เก่งมากครับ  ความลำบากเหลือทนหล่อหลอมให้เราอดทน จากคุณ : เพื่อนเรียกผมว่าคุณชาย เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 53 20:00:43

ความคิดเห็นที่ 3   ผมทำงานมาแล้วประมาณ 20 ปี ผมยังคิดว่าไม่ประสบความสำเร็จ แต่มองเห็นแนวทางที่ทำให้ประสบความสำเร็จน่าจะเกี่ยวกับคุณธรรมและจริยธรรม รวมถึงพื้นฐานที่ดีซึ่งเป็นคุณสมบัติอยู่ใกล้ตัวเราที่สุด ตามความคิดของผม ก่อนที่ผมจะประสบความสำเร็จ นอกจากครอบครัวและบุคคลรอบข้างแล้ว ลูกค้า คู่ค้า ซัพพลายเออร์ พนักงานหรือคนที่ช่วยงานเรา รวมถึงครอบครัวของบุคคลที่เราติดต่อด้วย ต้องประสบความสำเร็จ และมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นก่อนครับ บุคคลที่จะประสบความสำเร็จ มักมีคุณสมบัติพิเศษ เช่น มีอิทธบาท 4 และมีความมุ่งมั่นทำงานด้วย ความขยัน อดทน ประหยัด ซื่อสัตย์ และหมั่นพัฒนาตนเองอย่างสม่ำเสมอ มีความรับผิดชอบ ทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด และรู้จักการบริหารจัดการเรื่อง งาน เงิน และบุคคลรอบข้าง ตามอุดมการณ์ของผม การมีทรัพย์สิน บ้าน ที่ดิน เงินทอง ไม่ได้บ่งบอกว่าประสบความสำเร็จ ดั่งที่องค์พระบาทสมเด็จสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงตรัสไว้ตอนมอบปริญาบัตรแก่นิสิต และผมจดจำนำมาปฏิบัติ พระองค์ท่าน ให้ซื่อสัตย์ต่อตนเองและผู้อื่น อย่าเอาเปรียบเกษตรกร และผู้ยากไร้ อย่าทุจริตต่อหน้าที่เพื่อให้ได้มาซึ่งทรัพย์สินของผู้อื่น ถึงวันนี้แม้ผมจะมีอาชีพการค้าการขาย และบางส่วนเกี่ยวข้องกับหน่วยงานราชการ เป็นงานที่หมิ่นเหม่ต่อการทุจริต เพื่อให้ได้มาซึ่งทรัพย์สินเงินทองมากมาย แต่ละออเดอร์มีมูลค่ากำไรสุทธิหลายหมื่นถึงหลายแสนบาทต่อออเดอร์ ก็ยังคงทำตามพระราชดำรัสของพระองค์ท่าน คือ ไม่ทุจริตต่อตนเองและผู้อื่นครับ จากคุณ : หัวใจจากท้องทะเล เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 53 20:07:24

ความคิดเห็นที่ 4   สู้และพัฒนาครับ ผมเกิดมาสบายครับ แต่เหตุการณ์เปลี่ยนแปลง วันนี้ผมเป็นคนละคนกับวันนั้น ผมยอมรับกับความไม่ยุติธรรม ดูถูก หรือ อื่นๆ ให้ได้มากที่สุด เพราะผมมีพลังพิเศษจากคนใกล้ตัวผมครับ จากคุณ : นี่แหละชีวิต (watashiwazou) เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 53 21:22:02

ความคิดเห็นที่ 6   ตอบบ้างครับ ปัจจุบันก็ยังไม่คิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จในชีวิตนะครับ แต่แค่ผ่านด่านของชีวิตมาได้บ้างแล้วครับ เคยลำบากมาก่อนเหมือนกันครับ ช่วยที่บ้านขายของตั้งแต่อยู่ประถม ถ้าจำไม่ผิดก็ประมาณ ป.2 นะครับ แล้วก็คิดเริ่มเอาของไปขายที่โรงเรียนครับ ก็ขายของที่โรงเรียนตั้งแต่ประถมครับ แต่หัวไม่ค่อยดีครับ จบ ม.ปลายจากเชียงใหม่มาได้เกรด 1.00 ครับ อาจารย์ก็ไม่เอาแล้วครับ เพื่อนๆก็ดูถูก แล้วเห็นแม่แอบร้องไห้ว่ามีลูกโง่ (คิดว่าแม่คิดอย่างนี้นะครับ) เพราะมีคนมาถามแม่ว่าลูกเรียนเป็นไงบ้างแล้วก็มาคุยข่มบ่อยๆอ่าครับ ก็เลยมาตั้งใจเรียนใหม่ตอน ป.ตรี ครับ แต่ก็จบมาได้แบบทุลักทุเลพอใช้ครับ เพราะผมใช้ทุนนักกีฬาเรียนครับ จบมาเกรด 2 กว่าๆตอนอายุ 21 ครับ พอจบมาก็โดนเพื่อนๆดูถูกอีกครับ ก็ได้แต่เจ็บใจตัวเองครับ พอเริ่มทำงานก็เข้ามาหางานทำที่ กทม ครับ ได้เงินเดือนน้อยมากครับ ตอนนั้นได้ประมาณ 7,500 บาท ต่อเดือนครับ ก็เลยพยายามต่อสู้กับมันคิดซะว่าเอาประสบการณ์ครับ แล้วก็คิดว่าเราไม่โตแน่ถ้าเราไม่ได้ภาษาอังกฤษ ก็เลยตัดสินใจไปเรียนภาษาอังกฤษไปด้วยครับ ตอนนี้จบโท MBA แล้วด้วยทุนตัวเอง ตอนนี้เงินเดือนดีพอสมควรครับ มากกว่าเพื่อนๆที่เคยดูถูกเรามาเยอะอยู่เหมือนกันครับ แล้วก็มีธุรกิจส่วนตัวเล็กๆทำต่างหากด้วยครับ แล้วก็ทำงานพิเศษเพิ่มด้วยครับ ซื้อรถเองตั้งแต่ 22 ย่าง 23 ครับ ซื้อบ้านเองแล้ว ตั้งแต่ 25 ย่าง 26 ครับแต่ยังผ่อนอยู่ครับ ส่งเงินให้พ่อกับแม่พร้อมแต้ะเอียกับโบนัสพิเศษตั้งแต่อายุ 26 ครับ แล้วก็ผ่อนบ้านให้พ่อกับแม่ด้วยครับ ปัจจุบันอายุ 29 ครับ เคล็ดลับก็คือจะคิดเสมอว่า "คนอื่นทำได้แล้วทำไมเราจะทำไม่ได้ และในเมื่อทำได้เหมือนคนอื่นแล้ว พยายามอีกนิดเราก็จะเหนือกว่าคนอื่นได้ คนอื่นที่แย่กว่าเรายังประสบความสำเร็จได้เลย ทำไมเราจะทำไม่ได้" แล้วก็ "คนเรามีเวลา 24 ชั่วโมงเท่ากัน ทำไมบางคนประสบความสำเร็จ ทำไมบางคนล้มเหลว เราอยากเป็นคนที่ประสบความสำเร็จรึเปล่า ถ้าอยากสำเร็จต้องพยายามทำให้ได้ อย่างน้อยก็ได้ลองพยายามแล้ว" ครับ และเชื่อว่าคนเราถ้าคิดดี ทำดี อย่างไรก็ต้องได้ดีกลับมาครับ ป.ล. ภาษาอังกฤษสำคัญมากๆครับ ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆทุกคนนะครับ จากคุณ : Great Cao Cao เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 02:29:44

ความคิดเห็นที่ 7   ตัวคนเดียวกับพี่สาวมาตั้งแต่อายุ 13 ครับ ตอนนี้ 30 แล้ว เทคนิคง่าย ๆ คือ ใช้เงินเท่าที่จำเป็น แต่ไม่ใช่ประหยัดเกิน หรือว่า ประเภททานข้าวคลุกเกลือนะ ไม่จำเป็นต้องขยันทำงานเป็นบ้าเป็นหลัง แต่ใช้สมองให้มากกว่าแรงตัว ใช้เหตุผลให้มากกว่าอารมณ์ เปิดรับทุกความเห็น วิจารณ์ของหัวหน้าหรือเพื่อนร่วมงาน แล้วเอามาปรับปรุง ใช้จ่ายไม่ให้เกินตัว ทำงานเก็บเงินสะสม ใช้เงิน (ทำงาน) ให้เป็น เช่นนำไปลงทุน ทำบัญชีการหมุนเวียนเงินรายรับ-จ่ายให้รอบคอบ ไม่ต้องละเอียดถึงขนาดไปซื้ออะไรเท่าไหร่ แค่จำกัดวงเงิน รับ ออม ใช้จ่าย ก็พอ หลังจากเรียนจบ เริ่มทุกอย่างจากแทบไม่มีอะไร ปัจจุบัน ผ่านมา 10 ปี สินทรัพย์หักหนี้ออกแล้วมีมากพอที่จะทำให้ไม่จำเป็นต้องทำงานหาเงินอีกต่อไป ทุกอย่างที่มีสร้างเองหมดกับมือ ที่พูดมาเป็นสิ่งง่าย ๆ ที่ทำให้ประสบความสำเร็จ แต่คนส่วนน้อยที่จะทำกัน หลาย ๆ คนพอมีเงินก็ใช้จ่ายไม่ยังคิด พอขาดเงินก็ใช้บัตรเครดิต เอาเงินในอนาคตมาใช้ ซึ่งผิดวัตถุประสงค์ของการมีบัตร การนำเงินออมมาลงทุน ก็เป็นอีกปัจจัยหนึ่ง ที่เร่งความเร็วในการประสบความสำเร็จให้เร็วขึ้นมาก หลาย ๆ คนหลีกเลี่ยงที่จะนำเงินไปลงทุน เพราะกลัวความเสี่ยง หรือใช้เหตุผลที่ว่า "งานที่ทำก็หนักพอแล้ว" "ไม่มีความรู้บัญชี" หรือกระทั่งคิดในแง่ลบ ทั้ง ๆ ที่เรื่องการบริหารเงิน การมีความรู้เบื้องต้นเรื่องบัญชีรายรับจ่าย เป็นสิ่งสำคัญที่คุณต้องรู้ ถ้าคุณยังใช้เงินอยู่ บางคนรายรับเยอะ แต่มีปัญหาการเงิน เพราะรายจ่ายเยอะกว่า บางคนรายจ่ายน้อย แต่ยังมีปัญหาการเงิน เพราะรายรับน้อยไป ซึ่งจุดนี้ การให้เงินไปทำงาน หรือการลงทุนนั้น จะช่วย support ในจุดนี้ได้มาก ถ้าซักวันหนึ่ง คุณสามารถสะสมเงินลงทุน จนกระทั่งผลตอบแทนการลงทุน หรือดอกเบี้ยจากเงินสะสมนั้น สามารถครอบคลุมค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ของคุณได้หมด ... ปัญหาที่จะตามมาคือ ... จะเอาเงินที่กำลังจะได้มาไปทำอะไรต่อดี ไม่ใช่ "สิ้นเดือนนี้จะไปหาเงินที่ไหนมาจ่ายบัตรเครดิต" แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 53 04:23:39 แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 53 04:18:05 จากคุณ : Morning Star เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 04:04:42

ความคิดเห็นที่ 8   ไม่ใช่ทุกคน ที่จะไปถึงดวงดาว แล้วก้อไม่แปลกที่เราจะไปไม่ถึง เพราะดวงดาวไม่ใช่ที่เดียว ที่มีความสวยงาม บนพื้นดินก้อมีความงามอยู่เช่นกัน อยู่ที่เราจะมองเห็นหรือปล่าวว จากคุณ : ทำไมต้องอยากไปดวงดาว (Dr. Will) เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 07:58:12

ความคิดเห็นที่ 9   อยากให้บ้านเมืองเรามีคนแบบนี้เยอะๆ จากคุณ : หมึกสด เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 09:28:22

ความคิดเห็นที่ 10   กระทู้นี้ดีจังเลยค่ะ เข้ามาอ่านเก็บเกี่ยวความรู้ค่ะ เผื่อจะไปใช้กับตัวเองได้บ้าง เพราะตอนนี้ก็อายุเยอะแล้วยังไม่มีเงินเก็บเลย ทั้งๆที่ก็ไม่ค่อยฟุ่มเฟือยนะคะ จากคุณ : yiyicat เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 10:53:38

ความคิดเห็นที่ 11   บริหารเงินให้เป็น และไม่ฟุ้งเฟ้อ ฝากเงินทุกเดือน มีน้อยฝากน้อยมีมากฝากมาก ตามสูตรความฝาก 35% ของเงินที่ได้รับ ต่อให้คุณเงินเดือน 6 พัน ก็ต้องแบ่งไปฝาก สัก 100 - 500 ก็ยังดี แค่นั้นยังไม่พอ ต้องแสวงหาความก้าวหน้าในอาชีพงานการด้วย เพราะคุณคงไม่อยากย่ำอยู่กับที่เงินเดือนน้อยๆไปตลอดใช่ไหม จากคุณ : Rapter เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 13:41:43

ความคิดเห็นที่ 12   บริหารเงินให้เป็น และไม่ฟุ้งเฟ้อ ฝากเงินทุกเดือน มีน้อยฝากน้อยมีมากฝากมาก ตามสูตรความฝาก 35% ของเงินที่ได้รับ ต่อให้คุณเงินเดือน 6 พัน ก็ต้องแบ่งไปฝาก สัก 100 - 500 ก็ยังดี แค่นั้นยังไม่พอ ต้องแสวงหาความก้าวหน้าในอาชีพงานการด้วย เพราะคุณคงไม่อยากย่ำอยู่กับที่เงินเดือนน้อยๆไปตลอดใช่ไหม จากคุณ : Rapter เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 13:43:51

ความคิดเห็นที่ 13   ป๊าเคยหนีออกจากบ้านตั้งแต่สมัย มศ.3 ไม่กลับบ้านเลย จนอายุประมาณ 31-32 กลับบ้าน ที่บ้านให้ดูตัว แต่งงานโดยไม่มีอะไรเลย เปิดร้านค้าร้านหนึ่งโดยมีอาม่ากะพี่ๆช่วยออกทุนให้ แต่งปุ๊บมีลูกปั๊บยิ่งลำบากใหญ่ ..จนนี่ พื้นฐานครอบครัวก็ไม่รวย สมัยเราเล็กๆ ประมาณ ป.4 (ตอนนี้อายุ 26)ได้ค่าขนมวันละ 20 บาท ที่โรงเรียนมีของเล่นมาขาย ชิ้นละ 20-30 บาท ทุกคนในห้องซื้อหมด แต่เราซื้อไม่ได้ ถ้าซื้อก็ไม่ได้กิน ไม่กล้าขอตังค์ด้วย ป๊าขยันมากมาย ทำงานทุกอย่าง ตอนนี้มีหอพัก 2 หอแล้ว รวมแล้วประมาณ 150 ห้อง ....... เทคนิค คือ สู้ชีวิต ไม่หวังพึ่งใคร ไม่หลงระเริง ไม่กลัวลำบาก ที่สำคัญ คือ "ความรู้สึกที่ว่า ไม่อยากกลับไปจนอีก"  และ "ทำทุกอย่างเพื่อลูก อยากให้ลูกสบาย" .......... แต่สีสันในชีวิตที่มีต่อลูกไม่ค่อยมีเลยหละ เพราะว่าจริงจังมากไปหน่อย แต่ยอมรับว่าป๊าเก่งมากจริงๆ จากคนที่ไม่มีอะไรเลย จากคุณ : Artificial Happiness เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 18:17:35

ความคิดเห็นที่ 14   ลำบากมาทั้งแต่เกิด กว่าจะเรียนจบ ป.ตรี ได้ แบบทุลักทุเล ตอนอายุ 23 ทำงาน จนอายุ 40 ถึงซื้อบ้านให้พ่อแม่ และตัวเองได้ แค่นี้ก็ พอใจแล้ว แต่ยังไม่ประสบความสำเร็จในความหมายของคนอื่น จากคุณ : ทนเอา เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 20:06:15 A:115.87.3.161 X: TicketID:155104

ความคิดเห็นที่ 15   ถ้าทำธุรกิจ  แล้วถูกที่  ถูกเวลา 1ปีก็รวย จากคุณ : ปลาวัวอำมหิต เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 53 21:14:51

ความคิดเห็นที่ 16   สู้ๆ จากคุณ : Spetsnaz เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 21:15:51

ความคิดเห็นที่ 17   ของผมเคยลำบากตั้งแต่เด็ก ค้างค่าเทอมโรงเรียนสมัยเด็กหลายปี ต้องต่อช่วงธุรกิจครอบครัว ใช้หัวมากกว่าใช้แรงและอารมณ์ ปีหนึ่งพอใช้ สามปีประสบความสำเร็จ ต่อจากนี้คงต้องเหนื่อยในการต่อยอดความสำเร็จ จากคุณ : kamenriderkiva เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 14:19:38